M°. 188.
Jaargang.
Vrijdag 2 December 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
ANNIE'S VERLOF.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zón- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeenngen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENT1EN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel moer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordoelige bepaling©» ivt
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Bons
oirculairebevattend© de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De verkiezingsstrijd in
Engeland.
Bedriegen de teekenen ndet, dan is er door
de handigheid hunner politieke leiders, een
zeer gunstige keer gekomen in de verkie
zingskansen der conservatieven, liet treedt
helder aan den dag, dat de conservatieve
partij langzaam, maar zeker haar plan voor
den strijd wijzigt. Dat is reeds begonnen
met Lord Lansdowne's referendum-voorstel
in het Hoogerhuis en het is opnieuw een stap
verder gekomen door Balfour's toezegging,
het belangrijke voorstel eener tariefhervor
ming aan een volksreferendum te willen on
derwerpen. Deze toezegging, in zijn rede in
Albert-Hall onder enorme geestdrift van 't pu
bliek gedaan en verbonden aan de tol de li
beralen gerichte uitdaging om hunnerzijds de
home-rule-kwestie bij referendum voor het
volk te brengen, is klaarblijkelijk een han
dige zet op het politieke schaakbord ge
weest, ze moge dan al ingegeven zijn door
een gevoel van zwakheid van eigen positie.
Het ligt voor de hand, dat de liberalen on
middellijk trachten de kracht van Balfour's
toezegging le verzwakken door te voorspel
len dat Balfour, eenmaal aan het bewind, liet
referendum toch zal ontduiken door b.v. als
voorwendsel te gebruiken, dat de tariefher
vorming een financieele wet is, waarover
niet door een referendum valt te beslissen,
terwijl immers een referendum ook alleen
zou kunnen worden uitgeschreven, wanneer
er verschil bestaat tusschen Lagerhuis en
Hoogerhuis, wat bij een conservatief Lager
huis natuurlijk niet het geval zou zijn.
Het is waar, dat de woorden van den als
aalglad bekend staand en staatsman „geen
bezwaar tegen een referendum te hebben",
eenige ruimte tot argwaan openlaten, doch
aan den anderen leant heeft zijn verklaring
ook behelsd, dal „geen verkiezing en zeker
niet de tegenwoordige, een machtiging tot
de invoering van beschermende rechten kon
beleekenen". Het is maar niet direct aan te
nemen, dat zulk een gewichtige verklaring
uit den mond van een staatsman van rang
als Balfour, niets anders dan een looze ver-
kiezdngs-manoeuvre zou zijn, en dat hij ze
later met voeten zou treden. Intusschen zal
Balfour nog wel antwoorden op de hem in
't openbaar door Winston Churchill gestelde
vraag of alleen bedoeld is het beginsel der
tariefhervorming aan een referendum te on
derwerpen of een bepaalde door de beide
Huizen van het parlement goedgekeurde ta
rief wet.
Men weet dat Balfour tot de gematigden
onder de conservatieven behoort, en is het
juist, dat hij in zijn hart zelfs vrijhandelaar
is, dan is het zeer wel mogelijk, dat hij door
zijn nieuwste tactische zet tevens de gele
genheid heeft willen scheppen, dat invoer
rechten die hem eventueel niet bevallen, nog
altijd bij referendum door het volk kunnen
worden verworpen.
De Chamberlainistische vleugel der con
servatieven is wel niet zeer ingenomen met
het vooruitzicht dat, wanneer een eventueel
protectionistische meerderheid in het Lager
huis voorhanden is, men zich opnieuw tot
het volk moet gaan wenden, doch daar de
conservatieve partij ditmaal vóór alles op
dn gematigden middenstand aangewezen
is, schijnt ze, na aanvankelijk wat gesputterd
te hebben, ,ybonne mine a niauvais jeu" te
maken en voorloopig met Balfour's verkla
ring genoegen te nemen. De met Chamber
lain in relatie staande „Birmingham Post",
spreekt hare instemming er mede uit en ver
der publiceert de „Pall Mall Gazette" een le
iegram van Lord Ridley, den voorzitter der
tarief-vereeniging, dal Balfour's verklaring
volkomen billijkt en zegt er van harte mee
in te stemmen. Alleen de conservatieve en
sterk protectionnistische „Morning Post"
blijft nog weigerachtig.
Balfour, van wien men voor enkele dagen
nog in 't geheel niet wist hoe hij over het
referendum dacht, moet eerst op hel laatste
oogenblik Lot zijn nieuwe taktiek besloten
hebben. I^ord Cromer, de leider der monis
tische vrijhandelaars, heeft er bij Balfour op
aangedrongen de gematigde elementen een
waarborg te Verschaffen tegen een plotse
linge overrompeling met beschermende rech
ten, wal blijkt uit een openbaar gemaakten
brief, die eerst Dinsdag is geschreven. De
eenheid in de conservaLieve partij is hier
door weer verbeterd en zoo is hei niet on
denkbaar, dat de nieuwe conservatieve poli
tiek: bescherming tegen de uitersten van
socialisme, home-rule en protectionisme, op
gematigd liberale kringen zijn invloed niet
zal missen. En daarom heeft de conservatie
ve partij wel eenige reden om te juichen.
De liberale partij zegt harerzijds ook vol
vertrouwen op de overwinning te zijn en
schrijf' de tegenstanders neerslachtigheid
toe, doch dat zegt niets, want in het kamp
djr oppositie zegt men hetzelfde van de rni-
nisterieelen. Een feit is, clat in de laatste da
gen een reeks van bekende oud-liberalen
naar de conservatieven zijn overgeloopen.
Zoo kondigt Lord Joiccy, cene der eerste
onder Campbell Ban nermann gecreëerde
peers, die tientallen van jaren de voor
naamste steunpilaar van hel liberalisme in
h^t Noorden van Engeland is geweest, zijn
overgang tot de conservatieven aan en zulks
naar aanleiding der capitulatie van het mi
nisterie aan de socialisten. En nauwgezette
opmerkers onder andere kringen der bevol
king verklaren ook daar verschijnselen van
eenzclfden gedachtengang te bespeuren.
Ook in de nijverhoidsdislricten moei, nu
Ballour de tariefhervorming heeft onttrok
ken aan het bereik eener evenlueele conser
vatieve meerderheid, een ommekeer onder
de oud-Manchester mannen merkbaar zijn.
Dc conservatieven spannen zich op het uiter
ste in om in hel liberale Noorden zetels te
heroveren, waar ze zich proclamceren als de
verdedigers van dc grondwet en van eene
gematigde politick.
Ilet onophoudelijk grove schimpen van
minister Lloyd George op de Lords is oiiet
bepaald een bewijs van het vertrouwen der
liberalen op een overwinning. De Engelsche
kiezer, ook die der lagere klassen, heeft
tol dusverre geen haal tegen de Lords aan
den dag gelegd, veeleer nog een zekere toe
genegenheid. Hij zou ook geen reden hebben
voor zulk een afkeer, want, afgezien van
eenige onaangename menschen ander hen,
wier soort onder alle standen voorkomt, be
staai er nauwelijks in één land van Europa
een aristocratie, die door alle tijden hoen
zooveel voeling met het volk heeft gehouden
en het noblesse oblige zoozeer in
dadei heeft omgezet als juist de Engelsche.
Wanneer het er op aankomt, dan zal in het
eigenlijke Engeland de bevolking eerder den
Peers als de Iersche nationalisten concessies
doen. Want met den Ier dweept men alles
behalve en het klinkt den Engelsehen kiezer
geenszins aangenaam in de ooren, wanneer
John Redmond, de leider der Ieren, tegen
over zijne kiezers verklaart: „Deze verkie
zing is vóór alles een lersche verkiezing, en
hoe zc ook zal afloopen, Ierland moet er bij
winnen."
Duitschland.
Be r 1 ij n, 1 Dcc. Graaf Gölzen, oud-gezant
van Pruisen te Hamburg, on vice-gouverneur
van Duitseh Oosit-Afrika, is overleden.
België.
Brussel, 1 December. Het bulletin
omtrent den toestand der koningin bericht;
De koningin genoot een vrij lange rust. De
koorts blijft matig. De gisteren geconstateer
de gunstige toestand der zieke blijft aanhou
den.
Brussel, 1 Dec. liet bulletin van 6 uur
hedenavond luidt: De Koningin heeft gedu
rende den dag een rustigen slaap genoten.
De ziekte neemt geleidelijk af.
Frankrijk.
De zaak van den voormaligen boedelbc-
redderaair Duez, die, zooals men zich zal
herinneren, terechtstond wegens bediriege-
lijke handelingen bij de liquidatie van de
goederen van geestelijke vereenigiingen, is
naar de jury verwezen. Duez wordit be
schuldigd van vervalsching van stukken, ge- j
bruikmaking van vervalschte stukken ea
verduistering. Tegelijkertijd is de zaak van
zijn secretaris Martin Gaulier en tegen twee
andere medeplichtigen Lefèvre en Breton,
naar de jury verwezen.
P a r ij s, 1 Dec. De enquête-commissie in
de zaak-Rochette heeft met algemeene stem
men eenige besluiten genomen, die als een
ontwerp-besluit aan de Kamer voorgelegd
zullen worden. Er wordt o.a. in gezegd:
De Kamer, besloten zijnde met alle wettige
middelen de publieke spaargelden te verde
digen en de waarborgen te versterken welke
zij noodig acht om de spaargelden tegen
frauduleuze uitgiften te verdedigen en de
justitie te vrijwaren van ongeregelde inter
venties en willekeurige daden,
constateert, dat in Maart 1908 de minister
van binmenlanidsche zaken in een rechtzaak
ingreep zonder den minister van justitie om
inlichtingen te hebben verzocht,
constateert, dat de prefectuur van politie
met een ficlieven klager bij hel parket is
aangekomen, die door een Rochette vijandig
gezanden financier was betaald,
erkent, dat de verantwoordelijkheid voor
deze daden gedeeltelijk neerkomt op de ge
breken der instellingen,
is van oordeel, dat er dringende noodza
kelijkheid bestaat aan ongeregelde praktijken
"bn misbruiken een einde le maken,
is overtuigd, dat het verdoelen van de ju-
diciaire politie over de administratieve en de
rechterlijke macht tusschen deze twee instel
lingen een betreurenswaardige rivaliteit doet
ontstaan, die de werkzaamheid der justitie
belemmer» en de meest willekeurige hande
lingen toelaat, die door het scheiden der ver
antwoordelijkheden zouden worden opgehe
ven,
besluit, artikel 50 van het wetboek van
strafrechtelijke instructie op te heffen, alle
judiciaire politie voortaan te vereenigen en
te organiseeren onder uitsluitende leiding
van een directie, waarvan de verantwoorde
lijkheid nauwkeurig is omschreven,
noodig den minister van justitie uit, spoe
dig ernstige hervormingen voor te stellen,
die een einde zullen maken aan de misbrui
ken van kosten der justitie, emolumenten
voor deskundigen en curatoren in faillisse
menten, en
noodigt don minister van financiën uit, een
lijst op te maken van de effecten, die sedert
20 jaar in Frankrijk zijn uitgegeven en waar
op dc schommelingen in de koers staan aan
gegeven, waaraan zij onderhevig zijn ge
weest, welke lijst jaarlijks aangevuld en ver
spreid zal worden onder de leden van het
parle men'.
De bij ongeluk ter dood veroordeelde se
cretaris der kolenwerkersvereeniging Du-
rand heeft tegen zijn vonnis hooger beroep
aangeteekend. Hetzelfde heeft ook een der
andere veroordeelden, Le Francois, gedaan.
Matlhdeu en Ie Couillandre legden zich neer
bij dc hun opgelegde tuchthuisstraf.
Dc „Autorité" had gisteren een merkwaar
dig verhaal van een half dozijn anarchisten,
die 's nachts op de redaclieburcaux van het
blad gekomen waren en den alléén zich daar
bevindenden secretaris der redactie met
knuppels en revolvers hebben bedreigd, om
dat Guy de Cassagnac In een hoofdartikel
met het vonnis der gezworenen te Rouaan
levendige instemming had betuigd.
Engeland.
Londen, 2 Dec. In een redevoering te
Reading zeide Balfour, dat de unionistische
partij haar inzichten over het belang van
tariefhervorming niet gewijzigd haid, doch
was nu, evenals vroeger, een voornaam on
derdeel Ln het politieke slels<el der unionis
ts :i. De unionisten willen een formeele en
duidelijke toeslemming van het volk heb
ben voor hetgeen zij geiloovon te zijn voor
het welzijn der gemeenschap in den ruim
st en zin.
L o n d e n 2 D e c. Lord Morley heeft cene
redevoering gehouden te Darwen, waarin hij
zeide dat liet voorgestelde referendum een
fantastisch denkbeeld was, hetwelk bij uit
voering het parlementaire systeem zou ver
nietigen.
Minister Birrell zeide in een .rede in Bristol
House, dat de Lords reeds in hun doodkist
lagen, op 8 December zal het volk het weg
dragen en zijn laatste rustplaats onder dc
voelen treden.
Minister Asquith beschreef in een rede te
Wolverhampton Balfour's voorstellen als on
geëvenaard in hu ne kolossale onbetame
lijkheid. Het land zal nooit zulk een gedenk
waardig voorbeeld van gemis aan politiek en
ernst als hel referendum-voorstel is, dat de
verantwoordelijkheid der ministers en van het
Lagerhuis zou vernietigen, vergeven of ver
geten.
Sir Edward Grey zeide in een rede te Ports
mouth, dat Balfour's referendum-voorstel het
plan was van een man, die wanhopig is ge
worden tegenover de maatregelen der •libe
ralen.
Austen Chamberlain sprekende in West-
Brownich zeide dat, indien de unionisten aan
het bewind kwamen, een tariefhervorming in
den korist mogelijkcn tijd tot wet zou wor
den verheven.
Minister Winston Churchill zeide in een
rede le Dundee, dal Balfour's woorden over
het referendum bestudeerd vaag waren. Er
zijn wel een dozijn wegen, waarop hij zijn
verzekering over de tariefhervorming volko
men ongedaan kan maken.
De avondbladen met verkiezingsartikelen
sporen de kiezers aan iedere zenuw in te
spannen.
De unionisten leggen den nadruk op de
moreele uitwerking, die een overwinning in
landen zou hebben, waar van de tien zetels,
waarvoor Zaterdag de verkiezing plaats heeft,
er zeven door radicalen bezet zijn. In het ge
heel hebben er Zaterdag in zeventig distric
ten verkiezingen plaats. Men verwacht dat
veertien Lagerhuis-leden heden bij enkele
caiwiidaatstelling opnieuw zullen gekozen
worden, namelijk elf unionisten en drie libe
ralen. Terwijl dc liberale bladen uiting geven
aan hun rustig vertrouwen in den uitslag der
verkiezingen, zijn de conservatieven van de
overwinning overtuigd, verklarende dat de
tariefhervorming in het Lagerhuis zal wor
den gebracht en dan naar het Hoogerhuis zal
worden gezonden, hetwelk ze door een
voorafgetroffen regeling aaneen referendum
zal onderwerpen. De Morning Post zegt dat
er alle uitzicht is, dat een nieuw tarief in
het Yereenigd Koninkrijk van kracht zal wor
den voor de rijksconferentie weer bijeen
komt.
Sedert honderd jaren heeft de Engelsche
bevolking 't niet bijgewoond dat binnen één
jaar twee pariementsontbindingen hebben
plaats gehad. En thans moet hel ook nog zoo
treffen dat tusschen die twee ontbindingen
in, tijdens het voorjaar de nationale rouw
over Koning Eduard viel waardoor de groo-
Le Londcnsche „season" dit jaar gewoonweg
le niet is gegaan.
Den lezer op het vasteland valt het moei
lijk zich een begrip te vormen van de bestee-
kenis van algemeene venkiezngen voor het
winkelbedrijf in de Engelsche hoofdstad en
daarom is het niet van belang ontbloot en
kel maar eens aan te stippen dal volgens een
ambtelijk rapport de verkiezingen die in het
begin van dit jaar gehouden zijn tusschen de
15 en 16 millioen guldens hebben gekost. Van
de niet officieel vastgestelde indirecte uitga
ven nog gezwegen. Wanneer men zich deze
som dubbel denkt en in het oog houdt dat
de tweede helft aan het einde des jaars
wordt uitgegeven en juist in dien tijd waarin
anders des winters de op hunne landgoederen
vertoevende Engelscheu eenige weken naar
Londen komen, om kerst m isinko op en te doen,
schouwburgen te bezoeken e. d. dan kan
men zich eenigszins een denkbeeld vormen
wat Londen dit jaar verliest. Want alles wat
niet on voorwaardelijk in Londen moet wor
den ingeslagen wordt ditmaal óf 'in 't geheel
niet gekocht, óf ter plaatse in de provincie
betrokken. Zoodoende valt het niet te ver
wonderen dat de Londensche zakenwereld
zeer slecht over het kabinet Asquith te spre
ken is.
Bijtend sarcastisch heeft in cene rede te
Hull, Lord Curzon zich over den kanselier
der schatkist Loyd George, dlie zoo grof te
gen den adel oplreedt, uitgelaten. Lord Cur
zon zeide oa.
„Hel doet er niet toe dat 240 pairs dooir
de liberalen zijn in het leven geroepen te
gen 183 door dc conservatieven. Het doert
er niet toe, dat er nog heel veel meer
slaan le wachten, bereid het kroontje aan
te nemen en in het kroniingsjaar op het
hoofd te drukken. Het doel er niet toe,
dat in alle deelon van het land pairs strij-
6 Roman door
Mevrouw M. C. E. OVINK-SOER.
o
Van de kinderen kon moeder ook al niet
veel verdragen, behalve van Dikkie, dien ze
bedierf. Max en Hans harrewarden veel,
luisterden niet naar verbieden en kregen dik
wijls een pak van mama, die als een helle
veeg op hen af kon stuiven. Dan trachtten
de jongens met roode gezichten hun lachen
te verbergen, terwijl zc met handen en ar
men de klappen afweerden, die ze nauwelijks
voelden. Moeder's handen waren wel hard,
maar er zal weinig kracht in.
Vader sloeg zijn bengels nooit. Al waren
ze nog zoo uitgelaten, een ernstige blik of
vermanend woord van pa was genoeg om
hen tol bedaren te brengen. Als hij thuis
was, had hij 't troepje steeds om zich heen.
Met al hun gnoote en kleine bezwaren kwa
men de kinderen bij vader, die immer tijd
had om geduldig toe te luisteren en voor alles
raad wist. Hij overhoorde de lessen, keek 't
schoolwerk na, speelde spelletjes mee, wist
de jeugd bezig cn stil te houden, als mama
volstrekt geen drukte verdragen kon, en
bracht de jongens dikwijls zelf naar bed.
Nooit zag Annie hem knorrig of uit zijn
humeur in den tijd, dat ze bij de familie clc
Clerck logeerde. *t Was een verademing,
van tante's zuur gezicht naar oom te kijken,
die er altijd vriendelijk en opgewekt uitzag.
Tante mocht 't wel wal moer apprccieeren,
dat haar man haar zooveel mogelijk uit de
hand trachtte te nemen, bedacht Annie. Maar
ze scheen 't nauwelijks te merken. Hoe is 't
mogelijk, dat oom Karei niet dood melanko-
liek ri geworden naast zoo'n vrouw, ver-
baasdie zijn nichtje zich.
Mevrouw de Clerck kookte zelf, en 't eten
was steeds smakelijk toebereid. De maaltijd
werd echter meestal vergald door haar ge
zanik over den tijd en de moeite, die ze er
aan had moeten besteden bij gebrek aan een
goede keukenmeid. Stelde Anmtie voor, tante
Line eens af te lossen voor 't keukenvuur,
dan werd ze afgescheept met de schampere
opmerking, dat tante wel eens zou willen we
ten waar en wanneer Ainnie 't koken had ge
leerd. Tante vertrouwde Trijntje iedere be
zigheid eerder toe dan aan nichtje.
Trijntje, de hit, goedig en dom, had 'l al
een paar jaar bij haar lastige mevrouw uit
gehouden. Thuis, bij moeder, als oudste in
een gezin van tien kinderen, was ze duvels
toejager geweest met veel slaag en weinig
eten. Hier kreeg ze nooit een klap, genoeg
'boterhammen en meestal oen opgewarmde
kliek om twaalf uur. Maar duvelstoejager
was zc gebleven, 't Kind deed wal ze kon,
sjouwde den geheelen dag en bleef er welge
moed onder. Haar heele loon, een daalder
's weeks, moest ze aan moeder afstaan, eerst
in afdoening van de schuld voor bet uitzet,
dat ze in haar betrekking meekreeg: twee
katoenen jurken, twee schorten, een wollen
omslagdoek een paar pantoffels. Naderhand
bezorgde moeder Trijntje's wasch er voor cn
werd 't hoogmoedige in haar garderobe bij-
gekocht.
Een dood enkelen keer viel er wel eens
een fooitje voor Trijntje af, maar meer dan
een dubbeltje had 't kind zelden op zak.
Eens toen ze 's avonds laat nog een paar
boodschappen voor Annie had gedaan, be
loonde deze haar met een gulden. Trijntje
werd vuurrood van angstige verbazing, cn
liep weg zonder te bedanken, met haar schat
in 't krampachtig dichtgeknelde werkvuistje.
De „hit" voelde zich kapitaliste.
V.
Al trachtte oom Ivarel 't door dubbele har
telijkheid goed te maken, wanneer zijn
vrouw onuitstaanbaar was geweest, na het
twee woken bij tante Line te hebben uilge
houden, had Annie er meer dan genoeg van,
en zich vast voorgenomen een pension te
zoeken.
Kort daarop hoorde ze, tegen haar zin, een
woordenwisseling tusschen oom en tante, die
haar deed besluiten dit voornemen zelfs
zoo spoedig mogelijk uit le voeren.
Annie had tante al meer dan eens gewaar
schuwd, dat 't erg gehoorig was op 't lo
geerkamertje, en ze dikwijls woord voor
woord verslaan kon wat oom en tante samen
spraken. Dan weerde tante af met een: „Nou
ja, geheimen gespreken wc ook ndet hardop."
't Kwam Annie verdacht voor.
„Misschien doet ze 't wel met opzet," dacht
ze, „om mij als bij toeval te latesn hooren
wat ze mij in 't gezicht niet goed zeggen
durft Ze schaamde zich over haar achter
docht, doch merkte eenige dagen later, dat
deze alle recht van bestaan had. Ze was dien
avond long bezig met wasschen en borstelen
van het haar, en dus nog op, toen ze tante,
die altijd heed laat naar bed ging, de slaap
kamer hoorde binnenkomen.
Oom scheen ook nog wakker. Hij vroeg of
het bcJastingbiüet al gehaald was, wat tante
aanleiding gaf om haar man mee te deelen,
dat ze niet toe zou komen met haar huis
houdgeld.
„En ik gaf je meer dan anders. Hoe kan
je dat nu al weten?" onderzocht oom. „We
zijn pas halfweg de maand."
„Nou ja, ik wou je maar vast voorberei
den. Een logée kost geld, dat begrijp je toch
wel....,." En met verheffing van stem: ,,'k
Zou wel eens willen weten of je nichtje plan
heeft om nog lang hier te blijven."
„Maar Line! 't Kind eet toch gewoon met
ons mee? Je haalt in 't geheel niet voor haar
uit
„Neen, natuurlijk niet; dat moest er nog
bij komen. Jc praat naar je wijs bent, Karei.
Eon volwassen mensch in huis meer of min
der maakt natuurlijk verschil."
„Och, op een groot huishouden als 't on
ze'k Geloof niet, dat je heel veel meer
vleesch of groente neemt dan vroeger, wel?
Annie eet niet veel, is dood bescheiden."
„Er blijft nu in elk geval nooit meer wat
voor Trijntje over. Bovendien wil 'k je wel
ronduit zeggen, dat 't mij verveelt Annie nog
langer over den vloer te hebbenVoor
een paar dagen had 'k er vrede mee, dat ze
kwam, maar ze schijnt tabernakelen bij ons
te willen bouwen."
„St. stpraat toch niet zoo hard," viel
oom ontstemd in. „Ik verkies hier geen
woord meer over te hooren. Annie is mij
bijna even lief als een eigen kind. 'k Heb
haar zelf gevraagd te blijven, zoo lang ze
wil."
„Je lijkt wel mal. Zulke gastvrije invita
ties zijn goed voor menschen van geld."
Oom gaf geen antwoord, tante bromde
nog een poosje voort, toen werd 't stil.
Trillend van l>oosheid en verontwaardiging,
had Annie toegeluisterd, 't Kostte haar
moeite zich te dwingen om niet met 't dicht
geknepen vuistje tegen den wand te bonzen.
Langzamerhand zakte haar ergernis. Ze
wilde geen ruzie, geen vredebreuk, ter wille
van oom. Maar hier langer blijven kon ze
niet en deed zc niet.
Den volgenden morgen ging Annie er dade
lijk op uit om een kamer met pension te
zoeken. Aan de koffietafefl vertelde ze
doodgewoon, dat ze een zeer geschikt pen
sion gevonden had, vlak in de buurt. En ze
ratelde maar door, den blik van oom's be
droefde oogen ontwijkend, dal ze den knoop
zoo op eens had doorgehakt, omdat 't haar
househ bezwaarde nog langer van oom- en
tante's gastvrijheid te profileerem. Ze kreeg
een aardige kamer in een groot pension op
de Laan van Meerdcrvoort. Wel hoog, op
de derde verdieping, doch erg billijk, vijftig
gulden 's maands, pension inbegrepen, en ze
mocht gebruik maken van de ruime zit- eet
kamer beneden
„Je hebt groot gelijk, kind," sprak tante,
toen Annie zweeg. „Je moest je hier veel te
veel behelpen." Zc maakte zich druk met 't
vullen der koffiekopjes en voegde er wat on
beholpen bij „We zien je toch nog dikwijls,
hé? Je bent altijd welkom, hoor!"
„Dank U, tante," antwoordde Annie koel.
Wordt vervolgd.
