m\ «ss.
Woensdag 13 April 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
8m Jaarffsng.
«HERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post - 1.50.
(Afzonderlijke nummers 0.05.
o Courani verschijn dagelijks behalv op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededoelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - O.IO,
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij voeruitbetalinf
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Rusland en Finland.
De rijksctoema heeft- vacantie. In den
eersten tijd zal men dus niet hooren van
wat besloten zal worden omtrent het plan
tot vernietiging van Fiwlands zelfstandig
heid, waarvoor de regeering de medewerking
van d© rijiksdoema heeft ingeroepen. De zaak
16 nu comnu66oriaal gemaakt, en commies! ëu
haasten zach in den regel niet met hun
wenk.
In de Russische pers wordt de zaak steeds
druk besproken, en het verdient de aandacht,
dat ook in (liet conservatieve kamp de ver
dedigers van het recht van Finland niet ge
heel ontbrakenZelfs zijn het stemmen van
gezag, die zich tegen het koor van nationa
listen en cha/uvinieten in dioen hooren. Zoo
schrijft de grijze priii6 Meahfcsjerski, de ijve
rige verdediger van het ,,oude Rusland
in de Grashdanin „Ik voel de geheime
hand der machtige vijanden niet alleen van
Rusland maar vooral van onzen Gzaar, die
den haat van een geheel volk, dat tot dus
ver onwrikbaar trouw aan den Keizer ie ge
bleven, tegen hem willen richten en concen-
treeren. Dit doel zal reeds spoedig bereikt
worden, want alles wordt in Finland on
dernomen om eene diepe vijandschap tegen
den Russischen monarch te doen ontstaan.
Maai* zullen Rusland en zijn Keizer geluk
kiger en liet Russische regeeringsgezag in
Finland sterker zijn, wanneer de vaderlands
lievende Finllandhaters tot den Keizer als
antwoord! op zijn wen6ch om zich, zooals al
tijd, in de Finsohe echeeren te ontspannen,
zouden moeten zeggen„Dat i6 niet onge
vaarlijk, en te groot zou de bewaking moe
ten zijn, want deze kusten belmoren aan een
land en een volk, dat- tegen Uwe Majesteit
is gestemd"? Neen, ik herbaal het nogmaals,
allies wat direct of indirect vijandigheid te
gen den Keizer verwelkt en alleen tegen zijn
persoon die verantwoordelijkheid voor maat
regelen, die deze vijandigheid in 't leven
roepen, concentreert', dit alles haat ik en
vervloek ik. Ik zegen slechts die regeer in g,
die haren dienst bij den Keizer hierin ziet,
de liefde van het volk voor den Keizer te
vermeerderen."
Nog een tweede conservatieve publicist,
de bekende medewerker van de Swjert
Ssergei Schavapow, is openlijk opgetreden
voor handhaving van Finland in zijne rech
ten. In de scherpste uitdrukkingen plaatst
Scharapow zich op het standpunt van de
West-Europee6che rechtsgeleerden, dat Fin
land een staat is en ook tot -dusver als zoo
danig in Rusland is beschouwd. De eenige
goede weg om Finland tot rust te brengen
is z. i. „terug te keeren tot de Finlandsche
politiek van de eerste vier Keizers der vorige
eeuw, eene volkomen stellige en duidelijke
politiek, die nu met voordacht door onze pa
triotten en nationalisten vertroebeld wordt."
Hij toont verder aan, dat de raseificeerings-
politiek altijd een teeken van zwakheid is
geweest en Rusland er toe gebracht heeft,
dat niet alleen de cultuurvolken, zooals Po
len en Finnen, maar ook de in den Russi-
schen maag halfverteerde Tataren en Gru-
siërs hun 'hoofd opsteken. Nu begint
reeds de afscheiding in den boezem van de
Russische stammen. „De gewichtigste be
langen van zélfbehoud vorderen, dat Rus
land zich althans daar losmaakt van de rus-
sificeerings-politiekwaar het deze reeds
voor 100 jaren principieel heeft afgewezen:
in Finland en Polen". Daarentegen moeten
alle krachten worden aangewend om het
Russische volk gezond te maken en te vér-
sterken. „Niet in naam van Finland en vau
zijne politieke en nationale rechten verhef
fen wij onze stem en verlangen het behoud
van het door Alexander I in 't leven geroe
pen grootvorstendom, maar in naam van de
verschrikkelijke gevaren, waarmee de on
zinnige politiek van algemeene nivelleering
en ongehoorde bureaucratische centralisatie
Rusland en het Russische volk bedreigt."
Zul'len ook deze stemmen, evenals die van
zoovele anderen, zijn stemmen van den roe
pende in den woestijn? Men durft zich er
'haast niet mee vleien, dat het anders zal
zijn. Toch schijnt de zaak van Finland nog
niet. geheel hopeloos te staan, wanneer men
leest, dat uit Helsingfors dit geschreven
wordt aan de Frankf. Ztg.
„Men is hier altijd over 't geen gebeurt
aan het hof en in de hoogste Russische re-
geeringskringen bijzonder goed ingelicht,
hetgeen hieruit gemakkelijk te verklaren is,
dat Finland in die kringen vele trouwe,
hoezeer heimelijke vrienden telt. Het ver
dient daarom de aandacht, dat de laatste
hier ontvangen particuliere berichten uit
Petersburg melden, dat de Keizer zooals
men meent, door zijne moeder beïnvloed
op het punt staat ©ene omkeering in de Rus
sische politiek tegenover Finland uit te lok
ken. Er wordt bijgevoegd, dat de verkla
ringen van de beroemdste hoogleeraren in
het volkenrecht van Europa ten gunste van
Finland op den Keizer een diepen indruk
hebben gemaakt en dat hij nu den wensch
koestert tot eene volledige verzoening m©t
Finland. Men spreekt er zelfs van, dat de
Keizer het voornemen heeft, binnen kort naar
Helsingfors te gaan, om in eene plechtige
toespraak aan officieel© en 11 iet-officieéle
vertegenwoordigers van het Finsche volk
alle bezorgdheid wegens de Russische poli
tiek uiit den weg te ruimen."
Zou het waar zijn? Of heeft men hier
slechts te doen met een wensch, die de
vader is van de gedachte? In ieder geval
moe» hierdoor de belangstelling stijgen in
den loop, dien de zaak verder zal nemen.
Duitschland.
B e r 1 ij n, 1.2 April. Het huis van
afgevaardigden heeft bij de nieuwe behande
ling, die ingevolge de grondwet heeft plaats
geliad van het wetsontwerp tot wijziging van
de kieswet, dat ontwerp aangenomen zonder
wijziging van de vroegere besluiten met -de
slem men van -de conservatieven en het cen
trum, nadat de verschillend© woordvoerders
der partijen 'hadden verklaard, dat sedert
de vorige stemming hun standpunt onver-
and rd was gebleven.
Toen de artikelen aan de orde werden
gesteld, werd door de meerderheid terstond
besloten tot sluiting van het debat, zonder
dat er sprekers aan het woord werden ge
laten. Dit lokte een levendig debat over het
reglement van orde uit, in den loop waar
van de sociaal-democratische leden meerma
len tot de orde- werden geroepen.
De gemeenteraad van de Berlijnsche voor
stad Schöneberg had haar medelid, den
sociaal-democratischen schrijver Eduard
Bernstein, tot lid van de schoolcommissie
gekozen. De opperpresident va i Branden
burg heeft echter de bekrachtiging van die
benoeming geweigerd.
België.
Brussel, 12 April. Uit absoluut
zekere bron wordt vernomen dat de koning
nog in 't geheel geen besluit genomen heeft
omtrent reizen in den vreemde.
B u 6 6 e 1, 12 April. In de verga
dering van de groep België der interparle
mentaire unie bevestigde de minister van
Staat. Beernaert, dat hij besloten had het
bedrag van den hem toegekenden Nobelprijs
te besteden aan werken van algemeen be
lang en de buitenlandsche parlementsleden
die met de aanstaand!© conferentie in Brus
sel zullen koanen een ontvangst aan te bie
den waaraan hij een 30.000 francs ten koste
zal leggen. Beernaert heeft ontslag geno
men als president der Belgische groep en is
vervangen door Sadeleer. Men denkt dat 700
parlementsleden naar Brussel zullen komen.
Het tijdstip der conferentie zal waarschijn
lijk worden vastgesteld op begin September.
Frankrijk.
De progiramrede van minister-president
Briand wordt door de geheele republikein^
sche pers, met uitzondering van de socialis
tische Humandté zeer gunstig beoordeeld.
De Temps rekent het hem al6 een© verdien
ste aan, diat hij er in geslaagd is een zoo
ruim ©n veelomvattend programma te laten
toejuichen door een© vergadering, die bijna
uitsluitend uit werklieden was samen-gesteld.
De rede volgt dezelfde leidende gedacht©
als de rede van Périguaux en zal niet min
der weerklank vinden. Al moet men eenig
voorbehoud maken over deze of gen© van de
voorgestelde hervormingen, zooals b.v. over
d© arbeidswetten, toch kan miemiand die
verhevenheid der denkbeelden betwisten,
waarmee de minister-president zich aan de
moedelijke vraagstukken heeft gewaagd.
Het Journal des Dé bats schijft: De libe
rale verklaringen van Briand schijnen tot
zekere hoogte slechts eene platonische bui
ging voor de beginselen te zijn. Maar de
Jacobijnen voelen "toch. dat Briand geen
van de hunnen is, diat hij voor hunne gees
tesrichting slechts verachting beeft. Weder
om heeft hij verklaard een man der ver
draagzaamheid te zijn. Tegen onverdraag
zaamheid en sektegeest heeft hij weer de
welsprekende woorden gevonden, die reeds
bïi zijne eerst© aanraking met het gezag der
openbare meening troffen.
De regeeringsgazinde Radical prijst Bri
and., dat hij zich van den voor goed afge-
danen strijd tegen de kerk en de geeste
lijk© orden heeft afgewend en aan de meer
derheid nieuwe aansporingen gegeven heeft.
De Action zegtDe republiek wal zich or-
gianis<e©ren nadat zij zich heeft bevrijd. Dat.
is het zeer harmonische en voor dadelijke
verwezenlijking vatbare ideaal voor de wet
geving van de naaste toekomst; Hat blad
hoopt, dat Briand mi nister-president zal
blijven,, want na de jaren van noodzakelij
ke» strijd heeft, de democratie niet langer
sloopers noodig, maar ook opbouwers, op
dat Frankrijk van hen eer en nut zal trek-
wen.
De Rappel doet met bijzonderen lof uit
komen, dat Briand zich voor de inkomsten
belasting heeft verklaard, en twijfelt er nu
niet langer aan, dat de conservatieven en
reactionairen de gedachte moeten prijs ge
ven om steun voor hunne pogingen tot ver
lamming van de financieel© hervorming te
vindon en dat d© inkomstenbelasting da
delijk hij hot begin van de nieuwe periode
van wetgeving zal worden afgedaan. De
Républiquo Francais© is van oordeel, dat
de door Briand kort aangeduide hervormin
gen nuttig of verderfelijk kunnen zijn. Dat
liangt. af van den geest der meerderheid, die
ze in den vorm van wetten zal gieten. Men
kan ze naar algemeene uitdrukkingen niet
beoordeélen. Het wezen van eene program-
rede wordt door haren geest bepaald. Bri
and blijft trouw aan de richting van zijne
rede te Périgueux, zonder intusschen het
vertrouwen van zijne meerderheid te ver
liezen. Hij wil de man van verzoening zijn.
De clericale Eclair vindt, <lat Briand dit
maal eene minder hooge vlucht heeft uit
gevoerd dan in Périgueux. Hij heeft e©n
vrij bescheiden programma ontwikkeldDe
Gaulois schrijftDe scrutin d© list©, waar
bij verscheiden© departementen zullen wor-
dbn vereenigd, js een denkbeeld, dat roya
listen en bonapartisten niet ongunstig mo
gen opnemen, want Briand beeft liet in de
gedachten van graaf van Chambord en in
de papieren van Napoleon III gevonden.
De Echo de Paris zegt Er is niets ver
anderd. Briand verbant uit de republiek
niet de sectaire gewelddaden. Waarop het
aankomt is overigens, dat het niet de ge
voelens van Briand zijn, maar die van de
meerderheid, welker gevangene hij is, terwijl
hij voorgeeft haar leider te zijn. De gevoe
lens van deze meerderheid echter kennen
wij. Zij zullen weder dezelfde zijn, die zij
gisteren geweest zijn.
Engeland.
Over de onderhandelingen van den kan
selier der schatkist Lloyd George met de
Ierscho afgevaardigden, van wier stemmen
het lot van de begrooting afhangt, heeft
O'Brien, de leider van de onafhankelijke
nationalisten, d. w. z. de tegenstanders van
den officieelen leider Redmond, in eene rede
te Cork mededeel in gen gedaan, die eene
krasse tegenspraak van den minister hebben
uitgelokt. O'Brien zeide, dat hij zelf be
sprekingen had gevoerd met den kanselier
der schatkist over de vrijstelling van Ier
land van de verhoogd© alkoholbelasting,
brouwerij-vergunningen, zegelrechten, suc
cessierechten, grondlasten en de voorge
stelde algemeene herschatting, en dat bo
vendien nieuwe bepalingen tot bevordering
van den landaankoop door kleine boeren in
uitzichi. werden gesteld. Dit zou dus hierop
neerkomen, dat de regeering de Iersche
stemmen zou koopen met een prijsgeven van
hare begrooting voor zooveel Ierland be
treft, terwijl Engeland en Schotland de
hooge lasten zouden hebben te dragen.
O'Brien lrjs een brief voor, dien hij aan
der. kanselier der schatkist had geschreven
en waarin hij de hoop had uitgedrukt, dat
deze in het toestaan van deze voordeelen
geen onoverkomelijk bezwaar zou zienhij
verklaarde verder, dat slechts de naijver
van Redmond en de andere leiders der of
ficieel© Iersche partij had verhinderd, <iat
de regeering op de door hem aangegeven
basis eene afspraak had aangegaan.
De tegenspraak van minister Lloyd Gvor-
ge is kort. en krachtig; zij luidt: „Ik ..eb
dien brief nooit ontvangen evenmin is hij
mij voorgelezen. De mededeelingen, ©ie er
in worden gedaan, zijn schromelijk »nw«ar
en de geheele zaak is een schandelijk mis
bruik van vertrouwen."
Morgen wil O'Brien de regeering in het
lagerhuis hierover iuterpelleeren.
Oostenrijk-Hongarije.
President Roosevelt zal in Weenen, waa'.
hij den 15en dezer aankomt op bevel van den
Keizer met koninklijke eerbewijzen ontvan
gen worden. Een hofrijtuig zal hem van het
station afhalen en brengen naar het hotel,
waar hij verblijf zal houden. Gedurende den
ganschen duur van zijn verblijf zullen hof-
rijtuigen tot zijne beschikking staanook
over de hofloges in het Burgtheater en in
de Opeja kan hij beschikken. Zaterdag is
hij met zijn zoon de gast- van den Keizer
aan het diner, dat in de kleine galerij van
het paleis te Schónbrunn gegeven wondt.
Het geografische genootschap te Buda
pest heeft Roosevelt uitgenoodigd daar eene
lezing te houden het is nog niet bepaald of
hij aan deze uitnoodiging gevolg zal geven.
In Hongarije is de verkiezingsbeweging -n
vollen gang. Zooals niet anders werd ver
wacht, staat in het middelpunt s.» beweging
de kiesrechtkwestie, die reeds sedert eene
reeks van jaren in behandeling is. Al 's
thans niet te overzien in welke richting in
het geheele land de keerschende strooming
gaat, zoo komt toch in de steden meer en
meer het verlangen ep den voorgrond naar
het algemeene en gelijke kiesrecht verklaarde
Volgens het nu geldende kiesrecht worden
van de 453 leden en afgevaardigden 413 in
de Hongaarsche komitaten en steden geko
zen, terwijl 40 leden door den. landdag van
Kroatië naar den rijksdag gezonden wor
den. Het kiesrecht is aan een census ge
bonden.
Onder de leden van het kabinet-Khuen
lieerscht over de oplossing van dit vraag
stuk geen eenstemmigheid. De minister van
justitie Szekely heeft zich ten gunst© van
het algemeene en gelijke kiesrecht verklaaru
en te kennen gegeven, dat hij eventueel ook
niet van de geheime stemming afkeerig zou
zijn. Daarentegen staat de minister van han
del Hieronymi d© opvatting voor, dat het
doel moet zijn het overwicht blijvend te ver
zekeren aan de Magyaarsche bevolkingsele
menten ©n de intelligentie, hetgeen niet be
hoeft uit te sluiten, dat aan de meer ont
wikkelde werklieden het kiesrecht wordt toe
gekend.
Rusland.
Petersburg,12 A pril. De Czaar
heeft aan prins Jushimi de Andreasorde
verleend.
De jodenwetten in zuidwestelijk Rusland,
worden thans met bijzondere strengheid uit
gevoerd. In Kiew hebben eenige honder
den joodsche familiën, die wettelijk geen
recht konden ©oen gelden om daar te ver
toeven, aanschrijving gekregen om de stad
te verlaten. Het aantal personen, die hier
door worden getroffen, bedraagt volgens
eene mededeeling van de Rjettcli tweedui
zend. De hoofden van 400 christelijke han
delsfirma's, met den eersten burgemeester
aan het hoofd, hebben tegen dezen maatregel
geprotesteerd en verzocht het besluit in te
trekken wegens de groote economische scha
de, die daarvan het gevolg zou zijn; maar
dat heeft niet mogen baten.
Over den stand van de zaak-Hellfeld
wordt van bevoegde zijde medegedeeld, dat
het pandbeslag op 5 millioen mark, die de
Russische fiscus heeft liggen bij de Berlijn
sche firma Mendelssohn <fe Co., niet alleen
steeds bestaat, maar rechtsgeldig geworden
Naar het Engeleeh
VAX
C. N. «n W. M. WILLIAMSON.
Een Hoofd'etuk van
Hulpbetoon.
Voort trokiken wij door den schemerdon-
keren nauwen bergpas, zoo blijkbaar door
de rivier enkel voor haar eigen gemak afge
sneden en niet ten gerieve van tourieten die
ach verlaat hebben. Hier en daar in dé
vallei lagen kleine mtisétedbn verspreid,
rond en hoog op haar verhevenheid als
bruin© paddestoelen zonder stelen. Elke
groep kleine gebouwen scheen mij toe een
verzameling mannen, rug tegen rug, schou
der tegen schouder, vast besloten huis en
[haard' te verdedigen tegen de Saracenen
Komit als je durftWij zullen vechten tot
■wij er dbod bij neervallen, ieder van ons en
nlilen te zamen
Zonder malheurs bereikten wij eindelijk
een onaanzienlijk dorpje, Airole volgens
Terry'e kaart Het was een armoedig plaats
je, waardloor wij in gelukkiger omstandig-
liieden gereden zouden zijn zonder het met
een blik te verwaardigenmaar aan den
straatweg zagen wij een smederij, op dit
oogeniblifc ons meer welkom dan een kasteel
met twee sterretjes in Baedeker.
Joseph, wiens zwaarmoedigheid veel ver
minderd! was d'oor het feit, diat zijn meneer
in de modder liep terwijl hij stuurde, zag
er bijna opgewekt, uit. Hij beloofde binnen
een half uur van1 zijn zaallc, dat hij héb
waagde op ons verti-efk aian te dringen. D©
prins echter ondersteunde het voorstel niet
en mevrouw Kiidid'er stélde voor thee te drin
ken terwijl wij wachtten.
Ofschoon zij het plan opperdë, zou juf
frouw Destroy al het werk ten deel zijn ge
vallen, indien Terry en ik onze hulp niet
hadden aangeboden. Hij ging op zoek naar
water om het blinkend.© ketéltj© te vullen
ik presenteerde biscuits en gebakjes, terwijl
de prins er bij stond met een houding al6
die van Napoleon bij het beschouwen van
den brand van Moskou.
De bewoners van Airodlo genoten van ons
als van een circus, neen, meer nog, want
wij gaven al onze grappen gratis ten be6te.
De gehéél© bevolking van het dorp en
oogensciMjnifij'k van verscheiden naburige
plaatsjes verzamelde ziclh rond de twee
auto's. iZij maakten den kring en wij
deden de rest. Wij aten, wij dronken en
izij'n waren vroolijk ten onzen koste. De
kdndéren wenschten ook ton onzen koste te
eten, en toen ik mét eenige bijvoegingen een
■vleiend complimentje over mevrouw Ridders
haar en teint vertaalde, gezégd dOor een
vijfjarigen don Juan in den dop, verzocht
zij de overgebleven gebakjes onder de jeugd'
te verdeélen. Deze vriendelijkheid' gaf aan
leiding tot vechtpartijen en tranen, welke
weer mét koper geld gedroogd mofeten wor
den en midden in hét gewoel klonk als een
wanliöopskreet Josephs mededeling, dat hij
niet in staat was een goeden hefboom te ma
ken. De prins stapte naar de smederij
vergetend dat hij in de eene hand een thee
kopje lïad. en in de andere een éclair. Moede
loos starend naar de ijzeren staaf die Jo
seph smeedde, leek hij zulk een ongelukki
ge figu ur, diat Teirry door modél ijlden bewo
gen, zich hij hen voegde. Deze ontdekte
spoedig de flout, wat Joeph ook dadelijk kadi
kunnen weten indien liij even had nage
dacht, wat echter de meeste ciliauffeurs niet
doen. Deze dorpssmidse was niet „assez
2>ien outiUé" om een hefboom kant en klaar
af te leveren de auto moest dus „gestrand"
blijven tenzij wij haar in een haven sleep
ten.
Wij vertrokken in dezelfde volgoróie en
met d-nzeUfden slakkengang, geëscorteerd
door de kinderen en de rijpere jeugd van het
•dorp, die vrij en openlijk hun meening te
kennen gaven over de positie van den prins
en het uiterlijk van ieder lid van hét gezel-
6cliap. Eindelijk verminderd© ons gevolg;
een paar mijlen voorbij Airole verliet ons do.
laatste onverschrokkensto jongen en wij
waanden ons alleen in een wereld vol sche
merlicht. Het blanke geüiaat van de maan
keek door oen spleet in dén berg en onze
schaduwen kropen ons achterna, breed, en
donker op den grijzen weg. Nog een andere
schaduw bewoog zich!, een kleine, vlugge
schaduw die niemand onzer toebehoorde.
Soms was ze een paar seconden naast, ons,
even langzaam ah wij met onzen zwaren
last den heuvel beklimmend, dan bleef ze.
achter en verdween, even later weer verschij
nen, moestal aan den anderen leant van d©n
„Wat i s dat kleine zwart© ding dat tel
kens komt en gaat?'' vroeg mevrouw Kid
der.
„Misschien het arme, magere diertje van
Airole, dat te schuw was om uit- mijn hand
te eten," zeidie juffrouw Destroy. „Het is
al den tijd met ons meegéloopen
„Prins, kijk eens of het dezeüfdo houd'
is," riep Beechy die slanke donkere gedaante
toe aan hét ©inde van onzen optocht.
Een gejank was hét antwoord. „Ja, lvij
is het verzekerde de prins. „Een schurf
tig, klein mormel. Ik denk niet dat hij
ons langor zal hinderen."
Toen gebeurde er iets veraseends. Do
Veetaalscbe Maagd rees plotseling op ,,U
liobt hem g e s c h o p t," zeide ze luid', haar
anders zoo lieve stem nu trillend van erger
nis en verontwaardiging. „Stop <1? auto,
meneer Barrymore, spoedig alsjeblieft. Ik
wil er uit."
Nog nimmer had Terry's Panhard zoo
snol aan een verzoek gehoor geggovenMai-
da sprong er uit en tot mijn verbazing
maakten haar bloedverwanten geen onkel
aanmerking. „I'k wil diat arme. schuwe
wezentje niet mashandblid hébben," hoorde
ik haar zeggen toen ze terug liep. „Hoe
kon u liet doen, prins?"
Ofschoon het meisje niet veol meer was
dan een la taalde reisgezellin, was ze toch
bekoorlijk genoeg om zelfs een gelukzoeker
als de prins waarde te doen hechten aan
liaar oordeel over hemen toen juffrouw
Destroy riep: „Hier hondje, hondje," op
een toon waarmede zij zelfs eon rhinoceros
zou verloederd hebben, pleitte Dalmar-
Kalm dat hij enkel in het belang van het
beestje had' gehandeld. Hij had het g<*n
kwaad gedaan, eenvoudig maar aangemoe
digd naar huis terug te keeren voor liet den
weg heelotnaal kwijt was. „Ik verzeker u,
diat.ik niet. wreed ben. Mijn grootét© moei
lijkheden waren altijd het gevolg van een
te warm liart. Ik hoop dat u mij wilt ge
il oov enj uffroivv^Destrey
„Ik zou uw hond willen zijn
noch uw luidde haar ant
woord. „Hij ^^^^Kterugkomen en lan
ger wachten zul^S^ph Maar dat arme,
kleine, vluchtende ding zal mij vun nacht
in mijn droom verschijnen."
Nauwelijks had zé haar plaats weer inge
nomen of daar was d© hond opnieuw naast
onzen wagen, schuw, onderdanig, sineekend
het. aarige kopje op zijde gebokon. Wij re
den verder maar hij bleef ons hardnekkig
volgen. Hoewel door de gravin herhaalde
lijk aangemaand met een vriendelijk: „ga
naar huis, hondje, gauw, naar huis," wist
hij van geen wijken. In zijn drift viel hij
over een hoop steenen en raakt© verward in
een doornstruik, maar al zulk soort avontu
ren schenen hem niet af te schrikken. Niets
kon dezen miniatuur motor-dwaas ontmoe
digen in het vervolgen van het voorwerp
zijner liefde; ten slotte raakten wij aan hern
gewend en ik ten minste, vergat hom geheel.
Voort en voort zwoegden wij met onze
vracht, terwijl de maan zoo kwistig de don
kere bergpassen met zilver bestrooide, als
viel er een sterrenregen.
Wordt vervolgd.