r. sa.
4de Jaargang.
Donderdag 21 September 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Vreemde Histories.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden toot Amersfoort f 1.25.
Idem franco per poet1.73.
Afzonderlijke nummers0.09.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat I. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.75.
Elke regel meer- 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordoelige bepalingen tot
het herhaald adverteèren in dit Blad bij abonnement Een»
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Aan hendie met I October
a. s. op dit blad inteekenen,
worden de nummers die ge
durende de maand Septem
ber nog zullen verschijnen
KOSTELOOS toegezonden.
Politiek Överzicbt
Marokko.
Terwijl in de vorige week de Duitscli-
Fransch© onderhandelingen over Marokko
zoo goed vorderden, dat zij hun einde nabij
schenen te zijn, komt er thans bericht van
eenigo vertraging. Do beide onderhande
laars, do heer Rceen en Révoil. hebben hunne
samenkomsten moeten uitstellen, omdat in
lichtingen, die uit Tanger waren gevraagd,
nog niet ontvangen waren. Volgens don Pa
ri fechen correspondent van do Frankf. Ztg. is
de behoeft© aan die nadere inlichtingen ont
staan uir een verschil van meening over do
regeling van het Marokkaansche finantiewe-
zen. In het vorige jaar heeft de Sultan eene
leening in Frankrijk gesloten en hot leenings-
contract, bevatte de bepaling, dat ook bij
het sluiten van nieuwe leeningen aan do
Franscbe banken de voorkeur zou worden
gegeven, wanneer zij geld aanboden onder
dezelfde voorwaarden als do kapitalisten van
andere landen. De Fransclie regeering wil
den sultan niet van deze bepaling vrijstellen
ook houdt zij 't niet voor correct, dat graaf
Tattenback zijne bemiddeling verleende tot
liet sluiten van eeno Duitsohe leening van
tien millioen, ofschoon de beide regeeringen
door d© regeling van 8 Juli verplicht waren
geweest, alles achterwege te laten wat voor
uitliep op den einduitslag van de conferen
tie. Daaruit vloeit voort, dat men t noodig
heeft geacht nieuwe inlichtingen te vragen,
hetgeen kan leidon tot eon uitstel van
„slechts enkele dagen."
Ovor de plaats, waar do conferentie zal
bijeenkomen, schijnt men tot overeenstem
ming te zijn gekomen. Duitsohlaud heeft van
Tanger afgezien en Frankrijk heeft Madrid
laten varen. Nu wordt er gezegd, dat do
keuze is gevallen op Algeciras, dat gelegen
is in de baai van Gibraltar, tegenover de
Britsche vesting. Het heeft ongetwijfeld als
plaats van teamenkomst voordeelen boven
Madrid en Tanger, want do veiligheid in den
omtrek van Tanger laat te wenschen over,
ein Algeciras is van Tanger uit in eene zee
reis van 2£ uur te bereiken.
Met het bijeenkomen van de conferentie
schijnt men geen haast te willen maken
men zegt, dat dit eerst in Januari zal ge
schieden. Een goede kenner van Marokko,
Sir Harry Maclean, de hervormer van het
Marokkaansche leger, die nu naar Fez terug
keert, heeft in een interview gezegd, dat het
zeer wenschelijk zou zijn, als de conferentie
zoo spoedig mogelijk tot stand kwam. Daar
op moet vooral wotrden gelet. Ook over den
hervornringsarbeid, die door de conferentie
moet worden verricht, heeft Sir Harry
Maclean zich uitgelaten. Onder het drin
gendst noodige noemde hij het versohaffen
van een vasten grondslag aan de financiën.
Dat kan het best geschieden, door een alge-
meenen belastingplicht in te voeren, waarbij
aan de consuls machtiging wordt verleend
eigen taxatie te verlangen van allen eigen
dom. die zich in het bezit van Europeanen
bevindt. Dat zou den sultan hot heffen van
do belastingen gemakkelijker maken, terwijl
nu de Mooren niet zonder schijn van recht
do betaling van belasting weigeren met cr
op te wijzen, dat de Europeanen en de onder
hunne bescherming staand© inlanders geen
belasting behoeven te betalen. Onvoorwaar
delijk noodig is ook do verbetering van de
justitie, opdat er rechtszekerheid kunne
heerschen. Hot instrueeren van de grenstroe
pen en het uitoefenen van do militaire po
litie aan do M ar okkaonsch-A lgerij nsche
grens wil Sir Harry Maclean geheel aan do
Franscbe troepen overlaten. Verder verklaar
de hij nog:
..Ik weet zeer stellig, dat do sultan en
zijne regoering bepaald inzien, dat zij onder
steuning van buiten noodig hebben, en zij
willen dit ook toegevendaar het volk ech
ter zeer fanatiek is, moet de ondersteuning
buitengewoon voorzichtig gegeven worden.
De sultan is er van doordrongen, dat zijn
volk aan geene enkele natie, zoo min Enge
land als Frankrijk of Duitschland, zal toe
staan d© geheel© controle over zijn© zaken
of ook maar do leiding daarvan op zich to
nemen. Do hervorming moet door inboor
lingen geschieden, die door vreemd© raads
lieden worden bijgestaan."
Dat zullen de onderhandelaars van
Duitschland cn van Frankrijk ook wol we
ten. Daar nu de beide staten over do hoofd
punten tot overeenstemming gekomen zijn
en het aan geen twijfel onderhevig kan zijn,
dat bij beiden de goed© wil bestaat, om tot
een resultaat te komen, is het wel ©enigs
zins vreemd, dat dit nog zoo lang moet du
ren. Sommige Fransche bladen verliezen
daarover het geduld. De Temps geeft in een
eenigszins bits artikel tamelijk onverbloemd
te kennen, dat de schuld van het voortdu
rend uitstel op Duitschland valt. Leden van
do parlementaire oppositie in Frankrijk druk
ken. hunne overtuiging uit, dat de Marokko-
conferentie op niets zal udtloopon. Do confe
rentie zal bijeenkomen, maar zij zal tot niets
leiden, behalve eene toeneming van het Duit-
scho prestige in Marokko.
Anderen daarentegen hebben het geduld
nog niet verloren, en ook hun humor niet.
Zoo wijst een blad er op, dat de namen van
do vier staatslieden, die zich thans direct be
moeien met de Marokkaansche kwestie, Rou-
vior, Radolin, Rosen, Reveil, met de letter
R beginnen; daar wij nu zijn in de maan
den, die op oen R eindigen, kan men daaruit
de hoop putten, dat uit deze merkwaardige
overeenstemming zal voortkomen, dat men
zich geheel met elkaar leert verstaan. Voor
die hoop bestaan trouwens ook andere, deug
delijker grondende hierachter opgenomen
verklaringen, die door de Bébats en de
Ternes zijn verkregen van beide zijden, kun
nen als bewijs daarvan strekken.
Duitschland.
Berlijn20 Sept. Blijkens een mededee-
ling in den Reichsanzeiger zijin van 19 tob
20 September 's middags in Pruisen 6 ziekte
gevallen, die van cholera verdacht werden,
en een sterfgeval officieel aangegeven.
Het totale aantal gevallen van cholera
bedraagt tot dit oogenblik 213, waarvan 75
met doodclijken afloop.
Frankrijk.
Het verblijf van president Loubet in Span-
jo zal duren van 22 tob 26 October. Daarna
zal hij een dag vertoeven in Lissabon en
van daar zich inschepen naar Frankrijk.
Niet minder dan drie ministers tegelijk
hebben do gelegenheid, die plaatselijke
feesten in de departementen hun boden, ge-
gehrudkt om den vredesnoot aan b© slaan. De
minister van oorlog Berteaux deed uitko
men, dat Frankrijk den wil had aan den dag
gelegd, in vrede met de natiën te leven en
aan de wereld een voorbeeld van zijne eman
cipatie te geven. Opdat echter zijne veiligheid
en waardigheid naar buiten gewaarborgd
zouden zijn, had het eon sterk leger en een
sterke vloot noodig, die ook het vertrouwen
verdienen, dat zi; genieten.
Do minister van koophandel Dubief, be
sprak do Marokko-kwestde en verklaarde,
dat Frankrijk den vrede wil ©n achting voelt
voor do rechten van alle anderen, maar dan
ook zelf in zijne rechten geëerbiedigd wil
worden.
De minister van koloniën Clémentel wees
er op. dat Frankrijk tegenover eene gan-
sclie reeks buiten landsche moeielijkheden
bad gestaan. Dank zij het uitnemende talent
van den minister-president Rouvier was or
nu rust teruggekeerd. Elke agressieve nei
ging is Frankrijk vreemd, maar het is sterk
genoeg, dat niemand er aan zal denken zijne
matiging als kleinmoedigheid uit te leggen.
Frankrijk wil den vrede niet koopen bot den
prijs van eeno zelfverloochening, die dik
wijls smartelijker is dan con© nederlaag;
maar een vrede, die door ophelderingen, wel
ke een groot rijk, dat zich van zijne rech
ten en van zijne kracht bewust i9, zonder be
zwaar kan geven, en door wederzijdsche
conoessiën gewonnen wordt, is het welkom.
Zweden en Noorwegen.
In tegenspraak met het gerucht, dat pre
sident Loubet zijne bemiddeling tot bij leg
ging van het geschil tusschen Zweden en
Nooi wegen heeft aangeljoden, verzekert eene
mededeeling uit Parijs aan de Pol. Korr.,
dat do Franschp diplomatie met. betrekking
tot do Skandinavische krisis steeds de streng
ste reserve in acht genomen heeft. Frankrijk
heeft geen invloed uitgeoefend op de open
bare meening in Noorwegen in den zin der
afscheiding van Zweden, en ook geen enkele
candidatuur van den eOnen of anderen prins
voor de Noorweegsehe troon begunstigd.
Evenmin is een stap gedaan door de Fran
sclie regeering, die kan worden beschouwd
als eene aanmoedig ng van Noorwegen om
den republikeinschen regeeringsvorm aan te
nemen.
In strijd met de officieel© dementis, wordt
aan de Frankf. Ztg. bericht, dat de Noor
weegsehe bladen proclamation bevatten,
waarbij vrijwilligers opgeroepen worden voor
dienstneming in het leger. D© mobilisatie
duurt voort, terwijl ook in Zweden maatre
gelen getroffen worden.
De Daily Mail brengt uib Stockholm een
alarmeerend telegram, waarin do toestand
als zeer ernstig geschilderd wordt. Hot ge
heel© Noorsche leger is op voet van oorlog
en mobiel. Aan de grenzen worden nieuwe
vestingwerken gebouwd.
Spanje.
Bij de vaststelling van het prooes-verbaal
van den uitslag der verkiezingen voor de
cortes te Madrid hebben d© republikeinen
die van de zes plaatsen slechts twee hebben
veroverd, een aantal bezwaren ingeleverd.
Zij willen beproeven daarmee die nietigver
klaring van de verkiezing te bewerken, en
dreigen nu reeds mot obstructie, als aau dit
verlangen niet wordt tegemoetgekomen.
Do oorrespondent van de Koln. Ztg.
schrijft daarover: „Terwijl do conservatie
ven, die in vele districten nog over die meer
derheid van do gemeenteraden beschikken,
met den uitslag van de verkiezingen zeer
tevreden zijn, roepen de republikeinen ach
on wee, omdat zij door den uitslag van de
verkiezingen in Madrid eenigo zetels minder
tellen. Terwijl namelijk het aantal uitge
brachte monarchale stemmen ongeveer gelijk
bleef aan dat van 1903, namen de republi-
keinsche stemmen met 12.000 af. Het feit,
dat de deelneming van de republikeinen aan
de verkiezingen geringer was, is dus niet te
betwisten, want eene zoo groote maasa kan
niet eenvoudig verduisterd worden, maar ook.
het aantal monarchaio stemmen moet veel
genuger geweest zijn en kunstmatig door de
voldoende bekende kunstgrepen hooger ge
bracht zijn. In zoover zijn de klachten van
de republikeinen niet geheel ongerechtvaar
digd."
Griekenland en Rumenië.
Sinaia20 Sept. Volgens een officieuse
mededeelin<r is de gezant van Griekenland te
Boekarest met verlof vertrokken. De gezant
vin Rumenië te Athene ontving bevel even
eens met verlof te vertrekken-
Rusland.
Voor do zeereis, die do Czaar thans met
zijn gezin onderneemt langs de F!nsche kust,
wordt in Petersburg, volgens den oorrespon
dent der Frankf. Ztg. de verklaring gegeven,
dat het zenuwgestel van den Czaar geschokt
is. Dat do Keizerlijke familie zich naar
Darmstadt zal begeven, wordt nadrukkelijk
tegengesproken.
Aan de onder voorzitterschap van graaf
Solsk: werkzame commissi© is door den Kei
zer opgedragen advies uit te brengen over
hot volgende plan tot organisatie van een
ministerraad, di© bestemd is eenheid te bren
gen in do werkzaamheid van do verschillen
de ministeriën. De ministerraad zal onder
voorzitterschap van den eersten minister
werken, die met den minister van oorlog,
don minister van marine, den minister van
buibenlandsche zaken en don minister van
het keizerlijke hof het recht zal hebben, den
Keizei- persoonlijk over regeeringszaken te
spreken. De benoeming van de ministers
geschiedt op voordracht van den eersten mi
nister door den Keizer. Geen bestuursmaat
regel kan van kracht worden dan op besluit
van den ministerraad, bekrachtigd door den
Keizer.
De keizerlijke ukase over de godsdienst
vrijheid heeft in Polen het gevolg gehad, dat
de voormalige leclen van de sekte der semie
ten, die in de gouvernementen Lublin en
Siedloc wonen, in massa tot- het katholicisme
overgegaan zijn. De katholieke bisschop van
dit diocees dood daarom eene rondreis door
de plaatsen en werd overal met bijzondere
praal ontvangen; de grondeigenaars ver
schaften hem bereden lx>eren in nationaal
costuum als eeregoleide. Dit is den grondeige
naars door hot. bestuur kwalijk genomen,
en zij zijn veroordeeld tot boeten van 1000 k
2000 roebel.
Vlugschriften, die van socialistische zijde
to Warschau worden verspreid, kondigen
doodvonnissen van hooggeplaatste personen
aan
Riga, 20 Sept. In den afgeloopen nacht
ziju twee politieke misdadigers, die een rol
gespeeld hebben als leaders, uit de centrale
gevangenis alhier mot geweld bevrijd, waar
bij twee bewakers en oen politieagent ge
dood cn verscheidene politieagenten gewond
zijn.
Twee personen, di'e bij de bevrijding ge
holpen hebben, zijn in hechtenis genomen.
De bemanning van de John Grafton, liet
geheimzinnige schip dat aan de Finsche kust
is gestrand, blijkt- in twee booten aan landi
to zijn gekomen, de eene afdoeling bij Ratan,
de andere bij Björko.
De identiteit van dit schip is thans vast
gesteld. Toen het de Tyne verliet, behoorde
het aan een vreemden reeder, dio het aan
Engelschon verkocht. Uit deze handen ging
heb over in die van het Finsche revolutio
naire comité te Londen.
Het schip moest zijn lading, gewieren on
ammunitie, aan wal brengen op een plaats
gelegen in het noorden van de golf van Botli-
nië. Doch het verging voor hot aan de plaats
van bestemming kwam.
Marokko.
In een onderhoud met een vertegenwoor
diger van het Journal des Debate heeft dr.
Rosen den langen duur van de onderhandelin
gen tusschen de Franscbe en Duiitsche regee
ringen over Marokko verklaard met de nood
zakelijkheid om do toekomst te regelen zon
der ruimte te laten voor mogelijk misver
stand. Dit maakt dat men niet genoeg kan
nadenken, alvorens een besluit te nemen
het is beter de eindbeslissing uit te stellen,
dan eene gebrekkige regeling te maken, die
een bron van geschillen voor de toekomst
zou worden in plaats van een waarborg voor
den vrede. Daarbii zijn de hoer Révo 1
slechts de organen, waardoor nunne respec
tieve regeeringen sprekenzij moeten steeds
met hunne regeeringen in contact blijven en
kunnen zelfs het kleinste punt niet voor goed
afJoen. Maar dr. Rosen verzekerde, dat de
taak van de onderhandelaars is een billijk
"accoord te zoeken, eervol voor beide landen,
dat hunne woderzijdsche uatuurlijke belan
den eerbiedigt en geen rechtmatige gevoelig
heid krenkt. „Wü willen eene duurzame rege
ling. gemaakt zoowel voor de toekomst als
voor het heden, eene schikking zonder bij
gedachten. eene schikking van feiten en niet
van woorden. En men moet rich niet ver
wonderen. dat onze gedachten wisseling wat
lang duurt-: men bedenkt de oplossingen niet
op staanden voet, wanneer zulk© ernstige
vragen in het leven van twee groote volken
op het spel staan."
De Temps bevestigt, dat de Zaterdag uit
Tanger gevraagde inlichtingen van financiee-
len aard zijn. Het punt echter, waarover
men zich nu nog moet verstaan, heeft be
trekking op do politic van de aan Algeria
grenzend© Marokkaansche districten. Men wil
daaromtrent eene volkomen duidelijke rege
ling maken, die voor het heden en voor de
toekomst elke dubbelzinnigheid uitsluit, en
is daaraan bezig in een geest- die steeds
vriendschappelijk is gebleven.
Japan.
De Amorikaansche minister van oorlog
Taft, die 111 Yokohama vertoefde, is van daar
naar San Francisco vertrokken. Aan eon
interviewer verklaarde hij, dat luj de mani
festation tegen den vredo te Tokio voor zeer
overdreven hield cn daar geen den vreemde
lingen vijandige stemming gevonden had.
De manifestatiën tegen het vredesverdrag
houden overigens aan in verschillende plaat
sen i® Japan. In vergadering-n worden mo-
tien tot afkeuring van het vredesverdrag
Naar het Engelsch tan O rant Allen,
11 door
J. L. VAN DER MOER.
„Edie" zei hij, toom wij, volgens West In
dische gewoonte, onder hot dansen een poos
je d'oor den tuin, diwaaldlon;, „ik gevoel vaak
dat 'top Algualta te eenzaam voor me is.
Daar is 'n vrouw nood'ig om naar de huis
houding om te -zaoiii, wanneer ik in dé suiker-
iriietvelden moet zijn. Je weet dlat we verle
den jaar den besten oogst van alle plantages
op 'tedlandi hebben gemaakt? Maar 'n
mensch kan niet van suiker alléén bestaan.
Haji heeft ook behoefte aam sympathie on
intellectueel gezelschap. (Dit was vooral voor
Harry een prachtig doel om naaa* te streven).
'fcls waar, ik heb me niet gehaast met
trouwen. Ik heb willen wachten tot ik 'n
meisje vond dat 'k ten, volle 'kon eerbiedigen
on bewonderen, zoowel als beminnen. Alvo
rens 'n keuze te dloeai, heb 'k getracht alle
meisjes vanj Jamaica te loeren kennen, en ik
besloot me niet te laten leidlem door fiiran-
cieelo of andere beschouwingen, behalve die
welke betrekking hebben op genegenheid,
goedheid en verstandlijke ontwikkeling. Ik
gevoel dat jij het eenigste meisje bent van
al degenen dio 'k ontmoette, dat verre boven
mij, staat in alle dingen, waarvoor 't waaird
is om te léven, Edie. Daarom vraag ik je of
je mij voor eeuwig trotsch en gelukkig wilt
maken door meesteres op Agualta te wor
den."
Ik voelde dat Harry werkelijk een groote
opoffering voor me wilde doen en, me wilde
eeren, door mij deelgenoot te maken in zijn
bloeiende plantage, daarom ging 't-me wer
kelijk aan 'fc-hart, hem te moeten weigeren.
Maar ik kwant er ruiterlijk voor uit, dlat ik
zijn vrouw niet worden kon, omdat ik hem
niet liefhad. Harry scheen door mijn weige
ring zeer vorwoaid'endl te zijnmaar hij ant
woordde beleefd dat i'k hem, misschien later
zou leereu liefhebben, dlat 'hiji .niet zoo dwaas
zou zijn nu verder bij mij aan te dringen en
diat hij zijn best zou dioen om zich mijn lief
de in de toekomst waardig te maken. En na
dit korte onderhoud, bracht hij, mij, in de
balzaal terug en gaf hij, mijl aan mijn vol
genden cavalier over.
Wat later op den avond!, vroeg Carvallio,
met een ernstige uitdrukking in zijn mooie,
donkere oogen, verlof een oogenblikje met
mij in don tuin te mogen wandelen. Wij! gig
gen onder een grooten mangoboom op een
bank zitten, en bijl begon tot me te spieken,
met veel meer ernst in zijn toon dan gewoon-
lijk.
„Ik vrees dlat uw moeder bang was, juf
frouw Hazledën," sprak hij, „dat ik nog
maals ri bezoek op Palmettos zou brongen 1
„Om u de waarheid te zeggen," antwoord
de i/k, „geloof 'k dat u golij'k hebt."
„Ik was er al bang voor ik wist inder-
<faad dat 'thaar zou hinderen. En daarom
aarzelde ik 'bte doen, evenals 'k aarzelde,
toen 'k u voor 't eerst ontmoette, u ten dans
te vragen, zoodra 'k vernam wie u eigenlijk
was. Maar 'k voelde d'at 'k tot 't einde toe
moest volhouden. Op 't oogenblik weet u on
getwijfeld!, juffrouw Haaledén, dat mijn moe
der eenmaal 'n slavin was op dé plantage van
uw grootvader. Nu is mijn meening wel
licht schijpt ze een beetje ongerijmd, maar
toch is ze '11 meening dat de schuld en dé
schande van de slavernij op de slavenhou
ders zelf drukken (vergeef me, wanneer 'k
nu, onvermijdelijk, me minder gunstig moet
uitlaten, over uw eigen klasse), en ril geen
geval op dc slaven en hun afstammelingen.
Er is niets ter wereld waaro\rer wij ons zou
den behoeven te schamend Déze nieening
vooropstellend', govoeldë 'k me verplicht op
Palmettos 'n bezook te brengen, eensdeels
ter verdediging van mijn algemecne grond
stellingen, anderdeels ook omdat 'k me wil
dé overtuigen' of u de denkbeelden van uw
moeder op dit punt doelde.'"
„U hadit volmaakt gelijk aldus te hamle
den, meneer Carvalho,'' antwoordde ik, „en
ik heb eerbied; voor de vrijmoedigheid waar
mee u diatgene volhoudt, wat u acht uw
plicht te zijn."
„Ik dank u, juffrouw Hazleden, u 's zeer
vriendelijk. Maar thans wensch ik 'n ander
'n meer ernstig onderwerp te behandelen
Vergeef me, wanneer ik 'n oogeniblik over
mij; zelve moet spreken. Ik gevoel 'tmet
zekerheid, dot u wel zoo vraemdtetijk hebt
wrilen zijn h weinig belang in me te stellen.
Wat mij betreft, ik ben ook trotsch op mijn
geboorte, want ik ben do zoon van 'ni be
kwaam, eerlijk man ©u van 'tn teer©, trouw
hartige vrouw, Aan do eene zijde stam 'k af
van t oudste en sterkste van do beschaafde
rassen, de joden; aati dé andere zijde van
energieke Engelsohc, Fra nsclie en Hol land
sche families, wier bloed ik durf te prijzen
als 'n kostbaar erfdeel, al kwam 'tdlan ook
tot mij door de aderen van oon negervrouw.
Ik beur kort geleden tot t besluit gekomen,
dat t niet goed! voor me is op Jamaica to
blijtven. Ik kan de gedachte niet verdragen
in 'n maatschappij te leven ,die min lieve
moedér niet op den zelfden, voet wi ontvan
gen als mij zelve, en die ons beiden niet als
de gelijken van de blanken wil behandelen.
We zijin niet, rijk, maar took bezitten we for
tuin genoeg om in Enigeland to kunnen le
ven. Ik ben dan ook van plan spoedig daar
heen te vertrekken."
„Ik ben blij en tegelijkertijd bedroefd dit
to hooren," zei ik„blij. omdat 'k er zeker
van ben dat het 't beste is om uw geluk te
verzekeren, daar uw groote talenten dan tot
hun recht kunnen komen; bedroefd, omdat
er weinig menschen op Jamaica zijn, wier
gezelschap ik zoo zal missen."
„Wat u zegt schenkt mo den moed nog
iets verder te gaan. Wanneer 'k in Engeland
kom, dan ben ik van plan te Cambridge to
gaan studceren en daar 'n graad to behalen,
omdat 'k gelijk wil staan met andere welop
gevoede mannen. En nu, juffrouw, Haaleden,
ga 'k u iets vragen, iets zóó gewichtigs, dat
"k er van beef eu m'n hart er bijj hoor klop
pen. Ik kon op de hoele wereld geen man,
en mij zelf zou 'k zeker 't allerlaatst moeten
noemen, die zich uwer zou diirven, waardig
achten, of die z'n zaak tegenover u zou dur
ven bepleiten, zonder z'n eigen manderwaar-
dfigheid oil z'n kleinheid van ziel', met u ver
geleken', te gevoelen. En toch, hoewel 'k
weet hoe oneindig beter en ©déler en voor
namer u is dan ik, kan 'k niet nalaten: één
maal 'ini poging to wagen, om te zden of 'k
niet mag hopen dat u misschien m'n verzoek
in overweging eoudt wil len, nemen en 't als
volkomen ernstig en oprecht beschouwen. Ik
heb u gadegealagcn, bewonderd', naar u ge
luisterd, zóólang tot 'tmiji onmogelijk bleek
mij zelve te beletten u lief te hebben. Ik
weet dat 't krankzinnig van me is, ik weet
dat 't verlangen is naar t onbereikbare,
maar ik kan 't niet helpen. O, antwoord mo
iiiiet te gauw, verpletter mo \niet, maar dénk
er over na of u 't misschien .niet te ©eniger
tijd, ver im de toekomst wellicht, mogelij|k
zou kunnen achten."
In smeekende houding boog hij zich tot
mij, over, en op dat oogeniblik liadl ik hem
werkelijk oprecht on innig lief. Maar ik
durfde liet niet te zeggen. Do schim van liet
rassen vooroordeel plaatste zioh ongemerkt
a's oon scheidsmuur tusschen mijn hart en
niijd lippen
„Méneer Carvalho, verzocht ik. „breng
me terug naar m'n plaats. Spreek a's 't u be
lieft zoo niet tegen mo!"
„Een minuutje, juffrouw Hazloden," ging
hij hartstochtelijk voort, „één minuutje, en
dan zal 'k voor altijd zwijgen. Bedenk dat
we in Engeland zouden kunnen wonen, verre
buiten al die dwaze hinderpalen. Ik vraag u
volstrekt niet mij mi reeds, en, zooals 'k op
't oogenblik ben, te neanenik aal allés déen
wat mogelijk is om mo uw liefde waardig te
maken. Maar laat mo althans eenige hoop;
wijs mo niet af zonder in overweging te no
men hetgeen ik u gezegd heb. O, ik weet wel
hoe weinig ik zoo een groot geluk verdien
maar als u m'n verzoek wil toestaan, dan
zal 'k voor geen andér doel leven dlan om u
te bewijzen, dat niets me te veel is om u in'n
dankbaarheid voor uw liefde te toonen O,
juffrouw Hazledèn, verhoor toch m'n bede!"
Wordt vervolgd.