355. Eerste blad.
5*e jaargaif.
Zaterdag 29 Juni 1907.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
LORD RADIJS.
k
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden voor Amersfoort 1.95.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentie n, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nar
morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. lntercomm Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTEHTIÊlf:
Van 15 regelsf 0.75.
Elke regel meer- 5.15.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel on bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald advorteeren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De crisis in Languedec.
Verleden Vrijdag kreeg het kabinet-Cle-
lenceau een vertuin van vertrouwen van de
Kamer met 100 stemmen meerderheid. Gis
teren heeft het weder een harden strijd om
lijn bestaan moeten voeren.
JLt was bekend, dat een nieuwe aanval
tegen de regeering word voorbereid. Met
panning zag men daarom deze zitting te-
imoet. Socialistische en radicaal-socialisti-
he leden hadden zioh den tijd ten nutte
jemaakt om op de plaats zelve bouwstoffen
e verzamelen voor hunne aanklachten tegen
iet ministerie. Van den geest, die de strij
ders bezielde, getuigt het voorstel van den
sfgevaardigde Blanc, dat luidde: „De Ka
mer, overtuigd dat de droevige gebeurtenis-
n in het Zuiden te wijten zijn aan het op
ed van den minister-preoidentbesluit
n heer Clemenceau in staat van beschul
diging te stellen."
Maar in tegenstelling tot Marcelin Al-
>crt. die, na door de menigte op het scihdld
zijn verheven, door haar in het slijk
geworpen werd, is aan Clemenceau de ge
waarwording bespaard, dat het Capdtool
ïn de Tarpejische rots naast elkaar zijn ge
legen. De strijd heeft gisteren lang geduurd,
tot het uur van middernacht, maar hij is
geëindigd met do overwinning van do regee
ring. De Kamer hoeft het votum van ver
trouwen, dat zij eene week geleden aan de
regeering had gebracht, andermaal bekrach
tigd.^
Clénienoeau heeft in het debat, van giste
ren den toon gevoerd van den drager van
het gezag. „Wij hebben te doen met den
opstand. Kunnen wij dat dulden?" riep hij
uit. „Neen, neen!" werd hem uit de ver-
radering geantwoord. D!at antwoord vindt
nen terug in het resultaat van de stem-
ning. Een deel van de radicaal-socialisten,
die ter wille van hunne kiezers de rogee-
ring afvielen, sloten zioh bij de, waar liet
tegen de regeering ging, samengaande uiter
ste partijen van rechts en links aanmaar
het oentium heeft aicih aangesloten bij de
gematigde linkerzijde en het kabinet voor
vallen behoed.
Voor do tweede maal is dus aan de re
geering het mandaat gegeven om in de oer-
ste plaats het gezag hoog te houden. Het
Zuiden moet weder loeren te gehoorzamen
aan de wet. Is het daartoe bereid, dan zal
'het geholpen worden. Als bewijs daarvan
kan de regeering de wet tegen de wijnver-
va'lsohi ng toonen, die gisteren ook door den
Senaat is aangenomen en nu dus voor af
kondiging gereed is.
Volgens de inlichtingen der regeering
neemt in het Zuiden do ontspanning der
gemoederen hand over hand toe. Daartegen
over bewijst het gisteren te Argeliers geno
men besluit, dat de on verzoen lijken den
strijd onverzwakt willen voortzetten. Waar
toe de stemming van de menigte neigt, zal
moeten blijken uit de verdere gebeurtenis
sen. Een stemmingsbeeld geeft een brief van
den correspondent van de Külnisdhe Ztg,,
die in Montpellier zijne indnikken heeft
verzameld en die aldus weergeeft
„Men zou zioh zeer vergissen, wanneer
men uit de uiterlijke ontspanning de ge
volgtrekking wilde makendat de gemoede
ren innerlijk tot rust gekomen zijn. De re
geering kan met hare troepenmacht de ge
welddadige uitbarstingen van liartstocfliilen
onderdrukken of verstikken, aan welker aan
den dag komen hare eigen misgrepen of al
thans verruimen in de tijdige en daadwer
kelijke wegruiming van een reeds jaren du
rend geschil mede schuld hebben. Wat zij
edhter niet kan, dat is mét deszo troepen
macht oo'k aan den nood zelf on aan zijne
ooi-zaken een einde te maken. Dat is echter
de geiheele vraag, die' het beden boheersdht,
gelijk zij nog de toekomst zal bebeersadhen.
De Kamer heeft thans, om deze economi
sche hoofdkwestie op te lossen, het wetsont
werp vastgesteld, dat aan de bevolking den
krachtigen hefboom tot verbetering v.an ha
ren toestaind in de hand geeft. Hot comité
van Argeliers heeft echter reeds- verkondigd,
dat dit wetsontwerp, zooals de Kamer het
heeft vastgesteld, „volstrekt ontoereikend"
is om dezo verbetering te verkrijgen, gelijk
ook de overige beloften van Clemenceau on
toereikend zijui voor de politieke geruststel
ling van do gemoederendaarom heeft het
allo v erded igi ngs-comité 's voorgesteld de
„kalme en vreedzame beweging tot de vod-
ledige voldoening toe" voort te zetten. Waar
in deze voldoening in de hoofdzaak bestaat,
is bekendvolledig verbod van het suikeren
van den wijn en van het bereiden van do
zoogenaamde „piquettes" die het wetsont
werp nog binnen zekere grongen voor eigen
gebruik, den zoogenaaanden „vin familial"
toelaatverhooging van don dóór het wets
ontwerp tot 65 frs. beperkten accijns op do
suiker tot eene zoodanige prijsverhoogingdat
de bereiding van suikerwijn de productie
kosten van den natuurwijn bereikt, en ver
scherping van de controle op den verkoop
van suiker en glucose tot een nog geringer
bedrag dan de door het wetsontwerp be
paalde hoeveelheid van 25 KG.
Het wordt nu als zeker beschouwd, dat
de wijnbouwers van het Aude-departement,
die met sommige deelen van de Pyrenees
Orient ales met de ongunstigste omstandig
heden voor den wijnbouw hebben te strijden,
hun comité van Argeliers zullen volgen.
Daarentegen heb ik hier in Montpellier lioo-
tfen verzekeren, dat de wijnbouwers van
Hérault met de nieuwe wet op eene ver
hooging van den verkoopprijs vau hunne wij
nen tot minstens 18 frs. rekenen, waarmee
zij een voldoenden prijs zouden krijgen om te
kunnen bestaan en de geleidelijke verbete
ring ten goede af te wachten. Nog beter is
het deel van de Pyrenees Orientates er aan
toe, dat do zoogenaamde Muscaatwijnen, des
sertwijnen met hoog alkoholgehalte produ
ceert.
De economische zijde vermengt zioh
dus hier met de politieke zijde in de vraag
of het comité van Argeliers ook in deze
departementen, zooals tot dusver, voor de
voortzetting van den strijd den noodigen
steun vindt, of de drie met inbegrip van
liet wijnbouwende gedeelte van Gard de
vier departementen ook nadat de wet is aan
genomen, nog verder solidair zullen blijven
in de beweging. Dat zal voornamelijk hier
van afhangen, wat de uitwerking van de
wet zal zijn."
België.
De Kamer heeft bij do stemming over het.
eerste artikel van een wetsontwerp tot rege
ling van de taalkwestie een voorset aange
nomen bepalende dat, te rekenen van 1 Juli
1908, voor de toelating tot de rijksuniversi
teit hot volgende voorschrift zal golden Do
door do sta its-athenea en particulier© colle
ges der Vlaamsche provincies uitgereikte
eindexamen-diploma's moeten de mededee-
ling inhouden, dat. do leerling1 behalve on
derwijs in het Vlaamsch, Engelsch en
Duitsch, ook nog het in het Vlaamsch gege
ven onderwijs in t.wee andere vakken heeft
genoten of een in hot Vlaamsoh afgenomen
examen m dezo vakken hoeft afgelegd'. Dit
voorstel werd inet 74 tegen 70 stommen aan
genomen.
Eon voorstel van den liberalen afgevaar
digde Buyl, die een u'tzondering gemaakt
wensohto te zien voor Brussel en de in
Vlaanderen studeeronde Walen, werd ver
worpen
Men is 't er niet over eens of de uitslag
van deze stemming is toe te schrijven aan
eene vergissing of aan den toeleg van de
tegenstanders om bij do eindstemming hot
wetsontwerp te doen vallen.
Frankrijk.
Parijs, 28 Juni. In de Kanier interpel
leerde Bedouoe de regeering over de gobeur-
lenissen in het. Zuiden. De zaal was buiten
gewoon bezet.
Hij bracht de jongste gebeurtenissen in
herinnering en wees daarbij op de dictato
rial- neigingen van minister-president Cle
menceau.
Meunier verzocht de vrijlating van Mar
celin Albert, Ferroul en hunne medestan
ders in het comité van Argeliers.
Addy zeido bij de toelichting van zijne in
terpellatie, dat hij zich had afgevraagd of
er geen „agents provocateurs" in het spel
waren geweest. De troepen hadden het eerst
geschoten, de politiebeambten hadden ge
vuurd van de balcons van het stadhuis.
Minister Clemenceau ontkent dit.
Aldy, voortgaande, geeft zijn afkeuring
te kennen over de willekeurige handelingen
van de regeering.
Minister Clenic-nccau antwoordt, dat na
de door Aldy vermelde feiten eene enquête
op hare plaats zou zijn. „Ik ben steeds be
zield geweest met een verzoouenden geest,
maar or moest na het onwettige optreden
der gemeentebesturen krachtig gehandeld
wordende wet is er voor allen, ieder moet
belastinj betalen en mot de ellende onder de
bevolking van het Zuiden is het zoo erg niet
gesteldde inlagen in de spaarbanken be-
wijz i dit. Wij hebben te doen met opstand.
Kunnen wij dat dulden?"
Ilorlhaald geroep: „Neen, neen!"
Clemenceau herinnerde aan do aan mili
tairen gegeven bevelen om slechts in de uiter
ste noodzakelijkheid en eerst na de voorge
schreven sommatiën te schieten. Hoe zijn
deze bevelen ten uitvoer gebracht? De rap
porten, die ik heb ontvangen, bewijzen dat
men zioh naar mijne bevelen heeft gedra
gen.
„De kurassiers werden echter reeds bij
hun aankomst uitgejouwd en met. steenen
geworpen, hunne helmen en kurassen ge
deukt door steenworpen Do soldaten ver
zochten vuur te mogen geven, de officieren
echter weigerden hunne toestemming te ver-
leenen. Eén commandant heeft erkend, dat
zijne soldaten geschoten hebben zonder be
vel daartoe te hebben ontvangenhij is ech
ter van oordeel, dat zij in een staat van wet
tige zelfverdediging verkeerden". Daarmede
was de minister het eens. ilij rechtvaardig
de de straf, die is opgelegd aan de muiters
yan het 17e regiment. Hij verklaarde voorts,
dat do beweging in het Zuiden wordt ge
ëxploiteerd door de. reactionnairen, die den
oproerveldtocht leiden (Heftige protesten
van de rechterzijde). „-Gelukkig echter is het
land innig verknocht aan de republiek. Wij
zullen onze democratische en sociale staat
kunde voortzetten".
Clemenceau polemiseert daarna tegen
ceiiigo socialistische leden. Dezen willen ant
woorden maar worden door de meerderheid
uitgejouwd. Hij herinnerde verder aan zijn
onderhoud met Maroelin Albert. De minister
eindigt met den bewoners van het Zuiden
aan te sporen weder aan de wet te gehoor
zamen. Als de wet weer geëerbiedigd wordt,
dan zullen de troepen teruggeroepen wor
den. (Langdurige toejuichingen).
Nadat. Clemenceau zich naar zijne plaats
had begeven, kwamen vele leden hem geluk
wenschcn.
De zitting werd hierna geschorst.
Bij dc hervatting van de zittin om 9.40
waren 100 leden aanwezig. Augé ging na
rp wie do verantwoordelijkheid ru~t voor do
ernstige gebeurtenissen in het Zuiden. Ver
schillende leden stellen Clemenceau daarvoor
verantwoordelijk. Zij bezweren hem de troe
pen terug te trokken om kalmte te brengen.
Jaurès betreurt dat de staatkunde van
Clemenceau de gebeurtenissen niet heeft
voorzien Hij verwijt hem de wet niet te
hebben verzacht ton gunste van Ferroul,
zooals hij deed voor Marcelin Albert. Hij
vraagt de gevangen genomen burgers in
vrijheid te stellen. (Toejuichingen van de
uiterste linkerzijde en rechterzijde).
Brisson leest acht motiën vo Clemen
ceau aanvaardt de motie va1 Beauquier en
Modeste Leroy, waarin vertrouwen in de re
geering wordt uitgedrukt, dat zii den eer
bied voor de wet zal weten te verzekeren.
De voorrang, die bij de stemming ge
vraagd wordt voor de motie-Augc, die strekt
om de tegenstrijdigheden in de politiek dor
regeering te constateeren, wordt met 350
tegen 230 stemmen verwrpen.
Parijs, 28 Juni. De Senaat, heeft de wert
tegen knoeierijen in het wijnbedrijf in haar
geheel aangenomen.
Narhnnne, 28 Juni. In de vergadering van
de gedelegeerden der wijnbouwerscomité's te
Argeliers, die heden werd gehouden, is be
sloten als grondslag voor do federatie van
do 4 departementen aan te nemen weigering
van liet betalen van belastingen, ontslag
neming van do gemeenteraden, vrijlating van
de gevangenen.
Sfax, (Tunis), 28 Juni. Het detachement
muiters, bestaande uit 627 onderofficier©.!
en manschappen, is hier aangekomen. E~
is niets bijzondere voorgevallen.
Marcelin Albert heeft aan zich ze onder
vonden hoe snel de menigte in plaats van
„Hosanna" gaat roepen: Kruisigt hem!
Zijne makkers van het comité van Argeliers
behandelden hem als een verrader: zij dwon-
geu hem zich aan den rechter over te geven
en gaven hem op zijne reis naar de gevan
genis vier personen als bewakers moe, die
hem niet uit het oog verloren, totdat hij
achter de vleugeldeuren van het gerechtsge
bouw verdween. Een comité-lid zeido„Het
was tijd, dat Albert Argeliers verl et het
zou hem anders hier slecht zij gegaan".
Een troost voor de wisselvalligheid der me
nigte kan aan Albert het telegram van Cle
menceau verschaffen, die hem in antwoord
op zijne kennisgeving, dat hij zich gevangen
ging geven, berichtte: „Ik neem akte van
de volkomen loyauteit, waarmee gij de vrij
gegeven belofte hebt uitgevoerd. Mijnerzijds
zal ik al het mogelijke doen om bevrediging
te krijgen".
Met de verdediging van tbert heeft zich
belast de deken van de orde van advocaten
te Montpellier, mr. Melhaud.
Het comité van Argeliers had de plaatse
lijke comité's van d- vier departementen to
gen gisteren namiddag tot eene \ergadering
bijeengeroepen om den tekst va-1, te stellen
van de miniraum-eischen, die aan het parle
ment vóór het einde der zitting zullen wor
den medegedeeld. Intusschen zijn er ver
schijnselen, die er op wijzen dat do overeen
stemming vermindert. De comité'*5 van Nar-
bonne, Capestang en Baixas willeu, in tegen
stelling tot het comité van Argeliers, in geen
debat over economische kwostiën treden voor
dat de gevangenen zijn vrijgelaten
De wijnbouwersbeweging heeft tot dusver
iceds 3.200.000 frs. buiteng:wono uitgaven
gevorderd. Gedeeltelijk om dit bedrag door
bezuinigingen te dekken gedeeltelij", om an
dere redenen, heeft de regeering b<-sloten dit
maal de grootc najaarsoefeningen achterwege
te laten blijven en door plaatse'ijko oefenin
gen op lieperkto schaal te vervangen.
Engeland.
Het ïumoerige tooneel in het Lagerhuis,
waarvan gisteren ónder de telegrammen
werd gewaagd, ontstond door de woorden
van den minister Lloyd-George, dat het be
lachelijk was, dat het Hoogerhuis zou moe
ten waken tegen een revolutionair Lager
huis, dat het land ondorstebove zou willen
gooien. Alsof een Huis, dat een volk van
veertig millioen inenschen vertegenwoordigt,
zoo iets zou willen doen. Veertig millioen men-
schen, die ineens gek werden! Als men een
land in het verderf wil storten, is wetgeving
bovendien een omweg; veel gemakkelijker
s het ruzie te zoeken met een of ander land
en 250.000.000 aan een oorlog te besteden.
Dat is met zoo hoe' lang geleden gebeurd,
zonder dat het Hoogerhuis het tegenhield.
Met instemming van uw collega's! riep
de oud-minister van koloniën Lvttelton.
Het kan zijn, hernam Llovd-George,
maar op onware voorstellingen van do feiten.
Ondanks het rumoer, handhaafde Lloyd-
Georgo zijne woorden; alleen trok hij zijn
onparlementair© uitdrukking in en sprak
nu van onjuistheden.
Italië.
De Kamer heeft het door de regeering
voorgestelde wetsontwerp aangenomen, waar
bij do honderdste geboortedag van Garibaldi
tot een nationalen feestdag verklaard wordt.
Bij do behandeling van het voorstel om
de zaak van den oud-minister Nasi naar den
Senaat als hooggerechtshof te vorwijzen,
heeft Nasi van hef mandaat, dat. zijne ge
trouwen van Trapani hein weer hebben op
gedragen, gebruik gemaakt om het woord te
voeren Hij bezwaarde zich over do handel
wijze van dc commissie, die de processtuk
ken niet had gelezen en hem niet. had willen
hoeren, en van de rechters van instructie,
die de getuigen a décharge niet- hadden wil
len hoeren. Wanneer hij had kunnen terug-
keeren en zich verdedigen, dan zou er van
alle aanklachten niets zijn overgebleven.
Voor den Senaat zou hij echter spreken en
ook onthullingen doen, die liever ongezegd
moesten blijven. Hij leefde slec'-ts voor zijne
verdediging. Op dreigenden toon verklaarde
hij. voor den Senaat do volle waarheid te
zullen zeggen.
De Kamer hoorde hem zwijgend en koel
DOOR
THERÈSE HOVEN.
„Pa, riep Wilna, verontwaardigd, uit.
't Was meer schaamte over den 'beschermen
den parvenu-toon van haar vader dan mede
gevoel voor Hetty, die haAr afkeuring dééd
te kennen geven.
Als je geen geld hadt, dan moest je niet
fijngevoelig zijn, anders kwam je er niet,
maar dat pa zoo grof was, dat hinderde
haar.
Ze haastte zich dus den onaangonamen
indruk zijner woorden weg te nemen, dóór
allervriendelijkst, te verzekeren dat. zij het
„dolltjes zou vinden, als 'haar lieve Hetty
mee zou gaan.
't Zou voor haar Duitsch oo'k uitstekend
zijn, want. nu had ze pas gemerkt, hoe on
voldoende haar kennis van die taal eigenlijk
was
„Nou wat zog-je er zelf van?" vroeg
mevrouw Bóng, die overtuigd was, dat zoo'n
buitenkansje een gewoon juffertje, als Hetty
in haar oogen was, in de lucht moest doen
springen van plezier.
„Ik weet. 't niet. Ik zou er eerst met pa
pa en mijn zuster óver dienen te sproken,"
antwoordde ze kalm.
„Ja, kïat is ook zoo", vond1 moe Bong
„nou hoor-je 't 's, Wil. Dat vind ik nou
aUement-igies aardig van de juffrouw en jij,
Kees?"
„Wel. ik denk dat do majoor 't ook wel
erg prettig voor zijn dochter zal vinden. Dat
zou ol'ko vader."
Hetty is vroeger al eens in Hamburg
geweest kondigde Wilna aan.
„Zoo, dat treft, dan kunt u ons alles wij
zen en dan hoeven me geen Baedeker te
koopen," lachte pa Bong, mot zijn ouden
koopmansgeest, terstond een voordeeltje
speurende.
„En als u zoo goed Duitsoh spreekt, zal
u voor ons af kunnen dingen in hotels en
zoo."
Hetty antwoordde niet.
Ze was 't met. zich zelve eigenlijk niet
eens, of ze de invitatie, of juister het- voor
stel, der familie Bong aannemelijk vond of
niet.
Reizen leek haar zalig en de verplichting
zou niet groot zijn, daar ze zich nuttig zou
kunnen inalken, maar... ze zou 'tvan haar
vader en van Marie af laten hangen, dat
was 't beste.
Wilna bleef den heelen avond, dien men
op 'tKurhaus doorbracht, bizonder vriende
lijk, en toen ze Hetty met het rijtuig afzet
ten aan 't bovenhuis aan de 9uez-kadë, dat
ze met haar vader en zuster bewoonde, zei
ze hartelijk: „Tk hoop maar, dat je mag
van je pa, ik zou 't zoo gezellig vinden."
HOOFDSTUK -VT.
Fa m i 1 i e-r a ad.
Zoo n heel andere omgeving, zoo rustig,
zoo kalm, zoo eenvoudig en toch zoo ge
distingeerd. Telkens, als ze van dó .Bongs
thuis kwam, viel 't .Hetty op.
Papa, die in een grooten stoel zat .te le
zen, iMarie over hem met naaiwerk of een
boek.
De kamer ltanmoniech gemeubeld, met pa
pa's schrijftafel, enkelg inooie platen aan
den muur, veel boekon, tijdschriften en cou
ranten.
Bij de familie iBong waren nergens boe
ken.
In plaats van een net bibliotheekje met-
uitgezochte werken, had Wilna een pronk-
kastje met opschikjes in haar kamertje.
Hetty en Marie hadden niet- zonder .boe
ken kunnen leven, ze vonden z© mooi, zo
hielden er van er altijd cenige om zich heen
te zien.
En door de tijdschriften leefden ze haar
tijd mee, evenals papa trouwens, die nooit
naar de sociëteit ging en v«ior wien lectuur
de eenige uitspanning was. Iletty vond het.
eigenlijk altijd zonde, als ze uit was geweest
en daardoor een avond thuis had gemist.
„Was 't prettig, kind?" zélfs in die wei
nige woorden viel 't haar op, welk een
enorm verschil er lag tusschen haar vader
en" meneer Bong.
Het geluid, de inflectie zijner stem waren
zoo anders en verrieden terstond den gentle
man.
En dan zijn voorkomen
Wat een pover figuur zou do nouveau
richc naast, den oud-militair maken
„We zijn naar Scheveningen geweest,"
vertelde Hetty, zonder voel animo.
„En ik -had luét er heen te gaan," zei
Marie lachend, „maar papa wilde niet- zon
der jou."
„Hè! ik was immers uit."
„Dat zei ik ook maar pa...
„Papa wilde dó weeldó smaken van mob
zijn twee meisjes langs 't. strand te wande
len en de muzidk der golven te hooren," dus
maakte de majoor schertsend den zin zijner
oudste dochter af.
Iletty knikte haar vader dankbaar toe.
Elen enkelen koer slechts veroorloofde hij
zich een genoegen en zelfs dan imoest het
nog door zijn dochters gedeeld' werdén.
„Gaat je leerling nog met haar ouders op
reis?" vroeg Marie, die, door -haar zuster,
al iels van "t groote ,plan gehoord had.
„Ja, enzo hebben mij gevraagd om
met hen mee te gaanik 'weet niet
of
„Nu, maar dat zou ik dan toch doen,"
merkte haar vadër op. „Ik heb er natuur
lijk niet over willen spreken, want 1 had
niets geholpen, maar ik heb, sedert je je
zoo overwerkt hebt voor je examen Middel
baar teekenen. al naar oen gelegenheid uit
gezien om je eens een flinke, lange vacant-ie
ie laten genieten."
Iletty bloosde en vroeg verlegen „Waar
om, papa?"
..Omdat je altijd nog wat bleek ziet,
kindje."
„Och kom, niet bleeker dan Marie."
„Toch wel, Hetty," zei dezo, op goedig -
terechtwijzenden toon. „Je weet, dat je
niet sterk bont cn als zulk een reis je nu
aa ngeboden wordt
Hetty zweeg; ze vermoedde instinctma
tig, dat èn haar vader èn haar zuster zich
gegroisseerd zouden hebben gevoeld over
de manier waarop meneer Bong er over had
gesproken. Maar 'tging toch niet aan om
haar gastheer van nog geen uur geleden in
een hatelijk of zelfs maar een bespottelijk
daglicht te stollen haar vader zou zoo iets
zeker afgekeurd heben. Met zijn hoog idee
van recht en oer, Jjaatte hij a'les, wat maar
eenigsrans op kwaadspreken gleek
Ilij vond 'teen te goedkoope manier om
zich met de zwakheden en eigenaardigheden
van andoren te vermaken, en Iletty was
daar zóó in opgevoed, dat ze thuis» nimmer
had verleid, hoe 't eigenlijk bij de Beug»
was, ofschoon haar eigen gevoel voor humor
't menigmaal hard te verantwoorden had
gehad.
„Waar gaat de reis naar toe: informeer
de haar vader.
„Nu 'teinddoel is Noorwegen, maar ze
beginnen met ons land Enkhuizen, Sta
voren, liCeuwarden, Groningen."
„Dat noem ik verstanoig," stemde do
majoor toe, die een echt Duitsche aanhan
kelijkheid voor zijn geboorteland koesterde
en 't den Hollanders vaak euvel duidde, dat
ze altijd hun verstrooiing en genoegen in
't buitenland gingen zoeken, inplaats van
cle mooie plekjes in 'Nederland uit te vin
den.
,En hoe kwamen ze er zoo op om jou moe
te vragen?" liet Marie, meer praktisch dan
haar vader, zich onwillekeurig ontvallen.
„Wel. om mijn Duitsch. Meneer en me
vrouw Beng spreken het in t geheel niet
en Wilna niet voldoende."
,,'t Doet mij pleizier dat te hooren,"
merkte de majoor vergenoegd op... Zo©d'oon-
de helpt ge elkander."
„Dus zoudt u er niets tegen hebben, pa
paatje?"
„Integendeel, ik ben er zeer mee ingeno
men
„En jij, Marie?"
,.Nu, ik gun 't je graag en verheug me,
bij voorbaat, op je brieven. Maar eerst nog
even je reisroute hooren, we waren in Gro
ningen
„En dan gaan we naar Breinen," lachte
Iletty, ..van daar naar Hamburg
d'errff vervol </4
