If*. SI8.
Vrijdag 1 Mei 1908.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
'n Zeemansbruid.
0"e «I nar||Mii|t.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
3 nuaadsn rosr Amersfoortf 1.##.
I«Um frane* psr post- 1.50.
AfssHilerlijk* - 0.05.
Dszs Csuraat ▼•rwhynt dajelyks, bshalvs op Zsn- sa Fssst-
<Uf«a.
AivsrUatiënaasdsdsslinfsn enz.gelisre men réér 11 urn
's morgsns kg «is Uitgsvsrs in te zendsn.
Uitgever»: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 15 regels f 0.5<
Elko rogel meer -
Dienstnanbiediagen en aanrragen S5 cents bij reeruitkeUhn.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeeiige bepalinfe» t-
het herhaal«l adverteeren in dit Blad, by abonnement. Een
eireulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvran
toegezonden.
Kennisgeving.
De Burgemeester van Amersfoort.
Vestigt de aandacht van belangstellenden op
de hieronder vermelde kennisgeving van don
Commandant van het 5e Regiment Infanterie.
SCHIETOEFENINGEN
tot verhooging van 's Lands Weerkracht.
Ingevolge aanschrijving van het Departement
van Oorlog zal gedurende de maanden Mei, Juni,
Juli en Augustus aan
le. Miliciens en landweerplichtigen met groot-
verlof
2e. Kaderreserristen met onbepaald verlof
3e. Alle mannelijke ingezetenen van 16- tot
35-jarigen leeftijd gelegenheid worden gegeven
oiu zich te oefenen in het schijfschieten.
Deze schietoefeningen, welke geheel kosteloos
zijn, zullen o.m. voor ingezetenen uit Amersfoort
en omliggende gemeenten onder leiding van
officieren en kader van het 5e Regiment Infan
terie worden gehouden
Te Amersfoort op de Leusderheide ietleren
Zaterdag van. 12 tot 7 uur namiddags, begin
nende 16 Mei aanstaande.
Z\j, die aan deze schietoefeningen wenschen
deel te nemen, moeten zich op hot schietterrein
bij den leider der oefeningen aanmelden.
Aan hen, die zonder kennisgeving of zonder
bepaalde redenen meer dan 3 maal achtereen
zijn weggebleven, of die zich misdragen, kan
het verder deelnemen aan de oefeningen worden
ontzegd
Tegen het einde van Augustus zal een schiet
wedstrijd worden gehouden, waaraan kan wor
den deelgenomen door een ieder die aan f van
het aantal gehouden oefeningen heeft deelgeno
men.
Voor den aankoop van prijzen wordt voor
eiken deelnemer aan den wedstrijd door het
Rijk één gulden beschikbaar gesteld.
Bij deze schietoefeningen kan ook liet bewijs
van schietvaardigheid worden behaald, noodig
voor hen die wenschen te worden ingedeeld bij
de viermaanders.
Zij, die niet aan deze schietoefeningen hebben
deelgenomen en by het examen voor viermaan-
der niet voldoen aan de eischen van schietvaar
digheid, zullen het bewijs voor militaire be
kwaamheid niet kunnen verwerven.
Deze schietoefeningen worden in de belangstel
ling der tot deelname gerechtigden ten zeerste
aanbevolen.
Amersfoort, April 1908.
De Kolonel, Commandant van het
5e Regiment Infanterie,
VAN HOEK.
Amersfoort, 29 April 1908.
De Burgemeester van Amersfoort,
WUIJTIERS.
Politiek Overzicht
De versterking; van «le Alan«Is-
eilanden.
Van de beide overbenkomsten tusschen de
oever-staten van de Noordzee en de Oostzee,
die dézer dagtem zijn tot stand giekomen, vindt
de Noordzee-overeenkomst eenstemmig geed
keuring in de pers der verschillende landen.
Diaaren tegien wordlt dé Oostzee-overee® komst
uiteenloopend beoordeeld in verbind: vooral
met het strijdpunt der versterking van de
Alandseolande®Het oordeel verschilt na
tuurlijk naar mate va® het' belang1 van het
land, waarvan het betrokken blad zich tot
orgaan maakt.
De Russische pers wijdt natuurlijk aan
de bespreking va® dit punt bijzondere aan
dacht. De Nowoje Wremja, die dikwijlls door
de Russische regeering gebruikt wordt om
hare inzichten ouder het publiek te bren
gen, verklaart kortten bondig, dat door de
Oostzee-overeeaikomst ,,ons recht om de
Alandseilanden te versterken zoodra wij dit
noodig zullen achten, hersteld is." Dezelfde
meenipg drukt de Russ uit, een met de Ok-
■tobristen voeling houdend blad, die ver
klaart: „Door de nieuwe overeenkomst is
aan het verdrag van 1856 over_de Alands
eilanden elke grondslag ontnomen
Lijnrecht in strijd met deze uitlegging
van de overeenkomst staat de meening, die
Svenska Dagblad, het gezaghebbende libe
rale orgaan van Zweden, over het gesloten
verdrag uitspreekt'. Nadat het de overeen
komst als een nieuwe waarborg: Voor den
vrede heeft begroet, wijst het er op, dat er
geen reden kan bestaan om het aan de Oost
zee-verklaring toegevoegde memorandum a's
een voorbehoud van Rusland met betrekking
tot de Alandseilanden op te vatten. De
nieuwe overeenkomst brengt geen verande
ringen in de van vroeger bestaande inter
nationale verdragendaarom Verkeert- het
gedeelte van de Eui'opeeeohe pers, dat in de
vastst elling van de Oostzee-ver klaring tege
lijk eene opheffing van hot' Parijsche verdrag
ziet, in dwaling.
Bij de bespreking van de meeuingen, die
de Nowoje Wremja en de Russ hebben uit
gedrukt over de overeenkomst, komt de
Rjetsch, het orgaan van de kadettcn,
tot dezelfde conclusie als het Svenska
Dagblad, maar het knoopt daaraan eeni-
gie conclusion vast over dè Duitsohe po
litiek. De Rjetech dweept met eene zoo
nauw mogelijke verbinding tusschen Rusland
en Engeland in de hoop, dat daardoor iets
van het EngleCeohe liberalisme op haar arm
vaderland zal overgaan. Maar tegelijk spreekt
zij eene leelijke verdachtmaking uit tegen
de buiteniandsche politiek van Duitschland,
den „oerlij-ken makelaar", zooals zij het
Duitsche rijk' ironisch noemt. Voor de
Rjetsch is het duidelijk, dat de Oostzee-over-
eenkomst slechts door de Duitsche regeering
is uitgelokt om eene aanleiding te hebben
ten ©inde Rusland van Engeland te ver
vreemden. Want als Engeland de verster
king van de Alandseilanden toelaat, dan
grieft het Zweden, dat door den nood ge
drongen de nadere aansluiting aan Duitsch
land mOet zoeken, wat Engeland niet kan
toelaten. Wanneer echter eene weigering
mocht komen van het kabinet van St.-James
op de aanvrage van Rusland om de Alands
eilanden te mogen versterken, dan zou de
„eerlijke makelaar" aan de Ruseen verkla
ren: „Gij ziet, zelfs in eene voor anderen
zoo bijkomstige, voor u echter beleedigende
kwestie is Engeland tegen u. Met ons zult
gij alles bereiken, met Engeland niets." Om
deze reden, om een einde te maken aan de
politieke intriges van Duitschland, verlangt
de Rjetsch, dat de Russische regeering offi
cieel zal verklaren, dat het ParijBche ver
drag van 1856 verder nog van kracht blijft.
De Frankf. Ztg. noemt deze meening van
de Rjetsch over de Duitsche politiek ken
schetsend voor de steeets aangroeiende ont
stemming tegen Duitschland, maar meent,
dlait. niet behoeft te worden gezegd, dlait daar
aan elke reëele grondslag ontbreekt. Overi
gens is het nauwelijks noodig, dat de Russi
sche regeering nog eene bijzondere verkla
ring aflegt over het voortbestaan van het
Parijsche verdrag of juister van het aan
hangsel van dit verdragdat de bepalingen
over de Alands-eilanden bevat-. Wanneer in
dit aanhangsel, dat enkel door Engeland,
Frankrijk en Rusland ondorteokend is, spe
ciaal wordt -gezegd, dat het dezelfde kracht
en beteekenis heeft ais het verdrag zelf, dan
zouden alle staten, doe het onderteekend
hebben, eerst moeten toestemmen in de op
heffing van dit aanhangsel, voordat Rusland
de Alandseilanden zou mogen versterken. Tot
dusver echter is dat van geen enkelen staat
bekend geworden. Derhalve moet in de kwes
tie der versterking van de Alandseilanden
alles bij het- oude blijven.
Dui toch land.
B e r 1 ij n, 3 0 April. De rijksdag ver
wees het wetsontwerp betreffende de ver
hooging der rijkssubsidie aan de Nord-
deutsche Lloyd met een half millioen voor
de instelling van een vier-wekelijikschen
dienst tusschen het protectoraat Nieuw
Guinea en Japan via Australië, ua lang
durige discussie naar de bagrootings-com-
missie
Het sen iorenkon vent (de centrale af dee
ling) van den rijksdag heeft het programma
van werkzaamheden vastgesteld voor de wei
nige dagen, die de rijksdag nog vergaderd
zal zijn. De verdaging van de zittingen tot
het najaar zal eeschieden Vrijdag den 8en
Mei.
Uit Berlijn wordt aan de Temps bericht,
dat als in 1910 de termijn is afgeloope®
waarvoor de bestaande leger organisatie geldt-,
het Duitsche landleger met- twee legerkorp
sen zal worden uitgebreid. Een van deze
korpsen zal in Elzas-Lotharingen worden
gevestigd; als term daarvoor zal de 39e divi
sie dienen^ die te Colmar haar hoofdkwartier
heeft. Het tweede nieuwe legerkorps zal in
Ooet-Pruisen komen aan de Russische grens.
De 37e divisie zal als kern daarvan dienen
en de staf zal worden* gevestigd te Allen-
stein.
De Duitsche kavallerie zal van een nieuw
wanen voorzien worden. De oude karabijn
krijgt grooter afmetingen, haar loop en haar
magazijn worden zoodanig geconstrueerd,
dat zij geschikt worden voor dezelfde kogels,
cie voor de infanterie-geweren gebruikt wor
den. Het voordeel van deze verandering is,
dat de kavallerie een vuurgevecht- zal kun
nen voeren met oen wapen, dat niet achter
staat bij dat van een op den strijd te voet-
in gerichte® tegenstander. Ooik een bajonet
zal op de karabijn geplant kunnen worden.
Bij wijze van proef zijn acht regimenten
reeds van het nieuwe wapen voorzien.
België.
Brussel, 3 0 April. De Kamer ging
voort met- de behandeling van de Oongo-
zaak. Carton de Wiairt wees er op, dat zij,
die internationalisatie voorstelden, vergeten,
dat Delgde aan Frankrijk het recht- heeft
toegekend tot naasting van het Cbngoge-
'bied, als het ze&f daarvan afzag. De spre
ker stond uitvoerig stil bij den toeötand in
de koloniën van andere staten en deed daar
na uitkomen de belangrijke rol, die de Ko
loniale Raad en de permanente commissie
zullen vervullen bij de behartiging van de
belangen der inlanders.
Frankrijk.
De algemeen© raden gaan voort met aan
de troepen den dank van het vaderland uit
te drukken. In den algemeenen raad van
het Jura-departement werdi, op voorstel van
den voorzitter, den senator Tmuillot, een
stemmig den minister van buiteniandsche
zaken Piahon, die lid is van die vergade
ring, dank uitgedrukt voor zijn „waardige
verdedigïhg van de rechten van Frankrijk".
De minister betuigde daarvoor zijn dank en
zeide, dat bij de uitvoering van het zoo
moeieliike werk in Marokko, dat geen an
der drèl had dan dc bescherming en de ver
dediging van de belangen van Frankrijk en
de hand-having van zijn aanzien in een land,
waar Frankrijk niet zonder doodelijk nadeel
zijne positie kon prijs geven, de regeering
niet alleen de ondersteuning van het- parle
ment, maar de eenstemmige goedkeuring
van L openbare meening behoefde.
Een eeni-efszins anderen toon heeft de
voorzitter van den algemeenen raad van Eure
et Loir, de afgevaardigde lihapiteau, aange
slagen hij zeide ..Ik moet uiting geven aan
de bezorgdheid, die in het gemoed van onze
medeburgers ontwaakt, omdat- onze militair©
inmenging in Marokko steeds langer duurt
Wij tellen de tegenwoordige regeerman iet
verantwoordelijk voor een toestand, dien zij
niet in 't leven geroepen heeft; wij zijn
echter smartelijk getroffen dcor de verlie
zen, die onze troepen daar lijden, en den
ken met bitterheid aan de lasten, die* onze
belastingschuldigen 'zullen hebben te dra
gen, zonder dat wij, gebonden als wij zijn
door verdragen, noemenswaardige voordoo
ien daar tegenover kunnen stellen."
Engeland.
John Mertey zal bij zijn overgang naar
het Hoogerhuis zijn naam behouden. De
naam wordtBurggraaf Morley van Black
burn, in het graafschap Lancaster.
Londen, 30 April. Op eene verga
dering van de liberale partij verklaarde
Asquith, dat hij geen nieuw programma of
nieuwe politiek bracht. De liberalen moes
ten de vrijhandel verdedigen en hunne hou
ding blijven handhaven in de onderwijs- en
drankwetten. Het is te voorzien, dat deze
begrooting de gelegenheid zal bieden tot
een eerste wezenlijke stap inzake ouder
domspensioen. De home-rule-quaestie voor
Ierland bleef onvermeld.
Naar aanleiding van de veelvuldige onge
lukken, die bij de Engelsche vloot voorko
men, zegt de Daily NewsHet publiek heeft
het recht te vragen wat men wint met zich
aan zulke gevaren bloot te stellen en of dat
niet op een andere manier kan verkregen
worden. Hel mag verlangen, dat het niet
aan geestdriftige "beroepamenschen mag ver
oorloofd zijn zich te vermeien met- proefne
mingen, die in geen verhouding staan tot
het nut dat- men er van trekt. Wij meen en,
dat er gevaren zijn, dio men alleen in een
heuschen oorlog mag loopen, en ze te t-rot-
seeren in een spiegelgevecht dat aan misdaad
grenst.
Daarentegen schrijft do Daily Graphic
Men zou kunnen vrafgen, waarom de Gladia
tor Zaterdag tijdens een verblindenden
sneeuwstorm in de druk bevaren Solent werd
uitgezonden, en waartoe nachtelijke oefenin
gen met bedekte lichten, gelijk die er tot
het verlies van de Tiger en de Gala hebben
geleid, noodig zijn. Daarop is slechts één
antwoord nl. dat oefeningen en bewegingen
ter zee, onder alle weer en wind, noodig zijn
om voor ons de heerschappij ter zee te be
houden, en do ongelukken die er gebeuren
de prijs van die heerschappij zijn
Zweden.
Gisteren is Koning Gustaaf van Zweden,
door een eskader vergezeld, van Stockholm
naar Roval gevaren. Drijfijs belet, dat een
Russisch amaldéel hem uit Kroonstad tege
moet vaart, maar een torpedoflotilje zal dat
doen. De bruidlegom, prins Wilhelm, w,
den vorige® dag reeds naar St. Feterebur.
vertrokken
Italië.
Venetië, 30 April. Bülow en Giolitt
hebben in hun onderhoud van gisteren ve
schillende vragen, die voor de beide natii'
van belang zijn, behandeld. Het gesprek gr
gelegenheid om de volkomen overeenstem
ming va® de beide staatslieden omtrent
deze kwestiën te constateeren.
Spanj».
Madrid, 30 April. Heden is bij d
Cortes het ontwerp der begrooting voor 19C
ingediend. De uitgaven worden geraamd c
1,003,720,745 peseta's en de ontvangsten o
1,019,919,366 het batig overschot is du
16,198,621 peseta's.
Tweede t e 1 e g r a an De Kamers hel
'ten hunne zittingen tot 7) Mei verdaagd naa
aanleiding van het eeuwfeest van den onaf
ban kei i jkh ei deoorlog
Bulgarijë.
Sofia, 30 April. De ukase, waarbi
de Sobranje wordt ontbonden en de verkh
zingen van de nieuwe Kamer worde® bi
paald op 7 Jum. zaïl heden avond verBohij
nen.
Turk ij*.
De onderhandelingen tusschen Grieken
land en Turkije over den aanleg van dei
spoorweg tot aansluiting van Lariss» aan hc
net der Bal ban spoor wegen, vorderen goed
volgens een bericht uit KonsbantinopelDoo
Turkije wordt echter de voorwaarde geeteld
dat Griekenland de langs de zee ontwerpei
lijn naar Saloniki zaïl laten vervallen en d<.
baan meer landwaarts in zaïl verleggen.
De Neue Freie Presse bericht, dat in we
ingelichte kringen te Weenen niets beken»
is van het bericht, een paar dagen geleder,
onder de telegrammen vermeld, dat in -he
sandjak Novibazar eene wijdvertakte samen
zwering ontdekt is met het doel, de werk
za-amheden voor den aanleg van den Sand
jakspoorweg' te verijdelen.
Tabriz, 30 April. De prefect va
Urmia heeft per telegraaf hulp gevraagd,
omdat de Koerden meer dan 2000 vrouwe,
en kinderen gevangen genomen hebben
die zij op wreede wijze geweld aandeden
De" naar Urmia leidende wegen zijn doo
Koerden beaeï. die onderweg de koopwaren
die zij aantroffen, plunderden. Uit Tehera-
is bevel gekomen om zoo spoedig mogelijl
tegen de Koerden een troepenkorps te zen
den. dat een legermacht van 10.000 mai
uitmaakt.
Marokko.
Uit Tanger zijn eergisteren twee afgezan
ten van Moeley Haf id, Ben Azóes en Ben
nis genaamd, met de stoomboot O kien bui
vertrokken. Zij zullen den 9. Mei in Ham
burg aankomen, om zich van daar te beg<
ven naar Berlijnzij hebben brieven b,
zich aan de Düvtsclie regeer ing.
De correspondent van de Klinisch
Zeitung had aan boord een geaprel
met hen. Ben Azoes zeide, dat hun
ne zending ten doel had de mogend
heden te bewegen hun invloed aan
wenden, opdat- bet beginsel der onzijdigheid
in den strijd om den sultanstroon en v«u
niet-in menging in de binnen la,ndsche aan
gelegenheden van Marokko bewaard zou blij
rem Moeley Ilafid ziet in het optredei
van een enkelen staat eene bedreiging vai
18 »OOR
THERESE HOVEN.
Hij zou zijn vollen verloftijd, veertien
dagen, uit blijven en danals Marion
hem dan nog steeds bleef ontwijken en zich
zoo koel en onverschillig betoonde, dan zou
hij, bij zijn terugkomst in Holland, aan
vragen om zoo spoedig mogelijk naar Indië
te gaan en als maar eenmaal de wereld
zeeën tusschen hen waren, dan zou hij haar
wel vergeten. Wat drommel, hij was dan
toch een man en geen schooljongen
Den eersten Kerstdag was de geheele be
volking van Westmere gaan tempelenhet
was een klein kerkje, want Bickley was
eigenlijk niet meer dan een buitenwijk van
Bromley, vroeger een echte provincie-stad,
nu haast een voorstad van Londen.
Wat den eenvoudigen eoretempel in
Jan s oogen tot een hoog-altaar maakte was
lvan bloemen en hulst., er gedeel-
tehjk door Marion's handen ter versiering
aangebracht. In eiken kuop, in elk blaadje
z&g hij haar werk en haar vromen geest.
Ze mocht- hem dan wat plagen, ze mocht
zich niet zoo reê gewonnen geven, ze bezat
toch een edel karakter en een ernstig ge
moed. Getuige de kerkversiering, waaraan
ze menig uurtje had besteed, getuige ook al
de goede gaven, die ze aan minder begun
stigden had uitgedeeld. In de eerste plaats
dien kalkoen aau tante Naatje, waaraan zo
nog een kleine plumpudding had toege
voegd.
Dat vond Jan toch zoo lief, want... of
ze had 't dit zuivere menschenliefde ge
daan en dan was ze een nobel kind of wel...
en die veronderstelling kwam hem gansch
niet verwerpelijk voor, ze had 't gedaan om
hem aangenaam te zijn en dan... o! maar
dan beloofde hij uiet te wanhopen, dan
stonden zijn kansen goed en dan bewonder
de hij zijn fier meisje en des te meer om,
dat ze zich niét, als een verliefd deerntje,
in zijn armen 'had gegooid.
Zoo dacht de luitenant er over.
En Marion? Marion vond zich zelve een
spookomdat ze that poor, dear boy zoo
behandelde, maar ze voelde tevens, dat ze
werkelijk niet toeschietelijker kon zijn.
Zoo gingen de dagen voorbij... de voor-
dagen, de feestdagenBoxing day, do
tweede Kerstdag, die gebruikt wordt tot 't
uitreiken van fooien en tevens een alge-
meene rust-, doch geen kerkdag is, en zoo
dreigde de eerste week van Jan's verlof er
bij te verloopen, zonder hem een stap na
der tot zijn doel te brengen.
Hij kon haar niet te spreken krijgen.
„Altijd stopt- ze een barer zusjes of
nichtjes er tusschen," bromde de luitenant.
Ze gebruikte de meisjes als een bolwerk,
waarachter ze zich verschuilen kon, zoo
vaak hij haar trachtte te naderen.
Eindelijk... eindelijk... zaten ze samen
op één canapé, met een album, als eenig
gezelschap. Voor een wonder was er nie
mand in de kamer.
Jan had er een poosje gezeten en had 't
album geopend en toen was zij: binnenge
komen met een pot bloeiende kerstrozen in
de hand. Een zware pot was 't, want ze
had er een kleur van en de weg van de
serre naar de ochtendkamer was niet lang
of moeizaam en toch had ze er een kleur
van, „en," klaagde ze... ze was er moe van.
Toen moest de logé, die de'sopha geheel
voor zich had, wel vragen, of ze ook een
poosje wilde komen rusten en toen... toen
zei ze: „Well, I suppose I must.
Ja, zekér, ze moest, ze kon er zich nu
niet langer aan onttrekken, ze kon niet
doof meer blijven voor zijn woorden, niet
blind meer voor de taal zijner oogen, die
haar zoo welsprekend aankeken.
Vastberaden ging ze naast hem zitten
en... bezag de kiekjes in 't album.
„Kijk, dit is een weggetje in North-Wa
les, aArdiig, vindt u niet
„Bizonder," antwoordde hij heel stem
mig, als ware 't weggetje van 't hoogste be-
lang.
„En dit is het paard van oom Alfred.'
„Zeer interessant."
„Ziet u deze oude dame, dat is een vrien
din van mama; die 'logeert hier wel eens,
maar we houden niet erg van haar, want...
Nu begon 't Jan te machtig te worden;
hij legde 't album neer en nam een hand-
8pigeltjo op, dat- toevallig op de tafel voor
hem lag en hield het voor Marion's gezicht
en zei: „En ziet- u dat meisje? Daar houd
ik nu toch zoo zielsveel van enze is
zoo inkenuig en zoo ondeugend en wil miji
niet toestaan 't haar te zeggen...
Jan's overmoedigheid werkte aansteke
lijk, Marion toch nam hem 't spiegeltje af
en hield 't henf voor en zei, in zijn eigen
toon, vei-volgende„En ziet u dien meneer?
Die maakt '4- me erg lastig en die zou wel
willen, dat ik hem 'thof maakte, maar dat
kan niet. Hij verbeeldt zich onwederstaau-
baar te zijn
„O! Marion."
„Mr. Vermeer... u wordt te familiaar, ik
heet Miss Rood'ford, bevalt die naam u
niet
Toen werd de luiteant 'brutaal„Nee, dio
naam bevalt me niet, u moest 'm verwisse
len voor den mijne...
„Vindt u... Jan zoo heel mooi?"
„Jan niet... maar Mrs. Verineer."
,,U heet toch niet Mrs. Vermeer?"
„Nee, maar ik zou willen, dat u zoo
heette
„Ik ook," klonk 't- heel zacht nauw
hoorbaarals een zutibt.
Miaar liem klonk 't daverend, als een ju
belkreet in de ooren.
Hij liad dan toch gezegevierd, hij had haar
gewonnen, de fiere Brittenmaagd.
Nog vóór hij zijn eigendomsrechten op
haar kon doen géiden, nog vóór hij haar
hoofdje naar zich toe kon trokken om hun
nieuw verbond te bezegelen, sprong zo op.
Ze hoorde iets, beweerde ze.
En ze gang in de eetkamer kijken, doek
zag niets verdachte en Jan ging met haar
mede en bleef met haar op den drempel
staan,., vlak onder den maretak en toen...
A's do mistle-toc klappen kon
Ditmaal verweet Marion hem niot, dat zij,
in haar opinie omtrent zijn al- of niet-gent-
leman-zijn, teleurgesteld was.
Hij kuste haar eu bleef toch een gentle
man in haar oog en zij?
Als de mietle-toe klappen kon
Maar ze wist immers, dat deze haar niet
verraden zou en Jan zélf evenmin en toen
vergat ze allee en -bedacht- enkel, dat ze zich
alleen met den man bevond, die haar lief
liad, een knappen, jongen, beminnenswaar-
digen man, wien ze, zonder aaraelen, heur
meisjes-schuchterheid offerde.
HOOFDSTUK IX.
Maar nu?
Hoe lang duurde hun zaligheid niet; een
afzondering van lxsteekenis was niet moge
lijk in een familie als de Roodford*.
Elke kamer in het - groote huis was altijd
door in gébruik de luiteant mocht- zijn ge
sternte zegenen, dat hen» nog zooveel ge
gund was. Hij brandde van verlangen om
zijn uitverkorene te vragen, wanneer ze hem
oen herdersuurtje zou willes» en kunnen toe
staan, maar 't duurde eenigen tijd. voor hij
de juiste termen kon vinde»», waarin hij dat
gewichtige verzoek, zonder aanstoot- te geven,
kon doen. Eindelijk zei hij-, tamelijk onbe
vangen: „Miss Roodford, wanneer zou het
u gelegen komen, die photographieën verder
,,1'k dacht, dat u er genoeg van kadt,"
an two' rdde ze plagendU deedt zelf 't
album dicht."
„Ja? Dat herinner ik me niet meer; in
elk geval zou ik heel gaarne weer beginnen,
waar wij gebleven zijn."
Marion keek hem met verwijtende blik
ken aan, en toch voelde hij zich van geen
schuld bewustniemand, zelfs de meest
arglistige, kon iets in zijn Woorden vinden.
Wordt vervolgd.
