V. 353.
3" Jaargang.
Vrijdag 18 Maart 1904.
(IVt
BUITENLAND.
FEUILLETON.
's ZOMERS BUITEN.
FOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Per t maanden voor Amersfoortf l.Sft.
Idem franco per post- 1.75.
Afionderlijke nummersO.OS.
Daze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uilgevers: VALKHOFF 6 C®.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADYERT$jrTll&7
Van M regels
Blke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald ad verteeren in dit Blad bij abonnement Kent
eironlaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Aan hen, die met I April a. s.
op dit blad inteekenen» worden
de nummers die gedurende
de maand Maart nog zullen
verschijnen, KOSTELOOS toe
gezonden.
Kennisgeving.
Dc Burgemeester en Wethouders van Amers
foort,
Gelet op artt. 6 en 7 der 'Hinderwet,
Brengen ter kennis van liet publiek, dat een
door II. Walk-en'horst ingediend verzoek, met
bijlagen, om vergunning tot het oprichten lo
van eene smidse en plaatsing van eene gasmotor
van 3 p.k. 8o. eene bewaarplaats van benzine,
ni het nerceel alhier gelegen aan den Utrecht -
schenweg, bij het kadaster bekend onder Sectie
C, no. 1133, op de Secretarie ter visie ligt, en
dat op Donderdag, den 31 Maart aanstaande,
des voormiddags ie half elf uren gelegenheid ten
Raad huize wordt gegeven om, ten overstaan van
liet Gemeentebestuur of van een of meer zijner
leden, bezwaren tegen het oprichten van de in
richting in te brengen.
Amersfoort, den 17. Maart 1904
Burgeiuce-ter en Wethouders voornoemd
Do Secretaris. De Burgemeester.
B W. Th SA'NDBElIUi WUYTIBRS
Politiek Overzicht
Hoe 5e het tot den oo'-Soq gekomen
Sedert de oorlog tusschen Rusland on Ja
pan begonnen is, is de taak van de diploma
ten der beide landen vooreerst afgedaan. De
mannen van het zwaard hebben het werk
van hen overgenomen. Maar in afwachting
van den loop, dien de oorlog aal nemen,
ls de gewichtigste vraag voor 't oogeniblik
nog steeds, hoe het tot den oorlog gekomen
is. Om daarop het antwoord te vernamen,
moeten w'iji bij de diplomaten terecht komen.
Belangwekkende mededeelingen zijn, daar
over gedaan door den gewezen JapanscJiea
gezant te Petersburg, baron Kurino, aan een
vertegenwoordiger van de Témps, toen hij
op zijne terugreis naar Japan enkele dagen
te Parijs vertoefde. Wat deze diplomaat ant
woordde op de vragen Wanneer kóbt gij
voor 't eerst gedacht, dat het' oorlog zou wor
den, en wat. is de oorzaak van dezen oorlog
koont op het volgen die neer
„In de drie laatste weken, die aan het
afbreken van de onderhandelingen vooraf
gingen, heb ik een levendige- ongerustheid on
dervonden.
Eleaeraijds wist ik hoe opgewonden de
volksstemming in Tokio wat. En ik consta
teerde uiet leedwezen, dat de Russische ro
geering daarmee niet voldoende rekening
hield. Aan den anderen kant was het mij
niet onbekend, al had! ik geen reden om te
twijfelen aan den vredelievenden wil van
Z. M. den Keizer van Rusland en ook aan
dien van zijn minister van buiteulandscho
zaken, dat de Russische overheden in het
uiterste Oosten uiet van dezelfde stemming
waren. Alexejew i« persoonlijk een voorzich
tig en gematigd man. die, naar ik geloof,
niet. den, oor'og wenschte. Maar hij had de
gewoonte aangenomen bern als onvermij de-
nik te beschouwen, hetgeen een slecht mid
del is om hcon te vermijden. En daarbij was
zijne omgeving ronduit oorlogszuchtig.
Bedenk daarbij,, dat siuts zes maanden
de loop der gebeurtenissen, door eene fata
liteit. die te betreuren is, den invloed van
dc militairen had versterkt ten koste van
dien der diplomaten. In de maand Juli jl.
heb ik vcor het eerst graaf Lamsdorff den
weusch van dc Japanse he regceriiig kenbaar
gemaakt, om te kooien tot eene alles omvat
tende en vreedzame regeling van dc kwestie
van het uiterste oosten. Op dat tijdstip moes
ten de onderhandelingen gewoerd «•orden te
St.-Petersburg tusschen, diplomaten, d. w. z.
tusschen lieden, die er aan gewend zijn alles
te doen om den oorlog te vermijden. Maar
©enige weken later geraakten do diplomaten
op den achtergrond qu namen do militair;n
den eersten ra tig in bewlag.
De Russische regevring schiep namelijk
in eene stemming, die ik met. heb te beoor-
deelen. bet stadhouderschap van den Keizer
in het uiterste 0o6ten. En bijna terstond
daarna drukte zij den wensah uit, dat de
onderhandelingen van St.-Petersburg naar
Tokio zouden worden overgebracht. De Ja
pan sche regeering meende zich daartegen
niet te moeten velvetten. En toch heb ik de
overtuiging, dat dit de kiem van dc breuk
was. Vaii dien dag af namelijk hield baron
Rosen, wiens vreedzame gevoelens gij kent
en die iu mijn land zoovele vrienden telt. op
dc vertegenwoordiger van graaf Lamsdorff
te zijn, om die te worden van admiraal Alexe
jew, die voorzien was vergeet dat niet
van diplomatieke volmachten. Het waren
dus soldaten, door hun beroep vijandig tegen
transaction, soldaten, verblijf houdende in
het land zelf, dat het voorwerp van het ge
schil uitmaakte, die bijgevolg allo kans had
den de zaken zonder gematigdheid te beoor-
deelen en door hunne positie zelf veroor
de-eld zijjn om koelbloedigheid eu onpartijdig
heid to missen, - het waren, zeg ik, soldaten,
die geroepen waren om in den verderen loop
der onderhandelingen eene overwegende rol
te spelen.
Hieruit volgt, dat de v redespart ijl te Pe
tersburg iu dc minderheid gekomen was. En
ik had veel meer moeite om den ernst vuu
onze aanspraken te doen begrijpen. Mijn offi
cieel optreden was door de overbrenging van
de onderhandelingen naar Tokio beperkt tot.
een functie van boodschaplocper. Ik liet mij
zeer zeker niet weerhouden, om persoonlijk
te werken in het belang van een vrede, dien
ik altijd heb gewonscht. Maar mijn gezag
was geringer en de bezwaren waren grooter.
Er was overigens tusschen hét Russische en
het Japansche gezichtspunt eene tegenstrij
digheid, die van maand tot maand nioeielij-
kcr te miskennen was. Wiji wilden, zonder
eenige annvnIngedachte tegen de Russen
dat verzeker ik u, zonder do bijzondere
positie te betwisten, die door hen in Mand
ejoerije was verkregen ten gevolge van den
aanleg van hun spoorweg, komen tot- eene
algebeele regeling van de kwestiën van het
uiterste Oosten. Dat was voor ons eene na
tionale noodzakelijkheid, waarover het volk
en de regeering het eens waren. Maar toen
wij aldus de termen van bet vraagstuk stel
den, waren de Russen aanstonds er bij om
ze te verplaatsen. Wij spraken van Korea en
Mandsjoerije, of. zoo gij wilt, van bet. uiter
ste Oosten. Zij antwoordden ons. met Korea.".
Hier viel de ondervrager den gezant, in do
rode met de opmerking, dat de Russen over
Korea spraken, omdat zij niet toegaven,
dat zij aan .Japan, als derde, bijzondere vct
zekeringen hadden te geven betreffende do
('hinecsche provincie Mandsjoerije. De gezant
ging voort.
„De Russen gelooven het misschien. Maar
noe zouden wij, Japanners, anders gekund
hebben dan vreezeu, dat die weigering om
tegenover ons eeuige verbintenis betreffende
Mandsjoerije aan tc gaan, eene bijgedachte
verbloemde om vervolgens Korea in te pal
men? Die vrees is door heel Japan gevoeld.
Het dralen van Rusland heeft haar versterkt
IIoc komt het., dat men het gevaar niet heeft
begrepen, dat er in stak om baar niet weg
te nemen i Het is daarbij duidelijk, dat te
Tokio de vreedzame taal van graaf Lams
dorff. uit Petersburg komend over vele schij
ven, minder kracht had en een geringeren
indruk maakte dan de oorlogszuchtige ge
ruchten, die i ede ren dag tot ons kwamen
van Port Arthur en Wladiwostok. Zoo is
dit. betreurenswaardige confilct te verklaren,
oat men misschien zoju hebben vermeden,
wanneer men was voortgegaan in alle kalmte
te Petersburg van gedachten te wisselen, iu
plaatvan dn het uiterste Oosten de onder
handelingen met. de militaire toebereidselen
te vermengen en, als men 't- zeggen mag. de
diplomatie en den oorlog samen te veree
nigen".
Baron Kurino eindigt, met. te wijzen op
het wantrouwen, dat van den beginne af in
deze zaak tusschen de beide volken heeft ge-
heer sebt en dat misverstand heeft in de
hand gewerkt en verergerd Toen hij in Rus
land kwam, had hij zich er mee gevleid, dat
dit. wantrouwen gaandeweg zou verdwijnen,
maar hij moet eon sta toeren, dat het. tot het
einde tce is blijven bestaan. En zoo is het
tot den oorlog gekomen.
Duitsehland.
De volledige uitslag van de stemming in
den bondsraad over dc afschaffing van art. 2
der Jezuïet cnwefc wtordt nader als volgt op
gegeven
Voor de opheffing stemden Pruisen met
17, Beieren met 6, Baden met 3, Waldeck.
Reuse oudere linie en Hamburg, eik met ééne
stem, te zamen 29 stemmen.
Tegen stemden Saiksen met 4, Wurtemiburg
uiet 4. Hessen met Meckleiiburg-Schwerin
met 2, Brunswijk met 2, verder Oldenburg.
Saksen-Weim arMeoklenbuig-Str&litz, Sak-
sen-Koburg-Gotha, Saksen-Mciningen, Sak
sen-A1 lenlbuïg, Sakwarzburg-Soiiderahausen,
9ckwarzburg-RudolstadtReuss jongere linie
en Ldppe-Detmold, te zamen 25 stemmen.
Vier staten met even veel stemmen heb
ben zich van de stemming onthouden, name'
tijk Bremen, Liibeck, An'halt en Scbaumburg-
Lippe.
Na een levendig debat, verwees de Rijks
dag de suppletoir© credicta-anvxragen voor
Zuidwest-Afrika naar de begrootings-commis-
sio.
In den loop van het debat wierp Rebel,
die zich tegen het toestaan van deze credie-
ten verklaarde, de schuld van den opstand
der Herero s op die Duitschors, die de Here
ro's op woekennanier hadden afgezet.
De woordvoerders van alle andere partijen
keurden de houding der sociaal-democraten
af.
In den loop der beraadslagingen werd het
ontwerp ingediend van eene credietwet voor
do maanden April en Mei 1904 Daarna werd
een aanvang gemaakt, met <1© behande'mg
van de begrooting van marine.
Frankrijk.
In dc Kamer zitting van gisteren interpel
leerde Millerand de Regeering. omdat van de
drio ministers, die waren opgeroepen door do
commissie voor sociale aangelegenheden,
slechts twee aan dc oproeping gehoor hadden
gegeven. iDe afdezdgheid van den derden'
minister dien van financiën verhinder
de de commissie met hare werkzaamheden
gereed te komen. Millerand verweet minis
ter Combes, dat hij zijne krachten enkel be
steedde aan do bestrijding van de congrega
tiën DGtzelfde verwijt richtte hij tot do lin
kerzijde, die den spreker heftig in de rede
viel.
Minister Combes betreurde het zeer, dat
Millerand aan de Regeering zijne medewer
king onttrok, op het oogenblik waarop de
strijd het gevaarlijkst weid. Hij verzekerde,
dat het in zijne bedoeling lag de werklieden-
pensionneering t« doen aannemen door d«
Kamer; maai- bij vroeg daarvoor uitsftel.
Deze interpellatie feat niemand misleiden,
want zij is bestemd de aandacht af te leiden
van den bcslissonden strijd tegen het cleri
calism©.
Millerand antwoordde: „Gij moet u niet
bemoeiën met de vrijmaking van het clerica-
lisme, wanneer gij niet tevens uwe krachten
wijdt aan den socialen arbeid Een kabinet,
dat de belangen van het land wil behartigen,
kan zich niet onttrekken aan een deel van
zijn taak."
Millerand atelde eene motie voor. strek
kende om de Regeering uit te noodigen met
de Kamer samen te werken om het plan tot
werklieden-pen&ionneering tot stand te bron-
gen.
Daarna kreeg Jaurès het woord. Hij kriti
seerde do houding van Millerand. die kwam
protesteeren tegen het rogeeringsbeleid. op
het oogenblik waarop alle krachten dor re
actie zich richten tegen deze regeeringhij
verweet lieni de meerderheid te verbreken.
Mjlïerand antwoordde, dat het tijd way
de meerderheid te herinneren aan de belan
gen van het land on de republiek.
De Kamer nam met 284 tegen 265 stem
men eeno motie aan. waarin vertrouwen uit
gedrukt wordt in do energie der Regecring
om haren arbeid ten behoeve der bestrijding
van geestelijke overheensclwng en baren soci
alen arbeid voort te zetten.
tngeland.
De Hertog van Cambridge is gisteren mor
gen ie 10.35 overleden.
Hertog George Frederick W'liaan Charles
van Cambridge was den 26 Maart 1819 ge
boren hij was de kleinzoon van Koning
George IV.
Van 1856 tot 1895 was hij conimandaut-
genoraal van liet Eugelsohe leger.
D© hertog van Cambridge was morgana
tisch gehuwd met Louisa Fardbrother (geb.
1815, gestorven 1890). Hunne kinderen dra
gen den naam Fitogeorge; de eene zoon is
schout-bijl-nacht, de andere kolonel.)
Bij de tuschentijdadke verkiezing in
het district Ooët-Dtaiset, werd dé libe
raal Byell met 5929 stemmen gekozen.
De conservatief Van Raalte kreeg 5109 stem
men De vroegere conservatieve afgevaardig
de Humphrey Sturt is pair geworden, cu
moest dus zijn zetel in bet Lagerhuis opge
ven.
Turkije.
Men bericht uit Mouastir d© ver
schijmóng ter hoogte van Ocfhrida, van
achttien hendeu-afdcclingen onder l re vel
van Groej&f. Men verwacht order van hel
hoof d co in ito om liet signaal te geven tot het.
opnemen der wapenen en bet afkondigen
van den opstand.
De oorlog in Oost-Aziff.
Terwijl <lc Russische torpedofeoofcver-
nieler Skori eergiotcren de haven van
Port Artlr r bi non voer, stiet het schip
op een uitgeworpene onderzeesch© mijn. ten
gevolge waarvan het- in de lucht vloog;
slechts vier koppen van de bemanning wer
den gered.
Do Russen hebben wel pech met hunne
torpedojagers. De Skori is de derde boot van
dien aard die voor de Russen verloren is.
De „Rusökiy Invalid", het Russische mili
taire orgaan, veronderstelt, dat, na eenige
dagen rust, een nieuwe aanval op Port Ar
thur verwacht kan worden, en het blad zegt
reden te hebben te vermoeden, dat het Ja
pansche eskader in zijn geheel aan den aanval
zal deelnemen, versterkt door de nieuwe
kruist rs ,.Nishin" en „Kasoega" en dat diL
maal een landing op het Liao-toengschierei-
land zou worden beproefd.
Eindelijk eenag bericht ouitieut hot W l a-
diwosto k-esc»d«r. Een telegram uit
Tokio meldt dienaangaandeHet departe
ment van marine heeft bericht ontvangen,
dat zeven Russische oorlogsschepen,
zijn gesignaleerd te Port Lazaref, ten Noor
don van Gonsan (Woosan, Oostkuet van
Korea).
Het W1 adiwostok-eeooder bestaat, zooaia
bekend- uit vier kruisers, de RoBsya, Roerik,
Gromoboj en Bogatir, alsmede bet transport
schip Lena. Waarschijnlijk dat die twee an
dere schepen torpedojagers zijn, waarvan er
oen i go in Wladiwostok gestation nee rd lagen.
Van schepen nat Port Arthur zal wel geen
sprake zijn.
Officieren van het Russisohe commissariaat
hebben de Chineesche autoriteiten van den
spoorweg naar Sinminling verzocht toé ta
staan, dat zij den spoorweg gebruiken voor
het transport van troepen en lovensmiddetteo.
"Zij"" oTiTvtngeff ieh antwoord, dat hiekaAU»
groote bezwaren verbonden waren en dat «ij
zich met hunne vraag tot de reegering te
Peking moestem wenden.
De correspondent van de Time» te Wed-
li ai-wei doet. verslag van zijne ervaringen bij
zijn verzoek aan Tsjinampo van den 14en.
Hij zegti, dat de scheepvaart nog moeilijker
is en door den ijsgang nog meer bemoeilijkt
wordt
De J a/paiiners heb' en alles wat uoodag ia
om het landlingswerk to verrichten, aange
bracht Zij hebben eenige honderden yards
ponton-picren in ze© uitgebouwd. De troe
pen, die het eerst aan land' gewet, werden to
Havoc cn te Tsjemoelpo, hebben een stra
tegisch front bezet tegen eon mogelijken
Ruseisohen opmarsch van de Yaloe uit. Eene
grootore macht wordt luans verder noord
waarts ontscheept.
De voorposten zijn nog met elkaar in voe
ling. Er zijn geen betrouwbare berichten, dat
zij met elkaar iu botsing gekomen zijn, maar
van Anjoe is bericht ontvangen van een
bloedig voorpostengevecht.
De studenten van liet. seminarie vror Ooo-
torsche lalen te Wlakiwowtok zijn toegevoegd
aan den staf van het leger in Mandsjoerije,
om (heust, te doen als tolken.
l'it het Deerwch
13 no.'B
HERMAN BANG.
Een oogenblik daarna, deed ze de deur
weer open
..Ik moet geld uit dc la hebben, Brasem-
Bvasvn opende dc schatkist.
..Er is niets zei:1c bij
En lachend riep hij in dc gelagkamer
.,ls er ook iemanddie mij een daalder
kan lccnen."
Een der veehandelaars vroeg'
„Moon je dat, Brasen
...Waarachtig, ineen ik dat En Brascn
rammelde even mot wat kopergeld in de
le«'gje geldla de.
..Zie maar zelf, goede man on tel het
maar eens na.
IX v« c handelaar haalde een portefeuille
ycoj den dag. die dik en vet was van dc
vele bankbiljetten.
..Leen inij drie", zei Brascn, die ze ook
kreeg.
En het luik werd weer gesloten.
Juffrouw Brasen dacht aan het eteu van
den consul-genei aal.
Kreeft zou wol iets ziin - kreeft met as
pevges voor tusschengericlit (nu werden alle
e - tot i's iu juffrouw Brasen's gedachten
Eu de kreeft kon Stine halen bij Thea-
kildoen- Want zo had aan het gezicht van
don wusul gezien, dat hij bet hun wel zou
g-von; cn dun behoefde zij bet contante
cc ld niet dadclij/k weer door de vingers te
laten glijden.
Zij riep Stine cn plotseling dacht ze aan
bot gebraad eu aan Martyns duiven, en ter
wijl Stine wegrende, nep ze Martvn. die nog
s eeds Mjtn ransel op den rug had on dadelijk
geld voor zijn duiven wilde hebben
„Waait dat ken ik' xoi dc knaap, hij stond
vast op zijn beeneu.
„Ja. ja". z:i juffrouw Bia<en, baal het
maar bij do la."
Zelfs trok /ij tie aopergos uit de kist met
nat zand.
„Schrap zei ao tot haar mooder, die
ze uapnaiu zonder een woord te zeggen. Sten
gel na r.tcug 1 l>gpn zij te schrappen en liet
laarnï! cu voor een in het. water vallen,
al- xolickk' /ij dc b."-t van lange, witte sta
ven
D.CJJ- klonk oett plomp op tl achtertrap.
Kri tiaau.
Ilij liet oen blad vallen cn juffrouw Brasen
\iwg uit. de keuken.
"Boven in do groote eetzaal stommelde de
lo-rling met Stine, die terug was gekomen
i'i Thci kikl on. Ze wiaron bezig met het
tekldokktii.
Alle selioteh.' cn borden l;v.;- n op de ven
sterbanken. op pachters buffet en op dien
grond, terwijl de meisjes d© tafellakens pas-
ten. die niet groot genoeg w.n -n.
„Ilelp zo even. Si^ne", zei juffrouw Bra-
>óii tegen haar dochter, die midden in het.
lawaai stond met een uitdrukking als van
het laatste oordeel in haav oogon.
..Maar er zijn nemers geen vleoschschotels",
riep juffrouw Brasen
„Signe, leen ze gauw even bij de Jesper-
sens".
Juffrouw Brasen keerde zioli om.
„En waar is Kristiaan?"
Krist i aan Kris tertsen lag op den grond
met zijn dikste lichaamsdeel in de hoogte en
scharrelde de messen en lepels en dne olie-
en azijnstelletjes bijeen, die hij met het blad
had verloren.
„Neen, Uier is geen bediening, zei juffrouw
Brasen, die opnieuw dacht aan het kamer
meisje, die zc hadden laten loepen. De do-
mineo's vrouw bad zich immers dat. woord
laten ontvallen.
Signe kwam uit de poort, waar zc recht
tegen dc meisjes van Rist aanliep, die in
witte jurken en strooien hoeden met witte
linten, die precies even lang waren, naast
elkaar op cu neer wandelden in de dorp
straat.
Het oeuiige beweegbare in do gezichten van
do kindoren Rist waren hun neusvleugels,
die inkropen en uitzetten, precies zooals bij
honden die een spoor gevonden hebben
Signo liep verder, maar do beide Rist'jee
bleven plotseling als versteend staan Me
vrouw Petrina Lindegaard vertoonde zich in
de poort, ze was gekleed in een zwarte, zeer
doorzichtige tullen japon met een hoed met
voeren, waarvan d© garueoriug als een woud
heen en weer wiegde onder een zwart kan
ten jwnasol, die gevoerd was met rood satijn
Mevrouw Lindegaard vroeg de twee meisjes
naar den weg naar het bosch, en gevolgd
door haar man liep ze door de s-traat
Voor den winkel van Rist bleef ze staan.
Eensklaps dacht zij er aan dat ze vergeten j
had een badmuts te koopen.
De Oost-Julia ndsche grossiersvrouw met. j
haar dochter, die op jacht waren om bttu 1
meubels te completeeren, stonden iu dcu
winkel en deden oen bod op twee vouwstoe
len, dié bestonden uit een zwak geraamte,
waarover grijs linnen was gespannen.
„Koop ze", zei de dochter.
Het kindermeisje van mevrouw Raam ut
sen moest wat wit band bebbea om eenige
kussensloopen dicht te binden, waaraan de
knoopen ontbraken.
Mevrouw Lindegaard, die glimlachte tegen
de groseiersvrouwvroeg naar een badmuts
..Maar een wijde, want raiin haar is heel
dik," aei zc. Mijnheer Rist stonden de zweet
droppels op het voorhoofd, terwijl mevrouw
Rist boven bij dc wenteltrap stond te luiste
ren.
Dc gre&siersdooht er zei tegen mevrouw
Lindegaard, dal niets zoo heerlijk was als
keepen en nadat zo drie ruches had gokoebt,
die ze nooit zon gebruiken, trok ze het heele
gezelschap in den winkel van Tlierkildsen,
waar ze het kindermeisje van do familie Ras
mussen suikergoed voor de kleintjes iu de
hand stopte.
„Niet vaar", zei ze, ,,meni kan voor kinde
ren altijd iets koopen, en ze vroeg nanr den
prijs van alles wat in den winkel stond, zelfs
naar een paar aarden melkemmers, produc
ten van den pottenbakker Lassen.
„Moeder", zei ze, „die zullen we koujien
voor vador We nemen er den deksel af, dan
slingeren zijn stokken niet. meer door de
heele vestibule."
Mijnheer Tlierkildsen was niet. in don win
kel. Hij was binnengeroepen door zijn vrouw
Mevrouw had' lang nagedacht Zij was nu
overtuigd, dat men <le familie Fryant be
hoorde uit te noodigen bij hen den avond
door te brengen
..Beste Therkildseu m dit nest rust op ons
de plichten van bet gezelschapsleven. En ma
zullen wat blij zijn dat ze hier ook menocben
treffen."
Signe ontmoette, toen ze met de schotels
van dc Jctepcrsen's terugkwam, het heele ge
zelschap Lindegaaru.
Mevrouw J es perse n. die in alle haaot een
zijdon rok streek op de tafel in de woonkat
mor, hep gauw naar de ramen om achter de
kakel bonte gordijnen de vreemdelingen in
oogenschouw te nemen. Zij had in het lactate
uur nog niets anders gedaan dan been en
weer loopen naar de rainen.
Zo begreep met, wie de twee beeren
waren die ze uaar het strand had zien loopen.
in
liet badhuis van ue heer en was allee iu op
roer.
De inspecteur Rasmussen baadde zijp.
zoontje, die brulde als oen varken dat gcelacht
wordt, en de beiclo veehandelaars, die altijd
een portie water gebruikten als ze in het dorp
waren, schreeuwden, elk van uit hun hoi
om handdoeken.
.,Ik kom er al aan", zei de badmeester, ëeu
r.id© zhndicbipper, die nooit iets ander» deed
i dan van af de brug steentjes in het water
te gooien.
Midden onder hot rumoer wae de bruin
verbrande, die heel ver in zee had geawom-
I men, de trap opgegaan
Hij bleef een oogenblik staan Fier droeg
hij zijn hoofd', zijn lichaam was slank, recht
eu bruin als een standbeeld van brons.
..Haast je wat, Knud". riep zijn vriend, en
de bruin-verbrande ging naar binnen.
Tfordi vermfffd.
