S". 8. fierste Blad. 4" Jaargnng. Zaterdag 8 juli 1905. BUITENLAND. FEUILLETON. Speelbal van Wind en Golven. AMERSFOORTSGH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS Per 8 maanden voor Amersfoort f 1.25. Idem franco per post. 1.75. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF Co. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1—5 regelsf 0.75. Elke regel meer- 0.15. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad b(j abonnement Eena circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht De komende vredeeondarhandelingen. Er behoeft niet aan gewtijfeld te worden do vrede is in het zicht. In dat opzicht zijn wij eeu heel eind op don goeden weg ven dor dan toen president Roosevelt zijn bemid delingsnota tot de regeeringen der oorlog voerende partijen richtte. Aanvankelijk scheen het of die zoo goed bedoelde poging zou falen door de hooghartige houding van Rusland, dat eischte, dat Japan oen eersten stap zou doen. De regeering te St -Peters- burg verklaard© zich bereid 0111 gevolmach tigden te benoemden „indien de Japansche re geering daartoe den wensch te kcnuei gaf.'' En dan nog zouden die gevolmachtigden al leen maar de door Japan aangeboden voor waarden aanliooren en die verder ter goed keuring aan de regecring overbrengen. Maar toen dezer dagen de gevolmachtig den waren benoemd, kon Roosevelt clfc zeer bevredigende mededeeling doen, dat de ge volmachtigden van beide landen volmacht zouden hebb n om te onderhandelen en een verdrag te sluiten, dat nader aan de beide regeeringen ter ratificatie zou worden aan geboden. En de Mikado van Japan gaf zijn f/afgezanten do opdracht, den vrede te sluiten op duurzame grondslagen. Zoo lijdt het dus geen twijfel of uit de te voeren on derhandelingen z.al de vrede voortkomen. De conferentie zal iu de volgende maand bijeenkomen, waarschijnlijk in een der zee plaatsen aan de kust van Nieuw-Engelaud, want iu Washington zelf is het in het mid den van den zomer to warm voor dergelijke besprekingen die een koel hoofd vereischen. Rusland heeft dus het hooghartige stand punt, dat het tot voor kort innam, verlaten en is tot inzicht gekomen dat het noodig is vrede met Japan te maken met het oog op de ontzaggelijke hinnenlandsche gevaren, die staat en dynastie bedreigen. E11 wat zou liet ook bij een verdere voortzetting van d. oor log kunnen winnen? Do kans, dat het krijgs geluk hun eindelijk gunstig zal wemden en dat LLnewitscli een overwinning op de Jar panners in Mandsjoerij© behaalt, is gering. En na eeu nieuwe nederlaag zou het den oorlog nog wel kunnen voortzetten, doch dat zou nieuwe en gro. e offers eischen aan sol daten en geld. Gaat men nu na met welke bezwaren men in Rusland heeft te kampen bij de mobiliseering der aanvullingstroepen, waarbij dienstweigering en desertie schering cn inslag zijn, dan is de kans dat het te ruggeslagen leger spoedig weer op een vol doe ude sterkte gebracht wordt al heel klein. Het eenige wat bereikt zou worden, is dat Japan eveneens ged .vangen zou worden tot nieuwe offers. Voor Japan is ook de vrede meer ge wensch t d de voortzetting van den oorlog, en ook voor dat land is het voordeeliger om nu vre de te duiten dan later. Feitelijk overw0*1?)cm beeft heb zijn tegenstander, ondanks dia vele nederlagen, nog niet. Nog heeft Rusland het grootste gedeelte van Mandsjoerije bezet, nog is Charbin niet veroverd, zoomin als Wla- diwostok, wat toch het einddoel van den veldtocht der Japanners behoort te zijn. De zee-oorlog moge geëindigd zijn, te land is de strijd nog niet uitgestreden. Want al wordt. Linewitsch opnieuw geslagen, hij kan met het overschot van zijn leger nieuwe, meer achterwaarts gelogen stellingen inne men, waaruit hij dan opnieuw zou moeten worden verdreven. Doch wij komen hier op het terrein der mogelijk heden en voorspellingen zijn daarom trent niet te maken. Trouwens als men alleen rekent met den oogenblik kelijiken toestand, dan dringt zicli de noodzakelijkheid van het sluiten van den vrede, als vanzelf op. De in wendige toestand van Ruslaind eischt dien vrede, en wel zoo spoedig mogelijk. Want het is een eisch van zelfbehoud. Overal dreigt burgeroorlog én revolutie en de jongste ge beurtenissen zijn voor de regeering een ern stige waarschuwing geweest. Hoe de stemming in de omgeving van den Czaar geheel en al veranderd is. Het trotse he eeld 0111 aan den Mikado op Japanschen lxidem de vredesvoorwaarden te dicteeren, heeft men sinds lang laten varen. Maar blij kens do laatste berichten uit Petersburg -s men tot veel grootere concessies bereid. Af stand van grondgebied en het betalen van een oorlogsschatting zijn geen schrikbeelden meer. en terwijl eenigen tijd geleden iemand, die van een oorlogsschatting zou durven spre ken als eon landverrader beschouwd werd, wordt nu gemeld, dat er namens de Russische regeering «.e Pariis onderhandeld wordt over een nieuwe leening van drie milliard francs, tot dekking der schadeloosstelling aan Japan. Zelfs zou Rusland zich niet sterk verzetten tegen een evcntueelen eisch om de vesting werken van Wladiwostok te slechten en geen oorlogsmarine in de Oost-Aziatische wateren lo onderhouden. Die laatste eisch behoeft eigenlijk niet eens gesteld te worden. Want al zou Rusland dat willen, het zou in de feite lijke onmogelijkheid ®ijiii om een nieuw eskader naar het verre oosten te zenden. Zoowel aaui schepen als aan manschappen heeft Rusland thans gebrek. Wat Rusland t t reft, de hinnenlandsche toestand op politiek en economisch gebied, maakt in grootcr mate dan de toestand or» het oorlogsterrein het sluiten van den vrede tot een gebiedende noodzakelijkheid. En ten aanzio 1 van Japan» geldt de overweging dat het vermoedelijk op dit oogenblik gunstiger voorwaarden zal kunnen bedingen dan wan neer het zijn tegenstander nog meer verne derd heeft. I>it laatste klinkt misschien ©enigszins vreemd, maar toch is met die mo gelijkheid rekening te houden. Wat tocli is hgt geval In Frankrijk, de bondgenoot van Rusland, doet zich een strooming kennen, ten gunste va.n Rusland. Paul Deschanel, de can- didaat voor het presidentschap, als Loubet het volgende jaar aftreedt, is van die stroo ming de woordvoerder. Hij betreurt het in een dagblad-artikel, dat men niet meer ge daan heeft om het uitbreken van den oorlog te voorkomen, en doet een beroep op de mo gendheden, om Rusland niet al te zeer aan d© genade of ongenade van Japan over te lateu en het in staat te stellen zijn plaats in den „raad van Europa'' waarop het reChc heeft, weer in te nemen. Dat wil dus zeggen, dat men Japan niet moet toelaten. Rusland door overdreven eischen te stellen, al te veel te vernederen. Maar ook 10 het algemeene belang, in het belang der humaniteit, zou het ge wensch t zijn. dat de vrede zoo spoedig mogelijk tot. stand kwam. Daarom is het te hopen, dat Rusland de onderhandelingen niet zal pogen te vertragen, gelijk het eerst den schijn had. Ieder uitstel beteekent een langere periode van bloedvergieten. En er is waarlijk in dezen noodlottigen krijg al bfoed genoeg gevoleid. Te betreuren is het dan ook, dat de twee poging van Roosevelt, in het belang der menschheid ondernomen, nl de oorlogvoeren de partijen te bewegen tot het aamgaan van een wapenstilstand tot nog toe geen succes heeft gehad. Onder de tegenwoordige om standigheden, nu de vredesonderhandelingen feitelijk ingeleid zijn, en door de benoeming vara de gevolmacht-'gden de eerste beslissen de stap gedaan is op den weg, welke jco.1- w.mdig tot den vrede moet voeren, is een sell or.-ing der vijandelijkheden een gebieden de eisch. Duitschland. In verschillende bladen wordt de stap van de regeeriug. 0111 Jaurès te beletten te Berlijn te spreken, afgekeurd. Zoo zegt do Köln. Ztg.„Ook de uiteen zei ringen (van den rijkskanselier) hebben ons niet kunnen overtuigen van de noodzakelijk heid en wensclielijkheid der maatregelen ge troffen tegen het optreden van den heer Jau- rès. Al is de critiek. die de Rijkskanselier geeft over de Duitsche sociaal-democratie nog zo<> juist, toch komt het ons voor dat het op treden tegen Jaurès aan deze sociaal-democra tische manifestatie een beteekenis geeft, welke niet ledoeld is." De Frf. Ztg.„Deze maatregel van den Rijkskanselier is zeer te betreuren. Wij heb ben r is gezegd waarom wij een verbod en ge wen9cht achten. Onze hoop. dat- de regee ring zoo'11 fout niet zou begaan, is helaas niet vci vuld. Het Berliner Tageblatr gelooft dat de so> ciaal-deniocratische pers zichzelf den maatre gel te wijten heeft, door de vergadering te Berlijn tot een wereldgebeurtenis op te bla zen dc regeering act- nu een streep door haar rekening.Intussehen vindt het. blad het be sluit onverstandig, omdat het juist Jaurès treft: „een van de Fransche politici die met- bijzonderen ijver en bijzonder veel gezag plei ten voqr een goede verstandhouding tot D 'i-chlnnd. Was het werkelijk een gelukkige gedachte, dezen man te kwetsen?" In zijn blad „Humauité" schrijft Jaurès over de bekende nota van den Rijkskanse lier v. Biilow aan den Duitschen gezant in Parijn Het gebeurde zal natuurlijk op geenerlei wijze onze inzichten over de betrekkingen tusschen Frankrijk en Duitschland wijzigen. We hebben sinds jaren betoogd dat tusschen beide landen de spanning eindelijk moest ophouden en plaats maken voor eeu vasten en duurziameii vrede, maar we hebben geen oogenblik geloofd, dat de Duitsche regeering er toe zou komen een verbond- te sluiten met de democratie en de sociaal-democratie. Maar toali blijven we vast overtuigd, dat de een dracht tussohen Duitschland en Frankrijk een eerste voorwaarde is voor het behoud van den wereldvrede en dat de democratie en het proletariaat zich slechts door dien vrede kun nen ontwikkelen. Dat is steeds onze overtui ging geweest en zij zal het blijven ook. De Dijkskanselier heeft mij niet als Fransch bur ger. maar als socialist, als strijdmakker van de Duitsche sociaal-democraten, van Duitsche vergaderingen willen weren. Dit feit zou, zelfs wanneer het een gewichtiger persoon betrof dan ik ben, het werk der vredesstich ting niet belemmeren, een vrede, die lang zamerhand tot stand zal komen en waartoe de socialisten voortdurend zullen meewer ken. Frankrijk, De Agence Havas maakt bekend, dat Dou- derdag de minister-president Rouvier en de Duitsche gezant Vorst Radoliu weder een bespreking gehad hebben, waarbij de defini tieve vaststelling zou hebben plaats gehad van den vorm, in welken te zijner tijd het resultaat der onderhandelingen zal worden gepubliceerd. Heel spoedig zal eene nieuwe conferentie plaats hebben In crfficicelo kringen wot..t verklaard dat men wederom een stap verder is gekomen tot de geheel© overeenstemming die in be ginsel dan ook reeds verkregen is. De minister van financiën heeft Donderdag de begrooting voor 1906 bij de Kamer inge diend De uitgaven zijn 67 millioen hooger geraamd dan die voor 1905, wat een gevolg is van verschillende aangenomen wetten. Het ontwerp werd naar de bestaande com missie verwezen. De Kamer hoopt de begroo ting nog voor het einde van het jaar «f te doen. De Kamer gaat in> den regel tegen 14 Juli. den ïifitionalen feestdag, uiteen. Dit iaar is het lang niet zeker dat de Kamer dan k'aar zal zijn. Eerst zal nog het wetsontwerp op de arbeiderspensioonkas in behandeling worden genomen, en wie weet hoe lang dit ontwerp de Kamer bezig houdt. Maar er is nog meer, de amnestiewet, de wet tot rege ling van do exploitatie van het gas dcor de stad Parijs en eenige voorzieningen op gebied van de financiën zijn er te treffen. Het ontwerp voor de begrooting van 1906 zou gisteren worden in«edier*d. Er zal een voorstel worden gedaan ..pui do commissie van de Kamer voor de begrooting voor 1905 'e behouden voor de begrootiivg voor 1906, om dat de nieuwe begrooting biina niet van die voor liet loopende jaar verschilt Engeland. Volgens een mededeeling van de admirali teit bedragen de bijdragen der koloniën voor de vloot te zamen 428,400 ponld sterling. Daarvan geeft. ïndië 103.400 pond. Australië 200,000 pond. Nieuw-Zeeland 40,000, de Kaapkolonie 50,000 011 Natal 35,000 pond. Spanje. De Fransche gezant heeft jl. Woensdag een onderhoud gehad met den Spaanschen minis terpresident Montero Rios. Deze verklaarde, dat het tegenwoordige ministerie waarschijinlijik de conventie van 3 October 1904 niet gesloten zou hebben, maar dat het die conventie en de door zijn voor gangers gecontracteerd© verplichtingen loyaal zou nakomen. Oostenrijk. Weenen, 7 Juli. Minister Gautsch deelde mede. dat de regeeriug voortdurend met ver se1.. ende particuliere spoorwegmaatschap pijen. bepaaldelijk die van het Noorden en het Noord-Westen, in onderhandeling is over den aankoop van hare lijnen. Mochten die onderhandelingen niet leiden tot het ge- w.mschte doel. dan zal do regeering de rech ten laten golden, voortvloeiende uit geslo ten overeenkomsten of uit anderen hoofde. De minister werd zeer toegejuicht. Rusland. Het stadsbestuur van Tsjernigof heeft zich tot de regeeriug te Petersburg gewend, met een klacht over de ernstige vergrijpen, waar aan kozakken en pclitie zich tegenover de burgerij schuldig hebben gemaakt, en tot den gouverneur het verzoek gericht, de kozak ken terug te roepen. De vertegenwoordigers der bevolking hadden zich bereid \ericlaard tot vorming eener burgerwacht Toen de leden van den gemeenteraad de vergader zaal verlieten, werden zij aangevallen, en verscheidene personen cok uit het pu- b'-ek, werden gedood en gewond. De kozak kon vereenigden zich vervolgens, op aanspo ring der politie, voor het stadhuis en laadden hun karabijnen om op het volk te schieten alleen aan de tusschen komst van den burge meester bij den commandant der politie was het be danken, dat geen verder bloedvergieten plaats vond. Het Journal heeft van zijn correspondent te Odessa een telegram ontvangen, waarin deze meldt dat hij aan een Russisch zeeoffi cier van hoogen rang, die een der schepen van de Zwarte zee-vloot commandeert, ge vraagd heeft waarom het eskader van admi raal Krieger niet onmiddellijk bij zijn aan komst te Odessa de muitende schepen ge dwongen had zich weer bij het eskader te voegen. De zeeofficier antwoordde, dat de admi raal het bevel uit Petersburg, om de Potem- kin in den grond te boren, niet had kunnen uitvoeren, ten eerste wegens het partij kie zen van dc Pofojedonossef voor de muiters, die Krieger's sterkste sohip wasten tweede wegens de buitengewoon krachtige artillerie- bewapening van de Potemkin, en ten derde wegens de onbetrouwbaarheid der beman ning. Het Petit Journal vernam uit Petereburg. dat admiraal Krieger aan den Czaar geseind had, dat het hem onmogelijk toescheen het muitende schip te vermeesteren, daar de be manning van het eskader niet te vertrouwen was De Czaar is daarover woedend gewor den en heeft onmiddellijk een besluit getee- kend. waarbij aan alle bij het eskader met het St Georgekruis gedecoreerden die deco ratie werd ontnomen. Tevens liet hij het be vel overseinen de muiters dood of levend aan wal te brengen. In den Kaukaaus dreigt een algemeene, ge wapende opstand uit te breken. In Tiflis heerscheu sinds oeuige dagen troebelen. Som bere geruchten over de muiterij op de Potem kin doen de opwinding nog toenemen. De cou ranten verschijnen niet, het personenverkeer tussehe Batooni en Bakoe is reeds sedert twee weken gestaakt. Volgens een gerucht is op den exarch van Georgië op zijn reis door den Kaukaaus een moordaanslag gepleegd. Na dere bijzonderheden dn tb reken nog. Griekenland Athene, 7 Juli. In do Kamer deed Ralli mededeeling van de samenstelling van het ministerie. Hij verklaarde hot programma van Delyannis, als diens politiek testament, te aanvaarden. Di regeer ing zal trachten het veheel ten uitvc«ï te leggen, erkennende, dat dit het eeu'.e middel is om den economiscben toe stand te verbeteren. Ralli stelde verschillende adnrnistratieve hervormingen voor. De leider der oppositie Theotokis laakte de verdaging van de Kamer en de middelen door het ministerie aangewend om de De- lyannist'sehe meerderheid te behouden, als anti constitutioneel. Rain wees alle aanvallen af en stelde de quaestic- van vertrouwen. De Kamer verklaarde met 113 tegen 77 stemmen vertrouwen te stellen in het kabi net, hoewel dit op anti-constitutioneele wijze tot stand gekomen «s. Vereenlgde Staten. De Amerikaans he pers is nog al goed te spreken over d© benoeming van den heer Root tot minister van buitenland&che zaken, eu da 14 ROMAN VAN ANNA WAHLENBERG. Die woorden werden door de vreemde, hel dere stem uitgeroepen. Eu toen er nu dade lijk daar bovenop een flinke marsch op do openslaande piano gespeeld werd, wist Ada, dat de spelende vingers en die juichende stom bij elkander behoorden. Die muziek deed het huis dreunenhet was nu weer in bezit genomen door éen die het vroeger had bezield. Die muziek lokte en riep onweer staanbaar, zoodat Ada onmogelijk in haar schuilhoekje blijven kon, zij moest te voor schijn komen zij moest de beide gasten zien en vooral hem, op wiens ontmoeting zij zich den geheclcn morgen in zenuwachtige span ning had verheugd. Maar zij wilde zien zon der gezien fe worden. Daarom stond zij nu op den drempel achter "de portieres en t uur de, tusschen de gordijnen door, de eetkamer in. Ongelukkig kreeg Ruth, die naar haar uit zag, nu juist.'.een- slipje van haar japon in het oogzij greep dit vlug en trok Ada mee- doogenloos naar binnen. Dus bevond deze zich plotseling tegenover hem, die gedurende den geheelen zomer en herfst in hare droo- men had geleefddie haar zoo gelukkig en tegelijkertijd zoo diep ougelukkig had ge maakt. Hij scheen blijde verrast te zijn. „Wat zie ik? U hier, mejuffrouw Sundell Hoe komt dat zoo?" Ruth helderde de zaak eenvoud;g op. Zii had haar bij de tantes leereu kennen en haar toen mede hierheen genomen, omdat de oude dames een tijdlang de stad uit wilden gaan en Ada niet alleen achter laten. „E11 u gaat er nr's&chfen niet weder heen?" „Neen.' Ada zag he.ni aan; zij wilde op zijn gelaat lezen welken indruk haar ant> woord op hem had gemaakt. Indien ooit, dan zou zij er nu achter moeten komen of hij nog wel eens aan haar had gedacht, of hij iets om haar gaf. „Hoe jammer!" zede hij; „en ik had zoo gehoopt dat wij elkander nu en dan nog eens ?.oudcn ontmoeten." Hij zeide dit op zulk een boon van innige teleurstelling, dat eene blijde siddering Ada hierbij doortrilde. Dus hij herinnerde zich haar toch nog wel. Na tuurlijk had zij dit nooit gedachthet alleen soms verw<onderd bij zich zelf gezegd, of 't 700 zijn zou? Maar nu vertelde hij onge vraagd dat hij 't gedaan had Er was iets be- dwelmends in die gedachte, dat heur hart sneller kloppen deed. Maar dadelijk werd die blijdschap vervan gen door eene droeve gewaarwording. On- middeliik nadat hij die voor haar zoo veelbe- teekenende woorden tegen haar gesproken had. wendde hij z«ch tot Ruth met diezelfde uitdrukking van innige teleurstelling op het gelaat, en betreurde hij het op dienzelfden droeven toon, niet in dc stad te zijn geweest gedurende haar laatste bezoek bij de tantes. Het zou hem zoo heel, heel veel genoegen hebben gedaan, als hij haar daar had mogen ontmoeten. Hier waren dezelfde toon. hetzelfde geba renspel, dezelfde woordvoeging, als toen hij tegen Ada gesproken had en die volkomen gelijkstelling gaf haar een steek door het hart. Daareven opgevoerd tot eene duize lingwekkende hoogte, was zii nu weder met kracht in de diepte neergeploft. Langzamorhand geraakte zij onder den in vloed van eene verlammende onverschillig heid. 'Zij begreep nu niet- waarom zij zich straks jubelend verheugd had en evenmin Waarom zij zoo bedroefd was geweest. Alles was immers hetzelfde gebleven als gisteren en eergisteren? Niets was veranderd. In elk ge^a.1 was de spanning; die de lucht van mor gen zoo helder en doorschijnend gemaakt had, nu overer hing een grijs waas over al les- rondom haar. Zij stond er nu stil en stroef bijin hare dofheid lette zij op niets en op niemand rondom haar. Zij had niet gemerkt dat het pianospelen had opgehou den, en toen Ruth het- volgende oogenblik de hand op haar arm legde en den anderen gast aan haar voorstelde, zag zij dezen aan zonder hem te zien. Wat kon het haar eigen lijk schelen nu den persoon in werkelijkheid te zien, wiens beeltenis zij zoo vaak had go- tracht. voor hare verbeelding met leven to bezielen •Maar hij sprak haar aan en zij moest ant woorden. Hij vroeg of het haar nog al beviel op Svanelund en zij antwoordde dat zij 't hier heel mooi vond. „Ja, het is hier iet-s buitengewoons," zeide hij „Ik zal het u aanwijzen." En hij nam haar mede naar het- raam en wees op de stevige, breed© vensterkozijnen. „Zijn dat geen stevige muren?" vroeg hij „Dat zijn het zeker!' „En dan de vloeren!' Hij stampte op den grond. „Geen enkele wiegelende plank. En d:e lucht hier! Onder het spieken had hij een venster opengeslagen. „Is d e niet koel en friseh? Haalt men hier niet vrij adem? Ziet men niet heel ver? „Jao ja!" „Nu, door dit alles gevoelt men zich hier zco lekker. Als men van die miserabele mols- hoopen naar hier komt, dan voelt men daib men vasten' grond ander de voeten heeft, en ruimte voor ellebogen 011 lucht om in te ade men rondom zich. Is dat niet heerlijk?" Onwillekeurig werd Ada- uit hare dofheid wakker geschud. Ett optreden van een haar geheel vreemd persoon om haar eenvoudig mee te trekken) 1 e.n- haro ooren en oogen te dwingen, zijne indukken te deo'en. was voor haar geheel nieuw Zij moest wel naar hem luisteren en mot zijne vooretellingen mede- gaaiD'. E11 plotseling was heb al&of zij hetgeen hij daar zeide. vroeger ook reeds gedacht had alleen was het door zijn© opheldering geheel duidelijk voor .haar geworden. En nu moest zij. hem ook aanzien. Ja, hij geleek op zijn portret. Datzelfde le vendige spel m oogen en trekkendiezelfde gel aa rit rok ken, misschien iets forscher, maai daardoor ook mog sprekender. Maar lang hield hij zich niet met haar bezig. Aanstonds bab belde hij weder met de anderen. Hij maakte het programma voor den dag. Na het vroeg- ma.il moest von Helert do plaats gaan zien, althans do mooiste plokjes, en Sven Gr a be, Rut-h en Ada zouden hem die aanwijzen. De kapitein had geen tijd. en de kin<feren mee nemen was te lastig. Men ging er zoo vroeg mogelijk op uit. om voor het eten iterug te kunnen zijn «11 toen liep men twee aan twee, elk paar op een dijk, den slikkerigen weg tussohen zich 'ateude lig gen. in de richting van het dorp, soms werd ook wel eens een ®ij|weg ingeslagen, of een boschpad genomen. Het speet Ada dat 7.1 j mede was gegaan. Waarom was zii hier gekomen? Voorheen had zij het beter gena-d met haar leed en met haar illusies. Zeker, telkens als zij, die mooie, zachte oogen» ontmoette telkens als hi jl een j>aar woorden tot haar sprak, haar dei hand reikte tot hulp om over den dijk te komen, of een tak wegboog die haar hinderde, voelde zij eene beving van genot. Maar even zoo vaak plofte zij weder terug in dc hopeloozo diepte. Zij zag maar al to goed dat het niets meer was dan vriendelijkheid. Hij was uit doni aard beleefd en zou stellig even 000 voorkomend voor iedere andere geweest ziin, zelfs al was di© nog in eene mindere betrekKing dan zij. Maar er bestond een groot verschil tusschen die kleime beleefdheden voor haar en zijm t-oon jegens Ruth en Sven Grabe. Zij waren opgewekt en vroolijk. Met- dio twee veroonigden zich zijfne gedachten» en voor alles» wat zij zeide»' had hij eeu open oor. Wordt wrvolpd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1905 | | pagina 1