m\ «ss. Woensdag 13 April 1910. BUITENLAND. FEUILLETON. 8m Jaarffsng. «HERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post - 1.50. (Afzonderlijke nummers 0.05. o Courani verschijn dagelijks behalv op Zon- en Feest dagen. Advertentiënmededoelingen enz.gelieve men vóór 11 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels f 0.50. Elke regel meer - O.IO, Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij voeruitbetalinf Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Eene circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht Rusland en Finland. De rijksctoema heeft- vacantie. In den eersten tijd zal men dus niet hooren van wat besloten zal worden omtrent het plan tot vernietiging van Fiwlands zelfstandig heid, waarvoor de regeering de medewerking van d© rijiksdoema heeft ingeroepen. De zaak 16 nu comnu66oriaal gemaakt, en commies! ëu haasten zach in den regel niet met hun wenk. In de Russische pers wordt de zaak steeds druk besproken, en het verdient de aandacht, dat ook in (liet conservatieve kamp de ver dedigers van het recht van Finland niet ge heel ontbrakenZelfs zijn het stemmen van gezag, die zich tegen het koor van nationa listen en cha/uvinieten in dioen hooren. Zoo schrijft de grijze priii6 Meahfcsjerski, de ijve rige verdediger van het ,,oude Rusland in de Grashdanin „Ik voel de geheime hand der machtige vijanden niet alleen van Rusland maar vooral van onzen Gzaar, die den haat van een geheel volk, dat tot dus ver onwrikbaar trouw aan den Keizer ie ge bleven, tegen hem willen richten en concen- treeren. Dit doel zal reeds spoedig bereikt worden, want alles wordt in Finland on dernomen om eene diepe vijandschap tegen den Russischen monarch te doen ontstaan. Maai* zullen Rusland en zijn Keizer geluk kiger en liet Russische regeeringsgezag in Finland sterker zijn, wanneer de vaderlands lievende Finllandhaters tot den Keizer als antwoord! op zijn wen6ch om zich, zooals al tijd, in de Finsohe echeeren te ontspannen, zouden moeten zeggen„Dat i6 niet onge vaarlijk, en te groot zou de bewaking moe ten zijn, want deze kusten belmoren aan een land en een volk, dat- tegen Uwe Majesteit is gestemd"? Neen, ik herbaal het nogmaals, allies wat direct of indirect vijandigheid te gen den Keizer verwelkt en alleen tegen zijn persoon die verantwoordelijkheid voor maat regelen, die deze vijandigheid in 't leven roepen, concentreert', dit alles haat ik en vervloek ik. Ik zegen slechts die regeer in g, die haren dienst bij den Keizer hierin ziet, de liefde van het volk voor den Keizer te vermeerderen." Nog een tweede conservatieve publicist, de bekende medewerker van de Swjert Ssergei Schavapow, is openlijk opgetreden voor handhaving van Finland in zijne rech ten. In de scherpste uitdrukkingen plaatst Scharapow zich op het standpunt van de West-Europee6che rechtsgeleerden, dat Fin land een staat is en ook tot -dusver als zoo danig in Rusland is beschouwd. De eenige goede weg om Finland tot rust te brengen is z. i. „terug te keeren tot de Finlandsche politiek van de eerste vier Keizers der vorige eeuw, eene volkomen stellige en duidelijke politiek, die nu met voordacht door onze pa triotten en nationalisten vertroebeld wordt." Hij toont verder aan, dat de raseificeerings- politiek altijd een teeken van zwakheid is geweest en Rusland er toe gebracht heeft, dat niet alleen de cultuurvolken, zooals Po len en Finnen, maar ook de in den Russi- schen maag halfverteerde Tataren en Gru- siërs hun 'hoofd opsteken. Nu begint reeds de afscheiding in den boezem van de Russische stammen. „De gewichtigste be langen van zélfbehoud vorderen, dat Rus land zich althans daar losmaakt van de rus- sificeerings-politiekwaar het deze reeds voor 100 jaren principieel heeft afgewezen: in Finland en Polen". Daarentegen moeten alle krachten worden aangewend om het Russische volk gezond te maken en te vér- sterken. „Niet in naam van Finland en vau zijne politieke en nationale rechten verhef fen wij onze stem en verlangen het behoud van het door Alexander I in 't leven geroe pen grootvorstendom, maar in naam van de verschrikkelijke gevaren, waarmee de on zinnige politiek van algemeene nivelleering en ongehoorde bureaucratische centralisatie Rusland en het Russische volk bedreigt." Zul'len ook deze stemmen, evenals die van zoovele anderen, zijn stemmen van den roe pende in den woestijn? Men durft zich er 'haast niet mee vleien, dat het anders zal zijn. Toch schijnt de zaak van Finland nog niet. geheel hopeloos te staan, wanneer men leest, dat uit Helsingfors dit geschreven wordt aan de Frankf. Ztg. „Men is hier altijd over 't geen gebeurt aan het hof en in de hoogste Russische re- geeringskringen bijzonder goed ingelicht, hetgeen hieruit gemakkelijk te verklaren is, dat Finland in die kringen vele trouwe, hoezeer heimelijke vrienden telt. Het ver dient daarom de aandacht, dat de laatste hier ontvangen particuliere berichten uit Petersburg melden, dat de Keizer zooals men meent, door zijne moeder beïnvloed op het punt staat ©ene omkeering in de Rus sische politiek tegenover Finland uit te lok ken. Er wordt bijgevoegd, dat de verkla ringen van de beroemdste hoogleeraren in het volkenrecht van Europa ten gunste van Finland op den Keizer een diepen indruk hebben gemaakt en dat hij nu den wensch koestert tot eene volledige verzoening m©t Finland. Men spreekt er zelfs van, dat de Keizer het voornemen heeft, binnen kort naar Helsingfors te gaan, om in eene plechtige toespraak aan officieel© en 11 iet-officieéle vertegenwoordigers van het Finsche volk alle bezorgdheid wegens de Russische poli tiek uiit den weg te ruimen." Zou het waar zijn? Of heeft men hier slechts te doen met een wensch, die de vader is van de gedachte? In ieder geval moe» hierdoor de belangstelling stijgen in den loop, dien de zaak verder zal nemen. Duitschland. B e r 1 ij n, 1.2 April. Het huis van afgevaardigden heeft bij de nieuwe behande ling, die ingevolge de grondwet heeft plaats geliad van het wetsontwerp tot wijziging van de kieswet, dat ontwerp aangenomen zonder wijziging van de vroegere besluiten met -de slem men van -de conservatieven en het cen trum, nadat de verschillend© woordvoerders der partijen 'hadden verklaard, dat sedert de vorige stemming hun standpunt onver- and rd was gebleven. Toen de artikelen aan de orde werden gesteld, werd door de meerderheid terstond besloten tot sluiting van het debat, zonder dat er sprekers aan het woord werden ge laten. Dit lokte een levendig debat over het reglement van orde uit, in den loop waar van de sociaal-democratische leden meerma len tot de orde- werden geroepen. De gemeenteraad van de Berlijnsche voor stad Schöneberg had haar medelid, den sociaal-democratischen schrijver Eduard Bernstein, tot lid van de schoolcommissie gekozen. De opperpresident va i Branden burg heeft echter de bekrachtiging van die benoeming geweigerd. België. Brussel, 12 April. Uit absoluut zekere bron wordt vernomen dat de koning nog in 't geheel geen besluit genomen heeft omtrent reizen in den vreemde. B u 6 6 e 1, 12 April. In de verga dering van de groep België der interparle mentaire unie bevestigde de minister van Staat. Beernaert, dat hij besloten had het bedrag van den hem toegekenden Nobelprijs te besteden aan werken van algemeen be lang en de buitenlandsche parlementsleden die met de aanstaand!© conferentie in Brus sel zullen koanen een ontvangst aan te bie den waaraan hij een 30.000 francs ten koste zal leggen. Beernaert heeft ontslag geno men als president der Belgische groep en is vervangen door Sadeleer. Men denkt dat 700 parlementsleden naar Brussel zullen komen. Het tijdstip der conferentie zal waarschijn lijk worden vastgesteld op begin September. Frankrijk. De progiramrede van minister-president Briand wordt door de geheele republikein^ sche pers, met uitzondering van de socialis tische Humandté zeer gunstig beoordeeld. De Temps rekent het hem al6 een© verdien ste aan, diat hij er in geslaagd is een zoo ruim ©n veelomvattend programma te laten toejuichen door een© vergadering, die bijna uitsluitend uit werklieden was samen-gesteld. De rede volgt dezelfde leidende gedacht© als de rede van Périguaux en zal niet min der weerklank vinden. Al moet men eenig voorbehoud maken over deze of gen© van de voorgestelde hervormingen, zooals b.v. over d© arbeidswetten, toch kan miemiand die verhevenheid der denkbeelden betwisten, waarmee de minister-president zich aan de moedelijke vraagstukken heeft gewaagd. Het Journal des Dé bats schijft: De libe rale verklaringen van Briand schijnen tot zekere hoogte slechts eene platonische bui ging voor de beginselen te zijn. Maar de Jacobijnen voelen "toch. dat Briand geen van de hunnen is, diat hij voor hunne gees tesrichting slechts verachting beeft. Weder om heeft hij verklaard een man der ver draagzaamheid te zijn. Tegen onverdraag zaamheid en sektegeest heeft hij weer de welsprekende woorden gevonden, die reeds bïi zijne eerst© aanraking met het gezag der openbare meening troffen. De regeeringsgazinde Radical prijst Bri and., dat hij zich van den voor goed afge- danen strijd tegen de kerk en de geeste lijk© orden heeft afgewend en aan de meer derheid nieuwe aansporingen gegeven heeft. De Action zegtDe republiek wal zich or- gianis<e©ren nadat zij zich heeft bevrijd. Dat. is het zeer harmonische en voor dadelijke verwezenlijking vatbare ideaal voor de wet geving van de naaste toekomst; Hat blad hoopt, dat Briand mi nister-president zal blijven,, want na de jaren van noodzakelij ke» strijd heeft, de democratie niet langer sloopers noodig, maar ook opbouwers, op dat Frankrijk van hen eer en nut zal trek- wen. De Rappel doet met bijzonderen lof uit komen, dat Briand zich voor de inkomsten belasting heeft verklaard, en twijfelt er nu niet langer aan, dat de conservatieven en reactionairen de gedachte moeten prijs ge ven om steun voor hunne pogingen tot ver lamming van de financieel© hervorming te vindon en dat d© inkomstenbelasting da delijk hij hot begin van de nieuwe periode van wetgeving zal worden afgedaan. De Républiquo Francais© is van oordeel, dat de door Briand kort aangeduide hervormin gen nuttig of verderfelijk kunnen zijn. Dat liangt. af van den geest der meerderheid, die ze in den vorm van wetten zal gieten. Men kan ze naar algemeene uitdrukkingen niet beoordeélen. Het wezen van eene program- rede wordt door haren geest bepaald. Bri and blijft trouw aan de richting van zijne rede te Périgueux, zonder intusschen het vertrouwen van zijne meerderheid te ver liezen. Hij wil de man van verzoening zijn. De clericale Eclair vindt, <lat Briand dit maal eene minder hooge vlucht heeft uit gevoerd dan in Périgueux. Hij heeft e©n vrij bescheiden programma ontwikkeldDe Gaulois schrijftDe scrutin d© list©, waar bij verscheiden© departementen zullen wor- dbn vereenigd, js een denkbeeld, dat roya listen en bonapartisten niet ongunstig mo gen opnemen, want Briand beeft liet in de gedachten van graaf van Chambord en in de papieren van Napoleon III gevonden. De Echo de Paris zegt Er is niets ver anderd. Briand verbant uit de republiek niet de sectaire gewelddaden. Waarop het aankomt is overigens, dat het niet de ge voelens van Briand zijn, maar die van de meerderheid, welker gevangene hij is, terwijl hij voorgeeft haar leider te zijn. De gevoe lens van deze meerderheid echter kennen wij. Zij zullen weder dezelfde zijn, die zij gisteren geweest zijn. Engeland. Over de onderhandelingen van den kan selier der schatkist Lloyd George met de Ierscho afgevaardigden, van wier stemmen het lot van de begrooting afhangt, heeft O'Brien, de leider van de onafhankelijke nationalisten, d. w. z. de tegenstanders van den officieelen leider Redmond, in eene rede te Cork mededeel in gen gedaan, die eene krasse tegenspraak van den minister hebben uitgelokt. O'Brien zeide, dat hij zelf be sprekingen had gevoerd met den kanselier der schatkist over de vrijstelling van Ier land van de verhoogd© alkoholbelasting, brouwerij-vergunningen, zegelrechten, suc cessierechten, grondlasten en de voorge stelde algemeene herschatting, en dat bo vendien nieuwe bepalingen tot bevordering van den landaankoop door kleine boeren in uitzichi. werden gesteld. Dit zou dus hierop neerkomen, dat de regeering de Iersche stemmen zou koopen met een prijsgeven van hare begrooting voor zooveel Ierland be treft, terwijl Engeland en Schotland de hooge lasten zouden hebben te dragen. O'Brien lrjs een brief voor, dien hij aan der. kanselier der schatkist had geschreven en waarin hij de hoop had uitgedrukt, dat deze in het toestaan van deze voordeelen geen onoverkomelijk bezwaar zou zienhij verklaarde verder, dat slechts de naijver van Redmond en de andere leiders der of ficieel© Iersche partij had verhinderd, <iat de regeering op de door hem aangegeven basis eene afspraak had aangegaan. De tegenspraak van minister Lloyd Gvor- ge is kort. en krachtig; zij luidt: „Ik ..eb dien brief nooit ontvangen evenmin is hij mij voorgelezen. De mededeelingen, ©ie er in worden gedaan, zijn schromelijk »nw«ar en de geheele zaak is een schandelijk mis bruik van vertrouwen." Morgen wil O'Brien de regeering in het lagerhuis hierover iuterpelleeren. Oostenrijk-Hongarije. President Roosevelt zal in Weenen, waa'. hij den 15en dezer aankomt op bevel van den Keizer met koninklijke eerbewijzen ontvan gen worden. Een hofrijtuig zal hem van het station afhalen en brengen naar het hotel, waar hij verblijf zal houden. Gedurende den ganschen duur van zijn verblijf zullen hof- rijtuigen tot zijne beschikking staanook over de hofloges in het Burgtheater en in de Opeja kan hij beschikken. Zaterdag is hij met zijn zoon de gast- van den Keizer aan het diner, dat in de kleine galerij van het paleis te Schónbrunn gegeven wondt. Het geografische genootschap te Buda pest heeft Roosevelt uitgenoodigd daar eene lezing te houden het is nog niet bepaald of hij aan deze uitnoodiging gevolg zal geven. In Hongarije is de verkiezingsbeweging -n vollen gang. Zooals niet anders werd ver wacht, staat in het middelpunt s.» beweging de kiesrechtkwestie, die reeds sedert eene reeks van jaren in behandeling is. Al 's thans niet te overzien in welke richting in het geheele land de keerschende strooming gaat, zoo komt toch in de steden meer en meer het verlangen ep den voorgrond naar het algemeene en gelijke kiesrecht verklaarde Volgens het nu geldende kiesrecht worden van de 453 leden en afgevaardigden 413 in de Hongaarsche komitaten en steden geko zen, terwijl 40 leden door den. landdag van Kroatië naar den rijksdag gezonden wor den. Het kiesrecht is aan een census ge bonden. Onder de leden van het kabinet-Khuen lieerscht over de oplossing van dit vraag stuk geen eenstemmigheid. De minister van justitie Szekely heeft zich ten gunst© van het algemeene en gelijke kiesrecht verklaaru en te kennen gegeven, dat hij eventueel ook niet van de geheime stemming afkeerig zou zijn. Daarentegen staat de minister van han del Hieronymi d© opvatting voor, dat het doel moet zijn het overwicht blijvend te ver zekeren aan de Magyaarsche bevolkingsele menten ©n de intelligentie, hetgeen niet be hoeft uit te sluiten, dat aan de meer ont wikkelde werklieden het kiesrecht wordt toe gekend. Rusland. Petersburg,12 A pril. De Czaar heeft aan prins Jushimi de Andreasorde verleend. De jodenwetten in zuidwestelijk Rusland, worden thans met bijzondere strengheid uit gevoerd. In Kiew hebben eenige honder den joodsche familiën, die wettelijk geen recht konden ©oen gelden om daar te ver toeven, aanschrijving gekregen om de stad te verlaten. Het aantal personen, die hier door worden getroffen, bedraagt volgens eene mededeeling van de Rjettcli tweedui zend. De hoofden van 400 christelijke han delsfirma's, met den eersten burgemeester aan het hoofd, hebben tegen dezen maatregel geprotesteerd en verzocht het besluit in te trekken wegens de groote economische scha de, die daarvan het gevolg zou zijn; maar dat heeft niet mogen baten. Over den stand van de zaak-Hellfeld wordt van bevoegde zijde medegedeeld, dat het pandbeslag op 5 millioen mark, die de Russische fiscus heeft liggen bij de Berlijn sche firma Mendelssohn <fe Co., niet alleen steeds bestaat, maar rechtsgeldig geworden Naar het Engeleeh VAX C. N. «n W. M. WILLIAMSON. Een Hoofd'etuk van Hulpbetoon. Voort trokiken wij door den schemerdon- keren nauwen bergpas, zoo blijkbaar door de rivier enkel voor haar eigen gemak afge sneden en niet ten gerieve van tourieten die ach verlaat hebben. Hier en daar in dé vallei lagen kleine mtisétedbn verspreid, rond en hoog op haar verhevenheid als bruin© paddestoelen zonder stelen. Elke groep kleine gebouwen scheen mij toe een verzameling mannen, rug tegen rug, schou der tegen schouder, vast besloten huis en [haard' te verdedigen tegen de Saracenen Komit als je durftWij zullen vechten tot ■wij er dbod bij neervallen, ieder van ons en nlilen te zamen Zonder malheurs bereikten wij eindelijk een onaanzienlijk dorpje, Airole volgens Terry'e kaart Het was een armoedig plaats je, waardloor wij in gelukkiger omstandig- liieden gereden zouden zijn zonder het met een blik te verwaardigenmaar aan den straatweg zagen wij een smederij, op dit oogeniblifc ons meer welkom dan een kasteel met twee sterretjes in Baedeker. Joseph, wiens zwaarmoedigheid veel ver minderd! was d'oor het feit, diat zijn meneer in de modder liep terwijl hij stuurde, zag er bijna opgewekt, uit. Hij beloofde binnen een half uur van1 zijn zaallc, dat hij héb waagde op ons verti-efk aian te dringen. D© prins echter ondersteunde het voorstel niet en mevrouw Kiidid'er stélde voor thee te drin ken terwijl wij wachtten. Ofschoon zij het plan opperdë, zou juf frouw Destroy al het werk ten deel zijn ge vallen, indien Terry en ik onze hulp niet hadden aangeboden. Hij ging op zoek naar water om het blinkend.© ketéltj© te vullen ik presenteerde biscuits en gebakjes, terwijl de prins er bij stond met een houding al6 die van Napoleon bij het beschouwen van den brand van Moskou. De bewoners van Airodlo genoten van ons als van een circus, neen, meer nog, want wij gaven al onze grappen gratis ten be6te. De gehéél© bevolking van het dorp en oogensciMjnifij'k van verscheiden naburige plaatsjes verzamelde ziclh rond de twee auto's. iZij maakten den kring en wij deden de rest. Wij aten, wij dronken en izij'n waren vroolijk ten onzen koste. De kdndéren wenschten ook ton onzen koste te eten, en toen ik mét eenige bijvoegingen een ■vleiend complimentje over mevrouw Ridders haar en teint vertaalde, gezégd dOor een vijfjarigen don Juan in den dop, verzocht zij de overgebleven gebakjes onder de jeugd' te verdeélen. Deze vriendelijkheid' gaf aan leiding tot vechtpartijen en tranen, welke weer mét koper geld gedroogd mofeten wor den en midden in hét gewoel klonk als een wanliöopskreet Josephs mededeling, dat hij niet in staat was een goeden hefboom te ma ken. De prins stapte naar de smederij vergetend dat hij in de eene hand een thee kopje lïad. en in de andere een éclair. Moede loos starend naar de ijzeren staaf die Jo seph smeedde, leek hij zulk een ongelukki ge figu ur, diat Teirry door modél ijlden bewo gen, zich hij hen voegde. Deze ontdekte spoedig de flout, wat Joeph ook dadelijk kadi kunnen weten indien liij even had nage dacht, wat echter de meeste ciliauffeurs niet doen. Deze dorpssmidse was niet „assez 2>ien outiUé" om een hefboom kant en klaar af te leveren de auto moest dus „gestrand" blijven tenzij wij haar in een haven sleep ten. Wij vertrokken in dezelfde volgoróie en met d-nzeUfden slakkengang, geëscorteerd door de kinderen en de rijpere jeugd van het •dorp, die vrij en openlijk hun meening te kennen gaven over de positie van den prins en het uiterlijk van ieder lid van hét gezel- 6cliap. Eindelijk verminderd© ons gevolg; een paar mijlen voorbij Airole verliet ons do. laatste onverschrokkensto jongen en wij waanden ons alleen in een wereld vol sche merlicht. Het blanke geüiaat van de maan keek door oen spleet in dén berg en onze schaduwen kropen ons achterna, breed, en donker op den grijzen weg. Nog een andere schaduw bewoog zich!, een kleine, vlugge schaduw die niemand onzer toebehoorde. Soms was ze een paar seconden naast, ons, even langzaam ah wij met onzen zwaren last den heuvel beklimmend, dan bleef ze. achter en verdween, even later weer verschij nen, moestal aan den anderen leant van d©n „Wat i s dat kleine zwart© ding dat tel kens komt en gaat?'' vroeg mevrouw Kid der. „Misschien het arme, magere diertje van Airole, dat te schuw was om uit- mijn hand te eten," zeidie juffrouw Destroy. „Het is al den tijd met ons meegéloopen „Prins, kijk eens of het dezeüfdo houd' is," riep Beechy die slanke donkere gedaante toe aan hét ©inde van onzen optocht. Een gejank was hét antwoord. „Ja, lvij is het verzekerde de prins. „Een schurf tig, klein mormel. Ik denk niet dat hij ons langor zal hinderen." Toen gebeurde er iets veraseends. Do Veetaalscbe Maagd rees plotseling op ,,U liobt hem g e s c h o p t," zeide ze luid', haar anders zoo lieve stem nu trillend van erger nis en verontwaardiging. „Stop <1? auto, meneer Barrymore, spoedig alsjeblieft. Ik wil er uit." Nog nimmer had Terry's Panhard zoo snol aan een verzoek gehoor geggovenMai- da sprong er uit en tot mijn verbazing maakten haar bloedverwanten geen onkel aanmerking. „I'k wil diat arme. schuwe wezentje niet mashandblid hébben," hoorde ik haar zeggen toen ze terug liep. „Hoe kon u liet doen, prins?" Ofschoon het meisje niet veol meer was dan een la taalde reisgezellin, was ze toch bekoorlijk genoeg om zelfs een gelukzoeker als de prins waarde te doen hechten aan liaar oordeel over hemen toen juffrouw Destroy riep: „Hier hondje, hondje," op een toon waarmede zij zelfs eon rhinoceros zou verloederd hebben, pleitte Dalmar- Kalm dat hij enkel in het belang van het beestje had' gehandeld. Hij had het g<*n kwaad gedaan, eenvoudig maar aangemoe digd naar huis terug te keeren voor liet den weg heelotnaal kwijt was. „Ik verzeker u, diat.ik niet. wreed ben. Mijn grootét© moei lijkheden waren altijd het gevolg van een te warm liart. Ik hoop dat u mij wilt ge il oov enj uffroivv^Destrey „Ik zou uw hond willen zijn noch uw luidde haar ant woord. „Hij ^^^^Kterugkomen en lan ger wachten zul^S^ph Maar dat arme, kleine, vluchtende ding zal mij vun nacht in mijn droom verschijnen." Nauwelijks had zé haar plaats weer inge nomen of daar was d© hond opnieuw naast onzen wagen, schuw, onderdanig, sineekend het. aarige kopje op zijde gebokon. Wij re den verder maar hij bleef ons hardnekkig volgen. Hoewel door de gravin herhaalde lijk aangemaand met een vriendelijk: „ga naar huis, hondje, gauw, naar huis," wist hij van geen wijken. In zijn drift viel hij over een hoop steenen en raakt© verward in een doornstruik, maar al zulk soort avontu ren schenen hem niet af te schrikken. Niets kon dezen miniatuur motor-dwaas ontmoe digen in het vervolgen van het voorwerp zijner liefde; ten slotte raakten wij aan hern gewend en ik ten minste, vergat hom geheel. Voort en voort zwoegden wij met onze vracht, terwijl de maan zoo kwistig de don kere bergpassen met zilver bestrooide, als viel er een sterrenregen. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1910 | | pagina 1