3SS- Dinsdag 21 Juni 1904. BUiTLNLAND. FEUILLETON. ZIJN WELDOENER. 2de Jaargnug. RSFOORTSGH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS 'er 3 maanden roor Amersfoort f 1.25. Idem franco per post- 1.75. Jtzonderlijke nummers- 0.05. ï)eze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeoKngen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgeversi VALKHOFF ft Co. Utiechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIÉN: Van 1-^5 regels Elke regel meer Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan tooi het herhaald advèrteeren in dit Blad b(j abonnêmenÈ circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. tot Aan hen, die met I Juli a.s. pp dit blad inteekenen, worden de nummers die gedurende de maand Juni nog zullen ver schijnen, KOSTELOOS toege zonden. Politiek Overzicht. Do schoolstrijd in Pruisen. II. (Slot). Waaruit is de beweging te verklaren, die iet besluit van 13 Mei in het land heelt erwekt? In de eerste plaats uit de haast, raarmee men bij de samenstelling van het ompromis-voorstel is te werk gegaan. Het orspronkelijke voorstel liad, zooals wij ge ien hebben, eene veel minder verre strek ing het had enkel betrekking op de finan- ïeele zijde van het vraagstuk. Daarvoor i3, engevolge van onderhandelingen, tusschen e conservatieve, vrij-conservatieve en na- lonaal-liberale fractiën gevoerd, een ander oorstel 111 de plaats gekomen, dat eerst op len dag der behandeling van de zaak in het nis is rongedeeld. Die drie fractiën maken e zamen de groote meerderheid van het huis ithet was hun dus niet moeielijk de be- aadslaging te bekorten en het besluit door e drijven. Maar van vrijzinnige zijde, de enr zijde van waar oppositie kwam, werd rnstig bezwaar gemaaKt tegen de indiening •an een zoo ingrijpend gewijzigd voorstel erst op den dag zelf der behandeling, en ok verschillende nationaal-liberale leden, lie in de vergadering van 13 Mei afwezig varen, hebben later verklaard, dat zij op ene zoo spoedige behandeling niet voorbe eld waren. Maar vooral is de beweging te verklaren ut. den inhoud van het genomen besluit. Iet besluit van 13 Mei noodigt de regeering, jno een wetsontwerp in te dienen tot uitvoe ring van artikel 24 der grondwet, waarin jvordi bepaald, dat bij de inrichting van openbare voiKsscholen de confessioneele om standigheden zooveel mogelijk moeten wor den in acht genomen. Dit grondwetsartikel worut verschillend geïnterpreteerd. Eener- fcijds leidt men er uit al. dat de school con fessioneel moet zijnschooltoezicht, onder wijzers, onderwijs-programma, alles moet zijn geschoeid op confessioneele leest. De andere {opvatting leest dat volstrekt niet in het grondwetsartikel en is van oordeel, dat dit artikel bedoelt, dat het godsdienstonderwijs in de school niet aan de Kerk mag worden onttrokken, niet echter dat de scholen in den regel confessioneele scholen moeten -ijn. Deze laatste opvatting is voorgestaan door nationaal-liberalen van grooten naam, o. a. door nu wijlen prof. Gneist, die van oordeel was, dat er in de school niets confessioneel moest worden ingericht, behalve het gods dienstonderwijs, en dat er in de burgerlijke gemeente eene gemeenschappelijke schoo' be hoorde te zijn met parallelklassen voor het godsdienstonderwijs van do verschillende ge zindten. Met deze opvatting nu is het besluit van 13 Mei in strijd, dat van de regeering een wetsontwerp verlangt tot regeling van den onderhoudsplicht der openbare volksscholen, maar tegelijk verlangt, dat het confessioneele karakter van deze scholen wettelijk zal wor den vastgelegd. In drie principieele bepalin gen moet dit confessioneele karakter meü na.me worden uitgedrukt: 1. moeten in den regel de leerlingen van eene school tot de zelfde gezindte behooren en van onderwijzers van hunne gezindte onderwijs ontvangen2. hebben de confessioneele minderheden, zoo dra zij eene „gepaste" hoogte bereiken, aan spraak op inrichting van eene school van hun gezindte; 3. moet in de voor het be stuur van de schoolzalcen in te stellen colle ges aan de Kerk eene gepaste vertegenwoor diging verzekerd worden. De cónfessioneele school zal regel zijn, de gemengde school uit zondering. Dat wordt uitdrukkelijk in bet besluit van 13 Mei gezegd want op de ge mengde scholen heeft punt b van dat besluit betrekking, dat luidt: „Uitzonderingen (op de in a. gesanctioneerde confessioneele scho len) kunnen slechts worden toegelaten om bijzondere redenen, inzonderheid uit nationale overwegingen of daar, waar dit aan de his torische ontwikkeling beantwoordt." Vandaar de beweging, die onder de Deut sche liberalen is ontstaan naar aanleiding van het besluit van 13 Mei. Gezag hebbende na tionaal-liberale organen, zooals de Köln. Ztg. en do Magdeb. Ztg., hebben hunne waar- sohuwende stem tegen dit besluit verheven. De Köln. Ztg. is met warmte opgekomen voor de gemengde school als het nationale school- ideaal, de gemengde school, welker doel de nationaal-liberale afgevaardigde Seyffardt al dus heeft omschreven„Waar verschillende gezindten in het burgerlijke leven vreedzaam met elkaar moeten omgaan, kan er geen be ter middel zijn om het gevoel, dat alle bur gers van een hvolk bij elkaar behooren, te ver sterken, dan wanneer de jeugd gemeenschap pelijk door dezelfde onderwijzers tot beoefe ning van echte verdraagzaamheid, tot het betraohten van ware vaderlandsliefde wordt aangemaand." In vergaderingen en vereenigingen is men van leer getrokken tegen het „noodlottige bondgenootschap" en het „bedenkelijke com promis." Het lid van de nationaal-liberale frac tie, die het compromis-voorstel mede heeft ingediend, dr. Hackenberg, heeft-, om de be zwaarden gerust te stellen, er op gewezen, dat men „de caoutchouc bepalingen van het voorstel" niet moest verwarren met een wets ontwerp tegenover de bepalingen van een wetsontwerp heeft de fractie zich hare vrij heid volledig voorbehouden. In gelijken zin heeft zich ook de nationaal-liberale fractie van den janddag in haar geheel uitgelaten, die in haar officieel orgaan, de Nat.-Lib. Korr.f de volgende mededeeling heeft doen opne men van het resultaat eener door haar spe ciaal hiervoor gehouden vergadering: „Van alle kanten werd de overtuiging uitgespro ken, dat, hoezeer de in het land onstan© be weging ook te betreuren was, zij in hoofd zaak slechts steunde op een misverstand in de opvatting en uitlegging van het voorstel. Inzonderheid berustte het op misverstand, wanneer men het voorstel beschouwde als een principieel prijs geven van de gemengde school en een afzien van de verdere ontwik keling van het stelsel der gemengde school. De bedoeling van het voorstel is veeleer, dat overal waar het stelsel van de gemengde schoo] krachtens de wet bestaat, dus inzon derheid in Hessen-Nassau, deze wettelijke toestand gehandhaafd zal blijven en overal waar zulk een stelsel op grond van bestuurs- verordening zich historisch ontwikkeld heeft, de inhoud van deze bestuursverordening in de wet zal overgaan, en dat verder de rechts positie zal worden bepaald, waaronder ook in andere deelen des lands de oprichting van nieuwe gemengde scholen mogelijk is." Die bedoelingen izijn zeker uitmuntend. De zaak zou volkomen in orde zijn, wan neer zij stonden uitgedrukt in het besluit van 13 Mei. Dat is echter niet het geval, en juist daardoor is de bezorgdheid ontstaan, die zich in de beweging in den lande heeft ge uit en die de Köln. Ztg. onder den eersten indruk van het genomen besluit aanleiding gaf tot de verzuchting: „Het resultaat van den dag was dus eene volledige overwinning van de confessioneele gedachte, die men des te ernstiger mqet opvatten, omdat de verdere parlementaire behandeling bezwaarlijk het confessioneele hartstuk weder uit het voor stel zal verwijderen, maar het veeleer zoo mo gelijk nog met eenige verdere waarborgen, zooals b.v. het geestelijke schooltoezicht, zal stoffeeren." Engeland. In het district Harborough is Philip Stan hope tot lid van het lagerhuis gekozen met 7843 stemmen (meerderheid 1733). Sedert 1900 is de liberale meerderheid met 410 stemmen toegenomen. Het nieuwe lid heeft Burnley vertegen woordigd van 1893 tot 1900, maar verloor in dat jaar zijn zetel, wegens zijne Pro-Boer- neigingen. Bij de verkiezing van een lid van het lager huis te Devonport werden op den liberaal Benn 6219. op den conservatief Jacksan 5178 stemmen uitgebracht. D'e liberalen hebben hiermede een zetel gewennen. Rusland. Do uitvaart van den gouverneur-generaal van Finland Bobrikow wordt heden door den Czaar zelf bijgewoond. Zijne weduwe heeft telegrammen van deel neming ontvangen van den Keizer, de Keizerin en andere leden van ihet keizer lijke huis, verder van den minister van oor- log, generaal Sacharow, en den metropoliet Oatonius. De Czaar zegt in zijn telegram, dat de naam van Bobrikow in de herinne ring van d© Russische vaderlanders zal voortleven. De minister van oorlog doet uit komen, dat het leger in Bobrikow een van zijne waardigste vertegenwoordigers heeft verloren, die ah slachtoffer van zijne plichts betrachting en toewijding aan Keizer en va derland gevallen is. De metropoliet seinde dat alle Russische vaderlanders Bobrikow's arbeid in Finland met bewondering en schitterende verwachtingen hebben gevolgd en dat hij als een waar christian en groot burger gestorven is. De gedachten van de Finsdhe vaderlan ders over Bobrikow's arbeid zijn, zooals be kend is, juist daaraan tegenovergesteld. Jul9t het niets ontziende istreven om Fin land te russificeer en, heeft onder de bevol king de stemming verwekt, waarvan dit misdrijf eene uiting is. Uit Petersburg bericht de correspondent van de Daily News, dat tot opvolger van Bo brikow als gouverneur-generaal van Finland waarschijnlijk al benoemd worden generaal Wahl, de vroegere gouverneur van Wilna. Deze benoeming zou eene voortzetting van dwang beteekenen, want generaal Wabl is een man met eene harde vuist. Thibet. De minister van Indië Brodrick deel de in het Lagerhuis mede, dat de re geering den 25sten Juni heeft goedgekeurd als datum, waarop do missie naar Tibet ge machtigd zal zijn naar Lhassa op te gaan, wanneer vóór dien tijd de Tibetanen niet een bevoegden onderhandelaar met den Chinee- schen amba naar Gvangste gezonden hebben. De Russische regeering is ingelicht om trent de voornemens en de politiek van de Britse lie regeering in het algemeen. De oorlog in Oo9t>Azië. Over den oorlog zijn de volgende»berichten Tokio, 20 Juni. Berichten uit Sjimonoseki melden, dat daar geschutvuur gehoord is; men vermoedt, dat dit beteekent, da/t het Wladiwostok-oskader zich weer in de golf van Korea bevindt'. Tokio, 20 Juni. Men bericht, dat admiraal Kaniimoera met de Russische kruisers ter hoogte van Osjima slaags geraakt is. Het departement van marine is niet in staat dit bericht te bevestigen, ofschoon de autoriteiten de hoop koesteren, dat den Rus sen de terugtocht afgesneden is. Tokio, 20 Juni. Daar de Russische sche pen lieden niet in de golf van Korea ver schonen, gelooft men dat zij naar het noor den vertrokken zijn. Petersburg, 21 Juni. Admiraal Skrydlow bericht van 20 dezerHet kruiser-eskader is zonder verlies en averij te Wladiwostok teruggekeerd. Van Russische zijde wordt bericht, dat gisteren het Wladiwostok-eskader zonder ver lies en averij teruggekeerd is in de haven van waar het is uitgegaan. Dat bevestigt de mededeeling, die van Japansche zijde is ge daan, dat het tot zijne vervolging uitge zonden eskader onverriohter zake is moeten terugkeeren. Do vermoedens, dat het Russische eska der weer in de straat van Korea aan 't werk is, kan men dus ter zijde leggenhet ge schutvuur, dat te Sjimonoseki is gehoord, bestaat vermoedelijk in de verbeelding. Do strooptocht van het Wladiwostok-eska der is den Japanners in 't geheel op het ver lies van vijf transportschepen te staan geko men, want ook de Idzumi Maroe, die eerst als vermist was opgegeven, blijkt in den grond geboord te zijn. en behalve de drie stoomschepen zijn nog twee zeilschepen ver loren gegaan. Er waren in 't geheel dertien transportschepen onderweg; het Russische eskader heeft daaronder dus aardig huisge houden. En het heeft dit ongestraft kunnen doen, want het Japansche eskader, dat tot zijne vervolging was uitgezonden, is onver richter zake terug moeten keeren. Tokio, 20 Juni. Generaal Okoc bericht, dat hij 1516 Russen heeft begraven, die dood lagen op het slagveld van Telissu. Dit werk is nog onvolledig; inboorlingen berichten, dat de Russen vele dooden hebben begraven, verbrand of weggevoerd. Men berioht, dat de verliezen .van de Rus sen in den slag bdj Wafangkou waarschijn lijk meer dan 2000 hebben bedragen, aan dooden. Hun geheel© verlies zou, de gevan genen daaronder begrepen, 10,000 man be dragen. Londen, 20 Juni. Reuter's correspondent in het hoofdkwartier van generaal Koeroki, seint via Foesan van 19. dezer: 5 a 6000 Rus sen hebben de 17. Tsaimaki bezet. Eene aan zienlijke macht bevindt zich tc Hiaihota bij Tachitsjao. Liaojang, 20 Juni. Hier zijn berichten ontvangen over nieuwe groote gevechten in het zuiden. Men zegt, dat nabij Kaitsjou een gevecht in gang is. Een trein met gewonden is hier in noordelijke richting gepasseerd; nog meer zulke treinen zullen volgen. Tokio, 20 J-uni. Een patrouille infanterie- en cavalerie, die op 18 dezer met spoed naar Ta koes jan gezonden werd, ontmoette Russi sche troepen bij Tsjipanking op 36 mijlen ten westen van Sioojen en op andere plaat- sen. Eenige schermutselingen hadden plaats, 50 Russen werden gedood en 3 gevangen ge nomen. Een groote hoeveelheid wapens werd buitgemaakt. D© Japanners verloren zes man. Nioetsjwang, 20 Juni. Een Russisch offi cier, die bij Wafankou gewond werd, deelt mede, dat de verliezen aan beide zijden zeer groot waren. Hij schat de Russische verlie zen op minstens 7000 man en zegt, dat geen soldaten ter wereld het uithouden kunnen tegen de Japanners, zooals zij in dien slag gevochten hebben. Hun artillerie-vuur is verwonderlijk juist en heeft eene verbazeude uitwerking. De Ruesen vochten hardnekkig en wanhopig, doch waren niet in staat weer stand te bieden aan de onstuimige volhar ding van den vijand. Tokio, 20 Juni. (Telegraph). Maarschalk Oyama is benoemd tot onderkoning en op perbevelhebber in Mandsjoerije. Generaal Kodama is benoemd tot chef van zijn gene- ralen staf. Men verwacht, dat zij weldra naar het front zullen gaan. Maarschalf Yamagata blijft te Tokio als chef van den generalen staf. Do correspondent van do Temps bij het Russische leger bericht, dat de Japanner:» rondom Port Arthur batterijen oprichten op de lijn van Insjentee naar Siaopingtao. Aan Russische zijde is de driedubbele linie bat terijen voltooid; de vesting wordt als on neembaar besdhouwd, tenzij .de Japanneis reusachtige offers brengen. Er min levens middelen voor zes maanden met volle rant soenen. Het yleesch kost 25 kopeken, een flesch bier 60 kopeken, champagne van de be6te merken 8 roebels; alles is minder duur dan in Liaojang. De muziek speelt drie malen per week in Port Arthur. De correspondent dee lit mede, dat hij ver gunning 'heeft gekregen naar het zuidelijko leger te gaan. Het leger van Okoe, versterkt door eene div'sie van Koeroki, die heeft deelgenomen aan den alsag bij Wafankou, marcheert, naar meai verzekert, naar Kai- ping, waar een belangrijke veldslag ophan den schijnt te zijn tusschen het grootste ge deelte van het Russische leger en meer dan 100,000 Japanners. Na hunne vroegere over winningen legden de Japanners nooit zulk een haast aan den dag om de Russen te vervolgen. VoLgens een bericht uit Liaojang van an dere zijde, heeft Port Arthur tot den I4cn Juini volstrekt geen aanval ondergaan .van de zlee- of van de landzijde. De Japanners hebben voor de vierde maal -ene poging be proefd om den haveningang door vier bran ders te blokkeeren, maar twee ,van dezen werden dadelijk in dein grond geboord door de Russische batterijen on d«e beide ande ren, die aan het vuur geeu weerstand kon den 'bieden, gingen terug. ROMAN - 49 VAN ALEX. RÖMER. Ellen zag dankbaar tot hem op. „Er was dus al een liefderijke geest voor mi' werkzaam, toen ik nog geen uitweg zag," sprak zij zacht. „Ik heb vandaag een gevoel, alsof er wonderen gebeuren. Ik vrees alleen, dat je den toestand erger zult vinden, dan je vermoedt; een mensch als jij| kan zich geen voorstelling maken van de lichtzinnig heid van zoo iemand. Leopold vertelde mij, dat hij schilden had, die liij nu niet betalen kan. Het legaat, dat ik zoo onverdiend ge kregen heb, kan misschien dienen Welcord lachte. „Ei, eiJe bruidschat wil je dadelijk in 't eerste uur weggevendat is verontrustend. Die schulden 't zal tijd worden om die zaken te regelen en wij, heb ben heel weinig tijd. Ik zal zien wat er ge beuren moet. Hij moet me een lijst geven van de menschen. in wier handen hij gevallen is en ik of de directeur van ons huis te Ham burg zal wel met die lui afrekenen. Zij zul len in de tegenwoordige omstandigheden blij zijn, als zij bepaalde percenten van hun roof krijgen. In elk geval moeten je oogen hun helderen vroolijken glans behouden; zij moe ten van geluk stralen." Hijl kon tevreden rijn. Zij straalden van geluk. Twee jaar zijn verloopen, twee ongestoord gelukkige jaren voor Ellen. Zij keerde met haar echtgenoot uit Valparaiso naar Duitsoh- land; terug, om in Hamburg te gaan wonen. W'eloord had daar een prachtig ingericht huis aan de Alster. Ellen brandde van verlangen, om de ha ren terug te zien. Haar moeder was op Nor- derney en Leopold was bij 'haar. Hij had de laatste twee jaar op Haïti doorgebracht, waar li ij als rechtskuaidig adlviseur van het aldaar gevestigde filiaal van het hiuis Weioord was werkzaam geweest. Hij' had' weinig geschre ven, maar ze hadden veel goeds van hem gehoord. Ellen was zeer in spanning, hoe zij hem vinden zou. Het was nog onzeker, of hij zich hier zou vestigen of naar Haïti terugkeeren. Het was aller wensch geweest, elkander hier te ont moeten en alles af te spreken. Na een kort verblijf in liet nieuwe tehuis in Hamburg, ging Ellen en hiaar echtgenoot naar Norderncy. Ellen was verrast over het uitzicht van haar moeder; de zorgelooze ja ren hadden haar krachtig gemaakt. Door de onbekrompen wijze, waarop Welcord voor haar zorgde, hadi zij een stil, prettig leventje geleid, geheelnaar haar zin en meer voor haar gezondheid kunnen doen dan ooit to voren. Toen Leopolods schulden betaald en hem een lucratieve betrekking in het groote han delhuis was aangeboden, schikte rij zich ook in de scheiding. Zij had nooit recht geweten, wat er in het hart van haar zoon omging en zij begreep ook toen niet, wat er in hem gistte. Ellen werd smartelijk getroffen door het uitzien ran haar broeder. Hij was hete'l mager geworden en zag er veel ouder uit dan hij was; ;haj keek somber voor zich en was stil en in zich zelf gekeerd. Uit zijn optreden tegenover haar man merkte Ellen spoedig, dat hij gebukt ging onder do weldaden die dezo hem bewezen had. Haar moeder uitte rich ook in dietn geest- over haar geliefden Leo. „Jelui hebt ontzaggelijk veel voor hem gedaan," zei ze, „maar bijt is den vreeselijken slag nog niet t© boven. Men moet altijd be denken, dat hij zich van jongs af beschouwde als de erfgenaam van een groot vermogen. In dat geloof alleen, had hij ook boven rijn stand geleefd en nu voelt hij steeds den afstand tusschen rich zelf en je man, den rijken man met zijni onbevlekt verleden." Ellen zweeg. Juiste begrippen kon zij haar moeder niet meer bijibrengen en wat de fei ten betrof, had rij gelijk. Ellen zelve voelde een ondempbare kloof tusschen haar en haar broeder; ook rij moest onwillekeurig vergelijkingen maken. „In een pleegzuster aan het kinderzieken huis hier, heeft hij een meisje herkend, dat hij vroeger graag mocht," ging haar moeder voort-. „Hij zookt haar vaak op; rij is mij heel sympathiekik heb al gedacht Ellen hoorde vreemd opdat kon niemand anders dan Suize rijn. Dem volgenden dag richtte zij haar schreden naar het Kinder ziekenhuis. Zij had zich niet vergist. Suze zat op de bank voor de deur, met een bleek kindje op haar schoot; verschei dene grootcre roconvalesoentjes speeldiein om haar heen. Suae zag er blozend en heel ge luikkig uit. Dat was een hartelijke begroeting tusschen haar en Ellen. „Ik wist al, dat je hier was," zei Suze, „door je broer." 'tLaatste kwam cr haperend en verlegen uit. „Jelui hebt cl kaai* dus hier wieer ontmoet," antwoordde Ellen, eveneens aarzelend en ver legen. „Leopold is erg veranderd." „Erg," stemde Suze toe, „ik had met hom te doen." Ellen wierp een snellen blik op de spreek ster 'haar toon was kalmheel anders, dlan vroeger. SuEe werd geroepen door de kinderen, die haar allerlei te vragen hadden. Haar manie" om met hen om te gaan, 'deed weldadig aan zij was echt moederlijk en hartelijk. „Je kunt niet gcloovcu, wat een pleiziev ik heb aan mijn beroep," zei ze met schitte rende oogen. „Ik zal jou en je man tot aan het einde van mijn levens dankbaar rijn; jelui, hebt mij gered en tot dezen vrede ge bracht." „Dat mag ik hooren," riep Ellen hartelijk uit, „je hebt dus volkomen vrede. Ik mof.t eerlijk zeggen, toen ik hoorde, dat Leopold je hier ontmoet had, toeni hoopte toen vreesde ik bijna Suze bloosde en greep augptig Ellens hand. „Neen, Ellen, neen! Hij was gisteren hier bij mij. en heeft mij gevraagd mijn hart stond een oogenblik stil en daarna sloeg het zoo onstuimig als in die vreeselijk© da gen van vroeger. Toen ik hem liicr voor 't eerst zag en hi) mij aansprak Ellen, ik kan je niet zeggen hoe ik te moede Was. Dat was hij', dien ik zoo grenzenlooe had lief gehad en hij! was het ook weer niet het was een ander, een vreemde en ook ik was een andere geworden „In den nacht, welke op dien dag volgde, was al mijn vrede weg. Later, toon ik hem vaker zag, keerde al mijn kalmte terug en kreeg ik diep medelijden met liem. Hij is niet gelukkig. Ein toen hij mij) mui gisteren vroeg, of wie nu tocih nog een paar zouden worden en ik mijn beroep opgeven en hem volgen naar een vreemd land, had ik een paar seconden het gevoel, dat het mijn plicht Was den eenzamen, droevigen man het leven te helpen dragen. Maar opeens zag ik in, dat ook hij zich vergiste. Hij| heeft nooit werkelijk liefgehad, en nu zoek en tast hij en weet zelf nog niet, wat goedi voor hem is. Ik kan hem zijn verloren geluk niet te ruggeven. Ik bob luern dit voorzichtig en vriendelijk gezegd; ik ben niet boos op hem, maar ESlon, 't was heel droevig; ik voelde dat hij oen vreemdo voor mij was geworden." Zij zaten een poosje zwijgend naast elkan der. Het zieke kindje op Suzo's schoot sliep, zij zag er vol teederheid op neer en wikkelde het met zorg in zijn dokentje. In Ellen's oogen blonk oen traan. „Ik begrijp je vol- komen", zei zo eindelijk. 's Avonds van dienzolfden dag wandelde zi; met Leopold al loon langs hiet strand. Hij was voor t eerst sedert hun weerzien in een vertrouwelijke stemming. Hij sprak over zijn leven op Haïti en dat het hem toch 't beste voorkwam, daarheen terug te keeren. „Als ie man met mijn werk tevreden is", voegde Hij er bitter bij. Ellen begreep, dat zijtn afhankelijkheid zijn ijdelheid kwetste. „Als je je ginds maar

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1904 | | pagina 1