143. 4"* Jnargnng. Donderdag 23 November 1905. BUITENLAND. 1 FEUILLETON. MIJNHEER CONNEHAYE. AMERSFOORTSCH DAGBLAD f 1.25. 1.75. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maarden roor Amersfoort Idem franco per post••••••- i.<». Afzonderlijke nummers0.05. Doze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeolingen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C». Utrechtschestraat I. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1—5 regeltf 0.75. Elke regel meerü.15. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tol het herhaald advertoeren in dit Blad bij abonnement Een» circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht De beweging in Russisch Polen. De berichten der laatste dagen uit Rus land luiden meer geruststellend. De houding, die in Moskou werd aangenomen tegenover de nieuwe stakingsbeweging, heeft die be weging doen mislukken. En in de beraadsla gingen die op het congres der zemstwo's en doem a's te Moskou worden gevoerd, straalt door, dat men tot het inziaht gekomen is van het gevaar, dat voor Rusland bestaat, wan neer men graaf Witte geen steun verleent iu zijn moeielijken strijd tegen een dubbelen vijand: de reactie e-enerzijlcjs, de revolutie anderzijds. De geruchten van eenc aanstaan de dictatuur en van de opdracht der regee- ringsmacht aan een driemanschap, waarvan Trepow deel zou uitmaken, zijn eene waar schuwing voor de vrienden van ecu bedacht- zameii vooruitgang, dat de aanhangers van het ancien régime niets liever zouden willen dan graaf Witte te ziein heengaan. Aan den anderen kant hebben de leiders van de sta kingska weging het bevel tot staking inge trokken, maar zij hebben aangekondigd, dat ter gelegener tijd de strijd op nieuw zal be ginnen Wanneer dus de liberalen zich om graaf Witte scharen, dan doen zij dat in het bewustzijn, dat anders de deur zou werden opengezet voor den burgeroorlog, den strijd van allen tegen allen. Dat het besef van de noodzakelijkheid om Witte te steunen veld wint, is zeker een gunstig verschijnsel. Maar men moet daarvan uitzonderen het gedeelte van het Russische rijjk, dat sedert den opstand van 1863 officieel den naam draagt van „het Weiohsel-gebied." Het was te voorzien, dat de algemeene revolutionaire beweging naar dat gebied niet alleen zou overslaan, maar ook daar eene bijzondere na tionale kleur zou aannemen. Wat reeds siuts vele maanden in Warschau, in Lodz, in Ra- dom voorviel, bewees duidelijk, dat in de gouvernementen van het Weiohsel-gebied de nationaai-Poolsche geest van verzet zich veel sterker accentueerde, dan de hoop op het verkrijgen van een aandeel in de alge meene politieke rechten, waarom in Rusland de strijd wordt gevoerd. In de groote in- dustrieele centra van Russisch Polen was de verbittering van de straatgevechten grooter, de woede en de wreedheid der kozakken woester Dit kwam omdat de nationale ver vreemding de stemming verbitterde. Hoe meer de Russische overheid er naar streefde, do nationale aspiratiën gewelddadig te ver stikken, des te hardnekkiger zijn deze onder de heerschappij van de nagaika voortgewoe kerd. Zoo heeft tegelijk met de uitbarsting van de staatkundige beweging in Rus land, de nationale beweging in Russisch Po len hartstochtelijk het hoofd opgestoken. Do Poolsche deputatiën, die naar Petersburg gingen, hadden vooral nationale concessiën op het oog. Het wao hun niet slechts te doen om de conoessiën, die aan de Polen tegelijk met de geheel© Russische bevolking werden gedaan, voor de Polen stond de nationale kwestie op deu voorgrond. Maar juist deze was iu Petersburg het kruidje-roer-mijf-niet, en met bijzonderen nadruk, daarbij blijk baar speciaal doelende op Russisch Polen, gewaagde het laatste manifest van den Czaar van de onaantastbare eenheid van het Russische rijk. Russisch Polen is in den loop van dit jaar het onderwerp geweest van verschillende re- geeringsiraatregelen. Zoo hebben de ukasen van 17 April en van 9 Mei verbete ring gebracht in den toestand, wat aangaat de uitoefening van den katho lieken eeredienst, het eigendomsrecht en het gebruik van de volkstaal. Maar daar mee werd niet aangeroerd wat den Polen het naast aan het hart ligt. Men beloofde den Polen zemstwo's en gemeentelijke hervormin gen. Ook werd uitzicht gegeven, dat het Woichse1-gebied zijne vertegenwoordigers zou hebben m de rijksdoema. Maar het tijdstip, waarop die beloften zullen worden verwezen lijkt, slaat aangeteekend op den Griokschen kalender. De stakingsbeweging, die op het voetspooi van Petersburg weder het hoofd opstak, deed nieuwe onlusten uitbarsten, die de aanleiding waren, dat do staat van beleg werd afgekondigd eerst te Warschau en te Lodz, om later uitgebreid te worden over bet geheele gebied. De spanning was dus groot, toen het mani fest van 30 October verschenen, dat aan het Russische volk de belofte braobit van eene grondwet. Dat manifest werd ook in Rus sisch Polen met blijdschap begroet. Men zag ei de aankondiging in van oen nieuw tijd perk. Maar men werd weldra bibter teleur- gesteld. Er werden deputatiën naar Peters burg gezonden, om den eersten minister on der 't oog te brengen, dat de handhaving van den staat van beleg on vereen igbaai* was met do toegezegde grondwet, en om beni het programma mede te doelen van wat men iu het Woichselgebied verstaat ouder eene ge paste mate van vrijheid. Dat programma om vat, zooals bekend is, eene gausohe reeks wensohentoekenning vau zelfbestuur aan Russisoh Polen, inrichting van het leger op nat ionalen grondslag, gebruik van het Poolsch in de scholen als onderwijstaal, ter wijl de kroon oip deze weneclhen zou worden geizeti door de kroning van den Czaar als Ko ning van Polen. De deputatiën ziin echter van eene slechte reis thuis gekomen. Graaf Witte heeft hunniet al te welwil lend naar "t schijnt, medegedeeld, dat hij „in beginsel" niet ongenegen was ook het Weichselgebied te laten genie ten van de in het manifest van 30 October toegezegde hervormingen, maar dat de staat van beleg niet kon worden opgeheven, zoo lang de Polen bleven schieten op de politie agenten als cp patrijzen. Wat het door Polen verlangde zelfbestuur betreft, daaraan vieil heolomaal niet te denken. Een artikel in den Regeeringsbode beeft dit mondeling gegeven antwoord nader beves tigd. De Russische regeering zet daarin de puntjes op de i's. Zij verklaart niet in staat te zijn eene grens te trekken tusschen de separatische neigingen, die in Russisch Po len heersohen, en het denkbeeld, der autono mie van het Weiohsel-gebied, dat klaarblij kelijk ten doel heeft Russisch Polen op wet gevend en op bestuursgebied volledig van het rijk af te 9oheiden. De Poolsche gedele geerden hebben daartegenover eene verkla ring openbaar gemaakt, die inhoudt', dat zij niet denken aan afscheiding van Polen van het Russische rijk. Maar het is niet aan te nemen, dat die verklaring grooteai indruk ziaï maken op de Russische negeering, die hare weigering om naar de wensohen van de Po len te luisteren, motiveert met te zeggen, dar de Poolsche kwestie niet kan worden op gelost zonder dat het Russisohe volk daar over is gehoord. Zij verwijst dus de Polen met hunne wenschen naar de rijksdoema^ die nog moot komen, en maakt inmiddels ge bruik van de macht, die zij onder den staat van beleg bezit, om de leiders der Poolsche beweging gevangen te nemen en uit het land te zetten. Het aitikel in don Regeeringsbode komt tegen do bewering, dat vreemde staten in vloed zouden bobben uitgeoefend op de door de Russische regeering met betrekking tot Polen genomen maatregelen. Eene dergelijke verklaring is ook van Duitsohe zijde afge legd. Men kan aan die verklaringen onvoor waardelijk geloof schenken. Maar toch is het onmiskenbaar, dat de Poodsche kwestie in Rutland ook eene internationale zijde heeft. De beweging, die zich van bet Poolsche volk bemachtigd hoeft, blijft niet beperkt binnen de grenzen van wat men in Rusland betitelt als het Weichsel gebied, maar vindt een machtigen weerklank bij de stambroeders, die hot Oostenrijksche Galicie en het Prui sisch Posen bewonen. Dat is zelfs niet de minst ernstige zijde van het Poolsche vraag stuk, dat mot de verdeelinig van het oude koninkrijk Polen aan het einde der 18e eeuw1 niet is afgestorven, maar waarin nu plotse ling weer een nieuw loven komt'. Luxemburg. Kadee1 Hoheiiburtj, 22 Nov. Heden na middag heeft hier de plechtige eedsaflegging van groothertog Wilhelm van Luxemburg op de grondwet plaats gehad, in tegenwoordig heid van minister Eyschen, den minister van financiën Montgenast, eene deputatie vat de Kamer en de hofhouding. België. Brussel, 22 Nov. De plechtige begrafenis van den grdaf van Vlaanderen, heeft heden plaats gehad. Zij werd bijgewoond door eene zeer groote menigte. De schutterij en het leger verrichtten den eeredienst. Prins Al- bert, de zoon van den overledene, volgden den lijkwagen. De Koning, prins Wilhelm van Hohenzollern en de kroonprins van Ru- menië zaten in het eerste rijtuig. Na den lijkdienst in de St. Gudulekerk ging de stoet, te midden van eene groote menigte, die eene plechtige stilte in acht nam, naar Laeken, waar de lijkkist werd bij gezet in den koninklijken grafkelder. Frankrijk, Parijs22 Nov. De Koning van Portugal is heden hier aangekomen en brachb een bezoek aan pres.dent Loubet op lietj Elysée. Het onderhoud duurde 25 minuten. De Koning werd door de menigte zeer toe gejuicht. Aan liet feestmaal op het Elysée bracht, president Loubet een dronk uit op den Ko ning van Portugal. Hij verklaarde diens be zoek te beschouwen als een bewijs van die, goede betrekkingen tusschen de beide lan den en als een voorteeken van eene nauwere vr.endschap. Koning Carlos drukte in zijn antwoord de hoop uit, dat zijn bezoek zou worden be schouwd als een bewijs zijn wensch, dat| de goedie betrekkingen en de vriendschap tusschen do twee staten nog hartelijker zul len worden. Hij gaf de verzekering van zijne1 oprechte vriendschap en dronk op het met/ Portugal bevriende Frankrijk. Uit Montélimar is te Parijs bericht ont vangen, naar 't schijnt afkomstig uit den kring der verwanten van president Loubet, dat hij zich candidaat zal laten stellen voor oen nieuw mandaat als president der repu bliek. Tot dusver werd algemeen aangenomen dat president Loubet geen nieuw mandaat wenschte. Het bericht is geheel nieuw, en de pers heeft nog geen gelegenheid gehad zich er over uit te laten, veel minder de politieke partijen om hunne houding te bepalen. In het Elysée wordt het bericht uit Mon télimar over Loubet's plan, om «ene candi- datuur aan te nemen voor een nieuw man daat als president, ongegrond verklaard. Het denkbeeld, dat Loubet voor de tweede maal als president zal optreden, verdwijnt dus even snel weer als het is opgekomen. Do senator Clemenceau klaagt in de Aurore over do betreurenswaardige verdeeld heid, die onder, de republikeinen heerseht, met het oog op de in de maand Januari plaats hebbende verkiezing van den presi dent der republiek, en zegt, dat de aanhan ger? van de monarchie en van het clerica- lisme zich dat ten nutte willen maken. Met duidelijke zinspeling op den president van de Kamer Doumer, waarschuwt C.emenoeau voor een „Boulanger in burgerkleeren" en stelt voor, dat de republikeinen van de Kamer en van don Senaat zonder verschil van partijschakeering eene gemeenschappe lijke vergadering zullen houden om het eens te worden over een enkelen, werkelijk repu- blikeinschen candidaat. Do senaat heeft de beide eerste artikelen van liet wetsontwerp tob regeling van de scheiding van Kerk en Staat aangenomen. Het eerste artikel luidt: De ropubli k verzekert de gewetensvrijheid. Zij waarborgt de vrije uitoefening van de eerediensten on der de hier bereids in het belang van ie openbare orde bepaalde beperkingen. Heb tweede artikel bepaald, dat de re publiek geen enkelen eeredienst erkent, sa- la rieert of subsidieert. Een amendement om de begrooting van eeredienst als dienst van den staat te be houden ,werd verworpen met 178 tegen ilO stemmen. Engeland. De Birmingham Poet bericht, dat de heer Jozef Chamberlain in eene rede, die hij on langs hield in eene nieb openbare vergade ring heeft gezegd„Als mij gevraagd werd wanneer de regeering zal bijeenkomen om het parlement te ontbinden, dan zou ik zeg gen op 15 Februari a a. s." Dat is in tusschen door een nieuwsagent schap weer tegengesproken met de opmer king, dat de lieer Chamberlain evenmin weet, wanneer het parlement zal bijeenkomen, als wanneer het zal worden ontbonden. Spanje. De Imparicial bevestigt, dat er in de ko ninklijke familie niets bekend is van een huwelijksplan van den Koning. Het noemen van verschillende prinsessen, die in aanmer king zouden komen, steunde op bloote ver moedens. De Koning, die op zijne terugreis nog een korten tijd te Parijs heeft vertoefd en met president Loubet heeft gejaagd, is Dinsdag middag om 12.15 huiswaarts gegaan. Rusland. Petersburg, 22 Nov. (Petersburgsch tele graaf agentschap). De op 9 November uitge vaardigde keizerlijke ukase betreffende de verlenging van den termijn van het wissel protest recht, is thans ook uitgebreid tot het Weichsel -gou v ornement. Petetsburg, '22 Nov. De ministers van oor log en van marine wonen alle vergader» ageu bij, die bijna dagelijks hier gehouden wor I:-p onder voorzitterschap van graaf Witte en 'eens in do week te Zarskoje Se'3, onder viorzitterschap van den Keizer. Petersburg22 Nov. De klein© staat vaiiu beleg is in de gouvernementen Tscieraigow, Tambow, Pensa, Koersk en in verschillende districten van het gouvernement Saratow, benevens in de stad van dien naam afgekon digd. D© commandant van <te vesting Svta- borg, generaal Kaygodorow, is vervangen door generaal Liayming. Moskou, 22 Nov. Het congres der zemstwo's en stadsdoema's besloot tot behandeling varu die volgend© motie: Het congres verklaart zich soiidlair met het manifest van 30 Oct. Als het eenige middel om aan het negeeriugs- gezag de ondersteuning' van de vertegenwoor digers van het land te verzekeren, "beschouwt bet congres do toekenning van het algemeen kiesrecht voor de rijksdoema, en het verleenen van constibueerende bevoegdheid aan de eer ste rijksdoema, reu einde door haar, onder goedlkeoiring vaiiu den Czaar, die grondwet en andere hervormingen te doen vaststellen. Veertig sprekers rijn nog ingeschreven. Tweede telegram. In liet debat over deze motie, dat in eene avondzitting werd voortgezet, dienden 27 sprekers amendemen ten in. Het bureau trok hierop de motie in, met het voornemen haar morgen in ge wijzigden vorm aan stemming te onderwerpen. De beraad&laginglen op het oongnes van de zemstwo's en doeona-'s te Moskou kenmerken zich over 't geheel door een kalmen toon. Bij de voortgezette beraadslaging over de houding, die men tegenover de regeering en ir. 't bi joon der tegenover graaf Witte moest aannemen, stelden de vertegenwoordigers van Saratow en Tschernigow voor, vertrou wen te betuigen in de regeering, op voor waarde dat deze een grondwetgevende ver gadering bijeenriep. De vertegenwoordiger van Orel wilde als voorwaarde stellen, dab de uitzonderingswetten afgeschaft moesten worden. Prins Troebetskoi (uit Kiew) zeide, dat als het congres geen steun verleende aan de regoering, de schijn opgewekt zou worc'en, dab men ontevreden was over het manifest van 30 October. Allen moesten zich, inte gendeel, op dat manifest beroepen; anders zou er een schrikbewind kunnen komen. Hij stelde voor, de regeering te vragen eene oom missie te vormen uit vertegenwoordigers van de zemstwo's, de steden en de hoogescholen, om eene kieswet voor de doeana uit te wer ken. De vertegenwoordiger van Kazan zeide, dat die bevolking togen een oonstitueerende vergadering was. Een der vertegenwoordi gers uit Petersburg wilde de bijeenkomst van de doema afwachtende vertegenwoor diger van Novgorod en anderen vielen hem bij. De vergadering werd daarop verdaagd. Eene deputatie van den. typografenbond, die graaf Witte kwam vragen om spoedige afkondiging van die nieuwe perswet, beeft van hem tot antwoord! gekregen, dat de pers wet gereed was maar zijne goedkeuring niet had gevonden, omdat zij oe oude org'anen der censuur liet bestaan. Graaf Witte liet daarop den ontwerper van de wet. Kobeko, lij zioh komen, die o. a. do censuur van de geillustreerde blaoen noodig verklaarde. Tot groote verbazing van dezen verklaarde Witte, dat hij eene onlangs verschenen caricatuutr, aio hein als koorddanser voorstelt met eene 38 DOOR VIRGINIE LOVELING. Lucette was heel duizelig van het vcnio- mene, zij hield de twee duimen achter l.are ooreti, de vingers op hare slapen drukkend, deu mond open, de oogen naar omh 'ig „Ho, ho, ho!" zei ze langzaam, te? tep- funt van verbazen, als uit een droocut waakt. Eerst heel ernstig, slechts half in grijpend. Allengs ontspanden zich hare trek ken. een glimlach liep er over. ik wist het wel, dat hij niet schu'üig kon wezen ik wist het wel!" riep ze geest driftig. „hoe had ik hem anders zoo lief, zoo lief gehad! Helen©, ik kon hem niet verge ten, ik zou er vau gestorven zijn!" ver zee er ne zij, welmeenend eèn© onwaarheid -pre kend in de overdrevenheid van hare vre i?d. Zij* liep naar boven, zij liet hare zusier aan de andere huisgenooten het heugei.jk bericht mededeelen. En op hare kamer, vroeger die van Euphe- mie, de kamer met het bloemtapijt, de ge bloemde gordijnen en den gebloemden yed- •'oorhang, die wel iets van een lusthof .iad' en er haar in deze opgewekte stemming e- paald als oen voorkwam, zat zij neder voor cin ebbenhouten schrijftafeltje. Uit d© Iwd® baalde zij een lichtlila blad briefpapier en een gelijken omslag, keurig, glimmend en geparfumeerd, van d'e dingetjes, welke ern st ge lieden naïef belachelijk voorkomen, doch waarop jonge meisjes zeer gesteld z'ju Je t'aime, je t'aime, reviens!' schreef -j aan Connehaye. Of hij kwam. de gelukkige! Hun geleden smart was reeds vergeten; de dagelijks-:''© omgang werd dezelfde, doch met verdubbeld genot, met grooter vertrouwen en meer vol komen vertrouwelijkheid, nu hunne liefde zulk een gevaarvolle vuurproef had onder staan. „Maar waarom toch niet gesprok© i v:oeg mijnheer Slock bevreemd, „waarom uwe verhouding tot die dames niet veropen baardhet was immers uwe schuld u'ei, zoo er, nu ja... zoo er iets in de familie be- slo-nd, wat... gij het liefst had andei's .©- wild." „Ik wist niet, van wat ik beticht werd," sprak Connehaye, die aan 't bezoek der da mes dacht en om niet9 ter wereld zich zol- ven er toe had kunnen brengen de bekente nis te doen dat hij een gierigen aard bezat en vermoedde voor een vrek door te gaan. „Allons done!" hernam Slock do schouders ophalend, „onder mannen mogen we daar wel ovc.r praten, welnu, ge moest toch over- tu'gd zijn, dat uwe bestendige bezoeken bij een jong meisje de aandacht trekken eu op spraak geven zouden." „Op mijne eer en mijn geweten," ant- woorddo Connèhaye, de rechterhand op zijn hart, leggend, „ik heb het nooit gedacht." En het was waar, hoe vreemd het ook, mag voorkomen: de zuiverheid van zijn han del, d© grootheid zijner toewijding zoIvq haddeu hem de zaak van een eenzijdig standpunt doen beschouwenen in zijne vrees, dat zijn deftig© naam, dat hij als baukbestuurder door de nauwe betrekking met. den beruchten dief zou verdacht wo - den, had die eene bekommernis Hos over 't hoofd doen zien, zelfs de goede faam zijner nicht, van welker eer hij zoo jaloer-cii waal Hij had mevrouw Thabor den naam vau haren eersten echtgenoot, van de Kapel '<i doen aannemen, en Malvina, die dochter van zijne zuster, ja, maar ook de dochter van den schriftvervaJsch&r, deu openbaar ge schandvlekte hare onbescheidenheid vreo- zciid verboden hem „oom" ten noemoi m het bijzijn van om liet even wie, of ooui. te noemen °P haar brieven. En daar lieb werk der menschen vaak slechts van halfhe den is samengesteld, de helderste blik soms door nevelvlekken wordt verduisterd, liet. liefderijkste hart in enkele opzichten falend aan goedheid te kort schiet, zoo had mijn heer Connehaye, zijn eigen inhalig karak' heldhaftig overwinnend, zijn beurs ter bo- schikking zijne rten onrecht© on teerde var- wanten stellend, aan doze ongewone mild heid het dagelijksch. brood uitdeelend, aan het jonge meisje het andere het even noodi- ge op hare jaren, het brood der wederzijd sclio liefde onwetend gruwzaam ontzegd. Eu zij had hem bedrogen in zijne we [bedoelende doch dwaze waakzaamheid en uitsluiting van alle menschen verkeer, indien het bedrog mag hoe ten, als twoc harten, welke de na tuur van weerskanten met vereenende mag neetkracht heeft bezield, ondanks alle hin derpalen, hun lotsbestemming verwezen ■- kend, naar malkander vliegen. De discipel va.n den apotheker was op Malvina verliefd, toen hij vermeende, dat zij als slachtoffer van een al to strengen oom want zij had hem t-ot haar vertrouwde ge maakt een treurig leven van opsluiting leid de. en hij had zich te zeen* in di» strkken, waarmede zij hem feeder overspon, vorwaxi, om nu aan terugdeinzen te denken, toon het aan 't licht kwam, dat de bewakende draak een voorzienigheid voor haar en hare moe dor uitmaakte, en zij de eenige afstamme linge van een bedrieger en een veroordec1- den d of was. Hij huwde Malvina. Mijnheer Connehaye huwde Lucette. XXX. Do balans dor vergoeding. Ruim drie jaren waren er verloopen. Het- was eeji buiige Maartsclie namiddag; verduisterende hagelvlagen, regen en sneeuwvlokken wisselden af met het helder ste blauw der lucht en de scherpste klaarte 't Was koud als in den winter met den he- vigen snijdenden wind. Lucette voelde hem niet. Zij zat op een laag zeteltje in de achterkamer van haar woning, die kamer, waarin zij eens de on heilspellende hartjes gegeten en den gereed staanden wijn niet gekregen had. Zij zat hij. een flikkerend, open kolenvuur, dat thans brandde in dien schoorsteen, waar er vroeger geen kolenvuur scheen te kunnen noch ooit te zullen branden. Eene luiermand stond naast haar, een klein, draagbaar wiegje cp den grond. Een tweejarig meisje, blondge lokt frisrh en blozend, scheurde, aan 'lo tafel staande, een stuk papier in brokjes cn deze lagen i-n een hoopje rondom haar a's madeliefjes op het groen tapijt. Lucette hield een wicht van drie weken oud op den schooteen jongen ditmaalhet lot had haar gegeven wat men „koningswensdi" noemt. Lucette zag er goed uit nog gezetter dan eertijds, oven jong schijnend, doch met. iet? zelfstandiger», iot9 moederlijks, kalms ho'H den en toch even vroolijks op het bol gelaat. Zij sloot de oogen eene wijle, ajij was ver moeid, het was een drukke dag voor haar geweest: de receptiedag. „Madame Modest© Connehaye recevra ma-rdi de 3 a 5 beures'", luidde het briefje, dab eenige dagen gelediiii aan de dames harer kennis was rondgestuurd! en talrijk waren ze opgekomen. Zooveel ban den te drukken, zooveel gelukwensohen te aanhooren, zooveel vragen te. beantwoorden, zoo vaak hetzelfde te herhalen. Het kindje was ontdaan van al zijn pracht, vrij- mocht het spartelen op den schoot zijner moeder. Van die vergunning maakte 'techter geen. gebruik, het lag omhoog te kijken, naar de jacht der wolkon, welke heb wellicht nog niet zag, ook als vermoeid en uitrustend van zijn eereten, voortreffelijk zonder schrei en uitgeoefenden, maatschappelijken beleefd- heidsplicht. Een sleutel kraakt© in 't slot, stappen kwamen de drie vier gangtrappen oploopen Connehaye trad binnen. Hij drukte een kus op het voorhoofd zijner vrouw, hief zijn oud ste, weorstribbelend kind van den grond op, stak eens zijn pi.nk in de mond van hot daar aan zuigend kleintje en vroeg benieuwd „Hoe is het afgeloopen V' „O bien. trés bien!" antwoordde Luoetto. genoeglijk-lusteloos, traag en lui. ..Ik ben naar huis komen gevlogen." zei hij verrukt. „Ik kan het- in de stad nieb meer uithouden, zo- }-\ de bureelen geslo ten zijn." Slot volgt.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1905 | | pagina 1