F. 139. 9d< Jaargang. Maandag 17 October 1910. BUITENLAND. FEUILLETON. HA.JSZEA.TEN. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00. Idem franco per post- 1.50'. Afzonderlijke nummers0.05. Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- on Feest dagen. Advertentiënmededeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uilgevers: VALKHOFF C°. UtrecHtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels f 0.50. Elke regel moer - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepaliugou lot het herhaald adverleoren in dit Blad, by abonnement. Eene circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht De revolutie in Portugal* Al is de omwenteling i« Portugal volkomen geslaagd en het koningschap schier zonder slag of stoot opgeruimd, het blijft altijd nog een vraag of hel regeeringsstelsel, dat er voor in de plaats is gekomen, de voorwaar den van duurzaamheid in zich bevat. Het is mocielijk daarover nu reeds te oordeelen; de toekomst zal dat moeten uitwijzen. Maar als bijdrage voor een voorloopig oordeel willen wij melding maken van een gesprek, dat een medewerker van het Berliner Tagcblatt heeft gehad met een Portugeeschen royalist, die onder den voormaligen minister-president Joao Franco een hoog ambt in den diplo ma tieken dienst heeft bekleed. De aanhan gers van het verdreven Koningshuis zijn tot dusver nog maar weinig aan het woord ge weest, maar het is goed ook hunne meening te leeren kennen. Deze zegsman zcide over de mannen, die nu aan het bewind zijn geko men: „Ik ken de republïkeinsche leiders allen persoonlijk en weet, dat bij eene gansche reeks van hen slechts de eerzucht den door slag geeft. Op dit oogenblik van de eerste geestdrift schijnen zij allen nog één hart en ééne ziel. Wanneer het echter aan de verdee ling van den buit toekomt, dan zal er waar schijnlijk oneenigheid in het republikeinsche kamp ontstaan en verrassingen zijn dan niet uitgesloten. Maar ook van eene andere zijde dreigen voor de nieuwe republiek gevaren. Ik heb het voorjaar en een deel van den zomer in Portugal doorgebracht en daar zelf waargenomen hoe de republikeinen de wijn boeren, uil wier kringen een aanzienlijk deel van het leger zich recruteert, voor hun ne zaak gewonnen hebben. Zij beweerden, dat aan de wijnbouwkrisis, waaronder onze wijnhouwers zoo zwaar geleden hebben, de Koning schuld is. Als Portugal eene repu bliek was, dan zouden de boeren hunne wij nen goed kunnen verkoopen. Dat hebben de boeren, die evenmin kunnen schrijven als lezen, naïef geloofd. Over eenige maanden zullen zij echter merken, dat hunne zaken onder de republiek even slecht gaan als on der de monarchie, en het zou zeer goed kun nen zijn, dat zij dan bereid zijn aan eene tegenomwenteling deel te nemen. Naar mijne overtuiging was het een groote fout van de republikeinen, zich terstond tegen de kerk te wenden Het Vaticaan zou wel bereid ge weest zijn tot erkenning van de republiek. Door hun scherp optreden tegen de monni ken en geestelijken hebben de nieuwe maeht- hebbenden zich beroofd van kostbare bond- genooten." Hierbij sluit zich aan de beoordeeling, die de kloostcrstorm tc Lissabon heeft gevonden in de Ivöln. Ztg. Dit blad is van meerling, dat men de revolutie zacht kan beoordeclen wat het wegvagen van de dynastie betreft. Har der moet echter het oordeel luiden over de heerschappij van het gepeupel, die zich tegen de geestelijken, monniken en nonnen heeft gekeerd. Gelijk in het wonderjaar 1566 in Antwerpen, heeft de volkshoop in de kerken zich aan den beeldenstorm overgegeven. Deugnieten hebben priestergewaden aange trokken en de mis gehoond, kostbaarheden gestolen en kunstschatten vernietigd. De priesters, die zich op straat vertoonden, wer den vervolgd en geslagen. Het ergst woedde het gepeupel in de kloosters. De monniken en nonnen waren hun leven niet meer zeker, en eene gehcele schaar nonnen moest om hen te beschermen, naar de marinewerf ge bracht worden. In de kloosters zocht de hoop naar geheime onderaardsche gangen met zulk een harstocht, dat de overheid, om hen ter wille te zijn, werklieden naar de gebouwen zond om met bijl en houweel deze gangen open te breken. I)e uitzetting van de mon niken en nonnen, waarvan zelfs de gewezen patriarch van Lissabon, kardinaal Netto, als Franciskaan niet verschoond is gebleven, wekt bedenking, voor zoover men te doen heeft mei Portugeesche burgers; wat d1 vreemdelingen betreft, voor dezen had een termijn gesteld kunnen worden, die hun ge legenheid gaf hunne zaken te regelen. Onop gehelderd is voorloopig de vraag, welke schuld de monniken op zich geladen hebben bij hun verzet tegen de uilzetting; wel echter kan men de bewering, dat zij uit hunne kloosters uit eigen beweging op de revolutio nairen hebben geschoten, als eene legende ter zijde stellen. De buitensporigheden van het gepeupel tegen dc congreganisten maken het, naar het oordeel van de Köln. Ztg., twijfelachtig of de voorloopige regeering der republiek hare anti-clericale politiek zal kunnen handhave.i. Het blad schrijft: „Wanneer de voorloopige regeering niet nadrukkelijk de lieden af schudt en bestraft, die zich onder aanroeping van de republiek feitelijk tegen de monniken vergrepen hebben, zal haar het aanzien ont breken, dat zij behoeft om de nieuwe orde van zaken te vestigen, en als zij de scheiding niet financieel grootmoedig en fatsoenlijk uit voert, dan moet zij zich voorbereiden op een terugslag, die de orden en de kerk ten goede zal komen. Ook het optreden van de Fransche revolutie heeft tot zulk een terugslag geleid. Na de uitvaardiging van de hul „Doniinus ac redemptor" tot opheffing van de Jezuïeten orde, meende Voltaire, dat dit zeer spoedig zou leiden tot vernietiging van de kerk en van de pauselijke inacht. Het is anders uit gekomen; de overspanning sloeg oin in het tegendeel van datgene, waarnaar men streef de". Duiteshland. Naar aanleiding van een dagblad-bericht, volgens hetwelk de kosten van de reis van den kroonprins naar Oost-Azië uit rijksmid delen zouden worden verlangd, wordt van welingelichte zijde verklaard, dat er nooit van iets anders sprake is geweest, dan dat de kosten van deze reis door den Keizer en door den kroonprins zelf bestreden zouden wor den. Slechts voor enkele bijzondere gevallen zullen den kroonprins voor representatiekos ten toelagen verstrekt worden uit het fonds, dat voor dergelijke doeleinden ter beschik king van den Keizer staat. Berlijn,15 October. Naar aanlei ding van het eeuwfeest van de krijgsacade- mie had in het gebouw der academie een plechtigheid-plaats, die door den keizer werd bijgewoond. Nadat de directeur van de aca demie eene rede had gehouden las de keizer eene kabinetsorder voor waarin hij zijn geluk- wensch, dank en waardeering uitdrukte als mede den wensch, dat de geest, die de aca demie heeft gemaakt tot wat zij is, tot in de verste toekomst haar moge blijven bezielen. B e r 1 ij n 1 5 O c ta De gewezen president van de directie van de rijkbank ICoch is heden morgen in Charlottenburg overleden. Hamburg, 15 Oct. De onderhande lingen tusschen de vertegenwoordigers van de „Algemecne Bond voor de Duitsche me taalnijverheid" en die der arbeiders zijn ge ëindigd, nu de werven hare goedkeuring heb ben gehecht aan de getroffen overeenkomst omtrent den bijslag op het stukloon. Er mótten nu nog slechts onderhandelin gen plaats hebben met de Ilapag (Hamburg— Amerikaansche Paketfahrt Aktiengesellschaft) en met werven buiten Hamburg. Frankrijk. P a r ij s, 15 Oct. De minister van open bare werken Millerand heeft heden morgen geconfereerd met de directeuren van het spoorwegnet. Dezen hebben aangekondigd, dat uiterlijk op 1 Januari 1911 de beambten en werklieden van alle netten, die te Parijs wonen een minimum-salaris van 5 francs per dag van effectieven arbeid zullen genieten. Het personeel zal van deze verbetering ln kennis gesteld Worden. Aan hel departement van binnenlandscbe zaken meent men op het spoor te zijn van eene organisatie van sabotage, die als zij ten uitvoer was gelegd, geduchte gevolgen zou hebben gehad zonder de onmiddellijke mili taire bezetting van alle bedreigde punten. Dc onderdrukking zal onverbiddelijk zijn. De toestand wordt voortdurend beter. P a r ij s, 15 October. De spoorwegar beiders te Marseille besloten het werk volko men te staken. Volgens inlichtingen door het ministerie van binnenlandsche zaken ver strekt is de staking sterk aan het afnemen. 174 treinen werden gisteren op hel Noorder- net geformeerd. P a r ij s, 15 Oct. De minister van open bare werken bericht, dat wat de staking be treft, eene volledige ontspanning is waar te nemen op die netton van de Nord en Ouest- Etat. Men kan de staking als feitelijk geëin digd beschouwen. In St.-Lazare is de toe stand vierbelerd. In Montpamasse is de dienst normaal; de goederendienst is hervat in Vau- girard. Het personeel keert terug op de Or leans en op de Est; de rust is teruggekeerd, behalve te Mohan, waar de toestand gespan nen blijft. Op de Midi werd de arbeid her vat, behalve in Toulouse, waar echter de toestand merkbaar verbeterd is. De telegra fische en telefonische gemeenschap blijft normaal. Avignon, 15 Oct. De machinisten en stokers besloten in staking te gaan. P a r ij s, 1 5 O c t. De Compagnie du Nord bericht, dat de terugkeer van het personeel in steeds bevredigender verhoudingen ge schiedt. De gemeenschap met België, Duitsch- land en Engeland is volledig verzekerd. De berichten van verschillende punten van het net bevestigen, dat het personeel meer en meer terugkeert. P a r ij s, 16 Oct. Minister-president Bri- and verklaarde aan de parlementaire spoor- weggroep, dat hij dé staking als feitelijk ge ëindigd beschouwt. Te Draveil-Vigneux besloten de grondwer kers den arbeid te hervatten. Er is eene algemeene ontspanning op het geheele net van de Nord. Daden van kwaad willigheid komen steeds voor op de lij nen en zijn van bijzonder ernstigen aard. Minister Millerand bevestigde, dat in het zuiden eene stijgende verbetering in den toe stand is. In antwoord op een brief van het nationale syndicaat en van den bond van machinisten en stokers verklaarde minister Millerand, dat hij in overeenstemming met den minis ter-president van meening is, dat de regee ring thans niet in betrekking kan treden met wettige vereenigingen, in opstand tegen de militaire wet. Perpignan, 16 Oct. De spoorweg mannen hebben de staking verworpen. Constantine, 16 Oct. De spoorweg mannen van de netten Est Algérien en P.-L.- M. besloten in beginsel tot de staking. P a r ij s, 15 Oct. De politie, die belast is met het toezicht over de anarchisten, deed te middernacht eene huiszoeking in een coöperatief restaurant in de rue de Breta- gne15 personen, meest vreemdelingen, wer den gearresteerd. S a i n t-E t i e n n e, 15 Oct. Heden avond werd in de arbeidsbeurs een protestvergade ring gehouden tegen de mobilisatie van de spoorwegmannen. Bij liet uitgaan van de ver gadering wilden de betoogers zich naar het station begeven. Er ontstond een hevig ge vecht tusschen de betoogers en de politie en soldaten. Een infanterie-kapitein werd door een stokslag in het gelaat gewond. Uit de menigte werd met revolvers geschoten. De agenten chargeerden, later de troepen eveneons onder een hagelbui van steenen. Van de soldaten werd niemand gewond twee a drie burgers werden gewondeen onderbaas werd half doodgeslagen door de betoogeFs. De stakingsbeweging op de spoorwegen is over 't algemeen tot stilstand gekomen, en het verkeer op alle spoorwegnetten keert, behoudens uitzonderingen, weer in normale banen terug. Eergisteren was het aantal rei zigers zeer groot en het vervoer is zonder stoornissen van beteekenis geschied, ondanks de daden van geweld, die op verschillende plaatsen werden gepleegd. Volgens een be richt, dat door Havas is verspreid, meent men in het departement van binnenlandsche za ken een complot van stelselmatige sabotage op het spoor te zijn, dat zijn zetel in Parijs heeft. De uitvoering van het plan zou ern stige gevolgen hebben gehad door vernieling van de spoorwegen, de bruggen, de sluizen, de kunstwerken enz., als niet de onverwijlde militaire bezetting varf alle bédreigde punten de Verwezenlijking vhtt dit plan had belcl. Men hoopt binnen kort van de beramers van dit plan en van huhnë medeplichtigen in de provincie de meesten te hebben opgespoord. De talrijke en soms zeer ernstige gevallen van sabotage, die voortdurend bericht wor den uit de provincie en uit den naasten om trek van Parijs, geven aan dit bericht eene hooge male van waarschijnlijkheid. Zoo zijn bij Melun, aan den P.-L.-M.-spoorweg op 350 K.M. afstand van Parijs, 75 telegraaf- en tele- foohleidingen en signa aldra den doorgesne den. Soortgelijke gevallen worden ook uit Bretagne bericht. Brest is, wegens het door- snijdón van alle telefoon- en telegraafverbin dingen, afgesmeden. F.venéens werden van verschillende zijden feitelijke aanvallen, soms mei den revolver, gericht op machinisten, die hun trein bestuurden. Bij Cormeilles, op de lijn Diepte—Parijs, wachtte eeh troep van 200 stakers een trein met knuppels op, nadat zij alle seintoestellen op halt hadden ge steld. De machinist van den trein en een rem mer moesten de vlucht nemen. Uit Amiens wordt bericht, dal eergistcrenmorgen op de lijn van daar naar Boulogne een bomaanslag op de sporen werd gepleegd, die legen den van Londen komenden sneltrein gericht was. Daar echter de ontploffing niet het gewensch- te gevolg had en de sporen onbeschadigd ble ven, kon de trein na een kort oponthoud de reis naar Parijs voortzetten. De staking op den Métropoiitain te Parijs kan als voor goed mislukt beschouwd wor den, maar onder de clectriciens blijft het nog gistengeniesoldaten hebben echter overal de plaats van de stakers weer ingenomen en verzekeren het bedrijf van de electrische cen trale. De werklieden van het bouwvak had den Zaterdagnamiddag nieuwe vergaderingen belegd, die naar gezegd wordt, door 12,000 personen werden bijgewoond. Inmiddels gaat de rechtbank van het Seine- departéinënt voort de stakers, die wegens aanslagen tegen de vrijheid van arbeid en an dere overtredingen in hechtenis waren geno men, te vonnissen en tot meestal gevoelige vrijheidsstraffen te veroordeelen. Eene offi cieuss nota van het departement van oorlog maakt bekend, dat tot Zaterdagvoormiddag half tien van drie-vierden den afgezonden oproepingen tot den werkelijfoen dienst de kennisgeving van ontvangst was ingekomen. In verband met de spoorwegstaking, is het tot een conflict gekomen tusschen de socia listische afgevaardigden en het bureau van de Kamer. Het dienstdoende personeel had met het oog op de mogelijkheid van mani festation, de strenge order gekregen om nie mand in het gebouw der Kamer te laten bin nendringen. Dientengevolge is aan de ver tegenwoordigers van de stakers, die de soci alistische afgevaardigden in de Kamer wil den opzoeken, de toegang geweigerd, waar tegen de socialistische fractie bij het bureau heeft geprotesteerd. Het grootste ongerief heeft de staking ver oorzaakt in de Parijsche voorsteden. Daar wonen omstreeks 50,000 ambtenaren en werk lieden, die voor hun beroep dagelijks naar Parijs moeten. Die hadden nu de grootste moeite om verkeersmiddelen op te sporen, die hen brachten naar dp plaats van hun werk. Men kon zich voorstellen, verplaatst te zijn in den tijd, waarin onze overgrootva ders leefden vóórdat het spoorwegverkeer bestond. Te voet, te paard, per ezel, in kar ren, in jan pleiziers, in verhuiswagens, in de zonderlingste voertuigen uit voor het nu levende geslacht haast voorwereldlijken tijd, postsjeezen, aapjes enz., stroomden de lie den, die gedwongen zijn zich naar de stad te begeven voor dc uitoefening van hun be roep, naar Parijs. Dit had ook nog de scha duwzijde, dat de prijs, die gevraagd werd voor het gebruiken van deze onmogelijke voertuigen, in doorsnede het vijf- of tien voud bedraagt van wat men in de moderne middelen van vervoer gewoon is te betalen. De verhuurders van auto's beleven nu guldeji dagen. M ont e Carlo, 1 6 O c t. Tusschen prins Albert en de bevolking is het tot eeii accoord gekomen. De prins aanvaart het beginsel van eene civiele lijst. Hij staat gemeentelijke autonomie toe, voorts instelling van een re- gecringsraad en een budget, waarin de mid delen, aan de stad toekomende, zijn opge nomen, en oprichting van eene nationale schatkist. Engeland. L o n d e n, 1 5 O c t. De hertog van Orle ans is heden morgen door den koning ont vangen. Londen, 16 Oct. Maarschalk lord Kit chener is benoemd lot lid van den raad van rijksvcFdedïging. dook RUDOLF HERZOG. „Wij moeten dézen dag feestelijk besteden. Zullen wij een tochtje maken op de Elbe, of naar de werf gaan, ofneen, jij moet 't zeggen." „Feestelijk besleden?Hij dacht even na. ,,Ik weet wel iels, maar dat kan mem niet bepaald een. feest noemeneer een ern stige plechtigheid. Wij zullen weemoedig ge stemd worden, als wij het doen. Maar wij zullen er "ons leven lang aan denken." „Dan moeten wij het doen, Karei, want een grootsche herinnering is iels, dat gewijd is." „Ik zou samen met jou naar builen willen gaan, naar het Sachsenwald, Inge borg." „Naar Bismarck?" vroeg zij met iets op gewekts in haar oogeo. „Hij is stervende." De glans van haar oogen verdoofde plotse ling. „liet sterven van zulk een man is eigenlijk dc overgang tot de onsterfelijkheid, zcide zij. Hij zag haar langen tijd aan. Hoe goed begreep zij zijn gedachten Van het Berlijner station was het maar een half uur rijden met den trein. De avond was reeds gevallen, toen zij Friednichsruh bereikten. Bij het slot was alles donker. Niets zichtbaar voor den blik, maar wel be reikbaar voor het hart van de velen, die in den heiligen ernst van het oogenblik, zwijgend rond den parkmuur stonden. Daar lag de reus, die geen grooler doel voor zijn krachten en vermogen gekend had dam de Eckehardt te worden van zijn volk. Daar lag de reus, die noch door haat, noch door liefde wasv af te brengen geweest van den weg naar zijn doel, dat het doel van zijn volk was. Toegejuicht op de hoogte, waar toe hij gestegen was. Eerbied afdwingend in de eenzaamheid van den avond zijns levens, die even indrukwekkend was als dc dag van zijn grootsten voorspoed. Altijd dc grootste onder dc grooten, zoowel in den vollen strijd van de wereld als in dc afzondering van zijn Sachsenwald, vanwaar zijn stem ver manend en ook waarschuwend klonk als dc gebeurtenissen te haastig voortschreden cn er geen acht geslagen werd op de wegwij zers bij de kruiswegen. Daar lag de reus al lee i met zijn God. Met zwoegende borst stond Twersten bij het bordes van liet slot. Hij hield Inge- borg's hand in de zijne. Een lakei kwam naar buiten en liep haas tig, met een bezorgd gezicht, naar het sta tion. Honderden vragen werden hem V3n alle kanten gedaan. „liet einde nadert „Het is niet mogelijk!" „Een Bismarck mag niet sterven!" „Stil!Stoor hem niet!" De schaduwen van den nacht zonken die per op de kruinen van de boomc.n van het Sachsenwald. Wederom ging een lakei denzelfden weg. Overal, naast hem, achter hem, druk gefluis- ter. De man schudde hel hoofd. Ilij kon van aandoening niet spreken. Met een gebaar gaf hij te kennen: Nog niet! De menschen vouwden daarop de handen cn vroegen niet meer Zwijgend sloeg Twersten ccn boschpad in. Ingeborg liep naast hem en keek hem vra gend aan. „Ik moet zijn venster zien. Dan ben ik dichter bij hem. Er is ccn plek, waar dit mogelijk is." Zij gingen daarop een weg, die langs de villa voerde, onder hel lommer van donkere beuken en dennen, en vonden de gcwenschte plek. De vensters van het slot waren hel verlicht en wezen den Dood den weg. Hij, die daar stervend neerlag, had zich nooit verscholen. Eenzaam stonden die twee menschen daar en zagen naar het slot op. Een huivering ging Twersten door dc leden en droefheid stond op zijn gezicht te lezen. Ondanks de duisternis merkte Ingeborg dit op. „Wees getroost," zcide zij. „Hij sterft niet. Omdat zijn werk blijft voortleven, leeft hij met zijn werk mede. Want zijn werk en hij zijn één." „En alszijir werkin handen ge raakt van onbekwame tobbers?" „Dan blijft het niet meer zijn werk. Wat hij gedaan heeft, is onverwoestbaar." Hij knikte langzaam met het hoofd en zijn borst ging minder snel. „Er is iels, wat je drukt, Karei. Zeg me wat het is!" Hij bleef strak naar de vensters van het slot staren. Wat zou er omgaan in de ziel van dien man daarginds, wien de Dood eer biedig dc hand toestak, als hij dacht aan den- iteen die zijn nalatenschap zou aanvaar den ,Jk denk aan mijn jongen, Ingeborg." De hoornen ritselden in den nachtwind en de kreet van een dier weerklonk in de verte. „Je jongen, Karei, zal, gesterkt naar lichaam en ziel, terugkomen. Heb je zoo weinig ver trouwen in je eigen bloed?" „Hij is niet van mijn bloed alléén!Ja, als hij ook van het uwe was." „Karei," zeide zij zachtjes, „door jou be schouw ik het alsof hij dat werkelijk was. i.k r.eem hem plechtig aan als mijn zoon. Ln anijn wenschen zullen hem vergezellen cn Jiem helpen dat hij worden zal als jij bent." „Als ik henIk weet niet of dat voor hem te wcnschcn is. Die mij 't naast moes ten staan door familiebanden, hebben mij "verlaten, omdat mijn nabijheid een hinder paal scheen tc zijn voor hun geluk." Robert zal terugkomen, cn „De ander niet." Bedaard en beslist werden deze woorden gezegd. Het bosch nam ze op en herhaalde ze in de echo als ccn bevestiging. „Ik zal je nooit verlaten, Karei." „Ik houd je ziel met beide handen vast." „Dat is niet noodig. Zij zou bij je blijven, ook al wilde je haar wegzenden." Hij richtte zich op. „Hoor je daar niet iets?" Mei ingehouden adem bleven zij luisteren. „Wat was dat voor een geluid?" „Als hel barsten van glas hoor, daar is hel weerals klonk het door de geheele wereld. Ingeborg!" Naast elkander staarden zij naar de ver- lichtc* vensters van het slot. Nog eenmaal vlamde liet licht als een fonkelende bliksem straal door den nacht. Daarop werd het duister. De luikeii welden gesloten. Alles rondom was plotseling in dicp'c duisternis gehuld. Bismarck wós ontslapen. Dc kerkklok van een naburig dorpje sloeg elf uur. „Kom," zeide Twersten, „laten wij gaan. Het leven roept ons." Zij gingen daarop weg cn besloten door het bosch te gaan om de mensehen te ontwij ken, die van af het station naar huis gingeu. „Ik ken elk pandje in hot Sachsenwald. Reeds als jongen zwierf ik in mijn vrijen tijd hier rond. En als man ben ik er dik wijls doorgegaan, als ik terugkeerde van Friedrichsruh." „Ik zou wel den gehcclen nacht met je wil len wandelen, Karei." „Wij hebben twee uur noodig om over Rheinbëck naar Rergedorff te gaan. Daar kunnen wij den laatsten trein nemen." Zij gingen nu alleen door het groote bosch. De maan scheen helder en deed hen den weg gemakkelijk vinden. Plotseling zeide Twersten, zonder zijn stap te vertragen: Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1910 | | pagina 1