II*. SS». Jaargang. Vrijdag 19 Mei 1911. BUITENLAND. FEUILLETON. DE NEDER-R1JNERS. «K AMERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoort f 1.00. Idem franeo per post - 1.50. Afzonderlijk» - 0.05. Deze Coiu-ant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest- dagen. Advertentiën. mededeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur 's morgena by de Uitgevers in te zenden. Uilgevers: VALKHOFF C». Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PBUS DEK ADVERTENXIÊNi Vui 1B r«R.U f 0.M» Elke regel moer - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents by vooruitbetaling Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bodryf bestaan zeer voordoolige bepalingen tot het herhaald advoriteeren in dit Blad, by abonnomont. Een* circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Kennisgevingen. De Burgemeester van Amersfoort, Gezien <le aanschrijving van den Commissaris der Koningin, d.d. 15 April 1911, 4e afdeeling, no. 1808 1244, betreffende bewijsstukken voor Nederlaudsche irbeiders in Duitschland (opgenomen in Provinciaal blad no. 35 van dit jaar) brengt ter kennis van ben, die voornemens rijn to Duitschland te gaan werken, dat het wcnschelijk is, dat zij, alvorens naar het buitenland te vertrekken, ee nbewijs van Nederlan- deracbap aanvrage ribij den Burgemeester hunner woonplaats of althans eene verklaring van den Bur gemeester meenemen, dat hel bewijs van Nederlan derschap is aangevraagd dal deze verklaring den naam en voornaam, zoo mede den datum en plaats van geboorte van belang hebbende moet bevatten; dat in plaats van deze verklaring desnoods ook tan dienen hetzij eene geboorteakte, hetzij een be wijs van afschrijving uit het bevolkingsregister, hetzij en binneniaudsch paspoort, mits op deze stukken aam, voornamen, datum en plaats van geboorte ermeld slaan. Amersfoort, den 18. Mei 1911. De Burgemeester voornoemd, WUUTIERS. De Burgemeester van Amersfoort brengt, ter vol doening aan de aanschrijving van den Commissaris der Koningin in deze provincie, d.d. 17 Mei 1911, 4e Aid., no. 2599/1751, ter kennis van belanghebben den, dat zich in de gemeenten Zegveld, Vleuten, Benschop eu Haarzuilens gevallen van mond- en klauwzeer hebben voorgedaan. Amersfoort, 18 Mei 1911. De burgemeester voornoemd WUIJTIliRS. Politiek oveizicnt. De Duitscne Kroonprins in Petersuury. De Duitsche Keizer veriouli mans in Lon den eu Iegelijk hou dl ziju zoon, kroonprins riedrich Wilhelm, verinyf te Zarskoje Seio os gasL yau het Uusstscue nol. De aanleiding i het eene bezoek was ite onthulling van ..~i voor de OYerleüen Koningin Victoria op gerichte gedciikleeiven, cue toi liet andere de vensch oiu ïvéizer Kicoiaas op zyu verjaardag .e danken voor eene vroegere uiUioodiging, waaraan geen gevolg kon woruen gegeven. Toen de Duitscne kroonprins zijne reis deed uaar Oost-Azie, had ue Czaar nem verzocht via Siberië huiswaarts uj koeren. Maar de be- neuten uw ue pest waren oorzaan, dat het reisplan moest woruen veraauerd. De kroon prins kon aan de uiuioouigmg van den Czaar niet voldoen, intusschen veie wegen leiden niet slechts naai* Rome, maar oox naar de residentie van den Czaar. Ue kroonprins is dus niet van Wiauiwosioü, maar van Berlijn raar de Newastad geaomeu, om zijn dank uit te drukken voor de heiu toegedacute op lettendheden. En hij wordt daarbij verge zeld door zijne bekoorlijke gemalin, die ais dochter van eene Russiscüe grootvorstin in Rusland altijd welkom is. Tevens wordt de gelegenheid gebruikt om heden op den dag waarop Nicolaas li zijn 4de levensjaar wol- brengt, den Czaar de gelukwenschen van den Duitschen Keizer over te brengen. In Londen zijn twee kleinzonen bijeenge komen van de Koningin, wier aandenken men door een standbeeld heelt geëera; in Zarskoje Selo wordt een vriendschappelijk etikette-bezoek afgelegd. Het zijn dus pri vate ontmoetingen van hoofschen aard. Maar het is een belangwekkend toeval, dat deze bezoeken gelijktijdig geschieden en daarbij plaats hebben op een tijdstip, waarop de bondgenoot van Rusland en intieme vriend van Engeland aan zijne Marokkaansche poli tiek eene steeds scherpere pointe geeft. „De bezoeken zijn van privaten aard, schrijft de Neue Freie Presse; maar zij zouden niet plaats hebben als er niet eene gunstige verandering was gekomen in de betrekkingen. Tussohen Duitschland en zijn buurman in het Oosten en den tegenover, gelegen buurman in het Westen is de ver houding nu geheel anders dan zij jarenlang is geweest. De onderleekening van de Duitsch-Russischc overeenkomst over den Bagdadspoorweg staat voor de deur en zelfs in Engeland heelt men zich geschikt in het succes van Duitschland aan de oevers van Euphraat en Tigris. Geheel zonder resul taat is de afzonder ingspolit Lak initussohen niet geweest. Zij heeft eens het gevaar van een oorlog zeer nabij gebracht en is einde lijk ineengestort, toen zij zich in het dichtbij zijnde Oosten verdwaalde maar zij heelt aan Engeland het voordeel gebracht, in Perzië voor de Russische toekomstverwach tingen een slagboom op te richten, in Egyp te de Fransche protesten kwijt te worden en daarvoor Frankrijk naar Marokko af te leiden en zoo de verzoening met Dui'tsch- land, waaruit eene toenadering zou kunnen ontstaan, te bemoeielijken. De Engelsohe na tie heelt deze politiek wel is waar met hon derden miuioeuen voor schepenbouw be taald, zoodat zij begint de groote kosten moede te worden j maar nu is het hoofd doel bereikt en Engeland kan tot eene mil dere riolwing overgaan. De openbare mee ning, die een tijdlang verbazend prikkelbaar was, laat zich niet meer zoo gemakkelijk tegen Duitschland opruien; het verlangen naar rust en vrede wordt steeds sterker. In Rusland heeft men bevonden, dat de af- zonderingstijd menige teleurstelling, maar geen winst heeft gebraoht; er is dus geen reden om zich aan Duitschland te wrijven en het is beter zich goed met Duitschland te verdragen en de eigen genezing na zware beproevingen niet door verdere nultelooze onrust te vertragen. Rusland wil niets on dernemen wat eene pointe tegen Duitsch land zou kunnen hebben. „Zoo heeft zich de ontspanning voltrok ken, en de bezoeken in Londen en Peters burg behooren tot de teekenen van de ver andering ten goede. De Fransche veldtocht valt storend in deze nieuwe phase, liet verdrag van Atgeciras, dat aan Frankrijk is afgedwongen en dat het doel had zijn bin nendringen in Marokko togen te houden, wordt schijnbaar geëerbiedigd; in werkelijk heid niarcheeren de Franschen naar Fez. Duitschland wil voorloopig geduldig afwach ten hoe Frankrijk zijne politiek verder voert, maar het heeft onlangs verklaard, dat het builen werking brengen van hoofdbepalin gen der akte van Algeciras aan alle mogend heden hunne vrijheid van handelen zou te ruggeven. De mogelijkheid van wrijvingen is dus uitgesteld, maar n'iet opgeheven onvoorzichtige behandeling kan altijd nog onaangename toestanden in 't leven roe pen. De ontmoetingen van den Duitschen Keizer met den vriend van de republiek en van den Duiitschen kroonprins met den bondgenoot van de republiek, zullen mis schien een verzachtenden invloed uitoefenen," Duitschland. Berlijn, 18 Mei. Het huis van afge vaardigden nam heden in tweede lezing het wetsontwerp betreffende de facultatieve lijk verbranding aan. Zweden. De commissie van den Zweedschen rijks dag voor het Zweedsch-Duitsche handelsver drag heeft een gunslig rapport uitgebracht, Er wordt gewezen op de belangrijke conoes- siën, die van Zweedsche zijde zijn gedaan. Die conoessiën zijn van dien aard, dat zij in hoofdzaak aan Duitschland het behoud van de Zweedsche markt waarborgen on ook vol komen opwegen tegen de offers, die van Duitsche zijde zijn gebracht voor het behoud van ongestoorde handelsbetrekkingen tus- schen de beide contracterende partijen. In tusschen is ook voor Zweden hel behoud van ongestoorde handelsbetrekkingen van zoo ge wichtig belang, dat niet het oog daarop de omstandigheid kan worden voorbijgegaan, dat op rechtmatige Zweedsche eischen in het verdrag niet ten volle is gelei. De commissie heeft dus de goedkeuring van het nieuwe ver drag aanbevolen. Italië. Rome, 19 Mei. Het Nederlaudsche ge zantschap met baron Sirtema van Groveslius aan het hoofd is heden in den nacht hier aangekomen. De begroeting had een privaat karakter. Het gezantschap werd ontvangen door den gezant en den consul van Neder land en is afgestapt in het Palace-hotel. Portugal. Brussel, 18 Mei. „Le Peuple" zegt uit eene ernstige bron te hebben vernomen, dat een belangrijke royalistische samenzwe ring tegen de Portugeesche republiek in voorbereiding ia. Daar de samenzweerders slechts willen beginnen als zij zeker van hunne zaak zijn, traenten zij een fonds bijeen te brengen tot dekking der kosten voor eene militaire expe ditie, die via Oporto Portugal zou binnen dringen. De expeditie zou uitgaan van Vigo. De samenzwering heeft betrekkingen met het garnizoen van Oporto. Een gemachtigde van een gro-ep financiers, die reeds 5 miilioen bijeen hebben gebracht, bevindt zich thans te Brussel om daar Éiuan- cieeie kringen te polsen. Hij biedt, voor het geval dat de samenzwering mocht slagen,, mijn- en spoorwegconcessiën in Portugal aan in ruil voor de i'inancieeie hulp. B r a g a 17 Mei. De menigte heeft den zetel van onderscheidene godsdienstige ver een i gin gen eu de kantoren van het katho lieke dagblad Combate aangevallen. De ver sieringen van verschillende huizen, die ver licht en met vlaggen getooid waren bij ge legenheid van het feest van het lieilige hart werden vernield. Te Oporto verzekerden gisteren de beman ningen van vreemde schepen, onder bescher ming van soldaten, den dienst op de Douro. Rusland. Petersburg, 18 Mei. (Petersburgsch Telegraafagentschap). De officieele handels- en industriecourant zet in een hoofdartikel onder bet opschrift „De tegenwoordige bcursconjunctuur" het volgende uiteen: l>e haussebeweging in het bijzonder die der spe- culatiepapiereu, beantwoordt niet aan de veranderingen In he» maatschappelijke sa menstel en neemt bijna uitsluitend het karak ter aan van beursspel, zonder gelijk vroegei op werkelijkheidsfactoren te steunen. De snelle toename van dergelijke tendenzen, zon der dat in de werkelijke voorwaarden voor het beursbedrijf verandering kwam, bene vens het langzame vooruitgaan van den cco- uomischen toestand, heeft natuurlijk aanlei ding gegeven tot eene verzwakking van de kapitaalmarkt, terwijl het bedenkelijke karak ter van bet beursspel op de Russische beur zen en ook op die der voornaamste plaatsen van het buitenland het onheil over vele Rus sische waardepapieren te voorschijn roept, hetgeen velen vrees inboezemt. Turkije. Salon iki, 18 Mei. In de richting van Kolaschine hebben botsingen plaats gehad. De rebellen vielen in een hinderlaag en verloren 12 man. Marokko. P a r y s, 1 8 M e i. De minister van oorlog maakt bekend, dat een verkenningscolonne welke van Deblon was vertrokken, is aan gevallen door Marokkanen. Ecu kapitein zou zijn gedood, een luitenant gewond cn tien manschappen gedood of gewond. De vijand is teruggeworpen. P a r ij s, 1 8 M e i. De bladen bevatten te legrammen uit Rabat, berichtende dat de colonne-Brulard den Kien is gestuit op een troep Beni liassen, die na een levendig ge vecht weid uiteengedreven. Drie Fransche soldaten werden gewond. Over den nuarsch van de coionne-Brulard zijn geenc nadere rechtstreeksolie berichten •ontvangen. Geruchten, die liepen onder de inboorlingen in Aikassar, wisten te verha len, dat kolonel Brulard Maandagavond tot Dar ben Ali gevorderd was, nadat hij den geheelen dag met de Beni liassen en de Beni Senmiour had moeten vechten. in Fez is men, volgens de laatste berich ten, in groote bezorgdheid over de komen de gebeurtenissen. Het gepeupel wordt zcor ongezaggelijk en toont oproerige neigingen; hel is klaarblijkelijk bewerkt door in de stad gekomen afgezanten van de opgestane stammen, dio Fez ingesloten houden. De Fransche regeering geelt zich er blijkbaar rekenschap van, dat hare Marokkaansche onderneming niet zal kunnen beperkt blijven binnen het kader, dat zij er oorspronkelijk voor bestemde; zij maakt toebereidselen om op het eerste verlangen van generaal Moi- nier liein nog 10,U00 man versterking te zen den. Misschien zal zij niet eens afwachten totdal generaal Moinier nieuwe troepen verlangt, maar zal zij die uit eigen bewe ging naar Marokko zenden. Men maakt zich niet meer de illusie, dat men eene mi litaire wandeling naar Fez heeft onderno men, maar erkent, dat men te doen 'heeft met een echten oorlog tegen alle stammen van N oord-Marokko. Mexico. Over de oneenigheid, die in het kamp van de opgestane Mexicanen heeft geheerscht, worden aan de Daily Telegraph interessante bijzonderheden bericht. De correspondent seint: Juarez was den 13en Mei het tooneel van een oproer in den opstand met dramatische tooneelcn vau strijd en twist, woedend ge schimp en dreigementen, waaraan de heer Madero en generaal Orozco deelnamen. Het geheel kreeg een sterken bijsmaak van grap« pigheid, toen ten slotte ieder van de two* den ander voor gevangen genomen verklaar* de. De mannen van Madero beklaagden zich, althans een deel van hen, over de voeding; zij maakten de door heu benoemde voorloo- pige regeering uit voor een jammerlijk ge zelschap en beschuldigden haar er een goed leven van te nemen op kosten van de strij« ders. Generaal Orozco ligt met icdcreei overhoop, sedert uvcu den jongen Peppino Garibaldi en niet hem de verdienste heeft toegekend van de iiuieming van Juarez. lijf bedreigde generaal Madero met den revol» ver, eu generaal Villa, een voormalig bendei hoofd, was met 150 van Madero's dapperst! strijders getuige van deze woordenwisseling» Orozco's hoofdbezwaar legen de mannen van de voorloopige regecring schijnt hierin te be* slaan, dat uien hem niet tot minister van oorlog had gemaakt. Daarvan sprak hij In tusschen niet, maar hij schold de geheeld regeering uit voor eene bende roofzieke schurken. Generaal Madero legde hiertegen over een echt Spaanschou hoogmoed aan den dag. Ongewapend, maar kalm en onver schrokken sprak hij op mildcu toon tot den vergramden Orozco, verzekerde hem, dal hij een slecht offer van misleiding was, en nam ten slotte den woedenden man vast bij den arm en bracht hem naar de trappen van hek stadhuis, waar soldaten met geweren stonden, door elkaar roepende Viva Madero! Viva Orozco. Nog anderen riepen: Vivt Villal Generaal Madero gebood deze bont samengeraapte schaar te zwijgen en sprak daarop mei luid klinkende slem: „Mexica nen! Ik heb aan den weg van uwe vrijheid gewaakt en samen ziju wij uit de slavernij tot het morgenrood van betere tijden opge* staan. Wij hebben samen gestreden en me nige overwinning bevochten. Ik hecht slechts in zóó verre waarde aan het leven, als ik kan offeren op hel altaar om de no oden eu behoeften van ons volk. Wanneer gij meent, dat de dagen voorbij zijn, waarop ik nut kan doen, dan wil ik mij hier op de plaats, waar ik sta, doodschieten. Zoolang ik echter hid sta, ben ik uw aanvoerder. En ik vraag u, kameraden: Wie zal uw aanvoerder zijn, Orozco of Madero?" Meegesleept door Made. ros aangeboren welsprekendheid hij is eea bijna even groot meester van het woord all van den guerilla-oorlog riepen de solda< ten nagenoeg eenstemming: Madero! Made* rol Viva Madero!" Generaul Orozco boog liel hoofd voor deze opwelling van hel krijgs volk, hij keek een oogenblik tamelijk ver bluft, maar stak toeu plotseling zijn rechter arm omhoog cn riep: „Ook ik ben voor Ma dero. Laat ons weer broeders zijn!" Daarna omhelsde Orozco voor al liet volk zijn aan* voerder, eu er klonken algemeen juich- eu bijvalskreten. Generaal Villa, de woeste bandietenhoofd' man, was echter niet zoo spoedig tot red! gebracht. Hij en andere Maderistcn hadden een onstuimig verlangen om generaal Navar ro, den aanvoerder van de regeeringstroc- pen, bij de inneming van Juarez op te knoo- pen. Navarro moet namelijk, zooals wordt beweerd, hebben toegestaan, dat gewond! opstandelingen met de bajonet werden afgo* maakt. Zelf heeft hij dat steeds met de meeste beslistheid ontkend. Over dit geval werd binnen in het raadhuis, waarheen Madero, Orozco en Villa zich hadden teruggetrokken, raad gehouden en op nieuw hevig gestro» 57 AM RUDOLF HERZOG. o— Een kreet steeg in hem op, en bij sloeg zich met de gebalde vuist op den mond, Dm dien te onderdrukken. Met verschrikte oogen keek hij om zich heen of een der voorbij gangers hem misschien ooik bespied had. Hoe erbarmelijk, lioe jammerlijk er barmelijk was dat alles, wat hij beleefd had! Niet alleen vandaag, neen, neen, al die dagen, weken, maanden lang! Zijn oogen werden nu wonderlijk helderziend. Hon- derd kleine bizonderheden kwamen hem nn ln de gedachten; dingen, die hij genomen had, zouals ze kwamen, dikwijls om de leere stemming niet te verstoren, kussen, die hij gekust ha-u, ofschoon zijn gesrst nog toor nig was over de oppervlakkigheden en on vriendelijkheden van de wouw, die hij kuste. Haar dienaar, mijn waarde, haar dienaarDat was de steeds terugkce- rende eindconclusiehij had den die- naai gespeeld! Hij verhaastte zijn pas. Hij begon de itraten door te snellen, om zijn woning te bereiken. Nu klonk men zeker In het huis aan den Kurfürstendamm. Misschien bracht nu de oude diplomatiek geschoolde Excellentie Aen dronk uit od het bruidspaar. En ginds, in een hoekje van hot salon, besprak men (meesmuilend zijn spoedigen aftocht. Hij zag ze zoo duidelijk voor zidh, die vrien denschaar, waarvan niemand hem lijden mocht en waarvan hij eveneens niemand had kunnen uitstaan; hoe ze glimlachten met stil leedvermaak en een tikje medelij den. Alleen ter wille van Bettina had hij steeds hun gezelschap verdragen, om Bet tina, die zoo lief kon bedelen, zoo vurig kon overreden, zoo lachend elke tegenwer ping opzij wist te schuiven. Het werd sche muring rondom hem en liij was weer bij haar. Ze leunde met haar buigzame ge stalte tegen hem aan en streelde zijn haar; cn telkens, als hij haar wilde kussen, boog ze het hoofd terug; en als hij zich beleedigd ook terug wilde trekken, overlaadde ze hem imet kussen. Hij kon niet meer den kenhij voehle slechts haar wceke ge stalte en haar heete lippen Zijn gelaatstrekken vertrokken als van lichamelijke pijn. Had hij dan alle gevoel van eigenwaarde verloren, dat hij nu Jiog, na helgeeu hij zooeven beleefd (had, zwel gen kon in herinneringen? „Maar," gaf hij ziclszelf ten antwoord, „dat is toch geen zoet zwelgen, dat is een bitter zwelgen, dat is haat, (woede, walging. Dal is de ironie," lachte bij, ,,-de ironie van mijn leven!" En hdj sprak met zichzelf en vond geen woorden genoeg om ziohzelf te verootmoe digen en weer aan te moedigen. Toen vloekte hij. Het was de eerste maal •dat hij vloekte, en hij meende zich daar mee te treffen. Telkeas en telkens weer stootte hij het woord uit, maar het ver luchtte hem niet. De gasten zouden dien avond natuurlijk vroeger heengaan dan anders. Alleen die eene, de prins, zou nog een oogeniblik aar zelen, om afzonderlijk afscheid te kunnen nemen. Die bespottelijke, grootdoenerige, nietswaardige prins! Wat hij bezeten had renpaarden, vrouwen en honden; wat hij nooit bezeten had: geest en verstand; wat hij nog bezat: sohulden en nog eens schul den dat was de slotsom. Er bleef niets anders over. „Groote genade!" barstte Steinherr los, „waarom veroordeel ik dien man toch?" Doch weer voerde hem zijn verbeelding naar Bettina's ihuis. De gasten waren vertrokken; aarzelend wachtte de prins, den hoed in de hand. Nu bracht hij met onnavolgbare hoffelijkheid haar hand aan «z-ijn lippen. „Wie was toch die onmogelijke man, die het noodig vond zich zoo woniderlijk te gedragen?!" En glimlachend antwoordde ze: „Mijn heme,., een dichter. Hij toonde vandaag slechte manieren. Die zullen wij hem wel afleeren, niet waar, mijn George? Goeden nacht Hel zweet stond hem op het voorhoofd. Hij balde/ de vuisten en schudde heftig mst het hoofd. Dat was todh waanzin, loutere waanzin, zulk een zelfmarteling! Hier was slechts sprake van één ding: „Verachting!" Maar dat was gemakkelijk gezegd. Wat zou die beide menschen zijn verachting kunnen sohelenl Lachen zouden ze om hem, Lachen! Ildj opende de oogen wijd, maar in en om zich zag hij slechts een leegc ruimte. Mis ik dan Iets, vroeg hij zich spottend af. Bestond er dan werkelijk wel iets, dat it« moeite waard geweest zou zijn, om het te laten omroepen als het verloren was ge raakt? Liefde? Die izou niet razen en be schimpen. Voor een onnoozelen duit eer zucht was er verloren gegaan, en daarmee meteen een restje beschimmelde voornaam heid I Hans stond voor zijn woning. Pas negen uurHoe zou de avond omkomen? Hij stak licht op en zonk neer in zijn stoel, doodmoe, totaal verslagen. Zijn ar men hingen slap neer langs de leuningen. Mal dwaalde zijn blik rond in de kamer. Alles alles was hetzelfde gebleven, alleen hij was een vreemde geworden. Wat nu? Hij glimlachte ironisch. Wal nu? Dat klinkt, a'lsof Ik reeds iets volbracht heb. Ik hdb het leven tot niets gediend, en het leven heeft mij lot niets ge diend. Juist. Wij hebben elkander niets te verwijten.. Zijn blik viel op liet omgokeende portret van Bettina. Langzaam stond hij op, nam het van de schrijftafel en bekeek (het zeer aandachtig. Nu had hij die oogen tot in de zied ge zien, nu vestigden zijn blikken zich op d-n mond. Zijn handen begonnen te beven, he viger cn heviger, tot hij met een woesten ruk het portret greep om het te verscheu ren. Doch hij deed (het niet. Hdj wierp het op de tafel en klemde de lippen op elkan der. Zijn oogen brandden. Waarom tdit alles? Waarom toch? Wat was dan het doel ervan? Hij wilde de lamp wat ncerdraaien, toen hij een kaartje ontdekte op zijn schrijftafel. Werktuigelijk nam hij het op en las: *IIeln- rich von Springe." En daaronder stond„Ik zal om tien uur n >3 eens mijn geluk beproeven." Hans Steinherr legde het kaartje weer op de tafel, en draaide de lamp lager. „Geluk beproeven?"dadhl hij. „Daar zal baj mij wol geen sprake van rijn. Ge luk beproeven!" Hij liet zich weer in rijn et oei zinken, en gedachten en herin neringen bestormden hem, cn telkens weer prevelden zijn lip pen: „Uit is het, uit, uUI" Er was aan de deur geklopt. Nu werd er weer geklopt en do deur geopend. Op den drempel stond «en man en tuurde ln de halfduistere kamer. „Hansvroeg een stem, dio hem wonderlijk bekend toescheen. Hij maakte een beweging, die zijn aanwe zigheid verried. Meteen stond rijn bezoeker voor hem. „Hans, oude jongen, wat ls bet lang gele den, dat we elkander zagen. Je moedel laat je groeten." Hij antwoordde niet. Alloen de handen hield hij vast, die Springe hem had tocge* stoken. „Hans, is het je oog altijd onaangenaam me terug te zien? Ik dacht, dat we toch 9*1 dort dien tijd mannen geworden waren!" „Zeker, zeker! Neem me mijn schijnbar! onverschilligheid niet kwalijk. Maar g* toch ritten." Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1