0"e Jaargang;.
Maandag 13 Februari 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE ROODE PIMPERNEL.
M°. 261.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoortf 1 .OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afionderlijko nummers- <>.05.
Dezo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertontiënmedodeelingen enz.gelieve men YÓÓr 11 uur
's morgens bij do Uitgevers in te zendon.
Uitgevers: VALKHOFF 6> C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 60.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f O.flO.
Elke regel moer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 85 cenla by vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handol on bodryf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
De grondwet
voor Elzas-Lottaaringen.
Du -bciiandeling van het ontwerp ©ener
grondwet voor Klzas-Lolharingen in de spe
ciale commissie uit den Duilschen Rijksdag,
heeft lol een onverwacht resultaat geleid.
Met groote meerderheid, namelijk met 17
tegen 7 stemmen werd besloten het Rijksland
tot een zelfstandigen bondsstaat te verheffen,
waarna met nog groolere meerderheid 21)
tegen 4 het aantal stemmen dat Elzas-
Lotharingcn in den Duitschen bondsraad
hebben zou, op drie werd vastgesteld.
Het verlangen om met de andere Duitsche
staten gelijk te worden gesteld, was In Elzas-
Lotharingen algemeen en het is een bewijs
voor het gestadig toenemende besef te be-
hooren bij het Duitsche rijk, waarmede de
beide provinciën thans veertig jaren ver-
eenigd zijn. Aan Elzas-Lotharingen is als
erfdeel uit voorbijgegane tijden een sterk
particularistische trek eigen gebleven, welke
Ie voeden vorst Bismarck steeds ten al
len tijde krachtig heeft aanbevolen, wijl
hij daarin een kracht zag om het Fran-
srhe element legen te werken. Dc Elzas-
Lotharingers willen hunne individualiteit
binnen Duitschland's grenzen handhaven,
doch ze willen eveneens dezelfde positie in
nemen als de andere Duitsche stalen. Vandaar
ook de wcnschcn der verschillende partijen,
dat een voor zijn leven benoemde stadhouder
of een landsvorst aan het hoofd der provin
ciën zal worden gesteld of dat deze gelijk
de sociaal-democraten voorstaan een repu
bliek binnen het rijk zullen vormen. Een re
publiek. daar hebben de bondsvorsten na
tuurlijk geen zin in, een voor het leven be
noemde stadhouder zou te onafhankelijk wor
den en de benoeming van een vorst is een tc
delicate aangelegenheid en zou licht tol een
misgreep aanleiding kunnen geven. Daar de
regeering den tijd voor een definitieve oplos
sing der Elzas-Lolharingsche kwestie nog
niet gekomen acht, blijft voorshands dc Kei
zer de landssoeverein. Kreeg nu Elzas-Lotha
ringen vertegenwoordiging in den honds-
raad, dan zouden dc door den nieuwen
bondsstaat uitgebrachte stemmen vanzelf aan
den Keizer van Duitscliland en koning van
Pruisen toevallen, waardoor de andere bonds
staten zich benadeeld zouden voelen. Deze
ijverzucht op eene versterking van den Prui-
sisehen invloed in den bondsraad geldt als
hel hoofdargument tegen de vervulling van
hel verlangen der Elzas-Lotharingers.
Ten einde met de regeering niet in tegen
spraak te komen, nam aanvankelijk ook hel
centrum eene afwijzende houding jegens
bovenvermelde eischen aan. liet werd daar
over echter in Elzas-Lotharingen zoo heftig
aangevallen, dat het vreesde zijn aanhang al
daar te verliezen. Een in Colmar gehouden
vergadering dreigde met afvalligheid van
het kiezerscorps, wanneer het centrum er
niet voor zorgde, dat vertegenwoordiging in
den bondsraad, invloed van den landdag op
toekomstige grondwetswijzigingen en een
veranderde samenstelling der ia-het ontwerp-
grondwet voorgestelde Eerste Kamer wer
den toegestaan. Ook in den Elzas-Lotharing-
schen „Landcsausschusz" is ondubbelzinnig
gebleken, dat men daar volkomen zelfbestuur
van het land verlangt. Dit alles heeft op het
centrum grooten indruk gemaakt en wat de
leden der andere partijen, in de rijksdag-com
missie aangaat, de meesten hunner hadden
zulk een stimulans niet eens noodig om zich
voor de erkenning van het rijksland als
bondsstaat uit te spreken. In den Rijksdag
is erkend dal het door de regeering inge
diende ontwerp eener grondwet, wal dc ove
rige punten betreft, vergeleken met den be-
slaandcn toestand, een vooruitgang beteekent,
daar het voor de Tweede Kamer hel alge
meen kiesrecht, ofschoon met meervoudig
ouderdomskiesrecht, voorstelt en daarmede
een volksvertegenwoordiging schept, die van
den huidigen „landcsausschusz" aaumerkelijk
verschilt. Nadat de in den aanvang genoemde
besluiten der rijksdagcommissie waren geval
len, was de verwachting algemeen dat
de regeering daarop maar één antwoord
zou hebben, namelijk, dat wanneer liet
bij deze besluiten bleef, dc grondwet
in het geheel niet tol uitvoering zou
komen, dus ook niet de vooruitgang,
welke in het ontwerp alleen reeds belichaam 1
wordt. Inlusschen mag deze voorspelling wel
ecnigszins voorbarig genoemd worden. „Zoo
snel en radicaal pleegt men over dergelijke
gewichtige wetgevende maatregelen niet te
beslissenzegt de Berlijnsche correspondent
der Frankfurter Zeitung. Voor alles zijn de
beide voornaamste vragen, eenerzijds deze:
of en in hoeverre de verbonden regeeringen,
anderzijds: of en in hoever de rijksdagmeer
derheid concessies zal doen, nog ten eenen-
malc onbeslist.
De officieusc Norddcutschc Allgemeine
waarschuwt in haar wekelijkschen „Rück-
blick" alvast tegen de tactiek van „alles of
niets", welke „niet tot bereiking van het doel
zal leiden".
Duitschland.
B e r 1 ij n, 11 F e b r. De Keizer lijdt al
gedurende drie dagen a-an influenza, waar
aan koorts gepaard gaat. De afgeloopen
nacht was goed. De lichaamstemperatuur is
niet meer gestegen. Eer de verschijnselen
van katarrh geheel genezen zijn, zullen er
echter nog verscheidene dagen heengaan.
B c r 1 ij n 12 Feb r. De toestand des Kei
zers is ook heden bevredigend. Z. M. verliet
het bed, maar moet zich toch nog eenige
dagen lang ontzien, zoodat hel op Woensdag
15 Februari bepaalde kleine hofbal niet zal
plaats vinden.
B e r l ij n, 11 Feb r. Rij de 'odichting
van de conservatieve interpellatie betreffen
de middelen om te voorkomen, dat de Duit
sche geldmarkt met buitenlandsche waar
depapieren wordt overstroomd en dat het
Duilsch kapitaal overmatig naar et bui
tenland vloeit, wees graaf Kanitz het ver
wijt van de hand, alsof toelating van buiten-
landsche effecten op de Duitsche geldmarkt
moest worden verhinderd. Met groote licht
zinnigheid werden dikwijls minderwaardige
buiten la ndsche effecten in Duitschland opge
nomen, slechts omdat d© betreffende kapita
listen c*r liooge winst uit wilden slaan.
Kanitz stelde voor de oprichting van ©en
centraal bureau van uitgifte in het bijzonder
voor buijlenkmdsohe waardepapieren voor
alle Duitsche beurzen.
Toelating van buitenlandsche papieren van
waarde moest eerst geoorloofd zijn na'volle
dekking vam de ibinmenlamdsohc kapitaal
markt. Verder moesken internationale uil
giften altijd slechts dc middelen verschaffen
tot bereiking van nationale doeleinden. Bij
de keuze dezer papieren moest met groot©
zorgvuldigheid worden tc werk gegaan en
deze moestem slechts worden toegelaten,
waarneer zij ook hij de biaincnliandsehe beur
zen werden genoteerd.
Minister Delbrüok antwoordde, dal er geen
middelen bestaan, om de financieel© wereld
te beletten, haar gold in buitenlandsche pa-
pi cron to heileggen. Wel was de re goer in g
echter in staat den invoer van buitenlamd-
sohc waardepapieren te bemoeilijken. De be
legging vam Duitsch kapitaal in builcniand
sche papieren is onder normal© omstandig
heden de natuurlijke weg en dikwijls uit een
palitiek oogpunt noodzakelijk en doelmatig;
het bezit van buitenlandsche papieren is van
groote be teekenis orfi zich voor den oorlog
voor t© bereiden en ook Voor de export-
industrie.
Ongeweneoht is de belegging in buitenland
se!)© papieren, wanneer de belangen van de
industrie van het rijk erdoor worden ge
schaad. Tegenwoordig is voorzichtigheid ten
opzichte van buatcntkundsche papieren aan t©
bevelen.
Dc Pruisische minister van handel hoeft
herhaaldelijk in dezen geest ingegrepen,
waaruit blijkt, dat de ambtelijke lichamen
van hun bevoegdheid gebruik maakten, wan
neer de algcmecnc toestand hot eischic.
De spreker besloot met de hoop u!t lo
spreken, dait de besprekingen van heden de
aandacht der financie-ele wereld erop zou
vestigen, dc Duitsche bespaarde gelden zoo
tc behe©ren, dat het nationale economische
standpunt zou worden in acht genomen.
In den loop van het debat waarschuwden
eenige sprekers voor overmatige uitgifte van
buitenlandsche. "ooral twijfelachtige Ameri-
kaanschc papieren. De groote banken behoor
den bij de plaatsing van buiteniaudischc pa
pieren niet te baatzuchtig te handelen, en
<1© Duitsche bespaard© gelden weder het
vaderftand ten goede doen komen. Herhaal
delijk werd verlangd het instellen van een
officieel bureau tot bescherming van d© na
tionale hefaingen. De conservatieve spreker
verlangde opheffing van bclastingbegunsti-
ging van bu'i'lculamdschc papieren.
Frankrijk.
Parijs, 11 Fe hr. Een Ifavasrberichl
meldt: In antwoord op Briand's verzoek om
zijn functie als onder-slaatssecrtaris van
Financiën weder te aanvaarden, heeft Lc-
fèvrc zijn ontslagaanvrage gehandhaafd.
Daar met Klotz geen overeenstemming is
kunnen verkregen worden, betreffende de
bevoegdheden van een onder-slaalssecrcla-
ris, zal niet weder in hel onder-staatssecre
tariaat worden voorzien.
De onderstaatssecretaris vam financiën,
Lcfèvrc, heeft, naar men weet, onlangs zijn
ontslag ingediend, teneinde als onafhanke
lijk politicus voor dc jury te Aix te kunnen
verschijnen, voor welke hij was opgeroepen
ingevolge een aanklacht wegens laster, die
door zijn politiekcn tegenstander Ribetti te
gen hem was ingediend. Het proces is. naar
wij gemeld hebben, geëindigd met een schit
terende vrijspraak van Lefèvre. Zijn ontslag
was niet officieel hekend gemaakt en hij had
bij zijn terugkeer in Parijs zijne betrekking
dus wederom zonder meer kunnen innemen.
Lefèvre heeft evenwel zijn ambt niet meer
aanvaard, doch heeft zich naar minister
president Briand begeven en deze uiteenge
zet, dat hem naast den minister van finan
ciën Klotz niets meer tc doen overbleef,
waarom hij zijn ontslag indiende. Hierbij
valt op tc merken, dat Lcfèvrc bij de jongste
wijzigingen in hel kabinet door Briand daarin
werd opgenomen, omdat hij een vriend van
dezen laatst© was. Lefèvre was vele jaren
redacteur van de „Petite Rèpublique". Hij
bezit een onafhankelijk, maar levens bruslt
karakter en is gedurende zijn kortstondige
werkzaamheid als lid van het ministerie
herhaaldelijk ij) botsing gekomen met den
minister van financiën, bij wicn hij was in
gedeeld. Eenmaal heeft hij ook de onhandig
heid begaan on) in den Senaat, waar hij na
mens de regeering een voorstel moest ver
dedigen, niet op te komen voor het stand
punt des ministers, maar voor zijne eigene
opvatting. Onder deze omstandigheden was
aan de vertrouwelijke samenwerking tus-
schen Klotz en Lefèvre natuurlijk niet te
denkeu.
Engeland.
In de „City Liberal Club" heeft Mac Kin-
non Wood, dc onderstaatssecretaris van bui-
tcnlandscb© zaken, een redevoering gehou
den, waarin hij de opinie der regeering over
de Londensche verklaring inzake zeeoorlogs-
recht uiteenzette, klaarblijkelijk om een
einde ie maken aan de valsche geruchten,
volgens weke de regeering een wijziging zou
gebracht hebben in hare inzichten omtrent
het groote belang van datgene, wat Engeland
0;> de internationale zeerechtconferentie voor
zich heeft weten tc verkrijgen. Mac Kinnon
Wood wees er met nadruk op, dat juist ten
opzichte der kwestie van den aanvoer van
voedingsmiddelen voor Engeland tijdens een
oorlog, wélke door dc tegenstanders als het
voornaamste argument tegen de verklaring
werd uitgespeeld, een aanmerkelijke verbe
tering voor Engeland was verkregen, want
de mogelijkheid, welke de oorlogvoerende
mogendheden vroeger hadden, nl. om voe
dingsmiddelen ten allen tijde als contrabande
te behandelen, blijft niet meer bestaan voor
't geval de bepalingen der Londensche ver
klaring toepasselijk worden.
Dc op het oogenblik in de gelederen der
conservatieven bestaande besluiteloosheid
en stelselloosheid wordt weer eens door een
nieuw voorbeeld geïllustreerd. De Times kon
digde dezer dagen aan dat de conserva
tieve leiders van meening zijn dat het oogen
blik niet geschikt is om een wetsontwerp in
tc dienen dat de voorstellen der conservatie
ven tot hervorming van het Iloogerhuis in
houdt. Daarmede zouden dus alle hervor-
mings-rcsoluties van Lord Lansdowne en
Lord Rosebery tot oud roest zijn geworden.
Alles wat dus sinds een jaar in de Tory-pers
werd gepredikt over een grondige en demo
cratische hervorming van het Iloogerhuis,
zou dus in een enkel oogenblik ineenstorten.
En te merkwaardiger zou dit zijn wijl in het
begin der vorige week de meeste conserva
tieve bladen vol waren van de hervorming.
De andere conservatieve bladen zijn dan ook
niet geneigd de juistheid van het bericht van
dc Times aan te nemen. De Daily Express
zou het afstand doen van de conservatieve
hervormingsvoorstellen een dwaasheid en
een zelfmoord achten. Iedere poging daartoe
zou nadeelig zijn voor de conservatieven.
Deze partij heeft zich immers tot de hervor
ming verplicht. Anders zal de veto-wet Iloo
gerhuis en conservatieven in al haar hard
heid treffen.
De Daily Telegraph zegt dat het bericht
van de Times alle gezag mist en dwaas is.
De unionistische leiders hebben volgens de
Telegraph hunne houding nog niet vastge
steld en zullen eerst de indiening van de
veto-wet in het Iloogerhuis afwachten.
Evenwel wordt in deze mededeeling der
Daily Telegraph, welke klaarblijkelijk de be
doeling heeft om de partijgenooten te kalmee-
ren, niet verklaard dat een energiek optre
den in het voornemen van Balfour ligt.
\\'el hoopt men de veto-bill der regee
ring in het Lagerhuis zoo fel tc kunnen
bekampen dat ze niet vóór Paschen bij het
Iloogerhuis zal kunnen worden ingediend.
Dit blijkt ook uit een rede welke Lord Cur-
zon, tot dusver een der krachtigste verdedi
gers van do hervorming van het Iloogerhuis
door de Lords zelf, te Londen in de conser
vatieve club heeft gehouden. Curzon bewees
in de allereerste plaats Balfour's leiding op
opvallend© wijze lof en proclameerde hein tot
den eenig denkbaren leider dor unionistische
partij. Aan de hervorming van liet Ilooger
huis in den zin der resoluties van Lord Rose
bery blijft Lord Curzon vasthouden. Den op
handen strijd zal echter, naar Curzon te ken
nen gaf, de oppositie door amendementen op
het voorstel der regeering zelf in beide hui
zen van het parlement voeren. En dan was
het nog geenszins zeker dat Asquith voor de
kroning met de veto-wet gereed zou komen.
Dc taktiek der conservatieven schijnt dus op
eene soort van obstructie uit te loopen.
Italië.
D© te Rome verschijnende ,,Vita", een blad
dat den roep heeft nu en dan door de
regecring geïnspireerd te zijn, schrijft naar
aanleiding van een bezoek, dat de Duitsche
Keizer aan de tentoonstelling te Rome zal
brengen, dat, naar men verzekert, de Paus
de vreemde vorsten heeft laten weten, dat
hij zulke bezoeken als beleediging van den
II. Stoel zou opvatten. De Vita verklaart niet
te weten of deze bewering juist is. Het blad
gelooft echter, dat nóch de Koning van Enge
land, nóch dc President der Fransche Repu
bliek voor een dergelijk bezoek toestemming
aan den Paus zouden vragen. Overigens
heeft de regeering, zoo min als de tentoon
stellingscommissie, staatshoofden uitgenoo-
digd, hetgeen natuurlijk niet wegneemt, dat
zij hel ongemeen aangenaam zuilen vinden,
wanneer deze het Italiaansehe volk een bi
zonder bewijs van hun vriendschap willen
geven.
De Kölnische Zeitung meldt uit Rome, dat
andere regeeringsgezinde blaucn zich op ge
lijke wijze over dc kwestie uiten,
Rome, 12 F e b r. Bij de beraadslagingen
in den Senaat over het ontwerp tot hervor
ming van dit lichaam werd een motie van
vertrouwen aangenomen waarin verklaard
wordt dal de Senaat onder zeker© voorwaar
den er in toestemt om het ontwerp ia over
weging te nemen.
Snanje.
Volgens El Liberal zal de val van he» libe
rale Spaansclie kabinet zich niet lang meer
l aten wachten. „De toestand van het mi
nisterie," zegt het blad, is t© vergelijken bij
dien van een gezclsohap, dal een dansjo
maakt op ©en zeer zwakke ijsvlakte. Er
wordt vroolijk doorgedanst, maar op een ge
geven oogenblik zakt het ijs in ©n de zoocveu
nog zoo opgewekte dansers spartelen in het
natte element.
Dc twee hoofdoorzaken van den aanstaan
den val van het ministerie zijn dc welwil
lende houding, die de regcering tegen dc
partij van I^rroux heeft aangenomen en de
dreigende spoorwegstaging.
Dc tegemoetkoming houding tegenover
dc Lerroux-partij, na al hetgeen aan deze
door de Catalaansche afgevaardigden, repu
blikeinen, conservatieven en zelfs de liberale
86 dook
BARONESSE ORCZY.
o—
Marguerite kon de nicuwaaaikomenden niet
ondersohöiiden, maar door een gaatje van
eeaii der gordijnen was een gedeelte van hel
benedenvertrek voor haar zichtbaar.
Zij vernam den sch'oorvoetemden gang van
Brogaaxl, die uiit de binnenkamer te voor
schijn kwam. De vreemdelingen gewaarwor
dend, bleef hij in het midden der gelagkamer
staan, zoodat Marguerite hem goed in het
oog kreeg, liij keek de bezoekers met nog
verachtelijker blik aan dan waarmee hij zijn
©trste gasten had aangezien, en mompelide
„Sacrré eSoutane!" vervlpricstentoog
Hot hart van Marguerite scheen eenskkips
stil te staan; haar groote, wijd gespalkte
oogen vestigden zich op een der nieuw aan-
gekotreneu, die mot haastigen tred op Rro-
fttrd afkwam. Ilij was gekleed in de pries
terlijke toga, met den breedgoran'den hoed
en gesp schoen en, zooals de meest:© katholiek
geestelijken. Maar tegenover den herbergier
slaande, liet hij even onder zijn mantel de
officieeie driekleurige sjerp zien, op het ge
zicht waarvan de laatdunkende houding van
Brogard plaats maakte voor nederige onder
do ndghoid.
Hot gezicht van dez-n Fransehen curé
(pastoor) de>ed het bloed in Marguerite's ade
ren stollen. Zijn gelaatstrekken kon zij welis
waar door het breedgerand© hoofddeksel niet
ondersclietiden, maar zij herkende de dunne,
beemige vingers, de eemgszJLns gebogen hou
ding, den gang van den man! Het was Chau-
velin
Hel schrikwekkende van den' Loosfamd was
voor haar een onverhoedscbe slag; de vrees
voor hetgeen stond i© gebeuren, deed haar
duizelen.
,;,Ecn bord soep en een glas wijn" beval
Ghauvelin op gebiedenden toon, ,,en scheer
je weg begrepen? Ik wensch hier alleen
'te zijn!"
Zwijgend, en zonder cenlig mopperen, ge
hoorzaamde Brogard ditmaal. Chauvelin
zotte zich aan de tafel, die door den langen
EngeJschman was aangerecht, en de herber
gier beijverde zich dienstvaardig met het
opdisschen van de soep en het uitsch©nken
van den wijn. D© man, die met Chauvelin was
bininn gekomen en dien Marguerite niet kon
zien, stond tc wachten bij dc deur.
Op een afdoend t©eken van Ohauvelin
haastte Brogard zich naar zijn binnenkamer
en dc agent der Republiek gaf alsnu een toe
ken aan den man die hem had vergezeld.
In dit individu herkende Marguerite ter
stond Desgas, Chau-velin's geheimschrijver,
dn» zij dikwerf te Parijs in vervlogen dagen
bad ontmoet. Hij liep het vertrek door en
luisterde eenige oogenblik kon aandachtig aan
de deur van hel binnenvertrek.
„Geen luistervinken?" vroeg Chauvelin
kortaf.
„Neen, burger."
Een oogenblik bekroop Marguorite de vrees,
dal Chauvelin zijn handlanger zou bevelen dc
omgeving na te gaan;... van wat er ston'd te
gelKuren, zoo inen haar mocht ontdekken,
durfde zij zich niet voor te stollen. Geluk
kig dat hij Desgas weer spoedig tol zich riep.
„De Engels©he schoener?" vroeg hij.
„Mem heeft hem bij zonsondergang uit hel
gezicht verloren, burger," antwoordde Des
gas, „maar hij zette toen koers ten westen,
naar Kaap Griz-Nez."
„Hal goed zool" mompelde Ohauvelin, „en
nu, wat weet je van kapitein Jubley? Wat
heeft d i e gezegd?"
„Hij heeft me verzekerd dat alle orders
die u hem de vorige week deedt toekomen,
strikt zijn uitgevoerd. Alle wogen die naar
hier uiitioopen, zijn nacht en dag daarna
door patrouilles verkend; het stranid en de.
riffen wonden streng bewaakt."
..Weel hij waar de hut is van dien „Vader
Blanchand"?"
„Neen, burger, niemand schijnt di© bij
dezen naam te kenner. Er zijn een massa
visscherswoiiingen langs de kust... maar..."
„Genoeg. Maar., wat betreft het zaakje van
dozen nacht?" viel GbauveMm hem ongedul
dig in de rede.
„De wegen en het strand worden als naar
gewoonte verkend, burger, cn kapitein Jutley
wacht verdere orders."
„Ga dan terstond tot hem. Zeg hetn dal
bij de verschillende patrouilles moet aanvul
len, en vooral die langs de kust, begrepen?"
Chauvelin sprak kortaf en ter zake, ieder
woord dat hij uitte, was ak een dolksteek in
Marguerite's hart.
„Dc manschappen," ging hij voort, „moe
ten het jjcherpst mogelijk acht slaan op
ioderen vreemdeling, die te voet, te paard
of per as opdaagt. Vooral dienen z© daarbij
in hel oog te honden een man vam rijzige ge
stalte, dien ik niet vender behoef te sign alee-
rem, want naar alle waarschijnlijkheid zal
hij wel vermomd zijn; zijn lengte evenwel
kan hij niet anders gemakkelijk verbergen
'dam door gebogen tc gaan. Heb je me be
grepen?"
„Volkomen, burger," anitwooddd© Desgas.
„Zoodra een der manschappen een vreem
deling bespeurt, moeten twee hunner hem
in het oog houden. De man diic den rijzoden
vreemdeling, nadat deze eenmaal is herkend,
uit hel oog verliest, zal zijn nalatigheid met
zijn leven boeten. Eén man maar moet re
gelrecht naar hier rijden en mij rapport uit
brengen. Is dit duidelijk?"
„Helder als glas, burger."
„Goed dan. Ga mi heen en zie dat je
Jutley terstond te spraken krijgt. Zorg er
voor dat de versterkingen van de patrouilles
onmiddellijk worden afgezonden, vraag dan
den kapitein een half dozijn meer manschap
pen «i breng die hieT mot je. Binnen tien
minuten kun je terug zijn. Ga
Desgas groette en ging naar d© deur.
Onderwijl Marguerite, van schrik verstijfd,
naar Chauvelin's instructies aan zijn onder
geschikte aandachtig luisterde, stond hot ge-
heele plan voor d© arrestatie van dc Rood©
Pimpernel liaar zonneklaar is al zijn schrik-
wekkoudheid voor den geest. Het lag in de
bedoeling van Ghauveün, de vluchtelingen,
di© du hun verborgen schuilhoek de komst
verbeidden van de Roode Pimpernel, in den
walachen waan te laten Tan ©en ophanden
bevrijding. Want dc stoutmoedige samen
zweerder moest omsingeld en op he©ter daad
worden betrapt in zijn hulp verlecnen van
koningsgezinder, die verraders waren van dc
•Republiek. Wanneer deze vangst ook al naar
buiten ruchtbaar werd, zou de Rritsche Re
gecring niet ten zijnen gunst© kunnen inter -
venlderen. Naardien hij met d© vijanden
der Fransche Republiek had geheuld, had:
Frankrijk hett recht met zijn persoon naar
goedvinden te handelen.
Desgas stond op het punt tc gaan, maar
Gluiuvelin riep hem andermaal terug. Het
schemerde Marguerite vaag voor den geest,
welke verdere duivelsche plannen Chauvelin
mocht koesteren, om slechts één enkel dap
per man in de val tc laten loopen en twinitg
anderen hun gang te laten gaan. Ze keek
naar den agent op het oogenblik dat hij zich
omkeerde om Desgas te woord te slaan, en
ze kon zijn gezicht ouder don breed-geran-
den pastoorsstoek duidelijk onderscheiden..
Hr stond zulk een ontzettende haat te lezen
op dat smal bleek gelaat, in die kleine vossen-
oogen, dat Marguerite's laatste hoop ver
dween uit haar hart, want z© gevoeld© dat
Van dezen man geen genade tc verwachten
wis. b
„Ik had vergeten," zei Chauvelin, zich glim
lachend dc handen wrijs-end, „dat de lang©
Engelschman zich te weer kan stellen. In
dat geval geen schot, donk erom, alleen uit
hoog© noodzakelijkheid. Ik moet den man,
zoo maar cenigszins mogelijk, levend in han
den krijgen."
Hij ging voort root grijnslachen en zich te
verkneukelen in het vooruitzicht zijner aan
staande zegepraal.
Wurdi v4rvolgd.
