Maandag 31 januari 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DROOMLEVEN.
W". 217'
JunritAiiK,
ABONNEMENTSPRIJS:
Per S maau len voor Amersfoortf 1.00.
Idem frauco per post- 1.50.
Afzonder.gte nummers0.05.
Deze Courant verschijnt dngelgks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertent iënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens b$ de Uitgeven in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
f 0.50.
o.ie.
Van 15 regels
Elke regel meer
Dienstaanbiedingen en aanvragen 85 cents bij vooruitbetaling
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tel
het herhaald adverteeren in dit Btad, bjj abonnement. Beo»'
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvrae*
toegezonden.
Politiek Overzicht
De crisis in Griekenland.
De militaire bond tn Griekenlajid moet
dezer dagen een milita're dictatuur hebben
aangekond:gd, voor 't geval aan zijn eisch
tot instelling van een zakenministerie geen
gevolg werd gegeven. Maar die dictatuur
wordt feitelijk reeds door den bond uitge
oefend dat is de beteeken is van de be
richten, welke ons dezer dagen uit Athene
bereiken en melding maken van het af
treden van het ministerie-Mavromichalis en
de verdere eischen van den bond. Eene
nieuwe regeering zal worden gevormd, die
bestaat uit mannen, welke niet in verbin
ding staan met de partijen in de Kamer, eene
nationale vergadering zal worden bijeenge
roepen en wanneer hierbij moeilijkheden van
z.g. reactionnaire zijde mochten worden on
dervonden, zal de bond de ministeries be
zetten en de militaire dictatuur in optima
forma invoeren.
In het nieuwe ministerie zal naar alle
zekerheid generaal Zorbas, het hoofd van
den militairen bond, als minister van oor
log optredende leider in naam zal Dragoe-
mis zijn. De vroegere minister-presidenten
Rhallys en Theotokis hebben op verlangen
der officieren, aan bet ministerie, dat een
voorgeschreven marschroute verkrijgt, hun
nen steun toegezegd, d. w. z. ze onderwer
pen zich, in de hoop zich later weer te kun
nen doen gelden. Theotokis moet nog eenig
voorbehoud hebben gemaakt- en zich aan de
meening des konings willen refereeren, om
eerst daarna omtrent de bijzonderheden der
bijeenroeping van de nationale vergadering
te beraadslagen.
Mavromichalis is de opvolger geworden
van Rhallys en Theotokis, omdat de officie
ren het zoo verlangden; in het bijzonder
Theotokis beschouwden ze als hun doods
vijand. Thans moet ook Mavromichalis zijn
biezen pakken, hoe toegefelijk hij zich ook
jegens den militairen bond lieeft getoond.
Deze verweet hem onbekwaamheid en gebrek
aan redelijkheid en ontzegde den premier
het vertrouwent-oen kon Mavromichalis
wel gaan.
Welke bepaalde motieven de militaire
bond met dit optreden beeft gehad, is tot
dusver niet bekendhet heette dat de bond
van zins was zich te ontbinden en dat de
zeeofficieren die ontbinding zelfs hadden
verlangd. Wellicht heeft juist dit de strijd
bare corporatie tot handelend optreden aan
leiding gegeven.
De hoofdzaak is echter, dat ze hun be
sluiten hebben genomen in overeenstemming
met Veniselos, den invloedrijken Kretenser
staatsman, die reeds eenige weken met zijn
Atheensche vrienden onderhandelt. Daar
mede wordt de eigenlijke achtergrond der
beweging, welke de militaire bond is be
gonnen, onthuld. Het plan, eene nationale
vergadering bijeen te roepen, schijnt van
Veniselos zelf uit te gaan, welke bet voor
stel zou hebben gedaan, dat vertegenwoor
digers van Kreta er aan zullen deelnemen,
wat voor de mogendheden meer aanneme
lijk zou zijn dan de afvaardiging van ver
tegenwoordigers naar de Kretensische
Kamer. Hierin bedriegt men zich natuur
lijk, daar Turkije op de deelname van Kreta
aan eenigerlei wetgevende Grieksche verga
dering op zulke scherpe wijze van repliek
zou dienen, dat het gevaar van een oorlog
niet zou zijn buitengesloten. Wanneer de
militaire bond daarvan het ernstige 'besef
heeft, zal het plan ook wel onuitgevoerd
blijven, doch een en ander bewijst den
n au wen samenhang tusschen de Grieksche
en de Kretensische aangelegenheden.
De beschermende mogendheden zullen
het, gelijk van zelf spreekt, niet toelaten,
dat Kreta en Griekenland de grenzen over
schrijden, die tusschen hen getrokken zijn.
Nog voor eenige dagen heeft Rusland zijn
vast besluit om een verandering in den
status quo niet toe te laten, te kennen ge
geven door vier pantserschepen voor de baai
van Kanea te doen binnenloopen.
Een andere vraag die zich opwerpt in ver
band met de eischen der officieren, is, welke
houding de Koning zal aannemen. Volgens
den over hofaangelegenheden gewoonlijk
gced onderrichten Balkan-correspont van de
Times, moet de Koning reeds aan Mavro
michalis hebben verklaard in beginsel niet
tegen de bijeenroeping eener nationale ver
gadering te zijn, docli wel tegen de wijze,
waarop ze door de officieren wordt ver
langd, wijl deze in strijd met de grondwet
is. Krachtens deze kan eene nationale ver
gadering slechts dan worden bijeengeroe
pen, wanneer in twee achtereen volgende
wetgevende perioden een daartoe strekkend
besluit genomen is.
Eene nationale vergadering, die zou wor
den bijeengeroepen op de wijze als de offi
cieren zulks beoogen, zou in strijd met de
constitutie zijn en hare besluiten zouden
daarom noodzakelijkerwijs onwettig zijn.
Het voorgestelde bindend mandaat, waar
toe de politieke partijleiders en hunne aan
hangers zich in verband met een vooraf
omschreven programma zouden verplichten,
zou geen practische zekerheid tegen de aan
neming van buitensporige besluiten bieden,
en mitsdien ware niet te voorzien in wat
voor ellende het land zou worden meege
sleept.
,,De Koning", zoo merkte bovengenoem
de berichtgever ten slotte op, „beeft zich
steeds streng aan de bepalingen der grond
wet gehouden en is besloten, ook thans
zijnen eed niet te schenden. Intusschen
blijft af te wachten, in 'hoeverre hij den
steun der politieke leiders zal genieten. De
afloop van deze crisis zal in hoofdzaak van
Theotokis afhangen".
Overigens kan men zich al heel moeilijk
voorstellen, hoe eene feitelijk reeds bestaan
de militaire dictatuur met bet Koningschap
te rijmen is. Wel moet men de consignatie
der troepen in de kazernes niet te erg op
vatten. Dat begint in Griekenland eene ge
woonte en heeft waarschijnlijk niets anders
ten doel dan de politieke wereld een hoogen
dunk en diepen indruk bij te brengen van
den ernst van den toestand.
Volgens de hedenmorgen ontvangen be
richten is er eene overeenstemming tusschen
de politieke leiders en den Koning tot stand
gekomen, zal de militaire bond zich ont
binden en heeft de Koning in de bijeenroe
ping eener nationale vergadering toegestemd.
Dultschland.
B er 1 ij n, 2 9 Ja n. In den loop van
Ihet RijkSdiagdiebait over de begrooting van
1 oorlog, vertelaarde de afgevaardigde v. Ol
denburg, diat de Keizer steedte op elk oogen-
bliilk tot een officier moest kunnen zeggen
,,Neem tien man mede en sluit den Rijks-
Op dleze verklaring volgde scliaterend ge
lach dlat minuten duurdle, waar tusschen
meer en meer opgewonden kreten van sociaal-
democraten werdten gehoord.
De afgevaardigde Lodobour vroeg: „Wat
zegt de president daarvan V'
De vice--president, erfprins v. Hohemlohe,
antwoordkle onder groote opgewond^Ji'ii©id in
de Kamer: „Ik wenseih van kritiek in dezen
vorm verschoond te Wijven en roep u tot de
orde."
De opgewondenheid bleef echter aanhou
den. Naar aanleiding van <Lit incident ver
klaarde Singer, dat de verklaring van Ol
denburg beschouwd kan worden als een di
recte aansporing tot sehen w van de grond-
Wc
„Wanneer de president haar had gehoord,
zoo sprak Sin.gov dan had hij datgene
moeten zeggen, wat hij aan die waardigheid
van den Rijksdag verplicht is; heeft hij ze
niet geJiioord, <Lan verwacht ik, dat h' als
nog zijn verzuim zal herstellen."
8 De erfprins v. Hohenlohe verklaard» dat
hij Oldenburg's uitspraak zoo had opgevat,
als had -deze willen zeggen, dat de Pruisi
sche soldaat tot in de uiterste gevallen aan
het bnvei van zijn veldheer moet. gehoor
zamen, anders zou hij de uitspraak scherp
hebben gegispt-.
OMtenburg bevestigde dlat dit zijn bedoe
ling was geweest.
De nation aal -über aal Basscrmann, Groe-
ber van 'het centrum en dr. Miiller van de
vrijz. volkspartij protesteerden in naam van
hun partijen, tegen de in Oldenburgs woor
den opgesloten aansporing tot schending van
de grondwet.
De sociaal-democratische afgevaardigd©
Sachs© riep „weg van den presidentszetel'
De erfprins Von Hohenlohe protesteerde
tegen dezen uitroep ©n riep f ie1 tot de
orde.
De beraadslagingen over de hegrooting
van oorlog in den Duitsdhen Rijkedag, waar
bij 'het Zaterdag tot zulk een heftig
tuimelt is gekomen, zijn Voensdlag van de
vorige week aangevangen. Af en toe is het
er nog al scherp aan toegegaan. Van die
zijde der sociaal -democraten vielen al spoe
dig de geliefkoosde verwijten, waartegen d©
minister van oorlog generaal van Heerin-
ge dladelijk met beslistheid optrad. In 't
bisouder bestreed hij dlat een bevoorrechting
van dén adel in het leger plaats bad en diat
de minister van oorlog tegenover bet militai
re kabinet eene ondergeschikte positie in
nam. Later de kwestie van den adel nog eens
aanroerende, vermaande de minister de
waarde der traditie niet te onderschatten.
Er zijn regimenten met officieren, wier va
ders, grootvaders en zelfs overgrootvaders
reeds bij hetzelfde regiment stonden. In deze
aanhankelijkheid van het officierekorps. in
deze van de voorouders stammende traditie,
is volgens den minister een der sterke zij
den .van het officierskorps gelegen zij brengt,
in ernstige gevallen den officier dioor vele
gevar n heen. Doch een bevoorrechting van
den adel heeft niet plaats, ook niet 1 den
generalen staf. Daar wordt slechts op be-
kwai. Jheid gelet. Met kracht kwam de minis
ter op tegen zekere beschuldigingen der so-
ei; il-democraten inzake dé behandeling do*
soldaten in de kazerne, beschuldigingen die
den minister een beleediging der Duitsche
officieren noemde. Dat komt door so-
eiaal-democratied!.en bnl. De sociaaldemo
craten hadden er op gewezen dat de solda-
tenmishandelingeniet in de gewer schte
mate afnamen. De minister betoogde het te
gendeel over het jaar 1896 bedroeg bet
a a. al soldia/tenmislliandelingen nog 743,
thans is dat 296 Natuurlijk ware het wen-
6ohelijlk wanneer nog meer tegengegaan
werden. „Maar waarom is dlat. niet moge
lijk!" vroeg de minister. ,,In de eerste
plaats zijn wij geen engelen, feilbar?
mensohen, die hun temperament niet immer
beteugelen kunnen, in de tweed» plaats i6
het materiaal diat wij te behandelen krijgen
in de laatste jaren aanmerkelijk lastiger ge
worden-". „Wellicht" zcide de minister zich
tot die sociaal-democraten wendende „wilt
gij u eens afvragen of gij daar niet mede
schuld aan ihebt."
De minister verzekerde dat de jonge man
van het oogenblik af aan dlat Lij in de ka-
ze. n» komt met hartelijkheid wordt behan
deld en niet met scheldwoorden. En gene
raal von Heeringen besloot met het vertrou
wen ui' te drukken in die liefde dies volks
voor het Duitsche leger zoowel in gunstig»
als in ernstige tij-dien
Engeland.
Lond« n, 2 9 J a n., (1 uur 's middags).
Gekozen zijn 269 unionisten, 268 liberalen,
40 leden der arbeidspartij en 77 nationalis
ten. De unionisten winnen 126 zetels; de
winst der andere partijen is onveranderd ge
bleven
Londen, 29 Jan. Te 4 uur waren
gekozen271 unionisten, 272 liberalen, 40
leden van de arbeiderspartij, 80 nationalis
ten.
De unionisten winnen 127 zetels, de win
sten der andere partijen zijn onveranderd
gebleven
Sir Charles Dilke is herkozen te Glou
cestershire.
De liberalen hebben te Jarrow (Durham)
een zetel veroverd op de arbeiderspartij.
Londen, 29 Jan. Bij een spoorweg
ongeluk, dat hedenavond plaats had aan het
station Stoats nest van de lijn Brighton
Londen kwamen 10 menschen om het leven
en werden er ongeveer 20 gewond.
De trein, die een snelheid bad van 40
mijlen per uur, sprong uit de rails, waardoor
twee wagens over het perron werden gewor
pen, zoodat een gedeelte van het station
werd vernield.
Denemarken.
Kopenhagen, 29 Jan. De in
structie in de zaak tegen den gewezen mi
nister van justitie, Alberti, die op 8 Sept.
1908 zich in handen der politie stelde onder
zelfbeschuldiging bedriegerijen en valsch-
heid in geschrifte te hebben gepleegd, is
heden gesloten. De acten zullen naar de
Kamer voor Strafzaken worden gezonden.
Door het buitengewoon uitgebreid onder
zoek is gebleken, dat de verduisteringen van
Alberti een bedrag van 15 millioen kronen
beloopen.
Zweden.
Stockholm, 29 Jan. De regeering
heeft Iheden bij den Rijksdag ingediend een
wetsontwerp betreffend» invoerrecht op
koffie. Diensvolgens worden per K.G. onge
brande koffie 18 oer©, voor gebrande koffie
en koffieöurrogaten 30 oere invoerrecht voor-
gesteld. De heffing van het invoerrecht voor
i ongebrande koffie zal vanaf 1 Januari 1910
geilden het invoerrecht voor gebrar ;le koffie
en koffiesurrogaten zal van 29 Januari 1910
j 30 o< -e, van 128 Januari 1910 25 oere
i bedragen.
Spanje.
Teen maarschalk Weyler, de kapitein-
generaal van Barcelona, dezer dagen een
wandelrit door de stad maakte, gleed zijn
paard uit, waardoor de maarschalk op den
grond viel en ernstig werd gewond. In be-
wusteloozen toestand werd hij naar huis ge
bracht. De geneesheeren hebben hersen
schudding geconstateerd.
Hongarije.
Budapest, 29 Jan. Het Magnaten-
huis besloot te protesteeren tegen de verda-
ging van het parlement. De Koning weiger
de de ontslagaanvrage van den president
van den ministerraad en keurde het voorstel
goed tot het uitschrijven van nieuwe ver
kiezingen.
Rusland.
De president van den Russischen rijks
raad Akimow, een ijverig aanhanger der
reactie, heeft naar verluidt, den Czaar een
memorie ter hand gesteld, waarin uiteen
gezet wordt, dat het ambt van minister
president thans overbodig is geworden, daar
alle takken van dienst reeds volgens de
nieuwe staatsregeling geregeld zijn; dit
ambt kan en moet daarom opgeheven wor
den. Dan zouden tevens de ministers de
vrije hand krijgen in vele zaken en zich al
leen naar de aanwijzingen van den Czaar
richten kunnen, wat thans niet het geval
is. Ook zou geen staatsman een zoo" overwe
genden invloed op de staatszaken kunnen
uitoefenen, dat hij zelfs den souverein ter
zijde drong. Verder trachten de stellers der
memorie aan te toonen, dat voor afschaf
fing van den post van minister-president
geene verandering der heerschende wet noo-
dig is, dat zelfs juist daardoor zou worden
aangetoond, dat de nieuwe staatsregeling de
alleen-heerschappij van den Czaar volstrekt
niet uitsluit. De maatregel zou allen, die er
aan twijfelen of de alleenheerschappij nog
bestaat, aantoonen dat ook het jaar 1905
in dit opzicht geen verandering heeft ge
bracht.
De reactionaire opstellers van de, den
Czaar door den president van den Rijks
raad ter hand gestelde, memorie gelooven er
nauwelijks aan, dat zij er succes mede zul
len hebben. Zij wenschen slechts een nieu
wen openlijken aanval op Stolypin te rich
ten en tegelijk het bewijs hunner trouw en
gehechtheid aan den Czaar te leveren. En er
kan nauwelijks eenige twijfel aan bestaan,
dat bij de huidige stemming in de Russische
hofkringen de motiveering van deze memo
rie een sympathieke ontvangst moet vinden,
geheel afgescheiden daarvan, of besloten
wordt tot uitvoering der daarin vervatte
maatregel of niet.
Stolypin heeft de reactionaire partij nietg
in den weg gelegd, veeleer heeft de reactie
voorloopig alle reden, hem dankbaar te zijn.
Hij heeft echter de reactionaire waardig-
lieidsbekleeders uit het Staatsbestuur ge
drongen en versperde huil menigmaal den
weg tot ambten en waardigheden. Stolypin
was het, die verhinderde dat de reactionai
ren mot Nieuwjaar een versterking in den
Rijksraad verkregen, z .oals ze gewenscht en
gehoopt hadden. Reden genoeg voor die ver
wenden, om tegen hem te gaan ageeren, of
ten minste te pogen hem t t meer toegevend-
beid over te balen.
Zooals gezegd is het onwaarschijnlijk dat
de reactionaire memorie het succes zal heb
ben dat zij direct beoogtdat sluit echter
geenszins uit, dat zij den reactionairen
Roman van
19 ANNA WAHLENBERG.
Uit het Zweedsch
door Betsy Bakker Nort.
Hij nam werk op, d'alt lang hiad' gewacht.
En als Agrneis 's mildldiags kwam, zat hij
vaalk in zijn boekenkamer, en kwam elechts
een paar niiimutyen olm te sprakenSoms
was hij zelfs vertrokken naar de hoofdstad
voor zijn werk. De crisis was voorbij. Hij
had' haar niet meier zo© noodiiig als vroeger.
En gelukkig dat haar steun en aanwezig
beid zoo heilzaam geweetet waren, want
ze twij feilde er geen oogenblik aan dat zij liet
was geweest, dae hem over de moeilijke da
gen heen (had geholpen kwam ze niet meer
Na een pauze van eenige dagen, begaf ze
zich echter op een namiddag, nadat ze ge
geten had, weer naiair de Landed!'s. Maar
bij de villa gékomen, was ze bijna weer om-
gékeerd, boen uit het groote raaan van liet
■salon zullk 'n stralend l'ichit scheen, alsof
daar bannen öen feest werld gevierd. Aar-
zefllenld! b'leef zo een oogenlbllik staan, maar
besloot toen bij het dienstmeisje te hooren
of ze ongelegen kwam. En boen het kam er -
raeilsje verkil aaridle, dlat er geen gasten wa
ren, dat die architect voior het eten terug
weid verwacht, maar niet vioor vier uur
thuis kwam van de stad, en dat mevrouw
alleen thuis was, kwam ze binnen. Ze wist
immers dat ze welkom was op welken tijd
van den dag ze ook kwaim. In de zaai
stond de tafel gedekt en onaangeroerd, hoe-
W de gewone etenstijd redds lang voorbij
was. En welk een mooie tafel.
Twee hoog© koperen kandelaars met aan
gestoken kaarsen gaven licht, daar tusschen
stonld: een groote echlaail met geurend© teer©
anjelieren. Rondlom idle sierlijk gevormde
antieke lamp mat alle aangestoken gaspitten
was fijn groen geslingerd. Eu rondlom 'het
witte ïaiken lag een krans van 'hetzefllfdie
gracieui?© sfllngiergnaS, liier en diaair opge-
vroodij'kt door ingestoken friissch© bloemen
Maar het wa6 leeg in die kamer. De gast
vrouw die thuis moest wezen, scheen er
niet te zijn. En Agnes stond juist op t
punt in het salon te gaan oan haar te zoe
ken, toen zij haar op hetzelfde oogenblik
ontdekte.
Voor meer dan de helft verborgen door
de zware gordijnen, die Voor het raam ge
trokken warten, keek ze uit naar de straat
waar vandaan Robert moest kooienMen
zag een groot gedeelte van uit het raam
van den stationsweg.
Evenmin als Agnes haar had opgemerkt,
ihod zij Agnes gezien, maar toen deze nu d©
pjlei naldterdte waar ze stond, bemerkte ze
dat er iemand in de kalmer was, kwam uit
haar schuil plaats en gi ng de bezoekster tic
gemoet.
Maar deze staarde haar aan met verba
zing.
Was dat Flora?
In elk getfal was het wel dè gewone, klei
ne onbebeekende FlOra, in haar weinig op-
ivol lende kleefding. die er toe bijfdlroeg Iwiar
in de schaduw te houden
Nu droeg ze een goudgeel elegant gewaad,
gegarneerd met smalle zwarte fluweeltjes.
En niets kon flattanter zijn voor haar war
me, maar wat ibleeke tint en het donkere
haar, dan deze zachte, lichte kleur.
Ook was er iets lichts in haar uitdruk
king, dlat haar de onweerstaanbare bekoring
van geluk^ verleende. En Agnevs die altijd
wat onwillig wae haar uiterlijke voordeel en
'te erkennen, moest zeggen dlat er werkelijk
ooTeii'blilklk©n waren, dlat ze er knap uitzag,
ja bijna mJood genoemd1 kon worden.
„Je zdöt d.a't 't hier foeSt is", zei Flora,
terwijl ze lachend op de tafel wees en op
haar japon, feest maar zonder gaisten."
„Ja, dat zie i'k.''
En Agnes gaf lucht ann haar verbazing en
vertelde, dat ze 'het l'icht uit helt raam had
gezien en naet binnen zou gekomen zijn, alls
het kamermeisje niet gezirgd had', dat me
vrouw alleen thuds was en geen gasten ver
wacht werden
Met een geheimzinnig lachje stond Flora
daai- en lachte zoirale te voren.
,,'t Is onze bmuwdag" zei ze „onze
tóen jarige trouwdag.
„ZooV'
Agnes' blik vloog nog eens langs de ge
dekte tafel met al de bloemen, wijnkaraffen,
geslepen glazen en vele stralende lichten.
Daarna keek ze naar Flora's lichte mooie
japon en dacht eraan hoe d|e»ze zoo pas ver
langend naar dien weg liad gekeken.
Ja, men kon wal zien diat het een gewich
tige dag voor haar wais.
„Maar het was jammer dlat Robert juist
vaudlaag niet thuis klon komen op den ge
wonen tijd," zei Agnc6, haar gedachten ver
..Ja
Er vloog een lichte schaduw over Flora's
gezicht, en ze was een paar seconden stil
alsof ze zich bezighield met deze vervelende
omstandigheid, die baar reeds te voren ver
ontrust had.
„Hij telefoneerde ongeveer een uur gele
den dat hij zou wachten tot den trein van
vier uur, om te kunnen reizen met iemand
die hem graag wilde spreken" vervolgd©
ze. En nu zal hij wel dladelijk hier zijn.
Ingeborg is hieon tegemoet geloopen
„Nu, dan zal ik maar weggaan. Op
zulk een dag belmoren jelui alleen te zijn,"
zei Agnes en maa/ktie haai- boa weer vast.
Maar Flora hield haar tegen.
Agnes mOeet tenminste op Robert wach
ten c*m hun bedden goluk te wenschen. Het
zou haar een slecht voorteeken zijn als een
goede vriendin op zulïk een plecihltigen dag
hen ontvluchten z>u. En ze noodigde Agnes
uit plaats te nemen, en ging zelf naast haar
jatten, terwijl ze de krans op tafel nog wat
beter schikte.
Maar het leek alsof liaar gedachten ver
we» waren, want ze antwoordde "heel ver
strooid op alles wat Agnes tegen haar zei,
en pioneering wendde ze zich tot deze met
een open. helderen blik. Ze was het met
zach zelf eens, dat ze zou zeggen waaraan z©
dacht.
„Je moet niet dOnken, dat heft. onverschil
ligheid van hem hem is,'begon ze, het ge
sprek weer aanknoopemd aan het punt waar
haiar beLangStdllanig gebleven was, „want hij
weet niet, dat ik hot feest voor hem arran
geer, hij weet niett eens, dat het omze trouw
dag is."
Een verwonderd „ex*>" klonk van Agnes'
lippen, nraar Flora venvodgdle ijverig en als
verdedigend
,Ja, dot ie niet te verwonderendat^hij
het heeft vergeten, hij heeft tegenwoordig
zoo veel om aan te denken, 't Is trouwens
altijd vrouwenwerk, dergelijke familiefees
ten te gedenken."
„Hoewel liet van morgen wtalt leeg was.
Ik zei niet®, want ilk had zoo graag gewild)
dat liij het zich zelf zou herinneren. Ik
doalit dat hij het ziou doen, wanneer ik een
roos bij zijn bord' legde, of wanneer ik zon
dier reden hem verzocht zijn nieuw© jias aan,
le trékken, die hem zolo good staalt. M'aar
hij mcrk'te niete en vroeg maar ïviete. Hij haldl
geen tijldl, hij was zoo veitdliept in zijn werk.''
„Ja" stemidie Agnes verötirooid toe,
toen or een pauze on'tshond Jhij ie wer
kelijk zoo in zijn werk verdiept."
„Ja, natuurlijk, wél had: ik er een paar
uren lang vondriert van" zei Flora
„want ik had voortdurend gehoopt dat hii
er tenslotte om zou donken, maar toen vond
ik het onmogelijk dat deze dag voorbij zou
gaan, als alle andere dagen. Hij heeft mij
niet veefl te danken, maar ik héb hem zoo
veel te danken, want ïk 'ben zoo gelukkig
geweeeft in deze tien jaren.
En als ik ook nu on dan wat minder
gelukkig ben goweesil, dan log dat aan me
:.clf, aan mijn natuur dat ik ben zooals
ik ben" vervolgde ze zachter. „Hij heeft
geen schuld. Slechtte te leven in die nabij
heid van oen menisch zooale hij, moet iemand
zoo gelukkig maken ails men slechts fcan
zijn.''
Wnrdt vervolgd.
