V. 27. 4de JaargniiK. Donderdag 27 juli 1Q05. BUITENLAND. FEUILLETON. Speelbal van Wind en Golven. ABOOTEMENTSPRIJS i Per 8 maanden voor Amersfoortf 1.25. Idem franco per post1.75. Afzonderlijke nummers0.05. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers! VALKHOFF Co. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN f 0.75. - 0.15. Van 15 regels Elke regel meer Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot het herhaald advèrteeren in dit Blad bij abonnement *Eenn circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht Vredesbemoeiingen. Van alle samenkomsten van gekroonde hoofden, die in de laatste jaren hebben plaats Igehad, is de laatste, die welke in de Finsche wateren heeft plaats gehad tusschen de Kei zers van Eniitschland.en Rusland, liet meest bij verrassing gekomen. Het voorstel tot en de aanneming van do ontmoeting zijn recht streeks tusschen de beide souvereinen geschied, idoor tusschen komst van de wederzijd=che mili tair© attache's. De regeer ingsperso non werden buiten de correspondentie gehouden, die aan deze samenkomst is voorafgegaanzij zijn idoor hot feit van deze ontmoeting evenzeer verrast geworden als alle anderen, en hebben 'daarmede in 't geheel niet te maken gehad, want zoomin de Keizer als de Czaar hebben Jzich laten vergezellen door anderen dan per sonen uit hunne onmiddellijke omgeving. Wanneer aan deze samenkomst hier en daar een© groote beteekenis is toegekend, dan is dat zeker voor een goed deel toe te schrij ven aan de omstandigheid, dat zn zoo heime lijk voorbereid en zoo verrassend vlug uit gevoerd is. Peitersburgsohe correspondenten van Engelsche en Fra-nsche bladen hebben verzekerd, dat Keizer Wilhelm den wenseli [heeft uitgedrukt zijn vriend, Keizer Nicolaas, te ontmoeten. Dat klinkt niet zeer aanne melijk. Misschien heeft bij beide monarchen do wemch bestaan, om elkaar te ontmoeten, maar dan is die wenseli zeker het krachtigst geweest biji den Russischen Keizei, die in de moeielijkc omstandigheden, waarin hij zich bevindt, behoefte moest voelen aan den raad van een vertrouwden vriend. Wat de beide monarchen met elkaar be sproken hebben, daarvan zal de sluier wel nooit worden opgelicht. Die besprekingen zijn geheel vertrouwelijk geweest, bu;ten- tegen woordigheid van voor het regeeringsbeleid verantwoordelijke bewindslieden. Daaruit volgt intusschen, dat men de beteekenis van dezo besprekingen niet moet overschatten. Gewichtige besluiten, die cene omwenteling in de politiek van een land zouden be teek e- nen, worden niet genomen in zulke geïmprovi seerde samenkomsten, waarbij mdet eens de ministers van buïibenlandscbe zaken tegen woordig zijn. Men kan zich den Doiitschen Keizer b': deze samenkomst mocielijk anders voorstellen daim in de rol van raadsman van een in nood ziltcnden vriend. De vrees is geuit, dat de Keizer in die rol zijn invloed zou hebben aangewend om den Czaar aan te sporen tot voortzetting van den oorlog of tot cene rcac- tiorairo politiek in het binnenland. De Köln. Ztg. heeft er terecht, op gewezen, dat dit eene dwaze onderstelling is, en ook van Russische zijde wordt dit l>ovestigd; men neemt in de wel ingelichte Russische kringen aan. dat Keizer Wilhelm, als hem zijne meening ge vraagd is, dein Czaar moet hebben geraden, zoowel om vrede te sluiten als om binnenland, sche hervormingen in it-e voeren, omdat het eene zoowel als het andere ook in het belang is van het Duitse he rijk, dat er waarde aan moet hechten, dat de Russische factor in het Europeescho concert niet al te zeer verzwakt wordt en dit ran cW "tu'. hn Lellen chaos een einde wordt gemaakt. Dat Keizer Wilhelm bij deze ontmoeting zijln invloed moet hebben doen. gelden in t be'ang van het herstel van den vrede, is des te aannemelijker omdat het bekend is, dat hij reeds eenigen tijd geleden schriftelijk den Ozaar zijne overtuiging kenbaar heeft ge maakt, dait het voor Rusland noodzakelijk en nuttig is, in de aanstaande vredesonderhan delingen zoo ver te gaan, als met het aauzion en do levensvoorwaarden van het Russische rijk eenigszins bestaanbaar is. Daarin zit de beteekenis van deze samenkomst der beide Keizers in de Oostzee. In dat opzicht kunnen dbemoeiingen van den Duitse hen Keizer ook slechts ten goede komen aan de zending, die de lieer Witte te Parijs te vervullen heeft gehad voordat hij zich gisteren inscheepte om in de nieuwe wereld zijne taak als vredes- oiïderhandelaar op te vatten. Een modewer ker van de Frankf. Ztg. bepaalt deze zending ui': de houding, die Japan tob dusver heeft aangenomen in de kwestie der vredesonder handelingen hij zegt daarvan „Een maand/ of tien geleden bracht het toeval een vertegenwoordiger van de Russi sche regeering en een ambtenaar van lut Ja- pantsche gezantschap in het salon van eene hooggeplaatste Parijsche dame bij elkaar. Men sprak van den vrede. De Rus sloot zich na eenig aarzelen en met voorbehoud aan bij de algemeene meening, dat de vrede wen- schelijik is; 'de Japansche diplomaat volgde het gesprek met aandacht, maar nam eerst het -voord, toen de vrouw des huizes hem direct om zijne meeniug vroeg. Toen ant woordde hij glimlachend „Mevrouw, wij Ja pan r. rs zijn nederige mensohen (der gens humbles) en wij wachten nederig, totdat men ons den vrede aanbiedt.'' Dit woord is doen de n loop der zaken bevestigddoor bemidde ling van president Roosevelt is den Japan ners de vrede aangeboden; zij hebben ge antwoord: „Wij willen gaarne den vrede, maar wij zouden willen weten, wolkeu vrede Rusland ons aanbiedt." Op grond van dit antwoord is het Roose velt nu wel gelukt, de oorlogvoerende par tijen te bewegen tot het zenden van onder handelaars het is hem echter niet gelukt, Japan terstond tot hot verleenen van oen wapenstilstand to bewogen Japan verklaar de, dat het slechts een vrede wilde, die duur zaamheid beloofde, en als waarborg voor deze duurzaamheid moest het eene oorlogsschade- vergoeding verlangen, die voor Japan cene zedelijke rechtvaardiging levert van zijn in grijpen en tegelijk de zekerheid, dat Rusland zijne toerustingen in Oost-Azië niet terstond weer met nieuwe kracht zal hervatten. Diaarbij is Japan blijven staan, en uit dezen toestand is de keuze van Witte als Russisch onderhandelaar en zijne Parijsche zending te verklaren' De heer Witte onderzoekt dus tihaus het finanoieele terrein, om te weten op welke ondersteuning Rusland voor het geval van het sluiten van den vrede kan rekenen. Het is zeker, dat Rusland er de voorkeur aan zou gegeven hebben zich door politieke con- oessiën en zedelijke verplichtingen aan de noodzakelijkheid van eene oorlogsschade ver goeding te onttrekkendeze wensch is echter afgestuit op de besliste weigering van Japan, dat de oorlogsschadevergoeding onvoorwaar delijk beschouwt als de prealabele kwestie van de vredesonderhandelingen. Deze hou ding sluit echter niet uit, dat Japan ten slotte wat hot bedrag vau de schadevergoe ding betreft, met zich zal laten praten, en te dien aanzien zal de heer Witte er ook wel op rekenen, dat Frankrijk zijn invloed I j Engeland aanwendt, om indirect moeite te doen bij Japan. Hoe groot de tegemoetkoming is, d:e Witte bij den heer Rouvier gevonden heeft, daarover ontbreken vooralsnog betrouw bare inlichtingen; intussohen is het natuur lijk, dat Frankrijk zijne goede diensten niet. kan weigeren, want het heeft in Rusland zelf en in Oost-Azië te groote belangen, dan dat het onverschillig kan blijven toekijken hoe de zaken loopen. Dat. Witte niet geheel doovo ooren heeft gevonden, mag men dus aan- Dultschland. Kopenhagen26 Juli. Keizer Wilhelm deel de heden aan het Deensche hof mede, dat hij binnenkort een bezoek wenseli te te brengen aan den Koning van Denemarken. Do samenkomst van de boide Keixers. B'jörko of Borgo, de stad in welker nabij heid do ontmoeting van tien Czaar met den L'uitschen Keizer heeft plaats gehad, is eene zeestad in Finland, ongeveer 52 K.M. O.N.O. van Helsingfors aan de rivier Borgo gelegen, die hoer uitmondt in eene diep het land ingaande baai van de Finsche golf. In do geschiedenis van Finland heeft Borgo eene belangrijke rol gespeeld. Daar werd name lijk de vereen iging van Finland met. Rus land geproclameerd en Keizer Alexander I hield in do outlo kathedraal cene plechtige toespraak tot do vertegenwoordigers van hot Finsche volk, waarin lvijj do grondwet van Finland voor zich en ^ijno nakomelingen be zwoer en hare onschendbaarheid verkondig de. In Borgo vergaderde ook de eerste land dag van Finland ondier Russische ..eerschap- pij. Over de beoordeeling, die tl© ontmoeting van de beide monarchen in Petersburg heeft gevonden, deelt de Vossischo Ztg. het vol gende mede„Dl© Duitaclia St. Pelctrsb. Ztgj wil enkel de private zijde van het bezoek erkennen, maar gelooft aan eene gedachten- visseling over do binnenlandsche vraagstuk ken. De Nowoje Wremja, do Swjet en do Börseu Ztg. herinneren aan Keizer Wilhelm';, schilderij„Volken van Europa" en aan de awrme ontvangst van prins Arisoewaga, aan de Kriiger-dépêche en aan de houding van Duitschland in den Boeren-oorlog. De alge meene toon van alle artikelen der Peters- burgsche pers is eerder koel dan warmin de democratsicho Svn Otetsohotswa is luij be slist vijandig. Het. blad resumeert »n dertig regels alles wat het in de laatste weken over de Duitsch-Russische betrekkingen geschre ven heeft, en meent, dat voor Rusland te gen ov. r den Duitschen buurman enkel liét- woord geldt: „Caveant oousules!" De Rus sische maatschappij heeft ïeeds dikwijls ge legenheid gehad, «ie gevolgen van de goede verstand houding tusschen de beide staten te voelen; echter bestaat de hoop, dat de sa menkomst een zuiver privaat karakter zon der politieke gevelgen zal hebben. De ware stemming, die in clo maatschappij beerscht, wordt nergens gedrukt. In de meest uiteenloopende politieke kringen wordt niet zonder zorg, op vele plaatsen echter ook met hoon over do gevolgen van cle samenkomst gesproken. In ieder geval zal nier iedere maatregel van de regeering getoetst, worden aan dc vraag, of hij onder den invloed van Keizer Wilhelm is ontstaan of niet. Ophitsers vau beroep zullen zeker van clo gelegenheid partij trekken, om de maatschappij tegen fce Duitsohe clement in. 't harna3 te jagen." De Temps schrijft over do samenkomst, dat zij „meent te weten", dat het initiatief daartoe uit Berlijn is gekomen en dat de Russische regeering zorg gedragen heeft de Franschc regeering daarover «n te lichten. Van zijn Berlijnschen correspondent ontving het blad bericht, dat men in de Duitsclie kringen verzekert, dat wantrouwen van Fransoho zijde naar aanleiding van deze ont moeting door niets gerechtvaardigd zou zijn, omda.T. do ontmoeting niet schaden zal aan het Fransch-Russische verbond en evenmin aan lo goed© betrekkingen tusschen Frank rijk en Duitschland. De voorstelling, dat het initiatief tot de samenkomst is uitgegaan van Duitsclie zijde, is ook gegeven in een bericht, dat van de Agenoo Ilavas is uitgegaan; daar werd er nog aan toegevoegd, dat de ontmoeting door den Czaar evenmin gezocht als gewenscht was en hem als 't ware was opgedrongen. De Köln Ztg. beeft zich dat aangetrokken; zij verklaart, dat men noch met den alge meen©. politioken toestand, noch met de bijzondere onderhandelingen, die aan de ontmoeting vooraf gingen, vertrouwd behoeft te zijn om terstond in te zien, dat de ge- becle voorstelling van Havas op bet tegen deel van waarheid berust. Zelfs al was het waar, wat niet waar is, dat de Czaar de ont moeting evenmin gezocht als gewenscht heeft-, dan zou het strijdig zijin met alle gewoonten van internationale beleefdheid om -'it. nadat de ontn.oeting heeft plaats gehad, in do we reld uit te bazuinen. „Zelden zal men op driester wijze beproefd hebben, Je wereld zand in de oogen te strooien." België. In de Kamer werd gisteren door een in vloedrijk lid der rechterzijde, den heer Helle- putte, een voorstel ingediend betreffende do \erdero behandeling van het voorstel der nieuwe havenwerken en verdedigingswerken te Antwerpen. Het voorstel strekte om do regeering te machtigen terstond te beginnen met de uitvoering van de tot uitbreiding van de haven ontworpen werken, maar over het militaire gedeelte van het plan de beraadsla- g'ngen te schorsen en eene oommissie te be noemen, om de Kauior nader daarover voor te lichten. De regeering bestreed dit voorstel als vol strekt onaannemelijk. Daarop deed Woeste con bemiddelingsvoorstel om de verdere be handeling van het geheele plan te verdngen tot den derden Woensdag in October. Met dit voorstel kon do regeering zich vereenigen en het werd aarop met- algemeene stemmen aan genomen. Het geschil van Maskat. Bij liet geschil van Maskait, dat thans bij het arbitragehof te 's Gravenhage aanhan gig is, zijn Engeland en Frankrijk betrokken. Do Temps bericht over dit gasohil, dat de vraag, die moet worden uitgemaakt, is of Frankrijk afbreuk doet aan cle onafhanke lijkheid van den Sultan van Maskat en do verklaring schendt, die clen lOen Maart 1862 cnclerteekend is door de gevolmachtigden van <1© Engelsche en Fransche regeeri.ngen, tot waarborging van deze onfhankelijkheid, door liet voeren van zijno vlag toe te staan aan een dertigtal Maskatsche schippers, die met hunne „boutres" (zeilscheepjes van 20 tot 200, hoogstens 500 ton) gedurende het groot ste gedeelte van -het jaar varen -n de wate ren van do Fransche koloniën in den Indi- sohen ooeaan. Die schippers genieten daar door van de bescherming van Frankrijk in dc golf van Oman en in de territoriale wa teren van dat land. Deze bescherming, die ben onttrekt aan het bezoek van do kru;sers, welke Engeland in die streken ou-.ierhoudt, hindert de Engelsche autoriteiten. Daaruit zijn incidenten voortgevloeid, Ve hebben doen inzien, dat het wcnscholijk was de zaak door een scheidsgerecht- uit te maken. De overeeukomst. waarbij het gescliil naar het arbitragehof is verwezen, dagteekent van 14 October 1904. Als scheidsrechters fungeeren in deze zaak de heeren dr. Heinrich Lanmasch, lid van het heeronhuis van Oostenrijk en hoogleeraar in het internationale recht aan de universi teit te Weenen, jhr. mr. A. F. cle Favornin Lohman, lid van de Tweed© Kamer der Nederlandsche Staten-Generaal, en Melville W Fuller, voorzitter van het hooggerechts hof van de Yereenigde Staten van Noord- Amerika, De beslissing, die deze scheidsrechters zul len nemen, is van belang in de eerste plaats, omdat zii eene uitlegging zal geven van het recht van bescherm 'ng dat in de kapitulatie- bnden is toegekend aan de Europeefiche Statenverder om do indirecte bevestiging o* beperking, die zij verleenen zal aan het beginsel van de vrije zee; eindelijk aan do bekrachtiging, die zij schenken of weigeren zal aan clo Engolsch-Indische aanspraken op de uitsluitende heerschappij in de Perzische golf en in het gebied van Oman. Rusland. Omtrent de wijzigingen, die het ontwerp- Boelygin in den ministerraad heeft ondergaan, wordt uit Petersburg nader belicht, dat uit het ontwerp zijn gelicht de vele belommeren de bepalingen voor de werkzaamheid van de rijks-doema, welke het oorspronko'ijkc voor stel bevatte. Verder wordt aan do dooma een zekere mate van zelfstandigheid toegekend door te bepalen dat de voorzitter, in stede van tot de ministère, zich rechtstreeks tet den leizer kan wenden. Ook is vervallen het voorschrift, dat de voorzitter moet zijn een lid van den ministerraad, en verder is be paald, dat de volksvertegenwoordiging zelve haar reglement van orde vaststelt. Ten slotte heeft de ministerraad aan de docma hel recht toegekend zich uit te spreken over alle on derwerpen van wetgevenden aard, over cle benoemingen aan de departementen, en do bevoegdheid om den minister inlichtingen te vragen over de zaken hun departement ra kende. Dit gewijzigde ontwerp is nu aan den Kei zer ter goedkeuring voorgelegd. Wladihnxclcas, 26 Juli. Op den Wladikaw- kas-spoorweg is een algemeene werkstaking uitgebroken; het verkeer is gestaakt. Petersburg, 26 Juli. Te tosnowice hebben de werklieden van drie fabriekeu dien arbeid gestaaktzij dwongen de staking af van het werk. In de kolenmijnen Flor Mortimes» Ixv draagt het aantal stakers 8000. Te Wilna zijn bij gevangen genomen jongelieden 22,000 re volutionaire brochures gevonden. Ook is een wapenbergplaats opgespoord. Turkije. Over den aanslag tegen den sultan wordt bericht, dat van alle personen, dio om 't leven gekomen zijn, do identiteit is vastge steld., behalve van een, wiens hoofd men niet hoeft kunnen terugvinden. Over den doder of de daders van den aanslag moet men zich steeds tot vermoedens bepalen. Een van de gewonden heeft verklaard te hebben gezieil, dat eenige oogenblikken v«Sör de ontploffing een onbekende een mand heeft neergezet in een van de rijtuigen, die stonden op het plein van de moskee; de man verwijderde zich 29 ROMAN VAN ANNA WAHLENBERG. Ada wierp 'haastig haar werk op de tafel, viel Rutli om den hals en drukte haar ge zicht stijtf tegen deze aan. Maar zij sprak geen wooi'd. „Hoe nu in tranen?" riep Rubh ver baasd. Zij had gemeend een zacht, onder drukt snikken te hooren, en toen zij nu Ada's hoofd van haar schouder oplichtte, zag zij dat do oogen van deze vol tranen ston den. „Ik hob jo zoo lief, ltuhh," fluisterde zij. „Ik houd zoo innig veel van je!" Op dit oogenblik had Ada een gevoel alsof zij nooit, al was haar loven er mee gemoeid, nooit iets zou kunnen doen dat Ruth verdrie tig maakte of dat deze aanleiding geven kon haar minder hoog le stellen. Meer konden zij elkander niet zeggen, want Lilli en Vivi kwamen do kamer instormen. Het ontbijtuur was voorbij. Het zou voor het laatst wezen, dat Ruth en Ada elkander met hartelijke, onverminderde gevoelens van vriendschap in cle oogen zagen. Toen Ada na het lesuur beneden kwam, hoorde zij dat Ruth met mevrouw Lindros voor eene boodschap op een© der naburige landhoeven was uitgereden, oni toon de vrien dinnen elkander dien middag aan tafel terug zagen, was de toon van Ruth ijskoud en. on verschillig. Zij beantwoordde don greet- van Ada wel, maar op eene merkbaar stroeve wijze en als uit de verte. Er was geen twijfel mogelijk omtrent do reden voor die verandering. Alleen reeds do weltevreden uitdrukking op het gelaat van mevrouw Lindros was voldoende om Ada elko illusie te ontnemen. Ruth was in kennis ge steld met het geheim, of althans met een ge deelte ervan, waarschijnlijk nog vermeerderd met verzinsels bovendien. En zij had dus ge- geloofd wat men; haar verteld hadin elk ge val zooveel ervan, dat in haar gemoed wan trouwen en afkeer waren ontstaan jegens de gene, wie zij een paar uren geleden nog zoo hartelijk alles goeds had gegund. Wie er gepraat had? Waarschijnlijk mevrouw Lindros, onder den rijtoer. Maar Ruth kon ook biji de buren toe spelingen hebben opgevangen. De laster is im mers zoo vlug ter beenAda herinnerde zich nu, dat men haar bij een paar ochtendbezoe ken ook al zoo vreemd en. van terzijde had aangezienhoe er soms achter haar was ge fluisterd en gegiegeld en hoe men dan plot seling gezwegen had, als zij zich omkeerde. Trouwens, het dee3 er niet toe. van welke zijde het gekomen wasRuth was ingelicht omtrent het geheim of omtrent den laster, al naar men het geval verkoos te noemen. Na het eten verwachtte Ada dat Ruth haar mee naar hare kamer zou nemen om over deze dingen ronduit te spreken. Maar Ruth toonde geen haast; zij redeneerde met haar vader, speelde met de zusjespraatte met mevrouw Lindros en ging ten slotte de kamer irt, zon der oenig taal of teeken voor Ada. Op diezelfde wijze ging het 's middagsdo beide jonge meisjes kwamen elkander in de gang tegen zij zaten samen in do huiska mer kwamen op haar tijd 'binnen voor do maaltijden en doden, alles gewoon. Maar Rut-li schoen aan goene toenadering te den ken, niet tot eene- verklaring te willen ko men Eerst klopto Ada's hart met versnelde shv gon-, zoodra Rut-li in hare nabijheid kw<am, en deze haar koele, t-rotsehe oogen op baar richtte. Zij was zoo bang voor hel geen haar te wachten stond, dat- zij liefst in hot bosch had willen wegloopen. Maar toen er van goene gelegenheid om zich uit- te spreken door Ruth gebruik werd gemaakt-, begon zij zenuwachtig te worden. Waarom zei de Rut-h niets? Zij zou een slag ineens beter kunnen velen dan een langzamo marteling. Misschien wilde Rut-h wachten tot aan den avond, wanneer alles in huis tot rust zou ge komen zijin, zoodat men erop kon rekenen niet- gestoord te worden? En Ada wachtte met vrcozon en beven op het- oogenblik dat men van den avonddisch zou opstaan en elkaar goeden nacht zou wen- schen, om daarna ieder naar zijne kamer te gaan. De kleine meisjes waren reeds naar bod. Zij waren vroeger naar boven gezonden om dat- zij don vorigon a-vond buitengewoon laat opgebleven waren. Toen Ada en Ruth naar boven gingen, waren zij dus alleen op do trap. „Nu zal ziij mij stellig vragen bij haar bin nen te komen zoodra wij boven zijn, zal zij 't zeggen," dacht Ada. Maar boven gekomen, bleef Ruth volstrekt niet- staan zij liep recht het portaal over, alsof er niemand bij' haar was. Mei- den knop van dc kamerdeur in de hand, keerde zij zich halverwege om, voldoende» om Ada vluchtig en van ter zijde te kunnen aanzien. „Goeden nachtzeide zij, zoo koud en zoo stroef dat het klonk als van een vreem de. En tegelijk was zij verdwenen. Eindelijk had Ada hare houding begrepen. R-uth wil do niet spieken; als zij, Ada, het niet deed, dan zou dit zwijgen ten eeuwigen clago duren. Dus bleef zij afwachten of Ada iets tegen haar zou zeggen? En als deze het nu niet dood, zou haar meoning bevestigd worden dat dit zwijgen een gevolg was van niet te kunnen spreken 't zou bewijzen clat Ada zich schaamdedat zij iets leelijks op haar geweten had. Het minste wat zij kon doen was Ruth vragen waarom zij zoo veranderd was. Want het was ondenkbaar dat Ada dit niet zou hébben opgemerkt hetzij dan dat zij 't niet wilde, of niet durfde begrijpen. Ruth's gcdachtenloop in deze was volko men duidelijk voor Ada. Maar hoe zou zij kunnen spreken? Alleen reeds den kapitein te noemen in een anderen z>n clan als Ruth's vader, scheon haar onmogelijk; en dan to vertollen wat er gebeurd was hiervan kon geen kwestie zijn. Ruth zou misschien niet- vatten dat alles zoo en zoo gegaan wa9. Dit- was immers al te vreemd om het te kunnen gelcoven. voor zijne eigene dochter, die er natuurlijk niet aan dacht, dat- hij hare moe der ooit zou kunnen vergeten, Zijl zou allicht op het denklieeld komen, dat hij het slacht offer van een'ge kunstgreep geweest- waszij zou aan Ada's verzekeringen geen waarde hechten. Vooral nog minder omdat deze en dit wist zij haar niet open in de oogen kon zien. Als Ada zich een onderhoud voorstelde en zich onder don indruk waande van Ruth's open, onderzoekenden blik. die vroeg: ..En wat vorder?" dan meende zij in den grond te zullen z'iiken. Immers zij kon over die slechte gedachten, die in liaar waren opgekomen, niet met- Ruth spreken; en nog minder kon zij zeggen, wat zij, door haar zwijgen, Ruth's vader had doen gelooven. Maar evenmin kon zij rond uit in die trouwe eerlijke oogen van ha-ro vriendin zien en daarbij verklaren clat zij ge heel onschuldig was. Ruth zou den logen op haar gelaat- lezen. Neen, het was niet nioge- lijlk voor haar ronduit te spreken. Maar op deze wijze voortleven was even zoo onmoge lijk. Don anderen morgen was do stemming van Ruth dezelfde, eigenlijk nog vijandiger en Ada zag met ontzettiug een onrustige uit drukking op het gelaat van den hoer Helle- borg. Om Ada to ontzien, durfde hij geono aanmerking tegen Ruth te maken, maar zij zag dat de aderen op zijn voorhoofd hoe lan ger zoo meer zwollen van toorn, toen gedu rende het ontbijt zijne dochter bleef volhou den hare vroegere vriendin opzettelijk voor bij te zien. De vrees bekroop Ada. dat hij straks met- haar zou willen spreken om haar te troosten en te bemoedigen. Maar met hem zou het spreken nog veel. veel erger zijn dan met Ruth. Zij sloot zich in hare kanier op en verzuimde de pianoles met de kleintjes, alleen uit angst clat hij daar bij zou komen. De gedachte die nu bij haar het- moeste veld won was een vaag plan van verdwijnen van hier gaan zonder afscheid of ophelde ring; en zij lïerekeude telkens en telkens weer den meest ge-schikten tijd-, oun zoo stil on zoo spoedig mogelijk, onopgemerkt weg to kunnen komen. Wo dt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1905 | | pagina 1