S°. los
Vrijdag 15 October 1909.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE W1SK0TTENS.
!B"" JfUirgAHg,
AMERSFOORTSGH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per poat- 1.00.
Afzonder}jjbe nummert- 0.05.
Deze Courant veraohgnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentifinmededeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur
's morgens t>Q de Uitgeven in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoortnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1regels f 0.50.
Elke regel meer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents by vooruitbetaling
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen Ut
het herhaald adverteeren in dit Blad, bq abonnement. Eev
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester en Wethouders van Amers
foort brengen ter kennis van de ingeoetenen, dat
de commissie, die zich gedurende onderscheidene
jaren 'heeft belast met de bezorging van spijzen
aan behoeftigen. zich weder bereid heeft ver
klaard om gedurende den a. s. winter hare po-
ginigen tot leniging van armoede voort te zetten.
Tevens wordt bekend gemaakt, dat die commis
sie voornemens is om op Maandag, den. 18. Octo
ber e. k. aan te vangen de ingezetenen, te bezoe
ken ter bevordering eener algemeene deelneming
aaiv deze spijsuitdeeling gedurende den a. s. win
ter.
Eene aansporing tot ruime inteekening ter on
dersteuning van de behoeftigen en tot aanmoedi
ging van de commissie zal wel overbodig zijn.
Amersfoort, den 14. October 1909.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Secretaris, De Burgemeester,
J. G. STËNFERT KROESE. WUIJTIERS.
Politiek Overzicht
De strijd over de begrooting in
Engeland.
II. (Slot).
Wij hebben gisteren de antecedenten ver
meld, waardoor het lagerhuis, waar het
Money Bills geldt, zich niet slechts het
overwicht, maar feitelijk de geheele macht
heeft verzekerd. Maar de Lords kunnen,
tot rechtvaardiging van hun standpunt, zich
eveneens op de traditie beroepen. Wel verre
van ooit de pretentie van de Commons te
hebben aanvaard, hebben de Lords steeds
zorg gedragen hunne rechten voor de toe
komst te reserveeren. Op elk besluit, dat
door het lagerhuis genomen werd, hebben
zij geantwoord met een besluit, in even
krachtige bewoordingen gesteld. Als voor
beeld vermelden wij een in 1689 genomen
besluit, waarin wordt gezegd
„Het heerenhuis is van oordeel, dat het
wijzigen en het verminderen van de belastin
gen in de Money Bills, het door het lager
huis toegezonden, is een fundamenteel, in
hérent en stellig recht van het hoogerhuis,
dat het niet zou kunnen prijs geven. Maar
overwegende, dat het gemis Van overeen
stemming tusschen de beide Kamers over
het aanhangige wetsontwerp eene vertraging
zou veroorzaken, die noodlottig zou kunnen
zijn onder de tegenwoordige omstandig
heden, heeft het hoogerhuis gemeend op dit.
oogenblik niet op zijne rechten te blijven
staan".
De Lords zijn verder gegaan. Niet tevre
den met telkens in herinnering te brengen,
dat zij hunne rechten als wetgevers onge
schonden dachten te bewaren, hebben zij een
aantal beginselpunten opgesteld, welker toe
passing op het huidige tijdstip maar al te
gemakkei ijk is. Zoo verbiedt een besluit van
1700 den kunstgreep, dien de Commons had
den uitgedacht om in een Money Bill be
palingen op te nemen, die vreemd zijn aan
het eigenlijke onderwerp van de wet. Nu
bevat het begrootingsontwerp van Lloyd
George dit jaar bepalingen over de wijze
van schatting van de gronden, die kunnen
worden beschouwd als vreemd aan de eigen
lijke begrooting. Een tweede beginsel werd
in 1869 aldus geformuleerd door lord Salis
bury„De taak van eene tweede Kamer is
de leemten en gebreken te herstellen, die
de besluiten van de eerste Kamer kunnen
aankleven. Wij moeten, naar ons beste
weten, beslissen of het lagerhuis al dan niet
de volle, doordachte en besliste overtuiging
van de geheele natie vertegenwoordigt". Is
het dus niet de plicht van de Lords een
beroep op de kiezers te verlangen, wanneer
eene regecring nieuwe belastingen voorstelt,
waarvan men kan staande houden, dat zij
geen mandaat er voor heeft ontvangen? En
zou lord Salisbury thans deze precedenten
verloochenen, na zelf in 1894 te hebben ver
zekerd, dat het hoogerhuis al zijne rechten
moest bewaren, „omdat wij niet weten wan
neer het goed kan zijn er aan te herinneren
en ze uit te oefenen?"
Dit is niet alles. De Lords kunnen zich
beroepen op een der grondbeginselen van
het Engelsche con9titutioneele recht: „no
•taxation without representation" (geen be
lasting zonder vertegenwoordiging). De
pairs van Engeland betalen belasting, zon
der het recht te hebben afgevaardigden te
kiezen. In den loop van de debatten van 1860
vroeg Disraëli namens de oppositie of men
bedoelde aan de lords te verbieden de be
grooting te verwerpen, wanneer de finan
cieels wetgeving hen zou bedreigen in hun
ne vermogens. Lord John Russell antwoord
de toen namens de regeering, dat een optre
den van de Lords misschien te verontschul
digen zou zijn geweest, „wanneer was voor
gesteld op onevenredige wijze den grond
eigendom te treffen."
Het zou niet moeielijk zijn de citaten en
de precedenten te vermeerderen, waarmee
de Engelsche wetgeleerden in deze dagen el
kaar bestrijden. Daarmee zou slechts ten
duidelijkste het bewijs geleverd worden, dat
de traditie, die de grondslag is van het En
gelsche staatsgebouw, in dit geval lijkt op
een verwarden hoop, waaruit ieder het ma
teriaal kan putten, dat hij verlangt. Van
daar dat de Lords, en de geheele grondwet,
zich thans bevinden voor een fataal dilem
ma.
De Lords kunnen de begrooting aanne
men, zooals hun door voorzichtige lieden
wordt aangeraden, onder opmerking, dat
het hoogerhuis altijd heeft afgezien van de
uitoefening van zijne rechten, wanneer het
belang van het land dit eischte. In plaats
van een binnenlandschen storm te ontketenen
zouden zij beter doen zoo wordt hun
voorgehouden voor het oogenblik een of
fer te brengen, gelijk in den tijd toen de
Koning tot eiken prijs geld in den oorlog
moest hebben. Maar dat zou in dit geval
met zelfmoord gelijk staan. Sedert maanden
hebben de pairs niet onder tafels of banken
gestoken, dat zij deze begrooting beschou
wen als een nationaal gevaarzij hebben
dit luid doen 'klinken in dagbladen, tijd
schriften en vergaderingen. Wanneer zij nu
op het laatste oogenblik in hunne schulp
kruipen, dan zou het zedelijk prestige, dat
d? groote politieke macht van het hooger
huis uitmaakt, een gevoeligen knak krijgen,
misschien geheel verdwijnen. Die kleinmoe
digheid zou hun niet vergeven wordenhet
hoogerhuis zou door zijn eigen toedoen de
plaats verliezen, die het nu inneemt in het
staatsorganisme, en de effectieve regeering
van Engeland zou in handen komen van het
lagerhuis.
Blijft dus over de verwerping van de be
grooting of althans een parlementaire maat
regel, die zal toelaten, dat de Lords hunne
stem weigeren, zonder zich voor de natie te
compromitteeren. Maar dan zal er een storm
in het land opsteken tegen het hoogerhuis,
waarvan men de voorproef reeds ondervindt
in de heftige taal, die in kiezersvergaderin
gen door ministers van de Kroon wordt ge
bezigd. Het lagerhuis zal dan worden ont
bonden. Wat zal er gebeuren, als de alge-
meene verkiezingen eene liberale meerder
heid naar Westminster terugbrengen? De
minister Harcourt heeft het reeds den 6en
-Februari van dit jaar aangekondigd. Dan
zal de eerste minister Asquith namens de
liberale partij verlangen, dat voortaan het
absolute veto, dat de Lords nu bezitten, zal
vervangen worden door een zuiver opschor
tend veto. Hun macht zon dan gelijk worden
aan die van een president der republiek of
van een conetitutioneelen monarch, en daar
door zou de Engelsche grondwet eene groote
wijziging ondergaan.
Aan welke zijde de beslissing van de lords
moge vallen, of zij de begrooting aannemen
of verwerpen, in beide gevallen bedreigt
eene ernstig6 crisis het Engelsche staats-
Duitschland.
De vaderlandse he kies ver een iging te Jo-
hannisburg heeft in eome talrijk bezochte
vergadering bes Loten den afgevaardigde van
het district Lyck-Johannesburg in dien rijks
dag, graaf Stolburg, uit te noodigen, zijn
mandaat neder te Leggen.
Graaf Stolburg is dertig jaren lang de
vertegenwoordiger van dit district geweest,
hij is de voorzitter van dien rijksdag. Wat
hein nu wedervaart, is een sprekend bewijs
van de ontstemming, die onder de conser
vatieve partij heerscht'over die houding van
hare afgevaardigde bij den strijd over de
hervorming van de Duitsche rijksfinanciën.
Frankrijk.
P a r ij s 14 October. Volgens de
politieprefectuur zijn bij de manifestaties
van gisteren een agent gedood en een ern
stig gewond. Elf gewonden moesten deu
dienst verlaten. 64 agenten zijn licht ge
wond. Van de republikeinsche garde zijn
vier manschappen gewond, en is een luite
nant ernstig aan het hoofd gekwetst. Negen
personen zijn gearresteerd, waarbij vijf
anarchisten.
Engeland.
Van liberale zijde wordt eene verklaring
over de laatste gebeurtenissen in den strijd
over de begrooting bekend gemaakt, volgens
welke de reis van den premier naar Balmo
ral in de vorige week is geschied naar aan
leiding van een in eene buitengewone kabi
netszitting genomen besluit om de begroo
ting in hoofdzaak ongewijzigd aan het hoo
gerhuis toe te zenden en op ongewijzigde
aanneming aan te dringen. Nadat het be
sluit van het kabinet hem was medegedeeld,
heeft de Koning bij zijne terugkomst in
Londen de leiders van de oppositie bij zioh
ontboden, hun daarvan mededeeldng gedaan
en hunne meening over den toestand inge
wonnen. Dat dit is geschied in overleg met
don eersten minister, mogelijk op diens raad,
blijkt hieruit, dat Asquith terstond na de
audiëntie van Balfour en Landsdowne een
onderhoud met den souverein heeft gehad.
Het heeft de aandacht getrokken, dat lord
Lansdowne later in het hoogerhuis bij de
behandeling van het ontwerp der Iersche
landwet in verzoemlijken zin deelnam aan
de beraadslagingen. Dat voorshands ge^ne
verdere overleggingen plaats hebben, blijkt
uit het feit, dat de Koning zoowel als de
premier en de kanselier der schatkist tot het
begin van de volgende week uit Londen af
wezig zullen zijn.
In een telegram aan den voorzitter van
de United Irish League in Amerika heeft
John Redmond, die voorzatter van die groep
dier Iersohe parlementsleden aangekondigd,
dat oveir enkele weken algeirxtemie verkie
zingen voor hiet lagerhuis te verwachten
zijn. Bij deze vórkiiezinigen zal h'et gaan
over het veto van het hoogerhuis, en met
het veto van hiet hoogerhuis zal die Laatste
hinderpaal vam home rule voor Iertland ver
dwijnen. Li djeizen strijd zal Ierland alle
krachten van die Landh-eeren, rijkdom en
privilege tegen zich hebben. Er wordt een
beroep gedaan op die Ieï*e>n in Amerika om
deze machtige vijaaden van bet Lersche ras
te bestrijden.
Spanje.
Barcelona, 14 Oct. Hier is een
bom ontploft.
Tweede telegram. De bom ont
plofte toea de politie haar wilde wegnemen,
zonder schade aan te ridbten.
Er werd niemand gevangen genomen.
L y o n, 1 4 O c t. In dien loop van be
toogingen., die hedenavond plaats hadden
ten gans te van Ferrer, deden de gendarme
rie en d!e politie changesEr violen twee
gewonden door revolverschoten.
Rome, 14 Oct. Hier was die avond
rustig, maar in Florence had een gevecht
plaats tusschen betoogers en kavallerie,
waarbij een luitenant, vier soldaten, vier
politieagenten en verscheidene betoogers ge
wond werden.
Madrid, 14 Oct. De minister van
buitenLandsohe zaken verklaarde aan dien
correspondent van Reuter, dat Ferrer niet
veroordeeld is wegens de verspreiding van
ontbindend? denkbeelden, maar omdat hij
als leider deelgenomen heeft aan flesten en
daden van opstand. De Spaansche oipenbare
meening, die beter op de hoogte is dan 'die
in het buitenland, heeft aanstonds in het
vonnis berust. Do regeering kou nilet an
ders handelen.
De censuur, waaraan de telegrafische be
richten over de terechtstelling van Ferrer
onderworpen wartm, heeft natuurlijk niet
belet, dat nog aidere mededeelingen dan
dae, welke het officieele cachet droegen, zijn
bekend gewordenalleen is dat wait later
geschied. De Temps heeft van een barer cor
respondenten lang-s indirecten weg het vol
gende bericht ontvangen
De ministers hebben in hunne vergadering
'het vonnis van den krijgsraad van Barce
lona en de zeer talrijke verzoeken om gratie,
die ten gunste van Ferrer waren ontvangen,
onderzocht. Zij besloten, daar het dossier
volkomen in orde was, het vonnis zijn gang
te laten gaan en geen gratie aan den Ko
ning voor te stellen met het oog op de be
dreigingen, die tegen den souverein waren
gericht. De minister van binnenlanidsche
zaken heeft aangekondigd, dat hij deze be
dreigingen zou publiceeren.
De goedkeuring van het vonnis werd in
den loop van den avond aan den kapitein-
generaal geseind.
Ferrer werd om 9 uur 's avonds in de ka
pel voor de ter dood veroordeelden ge
bracht. Den dag vóór de voltrekking van het
vonnis bracht hij rustig door met het schrij
ven va® talrijke brieven, waarin hij uitknip
sels van de bladen sloot over de schitteren
de verdediging van den verdediger, die hem
was toegevoegd, kapitein Galceran.
Nieuwsgierigen brachten den ganschen
nacht door in den omtrek van Monitjuich,
maar de wacht liet hen niet toe naderbij te
komen.
Ferrer is staande, met een blinddoek voor
de oogen, doodgeschotenHij heeft de
sacrementen geweigerd. Een piket infanterie
was belast met. de executiede soldaten wa
ren daarvoor door het lot aangewezen.
Hij had gevraagd om een onderhoud met
zijn verdediger, diie eenige uren vóór de exe-
iutie bij 'hem geweest is. Het is onjuist, dat
deze gevangen genomen is wegens de wijze
waarop hij zadh van zijne taak als verdedi
ger had gekwetenwel heeft hij daarvoor
eene berisping ontvangen.
De protesten tegen de terechtstelling van
Ferrer zijn legio, ook uit andere kringen dan.
die, welke het schandaal verwekten, dat eer
gisterenavond te Parijs heeft plaats gehad.
In net paleis van justitie te Parijs was een
protest neergelegd, dat talrijke handteeke-
ningen kreeg van advocaten, met professo
ren van de juridische faculteit aan het
hoofd. Uit Londen, uit Gent, uit Rome, uit
Genua werden adressen gezonden aan Ko
ning Alfonso. In Marseille nam de alge-
meene raad van het departement Bouches du
Rhone eene motie aan van protest legem de
terechtstelling van een man, wiens geheele
schuld zijne politieke overtuiging was;
daarna werd de vergadering ten teeken van
rouw gesloten. De prefect had vóór de stem
ming tegen de behandeling van de motie ge
protesteerd en de zaal verlaiten. In verschei
dene Italiaansche steden werden protestbe-
toogingen gehouden; soms, o.a. in Turijn,
werd tot eene eendaagsche staking besloten
bij wijze van protest; in Genua willen de
havenarbeiders de Spaansche schepen boy
cotten.
Bij het sitraattooneel in Parijs in de buurt
van het Spaansche gezantschapsgebouw, dat
een oogenblik het karakter van een oproer
aannam, werd het revolverschot, dat een der
politieagenten doodde, dioor een Spaansohen)
anarchist gedost, die gevangen is genomen.
Hij schoot op eene groep, waarin de prefect
van politie Lépine zich bevond, dieni hij
miste.
De lijst van de slachtoffers, die hierbij
'zijn gevallen, vermeldt een doode (den agent
Dufresne, gehuwd en vader van versohei-
dene kinderen), twee doodelijk gewonden
(een politie-wielrijder en een man van de
republikeinsche garde), vijf gewonden (de
prefect Lépine, dde een schampschot langs
het gezicht kreeg, een commissaris vam po
litie, een luitenant van de republikeinsche
garde en een hoog ambtenaar van de ge
meentepolitie).
Oosten rijk-HongarlJe.
Aan de hardn/ekki^e obstructie, die in die®
landdag van Krain werd gevoerd door <Le
liberale Slow-eensche afgevaardigden uit
wraak over de ongeldig verklaring vam die
verkiezing van twee hunner geest verwanten,
is een elndie gemaakt in een vergadering,
die duurdie van 8 uur 's morgens tot l*alf
twee in den nacht Het woord werd bijna
uitsluitend gevoerd door de Slowcensohe li
berale afgevaardigden Tawcar en Trilllar.
Hunne partijgcwiooten brachten hun vervar-
schingen en zorgden door lang aanhoudende
bijvalsbetuigingen voor de noodigo pauzen,
zoodat de sprekers telkens weder «enigs
zins op hun verhaal konden koonien.. Een
aantal afgevaardigde®, sliepen op de ban
ken en werden alleen gewekt, als eir ge
stemd moest worde®. Te middennacht ont
stond er een hevig tumult, dat zoo dlerig&twl
31 »eon
RUDOLF HERZOG.
Toen kwam het opnieuw tot eene uitbars
ting bij haar.
„Je wilt alle schuld op mij werpen? Na
alles wat er gebeurd: is? Jij?"
„Zwijg daarover, Emilie. Dat hebben we
nu al 'dikwijls genoeg gehoord'. Daar valt
niets aan te veranderen."
„Waarom heb je me dam getrouwd? Je
wilt me toch niet wijs maken, dat het was
om mij op te voeden?"
Gustav Wiskotten keek haar aan. Zijn
mond beefde even.
„We waren beiden piepjong toenmaals.
Van een goed huwelijk en hoe dat rich vormt,
hadden we geen begrip."
„Slechts daarom 'he<b je mij getrouwd?"
vroeg ze met zichtbaren hoon.
„En omdat je mooi waart. Ik zeide tot
mezelfeen mooi mensch is ook een vroolijk
mensch, en vroolijkheid maakt. t>ot goede
kameraden. In jouw vroolijkheidi had ik me
si echts vergist."
„Maar niet in mijn gelid! V'
Hij was op den aanVal voorbereid'.
„Zonder je geld", zeide hij kalm, alsof
het eene reods lang bekende zaak betrof,
„had ik je niet kunnen trou'wem. Wij Wis
kotten s waren tien jaar geleden nog niet zoo
welvarend, ons eene luxe te kunnen permit-
teeren, waaronder die familie geleden zou
hebben. Dat moge hard klinken. Doch het
is een rotsvaste familie-traditie. En dit had
jou, als je er als verstandige vrouw over na
gedacht had, aan den anderen kant alras
kunnen zeggen, dat ik met dezo rotsvaste fa
milie-traditie ook aan mijne nieuw-gegrond
veste familie hangen zou. En dat 't in jouw
hand zou liggen het te harde zachter te ma
ken, nu de fabriek opleefde en ik met raar.
Maar je hadt niets overvloedigs in je, noch
aan. vroolijkheid, nóch aan gevoel. Door
eeuwig klagen en twisten, kan je de vereeni-
ging niet tot stand brengen. En mij heeft
nu de fabriek en' altijd slechts de fabriek
te móo daai'toe gemaakt".
Enrilio Wiskotten wierp zich luid wee-
nend in. haar stoel.
„Ik wou dat ik hier weg was, ik wou
dat ik de kinderen niet liad;, om hier tus
schen uit te kunnen, evenals Ewald. Ja,
als Ewald. Die heeft het jullie ten minste
getoond, dat hij zich niet laat ringelooren,
dat hij iemand is met wiens wenschen reke
ning gehouden moet worden.
Gustav Wiskotten greep naar zijn hóed.
„Waar ga je heen? Je hadt me gezegd,
dat je naar bed wilde gaan?"
„Ik heb vergeten in de fabriek iets te re^-
gelen. Dus zal het nauwelijks de moeite loo-
nen> naar bed te gaan.
Daar Stond ze naast hem-.
„Is die van van middag ook op
de fabriek?"
,Je moest n® je ijverzucht liever anders
toonen. Wel te ruste®."
„Oogenblikkelijk zou ik heb huis verla
ten I Zonder mij nog eenmaal te vernede
ren
„Wei te rusten."
Hij schreed- met zwaren tred over het fa-
brieksplein en zond zijn broer Fritz, ten
hij rookend op het privédcar.toOr vond, naar
huis.
„Ik heb mij bedacht, dat ik nog wat te
doen lieb. Ga maar weg, op die paar uur
meer komt het ook niet aan."
Toen de oude Kölsch later binnen trad.
om over eene effectueering te spreken, vond
liij zijn jongen directeur met het hoofd op
de hand gesteund voor de leege schrijftafel
zitten. Op zijne vraag kreeg hij geen ant
woord. Nu trad hij op hem toe en legde
hem de liauid op den schouder. Gustav Wis
kotten keek op en hunne oogen' ontmoetten
elkander. „Kölsch, we worden oud. Mij
ontbreokt de bron der jeugd."
De oude drukte hem krachtig deu schou
der. Daarna verliet hij zacht het vertrek en
deedl hij 'het werk voor zijn heer. Woorden
had hij niet.
Eene week later keerde Wilhelm Wiskot
ten uit Engeland terug. Hij kwam vróeg in
den morgen en begaf zich terstond naar het
ouderlijk huis, om in de eerste plaats eens
flink van de vermoeienissen der reis uit te
slapen. Toen Gustav Wiskotten 's middags
van de fabriek kwam, sliep hij nog.
„Hij heeft het wel verdiend, moeder. Bij
de Mrs. daar ginds bij de pinken te zijn!
gaat in de beenen zitten."
„Je ziet er niet goed) uit, Gustav."
„Deugde mijn grap niet?"
„Daar heb ik heelemaal niet naar geluis
terd', omdat ik jou aangekeken heb. Kom,
drink oen kop koffie mee. Dominee Schirr-
m ach er is er ook."
Gustav Wiskotten liet zich overhalen.
„Ik heb vader in lang niet goeden dag ge
zegd. Daarom."
De oude Wiskotten was zichtbaar verheugd'
zijn oudsten zoon voor zich te zien. Hij
hield de hem toegestoken hand lang vast.
„Kerel, kom toch niet zoo weinig. Niemand
lacht mij zoo de jicht u'3t de oude botten
weg als jij."
„Hoe gaat het, vader? Ge móet niet boos
zijn, dat ik wegbleef. Ik wist- niets om te
lachen."
„Ga zitten, Cu9tav. Neem het er vandaag
oeus van."
„Gooien dag, dominee. Neem me niet
kwalijk, d'a't ik u niet dadelijk begroette.
„Goeien dag, m'n waarde Gustav. Je
hebt het precies goed op de rij af gedaan.
Eert uw vader en. uwe moeder, opdat het u
wel ga hier op aarde."
„Ik probeer het, dómin'ee. Men doét wat
men kan."
„Nu is de ergernis van de werkstaking
ook gelukkig overwonnen. Ik heb den men-
sdhen den vorigen Zondag ernstig op het
hart gedrukt: „Wee hem, door wien de er
gernis in de wereld komt."
„Was dat hdt Evangelie van den Zondag?"
„Het Evangelie van den Zondag was Jo
hannes 20: ..Zalig zij, die niet gezien en
toch geloofd hebben."
Gustav Wiskotten lepelde in zijne koffie.
„Ja, dat zouden die men6ch:en bezwaarlijk
begrepen hebben."
„De ongeloovige Thomas uit de geschie
denis der genade heeft zich tot in onzen tijd
toe voortgeplant!"
„De Heiland lidt hem ten minste vóelen,
dat hij het was. Ik moet ook riem en voelen,
wat ik zou willen geloove®."
„Ja, de werkstaking is nu geëindigd",
mengde juffrouw Wisko-Oten zich in het ge
sprek. Do wending, die dit scheen te nemen,
behaagde haar niet. „Nu zult u de handen:
wel vol krijgen, dominee."
„Vol gehad" hebben, moeder."
„Je moeder, beste Gustav, heeft volko
men gelijk. De arbeid neemt toe. Er kotoeul
nu veel lieden, die hun ongelijk inzie® en
bij wie ik met eenige kernachtige wóórden»
niet bij oen doove aanklop."
„Ook fabrikanten?"
De dominee keek hem scherp aan. Toen
zeide hij, op ieder woord de klemtoon leg-4
geud: „Weest onderdanig aan uwe over
heid, die macht over u hooft. Want- er ia
geen overheid, wanneer niiet van God
„Dominee" -- Gustav Wiskotten speelde»
zenuwachtig met zijn kopje „wc zijn on
der volwassenen. Uit den bijbel kan alles
bewezen worden. Uit onze dadem minder. U
weet, hoe geheel volgens 'de letter die Wis
kotten» zijn moeder, August. Dus kunt
u mij als Thomas wel op den koop toe ne
men. En ziet u, dominee, ik twijfel nu een
maal aan de almachtige uitwerking der
preeken, die boven van 'den kaneel komen,
indien niet voorheen benede® daden een
diepen indruk gemaakt hebben."
„Spr»k slechts vrij uit, mijn zoom."
„Wrat valt er eigenlijk te zeggen? Het is
nu eenmaal de gewoonte in liet dal, dat do
dominee's hunne gemeenten aren bezoeken.
Maar waar houdt de gemeente op? Bij dege
nen die in de kerk komen? Dan zou het
slechts een wederkeerig iets zijn. Ik denk
mij de gemeente veel grooter, en degenen
die niet ter kerke komien, hebben dé® dto-
miflneo en den vriend dikwijls veel meer
hoodig. De anderen hebben hem toch' iedere®
Zondag in de kerk."
Wordt vervolgd