Vrijdag 27 Mei 1904.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
ZIJN WELDOENER.
S 313
2"e «laurfr fig
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden roor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nnmmers0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij do Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKH OFF Co.
Utiechtschestraat 1. lntercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Vm 1—8 rag.li1 0,75.
Elke regel meer- 0.1».
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgeving.
De Burgemeester van Amersfoort,
Brengt ter kennis van de ingezetenen dezer
gemeente, dat het door den Directeur van 's rijks
directe belastingen enz. te Amsterdam executoir
verklaard kohier no. 4 van de bedrijfsbelasting
over het dienstjaar 1903/1904 aan den Ontvan
ger van 's rijks directe belastingen alhier is ter
hand gesteld, aan wien reder verplicht is zijnen
aanslag op den bij de wet bepaalden voet te vol
doen.
Gedaan en op de daarvoor gebruikelijke plaat,-
1 sen aangeplakt te Amersfoort, den 26. Mei 1904.
l>e 'Burgemeester voornoemd,
WUUHERS.
Politiek Overzicht
Aan den Saikan.
Pas is het Bulgaarsche schrikbewind in
Macedonië gaan luwen, gedeeltelijk wegens
do financieele en physieke uitputting van de
propaganda, gedeeltelijk ten gevolge van het
hervormende optreden van de mogendheden,
of de daar gevestigde met-Bulgaarsohe natio
naliteiten, die tegen de Bulgaarsche onder
drukking zich gemeenschappelijk te weer
sterden, gaan weer uit elkaar. Hoe zachter
vormen do nooit geheel bij te leggen strijd
tusschen het Bulgaarsche cxarchaat en het
geestelijke oppergezag van de Macedonische
Serven, Grieken en Rumenen, het oecumeni
sche patriarchaat, aanneemt, des te meer tre
den op nieuw de nationale tegenstellingen
tusschen de onder het patriarchaat vereenigde
christenen op dm voorgrond'. Thans zijn liet
de Macedonische Rumenen, die het patriar
chaat in ongelegenheid brengen. Deze volks
stam, die gewoonlijk met den naam van Kut-
zowalachen of Zinzaren wordt aangeduid,
had zich, daar liet koninkrijk Rumeuië in
de laatste jaren om financieele en politieke
redenen liem min of meer verwaarloosde, ker
kelijk aangesloten in het noorden van
Macedonië bij de Serven, in het zuiden bij
dc Grieken. In de laatste maanden is men
in Ruimeuië er echter op uit, het nationale
bewustzijn onder de Kutzowalachen te doen
herleven, en als een middel om dat te be
reiken, streeft men er naar bun eene eigen
kerkelijke organisatie te verschaffen, van het
patriarchaat onafhankelijk, zooals de Bulga
ren reeds sedert omstreeks 1870 bezitten in
het exarchaat. Tegen deze pogingen maakte
echter het patriarchaat zeer beslist front;
eene afscheiding van de Kutzowalachen zou'
het patriarchaat te staan komen op een ver
lies aan macht en invloed, en ook uit poli
tiek oogpunt zou het Grieksche eleanent, als
\velk9 eigenlijke vertegenwoordiger in Turkije
het patriarchaat zich voelt, gevaar loopon
daardoor een hulptroep te verliezen.
Een brief van den correspondent van de
Vossig© Ztg. te Bucharest, verschaft een kijk
je in deze geschillen. Hij schrijft
„De bemoeiingen van de Rumeensche re-
gceriug tot invoering van de Rumeensche
taal in kerk en school van de Kutzowalachen
of Maoedo-Rumenen, zooals men hen hier
noemt, worden hier in de politieke kringen
met hartstochtelijke belangstelling nagegaan.
De tegenwoordige liberale regeering had een
tijd lang do door hare conservatieve voorgan
gers en inzonderheid door Take Jonescu
krachtig aangemoedigd© Kutzowa] acliische
beweging geheel in den steek gelaten. De bij
dragen van den Rumecnschen staat voor de
Rumeensche scholen in Macedonië werden
belangrijk ingekrompen, vele scholen werden
gesloten en het. Rumeensche consulaat to
Monastir, het steunpunt van do Kutzowala-
chische beweging, opgeheven. Op deze hou
ding was blijkbaar van invloed de vriend
schappelijke verhouding met Griekenland. De
Kutzowalachen werden aan hun lot, of liever
aau do welwillendheid van do Grieken over
gelaten, die de belofte aflegden, dat in de
Grieksche kerken cn scholen ook voor het
Rumeensche element een plaatsjo zou worden
ingeruimd.
Sedert ongeveer een jaar nu heeft de Ru
meensche politiek in deze vraag eene geheele
verandering ondergaan. De vriendschap tus
schen Rumenië en Griekenland is afgekoeld,
en onder den invloed van den ge wijzigden
politieken toestand, zoowel als oiider de pres
sie van de openbare meen ing des lands, zag
do Rumeensche regeering zich genoopt weder
met kracht op te komen voor de belangen
van de „stamgenooten aan den Piudus". Er
werden met dit 'doel belangrijke geldelijke
offers gebracht; een half millioen werd be
steed aan het bouwen van Rumeensche ker
ken in Macedonië, cn de nationale beweging
onder de Kutzowalachen ontving openlijke
aanmoediging. Tegelijk ondernam de Ru
meensche regeering, met den weiwillenden
steun van Oostenrijk en ook van Rusland,
stappen om aan de Maeedo-Rumenen het ge
bruik van de Rumeensche taal in hunne kerk
te verzekeren.
Het. sprak van zelf, dat deze pogingen de
Grieken met wantrouwen en bezorgdheid
moesten vervullen. De Grieken hadden zich
er aan gewend, op do Kutzowalachen voor
het Helleeusche element beslag te leggen, en
bun invloed in Macedonië steunde voor een
niet gerinadeel op het Rumeensche element.
Het verkrijgen van kerkelijlke zelfstandigheid
door de Kutzowalachen, zou voor de Grieken
neerkomen op eene gevoelige nationale ver
zwakking, en het is dus natuurlijk, dat hel
oecumenische patriarchaat, waaraan de Kut
zowalachen kerkelijk ondergeschikt zijn en
dat in de eerste plaats nationale Grieksche
belangen voorstaat, opkwam tegen alle pogin
gen, die doelden op het gebruiken van de
Rumeensche taal. Wanneer de Rumeensche
regeering zich niettemin tot het patriarchaat
heeft gewend om te verzoeken, dat aan de
wenscben van de Kutzowalachen gehoor zou
worden gegeven, dan geschiedde dit om het
verwijt te ontgaan, dat men de kerkelijke
overheid had' willen voorbijgaan.
De weigerende houding van het patriar
chaat was volstrekt geen verrassing, en het
zal nu van de behendigheid der Rumeensche
diplomatie, alsook van de tegemoetkomende
houding van Turkije en de betrokken mo
gendheden afhangen, in hoever de Rumenen
in staat zullen zijn hunne aanspraken door
te zetten.
Ondanks allo officieuze dementis, schijnt
het juist te zijn, dat er onder de Kutzowala
chen eene sterke strooming is om zich van
het Grieksche patriarchaat af te scheiden en
zich bij liet Bulgaarsche exarchaat aan te
sluiten. Dezer strooming wordt hier niet met
gunstige oogen bekeken, omdat men er geen
winst in zou zien, wanneer de Kutzowalachen
het Grieksche geestelijke oppergezag met het
Bulgaarsohe verwisselden. Als de natuurlijk
ste oplossing van het vraagsituk zou men hier
beschouwen het verschaffen van een eigen
kerkelijke organisatie aan de Kutzowalachen.
De gewezen Rumeensche metropoliet Gena-
diua heeft, dit denkbeeld zeer juist opgevat,
toen hij naar Macedonië ging om te jxjIscu
of daar het veld aanwezig zou zijn voor de
oprichting van eene M acedo-Rumeensche
nationale kerk. Deze eerzuchtige cn energieke
man voelt zich er toe geroepen, mettertijd
het hoofd van deze kerk te worden. Wel was
zijne reis slechts het avontuur van een par
ticulier, die zonder last- van iemand op eigen
gezag handelde, maar zijn optreden beant
woordde aan de in het Rumeensche volk
heerschonde strooming en toont, in welke
richting zich de Rumeensche aspiratiëu in
Macedonië uit den aard der zaak moeten ont
wikkelen. De zelfstandige nationale en ker
kelijke organisatie van de Kutzowalachen
zou overigens een waarborg opleveren voor
rust cn orde in Macedonië, omdat het vrede
lievend© en voor beschaving vatbare Kutzowa-
lachische element zich als een wig zou plaat
sen tusschen de op uitbreiding beluste Bul
gaarsche en Grieksche elementen in Mace
donië en er toe zou bijdragen om heb even
wicht der krachten in dien onwoershoek in
stand te houden."
Frankrijk.
Heden heeft m de Kamer het debat plaats
over het. conflict van de Fransche regcering
met het Vaticaan. Er zijn acht verschillende
aanvragen om do regeering te interpelleer en
ingediend. In den hop van het debat is de
socialistische afgevaardigde Dcjeante voorne
mens een wetsontwerp in te dienen tot af
schaffing van de wet van 24 Juli iS73, die
Frankrijk plaatst onder de hoede van het
heilige hart en de basiliek van Montmartre
tot een nationaal werk verklaart.
De correspondent van de Temps te Rome
bericht, dat men in het Vaticaan groote re
serve in acht blijft nemen ten aanzien van
het conflicthij is echter te weten kunnen
komen cn legt er nadruk op, dat hij dit weet
uit zeer goede bron, dat, al komen er dage
lijks uit Frankrijk brieven van invloedrijke
personen der katholieke partij, waarin de
Paus wordt- «aangespoord om niet te blijven
stilstaan op den weg waarop hij zich begeven
heeft, er ook andere brieven komen, van
geestelijken en leeken, die den Paus smeeken
niet te hard te gaan en de vrees uitdrukken,
dat hij zich slecht laat raden en zich ni.-t
voldoende rekenschap geeft v«an den toestand
in Frankrijk
De nota, die van de vergadering van den
Franschen ministerraad is uitgegeven en die
duidelijk te kennen geeft, dat do hoer Nisard
is teruggeroepen cn met met verlof gezon
den, werd in het Vaticaan voorzien. Men zal
er zeker op gelijke wijze op antwoorden wat
mgr. Lorenzelli betreft, maar niet dadelijk.
Men verlangt zelfs, dat mgr. Lorenaelli zoo
lang mogelijk te Parijs l ijft.
Men zsgt in de Vaticaansche kringen, dat
dit alles den triomf aanduidt van de onver
zoenlijke radicale bladen, waaraan eerst de
heer Nisard en latei- de heer de Navenue is
opgeofferd, die eerst op het laatste oogen-
blik order hoeft gekregen om in Parijs te
blijven. Dat het beheer van hot- gezantschap
i3 toevertrouwd aan een eenvoudigeu secre
taris 3o klasse, toont aan, dat de stemming
alles behalve verzoeningsgezind is.
De Osservatore Romano, die de van andere
rijde gegeven lozing over het tusschen Nisard
en Merry del Val voorgevallene had tegenge
sproken, geeft, thans zelf daarvan deze lezing:
Nisard vroeg of de door de Humanité gepu
bliceerde tekst, die voor den Franschen presi
dent beleedigend was, inzonderheid de zin
snede betreffende den nuntius te Parijs, echt
was. Merry verzocht, dat de vraag schrifte
lijk zou worden gedaan, en zeide dan dade
lijk antwoord too. Nisard merkte op, dat do
tijd drong; minister Delcassé verwachtte ant
woord voordat de Kamer bijeenkwam en liad
hem opgedragen mondeling antwoord te ver
langen. Merry verklaarde, dat hij het ant
woord in een uur of een half uur kon geven,
maar juist omdat, de zaak van toeren aard
was, zooals Nisard had gezegd, wenschto hij
de schriftelijke afdoening. Nisard verzocht
nogmaals een antwoord; een ja of neen was
tamelijk eenvoudig; Merry kon niet anders
antwoorden. Hiji voegde daaraan nog toe, dat
hij moest concludeeron, dat Merry de echt
heid niet erkende. Mcrry merkte op, dat hij
in 't geheel niet geantwoord had. Nisard:
Dan zou hij moeten telegrafeeren, dat. Merry
niet wilde antwoorden. MerryDat kcai hij
niet, maar alleen toegeven, dat hij binnen
oen uur een schriftelijk antwoord had be
loofd. Daarop ontstond er een pauze. Nisard
merkte toen, opstaande, op, dat hij zich aan
stonds aan 't schrijfpen zou zetten en er op
rekende, dat het antwoord niet op zich zou
laten wachten. Merry herhaalde, dat dit
slechts eene kwestie van een uur was. Na
twee uren wachtens liet Merry Nisard weten,
dat bij nog altijd voor het «antwoord beschik
baar was.
Zaterdagmorgen begaf Nisard zich nog
maals naai* Merry en zeide, dat was uitgeko
men wat hij gevreesd hadMerry's volhar
den bij het verlangen, dat de vraag schrifte
lijk zou worden gedaan, was uitgelegd als een
opzettelijk ontwijken van de vraag. Hij' had
bevel ontvangen met verlof to gaan.
Do mededeelingen worden ten slotte «aldus
samengevat 1. De k«ardinaal antwoordde
niet en er werd tot het verlof of de terug-
ro°ping besloten, zonder dat als basis oen
antwoord, dat dezen stap motiveerde, aanwe
zig was. 2. Do kardinaal was bereid het ant
woord binnen een uur te geven, en wij weten,
dat het een volledig, volkomen geruststellend
«antwoord geweest zou rijm. 3. Hot was de
kardinaal, die verlangde dat de vragen cn
antwoorden schriftelijk goschieddon. 4. Het
verzoek van den gezant om den inhoud van
de aan de andere staten gezonden nota's van
het Vaticaan te vernemen, week geheel af
van elke diplomatieke gewoonte, omdat geen
reglement aan eene regeering verbiedt, in
collectieve nota's uitdrukkingen, naarmate
van het verschil van adres, te veranderen.
Do houding van kardinaal M&thieu, die
Nisard naar het. station bracht en hem een
„Tot weerzienstoeriep, heeft, volgens een
correspondent van deKöln. Ztg., in het Vati
caan zeer ontstemd. Dezelfde correspondent
meldt, dat de Italiaansche regeering zich
neutraal houdt tegenover de nota. Er wor
den stappen gedaan om de introkking te ver
krijgen van de interpellatie, die in de Itar
liaamsche Kamer over de zaak is aangekon
digd.
Do pauselijke nuntius, die anders altijd
present was op de middagrecepties aan het
departement van buitealandsche zaken te
Parijs, is gisterenmiddag weggebleven.
De Kamer begon gisteren met dc behan
deling van het wetsontwerp tot invoering van
den tweejarigen diensttijd bij het leger.
Zwitserland.
Het afbreken van de onderhandelingen
over de vernieuwing van het Zwitsersch-Tta-
liaansche handelsverdrag is een voldongen
feit, al wordt het genoemd eene „minnelijke
schorsng." De correspondent van de Temps
te Bern bericht, dat, daar de bondsraad niet
voornemens is het tegen 17 September a. s.
opgezegde bestaand© verdrag te verlengen,
de tariefoorlog op dien dag zal beginnen.
Zwitserland zal het alge mee ne tarief toepas
sen, dat de grens zal sluiten voor het Ita
liaansche rundvee en den It«aliaanschen wijm,
want het rundvee wordt dan getroffen door
oen invoerrecht van 50 frs. per stuk in plaat s
van 15 en de wijn door een recht van 20
frs. per centenaar in plaats van 3,50.
President Knigcr is gisteren naar Clarens
in Zwitserland vertrokken. Zijno gezondheid
schijnt vrij goed te zijn.
Italië.
Biv het bezoek, dat Koning Victor Emanuel
binnenkort aan Bologua denkt, to brengen,
zal hij cok officieel verwelkomd worden door
kardinaal Svampa. Ilologna ligt in het ge
bied van do vroegere pauselijke legatiën en
daarom wekt dezo tegemoetkomende houding
van liet Vaticaan ecnig opzie». Men verklaart
haar als een poging om den indruk van do
heftige woorden dio in het protest aan Frank
rijk over Italië staan te lezen, te verzwakken.
Oosten rijk-Hongarije,
De bcbrootingscommis3ie van de Oosten-
tri jkaolia delegatie heeft het buitengewone
crediet voor leger en vloot goedgekeurd.
Rusland.
Van overheidswege wordt bericht, dat de
minister van binnenlandscbe zaken bij den
rijksraad een voorstel liccft ingediend tot:
intrekking v«an de wet, die aan de Joden ver
biedt zich te vestigen en verblijf te houden
aan de grens binnen een afstand van.50 werst.
Turkije.
Uit Salonik'. wordt bericht, dat tot den
22. dezer 2543 vluchtelingen uit Bulgarije
naar Macedonië teruggekeerd zijn. Verder
hebben 2000 uitgewekenen van do plaats
Pellica van Sofia uit de viciele agenten ver
zocht ten hunnen behoeve tusschen beide te
komen; het werd hun vergund terug te kec-
ron. Het getal der tot dusver naar het vilajet
Adrianopcl teruggekeerde vluchtelingen, is
daarentegen opvallend klein.
Zuid-Afrika
De stoomboot Tweeddale is eergisteren
uit Hongkong in zeo gegaan naar Durban,
met 1055 Chineesche werklieden, die voor
de Transvaalsche mijnen bestemd zijn. Do
(Jhineczen zijn blijde gestemd over de voor
uitzichten, die hun geboden zijn. Een dokter
vergezelt h:n.
De oorlog in Oost-Azië.
Een telegram van stadhouder Aflexejev^
aan den Keizer van 25 dezer luidt:
Ik ontving heden bericht van Witthöft,
dat de vijand de Inlschendsibaai met kanon
neerboten beschoten heeft. D n 19. beproef
den de Japanners des nachts do recdo van
Port Arthur door mijnen te versperren. Hier
bij zijn, naar men oj) grond van waarnemin
gen aan de kust gelooft, een stoomboot on
twee torpedobooten vergaan.
Van 18 tot 21 Mei zijn op dc recdo van
Port Arthur elf vijandelijke spormijneu op-
gevischt.
Uit Dalnv zijn de handelsstoomer Amoer,
een baggerschip en een stoom barkas naar
Port Arthur gebracht.
Uit Tsjifoe wordt aan de Express gemeld:
Verscheidene Ohinecscho jonken zijn lucttj
ROMAN
31 VAX
ALEX. ROMER.
„Halt, ie weet wat wijl overeen kwamen.
Zoodra jo vrij bent en in staat, om mij een
leven te verschaffen, zooals ik dit eisclien
mag, dan is het tijd, om plannen te maken.
Tot zoolang. Wat 'wil jo dan toch Moet ik
mij compromitteer en Een schandaal veroor
zaken? Mijn vader ha! ha! ha!" Zij lachte,
alsof zij een, onschuldig, vroolijk gesprek
voorde je bent niet bij je verstandHeb
jij jnisschien lust morgen voor mijn vader te
verschijnen 1"
Weer lachte zij. Leopold rilde. „Adine! Jo
spoelt mot. me; je het was alsof de keel
hem werd toegeknepen je weet, dat ik
naai' lichaam en geest in je macht ben."
„Dat klinkt, als het slotwoord van oen
tragedie", spotte zij,, ,,'t komt mij afgejaagd
voor kom. drink liever een glas Pommery,
aie werkelijk goed is geef mij ook nog een
glas. Weet je, ik kan iheb niet helpen maar
zulke scènes, als jij soms gelieft te maken,
rieken naar- den herfst, en ï.c houd van lente,
van jeugd, van de eerst© bloesems. Ik moet jo
zoggen, dat je oud wordt die rimpels staan
je slecht. Apollo. De betoovering van den
God der Grieken was zijn eeuwige jeugd."
Leopold dronk haastig een paar glazen
champagnehij werd opgewonden. ,,Ja,
eeuwige jeugdJe hobu gelijk, en als dio ons
ontglippen gaat, dan naar liet Nirwana."
„JuistWij beiden haten al wat oud is
j Wat een dwaasheid, een lang leven te wen-
achen. Eentonigheid is dan niet te ontko-
i men. Een korte roes van geluk en dan een
I rustige slaap., door geen droomen gestoord.
I Kom, geef mij een kus, jij oorver zadel ijbe.
Zoo en nu ga. Bestel mijn rijtuig
LuisterIk heb in mijn zakken geld, dat ons
misschien den weg opent waai- een toekomst,
j zooals die ons past."'
I Hiji lag een oogenblik aan haar voeten cn
i koelde zijn brandend gelaat in de plooien
i' vau de zachte zijde, die haar heerlijke lede-
maten omgaf toon op een wenk van
haar stond liij op ©n deed wat zij hem be
i volen had.
Ellen had nu geen tijd meer heimwee te
voelen naar haar geliefd Putney. Zij werd
i dubbel in beslag genomen. De zorg over haar
j Inreed©!-, boe- ten slotte zijn lot- zou zijn, een
'j ondergang, die ook haar moeder en haar mee-
trok in het verderf, hield haar dag en
i uacht bezig. Daartusschen waren do uurtjes.
I bij de Rose s doorgebracht-, lichtpunten. Zij
zag daar heel dikwijls den heer Weioord, die
j steeds dezelfde aantrekkingskracht op haar
uitoefende Hij was niet voortdurend in de
j stad. wias veel op reis, maar keerde nu en
dan naar Schwanau terug en bleef dau cenige
j dagen.
j Ellen deed haar uiterste best, met den zon-
derlingen toestand vau haar hart in 't reine
te komen. Zij bekende zichzelf, dat zij ééns in
haar loven een man had ontmoet dien zij
nooit meer zou vergeten. Zij wilde h -t geluk,
dat daaruit voor liaar voortvloeidedc ver
houding tot hem, beschouwen als een vriend
schap, dio haar vreugdeloos leven verzoette.
Als hij dat meisje, dat hom door de om
standigheden was toegewezen, tot de zijno
maakte, dan zou zij, haar best doen haar
nader tot hom te brengen, hem helpen bij do
taak, die hem later wachtte. Deze onzelf
zuchtige. ideale gedachte trachtte zij; aan te
kweckenzelfopoffering was voor haar niet
onmogelijk maar het zwakko hart had
toch cc-ii harden strijd to strijden. Het go-
lukte haar niet altijd, dit ideale standpunt-
te blijven innemendikwijls overviel haar
j een diepo neerslachtigheid.
Angehta maakte haar deelgenoot vau al
j haar vreugde en leed'. Nu en dan klaagde zij
j over Don Adolfo. Hiji was streng en pedant,
i Hij had niet met haar willen gaan naar het
i Theatre des Variétés, en daar amuseerde zij
i zich juist zoo. Zij had geen zin, om naar Val
1 paraiso terug te koerenhet- loven was daar
vreeslijk eentonig en hij sprak er steeds van,
dat hiji er jaren lang moest wonen. Zij wilde
oen hluis te Parijs hebben; hiji liadi daarop
j in 't geheel niet geantwoordzij wist sottns
niet wat zij aan hem had.
Ellen zweeg altijd bij die klaagliederen.
Angvüta wist dien man niet naar waarde to
schatten zij zocht iets heel anders,
i Dikwijls gebeurde het, dat hij haar naar
i huis bracht, als zij bij do Rose's geweest was.
j 's Middags was zij ©r haast altijd', «als hij er
1 was. Mevrouw Rose en Augelita drongen erg
op haar komst aan; zij vonden haar bijzijn
i zoo prettig, zoo gemakkelijk.
,.U verslaat zoo goed de kunst Don Adolfo
t«» boeien", zeide ze.
Vergiste zij zich, als zij soms meende, dat
hij gelegenheid zocht om met haar alleen te
zijn. Dikwijls maakten zo, zonder dat ze het
j merkten, een omweg naar li«a«ar huis en hot
ontbr«ak hun nooit aau stof tot gesprek. Hij
sprak dan anders met haar dau in tegen
woordigheid van Angelita, die voor geen
ernstig gesprek te vinden was. Soms bracht
hij het gosprek op haar omstandiglieden. Hij
wist al lang, dat zij, om haar zieke moeder
te verzorgen, uit Engeland was overgeko
men en een goede betrekking, die haar lief
was geworden, daar voor had opgegeven. Over
liaar broeder sprak hij nooit, ofschoon zij
wist dat hij Leopold hier en daar ontmoette.
Misschien wist hij reeds moer van diens
leven dan haatr lief was. In den kring barer
kennissen had zij den laats ten tijd vaak
dcui naam Helmk© hooren noemen, hetgeen
haar aan Suze herinnerde. Het gaf haar dik
wijls gewetenswroegingen, dat zij zich nooit
meer om het arme meisje bekommerd had.
De jongste dochter van den regisseur Helmke
was op het tooneel en had op verschillende
kleine plaatsjes met succes als soubrette ge
debuteerd. Men vertelde, dat het haar vader
gelukken zou, haar een engagement te be
zorgen aan den hof-scbouwburg te Sohwan.au.
Ellen ontmoette op zekeren dag het oudsto
meisje Helmke, dat hier bij haar ouders
woonde. Zij kwam op den inval, haar aan
to spreken cn naar Suze te vragen. Waar
schijnlijk wist haar vroegere vriendin wel,
■waar zij zich ophield.
Zij kleedde haar vraag heel voorzichtig in.
Zij herinnerde zich hot jong.» meisje, dat voor
een paar jaar hier was en haar door haar
-broeder was voorgesteldzij had later go-
boord, dat haar vader gestorven was en dat
eij haar woonplaat s verlaten had waar zou
gebleven zijn?"
,.0! Suze Kern", antwoordde juffrouw
Helmke, „zij woont bij mijn zuster, da
actrice."'
Ellen schrikt. „Wil zij zich dau ook voor
het tooneel bekwamen?" vroeg zij.
,,0, hemel, neonDat kleine, mooi© ding
is veel t© preutsch, en mijn zuster hoeft heel
wat met haar to stellen."
Het was reeds schemeravond en juffrouw
Helmke liep met Ellen op.
..Het arme meisje verkeerde in een vree-
selijken toestand toen mijn zuster haar be
zocht, na den dood van haar vader," vertel
de zij verder. „Mijn zuster is heel goedliar-
tig, weet u, en zij zijn groote vriendinnen
geworden, hoe verschillend ac ook mogen
zijn. Elly was naar haar toegegaan, toen zij
van haar ongeluk gehoord' luid. Suze was
teen bijna wanhopig on als juijn zuster niet
gekomen was, zou zij zich vau het loven heb
ben beroofd. Natuurlijk wias er een ongeluk
kige liefde in liet spel, maar rij hoeft nooit
den naam van haar minnaar willen noemen.
Zij. was to onnooeelhii; heeft haar natuur
lijk biji den neus gehad cn liaar toen laten
zitten. De oude tantes wilden haar ee» plaats
bezorgen aan de kousenfabriekzij moest
dau garen haspelen cn in den winkel ver-
koopen. Maar daarvan had liet arme kleine
ding een afschuw en geld had zij' niet om van
te leven. Toen besloot mijn zuster, haar mee
te nemen. Zij had schitterend carrière kun
nen maken," zegt Elly, „want rij| w'as mooi
en als iemand mooi is, klappen de hoeren
wel in de handen en nemen het met het
andere zoo nauw niet. Zijl heeft ook een aar
dige stem cn ze hebben geprobeerd, haar on
der de koristen, op te nemen, om haar toch
maar iets to laten verdienen. Elly zegt, dat
zij rich heel dwaas heeft aangesteld; zij was
altijd schuw en verlegen cn liet liet hoofd
hangen en daarmee komt men er niet..."
Wordt vervolgd.
