w\ 92. Maandag 3 October 1904. BUITENLAND. FEUILLETON. FASTE FORi ANL). 3"e Jaargang. AMERSFOORTSGH DAGBLAD A BONNE M ENTSPRIJS Per 3 maanden voor Amersfoort f 1.25. Idem franco per post- 1.75. Afzonderlijke nummers- 0.05. Doze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertenticn, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij do Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF Co. (Jtrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJ8 DER ADV ERTENTIËN Van 1—5 regel*0.75. Elke regel meer- 0.15. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. 8MMm«mpB|PPMK9SJ Politiek Overzicht Herfst-fantaieiSn. De Duitsche rijkskanselier, graaf Yon Bil low, is een veelgeplaagd man. Zijn ambt geeft hem natuurlijk velerlei beslommerin gen ©n wonder is het niet, dat hij daarvoor eens verpoozing zoekt, hetzij aan het koele Noordzee-strand, hetzij in een liefelijke bad plaats in het Duitsohe bergland, blaar zelfs dan geniet hij geen volkomen rust. De on aangename dieren, door een ander bekend staatsman met den naam van persmuskie ten'' gedoopt, maken het hem lastig en gon zen voortdurend om hem heen. Die „persmuskieten" zuigen uit wat de rijkskanselier doet altijd iets, honig of venijn al naar den aard en het karakter van de leden van den gonzenden zwerm. En wat zij al gonzende vergaard hebben, verspreiden zij zoo snel mogelijk in alle richtingen, zoodat de wereld er spoedig vol van is. Dezen zomer vertoefde Van Rülow op het eiland Nordeney. De Russische staatsman Witte bezocht hem daar, welk feit natuurlijk opzien baarde. De gonzende zwerm streek er neer en weldra doken allerlei geruchten op, waarvan nu nog de naklank wordt ge hoord, betreffende een geheime politieke overeenkomst tusschen Duitscbland en Rus land. 't Bleken later zomernachtsdroomen te zijn geweest. Voor de zomernachtsdroomen zijn thans herfstfantaisiën in de plaats gekomen Graaf Von Biilow vertoeft nu in het schoon© Homburg en ontving daar de vorige week een plotseling bezoek van den Italiaanscheu mi nister-president Giolitti, die daar opeens, zon der dat iemand er iets van wist, uit do lucht kwam vallen en na een dag toevens weer even snel verdween om zijn Koning op te zoeken op het slot Raoconigi. Wat beteokende dat plotselinge bezoek? De persmuskieten spitsten snuit en angel en ieder haalde uit dat herfstbloempje in den politieken bloementuin wat van zijn gading was. En daarna begon het gefantaiseer op allerlei wijzen. De een wist dit, de andere dat. Sommigen gonsden zeldzaam eenstem mig een liedje van den vrede. Op de samen komst der twee staatslieden was over een bemiddelend optreden gesproken, om een einde te maken aan den in zijn gevolgen zoo vree9elijkeoi oorlog tusschen Rusland en Jar pan. Een ander beweerde, dat Giolitti door tusschenkomst van Von Biilow den Keizer kwam uitnoodigen om het doopfeest va.n den Prins van Piemont bij te wonen. Weer een derde sprak van een conversie der Ita liaansche staatsschu'd. die voor een zeer groot deel in Duitscbland geplaatst is, of wel dat er over een nieuwe Italiaansche leening iu Duitscbland gesproken was. Nbg weer een ander was van meening, dat de zaken op het Balkauschiei-eiland ter sprake waren gekomen, en een ander fantaiseerde iets over de Triple Alliantie. Zooveel hoofden, zooveel zinnen, zegt men; hier was het zooveel bla den zooveel ideeën. In ernst gesproken, i9 die samenkomst te Homburg wel een feit, dat de aandacht ver diende om zich zelf reeds. Want al zou er ook niets bijzonders tusschen de twee staatslieden zijn besproken het bezoek getuigt in elk geval van ten goede verstandhouding tusschen de beide mogendheden. Dat het bezoek van Giolitti de nieuwsgierigheid prikkelde is heel natuurlijk. En te meer moest het dit doen, omdat het zoo plotseling zoo geheel onverwacht plaats had en het daardoor in oen waas van geheimzinnigheid werd gehuld, welke allerlei oommeutaren mogelijk maakte. Wiji somdeu er hier boven reeds enkele van op. Met groote hardnekkigheid werd op het bemiddelingsthema gefantaiseerd. Een b e midd e 1 i ngsaanbod aldus redeneerde men kan niet. uitgaan van Frankrijk of Eugeland, daar het eerste land met Rusland, het tweede met Japan een verbond heeft ge sloten. Voor de hand zou het dus liggen, dat öf Duitscbland öf Italië óf wel beiden te zamen den stap zou doen. Het bemiddelingsidee schijnt zóó in de lucht te zitten, dat sommigen tegen beter weten in aan de mogelijkheid er van geloo- ven. Wij hebben reeds vroeger betoogd, da.t in dit stadium van den krijg bemiddeling on mogelijk is. Het denkbeeld, dat er over het plaatsen van een leening in Duitscbland, noodig om do Italiaansche spoorwegen door den staat te doen aankoopen, is door de Romeinsche Tribuna beslist1 tegengesproken, welk blad verklaart, dat de Italiaansche regeering dit zal doen zonder een nieuwe leening, nocih in het binnenland, noch in het buitenland te plaatsen. Op de quaestie van de Triple Alliantie wordt in het bijzonder de aandacht geves tigd door de Neue Freie Presse. Herinneren de aan het feit, dat het dezer dagen een kwart eeuw geleden was, dat het Duitscb- Oostenrijksohe verbond door Bismarck en Andrassy gesloten werd, dat de grondslag werd voor liet Drievoudige Verbond, meent bet Weener blad, dat Giolitti naar aanlei ding van diei verjaardag behoefte zou heb ben gevoeld, om daarover met Von Biilow eens te spreken, omdat door de latere tot standkoming vafi de>n Tweebond tusschen Frankrijk en Rusland en door de overeen komst die Engeland aangegaan heeft met Frankrijk ten aanzien van het koloniale be zit, er omstandigheden in 't leven waren geroepen, die voor den Driebond van belang waren. Maar, twee vragen komen bij le lezing hiervan bij ons op. Ten eerste waar om zou juist Italië den 25en verjaardag van het Diutsch-Oostenrijksclie verbond willen herdenken? En ten tweede was er dan ver leden jaar, toen de Driebond vernieuwd is, geen gelegenheid om eens over den algemee- nen politieken toestand te sproken Maar waarover is dan toch wel gesproken tijdens die samenkomst? De heer Von Biilow heeft zelf eenige inlichtingen daarover gege ven. In een interview, dat hij aan een me dewerker van de Frankfurter Zeitung heeft toegestaan, verklaarde hij, dat Giolitti's be zoek niet in verband stond met een of ander politiek geheim. ,.De zaak is" zei Von Bülow „dat ik met den heer Giolitti sedert jaren bevriend ben, al uit den tijd toen ik gezant te Rome was. Wij hebben elkaar niet gesproken sedert wij beiden mi nister zijp en verlangden elkander weer eens te zien. Is dat zoo'n wonder? Als de komst van den heer Giolitti lang te voren aange kondigd was, dan zouden er nog veel meer conjecturen gemaakt zijn. Mij was zijp komst natuurlijk bekend. Het wa® een sa menkomst1, die alleen het gevolg was van per soonlijke betrekkingen, ofschoon men wel kan zeggen dat dit bezoek tevens een bewijs is van onze goede betrekkingen tot Italië. Het meeste heeft mij verbaasd de bewe ring, dat wij over een interventie in de Rus- sisch-Japansche oorlog zouden hebben gespro ken. Ik kan beslist verklaren dat wij er niet aan denken tusschen beide te komen en voor zoover ik weet, denkt op dit oogenblik nie mand daaraan. De Duitsche regeering staat in dat opzicht op het zelfde standpunt als de Fransche". Aldus de, verklaring van graaf Von Bü low zelf. Opgemerkt wordt, dat bij de samen komst nocb de Italiaansche gezant te Berlijn, noch de Duitsche gezant te Rome tegenwoor dig zijn geweest, hetgeen allicht het geval geweest zou zijn als er gewichtige vraagstuk ken. beiden landen betreffende, behandeld waren. Dat deze verklaring evenwel niet aan alle verdere gefantaiseer een einde heeft gemaakt, is begrijpelijk. Een di plomaat als Von Bülow bezigt het woord om zijn gedachten te verbergen. En wie zou in ernst willen gelooven, dat er door deze twee leidende staatslieden alleen maar over koet jes en kalfjes gesproken is en dit Giolitti on middellijk weer naar Racconigi is vertrok ken om.... er een beschuit met muisjes te eten? Duitschland. Dte toestand van den Koning van Saksen was de laatste dagen iets beter. De aanval len van benauwdheid komen niet zoo dikwijls terug en de Koning geniet dientengevolge meer rust. De eetlust is bevredigend en de Koning heeft ook reeds een korten rijtoer iu het park van het kasteel gemaakt. De krachten rijn bevredigend. Het garnizoen te Detmold zal voorloopig niet den eed afleggen ten overstaan van den nieuwen regent graaf Leopold, in ver band met het door Schaumburg-Lippe bij den Bondsraad ingediende protest. Engeland. Sir William Harcourt, de tekende libe rale Engelsche staatsman, is Zaterdagmor gen, plotseling overleden. Hij werd ge boren den 14en October 1827 en werd voor het eerst in 1868 lid van het Engelsche Lagerhuis, waar hij als bekwaam jurist en politicus, ook door zijn redenaars gaven, spoedig de aandacht trok. In het jaar 1869 werd hij tot hoogleeraar in het volken recht aan de universiteit van Cambridge be noemd. In 1873 trad hij in het ministerie-Glod- stone als „solicitor general'" op. Van 1880 tot 1885 was hij eveneens in het kaïbinet- Gladstono minister van binnenlandsche za ken in het volgende kabinet-Gladstone was hij minister van financiën, n 1. van Januari tot Juli 1886. Ditzelfde ambt bekleedde hij van 1892 tot, 1895 in het vierde ministerie- Gladst one en daarna iin het ka bin et-Rosebery Langen tijd was hij de parlementaire lei der der liberalen in het Lagerhuis, in welke functie hij door Sir Henrv Campbell Ban- nerman wérd opgevolgd. Ook als publicist had hij een welverdien den naam. Hij werkte mede aan de Sater- day-Review en schreef onder het pseudoniem „Historicus" herhaaldelijk belangrijke op stelien in de Times. Nog niet zoo heel lang geleden verscheen van zijn hand een werk over de geschiedenis van Gladstone, met wien hij zoo lang had samengewerkt en wiens bijzondere vriend hij was. In de politieke geschiedenis van Engeland van de Laatste veertig jaar bekleedde Sii William een eervolle plaats. Den 9en November wordt Sir J Ritchie als lord-mayor van Londen opgevolgd door den alderman John Pound. Spanje. Te Parijs loopt het gerucht, dat de Ko ning van Spanje verloofd is met prinses Marie-Antoinette van Mecklenburg-Schwe- rin, de zuster van de verloofde van den Duit- schen kroonprins, een prinses die twee jaal ouder is dan de Koning. Het Fransche tijdschx-ift „Questions diplo matique® et colo iiales" h<_eft uit goede bron vernomen, dat er goede hoop bestaat, dat de Fransch-Japansche overeenkomst betreffende Marokko tot stand zal komen. De Madridsche Heraldo verklaart met be slistheid, dat die tot standkoming reeds een feit is, en dat de onderteekening van het ver drag binnen enkele dagjn zal geschieden. Het verdrag is aangegaan op den grondslag van don status quo, doch kent aan Spanje een „belangensfeer" toe in het noorden, met uit zondering van Fez en Tanger, en iu het wes ten en zuidwesten van Marokko, waar Spanje souvereiniteitsrechten zal kunnen uitoefenen, wanneer liet gezag van den Sultan niet lan ge.' wordt erkend. Oostenrijk-Hongarije, De Koning van Rumenië heeft dezer dagen een onderhond gehad met graaf Goluchowski, dat een uur duurde. Vooraf had Goluchowski een langdurige particuliere audiëntie bij den Ke zer gehad. Twaalf luitenante van het Rumeensohe le ger zullen tot eeu twee-jarig dienstverband bij een aantal Ooetenrijksche regimenten worden toegelaten. Zaterdag middag is het Rumeensohe Ko ningspaar, nadat de Koningin 's morgens te Weenen aangekomen was, naar Boekarest vertrokken. De Koning bracht Vrijdag ook ecu bezoek aan den Duitschen gezant te Wee nen, dat anderhalf uur duurde. Een bericht, dat Ooetenrijk-Hongarije in Engeland 30 torpediobootem en torpedojagers besteld heeft, wordt van bevoegde zijde tegen gesproken. Van elk scheepstype is slechts één schip besteld in Engeland om als model te dienen. De overige zullen in het binnenland worden gebouwd. Servië. De bijeenroeping der Skooptsjina, die hare zitting op 1 October behoorde aan te vangen, is uitgesteld tot 1 November. De reden daarvan is, dat de begrooting nog niet gereed is. Te Weenen is bericht ontvangen, dat al de officieren, die medeplichtig zijn aan den koningsmoord te Belgrado, bij de kroning ridderorden hebben gekregen. De oorlog in Oost-Azië. Van den oorlog zijn de volgende berichten: Van het oorlogstooncel bij Moekden zijn geenerlei berichten ontvangen. De telegram men, die do vorige week van het begin nen van den algemeenen aanval spraken, zijn dus wel eenigszins voorbarig geweest, en wat er om exx bij Moekdon gebeurt, is nog steeds in een geheimzinnig waas gehuld. Van Port-Arthur ontvangen we enkel het bericht, dat er Vrijdag een wapenstilstand ge sloten was om de dooden te begraven. Nu, dat zal wel noodig geweest zijn, want In vroegere berichten werd gemeld, dat om Port Arthur de lucht verpest was door den stank die de onbegraven lijken op het slagveld ver spreidden. Nadat dit was geschied, hebben de Japan ners de beschieting weer heiwat. Tsjifoe, 2 Oct. Volgens een Chinees, die den 30en September Port Arthur verliet, had een hevig gevecht plaats den 28en en 29en aan de westkust van Liaotisjan, niet ver van de Duiven-baai, waarin de Russen aanvallend optraden. Klaarblijkelijk deden de Russen een poging om het zware geschut te veroveren, dat de Japanners daar opgesteld hadden. Deze poging mislukte echter Londen, 3 Oct. De Chronicle ontving een telegram van het L'aotoeng-schiereiland, ge dateerd 1 October, en meldende dat Vrijdag een korte wapenstilstand overeengekomen was, tot het begraven van de dooden. Do officieren van de elkaar zoo hevig bestrij dende legers wisselden groeten met elkander. De Russen drukten schertsende de hoop uit, dat de Japanners niét al te veel ongemak ken zouden ondervinden. Toen de wapenstilstand geëindigd was, werd het bombardement weer krachtig hervat. Het Russische hospitaalschdp „Mongolia", dat bij den tekenden uitval viam het Rus sische eskader in Poort Arthur, -ook zee ge kozen had, is toen met de rest- van de vloot weer in die haiven teruggekeerd. Uit c-cn particulier sührij. >cn van een ier opvaren den blijkt, dat gedurende bet verbrede ge vecht de Japanners het hospitaal schip zoo veel mogelijk ontzagen. Tweemaal werd liet sohip door hen van het overige eskader af gesneden, zonder dat er een sohot op gelost werd en zij seinden zelfs aan het schip, dat het naar links moest wegstoomen. Dit deed het schip. Een oogenblik bevond het zich tusschen twee vuren en de vijandelijke tor pedobooten liepen kout langs het sclnp heen, zonder het echter aan te vallen. Niettemin liep de „Mongolia" groot gevaar, daar zij door torpedo's doorvaren moest. Op den terug tocht naar Port Arthur ontplofte vlak in de nabijheid van de Mongolia, een grooto torpedo. In den ochtend na. den slag liep de Mongolia weer met het eskader Port Arthur binnen. Tokio, 2 Oct. De Standard kreeg een be richt, dat een Koreaansche bende oen aan tal Japanners had aangevallen bij Koksau aan den spoorweg van Seoul naar Foesan. Zeven Japanners werden gedood. Van een dergelijken aanval wordt mel ding gemaakt (doch daarbij wordt niet aan gegeven waar hij plaats had. Red. U. D.). Daarbij zouden 60 Koreaansche soldaten de Japansche kolonie zijn binnengedrongen. Verscheidene Japanners werden daarbij ge wond De Japanners hebben troepen gezonden naar de plaats der ongeregeldheden. Professor Pawlowskn, van de universiteit te Kieff, die als chef van. het hospitaal to Liaojang dienst gedaan heeft en nu pas naar Moskou is teruggekeerd, deelt eenige bijzon derheden mede in de Nawoje Wremja over zijn oudervindingen. Hij zegt o. a. „Ons leger in het verre oosten heeft zijne lessen uit den oorlog getrokken en is thans Vit het Noorsch 37 VAN JONAS LIE. Faste keerde langzaam huiswaarts, slechts nu en dan werktuigelijk groetend. Dó stad lag als het ware in een geheel veranderden, wonderlijk, stillen weerschijn voor hem. De menscihen, zaken en drukte schenen hem niet meer aan te gaan. Hij voelde zich er nog meer buiten staan, dan of hij rich in een verafgelegen vreemd land had bevonden. Andereu konden treuren en zich uitspre ken. Daar hadden zij recht op. Dat behoorde tot liet leven zelf Maar ik? schreeuwde het in hem, als moeder sterft, als Solvi haar jongen ver liestMijn hart moet zich sluiten. Ik moet zorgen niet week te worden ophoudou iets te gevoelen Wordt er ergens een kind geboren, d'an nemen zij het op ini nun gevoelsleven en zijn blijde en kunnen feest vieren en bedenken hoe het kind zal heeten en zoo van alles En sterft het, dan schreien zij uit de vol heid huns harten. Maar i k, ik heb zoo menige moeder, zoo menig oude en zoo menig arme aan den rand' van den ondergang gebracht, die nu mis schien hun geheele leven in armoede kun nen rondslepen. Of ik in het tuchthuis moet spinnen of daarvan vrij loop, doet er niets toe. Ik ben buitengeslotenNemesis, de gjo- din der wrekende gerechtigheid, heeft het- oordeel voltrokkendaartoe is geen Luders noodig. Ik ben iemand, wiens vreugde en droefheid niet meetellen, ik kan slechts rond!oopen als een afgestorvene en door dó ruiten naar 1 innen gluren. Dat is de straf, omdat ik zoovelen de vreugde benomen heb I Hij verhaastte zijn gang, te vergeefs trach tend zijn gedachten te ontwijken. Tehuis gekomen knikte hij| Ditlef toe, klopte hem op den schouder en streek hem met de hand! door het haarmaar hij ver liet hem plotseling, toen hij zich door hem zag aanstaren met een uitdrukking als van een opkomenden angst. De idioot scheen in staat te raden. Faste liep langzaam in do woonkamer heen en weer en ging naast zijp» moeder zit ten, die op de canapé lag. Hij nam een van haar gezwollen haaiden, begon zachtjes te praten over haar rheuma- tieken ontwaakte uit zijn diepe ver getelheid en verstrooidheid, toen zij hem tot zich neertrok en hem op het- klamme voor hoofd kuste. Hij had een loom, verlammend, bevend ge voel van slechts haar kus to kunnen voelen als iets verwijderds, uitwendig: - een stil le, gruwelijke paniek; hij was buitengeslo ten Er lag een bleeke toon over de kamer, die zeide. dat hij had uitgeleefd; hij kon verder slechts als een schim rondloopeu. Hij ging naar boven op zijn kamer keek een oogenblik rond, ruimde en bergde verstrooid het eeni en ander op, als iemand, die plan heeft- te verhuizen; plotseling be gon bijl, ijverig en zorgvuldig, de beschreven papieren van zijp tooneelspel samen te pak ken en bond! er een touw om. Op een kaartje, dat hij er inlegde, schreef hij: „Lieve Bera! Lees en bewaar ook dit van mij, samen met het andere. Mijn dank Altijd ww Faste.'' Blericden in de keuken gelastte liijl de meid, om het pak bij Gylling te brengen. Hij sloot- de kamerdeur en keek een oogen blik daarin rond, alvorens weg te gaan. Vóór dat. hij zich plotseling omdraaide en den weg nam langs de rotsspitsen naar de groote riffen toe, had hij een oogenblik in gepeins gestaan voor het raam van den ge weermaker DunhagenHüj dacht er geen oogenblik over om een revolver te koopen hij had ten slotte zware hoofdpijn diep in- zijn hersens, door al dat starenzijn gedachten waren afgedwaald Binnen bij Breders zaten Dina en de zus ter; zij schreiden. Haar kleine uitzet was verdwenenMaar Luders raasde en wilde zich wreken. De douane-inspecteur en oude Kluwer a-iepen dat hiijj gevangen) genomen moest worden en in het tuchthuis opgeslo ten! Solvi liep thuis zwijgend! rond en zeide niets. Sommigen namen het ironisch op, en de oude Tryggesen brulde zijn gees tigheden uit. Faste wilde voor geen wereldsch goed thans de straten doorgaanHij zag de stad doorzichtig, als in een visioen en snelde weg, juist alsof al haar leed, haar kreten en vertwijfeling, jagend en klagend hem ach tervolgden En van den landtong kwamen zij aanzetten, mannen en vrouwen met een kind op den arm alle kleine lieden liet werd een heele bende en vroegen om recht en wtaar hij, die hen voor hun arme spaardui- teri bedrogen had, te vinden was. Hij voelde zich onuitsprekelijk verlicht, bepaald bevrijd, toen de laatste rotspunt het uitzicht op de stad versperde! Eindelijk was hij alleen 'Daar beneden stond een hooge zee tus schen de klippen, en de wolken dreven dotir ker voorbij, niet. lichte plekken er tusschen in. Zij had zoo menig wrak op de riffen ge worpen zij kon er misschien vandaag ook nog wel eens een brengen Want zijn levensdoel was geheel vernie tigd. •Dat heb je vlug gedaan, Faste zeven en twintig jaar En nu) sta je reeds hier en wil voor je Schepper verschijnen! Ja, wie zoo was als zijn moederge looven met het eene oog en redlenecren met het andere en dan toch nog tot overeen stemming te komen. Ik kon ook anders mij eerst het genoegen trachten te gunnen eenige kleinigheden tot klaarheid te brengen, dacht hij. Bij voor beeld, volgens welk recht loopt moeder ge bogen 6F is Ditlef in de wereld gekomen als idioot? Bovendien zou ik ook eenige vragen willen doen over al die arme stakkers, die met allerlei gebreken behept zij|n lammen en blinden en zwakken van geest en onwijzenZij konden' waarlijk ook wel schreeuwen over bankroet. Ik zou ook kunnen vragen waarom aan anderen, juist omgekeerd, zulke overvloedige gaven wor den toebedeeld, die met de eischen van hot loven niet geëvonredigd zajn en de ontzet- t&ndsto verantwoordelijkheid medebrengen. Aan mij, bij voorbeeld!!wien, behalve allerlei andere zaken, ook een overredings gave is geschonken, die in de eerste plaats mij zelf fopt. cn bedriegt- en die verder mijn medemenschen in het ongeluk stort. Ik zou lust hebben te vragen naar de oor zaak van dit alles hier benedèn. De arme bedelaar, die voor den rechter komt. verantwoordelijk gesteld voor de vele, vele schapenWat moet hij antwoorden? behalve dat eene, dat hij zijn handen toont en zegt: gij hebt mij die gegeven. Heer, was dat niet om ze te gebruiken Of is het overdaad, die mij in vergeetachtigheid en verstrooidheid bij het machtig scheppen gegeven werd? Wordt rtroolfd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1904 | | pagina 1