143.
4"* Jnargnng.
Donderdag 23 November 1905.
BUITENLAND.
1
FEUILLETON.
MIJNHEER CONNEHAYE.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
f 1.25.
1.75.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maarden roor Amersfoort
Idem franco per post••••••- i.<».
Afzonderlijke nummers0.05.
Doze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeolingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat I. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—5 regeltf 0.75.
Elke regel meerü.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tol
het herhaald advertoeren in dit Blad bij abonnement Een»
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De beweging in Russisch Polen.
De berichten der laatste dagen uit Rus
land luiden meer geruststellend. De houding,
die in Moskou werd aangenomen tegenover
de nieuwe stakingsbeweging, heeft die be
weging doen mislukken. En in de beraadsla
gingen die op het congres der zemstwo's en
doem a's te Moskou worden gevoerd, straalt
door, dat men tot het inziaht gekomen is van
het gevaar, dat voor Rusland bestaat, wan
neer men graaf Witte geen steun verleent iu
zijn moeielijken strijd tegen een dubbelen
vijand: de reactie e-enerzijlcjs, de revolutie
anderzijds. De geruchten van eenc aanstaan
de dictatuur en van de opdracht der regee-
ringsmacht aan een driemanschap, waarvan
Trepow deel zou uitmaken, zijn eene waar
schuwing voor de vrienden van ecu bedacht-
zameii vooruitgang, dat de aanhangers van
het ancien régime niets liever zouden willen
dan graaf Witte te ziein heengaan. Aan den
anderen kant hebben de leiders van de sta
kingska weging het bevel tot staking inge
trokken, maar zij hebben aangekondigd, dat
ter gelegener tijd de strijd op nieuw zal be
ginnen Wanneer dus de liberalen zich om
graaf Witte scharen, dan doen zij dat in het
bewustzijn, dat anders de deur zou werden
opengezet voor den burgeroorlog, den strijd
van allen tegen allen. Dat het besef van de
noodzakelijkheid om Witte te steunen veld
wint, is zeker een gunstig verschijnsel.
Maar men moet daarvan uitzonderen het
gedeelte van het Russische rijjk, dat sedert
den opstand van 1863 officieel den naam
draagt van „het Weiohsel-gebied." Het was
te voorzien, dat de algemeene revolutionaire
beweging naar dat gebied niet alleen zou
overslaan, maar ook daar eene bijzondere na
tionale kleur zou aannemen. Wat reeds siuts
vele maanden in Warschau, in Lodz, in Ra-
dom voorviel, bewees duidelijk, dat in de
gouvernementen van het Weiohsel-gebied de
nationaai-Poolsche geest van verzet zich
veel sterker accentueerde, dan de hoop op
het verkrijgen van een aandeel in de alge
meene politieke rechten, waarom in Rusland
de strijd wordt gevoerd. In de groote in-
dustrieele centra van Russisch Polen was de
verbittering van de straatgevechten grooter,
de woede en de wreedheid der kozakken
woester Dit kwam omdat de nationale ver
vreemding de stemming verbitterde. Hoe
meer de Russische overheid er naar streefde,
do nationale aspiratiën gewelddadig te ver
stikken, des te hardnekkiger zijn deze onder
de heerschappij van de nagaika voortgewoe
kerd. Zoo heeft tegelijk met de uitbarsting
van de staatkundige beweging in Rus
land, de nationale beweging in Russisch Po
len hartstochtelijk het hoofd opgestoken. Do
Poolsche deputatiën, die naar Petersburg
gingen, hadden vooral nationale concessiën
op het oog. Het wao hun niet slechts te doen
om de conoessiën, die aan de Polen tegelijk
met de geheel© Russische bevolking werden
gedaan, voor de Polen stond de nationale
kwestie op deu voorgrond. Maar juist deze
was iu Petersburg het kruidje-roer-mijf-niet,
en met bijzonderen nadruk, daarbij blijk
baar speciaal doelende op Russisch Polen,
gewaagde het laatste manifest van den
Czaar van de onaantastbare eenheid van het
Russische rijk.
Russisch Polen is in den loop van dit jaar
het onderwerp geweest van verschillende re-
geeringsiraatregelen. Zoo hebben de ukasen
van 17 April en van 9 Mei verbete
ring gebracht in den toestand, wat
aangaat de uitoefening van den katho
lieken eeredienst, het eigendomsrecht
en het gebruik van de volkstaal. Maar daar
mee werd niet aangeroerd wat den Polen het
naast aan het hart ligt. Men beloofde den
Polen zemstwo's en gemeentelijke hervormin
gen. Ook werd uitzicht gegeven, dat het
Woichse1-gebied zijne vertegenwoordigers zou
hebben m de rijksdoema. Maar het tijdstip,
waarop die beloften zullen worden verwezen
lijkt, slaat aangeteekend op den Griokschen
kalender. De stakingsbeweging, die op het
voetspooi van Petersburg weder het hoofd
opstak, deed nieuwe onlusten uitbarsten, die
de aanleiding waren, dat do staat van beleg
werd afgekondigd eerst te Warschau en te
Lodz, om later uitgebreid te worden over
bet geheele gebied.
De spanning was dus groot, toen het mani
fest van 30 October verschenen, dat aan het
Russische volk de belofte braobit van eene
grondwet. Dat manifest werd ook in Rus
sisch Polen met blijdschap begroet. Men zag
ei de aankondiging in van oen nieuw tijd
perk. Maar men werd weldra bibter teleur-
gesteld. Er werden deputatiën naar Peters
burg gezonden, om den eersten minister on
der 't oog te brengen, dat de handhaving
van den staat van beleg on vereen igbaai* was
met do toegezegde grondwet, en om beni het
programma mede te doelen van wat men iu
het Woichselgebied verstaat ouder eene ge
paste mate van vrijheid. Dat programma om
vat, zooals bekend is, eene gausohe reeks
wensohentoekenning vau zelfbestuur aan
Russisoh Polen, inrichting van het leger op
nat ionalen grondslag, gebruik van het
Poolsch in de scholen als onderwijstaal, ter
wijl de kroon oip deze weneclhen zou worden
geizeti door de kroning van den Czaar als Ko
ning van Polen. De deputatiën ziin echter
van eene slechte reis thuis gekomen. Graaf
Witte heeft hunniet al te welwil
lend naar "t schijnt, medegedeeld, dat
hij „in beginsel" niet ongenegen was
ook het Weichselgebied te laten genie
ten van de in het manifest van 30 October
toegezegde hervormingen, maar dat de staat
van beleg niet kon worden opgeheven, zoo
lang de Polen bleven schieten op de politie
agenten als cp patrijzen. Wat het door Polen
verlangde zelfbestuur betreft, daaraan vieil
heolomaal niet te denken.
Een artikel in den Regeeringsbode beeft dit
mondeling gegeven antwoord nader beves
tigd. De Russische regeering zet daarin de
puntjes op de i's. Zij verklaart niet in staat
te zijn eene grens te trekken tusschen de
separatische neigingen, die in Russisch Po
len heersohen, en het denkbeeld, der autono
mie van het Weiohsel-gebied, dat klaarblij
kelijk ten doel heeft Russisch Polen op wet
gevend en op bestuursgebied volledig van
het rijk af te 9oheiden. De Poolsche gedele
geerden hebben daartegenover eene verkla
ring openbaar gemaakt, die inhoudt', dat zij
niet denken aan afscheiding van Polen van
het Russische rijk. Maar het is niet aan te
nemen, dat die verklaring grooteai indruk
ziaï maken op de Russische negeering, die hare
weigering om naar de wensohen van de Po
len te luisteren, motiveert met te zeggen,
dar de Poolsche kwestie niet kan worden op
gelost zonder dat het Russisohe volk daar
over is gehoord. Zij verwijst dus de Polen
met hunne wenschen naar de rijksdoema^ die
nog moot komen, en maakt inmiddels ge
bruik van de macht, die zij onder den staat
van beleg bezit, om de leiders der Poolsche
beweging gevangen te nemen en uit het land
te zetten.
Het aitikel in don Regeeringsbode komt
tegen do bewering, dat vreemde staten in
vloed zouden bobben uitgeoefend op de door
de Russische regeering met betrekking tot
Polen genomen maatregelen. Eene dergelijke
verklaring is ook van Duitsohe zijde afge
legd. Men kan aan die verklaringen onvoor
waardelijk geloof schenken. Maar toch is het
onmiskenbaar, dat de Poodsche kwestie in
Rutland ook eene internationale zijde heeft.
De beweging, die zich van bet Poolsche volk
bemachtigd hoeft, blijft niet beperkt binnen
de grenzen van wat men in Rusland betitelt
als het Weichsel gebied, maar vindt een
machtigen weerklank bij de stambroeders,
die hot Oostenrijksche Galicie en het Prui
sisch Posen bewonen. Dat is zelfs niet de
minst ernstige zijde van het Poolsche vraag
stuk, dat mot de verdeelinig van het oude
koninkrijk Polen aan het einde der 18e eeuw1
niet is afgestorven, maar waarin nu plotse
ling weer een nieuw loven komt'.
Luxemburg.
Kadee1 Hoheiiburtj, 22 Nov. Heden na
middag heeft hier de plechtige eedsaflegging
van groothertog Wilhelm van Luxemburg op
de grondwet plaats gehad, in tegenwoordig
heid van minister Eyschen, den minister van
financiën Montgenast, eene deputatie vat de
Kamer en de hofhouding.
België.
Brussel, 22 Nov. De plechtige begrafenis
van den grdaf van Vlaanderen, heeft heden
plaats gehad. Zij werd bijgewoond door eene
zeer groote menigte. De schutterij en het
leger verrichtten den eeredienst. Prins Al-
bert, de zoon van den overledene, volgden
den lijkwagen. De Koning, prins Wilhelm
van Hohenzollern en de kroonprins van Ru-
menië zaten in het eerste rijtuig.
Na den lijkdienst in de St. Gudulekerk
ging de stoet, te midden van eene groote
menigte, die eene plechtige stilte in acht
nam, naar Laeken, waar de lijkkist werd bij
gezet in den koninklijken grafkelder.
Frankrijk,
Parijs22 Nov. De Koning van Portugal
is heden hier aangekomen en brachb
een bezoek aan pres.dent Loubet op lietj
Elysée. Het onderhoud duurde 25 minuten.
De Koning werd door de menigte zeer toe
gejuicht.
Aan liet feestmaal op het Elysée bracht,
president Loubet een dronk uit op den Ko
ning van Portugal. Hij verklaarde diens be
zoek te beschouwen als een bewijs van die,
goede betrekkingen tusschen de beide lan
den en als een voorteeken van eene nauwere
vr.endschap.
Koning Carlos drukte in zijn antwoord
de hoop uit, dat zijn bezoek zou worden be
schouwd als een bewijs zijn wensch, dat|
de goedie betrekkingen en de vriendschap
tusschen do twee staten nog hartelijker zul
len worden. Hij gaf de verzekering van zijne1
oprechte vriendschap en dronk op het met/
Portugal bevriende Frankrijk.
Uit Montélimar is te Parijs bericht ont
vangen, naar 't schijnt afkomstig uit den
kring der verwanten van president Loubet,
dat hij zich candidaat zal laten stellen voor
oen nieuw mandaat als president der repu
bliek. Tot dusver werd algemeen aangenomen
dat president Loubet geen nieuw mandaat
wenschte. Het bericht is geheel nieuw, en de
pers heeft nog geen gelegenheid gehad zich
er over uit te laten, veel minder de politieke
partijen om hunne houding te bepalen.
In het Elysée wordt het bericht uit Mon
télimar over Loubet's plan, om «ene candi-
datuur aan te nemen voor een nieuw man
daat als president, ongegrond verklaard. Het
denkbeeld, dat Loubet voor de tweede maal
als president zal optreden, verdwijnt dus even
snel weer als het is opgekomen.
Do senator Clemenceau klaagt in de
Aurore over do betreurenswaardige verdeeld
heid, die onder, de republikeinen heerseht,
met het oog op de in de maand Januari
plaats hebbende verkiezing van den presi
dent der republiek, en zegt, dat de aanhan
ger? van de monarchie en van het clerica-
lisme zich dat ten nutte willen maken. Met
duidelijke zinspeling op den president van
de Kamer Doumer, waarschuwt C.emenoeau
voor een „Boulanger in burgerkleeren" en
stelt voor, dat de republikeinen van de
Kamer en van don Senaat zonder verschil
van partijschakeering eene gemeenschappe
lijke vergadering zullen houden om het eens
te worden over een enkelen, werkelijk repu-
blikeinschen candidaat.
Do senaat heeft de beide eerste artikelen
van liet wetsontwerp tob regeling van de
scheiding van Kerk en Staat aangenomen.
Het eerste artikel luidt: De ropubli k
verzekert de gewetensvrijheid. Zij waarborgt
de vrije uitoefening van de eerediensten on
der de hier bereids in het belang van ie
openbare orde bepaalde beperkingen.
Heb tweede artikel bepaald, dat de re
publiek geen enkelen eeredienst erkent, sa-
la rieert of subsidieert.
Een amendement om de begrooting van
eeredienst als dienst van den staat te be
houden ,werd verworpen met 178 tegen ilO
stemmen.
Engeland.
De Birmingham Poet bericht, dat de heer
Jozef Chamberlain in eene rede, die hij on
langs hield in eene nieb openbare vergade
ring heeft gezegd„Als mij gevraagd werd
wanneer de regeering zal bijeenkomen om
het parlement te ontbinden, dan zou ik zeg
gen op 15 Februari a a. s."
Dat is in tusschen door een nieuwsagent
schap weer tegengesproken met de opmer
king, dat de lieer Chamberlain evenmin weet,
wanneer het parlement zal bijeenkomen, als
wanneer het zal worden ontbonden.
Spanje.
De Imparicial bevestigt, dat er in de ko
ninklijke familie niets bekend is van een
huwelijksplan van den Koning. Het noemen
van verschillende prinsessen, die in aanmer
king zouden komen, steunde op bloote ver
moedens.
De Koning, die op zijne terugreis nog een
korten tijd te Parijs heeft vertoefd en met
president Loubet heeft gejaagd, is Dinsdag
middag om 12.15 huiswaarts gegaan.
Rusland.
Petersburg, 22 Nov. (Petersburgsch tele
graaf agentschap). De op 9 November uitge
vaardigde keizerlijke ukase betreffende de
verlenging van den termijn van het wissel
protest recht, is thans ook uitgebreid tot het
Weichsel -gou v ornement.
Petetsburg, '22 Nov. De ministers van oor
log en van marine wonen alle vergader» ageu
bij, die bijna dagelijks hier gehouden wor I:-p
onder voorzitterschap van graaf Witte en
'eens in do week te Zarskoje Se'3, onder
viorzitterschap van den Keizer.
Petersburg22 Nov. De klein© staat vaiiu
beleg is in de gouvernementen Tscieraigow,
Tambow, Pensa, Koersk en in verschillende
districten van het gouvernement Saratow,
benevens in de stad van dien naam afgekon
digd. D© commandant van <te vesting Svta-
borg, generaal Kaygodorow, is vervangen door
generaal Liayming.
Moskou, 22 Nov. Het congres der zemstwo's
en stadsdoema's besloot tot behandeling varu
die volgend© motie: Het congres verklaart
zich soiidlair met het manifest van 30 Oct.
Als het eenige middel om aan het negeeriugs-
gezag de ondersteuning' van de vertegenwoor
digers van het land te verzekeren, "beschouwt
bet congres do toekenning van het algemeen
kiesrecht voor de rijksdoema, en het verleenen
van constibueerende bevoegdheid aan de eer
ste rijksdoema, reu einde door haar, onder
goedlkeoiring vaiiu den Czaar, die grondwet en
andere hervormingen te doen vaststellen.
Veertig sprekers rijn nog ingeschreven.
Tweede telegram. In liet debat over
deze motie, dat in eene avondzitting werd
voortgezet, dienden 27 sprekers amendemen
ten in.
Het bureau trok hierop de motie in, met
het voornemen haar morgen in ge wijzigden
vorm aan stemming te onderwerpen.
De beraad&laginglen op het oongnes van de
zemstwo's en doeona-'s te Moskou kenmerken
zich over 't geheel door een kalmen toon.
Bij de voortgezette beraadslaging over de
houding, die men tegenover de regeering en
ir. 't bi joon der tegenover graaf Witte moest
aannemen, stelden de vertegenwoordigers
van Saratow en Tschernigow voor, vertrou
wen te betuigen in de regeering, op voor
waarde dat deze een grondwetgevende ver
gadering bijeenriep. De vertegenwoordiger
van Orel wilde als voorwaarde stellen, dab
de uitzonderingswetten afgeschaft moesten
worden.
Prins Troebetskoi (uit Kiew) zeide, dat
als het congres geen steun verleende aan de
regoering, de schijn opgewekt zou worc'en,
dab men ontevreden was over het manifest
van 30 October. Allen moesten zich, inte
gendeel, op dat manifest beroepen; anders
zou er een schrikbewind kunnen komen. Hij
stelde voor, de regeering te vragen eene oom
missie te vormen uit vertegenwoordigers van
de zemstwo's, de steden en de hoogescholen,
om eene kieswet voor de doeana uit te wer
ken.
De vertegenwoordiger van Kazan zeide,
dat die bevolking togen een oonstitueerende
vergadering was. Een der vertegenwoordi
gers uit Petersburg wilde de bijeenkomst
van de doema afwachtende vertegenwoor
diger van Novgorod en anderen vielen hem
bij. De vergadering werd daarop verdaagd.
Eene deputatie van den. typografenbond,
die graaf Witte kwam vragen om spoedige
afkondiging van die nieuwe perswet, beeft
van hem tot antwoord! gekregen, dat de pers
wet gereed was maar zijne goedkeuring niet
had gevonden, omdat zij oe oude org'anen
der censuur liet bestaan. Graaf Witte liet
daarop den ontwerper van de wet. Kobeko,
lij zioh komen, die o. a. do censuur van de
geillustreerde blaoen noodig verklaarde. Tot
groote verbazing van dezen verklaarde Witte,
dat hij eene onlangs verschenen caricatuutr,
aio hein als koorddanser voorstelt met eene
38 DOOR
VIRGINIE LOVELING.
Lucette was heel duizelig van het vcnio-
mene, zij hield de twee duimen achter l.are
ooreti, de vingers op hare slapen drukkend,
deu mond open, de oogen naar omh 'ig
„Ho, ho, ho!" zei ze langzaam, te? tep-
funt van verbazen, als uit een droocut
waakt. Eerst heel ernstig, slechts half in
grijpend. Allengs ontspanden zich hare trek
ken. een glimlach liep er over.
ik wist het wel, dat hij niet schu'üig
kon wezen ik wist het wel!" riep ze geest
driftig. „hoe had ik hem anders zoo lief, zoo
lief gehad! Helen©, ik kon hem niet verge
ten, ik zou er vau gestorven zijn!" ver zee er
ne zij, welmeenend eèn© onwaarheid -pre
kend in de overdrevenheid van hare vre i?d.
Zij* liep naar boven, zij liet hare zusier
aan de andere huisgenooten het heugei.jk
bericht mededeelen.
En op hare kamer, vroeger die van Euphe-
mie, de kamer met het bloemtapijt, de ge
bloemde gordijnen en den gebloemden yed-
•'oorhang, die wel iets van een lusthof .iad'
en er haar in deze opgewekte stemming e-
paald als oen voorkwam, zat zij neder voor
cin ebbenhouten schrijftafeltje. Uit d© Iwd®
baalde zij een lichtlila blad briefpapier en
een gelijken omslag, keurig, glimmend en
geparfumeerd, van d'e dingetjes, welke ern
st ge lieden naïef belachelijk voorkomen,
doch waarop jonge meisjes zeer gesteld z'ju
Je t'aime, je t'aime, reviens!' schreef -j
aan Connehaye.
Of hij kwam. de gelukkige! Hun geleden
smart was reeds vergeten; de dagelijks-:''©
omgang werd dezelfde, doch met verdubbeld
genot, met grooter vertrouwen en meer vol
komen vertrouwelijkheid, nu hunne liefde
zulk een gevaarvolle vuurproef had onder
staan.
„Maar waarom toch niet gesprok© i
v:oeg mijnheer Slock bevreemd, „waarom
uwe verhouding tot die dames niet veropen
baardhet was immers uwe schuld u'ei,
zoo er, nu ja... zoo er iets in de familie be-
slo-nd, wat... gij het liefst had andei's .©-
wild."
„Ik wist niet, van wat ik beticht werd,"
sprak Connehaye, die aan 't bezoek der da
mes dacht en om niet9 ter wereld zich zol-
ven er toe had kunnen brengen de bekente
nis te doen dat hij een gierigen aard bezat
en vermoedde voor een vrek door te gaan.
„Allons done!" hernam Slock do schouders
ophalend, „onder mannen mogen we daar
wel ovc.r praten, welnu, ge moest toch over-
tu'gd zijn, dat uwe bestendige bezoeken bij
een jong meisje de aandacht trekken eu op
spraak geven zouden."
„Op mijne eer en mijn geweten," ant-
woorddo Connèhaye, de rechterhand op zijn
hart, leggend, „ik heb het nooit gedacht."
En het was waar, hoe vreemd het ook,
mag voorkomen: de zuiverheid van zijn han
del, d© grootheid zijner toewijding zoIvq
haddeu hem de zaak van een eenzijdig
standpunt doen beschouwenen in zijne
vrees, dat zijn deftig© naam, dat hij als
baukbestuurder door de nauwe betrekking
met. den beruchten dief zou verdacht wo -
den, had die eene bekommernis Hos
over 't hoofd doen zien, zelfs de goede faam
zijner nicht, van welker eer hij zoo jaloer-cii
waal
Hij had mevrouw Thabor den naam vau
haren eersten echtgenoot, van de Kapel '<i
doen aannemen, en Malvina, die dochter van
zijne zuster, ja, maar ook de dochter van
den schriftvervaJsch&r, deu openbaar ge
schandvlekte hare onbescheidenheid vreo-
zciid verboden hem „oom" ten noemoi
m het bijzijn van om liet even wie, of ooui.
te noemen °P haar brieven. En daar lieb
werk der menschen vaak slechts van halfhe
den is samengesteld, de helderste blik soms
door nevelvlekken wordt verduisterd, liet.
liefderijkste hart in enkele opzichten falend
aan goedheid te kort schiet, zoo had mijn
heer Connehaye, zijn eigen inhalig karak'
heldhaftig overwinnend, zijn beurs ter bo-
schikking zijne rten onrecht© on teerde var-
wanten stellend, aan doze ongewone mild
heid het dagelijksch. brood uitdeelend, aan
het jonge meisje het andere het even noodi-
ge op hare jaren, het brood der wederzijd
sclio liefde onwetend gruwzaam ontzegd. Eu
zij had hem bedrogen in zijne we [bedoelende
doch dwaze waakzaamheid en uitsluiting
van alle menschen verkeer, indien het bedrog
mag hoe ten, als twoc harten, welke de na
tuur van weerskanten met vereenende mag
neetkracht heeft bezield, ondanks alle hin
derpalen, hun lotsbestemming verwezen ■-
kend, naar malkander vliegen.
De discipel va.n den apotheker was op
Malvina verliefd, toen hij vermeende, dat
zij als slachtoffer van een al to strengen oom
want zij had hem t-ot haar vertrouwde ge
maakt een treurig leven van opsluiting leid
de. en hij had zich te zeen* in di» strkken,
waarmede zij hem feeder overspon, vorwaxi,
om nu aan terugdeinzen te denken, toon het
aan 't licht kwam, dat de bewakende draak
een voorzienigheid voor haar en hare moe
dor uitmaakte, en zij de eenige afstamme
linge van een bedrieger en een veroordec1-
den d of was.
Hij huwde Malvina.
Mijnheer Connehaye huwde Lucette.
XXX.
Do balans dor vergoeding.
Ruim drie jaren waren er verloopen.
Het- was eeji buiige Maartsclie namiddag;
verduisterende hagelvlagen, regen en
sneeuwvlokken wisselden af met het helder
ste blauw der lucht en de scherpste klaarte
't Was koud als in den winter met den he-
vigen snijdenden wind.
Lucette voelde hem niet. Zij zat op een
laag zeteltje in de achterkamer van haar
woning, die kamer, waarin zij eens de on
heilspellende hartjes gegeten en den gereed
staanden wijn niet gekregen had. Zij zat hij.
een flikkerend, open kolenvuur, dat thans
brandde in dien schoorsteen, waar er vroeger
geen kolenvuur scheen te kunnen noch ooit
te zullen branden. Eene luiermand stond
naast haar, een klein, draagbaar wiegje cp
den grond. Een tweejarig meisje, blondge
lokt frisrh en blozend, scheurde, aan 'lo
tafel staande, een stuk papier in brokjes cn
deze lagen i-n een hoopje rondom haar a's
madeliefjes op het groen tapijt. Lucette
hield een wicht van drie weken oud op den
schooteen jongen ditmaalhet lot had
haar gegeven wat men „koningswensdi"
noemt.
Lucette zag er goed uit nog gezetter dan
eertijds, oven jong schijnend, doch met. iet?
zelfstandiger», iot9 moederlijks, kalms ho'H
den en toch even vroolijks op het bol gelaat.
Zij sloot de oogen eene wijle, ajij was ver
moeid, het was een drukke dag voor haar
geweest: de receptiedag. „Madame Modest©
Connehaye recevra ma-rdi de 3 a 5 beures'",
luidde het briefje, dab eenige dagen gelediiii
aan de dames harer kennis was rondgestuurd!
en talrijk waren ze opgekomen. Zooveel ban
den te drukken, zooveel gelukwensohen te
aanhooren, zooveel vragen te. beantwoorden,
zoo vaak hetzelfde te herhalen. Het kindje
was ontdaan van al zijn pracht, vrij- mocht
het spartelen op den schoot zijner moeder.
Van die vergunning maakte 'techter geen.
gebruik, het lag omhoog te kijken, naar de
jacht der wolkon, welke heb wellicht nog
niet zag, ook als vermoeid en uitrustend
van zijn eereten, voortreffelijk zonder schrei
en uitgeoefenden, maatschappelijken beleefd-
heidsplicht.
Een sleutel kraakt© in 't slot, stappen
kwamen de drie vier gangtrappen oploopen
Connehaye trad binnen. Hij drukte een kus
op het voorhoofd zijner vrouw, hief zijn oud
ste, weorstribbelend kind van den grond op,
stak eens zijn pi.nk in de mond van hot daar
aan zuigend kleintje en vroeg benieuwd
„Hoe is het afgeloopen V'
„O bien. trés bien!" antwoordde Luoetto.
genoeglijk-lusteloos, traag en lui.
..Ik ben naar huis komen gevlogen." zei
hij verrukt. „Ik kan het- in de stad nieb
meer uithouden, zo- }-\ de bureelen geslo
ten zijn."
Slot volgt.