3SS-
Dinsdag 21 Juni 1904.
BUiTLNLAND.
FEUILLETON.
ZIJN WELDOENER.
2de Jaargnug.
RSFOORTSGH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
'er 3 maanden roor Amersfoort f 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Jtzonderlijke nummers- 0.05.
ï)eze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeoKngen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgeversi VALKHOFF ft Co.
Utiechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN:
Van 1-^5 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan tooi
het herhaald advèrteeren in dit Blad b(j abonnêmenÈ
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
tot
Aan hen, die met I Juli a.s.
pp dit blad inteekenen, worden
de nummers die gedurende de
maand Juni nog zullen ver
schijnen, KOSTELOOS toege
zonden.
Politiek Overzicht.
Do schoolstrijd in Pruisen.
II. (Slot).
Waaruit is de beweging te verklaren, die
iet besluit van 13 Mei in het land heelt
erwekt? In de eerste plaats uit de haast,
raarmee men bij de samenstelling van het
ompromis-voorstel is te werk gegaan. Het
orspronkelijke voorstel liad, zooals wij ge
ien hebben, eene veel minder verre strek
ing het had enkel betrekking op de finan-
ïeele zijde van het vraagstuk. Daarvoor i3,
engevolge van onderhandelingen, tusschen
e conservatieve, vrij-conservatieve en na-
lonaal-liberale fractiën gevoerd, een ander
oorstel 111 de plaats gekomen, dat eerst op
len dag der behandeling van de zaak in het
nis is rongedeeld. Die drie fractiën maken
e zamen de groote meerderheid van het huis
ithet was hun dus niet moeielijk de be-
aadslaging te bekorten en het besluit door
e drijven. Maar van vrijzinnige zijde, de
enr zijde van waar oppositie kwam, werd
rnstig bezwaar gemaaKt tegen de indiening
•an een zoo ingrijpend gewijzigd voorstel
erst op den dag zelf der behandeling, en
ok verschillende nationaal-liberale leden,
lie in de vergadering van 13 Mei afwezig
varen, hebben later verklaard, dat zij op
ene zoo spoedige behandeling niet voorbe
eld waren.
Maar vooral is de beweging te verklaren
ut. den inhoud van het genomen besluit.
Iet besluit van 13 Mei noodigt de regeering,
jno een wetsontwerp in te dienen tot uitvoe
ring van artikel 24 der grondwet, waarin
jvordi bepaald, dat bij de inrichting van
openbare voiKsscholen de confessioneele om
standigheden zooveel mogelijk moeten wor
den in acht genomen. Dit grondwetsartikel
worut verschillend geïnterpreteerd. Eener-
fcijds leidt men er uit al. dat de school con
fessioneel moet zijnschooltoezicht, onder
wijzers, onderwijs-programma, alles moet zijn
geschoeid op confessioneele leest. De andere
{opvatting leest dat volstrekt niet in het
grondwetsartikel en is van oordeel, dat dit
artikel bedoelt, dat het godsdienstonderwijs
in de school niet aan de Kerk mag worden
onttrokken, niet echter dat de scholen in
den regel confessioneele scholen moeten -ijn.
Deze laatste opvatting is voorgestaan door
nationaal-liberalen van grooten naam, o. a.
door nu wijlen prof. Gneist, die van oordeel
was, dat er in de school niets confessioneel
moest worden ingericht, behalve het gods
dienstonderwijs, en dat er in de burgerlijke
gemeente eene gemeenschappelijke schoo' be
hoorde te zijn met parallelklassen voor het
godsdienstonderwijs van do verschillende ge
zindten.
Met deze opvatting nu is het besluit van
13 Mei in strijd, dat van de regeering een
wetsontwerp verlangt tot regeling van den
onderhoudsplicht der openbare volksscholen,
maar tegelijk verlangt, dat het confessioneele
karakter van deze scholen wettelijk zal wor
den vastgelegd. In drie principieele bepalin
gen moet dit confessioneele karakter meü
na.me worden uitgedrukt: 1. moeten in den
regel de leerlingen van eene school tot de
zelfde gezindte behooren en van onderwijzers
van hunne gezindte onderwijs ontvangen2.
hebben de confessioneele minderheden, zoo
dra zij eene „gepaste" hoogte bereiken, aan
spraak op inrichting van eene school van
hun gezindte; 3. moet in de voor het be
stuur van de schoolzalcen in te stellen colle
ges aan de Kerk eene gepaste vertegenwoor
diging verzekerd worden. De cónfessioneele
school zal regel zijn, de gemengde school uit
zondering. Dat wordt uitdrukkelijk in bet
besluit van 13 Mei gezegd want op de ge
mengde scholen heeft punt b van dat besluit
betrekking, dat luidt: „Uitzonderingen (op
de in a. gesanctioneerde confessioneele scho
len) kunnen slechts worden toegelaten om
bijzondere redenen, inzonderheid uit nationale
overwegingen of daar, waar dit aan de his
torische ontwikkeling beantwoordt."
Vandaar de beweging, die onder de Deut
sche liberalen is ontstaan naar aanleiding van
het besluit van 13 Mei. Gezag hebbende na
tionaal-liberale organen, zooals de Köln. Ztg.
en do Magdeb. Ztg., hebben hunne waar-
sohuwende stem tegen dit besluit verheven.
De Köln. Ztg. is met warmte opgekomen voor
de gemengde school als het nationale school-
ideaal, de gemengde school, welker doel de
nationaal-liberale afgevaardigde Seyffardt al
dus heeft omschreven„Waar verschillende
gezindten in het burgerlijke leven vreedzaam
met elkaar moeten omgaan, kan er geen be
ter middel zijn om het gevoel, dat alle bur
gers van een hvolk bij elkaar behooren, te ver
sterken, dan wanneer de jeugd gemeenschap
pelijk door dezelfde onderwijzers tot beoefe
ning van echte verdraagzaamheid, tot het
betraohten van ware vaderlandsliefde wordt
aangemaand."
In vergaderingen en vereenigingen is men
van leer getrokken tegen het „noodlottige
bondgenootschap" en het „bedenkelijke com
promis." Het lid van de nationaal-liberale frac
tie, die het compromis-voorstel mede heeft
ingediend, dr. Hackenberg, heeft-, om de be
zwaarden gerust te stellen, er op gewezen,
dat men „de caoutchouc bepalingen van het
voorstel" niet moest verwarren met een wets
ontwerp tegenover de bepalingen van een
wetsontwerp heeft de fractie zich hare vrij
heid volledig voorbehouden. In gelijken zin
heeft zich ook de nationaal-liberale fractie
van den janddag in haar geheel uitgelaten, die
in haar officieel orgaan, de Nat.-Lib. Korr.f
de volgende mededeeling heeft doen opne
men van het resultaat eener door haar spe
ciaal hiervoor gehouden vergadering: „Van
alle kanten werd de overtuiging uitgespro
ken, dat, hoezeer de in het land onstan© be
weging ook te betreuren was, zij in hoofd
zaak slechts steunde op een misverstand in
de opvatting en uitlegging van het voorstel.
Inzonderheid berustte het op misverstand,
wanneer men het voorstel beschouwde als een
principieel prijs geven van de gemengde
school en een afzien van de verdere ontwik
keling van het stelsel der gemengde school.
De bedoeling van het voorstel is veeleer, dat
overal waar het stelsel van de gemengde
schoo] krachtens de wet bestaat, dus inzon
derheid in Hessen-Nassau, deze wettelijke
toestand gehandhaafd zal blijven en overal
waar zulk een stelsel op grond van bestuurs-
verordening zich historisch ontwikkeld heeft,
de inhoud van deze bestuursverordening in
de wet zal overgaan, en dat verder de rechts
positie zal worden bepaald, waaronder ook in
andere deelen des lands de oprichting van
nieuwe gemengde scholen mogelijk is."
Die bedoelingen izijn zeker uitmuntend.
De zaak zou volkomen in orde zijn, wan
neer zij stonden uitgedrukt in het besluit
van 13 Mei. Dat is echter niet het geval, en
juist daardoor is de bezorgdheid ontstaan, die
zich in de beweging in den lande heeft ge
uit en die de Köln. Ztg. onder den eersten
indruk van het genomen besluit aanleiding
gaf tot de verzuchting: „Het resultaat van
den dag was dus eene volledige overwinning
van de confessioneele gedachte, die men des
te ernstiger mqet opvatten, omdat de verdere
parlementaire behandeling bezwaarlijk het
confessioneele hartstuk weder uit het voor
stel zal verwijderen, maar het veeleer zoo mo
gelijk nog met eenige verdere waarborgen,
zooals b.v. het geestelijke schooltoezicht, zal
stoffeeren."
Engeland.
In het district Harborough is Philip Stan
hope tot lid van het lagerhuis gekozen met
7843 stemmen (meerderheid 1733). Sedert
1900 is de liberale meerderheid met 410
stemmen toegenomen.
Het nieuwe lid heeft Burnley vertegen
woordigd van 1893 tot 1900, maar verloor in
dat jaar zijn zetel, wegens zijne Pro-Boer-
neigingen.
Bij de verkiezing van een lid van het lager
huis te Devonport werden op den liberaal
Benn 6219. op den conservatief Jacksan 5178
stemmen uitgebracht. D'e liberalen hebben
hiermede een zetel gewennen.
Rusland.
Do uitvaart van den gouverneur-generaal
van Finland Bobrikow wordt heden
door den Czaar zelf bijgewoond. Zijne
weduwe heeft telegrammen van deel
neming ontvangen van den Keizer, de
Keizerin en andere leden van ihet keizer
lijke huis, verder van den minister van oor-
log, generaal Sacharow, en den metropoliet
Oatonius. De Czaar zegt in zijn telegram,
dat de naam van Bobrikow in de herinne
ring van d© Russische vaderlanders zal
voortleven. De minister van oorlog doet uit
komen, dat het leger in Bobrikow een van
zijne waardigste vertegenwoordigers heeft
verloren, die ah slachtoffer van zijne plichts
betrachting en toewijding aan Keizer en va
derland gevallen is. De metropoliet seinde
dat alle Russische vaderlanders Bobrikow's
arbeid in Finland met bewondering en
schitterende verwachtingen hebben gevolgd
en dat hij als een waar christian en groot
burger gestorven is.
De gedachten van de Finsdhe vaderlan
ders over Bobrikow's arbeid zijn, zooals be
kend is, juist daaraan tegenovergesteld.
Jul9t het niets ontziende istreven om Fin
land te russificeer en, heeft onder de bevol
king de stemming verwekt, waarvan dit
misdrijf eene uiting is.
Uit Petersburg bericht de correspondent
van de Daily News, dat tot opvolger van Bo
brikow als gouverneur-generaal van Finland
waarschijnlijk al benoemd worden generaal
Wahl, de vroegere gouverneur van Wilna.
Deze benoeming zou eene voortzetting van
dwang beteekenen, want generaal Wabl is
een man met eene harde vuist.
Thibet.
De minister van Indië Brodrick deel
de in het Lagerhuis mede, dat de re
geering den 25sten Juni heeft goedgekeurd
als datum, waarop do missie naar Tibet ge
machtigd zal zijn naar Lhassa op te gaan,
wanneer vóór dien tijd de Tibetanen niet een
bevoegden onderhandelaar met den Chinee-
schen amba naar Gvangste gezonden hebben.
De Russische regeering is ingelicht om
trent de voornemens en de politiek van de
Britse lie regeering in het algemeen.
De oorlog in Oo9t>Azië.
Over den oorlog zijn de volgende»berichten
Tokio, 20 Juni. Berichten uit Sjimonoseki
melden, dat daar geschutvuur gehoord is;
men vermoedt, dat dit beteekent, da/t het
Wladiwostok-oskader zich weer in de golf
van Korea bevindt'.
Tokio, 20 Juni. Men bericht, dat admiraal
Kaniimoera met de Russische kruisers ter
hoogte van Osjima slaags geraakt is.
Het departement van marine is niet in
staat dit bericht te bevestigen, ofschoon de
autoriteiten de hoop koesteren, dat den Rus
sen de terugtocht afgesneden is.
Tokio, 20 Juni. Daar de Russische sche
pen lieden niet in de golf van Korea ver
schonen, gelooft men dat zij naar het noor
den vertrokken zijn.
Petersburg, 21 Juni. Admiraal Skrydlow
bericht van 20 dezerHet kruiser-eskader
is zonder verlies en averij te Wladiwostok
teruggekeerd.
Van Russische zijde wordt bericht, dat
gisteren het Wladiwostok-eskader zonder ver
lies en averij teruggekeerd is in de haven
van waar het is uitgegaan. Dat bevestigt de
mededeeling, die van Japansche zijde is ge
daan, dat het tot zijne vervolging uitge
zonden eskader onverriohter zake is moeten
terugkeeren.
Do vermoedens, dat het Russische eska
der weer in de straat van Korea aan 't werk
is, kan men dus ter zijde leggenhet ge
schutvuur, dat te Sjimonoseki is gehoord,
bestaat vermoedelijk in de verbeelding.
Do strooptocht van het Wladiwostok-eska
der is den Japanners in 't geheel op het ver
lies van vijf transportschepen te staan geko
men, want ook de Idzumi Maroe, die eerst
als vermist was opgegeven, blijkt in den
grond geboord te zijn. en behalve de drie
stoomschepen zijn nog twee zeilschepen ver
loren gegaan. Er waren in 't geheel dertien
transportschepen onderweg; het Russische
eskader heeft daaronder dus aardig huisge
houden. En het heeft dit ongestraft kunnen
doen, want het Japansche eskader, dat tot
zijne vervolging was uitgezonden, is onver
richter zake terug moeten keeren.
Tokio, 20 Juni. Generaal Okoc bericht,
dat hij 1516 Russen heeft begraven, die dood
lagen op het slagveld van Telissu. Dit werk
is nog onvolledig; inboorlingen berichten,
dat de Russen vele dooden hebben begraven,
verbrand of weggevoerd.
Men berioht, dat de verliezen .van de Rus
sen in den slag bdj Wafangkou waarschijn
lijk meer dan 2000 hebben bedragen, aan
dooden. Hun geheel© verlies zou, de gevan
genen daaronder begrepen, 10,000 man be
dragen.
Londen, 20 Juni. Reuter's correspondent in
het hoofdkwartier van generaal Koeroki,
seint via Foesan van 19. dezer: 5 a 6000 Rus
sen hebben de 17. Tsaimaki bezet. Eene aan
zienlijke macht bevindt zich tc Hiaihota bij
Tachitsjao.
Liaojang, 20 Juni. Hier zijn berichten
ontvangen over nieuwe groote gevechten in
het zuiden. Men zegt, dat nabij Kaitsjou een
gevecht in gang is. Een trein met gewonden
is hier in noordelijke richting gepasseerd;
nog meer zulke treinen zullen volgen.
Tokio, 20 J-uni. Een patrouille infanterie-
en cavalerie, die op 18 dezer met spoed naar
Ta koes jan gezonden werd, ontmoette Russi
sche troepen bij Tsjipanking op 36 mijlen
ten westen van Sioojen en op andere plaat-
sen. Eenige schermutselingen hadden plaats,
50 Russen werden gedood en 3 gevangen ge
nomen. Een groote hoeveelheid wapens werd
buitgemaakt.
D© Japanners verloren zes man.
Nioetsjwang, 20 Juni. Een Russisch offi
cier, die bij Wafankou gewond werd, deelt
mede, dat de verliezen aan beide zijden zeer
groot waren. Hij schat de Russische verlie
zen op minstens 7000 man en zegt, dat geen
soldaten ter wereld het uithouden kunnen
tegen de Japanners, zooals zij in dien slag
gevochten hebben. Hun artillerie-vuur is
verwonderlijk juist en heeft eene verbazeude
uitwerking. De Ruesen vochten hardnekkig
en wanhopig, doch waren niet in staat weer
stand te bieden aan de onstuimige volhar
ding van den vijand.
Tokio, 20 Juni. (Telegraph). Maarschalk
Oyama is benoemd tot onderkoning en op
perbevelhebber in Mandsjoerije. Generaal
Kodama is benoemd tot chef van zijn gene-
ralen staf. Men verwacht, dat zij weldra naar
het front zullen gaan.
Maarschalf Yamagata blijft te Tokio als
chef van den generalen staf.
Do correspondent van do Temps bij het
Russische leger bericht, dat de Japanner:»
rondom Port Arthur batterijen oprichten op
de lijn van Insjentee naar Siaopingtao. Aan
Russische zijde is de driedubbele linie bat
terijen voltooid; de vesting wordt als on
neembaar besdhouwd, tenzij .de Japanneis
reusachtige offers brengen. Er min levens
middelen voor zes maanden met volle rant
soenen. Het yleesch kost 25 kopeken, een
flesch bier 60 kopeken, champagne van de
be6te merken 8 roebels; alles is minder duur
dan in Liaojang. De muziek speelt drie
malen per week in Port Arthur.
De correspondent dee lit mede, dat hij ver
gunning 'heeft gekregen naar het zuidelijko
leger te gaan. Het leger van Okoe, versterkt
door eene div'sie van Koeroki, die heeft
deelgenomen aan den alsag bij Wafankou,
marcheert, naar meai verzekert, naar Kai-
ping, waar een belangrijke veldslag ophan
den schijnt te zijn tusschen het grootste ge
deelte van het Russische leger en meer dan
100,000 Japanners. Na hunne vroegere over
winningen legden de Japanners nooit zulk
een haast aan den dag om de Russen te
vervolgen.
VoLgens een bericht uit Liaojang van an
dere zijde, heeft Port Arthur tot den I4cn
Juini volstrekt geen aanval ondergaan .van
de zlee- of van de landzijde. De Japanners
hebben voor de vierde maal -ene poging be
proefd om den haveningang door vier bran
ders te blokkeeren, maar twee ,van dezen
werden dadelijk in dein grond geboord door
de Russische batterijen on d«e beide ande
ren, die aan het vuur geeu weerstand kon
den 'bieden, gingen terug.
ROMAN
- 49 VAN
ALEX. RÖMER.
Ellen zag dankbaar tot hem op.
„Er was dus al een liefderijke geest voor
mi' werkzaam, toen ik nog geen uitweg zag,"
sprak zij zacht. „Ik heb vandaag een gevoel,
alsof er wonderen gebeuren. Ik vrees alleen,
dat je den toestand erger zult vinden, dan
je vermoedt; een mensch als jij| kan zich
geen voorstelling maken van de lichtzinnig
heid van zoo iemand. Leopold vertelde mij,
dat hij schilden had, die liij nu niet betalen
kan. Het legaat, dat ik zoo onverdiend ge
kregen heb, kan misschien dienen
Welcord lachte. „Ei, eiJe bruidschat wil
je dadelijk in 't eerste uur weggevendat is
verontrustend. Die schulden 't zal tijd
worden om die zaken te regelen en wij, heb
ben heel weinig tijd. Ik zal zien wat er ge
beuren moet. Hij moet me een lijst geven van
de menschen. in wier handen hij gevallen is
en ik of de directeur van ons huis te Ham
burg zal wel met die lui afrekenen. Zij zul
len in de tegenwoordige omstandigheden blij
zijn, als zij bepaalde percenten van hun roof
krijgen. In elk geval moeten je oogen hun
helderen vroolijken glans behouden; zij moe
ten van geluk stralen."
Hijl kon tevreden rijn. Zij straalden van
geluk.
Twee jaar zijn verloopen, twee ongestoord
gelukkige jaren voor Ellen. Zij keerde met
haar echtgenoot uit Valparaiso naar Duitsoh-
land; terug, om in Hamburg te gaan wonen.
W'eloord had daar een prachtig ingericht
huis aan de Alster.
Ellen brandde van verlangen, om de ha
ren terug te zien. Haar moeder was op Nor-
derney en Leopold was bij 'haar. Hij had de
laatste twee jaar op Haïti doorgebracht, waar
li ij als rechtskuaidig adlviseur van het aldaar
gevestigde filiaal van het hiuis Weioord was
werkzaam geweest. Hij' had' weinig geschre
ven, maar ze hadden veel goeds van hem
gehoord.
Ellen was zeer in spanning, hoe zij hem
vinden zou.
Het was nog onzeker, of hij zich hier zou
vestigen of naar Haïti terugkeeren. Het was
aller wensch geweest, elkander hier te ont
moeten en alles af te spreken.
Na een kort verblijf in liet nieuwe tehuis
in Hamburg, ging Ellen en hiaar echtgenoot
naar Norderncy. Ellen was verrast over het
uitzicht van haar moeder; de zorgelooze ja
ren hadden haar krachtig gemaakt. Door de
onbekrompen wijze, waarop Welcord voor
haar zorgde, hadi zij een stil, prettig leventje
geleid, geheelnaar haar zin en meer voor
haar gezondheid kunnen doen dan ooit to
voren.
Toen Leopolods schulden betaald en hem
een lucratieve betrekking in het groote han
delhuis was aangeboden, schikte rij zich ook
in de scheiding.
Zij had nooit recht geweten, wat er in het
hart van haar zoon omging en zij begreep
ook toen niet, wat er in hem gistte.
Ellen werd smartelijk getroffen door het
uitzien ran haar broeder.
Hij was hete'l mager geworden en zag er
veel ouder uit dan hij was; ;haj keek somber
voor zich en was stil en in zich zelf gekeerd.
Uit zijn optreden tegenover haar man merkte
Ellen spoedig, dat hij gebukt ging onder do
weldaden die dezo hem bewezen had. Haar
moeder uitte rich ook in dietn geest- over haar
geliefden Leo.
„Jelui hebt ontzaggelijk veel voor hem
gedaan," zei ze, „maar bijt is den vreeselijken
slag nog niet t© boven. Men moet altijd be
denken, dat hij zich van jongs af beschouwde
als de erfgenaam van een groot vermogen.
In dat geloof alleen, had hij ook boven rijn
stand geleefd en nu voelt hij steeds den
afstand tusschen rich zelf en je man, den
rijken man met zijni onbevlekt verleden."
Ellen zweeg. Juiste begrippen kon zij haar
moeder niet meer bijibrengen en wat de fei
ten betrof, had rij gelijk.
Ellen zelve voelde een ondempbare kloof
tusschen haar en haar broeder; ook rij moest
onwillekeurig vergelijkingen maken.
„In een pleegzuster aan het kinderzieken
huis hier, heeft hij een meisje herkend, dat
hij vroeger graag mocht," ging haar moeder
voort-. „Hij zookt haar vaak op; rij is mij
heel sympathiekik heb al gedacht
Ellen hoorde vreemd opdat kon niemand
anders dan Suize rijn. Dem volgenden dag
richtte zij haar schreden naar het Kinder
ziekenhuis. Zij had zich niet vergist.
Suze zat op de bank voor de deur, met
een bleek kindje op haar schoot; verschei
dene grootcre roconvalesoentjes speeldiein om
haar heen. Suae zag er blozend en heel ge
luikkig uit.
Dat was een hartelijke begroeting tusschen
haar en Ellen. „Ik wist al, dat je hier was,"
zei Suze, „door je broer." 'tLaatste kwam
cr haperend en verlegen uit.
„Jelui hebt cl kaai* dus hier wieer ontmoet,"
antwoordde Ellen, eveneens aarzelend en ver
legen. „Leopold is erg veranderd."
„Erg," stemde Suze toe, „ik had met hom
te doen."
Ellen wierp een snellen blik op de spreek
ster 'haar toon was kalmheel anders, dlan
vroeger.
SuEe werd geroepen door de kinderen, die
haar allerlei te vragen hadden. Haar manie"
om met hen om te gaan, 'deed weldadig aan
zij was echt moederlijk en hartelijk.
„Je kunt niet gcloovcu, wat een pleiziev
ik heb aan mijn beroep," zei ze met schitte
rende oogen. „Ik zal jou en je man tot aan
het einde van mijn levens dankbaar rijn;
jelui, hebt mij gered en tot dezen vrede ge
bracht."
„Dat mag ik hooren," riep Ellen hartelijk
uit, „je hebt dus volkomen vrede. Ik mof.t
eerlijk zeggen, toen ik hoorde, dat Leopold
je hier ontmoet had, toeni hoopte toen
vreesde ik bijna
Suze bloosde en greep augptig Ellens hand.
„Neen, Ellen, neen! Hij was gisteren hier
bij mij. en heeft mij gevraagd mijn hart
stond een oogenblik stil en daarna sloeg
het zoo onstuimig als in die vreeselijk© da
gen van vroeger. Toen ik hem liicr voor 't
eerst zag en hi) mij aansprak Ellen, ik
kan je niet zeggen hoe ik te moede Was.
Dat was hij', dien ik zoo grenzenlooe had lief
gehad en hij! was het ook weer niet het
was een ander, een vreemde en ook ik
was een andere geworden
„In den nacht, welke op dien dag volgde,
was al mijn vrede weg. Later, toon ik hem
vaker zag, keerde al mijn kalmte terug en
kreeg ik diep medelijden met liem. Hij is
niet gelukkig. Ein toen hij mij) mui gisteren
vroeg, of wie nu tocih nog een paar zouden
worden en ik mijn beroep opgeven en hem
volgen naar een vreemd land, had ik een
paar seconden het gevoel, dat het mijn plicht
Was den eenzamen, droevigen man het leven
te helpen dragen. Maar opeens zag ik in,
dat ook hij zich vergiste. Hij| heeft nooit
werkelijk liefgehad, en nu zoek en tast hij
en weet zelf nog niet, wat goedi voor hem
is. Ik kan hem zijn verloren geluk niet te
ruggeven. Ik bob luern dit voorzichtig en
vriendelijk gezegd; ik ben niet boos op hem,
maar ESlon, 't was heel droevig; ik voelde
dat hij oen vreemdo voor mij was geworden."
Zij zaten een poosje zwijgend naast elkan
der. Het zieke kindje op Suzo's schoot sliep,
zij zag er vol teederheid op neer en wikkelde
het met zorg in zijn dokentje. In Ellen's
oogen blonk oen traan. „Ik begrijp je vol-
komen", zei zo eindelijk.
's Avonds van dienzolfden dag wandelde
zi; met Leopold al loon langs hiet strand. Hij
was voor t eerst sedert hun weerzien in een
vertrouwelijke stemming.
Hij sprak over zijn leven op Haïti en dat
het hem toch 't beste voorkwam, daarheen
terug te keeren. „Als ie man met mijn werk
tevreden is", voegde Hij er bitter bij.
Ellen begreep, dat zijtn afhankelijkheid
zijn ijdelheid kwetste. „Als je je ginds maar