buitenland.
S«6.
9" Jnarf»>f
Donderdag 20 April 1911.
FEUILLETON.
DE NEDER-RIJNERS.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
f 1.00.
- 1.90.
- 0.05.
ABONNEMENTSPRIJS:
3 maanden voor Amersfoort
Jem franco per post
pnderlijko nummers
te Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest-
Lfen.
vertentittnmededeolingen enz.gelieve men YÓdr 11 uur
I morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgever»: VALKHOFF ft O».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. TelepHoonnummer 00.
PRIJS DKR ADVERTENTIËN:
Vu 1-1 r«.ek f
Elk. r»K«l mew - 0.10.
DiensUanbtodiRR.n Ml *AnTT.Tjr«n O» e.nj. b(J Toornitb«Ullno
Grooto letters naar plaatsruimte.
▼oor handel en bedrjjf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
hot herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement Kene
oiroulairobevattende de voorwaarden, wordt op
toegezonden.
Kennisgevingen.
«meester et» Wethouders van Amersfoort
et op art. 37 der Drankwet
jngen ter openbare kennis
dat bij hen is ingediend een verzoekschrift oni
tot verkoop van alcoholhoudenden drank,
n dan sterken drank voor gebruik ter plaatse
rkoop door
JACOBUS V.VN DEN BROEK,
knecht, wonende te Amersfoort, in de bene-
Ivoör-localiteit van perceel staande aan de
lestraat no. 1 alhier
dat binnen twee weken na deze bckendma-
ieder tegen het verlcenen van het verlof schrif-
te bezwaren bij Burgemeester en Wethouders
Inbrengen.
eisfoort, 19 April 1911.
•gemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
STENFERT KROESE. WUIJTIERS.
Politiek Overzicht
nnenlandsche moeilijkheden
van het kabinet Monis.
let oproer onder de Fransche wijnbou-
fs in het gebied <ler Champagne is vrij-
geëindigd, nadat ten slotte een troepen-
ht was gerequireerd, die voldoende was
verdere ordeverstoringen te verhinderen,
ïins, nu men zich eerst over het aange-
htc vernielingswerk begint te schamen,
frdt rondgestrooid dat het voornamelijk
spuis, anarchisten en vagebonden zijn ge
test, die het onheil hebben gesticht; waar
jnbouwers erbij tegenwoordig waren, zijn
t slechts de verleide personen geweest. Wel
juist dat er gespuis onder de baldadigen
geweest, hetgeen mogelijk ook tot de vele
ndaden den stool heeft gegeven, doch het
rpt dan toch geen gunstig licht op de
jnbouwers, dat ze bij duizenden aan de
sdadige aansporing gevolg hebben gege-
ii, in plaats van de daders hun euveldaden
beletten. Nu men oen goed overzicht op
j aangerichte schade heeft verkregen, zal
(getwijfeld de straf voor de aanstichters
in het oproer niet uitblijven. De slechte in
ruk die in moreel opzicht door de onlusten
I gewekt, zal echter niet zoo gauw worden
Itgewischt, en ten slotte heeft men nog
ikening tc houden met eenc mogelijke her-
kling der buitensporigheden, voor" het go
al 't aan de regcering, aan den Raad van
tatc en aan het parlement niet gelukt een
ergclijk in den belangenstrijd te vinden
Nog een anderen grooten belangenstrijd
tCcft de Fransche regeering te beslechten,
frijdag der vorige week heeft dc Kamer de
IterpeLatic behandeld over de opnieuw aan-
Iclling van het personeel, dal door de spoor
wegmaatschappijen naar aanleiding van de
pngste staking ontslagen is. I)c regeering
elf heeft het ontslagen personeel der staats-
boorwcgen grootendcels, met uitzondering
kr raddraaiers en saboteurs, opnieuw in
flenst genomen en verwacht nu dat de maat-
fchappijen hetzelfde zullen doen. Aan deze
tei wachting hebben, zoowel de minister van
kenbare werken, Dumont, als de minister-
jresident Monis op scherpe, ja zelfs dreigen-
le. wijze uiting gegeven; beiden hebben ge
legd, dat, wanneer de tegen de maatschap
pijen aan te wenden wettelijke middelen
|alen, de regeering bij het parlement nieuwe
maatregelen zal voorstellen. De Kamer heeft
fleze verklaring der regeering met over-
jroote meerderheid goedgekeurd. Wat zullen
thans de maatschappijen doen? Volgens de
uitlatingen va» cenige haror directeuren zui
len ze blijven persisteeren hjj hunne weige
ring om ontslagen personeel wederom in
dienst te nemen. De directeur van den
Qrléans-spoorweg heeft verklaard: ,,Mcn ver
wacht van ons dat we het ontslagen spoor
wegpersoneel weer aanstellen. Maar wie? Al
len? Dat verlangt men in 'I geheel niet; al
leen dat wij de saboteurs niet meer in dienst
nemen. Maar wij hebben geen saboteurs en
wc kunnen niet de verdachtmaking, sabo
teurs te zijn, op hel geheelc personeel wer
pen, dat slechts de fout begaan heeft zijn
werk in den steek te laten. Wij kunnen geen
onderscheid maken. Wij hebben de stakende
arbeiders ontslagen, omdat het algemeen be
lang dit vorderde. Het algemeen belang
blijft voortbestaan; uitzonderingen kunnen
wij niet maken en de opnieuw aansteking
van alle ontslagenen zou ecne ongehoorde
inbreuk op de discipline zijn". De dreige
menten der regeering worden door de maat
schappijen niet au sérieux genomen, liet doel
treffendste middel zou naasting zijn, doch
deze zou zulke groole sommen vorderen, dat
er op 't huidige oogenblik niet aan te denken
is en bovendien heeft de exploitatie van
staatswege van den Westerspoorweg juist
geen bewondering' gewekt. Dal weten de
maatschappijen wel en daarom laten ze zich
geen vrees aanjagen. Misschien houden zc
bij wijze van gratie in zooverre rekening met
de positie, waarin de regcering verkeert, dat
ze zich voor enkele hernieuwde aanstellin
gen laten' vinden, waarmede de regcering
dan het bewijs zou kunnen leveren, dat de
maatschappijen zoogenaamd zouden hebben
toegegeven. Maar zal eventueel de radico-
socialistischc meerderheid daarmede accoord
gaan? Men ziet dat het kabinet Monis niet op
rozen gaat; hel wijnbouwersoproer was alles
behalve geschikt om roem op te dragen en
wat den strijd tegen de spoorwegmaatschap
pijen betreft, deze is wel is waar frisch ter
hand genomen, doch wanneer men dc mid
delen der regeering in oogenschouw neemt,
komt men niet tot de overtuiging dat die
strijd tot een resultaat zal leiden.
rrankrtylt
Na de staking der spoorwegarbeiders in
October van het vorige jaar deed nrimslei4-
president Briand zijn best om te bewijzen dat
de staking een politiek karakter droeg, ten
einde haar te kunnen behandelen als een aan
slag tegen de veiligheid van den staat. De
politie zou bewijzen er van gevonden heb
ben, dat {le leiders der vak vereen iging die
de staking leidden in verbinding stonden
met de anti-miliitairisten van de Confédéra-
tion générale du Travail en die anti-militairds-
tón van dc „guerre sociale". Er werd een
gerechtelijke instructie geopend en talrijke
arrestaties volgden. De rechter van instruc
tie verwees ten slotte alle beklaagden naar
de rechtbank met het voorstel de zaak voor
een jury tc brengen. De betreffende kamer
der rechtbank gaf aan dat voorstel gevolg.
De beklaagden teekenden evenwel appel aan
bij het hof van cassatie, dat thans den ge-
heelen uitslag der instructie, voor zoover de
spoorwegbeambten daarbij dn het geding zijn,
heeft vernietigd. De in de instructie betrokken
auti-militairisten worden wel is waar op
nieuw naar de rechtbank terugverwezen doch
zc kunnen niet meer wegens samenzwering
tegen de veiligheid van den staat vervolgd,
worden, doch alleen nog maar wegens de in
hun orgaan gepubliceerde demagogische ar
tikelen. Daarmede is dc groote juridische
actie van staatswege, waarmede Briand is
begonnen, in het zand verloopcn.
tr
De architect in het ministerie van buiten-
iaudsche zaken, Chcdannc, is, na een ver
hoor voor den rechter van instructie, gear
resteerd, onder beschuldiging bij dc affaire-
lfamon betrokken te zijn.
Dc president van den bond van vereeni-
gingen in het gebied der Champagne, de
wijngaardbezitter Leoacheur is gearres
teerd onder beschuldiging, deel tc hebben
gehad aan dc beraming der plundertochten
in Ay. In zijn woning heeft men bij cene
huiszoeking schrifturen gevonden die lx*/.wa
rend voor hem zijn.
Spanje.
M a d r i d, 19 April. De ministerraad
heeft de heropening der Cortes op 8 Mei be
paald.
Portugal
Officieel wordt thans het ontslag vermeld
van den kapitein der artillerie Yaiva Con-
ceiro, waarover wij in een afzonderlijk ar
tikel reeds 't een en ander hebben medege
deeld
Turkija.
K o n s t a n I i n o p e 1, 19 April. In de
Kamer verklaarde dc minister van buitenland-
sche zaken Rifaat Pacha, in den loop van het
debat over dc begrooting van buitcnlandsche
zaken, dat dc betrekkingen van Turkije met
de groote mogendheden goed zijn. De be
trekkingen met dc Bulkanstaten hangen af
van de houding van die staten tegenover
Turkije.
De Konslantinopelschc correspondent van
de Daiily Cronicle meldt: Gewichtige docu
menten uit den jongslen tijd, die naar be
weerd werd bij den brand van het gebouw
der Porte medeverbrand waren, zijn in wer
kelijkheid aar Maimon verkocht toen deze
in Konstantinopel was. De schuldige staats
ambtenaar is verdwenen hij moet aan liet
hoofd gestaan hebben van een commissie
die gewichtige documenten uitleverde aan
een comité te Parijs, in welks bestuur Mai
mon zitting had.
Uit Konstantinopel wordt gemeld: In regee-
ringskringen is men eindelijk tot het inzicht
gekomen, dat de lokaliseering van den op
stand in Albanië het best kan worden tot
stand gebracht door ecne zekere tegemoetko
ming tegenover de wcnschcn der Albaneezen.
Tot dit doel zal de minister van oorlog Ma-
hornet Chefkct Pacha zich naar Albanië be
geven en met de hooiden der Albaneezen, die
reeds van zijn komst op de hoogte zijn ge
steld, een plan uitwerken, dat den Albaneezen
een reeks van sociale en administratieve her
vormingen toestaat, waarvan in 't bijzonder
valt te vermelden het gebruik der Albanee-
sche taal in school en landsbestuur.
De te Konstantinopel verschijnende Osma-
nische Lloyd weet het een en ander te ver
tellen van Bemhard Maimon, den geheimzin-
nigen spion in Parijs, van wien enkele weken
geleden aan het licht is gekomen, dat hij zich
tegen betaling en door tusschcnkomsl van
een bureauambtenaar gewichtige stukken uit
de Fransche archieven verschafte.
Een bepaald gunstig verleden heeft blij
kens dit relaas Maimon allesbehalve. Maimon,
wiens nationaliteit niemand te weten kon
komen, is, volgens het Turltschc blad, in
Galicië geboren en als kind naar Berlijn ge
komen, om door dc Kngelschc Kerkzen-
ding tot zendeling te worden opgevoed. Als
zoodanig werd hij naar Bagdad gezonden,
maar daar schijnt hij zich reeds aan minder
eerlijke handelingen schuldig gemaakt tc
hebben, althans de Engclsche consul-gene
raal onderzocht zijn boeken cn deed hem uit
den zendingsdienst ontslaan. Vervolgens
werd Maimon koopman in Berlijn, waar hij
handel dreef op Mesopotamia, maar na een
proces, dat hij won, werd hij als lastige
vreemdeling uitgezet. Van Berlijn trok hij
naar Constantinopoi en hier wist hij de ver
trouweling te worden van Sultan Abdul-
Hamid's lijfarts, die hem een baantje zonder
werk cn met flink loon wist te bezorgen.
Spoedig bewees Maimon een meester te zijn
in het uitbrengen van samenzweringen en de
bewaking van samenzweerders, cn daar
Abdul llamid op gecu mcnschen zoozeer
prijs stelde als op dezulken, zond hij Mai
mon met een mooi jaarloon naar Parijs om
de Jong-Turken daar in het oog te houden.
Ook dit duurde niet lang, cn nadat Maimon
uit deze betrekking ontslagen was, zocht hij
een soort werk zooals het alleen in Turkije
onder het oude régime denkbaar was: hij
wejd tusschcnpersoon tusschen een Kngel
schc finnnciersgrocp. die treinconcessies in
Klcin-Azië wenschte en den Turkschen Sul
tan.
In dien tijd leerde hij een zwager van den
Sultan kennen, Damnd Machmoed Pasja, die
gaarne naar Europa wilde vluchten. Maimon
hielp hem daarbij, dc vlucht slaagde en Mai
mon behield des prinsen vermogen. Zoodra
echter was Damad niet in veiligheid, of Mai
mon verried aan den Sultan zijn verblijf
plaats en verkreeg tot loon een aanstelling
tot toezichthouder op den ontvluchte, die tc
Parijs was gaan wonen.
Van dien tijd af is Maimon's levensloop
moeilijk meer na tc gnan, hij werkt nu hier
dan daar als spion van Abdul llamid, speelt
altijd een dubbele rol en verrijkt zich. .ais
eindelijk de Sultan gevallen is. biedt Maimon
terstond zijn diensten der nieuwe regeering
aan, maar na een koele afwijzing vertrekt
hij' naar Parijs en wordt berichtgever van de
Evening Times en blijft zich met allerlei ver
dachte zaken inlaten.
Volgens een telegram van dien opperbevel
hebbel in Jemen zijn dc troepen zonder ver
zet in Amran ten Noorden van Sanaa binnen
gerukt. l)c opstandelingen, welke zich in
Talasjtan bevonden, vluchtten. Verschillende
sjeiks verschenen in Sanaa, teneinde hunne
onderwerping aan te bicden. Zes bataljons
met een batterij rukken tegen Iladje op; eeni-
ge invloedrijke sjeiks in dc omgeving van
Iladje hebben zich reedis onderworpen. liet
verluidt dat Imam Jahia Ilamra verlaten
heeft. Bij Rassir cn Mebhul wordt gevochten.
Marokko.
T a n g e r, 19 April. Een telegram uit
Rabat meldt, dat Fez moet zijn geplunderd
tengevolge van een opstand in de stad. Dit
wordt onder uitdrukkelijk voorbehoud mede
gedeeld.
Dc Beni Mtir hebben sjerif Amrani, dien
de sultan hun als vrcdcsonderhandclaar had
toegezonden, geplunderd, geslagen en ge
heel ontkleed teruggezonden. Daarop zonden
zij een troep tegen Fez uil, doch gelijk ge
seind werd, mis.uklc dc aanval.
De hoofdstad van den sultan wordt nu
feitelijk belegerd, alle verbindingen zijn af
gesneden. zoodat de gevolmachtigde van
Moelai Hafld, die de toestemming heeft ver
worven tot het sluiten van de nieuwe leening
van 45,ÜÜ0,0UÜ frs. de stad niet kon verlaten.
De Temps gelooft niet, dat de versterkin
gen die Frankrijk naar Marokko zendt, tot
ontzet van Fez zu'Jen worden uitgestuurd. Ze
konden er gemakkelijk komen, maar moei
lijk blijven en zich van oorlogsmaterieel cn
levensmiddelen voorzien. Zelfs wanneer het
gelukte, van de 11,000 man, die er, na aan
komst van de versterkingen in Chauja zullen
zijn, Got KJ af te zonderen voor een tocht naar
Fez, dan zou deze strijdmacht toch niet vol
doende zijn om die stad, den Sultan cn den
Europeanen doeltreffende hulp te bieden.
Mixlio.
Washington, 19 April. H«4 staats-
doparteinettt verneemt, dat Mexicaanse he op
standelingen werden Ingesloten bij Santxago-
Papasquiros. De verliezen aan beide zijden
bodragen meer dun honderd.
liet bericht dat de Amerikaunschc troe
pen de Mexiicaansohc grens hebben ovcr-
sahreden is oorspronkelijk aJlkomstlg van
Engolsche bladen, doch blijkt voorbarig
zijn geweest. Feitelijk blijft alleen over dat
commandant Ganjot, de beveUicbbcr van de
Amcrikaanschc cavalerie aan dc grens, den
opstandelingen heeft doen mededeckn dat
hij onmiddellijk aan de gevechten aan dc
grens een einde zo-u maken, wanneer het
leven van Amcrikaanschc burgers op het ge
bied der Unie in ge va. r werd gebracht, het
zij door kogels van opstandelingen of door
kogels van d-e Mexioaansche rcgoeringstroc-
pen. De aanvoerder der opstandelingen heeft
daarop geantwoord dal hij, wat hem be
treft, zich daarnaar gedraigeu zou, doch dat
ongetwijfeld kogels in Douglas zouden te
rechtkomen wanneer dc rogecritigstrocpen
in Mexko hem vanuit het Zuiden aanvielen.
Bij bet hevi-ge en langdurige gevecht dat
Maandag tusschen de Mexicaansche rcgce-
ringslroepcn en de opstandelingen is ge
voerd was de stad Douglas dan ook vijf
uren onder geweervuur. Een Amerikaansoh
dagblad-correspondent kreeg een kogel in
hel hoofd terwijl verder nog drie Amerika
nen werden gewond. Al deze schictcrij kwam
van de zijde der insurgentc troepen, wier
aanvoerders het er op heotcn aan te leggen
dat een conflict tusschen Mexiico en de Ver-
centgde Staten ontstaat. De Amcrikaanschc
troepen ltaddcn alle inocilc om de nieuws
gierige Yankces van het terrein van den
strijd verre tc houden zelfs om zc »c
weerhouden om zich als vrijwilliger aan de
zijde der opstandelingen tc scharen.
De Amerikaansohe staatssecretaris van oor
log heeft verklaard dat dc Amerikaansohc
troepen niet zonder toestemming van het
congres Mexico zullen binnengezonden wor
den, terwijl president Taft het geweigerd
heeft den Amcrikaanschcn troepen het be
vel te geven de grens te overschrijden, om
dat hij vreest dat <lit de Mexicanen togen de
duizenden Amerikanen in dc republiek zou
opzetten. Verder heeft de president de inwo
ners van Douglas aangeraden ziok uit
de gevaarlijke zóne te verwijderen.
De ontruiming van Agua Prieta door dc
rebellen en de inneming van deze plaats
door de Mextcaansobe troepen, waarvan he
denmorgen hel bericht werd ontvangen, zal
wellicht voel punten van wrijving tusschen
dc Unie en Mexico wegnemen. Uit Washing
ton wordt dan ook gemeld dat dc spanning
daar aanmerkelijk is verminderd. In offi-
ciëolc kringen is men er van mocning, dal
VAK
RUDOLF HIRZOG.
Mijn naam staat wél op de eerste blad
zijde, daidelijk na het titelblad," stemde hij
oe, „maar er staat voor Opgedragen aan
nijn Mentor" en daarachter „ielemaohus".
Dat i'k een mentor ben;, lieibt ge zooeven
tedf, al was het dan ook niet op vleienlde
wijze, beweerd. En Tetemadlius? Ja daar
u 'het niet zijn kunt, moet liet wel, om in
de familie te blijven, uw Ilans zijn."
„Ach neen!" zei ze hoofdschuddend.
„Aoh ja," antwoordde hij bevestigend
knikkend.
En toen lachten ze beiden hartelijk.
„Die jongen, die jongen 1" ze kon hét
maar niet begrijpen „hoe komt hij daar
toch aanf...
„O»., u kent tooh d© erfelijkheidstheorie?
Misschien heeft een zijner ouders in de jeugd
tan iets dergelijks gedroomd, waarvoor hij
nu de woorden gevonden heeft. Darwinis
me, geloof me, anders niets!"
„Spot toch niet altijd!" zei z© en legde hem
do hand op den mond. Een oogenblik sloot
ze de oogen. Ileinrioh von Spring© verroer
de zich niet. Hot speet hem, dat het slechts
een oogenblik duurde.
.,lk ken nu ook tliet meisje," ging zo na
eenige oogenbdikken wort. „Al is het dan
ock alleen maar van aarzien Tk ben zoo
dikwijls naar de Pempelforterstraat gegaan,
tot ik haar bij het uitrukken van de pa
trouille gezien heb. Een aanvallig wezentje...
sedert dien lijd ga ik dikwijls op dat ,uur er
heen. Maar ik heb nog niets gevonden, dat
een persoonlijke toenadering zou kunnen
geven. Ilk kan todh niet met de deur in
[huis Vallen!"
„Kijk eens," zei hij onderweg. „Kent u
misschien dién ouden heer ginds, die op
het punt staat tot een zoutpilaar te verstij
ven?"
„Maar dat is tooh... dat is toch uw va
der..."
„Zeker! Dat is Friedridh Leopold von
Springe. Dag vadertje! Waarom zoo vroo-
lij-k?"
De oude heer had bijna vergeten zijn grij
zen hoOgen hoed af te nemen. Hij keek het
paar verbluft aan. „Hm, hm," zei hij slechts,
„hm, hm, dat zal zijn reden wel hebben 1"
Toen zette hij zijn wandeling voort.
Toen het paar de Pempelforterstraat in
sloeg, kwam Johanna juist uit den Hofgaa--
ten. Ze liep voort, de oogen peinzend naar
beneden, cn schrok op, toen ze Springe's roe
pen hoorde.
..Wel, juffrouw Johanna, wal een haast!
Zoo trotsdh dat men een goeden vriend
voorbij loopt?"
„O... mijnheer von Springe... bent u liet.
Ik dacht juist aan u."
,,Niet jokken!" zei hij lachend met den
vinger dreigend. Zooveel zelfverloochening
verlang ik niet!" En toen ze blozend van
hem .naar de vreemde dame zag, ging hij
voort, alsof ze spraken over iets, dat van
zelf sprak „En? Goede berichten uit
Bonn?"
Ze bloosde nog heviger, maar er was iels
stralends in haar blozen en ze knikte beves
tigend.
„Mag dk ook weten- wat? Ik kom toch
eenigszins in de eerste plaats... natuurlijk
voor zoover het geen geheimen zijn."
,Ik heb een boek met gedichten gekregen,"
zei zo zoo zacht, alsol ze elk woord streelde.
„Wat u zegt! Een boek met verzen? Van
wie dan? Van Goethe? Of misschien van
Heinrich Heine..."
„Van Hans zelf," antwoordde zc en zag
he n zegevierend aam
„Houdt u mij niet voor den gek, juffrouw
Johanna? Van Hans? En gedrukt, zegt u.
Met echte drukletters?"
„Ach, mijnheer von Springe," zei ze, en
wiegde het hoofdje heen cn weer, „mij kunt
u vandaag niet beet nemen. Ik ben vandaag
beslist onverstoorbaar. En als u wist, wat
ik weet, zou u wel anders zijn."
„Zoo Wal weet u dan?"
„Uw naam staat voor in liet boek," fluis
terde ze, en keek hem vol verwachting aan.
Margot vermaakte zich kostelijk.
Ze stond een weinig terzijde te luisteren
naar het gesprek; ze kreeg steeds meer ge
noegen in het lieve en frissche jonge meisje.
Ze kon zich niet langer bedwingen, ook een
woordje tegen haar tc zeggen.
„Zou ik dat boek ook eens mogen zien?"
zei ze vriendelijk cn trad naderbij. ,,lk inte
resseer me altijd voor nieuwe boeken.
„Mijn klein vriendinnetje, juffrouw Johan.
na Stahl," stelde Springe voor... „mijn groote
vriendin..." en hij mompelde onverstaanbaar
een naam. „Juffrouw Johanna zal zeker
wel zoo vriendelijk willen zijn, ons een blik
In het boek toe te staan. Daar mijn naam,
zooals hij zegt, erin voorkomt, heb ik toch
om zoo te zeggen, hel recht ie zien, of
men geen ongepaste aardigheden met mij
heeft uitgehaald."
„Maar het bock ligt thuis," stamelde
Hannes verlegen.
„U schertst, juffrouw, ik wil wedden,
dat het voor in uw blouse zit!"
Margot kwam het meisje tc hulp.
„Als het boek thuis is, zou u ons mis
schien wel even mee naar huis willen ne
men? Wij zullen u werkelijk geen last ver
oorzaken!"
Het meisje beet zich zenuwachtig op dc
onderlip.
„Wilt u zoo goed zijn?" zei Hannes en
de beide anderen volgden haar lachend het
huis in, de trap op.
„II; zal even mijn goed afdoen," zei Han
nes, toen ze met hun drieën in de eenvou
dige huiskamer stonden, en ze verdween
snel, met neergeslagen oogen, in dc slaapka
mer.
„Heb ik het niet gezegd!" fluisterde
Springe lachend, „ze had het toch in haar
blouse."
Hannes trad binnen. Ze had haar dun
zomermanteltje afgedaan, en stond daar nu
rank en slank in haar wit kleedje, het boek
In de hand.
„Mag ik het eens zien?" vroeg Margot en
terwijl ze het aannam, hield ze, als toeval
lig, de vingertoppen van het meisje in haar
hand.
„Mijn verzen Hans Steinherr," las ze,
en daarna las ze enkele gedichten, die ze
opsloeg, half luid voor. Plotseling hield ze
op keek het meisje onderzoekend aan.
,,D beeft, juffrouw. Ik voel het aan uw
vingers. Bent u niet wel?"
„Nolstrekt niet," klonk het antwoord en
de lippen sloten zich weer. In het voorhoofd
verscheen een diepe rimpel.
Margot las verder, om na een paar regels
opnieuw op te houden.
„Vindt u het onaangenaam? U trekt uw
hand terug?"
„Nu weet ik, wie u bent! U bent de moe
der van Hans Steinherr!"
,,Uoo komt ge daar zoo plotseling bij?"
En eensklaps bijna onbewust... stameld©
Hannes
„Omdat u mij zoo kwelt..."
„Kind," riep Margot verschrikt, „kind!
Wat zeg je daar!" En snel sloeg ze de ar
men om do schokkende schouders van het
opgewonden meisje en drukte het blondge
lokte hoofdje tegen haar borst... „Springe..."
zei ze smeekend met een blik van verstand
houding. En Heinrich von Springe begreep
het en verliet zacht de woning.
Margot Steinherr was gaan zitten, en trok
het meisje, dat geen tegenstand bood, op
haar schoot. Met dachte hand streek zc haar
over de wangfen cn speelde met haar vlech
ten. Ze was verwonderd over zichzelf, dat
ze het zoo teeder, zoo zacht deed. Anders
was het toch niet haar gewoonte, aangedaan
te worden door dc gevoelens van anderen.
Wat was het toch, dat haar doorstroomde,
sedert den dag, dat zc mot den terugge
keerden Springe herinneringen uit hun jeugd
hadden herdacht? En nu nog zooveel sterker
van aangezicht tot aangezicht met dit ver
langende, jeugdige geluk, dat zij op haar
j schoot hield...
Wwdt vtrvlfd.