nr. es.
Vrijdag 1 September 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Vreemde Histories.
4de JaargHny.
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per S maanden voor Amersfoort f 1.35.
Idem franco per post1.7S.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Adrertentiën, mededeelingen en*., gelieve men vóór 10 uur
*8 morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
Van 16 regels0.75.
Elke regel moer- O.IS.
Groote letters naar plaatsrnimte.
Voor handel en bedrjjf bestaan voordoelige bepalingen tol
het herhaald adverteeren in dit Blad bjj abonnement Eeuw
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De vrede verzekerd.
Met een gevoel van verlichting en
van ware voldoening is in alle mid
delpunten van beschaving en verkeer het
belicht ontvangen, dat het herstel van den
vrede verzekerd is. Niet alleen omdat het
menschel ijk gevoel er in moet juichen, dat
aan dien moorddadigen strijd een einde ge-
k^.nen is. Het belang van de gansche wereld
ia er rechtstreeks bij betrokken, dat, zooals
vorst Bülow zich heeft uitgedrukt, „aan het
risico en de onaekerheid, die met iederen
grooten oorlog onafscheidelijk verbonden
zijn, een einde 's geimaakt."
Daarnaast is echter die overheerschende
indruk die van verbazing over de wijae,
waarop de te Portmouth gedurende bijna
drie weken gevoerde onderhandelingen ge
ëindigd zijn. Rusland, dat op de slagvelden
te land an tor zee niets dan nederlagen ge
leden heeft, verlaat het diplomatieke strijd
perk op eene wijze, diie den indruk maakt
alsof het ten slotte toch nog zich de over
winning kan toeschrijven.
Maar die indruk is toch slechts schijn.
Het behoeft nauwelijks gezegd te worden,
dat hij geen stand kan houden, wanneer
men zich niet met den schijn vergenoegt,
maar dieper in die zaak doordringt. Men
moet, om het resultaat van deze onderhan
delingen te beoordoelen, zich niet bepalen
tot wat op den laatsten dag is geschied, maar
aanvangen bij het begin. Teen de confe
rentie den 10. Augustus hare eerste zitting
hield, overhandigden de Japansche gevol
machtigden aan de vertegenwoordigers van
Rusland een stuk, waarin behalve de punten
waarover in de laatste dagen de strijd liep,
nog deze eisehen vermeld stondenAfstand
van Rusland's rechten op het schiereiland
Lüaotc^ng j ontruim1',ng va.ni geheel Mand
sjoerije teruggave van alle Russische voor
rechten in dit gebied aan China en erken
ning door Rusland van de „open deur"
vérdèr afstand van den Chineescken Ooster-
spoorweg ion zuiden van Charbtn aan Japan,
terwijl de lijn door noordelijk Mandsjoerije
aan Rusland zou blijvenvoorts erkenning
van het Japansche protectoraat over Korea
en toekenning van visscherijrechten in de
Siberische kustwater'—, tem noorden van
Wladiwostok tot de Behringzee aan Japan.
Over deze eisehen is men 't betrekkelijk
spoedig eens geworden. Reeds wein:ge dagen
nadat de conferentie was bijeengekomen, had'
Rusland de ontruiming van Mandsjoerije toe
gestaan en Korea erkend als buiten zijn in
vloedssfeer liggende. Daarmede had Japan
bereikt datgene, waarnaar het had gestreefd,
toen het in Februari 1904 de pol tiek van
op de lange baan schuiven der Russische Re
giering beantwoordde met het afbreken van
de betrekkingen met Rusland, en thans ;s
er geen staat meer, die er aan denikt aam
Japan voor de tweede maal den prijs der
overwinning te ontnemen. Rijk aan militair
succes komt Japan uit dezen oorlog te voor
schijn aan macht en aanzien heeft het
belangrijk gewennen. Rusland heeft voor
lange jaren opgehouden, mee te tellen in de
Oost-Aziatische aangelegenheden. Japan iis>
nu zonder kijf de factor, die in Oost-Aziië
den doorslag geeft. In dien toestand brengt
het prijsgeven van den eich eener schadever
goeding in geld geen verandering.
Ongetwijfeld hebben de Japanners, door
van dezen, tot het laatst toe volgehouden
edsoh af te zien, eene groote overwinning op
zit'.i zelf behaald. Het besluit daartoe zal
hun niet gemakkelijk gevallen zijn, Van
hunne ogen landgenooten moeten zij bittere
verwijten hoeren over eene zóó ver gaande
matiging tegenover den overwonnen tegen
stander. De Russisohe gevolmachtigden zei
ven konden hunne verbazing daarover met
verbergende heer Witte zeide in een inter
view „Het schijnt ongeloofelijk. Ik geloof
niet, dat iemand anders in mijne plaats zou
hebben durven hopen, dat de vredo mogelijk
was op de voorwaarden, waarover thans over
eenstemming verkregen is. Van alle kanten,
van president Roosevelt tot mijne vrienden
in Rusland toe, ontving ik tot op het laatste
oogenblik, zelfs heden morgen nog, dringen
de waarschuwingen, diat er iets aan Japan
moest worden betaald."
Toch is Rusland blijven staan op het stand
punt om geen kopeek als oorlogssohadever-
goeding in te willigen, en de uitkomst is ten
zijnen gunste geweest; Japan heeft dezen
eisch laten vallen. Wat kan Japan daartoe
beblen bewogen? Onder He verklaringen, die
men daarvan heeft trachten te geven, is eene,
die bewijst, waartoe men de Russisohe
machthebbemden in staat acht. Japan zou er
lucht van hebben gehad, dat in Petersburg
de oorlogspartij weder de bovenhand had-
gekregen. Men wilde daar niet ernstig den
vrede en zou blij; geweest zijn een voorwendsel
■te hebben voor het afbreken van de vredes
onderhandelingen en het hervatten van de
vijandelijkheden. Men had de concessie ge
daan van den afstand van de helft van Sacha-
lin, maar in de vaste overtuiging, dat die
concessie niet voldoende zou zijn om den
vrede te bewerken, doch Rusland den schijn
zou geven van verzoeningsgezindheid. Japan
zou, om diem toeleg te verijdelen, de eisch van
teruggave der oorlogskosten hebben laten
vallen, want het had er geen belang bij den
strijd te hervattenhet doel. waarmee het
den oorlog had begonnen, was bereikt, en de
voortzetting van den strijd zou Japan dus
slechts tot nuttelooze offers aan goed en bloed
genoodzaakt hebben.
Er is echter ook eene andere verklaring,
die veel meer aannemelijk schijnt. Men
kan bij het denken aan de motieven, die
Japan's besluit om van de schadevergoeding
af te zien hebben ingegeven, de gedachte aan
grootmoedigheid van den overwinnaar op zijde
zetten. Het eigenbelang zal ook hierbij
wel den doorslag gegeven hebben. Misschien
heeft Japan- zich la-ten leiden door de ge
dachte aan de toekomst. Duitschland's ge
schiedenis in de jaren, die liggen tusschen
1866 en 1870, levert ons een voordbeeld van
een overwinnaar, die den overwonnen tegen
stander ontziet en hem de hand- reikt, om
den weg te effenen voor een bondgenootschap
in de toekomst. Eene dergelijke gedachte kan
ook op het besluit van de regeering te Tokio
van invloed geweest zijn. Rusland heeft in
dezen oorlog' gelegenheid gehad een tegenstan
der, dien het verachtte en als beneden zich
beschouwde, naar zijne waarde 'e leeren schat
ten. Het zal zich gemakkelijker in den nieu
wen toestand, die nu in Oost-Azië is ingetre
den, kunnen inleven, wanneer men het
niet al te zwaar laat lijden onder de gevol
gen van den oorlog, waardoor het voor goed
de eerste plaats in het verre oosten aan Japan-
heeft moeten afstaan. Wanneer daardoor
eene andere en betere verhouding in de hand
gewerkt wordt tusschen de beide v lken, die
voortaan niet meer eikaars politieke mede
dingers zullen zijn maar op economisch ge
bied hetzelfde doel nastreven, dan is dat een
geldelijk offer waard. En het eert de wijsheid
van de Japansche regeering, dat zij besloten
heeft dat offer te brengen, ook al kon zij
bevroeden, dat dit niet zou zijn naar den zin
van velen in het eigen land.
Dultschland.
Swinemünde, SI Aug. Nadat de torpedo
booten en kolenschepen zich met de iu volle
zee geankerde linieschepen hadden vereenigd
stoomde hedenmiddag bij prachtig weder, of
schoon met hooge zee, een gedeelte van de
Engelsche vloot naar Flensburg, terwijl het
grootste deel naar Neufahrwasser ging.
Hamburg, 31 Aug. Bij de sectie van het
lijk van een eergisteren alhier aan longont
steking overleden Russischen landverhuizer,
die hier den 27en was aangekomen, werd cho
lera geconstateerd. Andere ziektegevallen zijn
niet voorgekomen. Volgens een officieele ver
klaring is er geen reden tot ongerustheid.
Alle voorzorgsmaatregelen zijn genomen.
Zweden en Noorwegen.
Karlstad, SI Aug. De Zweedsche gevol
machtigden van de onderhandelingen be
treffende de ontbinding van de nie, zijn
heden voormiddag hier aangekomen.
KarUtadt, 31 Aug. Na afloop der zitting
van de Zweedsche en Noorweegsche gedele
geerden voor de ontbinding der unie, om
drie uur in den namiddag, deelde de secre
taris der Zweedsche delegatie aan de pers
mede
Nadat de beide delegatiën elkander be
groet hadden, werd bepaald, dat iedere dele
gatie een afzonderlijken voorzitter kiezen
zou. De Zweedsche delegatie koos daartoe
Luudeberg, de Noorscke Miahelsen. Daarna
Ar wam men overeen, dat ieder der beide voor
zitters om den anderen dag de vergadering
leiden zou. Op voorstel van de Noorsche e-
legatie presideerde lieden de Zweedsche voor
zitter. Verder werd in de zitting van heden
besloten, dat dagelijks twee zittingen gehou
den zullen worden, waarvan de resultaten tol
nader order geheim zullen blijven.
Ds eerstvolgende zitting heeft morgen
voormiddag om elf uur plaats.
Het Engelsoh-Japaneche verdrag.
Londen, 31 Aug. Reuter verneemt, dat het
nieuwe Britsch-Japansche verdrag op 12 de
zer door minister Lansdowne en den Japan-
schen gezant Hayashi is onderteekend. Bij-
zor der heden worden nog niet bekend ge
maakt, maar toch mag worden beweerd, dat
de overeenkomst van ver strekkende betee-
kenis is. Zij biedt wederzijdsche waarborgen
voor de bescherming der Britsche en Japan
sche belangen, zelfs indien beide partijen
slechts door een enkelen vijandelijken staat
worden bedreigd, en zij verzekert de handha
ving van den status quo in het Vere Oosten.
Italië en Oostenrijk.
De voorzitter van de Italiaanse he Kamer
van afgevaardigden, de heer Marcora, heeft
door een minder gelukkig woord, waarvan
hij zich in eene rede bediende, zoo al niet de
gevoeligheid opgewekt van de Oostenrijk-
scho regeering, dan toch deze bewogen op
helderingen te vragen te Rome. Het. offici
euze F remde» blatt heeft medegedeeld, dat die
ophelderingen op de meest bevredigende wijze
zijn gegeven en ook de Popoio Romano be
vestigt, dat de Kamer-president-, door
het gedeelte van Tirol, waar het Italiaansch
de landtaal is, te gewagen als van „Trentino
nostro" (ons Trient), volstrekt geen inciden-
tische neigingen heeft willen kenbaar maken,
maar enkel heeft willen wijzen op het Itali-
aansche karakter van bedoeld gebied uit een
historish en ethnografisch oogpunt. Door de
verkeerde uitlegging, die van Marcora's woor
den is gegeven, heeft de Oostenrijkscho ro-
geering zich genoopt gevoeld ophelderingen
te vragen, d:e op loyale wijze zijpi gegeven,
en de Italiaansche regeering heeft goed ge
handeld, door over de verkeerde uitleg
ging van de woorden van den Kamer-presi
dent en over den indruk, die daardoor -s
ontstaan, haar leedwezen uit te drukken.
Rusland.
Een belangrijke stap in het russifioeeren
van Finland is hot onlangs uitgevaardigde
bevel van den Czaar, waardoor het militaire
district Finland wordt ontbonden. Tegelijk
werd bepaald, dat de militaire inrichtingen
en besturen en de vestingen iu Finland on
der het beheer komen van hot militaire dis>-
trict, waarvan Petersburg de zetel is. De in
Finland staande troepen vormen nu het 22e
legercorps.
Marokko.
Te Tanger is uit Fez bericht ontvangen,
dat de Marokkaanschie regiaerïng aan do
krachtige vertoogen van het Fransche ge
zantschap gevolg gegeven heeft en de vrijla
ting van den gevangen genomen Algerijn be
volen heeft. De regeling van den nog overige
vragen zal geene bezwaren opleveren.
Uit Berlijn bericht de Frankf. Ztg. dat er
waarschijnlijk van Duit-sche zijde geen be
zwaar tegen zal bestaan, wanneer in Parijs
de wensch bestaat, dat. de Marokko-confe-
fontie in 't laatst van September zal bijeen
komen. Het zal geen bezwaar opleveren 't
over het programma eens te worden.
De oorlog in Oost-Azië.
Van den oorlog rijn de volgende berichten
Oy sterboy, 31 Aug. De Czaar seinde aan
president RooseveltAanvaard mijne geluk-
we esc hen en mijn innigen dank voor uwe
bemoeiingen om de vredesonderhandelingen
tob een goed einde te brengen, hetgeen te
danken is aan uwe persoonlijke krachtige
pogingen. Mijn land zal dankbaar het groote
aandeel erkennen, dat gij in de vredesconfe
rentie van Portsmouth hebt gehad.
Portsmouth, 31 Aug. De heeren Dennison
en Von Martens hebben dei aanhef van de
drie eerste artikelen van het vredesverdrag
gereed. Zij zijn thans bezig aan het artikel
dat de afstand van de Chinee&che Ooster
spoorweg betreft.
Het sluiten van den wapenstilstand kan
nog een dag of twee aanhouden, omdat de
generaals in Mandsjoerije daarover moeten
worden geraadpleegd.
De bepalingen, waarbij Japans eigendoms
rechten op den oosterspoorweg worden er
kend, houden in, dat Rusland en China 75
millioeai dollars betaalt voor het belang diat
China heeft bij den ooster&poorweg. Het ein
delij ke bezit van dezen spoorweg is eene zaak
van rege"ng tusschen Japan en China. Men
verwacht dat als China de lijn verkiest te
houden de 75 millioen betaald zullen wor
den aan Japan boven en behalve de terug
gave en de kosten van het weder in orde
brengen van de lijn door de japansche spoor-
v-egautoriteten.
De spoorweg tusschen Charli/n en de Si-
berischen pas en van Oharbin zuidwaarts
naar het station Kuenchentse Llijft in Rus
sische handen. Zoowel aan Rusland als aan
Japan is toegestaan het hebben van spoor-
nmiiPMiii in
wegwachters langs hunne lijnen en het zen
den van troepen in het geval van ernstige on
lusten. Het aantal van deze troepen moet
niet meer bedragen dan wat noodig is om de
orde te herstellenzij moeten teruggeroe
pen worden, wanneer hunne taak <s to\
bracht.
De overdracht van de pachtrechten bi tref'
fende Liaotong en Port Arthur ie onderwer
pen aan de toestemming van China
Portsmouth, 1 Sept. Japan heeft, bij mon
de van Komoera, toegestemd in een onmid
dellijker! wapenstilstand.
Portsmouth, 31 Aug. Prof. von Martens,
heeft, na den gebeclen morgen te hebben ge
werkt, het volledige vredestractaat opgesteld
naar de Russische opvatting van de tusschen
de gevolmachtigden tot stand gekomen over
eenkomst. Zijne besprekingen met den Ja
panse hen adviseur Dennison betreffen hoofd
zakelijk de uitlegging, die moet worden ge-
gegeven aan zekere woorden iu dén Fran-
scken tekst.
Portsmouth, 31 Aug. Do heer Witte ver
zocht aan baron Komoera dan datum te
willen vasts .ellen voor de onderteekening
van het vredesverdrag. De heer Witte
wenscht den 12 September te vertrekken.
Tokio, 31 Aug. Het publiek is nog niet
bekend met de bijzonderheden van het vre
desverdrag, maar velen zijn overtuigd, dat
Japan belangrijke concessies deed.
Er wordt reeds critiek gehoord. De radi
calen zijn van oordeel, dat wijziging van
ministerie onvermijdelijk is. Sommige voor
waarden vinden in de pers en in staatkun
dige kringen geen bijval, als zij niet beter
zijn dan mooi nu denkt. Voor hef publiek
is de gedachte, dat het vrede zal zijn. natuur
lijk eene verlichting, maar oen gevoel vaA
vreugde uit z'ch niet onder hef volk.
Petersburg, 31 Aug. Hef Peters'mrgsclic
Telegraaf agentschap verneemt uit goede
bron, dat de Russische en Japansche regee
ringen zoo ipoedig mogelijk na uitwisseling
der gevangenen wederkeerij* de rekeningen
zullen overleggen over de uitgaven voor de
verpleging der gevangenen van den dag dei
gevangenneming tot- den dag van hun dood
of van hun uitwisseling Rusland zal aan Ja-
p .n het verschil betalen tusschen de door
usland en door Japan voor dat doel uitge
geven bedragen.
De Pol it. Korrespondenz verneemt vaneen
welingelichte n buitenlandsohen zegsman, dat
de Duitsche Keizer, voor zoover dit hem
mogelijk was, in Rjörkö en ook naderhand
door hef te kennen geven van zijne meening
den wég voor het verkrijgen van den vrede
heeft trachten te effenen en daarvan ook
gedurende de laatste kritieke phase van de
onderhandelingen te Porsmouth blijk gege
ven heeft. De lowering, dat zijne raadgevin
gen zie? bewogen in eene den vrede bemoeie-
liikoflde richting, is geheel onjuist.
Over de redenen, die de Japansche regee
ring tot toegeven hebben bewogen, vernam
de correspondent van de Frankf. Ztg. uit
den mond van een Japanner: Wij hebben
het doel, waarom wij dien oorlog zijn begon
nen, bereikt, namelijkhet verdringen van
den Russischen invloed uit Korea, zij no ver
wijdering urit Mandsjoerije en de erkenning
van de „open deur" aldaar. Daar geen Rus
sisch gebied door ons bezet was, is onze aan
spraak op schadevergoeding niet onbetwist.
Wanneer wij met den oorlog waren voort-
Haar hei Engelsch van Grant Allen
door
J. L. VAN DER MOER.
Pausodyne.
Een groot'', chemische ontdekking.)
Toen ik verleden jaar op zekeren avond
door „Strand" naar „Pall Mali" wandelde,
ontmoette ik nabij Charing Cross station"
een armoedig gekleed, vreemd uitziend man
van middelbaren leeftijd, die mij tof mijn
groote verbazing vroeg of ik hem zeggen
kon van waar gewoonlijk de omnibus naar
York vertrok.
„Lieve hemel," zei ik, 'n beetje in verle
genheid' gebracht, 't is mij niet bekend!, dat
er 'n omnibus op York rijdt. Nee, wa.rlijk,
ik ben er zeker van dat er geen is."
De man keek schuchter en verwonderd
rond. „Geen omnibus naar York?" mompel
de hij, nauwelijks verstaanbaar. „Ge,n om
nibus naar York? Wat is alles toch veran
derd Ik ben er dan toch wel nieuwsgierig
naar of tegenwoordig geen mensch meer
naar York gaat."
.►Neem me niet kwalijk," zei ik, niet be
grijpend wat hij eigenlijk bedoelde, „er gaan
dagelijks 'n massa menschep, naar York,
maar natuurlijk met don trein."
»0, ja, antwoordde hij zachtjes, „ik be
grijp 't, natuurlijk gaan ze met den trein,
geen twijfel aan of ze gaan met den trein.
Hoe dom van me!"
En hij keerde zich om, zich haastend om
zoo spoedig mogelijk van mij weg te komen.
Ik kan niet precies zeggen waarom, maar
ik voelde instinctmatig, diat deze zonderlin
ge vreemdeling voor mij; trachtte te verber
gen, dat bij niet wist wat 'n spoortrein is.
Door de wijze waarop hij sprak, was ik er
zeker van, dat hij niet het minste begrip
had van hetgeen ik bedoelde en dat hij zijn
best deed, zijn onwetendheid! te verbloemen,
door zich te houden alsof hnj er alles van
snapte. Hef was werkelijk wat men noemt
een misterie.
Op hef eind van de negentiende eeuw,
j ontmoette ik dus in de hoofdstad van het
bij uitnemendheid industrieel© Engeland, op
een steenworpsafstand van het ..Charing
Cross-station," een volwassen Engelschman,
die klaarblijkelijk geen notie had van het
i bestaan van spoorwegen. Mijn nieuwsgierig-
heid was te zeer geprikkeld, om er niet meer
van te willen weten. Ik moest Weten wat die
man er eigenlijk wel van dacht! Haastig
ging ik hem dus achterna, en toon hij op
het punt stond onder de menigte te ver
dwijnen, legde ik mijn hand op zijn schou
der, wat hij blijkbaar minder aangenaam
vond.
„Neem me niet kwalijk," zei ik, hem
zachtjes meevoerend naar den hoek van
Craven Street, „hebt u me niet goéd begre-
pen, toen 'k zooeven zeide dat de mensch en
met den trein naar York gaan?"
Hij keek me strak in hef gezicht en voeg
de mij zacht toe, in plaats van op mijn
vraag te antwoorden
„Uw naam is Spottiswlood, als 'k me niet
vergis
Opnieuw toonde ik mijn verbazing.
„U hebt gelijk," gaf ik ten antwoord.
„Maar ik kan me niet herinneren ui ooit ge
zien te hebben."
„Nee," lier nam hij droomerig. „Tot nu
toe hebben we mekaar nooit ontmoet, geen
twijfel aan; maar dat 'k uw vader gekend!
heb, da's zeker. Of misschien) kan 'tuw
grootvader geweest, zijn."
„Mn grootvader zeker niet," zei ik,
„want die is gesneuveld bij; Waterloo."
„Bij Waterloo! Ja, juist! Kunt u me ook
zeggon hoe lang dat al geleden is?" Ik kon
't niet helpen dat ik onwillekeurig begotn te
lachen.
„Wol, dat was immers in 1815. Ik geloof
niet dat er sinds dien tijd bij Waterloo iets
bijzondere gebeurd, is, althans niet, dat er
eenig voorval heeft plaats gehad, waarbij, 'n
groot aantal Engelse hen sneuvelden."
„Juist, juist, volmaakt juist. Dat zal 'k
me dan verbeeld hebben."
Eu ik zag opnieuw die uitdrukking van
twijfel of van onwetendheid op zijn overi
gens toch zoo schrander gelaat. De naam
Waterloo scheen niet den minsten indruk
op hem te maken.
Ik had me nimmer te voren zoo verlegen
en verbaasd' gevoeld als op dit oogenblik.
Ondanks zijn armoedige kleeding, kon ïtó
toch aan het fijn besneden gezicht, en het
beschaafde accent van den zonderlingen per
soon wel zien, dat hij een welopgevoed1 man
was, iemand, gewoon in beschaafd gezel
schap te verkeeren. En toch wist hij blijk
baar niets van spoorwegen af en was hij on
wetend omtrent een van de meest merkwaar
dige gebeurtenissen in de geschiedenis van
Engeland. Had ik misschien den eenen of
anderen Caspar Ilauser ontmoet, die na ja
ren lange gevangenshap zooeven dkx»r zijjn
bewakers was vrijgelaten? Of was mijn ge
heimzinnige vreemdeling een van de zeven
Slapers van Bphesus, dié zich ongemerkt, in
modern costuum, eensklaps in de straten
van Londen vertoonde?
Ik ben overtuigd, dat er op de gansche
wereld geen mensch bestaat, minder bijge-
loovig, of meer afkeerig van 't geloof aan
mirakels- dan ikmaar ik moet bekennen,
dab ik nu toch een oogenblik geneigd was
te veronderstellen, dat de man die daar
vóór mij stond, heb zoogenaamd levenselixer
had' gedronken, of wel, dat hij. iemand was,
die plotseling va.n een andere planeet op de
aarde was neergedaald.
Mijn begeerte om het geheim op te lossen
wias onweerstaanbaar. Ik stak mijn arm door
den zijne en vroeg hem„als u m'n vader
gekend hebt, dan zult u er zeker niet op
togen hebben, mee naar m'n kamer te gaan
en 'n glas wijn met. me te drinken?"
„Gaarne antwoordde hij, hoewel 'n beetje
wantrouwend. „Ik ben u zeer dankbaar.
U ziet er wèl uit al9 iemand, dien men ver-
ti ouwen kan, daarom zal 'k met u mee
gaan."
Wij wandeldien samen op naar A del phi
Tervaoe, ik bracht hem op mijn kamer on
bood hem mijn leuningstoel aan, vóór heb
venster. Nauwelijks was hij gezeten, of een
trein van do Metropole-lijn ratelde snuivend
en dampend1 voorbij, terwijl de machinist
juist de stoomfluit, deed klinken. Mijn ge
heimzinnige vreemdeling sprong doodsbe
nauwd op, als werd hij door cenig onmiddel
lijk gevaar bedreigd. Nu bestond er voor mij
hoegenaamd geen twijfel meer, de man had
blijkbaar nimmer te voren een locomotief
gezien.
„Ik begrijp diat u Londen in 't gehéél niet
kent," sprak ik. „Ik veronderstel dat u uit
een of ander afgelegen district van een onzer
koloniën komt, misschien wel uit 't binnen
land van Australië, en dat u zoo juist in dö
hoofdstad gearriveerd zijt?"
,-Nee, ik kom volstrekt niet uit Australië,
ik ben in Londien geboren en opgevoed."
„Hoe is 't dan mogelijk dat u nooit 'n ma
chine schijnt gezien te hebben?"
„Kan 'k u vertrouwen?" vroeg lrij op zulk
een klagende», angstiger» toon, dat men er
medelijden mede kreeg. „Als ik er u a Ilea
van vertel, zult u dan niet meehelpen, ora
me te vervolgen en gevangen te zetten?"
Ik was werkelijk getroffen door de vrees,
welke hij niet verbergen kon.
„Nee," zei ik, „u kunt me volkomen ver
trouwen. Ik ben er zeker van, dat er in uw
geschiedenis iets is, diat m'n sympathie zal
wekken en dat mii nopen zal u te bescher
men zoovéél in m'n vermogen is."
„Welaan dan," hernam hij, mij Warm de
hand drukkend, „ik zal u de gansche histo
rie vertellen; maar u móet zich voorberei
den op liet verneanon van feiten, die u won
derbaarlijk en ongelooflijk zullen toeschij
nen."
„M'n naam' is Jonathan Spottiswood." be
gon hij kalm.
Wordt vervolgd.