IS". 76. Eerste Blad.
7*1" «f
Zaterdag 12 September 1908.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
CINDERELLA.
ERSFOORTSGH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededoelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bjj de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents by vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
Engeland en het mohammedanisme.
Sedert <le wisseling vian regeerin gssysbeem
iu het Turksc'he rijk Ikeeft plaats gegrepen,
is de Engelsche pers in allen ernst de even-
tueele gevolgen onder de oogen gaan zien,
die 'de vestiging der Ottomaanscke machts
pos it ie in Europa op de betrekkingen der
Britscke regeering tot de verbeven Porte,
wanneer Turkije eenanaal in een constitutio-
ueelen staat is omgezet, en tot de Mohlami-
niedaanscbe onderdanen des Engiel'schen
Konings, kan hebben. Het is te Londen
eveneens niet aan de aandacht ontsnapt,
dat de op den eersten September tot Me
dina voor het verkeer opengestelde
Hëdzjasspoorweg, welke tuit bijdrageu van
Mohammedanen uit alle werelddeelen werd
verkregen, tot versterking van hot aanzien
van den Sultan, die >wel de grootste bij
drage t-ot het tot stand komen van den
spoorweg heeft geleverd, al-s K'halief of
geestelijk hoofd der moliamtnedaanscke
wereld leiden moet, zulks op liet oogenbli'k
dat izijaie politieke mach't door een parle
mentaire regeeringsvorm zal worden be
perkt.
De drager van de Britsche kroon, Koning
Eduard VII, heerscht namelijk over meer
Mohammedanen dan de Turkscihe Sultan,
zoodat elke «versterking van de macht van
het 'hoofd der mohammedaanschc wereld
van de allergrootste be'teekenis voor de En
gelsche regeering moet zijn. «Dat de ver
andering vaii de in heerschappij onbeperk
te Turksche monarchie in eene door de
Joug-Turken «geleide.» staat aan de Engel
sche regecring welkom is, heeft Sir Edward
Grey verklaard, toen "hij den onlangs tot ge
zant in Constantinopel benoemden Sir
Gerard Lowtlier de opdracht gaf, Abdul
Hamid met deze wisseling van regeerings
vorm de geluktwenscheu der Engelsche re
geering over te brengen en een der jongste
berichten luidt dat, zeker in ven-band hier
mede, aan Sir Lowther in een theater te
Constantinopel een geestdriftige ovatie te
beurt is gevallen vian de aanwezige Turken,
die Engeland en de vrijheid lieten leven.
Daarmede is echter de zaak niet afgedaan.
Integendeel kon de Engelsche .regeering
zich .wel eens in de vingers gesneden hebben,
toen ze den sultan ivan Turkije ambtelijk
hare instemming deed kenbaar maken.
Want in Indië, de kroonkolonie, waar
over Engeland heersdht, leven over de 60
millioen Mohammedanen, die in de regee
ring des land geen woord hebben mede te
spreken, terwijl ze in den Turkschen Sultan
hun geestelijk opperhoofd zien. Sedert den
iSepoy-opstanld hebben de mahainmedaan-
sche Indiërs aan de Britsche regeering geen
enkele moeilijkheid veroorzaakt. -Integen
deel, ze bleven met groolte trouw loyaal
tegenover de Britsche machthebbers en mis
prezen de politieke 'kuiperijen der Hindoo's,
die in den laatsten tijd van oproerige rede
voeringen zijn gekomen tot bomaanslagen
tegen Britsche ambtenaren. Niettemin zal
■men met eenige onrust in liet ministerie
'van koloniën te Londen, (dat door den vrij
heid lievenden Load Morley wordit bestuurd,
den indruk waarnemen, dien de uit Stam
boel in Indië inkomende berichten op lie
Mohammedanen moeten maken.
De gebeurtenissen in Konstantinopel zijn
echter van onmiddellijke beteekenis voor de
Britsche regeering, die voor het bestuur
vau het Nijllaud en het eiland Cyprus ver
antwoordelijk is, welke landen in naam al
thans nog bestanddeelen van het Turksdhe
rijk zijn en welker integriteit in het jaar
1856 door Groot-Brittanuië, Frankrijk en
Oostenrijk plechtig werd gewaarborgd. In
werkelijkheid heeft de toenmaals gedlane
plechtige venklaring de Oostenrijksche mo
narchie niet verhinderd de Turksche pro
vinciën Bosnië en Herzegowina onder zijn
bestuur te nemen Frankrijk heeft zidh in
het bezit van Tunis gesteld en Lord Bea-
consfield heeft onder voorwendsel de
Turken tegen Russische overvallen te be
schermen bij verdrag het bestuur van
Cyprus overgenomen, welks inkomsten zoo
lang in de Engelsöho staatskas zoudlen
vloeien als Rusland in het bezit van de
provincie Kars zou blijven. Daar de Rus
sische regeering er echter niet in de verste
verte aan schijnt te denken deze provincie
aan de vroegere Turksche machthebbers te
rug te geven, zal het eiland Cyprus wel im
mer hi Engelsch bezit blijven.
Anders is bet gesteld met Egypte, welks
teruggave thans door den vroegere» Turk
schen zaakgelastigde in Washington Rus-
tem Bey in een opmerkenswaardig, in het
Londensche maandschrift Nineteenth Cen
tury'' gepubliceerd artikel wordt ver-
De Engelsclisn zijn indertijd, toen Glad
stone voor de derde maal minister-president
was, slechts tegeo hun zin naar Egypte ge
gaan om den tegen den Khedive Tewfik
gericihten opstand te onderdrukken, aan
welks spits de door velen als patriot ver
heerlijkte Ara'bi stond. Waren de Engel-
schen niet in Egypte geweest, zoo ware liet
Nijlland waarschijnlijk door de Derwisjen
overstroomd, die liet Egyptische leger on
der Hicks Pacha tot den laatsten man ver
delgden, Khartoem trots de heldhaftige ver
dediging door Gordon veroverden en tot
in de nabijheid van Soeakim doordrongen,
waar ze de Britsdhe kerntroepen herhaalde
lijk slag leverden. Men mag niet vergeten,
dat Engeland stroomen bloedis heeft geof
ferd en over de 20 millioen ponden sterling
heeft uitgegeven om het Nijlland: van de
'barbarie der mohammedanen te redden
Bovendien heeft Egypte ondier Lord Cro
mer een bestuur verkregen, welks voordee-
len zelfs door tegenstanders van Engeland's
politiek worden erkend. De gerechtshoven
en de autoriteiten ontgaan sinds lang hét
verwijt van omkoopbaarheid.
Herhaaldelijk is aan den gestorven
Lord Salisbury het verzoek gediaan
speciaal na Lord Kitchener's overwinning
op de Derwisjen bij Omdurman het Nijl
land bij het Britsche rijk in te lijven of
althans het Britsche protectoraat te be
krachtigen. De conservatieve Britsche
staatsman heeft echter met beslistheid dit
verzoek afgewezen, omdat Engeland zulk
een gewicht igen stap slechts onder den
druk der noodzakelijkheid kon doen.
Nog voor weinig weken heeft Sir Edward
Grey een deputatie van Egyptische politici
ontvangen, die als leden der wetgevende
macht de erkenning hunner rechten en zelf
bestuur verlangdenDeze rechten zijn zelfs
door Engeland voor jaar en dag toegestaan.
Een Engelsche staatsman heeft zelfs voor
het Nijlland eene grondwet ontworpen, welke
ecliter een doode letter gebleven is, vermoe
delijk omdat Lord Cromer van de Egyptische
nationalisten geen hoogen dunk had.
Aan het bezit van het Nijlland is ook ver
bonden de controle over het Suezkanaal
welke voor Engeland van het allergrootste
belang is zoolang het Indië bezit. Sir Ed
ward Grey heeft zich wellicht door deze
inachtneming van de Britsche machtpositie
in Indië laten leiden, toen hij de Egyptische
afgevaardigden met het onbevredigende ant
woord naar huis zond, dat de ministers van
zijne Britsche Majesteit wel veel sympathie
hadden met het streven der Egyptische natio
nalisten, doch de spoedige verwezenlijking
daarvan niet in uitzicht konden stellen.
Men heeft de verandering van Turkije in
een grondwettelijke» staat toegejuicht, zoo
luidt de conclusie der Londiensche cor
respondentie aan de Vossische Ztg., waaraan
wij het bovenstaande ontleenen; iets an
ders is het in den Turkschen vazalstaat aan
den Nijl een grondwet in te voeren, of
schoon Egypte, dank zij .het Britsche be
stuur, voor de invoering van een parlemen
tairen regeeringsvorm beter voorbereid is
dan Turkije.
Tegenover deze conclusie kan de meening
gesteld worden, welke onlangs in een be
richt uit Londen aan den Politischen Kor-
respondenz tot uiting kwam.
De afwijzende houding van toonaangeven
de kringen in Engeland zoo heette het
daarin jegens de op invoering eener con
stitutie in Egypte aandringende verzoeken
beantwoordt aan het standpunt van verre
weg het grootste deel der politieke kringen
in Engeland. Aan enkele daarvan afwij
kende stemmen der openbare meening mag
onder zulke, omstandigheden geen gewicht
worden gehecht. De onverschilligheid, waar
mede de Jong-Turken staan tegenover do
aanspraken der onder leiding van Ali
Karnel Bey naar Konstantinopel gezonden
deputatie van Egyptische nationalisten,
wordt in Engeland met voldoening verno
men Ervaren politici beweren, dat het niet
aangaat op Egypte denzelfden politieken
maatstaf toepasselijk te maken als op Tur
kije bij de ontwikkeling en organisatie van
het rijk aan den Nijl is volgens hen eene
andere methode te volgen en een ander
tempo in acht te nemen dan in Turkije. De
voorwaarden voor eene voorspoedige ont
wikkeling ontbreken zeggen zij in
Egypte, waar de materieel© en moreel© op
heffing der bevolking, benevens het aanbren
gen van de aan beurtelingsche phasen van
vooruitgang beantwoordende politieke in
stellingen zich slechts langzamerhand kun
nen voltrekken."
Al schijnt de Jong-Egyptische beweging,
waarover deze dagen in de buitenlandsche
pers herhaaldelijk berichten voorkomen
Maandag* heeft de partij weder eene ma-
uifestatie voor de grondwet georganiseerd
i dus niet serieus te worden genomen,
toch zal deze beweging voortdurend de aan
dacht blijven verdienen. Ze kan ten allen
tijde een grooteren omvang aannemen.
Duitschland.
Colmar, 11 Sept. Ter beantwoording
i van de welkomsttoespraak van burgemeester
Blumenthal bij het aanbieden van den eere-
wijn, hield de Keizer, die 's namiddags was
aangekomen, een rede, wiaairin hij zijn har-
j tel,ijken dank uitsprak, «voor al hetgeen 'het
land hem had geboden, waardoor de ite-
den, door welke hij gereden was, hadden
getoond hoe verheugd zij waren over zijn
i bezoek.
„Ook deze stad", zoo vervolgde de Kei
zer, „heeft evenals dit schoone land zeor
moeilijke dagen gekend, thans echter is het
haar gegeven zich in vrede te kunnen uit
breiden en ontwikkelen. Do vrede zal be
houden blijven en liet land za.l blijlven
groeien en bloeien. Colmar eu Elzas kun
nen er verzekerd van zijn, dat zij in mijn.
hart een bijzonder vaste, zekere en warme
plaats innemen, dat ik steeds aan hen zal
denken en met vreugde hunne ontwikke
ling zal vervolgen. Deze ontwikkeling zal.
Gcddank plaats hebben onder de bescher
ming van den Duitse hen rijksadelaar en
onder mijn standaard, en, zoo God wil, nooii
gestoord wonden. De Keizer besloot zijn
rede met een dronk op het welzijn van Col
in ar's burgerij.
Colmar, 11 Sept. De automobiel rit.
die de Keizer heden door den Elzas hield,
werd tot een voortdurende huldebetuiging
van de zijde der bevolking. Overal werden
de klokken geluid, waren eeredames aan
wezig, en weiden bloemen aangeboden. De
Keizer was letterlijk met bloemen bedekt.
De aankomst in Colmar had om kwart over
zessen plaats. De Keizer werd daar door de
hoogste overheidspersonen ontvangen. De
burgemeester hield een toespraak, waarop
de Keizer met de bovenvermelde rede ant
woordde. Tegen 7 uur vertrok de Keizer
naar Wildpark.
Altenberg (Elzas), 11 Sept. Kei
zer Wilhelm kwam kort na 4 uur aan de
„Schludht" aan, genoot van het uitzicht
en keerde na eer- half uur weder naar het
hotel „Alten Berg" terug.
Op uitnoodiging van de Fransohe over
heid om het Fransdhe Hohneck te bezoefken,
kon wegens oen vergevorderden tijd niet
aangenomen worden.
Keizer Wilhelm is gisteren in een auto
mobiel naar Schlucht gegaan, oni er het
mooie vergezicht te bewonderen. Op zich
zelf is dit de vermelding nauwelijks waard.
Maar om het gezicht op het meer van
Re to ur nemer in de groene bergkom, die
het omringt, ten volle te genieten, is ij
100 M. de grens over moeten gaan en heeft
hij zich op Fransch gebied moeten begeven
Het heet, dat de Fransdhe grensarabtena
ren, nadat de Fransche gezant te Berlijn
van het bezoek des Keizers langs amb
telijke» weg op do hoogte was gebracht,
last hebben ontvangen, om de automobiel
des Keizers ziondor onderzoek door te laten.
De Berlijnscihe oorrespondent van de
Kölnische Zeitung bé vestigt, dat Sydow, de
staatssecretaris van financiën, in zijne
financieele ontwerpen een afschaffing van
de belasiting op reisbiljetten beeft opge-
Het eerstvolgende congres, dat de Duit-
sche socialisten te Neurenberg zullen hou
den op den 13en September a.s., is voor de
Duitsche 9ociaal-democratische partij van
groot belang, omdat de vergadering daar
zal hebben te beslissen over de intransigente
politiek, waarvan de Pruisische sociaal
democraten aanhangers zijn en i'c opportu
nistische verdedigd door de Zuid-Duilsche
socialisten, die veel inschikkelijker en p'ooi
baar zijn tegenover do burgerlijke partijen.
Deze strijd is volstrekt niet nieuw
men denke aan den strijd in Nederland tus-
schen revisionisten en Marxisten1- en
mogen de in den laateten tijd voorgevallen
incidenten al de aandacht op znek hebben ge
vestigd, niet minder waar is het dat er geen
enkel absoluut nieuw element is, geschikt
om aan clezen partijenstrijd een nieuw aspect
te geven. De sociaal-demucraten in Pruisen
willen niet dat de socialisten in het alge
meen, in welke parlement ze hunne actie
ook voeren, de begrootingen helpen goed
keuren, omdat liet hun toeschijnt, dat in
liet feit van aanneming eener begrooting
de erkenning en goedkeuring ligt opgesloten
van den beetaanden toestand en het. ge
vestigde régime. Dat is de reine revolutio
naire leer, die wil dat men aan den etaat
de hulpbronnen weigert, die hij. noodig
heeft om te blijven bestaan.
Per slot van rekening oefent deze revo
lutionaire houding niet in de minste mate
feitelijken invloed uit, daar deze weerstre
vende socialisten in de parlementen niet dan
de kleine minderheden vormen.
Men behoeft zich er ook niet over te ver
wonderen, dat de Zuid-Duitsche socialisten
afwijken van de intransigente houding,
welke de strenge bewakers der socialistische
theorie hun trachten op te dringen.
De Zuid-Duitsche socialisten, die over het
algemeen kiesrecht beschikken, en die weten
partij te trekken der vrijheden die de grond
wet hen veroorlooft, willen hun contact
met de burgerpartijen bewaard zien, eu
weuschen de overheden bij te staan in de
vervulling hunner publieke taak.
Zij begrijpen dat door immer in de con
tramine te zijn, geen enkele hervorming
kan worden verkregen of practische voor
uitgang voor de volksklasse wordt bereikt.
In Pruisen heeft men nog geen algemeen
kiesrecht voor de leden van den landdag
en bekend is met welke hardnekkigheid de
leidende elementen onder de Pruisische so
cialisten zelfs tegen de geringste liberale in
vloeden zich verzetten. Met zijne numerieke
minderheid is het Pruisische socialisme niet
bij machte iets ten gunste der democratie
tot. stand te brengen en men heeft dus het
recht te brageu hoe de Pruisische socialis
ten in staat zijn iets practisch" te volbren
gen zonder de hulp van de veelgesmade bur
gerlijke partijen.
Enfin, dat moeten de „genossen" zelf
maar uitmaken. In voorbereiding tot het
congres is er dag aan dag alvast groot spek
takel, dat we onze lezers maar zullen bespa
ren, tusschen de kemphanen van beide rich
tingen.
Het is niet onmogelijk dat het Neuren-
bergscho congres vermijden zal zich voor één
der richtingen uit te spreken en één van die
vage formules zal vinden, waarin men ook
elders onder de socialisteu sterk is.
Frankrijk.
Oude- de telegrammen vindt men het be
richt, dat Gregori, de pleger van don aan
slag op Dreyfus ter gelegenheid van de over
brenging van Ziola/'s stoffelijke overschot
naar hei „Pantheon", door de jury van de
Seine mct-sohuldig werd verklaard, waarop
vrijspraak door de rechtbank volgde. Deze
uitspraak werd, naar gelang van de gevoe
lens, die do aanwezigen toegedaan waren,
met gesU of gejuich begroet. Donderdag,
den eersten dag van het proces, was de zaal
geheel en al gevuld met belangstellenden
en nieuwsgierigen. De door den beklaagde
als getuigen gedagvaarde ministers Clemen-
ceau, Picquart en Doumergue hadden met
een beroep op hun wettelijk voorrecht- ge-
DOOR
21 s. R. CROCKETT.
Uit tut Schotsch vertaald
DOOR
J. P. WESSELINK-VAN R0S8UM.
Dokter Sylvanus was boven verwachting
gieslaagd in zijne onderzoekingen. Hij had
de sleutels zijner schoonmoeder in haar
zwarten werkmand gevonden, juist waar zijn
vrouw hem gezegd had:, dat ze zouden zijn.
Met deze gewapend vervolgde hij systema
tisch zijn taak, den grond verkennende en
op iedere denkbare en ondenkbare plaats
naar papieren ©n de onschuldige kleine schat
ten zoekend, die mevrouw Stirling, gewoon
was te verzamelen en dan ommkldelijk weer
•vergat. Zoodat hij, toen zijn vrouw voor den
vierden keer bij de goed verzekerde deur
met haar vraag 'kwam, in staat was op den-
zelfden zachte» toon te antwoorden„Alles
is ons vermaakt, uitgenomen een legaat van
twee duizend pond aan de kleine Hestor
Stirling op haar een en twintigste jaar, cn
een jaargeld van vijf en twintig pond aan
Maraget Tipperlin uit erkentelijkheid voor
haar langdurige» dienst i'k moet zeggen,
dat is niet onbillijk."
Maar de voornaamste rouwdraagster
stampte met de voeten van woede en er
gernis.
„Twee duizend pond aan een bedél aars
kind, dat mijn moeder al die jaren uit een
dwaas gevoel vain medelijdèn heeft onder
houden! Ik zal mij er niet bij neerleggen,
maar er een rechtzaak van maken."
„Zacht wat, zacht wat Sara!" zei haar
echtgenoot, „er is meer dan twintig duizend
pond in fondsen en hypotheken, je moeder
had ons en onze lieve kinderen iedere pen
ning kunnen onthouden. Alles i9 heel goed
zooals het is. Het staat niet aan ons om
moeite te maken
En waarlijk hij had alle reden om tevre
den te zijpwant hij1 had iets gevonden, dat
alle andiere dingen van weinig waarde maak
te; zelfs de twintig duizend pond in fond
sen. Toen hij1 toevallig in dé provisiekast-
keek, zijn vingers in d© potten geoonfijte
vruchten stekende om te voelen naar ver-
borgen banknoten, en de kannen met uit-
gelekte honig in zijn .hand wegende voor
het geval er guldens in opgezameld waren,
ontdekte hij de t-aech met de roodo strepen,
die goed naar achteren was geschoven. Hij
beproefde haar over de witte jampotten
heen te lfchten, maar ze bleek boven ver
wachting zwaar t© zijn, daarom maakte bij
wat plaats, om ze naar voren te kunnen
schuiven, en toen hij ze eindelijk op de ta
fel neerzette rinkelde ze met een vreemd
gotjingel, waarvan zijn geoefend oor hem
duidelijk zeide, dat het geen metaal was. Hij
vond een sleutel in de beurs van zijn schoon
moeder en hiermede opende hij de tasch.
Sylvanus snakte naar adem en zag den dag,
waarop hij. zioh op het een of ander land
goed zou terugtrekken, reeds in de naaste
toekonfct. Hot was de droom van zijn leven
geweest en nu zou hij in vervulling komen.
Een reep papier, di© er boven op lag trok
zijn aandacht. Het was een langjwerpig,
blauw stuk papier, beschreven met mevrouw
Stirling's ouderwetsche hand.
„Deze kostbare steenen werden mij den
tweeden Augustus 18in bewaring ge- j
geven door mijn lieven zoon, D'a-vid Wal- j
droii Stirling, voor zijn dochtertje Hester j
Sybilla Stirling, voordat hij weer naar Bur-
ma terugkeerde." Isabel Stirling. Sylva- j
nus Torphichan was tot hiertoe noch nauw
gezet eerlijk, noch bewust oneerlijk geweest.
Geen groote verzoeking was ooit op zijn
weg getreden, en in alle geldelijke aangele
genheden had hij. zich naar zijn eigen tevre
denheid gedragenMaar deze groote verlei
ding voor dén eigenlijken aard van den man,
die verborgen was onder het vleiend uiter
lijk en de ziekekamer manieren sprong als
een leeuw cp hem af, in die kleine, welbe
kende zitkamer, waar hij eertijds zijn vrouw
het hof had gemaakt. Hij, was reeds alle
denkbare mogelijkheden aan het overwegen,
toen hij de deur hoorde dichtslaan door zijn
vrouw, die Hester h ad' gegrepen op het
oogeniblik, dat die hem stond gade te slaan.
Sylvanus sprong met een rilling op, en sloot
onmiddellijk de tasch. Aan zijn vrouw zou
hiji niets zeggen. Indien deze edelgesteenten
aan Hester moeeten worden overhandigd dan
was het- 't beste voor don vredë van het
huisgezin van dr. Torphichan, dat zijn
vrouw er zoo min mogelijk van wist
In het andere geval, (zoo stelde Sylvanus
het zichzelf voor) moest hij con vrije hand
hebben om zijn beschikkingen te maken,
zonder critiek of haarklooverij te verduren
te hebben. Neen, het zou 9tellig nergens toe
dienen, het aan mevrouw Torphichan te
j vertellen.
Hij trok het buffet opziji cn zette de tasch
in een verborgen hoekje waar ze veilig zou
zijn, totdat de nacht en de slaap hem vrij
spel zouden laten om een betere bergplaats
te bedenken.
Daarna trok bijl een stoel voor den haard,
want de plotselinge opwinding had hem het
bloed naar het hoofd gedreven en zijn voe
ten waren koud, nu ging hij zijn moeilijkhe
den overpeinzen. Wefk bewijs was er, dat
deze steenen aan het kleine meisje toebe
hoorden? Voor het oogenblik niets dan dit
kleine stukje papier, dat hij in de hand
hield.
Het was heel onwaarschijnlijk, dat het
meisje er zelf iets van zou weten of dat me
vrouw Stirling iets van dén toevertrouwden
schat aan haar dienstmaagd zou hébben ver
teld. De datum wees aan, dat hot kort. ge
ledén was creschied, maar had Megsy er iets
van geweten, dan zou zij zeker op een veili
ger plaats hebben aangedrongenNeen, liet
geheim was, zoover het- dit land betrof, ge
storven met de gestorven vrouw in de groote
slaapkamer boven.
En het blauwe papiertje? Hij hield het
een «ogenblik in gedachten tus^hen vinger
en duim. Daarna boog Sylvanus Torphi
chan wat naar voren en wierp ihot even kalm
aleof hij een recept verbrandde, dat zijn
diensten had verricht in het vuur, bij zag
hoe het opvlamde en daarna verschxompeldo
tot een zwart en opgekruld rolletje, waarin
nog een paar vonken achterbleven.
Maar hij moest niet vergetendat David
Stirling er nog was, de verworpene, de ont
erfde nu heel duidelijk door bedrog of
eerlijk spel een zeer rijlk maai, en heel zeker
een handig man Toch was het niet waiar-
sohijmlijk, dat- hij oen ontvangbewijs van
zijn moeder had' gevraagd voor de tasch met
jlweelen, en indien al voor de tasch dan ze
ker niet voor iederen steen afzonderlijk
Bovendien was de man naar Burma terug
gekeerd'.
Dat was een in Voortdkirondè onrust ver-
kecrend land, vreemdelingen werden er ver
moord, dé koning was een wellusteling, de
koningin een bloeddorstig manster. Het. was
meer. dan twijfelachtig of dé man ooit zou
terugkeeren indien dat al geschiedde, zooi
hij dan zijn recht kunnen bewijzen? Waar
om kon het geen geschenk voor zijn moeder
zijn? Indien dat zoo was, dan was het- nu
het eigendom van dokter Sylvanus, of ten
minste diat van zijn vrouw, dé universeele
erfgenaam.
Zoo rode neerend stond dokter Torphichan
op en liep door de kamer heen cn weer, ter
wijl hij telkens naar het buffet- keek, waal-
achter hij de taach verstopt had. Hij beaat
weinig verstand van edelsteenen, toch waren
er naar zijn berekning genoeg om een aan
zienlijk .grondbezit te koopen. Dit was het
eenige lokaas, waaraan dokter Sylvanus
geen weestand kon bieden. Het sprak tot
iedere zenuw van zijn groote, ruwe, van na
ture kruipende, inwendiigie persoonlijkheid,
„Het meisje? Zij zou er -beter aan toe
zijn, indien zij ze niet- bezat-. Hij zou zorg
dragen, dat zij er niet- ouder leed."
Wordt ervolgd
