*48. O'" Jaargang. BUITENLAND. FEUILLETON. DE ROODE PIMPERNEL. ERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS: Par 8 maanden roor Amorsfoortf l.OO. Idem franco por post- 1.80. Afzonderlijke nummers- 0.05. De zo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. Advertontiënmedodoelingen enz., gelieve men vóór 11 uur 's morgens bij de Uitgevers in to zenden. Uitgevers: VALKHOFF C<>. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIEN: Van 1B regels f Elko regol moer - ®.ie. Dienstaanbiedingen en aanvragen *3 rents bjj vooruitbetaling. Grooto letters naar plaatsruimte. Voor handel on bodryf bestaan zeer voordoeliae bepalingen lot hot herhaald ndvertoeron in dit Blad, by abonnemeat. Ewne eirculairebevattende do voorwaarden, wordt op aanvraag toogezondon. [am Politiek Overzicht. De grondwet voor Elzaa- Lotharingen. Het ontvwrp eener gnomlrwyl voor Elzas- Lotlu ringen is na eerste lering in don Rijks dag tei verdere behandeling naar cene com missie van acht-en-twiinrtig leden verwezen. Men weet dnt dit ontwerp als voornaamste punten behelst <he invoering van oen twee kamerstelsel, gepaard aan het meervoudig ouderd»omskieorcch4, doch aun het rijkstand go.-n vertegenwoordiging schenkt in den Duitsche n bondsraad. Vooral tegen deze laatste beschikking rezen al direct na de opei baarmakvng bezwaren, zoowel van de Elzassers als van de Duitsche vooruitstre- veawle partijen en het spreekt van zelf, dat doic ernstige bedenkingen bij de besprekin gen in dom Rijksdag terdege ventolking heb ben gevonden. Zoo zeide de Elzasser afge vaardigde. Preiss in de zitting van Zaterdag: „Wij vinden tegenwoordig voor onze goede zaak minder gehoor in den rijksdag dan vroeger. Ons bestuur heeft een koloniaal cachet en beantwoordt niet aen de liberale meeningen onzes volks. I>e gebeurtenissen te Metz (de afgevaardigde bedoelde de jongste relletjes der vereemdging „Lorraine Sporti ve") hebben niels gemeen met rcvolution- naire neigiin.gjen. Met het uitzon derings- régime moet eindelijk eens gebroken wor den. Wij verlangen de erkenning van het rijks land als gelijkgerechtigden zelfstandigen bondsstaat. Slechts door een goede grond wet kunnen de Elzassers lot tevreden bur gers des rijks gemaakt worden. Wij verlan gen eenvoudig rechtvaardigheid." En die Elzasser centrum-afgevaardigde Wetterlé sprak de woorden: „Men wil ons niet mondig maken. Onze fout is, dut we eens Franschon geweest zijn. Het regeeren van Berlijn uit moet ophouden!" De staatssecretaris voor Elzas-Lotharingon Zorn von Butach, kwam tegen deze woor d-a i op, welke volgens hem niet anders dan de bestaande tegenstellingen verscherpten. „Ons Elzassiseli particularisme zoo zeide Zorn von Bulach „handhaven wij vol trots, doch niet in don zin van den afgevaardigde Wetterlé. Wij willen verzoe ning. Ons verleden verloochenen wij niet. Ook ik ben trotseh op mijn verleden. Ook ik ibjn niet als Duitsoher geboren. Ik zeg ech ter tot mijzelf, dat er oogenllikkon zijn, waarop mem het belang >dc« lands boven het gevoel des harten stellen nvoet. De poli tiek van Wetterlé is voor Eizas-Lokhartnigen niet nuttig. Wel zijn er twee tegenstrijdige stro omtogen in (het land, maar het is plicht ze niet te verscherpen, doch ze met elkaar in overeenstemming te brengen. Het mee- rendeel der bewolking is loyaal on wenscht zioh rustig en vreedzaam du Duitse hen geest ie ontwikkelen. De insinuaties van Wetterlé (brengen geen rust en ook geen vrede. De groote meerderheid der bevolking van Elzas- Lotharingon aanvaardt het ontwerp met dankbaarheid. Ook ik had voor mijn land zelfbestuur gewenscht; niettemin beschouw ik het ontwerp als vooruitsbreveoxd. Wan- n>eer een volledig zelfbestuur nog niet werd verleend, dan mag dit op rekening worden gesteld van diegenen, welke dergelijke rede voeringen houden als (die van Wetterlé." De rede waarmede de rijkskanselier von Bethmaum ILollwcg in het debat is tusschen beide gekomen, heeft een be toeken is die Iki- v*ï het speciale onderwerp nog een eind- weegs uitgaat, «laar de rijkskanselier ook andere politieke vraagstukken van meer al gemeen©!» aard heeft aangeroerd. Wat de Elzas-Lotiharingsche grondwet aangaat, staat die rijkskanselier op het standpunt, «lal bet rijkstand zijne zelfstandigheid hebben moet. llij verklaarde zelfs mot te waardeeron open hartigheid, dat het zijns inziens een fout ge weest is h« t rijkstand zóó tang op de toe kenning zijner zelfstandigheid te laten wach ten. Ai.d -rzij cis verzekerde de rijkskanselier, dat de rijksregeering niet in staat was aan all'e wtenschen der Elzassers tegemoet te ko men, ofschoon hij het begrijpelijk verklaarde, dat het rijkstand ook een stom in den bonds raad verlangde, welke men echter niet er aan kan toestaan, daar de rijksregeering genoopt is rekening tc houden m.t de fei telijk? machtsverhoudingen in den bondsraad en met de historische ontwikkeling. Bij alle tegen octkoming aan de wensehon der Elzas- Lotiharingicrs, liet de rijkskanteolier er echter geen twijfel over bestaan, of de regeering zou tegen «le jegens Duitschland vijandig ge zinde stoomingen inet alle energie optreden. In aansluiting aan de Elzas-« taalkunde meer tot de algemoene politiek komende, dieed de kanselier cetrige behartigenswaar dige opmerkingen hooren over liet Duitsche parlieularisme. In tegenstelling met die Prui sische conservatieven, die van liet Duiitsche rijk een groot Pruisen willen maken, verte genwoordigt de rijkskanselier die mooning, dat het particularisme gerechtvaardigd is voor zoover het streeft naar het behoud van hot eigenaardige der bijzondere Duitsche rassen. Von Bethmann Hol 1 weg sprak het goede woord: „Het rijk moei «le verschillen de stammen vereenigon, maar niet onder werpen." Van bijzondere bel eekenis is dat ge deelte der rede van den rijkskanselier, dat verhand hield met het kiesrecht. Van liberale zijde was namelijk veelvuldig gewezen op het contrast, hetwelk daarin bestaat, dat de rijkskanselier, die aam Elzas-Lotha ringen een betrekkelijk ruim kiesrecht vcrieencn wil, als Pruisisch mindster-president het verlangen van het niet-conservatieve diecl der Pruisi sche bevolking naar eon minder beperkt kiesrecht weigert in te willigen. De kanse lier poogde Zaterdag aan te toonen, dat hier geen contrast bestaat. Het kiesrecht moest namelijk in elk land weer een anderen vorm aannemen, naarmate de omstandigheden wa ren. (Dc toestanden in Pruisen en Elzas-Lo- ♦haringen zijn echter volstrekt niet zoo uiteen loopend als de rijkskanselier meent en von Belhmawn IIo 11 weg zal toch moeilijk kunnen beweren, dat de Pruisische bevolking nog niet dien graad van ontwikkeling bereikt heeft, welke* de Elzas-Loliharingsche de be voegdheid geeft tot <le uitoefening van een uitgebreid stemrecht). Von Bethmann IIoll- weg verklaarde verder, dat de positie van Pruisen als leidende maohl in het Duitseh© rijk onmogelijk maakt het Pruisische kiesrecht democratisch iin te richten, omdat de invloed dien de massa op hot Pruisische parkffnent, de Pruisische regeering én daar mede op «le Duitsche rijksregeering zou ver krijgen, op ontwrichting van het rijk moest ui Ho open. Naar aanleiding hiervan merkt de Berlijn - sche correspondent der Neue Freic Presse op: „Wannneer de rijkskanselier dc afhanke lijkheid der rijksregeering van het Pruisi sche parlement aantoont, dan bewijst hij daarmede alleen hoe gerechtvaardigd het is een hervorming van het Pruisische kiesrecht tc verlangen op dezen grond, dat het domi neered «Ier reactionnaire Pruisische conser vatieven in den Pruisischen landdag even eens de Duitsche rijkspolitiek dwingt een rcactiounairen weg in te slaan." Duitechland. Bij «Ie herdenking van den verjaardag van Keizer Wilhelm dom dc Duitsche kolonie te St. Petersburg heeft de Duitsche gezant graaf Pourtalès een toast op Czaar Nikolaas uit gebracht, daarbij ccnige woorden wijdende aan dc jongste monarchen-ontmoeting te Potsdam. „In Duitschland zoowel als in Rus land', zeide de gezant, „kwam de blijde vol doening over het hoogst bevredigende resul taat der tusschen beide monarchen en hunne raadslieden gevoerde vertrouwelijke gedach- tcnwisselingcn bij het groote nieercndecl der bevolking tot uiting op cc» wijze, die geen twijfel laat of een goede verstandhouding van nabuurschap beantwoordt aan de wenschen van beide volken. Wanneer de betrekkingen tusschen twee landen op zulke grondslagen berusten, rechtvaardigen ze dc hoop dat zc duur/aam zullen zijn. Xe zijn te vast gewor teld dan dat pogingen om ze tc verstoren, uitzicht op succes zouden kunnen hebben. Moge de erkentenis dat deze vriendschap aan hel welzijn van beide lauden beantwoordt en den vrede onder de volkeren bevordert, in steeds ruinvtr kring doordringen; moge zc ook diegenen bekeeren, welke zich in dit opzicht nog niet willen laten overtuigen. Aan onze heide doorluchtc heerschers komt ech ter onverwclkbare dank toe voor hunne aanhoudende bemoeiingen om de vertrou wensvolle verstandhouding tusschen beide rijken le onderhouden en legen stoornis be schermen". Ook de rede, welke de Duitsche gezant bij den Pauselijkcn Stoel dr. von MüHlbcrg aan een feestmaal te Rome heeft gehouden, is niet van een politiek tintje vrij. Deze wees op <lc crisis van het afgeloopen jaar, tijdens welke de godsdienstvrede in Duitschland, zoowel als dc betrekkingen zijner regeering met het Yatieaan bedreigd schenen. Men ver keert in Rome in cene dwaling, wanneer men er beweert dat de katholieke godsdienst in Duitschland vervolgd wordt, zoo zeide dr. von Mühlberg. De toespraak welke de Kei zer in het klooster tc Beuron heeft gehou den, bevatte een zoo duidelijke erkenning van de waarde van het geloof voor het Duitsche volk, dat daarover bij iederen patriot de scheidende punten in beide godsdiensten ver dwenen en slechts dc elementen overbleven, welke dc beide christelijke confessies moeten vereenigen tot den gcmeenschappelijken ar beid voor hel vaderland en tot bescherming van de belangen der beschaving". Ken pleister op de Borromaeus-encyclick! De Berlijnsche politic-president von Jagow heeft ter gelegenheid van den verjaardag des Keizers een toespraak tot de politiebe ambten gehouden, waarin hij o. a. hel vol gende zeide: „Bebel heeft te Maagdenburg verklaard, dat de Pruisische staat „«enig in de wereld" is; wanneer wij dezen staat een maal in onze hand hebben, dan hebben wij alles" Nu, in het afweren epner sociaal-de mocratische gezagsheerschappij, waarmede met zoo groote openhartigheid wordt ge dreigd, heeft het politic-presidium dc eer in dc eerste rijen te staan, vooraan ons dapper politiekorps. En ik maak van deze gelegen heid gebruik om tegenover de ontelbare aan vallen, ontsproten uil verbeelding en sugges tie, ook te dezer plaatse op grond van een in grijpend onderzoek het uit te spreken: liet eereschild der politie is onbesmet. Ze heeft een onberispelijke tucht aan den dag gelegd. Veel vijanden, veel eer. Ons echter, het poü- tiebestuur van Berlijn, is dc speciale taak toe vertrouwd van onmiddellijke» beschermer van de allerhoogste persoonlijkheid des Kei zers. Moge dit ccn aansporing lot trouwe plichtsvervulling zijn". Wat zullen bij deze toespraak de agenten, die den ouden arbeider Hermann met sabel houwen hebben doodgeranseld, zich gevleid gevoeld hebben 1 Frankrijk Aan een feestmaal van de Russische Ka mer van Koophandel te Parijs onder voor zitterschap van den nieuwen Russischen ge zant Jswolski en waarbij dc ministers Pi- chon en Jean Dupuy tegenwoordig waren, verklaarde Iswoteki dat hij bij de aanvaar ding van zijn ambt, zich tot taak gesteld had, al zijn krachten te wijden ,aan de handha ving en bevestiging der zoo nauwe banden, die Frankrijk en Rusland vereenigen, llij wenschto den leden der Kamer geluk, dat zij krachtig bijdroegen tot do hartelijke verhou ding tusschen de beide bevriende en verbon den landen en tot hot bereiken van hel vre- desdoel, waarheen alle regeeringen van Eu ropa .stroven. Is wolski dronk vervolgens op Frankrijk en presklent Fallières. Daarop nam minister Pichon hot woord, hij zeide zich te verheugen, dat hij zich kon aansluiten bij eon verklaring, uitgaande van ccn man die als minister van Buitenlandsobe Zaken dc diplomatieke quacsties op do vriendschappelijkstc wijze met hem behan deld had. Frankrijk zou, nu het het voorrecht bezat, dezen man als gezant in zijn midden te zien, die quaestics ook in liet vervolg in dcnzelf- den geest behandelen. Pichon dronk op den Czaar, den bondgenoot en vriend van Frank rijk. Bciide dronken werden met levendigen bijval begroet. Engeland. Londen, 3U Jan. Aan een feestmaal, aangericht door don Britschen internationa len bond van journalisten, drong Samuel, do postmeester-generaal, er op aan, dat de jour nalisten de goe«le verstandhouding tusschen Engeland en Duitschland zouden bevorderen. Hij voegde daaraan toe dat er weinig kwes ties zijn die der tegenwoordige regeering nader aan het hart liggen dan dc voortdu rende en «luidclijke verbetering van de En- gelsch-Duilscho betrokkingen. 1 tallS. R o m o, 3 0 J a tl. Dc Senaat behandeld© de interpellatie over dc aanslagen op dc vrij heid van het spoorwegverkeer en over de maatacgelen, om herhaling daarvan tc voor komen. Mii'isler-prcsident Luzzatfi zeide, dat d© regccring alle «noodige maatregelen genomen had, om deze aanslagen krachtig le onder drukken. Zij zal tor wille van dc veiligheid en de waardigheid van den staat onn-rbid- nelijk zijn, waar het gelét de wet tc? doen eerbiedigen en de openbare diensten, waar mede de macht <ni dc economische en mili taire verdediging van liet vaderland zoo nauw verband houden, tc beschermen. (Al gemeen e bijval). De minister van openbare werken zeide, dat dc regeering gereed as* om alle gebeur lijkheden hol hoofd te bieden. Er kan niet worden geduld, dat ongestraft ©en aanslag op dc publieke diensten wordt gepleegd. D* minister weet, dat als het gaat om de ver- j dediging van nationale levensbelangen, d< regeering kan rekenen op den zeer krachti gen steun van hel parlement «mi van heu i j tand. Luzzatti, weder het woord nemende, zei<W| nog dat de regeering sinids lang is voorbc-V rei l op dc mogelijkheid van een spoorweg- j stoking. maar «lat verhindert niet, dat zij! het parlement de maatregelen aanbeveelt, die' zij billijk en noodig acht, en die niet zijn in- j gegeven d'oor vrees, maar door «de neiging' i tot het in acht nemen van billijkheid op', |3 .sociaal gebied. R o m e, 3 0 Ja «i. D© o nd cisla a Lssc or et a r i s van buitenlajvdsch© zaken, Di Scalcu, ant-j 1 woordendc op een vraag omtrent de onjuiste geruchten over de sanitaire maatregelen, i welke in do buitenlandse he pers zijn ver- j jl spreid, zeide, dat ide rogeeriug wot iu ge-4 breke was gebleven om «leze geruchten te doen tegenspreken, terwijl zij tevens de noo dige maatregelen had genomen om een her haling daarvan tc voorkomen, wanneer straks het vijftigjarig feest van dc eenheid van Italic wordt gevierd. Oosten rijk-Hongarije. Boedapest, 30 J a n. In de commissie voor buitei»laudsohc zaken van dc Oosteai- rijksche delegatie zette dc an int ster van bui- teirlanktsche zaken, graaf Achrcmtbal uiteen, dat er geen kwestie aaanhangig is, diie gevaar oplevert voor den Europeeschen vrede. Alle groote mogendheden beijveren zich om «le betrekkingen tod elkaar steeds vertrouwelij ker te doen worden, zooals San GiuÜaiio, de Ilaliaanscbe minister van buitcnlauidschc za ken, hoe Ut aangetoond. Hot doel van hel Drievoudig Verbond is handhaving van den «vrctde, van den territo- r-iafon status quo in hol algemeeai, en van «dc integriteit dei Bahum-Statcn. De DuAlschc Rijkskanselier Bcthmauu 1 Iollweg legde dc beHekkingen met Engeland en Rusland uil op cene wijze, die de vricjudcu van vcï- Iwtcriug der inlcmationale vorhoudiageai met voldoe-ning moet vervulden en hij sprak over dc geneigdheid vau Duitscliland out zich mot Engeland te verstaan, ten eintde openhartig cn vertrouwensvol mót elkaar van gedachten I tc wisselen. Wat dc samenkomst te Podsdaut betreft, kon t 1 dc Rijkskanselier een toenadering tusschen Duitschland en Rusland conSUtiecrcn, zonder da' die evenwel een verandering brezigt in de algemecne richting van hun politiek. Dc toe- j J nadering berust op algemecne beginselen, o.a. op de handhaving van den status quo in hel Oosten en de overeenkomst inzake Poraië. Aehremlhal verklaa«rde, dat de Rijkskanse lier hein had ingelicht over deze iKsprekdn- gcu, en -at hij imd voldoening van die medc- 'leeLiuig kennis had genomen. De minister oegtle daaraan toe, dat '4 in diet belang der f monarchic is een autonome, vreedzame ont wikkeling van Turkije, en de onafhankelijk heid der andere Balkan-Stalen tc begunsti gen, en hun levens steun te vcrlecncn. llij hoopt, dat de betrekkingen met Rusland, die op hot oogenblik goed zijui, ook iu de toe komt bevredigend zullen blijven. In de goede betrekkingen tol Frankrijk en Engeland kwam geen enkele verandering. De minisder sprak zijn instemming uit met de nieouing, door don Franschcu minister Pi chon geuit, dal er geen tegenstrij'diige bclan- gon besdaan tusschen Oostenrijk'-Hongar^t: ea Frankrijk, hoewel zc tot vcrachWlende allian ties behooren. door BARONESSE ORCZY. ZEVENT1 EN DE IIOOFDSTUK. De geheimzinnige leuze. De d«ag was ver gevorderd toen Margueri te ontwaakte, door ©en lange rust opge- frischt en versterkt. In antwoord op liaar vragen, bracht Louise de tijding mede dat de stalknecht met Sultan thuis was gekomen en Sir Percy in Londen bad achtergelaten. De slalkuecht was van meening dat zijn meester aan boord zo-u gaaai van zijn jacht, dat bij London Bridge voor anker lag. Sir Percy had tot zoo ver gereden, alstoen den schipper van de Day Dream ontmoet en den stalknecht teruggezonden naar Rich mond, met Sultan en het leege zadel. Deze tijding bracht Marguerite meer dan ooit in verwarring. Waar kon Sir Percy nu juist met de Day Dream heengaan? Ter zake van Armand had hij gezegd. Welnu, Sir Percy had overal vermogende vrienden. Wellicht heg»! hij zich naar Greenwich, of. Een tangen vrij©» dag had Marguerite voor den boeg. Zij was lx-t bezoek wachtend van haar ou«le schoolkameraad, de kleine Su zanne de Tournay. Marguerite verbeidde haar met ongeduld; zij haakte ©aar een praatje over de» ouden schooltijd; zij voelde dat ze aan liet gezel schap van Suzanne de voorkeur geven zou boven eenig ander, en samen zouden ze dwalen door het schoone oude park. Maar Suzanue was nog niet gekomen, en Marguerite maakte, na zich gekleed te heb ben, toebereidselen om naar boneden te gaan. Ze kwam in het portaal, buiten haar ©igen recks van appartementen, en stond een oogenblik stil, boven bij de fraaie eiken houten trap, die naar dc benedenverdieping leidde. Aan haar linkerhand bevonden zich dc vertrekken van haren echtgenoot, die zij nimmer betrad. Deze bestonden uit een slaap-, kleed- en ontvangkamer en aan het uiteinde van de gang uit een klein studeervertrek dat, als Sir Percy er geen gebruik van maakte, steeds gesloten bleef. Zijn ei gem vertrouwde lakei Frank had alleen de zorg over dit vertrek. Niemand mocht daar ooit binnen gaan. Lady Blakeney had er nooit aan ge dacht, en de andere bedienden hadden na tuurlijk dit streng verbod niet durven over treden. Marguerite had dikwerf gekscherend ver klaard, dat ze strikt de hand eraan hield er voor te zorgen dat geen nieuwsgierige oogen in dit heiligdom zouden gluren, uit vreeze van ontdekking, hoe weinig binnen de vier mure ervan aan „studie" werd ge daan: een gemakkelijke armstoel voor Sir Percy's zoele sluimeruurtjes was wel het voornaamste meubel dat in het oog viel. Marguerite dacht aan dit alles toen, zc haar blikken in dc gang liet rondgaan. Frank was klaarblijkelijk bezig met de kamers van zijn meester, want dc meeste deuren ston den open, die van liet studeervertrek ai med©. Een plotselinge, brandende, kinderachtige nieuwsgierigheid, maakte zich van haar meester om een kijkje te nemen in Sir Percy's heiligdom. Het verbod gokt natuur lijk héér niet en Frank zou zich tegen over haar ook niet durven verzetten. Toch hoop te zc (lat de knecht in eon eter andere ka mers mocht bezig zijn, opdat ze van diV-kijkje even in het geheim mocht genieten. Zachtjes, op de teenen, liep ze door de gang, en als de vrouw van Blauwbaard, bleef zc een oogenblik op den drempel staan, zonderling te moede en besluiteloos. De deur stond op een kier, zoodat zc van binnen niels zien kon. Ze opende haar geen geluid vernam ze. Frank was er (lus niet, en stout slapte zc naar binnen. De streng© eenvoud van alles om haar heen greep haar terstond aan(te donkere en zware gordijnen, liet maissteve eiken ameublement, dc kaart van Frankrijk aan den muur deden haar volstrekt niet denken aaci den lijzigen man, die zioh alteen in frivol© gezelschappen ophield, bij dc wedren nen zich amuseerde en a«ls een dandy zijn rol speelde. Met het front naar hel raam, in het mid den van het vertrek, stond een zware schrijf tafel. die er uitzag alsof z© jaren dienst had gedaan. Aan den muur links hing ten voe ten uit, in breede vergulde lijst, het fraai geschilderd portret eenier vrouw. liet was Percy's moeder. Marguerite bestudeerde die beeltenis, want zij boezemde haar belang in daarna keerde zij zich om en wijdde haar aandacht aan hel massieve schrijfbureau. Het was be dekt met een massa papieren, allen keurig saamgebonden, met den inhoud aan de keerzijde genoteerd ze zagen er uil als rekeningen cn kwitanties, in volmaakte orde gerangschikt. Het had Marguerite's aan dacht le voren nooit getrokken noch had ze het de moeite waard geacht er naar te informeeren hoc Sir Percy, van wi©n d© heclc wereld dacht dat hij geen hersenen had, het groot fortuin administreerde, dat zijn vader hem had nagelaten. Sedert zij diit net, ordelijk vertrek was binnengetreden, was ze aan zoo velerlei ver rassingen ten prooi, dat dit duidelijk be wijs van haar echt-genoots administratieve bekwaamheden haar niet meer dan oen vluchtige bewondering afdwong. Maar het versterkte nu ook haar thans vastgeworteldc meening dat hij met zijn beuzelige en dwaze praat ndet alleen een miasker had voorgedaan, maai met bepaalden toeleg een bestudeerde rol speelde. Ze staarde, alsof z© voor een schrikwek kend raadsel stond, met ontsteltenis voor zich heen, ©n een niet onder woorden te brengen vrees, in tegenwoordigheid van een vreemdsoortig geheten, maakte zich van lieverlede van haar meester. Een rilliuvg doorhuiverde haar in dit ijzig en duister vertrek. Behalve het fraai© portret hingen geen schilderijen aan den wand, alleen een paar kaarten van een gedeelte van Franvk- rijk, de eene van de Noordkust, d© andere van de omstreken van Parijs. Wat had Sir Percy daarmee uH te starvn? vroeg zij zich- z©lve af. Ze gevoeld© hoofdpijn, ze keerde zich af van dit zonderling Blauwbaards vertrek, dat haar ©en onoplosbaar raadsed toesdheen. Ze hoopte ma-ar dat Frank er haar niet mocht aantreffen, cn mot ccn laatoten blik wendde zij zich naar de deur. Bij die be weging sttet haar voet op het karpet tegen een klein voorwerp, dat blijkbaar op de schrijftafel had gelegen m LI tans door (te- kamer rolde. Zij bukte zich om j?:.( was een massieve gouden ring met oen plat schild. Marguerite liet di©a draaien door haar vingems en bestudeerde het devies, dat op het schild was gegraveerd, liet stelde voor een kleine stervormige bloem, iai den vorm (toen zo tweemaal reeds had gezien eens in de opera, daarna op Lord Grcn- vilie's bal. ACHTTIENDE HOOFDSTUK De R o o d e Pimpernel. Op welk uogenblik eindelijk de vreemd- soortigc twijfel bij haar was opgekomen, hiervan kon Marguerite zich later geen re kenschap geven- Met den ring, stevig tus- sahen haar vingers gekneld, was ze het stu deervertrek uitgesneld, d© trappen af naar het park, waar ze alleen zijnd,, met dc bloe men, dc rivier ©11 de vogels, het kleinood op haar gemak kon beschouwen en liet de vies ervan, zoo mogelijk, ontraadsel©». Och! Maar h« t was toch eigenlijk belache lijk! Zc was bepaald onder den kivloiod (•ener hallucinatie cn zag iets geheimzinnigs in de moest aUedaagsche toevalligheden! Had niet iedereen in d©n laatst©» tijd de leus bij zich gedragen van die geheimzinnige Uoodc Pimpernel? Droeg ze dlc zelf niet bij zich, geborduurd op haar kanten zakdoeken? Wat vreemds lag erin, dat Sir Percy dit devies op een zegelring had laten gravoeren... o» welk verhand kon ©r dan nog bestaan tusschon haar modejonker van een echtgenoot met zijn keurige kleeding, zijn „wat kan het me schelen" doen cn laten, en den altes tröt- seerenden samenzweerder, die Franschc slachtoffers uit de klauwen bevrijdde van bloeddorstige tijgers d r revohitic? Xiurdl vr.nuilyd

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1