V.
27.
4de JaargniiK.
Donderdag 27 juli 1Q05.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Speelbal van Wind en Golven.
ABOOTEMENTSPRIJS i
Per 8 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post1.75.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
f 0.75.
- 0.15.
Van 15 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald advèrteeren in dit Blad bij abonnement *Eenn
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Vredesbemoeiingen.
Van alle samenkomsten van gekroonde
hoofden, die in de laatste jaren hebben plaats
Igehad, is de laatste, die welke in de Finsche
wateren heeft plaats gehad tusschen de Kei
zers van Eniitschland.en Rusland, liet meest
bij verrassing gekomen. Het voorstel tot en
de aanneming van do ontmoeting zijn recht
streeks tusschen de beide souvereinen geschied,
idoor tusschen komst van de wederzijd=che mili
tair© attache's. De regeer ingsperso non werden
buiten de correspondentie gehouden, die aan
deze samenkomst is voorafgegaanzij zijn
idoor hot feit van deze ontmoeting evenzeer
verrast geworden als alle anderen, en hebben
'daarmede in 't geheel niet te maken gehad,
want zoomin de Keizer als de Czaar hebben
Jzich laten vergezellen door anderen dan per
sonen uit hunne onmiddellijke omgeving.
Wanneer aan deze samenkomst hier en
daar een© groote beteekenis is toegekend, dan
is dat zeker voor een goed deel toe te schrij
ven aan de omstandigheid, dat zn zoo heime
lijk voorbereid en zoo verrassend vlug uit
gevoerd is. Peitersburgsohe correspondenten
van Engelsche en Fra-nsche bladen hebben
verzekerd, dat Keizer Wilhelm den wenseli
[heeft uitgedrukt zijn vriend, Keizer Nicolaas,
te ontmoeten. Dat klinkt niet zeer aanne
melijk. Misschien heeft bij beide monarchen
do wemch bestaan, om elkaar te ontmoeten,
maar dan is die wenseli zeker het krachtigst
geweest biji den Russischen Keizei, die in de
moeielijkc omstandigheden, waarin hij zich
bevindt, behoefte moest voelen aan den raad
van een vertrouwden vriend.
Wat de beide monarchen met elkaar be
sproken hebben, daarvan zal de sluier wel
nooit worden opgelicht. Die besprekingen zijn
geheel vertrouwelijk geweest, bu;ten- tegen
woordigheid van voor het regeeringsbeleid
verantwoordelijke bewindslieden. Daaruit
volgt intusschen, dat men de beteekenis van
dezo besprekingen niet moet overschatten.
Gewichtige besluiten, die cene omwenteling
in de politiek van een land zouden be teek e-
nen, worden niet genomen in zulke geïmprovi
seerde samenkomsten, waarbij mdet eens de
ministers van buïibenlandscbe zaken tegen
woordig zijn.
Men kan zich den Doiitschen Keizer b':
deze samenkomst mocielijk anders voorstellen
daim in de rol van raadsman van een in nood
ziltcnden vriend. De vrees is geuit, dat de
Keizer in die rol zijn invloed zou hebben
aangewend om den Czaar aan te sporen tot
voortzetting van den oorlog of tot cene rcac-
tiorairo politiek in het binnenland. De Köln.
Ztg. heeft er terecht, op gewezen, dat dit eene
dwaze onderstelling is, en ook van Russische
zijde wordt dit l>ovestigd; men neemt in de
wel ingelichte Russische kringen aan. dat
Keizer Wilhelm, als hem zijne meening ge
vraagd is, dein Czaar moet hebben geraden,
zoowel om vrede te sluiten als om binnenland,
sche hervormingen in it-e voeren, omdat het
eene zoowel als het andere ook in het belang
is van het Duitse he rijk, dat er waarde aan
moet hechten, dat de Russische factor in het
Europeescho concert niet al te zeer verzwakt
wordt en dit ran cW "tu'. hn Lellen chaos
een einde wordt gemaakt.
Dat Keizer Wilhelm bij deze ontmoeting
zijln invloed moet hebben doen. gelden in t
be'ang van het herstel van den vrede, is des
te aannemelijker omdat het bekend is, dat hij
reeds eenigen tijd geleden schriftelijk den
Ozaar zijne overtuiging kenbaar heeft ge
maakt, dait het voor Rusland noodzakelijk en
nuttig is, in de aanstaande vredesonderhan
delingen zoo ver te gaan, als met het aauzion
en do levensvoorwaarden van het Russische
rijk eenigszins bestaanbaar is. Daarin zit de
beteekenis van deze samenkomst der beide
Keizers in de Oostzee. In dat opzicht kunnen
dbemoeiingen van den Duitse hen Keizer
ook slechts ten goede komen aan de zending,
die de lieer Witte te Parijs te vervullen heeft
gehad voordat hij zich gisteren inscheepte om
in de nieuwe wereld zijne taak als vredes-
oiïderhandelaar op te vatten. Een modewer
ker van de Frankf. Ztg. bepaalt deze zending
ui': de houding, die Japan tob dusver heeft
aangenomen in de kwestie der vredesonder
handelingen hij zegt daarvan
„Een maand/ of tien geleden bracht het
toeval een vertegenwoordiger van de Russi
sche regeering en een ambtenaar van lut Ja-
pantsche gezantschap in het salon van eene
hooggeplaatste Parijsche dame bij elkaar.
Men sprak van den vrede. De Rus sloot zich
na eenig aarzelen en met voorbehoud aan
bij de algemeene meening, dat de vrede wen-
schelijik is; 'de Japansche diplomaat volgde
het gesprek met aandacht, maar nam eerst
het -voord, toen de vrouw des huizes hem
direct om zijne meeniug vroeg. Toen ant
woordde hij glimlachend „Mevrouw, wij Ja
pan r. rs zijn nederige mensohen (der gens
humbles) en wij wachten nederig, totdat men
ons den vrede aanbiedt.'' Dit woord is doen
de n loop der zaken bevestigddoor bemidde
ling van president Roosevelt is den Japan
ners de vrede aangeboden; zij hebben ge
antwoord: „Wij willen gaarne den vrede,
maar wij zouden willen weten, wolkeu vrede
Rusland ons aanbiedt."
Op grond van dit antwoord is het Roose
velt nu wel gelukt, de oorlogvoerende par
tijen te bewegen tot het zenden van onder
handelaars het is hem echter niet gelukt,
Japan terstond tot hot verleenen van oen
wapenstilstand to bewogen Japan verklaar
de, dat het slechts een vrede wilde, die duur
zaamheid beloofde, en als waarborg voor deze
duurzaamheid moest het eene oorlogsschade-
vergoeding verlangen, die voor Japan cene
zedelijke rechtvaardiging levert van zijn in
grijpen en tegelijk de zekerheid, dat Rusland
zijne toerustingen in Oost-Azië niet terstond
weer met nieuwe kracht zal hervatten.
Diaarbij is Japan blijven staan, en uit dezen
toestand is de keuze van Witte als Russisch
onderhandelaar en zijne Parijsche zending te
verklaren' De heer Witte onderzoekt dus
tihaus het finanoieele terrein, om te weten op
welke ondersteuning Rusland voor het geval
van het sluiten van den vrede kan rekenen.
Het is zeker, dat Rusland er de voorkeur aan
zou gegeven hebben zich door politieke con-
oessiën en zedelijke verplichtingen aan de
noodzakelijkheid van eene oorlogsschade ver
goeding te onttrekkendeze wensch is echter
afgestuit op de besliste weigering van Japan,
dat de oorlogsschadevergoeding onvoorwaar
delijk beschouwt als de prealabele kwestie
van de vredesonderhandelingen. Deze hou
ding sluit echter niet uit, dat Japan ten
slotte wat hot bedrag vau de schadevergoe
ding betreft, met zich zal laten praten, en
te dien aanzien zal de heer Witte er ook
wel op rekenen, dat Frankrijk zijn invloed I j
Engeland aanwendt, om indirect moeite te
doen bij Japan. Hoe groot de tegemoetkoming
is, d:e Witte bij den heer Rouvier gevonden
heeft, daarover ontbreken vooralsnog betrouw
bare inlichtingen; intussohen is het natuur
lijk, dat Frankrijk zijne goede diensten niet.
kan weigeren, want het heeft in Rusland zelf
en in Oost-Azië te groote belangen, dan dat
het onverschillig kan blijven toekijken hoe de
zaken loopen. Dat. Witte niet geheel doovo
ooren heeft gevonden, mag men dus aan-
Dultschland.
Kopenhagen26 Juli. Keizer Wilhelm deel
de heden aan het Deensche hof mede, dat hij
binnenkort een bezoek wenseli te te brengen
aan den Koning van Denemarken.
Do samenkomst van de boide Keixers.
B'jörko of Borgo, de stad in welker nabij
heid do ontmoeting van tien Czaar met den
L'uitschen Keizer heeft plaats gehad, is eene
zeestad in Finland, ongeveer 52 K.M. O.N.O.
van Helsingfors aan de rivier Borgo gelegen,
die hoer uitmondt in eene diep het land
ingaande baai van de Finsche golf. In do
geschiedenis van Finland heeft Borgo eene
belangrijke rol gespeeld. Daar werd name
lijk de vereen iging van Finland met. Rus
land geproclameerd en Keizer Alexander I
hield in do outlo kathedraal cene plechtige
toespraak tot do vertegenwoordigers van hot
Finsche volk, waarin lvijj do grondwet van
Finland voor zich en ^ijno nakomelingen be
zwoer en hare onschendbaarheid verkondig
de. In Borgo vergaderde ook de eerste land
dag van Finland ondier Russische ..eerschap-
pij.
Over de beoordeeling, die tl© ontmoeting
van de beide monarchen in Petersburg heeft
gevonden, deelt de Vossischo Ztg. het vol
gende mede„Dl© Duitaclia St. Pelctrsb. Ztgj
wil enkel de private zijde van het bezoek
erkennen, maar gelooft aan eene gedachten-
visseling over do binnenlandsche vraagstuk
ken. De Nowoje Wremja, do Swjet en do
Börseu Ztg. herinneren aan Keizer Wilhelm';,
schilderij„Volken van Europa" en aan de
awrme ontvangst van prins Arisoewaga, aan
de Kriiger-dépêche en aan de houding van
Duitschland in den Boeren-oorlog. De alge
meene toon van alle artikelen der Peters-
burgsche pers is eerder koel dan warmin
de democratsicho Svn Otetsohotswa is luij be
slist vijandig. Het. blad resumeert »n dertig
regels alles wat het in de laatste weken over
de Duitsch-Russische betrekkingen geschre
ven heeft, en meent, dat voor Rusland te
gen ov. r den Duitschen buurman enkel liét-
woord geldt: „Caveant oousules!" De Rus
sische maatschappij heeft ïeeds dikwijls ge
legenheid gehad, «ie gevolgen van de goede
verstand houding tusschen de beide staten te
voelen; echter bestaat de hoop, dat de sa
menkomst een zuiver privaat karakter zon
der politieke gevelgen zal hebben. De
ware stemming, die in clo maatschappij
beerscht, wordt nergens gedrukt. In de meest
uiteenloopende politieke kringen wordt niet
zonder zorg, op vele plaatsen echter ook met
hoon over do gevolgen van cle samenkomst
gesproken. In ieder geval zal nier iedere
maatregel van de regeering getoetst, worden
aan dc vraag, of hij onder den invloed van
Keizer Wilhelm is ontstaan of niet. Ophitsers
vau beroep zullen zeker van clo gelegenheid
partij trekken, om de maatschappij tegen
fce Duitsohe clement in. 't harna3 te jagen."
De Temps schrijft over do samenkomst,
dat zij „meent te weten", dat het initiatief
daartoe uit Berlijn is gekomen en dat de
Russische regeering zorg gedragen heeft de
Franschc regeering daarover «n te lichten.
Van zijn Berlijnschen correspondent ontving
het blad bericht, dat men in de Duitsclie
kringen verzekert, dat wantrouwen van
Fransoho zijde naar aanleiding van deze ont
moeting door niets gerechtvaardigd zou zijn,
omda.T. do ontmoeting niet schaden zal aan
het Fransch-Russische verbond en evenmin
aan lo goed© betrekkingen tusschen Frank
rijk en Duitschland.
De voorstelling, dat het initiatief tot de
samenkomst is uitgegaan van Duitsclie zijde,
is ook gegeven in een bericht, dat van de
Agenoo Ilavas is uitgegaan; daar werd er
nog aan toegevoegd, dat de ontmoeting door
den Czaar evenmin gezocht als gewenscht
was en hem als 't ware was opgedrongen.
De Köln Ztg. beeft zich dat aangetrokken;
zij verklaart, dat men noch met den alge
meen©. politioken toestand, noch met de
bijzondere onderhandelingen, die aan de
ontmoeting vooraf gingen, vertrouwd behoeft
te zijn om terstond in te zien, dat de ge-
becle voorstelling van Havas op bet tegen
deel van waarheid berust. Zelfs al was het
waar, wat niet waar is, dat de Czaar de ont
moeting evenmin gezocht als gewenscht heeft-,
dan zou het strijdig zijin met alle gewoonten
van internationale beleefdheid om -'it. nadat
de ontn.oeting heeft plaats gehad, in do we
reld uit te bazuinen. „Zelden zal men op
driester wijze beproefd hebben, Je wereld
zand in de oogen te strooien."
België.
In de Kamer werd gisteren door een in
vloedrijk lid der rechterzijde, den heer Helle-
putte, een voorstel ingediend betreffende do
\erdero behandeling van het voorstel der
nieuwe havenwerken en verdedigingswerken
te Antwerpen. Het voorstel strekte om do
regeering te machtigen terstond te beginnen
met de uitvoering van de tot uitbreiding van
de haven ontworpen werken, maar over het
militaire gedeelte van het plan de beraadsla-
g'ngen te schorsen en eene oommissie te be
noemen, om de Kauior nader daarover voor
te lichten.
De regeering bestreed dit voorstel als vol
strekt onaannemelijk. Daarop deed Woeste
con bemiddelingsvoorstel om de verdere be
handeling van het geheele plan te verdngen
tot den derden Woensdag in October. Met dit
voorstel kon do regeering zich vereenigen en
het werd aarop met- algemeene stemmen aan
genomen.
Het geschil van Maskat.
Bij liet geschil van Maskait, dat thans bij
het arbitragehof te 's Gravenhage aanhan
gig is, zijn Engeland en Frankrijk betrokken.
Do Temps bericht over dit gasohil, dat de
vraag, die moet worden uitgemaakt, is of
Frankrijk afbreuk doet aan cle onafhanke
lijkheid van den Sultan van Maskat en do
verklaring schendt, die clen lOen Maart 1862
cnclerteekend is door de gevolmachtigden van
<1© Engelsche en Fransche regeeri.ngen, tot
waarborging van deze onfhankelijkheid, door
liet voeren van zijno vlag toe te staan aan
een dertigtal Maskatsche schippers, die met
hunne „boutres" (zeilscheepjes van 20 tot
200, hoogstens 500 ton) gedurende het groot
ste gedeelte van -het jaar varen -n de wate
ren van do Fransche koloniën in den Indi-
sohen ooeaan. Die schippers genieten daar
door van de bescherming van Frankrijk in
dc golf van Oman en in de territoriale wa
teren van dat land. Deze bescherming, die
ben onttrekt aan het bezoek van do kru;sers,
welke Engeland in die streken ou-.ierhoudt,
hindert de Engelsche autoriteiten. Daaruit
zijn incidenten voortgevloeid, Ve hebben
doen inzien, dat het wcnscholijk was de
zaak door een scheidsgerecht- uit te maken.
De overeeukomst. waarbij het gescliil naar
het arbitragehof is verwezen, dagteekent van
14 October 1904.
Als scheidsrechters fungeeren in deze zaak
de heeren dr. Heinrich Lanmasch, lid van
het heeronhuis van Oostenrijk en hoogleeraar
in het internationale recht aan de universi
teit te Weenen, jhr. mr. A. F. cle Favornin
Lohman, lid van de Tweed© Kamer der
Nederlandsche Staten-Generaal, en Melville
W Fuller, voorzitter van het hooggerechts
hof van de Yereenigde Staten van Noord-
Amerika,
De beslissing, die deze scheidsrechters zul
len nemen, is van belang in de eerste plaats,
omdat zii eene uitlegging zal geven van het
recht van bescherm 'ng dat in de kapitulatie-
bnden is toegekend aan de Europeefiche
Statenverder om do indirecte bevestiging
o* beperking, die zij verleenen zal aan het
beginsel van de vrije zee; eindelijk aan do
bekrachtiging, die zij schenken of weigeren
zal aan clo Engolsch-Indische aanspraken op
de uitsluitende heerschappij in de Perzische
golf en in het gebied van Oman.
Rusland.
Omtrent de wijzigingen, die het ontwerp-
Boelygin in den ministerraad heeft ondergaan,
wordt uit Petersburg nader belicht, dat uit
het ontwerp zijn gelicht de vele belommeren
de bepalingen voor de werkzaamheid van de
rijks-doema, welke het oorspronko'ijkc voor
stel bevatte. Verder wordt aan do dooma een
zekere mate van zelfstandigheid toegekend
door te bepalen dat de voorzitter, in stede
van tot de ministère, zich rechtstreeks tet den
leizer kan wenden. Ook is vervallen het
voorschrift, dat de voorzitter moet zijn een
lid van den ministerraad, en verder is be
paald, dat de volksvertegenwoordiging zelve
haar reglement van orde vaststelt. Ten slotte
heeft de ministerraad aan de docma hel recht
toegekend zich uit te spreken over alle on
derwerpen van wetgevenden aard, over cle
benoemingen aan de departementen, en do
bevoegdheid om den minister inlichtingen te
vragen over de zaken hun departement ra
kende.
Dit gewijzigde ontwerp is nu aan den Kei
zer ter goedkeuring voorgelegd.
Wladihnxclcas, 26 Juli. Op den Wladikaw-
kas-spoorweg is een algemeene werkstaking
uitgebroken; het verkeer is gestaakt.
Petersburg, 26 Juli. Te tosnowice hebben
de werklieden van drie fabriekeu dien arbeid
gestaaktzij dwongen de staking af van het
werk. In de kolenmijnen Flor Mortimes» Ixv
draagt het aantal stakers 8000. Te Wilna zijn
bij gevangen genomen jongelieden 22,000 re
volutionaire brochures gevonden. Ook is een
wapenbergplaats opgespoord.
Turkije.
Over den aanslag tegen den sultan wordt
bericht, dat van alle personen, dio om 't
leven gekomen zijn, do identiteit is vastge
steld., behalve van een, wiens hoofd men niet
hoeft kunnen terugvinden. Over den doder
of de daders van den aanslag moet men zich
steeds tot vermoedens bepalen. Een van de
gewonden heeft verklaard te hebben gezieil,
dat eenige oogenblikken v«Sör de ontploffing
een onbekende een mand heeft neergezet in
een van de rijtuigen, die stonden op het plein
van de moskee; de man verwijderde zich
29 ROMAN VAN
ANNA WAHLENBERG.
Ada wierp 'haastig haar werk op de tafel,
viel Rutli om den hals en drukte haar ge
zicht stijtf tegen deze aan. Maar zij sprak
geen wooi'd.
„Hoe nu in tranen?" riep Rubh ver
baasd. Zij had gemeend een zacht, onder
drukt snikken te hooren, en toen zij nu
Ada's hoofd van haar schouder oplichtte, zag
zij dat do oogen van deze vol tranen ston
den.
„Ik hob jo zoo lief, ltuhh," fluisterde zij.
„Ik houd zoo innig veel van je!"
Op dit oogenblik had Ada een gevoel alsof
zij nooit, al was haar loven er mee gemoeid,
nooit iets zou kunnen doen dat Ruth verdrie
tig maakte of dat deze aanleiding geven kon
haar minder hoog le stellen.
Meer konden zij elkander niet zeggen, want
Lilli en Vivi kwamen do kamer instormen.
Het ontbijtuur was voorbij.
Het zou voor het laatst wezen, dat Ruth en
Ada elkander met hartelijke, onverminderde
gevoelens van vriendschap in cle oogen zagen.
Toen Ada na het lesuur beneden kwam,
hoorde zij dat Ruth met mevrouw Lindros
voor eene boodschap op een© der naburige
landhoeven was uitgereden, oni toon de vrien
dinnen elkander dien middag aan tafel terug
zagen, was de toon van Ruth ijskoud en. on
verschillig. Zij beantwoordde don greet- van
Ada wel, maar op eene merkbaar stroeve wijze
en als uit de verte.
Er was geen twijfel mogelijk omtrent do
reden voor die verandering. Alleen reeds do
weltevreden uitdrukking op het gelaat van
mevrouw Lindros was voldoende om Ada elko
illusie te ontnemen. Ruth was in kennis ge
steld met het geheim, of althans met een ge
deelte ervan, waarschijnlijk nog vermeerderd
met verzinsels bovendien. En zij had dus ge-
geloofd wat men; haar verteld hadin elk ge
val zooveel ervan, dat in haar gemoed wan
trouwen en afkeer waren ontstaan jegens de
gene, wie zij een paar uren geleden nog zoo
hartelijk alles goeds had gegund.
Wie er gepraat had?
Waarschijnlijk mevrouw Lindros, onder den
rijtoer. Maar Ruth kon ook biji de buren toe
spelingen hebben opgevangen. De laster is im
mers zoo vlug ter beenAda herinnerde zich
nu, dat men haar bij een paar ochtendbezoe
ken ook al zoo vreemd en. van terzijde had
aangezienhoe er soms achter haar was ge
fluisterd en gegiegeld en hoe men dan plot
seling gezwegen had, als zij zich omkeerde.
Trouwens, het dee3 er niet toe. van welke
zijde het gekomen wasRuth was ingelicht
omtrent het geheim of omtrent den laster, al
naar men het geval verkoos te noemen.
Na het eten verwachtte Ada dat Ruth haar
mee naar hare kamer zou nemen om over deze
dingen ronduit te spreken. Maar Ruth toonde
geen haast; zij redeneerde met haar vader,
speelde met de zusjespraatte met mevrouw
Lindros en ging ten slotte de kamer irt, zon
der oenig taal of teeken voor Ada.
Op diezelfde wijze ging het 's middagsdo
beide jonge meisjes kwamen elkander in de
gang tegen zij zaten samen in do huiska
mer kwamen op haar tijd 'binnen voor do
maaltijden en doden, alles gewoon. Maar
Rut-li schoen aan goene toenadering te den
ken, niet tot eene- verklaring te willen ko
men
Eerst klopto Ada's hart met versnelde shv
gon-, zoodra Rut-li in hare nabijheid kw<am,
en deze haar koele, t-rotsehe oogen op baar
richtte. Zij was zoo bang voor hel geen haar
te wachten stond, dat- zij liefst in hot bosch
had willen wegloopen. Maar toen er van
goene gelegenheid om zich uit- te spreken
door Ruth gebruik werd gemaakt-, begon zij
zenuwachtig te worden.
Waarom zei de Rut-h niets? Zij zou een slag
ineens beter kunnen velen dan een langzamo
marteling.
Misschien wilde Rut-h wachten tot aan den
avond, wanneer alles in huis tot rust zou ge
komen zijin, zoodat men erop kon rekenen
niet- gestoord te worden?
En Ada wachtte met vrcozon en beven op
het- oogenblik dat men van den avonddisch
zou opstaan en elkaar goeden nacht zou wen-
schen, om daarna ieder naar zijne kamer te
gaan.
De kleine meisjes waren reeds naar bod.
Zij waren vroeger naar boven gezonden om
dat- zij don vorigon a-vond buitengewoon laat
opgebleven waren. Toen Ada en Ruth naar
boven gingen, waren zij dus alleen op do
trap.
„Nu zal ziij mij stellig vragen bij haar bin
nen te komen zoodra wij boven zijn, zal zij
't zeggen," dacht Ada.
Maar boven gekomen, bleef Ruth volstrekt
niet- staan zij liep recht het portaal over,
alsof er niemand bij' haar was. Mei- den knop
van dc kamerdeur in de hand, keerde zij zich
halverwege om, voldoende» om Ada vluchtig
en van ter zijde te kunnen aanzien.
„Goeden nachtzeide zij, zoo koud en
zoo stroef dat het klonk als van een vreem
de. En tegelijk was zij verdwenen.
Eindelijk had Ada hare houding begrepen.
R-uth wil do niet spieken; als zij, Ada, het
niet deed, dan zou dit zwijgen ten eeuwigen
clago duren.
Dus bleef zij afwachten of Ada iets tegen
haar zou zeggen? En als deze het nu niet
dood, zou haar meoning bevestigd worden
dat dit zwijgen een gevolg was van niet te
kunnen spreken 't zou bewijzen clat Ada
zich schaamdedat zij iets leelijks op haar
geweten had. Het minste wat zij kon doen
was Ruth vragen waarom zij zoo veranderd
was. Want het was ondenkbaar dat Ada dit
niet zou hébben opgemerkt hetzij dan dat
zij 't niet wilde, of niet durfde begrijpen.
Ruth's gcdachtenloop in deze was volko
men duidelijk voor Ada. Maar hoe zou zij
kunnen spreken? Alleen reeds den kapitein
te noemen in een anderen z>n clan als Ruth's
vader, scheon haar onmogelijk; en dan to
vertollen wat er gebeurd was hiervan kon
geen kwestie zijn. Ruth zou misschien niet-
vatten dat alles zoo en zoo gegaan wa9. Dit-
was immers al te vreemd om het te kunnen
gelcoven. voor zijne eigene dochter, die er
natuurlijk niet aan dacht, dat- hij hare moe
der ooit zou kunnen vergeten, Zijl zou allicht
op het denklieeld komen, dat hij het slacht
offer van een'ge kunstgreep geweest- waszij
zou aan Ada's verzekeringen geen waarde
hechten. Vooral nog minder omdat deze
en dit wist zij haar niet open in de oogen
kon zien.
Als Ada zich een onderhoud voorstelde en
zich onder don indruk waande van Ruth's
open, onderzoekenden blik. die vroeg: ..En
wat vorder?" dan meende zij in den grond
te zullen z'iiken.
Immers zij kon over die slechte gedachten,
die in liaar waren opgekomen, niet met- Ruth
spreken; en nog minder kon zij zeggen, wat
zij, door haar zwijgen, Ruth's vader had
doen gelooven. Maar evenmin kon zij rond
uit in die trouwe eerlijke oogen van ha-ro
vriendin zien en daarbij verklaren clat zij ge
heel onschuldig was. Ruth zou den logen op
haar gelaat- lezen. Neen, het was niet nioge-
lijlk voor haar ronduit te spreken. Maar op
deze wijze voortleven was even zoo onmoge
lijk.
Don anderen morgen was do stemming van
Ruth dezelfde, eigenlijk nog vijandiger en
Ada zag met ontzettiug een onrustige uit
drukking op het gelaat van den hoer Helle-
borg. Om Ada to ontzien, durfde hij geono
aanmerking tegen Ruth te maken, maar zij
zag dat de aderen op zijn voorhoofd hoe lan
ger zoo meer zwollen van toorn, toen gedu
rende het ontbijt zijne dochter bleef volhou
den hare vroegere vriendin opzettelijk voor
bij te zien. De vrees bekroop Ada. dat hij
straks met- haar zou willen spreken om haar
te troosten en te bemoedigen. Maar met hem
zou het spreken nog veel. veel erger zijn dan
met Ruth. Zij sloot zich in hare kanier op
en verzuimde de pianoles met de kleintjes,
alleen uit angst clat hij daar bij zou komen.
De gedachte die nu bij haar het- moeste
veld won was een vaag plan van verdwijnen
van hier gaan zonder afscheid of ophelde
ring; en zij lïerekeude telkens en telkens
weer den meest ge-schikten tijd-, oun zoo stil
on zoo spoedig mogelijk, onopgemerkt weg to
kunnen komen.
Wo dt vervolgd.