4de Jaargang.
Donderdag 6 fuli 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Speelbal van Wind en Golven.
O.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden voor Amersfoort f 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering tan
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededoelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 15 regelsf 0.75.
Elke regel meer- 0.15.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrjjf bestaan voordeelige bepalingen tot
hot herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement Een»
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De scheiding tusechcn Kerk en Staat
in Frankrijk.
Maandagavond heeft de Fransche Kamer
het wetsontwerp betreffende de scheiding van
Kerk en Staat afgehandeld en aangenomen
met 341 tegen 233 stemmen. Groot was de be
langstelling, die in de laatste zitting, welke
tot .middernacht duurde, betoond werd. Van
de afgevaardigden waren er velen in rok
verschenen, terwijl op de tribunes tal van
dames, gedecolletteerd en-in avondtoilet had
den plaats genomen.
De zitting was die belangstelling wel waard.
Want hoe men ook over het principe van het
wetsontwerp mocht denken, een zeer belang
rijke beslissing stond te worden genomen. De
Kamer heeft een merkwaardig verschijn
sel voor dat achtbaar college zonder zich
door andere politieke gebeurtenissen te laten
afleiden, kalm doorgewerkt, met het bewuste
doel de wet tot stand te berngeh, al heeft
het daarbij natuurlijk van de zijde der tegen
standers niet ontbroken aan pogingen, om
die tot-stand-koming te beletten.
Nog op het laatste oogenblik hebten de
clerical en gepoogd 1 et werk, met moeite tot
stand gebracht, te doen ineenvallen. Er werd
een voorstel gedaan om de urgentie van het
wetsontwerp, vroeger uitgesproken, weder in
te trekken, onder voorwendsel, dat de kiezers
zich eerst over de wet behoorden uit te spre
ken. In een gloedvolle rede, die de eer waar
dig werd geacht van aanplakking in alle ge
meenten, heeft de rapporteur der commissie
over het wetsontwerp, de heer Briand, dat
voorstel bestreden. Hij verklaarde dat op
het oogenblik, dat het ontwerp werd inge
diend, de Kamer niet zeker was van liaar
werk. Toen kon zij verwachten, dat na lang
durige beraadslagingen de hervorming niet
de gedaante zou hebben, die men wenschte.
Ill toen, in die onzekerheid, zou het verlan
gen gerechtvaardigd geweest zijn, zich een
tweede lezing voor te behouden. Doch op dit
oogenblik, nu men het werk kon overzien en
ook de gevolgen, behoefde daarvan geen
sprake te zijn. Het was thans het uur der
verantwoordelijkheid. „Het voorstel van Rai-
berti (om tot een tweede lezing te besluiten)
is niets anders dan de hervorming verwijzen
naar een nieuwe Kamer. Als op dit beslissen
de oogenblik de Kamer nog weifelt en onge
rust is, als zij van oordeel is, dat de door ons
voorbereide hervorming slecht en ge\aarlijk
is, moet zij den moed hebben haar te ver
werpen."
De meerderheid echter heeft de verant
woordelijkheid aangedurfd en haar zegel ge
hecht aan het wetsvoorstel.
Intusschen moet men wel bedenken, dat
het thans aangenomen ontwerp heel anders
luid4-, dan het oorspronkelijk ingediende Do
groots scherpte, die aanvankelijk aan het
ontwerp een karakter gaf, dat het was een
onderdrukkingsmaatregel tegen het katholi
cisme, is er aan ontnomen en door wijs
beleid der commissie is het geworden tot
een ontwerp, dat zoowel de vrijheid van ge
weten waarborgt als de billijke aanspraken
van do kerkelijke vereenigingen. De kerken
worden, wat de innerlijke organisatie be
treft vrijgelaten en verliezen niets van liaar
zelfstandigheidde kerkelijke vereenigin
gen kunnen blijven leven en gedijen, zij be
houden hare kerken, zaj mogen processies
houden, de geestelijken, die thans in staats
dienst zijn, krijgen pensioen, kortom, de be
palingen van het wetsontwerp zijn zoodanig
verzacht, dat zelf de tegenstanders dit er
kennen.
Schreef niet de graaf De Mun in den
Figa»o een artikel onder het opschrift „La
mort de la Separation", waarin hij betoogde,
dat de thans aangenomen scheiding feitelijk
geen scheiding is, althans niet de scheiding
die oorspronkelijk voorgesteld was? Het ont
werp was door verschillende omstandigheden
zoodanig verzacht, dat heb niet meer her
kenbaar was.
Do Temps, die bet ontwerp steeds vijan
dig gezind was, schreef na de aanneming
o. a
„Wij laten de verantwoordelijkheid (voor
de aanneming) aan hen, die dit gedaan heb
ben. Maar men moet erkennen, dat de libe
rale geesten van de Kamer groot voordeel
hebLen weten te behalen van een onzekeren
toestand. Daar de regeering en do commis
sie riei heel zeker waren van do gevoelens
van het land, beeft men het oorspronkelijk
ontwerp kunnen verzachten in liberalen
zin
Eu verder„Aan de tusschenkomst van
de liberalen dankt men eenige wezenlijke
verzachtingen, elie in de wet lucht en vrij
heid hebben gebracht, en het is buiten twij
fel, dat de wet zioh heel anders voordeed,
toen de discussie begon."
Hier wordt dus duidelijk erkend, dat de
wet aanmerkelijk verzacht is.
Aan beide zijden heeft men natuurlijk
ultra's gezien. Voorstellen als dat, strek
kende om den geestelijken te verbieden de
soutane in het openbaar te dragen, of om
de namen der kerkelijke feestdagen te ver-
andereu. zij vonden geen ingang bij wie ge
matigd dachten.
Hei ontwerp is thans naar den Senaat
verzonden en de lieer Briand hoopt, dat
deze het ontwerp nog vóór 1 Januari zal af
handelen, Geschiedt dit niet, dan moet het
weer bij de Kamer terugkomen en dan
bestaat er kans, dat men in de Kamer een
herhaling zal krijgen van de gevoerde de
batten. Maar grooter is de kans, dat de Se
naat het werk nog voor het einde van het
jaar zal voltooien, zoodat de wet op 1 Jan.
a.s. -iii werking kan treden.
België.
Het stedelijke bestuur van Antwerpen
heeft de vertegenwoordigers der vreemde
mogendheden tot een eigenaardige feestvie
ring uitgenoodigd ter gelegenheid der onaf-
hankelijkheidsfeesten
Het eerste gedeelte bestaat in een hulde-
betooging voor het nationale gedenkteek
het tweede in een huid© aan de nagedachte
nis der in 1830 voor het vaderland gevallenen
©u het derde in een betooging ter eere van
de vijf groote mogendheden, die do onaf
hankelijkheid verzekerj hebben. Pruisen,
Engeland, Frankrijk, Oostenrijk en Rusland,
zullen ieder voorgesteld door twee jonge
vrouwen, de hulde in ontvangst nemen an
twee Belgische jonge dames.
Om ten slott© de volledige verzoening met
Nederland Lu beeld te brengen, zal een jon
ge Hcllandsche een bijzondere hulde ge
bracht worden door een Vlaamsch- en een
Waasche maagd.
Frankrijk-
Bienvcnu Martin, de minister van eere-
dienst, heeft Dinsdag hot wetsontwerp op de
scheiding van Kerk en Staat bij den Senaat
ingediend. De Souaat heeft besloten, dat een
commissie van 18 leden het ontwerp zou on
derzoeken.
Engeland.
Een tussdientijdscho verkiezing voor een
zetel in het Lagerhuis in het district Kings-
windford had tot resultaat, dat de conserva
tieve candidaat Stavely Hill gekozen word
met 5490 stemmen, terwijl op den liberaal
majoor Dunner 4887 stemmen waren uitge
bracht, een conservatieve meerderheid dus
van 603 steirmen.
Toch staat deze overwinning voor de con
servatieven bij-na gelijk met een nederlaag.
In 1892 bedroeg de meerderheid bijna 1600
stemmen en sinds dien werd de conservatief
altijd gekozen zonder tegencandidaat.
Rusland.
Generaal Rediger, thans benoemd tot waar
nemend minister van oorlog, is zestig jaren
oud. Dadelijk na het uitbreken van den
Russisch-Turksohen oorlog reisde hij naar
het oorlogsterrein, waar hij zich in verschil
lende gevechten onderscheidde.
Voor zijn uitstekende diensten bi; de ver
kenningen kreeg hij den gouden eere-sa bel en
verschillende hooge ordes. Na den oorlog
werd hi; luitenant-kolonel. Daarna maakte hij
studiereizen om zich te bekwamen als leeraar
aan de krijgsschool. Na zijn terugkeer in
Petersburg werkte Rediger aan een nota
over de verschillende reorganisaties in het
Russische leger. Zij<n werk trok de aandacht
van den toenmaligen minister van oorlog.
Hij werd uitgenoodigd voorlezingen te hou
den aan de Nikolajef&dhe academie. Intus
schen was hij bevorderd tot generaal-majoor
en benoemd tot chef der kanselarij van het
ministerie van oorlog. Hem werd opgedra
gen het invoeren van verschillende Hervor
mingen. Midden in dit werk is hij ge
roepen tot de thans zoo hoogst gewichtige en
veraoitwoordelijke betrekking van minister
van oorlog.
De stakers t.c Kroonstadt hebben /cklaard
het werk niet te zullen hervatten, alvorens
hunne eischon zijn ingewilligd. Matrozen!
bewaken de drankwinkels, maar ze maken
meerendeels gemeene zaak met de stakers
en hebben te kennen gegeven eveitn op
dezen niet te zullen schieten. De mans;hap
pen van het 16de bataljon beklaagde 1 zich
bij hun commandant over de slecht? v-ioding
en, naar aanleiding van die kla/nc werden
15 o-utevredeneoi gearresteerd.
Sevastopol, }f Juli. Het. oefeningseskader
onder vice-admiraal Krieger, dat weder naar
Odessa gegaan was, is met de Pobjedönossef
hier teruggekeerd.
Feodossia, 5 Juli (Petersburger Telegraaf-
agentschap). Het panteersch'ip Potemkin is
hier binnengekomen. Het verzocht om pro
viand, kolen en een geneesheer en verzocht
voorts het stedelijke bestuur om aan het
schip voor één dag veiligheid te waarborgen.
(Feodossia is een haven aan de Zuid-Oost
kust van de Krim).
Feodosia, 5 Juli. De bemanning -an liet.
pantserechip „Potemkin' maakte de volgend
verklaring bekend„De beslissende strijd
tegen de Russische regeering is begonnen. Wi j
deel en dit mede aan alle vreemde mogend
heden en achten ons verplicht te verklaren
dat wij volledigen waarborg geven voor do
veiligheid van vreemde schepen, die zich be
vinden in de Zwarte Zee en in de uiet-Russi
sche havens van die zee."
Fmdossia, 6 Juli. Daartoe gesommeerd
door do bemanning der Potemkin, begaven
zich de vertegenwoordigers van het stedelijke
bestuur aan boord van het pantserschip.
Zij werden ontvangen in de admiraalshut door
de commissie, die het bevel voert over het
schip Deze cischte de levering van 500 ton
kolen, verseh vleesch, aardolie, tabak, luci
fers enz. en zulks binnen 24 uur. Gedurende
dien tijd zou de bemanning aan boord blijven
In goval aan den edsch niet voldaan wvd
zouden de inwoners gewaarschuwd worden da
stad te verlaten en zou de stad gebombar
deerd worden.
De commissie stelde den burgemeester vcj-
der nog voor aan de bevolking een procla
matie over te brengen, waarin het einde van
den oorlog geëiseht wordt en de bijeen roe
ping der zemstwo's en waarin de bevolking
werd uitgenoodigd zich bij de revolutionai
ren aan te sluiten.
De verontruste bevolking verlaat de stad
de arbeiders eischen de inwilliging van het
verzoek der Potemkin.
De gemeenteraad hield een buitengewone
zittingen besloot om provisie te leveren, doth
geen kolen, daar de stad dio zelf niet bad
Perzië*
Do Engelschen zijn er in geslaagd aan de
Perzische golf wederom een kost naar steun
punt in handen te krijgen. Do E.igdsch-In
dische Telegraaf-maatschappij heeft van d©
Perzische regeering een great terrein gekre
gen op het eiland Oherdsjama, dat uit e©n
strategisch en een klimatologisch oogpunt
van de grootst© waarde is. Van hier za leem
kabel gelegd worden naar Bender Ao.v>s, in
welke haven Engeland ook al een stuk gronn
voor het Indische consulaat heeft weten fcc
verkrijgen.
Thibet.
De naar Tibet gezonden gevolmachtigde
der Chineesche regeering Tang-Sjao-ji heeft,
zoo wordt uit Peking aan de Frankf. Zeitung
bericht, aan het Waiwoepoe (departement van
buitenlandsche zaken) gemeld, dat de volgen
de artikelen de uiterste grens vormden van
hetgeen Engeland in zake Tibet kon toe
geven
1. De Engelsche regeering verklaart, zich
bereid China te erkennen als de hoogste
macht in Tibet.
2. Als geen andere mogendheid z:ch in le
Tibetaansclie zaken mengt., zal Engeland noch
de inlijving van, noch de oppermacht over
Tibet wenschen.
3. Wordt op Tibetaanscli gebied de ©en
of andere handelsplaats voor net buiten-
landsche verkeer opengesteld, dan eisclit En
geland in die plaats dezelfde rechten als an
dere mogendheden.
4. De hoogste ambtenaren in Tibet, mogen
slecht3 Chineezen en geen onderdanen van
eenige vreemde mogendheid zijn.
Tang-Sja©-ji deelt dan verder .ede. dat hij
vergeers heeft getracht eenige wijziging in
deze voorwaarden te brengen, de Engelsche
onderhandelaars weigerden echter de gering
ste tegemoetkoming.
Het behoeft wel geen betoog dat het ge-
heele verdrag bedoelt Rusland volkomen bui
ten de Tibetaanse he zaken te houden.
De oorlog in Ooat-Azië.
Van den oorlog zijn de volgende berichten
Df* Bajan en de Pereswjet, de gelichte en
thans bij de Japansche marine ingelijfde
oorlogsschepen, zullen to Port Arthur voor-
loon 'v ongeknapt en dan naar Japan over
gebracht worden, om gelieel hersteld te wor
den. Men zegt, dat zij dan met- de overig©
van de Russen genomen oorlogsschepen een
afzonderlijk eskader zullen vormen, onder
bevel van een der admiraals, die zich in den
slag van Tsjoesjima bijzonder onderscheiden
heblienhet eskader zou dan zijn werk
zaamheid beginnen met een kruistocht in
den Indischen Oceaan.
De Daily Telegraph verneemt uit Tokio, dat
baron Komoora bij zijn vertrek naar Wash
ington vermoedelijk vergezeld zal worden door
de volgende heerenJamaza, directeur van
het bureau voor staatkundige aangelegenhe
den den secretaris van legatie Adasji, den
directeur van bet bureau van inlichtingen
Sato, den particulieren secretaris van den
minister van buitenlandsclie zaken Honda,
den attaché Jonisji, den ambtenaar aan het
ministerie van buiten 1 amdsche zaken Denison,
kolonel Tatsjibara van het ministerie van oor
log ook kapitein Takesjita, maritiem attaché
te Washington, zal deel uitmaken van de com
missie voor de vredesonderhandelingen.
De Japansche pers spreekt haar ingenomen
heid uit met de keus van deze heeren Vol
gens de Kokoemin en de Nitsji-Nibji zijn het
de beste diplomaten dio Japan bezitde sa^
menstelling der commissie verhoogt de kam
op een spoedig totstandkomen van den vrede.
Nf-ar het schijnt wil men in Japan al evén
wein g weten van den wensch, door China
geui» dat het aan de Russisch-Japansche
vredesonderhandelingen zou mogen deelne
men. als in Rusland. In de Japansche pers
wordt verklaard, dat Japan onwrikbaar zal
vasthouden aan de politiek der open deur
en missch'en later over een doelmat'ge toe
passing van dit principe in Mandsjoerije met
China in ouderhandeling zal treden.
D't zou echter na den oorlog geschieden
en den zou Japan uitsluitend met China
onderhandelen, zooals het nu alleen met
Rusland doen zal. China behoort n»et zoo
dwaas te zijn, om zich te willen mengen in
zaken, waarmee het niets te maken heeft.
Allerlei
vEen vrouwelijk predikaat Gertrude
von Petzold to Leioester heeft Zaterdag haar
eerste huwelijksvoltrekking volbracht.
v— Automobilisme. In Frankrijk
is gisteren de wedstrijd gehouden oou den
Gordon-Bennet-beker. Er zijn achttien
deelnemers. Des morgens te 6 uur werd
het sein van vertrek gegeven voor de
automobielen, die aan de rennen deelnemen.
De tribunes waren overvol. Thery vertrok
het eerst-, met verbazende snelheid, en werd
levendig toegejuicht.
Jenatzy had een „panne" van 8 minuten
aan de Col Morane Hij vertrok weer na de
machine hersteld te hebben. De carburatic
van zijn auto werkte niet normaal.
Uit Parijs wordt geseind, dat een extra
editie van de Auto de overwinning van
Théry in den wedstrijd om den Gordon-Ben-
net-beker bericht.
v„Central News" meldt uit New-York,
dat ©en ontzettende ramp de Mexikaanschc
stad Guantosupto getroffen hoeft. De stad
is overstroomd. Do telegraafdraden zijn ver-
ïiield, wegen in de buurt onbegaanbaar
zoodat, berichten, welke bijzonderheden bren
gen moesten, zeer langzaam binnenkomen.
De stad, liet centrum van een boeiend
mijn-district, is gebouwd op een© vlakte tus-
12 ROMAN VAN
ANNA WAHLENBERG.
Zij begreep dit gevoel hoe langer hoe be
ter Een zwaar harteleed, als dat wat haar
drukte, te kunnen vergeten, was toch eeno
ongerijmdheid. Zoo iets kon alleen voor een
zeer oppervlakkig wezen mogelijk zijn. Maar
hoe kon Ada zooveel belangstelling toonen
voor alles rondom haar? Hoe kon zij vroolijk
zijn en om eene grap zoo hartelijk mede
lachen
Ruth had haar zooeven bij de zusjes ge
zien do kinderen hadden de grootste pret
met de juffrouw. Deze liep zoo opgewekt niet
Lilli en Vivi te keuvelen en zij had blijkbaar
zelf schik. Ook in den omgang met haar,
Ruth, had deze dezelfde opmerking reeds ge
maakt. Ada wist haar aan het praten to
brengen, door allerlei nieuw© vragen, en zi)
deol'de zoo geheel in 'tgeen haar verteld
werd alsof zij 't persoonlijk mede beloofd
had. Over liaar eigen loven en hare aandoe
ningen sprak zij nu zelden meer; alleen in
een vertrouwelijk uur gaf zij nog wel eens
aan haar gevoel lucht, door een enkele toe
speling of door een plotseling opkomendo
treurige stemming; maar deze opwellingen
waren zoo vluchtig, dat Ruth niet wist welko
beteckenis zij daaraan hechten mocht Maar
misschien deed zij haar best zich te beheer-
schen en wilde zij den indruk maken van
vergenoegd en tevreden te zijn, om hierdoor
hare dankbaarheid te toonen. Aan die ge
dachte klampte Ruth zioh vast. Ja., zoo zou
het zeker zijn
Gelukkig deze oplossing gevonden te heb
ben, haastte zij zich nu weder naar de plaats
terug te gaan, waar Ada. geduldig op haar
liep te wachten.
Het was intussolien een kcelo avond ge
worden. De meisjes gingen daarom in huis
en zochten haar toevlucht imi Ru tb 's kamer.
H;er namen zij bare boeken en bandwerkjes
op. Maar bijl Ruth wild© niets recht vlotten,
daarom gaf zij het- op en bleef zitten met de
handen, in den schoot.
„Je hebt, geloof ik, mijn album nog niet
gezien, Ada?" vroeg zij. Eigenlijk wist zij stel
lig dat zij. liet haar nog niet had1 laten zien
zij had dit opzettelijk vermeden, omdat er iets
in was, dat zij misschien niet behoorde te zien
Maar thans wilde zij het toch te voorschiju
halen, bij wijze van een© proef, op het stuk
var karakter harer vriendin. Wel was zij er
tamelijk zeker van dat het- weltevreden, soim>
bepaald vroolijik gelaat, slechts 't gevolg was
van eene groote mat© van zelfbehecrsching,
maar toch wilde zijl die overtuiging bevestigd
zien.
„Neen, Ada had het album nog niet gezien,
en nu werd het op de tafel tussche" de beide
meisjes opengeslagen neergelegd.
Do eerste bladzijden werden in lieslag ge
nomen door leden der familie Helleborg, d*0
gei egel d aan Ada werden voorgesteld. Maar
ten laatste kwamen zij aan een groep, waarbij
Rutli geen opheldering gaf. Het was ook niet
noodig. Ada's oogen vonden vanzelf den weg.
Zij boog zich dieper over het album
„Je hebt mij nooit goaegd, dat je hem had,'
fluisterde zij.
„Ik w rt met of het je genoegen zou doen.
„Geloof je dan niet dat ik nog altijd even
veel aan hem denkt?"
Zij trok liet album naar zich toe en legde
hare armen er otm heem, alof zijl het voor zich
gelieel alleen wilde hebben.
„Is 'hij niet mooi?" vroeg zij met geestdrift.
„En er ligt zoo veel, veel moer in zijn gelaat,
dan je hier uit. kunt zien. Zie je dat ook niet
Hij *9 zoo innig lief en zoo fijn van gevoel...
O Rutli, als ik er aam denk dat ik misschien
heel lang zal moeten leven, als oud ver
welkt vrouwtje te sterven, zonder hem ook
nog maai- een enkelen keer terug te mogen
zienIk weet niet hoe ik dat zal kannen
uithoudenIk weet 'het nietIk weet
heb niet
Een arm had zich troostend om haar mid^
del gelegd. Ecmi wanne wang vlijde zich tegen
de hare aan. Zij had de proef doorstaan. Ruth
kende haar nu. Zij wist wat er in Ada omging,
en nooit zou saii. zich weer door d:t groote ver
mogen van zelfbehcersching laten verleiden,
om aan do oprechtheid harer gevoelens te
twijfelen, al toonde Ada zich voor het uiter
lijk© nóg zoo vroolijk. Maar edji zou het haar
te verstaan geven, dat er een© was, cüe haar
wilde helpen het wreede leven te dragen.
Zoo zaten zaj een poosje naast elkander,
ieder in hare eigene gedachten verdiept. Toen
Ada ten slotte Ruth aankeek omdat zij haar
iet© wilde vragen, zag zij dat de blik van hare
vriendin niet- langer op het bewust© portr t
gericht was, maar thans rustte op de naaste
bladzijde, waar de photographic van een ande -
jotiigmensch was te zien.
Wait Ada had willen vragen kwam er niet
uit. Zij volgde de richting van Ruth'9 oogen
en monsterde nu ook ouderzoekend dat andere
portret.
„Wie is dat?" vroeg zij
„Sven Grabe
„Sven Grabe," herhaalde Ada in stilte.
Zij had dien naam sedert zij1 op Svanelund
gekomen was reeds dikwijls gehoord. Hij werd
altijd' genoemd! op dien eigemaardigen toon
alsof er sprake was van oc.11 ver verdijde'd
familielid. En vroolijk© herinneringen, aar
dag© opmerkingen! gingen daarmede gepaard
Drt had Sven Grabe ook geoogddat had hij
gedaan. Sven Grabe scheen- wel oen autoriteit
te zijn eai zijm geest beheersoht© uit de verte
nog de plaats. Naar hetgeen zij, 1 ad 'hoor n
vertellen, had hij 'hier lang gewwnd en w&s
hij onlangs van Svanelund weggegaan om,
nadat hij hier practisch do landbouwkunde
had beoefend, zioh op dé landbouwschool
nog verder voor zijn vak te bekwamen.
Reeds vaak was do gedachte bij haar opge
komen dat een sterke band hem aan de
menschen Ir'cr hechtte, daar hij op deze
wijze nog altijd onder en met hen leefdeen
Ada had wel het een en ander vermoed,
maar niet nader durven vragen.
„Wat ziet hij er wilskrachtig en prettig
uit. zcide zij.
„Niet waar? En zoo gezond, on mannelijk
en oprecht! Heb je Wel ooit iemand gezien
met zulk een vriendelijk gelaat?" vroeg
Ruth.
Bij dien vraag ontmoetten dc blikken der
mc'9jes elkaar, en de andere zoo weinig toe
gankelijke Ruth gaf zich op genade en onge
nade over Zij had in de oogen van Ada ge
lezen. dat deze haar begrepen haden waar
om dan langer komediespelen? Juist omdat
Ada genoeg fijn gevoel bezat, om geen ge
bruik te maken van RvtVs hoogen blos, ah
eene aanleiding tot vragen, wilde deze rond
uit soreken.
Zonder hare oogen af te wenden, zei de
Rut-h
„Ja, *k heb ook iemand aan wien ik denk,
evenzoo als jij, Ada."
„Maar jij zult gelukkig worden," ant
woordde hare vriendin, met een bartelij-ko
omhelzing en een kus. Met zochten dwang
schoof Ruth haar terug. Dezen gelukwensen
vond zij nog te vroeg gesproken.
„Dat weet ik nog niet. Ik heb wel eens
gedacht dat h;j veel van mij hieldmaar ik
kan mij ook vergast hebben, want gezegd
hoeft hij 't nooit. En al heeft hij mij lief, dan
zal hij toch zeker niet spreken eer hij een
tehuis heeft dat hij mij kan aanbieden.
Daarvoor is hiji te trotsch. Ik weet niemand
noemen en het tion maal in hem afkeuren,
„Maar dat is ongerijmd' barstte Ada uit.
Zij was bepaald verontwaardigd over d'"e op
vatting van de zaak. „Hij Weet toch natuur
lijk dat hem 111 dc toekomst eene betrekking
wacht en onder dat lange aarzolen zou hij
je immers kunnen verliezen!'' redeneerde
Ada.
Wordt vervolgd.
