176.
Ode Jfuirgamg.
Maandag 21 November 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
AMERSFOORTSCH
ABONNEMENTSPRIJS:
maanden voor Amersfoort f l.OO.
Hem franco per post1.50.
zonderlijke nummers0.05.
eze Courant vewchgnt dagelgks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Iverlentiënmededeenngen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 15 regel9 f 0.50.
Elke regol meer 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeor voordeeligo bepaling»..
het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Eene
circulaire, bevattonde de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
jurgemeester en Wethouders van Amersfoort
jagen ter algemeene kennis, dat bij hun besluit
j heden, ingevolge art. 8 der Hinderwet, aan J.
Jans, alhier, vergunning is verleend tot de op-
hling eener slachterij en rookerij, in het perceel
il no. 6, kadastraal bekend gemeente Amersfoort,
i E, no. 826, onder voorwaarde, dat
de scheidingwand tusschen pakhuis en slacht-
i geheel (lot aan de nok) in metselwerk ter
jte van minstens 0.11 M. wordt opgetrokken
L de vloer der slachtplaats uitgevoerd wordt in
herdicht metselwerk of beton en zoodanig hei-
gelegd dat het afvalwater naar een in den
Ier aan te brengen, waterdicht gemetselden stank-
jjen zinkput loopt, welke zinkput door een onder-
idsch riool van ijzeraarden buizen, wijd 15 c.M.
Jnenwerks, in verbinding staat met het gemeente-
Jol in het Zand
de rnokkast geheel wordt opgetrokken in steen
[ijzer
tl. de schoorsteen op de rookkast opgaat tot eene
iogte van minstens 8 Meter boven den began en
find.
luersfoort, 17 November 1910.
I Burgemeester en Wethouders voornoemd
Dc Secretaris, De Burgemeester,
|G. STENFERT KROESE. WU1JT1ERS.
Politiek Overzicht
Rusland en Perzië.
[Voor enkele weken heef» de Russische mi-
s'ernaad, onder voorzitterschap van Stoly-
Sn, zich bezig gehouden me' de Perzische
ongelegenheden, 'ie* resultaat was te ver
lachten: er werd besloten de Russische troe-
•n, die in Perzië vertoeven, niet terug te
lekken. En in antwoord op het jongste Per-
jche protest tegen de aanwezigheid van
isiische troepen in Kaswin, Tabriz en
[sjoelfa heeft de Russische gezant doen ver-.
Jaren, dat hij weigert verdere protesten
[aartegen aan te nemen. In een rapport aan
i Doem a overgelegd, motiveerde de regee-
6ng baar besluit daarmede, dat de gewensch-
L rust in Perzië nog niet tot stand gekomen
Niemand die de gebeurtenissen in Perzië
Jevolgd heeft, zoo merkt o.a. de Frankf. Ztg.
zal aannemen, dat dezè bewering, hetzij ze
juist is of niet, de ware drijfveer der Rus-
psche politiek weergeeft. Rusland heeft reeds
laak gelegenheid gehad zijn goeden wil te
joonen om Perzië een definitieve regeling
fijner aangelegenheden mogelijk te maken.
Haar wanneer men in Perzië op het punt
Tid de rust te herstellen, dan waren het
jteeds de Russen die ter sluiks nieuwe orde-
[erstoningen begunstigden en de Perzische
igeering in verlegenheid brachten. Hetzelf-
ile schijnt ook thans weer het geval te zijn
met een tot Russisch consul geproclameerden,
|ninder gunstig bekend staand,en Pers, voor
wen Rusland vergoeding eischt in verband
jnet de schade, die hij bij de overval van
kasjan door de Bakhtiaren geleden heeft.
Wegens diit, allicht geprovoceerde incident,
Avaarvan wij in een vorig nummer eeniigsizins
uitvoeriger melding maakten, wilde men dat
[le Perzische minister van buitenlandsche za
ken dn groot tenue bij den Russischen gezant
Lijn verontschuldigingen zou komen aanhie
lden! Het spel is te plomp aangelegd om
Met doorzien te worden,
j De Russische invloed in het Perzische rijk
5 sinds de omverwerping van het oude régi-
jne aanmerkelijk afgenomen. De gewillige
werktuigen van het autocratische bewind van
Mohammed Ali zijn uit het land gezet en in
hunne plaats kwamen nieuwe mannen, die
niet geneigd waren de in Rusland zoo ge
liefde rol hunner voorgangers over te nemen.
Dal was een leelijke teleurstelling voor de
Russen, maar het slimste er van was dat ze
aanhield. Hel gelukte Rusland nu en dan wel
eens den een of anderen minister ten val te
brengen, doch de geest van zelfstandigheid
tegenover de Russische wenschen bleef ook
onder de opvolgers heerschen. Vandaar dat
Rusland thans ailen op haren en snaren zet
oni zijn doel toch te bereiken. Men heeft het
daarbij in 't bizonder voorzien op de persoon
van den Perzischen minister van buitenland
sche zaken, Hussein Gholi Khan Newab, een
liberale staatsman, dlie juist om zijn flink
heid het voorwerp van den haat der Russen
is en alles doet om den geest van het oude
régime den kon in te drukken. Op zijn debet
staat het noch aan de Russen, noch aan de
Engelschen aangename antwoord der Per
zische regeering op de Engelsche nota
van 14 October. Vandaar dat men hem op
allerlei wijze gaat sarren. Wij hebben onlangs
melding er van gemaakt hoe op den minister
een soort roode-pet-systeem is toegepast, toen
de kwartaaltermijn van het jaargeld van den
verbannen ex-sjah, dat 100,000 Tomans of
ongeveer 240,000 gulden bedraagt, niet pre
cies op de laatste van de maand bij de Banque
d'Escomfe de Perse was gedeponeerd.
De minister wilde nl. van 25,000 Tomans
er 5000 aftrekken ten bate van den te Tehe
ran woonachtigen 17-jarigen zoon van den
voormaligen sjah, F.tafed es Saltaneh. Vol
gens het gesloten verdrag moet Moham
med Ali dezen zoon voor diens onder
houd een bepaalde som uilkeeren, doch
papa in Odessa is deze bepaling tot
dusver niet nagekomen. Vandaar dat de
minister van buitenlandsche zaken zy van
den kwartaal-termijn wilde afhouden. Er
werd over onderhandeld met den Russischen
gezant, die ten slotte beloofde bij zijn regee
ring de inwilliging van een aftrek van 5000
Tomans voor te stellen. Onder deze voor
waarden stemde de minister in de omgaande
betaling van den kwartaal-termijn toe.
Op een spoedig daarna tot den minister ge
richte telefonische aanvrage antwoordde
laatstgenoemde, dat minister van financiën
reeds opdracht tot betaling had gekregen.
Eenige uren later kwamen twee gholams
(Perzischs bedienden van het Russische ge-,
zantschap) bij den minister van buitenland
sche zaken en overhandigden den minister
een schrijven, dat zoowel door den Russi
schen als door den Engelschen gezant getee-
kend was. Daarin stond dat wanneer de som
van 25,000 Tomans niet onmiddellijk werd
betaald, de bedienden instructie hadden te
blijven. Hierbij worde aangeteekend, dat het
onder vroegere sjahs een door schuldeischers
vaak toegepast dwangmiddel was bij on
willige schuldenaars gehuurde lieden voor
het huis te plaatsendie voortdurend
„Pul, Pul" (geld, geld") moesten roepen,
zoodra de schuldenaar zich Liet zien. Be
halve dat de gemeenschappelijke maatregel,
ondanks des ministers duidelijke toezegging,
buitengewoon zonderling mocht heeten, het
verdere optreden der gezantschapsbedienden
was uitermate geschikt den minister te ho
nen en belachelijk te maken. Hij ging naar
eene zitting van het parlement, de gholams
volgden hem; terug in huis, het ongevraagd
begeleide was er ook. Het verliet den mi
nister niet, toen deze naar het ministerie ging
en stond achter hem in de voorhal van het
Russische gezantschap, waar de minister zich
had vervoegd om over dit zonderlinge optre
den rekenschap te vragen. Koudhonend ver
klaarde de gezant, dat hij van de speciale
opdracht aan zijn gholams, waarvan in het
ambtelijk schrijven in 'l geheel geen gewag
was gc-maakt, natuurlijk op de hoogte was.
De gezant was bereid den minister van zijn
lastig geleide te bevrijden, wanneer deze zijn
woord van eer gaf den kwartaaltermijn van
het jaargeld van den ex-sjah voor den vol
genden dag te voldoen. De minister kon te
minder hierin toestemmen, wijl de betaling
niet zijn departement, doch dat van den mi
nister van financiën aanging en 't den vol
genden dag een Zondag was waarop de ban
ken gesloten waren. De minister vergistte
zich echter indien hij gemeend had door een
persoonlijk bezoek aan den gezant iets te be
reiken. Toen hij het gezantschap verliet volg
den de beide gholams hem als zijn schaduw.
En dit hinderlijk volgen nam eerst een einde
toen op den daaraan volgenden dag de beta
ling had plaats gehad. Een inmiddels dooi
den minister aan Sir Edward Grey en aan
den Russischen minister van buitenlandsche
zaken gericht uitvoerig telegram had hieraan
niets kunnen veranderen.
Men zal moeten zeggen, zoo schrijft de Te-
heransche correspondent der Kölnische Zei-
tnng, aan wien wij bovenstaand relaas onit-
leenen, dat in dit geval het doel de middelen
niel wettigt.
Opvallend is evenwel, volgens denzelfden
berichtgever, dat aan een reeks van andere
punten van het gesloten protocol op welker
nakoming de wederpartij recht heeft, tot dus
ver geen aandacht is geschonken. De sjeik
Maehmoed uit Weramin, een aartsreaction-
nair, komt in het protocol voor op de lijst der
verbannenen. Hij bevindt zich echter op het
oogenblik nog in het Russische gezantschap
en geniet er bescherming. liet is bewezen,
dat hij aan de opstandelingen in Masenderan
geld en manschappen heeft verschaft, bene
vens dat hij met Rescbid es Sultan, het hoofd
der onlusten in Weramin, in betrekking staat.
Kamram Mirsa, de vroegere Naib es Salta
neh, een oom van Mohammed Ali, moest
overeenkomstig het protocol eveneens het
land verlaten. Hij vertoeft echter nog in Te
heran met Russische soldaten voor zijn de.ur
en de Russische vlag op het huis. Een derde
punt betreft de uitlevering der kroonjuwee-
len aan de regeering, welke eveneens in het
protocol is voorgeschreven. Deze bevinden
zich alle nog onder de hoede van den voor
noemden Nadb es Saltaneh.
Het is mogelijk, dat de Duilsehe pers om
trent de zaken in Perzië wel wat partijdag
worden ingelicht, doch zooveel is wel duide
lijk, clat Rusland's baatzuchtig optreden in
een heel wat minder gunstig licht verschijnt
dan dat van Engeland, welk rijk het moge
lijk alleen om de handelsveiligheid in Zuiid-
Perzië te doen is, al geniet zijn optreden ook
bij de eigen natie weinig sympathie.
Duitschland.
In de „Schiffbautechnische Gesell-
schaft", die te Gharloltenburg vergaderde,
hield prof. Cranz uit Gharlottenburg een re
devoering over: „bewegingsverschijnselen bij
het schieten". De Keizer woonde in admi
raals-uniform de vergadering bij. Toen Dr.
Cranz geëindigd was met zijn voordracht,
mengde ook de Keizer zich in het debat, en
hield Z. M. een toespraak, waarin hij zijn
persoonlijke waarnemingen en die van zijn
lijfarts over dc uitwerking van het schot,
voornamelijk bij wild, uiteenzette.
De Keizer werd door de vergadering le
vendig toegejuicht.
Colombo, 20 Nov. De Duitsche kroon-
prinr en de kroonprinses zijn hedenmorgen
om 7 uur aan boord van den Lloyd-stoomer
„Priinz Ludwig' hier aangekomen.
Prins Ileinrich haalt zijn
brevet.
Prins Ileinrich van Duitschland is er
Zaterdag in de buurt van Darmstadt in ge
slaagd, ten overslaan van drie sportcommis-
sarissen, zijn officieel brevet, ingesteld door
de Internationale Luchtvaartvereeniging, te
halen.
De Duitsche luchtvaartvereeniging zond
den prins een telegram met geluk wenschen.
België.
Brussel, 19 Nov. De Koningin is
lijdende aan influenza.- Het medisch bulletdn
constateert dat het Hare Majesteit onmoge
lijk 'is he* bed te verlaten.
Brussel, 20 Nov. Volgens de Eloilc
Relge lijdt de Koningin aan bronchitis. De
afgeloopen nacht was zeer onrustig. Zonder
bijzonder ernstig te zijn, boezemt de toestand
niettemin bezorgdheid in.
Brussel, 20 Nov. Het bulletin over
den toestand der Koningin van hedenavond
8 uur meldt, dat de influenza vergezeld gaat
van pleuris in de rechterzijde en bronchiaal-
kalarrh
Het adres van antwoord op de troonrede,
dat door den oud-clericalen leider Woeste
is opgesteld, bepaalt zich er natuurlijk toe
met alle punten pit de troonrede instemming
te beluigen. In de afdeeling waar ovev het
adres van antwoord werd beraadslaagd, heb
ben echter de liberalen eene aanvulling voor
gedrukt, dat in de troonrede niets wordt
gedruk*, dat in de trponrede heel niet wordt
gezegd van dc noodzakelijkheid eener kies-
rechlhervorining, welke door de meerder
heid des volks wordt verlangd, en dal de
•invoering van den leerplicht niet in het pro
gram der regeering is opgenomen. De libe
rale leider Hijmans verklaarde, dat om deze
reden de liberale linkerzijde niet voor den
ganschen tekst van het ontwerp-adres zou
stemmen. Een zelfde aanvulling als de bo
vengenoemde werd ook voorgesteld door de
socialisten, welke het adres van antwoord,
zooals het thans is, heclemaal verwerpen.
Frankrijk.
Naar aanleiding van het bericht volgens
hetwelk Poerisjkewitsj in de Russische doe
ma gezegd heeft dat de regeering van Frank
rijk ui* gespuis beslaat en president Goelsj-
trof ondanks de protestuitroepen der libe
ralen deze uitlating niet hoeft afgekeurd,
richt de „Gil Bias" tot de ministers Briand
en Pichon de vraag wat zij met het oog op
deze ongehoorde houding van Goetsjkof den
ken te doen.
I' a r ij s, 2 0 Nov. Na de onthulling van
hït gedenkleeken voor Ferry werd een man
gearresteerd, die Briand een slag wilde ge
ven. Men moest hem aan do menigte ontruk
ken! Alleen de hoed van Briand werd door
een vuistslag geraakt.
Engeland.
Wij zinspeelden in ons vorig artikel over
den a.s. verkiezingsstrijd op de mogelijkheid
dat het enthousiasme bij de kiezers wel eens
niel zeer groot zou kunnen zijn. „Alweer
van voren af aan beginnen" zullen zij mis
schien zeggen en zich voor de stembus niet
druk maken. Ook dc hoop der conservatie
ven is dat de verkiezings-cry tegen het IIoo-
gerhuis minder effect zal hebben dan een
jaar geleden. Volgens den Londenschen corr
respondent der Frankf. Ztg. heerscht er in
het geheel geen slrijdlustige geesit, zelfs bij
de radicalen heerscht een lauwe en matte
'stemming. Mei groot leedwezen en veel com
plimenten aan het adres zijner tegenstanders
heeft Asquith medegedeeld, dat de veto-con
ferentie was mislukt, ofschoon hij persoon
lijk tot het laatste oogenblik op een overeen
komst had gehoopt. Dit nu is op het oogen
blik dat de strijd beginnen zal een merk
waardige bekentenis, wanneer men werkelijk
om alles'of niets strijden wil. Nog meer in
contrast hiermede was ue verklaring, dat de
regeering, wijl dc Lords het wenschtcn, dezen
gelegenheid wilde geven op de veto-bill ja
of neen te zeggen, maar dal het een illusie
zou zijn aan de verwerping ervan te twijfe
len. Vandaar dat de regeering de Kroon had
geadviseerd liet Lagerhuis te ontbinden.
Op deze zeer vreedzame oorlogsverklaring
heeft Balfour geantwoord, wel is waar den
strijd aanvaardend, doch overigens tam en
weer met een beroep op dc gematigden aan
beide zijden. Zeer opvallend is ook, dat de
meest strijdbare man van het kabinet, de kan
selier der schatkist, Lloyd George, die zich
anders wel krachtiger over het Hoogerhuis
wist uit te spreken, gisteren verklaard heeft,
dal de Iioogcrhuislkwestie een zeer moei
lijke was, die niet op vitterige manier moest
worden beslecht, doch slechts in den geest
v n algemeene kameraadschap.
Niettemin is het zeer goed mogelijk, dat
voor de maand December nog veel zal ver
anderen.
Wat de constitutioneele waarborgen ju-
treft, klaarblijkelijk heeft Asquith deze v m
den Koning verkregen noch verlangd. Mis
schien heeft hij ze niet willen eischon en
misschien is de Koning niet voldoende ervan
overtuigd dat de linkerzijde in het park:
men ook in de toekomst zoo homogeen zal
blijven, dat een zoo kras middel als massa-
benoeming van liberale peers werkelijk ge
rechtvaardigd is. Ook is hel niet onwaar
schijnlijk, dat Asquith nó de stemming en
na do samenstelling van zijn partij voor
zichzelf een ad te radicaal mandaat niet ge-
wenscht acht. Nog steeds hoort men hier en
daar de meening verkondigen, dat door de
leidende staatslieden van beide partijen het
denkbeeld om tot o-vereensitemming te gera
ken niet geheel is losgelaten. Wanneer, wat
waarschijnlijk is, na de nieuwe verkiezingen
een lagerhuis zich vormt, dat aain het tegen
woordige gelijk is, dan zou men daaruit al
licht een opdracht van het land aan de par
tijen afleiden om zich met elkaar te ver
staan.
Londen, 1 9 N o v. Aan een lunch vart
de Nationale Liberale Club opende heden de
eerste minister Asquith den verkiezingsveld
tocht. Bijna alle ministers waren aanwezig.
Asquith verklaarde dat de tegenwoordige
omstandigheden geen wedergade in de Brit-
sehe constitutioneele geschiedenis hebben. Het
in 1906 gekozen Lagerhuis werd stelselmatig
HANZE ATEN.
5 DOOR
RUDOLF HERZOG.
Karei Twersten trad binnen, legde hoed
[en stok neder en groette Marga.
„Wat is erWat zie je er vreemd uit,
ikind?"
i „Mijn vrouw, papal"
„WatVerbaasd zag Karei Twersten
eerst den een en daarna de ander aan.
„Neem het mij niet kwalijk, papa," zeide
Robert Twersten met een gelukkigen lach.
„Ons geluk bedwelmt ons zóó, dat wij te
voorbarig zijn met onze woorden: Ik zou u
gaarne in Marga een dochter willen geven en
u verzoeken haar even lief te hebben als ik
dat doe."
Marga Vanheil was met een vuurrood ge
zicht opgestaan. Met neergeslagen oogen
„Zie mij eens aan, kind. Twee oude han-
stond zij voor Karei Twersten.
delsvrienden als wij, weten wel, zou ik den
ken, wat zij aan elkander hebben en vreezen
elkaar niet. Zoo is 't goed."
Zij had haar oogen opgeslagen, die vol tra
nen stonden. Met een schuw meisjesgebaar
stak zij de handen uit. Karei Twersten sloot
haar echter vast in zijne armen. „Ik hield al
veel van je, nog voordat je mij dien jongen
•daar hebt teruggebracht.'
„Heb ik dat?" Zij gaf hem een kus.
„Nog zoo'n kus van mijn dochter," zeide
Karei Twersten, „en ik geloof, dat ik hem
zelfs zal kunnen vergeven, dat hij mij in slim
heid de baas is geweest, wat tot dusverre
nog niemand gelukt is."
„Heeft Bob dat gedaan? Dan zult u ook
wel moeten bekennen, dat hij een handig
koopman is."
„Laat mij de acte van den koop eens zien.
Robert, dien je met den Rus gesloten hebt.
Feldermann heeft er mij al wat van verteld.
„Hier is zij, papa."
Karei Twersten ging voor de schrijftafel
zitten. Zijn oogen gingen haastig over het
1 papier en vestigden zich op de koopsom.
I Langzaam keek hij op.
I „Je hebt veel geleerd, Robert. Dat is wer-
kelijk een bewijs van een meesterlijk inzicht
in den politieken toestand."
I „Uw leerschool, papa. U hebt mij zelf ge-
leerd Hamburgsche kooplieden moeten niet
alleen oogen hebben voor hun grootboek,
maar ook voor alle belangrijke wereldgebeur
tenissen."
„En heel prijzenswaardig breng je nu die
leer tegenover den leermeester in praktijk.
.Sakkerloot! En als ik de „Hammonia" nu
eens niet door de haven liet gaan? Want zij
hoort nog altijd aan mij."
„De handslag van Karei Twersten is zoo
veel waard als zijn geheele werf, en nog wel
iets meer."
„En nog wel iets meer." Twersten stond op..
„Kom, jongen, ik heb je nog niet met je
vrouw gelukgewenscbt. Want zijzij is
ook nog iets meer waard dan de werf. Zoo,
Robert," zeide hij, terwijl hij zijn zoon op
'©enigen afstand hield om hem goed in de
oogen te kunnen zien. „Nu is de vrede ge-
teekend."
Hij strekte de hand naar Marga uit. „Kom
jij ook, kind. Jij moogt niet meer bij ons ont
breken."
Na eenige oogenblikken vroeg hij
„Weet je moeder er al van? Niet? Dan zul
len wij onmiddellijk naar haar toe gaan."
„Mevrouw Bramberg is bij haar vader,"
zeide Marga haastig.
Twarston zag haar kalm aan. „Jelui houdt
veel van elkaar, niet waar, Marga?"
„Zij houdt veel van ons beiden, van Bob
en van mij. En als eiigagementscadeau heeft
zij mij toegestaan haar „jij" en „jou" te noe
men."
Zonder iets te zeggen, reikte Robert Twers
ten zijn vader de hand. Toen gingen zij allen
naar boven, naar de huiskamer.
„Mevrouw," zeide Twersten, „wil mij al
vas<t toestaan, dat ik u bij uw voornaam
noem. Want Marga zou gaarne den naam
Twersten willen aannemen, en ik voel mij
zeer gelukkig over dit besluit. Maakt u haar
dit nu ook gemakkelijk."
De oude dame kon niet aan hot woord ko
men. De jonge menscken lieten haar ndet
los.
„Kinderenmaar kinderen! Men zou
werkelijk niet denken, dat men in Hamburg
was."
„Ach, moeder, wat doet het er toe, hoe de
stad heet, als wij er maar zijn!"
Daarop namen zij haar mede naar Erica,
die in de zijkamer dc schrijfoefeningen van
haar jongens nazag.
Karei Twersten keek nu om naar Ingeborg
Bramberg. Ongeroepen kwam zij naar hem
toe.
„Dal jij juist hiier moest zijn, Ingeborg! Het
is alsof een onzichtbare macht zeide „Gij
behoort tot de familie"."
„Of een zichtbare of onzichtbare macht hel
zegt, Ka rol ik wéét dat wij het zijn."
„Nu hebben wij twee kinderen, Ingeborg."
„En volop liefde voor hen beiden
Op het kantoor werd vrijaf gegeven. Men
had om den ouden Rochus gezonden en deze
verscheen met een overgelukkig gezicht.
„O, als u eens wist hoe ilc verlangd heb naar
mijn ouden stoel in het voorkanfcoor, van het
oogenblik af, dat meneer Robert Twersten in
de zaak is gekomen. Ik betuig u nog wel
mijn dank, meneer Twersten, dat u 't zoo
goed gemeend hebt met den ouden man. En
tevens wensch ilc u van harte geluk."
Ook Frits Vanheil kwam en hraoht Felder
mann mede.
„Neen, Feldermann, je moet blijven," zeide
Robert Twersten, toen dc hoofdingenieur
verschrikt walde wegsluipen. „Of ik vertel
alles wat wij elkaar dezen nacht op zee heb
ben opgebiecht."
„Wat was dat?" vroeg Marga zachtjes, ter
wijl zij zijn arm drukte.
„Liefdeshistories. Alleen geschikt voor
jonggezellen."
Hel was geen vorstelijk verlovingsmaal, dat
werd aangericht. Maar allen, die om de
ronde tafel van Martin Vanheil zaten, onder
de aardige, antieke schilderijen van den
kunstzinnigen grootvader, voelden zich in
hun vreugde als vorsten. Karei Twersten
hief zijn glas op.
„Ik drink het welzijn van de twee Ham
burgsche kinderen, die niet gewacht hebben
totdat het geluk hun geschonken werd, maar
die bet zich cloor eigen inspanning hebben
verworven. Er is geen geluk of 't moet
door strijd verkregen worden. Als dit woord
i begrepen zat zijn door alle nakomelingen,
dan zal het goed gaan met ons, met onze ge
boortestad, met ons vaderland. Zoo ver op
de zeeën dc Hamburger vlag waait, moet gij
uw banier in de wereld vertonnen. Met alten,
die hier tegenwoordig zijn, drink ik dit glas
op het geluk, dat gij u hebt verworven."
Allen, die zich om Karei Twersten bevon
den, dachten met glinsterende oogen aan den
zegenrijker uitslag van den strijd, dien zij in
het leven gevoerd hadden, of aan de zege,
die zij voornemens waren te behalen.
HOOFDSTUK XX.
Het was de eerste zomerreis, die de chef
van de firma K. R. Twersten zich sinds tal
van jaren veroorloofde. De ontspanning ver
van zijn zaken deed hein goed. De laatste
maanden hadden een aantal gebeurtenissen
gebracht, die werk gaven, dat nioest worden
afgedaan, wilde de toekomst klaar voor hen
liggen.
De krachten van Theodoor Bramberg had
den het de maand April niet uitgehouden. Wan
Ncrvi werd zijn lijk naar Hamburg overge
voerd en op hel lommerrijke kerkhof van
Olsdorff was dc rustelooze man ter eeuwige
ruste nedergelegd.
Hel gold nu aan dc verweesde firma een
chef te geven. Van Ingeborg ging in deze het
initiatief uit.
„De firma Vanheil is te klein voor Robert.
Zijn bekwaamheden hebben aanspraak op
een ruim veld met onbeperkten gezichtskring.
En dc firma Bramberg en Co. zou onder zijn
leiding een nieuwen bloei tegemoet kunnen
gaan."
Worilt vervolgd
