Mijn Vriend ie Chauffeur. r. 8i4. 8m Jaargang. Maandag 9 Mei 1910. BUITENLAND. FEUILLETON. AMERSFOORTSCH DAGBLAD 1.00. - 1.50. - 0.05. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoort Idem franco per post Afzonderlijke nummer? C\: j Courair verschijn dagelijks behalv op Zon- en Feest dagen. Advertentiënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomtn. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—B regels f O.OO. Elke regel meer - 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvragen 90 «ents b{J roeruitbekalinf Qroote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tet het herhaald adverteeren in dit Blad, btf abonnement. MM circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Kennisgevingen. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort «faken 'bekend', dat de doorvaart door de schut slui® aan het Spui wegens herstelling tijdelijk ge sloten is. Amersfoort. 6 Mei 1910. Burgemeester en. Wethouders van Amersfoort. iDe Secretaris, De Burgemeester. J. G. STENKERT KROESE. WTIJT1EBS. Politiek Overzicht. De dood^van Koning Eduard. Nu de ©lag gevallen is, 'blijkt, dat de in gewijden wel iets wisten van den toestand van Koning Eduard wat niet overeenkwam met dèil schijn van robuste gezondheid,- die tegenover de buitenwereld werd bewaard. Men verneemt nu, dat de Koning in Fe bruari vari'het vorige jaar, tijdens zijn be zoek aan, Berlijn, bij een lunch in het En- gelsche gezantsdhapsgebouw zoozeer door hoesten werd geplaagd, dat men een oogen- blik dacht, dat er gevaar dreigde. Zijn ge- laaf kleurde zich blauw en alle aanwezigen maakten zich ernstig bezorgd. Op raad van eene dame* uit de be au-monde, die bierbij tegenwoordig was, vorstin Pleeg, stemde de Koning toen er in toe, dat eene Berlijnsche specialiteit, dr. Löwenberg, in consult ge roepen werddeze werd naar het slot ont boden en bleef een uur lang bij den Koning, di'i ook gevolg gaf aan de hem gegeven voorschriften. Enkele weken geleden, toen de Koning op zijne doorreis naar Biarritz eenige dagen in Parijs stil was, móest hij we gens eene duizeling, die hem plotseling o"erviel, den schouwburg,waar hij vertoefde, vóór het einde van de voorstelling verlaten. Uit Biarritz kwamen waarschuwingen van een correspondent van de Daily News, dat de genezing van den aanval van influenza, die hem daar had getroffen, erg langzaam ging; zijn gang was zwaar en vermoeid en hij zag er ouder uit dan zijne jaren. Dit alles bleef aan het groote publiek onbekend of er werd geen acht op geslagen, maar het kan strek ken tot verklaring van de verrassende cli max in de ziektebulletins, die in een et maal tijds den overgang vermeldden van eene lichte ongesteldheid" tot eene levens gevaarlijke ziekte, die na enkele uren den dood' bracht. Nu is deze levensvlam gedoofd; als door eene plotselinge windvlaag uitgeblazen, is dit leven geëindigd, dat in het laatste de cennium voor het Britsche rijk, voor Euro pa, ja voor de wereld van de grootste be- teekeriis was. Een man van eminente betee- kenis, een van de „grooten der aarde" zoowel in letterlijken als in figuurlijken zin is heengegaan. Die indruk weerspiegelt zich in de woorden, die de pers van alle landen wijdt aan zijne nagedachtenis. Uit de velen kiezen wij één artikel, dat van de Neue Freie Presse, waarin het karakterbeeld van den overleden Koning aldus wordt ge schetst ,,Tot kort voordat bij de regeering aan vaardde, werd de mu overleden Koning eigenlijk niet als een politiek persoon be schouwd, ofschoon er van zijne politieke sympathieën en antipathieën reeds vrij wat bekend was. Toen echter het leven van zijne moeder het einde naderde en eerst recht nadat hij zelf de regeering had aanvaard, merkte men, dat eene nieuwe hand ingreep in den loop van zaken. Het was eene hand, die door een sterken wil werd geleid, die in dienst stond van eene sterke nationale eerzucht. Reeds de keuze van den naam Eduard, die over den Duitschen vader heen greep naar populaire oud-Engelsche Konin gen, toonde den geest, die hem bezielde, en Koning Eduard was inderdaad vervuld van de grootheid der Britsche rijksgedachte. De groote imperialistische strooming, die de natie aangreep en haar aanspoorde hare grenzen en hare macht nog verder uit te breiden, vond in den drager van de kroon haren staatsman. Alle beoordeelaars stemmen hierin over een, dat hij op de buibenlandsche politiek een beslis® enden invloed uitoefende, en al heeft de legende misschien op de werkelijk heid nog wat toegelegd, toch lag ook reeds in de legende een bewijs van den indruk, dien hij maakte. Een feit is, dat zijne ont moetingen met vreemde monarchen en mi nisters merkte eken en van de politieke ge schiedenis werden en dat zijne rol althans op dit gebied eene geheel andere was dan die, welke de ataaiteredhtleeraran en de openbare meening van het victoriaansche tijdperk aan het hoofd van den Enigelschen staat plachten toe te schrijven. Zeker lag dit voor een deel hieraan, dat de groote figuren van dien tijd, Palmerston, Disraeli, Gladstone, Salisbury, geen opvolgers had den gekregen, die met hen gelijkwaardig waren. Maar Koning Eduard was ook sterk door zich zelf. Een scherp verstand, eene gave om met menschen om te gaan, die hem nooit in den siteek liet, eene groote over redingskracht waren hem eigen. In hem had de Coburgsohe schranderheid, die hij had ge ërfd, zich vereenigd met Britsch machts gevoel en met eene men zou kunnen zeggen Parijsche skepsis en lichtheid, want als troonopvolger vertoefde hij gaarne en dik wijls in de Franse,he wereldstad. Hij was een type op zich zelf en werd in den slechte negenjarigen tijd van zijne regeering een van de markantste karakterkoppeu van onzen tijd. „Koning Eduard", dit woord verwekte bij millioenen menschen het beeld van een monarch van bijzondere soort en bijzondere kracht. Onder Koning Eduard's regeering hebben alle politieke begrippen zich geheel omge keerd veel zou er ook zonder hem veran derd zijn, maar langzamer; hij heeft de verandering snel en duidelijk voltrokken. Voorheen golden Frankrijk en Rusland als de historische tegenstanders van Engeland Koning Eduard laat die entente met hen na. Hij heeft de beide staten gewonnen, hoewel de eene kort te voren de diepe vernedering van Easchoda had moeten slikken en de andere door den bondgenoot van Engeland overwonnen en dn hare Oost-Aziatische ver wachtingen bitter teleurgesteld was. De Ko ning betooverde de Franschen en reikte den Russen eene vriendenhand, waar zij insloe gen, ofschoon tijdens zijne regeering het bondgenootschap met Japan gesloten en vernieuwd was. Met handigheid werden de tegen Duitschland gerichte stroomingen ge bruikt, Marokko en Perzië werden compen satie,gebied en Engeland had de geruststel ling, dat voor langen tijd de eens zoo ge vreesde kozakken zoo min China als Indië kunnen bedreigen. De naam van de Engel - sclie diplomatie steeg hoog, en de Koning werd. overal als haar drager beschouwd en was haar drager. Een volledige frontveran dering was geschied, zonder dat Engeland sints het einde van den Zuid-Afrikaanschen oorlog een schot had behoeven te lossen. Een succes, dat voldoende is om Koning Eduard in de eerste rij van de Engelsche staatslieden te plaatsen. Nieuwe veranderingen, die zich sedert aankondigen, zullen nieuwe beslissingen eischen. Den Koning was het niet meer be schoren ze te nemen, en ook groote binnen land sche conflicten blijven achter, waarin men op zijn persoonlijk woord had gewacht. Hij verlaat de wereld kort nadat een poli tiek tijdperk is afgesloten, dat hij meer dan iemand, anders heeft helpen vormen. Wanneer men dit tijdperk zal noemen, dan zal het eerst .aan hem gedacht worden, den nation,alen Engelsohen Koning van een na tionaal levendig bewogen, veel omvattenden tijd." Bij deze hulde aan den Koning-staatsman sluit zich aan eene hulde aan den raensch, die is heengegaan. Hoe hij als mensch wercl gewaardeerd, drukt de Daily News uit in het woord: „Er is geen overdrijving in het zeggen, dat de dood van Koning Eduai-d ieder Engelschman voorkomt als een per soonlijk verlies." En de diepe indruk, dien de tijding, dat hij op het ziekbed was neer geworpen, waarvan hij niet meer zou op staan, maakte in het Engelsche volk, wordt treffend weergegeven in de woorden van den socialistischen leider, oud- lid van het lagerhuis, Willy Crooks, die Vrijdagavond in eene vergadering, waar hij zou spreken, het volkslied liet zingen en daarbij zeide: „Ik voel en weet uit den grond van mijn hart, dat de Koning de grootste staatsman is, dien de wereld thans bezit. De wereldvrede is in zijne handen volkomen veilig. Ik weet, dat hij zorgt, voor het gemeene volk en voor het welzijn van den armen man. Hij is inderdaad de vader van ons allen. Ik bid uit den grond van mijn hart, dat hij voor ons worde gespaard." Engeland. Lon'den:, 7 Mei. Het parlement zal terstond bijeenkomen om trouw te zweren aan den nieuwen Koning. l)e Speaker van het lagerhuis is nu in Konstantiivo pelHij komt in alle 'haast terug, evenals de eerste minister Asquith, de ministers Mc Kenne, Lloyd George en de andere regeeringsper6onen, die in het bui tenland zijn. Men gelooft, algemeen, dat de dood van den Koning zal leiden tot een wapenstil stand in de politieke crisis. Hij zal ernstig afbreuk doen aan den luister van de inter nationale paardententoonstelling, de Ja- pansch-Engelsche tentoonstelling, het bezoek van Roosevedt en andere zaken, die zouden plaats hebben in de naar aller gedachte zeer schitterende Season. De dood kwam over Londen als een zware schok, want daar de Koning werk verrichtte en zich met de zaken bemoeide, geloofde men, dat hij hersteld was. Er werd gisteren geen vergadering in Groot-Brittannië ge houden, of vurige wenschen vóór het eer stel van den Koning wei-den uitgesproken. Als een voorbeeld van de algemeen© liefde voor den Koning kan dienen, dat de socia listische leider Crooke, die in Londen optrad in eene vergadering zijne hoorciens verzocht het volkslied te zingen. Hij zeide, dat de Koning de grootste staatsman van de wereld was; hij wist persoonlijk, dat de Koning hart had voor den kleinen man, en zeide: „De Koning i6 ons aller vader". Tweede telegram. De beurs blijft lieden gesloten wegens den dood van Koning Eduard. Ook de katoenbeurs te Liverpool blijft gesloten. Derde telegram. De rouw is al gemeen. In het geheele land waaien de vlag gen overal halfstok, de klokken van alle kerken luiden, wedrennen en andere bij eenkomsten worden afgezegd. Betuigingen van deelneming komen in uit alle deelen der wereld. Heden namiddag houdt de geheime raad eene vergadering, met het doel den nieuwen Koning uit te roepen. Buiten het paleis staat de menigte eer biedig te kijken naar de ter halver mast waaiende vlag. Vierde telegram. Koningin Alexandra is berustend onder haar leed. Sinds den vroegen morgen gaat zij telkens weer naar het vertrek, waar den overleden Koning ligt. Zij kan niet overreed worden om naar hare eigen kamer te gaan om de rust te nemen, die zij hoog noodig heeft. Onder de betuigingen van deelneming ia eene van bijzonder hartelijke sympathie van den Duitschen Keizer uit Wiesbaden. Naar aanleiding van den dood van Koning Edu ard, vertrekt de keizer heden avond recht streeks naar Potsdam. V ij f d e telegram. De Koning zendt de mededeel! ng van den dood zijns vaders rechtstreeks aan alle aouvereinen ©n hoofden van staten. Z. M. doet zijn werk in Marlborough house; hij is heden nog niet in het Buckinghampaleis geweest om zijne moeder en zusters te bezoeken, maar heeft meermalen gevraagd hoe zij het ver lies dragen. Alte beurzen zijn gesloten de rechtban ken 'hebben hunne zittingen verdaagd.. Heden namiddag vergadert het parle ment, volgens gebruik zonder officieele op roeping. De leden zullen den eed afleggen, de boodschap van den Koning aanhooreu en daarna besluiten adres&en van trouw te zeil den. Ondanks stormvlagen en hagelbuien, ver zamelen de menschen zich reedis op ver schillende punten om getuige te zijn van de plechtige uitroeping van den nieuwen Koning heden namiddag. De Koning zal den naam aannemen van George de vijfde. B e r 1 ij n 5 M e i. In het Pruisische huis van afgevaardigden bracht de voor zitter heden eene warme hulde aan de na gedachtenis van den overleden Koning van Engeland. Hij verklaarde, dat het huis in nig deel neemt aan den diepen rouw, waarin de dood van den nauw verwanten Koning liet keizerlijke huis heeft gedompeld. Hij voegde er bij „Wij deuken tegelijk in op recht medegevoel aan het zware verlies, dat het gansche Britsche volk heeft getroffen". (Levendige instemming). De rijkskanselier heeft heden een bezoek gebracht aan den Engelschen gezant, om •dezen de deelneming van de keizerlijke regeering en van de Pruisische regeering te betuigen. Ook de staatssecretaris van bui- tenlandsche zaken baron von Schoen kwam in het gezantschapsgebouw getuigenis afleg gen van zijne deelneming. P a r ij s, 7 Mei. Tal vaai inwoners sta ken de Fransche en Engelse he vlaggen uit mot rouwfloers omwikkeld. Yan de open bare gebouwen en monumenten waaien de vlaggen halfstok. Een speciale ministerraad' zal Maandag die vertegenwoordiging vani Frankrijk bij die begrafenis vaststellent Van het Elysée en die ministeries hangen de'vlag-, gen eveneens halfstok. President Fallières zond om 9 uur heden morgen aan dm Prins van Wales het vol gende telegram Ik verneem met de diepste ontroering den dood van Uw welbeminden. Vader. De regeering der Fransche republiek, en het Fransche volk betreuren diep den doorluchten souveredn, die bij zoovele ge legenheden ben de bewijzen gaf van zijn meest oprechte vriendschap en deelen in de groote smart van de Koninklijke familie eu het geheele Britsche Keizerrijk. Het is met een hart vol droefheid dat ik U verzoek mèt mijne persoonlijke betuigingen van deelne ming die van de republiek en van geheel Frankrijk te aanvaarden". Pichon telegrafeerde geldjkerwijs, herin nerende aan de nauwe vriendschap, die be staat tusschen Frankrijk en Engeland en welke zulke gelukkige resultaten droeg voor den vrede, waaraan zij gemeenschappelijk samenwerken Christiania, 7 Mei. De Koning en de Koningin zijn naar Londen vertrok ken om de begrafenisplechtigheden bij t© wonen. De schouwburgen zijn heden avond gesloten. B o m e 7 Mei. De bladen drukken het diep leedwezen uit van alle Italianen en herinneren aan de zedelijke, staatkundige en diplomatieke eigenschappen van den over leden Koning eu deelen in den rouw, welke in Engeland heerecht. W e e n e n, 7 Mei. Keizer Frans Jozef, gii u.g per so onl ij k naar de Engelsche ambas sade om zijn deelneming te betuigen. W e n e n, 7 Mei. De bladen consta- teeren den invloed dien Koning Eduard over de geheele wereld had en omschrijven de rol die hij op constitutioneel gebied heeft ver vuld. Zij herinneren aan zijn invloed voor den vrede tijdens de Bosnische crisis. De officieel© opening der jacht-te ntoon- etellinig iö op verlangen van den Keizer op geheven. De gemeenteraad van Mariënlbad zal een delegatie zenden naar de begrafenis. Madrid, 7 Mei. De bladen betreuren hot verscheiden van Koning Ediuard en la ten uitkomen, de groote roll, die hij als mo narch vervuild heeft. Lissabon, 7 Mei. Tal van publieke vermakelijkheden zijn afgetast. De dag van de begrafenis zal als een nationale rouwdag beschouwd worden. De Koning zal naar Lon den gaan. Londen, 7 Mei. De leden van het koninklijke huis werden heden namiddag toegelaten om den Koning te zien in het bed, waarin bij stierf. Het gelaat is vol komen kalm eu vredig. Over de begrafenis is nog niets beslist, maar het is waarschijnlijker dat zij zal plaats hebben Zaterdag over eene week, dan aan staanden Zaterdag. New-York, 7 Mei. De bestuurders vau de beurs besloten haar heden voormid dag om elf uur te sluiten als teeken van eerbied voor de nagedachtenis van Koning Eduard. De beurzen te Chicago en te Phila delphia zijn ook gesloten. Naar het Bngelech VAN C. N. en W. M. WILLIAMSON. Mama zag er zoo 'voornaam als een, prinses uit toen zij het papier aannam en opende. „Dat hlaid ik kunnen begrijpen," zei ze, „het telegram dat de prinis mij van morgen zond. Maar is het niet grappig? Hij seint Automobiel uitstekend in orde, neemt heuvels als een vogelmaak voor genoegen een kleinen omweg, maar zal te Cune-o zijn gelijktijdig met uw gezelschap. Dalmar- Kalm."''" Ik begrijp er niets van ,jij?" „Ik begrijp waarom de prins genegen was te Teuda achter te blijven, en waarom hij zoo graag het eerst in het hotel wou wezen," zeide ik; en sir 'Ralph en ik lachten als dwazen toen Zijn Hoogheid eindelijk ten tooneele verscheen. Zoo dra hij manna met het telegram in de hand zag, begon hij met een omhaal van woorden te vertellen, dat het reeds verzonden was voor hij besloot om, ter besparing van tijd, moeite en zorg, den trein te nemenmaar hij had een kleur en was niet zoo rad ter tong als anders, en sir Ralph keek alsof hij met hem sympathi seerde, wat me deed twijfelen of alle motor mannen soms „verhalen" doen. Na zoo voorkomend ontvangen te zijn, leek mama het hotel niet meer zoo vreeselijk, en toen sir Ralph als zijn opinie te kennen gaf, dat het even goed als een ander zou zijn, besloot zij te blijiven. „Het zou me spijten zulke vriendelijk© menschen te beleedigen," zei ze met een die pen zucht. „Maar het is toch enkel om te lunchen „Ik vrees zeer dat wij er van avond zullen moeten dineeren en 'morgenochtend ontbij ten," luidde het niet zeer bemoedigend ant woord van sir Ralph. „Het is te erg( dat een deugd als wij betoonden zulk een be- looninig krijgt. Wij hebben anderen gedaan zooals wij wenschen dat anderen ons zou den doen, en dit is het gevolg. Terry is van plan den geheelen nacht door te wer ken als hij den eigenaar kan. overhalen de werkplaats open te houden, en dan kunnen wij morgen vertrekken, zoo vroeg u wilt." „Misschien heeft Joseph de mijne tijdig klaar en in dat. geval zou ik de dames. begon de prins, maar mama was veel te verrukt* om naar hem te luisterenTrach tend het air aan te nemen van wel twee gravinnen sfcondl zij genadiglijk toe dat wij, alis lammeren naar den slachter, een trap van dertig steenen treden werden opgeleid om de slaapkamers te zien. „U begeert bet beste vertrek, niet waar madame de gravin?" vroeg de man van het hotel, die iets scheen te zijn tusschen een gerant en een oberkellner, en een hooge borst zette achter een overhemd dat het meeste leek op klaverentien. „Ja, ik wist het wel, genadige madame. U en uw ge volg krijgen ter uwer beschikking onze cham'bres de luxe." Bij deze woorden wierp hij een deur open en verzocht ons met een plechtig handge baar te willen binnentreden. Mama trad binnen, snakte naar adem, wankelde en sloeg met de handen in de lucht, terwijl Maida en ik haar volgend in een schaterlach uitbarstten.. Het had niet kouder en muffer kuunen zijn in 's mians familiegraf 1 Maida vloog naar een der twee ramen, die diep in den dikken muur stonden en waarvan veel licht benomen werd. door een steenen balkon. Blijkbaar was het herme tisch gesloten evenals .het andere, waaraan ik te vergeefs rammelde. Klaverentien leek wel beleedigd toen wij hem smeekten iets ope:, te zetten .alles open te zetten, en blijkbaar met weerzien opende liij een ven ster. „De dames zullen het koud hebben," waarschuwde hij, „het is geen weer om de buitenlucht naar binnen te laten komen. Dat doen wij zomers." „Zijn de ramen .al dien tijd niet open ge weest?" vroeg Maida. „Neen, mademoiselle. Zoover i'k weet, niet." „Zeg hem ons andere kamers te laten zien," verzocht mama, die niet meer Fransch kan spreken dan een poes, ofschoon zij te Cap Martin eiken dag van een jongen, mooien heer les kreeg a 5 gulden pea- uur. „Dit is de eenig© die voor de dames ge schikt is," zeide Klaverentien. „De andere onbezette kamer moeten wij voor de heeren houden." De gedachte welke kwelling het voor onze t-wc© mannen moest zijn den prins tot ka mergenoot te hebben, schonk mij eensklaps de kracht om alle mogelijke ontberingen te dragen, maai- mama, wier gevoel voor hu mor minder ontwikkeld is, klaagde dat zij ziek worden en waarschijnlijk kinderpokken krijgen zou. „Een heelen nacht met ons: drieën in deze kamer," kermde zij. „Wij zullen het hotel nooit levend verlaten." Op dit oogenblik verscheen sir Ralph aan de deur, voorzichtig om het hoekje glurend en in eeti oogwenk al de ellende begrijpend. „Het. spijt mij vreeselijk," zeide hij. Terry is beneden en wij vinden ons beiden afschuwelijke ploerten ofschoon wij hopen dat u gunstiger over oms denkt. Hij zal de andere hotels rond gaan om te zien of er wat beters is, dus laten wij op zijn terug komst wachten om te beslissen." „Wij, drie vrouwelijke wezens, stonden daar en roken allerlei min lekkere geurtjes en verbeeldden ons er nog meer te ruiken, terwijl sir Ralph zich uitsloofde om Klave rentien wat aan het verstand te brengen met een vuur of ons aller leven er van afhing. Het sermoen duurde ongeveer tien minuten, ofschoon het on® een jaar toescheen en daar stondi meneer Barrymore's slanke gestalte in het donkere portaal. „Er is niets beters te krijgen," deelde hij mede. „De diames zouden per trein naar Alessandria kunnen gaan met Dalmar-Kalm, wieu het zeer zeker een groot genoegen zal zijn u te mogen begeleiden." „Wat, meneer Automobiel-Micawber ver laten?" viel ik in. „Nooit 1 Wij zijn geen van drieën gebrekkige oude vrouwen, is het wel, mama, die zich door wat bezwaren la ten afschrikken?" „Neen," zeide mama. „Wie weet hoe boe aardig wij het ten slotte nog vinden. In elk geval kunnen ze 'hier vuur aanleggen, dan maakt het minder den indruk als lo geerden wij in ons eigen graf." De gedachte alleen aan vuur wekte one op toen wij gezamenlijk naar de salie a man.ger gingen, waar de prins was heen gegaan om koffie te bestellen. Meneer Barry more wil de niet blijven, verlangend zoo spoedig mo gelijk terug te keeren naar zijn motor dien hij bij een werktuigkundige had gelaten. Den geheelen nacht zou de werkplaats- open blijven, waai- bij een nieuwe cone ikon sme den. Joseph was ergens anders aan heb werk en beide automobielen zouden den vol genden morgen gereed zijn. Hoe vermoeiend! voor u I Eerst den, heelen dag rijden en dan den ganschen nacht wer ken, zeide Maida. Wat mij betreft, wil ik liever een dag langer hier blijven. „Iseen, neen., dank u, liet is niets," ver zekerde de Chauffeulier. „Maak u niet be zorgd om mij." Toen groette hij anet een. vriendelijken glimlach eu verdween.. De koffie was zoo goed dat onze stemming aanmerkelijk verbeterde. Wij besloten het noodige uit te pakken, en, dan bij wijze van tijd passeer ing t'e gaan wandelen. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1910 | | pagina 1