23»
Jaargang
Dinsdag 22 Februari 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DROOMLEVEN.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden roor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- l.ffO.
Afzonderlijke nummers- O.OS.
Deze Courant rersohijnt «lagelgks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bg de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intcrcomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f O.J
Elke regel meer - O. J
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbeti
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen
het herhaald adverteeren in dit Biad, bg abonnement. F
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanv
toegezonden.
Politiek Overzicht
l)e verzekering tegen den omlen
dag in Fraukrijk.
De Senaat heeft het wetsontwerp tot rege
ling van de verzekering tegen den ouden dag
in eerste lezing aangenomen. Daarmede is
deze zaak een goed eind dóchter bij het eind
doel gekomen. Er moet nog eene tweede
lezing plaats hebben, maar dóe heeft ten doel
het tot stand gebrachte werk vóór de eind
stemming nog eens na te gaan. Dan moet
het wetsontwerp naar de Kamer terug, want
'de Seraat heeft in het hem door de Kamer
toegezonden ontwerp vrij ingrijpende wijzi
gingen gebracht, en de Kamer moet er dus
nogmaals haar oordeel over zeggen. Mis
schien zal dat oorzaak zijn, dat de zaak
door deze Kanier, die bijna aan liet eind is
van haar mandaat, niet meer zal worden af
gedaan. Maar ook al blijft de eindbeslissing
aan de nieuwe Kamer voorbehouden, men
mag toch aannemen, dat de tijd van over
wegen nu voorbij is en dat het oogen'blti'k
nabij is waarop de wet, dóe deze regeling in
houdt, in het Bulletin des lois zal worden
opgenomen.
De zaak heeft in het Fransche parlement
eene geschiedenis, die loopt over een tijdperk
van 31 jaren. In 1879 diende Nadaud een
voorstel omtrent de verzekering tegen den
ouden dag in. Dit voorstel werd in handen
gesteld van eene commissie, dlie nooit rap
port er over heeft uitgebracht. Op dit voor
stel zijn.in den loop der jaren 64 anderen
•gevolgd, die allen voortkwamen uit het par
ticulier initiatief van afgevaardigden, door
de regeering onverschillig behandeld werden
en door de Kamer op de lange baan gescho
ven werden, totdat zij onder het stof der
jaren verdwenen.
Eerst in 1907 bracht het kabinet-Clemen-
ceau zelf een wetsontwerp in. Ook daaraan
scheen aanvankelijk het lot te zijn beschoren,
d'a't het zou schipbreuk lijden op de langzame
behandeling. Maar in hot kabinet-Briand,
dat het kaibinel-Clemenceau in hiet bewind
opvolgde, stelde de minister van ai-beid Vi-
viani zich krachtig voor de behandeling in
de bres, en het is voor een niet gering deel
aan hem te danken, dat het wetsontwerp
door de Kamer werd aangenomen en dat nu
de eerste lezing van het door den Senaat
omgewerkte ontwerp is ten einde gebracht.
Wanneer de regeling in den vorm, dien
zij nu heeft, wet wordt, dan zullen elf mil-
lioen Fransche loontrekkende werklieden van
beiderlei geslacht verplicht zijn eene verze
kering voor hun ouden dlag aan te gaan. Zij
zijn gehouden, dertig jaren lang eene bij
drage te betalen, die vóór het 18e levensjaar
4.50 frs., daarna 9 frs. bedraagt. Vrouwen
betalen 3 frs. vóór het 18e jaar en daarna
6 frs. De werkgever stort hetzelfde bedrag;
de staax verleent zijnerzijds eene bij
drage, wanneer het genot van het pen
sioen ingaat, van 60 frs. per jaar.
Daarmee verwerft men zich de aanspraak op
het genot van een jaarlijksch pensioen, in
gaande met den leeftijd van 65 jaar, dat voor
desi man 414, voor de vrouw 270 frs. be>-
draagt. Een echtpaar kan, na de vervulling
van de wettelijke voorwaarden door de beide
echtgenooten, in het genot van de beide pen
sioenen treden het beschikt, dan te zamen
over 684 frs. per jaar, een bedrag, dat op
het Franscbe platteland voor den honger
dood behoedt.
Do siaat int de bijdragen en belegt zo
ren begevend. Aan de vereenigingen tot on
derlinge verzekering, die nagenoeg twee
millioen leden tellen, verleent hij bijdragen,
waardoor de leden van die vereenigingen in
even gunstige positie komen als zij, op wie
de verzekeringsplicht rust. Aan de pachters,
de keuterboeren, do kleine grondbezitters en
de kleine ambachtslieden, die hoogstens één
niet tot de familie behoorenden arbeider in
dienst hebben, is het recht verleend, zich
eveneens bij den staat te verzekeren voor
oen van het 65ste levensjaar af te genieten
pensioen van 100 frs., tegen eene storting
van 18 frs. per jaar.
Do verzekerden, die ernstige wonden be
komen of verminkingen, waardoor zij duur
zaam ongeschikt worden voor den arbeid,
hebben op eiken leeftijd aanspraak op pen-
sioengcreclitigdheiö
Vreemdelingen, die in Frankrijk werken,
zijn eveneens aan de wet onderworpen, maar
de stortingen van den patroon en de toe
lage van den staat kooien hun slechts ten
goede, wanneer verdragen met hun land van
oorsprong daar aan Fransohe werklieden
soortgelijke voordeeier- verzekeren.
Voor den overgangstijd zijn bepalingen
genaaktdie aan de 36 tot 65 jaroq oude ar
beiders, die niet gedurende dertig jaren de
bijdragon kunnen storten totdat het 65e
jaar is bereikt, hert genot verzekeren van
oen iets kleiner pensioen. Voor hen, die het
65e levensjaar roeds hebben overschreden,
komt de wet betreffend:© de ondersteuning
van behoeftige ouden van dagen in toepas
sing.
Wanneer de wet ten volle ten uitvoer zal
zijn gelegd, zullen, zooals hierboven reeds
werd opgemerkt, omstreeles elf millioen Loon-
trekkenden aan den verzekeringsplicht on
derworpen zijn. Daarbij zullen nog komen
zij, die vrijwillig zich de voordeelen van
deze pensioenverzekering verschaffen, wier
aantal volgens de in den Senaat gemaakte
berekening 6 millioen zal bedragen als
maximum. De staat zal, om de financieel©
verplichtingen na te komen, die uit deze wet
voor hem voortvloeden, hebben te voorzien
in eene jaarlijksebe uitgave van 150 a 200
millioen francs. Dat L de keerzijde der me
daille bij dezen maatregelen van sociale
voorzorg.
Duitschland.
Berlijn, 21 Februari. Uit de
zitting van den Rijksdag vallen twee ver
gaderingen uit wegens het overlijden van
den president. De nieuwe -verkiezing heeft
a.s. Dinsdag plaats.
Berlijn, 21 Februari. De he
den gehouden vergadering van den Rijks
dag in de met rouwdraperiën getooide zaal
werd door bijna alle leden van den bonds
raad bijgewoond. In de hofloge was de fi-
milie van den overleden president gezeten.
De vice-president Spalhn brac-ht een warm
woord van hulde aan de nagedachtenis des
overledenen waarna de rijkskanselier uitinig
gaf aan het leedwezen en de deelname dei-
verbonden regeeringenDe Keizer en de
bondsraad waren één van gevoelen met den
Rijksdag in de waa-rdeering der verdiensten
welke de overledene -aan het welzijn des
rijks heeft gewijd. Nadat tal van telegram
men van deelneming waren voorgelezen werd
de zitting opgeheven en tot Woensdag ver
daagd.
Het protest, waartoe de rijkskanselier in
de zitting van den rijksdlag van verleden
Zaterdag zich genoopt voelde, had betrek
king o-p die herinnering, dlie de afgevaardigde
Wieimer te berde bracht aan ©ene bij ©ene
vroegere gelegenheid door den rijkskanselier
gemaakte opmerking, dat de democratische
parlementen van alle landen er toe hadden
bijgedragen de politieke zeden platter en
ruwer te maken. De Spr. meende, dat de
rijkekaoselierd zou hebben gedaan, deze
uitdrukking terug te nemen. Nu dat niet
was gesc-iiied, zag hij in zulk eene kenschet
sing eene vernedering van den rijksdag en
tegelijk eene vernedering van de andiere
bondsstaten met een meer of minder demo
cratisch kiesrecht.
Daarop sloeg het protest van den rijks
kanselier, dat xn zijn geheel aldus luidt;
De afgevaardigde Wiemer heeft zoo juóst
eene bewering gedaan, die ik ten stelligste
moet tegenspreken. Hij heeft gezegd, dat ik
op de bondsstaten met liberale staateinstel
lingen neerzag. Hoe komt de afgevaardigde
Wiemer er toe mij gevoelens toe te dichten,
waarover ik alleen slechts kan oordeellen
Hij beroept zich op algemeen© beschouwin
gen in mijne reid© in het huis van afge
vaardigden Dan had hij echter ook zoo
loyaal moeten zijn, de wooraen van mij aan
te halen, waarbij ik van de venhouding van
Pruisen to'. de andere bondsstaten heb ge
sproken. Ik heb gezegdWij kunnen en
willen he; eigenaardig kenmerk van de
Beie.rsche, Zwabisc-he en Saksisch© stammen
niet missen; de eigenaardigheden, die zich
niet alleen in de zeden en gewoonten van
dleze stammen, ma-ar ooik in de politieke vor
men van heit staatsleven weerspiegelen, willen
wij achten en liefhebben, want daarin ligt
een deel van ons eigen Duitsch zijn. Ik moet
er tegen protesteeren, dat mij gevoelens wor
den toegedicht, die voor ©en Duitschen rijks
kanselier niet zouden passen.
Dc- rijksdag heeft weder het tolerantie voor
sbei van het centrum te behandelen ge
had, dat reeds meermalen daar een onder
werp van debat is geweest. Hoewel ditmaal
was getracht door eene zoo algemeen moge
lijke redactie den weg te effenen voor het
vcfficstel, is het toch bij de stemming met
160 tegen 150 stemmen verworpen. Doel
va-, het voorstel was den rijkskanselier uit
to noodigen door onderhandelingen met de
bondsstaten gedaan te krijgen, dat beper
kingen van de godsdienstvrijheid, voor zoo
ver zij nog bestaan, langs wetgevenden weg
uit den weg geruimd worden.
Frankrijk.
P ar ij s, 2 1 F e h r. De Kamer keurde
het hoofdstuk van die begrooting voor het
koloniale leger goed diat beta'ekking heeft op
het zenden van zwarte troepen naar Algerië-
P ar ij s. 2 1 Feb r. De begrootdngscom-
mi-ssie uit de Kamer is tot overeenstemming
gekoanen met de regeering omtrent het bren
gen van evenwicht in de begrooting, waar
voor een bedrag van 200 millioen noodig
zal zijn.
Engeland.
Londen, 21 F e b r. De Koning en de
Koningin begaven zich om 1 uur 40 minuten
in een gala-koets, gevolgd door 5 andere
gala-rijtuigen, waarin de hoogwaardigheids-
bekleeders van het Hof gezeten waren, van
het Buckiiighani-paleis naar Westminster lot
opening van de zitting van liet parlement.
De troepen waren langs den weg opgesteld;
een talrijke menigte, geschaard langs den
geheeleu weg, dien de stoet volgde, juichte
liet koninklijke paar too. IIH. MM. kwa
men om twee uur i.n bet parlementsgebouw
aan. en begaven zich naar de zaal van het
Hoogerhuis, waar do Koning voor eene
schitterende vergadering van peers, peeres
ses en leden van het lagerhuis dè troonrede
voorlas.
De betrekkingen met alle buitenlandsche
mogendheden zijn voortdurend van vriend-
schappelijken aard. Het tijdstip, waarop do
Unie van Zuid-Afrika zal ingaan, is bepaald
op eind© Mei. De prins van Wales zal in
hot aan,staande- najaar een groote reis doen
-door de Zuid Al'rikaan&che bezittingen, al
vorens in 's Konings naam het parlement
van de nieuwe unie te Kaapstad te ope
nen. De Koning zegt-, dat hij met bijzon
dere belangstelling en genoegen deze reis
togeinoet ziet, omdat- zijn zoon daardoor het
voorrecht aal hebbeu het parlementaire le
ven van een groot,- vereenigd gebied in to
lelden en aan Zuid-Afrika de goede wenschen
van den Koning en het Rijk voor de wel
vaart en den vooruitgang van zijne bevol
king over te brengen
Nadat verder nog gewag is gemaakt van
de instelling van wetgevende raden met uit
gebreide bevoegdheid in Indië, vervolgt de
rede aldusDe begrooting voor het vol
gende jaar, die u te bekwamer tijd zal wor
den voorgelegd, is opgemaakt mot den ern-
stigen wensch om te bezuinigen. De eischeu
van de verdediging van liet rijk ter zee
noodzaken echter tot aanzienlijke vermeer
dering van de kosten voor de vloot. Het par
lement zal ook verzocht worden de maatre
gelen, voor het loopendie jaar getroffen in
de laatste zitting, die nog niet ton uitvoer
zijn gebracht, aan te vullen. Daar in de ont
vangsten, noodig tot dekking van de uitga
ven, door het vorige parlement goedgekeurd,
nog niet is voorzien door de heffing van
belastingen, heeft de regeering, onder goed
keuring van liet parlement, hare toevluj-it
moeten nemen tot een tijdelijke leening.
Thans zullen ten spoedigste schikkingen ge-
troffon moeten worden tot regeling van dien
daardoor ontstauen financieelon toestand.
Omtrent, de ernstige moeilijkheden, die
zijn ontstaan ten gevolge van voortdurende
ernstige meeningsverschillen tussohen liet
Hooger- en het Lagerhuis, 2egt de koning,
dat er vooretellen zullen worden ingediend
tot nadere omschrijving der betrekkingen
tusschen de twee Huizen, ten einde het on
verdeelde gezag van het- Lagerhuis in finan
cieel© zaken en zijn overwicht op wetgevend
gebied t-e verzekeren. Deze maatregelen zul
len, volgens de nieenang van 's Koning's
raadslieden, ten gevolge -moeten hebben,
dat het H-ooge-rhuis op zoodanige wijze sa
mengesteld en zijn bevoegdheden dusdanig
vastgesteld worden, dat het onpartijdig ten
aanzien van voorgestelde maatregelen van
wetgeving de macht van oen orgaan aan
overweging en herziening -kan uitoefenen,
met inachtneming van gCpaste termijnen
wat de daaruit voortvloeiende vertraging
betreft.
Tweede telegram. Bij de be
oordeeling van de troonrede wordt gewezen
op de onduidelijkheid van de redactie
Een zinsnede is zelfs haast onbegrijpelijk
zij heeft eigenlijk betrekking op het hooger
huis, maar sc-hijnt te doelen op het lager
huis.
De conservatieve bladen nieenen, dat de
redactie de sporen draagt, dat er veel
schrapt en bijgevoegd is.
Wetsontwerpen worden niet aan-gekondl
in de troonrede.
Londen, 21 Febr. Het debat is I
gonn. n O'ver het Adres van Antiwoord op I
troonrede. Het huis is geheel bezet.
Nadat Balfour liet woord had
zette dc eerste minister Asquitlh br<
de politiek van die regeering uiteen. Onit)
de zoogenaamde waarborgen van de Kr<
verklaarde hij, dat hij ze niet had v©rkre_
en er ook niet oin gevraagd had. A.6 do j
legenlheid daartoe zich voordeed, zou hij i
aarzelen aan de Kroon zoodanig advies
geven als de omstandigheden schenen
e;schen. Maar bij voorbaat een biancj
machtiging vragen voor e©n onbegreni
toepassing van het koninklijk prerogal
betreffeilde van een maatregel, die aan h|
Lagerhuis nog niet was voorgesteld, zou
vei zoek zijn, dat geen constitutioneel minil
ter kon doen en geen constitutioneel vorf
'kon toestaan.
Asquith vervolgdeMet overweldi-gei
meerderheid lxe&xD het Huis zich ver'bondJ
de quaeshie van het vetorecht van het Hof
geriiuis af te doen.
De regoering stelt voor in eerste xnsl
tóe een motie over dit recht aan te uemei|
die nadat zij dioor het Huis goedgekeurd a
zijn, bei-c ..:-ud zal worden in een wetsonfl
werp. De bedoeling van dit voorstel ie
constit-utioneele stelsel te hernieuwenh<|
zal het Huis gelegenheid verscliaffen
spoedig mogelijk zijne inzichten kenbaar 1
maken en de regeering zal daaruit kunne
zien of zij dien steun van het Huis bezit.
Met het oog de belangrijke zaken va
financieeien aard, dóe met. 31 Maart afg<
daan moeten zijn, stelt de regeering voor,
'het Huis sleciuts een korte P aasc Fu vac anti e z
nemen en dan onafgebroken bijeen zal bLijl
ven, totdat de begrooting en de motie ovc
het Hoogerhuis afgedaan zuf.en zijn.
Dan kan een vacantie van langeren d'uul
genomen worden, waarna het wetsontwerpl
dat de uitwerking is van de motie omitrenli
het Hoogerhuis, in belliandleling zal word*
genomen.
Do begrooting zal echter niet naar hej
Hoogerhuis worden gezonden, voordat he
Lagerhuis gelegenheid zal hebben gehad onj
zijne meemr.g uit te spreken over de j
noemde motie.
In de begrooting zullen slechts eenige wijl
zigir.gen van betrekkelijk weinig ingrijpenJ
den aard worden gebracht en het Lagerhui!
zal worden verzocht zijne retrospectieve go.
keuring te hechten aan hetgeen reedis is
daan en opnieuw de belastingen goed
keuren, door het vorige Lagerhuis aangeno
men en de bepalingen van de vorige begroo-l
tóng omtrent de taxatie van landerijen, enz.l
weder goed te keuren. (Toejuichingen bij del
mimsterie&len)Daarvoor zal het noodig zijn!
gebruik te maken van den ©enen of an deren
vorm van summiere behandeling.
Tot besluit zeide Asquith,,Wij wen-1
schen, dat duidelijk zal wordien verstaan, dat
wij staan of vallen met de begrooting en de
motie betreffende het hoogerhuis, want wij
beschouwen beiden alis integreerende bestand-
deelen van onze politiek. Wij moeten als re
geering ons bestaan afhankelijk stellen van
de vraag of wij ze door het lagerhuis heen
kunnen brengen. (Toejuichingen bij de mi
nister ieelen). Al is dc toestand moeielijk, dat
maakt het voor de regeering tot een plicht
Roman van
88 ANNA WAHLENBERG.
Uit het Zweedscli
door Betsy Bakker Nort.
De zachte, 'vreedzame juffrouw Ekvall
hiieild den uitdlagenden blik niet u'ólt, dlie
haar trof, maar keek voor zich. En er ont
stond een pauze van een paar minuten,
waarin ze al haar moed verzamelde want ze
had lang gewenscht tot een verklaring te
komen met haar vriendin, tot haar eigen
bestwil
,,Maar Agnes" zei ze voorzichtig, „ge
loof je niet dat het genoeg zou zijn als je er
zoo lang was als Ingeborg je noodig heeft?
In dien tijd kon je je immers even goed
aan Robert- wijden? En het zou beter voor
je zijn, daar niet geheel in beslag genomen
te worden."
„Waarom zou dat beter zijn?"
Agnes' oogen hadden zich geopend, en ze
had iets hards in haar .gezicht.
„Och, dat dacht ik zoo," zei de zieke
bijna verschrikt., maar toch vast 'besloten
zióh dapper te houden en haar oprechte mee
ning to zeggen.
„En trouwens hei kon ook gebeuren, dat
de menschen begonnen te praten. Wel kan
je genoeg op je zelf passen, maar toch de
menschen hebben zoo graag iets om over te
spreken, en dat zou immers niet prettig
voor je zijn?"
„Laat ze praten,'r zei Agnes trotsch en
onverschillig.
„Nee, Agnes, hoe kan je dat zeggen?
Denk er aa.u dat je onderwijzeres bent, het
kon immers zijn, dat men je niet langer
de 'kinderen toevertrouwde?"
Wat zeg je? Zou ik niet langer bevoegd
zijn hun kindereu 's morgens te onderwij
zen, omdat mijn -middagen ergens anders
in beslag genomen zijn.?"
Het even nonchalante als honende ant
woord maakte de zieke nerveus.
„O," zei -ze, wat ongeduldig, „je weet
heel goed, dat. er geen sprake is van onder
wijs, maar van iets heel anders. Een paar
van je leerlingen zijn twaalf, dertien jaar
oud, en merken reed's allerlei dingen op.
Ze hebben jou en Robert verscheiden malen
buiten ontmoet, en het schijnt dat ze er
over beginnen te spreken."
„Nu, wat voor kwaad steekt daarin?"
„Nee, ze was volkomen onmogelijk. Juf
frouw Ekvall zag aan haar lachend, vrijmoe
dig gelaat, dat ze zich gevleid' gevoelde over
de opmerkzaamheid, die haar gedrag trok.
Ze vond het. volstrekt niet onaangenaam dat
men over Oiaar on Robert sprakdit scheen
ze integendeel aangenaam te vanden. Ze
wilde geen kleingeestige mamsel zijn, plaat
ste zich boven alle preufcschheid en liet de
menschen praten.
Maar de zieke werd nerveusor, en stiet
geërgerd het kussen weg achter haar hoofd.
Zou ze dus gedwongen worden tot harde
middelen om Agnes te doen, verstaan? Nu,
als niets anders hielp, dan moest het wel.
,,'t Is dat je waardig beid er md-ssehien on
der te lijden heeft," zei ze. „Er zijn geen
onbarmhartiger wezens dan- kinderen, en je
kunt nooit zeker zijn, diat z© je niet. achter
je rug uitlachen.."
Nu had tze haar doel niet gemist, dat
merkte ze. En ze werd bijna bang, toen
ze de bleekheid zag, die over Agnes' trekken
gleed, welke gahedl veranderden.
Ja, nu eindelijk had Agnes begrepen. Ze
voelde dat ze door -haar doen en laten niet
in hoofdzaak gezondigd had jegens de zede
lijke principes. Ze had het meest op een
andere wijze sensatie verwekt. Men lachte
om haar. En het waren niet alleen die kin
doren, hoewel baar vriendin uit fijngevoelig
heid zich zoo uitgedrukt had.
Had juffrouw Ekvall lang tevergeefs ge
zocht naar een passend wapen om Agues'
zorgloosheid te doorboren, nu had ze er wer
kelijk zulk een gevonden. Het was scher
per dan ze ooit had kunnen denken, on hoe
goed verborgen, trof het als de dolk der
Italianen midden in het -hart.
„Zoo, meen je dat," zei Agnes zacht on
langzaam.
„Ik miaak me dus belachelijk?"
„Och, belachelijk"herhaalde de
zieke, niet wetend boe ze den sterken in
druk van haar woorden zou verzachten, en
die ze toch niet ongezegd 'wilde maken.
„Ja, juist, dat is het wat je meent, en
alle merschen hier. Je hebt over mij ge
fluisterd, gebabbeld en je vrooliik over mij
gemaakt Want het zijn niet alleen de kin
doren, die dat gedaan hebben, dat begrijp
ik Oieel goed."
„Nee. nee, Agnes, n-u ben je onrechtvaar
dig. Je spreekt alsof we je vijanden waren,
en wij .houden zooveel van je."
En opgewonden, omdat Agnes haar -wel-
gom eenden raad' op deze onverstandige wijze
opnam, richtte de z-'oke zich steeds hooger
op in de kussens, terwijl ze protesteerde,
totdat ze een Voor haar ongewone, zittende
houding innam.
Nu moest Agnes verstandig izijn, en be- i
grijpen, dat de aanmerking die ze gemaakt
bad en welke anderen ook .gemaakt hadden.,
niet uit onwil jegens haar sproot. Integen
deel, ze -waren immers alleen haar vrienden,
wenschten haar niets dan goeds, en waren
altijd blij haar te zien.
Met- gebogen hoofd 'had Agnos heel stil
gezeten en ihaar laten praten. Maar plotse
ling richtte ze zich op, en uit haar oogen
schoot een felle blik.
„Ja, ja,'ik weet, dat ik overal welkom
ben. Men vindt dat "ik onderhoudend bon
en de menschen kan opv rooi ijken. Men
luistert graag naai- wat ik zeg, -want ik heb
dikwijls wat te zeggen, en dat heeft niet
iedereen. Men vindt zelfs dat ik een goed
hoofd cu helder oordeel hdb. Ik ben een
zoogenaamde persoonlijkheid, een hoog
staand mensch
Maar gebeurt dan het ongehoorde feit,
dat ik toon dat ik niet slechts een helder
hoofd heb, maar ook een open hart ja,
dan wendt men mij den rug toe en giechelt
in de boeken."
„Agnes..." barstte juffrouw Ekvall uit,
rmaar Agnes luisterde niet naar haar.
„In andere landen," vervolgde ze „is
men 200 ver gekomen dut- men ontdekt
heeft, dat een vrouw een hart kan hebben,
zelfs al is ze veertig, ja vijftig jaar. Maar
in het dorp, dat Zweden heet, heeft ze het
niet langer dan tot haar vijf en twintigste,
hoogstens tot- haar dertigste jaar, als het ten
.minste niet vroeger gebonden werd door de
heilige banden van het huwelijk, en klopt
voor het juiste object Dan mag het in
's hemelsnaam kloppen, zoo lang liet daar
toe lust heeft. Is men daarentegen onge
trouwd, en komt men boven de bepaaldo
grenzen, en hoeft men toch nog het hart vol
gevoelens, <1© warmste, mooiste, heiligste,
dan wordt men bespot en heel belachelijk ge
vonden. E11 -dat door mensehen, die geloo-
ven aan de onsterfelijkheid der ziel.
In plaats dat ge blij waart-, de ziel te zien
triomfeeren op tijd, leeftijd en zwakheid, in
plaats dat ge verrukt waart over zulk een
bewijs van eeuwig leven, vordert ge dat men
willoos zijn ziel laat verdorren, te gelijk met
het Ijchaam."
„Agnes! Agnes!"
„Ja, dab doet ge. Ontken liet niet!
Of erken hot ook, dat jelui niet liefidie niets
andere bedoelt dan lichamelijke liefde.
Maar i'k, ik weet, dat er ook een andere
liefde is. En ik beklaag allen, die d'at niet
weten
Ze had zich opgericht. Haar oogen en
wangen vlamden. Ze hield haar lioofd zoo
hoog, alsof ze neerzag op heel de wereld, en
ze sprak met zulk een gloed, dat onbekende,
zeldzame gevoelens zich bij de zieke begon
nen te roeren.
Deze strekte dé handen naar haar uilb, ze
wilde haar zeggen,, dat zie het lxaar ©en»
was, hoewel ze wist, dat ze heit niet doen
moest, dat ze van haar liield, en airet haar
leed en haar bewonderde.
Maar Agnes zag haar uitgestrekte hand
niet, en hoorde haar stamelende woorden
niet.
Met een kort adieu was ze weg. En de
zieke viel terug in de kussens, en lag lang
voor zich uit te staren, terwijl die ademha
ling heet en droog over liaar lippen ging. 't
Was haar of ©en wervelwind! over haar ge
varen w-es ©n iets van haar nioogorukt hod.
E11 ze vroeg zich af, wanneer zo Agnes weer
zou zien.
Als het ooit gebeurde, zou hot zeker niet
spoedig zijn.
Wordt vervolgd.
