buitenland. S«6. 9" Jnarf»>f Donderdag 20 April 1911. FEUILLETON. DE NEDER-RIJNERS. AMERSFOORTSCH DAGBLAD f 1.00. - 1.90. - 0.05. ABONNEMENTSPRIJS: 3 maanden voor Amersfoort Jem franco per post pnderlijko nummers te Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest- Lfen. vertentittnmededeolingen enz.gelieve men YÓdr 11 uur I morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgever»: VALKHOFF ft O». Utrechtschestraat 1. Intercomm. TelepHoonnummer 00. PRIJS DKR ADVERTENTIËN: Vu 1-1 r«.ek f Elk. r»K«l mew - 0.10. DiensUanbtodiRR.n Ml *AnTT.Tjr«n O» e.nj. b(J Toornitb«Ullno Grooto letters naar plaatsruimte. ▼oor handel en bedrjjf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot hot herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement Kene oiroulairobevattende de voorwaarden, wordt op toegezonden. Kennisgevingen. «meester et» Wethouders van Amersfoort et op art. 37 der Drankwet jngen ter openbare kennis dat bij hen is ingediend een verzoekschrift oni tot verkoop van alcoholhoudenden drank, n dan sterken drank voor gebruik ter plaatse rkoop door JACOBUS V.VN DEN BROEK, knecht, wonende te Amersfoort, in de bene- Ivoör-localiteit van perceel staande aan de lestraat no. 1 alhier dat binnen twee weken na deze bckendma- ieder tegen het verlcenen van het verlof schrif- te bezwaren bij Burgemeester en Wethouders Inbrengen. eisfoort, 19 April 1911. •gemeester en Wethouders voornoemd, De Secretaris, De Burgemeester, STENFERT KROESE. WUIJTIERS. Politiek Overzicht nnenlandsche moeilijkheden van het kabinet Monis. let oproer onder de Fransche wijnbou- fs in het gebied <ler Champagne is vrij- geëindigd, nadat ten slotte een troepen- ht was gerequireerd, die voldoende was verdere ordeverstoringen te verhinderen, ïins, nu men zich eerst over het aange- htc vernielingswerk begint te schamen, frdt rondgestrooid dat het voornamelijk spuis, anarchisten en vagebonden zijn ge test, die het onheil hebben gesticht; waar jnbouwers erbij tegenwoordig waren, zijn t slechts de verleide personen geweest. Wel juist dat er gespuis onder de baldadigen geweest, hetgeen mogelijk ook tot de vele ndaden den stool heeft gegeven, doch het rpt dan toch geen gunstig licht op de jnbouwers, dat ze bij duizenden aan de sdadige aansporing gevolg hebben gege- ii, in plaats van de daders hun euveldaden beletten. Nu men oen goed overzicht op j aangerichte schade heeft verkregen, zal (getwijfeld de straf voor de aanstichters in het oproer niet uitblijven. De slechte in ruk die in moreel opzicht door de onlusten I gewekt, zal echter niet zoo gauw worden Itgewischt, en ten slotte heeft men nog ikening tc houden met eenc mogelijke her- kling der buitensporigheden, voor" het go al 't aan de regcering, aan den Raad van tatc en aan het parlement niet gelukt een ergclijk in den belangenstrijd te vinden Nog een anderen grooten belangenstrijd tCcft de Fransche regeering te beslechten, frijdag der vorige week heeft dc Kamer de IterpeLatic behandeld over de opnieuw aan- Iclling van het personeel, dal door de spoor wegmaatschappijen naar aanleiding van de pngste staking ontslagen is. I)c regeering elf heeft het ontslagen personeel der staats- boorwcgen grootendcels, met uitzondering kr raddraaiers en saboteurs, opnieuw in flenst genomen en verwacht nu dat de maat- fchappijen hetzelfde zullen doen. Aan deze tei wachting hebben, zoowel de minister van kenbare werken, Dumont, als de minister- jresident Monis op scherpe, ja zelfs dreigen- le. wijze uiting gegeven; beiden hebben ge legd, dat, wanneer de tegen de maatschap pijen aan te wenden wettelijke middelen |alen, de regeering bij het parlement nieuwe maatregelen zal voorstellen. De Kamer heeft fleze verklaring der regeering met over- jroote meerderheid goedgekeurd. Wat zullen thans de maatschappijen doen? Volgens de uitlatingen va» cenige haror directeuren zui len ze blijven persisteeren hjj hunne weige ring om ontslagen personeel wederom in dienst te nemen. De directeur van den Qrléans-spoorweg heeft verklaard: ,,Mcn ver wacht van ons dat we het ontslagen spoor wegpersoneel weer aanstellen. Maar wie? Al len? Dat verlangt men in 'I geheel niet; al leen dat wij de saboteurs niet meer in dienst nemen. Maar wij hebben geen saboteurs en wc kunnen niet de verdachtmaking, sabo teurs te zijn, op hel geheelc personeel wer pen, dat slechts de fout begaan heeft zijn werk in den steek te laten. Wij kunnen geen onderscheid maken. Wij hebben de stakende arbeiders ontslagen, omdat het algemeen be lang dit vorderde. Het algemeen belang blijft voortbestaan; uitzonderingen kunnen wij niet maken en de opnieuw aansteking van alle ontslagenen zou ecne ongehoorde inbreuk op de discipline zijn". De dreige menten der regeering worden door de maat schappijen niet au sérieux genomen, liet doel treffendste middel zou naasting zijn, doch deze zou zulke groole sommen vorderen, dat er op 't huidige oogenblik niet aan te denken is en bovendien heeft de exploitatie van staatswege van den Westerspoorweg juist geen bewondering' gewekt. Dal weten de maatschappijen wel en daarom laten ze zich geen vrees aanjagen. Misschien houden zc bij wijze van gratie in zooverre rekening met de positie, waarin de regcering verkeert, dat ze zich voor enkele hernieuwde aanstellin gen laten' vinden, waarmede de regcering dan het bewijs zou kunnen leveren, dat de maatschappijen zoogenaamd zouden hebben toegegeven. Maar zal eventueel de radico- socialistischc meerderheid daarmede accoord gaan? Men ziet dat het kabinet Monis niet op rozen gaat; hel wijnbouwersoproer was alles behalve geschikt om roem op te dragen en wat den strijd tegen de spoorwegmaatschap pijen betreft, deze is wel is waar frisch ter hand genomen, doch wanneer men dc mid delen der regeering in oogenschouw neemt, komt men niet tot de overtuiging dat die strijd tot een resultaat zal leiden. rrankrtylt Na de staking der spoorwegarbeiders in October van het vorige jaar deed nrimslei4- president Briand zijn best om te bewijzen dat de staking een politiek karakter droeg, ten einde haar te kunnen behandelen als een aan slag tegen de veiligheid van den staat. De politie zou bewijzen er van gevonden heb ben, dat {le leiders der vak vereen iging die de staking leidden in verbinding stonden met de anti-miliitairisten van de Confédéra- tion générale du Travail en die anti-militairds- tón van dc „guerre sociale". Er werd een gerechtelijke instructie geopend en talrijke arrestaties volgden. De rechter van instruc tie verwees ten slotte alle beklaagden naar de rechtbank met het voorstel de zaak voor een jury tc brengen. De betreffende kamer der rechtbank gaf aan dat voorstel gevolg. De beklaagden teekenden evenwel appel aan bij het hof van cassatie, dat thans den ge- heelen uitslag der instructie, voor zoover de spoorwegbeambten daarbij dn het geding zijn, heeft vernietigd. De in de instructie betrokken auti-militairisten worden wel is waar op nieuw naar de rechtbank terugverwezen doch zc kunnen niet meer wegens samenzwering tegen de veiligheid van den staat vervolgd, worden, doch alleen nog maar wegens de in hun orgaan gepubliceerde demagogische ar tikelen. Daarmede is dc groote juridische actie van staatswege, waarmede Briand is begonnen, in het zand verloopcn. tr De architect in het ministerie van buiten- iaudsche zaken, Chcdannc, is, na een ver hoor voor den rechter van instructie, gear resteerd, onder beschuldiging bij dc affaire- lfamon betrokken te zijn. Dc president van den bond van vereeni- gingen in het gebied der Champagne, de wijngaardbezitter Leoacheur is gearres teerd onder beschuldiging, deel tc hebben gehad aan dc beraming der plundertochten in Ay. In zijn woning heeft men bij cene huiszoeking schrifturen gevonden die lx*/.wa rend voor hem zijn. Spanje. M a d r i d, 19 April. De ministerraad heeft de heropening der Cortes op 8 Mei be paald. Portugal Officieel wordt thans het ontslag vermeld van den kapitein der artillerie Yaiva Con- ceiro, waarover wij in een afzonderlijk ar tikel reeds 't een en ander hebben medege deeld Turkija. K o n s t a n I i n o p e 1, 19 April. In de Kamer verklaarde dc minister van buitenland- sche zaken Rifaat Pacha, in den loop van het debat over dc begrooting van buitcnlandsche zaken, dat dc betrekkingen van Turkije met de groote mogendheden goed zijn. De be trekkingen met dc Bulkanstaten hangen af van de houding van die staten tegenover Turkije. De Konslantinopelschc correspondent van de Daiily Cronicle meldt: Gewichtige docu menten uit den jongslen tijd, die naar be weerd werd bij den brand van het gebouw der Porte medeverbrand waren, zijn in wer kelijkheid aar Maimon verkocht toen deze in Konstantinopel was. De schuldige staats ambtenaar is verdwenen hij moet aan liet hoofd gestaan hebben van een commissie die gewichtige documenten uitleverde aan een comité te Parijs, in welks bestuur Mai mon zitting had. Uit Konstantinopel wordt gemeld: In regee- ringskringen is men eindelijk tot het inzicht gekomen, dat de lokaliseering van den op stand in Albanië het best kan worden tot stand gebracht door ecne zekere tegemoetko ming tegenover de wcnschcn der Albaneezen. Tot dit doel zal de minister van oorlog Ma- hornet Chefkct Pacha zich naar Albanië be geven en met de hooiden der Albaneezen, die reeds van zijn komst op de hoogte zijn ge steld, een plan uitwerken, dat den Albaneezen een reeks van sociale en administratieve her vormingen toestaat, waarvan in 't bijzonder valt te vermelden het gebruik der Albanee- sche taal in school en landsbestuur. De te Konstantinopel verschijnende Osma- nische Lloyd weet het een en ander te ver tellen van Bemhard Maimon, den geheimzin- nigen spion in Parijs, van wien enkele weken geleden aan het licht is gekomen, dat hij zich tegen betaling en door tusschcnkomsl van een bureauambtenaar gewichtige stukken uit de Fransche archieven verschafte. Een bepaald gunstig verleden heeft blij kens dit relaas Maimon allesbehalve. Maimon, wiens nationaliteit niemand te weten kon komen, is, volgens het Turltschc blad, in Galicië geboren en als kind naar Berlijn ge komen, om door dc Kngelschc Kerkzen- ding tot zendeling te worden opgevoed. Als zoodanig werd hij naar Bagdad gezonden, maar daar schijnt hij zich reeds aan minder eerlijke handelingen schuldig gemaakt tc hebben, althans de Engclsche consul-gene raal onderzocht zijn boeken cn deed hem uit den zendingsdienst ontslaan. Vervolgens werd Maimon koopman in Berlijn, waar hij handel dreef op Mesopotamia, maar na een proces, dat hij won, werd hij als lastige vreemdeling uitgezet. Van Berlijn trok hij naar Constantinopoi en hier wist hij de ver trouweling te worden van Sultan Abdul- Hamid's lijfarts, die hem een baantje zonder werk cn met flink loon wist te bezorgen. Spoedig bewees Maimon een meester te zijn in het uitbrengen van samenzweringen en de bewaking van samenzweerders, cn daar Abdul llamid op gecu mcnschen zoozeer prijs stelde als op dezulken, zond hij Mai mon met een mooi jaarloon naar Parijs om de Jong-Turken daar in het oog te houden. Ook dit duurde niet lang, cn nadat Maimon uit deze betrekking ontslagen was, zocht hij een soort werk zooals het alleen in Turkije onder het oude régime denkbaar was: hij wejd tusschcnpersoon tusschen een Kngel schc finnnciersgrocp. die treinconcessies in Klcin-Azië wenschte en den Turkschen Sul tan. In dien tijd leerde hij een zwager van den Sultan kennen, Damnd Machmoed Pasja, die gaarne naar Europa wilde vluchten. Maimon hielp hem daarbij, dc vlucht slaagde en Mai mon behield des prinsen vermogen. Zoodra echter was Damad niet in veiligheid, of Mai mon verried aan den Sultan zijn verblijf plaats en verkreeg tot loon een aanstelling tot toezichthouder op den ontvluchte, die tc Parijs was gaan wonen. Van dien tijd af is Maimon's levensloop moeilijk meer na tc gnan, hij werkt nu hier dan daar als spion van Abdul llamid, speelt altijd een dubbele rol en verrijkt zich. .ais eindelijk de Sultan gevallen is. biedt Maimon terstond zijn diensten der nieuwe regeering aan, maar na een koele afwijzing vertrekt hij' naar Parijs en wordt berichtgever van de Evening Times en blijft zich met allerlei ver dachte zaken inlaten. Volgens een telegram van dien opperbevel hebbel in Jemen zijn dc troepen zonder ver zet in Amran ten Noorden van Sanaa binnen gerukt. l)c opstandelingen, welke zich in Talasjtan bevonden, vluchtten. Verschillende sjeiks verschenen in Sanaa, teneinde hunne onderwerping aan te bicden. Zes bataljons met een batterij rukken tegen Iladje op; eeni- ge invloedrijke sjeiks in dc omgeving van Iladje hebben zich reedis onderworpen. liet verluidt dat Imam Jahia Ilamra verlaten heeft. Bij Rassir cn Mebhul wordt gevochten. Marokko. T a n g e r, 19 April. Een telegram uit Rabat meldt, dat Fez moet zijn geplunderd tengevolge van een opstand in de stad. Dit wordt onder uitdrukkelijk voorbehoud mede gedeeld. Dc Beni Mtir hebben sjerif Amrani, dien de sultan hun als vrcdcsonderhandclaar had toegezonden, geplunderd, geslagen en ge heel ontkleed teruggezonden. Daarop zonden zij een troep tegen Fez uil, doch gelijk ge seind werd, mis.uklc dc aanval. De hoofdstad van den sultan wordt nu feitelijk belegerd, alle verbindingen zijn af gesneden. zoodat de gevolmachtigde van Moelai Hafld, die de toestemming heeft ver worven tot het sluiten van de nieuwe leening van 45,ÜÜ0,0UÜ frs. de stad niet kon verlaten. De Temps gelooft niet, dat de versterkin gen die Frankrijk naar Marokko zendt, tot ontzet van Fez zu'Jen worden uitgestuurd. Ze konden er gemakkelijk komen, maar moei lijk blijven en zich van oorlogsmaterieel cn levensmiddelen voorzien. Zelfs wanneer het gelukte, van de 11,000 man, die er, na aan komst van de versterkingen in Chauja zullen zijn, Got KJ af te zonderen voor een tocht naar Fez, dan zou deze strijdmacht toch niet vol doende zijn om die stad, den Sultan cn den Europeanen doeltreffende hulp te bieden. Mixlio. Washington, 19 April. H«4 staats- doparteinettt verneemt, dat Mexicaanse he op standelingen werden Ingesloten bij Santxago- Papasquiros. De verliezen aan beide zijden bodragen meer dun honderd. liet bericht dat de Amerikaunschc troe pen de Mexiicaansohc grens hebben ovcr- sahreden is oorspronkelijk aJlkomstlg van Engolsche bladen, doch blijkt voorbarig zijn geweest. Feitelijk blijft alleen over dat commandant Ganjot, de beveUicbbcr van de Amcrikaanschc cavalerie aan dc grens, den opstandelingen heeft doen mededeckn dat hij onmiddellijk aan de gevechten aan dc grens een einde zo-u maken, wanneer het leven van Amcrikaanschc burgers op het ge bied der Unie in ge va. r werd gebracht, het zij door kogels van opstandelingen of door kogels van d-e Mexioaansche rcgoeringstroc- pen. De aanvoerder der opstandelingen heeft daarop geantwoord dal hij, wat hem be treft, zich daarnaar gedraigeu zou, doch dat ongetwijfeld kogels in Douglas zouden te rechtkomen wanneer dc rogecritigstrocpen in Mexko hem vanuit het Zuiden aanvielen. Bij bet hevi-ge en langdurige gevecht dat Maandag tusschen de Mexicaansche rcgce- ringslroepcn en de opstandelingen is ge voerd was de stad Douglas dan ook vijf uren onder geweervuur. Een Amerikaansoh dagblad-correspondent kreeg een kogel in hel hoofd terwijl verder nog drie Amerika nen werden gewond. Al deze schictcrij kwam van de zijde der insurgentc troepen, wier aanvoerders het er op heotcn aan te leggen dat een conflict tusschen Mexiico en de Ver- centgde Staten ontstaat. De Amcrikaanschc troepen ltaddcn alle inocilc om de nieuws gierige Yankces van het terrein van den strijd verre tc houden zelfs om zc »c weerhouden om zich als vrijwilliger aan de zijde der opstandelingen tc scharen. De Amerikaansohe staatssecretaris van oor log heeft verklaard dat dc Amerikaansohc troepen niet zonder toestemming van het congres Mexico zullen binnengezonden wor den, terwijl president Taft het geweigerd heeft den Amcrikaanschcn troepen het be vel te geven de grens te overschrijden, om dat hij vreest dat <lit de Mexicanen togen de duizenden Amerikanen in dc republiek zou opzetten. Verder heeft de president de inwo ners van Douglas aangeraden ziok uit de gevaarlijke zóne te verwijderen. De ontruiming van Agua Prieta door dc rebellen en de inneming van deze plaats door de Mextcaansobe troepen, waarvan he denmorgen hel bericht werd ontvangen, zal wellicht voel punten van wrijving tusschen dc Unie en Mexico wegnemen. Uit Washing ton wordt dan ook gemeld dat dc spanning daar aanmerkelijk is verminderd. In offi- ciëolc kringen is men er van mocning, dal VAK RUDOLF HIRZOG. Mijn naam staat wél op de eerste blad zijde, daidelijk na het titelblad," stemde hij oe, „maar er staat voor Opgedragen aan nijn Mentor" en daarachter „ielemaohus". Dat i'k een mentor ben;, lieibt ge zooeven tedf, al was het dan ook niet op vleienlde wijze, beweerd. En Tetemadlius? Ja daar u 'het niet zijn kunt, moet liet wel, om in de familie te blijven, uw Ilans zijn." „Ach neen!" zei ze hoofdschuddend. „Aoh ja," antwoordde hij bevestigend knikkend. En toen lachten ze beiden hartelijk. „Die jongen, die jongen 1" ze kon hét maar niet begrijpen „hoe komt hij daar toch aanf... „O»., u kent tooh d© erfelijkheidstheorie? Misschien heeft een zijner ouders in de jeugd tan iets dergelijks gedroomd, waarvoor hij nu de woorden gevonden heeft. Darwinis me, geloof me, anders niets!" „Spot toch niet altijd!" zei z© en legde hem do hand op den mond. Een oogenblik sloot ze de oogen. Ileinrioh von Spring© verroer de zich niet. Hot speet hem, dat het slechts een oogenblik duurde. .,lk ken nu ook tliet meisje," ging zo na eenige oogenbdikken wort. „Al is het dan ock alleen maar van aarzien Tk ben zoo dikwijls naar de Pempelforterstraat gegaan, tot ik haar bij het uitrukken van de pa trouille gezien heb. Een aanvallig wezentje... sedert dien lijd ga ik dikwijls op dat ,uur er heen. Maar ik heb nog niets gevonden, dat een persoonlijke toenadering zou kunnen geven. Ilk kan todh niet met de deur in [huis Vallen!" „Kijk eens," zei hij onderweg. „Kent u misschien dién ouden heer ginds, die op het punt staat tot een zoutpilaar te verstij ven?" „Maar dat is tooh... dat is toch uw va der..." „Zeker! Dat is Friedridh Leopold von Springe. Dag vadertje! Waarom zoo vroo- lij-k?" De oude heer had bijna vergeten zijn grij zen hoOgen hoed af te nemen. Hij keek het paar verbluft aan. „Hm, hm," zei hij slechts, „hm, hm, dat zal zijn reden wel hebben 1" Toen zette hij zijn wandeling voort. Toen het paar de Pempelforterstraat in sloeg, kwam Johanna juist uit den Hofgaa-- ten. Ze liep voort, de oogen peinzend naar beneden, cn schrok op, toen ze Springe's roe pen hoorde. ..Wel, juffrouw Johanna, wal een haast! Zoo trotsdh dat men een goeden vriend voorbij loopt?" „O... mijnheer von Springe... bent u liet. Ik dacht juist aan u." ,,Niet jokken!" zei hij lachend met den vinger dreigend. Zooveel zelfverloochening verlang ik niet!" En toen ze blozend van hem .naar de vreemde dame zag, ging hij voort, alsof ze spraken over iets, dat van zelf sprak „En? Goede berichten uit Bonn?" Ze bloosde nog heviger, maar er was iels stralends in haar blozen en ze knikte beves tigend. „Mag dk ook weten- wat? Ik kom toch eenigszins in de eerste plaats... natuurlijk voor zoover het geen geheimen zijn." ,Ik heb een boek met gedichten gekregen," zei zo zoo zacht, alsol ze elk woord streelde. „Wat u zegt! Een boek met verzen? Van wie dan? Van Goethe? Of misschien van Heinrich Heine..." „Van Hans zelf," antwoordde zc en zag he n zegevierend aam „Houdt u mij niet voor den gek, juffrouw Johanna? Van Hans? En gedrukt, zegt u. Met echte drukletters?" „Ach, mijnheer von Springe," zei ze, en wiegde het hoofdje heen cn weer, „mij kunt u vandaag niet beet nemen. Ik ben vandaag beslist onverstoorbaar. En als u wist, wat ik weet, zou u wel anders zijn." „Zoo Wal weet u dan?" „Uw naam staat voor in liet boek," fluis terde ze, en keek hem vol verwachting aan. Margot vermaakte zich kostelijk. Ze stond een weinig terzijde te luisteren naar het gesprek; ze kreeg steeds meer ge noegen in het lieve en frissche jonge meisje. Ze kon zich niet langer bedwingen, ook een woordje tegen haar tc zeggen. „Zou ik dat boek ook eens mogen zien?" zei ze vriendelijk cn trad naderbij. ,,lk inte resseer me altijd voor nieuwe boeken. „Mijn klein vriendinnetje, juffrouw Johan. na Stahl," stelde Springe voor... „mijn groote vriendin..." en hij mompelde onverstaanbaar een naam. „Juffrouw Johanna zal zeker wel zoo vriendelijk willen zijn, ons een blik In het boek toe te staan. Daar mijn naam, zooals hij zegt, erin voorkomt, heb ik toch om zoo te zeggen, hel recht ie zien, of men geen ongepaste aardigheden met mij heeft uitgehaald." „Maar het bock ligt thuis," stamelde Hannes verlegen. „U schertst, juffrouw, ik wil wedden, dat het voor in uw blouse zit!" Margot kwam het meisje tc hulp. „Als het boek thuis is, zou u ons mis schien wel even mee naar huis willen ne men? Wij zullen u werkelijk geen last ver oorzaken!" Het meisje beet zich zenuwachtig op dc onderlip. „Wilt u zoo goed zijn?" zei Hannes en de beide anderen volgden haar lachend het huis in, de trap op. „II; zal even mijn goed afdoen," zei Han nes, toen ze met hun drieën in de eenvou dige huiskamer stonden, en ze verdween snel, met neergeslagen oogen, in dc slaapka mer. „Heb ik het niet gezegd!" fluisterde Springe lachend, „ze had het toch in haar blouse." Hannes trad binnen. Ze had haar dun zomermanteltje afgedaan, en stond daar nu rank en slank in haar wit kleedje, het boek In de hand. „Mag ik het eens zien?" vroeg Margot en terwijl ze het aannam, hield ze, als toeval lig, de vingertoppen van het meisje in haar hand. „Mijn verzen Hans Steinherr," las ze, en daarna las ze enkele gedichten, die ze opsloeg, half luid voor. Plotseling hield ze op keek het meisje onderzoekend aan. ,,D beeft, juffrouw. Ik voel het aan uw vingers. Bent u niet wel?" „Nolstrekt niet," klonk het antwoord en de lippen sloten zich weer. In het voorhoofd verscheen een diepe rimpel. Margot las verder, om na een paar regels opnieuw op te houden. „Vindt u het onaangenaam? U trekt uw hand terug?" „Nu weet ik, wie u bent! U bent de moe der van Hans Steinherr!" ,,Uoo komt ge daar zoo plotseling bij?" En eensklaps bijna onbewust... stameld© Hannes „Omdat u mij zoo kwelt..." „Kind," riep Margot verschrikt, „kind! Wat zeg je daar!" En snel sloeg ze de ar men om do schokkende schouders van het opgewonden meisje en drukte het blondge lokte hoofdje tegen haar borst... „Springe..." zei ze smeekend met een blik van verstand houding. En Heinrich von Springe begreep het en verliet zacht de woning. Margot Steinherr was gaan zitten, en trok het meisje, dat geen tegenstand bood, op haar schoot. Met dachte hand streek zc haar over de wangfen cn speelde met haar vlech ten. Ze was verwonderd over zichzelf, dat ze het zoo teeder, zoo zacht deed. Anders was het toch niet haar gewoonte, aangedaan te worden door dc gevoelens van anderen. Wat was het toch, dat haar doorstroomde, sedert den dag, dat zc mot den terugge keerden Springe herinneringen uit hun jeugd hadden herdacht? En nu nog zooveel sterker van aangezicht tot aangezicht met dit ver langende, jeugdige geluk, dat zij op haar j schoot hield... Wwdt vtrvlfd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1