A". IG. Eerste Rind.
3de Jaargang.
Zaterdag 16 Juli 1904.
ftst
BUITENLAND.
FEUILLETON.
GRAAF W. 62.
H DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Par 3 maanden roor Amersfoort L.25.
Idem franco per post- 1.75.
Wonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advèrtentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
'b morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgever»! VALKHOFF Co.
Utiechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÉN:
Van 1--5
- OH*
regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
bet herhaald adverteeren in dit Blad bij abohriemfot. Eèn«
circulaire, bevattende de voorwaarden, ifordt óp aan mag
toegezonden.
In fiflemoriam.
(Ingezonden).
President Kruger is ter ruste gegaan. De
kloeke strijder is niet meer. De Rustenburg-
s"hc Leeuw zal zijne manen niet meer schud
den.
Rouw zal er heersohen, niet alleen in
Zuid-Afrika, maar in gansch de wereld, want
diep staat zijn naam gegrift in de harten der
volkereu.
Van hem, den onversaagden, die den strijd
aandurfde tegen een der machtigste rijken
d r aarde, vertrouwende op het goed recht
van zijm volk en in zijn diepe godsvrucht zich
verlatende op zijn Heer.
„Zich verlatende op", niet „het overla
ten .io aan".
Welke geniale plannen zijin door hem
ontworpen, hoe werd de uitvoering door
zij:u beleid voorbereid, welk een overleg werd
er niet gebruikt, van hoeveel volharding gaf
hij geen blijik, welke omzichtigheid werd door
hem niet betracht, welk een vérziendheid
werd door hem niet ten toon gespreid, maar
ookwelk een eenvoud, welk een trouw,
welk een zorg voor zijn volk
Slaap zacht, groote strijder
voor 't Recht!
Weemoedig richt zich onze blik naar het
vrije land, dat uw laatste© ademtocht kon
opvangen, en met gebogen hoofd denken wij
aan dat andere land, dat u zoo lief was, waar
voor gij alles veil had, het land, waar de
asoh rust van uw trouwe levensgezellin,
van haar, die gij verliet om als balling in
den vreemde recht te vragen voor uw© land
genooten in hun strijd voor „haardstede en
altaren".
Recht is u geworden door de menschjieid,
recht zoowel van de hoogststaande, edelden-
kende geesten als van de massa's, maar niet
het recht, dat gij in den ongelijken krijg
zoozeer behoefdet, het machtwoord van de
machtigen der aarde.
Het „vox populi, vox Dei" werd aan ban
den gelegd, móest wellicht in bedwang ge
houden worden, ter wille van omstandighe
den, die gepaard gaande ran den lagen trap
van ontwikkeling, waarin de regeling van
da verhoudingen tusschen natiën onderling
zich nog bevindt, niet toelieten Engeland
het aangeven te ontzeggen van den maat
staf, waarnaar ieder op zijn beurt, zoo wille
keurig, gewoon is te meten.
De droeve worsteling is geëindigd. Op
gindseken zetel troont niet meer het vrije
bewind. De stem van het volk wordt niet
meer gehoord.
De balling, dien Europa het een eer
rekende te herbergen, heeft het hoofd ter-
nedergelegd, maarz in geest blijft lich
ten over Zuid-Afrika. Het volk, dat hij
hecht te zamtn bond door wijs bestuur, wei-
overdachte verdeel i tig der 1.-ten, maar
bovenal door het bevorderen zijner welvaart
en het eerbiedigen der persoonlijke vrijheid,
laat hij vaster aaneengesmeed achter.
President Itephanus Johannes Paulus
Kruger is heengegaan, maar niet vóór zijn
oog aan de kim de eerste stralen heeft ont
waard van de opkomende zon, die met glo
rierijken luister schijnen zal over een Zuid-
Afrikaansche republiek, grootscher dan voor
heen, eene die zich uit zal strekken van De
Kaap tot de Zambesi, oen republiek, die, on
der welken vorm dan ook, doordrongen zal
zijn van den vrijen, machtig:u geest van den
grooten Voortrekker
Rust zacht, o, Pelgrim, dankbaar voor uw
trouw drukt de men9chheid u den lauwer
krans op de slapen
Ben wegstervende echo ruist door de
luchtenstil-luisterend hooren wij, als
met gebroken stem, do woorden van Herlijn
zoet is 't, eind'loos' zoet, aan vader-
landsche kusten,
„Ni 't loeien van den storm aan eigen
haard te rusten;
„Mij is die gunst ontzegd
„Ontvang den Martelaar, ontvang zijji
arm, zijin blóed
S. G. W. NOORDA.
Politiek Overzicht-
De presidentsverkiezing in de
Vereenigde Staten.
De nationale conventie der democraten te
Sint-Lonis, de algemeene vergadering van de
tweede der groote staatspartijen in de Ver-
eenigtde Staten, is niet zoo spoedig gereed
gekoimen met haren arbeid tot voorbereiding
van den strijd om het presidentschap, waar
in de le November van dit jaar de beslissing
zal brengen, als de conventie der republi
keinen. Er is een zware strijd! gevoerd, voor
dat het verkiezingsprogramma, het „plat
form" zooals de technische uitdrukking
luidt, kou worden vastgesteld, en die vast
stelling werd nog eerst mogelijk, door de
groote strijdvraag tusscihon de aanhangers
van den gouden en den zilveren muntstand-
aard weg te moffelen. Bryan, de aanvoerder
van de zilvermannen, kon zijne eigen inzich
ten niet in het platform uitdrukken, maar
wel wist hij gedaan te krijgen, dat de zin
snede, die in het ontwerp-programma was
opgenomen tot aanbeveling van den gouden
standaard, daaruit werd weggelaten.
Maar nu kwam nog de allergrootste moeie-
lijkheid. De op dit programma gekozen can-
didaat, rechter Parker uit New-York, wei
gerde met deze beslissing genoegen te ne
men. Hij seinde aan de conventie: „Ik be
schouw den gouden standaard als stellig en
onlierroepelijk vaststaande, en zal dienover
eenkomstig handelen, wanneer het volk de
beslissing van de conventie zal bekrachtigen
(d. w. z. wanneer het Parker tot president
kiest). Daar het programma over het vraag
stuk van den muntstandaard zwijgt, moet
mijne houding tegenover dit vraagstuk aan
de conventie bekend gemaakt worden en
wanneer de meerderheid met mijne hou
ding niet tevreden is, dan verzoek ik mijne
benoeming onverwijld voor ongeldig te ver
klaren, opdat een ander als candidaat kunne
worden aangewezen.'
Deze boodschap sloeg als een donderslag
inzij scheen aanvankelijk óf een nieuwen
candidaat, óf een nieuw programma noodig
te maken. Maar men wist een tusschen weg
te vinden eu stelde voor Parker op zijne
mededeeliug aldus antwoorden: „Hetdoor
deze conventie aangenomen platform zwijgt
over het vraagstuk van den muntstandaard,
omdat dit niet als c.ae zaak beschouwd
wordt, waarom in dezen verkiezingsveldtocht
de strijd gaat, en omdat in het platform en
kel do zaken vermeld worden, die in dezen
veldtocht te pas komen. Daarom is in de
meening, die gij in uiw telegram uitdrukt,
niets begrepen wat een man, die deze mee
ning koestert, zou kunnen weerhouden de
candidatuur op den grondslag van dit pro
gramma aan te nemen." Over dit voorstel
werd tot 1 uur 's nachts gedebatteerd
Bryan was de voornaamste bestrijder. Ten
slotte werd met 799 tegen 197 9teimmen be
sloten tot afzending van de voorgestelde ver
klaring, waarmede de candidatuur van rech
ter Parker op nieuw bekrachtigd werd.
Alton Brooks Parker is, zooals de meesten
van de mannen, die in het staatkundige le
ven van Amerika eene leidende rol spelen,
een man, die zich zelf gevormd heeft. Hij
werd geboren in Cortland, in den staat New-
York. Zijn grootvader verliet den ploeg om
in 1776 dienst te nemen in de gelederen
van het leger -an Washington, en zijn va
der was in 1803 de stichter van de hoeve
te Cortland, die nu nog in 't bezit is van
den man, die thans de candidaat van de
democraten is voor de hoogste waardigheid
in de Unie. Daar werd Alton Brooks Parker
geboren, nu 52 jaren geleden, en bracht bij
de eerste deriien jaren van zijn leven door.
Voordat hij zich wijdde aan de studie van
de rechtswetenschap, werkte hij hard als on
derwijzer en verwierf zich daarmede het
geld, waardoor hij in staat was zijne acade
mische studiën op te ^.vatten en ten einde
te brengen. Als advocaat,, en Amerkaansch
advocaat, begaf hij zich natuurlijk in e
politiek. In 1884 verdiende hij zijne eerste
sporen in het politieke strijdperkin het
organiseeren van den veldtocht van de e-
mooraten in dat jaar legde hij bekwaam iv-
den aan den dag, die hem reed9 spoedig i-ot
eer en aanzien brachten. In 1897 werd hi;,
als candidaat van de democraten, tot voor
zitter van het gerechtshof in de stent New-
York gekozen met 60,000 stemmen uieer "er-
keid, terwijl in het jaar te voren Mac Kin-
ley als candidaat voor het presidentschap
212,000 stemmen meerderheid verwierf.
De staat New-York, die door de plaats
welke hij in de Unie inneemt, een der toon
gevend© staten is, is op politiek gebied een
der meest onzekere staten; de New-Yorksche
stemmen zijn dus van grooten invloed op de
vraag hoo de uitslag zal zijn. Maar in dit
geval zal, welke partij ook moge zegevieren,
de keuze altijd valleu op een New-Yorker,
want Theodoor Roosevelt en Alton B. Par
ker zijn beiden uit New-York afkomstig. En
de persoonlijke eigenschappen van de beide
candidaten geven recht om te zeggen, dat
de gekozene altijd zal zijn een „man".
De dood van Kruger.
Naar aanleiding van het overlijden van
president Kruger, waait de vlag halfstok op
het regeeringspaleis van Pretoria en cm de
bureaus van lord Milner te Johannesburg.
Parijs, 15 Juli. Het Journal zegt: De
dood van den Boerenheld is een rouw voor
de menschheid en veroorzaakt eene smarte
lijke ontroering in Frankrijk, welks hart'
klopt voor iedere groote nationale zaak. Wan
neer het Fransche volk zich opwond voor
de daden van die volken, die een weinig
van zijn bloed hebben, dan is dat vooral om
dat Kruger aau dat ras het type van verhe
ven grootheid gaf. Men kan niet gelooven,
dat zooveel zelfverloochening van dapperheid
geheel ijdel is verspild. Het leven van Kru
ger is niet alleen eene schoon© bladzijde van
heldenmoed, het is een voorbeeld, een zeker
onderpand van eene betere toekomst.
Do Figaro zegt: Vrede en glorie zij aan
zijne nagedachtenis gewijd. Hij had zijn
vaderland lief, eu wanneer hij heeft ge
dwaald, wanneer hij door zijne vasthoudend
heid aansprakelijk was voor den eindelijken
ondergang, dan dwaalde hij althans uit
vaderlandsliefde, uit liefde voor de vrijheid.
Geen eerzucht, geen persoonlijk belang
leidden ooit een enkel© der daden van dezen
staatsman, die de vriend was van al zijine
landgenooten.
De Matin zegtKruger laat een roem-
vollen naam achter, die geëerd zal zijn on
der- hen, die gestreden hebben voor het
vaderland en voor het recht van die, over
wonnenen, de nederlaag niet aanvaardde.
De Aurore zegtMen kan deze gerechtig
heid doen wedervaren aan den man, die ge
storven is, en aan zijne strijdmakkers, dat
nooit een tegenstand heldhaftiger was dan
de hunne en dat die tevens nooit riddelijiker
en edeler kan zijn. De bladzijde der gesohie-
denis, dio geschreven is, is onuitwisebbaar.
De Gaulois zegtHij was een zeer groot
man, dio Transvaal gedurende 34 jaren be-
stuurdo en die gedurende al dien tijd de on
afhankelijkheid en een goed bestuur vau zijn
land verzekerde. Hij belichaamde in zich de
ziel van een krachtig en moedig ras, en hiji
heeft lang genoeg geleden om door zijne
nederlaag te lijden en dë zaak van zijn land
te dienen.
De Petit Parisian zegt: Men moet het
hoofd ontblooten voor zijne doodskist, want
hij, die heden in het. graf daalt, was een
groot burger, een groot vaderlander.
De Soleil zegt: Deze grijsaard, die na zijn
vertrek uit Lorenzo Marquez het gastvrije
dek van den Nederlandschen kruiser Gel
derland betrad, liet zijn land verwoest ach
ter zich. Hij verschafte zich de achting, die
den eerbied van de wereld afdwingt, toen hij
in den loop van zijn reis door Europa trachtte
de belangstelling van de volken te wekken
voor den toestand van z:jne landgenooten.
Weert en, 15 Juli. De bladen wijden lange
artikelen aan de nagedachtenis van president
Krugerzij roemen de groote eigenschap
pen en het rechtschapen karakter van den
overledene.
Ook in de Engelsche pers worden woorden
van waardeering aan den overleden presi
dent gewijd.
De Westminster Gazette stelt Engeland's
misdadige fout, de Jameson-raid, tegenover
wat het blad Kruger's misdaad noemt: het'
ultimatum van den 9en October 1899. Doch
dit alles moet met Chamberlain's diploma
tie aan de beoordeeling van het nageslacht
worden overgelaten. Het blad herinnert En
geland er aan, dat al moge Kruger nu ver
dwijnen, zijn vrijheidsgeest in Zuid-Afrika
blijft leven en dat Engeland alleen dan in
zijn pogingen zal slagen, wanneer het Trans
vaal een vrij land zal kunnen maken voor
de Boeren. Anders zullen mislukking en
nieuwe rampen onvermijdelijk zijn. „Het
laatste hoofdstuk van de geschiedenis van
Zuid-Afrika moet nog worden geschreven!"
De Pall Mall Gazette zegtKruger was
een groot man. Al kon hij, helaas, de voor
schriften der billijkheid en do werkelijke
logica der feiten niet naar waarde schatten,
hij was daarom todh een achtenswaardig en
niet te miskennen tegenstander; zijn vijan
den moeten daarom de eersten zijn om zijn
moed en volharding in zijn latere dagen
van tegenspoed te huldigen.
Daarnaast ontbreken ook wanklanken
nieto. a. vindt de Globe 't het best Paul
Kruger maar zoo spoedig mogelijk te ver
geten.
Duitschland.
De Duitsche keizer is met zijn jacht
„Hohenzollern" te Aalesund aangekomen,
waar hij schitterend ontvangen werd. De
burgemeester aield eene toespraak, waarin
hij aan Keizers optreden na den grooten
brand warme nu'de bracht.
De officieus© mededeeling, die aen de En
gelsche bladen is gedaan over het arbitrage
verdrag met het Duitsche rijk, wijst er op,
dat het verdrag denzelfden dekst heeft als de
verdragen, die Engeland reeds met Frank
rijk, Italië en Spanje gesloten heeft. Der
halve moet die tekst aldus zijn
Art. 1. Wanneer geschillen van juridi-
schen aard cf geschillen over de uitlegging
van de tusschen de contracteerende partijen
bestaande verdragen tusschen hen bestaan en
er geen uitzicht schijnt te zijn ze met de
middelen der diplomatie bij te leggen, zullen,
zij onderworpen worden aan het krachtens de
overeenkomst van 29 Juli 1899 ingestelde
scheidsgerechtshof te 's Gravenhage, onder
de voorwaardo echter, dat zij noch de levens
belangen, noch de onafhankelijkheid of do
eer van een der beide contracteerende par
tijen betreffen, en dat zij de belangen van,
een derden staat niet raken.
Art. 2. In ieder bijzonder geval zullen do
hocge contracteerende partijen vóór het aan
roepen van het permanente hof van arbitrage
eene bijzondere arbitrage-overeenkomst on-
derteekeneu, waarin het onderwerp van ge
schil, de bevoegdheid van de scheidsrechters
en de voor de samenstelling van het scheids
gerecht en de procedure in acht te nemen
bijzonderheden nauwkeurig vastgesteld wor
den.
Art-. 3. Deze overeenkomst is voor een
tijd van vijf jaren, te rekenen van den datum
der onderteekening, gesloten.
Uit Hamburg wordt bericht, dat d© on
derhandelingen, die ondor do auspices van
den Engelschen minister van koophandel
Gerald Balfour te Londen gevoerd rijn tus-
sdhen den directeur-generaal van de Ham-
burg-Amerika 1 ijn Ballin en den directeur
van de Cunardlijn lord Inverclyde, zonder
resultaat gebleven rijn. Het voornemen be
staat echter om later nogmaals in Londen
bijeen te komen.
Frankrijk.
De traditioneele parade te Longchampe,
ter viering van den nationalen feestdag,
begon eergisteren wegens de warmte reeds om
acht uur 's morgens. President Loubet woon
de de parade bij met den bey van Tunis,
die thans te Parijs vertoeft, naast zich go-
zeten. 6
ROMAN
20 van
MORITZ VOW REICHENBACH
LOOK
HERMAN LIND.
,vO Bruno, die zaak van Hertha neemt
zoo al mijn gedachten in be&lag, dat ik ner
gens anders lust voor gevoel."
„Ja^ dat is ook een echte vrouwenzaak
eindelooze besprekingen, waarbij niets an
ders te pas komt dan onduidelijkheden*- en
gevoelsuitingen, dio het nemen van een be
sluit hoe langer hoe moeielijker maken.
Laat de kleine maar gerust aan haar lot
over; zij zal -wel, na alles wat ik haar heb
gezegd, tot bezinning lromen, alls er name
lijk onder die donkere lokken nog eenig
spoor van gezonden zin bestaat."
Hij zag even. om.
„Zij volgt ons niet nu, laat maar! Ik
zal Biertram aanraden om vandaag nog naar
de stad te gaan, waar hij toch nog het een
en ander te doen heeft, en niet voor mor
gen hier terug te komen. We zullen dan wel
eens zien, of 't prinsesje dan nog niet tot
de overtuiging is geraakt, dat liet kasteel
van Wellcampedorf wel zoo geriefedijk is om
te bewonen als de Afrikaansche keet met
het rieten dak!"
„Maar zoo zij nu toch Hans OeJtem. lief
heeft, kan en mag zij Bertram niet het ja
woord geven."
„Zeg eens, Maggie, de wereld hangt niet
aaneen van avontuurlijke liefdeshistories!"
Naar aanleiding van Bruno's wenk, ver
liet Bertram Wel'camp het landgoed. Her-
tha miste hem aan tafel, maar durfde nie
mand iets vragen.
„Dat wordt de vreeselijkste nacht van
mijn leven," fluisterde zij haar moeder toe,
toen zij haar een kus gaf en naar bed ging.
Twee uren later sloop de goede vrouw in
Herth a's kamer, om het arme kind te troos
ten, des noods met haar te schreien, maar
Hertha sliep als een roos.
Den volgenden morgen stonden Hertha en
Bertram plotseling in het park tegenover
elkander, en een half uur later vertoonden
zij zich als verloofden aan de gravin von
Egdoff, die Bertram innig de hand drukte
om daarop haar jougste dochter met moeder
lijke teederheid te omhelzen.
HOOFDSTUK XII.
Fred en zijn vader hadden het doorge
dreven, dat. het bruiloftsfeest te Berlijn in
kleinen kring werd gevierd zeer tegen den
V'Cnsch van mevrouw* Dralier, die zich nog
langen tiid daarna in ongunstigeu zin over
zulk een feestviering uitliet.
„Ziet ge", zeide zij, toen de jonge Silbers-
bergts die in de brutidpdagleai vooijtdutnendi
hadden feestgevierd, hun eerste visite bij
haar maakten, „ziet ge, lieve Anna, dat zijn
nu de dingen, waarin men zich met ©en
voorname familie maar moet schikken. Wij
amuseeren ons graag zoo, dat anderen het
ook me hn r! i bluf. God bewaar
me, het is ons alleen om de dee'neming te
doe:i. - >r zi', begrijpt ge, rij verheugen
zich liever iu stilte. Nu. het voornaamste
is maar, dat Wanda gelukkig is en daaraan
valt zelfs niet te tw "felon! Onze schoon- j
zoon, de graaf, is dan ook werkelijk een al- j
leraardigst mensch en in al zijn doen en la- 1
ten even minzaam."
Het jonge paar had intusschen de witte
broodsweken aan de Italiaansche meren door
gebracht eu op een heerlijken avond iu de
maand Mei zijn min of meer feestelijken in
tocht op Kronau gedaan. De geur van bloei
ende vlierstruiken en witte narcissen er-
vulde den tuin. Voor het feestelijk verlich
te hoofdgebouw niet zijn bonte lampions *1
nog bontere „Welkom '"s stond het perso
neel voor huis en hof in Zondagsgewa "I ra
de schoolkinderen waren opgemarckeer.1 ou
der leiding van een grijzen voorganger dir
jeugd, die m een lange en ©enigszins oudui
delijke redevoering toch aan dit gevoel tv.:
duidelijke uitdrukking gaf, dat. hij zich ver
heugde, den zoon van den ouden „bezitter"
weder als heer op Kronau te mogen begroe
ten.
Omringd van al die menschen. welke zii"
naar landsgebruik o mhaar verdrongen ten.
oinde baar de hand te kussen on de jon»©
„mevrouw de gravin" welkom te heeten
voelde Wanda zich voor 't eerst geheel in
haar nieuwe waardigheiden onbeschrijfe
lijk gelukkig betrad zij het huis, waarin zij
voortaan als meesteres mocht heersdien. Als
een schoone droom gingen voor haar do eer
ste dagen voorbij, waarin zij met Fred wan
delde door het- park on uren lang liep te
dwalen langs veld en bosch, terwijl hij van
zijin kindsheid vertelde en. beide zonnige
droomen voor de toekomst droomden.
Daar klonk do eerste toon uit eene voor
1 I W'
Wanda nog vreemde wereld tot. haar land-
idvlle door. maar die toon was frisch en
vroolijk en beviel haar, hoewel hij Fred voor
de eerste maal gedurende een halven dag
van hare zijde nam.
Men was hem komen dwingen om als lid
van de jury op te treden bij een wedren, die
in :het nabijfriinde garnizoensplaatsje gedu
rende de feesten eetier 1 a ndbouw-tentoonstel
ling zou plaats hebben en nu moest hij het
terrein komen bezichtigen en zich met een
tal van notabelen verstaan.
Voor t eerst wandelde nu Wanda alleen
door het park en ae tijd viel haar lang. Zij
begon toen, veer in huis gegaan, de verschil
lende toiletten uit te pakken, die haar moe
der haar uit Berlijn had gezonden en waar
voor zij tot nog toe geen cog had gehad.
Hot kamermeisje, dat haar bij dit werkje
behulpzaam was, stond verrukt over de Ber-
lijnsche heerlijkheden en zelfs Wanda vroo-
lijkte op bij, het beschouwen dier keurige
visite-toiletten.
„Ja, het wordt ook waarlijk tijd, dat wij
aan onze bezoeken gaan denken," meende
zij.
Toen Fred togen hot vallen, van den avond
terugkeerde, riep bijl haar lachend tegemoet
„Morgen krijgen wij inkwartiering: de
overste, de ritmeester cn drie luitenants' Ik
heb 7.c allen te dineerem gevraagd."
„Maar, Fred, wat geven wij hun dan te
eten V' -
„Ja, dat weet ik niet, dat is uw depar-
toment."
„Maar we zijin hier' niet in Berlijtn ik
weet werkelijk niet, cf wij wel iets hebben 1"
„Maar, kind. je wilt. toch geen kleinzieli
ge huisvrouw worden? In elk behoorlijk in
gericht landhuis moot men altijd in de ge
legenheid zijn, gasten te ontvangen! Roep
de oude Beate! De huishoudster, die mxm
moeder ons bewrgd heeft, is er een, die ze
ker overal raad op weet. Voor 't vervolg
verzoek ik u hartelijk, om, als ik u vertel
dat wij bezoek krijgen, mij niet dadelijk met
voedingszorgen te willen lastig vallen' want
dat gaat mij werkelijk niet aan."
Het was de eerste maal. dat Fred niet
heel erg vriendelijk voor haar was. Ver
raid Z1^ hem aaQ' nvaar volgde zijn
Beate wist zichzelf on haar jonge mees®.
res inderdaad goed te helpen, en merkbaar
verlmht keerde Wanda tot haar man terug.
„Beate zegt. begon ziji, doch daar trof
haar zulk een ernstige blik, dat zij onmid-
delijk zweeg.
„Nu ik met uniet over eten spreken mag",
begon zij, na eemg stilzwijgen, een weinig
boos gehumeurd, „behooren toilet-aangele-
genheden zeker ook tot de contrabande. Ik
zal u daarom maar niets laten zien van do
visite-cost uums, die mama mij gestuurd
heeft, maar u alleen vragen, of ik die dezer
dagen ook noodig zal hebben. Gaan wij be
zoeken afleggen
„Welk een vraag! Natuurlijjk doen wij dat
en wel heel spoedig rk moet voor de vee- en
landbouwtentoonstelling toch aaar
witz. we zouden dus gevoegelijk met Sage-
witz kunnen beginnen.'
„Naar Sagewite! Hè ja, dafs goed!
Hertha wordt nu toch mijn nidht, en
Handa hield eensklaps op. Neon, zoo zon
der meer wilde zij niei dadelijk weder lief
en hartelijk met hem praten, daarvoor was
nm tooh al te onvriendelijk geweest.
"Wordt vervolgd
