Dinsdag 14 Februari 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE ROODE PIMPERNEL.
Ode Jaargang.
AMERSFOORTSCH
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagolyks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur
'b morgens by de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 15 regels f 0.5
Elke regel moer - 0.1
Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents bij vooruitbetalii
Groote letters naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen f
bet herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Ee
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvra
toegezonden.
Politiek Overzicht
De Bagdadspoorweg.
De perscommentaren over de Russisch-
Duitsche overeenkomst houden maar niet op.
In de laatste dagen zijn daar nog allerhande
mededeelingen over Engelse h-Turksche en
Fransch-Turksche onderhaindelingen bijgeko
men. De Matin weet mede te deelen, dat de
onderhandelingen tusschen Duitsehland en
Rusland baar einde naderen en geeft over de
strekking er van eenig© bijzonderheden, die
precies overeenstemmen met hetgeen er al
van bekend was.
Van iets meer belang is hetgeen uit Lon
den gemeld wordt over onderhandelingen,
welke gevoerd worden tusschen Engeland en
Turkije ever het eindtraject van den Bagdad
spoorweg en een gunstig verloop moeten
hebben. Duitsehland, zoo wordt verzekerd,
ziet er vanaf in het beheer over het eindtra
ject tot aan de Perzische golf overwegenden
invloed uit te oefenen. Anderzijds maakt ook
Engeland hier niet onmiddellijk aanspraak
op. De uitweg zal worden gekozen, dat
Turkije zelf dit traject beheert, hetwelk tot
dusver een deel van de concessie van den
Duilschen Bagdadspoorweg uitmaakte en
dat naast Turkije, waaraan het overwicht
in het bestuur verzekerd wordt, aan Enge
land en Duitsehland een gelijk aandeel daar
in wordt gewaarborgd.
Aangenomen dat de zaken werkelijk zoo
staan," zoo teekent de Vossosche Zei tun g
bij het bovenvermelde aan aangenomen
dat de tot dusver fungeerende concessiona
rissen van den Bagdadspoorweg om des lie
ven vredes wille heit nadeel op den koop toe
zoude i nemen, hetwelk de exploitatie van den
spoorweg door de instelling van twee direc
ties in plaats van één centraal bestuur nood
zakelijk moet ondervinden, dan blijft nog
altijd de kwestie over betreffende het eind
punt van den spoorweg. Een souvereiniteits-
ol beschikkingsrecht van Engeland over Ko-
weit zou het in bovengenoemd Londensch
bericht geschetste vergelijk volkomen illusoir
maken. Het evenwicht zou slechts kunnen
worden aangebracht door En gel a nd's erken
ning van de Turksche rechtsaanspraken op
Koweit, welke de Jong-Turken evenmin ge
neigd zijn op te geven als hunne rechtsaan
spraken op Kreta. De Koweit-kwestie en het
vraagstuk van het eindtraject van den Bag
dadspoorweg hooren bij eikaar en laten zich
ni-.t van elkaar scheiden. Daarom gelooven
wij niet, dat de zaak er zoo een
voudig voorstaat als het Londensch© bericht
voorstelt."
Aan de zakelijke verklaringen die de
Turksche minister van bui tenia ndische zaken
Rifaat Paeha tegenover een vertegenwoor
diger van de Daily Mail gedaan heeft, wordt
in de Fransche en Engelsche pers opvallend
genoeg weinig aandacht geschonken. Rifaat
Pacha heeft in de allereerste p aals de be
richten tegengesproken, volgens welke tus
schen Engeland en Turkije reeds sinds eni
gen tijd officiieele onderhandelingen over
den Bagdadspoorweg gaande zijn. Hij heeft
er echter tevens op gewezen, dat voorberei
dende diplomatische stappen genomen zijn
met het oog op komende onderhandelingen.
Vervolgens constateerde Rifaat Pacha, dat de
Bagdadspoorweg zonder twijfel heit recht
heeft de lijn tot aan de Perzische golf voor*
te zetten, en dat hierover met die maat
schappij en niet met de Duitsche regeering
wordt onderhandeld. Tot onderhandelingen
met Engeland zal eerst worden overgegaan,
wanneer men het met den Bagdadspoorweg
eens geworden is. Hierbij wordlt door den
(officieusen) Berlijnsehen correspondent der
Köln. Ztg. nog het volgende opgemerkt
„Wanneer de Turksche minister van buiten-
landsche zaken de hoop uitdrukt, dat een
overeenkomst over het eindpunt van den
spoorweg tot stand le brengen is en dat
zoowel Fransch als Emgeisch kapitaal daar
bij zich kan interesseeren, dan mag daar
wel bijgevoegd worden, dat de Baigdadspoor-
wegmaatschappij ten allen tijde hare voile
bereidwilligheid aan den dag heeft gelegd
om Fransch en Engelsch geld aan dit groote
beschavingswerk te doen deelnemen. Het is
trouwens niet bij een bloot© bereidverkla
ring gebleven, doch thans reeds is in aan
zienlijke mate Fransch kapitaal bij de maat
schappij betrokken en ©r bestaat niet de min
ste reden om de Fransohen en ook de En-
gelschen voortaan van zulk eene medewer
king uit te sluiten. De grond van deze be
reidwilligheid ligt eenvoudig hierin, dat bij
den lot dusver voornamelijk met Duilsoh
geld ondernomen aanleg van een Turkschen
spoorweg geenerlei motieven in het spel zijn,
welke de deelname van anderen of het dag-
li ehl hebben te schuwen.
Wanneer men zich van andere zijden even
vrij van alle bijbedoelingen had gehouden,
dan zou de spoorweg wellicht reeds vol
tooid, in elk geval al veel verder gevorder<.
zijn en men zou dian gezien hebben, dat
d* met politieke legenden omgeven aanleg
van den Bagdad-spoorweg niets anders be-
teekent dan een groo-te dwarsweg, welke ge-
roepen is om iln de ©erste plaats voor het
Turksche rijk moeilijk toegankelijke gebie
den te ontsluiten, en in die .tweede plaats
om den handel van alle natiën in gelijke ma'.o
van nut te zijn. In het bewustzijn dat het
hierom en om niets anders gaat, kan men
in Duitsehland in volle kalmte den gang de**
gebeurtenissen afwachten, zonder zich over
ui t ter zake dienende commentaren der
buiienlandsche pers druk te maken."
Na de samenkomst man Potsdam wijdt ook
Frankrijk verhoogde aandacht aan de veie
spoorwegen die nog in Amatoüë te bouwen
zijn, dioch het geraakt daarbij in eigenaar
dige moeilijkheden. Rusland heeft van Tur
kije nog een oud verdrag in handen, waarbij
Turkije zich verplicht concessies voor den
aanleg van spoorwegen in het Noordoosten
van Anaitolië, alzoo in het Turksch-Kauka-
sische grensgebied, alleen aan Rusland en
aan geen enkele andere mogendheid te gun
nen. Nu heeft de Temps beweerd, dat Frank
rijk met zijn kapitaal en nijverheid den Tur
ken zou ter zijde staan bij den aanleg van
nieuwe spoorwegen in Noord Oost-Anatoüë.
Een blijkbare officieus© mededeeling van
het Paris Journal ontkent echter de bewe
ringen van den Temps met te verklaren, dat
de Fransche regeering nooit eraan heeft ge
dacht, strategische lijnen, zooals die van
Sewas naar Erzeroem en van Trebizonde
naar Erzeroem door de Fransche industrie
te laten uitvoeren. Tot nu toe had alleen de
Turksche minister van financiën den wensch
uitgesproken, dat Frankrijk den aanleg van
dezen spoorweg op zich zou nemen. Men
zou den Franse-hen gezant Bompard belee-
idigen, wanneer men wilde aannemen, dat hij
zich zou leienen bot een dergelijke manoeu
vre, die, als zij succes had, Frankrijk zou
verwijderen van Rusland en Italië.
Men ziet, dat in de slotzin van deze tegen
spraak een vrij scherpe toon wordt aange
slagen. Wel een bewijs hoe pijnlijk onder de
huidige omstandigheden aan het Fransche
ministerie alles wordt gevoeld, wat in Rus
land argwaan kan opwekken.
Duitsehland.
B e r 1 ij n, 13 F e b r. De Rijksdag is be
gonnen m©t de tweede lezing van de marine-
Ixgrootiing.
De afgevaardigde Erzberger, van het Cen
trum, constateerde dat het bedrag, dat per
hoofd dier bevUlking voor de landsverdedi
ging in Duitsehland moet worden opge
bracht, minder is dan in Frankrijk en En
geland. De Duftsohe vloot dient tot bescher
ming en niet tot aanval. Daaraan verandert
nok de nieuwe samenstelling van het Noord-
zee-eskader niets; deze is noodzakelijk, wijl
de nieuwe slagschepen te groot zijn voor
br' Noord-Oostzee-kanaal.
Drösoher, conservatief, achtte de marine-
politiek van dezen staatssecretaris eveneens
g e r* chlvaardii g d
Staatssecretaris Tirpitz bevestigde dat de
Duilsche vloot va.n den aanvang af niet voor
agressieve doegleinden was gebouwd. Voor
lederen Duiilsolier ris dat dels zóó van zelf
sprekends, zeide Tirpitz, dat bewijs daarvoor
eigenlijk onnoodig is. Het blijkt ooik zeer
duidelijk uit de toeliohbiing op d© Vlootwet,
waarin het o.a. heet, dat het niet bepaald
noodzakelijk is dat de Duitsche oorlogsvloot
even sterk is als die van andere groote zee
mogendheden, zij mag zelfs zwakker zijn.
Waneer men aanvallend te werk wilde gaan,
da moest daar staan „wij willen een vloot
hebben, die sterker is.
Frankrijk.
De Fransche ministerraad heeft besloten
binnen eenige dagen in de Kamer een no
velle op het welboek van strafrecht in te die
nen, ten einde den woekeropkoop van levens
middelen tegen te gaan.
Engeland.
Londen, T3 Febr. Prins Albert van
Wales lijdt aan de mazelen. Hij is adelborst
aan het marine-inslituut te Dartmouth, waar
de mazelen zijn uitgebroken.
Londen, 1 3 F e b r, De Prins van Wales
heeft ook mazelen.
K i r i n, 13 Febr. De bevelhebber van
de 23e Qhiniecsch© divisie is op bevel uit
Peking ontslagen, wijl hij weigerde zich aan
de vijfdaagsche quarantaine te onderwerpen.
Dagelijks komen hier 25 pestgevallen met
doodelijken afloop voor.
Londen, 13 Febr. De eerste minister
Asquith sprak de hoop uit, dat het adres-
debat Woensdagavond gesloten zou kunnen
worden. De regeering zal Donderdag een
resolutie voorstellen, om alle zittingen van
het Huis lot Paschen te besteden aan regee-
ringsvoorsiellen. De regeering is voornemens
de veto-wet a. s. Maandag in te dienen. (Luide
toejuichingen bij de ministerieelen).
De kwestie van recht op werk is Vrijdag
middag in het Lagerhuis aan de orde ge
weest. Het lid van de Arbeiderspartij O'Grady
stelde n.l. namen* zijn partij een amende
ment voor op het ndres van antwoord op de
troonrede, waarin verklaard wordt, dat het
Huis het betreurt, dat geen wetsontwerp is
toegezegd, waarin het recht op werk wordt
geconstateerd en aan den Slaat de zorg op
gedragen rechtstreeks arbeid te verschaffen
of onderhoud geven aan hen, die inderdaad
geen werk vinden.
John Burns verzette zich namens de regee
ring tegen dit amendement. Hij wees op de
verbeteringen, welke sedert eènige jaren
waren gebracht in het lot 'van den Engelschen
arbeider. Arbeidsbeurzen zijn van regeerir.gs-
wege ingesteld om hen te helpen arbeid te
vinden. Sedert de instelling daarvan hebben
zich 459,000 personen doen inschrijven en er
is een plaats gevonden voor 370,000 daarvan,
onder wie 150,UUO vrouwen. Een wet om de
armen en grijsaards te helpen is aangeno
men en het parlement zal in dit zittingsjaar
zich bezighouden met een wetsontwerp tot
werkloozenverzekering. Dit is volgens de mee
ning der regeering het* beste mkiciel, dat men
thans kan toepassen. Aan het slot van zijn
rede verklaarde de minister, dat de Staat
thans 15 millioen meer uitgaf dan toen het
kabinet aan het bewind kwam voor werken
ter hervorming en verbetering van de indus-
trieele en sociale toestanden in Groot-Brittan-
nië. Hij kwam met vuur op tegen de aan
neming van ontwerpen om ondersteuning te
geven aan werkloozen, hetgeen de fiere geest
van de armen zou breken.
Uit een industrieel oogpunt zou een Right
to Work Bill een fout zijn en uit een econo
misch oogpunt zou het ongeluk beteekenen
voor bel volk.
Het amendement O'Grady werd verwor
pen met 225 tegen 39 stemmen.
Italië.
Rome, 13 Febr. De Senaat beraad
slaagde heden over de resoluties, strekkende
tot hervorming van den senaat. Het eerste
gedeelte van de eerste resolutie betreffende
de verdeeling der werkzaamheden over de
beide Kamers volgens een juiste toepassing
van artikel 10 van het reglement, is goedge
keurd. liet tweede deel der resolutie, waar
bij de noodzakelijkheid wordt geconstateerd
de wetsontwerpen vast te stellen, zonder ze
vooraf bij den Senaat in te dienen, werd ver
worpen. De tweede resolutie, strékkende tot
hervorming van de wijze van benoeming der
senatoren en inhoudende eene wijziging der
calegoriën, waaruit de senatoren gekozen
worden, gaf aanleiding tot eene levendige
discussie. De senaat nam een resolutie aan,
welke door Seialaga ingediend, en door de
betrokken commissie aanvaard was en zich
uitspreekt ten gunste van een organisatie van
eenige calegoriën van burgers, die tot sena
tor kunnen benoemd worden, in te stellen bij
artikel 33 van het reglement, door middel
van een toelichtende wet.
Spanje.
De minister van oorlog Generaal Aïnar is
voornemens in de Cortes een ontwerp in te
dienen, waarbij de z.g. „rechtsspraakwet",
welke aau de krijgsraden een vrijwel onbe
perkt gezag verleent over burgers, wordt af
geschaft. Inlusschen is pas te Gerona een
redacteur van een radicaal weekblad door
een krijgsraad wegens beleediging hel
leger tot 6 maanden gevangenisstraf veroor
deeld
Portugal
De Porlugeesche voorloopige regeering doet
weer eens weten hoe goed ze voor ex-koning
Manuel is en hoe ze steeds zorgt, dal deze
de inkomsten blijft trekken uit zijne Portu-
geesche goederen. Zoo heeft de Lissabon-
sehe gevolmachtigde van den voormaligen
koning dezen in de maand December 20U.UUU
francs in schatkistbiljetten uilbelaald,
schoon de Porlugeesche regeering van m
iiing is. dat de schulden van het vroegt
koningshuis zoowel nu als vroeger besta
en dus van bovenvermelde inkomsten z<
den mogen worden afgetrokken.
Rusland.
In navolging van ueu Engelschen gezant
Sl. Petersnurg, die bij de Russische reg<
ring de bezwaren van Engeland heeft verto
tegen de uitbreiding der Russische territori
wa leren van een drie mijlen- lol een twa
mijlen-zóne langs de kust, heeft de Japê
sche gezant van minister Ssasonow de v
klaring gevraagd of de wet daartoe ook v
toepassing zou zijn op de Japansche visscl
rijen in de wateren van Oost-Azië. In 1
Engelsch protest wordt o. a. gezegd, dat
driemijlen-zóne volkenrechtelijk algemeen
kend wordt.
Hierbij schrijft het Nowoje Yremja: „V
erkennen deze bepaling van het volkenred
niet, maar beschouwen als grens der ter
toriale wateren de 'baan van een kanonskog
Deze bedraagt tegenwoordig 12 mijlen. Y
hopen dat de Engelsche regeering zich n
door particuliere belangen der Engelsche v
schers zal laten beïnvloeden".
Klaarblijkelijk als reactie op den Russisch!
maatregel, heeft de Noorsche regeering voc
gesteld over te gaan tot opheffing van b
recht, dal de Russische visschers sedert 18
hebben gehad, n.l. om zich op zes plaats
in het uiterste Noorden van Noorwegen
te houden, teneinde de vischvangst uit
oefenen.
Het voorstel wordt verdedigd op gron
dal het recht van den Noorschen handel
stapelplaatsen in Russische havens, dat e
tegenwicht heette voor bovengenoemd ree
der Russische visschers, (thans) illusoir z<
zijn. Ook wordt erbij gevoegd, dat het o
onthoud der Russische visschers in Noo
wegen den Noorschen visschers niet aansta
waardoor conflicten ontstaan, die een andei
overbodig toezicht noodzakelijk maken, wa
er maakten van dit recht slechts weinij
Russische visschers gebruik.
Het voorstel komt het eerst in hel Storlhin
Het „Nowoje Wremja" publiceert een b
richt dal tegenwoordig de betrekkingen tu
schen Rusland en China zeer ernstig zij
De nationale beweging in China zou toen;
men. China zou Rusland beschuldigen va
het uitbreken van de pest. De toestand zc
overeenkomen met die in 1900, bij den Bol
seropstand. Om tegen alle eventualiteiten g«
reed te zijn moest Rusland reeds thans troi
penversterkingen in Oost-Azië beginnen
bijzondere aandacht vestigen op den Mant
sjoereeschen spoorweg omdat in een plots
linge storing van den spoorweg op eenig
plaatsen het eerste bewijs zou liggen yoor h<
uitbreken van vijandelijkheden tusschen Ru.
land en China.
De officieuze Rossija maakt in een lari
hoofdartikel melding van een aantal sche
dingen van het verdrag yan SL Petersbui'
van 1881, door de Chineesche regeering. H«
blad meent, dat de feiten de verdenking wel
ken, dat de Chineesche regeering de bedoi
ling heeft de rechten en voorrechten
Rusland, welke bij verdrag zijn gewaarborg
te ondermijnen. De houding van China ac
het blad te meer verdacht, omdat het vei
drag in Augustus 1911 afloopt, zoodra ee
der parlijen een herziening verlangt. Wan
neer de Chineesche regeering de waarschu
wingen door de Russische lot haar. gericfc
37
BARONESSE ORCZY.
Zijn pianinen waren goed doordacht, en
wel mocht hij er prat op gaan. Geen sluiip-
gangetje was overgebleven waardoor zijn
vijand kon ontsnappen. Iedere weg werd
bewaakt, iedere hoek had een schildwacht,
ea in een eenzame hut, ergens op de kust,
wachtte een hoopje vluchtelingen op hun be
vrijder, die zelf meit hen den dood in die ka
ken liepl
Boven alles was er hem aan gelegen den
sluwen tegenstander machteloos aan zijn
voeten te zien; hij wemscht© te genieten van
diens val. En zij, de vrouw die hem liefhad,
drie de oorzaak was van alles, zij vermocht
niets ter zijner redding!
■Niets, alleen de hoop was haar gebleven
aan zijn zijde te sterven, hem in dat kort
stondig oogenblik te zeggen diat zij hem altijd
had liefgehad.
Chauveldn zat nu dichit aan de tafel. Hij
had den steek der geestellijlken afgenomen,
en Marguerite 'kon juist de lijnen nagaan
van zijn mager profiel en spitse kin, toen
hij zich heenboog over zijn schraal souper.
En hem zoo gadeslaande, trof plotseling
een geluid haar oor, dat haar het hart deed
krimpen in den boezem, het vroolijk geluid
eener heldere stem, die de Engelsche natio-
naalhynwne zong uit volle borst: „God, save
the Kingl"
VIER EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
De leeuwen de vos.
Marguerite's adem stokte; het was of haar
bloed stil stond in de aderen, toen ze luis
terde naar die stem, naar dien zang. Ln den
zangers had ze haren echtgenoot herkend.
Ook Chauveldn had het volkslied gehoord,
want hij wierp een snellen bLik naar de deur,
en zette in aller ijl den breedgeramden steek
weer op zijn hoofd.
iDe stem kwam nader! in een ommezien
voelde Marguerite het onstuimig verlangen
in haar opwellen om de tnap af le snellen,
door de gelagkamer te vliegen, een einde te
maken aan dien zang tot iederetn prijs, den
vnoolijken zanger te smeeken de vlucht te
nemen, zoo hij zijn leven Eefibad, eer het te
laat mocht zijn. Nog intijds vermocht ze dit
opwellend gevoel te onderdrukken. Ghauve-
lin toch zou haar den uitgang hebben ver
sperd, en hij mocht eens soldaten in zijn na
bijheid hebben! Haar handeling zou het on
middellijk doodvonnis zijn geweest van den
man voor wiens redding zij baar eigen leven
veil had.
„Long to reign oiver us.
God save the Kiingl"
ging de stem vroolijker voort dan in den be
ginne, kort daarop werd de deur geopend en
heerschte er gedurende een paar seconden
een doodelijke stilte in heft vertrek.
Marguerite kon de deur nu niet zien; ze
hield haren adem in, zij trachtte zich voor
te stellen wat er zou gebeuren.
Bij zijn binnenkomen had Percy Blakeney
den .gewaanden pastoor tersbomd in het oog
gekregen, hij was eiven stil blijven staan,
doch zijin aarzelen duurde geen drie secon
den, terstond daarop zag Marguerite zijn,
rijzige figuur door het vertrek schrijden, ter
wijl hij luidkeels en met vroolijk© stem
riep
„Hei daar! Is er niemand bij de hand?
Waar zilt die malle Brogamd?"
Hij droeg de prachtige jas en het rij
kostuum dat Marguerite, zooveel uren gele
den, hem .te Richmond had zien aanhebben.
Wezenlijk-, op dit uur had Baronet Sir Percy
Blakeney «ven goed op weg kunnen zijn niaar
een tuinfeest van den Priins van Wales, in
plaats van voorbediachteiijk in een valstrik
te loopen, drien zijin 'doodsvijand hem had ge
spannen.
Hij bleef nog een oogeniblik staan in het
midden van de gelagkamer, terwijl Margueri
te door schrik verlamd, nauwelijks vermocht
adem te halen.
Ieder oogenblik verwachtte ze dat Gbau-
ve'in een sein zou geven, het vertrek met
soldaten le zien gevuld, zij naar beneden
moest snellen om Percy bij te staan, hem aan
zetten zijn leven zoo duur mogelijk te ver
knopen.
Maar Blakeney trad kalm op de tafel toe
en den curé op den schouder kloppend:
„KijkkijkhmMeneer Ghau-
velinik had wexenlijk nooit kunnen den
ken u hier te ontmoeten."
Gliauvelin, die een Lepel soep had geslikt,
dacht te strikken. Zijn schraal gzicht werd
purperrood, een hevige hoestbui kwam hem
bizonder te stade, ze redde hem uit de ne
telige positie van de grootste verbazing te
moeten doen blijken, die hij ooit had onder
vonden. Geen twijfel of deze ontmaskering
door Blakeney was hem als een koud water
stra al op het lijf gevallen en had hem voor
het oogeniblik geheel van zijn stuk gebracht.
Klaarblijkelijk was het ©en Jout zijner
zijds, dat hij met geen kordon soldaten de
herberg had afgezet. Blakeney had deze stra
tegische fout doorzien en voorzeker rijpte in
diens brein reeds een plan om van deze on
verwachte ontmoeting partij te trekken.
Marguerite had in haar zolderkamertje
geen vin verroerd. Zij had Sir Andrew plech
tig beloofd haren echtgenoot in tegenwoor
digheid van vreemden niet aan te spreken.
Daar stil te moeten zitten en deze twee man
nen gade te slaan, was een vreselijke toe
stand. Zij had Chauvelin orders hooren uit-
deelen, alle weigen en toegangen door pa
trouilles te verkennen. Ze wist, dat, zoo
Percy nu de „Chat Grismocht verlaten
welke richting hij ook mocht nemen hij
geen stap zou kunnen doen, zonder door een
der soldaten van Kapitein Jutley te worden
opgemerkt. Van den anderen kant, zoo hij
bleef, zou Desgas tijd hebben terug te komen
met het half dozijn manschappen, door Chau
velin speciaal gecommandeerd om ter plaatse
te verschijnen.
De val was goed gezet. Marguerite schoot
niets anders over dan toekijken en in ang
stige gissingen zich te verdiepen. De twee
mannen vormden onderling zulk een vreemd
contrast, van hen beiden was het Chauvelin,
die een zweem van vrees aan den dag legde.
Hij was niet zoozeer beducht voor zijn eigen
persoon, hoewel alleen in een afgelegen hei
berg met een krachtig gebouwd man, maa
hij vreesde dat dcze onbeschaamde, alle
trotseerende Engelschman, zoo hij hen
Chauvelin, neervelde, zijn kansen van on1
snappen zou verdubbelen. Zijn, Chauvelin
ondergeschikten, mochten ©r eens niet zo
goed in slagen zich meester te maken va
den Roode Pimpernel, zoo ze- niet door zij
hand zijn hoofd vooral werden geleic
Maar Blakeney klopte hem, zoo idiotig ma
gelijk lachend,. als een echte Joris Goedbloec
op den schouder
„Het spijt me geweldig..." zei hij
lachs, „innig leed... doet het me... u zoo
hm... van de wijs te brengen... nog wel
soep eten... vervl.kost, soep... een vrien>
van me is er aan gestorven... stikte
net als u... van een lepel soep."
En jolig lachend, zag hij Chauvelin vla!
in het gezicht.
„Een beestaclïtig liol dit... vindt u niet?
ging hij voort. „Komaan u zult er niefc
tegen hebben?" voegde hij bij wijze val
excuus eraan toe, een stoel opnemend ei
zich aan tafel zettend, terwijl hij de soep
terrine naar zioh toe haalde. „Die slapei
van Brogard schijnt een uiltje te snappen.'
Er stond een tweede bord op tafel, hij be
diende zich kalm van de soep, en schonl-
zich een glas wijn in.
Wordt vervolgd
