1°. 110. 8"' Jaargang. Dinsdag 26 October 1909. BUITENLAND. FEUILLETON. DE WISKOTTENS. AMERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoort Idem franco per post AftonderJQke nummers f l.OO. - 1.00. - o.oo. Dtie Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. Advertentiinmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur 's morgens bjj de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKH OFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels f 0.00. Elke regel meer - 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvn^en 20 rents bij veernitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tal het herhaald ad verte eren in dit Blad, b{j abonnement. Ie»' circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht. De Czaar in Italië. Het bezoek dat de Czaar aan den Koning van Italië heeft gebracht, is, zooals bekend, een tegenbezoek op de visite die Koning Victor Emmanuel III na zijne troonsbestij ging heeft gebracht op Peterhof. Herhaalde malen reeds was er sprake van, een reis van den Czaar naar Italië. In 1903, toen alles daartoe reedis was beklonken, werd de reis tot oivbepaalden datum uitgesteld tengevolge van de dreigende houding der Italiaansche socialisten. De ministers van den Czaar wil den hunnen souverein niet blootstellen aan manifestaties, waarvan de gevolgen betreu renswaardig zouden kunnen zijn. Daarna de den de Russisch-Japansche oorlog, gevolgd door de bekende binnenlandsche onlusten, elk plan tot een buitenlandse he reis opge ven. Thans zijn de omstandigheden veran derd. Het herstel van orde en rust in Rus land staat den Czaar toe zich meer vrij en naar welgevallen te bewegen. Anderzijds hébben ook de socialisten in Italië zich ge matigd, en de laatste dagen, voorafgaande aan de monarchenontmoeting, is die omme keer nog merkwaardiger geworden. De campagne, die het socialistische hpofdorgaan de ,,Avanti" op touw zette, >hare aansporing tot wanordelijkheden als protest tegen het bezoek van den Russischen despoot, vondi dan ook hoegenaamd geen weerklank bij die organen der andere vooruitstrevende par tijen, die onomwonden weigerden, bun steun aan zulk een optreden te verleenem. De campagne leed fiasco. Ken teekenend voor de opvallende verandering is de houding der Italiaansche socialisten tegenover den Czaar is de handelwijze van den Italiaanschen af gevaardigde Morgari, die voor twee jaren door zijne dreigementen met straatmanifes taties de voorgenomen monarchenontmoe ting verhinderde en ook de leider was van de jongste beweging tegen het Czarenbezoek. Mag men een particulier bericht uit Rome aan de Vóssische Zeitung gelooven, dan bevond deze afgevaardigde zich Zaterdag aan het station in Racconigi, d«oor de politie agenten evenwel geen oogenblik uit het oog verloren. Op hem gestelde vragen antwoord de hij, dat hij niet aan openlijke onbeleefd heid «dacht en alleen met de plaatselijke par- tijgenooten een protestvergadering wilde hou den. Dat dit laatste te Racconigi zou worden toegelaten klinkt niet zeer aannemelijk, maar hoe dit zij, er is eene verandering in de socialistische gedachtenuiting gekomen, die in de hoogpolitieke commentaren der ■pers wordt toegeschreven aan den loffelijken wensch, eventueele hoopvolle verwachtingen van Oostenrijk's zijde op rustverstoringen, te verijdelen. Men schijnt er zich rekenschap van te hebben gegeven, dat er onderscheid te maken is tu-ssche® de binnen- en de bui- tealandsche politiek van eene mogendheid, men schijnt te begrijpen dat men de eerste kan afkeuren en tevens kan erkennen, dat de tweede in ruime mate kan bijdragen aan de handhaving van het Europeesche evenwicht, wat het. voornaamste is, omdat de welvaart der volkeren er van afhangt. En wat nu de ontmoeting der beide staats hoofden 'betreft, waar is het dat men de practische strekking deT bezoeken, die ge kroonde hoofden afleggen, niet moet over drijven, daar de meeste er van bloote be leefdheidsbezoeken zijn, die den algemeen en toestand der Europeesche politiek niet aan merkelijk wijzigen. Er zijn evenwel ook ont moetingen van regeerende vorsten, die eene andere beteekenis hebben en die formeel® bevestigingen zijn van politieke overeenkom sten. Zulk eene ontmoeting is ook degene, die thans het onderwerp van den dag is. Er is hier van meer sprake dan van eene uiting van internationale beleefdheid alleenlijk. De monarchenontmoeting vertegenwoordigt een toenadering van Italië en Rusland omtrent alle kwesties, de Oostersche politiek betref fende, waarbij de beide mogendheden ge lijkelijk kunnen samengaan ter behartiging hunner belangen. Wat bij deze reis allereerst de aandacht trekt is de door den Czaar gevolgde route. Om van Livadia naar Racconigi te komen zijn er verschillende directe verbindingen. Czaar Nicolaas heeft er een gekozen die niet direct, integendeel een groote omweg is. Hij heeft het Oostenrijksch-Hongaarsche ge bied willen vermijden en het is niet gemak kelijk aan te nemen, dat dit zonder poli tieke bedoeling is geschied. Sommige anti- Oostehrijksch gezinde elementen maakte zich hier al blij mede en voorspelden dat te Rac conigi niet meer of minder zou beklonken worden dan eene formeele overeenkomst tus schen Rome en St. Petersburg ten opzichte van het Europeesche Oosten en gericht tegen de door Duitschland gesteunde Donaumo- narchie. Zelfs werd voorspeld, dat de laat ste band, die Italië aan den Driebond hecht te, thans zou worden verbroken en dat de Italiaansche legeering zich voortaan vrij en frank zou kunnen bewegen in de Fransch- Russisch-Engelsche invloedssfeer. Uit betrouwbare officieuze mededeelingen is gebleken, dat de ontmoeting tusschen den Keizer van Rusland en den Koning van Italië niet zulke verstrekkende gevolgen zal hebben Niettemin is het wel mogelijk, dat de Russisch-Italiaansche toenadering kort na de Oostersche crisis, die is uitgeloopen op de inlijving van Bosnië en Herzegowina, te Weenen een miu'der aangenamen indruk zal maken. Te Rome zoowel als te St. Pe tersburg heeft die inlijving een misnoegen verwekt, dat nog niet geheel is overwonnen. De ontmoeting tusschen den Russischen souverein en den Italiaanschen Koning kan dus zeer wel worden uitgelegd als een ge volg van de ontstemming door de politiek van baron Aehrenthal teweeggebracht. Zulks beteeken t geen bedreiging tegen den Euro- peeschen status quo; men mag, integendeel, hopen, dat er een nieuwe waarborg voor het behoud van de vrede door ontstaat, maar de noodzakelijkheid voor Italië en Rusland om hunne «belangen in het Oosten te bescher men wordt op zulk een wijze bevestigd, dat Oostenrijk-Hongarije er eene ernstige waar schuwing voor de toekomst in kan zien. Zoodoende is het makkelijk te begrijpen, dat de officieel© kringen en bet Italiaansche volk in zijn geheel genomen den Czaar een beslist hartelijke ontvangst hebben bereid. De officieuse Italiaansche bladen hebben j zich inmiddels gehaast den onaangenamen prikkel tegenover Oostenrijk-Hongarije, die in dit bezoek zou kunnen liggen, weg te nemen door eenstemmig te verklaren, dat een nauwere overeenkomst tusschen Italië en Rusland volstrekt niet in tegenspraak is met het tegenwoordig bestaande stelsel van bondgenootschappen men verlangt alleen supplementaire waarborgen. In Weenen is de kleine wraakneming van den Czaar natuurlijk niet onopgemerkt ge bleven, maar men gunt hem het genoegen er van en denkthet zal wel slijten. De zaak wordt in Weenen nog al met reserve behandeld of ironisch opgevat. Volgens de Nene Freie Presse wordt te Weenen de Rus sisch-Italiaansche vriendschap volstrekt niet met wantrouwen beschouwd. Vele Duitsche bladen toonen, wat wel eigenaardig is, nog meer eenige ontstemming dan de Oosten- rij ksche. Men mag hopen, dat in Weenen en St. Petersburg in de tcekomst weer de grond slagen zullen worden gevonden voor de cor recte verstandhouding, die voorheen bestaan heeft. De crisis in de jaren 1908 en 1909 heeft ten aanzien van Rusland en Oostenrijk noch de machtsverhoudingen noch de prac tische voorwaarden der politiek gewijzigd. Er is tusschen deze twee mogendheden een conflict ontstaan van prestige, zooals dat tusschen Duitschland en Frankrijk in de Marokkaansche affaire. Deze soort van ge schillen laten vaak een wrok achter, die niet evenredig is met hun wezenlijke beteekenis. Toenadering en overeenstemming kunnen op nieuw ge/boren worden, mits men ze voor- ziohtiglijk voorbereidt, zonder de aanraking met de werkelijkheid te verliezen. „Oosten rijk en Rusland kunnen zijde aan zijde leven, evengoed zegt 'b.v. de Temps als Frankrijk en Duitschland, zelfs nog makke lijker dan deze landen zich mei het verleden verzoenen. Het zou dus onpolitiek zijn de beteekenis te overdrijven eener verkoeling, die de eerlijkheid overigens gebiedt te con- stateeren." De reis van den Czaar. Racconigi, 25 Oct. De gesprek ken tusschen Tittoni en Is'wolski liepen voornamelijk over de Balkan vraagstukken en toonden dat Italië en Rusland een be vestiging van den status quo op den Balkan beoogen. De toenadering tusschen beide mo gendheden kan door alle mogendheden onge twijfeld worden beschouwd als een ernstig element tot behoud van den vrede. Iswolski 'bedankte in een toespraak op het stadhuis voor de hartelijke ontvangst die een nieuw bewijs is van de toenemende toena dering tusschen twee landen, die zoo vele ge meenschappelijke belangen en doeleinden hebben. Racconigi, 25 Oct. De Czaar vertrok om 3 uur. Omtrent de ontvangst van den Czaar op liet station te Racconigi door Reuter deeds gesedinid, mekten sommige bliacfon nog enkede bij zonderheden Nadat de vorsten elkaar omarmd en ge kust hadden., liepen zij het front der ©ere>- compagnie af, waarop do toespraak van den burgemeester volgde, die eten Czaar namens de stad welkom heette. Czaar en Koning reden nu naar het slot, terwijl Isrwoilski, die Italiaansche ministers, de ©eredienst en het gevolg in zes rijtuigen volgden. De rijtuigen, werden door een ster ke afdeelimg kurassiers geëscorteerd. De mu ziek speelde die Russische en Italiaansche volksdiedetenIn het slotpark nam een es- cadnom van het oavalerio-regiment Savoie de honneurs waar. Staande op de trap van heit slot, begroette de Koningin do a hoogon gast, die haar de hand kuste; hierop had de voorstelling dor wederzijdse he gevolgen plaats en begaven d'e hooge haeren zich i® het slot. Bij het intreden der duisternis, werden alle openbare gebouwen geïMummeerd. In opdracht van den Czaar was 's middags door den gezantschapsraad, baron von Korff- Schmising, een krans neergelegd op het graf van Koning Humbert. De bijzondere berichtgever van den Echo de Paris meldt uit Racconigi, dat bij de ont moeting der vorsten de Kretenzische quaes- tie is behandeld. Men mocht aannemen, dat het daarbij gelukt wes, Italië voor de Griek- sche belangen gunstig te stemmen. Ook het plan van den Donau-Adriatische Zee-spoor weg moet besproken zijn. Voor de uitvoe ring ervan zou men slechts op een gunsti ger politieken toestand wachten. Volgens den berichtgever van de Daily Telegraph te Konstantinopel, zou men daar ook in gezaghebbende kringen meenen, dat de Kretenzische aangelegenheid te Racco nigi 't onderwerp van gesprek zou uitmaken. Trouwens het onderhoud, dat de Temps- correspondent, volgens een heden ontvangen Reuter-telegram met Iswolski had, laat in dit opzicht niet veel twijfel. Er zouden, in dien de correspondent van het Engelsche blad wel is ingelicht, bovendien telegrammen over dit onderwerp zijn gewisseld tusschen Turkije, Italië, Frankrijk en Engeland, waarbij de Porte aan de belanghebbende mogendheden deed weten, dat zij niet zou toestaan, dat met Kreta de zaken dezelfde wending 'namen, als te voren met Oost- Roemelië. Omtrent do veiligheidsmaatregelen in Italië genomen bij het bezoek van den Tsaar worden nog de volgende bijzonderheden medegedeeld. De tunnel van Frejus is over haar geheele lengte bezet met Ru&sische, Fransche en Italiaansche politie. Alle sta tions zijn bezet met militairen, op alle trei nen rij'd't politie mede, ieder afzonderlijke wagon heeft geleide van politie, d'ie alle rei zigers, zelfs dames, gadeslaat en eventueel onderzoekt of zij geen gevaarlijke voorwer pen bij zich dragen. Te Racconigi werden twee verdachte Russen gearresteerd. De kunstenaars, die op het concert ten hove zouden spelen, mochten geen muziek medebrengen en in het kasteel niet van toi let veranderen. De zangeressen Farneti en Parsi reisden van Turijn naar Racconigi in groot décol leté. Het plan van de socialisten te Turijn, een meeting te houden, werd door de politie ver ijdeld. Een manifest, dat de socialisten wil den aanplakken, werd verboden. De socialis- j ten te Genua zagen af van het plan tot de algemeene werkstaking. M o d a n e, 2 5 Oct. De Czaar is, uit Italië terugkomend, hier herenavond 7 u. 5 m. aangekomen. Iswolski verzocht minis ter Pichon in den keizerlijken wagen te ko men. De vorst drukte den Franschen minis ter de hand en onderhield zich eenige mi nuten met hem alleen. Daarna vertrok de trein naar Chambery, waar Pichon den trein weer verlaten zou. Chambery, 25 Oct. De Czaar is met Pichon alleen gebleven en heeft zich met hem onderhouden, tot het uur van aan *afel gaan. Het gesprek heeft geloopen over j vraagstukken van algemeene politiek. Aan het diner door den Czaar aangeboden zaten 10 gasten aan. De Czaar was gedurende den ganschen maaltijd zeer opgewekt, voor al in zijn gesprekken met Pichon. Racconi gi, 25 Oct. In een on derhoud van den berichtgever van de Temps met Iswolski, verklaarde deze, dat Rusland en Italië gemeenschappelijke belangen heb ben, bestaande in de handhaving van den vrede, behoud van den status quo in het Oosten en de ontwikkeling van het zelfbe stuur van de volken op den Balkan. En is er geen sprake van het brengen van verwarring in den huidigen toestand van Europa, men wil dien integendeel sterker maken. De vriendschap van Italië is te meer van hooge waarde wegens de sterkte en macht van het land zelve, maar ook wegens de verbonden, «die het heeft gesloten. Iswols ki verklaarde zich voor den status quo >"p Kreta en sprak de hoop uit, dat het Griek- sche volk niet zoo dwaas zal zijn de dynastie omver te werpen. Minister Tittoni, die bij het onderhoud tegenwoordig was, verklaarde het volkomen eens te zijn met het gesprokene. Chambery, 25 October. Pichon en Iswolsky hadden na het diner een onder houd, dat ongeveer 35 minuten duurde en dat, naar men zegt, liep over de kwesties van buitenlaudsche politiek, die aan de orde van den dag zijn; het onderhoud was, gelooft men, een voortbouwen op de toespraken te Raccotiig: gehouden en een nieuwe bevesti ging van de Fransch-Russische overeen komst. Bij de aankomst aan het station nam de Czaar zeer vriendelijk afscheid van Pi chon DultcchlancL B e r l ij n, 2 5 O o t. De president van het Kammergerioht te Berlijn is benoemd tot staats secretaris aan het departementt van justitie. Prinkrijk P a r ij s 2 5 Oct. De Raad verwierp het voorstel van het gemeentebestuur om aan een straat te Parijs den naam Ferrer te geven en de kleinkinderen van Ferrer te adoptee ren. Het geheele dagëlijksche bestuur heeft daarop zijn ontslag ingediend. Bng<lan4i Londen, 25 Oct. In antwoord op een hem in bet Lagerhuis gestelde vraag om trent de briefwisseling met Lord Beresford zeide de eerste minister Asquith „Deze cor respondentie kan niet als volledig worden beschouwd, voordat ik gelegenheid heb ge had den laatsten brief van Lord Beresford, dien ik eerst Zondag j.l. heb ontvangen, te beantwoorden". Londen, 25 Oct. Bij de behande ling in 3e lezing van het ontwerp der Ier- sche Landwet in het Hoogerhuis, is het op zeer ingrijpende wijze door amendeering ge wijzigde ontwerp aangenomen. Crewe legde do verklaring af, dat som mige der door de regeering voorgestelde maatregelen te binnenste buiten waren ge keerd. Het was een ernstige zaak te ervaren dat het wetsontwerp zoo volkomen was ge wijzigd. Er was niet door het Hoogerhuis over beraadslaagd, maar door een vergade ring van lords, die in Ierland belangen, hadden. Hij, Crewe, kon niet zeggen, welk standpunt het Lagerhuis zou innemen ten opzichte van de amendementen van het Hoogerhuis. Lansdowne antwoordde, dat het ontwerp in zijn oorspronkelijken vorm gebrekkig was ■.■■•■■I - - $J voou RUD O.L F HBBZÜG. Den volgenden <lag kwam Ernst Kol sell. Terwijl hij dë schets bekeek, voer hij met den vinger peinzend. d«oor zijn borstelig ge knipt kneveltje. „Spreek dan toch eindelijk, Ernst". „Jammer dat het geen winter is." „Waarom?" „Nou, dan zou je ten minste sneeuw kun nen vinden". „Ernst 1" Kölsch greep hem snel bij den schouder. „Kerel, wat ga je nou beginnen? Omval len? Je eet te weinig, dat gaat niet langer zoo". „Is het werkelijk niets 1 Zit er hoe genaamd niets in?" „In den zangerstrijd daar? Zet maar niet zulke angstige oogen op. Als men niets or dentelijks in het lijf krijgt, zou zelfs de dui vel geen geestdrift voor een zangerstrijd kunnen gelvoelen. Afgezien nog van het laffe Düsseldorfer thema". „Niets, Ernst, in bet geheel niets?" „Toch. Er zit wat in. Ik weet alleen nog maar niet, wat. Talent heb je. Het is slechts nog niet schilderachtig in zijne uitingen. Je wilt te veel ineens, boven je ongeoefend talent uit. En daarbij een leege maagl" „Dus hoop heb je nog?" „Hoop 7 Meer, m'n zoon! Zekerheid, dat er wat in je zit. De costumes heb je opmer kelijk goed weer gegeven. Houd echter ge durende den -eersten tijd de teugels wat strakker. Men moet de dingen geleidelijker naar zich toe laten komen, of men verschiet zijn kruit en legt dan het bijltje er bij neer. Luister eens, je komt bij mij wonen." „Dat dat kan ik niet", stotterde Ewald Wiskotten. „Gelijk heb je", zeide Ernst Kölsch, „men moet elk voor zich marcheeren en ver- eenigd slaan. Dus zullen wij van nu af samen eten". „Je weet, dat ik daar geen geld voor heb". „Anna vond, dat ik nu eindelijk eens solide worden en op mijne kamer eten moest. Als het mij alleen te eenzaam werd, moest ik met jou gemeenschappelijk huis houden! We rekenen met Nieuwjaar af. Dat heeft geen haast-. Hier 'behoudt ge je ateilier-kluis aan. We doen er Anna, het goede kind, werkelijk een pleizier mee". Ewald Wiskotten drukte de hem geboden hand. Buiten lag een verkwistende zomer- zonnegloed uitgegoten. Zijne handen waren ijskoud geworden. HOOFDSTUK IX. Anna Kölsch kwam van Diisseldorf. Ze zat in de damescoupé stijf in het hoekje gedrukt, en staarde naar het voorbijvlie gende landschap, dat er reeds herfstachtig uit begon te zien. Op den spoordijk ston den kinderen te wuiven en te schreeuwen, jongens renden over de stoppelvelden en lieten hunne vliegers op, en in de verte aan den zoom van het- woud, daar waar de laat ste heuvels in de vlakte afdaalden, zag ze duidelijk een elkander innig omvat houdend paar. Ze keek er zoo lang naar, totdat hare oogen pijn deden. Toen vlogen fabrie ken voorbij, dorpen, stations. Haar wag gon schokte, de trein ging langzamer, ze waren op de Sonnborner brug. Diep bene den haar stroomde spookachtig de zwarte Wupper, opende zich geheimzinn.g het dal; nog één boog, en uit duizeud gloeiende oogen glarieden de zustersteden Elberfeld en. Barmen naar omhoog. Dit schouwspel was niet nieuw voor haar. En toch genoot ze er iederen keer weer van als van eene plotselinge verrassing Ze re kende bij zichzelf uit, hoe dikwijls ze sinds het voorjaar dezen weg nu reeds afgelegd had. Iedere maand. Altijd vroolijk de 'heen weg, en altijd treurig de tÉtugweg. Ze kwam met volle handen, ze moest de "keuken haars broeders voorzien, en met geheele leege handen keerde zij weder huiswaarts Zo schudde het hoofd. Alsof ze er ter wille der dankbetuigingen been ging 1 Dat ontbrak er nog maar aau. Slechts omdat het haar genoegen deed, voor die beiden te zorgen. Hoewel de eene, Ewald, had ze bij haar broer niet te zien gekregen. Op den dag, dat zij kwam, bleef hij weg. Of hij geen rein geweten hadEn al ware dat zoo! Dat had ihij immers met zichzelf uit te maken en niet met haar. Nu ja, dat deed hij ook. Zeker, zeker; altijd maar door gaan-Alleen had hij dat haar niet zoo lomp behoeven te toonen. Ze waren toch al tijd bevriend met elkander geweest, reeds, toen ze nog op handen en voeten kropen. Neen, toch niet. Toenmaals had hij reeds kunnen "loopen, en met een ernstig klein- kindergezichtje op haar gepast, haar op ge holpen, als ze viel. En nu wilde ze op hem passen? Viel hij dan om? Zelfs deed hij haar niet het genoegen, dat ze het hem vergeldep. kon. Eu nu moest ze om zichzelf lachen. Hare gezonde natuur schudde alle nutte- Iooze gedachten aan volle handen, en aan. leege handen af. Ze kwam eenvoudig een gebod haais vaders na. Toen Ernst in het voorjaar schreef hoe het met Ewald Wis kotten gesteld) was, en dat ze nu gemeen schappelijk tafelden, had de oude met zijn® dochter ernstig onderhandeld. En het re sultaat daarvan waren Anna's maandelij'k- sche tochten naar Dusseldorf, om met haar broer krijgsraad over d© dagelijksche be hoeften van EwaLd' Wiskotten te houden, de provisiekamer te voorzien en een af gerond maandgeld te brengen. „Hij moet. Bwald voorschieten, zooveel liij noodig heeft", had vader gezegd. De trots van den bejaarden opzichter duldde het niet, dat een Wiskotten honger leed of geheel en al te gronde ging. De zaak ging ook hem aan. Toen de trein het station Bannen binnen- stoomde bemerkte zij op het perron de vijf broeders Wiskotten. Wilhelm, de Engelsehr rnan, stond een eindje van de anderen af ©n spiedde de waggons langs, die de reizigers uit Vhssingen aanbrachten. Zij knikte Gustav .toe, die haar bemerkt had en haar ridderlijk bij het uitstijgen hielp. „Ge komt van onze smartekinderen, klei ne Samar itaansche „Ze maken het best, mijnheer Wiékot ten. Ook Ewald is gezond en zeer vlijtig". „De jongen mag u wel dankbaar zijn, juffrouw Anna, en wij ook. U ontheft ons daar van eene groote zorg". „Niet de moeite waard", mompelde ze. „Ik spreek er dikwijls met u,w vader over. U hebt «de zaak goed aangepakt. De jongen is koppig. Nu kunnen wij rustig ai- wachten, hoe hij zich ontwikkelt, zonder hem schuw te maken". Hij drukte haar krachtig de hand. „Ik verlaat mij op u". „Ik zal wel oppassen", viel zo hem snel in de rede. „Men zoekt u, mijnheer Wis kotten „Wilhelm's vprloofde is gekomen. Miss Mabel White uit Londen. Ik behoor tot het comité van ontvangst." Hij knikte haar toe en liep vlug den tiein langs. Anna Kölech nam alleen den terugweg aan. Op het perron stond Wilhelm Wiekotten naast eene slanke brunette in- oen elegant, nauwsluitend reiscostuum, die met zichtbaar welgevallen de voorstelling der broeders ontving. „Dit is onze oudste. Mijn broer Gustav." „Ik heb zeer veel over u gehoord, mijn heer Gustav", zeide ze lachend, en zij schuddon elkander de hand. Ze sprak zuiver •Duitsch met een nauw merkbaar accent, dat haro Engelsche afkomst verried. „Wij zul len heel goed'e vrienden worden." Gustav Wiskotten keek haar in de schit terende oogen. Hoe frank en kameraadschap pelijk gaf ze zich. „Ik geloof dat we het nu reedfc eens zijn, juffrouw White." „Zooveel mannen I" lachte ze. „Dat ia een heele eerewooht." „Wij vertoonen ons ook slecht» bij fees telijke gelegenheden in corpore. Onder an- d«ere omstandigheden zou het net zijn aleof de landweer opgeroepen was." „Het rijtuig staat voor het station", Mabel.'' Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1909 | | pagina 1