r. sa. 4de Jaargang. Donderdag 21 September 1905. BUITENLAND. FEUILLETON. Vreemde Histories. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden toot Amersfoort f 1.25. Idem franco per poet1.73. Afzonderlijke nummers0.09. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C». Utrechtschestraat I. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels f 0.75. Elke regel meer- 0.15. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordoelige bepalingen tot het herhaald adverteèren in dit Blad bij abonnement Een» circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Aan hendie met I October a. s. op dit blad inteekenen, worden de nummers die ge durende de maand Septem ber nog zullen verschijnen KOSTELOOS toegezonden. Politiek Överzicbt Marokko. Terwijl in de vorige week de Duitscli- Fransch© onderhandelingen over Marokko zoo goed vorderden, dat zij hun einde nabij schenen te zijn, komt er thans bericht van eenigo vertraging. Do beide onderhande laars, do heer Rceen en Révoil. hebben hunne samenkomsten moeten uitstellen, omdat in lichtingen, die uit Tanger waren gevraagd, nog niet ontvangen waren. Volgens don Pa ri fechen correspondent van do Frankf. Ztg. is de behoeft© aan die nadere inlichtingen ont staan uir een verschil van meening over do regeling van het Marokkaansche finantiewe- zen. In het vorige jaar heeft de Sultan eene leening in Frankrijk gesloten en hot leenings- contract, bevatte de bepaling, dat ook bij het sluiten van nieuwe leeningen aan do Franscbe banken de voorkeur zou worden gegeven, wanneer zij geld aanboden onder dezelfde voorwaarden als do kapitalisten van andere landen. De Fransclie regeering wil den sultan niet van deze bepaling vrijstellen ook houdt zij 't niet voor correct, dat graaf Tattenback zijne bemiddeling verleende tot liet sluiten van eeno Duitsohe leening van tien millioen, ofschoon de beide regeeringen door d© regeling van 8 Juli verplicht waren geweest, alles achterwege te laten wat voor uitliep op den einduitslag van de conferen tie. Daaruit vloeit voort, dat men t noodig heeft geacht nieuwe inlichtingen te vragen, hetgeen kan leidon tot eon uitstel van „slechts enkele dagen." Ovor de plaats, waar do conferentie zal bijeenkomen, schijnt men tot overeenstem ming te zijn gekomen. Duitsohlaud heeft van Tanger afgezien en Frankrijk heeft Madrid laten varen. Nu wordt er gezegd, dat do keuze is gevallen op Algeciras, dat gelegen is in de baai van Gibraltar, tegenover de Britsche vesting. Het heeft ongetwijfeld als plaats van teamenkomst voordeelen boven Madrid en Tanger, want do veiligheid in den omtrek van Tanger laat te wenschen over, ein Algeciras is van Tanger uit in eene zee reis van 2£ uur te bereiken. Met het bijeenkomen van de conferentie schijnt men geen haast te willen maken men zegt, dat dit eerst in Januari zal ge schieden. Een goede kenner van Marokko, Sir Harry Maclean, de hervormer van het Marokkaansche leger, die nu naar Fez terug keert, heeft in een interview gezegd, dat het zeer wenschelijk zou zijn, als de conferentie zoo spoedig mogelijk tot stand kwam. Daar op moet vooral wotrden gelet. Ook over den hervornringsarbeid, die door de conferentie moet worden verricht, heeft Sir Harry Maclean zich uitgelaten. Onder het drin gendst noodige noemde hij het versohaffen van een vasten grondslag aan de financiën. Dat kan het best geschieden, door een alge- meenen belastingplicht in te voeren, waarbij aan de consuls machtiging wordt verleend eigen taxatie te verlangen van allen eigen dom. die zich in het bezit van Europeanen bevindt. Dat zou den sultan hot heffen van do belastingen gemakkelijker maken, terwijl nu de Mooren niet zonder schijn van recht do betaling van belasting weigeren met cr op te wijzen, dat de Europeanen en de onder hunne bescherming staand© inlanders geen belasting behoeven te betalen. Onvoorwaar delijk noodig is ook do verbetering van de justitie, opdat er rechtszekerheid kunne heerschen. Hot instrueeren van de grenstroe pen en het uitoefenen van do militaire po litie aan do M ar okkaonsch-A lgerij nsche grens wil Sir Harry Maclean geheel aan do Franscbe troepen overlaten. Verder verklaar de hij nog: ..Ik weet zeer stellig, dat do sultan en zijne regoering bepaald inzien, dat zij onder steuning van buiten noodig hebben, en zij willen dit ook toegevendaar het volk ech ter zeer fanatiek is, moet de ondersteuning buitengewoon voorzichtig gegeven worden. De sultan is er van doordrongen, dat zijn volk aan geene enkele natie, zoo min Enge land als Frankrijk of Duitschland, zal toe staan d© geheel© controle over zijn© zaken of ook maar do leiding daarvan op zich to nemen. Do hervorming moet door inboor lingen geschieden, die door vreemd© raads lieden worden bijgestaan." Dat zullen de onderhandelaars van Duitschland cn van Frankrijk ook wol we ten. Daar nu de beide staten over do hoofd punten tot overeenstemming gekomen zijn en het aan geen twijfel onderhevig kan zijn, dat bij beiden de goed© wil bestaat, om tot een resultaat te komen, is het wel ©enigs zins vreemd, dat dit nog zoo lang moet du ren. Sommige Fransche bladen verliezen daarover het geduld. De Temps geeft in een eenigszins bits artikel tamelijk onverbloemd te kennen, dat de schuld van het voortdu rend uitstel op Duitschland valt. Leden van do parlementaire oppositie in Frankrijk druk ken. hunne overtuiging uit, dat de Marokko- conferentie op niets zal udtloopon. Do confe rentie zal bijeenkomen, maar zij zal tot niets leiden, behalve eene toeneming van het Duit- scho prestige in Marokko. Anderen daarentegen hebben het geduld nog niet verloren, en ook hun humor niet. Zoo wijst een blad er op, dat de namen van do vier staatslieden, die zich thans direct be moeien met de Marokkaansche kwestie, Rou- vior, Radolin, Rosen, Reveil, met de letter R beginnen; daar wij nu zijn in de maan den, die op oen R eindigen, kan men daaruit de hoop putten, dat uit deze merkwaardige overeenstemming zal voortkomen, dat men zich geheel met elkaar leert verstaan. Voor die hoop bestaan trouwens ook andere, deug delijker grondende hierachter opgenomen verklaringen, die door de Bébats en de Ternes zijn verkregen van beide zijden, kun nen als bewijs daarvan strekken. Duitschland. Berlijn20 Sept. Blijkens een mededee- ling in den Reichsanzeiger zijin van 19 tob 20 September 's middags in Pruisen 6 ziekte gevallen, die van cholera verdacht werden, en een sterfgeval officieel aangegeven. Het totale aantal gevallen van cholera bedraagt tot dit oogenblik 213, waarvan 75 met doodclijken afloop. Frankrijk. Het verblijf van president Loubet in Span- jo zal duren van 22 tob 26 October. Daarna zal hij een dag vertoeven in Lissabon en van daar zich inschepen naar Frankrijk. Niet minder dan drie ministers tegelijk hebben do gelegenheid, die plaatselijke feesten in de departementen hun boden, ge- gehrudkt om den vredesnoot aan b© slaan. De minister van oorlog Berteaux deed uitko men, dat Frankrijk den wil had aan den dag gelegd, in vrede met de natiën te leven en aan de wereld een voorbeeld van zijne eman cipatie te geven. Opdat echter zijne veiligheid en waardigheid naar buiten gewaarborgd zouden zijn, had het eon sterk leger en een sterke vloot noodig, die ook het vertrouwen verdienen, dat zi; genieten. Do minister van koophandel Dubief, be sprak do Marokko-kwestde en verklaarde, dat Frankrijk den vrede wil ©n achting voelt voor do rechten van alle anderen, maar dan ook zelf in zijne rechten geëerbiedigd wil worden. De minister van koloniën Clémentel wees er op. dat Frankrijk tegenover eene gan- sclie reeks buiten landsche moeielijkheden bad gestaan. Dank zij het uitnemende talent van den minister-president Rouvier was or nu rust teruggekeerd. Elke agressieve nei ging is Frankrijk vreemd, maar het is sterk genoeg, dat niemand er aan zal denken zijne matiging als kleinmoedigheid uit te leggen. Frankrijk wil den vrede niet koopen bot den prijs van eeno zelfverloochening, die dik wijls smartelijker is dan con© nederlaag; maar een vrede, die door ophelderingen, wel ke een groot rijk, dat zich van zijne rech ten en van zijne kracht bewust i9, zonder be zwaar kan geven, en door wederzijdsche conoessiën gewonnen wordt, is het welkom. Zweden en Noorwegen. In tegenspraak met het gerucht, dat pre sident Loubet zijne bemiddeling tot bij leg ging van het geschil tusschen Zweden en Nooi wegen heeft aangeljoden, verzekert eene mededeeling uit Parijs aan de Pol. Korr., dat do Franschp diplomatie met. betrekking tot do Skandinavische krisis steeds de streng ste reserve in acht genomen heeft. Frankrijk heeft geen invloed uitgeoefend op de open bare meening in Noorwegen in den zin der afscheiding van Zweden, en ook geen enkele candidatuur van den eOnen of anderen prins voor de Noorweegsehe troon begunstigd. Evenmin is een stap gedaan door de Fran sclie regeering, die kan worden beschouwd als eene aanmoedig ng van Noorwegen om den republikeinschen regeeringsvorm aan te nemen. In strijd met de officieel© dementis, wordt aan de Frankf. Ztg. bericht, dat de Noor weegsehe bladen proclamation bevatten, waarbij vrijwilligers opgeroepen worden voor dienstneming in het leger. D© mobilisatie duurt voort, terwijl ook in Zweden maatre gelen getroffen worden. De Daily Mail brengt uib Stockholm een alarmeerend telegram, waarin do toestand als zeer ernstig geschilderd wordt. Hot ge heel© Noorsche leger is op voet van oorlog en mobiel. Aan de grenzen worden nieuwe vestingwerken gebouwd. Spanje. Bij de vaststelling van het prooes-verbaal van den uitslag der verkiezingen voor de cortes te Madrid hebben d© republikeinen die van de zes plaatsen slechts twee hebben veroverd, een aantal bezwaren ingeleverd. Zij willen beproeven daarmee die nietigver klaring van de verkiezing te bewerken, en dreigen nu reeds mot obstructie, als aau dit verlangen niet wordt tegemoetgekomen. Do oorrespondent van de Koln. Ztg. schrijft daarover: „Terwijl do conservatie ven, die in vele districten nog over die meer derheid van do gemeenteraden beschikken, met den uitslag van de verkiezingen zeer tevreden zijn, roepen de republikeinen ach on wee, omdat zij door den uitslag van de verkiezingen in Madrid eenigo zetels minder tellen. Terwijl namelijk het aantal uitge brachte monarchale stemmen ongeveer gelijk bleef aan dat van 1903, namen de republi- keinsche stemmen met 12.000 af. Het feit, dat de deelneming van de republikeinen aan de verkiezingen geringer was, is dus niet te betwisten, want eene zoo groote maasa kan niet eenvoudig verduisterd worden, maar ook. het aantal monarchaio stemmen moet veel genuger geweest zijn en kunstmatig door de voldoende bekende kunstgrepen hooger ge bracht zijn. In zoover zijn de klachten van de republikeinen niet geheel ongerechtvaar digd." Griekenland en Rumenië. Sinaia20 Sept. Volgens een officieuse mededeelin<r is de gezant van Griekenland te Boekarest met verlof vertrokken. De gezant vin Rumenië te Athene ontving bevel even eens met verlof te vertrekken- Rusland. Voor do zeereis, die do Czaar thans met zijn gezin onderneemt langs de F!nsche kust, wordt in Petersburg, volgens den oorrespon dent der Frankf. Ztg. de verklaring gegeven, dat het zenuwgestel van den Czaar geschokt is. Dat do Keizerlijke familie zich naar Darmstadt zal begeven, wordt nadrukkelijk tegengesproken. Aan de onder voorzitterschap van graaf Solsk: werkzame commissi© is door den Kei zer opgedragen advies uit te brengen over hot volgende plan tot organisatie van een ministerraad, di© bestemd is eenheid te bren gen in do werkzaamheid van do verschillen de ministeriën. De ministerraad zal onder voorzitterschap van den eersten minister werken, die met den minister van oorlog, don minister van marine, den minister van buibenlandsche zaken en don minister van het keizerlijke hof het recht zal hebben, den Keizei- persoonlijk over regeeringszaken te spreken. De benoeming van de ministers geschiedt op voordracht van den eersten mi nister door den Keizer. Geen bestuursmaat regel kan van kracht worden dan op besluit van den ministerraad, bekrachtigd door den Keizer. De keizerlijke ukase over de godsdienst vrijheid heeft in Polen het gevolg gehad, dat de voormalige leclen van de sekte der semie ten, die in de gouvernementen Lublin en Siedloc wonen, in massa tot- het katholicisme overgegaan zijn. De katholieke bisschop van dit diocees dood daarom eene rondreis door de plaatsen en werd overal met bijzondere praal ontvangen; de grondeigenaars ver schaften hem bereden lx>eren in nationaal costuum als eeregoleide. Dit is den grondeige naars door hot. bestuur kwalijk genomen, en zij zijn veroordeeld tot boeten van 1000 k 2000 roebel. Vlugschriften, die van socialistische zijde to Warschau worden verspreid, kondigen doodvonnissen van hooggeplaatste personen aan Riga, 20 Sept. In den afgeloopen nacht ziju twee politieke misdadigers, die een rol gespeeld hebben als leaders, uit de centrale gevangenis alhier mot geweld bevrijd, waar bij twee bewakers en oen politieagent ge dood cn verscheidene politieagenten gewond zijn. Twee personen, di'e bij de bevrijding ge holpen hebben, zijn in hechtenis genomen. De bemanning van de John Grafton, liet geheimzinnige schip dat aan de Finsche kust is gestrand, blijkt- in twee booten aan landi to zijn gekomen, de eene afdoeling bij Ratan, de andere bij Björko. De identiteit van dit schip is thans vast gesteld. Toen het de Tyne verliet, behoorde het aan een vreemden reeder, dio het aan Engelschon verkocht. Uit deze handen ging heb over in die van het Finsche revolutio naire comité te Londen. Het schip moest zijn lading, gewieren on ammunitie, aan wal brengen op een plaats gelegen in het noorden van de golf van Botli- nië. Doch het verging voor hot aan de plaats van bestemming kwam. Marokko. In een onderhoud met een vertegenwoor diger van het Journal des Debate heeft dr. Rosen den langen duur van de onderhandelin gen tusschen de Franscbe en Duiitsche regee ringen over Marokko verklaard met de nood zakelijkheid om do toekomst te regelen zon der ruimte te laten voor mogelijk misver stand. Dit maakt dat men niet genoeg kan nadenken, alvorens een besluit te nemen het is beter de eindbeslissing uit te stellen, dan eene gebrekkige regeling te maken, die een bron van geschillen voor de toekomst zou worden in plaats van een waarborg voor den vrede. Daarbii zijn de hoer Révo 1 slechts de organen, waardoor nunne respec tieve regeeringen sprekenzij moeten steeds met hunne regeeringen in contact blijven en kunnen zelfs het kleinste punt niet voor goed afJoen. Maar dr. Rosen verzekerde, dat de taak van de onderhandelaars is een billijk "accoord te zoeken, eervol voor beide landen, dat hunne woderzijdsche uatuurlijke belan den eerbiedigt en geen rechtmatige gevoelig heid krenkt. „Wü willen eene duurzame rege ling. gemaakt zoowel voor de toekomst als voor het heden, eene schikking zonder bij gedachten. eene schikking van feiten en niet van woorden. En men moet rich niet ver wonderen. dat onze gedachten wisseling wat lang duurt-: men bedenkt de oplossingen niet op staanden voet, wanneer zulk© ernstige vragen in het leven van twee groote volken op het spel staan." De Temps bevestigt, dat de Zaterdag uit Tanger gevraagde inlichtingen van financiee- len aard zijn. Het punt echter, waarover men zich nu nog moet verstaan, heeft be trekking op do politic van de aan Algeria grenzend© Marokkaansche districten. Men wil daaromtrent eene volkomen duidelijke rege ling maken, die voor het heden en voor de toekomst elke dubbelzinnigheid uitsluit, en is daaraan bezig in een geest- die steeds vriendschappelijk is gebleven. Japan. De Amorikaansche minister van oorlog Taft, die 111 Yokohama vertoefde, is van daar naar San Francisco vertrokken. Aan eon interviewer verklaarde hij, dat luj de mani festation tegen den vredo te Tokio voor zeer overdreven hield cn daar geen den vreemde lingen vijandige stemming gevonden had. De manifestatiën tegen het vredesverdrag houden overigens aan in verschillende plaat sen i® Japan. In vergadering-n worden mo- tien tot afkeuring van het vredesverdrag Naar het Engelsch tan O rant Allen, 11 door J. L. VAN DER MOER. „Edie" zei hij, toom wij, volgens West In dische gewoonte, onder hot dansen een poos je d'oor den tuin, diwaaldlon;, „ik gevoel vaak dat 'top Algualta te eenzaam voor me is. Daar is 'n vrouw nood'ig om naar de huis houding om te -zaoiii, wanneer ik in dé suiker- iriietvelden moet zijn. Je weet dlat we verle den jaar den besten oogst van alle plantages op 'tedlandi hebben gemaakt? Maar 'n mensch kan niet van suiker alléén bestaan. Haji heeft ook behoefte aam sympathie on intellectueel gezelschap. (Dit was vooral voor Harry een prachtig doel om naaa* te streven). 'fcls waar, ik heb me niet gehaast met trouwen. Ik heb willen wachten tot ik 'n meisje vond dat 'k ten, volle 'kon eerbiedigen on bewonderen, zoowel als beminnen. Alvo rens 'n keuze te dloeai, heb 'k getracht alle meisjes vanj Jamaica te loeren kennen, en ik besloot me niet te laten leidlem door fiiran- cieelo of andere beschouwingen, behalve die welke betrekking hebben op genegenheid, goedheid en verstandlijke ontwikkeling. Ik gevoel dat jij het eenigste meisje bent van al degenen dio 'k ontmoette, dat verre boven mij, staat in alle dingen, waarvoor 't waaird is om te léven, Edie. Daarom vraag ik je of je mij voor eeuwig trotsch en gelukkig wilt maken door meesteres op Agualta te wor den." Ik voelde dat Harry werkelijk een groote opoffering voor me wilde doen en, me wilde eeren, door mij deelgenoot te maken in zijn bloeiende plantage, daarom ging 't-me wer kelijk aan 'fc-hart, hem te moeten weigeren. Maar ik kwant er ruiterlijk voor uit, dlat ik zijn vrouw niet worden kon, omdat ik hem niet liefhad. Harry scheen door mijn weige ring zeer vorwoaid'endl te zijnmaar hij ant woordde beleefd dat i'k hem, misschien later zou leereu liefhebben, dlat 'hiji .niet zoo dwaas zou zijn nu verder bij mij aan te dringen en diat hij zijn best zou dioen om zich mijn lief de in de toekomst waardig te maken. En na dit korte onderhoud, bracht hij, mij, in de balzaal terug en gaf hij, mijl aan mijn vol genden cavalier over. Wat later op den avond!, vroeg Carvallio, met een ernstige uitdrukking in zijn mooie, donkere oogen, verlof een oogenblikje met mij in don tuin te mogen wandelen. Wij! gig gen onder een grooten mangoboom op een bank zitten, en bijl begon tot me te spieken, met veel meer ernst in zijn toon dan gewoon- lijk. „Ik vrees dlat uw moeder bang was, juf frouw Hazledën," sprak hij, „dat ik nog maals ri bezoek op Palmettos zou brongen 1 „Om u de waarheid te zeggen," antwoord de i/k, „geloof 'k dat u golij'k hebt." „Ik was er al bang voor ik wist inder- <faad dat 'thaar zou hinderen. En daarom aarzelde ik 'bte doen, evenals 'k aarzelde, toen 'k u voor 't eerst ontmoette, u ten dans te vragen, zoodra 'k vernam wie u eigenlijk was. Maar 'k voelde d'at 'k tot 't einde toe moest volhouden. Op 't oogenblik weet u on getwijfeld!, juffrouw Haaledén, dat mijn moe der eenmaal 'n slavin was op dé plantage van uw grootvader. Nu is mijn meening wel licht schijpt ze een beetje ongerijmd, maar toch is ze '11 meening dat de schuld en dé schande van de slavernij op de slavenhou ders zelf drukken (vergeef me, wanneer 'k nu, onvermijdelijk, me minder gunstig moet uitlaten, over uw eigen klasse), en ril geen geval op dc slaven en hun afstammelingen. Er is niets ter wereld waaro\rer wij ons zou den behoeven te schamend Déze nieening vooropstellend', govoeldë 'k me verplicht op Palmettos 'n bezook te brengen, eensdeels ter verdediging van mijn algemecne grond stellingen, anderdeels ook omdat 'k me wil dé overtuigen' of u de denkbeelden van uw moeder op dit punt doelde.'" „U hadit volmaakt gelijk aldus te hamle den, meneer Carvalho,'' antwoordde ik, „en ik heb eerbied; voor de vrijmoedigheid waar mee u diatgene volhoudt, wat u acht uw plicht te zijn." „Ik dank u, juffrouw Hazleden, u 's zeer vriendelijk. Maar thans wensch ik 'n ander 'n meer ernstig onderwerp te behandelen Vergeef me, wanneer ik 'n oogeniblik over mij; zelve moet spreken. Ik gevoel 'tmet zekerheid, dot u wel zoo vraemdtetijk hebt wrilen zijn h weinig belang in me te stellen. Wat mij betreft, ik ben ook trotsch op mijn geboorte, want ik ben do zoon van 'ni be kwaam, eerlijk man ©u van 'tn teer©, trouw hartige vrouw, Aan do eene zijde stam 'k af van t oudste en sterkste van do beschaafde rassen, de joden; aati dé andere zijde van energieke Engelsohc, Fra nsclie en Hol land sche families, wier bloed ik durf te prijzen als 'n kostbaar erfdeel, al kwam 'tdlan ook tot mij door de aderen van oon negervrouw. Ik beur kort geleden tot t besluit gekomen, dat t niet goed! voor me is op Jamaica to blijtven. Ik kan de gedachte niet verdragen in 'n maatschappij te leven ,die min lieve moedér niet op den zelfden, voet wi ontvan gen als mij zelve, en die ons beiden niet als de gelijken van de blanken wil behandelen. We zijin niet, rijk, maar took bezitten we for tuin genoeg om in Enigeland to kunnen le ven. Ik ben dan ook van plan spoedig daar heen te vertrekken." „Ik ben blij en tegelijkertijd bedroefd dit to hooren," zei ik„blij. omdat 'k er zeker van ben dat het 't beste is om uw geluk te verzekeren, daar uw groote talenten dan tot hun recht kunnen komen; bedroefd, omdat er weinig menschen op Jamaica zijn, wier gezelschap ik zoo zal missen." „Wat u zegt schenkt mo den moed nog iets verder te gaan. Wanneer 'k in Engeland kom, dan ben ik van plan te Cambridge to gaan studceren en daar 'n graad to behalen, omdat 'k gelijk wil staan met andere welop gevoede mannen. En nu, juffrouw, Haaleden, ga 'k u iets vragen, iets zóó gewichtigs, dat "k er van beef eu m'n hart er bijj hoor klop pen. Ik kon op de hoele wereld geen man, en mij zelf zou 'k zeker 't allerlaatst moeten noemen, die zich uwer zou diirven, waardig achten, of die z'n zaak tegenover u zou dur ven bepleiten, zonder z'n eigen manderwaar- dfigheid oil z'n kleinheid van ziel', met u ver geleken', te gevoelen. En toch, hoewel 'k weet hoe oneindig beter en ©déler en voor namer u is dan ik, kan 'k niet nalaten: één maal 'ini poging to wagen, om te zden of 'k niet mag hopen dat u misschien m'n verzoek in overweging eoudt wil len, nemen en 't als volkomen ernstig en oprecht beschouwen. Ik heb u gadegealagcn, bewonderd', naar u ge luisterd, zóólang tot 'tmiji onmogelijk bleek mij zelve te beletten u lief te hebben. Ik weet dat 't krankzinnig van me is, ik weet dat 't verlangen is naar t onbereikbare, maar ik kan 't niet helpen. O, antwoord mo iiiiet te gauw, verpletter mo \niet, maar dénk er over na of u 't misschien .niet te ©eniger tijd, ver im de toekomst wellicht, mogelij|k zou kunnen achten." In smeekende houding boog hij zich tot mij, over, en op dat oogeniblik liadl ik hem werkelijk oprecht on innig lief. Maar ik durfde liet niet te zeggen. Do schim van liet rassen vooroordeel plaatste zioh ongemerkt a's oon scheidsmuur tusschen mijn hart en niijd lippen „Méneer Carvalho, verzocht ik. „breng me terug naar m'n plaats. Spreek a's 't u be lieft zoo niet tegen mo!" „Een minuutje, juffrouw Hazloden," ging hij hartstochtelijk voort, „één minuutje, en dan zal 'k voor altijd zwijgen. Bedenk dat we in Engeland zouden kunnen wonen, verre buiten al die dwaze hinderpalen. Ik vraag u volstrekt niet mij mi reeds, en, zooals 'k op 't oogenblik ben, te neanenik aal allés déen wat mogelijk is om mo uw liefde waardig te maken. Maar laat mo althans eenige hoop; wijs mo niet af zonder in overweging te no men hetgeen ik u gezegd heb. O, ik weet wel hoe weinig ik zoo een groot geluk verdien maar als u m'n verzoek wil toestaan, dan zal 'k voor geen andér doel leven dlan om u te bewijzen, dat niets me te veel is om u in'n dankbaarheid voor uw liefde te toonen O, juffrouw Hazledèn, verhoor toch m'n bede!" Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1905 | | pagina 1