F. 139.
9d< Jaargang.
Maandag 17 October 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
HA.JSZEA.TEN.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franco per post- 1.50'.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- on Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uilgevers: VALKHOFF C°.
UtrecHtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel moer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepaliugou lot
het herhaald adverleoren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De revolutie in Portugal*
Al is de omwenteling i« Portugal volkomen
geslaagd en het koningschap schier zonder
slag of stoot opgeruimd, het blijft altijd nog
een vraag of hel regeeringsstelsel, dat er
voor in de plaats is gekomen, de voorwaar
den van duurzaamheid in zich bevat. Het is
mocielijk daarover nu reeds te oordeelen; de
toekomst zal dat moeten uitwijzen. Maar als
bijdrage voor een voorloopig oordeel willen
wij melding maken van een gesprek, dat een
medewerker van het Berliner Tagcblatt heeft
gehad met een Portugeeschen royalist, die
onder den voormaligen minister-president
Joao Franco een hoog ambt in den diplo
ma tieken dienst heeft bekleed. De aanhan
gers van het verdreven Koningshuis zijn tot
dusver nog maar weinig aan het woord ge
weest, maar het is goed ook hunne meening
te leeren kennen. Deze zegsman zcide over
de mannen, die nu aan het bewind zijn geko
men:
„Ik ken de republïkeinsche leiders allen
persoonlijk en weet, dat bij eene gansche
reeks van hen slechts de eerzucht den door
slag geeft. Op dit oogenblik van de eerste
geestdrift schijnen zij allen nog één hart en
ééne ziel. Wanneer het echter aan de verdee
ling van den buit toekomt, dan zal er waar
schijnlijk oneenigheid in het republikeinsche
kamp ontstaan en verrassingen zijn dan niet
uitgesloten. Maar ook van eene andere zijde
dreigen voor de nieuwe republiek gevaren.
Ik heb het voorjaar en een deel van den
zomer in Portugal doorgebracht en daar zelf
waargenomen hoe de republikeinen de wijn
boeren, uil wier kringen een aanzienlijk
deel van het leger zich recruteert, voor hun
ne zaak gewonnen hebben. Zij beweerden,
dat aan de wijnbouwkrisis, waaronder onze
wijnhouwers zoo zwaar geleden hebben, de
Koning schuld is. Als Portugal eene repu
bliek was, dan zouden de boeren hunne wij
nen goed kunnen verkoopen. Dat hebben de
boeren, die evenmin kunnen schrijven als
lezen, naïef geloofd. Over eenige maanden
zullen zij echter merken, dat hunne zaken
onder de republiek even slecht gaan als on
der de monarchie, en het zou zeer goed kun
nen zijn, dat zij dan bereid zijn aan eene
tegenomwenteling deel te nemen. Naar mijne
overtuiging was het een groote fout van de
republikeinen, zich terstond tegen de kerk
te wenden Het Vaticaan zou wel bereid ge
weest zijn tot erkenning van de republiek.
Door hun scherp optreden tegen de monni
ken en geestelijken hebben de nieuwe maeht-
hebbenden zich beroofd van kostbare bond-
genooten."
Hierbij sluit zich aan de beoordeeling, die
de kloostcrstorm tc Lissabon heeft gevonden
in de Ivöln. Ztg. Dit blad is van meerling, dat
men de revolutie zacht kan beoordeclen wat
het wegvagen van de dynastie betreft. Har
der moet echter het oordeel luiden over de
heerschappij van het gepeupel, die zich tegen
de geestelijken, monniken en nonnen heeft
gekeerd. Gelijk in het wonderjaar 1566 in
Antwerpen, heeft de volkshoop in de kerken
zich aan den beeldenstorm overgegeven.
Deugnieten hebben priestergewaden aange
trokken en de mis gehoond, kostbaarheden
gestolen en kunstschatten vernietigd. De
priesters, die zich op straat vertoonden, wer
den vervolgd en geslagen. Het ergst woedde
het gepeupel in de kloosters. De monniken
en nonnen waren hun leven niet meer zeker,
en eene gehcele schaar nonnen moest om
hen te beschermen, naar de marinewerf ge
bracht worden. In de kloosters zocht de hoop
naar geheime onderaardsche gangen met zulk
een harstocht, dat de overheid, om hen ter
wille te zijn, werklieden naar de gebouwen
zond om met bijl en houweel deze gangen
open te breken. I)e uitzetting van de mon
niken en nonnen, waarvan zelfs de gewezen
patriarch van Lissabon, kardinaal Netto, als
Franciskaan niet verschoond is gebleven,
wekt bedenking, voor zoover men te doen
heeft mei Portugeesche burgers; wat d1
vreemdelingen betreft, voor dezen had een
termijn gesteld kunnen worden, die hun ge
legenheid gaf hunne zaken te regelen. Onop
gehelderd is voorloopig de vraag, welke
schuld de monniken op zich geladen hebben
bij hun verzet tegen de uilzetting; wel echter
kan men de bewering, dat zij uit hunne
kloosters uit eigen beweging op de revolutio
nairen hebben geschoten, als eene legende
ter zijde stellen.
De buitensporigheden van het gepeupel
tegen dc congreganisten maken het, naar het
oordeel van de Köln. Ztg., twijfelachtig of
de voorloopige regeering der republiek hare
anti-clericale politiek zal kunnen handhave.i.
Het blad schrijft: „Wanneer de voorloopige
regeering niet nadrukkelijk de lieden af
schudt en bestraft, die zich onder aanroeping
van de republiek feitelijk tegen de monniken
vergrepen hebben, zal haar het aanzien ont
breken, dat zij behoeft om de nieuwe orde
van zaken te vestigen, en als zij de scheiding
niet financieel grootmoedig en fatsoenlijk uit
voert, dan moet zij zich voorbereiden op een
terugslag, die de orden en de kerk ten goede
zal komen. Ook het optreden van de Fransche
revolutie heeft tot zulk een terugslag geleid.
Na de uitvaardiging van de hul „Doniinus ac
redemptor" tot opheffing van de Jezuïeten
orde, meende Voltaire, dat dit zeer spoedig
zou leiden tot vernietiging van de kerk en
van de pauselijke inacht. Het is anders uit
gekomen; de overspanning sloeg oin in het
tegendeel van datgene, waarnaar men streef
de".
Duiteshland.
Naar aanleiding van een dagblad-bericht,
volgens hetwelk de kosten van de reis van
den kroonprins naar Oost-Azië uit rijksmid
delen zouden worden verlangd, wordt van
welingelichte zijde verklaard, dat er nooit
van iets anders sprake is geweest, dan dat de
kosten van deze reis door den Keizer en door
den kroonprins zelf bestreden zouden wor
den. Slechts voor enkele bijzondere gevallen
zullen den kroonprins voor representatiekos
ten toelagen verstrekt worden uit het fonds,
dat voor dergelijke doeleinden ter beschik
king van den Keizer staat.
Berlijn,15 October. Naar aanlei
ding van het eeuwfeest van de krijgsacade-
mie had in het gebouw der academie een
plechtigheid-plaats, die door den keizer werd
bijgewoond. Nadat de directeur van de aca
demie eene rede had gehouden las de keizer
eene kabinetsorder voor waarin hij zijn geluk-
wensch, dank en waardeering uitdrukte als
mede den wensch, dat de geest, die de aca
demie heeft gemaakt tot wat zij is, tot in de
verste toekomst haar moge blijven bezielen.
B e r 1 ij n 1 5 O c ta De gewezen president
van de directie van de rijkbank ICoch is heden
morgen in Charlottenburg overleden.
Hamburg, 15 Oct. De onderhande
lingen tusschen de vertegenwoordigers van
de „Algemecne Bond voor de Duitsche me
taalnijverheid" en die der arbeiders zijn ge
ëindigd, nu de werven hare goedkeuring heb
ben gehecht aan de getroffen overeenkomst
omtrent den bijslag op het stukloon.
Er mótten nu nog slechts onderhandelin
gen plaats hebben met de Ilapag (Hamburg—
Amerikaansche Paketfahrt Aktiengesellschaft)
en met werven buiten Hamburg.
Frankrijk.
P a r ij s, 15 Oct. De minister van open
bare werken Millerand heeft heden morgen
geconfereerd met de directeuren van het
spoorwegnet. Dezen hebben aangekondigd,
dat uiterlijk op 1 Januari 1911 de beambten
en werklieden van alle netten, die te Parijs
wonen een minimum-salaris van 5 francs per
dag van effectieven arbeid zullen genieten.
Het personeel zal van deze verbetering ln
kennis gesteld Worden.
Aan hel departement van binnenlandscbe
zaken meent men op het spoor te zijn van
eene organisatie van sabotage, die als zij ten
uitvoer was gelegd, geduchte gevolgen zou
hebben gehad zonder de onmiddellijke mili
taire bezetting van alle bedreigde punten. Dc
onderdrukking zal onverbiddelijk zijn.
De toestand wordt voortdurend beter.
P a r ij s, 15 October. De spoorwegar
beiders te Marseille besloten het werk volko
men te staken. Volgens inlichtingen door het
ministerie van binnenlandsche zaken ver
strekt is de staking sterk aan het afnemen.
174 treinen werden gisteren op hel Noorder-
net geformeerd.
P a r ij s, 15 Oct. De minister van open
bare werken bericht, dat wat de staking be
treft, eene volledige ontspanning is waar te
nemen op die netton van de Nord en Ouest-
Etat. Men kan de staking als feitelijk geëin
digd beschouwen. In St.-Lazare is de toe
stand vierbelerd. In Montpamasse is de dienst
normaal; de goederendienst is hervat in Vau-
girard. Het personeel keert terug op de Or
leans en op de Est; de rust is teruggekeerd,
behalve te Mohan, waar de toestand gespan
nen blijft. Op de Midi werd de arbeid her
vat, behalve in Toulouse, waar echter de
toestand merkbaar verbeterd is. De telegra
fische en telefonische gemeenschap blijft
normaal.
Avignon, 15 Oct. De machinisten en
stokers besloten in staking te gaan.
P a r ij s, 1 5 O c t. De Compagnie du Nord
bericht, dat de terugkeer van het personeel
in steeds bevredigender verhoudingen ge
schiedt. De gemeenschap met België, Duitsch-
land en Engeland is volledig verzekerd. De
berichten van verschillende punten van het
net bevestigen, dat het personeel meer en
meer terugkeert.
P a r ij s, 16 Oct. Minister-president Bri-
and verklaarde aan de parlementaire spoor-
weggroep, dat hij dé staking als feitelijk ge
ëindigd beschouwt.
Te Draveil-Vigneux besloten de grondwer
kers den arbeid te hervatten.
Er is eene algemeene ontspanning op het
geheele net van de Nord. Daden van kwaad
willigheid komen steeds voor op de lij
nen en zijn van bijzonder ernstigen aard.
Minister Millerand bevestigde, dat in het
zuiden eene stijgende verbetering in den toe
stand is.
In antwoord op een brief van het nationale
syndicaat en van den bond van machinisten
en stokers verklaarde minister Millerand,
dat hij in overeenstemming met den minis
ter-president van meening is, dat de regee
ring thans niet in betrekking kan treden met
wettige vereenigingen, in opstand tegen de
militaire wet.
Perpignan, 16 Oct. De spoorweg
mannen hebben de staking verworpen.
Constantine, 16 Oct. De spoorweg
mannen van de netten Est Algérien en P.-L.-
M. besloten in beginsel tot de staking.
P a r ij s, 15 Oct. De politie, die belast
is met het toezicht over de anarchisten, deed
te middernacht eene huiszoeking in een
coöperatief restaurant in de rue de Breta-
gne15 personen, meest vreemdelingen, wer
den gearresteerd.
S a i n t-E t i e n n e, 15 Oct. Heden avond
werd in de arbeidsbeurs een protestvergade
ring gehouden tegen de mobilisatie van de
spoorwegmannen. Bij liet uitgaan van de ver
gadering wilden de betoogers zich naar het
station begeven. Er ontstond een hevig ge
vecht tusschen de betoogers en de politie
en soldaten. Een infanterie-kapitein werd
door een stokslag in het gelaat gewond. Uit
de menigte werd met revolvers geschoten.
De agenten chargeerden, later de troepen
eveneons onder een hagelbui van steenen.
Van de soldaten werd niemand gewond
twee a drie burgers werden gewondeen
onderbaas werd half doodgeslagen door de
betoogeFs.
De stakingsbeweging op de spoorwegen is
over 't algemeen tot stilstand gekomen, en
het verkeer op alle spoorwegnetten keert,
behoudens uitzonderingen, weer in normale
banen terug. Eergisteren was het aantal rei
zigers zeer groot en het vervoer is zonder
stoornissen van beteekenis geschied, ondanks
de daden van geweld, die op verschillende
plaatsen werden gepleegd. Volgens een be
richt, dat door Havas is verspreid, meent men
in het departement van binnenlandsche za
ken een complot van stelselmatige sabotage
op het spoor te zijn, dat zijn zetel in Parijs
heeft. De uitvoering van het plan zou ern
stige gevolgen hebben gehad door vernieling
van de spoorwegen, de bruggen, de sluizen,
de kunstwerken enz., als niet de onverwijlde
militaire bezetting varf alle bédreigde punten
de Verwezenlijking vhtt dit plan had belcl.
Men hoopt binnen kort van de beramers van
dit plan en van huhnë medeplichtigen in de
provincie de meesten te hebben opgespoord.
De talrijke en soms zeer ernstige gevallen
van sabotage, die voortdurend bericht wor
den uit de provincie en uit den naasten om
trek van Parijs, geven aan dit bericht eene
hooge male van waarschijnlijkheid. Zoo zijn
bij Melun, aan den P.-L.-M.-spoorweg op 350
K.M. afstand van Parijs, 75 telegraaf- en tele-
foohleidingen en signa aldra den doorgesne
den. Soortgelijke gevallen worden ook uit
Bretagne bericht. Brest is, wegens het door-
snijdón van alle telefoon- en telegraafverbin
dingen, afgesmeden. F.venéens werden van
verschillende zijden feitelijke aanvallen, soms
mei den revolver, gericht op machinisten, die
hun trein bestuurden. Bij Cormeilles, op de
lijn Diepte—Parijs, wachtte eeh troep van
200 stakers een trein met knuppels op, nadat
zij alle seintoestellen op halt hadden ge
steld. De machinist van den trein en een rem
mer moesten de vlucht nemen. Uit Amiens
wordt bericht, dal eergistcrenmorgen op de
lijn van daar naar Boulogne een bomaanslag
op de sporen werd gepleegd, die legen den
van Londen komenden sneltrein gericht was.
Daar echter de ontploffing niet het gewensch-
te gevolg had en de sporen onbeschadigd ble
ven, kon de trein na een kort oponthoud
de reis naar Parijs voortzetten.
De staking op den Métropoiitain te Parijs
kan als voor goed mislukt beschouwd wor
den, maar onder de clectriciens blijft het nog
gistengeniesoldaten hebben echter overal
de plaats van de stakers weer ingenomen en
verzekeren het bedrijf van de electrische cen
trale. De werklieden van het bouwvak had
den Zaterdagnamiddag nieuwe vergaderingen
belegd, die naar gezegd wordt, door 12,000
personen werden bijgewoond.
Inmiddels gaat de rechtbank van het Seine-
departéinënt voort de stakers, die wegens
aanslagen tegen de vrijheid van arbeid en an
dere overtredingen in hechtenis waren geno
men, te vonnissen en tot meestal gevoelige
vrijheidsstraffen te veroordeelen. Eene offi
cieuss nota van het departement van oorlog
maakt bekend, dat tot Zaterdagvoormiddag
half tien van drie-vierden den afgezonden
oproepingen tot den werkelijfoen dienst de
kennisgeving van ontvangst was ingekomen.
In verband met de spoorwegstaking, is het
tot een conflict gekomen tusschen de socia
listische afgevaardigden en het bureau van
de Kamer. Het dienstdoende personeel had
met het oog op de mogelijkheid van mani
festation, de strenge order gekregen om nie
mand in het gebouw der Kamer te laten bin
nendringen. Dientengevolge is aan de ver
tegenwoordigers van de stakers, die de soci
alistische afgevaardigden in de Kamer wil
den opzoeken, de toegang geweigerd, waar
tegen de socialistische fractie bij het bureau
heeft geprotesteerd.
Het grootste ongerief heeft de staking ver
oorzaakt in de Parijsche voorsteden. Daar
wonen omstreeks 50,000 ambtenaren en werk
lieden, die voor hun beroep dagelijks naar
Parijs moeten. Die hadden nu de grootste
moeite om verkeersmiddelen op te sporen,
die hen brachten naar dp plaats van hun
werk. Men kon zich voorstellen, verplaatst te
zijn in den tijd, waarin onze overgrootva
ders leefden vóórdat het spoorwegverkeer
bestond. Te voet, te paard, per ezel, in kar
ren, in jan pleiziers, in verhuiswagens, in
de zonderlingste voertuigen uit voor het nu
levende geslacht haast voorwereldlijken tijd,
postsjeezen, aapjes enz., stroomden de lie
den, die gedwongen zijn zich naar de stad
te begeven voor dc uitoefening van hun be
roep, naar Parijs. Dit had ook nog de scha
duwzijde, dat de prijs, die gevraagd werd
voor het gebruiken van deze onmogelijke
voertuigen, in doorsnede het vijf- of tien
voud bedraagt van wat men in de moderne
middelen van vervoer gewoon is te betalen.
De verhuurders van auto's beleven nu guldeji
dagen.
M ont e Carlo, 1 6 O c t. Tusschen prins
Albert en de bevolking is het tot eeii accoord
gekomen. De prins aanvaart het beginsel van
eene civiele lijst. Hij staat gemeentelijke
autonomie toe, voorts instelling van een re-
gecringsraad en een budget, waarin de mid
delen, aan de stad toekomende, zijn opge
nomen, en oprichting van eene nationale
schatkist.
Engeland.
L o n d e n, 1 5 O c t. De hertog van Orle
ans is heden morgen door den koning ont
vangen.
Londen, 16 Oct. Maarschalk lord Kit
chener is benoemd lot lid van den raad van
rijksvcFdedïging.
dook
RUDOLF HERZOG.
„Wij moeten dézen dag feestelijk besteden.
Zullen wij een tochtje maken op de Elbe,
of naar de werf gaan, ofneen, jij moet
't zeggen."
„Feestelijk besleden?Hij dacht even
na. ,,Ik weet wel iels, maar dat kan mem
niet bepaald een. feest noemeneer een ern
stige plechtigheid. Wij zullen weemoedig ge
stemd worden, als wij het doen. Maar wij
zullen er "ons leven lang aan denken."
„Dan moeten wij het doen, Karei, want
een grootsche herinnering is iels, dat gewijd
is."
„Ik zou samen met jou naar builen
willen gaan, naar het Sachsenwald, Inge
borg."
„Naar Bismarck?" vroeg zij met iets op
gewekts in haar oogeo.
„Hij is stervende."
De glans van haar oogen verdoofde plotse
ling.
„liet sterven van zulk een man is eigenlijk
dc overgang tot de onsterfelijkheid, zcide zij.
Hij zag haar langen tijd aan. Hoe goed
begreep zij zijn gedachten
Van het Berlijner station was het maar een
half uur rijden met den trein. De avond
was reeds gevallen, toen zij Friednichsruh
bereikten. Bij het slot was alles donker.
Niets zichtbaar voor den blik, maar wel be
reikbaar voor het hart van de velen, die
in den heiligen ernst van het oogenblik,
zwijgend rond den parkmuur stonden. Daar
lag de reus, die geen grooler doel voor zijn
krachten en vermogen gekend had dam de
Eckehardt te worden van zijn volk. Daar
lag de reus, die noch door haat, noch door
liefde wasv af te brengen geweest van den
weg naar zijn doel, dat het doel van zijn
volk was. Toegejuicht op de hoogte, waar
toe hij gestegen was. Eerbied afdwingend in
de eenzaamheid van den avond zijns levens,
die even indrukwekkend was als dc dag van
zijn grootsten voorspoed. Altijd dc grootste
onder dc grooten, zoowel in den vollen strijd
van de wereld als in dc afzondering van
zijn Sachsenwald, vanwaar zijn stem ver
manend en ook waarschuwend klonk als dc
gebeurtenissen te haastig voortschreden cn
er geen acht geslagen werd op de wegwij
zers bij de kruiswegen. Daar lag de reus al
lee i met zijn God.
Met zwoegende borst stond Twersten bij
het bordes van liet slot. Hij hield Inge-
borg's hand in de zijne.
Een lakei kwam naar buiten en liep haas
tig, met een bezorgd gezicht, naar het sta
tion. Honderden vragen werden hem V3n
alle kanten gedaan.
„liet einde nadert
„Het is niet mogelijk!"
„Een Bismarck mag niet sterven!"
„Stil!Stoor hem niet!"
De schaduwen van den nacht zonken die
per op de kruinen van de boomc.n van het
Sachsenwald.
Wederom ging een lakei denzelfden weg.
Overal, naast hem, achter hem, druk gefluis-
ter.
De man schudde hel hoofd. Ilij kon van
aandoening niet spreken. Met een gebaar
gaf hij te kennen: Nog niet!
De menschen vouwden daarop de handen
cn vroegen niet meer
Zwijgend sloeg Twersten ccn boschpad in.
Ingeborg liep naast hem en keek hem vra
gend aan.
„Ik moet zijn venster zien. Dan ben ik
dichter bij hem. Er is ccn plek, waar dit
mogelijk is."
Zij gingen daarop een weg, die langs de
villa voerde, onder hel lommer van donkere
beuken en dennen, en vonden de gcwenschte
plek. De vensters van het slot waren hel
verlicht en wezen den Dood den weg. Hij,
die daar stervend neerlag, had zich nooit
verscholen.
Eenzaam stonden die twee menschen daar
en zagen naar het slot op. Een huivering
ging Twersten door dc leden en droefheid
stond op zijn gezicht te lezen.
Ondanks de duisternis merkte Ingeborg dit
op.
„Wees getroost," zcide zij. „Hij sterft niet.
Omdat zijn werk blijft voortleven, leeft hij
met zijn werk mede. Want zijn werk en hij
zijn één."
„En alszijir werkin handen ge
raakt van onbekwame tobbers?"
„Dan blijft het niet meer zijn werk. Wat
hij gedaan heeft, is onverwoestbaar."
Hij knikte langzaam met het hoofd en zijn
borst ging minder snel.
„Er is iels, wat je drukt, Karei. Zeg me
wat het is!"
Hij bleef strak naar de vensters van het
slot staren. Wat zou er omgaan in de ziel
van dien man daarginds, wien de Dood eer
biedig dc hand toestak, als hij dacht aan den-
iteen die zijn nalatenschap zou aanvaar
den
,Jk denk aan mijn jongen, Ingeborg."
De hoornen ritselden in den nachtwind en
de kreet van een dier weerklonk in de verte.
„Je jongen, Karei, zal, gesterkt naar lichaam
en ziel, terugkomen. Heb je zoo weinig ver
trouwen in je eigen bloed?"
„Hij is niet van mijn bloed alléén!Ja,
als hij ook van het uwe was."
„Karei," zeide zij zachtjes, „door jou be
schouw ik het alsof hij dat werkelijk was.
i.k r.eem hem plechtig aan als mijn zoon. Ln
anijn wenschen zullen hem vergezellen cn
Jiem helpen dat hij worden zal als jij bent."
„Als ik henIk weet niet of dat voor
hem te wcnschcn is. Die mij 't naast moes
ten staan door familiebanden, hebben mij
"verlaten, omdat mijn nabijheid een hinder
paal scheen tc zijn voor hun geluk."
Robert zal terugkomen, cn
„De ander niet."
Bedaard en beslist werden deze woorden
gezegd. Het bosch nam ze op en herhaalde
ze in de echo als ccn bevestiging.
„Ik zal je nooit verlaten, Karei."
„Ik houd je ziel met beide handen vast."
„Dat is niet noodig. Zij zou bij je blijven,
ook al wilde je haar wegzenden."
Hij richtte zich op. „Hoor je daar niet
iets?"
Mei ingehouden adem bleven zij luisteren.
„Wat was dat voor een geluid?"
„Als hel barsten van glas hoor, daar is
hel weerals klonk het door de geheele
wereld. Ingeborg!"
Naast elkander staarden zij naar de ver-
lichtc* vensters van het slot. Nog eenmaal
vlamde liet licht als een fonkelende bliksem
straal door den nacht. Daarop werd het
duister.
De luikeii welden gesloten. Alles rondom
was plotseling in dicp'c duisternis gehuld.
Bismarck wós ontslapen.
Dc kerkklok van een naburig dorpje sloeg
elf uur.
„Kom," zeide Twersten, „laten wij gaan.
Het leven roept ons."
Zij gingen daarop weg cn besloten door het
bosch te gaan om de mensehen te ontwij
ken, die van af het station naar huis gingeu.
„Ik ken elk pandje in hot Sachsenwald.
Reeds als jongen zwierf ik in mijn vrijen
tijd hier rond. En als man ben ik er dik
wijls doorgegaan, als ik terugkeerde van
Friedrichsruh."
„Ik zou wel den gehcclen nacht met je wil
len wandelen, Karei."
„Wij hebben twee uur noodig om over
Rheinbëck naar Rergedorff te gaan. Daar
kunnen wij den laatsten trein nemen."
Zij gingen nu alleen door het groote bosch.
De maan scheen helder en deed hen den weg
gemakkelijk vinden.
Plotseling zeide Twersten, zonder zijn stap
te vertragen:
Wordt vervolgd.