jf°. 334. Eerate Blad.
Zaterdag 7 Januari 1911
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE ROODE PIMPERNEL.
9" Ji
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoortf 1.##*
Idorn franco por post- J.50.
Afzonderlijke nummers- 0.Ö5.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- on Feest
dagen.
Adrerlentittnnaededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
'•morgens by de Uitgevers In te zenden.
U i t g v r VALKHOFP C®.
Utrcchtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummar 66.
PRIJS DER ADVEHTENTIEN:
▼an 16 regels f O.SO.
like ïegel meer - O.IO.
Dienstaanbieding** en aanvragen 85 ««ntft btj vooruitbetaling.
Groote loiters naar plaatsruimte.
▼oor handel en bedrijf beslaan zeer voordeelige bepalingen^ tot
het herhaald advorteeron in dit Blad, by abonnement. Eeae
circulairebevattende do voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
Naar aanleiding wan de zaak
Durand.
President Fallières heeft het doodvonnis,
uitgesproken over Durand, den secretaris der
kolenwerkersvereeniging te Ilavre, wegens
moord op den arbeidswillige Dongé, veran
derd in eene gevangenisstraf van zeven jaar.
Vermoedelijk is de zaak echter hiermede
nog niet afgeloopen, vooral nu de radicale
afgevaardigde Paul Mcunier, gelijk een der
laatste berichten luidde, bij den minister van
justitie een formeel verzoek om revisie van
het vonnis heeft ingediend, daar volgens hem
cencrzijds Durand's vonnis berust op klaar
blijkelijk onware getuigenverklaringen en an
derzijds door nieuwe feiten de onschuld van
Durand bewezen is.
Men herinnert zich, dat de gezworenen te
Rouaan Durancl wegens moord op de arbeids
willige Dongé ter dood hebben veroordeeld,
niettegenstaande zij wisten dat Durand aan
de misdaad persoonlijk niet had deelgeno
men. Zij achtten hem niettemin schuldig, wijl
hij in een vergadering, welke gehouden was
in dc arbeidsbeurs te HSvre, aangespoord
had om Dongé te vermoorden. Een deel der
conservatieve pers heeft de gezworenen te
Rouaan met lof overgoten, omdat deze een
moedig voorbeeld hadden gegeven en nu eens
niet de blinde werktuigen, doch den auctor
intellectualis van het misdrijf hadden getrof
fen. De proote meerderheid onder het pu
bliek vond echter dadelijk, dat het doodvon
nis te hard was en sprak zich uit voor gratie
des veroordeelden. De Algemeene Arbeids
bond wcnschte natuurlijk in het Rouaansche
vonnis niet anders dan een wraakneming van
de bourgeoisie op het „doelbewuste en geor
ganiseerde proletariaat", een poging om dc
arbeiders met geweld vrees aan te jagen on
een moordaanslag op de vakverecnigingen te
zien en begon een heftige agitatie tegen het
Rouaansche vonnis, welks intrekking hij
eischte onder bedreiging met een algemeene
slaking en zelfs met een gewapenden opstand.
President Fallières heeft besloten Durand ge
nade te verleencn en de doodstraf in de bo
vengenoemde gevangenisstraf le veranderen,
doch zulks bevredigt den arbeidsbond niet.
Deze eischt een revisie van het geding, ge
paard aan een formeele vrijspraak van Du
rand.
liet ligt voor dc hand, dat uit dezen slaat
van zaken gevolgtrekkingen gemaakt worden,
welke voor de toestanden in Frankrijk niet
gunstig zijn en dc conservatieve organen heb
ben dan ook niet nagelaten zulks te doen. Ze
conslateeren met bitterheid, dat de Alge
meene Arbeidsbond reeds macht genoeg heeft
om hel hoofd van den staat bevelen te geven,
welke hij zich haast om op le volgen, dat de
rechtspraak hare onafhankelijkheid heeft in
geboet, dat volksvergaderingen benevens
de man van de straat de vonnissen der naar
behooren samengestelde rechtbanken aaoi
critiek onderwerpen en naar goeddunken er
den staf over breken, dat dc strafwet op de
vakvereenigingen niet meer toepasselijk is en
dat dezen geen haar mag worden gekrenkt,
ook wanneer ze de ernstigste misdrijven be
gaan, enizoovoort.
Wanneer dit alles waar was, dan bestond
er in Frankrijk geen rechtszekerheid meer
en dan zou de republiek zich aan den rand
van het anarchisme bevinden. Doch gelukkig
is hel met een en ander niet zoo erg gesteld.
Een formeele uitspraak van een gewone
rechtbank wordt nog gerespecteerd, maar
wanneer de openbare meening in de zaak
Durand onmiddellijk voor den veroordeelde
legen de gezworenen partij koos en de re-
gcerlng daarmede rekening gehouden heeft,
dan is daaraan alleen schuld liet geringe aan
zien waarin jury's in Frankrijk over het al
gemeen staan.
Zij doen dan ook alles om dc achting en
het vertrouwen van het publiek le verliezen.
Uit de laatste weken volgen hier slechts
eenige staaltjes van hun rechtspraak: Twee
studenten van dc hoogescliool te Nancy, die
aan papa's postwissel niet genoeg hadden,
reisden naar Dyon, bezochten le zamen een
cocotte, brachten deze vrouw met messteken
verwondingen toe en beroofden haar van
haar geld en sieraden, daar ze de vrouw
voor dood hielden. De gezworenen van Co-te
d'Or spraken de beide moordenaars en roo-
vers vrij. In Parijs school zekere Waché de
Roo, een doeniet, welke met zijn 32e jaar
nog niets uitvoerde en op kosten zijner moe
der leefde, deze laatste dood, omdat ze zon
der zijne toestemming voor de tweede maal
was getrouwd. De gezworenen der Seine
spraken den moordenaar vrij. Een teekenaar
schiet in het paleis van justitie zijne ccht-
genoole dood, welke hij niets anders te ver
wijten heeft dan dat ze echtscheiding ver
langt en zich niet met hem verzoenen wil.
De gezworenen der Seine spreken hem vrij,
doch achten hem wel schuldig aan de over
treding van het dragen van een verboden wa
pen, waarvoor hem een geldboete van 16
francs cn eenige dagen voorwaardelijke hech
tenis wordt opgelegd.
Gelei op dergelijke uitspraken is hel der pu
blieke opinie volstrekt niet len euvel te dui
den wanneer ze niet veel vertrouwen heeft
in de bevoegdheid tot oordeclen der jury's en
spoedig geneigd is partij er tegen te kiezen.
De gezworenen van Rouaan hebben boven
dien aan de critiek zelf een wapen in de hand
gegeven door onmiddellijk na de uitspraak
van hun vonnis een gratieverzoek te onder
teekenen, waarin ze met een verbijsterende
naïeviteil verklaarden niet te hebben gewe
ten dat hun qualifical'ie van het misdrijf nood
zakelijk de doodstraf moest Lngevolge heb
ben. lladden ze deze uitwerking voorzien,
dan zouden ze tot een andere uitspraak ge
komen zijn.
Het valt niet 'e verwonderen, dat gezwore
nen, die zoo onnadenkend een oordeel vellen,
bel vertrouwen missen. Hierdoor wordt ver
klaard, dat in Frankrijk bet Rouaansche von
nis door niemand wordt verdedigd, ook niet
door uiegenen, die principieel er de ern
stigste bedenkingen tegen hebben, dat de
rechtspraak lot het onderwerp worui ge
maakt van rumoerige volksvergaderingen.
Frankrijk.
Het Kamerlid Paul Meunier hoeft tot dien
minister van justitie oen schrijven gericht,
waarin hij dezer verzoekt de revisie van het
procos Durant te gelasten, daar eenerzijds
diens veroordeeling berust op klaarblijkelijk
onware getuigenverklaringen en anderzijds
door nieuwe feiten de volkomen onschuld
van Durand bewezen is. Na deze beide bewe
ringen uitvoerig toegelicht te hebben, ver
zoekt Meunier Durand voorloopig uit zijne
hechtenis te ontslaan.
De in Loricnt wonende familie van een of
ficier van het Fransche koloniale leger heeft
uit Gure, het eerste ten Westen van het Tsjod-
meer, telegraafstation de volgende van 20
December gedateerde tijdig ontvangen:
„Hevige gevechten in liet Wadaigebied, aan
merkelijke verliezen, ben ongedeerd".
Verscheidene Fransche bladen achten het
mogelijk, dat deze tijding betrekking heeft op
een nieuw gevecht. In het ministerie van ko
loniën echter verklaart men geen dergelijk
bericht te hebben ontvangen; men hel» daar
over tot de meening dat hier sprake is van
liet gevecht in November, waarbij kolonel
Moll gesneuveld is.
P a r ij s, 6 Jan. Verschenen is het rap
port van de heeren Louis Renault, Jules Ro
che en Andrè Weiss over dc staatsregeling
van het vorstendom Monaco^ benevens de
grondwet voor het vorstendom, die door den
vorst is goedgekeurd.
P a <r ij s, 6 J a n. Dc grondwet voor Mo
naco behelst zeven hoofdstukken, liet vor
stendom vormt een onaïhankelijken slaat. De
vrijheid en soevereiniteit' is gelijk aan die
welke gehuldigd worden in de verdragen
met Frankrijk. Dc Monogasscn zijn gelijk
voor de wet. De constitutie huldigt de per
soonlijke vrijheid, de onschendbaarheid van
erf en eigendom benevens de vrijheid van
ceredienst, de vrijheid van gedachte en van
vcreemiging en vergadering. De regeering
wordt uitgeoefend onder het oppergezag van
den vorst door een minister ter zijde ge
staan door een raadgevend liahaam. De wet
gevende macht wordt uitgeoefend door den
vorst en een nationalen raad en 21 leden,
ilct initiatief tot dc bekrachtiging en dc
uitvaardiging van wetten komen aan den
vorst toe. liet gebied van liet vorstendom
wordt verdeeld in drie gemeenten, welke
ieder hun gemeonteraad hebben. De vrouwen
wonden toegelaten tot deelname aan de ver
kiezingen voor den gemeenteraad. In de or
ganisatie der rechtspraak wordt geeneriei
wijziging gebracht. De grondwet zal in wer
king treden na de verkiezingen voor den na
tionalen raad en na de gemeentelijke verkie
zingen die op haar laatst in April 1911 zou
plaats hebben.
Spanje.
Malaga, 6 J a n. De „Giralda" met Ko
ning Alfonso aan boord is naar Aielilla ver
trokken.
M a d r i d, 7 Jan. Een officieel telegram
meldt dat, nadat de Koning hel paleis van
den burgerlijken gouverneur (le Malaga?
Red.) was binnen getreden, men een schot
hoorde, zooals nader bleek veroorzaakt door
liet op den grond vallen van een pistool. Er
ontstond een paniek, doch de kalmte werd
spoedig hersteld. Hel incident was van gee
neriei beteekenis. Twee personen zijp. ge
wond aan den enkel en aan den hiel. Het
pistool was in een etui opgeborgen.
P a r ij s, 7 Ja n. Aan de Petit Parisicn
wordt uit Bordeaux gesaind, dat daar een
geruem loopt, volgens hetwelk een speciale
trein met officieele personen, die van Ma
drid naar Gibraltar gingen en vandaar naar
Mc.iiia zouden gaan, een ongeluk zou hebben
gehad. Er zouden dooden cn gewonden zijn.
Bij de installatie der nieuwe ministers in
hun ambt, heeft minister Canalejas een over
zicht gegeven van dc vraagstukken, welke
nog hangende zijn, in 'l bijzonder van de
betrekkingen tusschen Spanje en het Vatir
caan. Daarbij deelde hij mede, dat hij in
Maart a.s. bij de Cortes de wetsontwerpen
zou indienen op liet vereen!gings- en orde-
wezen en over de neutraliteit van hel open
baar onderwijs, liet blad „Liberal" gelooft
den tcgenwoordigen der stand betrekkingen
tusschen Spanje cn het Vaticaan aldus te
kunnen kenschetsen, dat sedert liet vertrek
van den Spaansclien gezant bij het Vaticaan,
dc Ojeda, niets veranderd is; wel liebbcn dc
zaakgelastigden Marques de Gonsalez te Ro
me cn de nuntius te Madrid, bij dc weder-
zijdschc regecringen beleefdheidsbezoeken af
gelegd, doch de onderhandelingen zijn daar
mede niets opgeschoten. Na de aanneming
van de hangslot wet, volgens welke vooreerst
geen nieuwe kloosters mogen worden opge
richt, hebben de beide partijen officieus voe
ling met elkaar gezocht, -doch de daarbij
opgedane indrukken zijn nief gunstig. Het
Vaticaan Wijkt bezorgd te zijn naar aanlei
ding van de in le dienen wet op de vereeni-
gingeu en wenseht dat de rogeeriivg zich
daarover niet het Vaticaan in verbinding
zal stellen. Daarvoor is Canalejas echter niet
te vinden. Liever wenseht hij dé vereena-
gingswet te verzachten dan aan de Curie
er zeggenschap in tc geven. Daarom houden
Madrileensche bladen een breuk voor waar
schijnlijk. Wel is Calbeton, die vóór de wij
ziging dn het ministerie, minister van open
bare werken was, benoemd tot gezant bij
hel Vaticaan, doch dit wijst nog niet op een
hervatting dier onderhandelingen; de defini
tieve bezetting van dezen post blijft nog voor
behouden.
De president der Cortes heelt medegedeeld,
dat het materiaal inzake het Fenrer-proces
gedrukt wordt in drie en dertig banden,
ieder van 30U pagina's, liet omvat ook de
stukken welke betrekking hebben. o,p don in
1906 gepleegdon aanslag op liet Spaansche
Koningspaar, waarbij Ferrer tot de verdach
ten behoorde, en op de onlusten in Barce
lona.
Portugal.
liet Hof van Appèl te Lissabon heeft
Woensdag de Toixelro de Abreu, oud-minis
ter in het kabinet Franco, die vervolgd werd
wegens ambtsmisbruik tijdens de dictatuur,
buiten vervolging gesteld.
Dit. arres», dat op zuiver juridische gron
den berust, bepaalt, dat omtrent enkele pun
ten nog een nader onderzoek zal plaats
hebben, maar verklaart overigens, dat we
gens daden van ambtsmisbruik tijdens de
dictatuur, na afkondiging van de amnestie,
geen straf meer kan worden opgelegd.
KriU.
Berichten uit Kreta melden, dal de Chris
tenen aldaar besloten hebben de 30,000 Mo-
hammcdaanschc inwoners van het eiland
economisch en persoonlijk tc boycotten, ten
einde ze aldus te dwingen het eiland te ver
laten. Ze beschuldigen de Mohammedanen be
trekkingen met de regeering tc Konstantino-
pel te onderhouden. De Kretensers gaan voort
met krijgstoerustingen.
Perzië*
Londen, 6 Jan. liet avondblad de „Eve
ning Times" publiceert den beweerden tekst
van de Russische nota aan Duitschlaivd. Deze
behelst vier artikelen. Het eerste daarvan
luidt: Rusland verbindt zich om zicli niet tc
verzetten tegen dc voltooiing van den Bag-
dadspoorweg noch dc deelname van vreemd
kapitaal aan deze onderneming te beletten.
Het tweede luidt: Rusland neemt op zich een
spoorlijn aan te leggen, welke den te bouwen
Trans Persischen spoorweg met den Bagdad-
spoonveg verbindt door een zijtak van Sa-
dije naar Khanekin. Het derde artikel be
paalt: Duitschland aanvaardt dc verplichting
geen spoorwegen aan le leggen in dc zöno
tusschen den Bagdadspoorwcg en de Rus
sisch-Perzische* grens ten noorden van Kha
nekin, noch zulke ondernemingen tc steunen.
In het vierde artikel erkent Duitschland,
dat het geen politieke belangen in Perzië
beeft cn alleen commercieele doeleinden zal
nastreven en zonder met Rusland tot een ver
gelijk te komen geen kind- of andere con
cessies zal zoeken of ondersteunen ten noor
den van de lijn, welke begint bij Kasrichirin,
door Ispahan, Jezd en Khakh loopt en bij de
Afghaansche grens eindigt.
Oost-Azië.
Gelijk telegrafisch reeds gemeld is, is de
Emir van Bokhara, Scid Abdul Ahad Chan in
den nacht van Woensdag op Donderdag aan
een nierziekte gestorven.
Van de vroegere zelfstandigheid van lvet
vorstengeslacht van Bokhara is sinds 1868
nauwelijks een schaduw overgebleven. Toen
overmeesterden de Russen na een veldtocht,
die twee jaar duurde, het Emiraat Bokhara,
dat sindsdien zoo goed als geregeerd werd
door een Russischen gouverneur, terwijl de
Emir ais vazal een jaargeld kreeg en zich
overigens met eenige Russische titels en on
derschei-dingen tevreden stolde.
De thans overleden Emir, die in het jaar
1885 zijn vader Seid Mozoffcr op den troon
was opgevolgd en den ouderdom van 52 jaar
heeft bereikt, verheugde zich in den titel van
Keizerlijk-Russisch generaal der cavalerie A
la suite van dc Terek-kozakken, en in dien
van adjudant-generaal van Zijne Majesteit den
Czaar aller Russen. Bovendien was hij ridder
van de Andreasorde. Aan zijn zoon Seid-Mir-
Allm, die op kosten van den Czaar in Rusland
is opgevoed, verleende Czaar Nikolaas II in
1902, naar aanleiding van de veelvuldige be
zoeken van den Emir in Petersburg, den titel
van doorluchtigheid. Daar Seid-Mir-Alim
door Rusland als troonsopvolger is erkend,
geeft -dc opvolging verder tot geen moeilijk-
beden aanleiding. De nieuwe heerschor, die
31 jaar oud is, had ook al een rang A la suite
bij de Terekkozakken en hom was tevens de
waardigheid verleend van vleugel-adjudant
van den Czaar. Hij zul nu ook wel adjudant-
generaal worden.
In Nieuw-Bokhara, de hoofdstad van het
Emiraat, hecrschte, toen de doodstijding be
kend werd, kalmte. Niettemin hebben de
Russische zoowel als dc stedelijke autoritei
ten, met het oog op loopende geruchten om
trent op handen zijnde onlusten militaire
voorzorgsmaatregelen getroffen, welke „kal-
meerend" op de bewoners hceten te werken.
Vereenigde Staten.
Over de klacht, welke door de Vereenigde
Staten as ingediend tegen 13 stoomvaartmaat
schappijen, onder welke dc Ilollaud-Ameri-
ka-lijn, waarover Reuter reeds in het kort
seinde, worden nog dc volgenide bijzonder
heden vermeld. De betrokken maatschap
pijen zijn de Allan Line, dc International
Mercantile Marine Company, de Internatio
nal Navigation, de Anchor Line, de Cana
dian Pacific, de Cunard, de British and
North Atlantic, de Hamburg-Amerika, de
Holland-Amerika, dc No-rddeutsche Lloyd, de
Red Star, dc White Star en de Russian East
Asiatic.
Hrt O. M. heeft, zooals reeds werd mode-
gedeeld, het bestaan van een overeenkomst
DOOR
BARONESSE ORCZY.
Marguerite stond daar vóór hen met haar
fijn gevormde uitgestoken hand, alsof zij
door deze eenige daad dc veebe en het bloed
van het laatste tiental jaren wilde uitwis-
schen.
„Suzanne, ik verbied u tol die vrouw tc
spreken," zei de Comtesse op strengen toon,
'hare hand doende neerdalen op den arm
harer dochter.
Zij zeide dit in hel Engelsch, opdat alle
aanwezigen het zouden hooren en begrij
pen, de twee jomge edellieden, zoowel als de
plebejische herbergier en diens dochter. De
laatsten stonden letterlijk als aan den grond
genageld door de onbeschaamdheid dezer
vreemdelinge ten aanzien eener lady die
nu, als Sir Percys gemalin, een Engelschc
was geworden en bovendien bekend stond als
persoonlijke vriendin der Prinses van Wales.
Wat betreft Lord Anthony Dcwhurst en
Sir Andrew Foulkcs, hun harten schenen op
gehouden le hebben met kloppen na deze
onredelijke bcleediging. loeiden gluurden
haastig naar dc deur, waar men een lijzig
doch niet onaangenaam stemgeluid reeds had
vernomen.
Alleen Marguerite Blakency en de Com
tesse de Tournay waren onder de aanwe
zigen schijnbaar niet ontroerd. Laatstge
noemde rechtop staande, met streng uiter
lijk, dc hand nog steeds op den arm harer
dochter, scheen de incarnatie van onbuigza-
men trots. Een oogenblik was Marguerite's
zacht gelaat wil geworden als het sneeuw
blank doekje om ha-ren hals, en zou een
scherpe opmerker hebben ontwaard dat haar
hand ietwat beefde.
Maar dit alles was slechts van voorbij-
gaanden aardin het volgend oogenblik
sloeg ze haar fijne wenkbrauwen even op
en krulden zich haar lippen. Sarcastisch za
gen haar heldere blauwe kijkers de gestrenge
Comtesse strak in het gelaat, en met een
zweem van schouder ophalen
„La, la, la, burgeres," zei zc luchtig, ,,.welke
vlieg steekt u, asjeblieft?"
„Wij zijn nu in Engeland, Mevrouw," ant
woordde de Comtesse koud, „cn ik heb het
recht mijne dochter te verbieden u de
vriendschapshand te reiken. Kom, Suzan
ne."
Zij gaf hare dochter -een wenk, en zonder
Marguerite Blakeney met een blik ie ver
waardigen, maar met een diepe ouderwctsche
buiging voor de twee jonge mannen, zeilde
zij majestueus uit het vertrek.
Een wijle hecrschte er stilte in de oude
gelagkamer, nadat dc Comtesse, door de
kleine Suzanne gevolgd, deze had verlaten.
Op Marguerite's gezicht lag een harde uit
drukking, doch haar trekken ontspanden
zich toen zij den blik ontmoette van haar
vriendin. De gehoorzaamheid aain hare moe
der verschuldigd, vergetend, keerde Suzanne
zich om bij de deur; zij snelde terug naar
lady Blakeney, en haar armen slaande om
den hals van deze, kuste zij haar nogmaals
en nogmaals. Daarop volgde ze hare moeder
in dc gang.
Marguerite had met sierlijke gemaaktheid
beiden dames een kushand achterna gezon
den, toen deze achter de deur verdwenen,
«daarna speelde een fijn glimlachje om de
hoeken van haren mond.
„Zoo, dat is het duswel, wel!" zei ze
vroolijk. „Wel, Sir Andrew, hebt u ooit
zulk een onaangenaam persoon ontmoet? Ik
hoop, als ik oud word, op zoo iets niet tc
gelijken."
Ze nam haar japon op en slapie ma
jestueus op den vuurhaard aan.
Suzanne," zei ze, dc stem der Comtesse
nabootsend, „ik verbied u met die vrouw
te spreken!"
De lach waarmee dit gepaard ging, klonk
misschien wel wat gedwongen en hard.
Maar de mimiek was zoo volmaakt, de toon
der slem zoo nauwkeurig weergegeven, dat
heide jongelui i-n oeai hartelijk „Bravo!" aan
hun bewondering lucht gaven.
„Ah! lady Blakeney! zei Lord Anthony,
„wat zullen ze u missen bij dc Comédie
Frangaise, cn hoe moeten de Parijzenaars
niet het land hebben aan Sir Percy, die u
er vandaan heelt gehaald."
„Gunst, man," zei Marguerite, haar beval
lige schouders oplialcnd, ,,'t is totaal onmo
gelijk het land te hebben aan Sir Percy, zijn
grappige in- en uitvallen zouden zelfs Ma
dame la Comtesse ontwapenen."
Op dit oogenblik vernam men een aange
naam, hoewel duidelijk Oihheboekettend ge
lach van buiten, en kort daarop verscheen
een ongewoon rijzig*- en zeer rijk gekleede
figuur op don drempel der deur.
ZESDE HOOFDSTUK.
Een uitgelezen exemplaar
van 1 79 2.
Sir Percy Blakeney, naar de kronieken
ons verhalen, was zoo wat even nabij de
dertig bij het begin onzer geschiedenis. Lang
van gestalte, zelfs voor een Engelschman,
breed geschouderd en forsch gebouwd, zou
men hem een buitengewoon knap man ge
noemd hebben, zoo niet zekere ziellooze uit
drukking in zijn diep liggende blauwe oogen
en een eeuwige idiotenJach die zijn fijn be
sneden mond ontsierde, al het goede in uiter
lijk aan hem te niet deden.
Het was nu zoo wat een jaar geleden, dat
Sir Percy Blakeney, baronet, een der schat
rijke Engelschc edellieden, de toonaangevcr
der mode en intiem vriend van den Prins
van Wales, dc voorname kringen in Lomk-n
en Bath met verbazing had vervuld, toen bij
van een zijner buiten landsehc reizen een
prachtige, bctooverende, verstandige Fran
sche echlgenoote meebracht, hij, (li slaperig
ste de saaiste, meest Britsehc Brit van Grool-
Brittannië en Ierland.
Marguerite St. Just had tijdens dc eerste
periode van de Revolutie in artistieke i'a-
rijsche kringen haar debuut gemaakt. Nau
welijks achttien jaar, kwistig begaafd met
schoonheid en talent, alleen gechaperonneerd
door een jeugdigen en verknechten broeder,
had de betoo veren de jonge toonoelspcélster
van de Comédie Franpaise weldra een kring
om zich heen verzameld van uitstekende
mannon, mannen van hooge positie, cn gloed
7.ij door hel republikeinse]), rcvolutionnalr,
bloeddorstig Parijs als een schitterende ko
meet, met een staart achter haar van al wat
I
gedistingeerd en belangwekkend was vau
Europeesdie intellectualiteit.
Toen kwam dc climax, het toppunt of
zenith van haar levenszon. Sommigen glim
lachten en noemden het een artistieke uit-
niiddelpuntigheid, anderen beschouwden lvet
als ecu verstandige voorziening, met het oog
op de vreemdsoortige toestanden die zich van
dag tot dag in Parijs destijds openbaarden,
maar voor allen bleef het wezenlijk motief
dezer apotheose een raadsel en geheim. Hoe
het zij, Marguerite St. Just huwde op zeke
ren mooien dag Sir Percy Blakeney, zonder
eenige kennisgeving aan haar vrienden, zon
der de soircé de contrat (avondpartij van
aanteekening) of trouwdiner, waarmede
iedere nette huwelijksverbintenis gepaard
gaat.
Hoe die idiote, saaie Engelschman ooit
werd opgenomen in (len inteliectueelen kring,
die zich l>cwoog om „de schranderste vrouw
in Europa^" zooals zij eenparig door haar
vereerders genoemd werd, niemand waagde
zich eraan, om dit verschijnsel te verklaren.
Haar intieme vrienden wisten dat Mar
guerite St. Just niets gelegen was aan geld,
nog minder zich bekreunde om een adellij
ken titel.
Wat Sir Percy zelf betrof, zijn voornaam
ste hoedanigheden om haar echtgenoot te
zijn bestonden in zijn blinde vergoding van
Marguetritc, zijn aanzienlijken rijkdom cn de
hooge gunst die hij genoot aan het Engel
schc hof.
W urdt verwlyd.
