O" Jaargang.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Os Onvindbare Pimpernel.
N* 3S9.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlek-1 nim.nors - 0.05.
Dez3 Ce'uant rersohyzvt dagelijks, behalve op Zon* en Feest
dagen.
AdvertentiönmededeoHngen enz., gelieve men vóór 11 uur
's morgens by de Uitgevers in to zendon.
Uilgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschesiraat 1. Intercomm. Telephoonnummer CO.
Van 1—5 regels f 0.50.
Elke regel moer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
Qroote lettors naar plaatsruimte.
Voor handol en bedryf bestaan zoer voordeolige bepalingen tot
het herhaald ad verteoren in dit Blad, by abonnement. Done
circulairebevattonde de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Aan hen, die met 1 Juli
as. op dit blad inteekenen,
worden de nummers die ge
durende de maand Juni nog
zullen verschijnenkoste
loos toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester vau Amersfoort breugt Ier ken
nis van belanghebbenden, dat in de gemeenten Zeg
veld, Bunschoten, Odijk en Bunnik gevallen vau
tnoud- en klauwzeer zijn voorgekomen.
Amersfoort, den 21. Juni 1011.
De Burgemeester voornoemd,
WUDTIERS.
Politiek Overzicht
De kroning van George V.
Dc dag van lie tien is hel glanspunt van <ie
fceslweek, dia Londen thans doormaakt; hel
is de dag waarop Koning George V de kroon
op bet hoofd wordt gezel, bet uiterlijke tee-
ken van de waardigheid, waarin hij den tien
Mei 1910 zijn vader is opgevolgd. De plaats,
waar deze plechtige handeling wordt ver
richt, is de collegiaatkerk van den heiligen
Petrus in Westminister, zooals de oïïicieele
naam luidt, de Westminster abdij of kortweg
,,de abdij", zooals zij beet in den mond yau
..et volk.
Sinls den tijd van Koning Eduard. den be
gier (1042—1U66) zijn alle Lngelsche Konin
gen hier gekroond, sommigen ook ter aarde
u.sleld. l>e eerste, die ui tie abdij de kroon
ontving, was de ongelukkige laatste Saksen-
oiling Harold, die kort daarna hij Hastings
tegen Willem den veroveraar sneuvelde. Wil
lem werd daarna zelf dn de abdij gekroond;
overwinnaars eai overwonnenen kwamen
■"aartoe in het kerkgebouw bijeen. Maar wan
trouwen en haat scheidden de beide natiën.
udden in den godsdienst ontstond rumoer;
-iele partijen meenden, dat men hen naar
innen had gelokt om hen verraderlijk te ver
morden, en alles liep naar builen. De Ko-
.ling echtter bleef in de kerk, hield den aarts
bisschop va6t en liet zich de kroon opzetten.
Dok later zijn oproerige tooneelen bij de Ln-
gekche kroningen meermalen voorgekomen
in de tijden, toen er 6trijd bestond over de
troonsopvolging en onaangename verrassin
gen van de zijde der pretendenten te vreezen
waren. Daarom bestond ook het gebruik, dal
een kampioen van den Koning in volle wa
penrusting en te paard verscheen in de West-
minster Hadl, die nu in het parlement is in
gebouwd, driemaal den handschoen op den
rond wierp en allen, die den troon wilden
clwisten, tot een tweegevecht opriep. Dit is
>ij de kroning van George IV, in bet jaar
»820, voor de laatste maal geschied; sedert
heeft men dit gebruik laten varen, omdat dc
laatste Stuart inmiddels gestorven was. Ge
heel uitgestorven zijn inlusschen de aanhan
gers van het huis Stuart nog heden niet in
i ngeland; zij waren het althans nog niet bij
het overlijden van Koningin Victoria, want
toen werd een plakkaat, dat het recht wn
den opvolger van de Koningin betwistte, des
nachts aan de deur van het paleis bevestigd
Het kroningsrituaal is in het Liber Rega-
lis, een in de abdij bewaard wetboek van de
11c eeuw, neergeschreven. De plechtigheid
duurt ongeveer vier uren en is tot in de
kleinste bijzonderheden vastgesteld. Het eer
ste gedeelte is de erkenning van den Koniug.
De aartsbisschop van Canterbury gaat in de
kerk naar het oosten, zuiden, westen en noor
den, en roept, terwijl de Koning, bij zijn
stoel slaande, zich naar alle zijden omwendt,
vier malen met luider stem: ,,Hceren (Sirs),
hier stel ik u George voor, den onbetwisi-
baren Koning van dit rijk; wilt gij hem hul
diging cu dienst bewijzen?" liet volk, voor
zoover hel in de kerk aanwezig is, juicht
daarop met luid vreugdebetoon. Hierin her
kent men oud-Geimaa:isch recht, de Konings
keuze door het volk in de landsgemeeule.
In overeenstemming met deze opvatting, vol
gens welke het koningschap berustte op een
soort verdrag tusschen volk en vorst, moet
de Koning hierna den eed aflet gen, niet op
de grondwet, want een geschreven grondwet
bestaat niet, maar hij zweert „overeenkom
stig de statuten van het parlement en de
rechten en gebruiken van het land" te zul
len regeeren.
Op dit deel van het rituaal volgt een
joodsch-chrislelijk gedeelte. De aartsbisschop
heft het lied „Veni Creator Spiritus!" aan,
dan wordt het koor gezongen uit het eerste
boek der Koningen „Zadok de priester en Na
than de profeet zalfden Salomon'', dat H&ndeJ
in 1727 schreef voor de kroning van George 11,
en langzaam druppelt uit de overoude gou
den ampulla, die de gedaa'nte van een vogel
heeft, de olie op hoofd, borst en handen
van den Koning. Doze zit daarbij op den hou
ten kroningsstooi, die afkomstig is van Eduard
I. Onder dezen stoel ligt eene merkwaardige
reliquie, de „steen van Scone" of „steen van
het noodlot", volgens de legende dezelfde
waarop aartsvader Jacob in Bethel sliep. His
torisch is, dat deze steen afkomstig is van
de Sóhotsche eilanden en dat oud-Keltische
hoofden hij hunne kroning daarop plaats na
men; groote steeaen hadden in het openbare
en godsdienstige leven van de Kelten betee-
kenis. Ook bel oud-Briischc heidendom heeft
dus zijne plaats in deze uit vele eeuwen
samengegroeide ceremonie. Bij dit alles slui
ten zich dan nog de middeneeuwsch-feodale
elementen aan. Men doet den Koning de spo
ren van de christelijke ridder» aan, hetgeen
wel is waar slechts symbolisch geschiedt door
aanraking van zijne hielen; men gordt liem
het rijkszwaard aan, doet hem den mantel oin
en voorziet hem van ring en schepter. Be
halve het rijkszwaard verschijnen in de han
deling nog de zwaarden van de geestelijke
en wereldlijke gerechtigheid en ook het mys
tieke zwaard Curtayne, dat niet kan kwetsen
en daarom de genade symboliseert. Dan zet
de aartsbisschop van Canterbury den Koning
de gouden kroon op het hoofd. Hierbij barst
al het volk in toejuichingen uit en in het
zelfde oogenblik zetten alle peers zich de
adelskroon op hel hoofd, terwijl de trompet
ten fanfares blazen en de groote kanonnen
van den Tower gelost worden. Dc zware
kroon is naar het oude model vervaardigd,
maar, zooals de meeste kroningsinsignes, zelf
niet oud, want Oliver Cromwell en zijn par
lement hebben de oude stukken laten ver
smelten en de grondstoffen verkocht ten bate
van de kas. De kroon is zoo zwaar, dat heden-
da a gsche koningen haar niet lang kunnen op
houden; zij wordt voor dc rest van de cere
monie door eene lichtere vervangen. Na de
kroning geschiedt liet hornagium, de leen
huldiging van de peers. Dat geschiedt niet
meer door allen persoonlijk,maar voor de her
togen, markiezen, graven, burggraven en ba
ronnen, telkens door den volgens den adel
brief rangoudsten vertegenwoordiger.
Dan wordt de Koningin gekroond, Koning
en Koningin onfvaugen te samen de com
munie en met de gebed cm, die daarop vol
gen, eindigt de indrukwekkende en voor de
deelnemers zeer inspannende plechtigheid.
liet Engelsohe Koningschap iieeft in den
loop der eeuwen groote veranderingen onder
gaan, die in de koninklijke macht belangrijke
wijzigingen hebben gebracht. Maar in merk
waardige tegenstelling daarmee zijn de vor
men, die bij de kroning wn de Engelsche ko
ningen hi acht worden genomen, op weinige
uitzonderingen na gebleven zooals zij waren
in de dagen toen Richard Leeuwenhart den
Loon heidom. Dc krouiiigsplecht glieid is als
een stuk Middeneeuwen, tut een nieuw leven
vol kleur en schaterenden glans ontwaakt.
Maar het is slechts een ééndagsleven, dat het
wordt gegund; morgen is het weder verdwe
nen en is :!e nuchtere twintigste eeuw weer
werkelijkheid geworden.
Duitschland.
Brunsbüttelkoog, 21 Juni. Bij
de roeiregatta van gisteren beantwoordde
de Keizer dc rede van den Hamburgschen
burgemeester Burchard met eene lange re
de, waarin hij zeidc, dat bij dc ontwikke
ling, die het vaderland heeft genomen, Gods
hamer noodig is geweest om het stalen blok
van de Duitsche kracht te smeden. Het ver
heugde hem echter, dat hier bevestigd is,
dat ook bij Hamburg en de Duitsche scheep
vaart van nut heeft kunnen zijn met de
handhaving van den vrede, nadat de schuts
muur van het nieuwe rijk, vooral eene Duit
sche oorlogsvloot waarvoor men ontzag
heeft, achter den handel en de scheepvaart
staan. Sedert het Duitsche rijk weder was
opgestaan, was de vrede verzekerd, en dat
zou met Gods hulp ook verder zoo blijven.
Dc eindstemming in het Pruisische hee
renhuis over het wetsontwerp tot faculta
tieve toelating van dc lijkverbranding heeft
de over art. 1 genomen beslissing bekrach
tigd; het wetsontwerp is met 90 tegen 84
stemmen aangenomen. De meerderheid is
klein, maar toch nog iets grooter dan in het
huis van afgevaardigden, waar tegenover
157 voorstemmers 155 tegenstemmers ston
den. Het heerenhuis heeft het wetsontwerp
aangenomen in den vorm, die er door het
hu s van afgevaardigden aan gegeven was;
het kan dus aan de koninklijke bekrachti
ging onderworpen worden, die met zeker
heid is te verwachten. De Köln. Ztg. schrijft
naar aanleiding van deze beslissing:
„Uit de langdurige debatten in de beide
huizen is althans dit gebleken, dat de cre
matie tegen- geen christelijk godsdienstig
voorschrift en tegen geen dogma indruiseht
en dat ook de gevoelige gewetens van hen,
die zich liever willen laten begraven, er niet
door verontrust behoeven te zijn, dal an
dereu aan de verbranding de voorkeur
geven."
De Vossisclie Ztg. schrijft: „Dc meerder
heid is klein, maar voldoende. Ook de wet
is niet volkomen, maar voor het begin kan
men 't er mee doen. Zij zal mettertijd ver
beteringen ondergaan, hoewel niemand er
aan denkt de lijkverbranding verplichtend
te maken en de teraardebestelling te ver
bieden."
Dc vereeniging ,yoor lijkverbranding te
Bonn heeft op denzelfden avond, waarop de
beslissing van het heerenhuis werd geno
men, besloten tot het bouwen van een cre
matorium; aai> het bestuur is opgedragen
zich daarover met het stedelijk bestuur te
verstaan. De kosten van den bouw zullen
150,000 mark bedragen; eene dame heeft dc
vereeniging liet uitzicht geopend op een le
gaat van 50,000 mark.
België.
Brussel, 21 Juni. De discussie over de
ministerieele verklaring gaf heden in de Ka
mer aanleiding tot heftige tooneelen.
De socialist Hubiu snelde niet gebalde vuist
naar de tribune, waar de dhrisleo-uomocraat
Daens stond, wien de linkerzijde zijne in het
Ylaainsch uitgesproken aanvallen euvel duid
de. De boden moesten tiuëcthonbeide treden.
Kort daarop gingen een aantal leden van
de linkerzijde dreigend af op een rechts ge
zeten lid. die door zijne vrienden moest wor
den beschermd.
Het rumoer noopte den voorzitter de zitting
te schorsen.
Frankrijk.
P a r ij ft, 21 Juni. De president der re
publiek en mevrouw Fallières bezochten he
den dc reprotectieve tentoonstelling van
oud-lloilaiuLche meesters. Het bezoek had
een privaat karakter. De Nedoriandsche ge
zant ontving de bezoekers. President Fal-
ilères bracht warme gelukwenscheu aan de
regelaars van deze bewonderenswaardige
tentoonstelling.
De minister van openbare werken heeft
in den ministerraad liet wetsontwerp mede
gedeeld, dat strekt tot vaststclliug van het
statuut van het bij de spoorwegmaatschap
pijen in dienst zijde personeel en om hun
ontslag afhankelijk te maken van de beslis
sing van een raad van tucht. Het ontwerp
keilt aan het personeel het recht van sta
king toe en regelt de uitoefening van dit
recht. Het bepaalt, dat de staking slechts
kan worden verklaard na een referendum,
waaraan de beambten zullen moeten deel
nemen. De stemming zal geheim zijn.
Bij de behandeling van de kegrooling van
oorlog in den Senaat heeft de minister van
oorlog, generaal Goiran, zich uitgelaten
over de kwestie van het opperbevel. Hij ver
klaarde, dat men het leger niet in de han
den van één man kon leggen. Het is niet
mogelijk in Frankrijk dezelfde opvattingen
over het commando toe te laten als in
Duitschland, omdat de beide landen niet
hetzelfde politieke stelsel hebben.
De conservatieve en gematigd rcpublikein-
sche bladen keuren het betoog van den mi
nister af, dat in geval van oorlog de leiding
van militaire ondernemingen in handen van
den ministerraad moet blijven. De Répu-
blique fran?aise schrijft naar aanleiding
daarvan: Na de regeerings-anarchie in vre
destijd zullen wij dus de strategische anar
chie in oorlogstijd leeren kennen. Nooit zou
een officier hebben kunnen gelooven, dat
een minister van oorlog voor het Fransche
parlement zulke meeningen, die tot de ne
derlaag moeten leiden, zou verkondigen.
Daarentegen meent de radicale Lanternes
dat het cenr groot gevaar zou betcekenen,
als men de functie van opperbevelhebber
aan een generaal toevertrouwde, zelfs als
deze een genie was. Als hij overwinnaar was,
wat zou dan zijn invloed op de volksmenig
te en zijn streven naar de hoogste macht
versterkt worden.
Engeland.
Londen, 21 Ju n i. l)e hertog en de
hertogin van Coiuuiught gaven heden, na
mens den Koning en de Koningin, een dim-:
in hol St. James paleis.
De koloniale premiers woonden het diner
ook bij. Prins Hendrik der Nederlanden leid
de mevrouw Fisher op, de vrouw van den
Australischcn premier.
De straten waren heden avond gevuld met
eene dichte menigte, die de versieringen en
verlichtingen, waarvan velen reeds lieden
avond waren aangestoken, in oogenschouw
nam. Het verkeer per rijtuig was haast on
mogelijk langs den weg van de optochten var»
morgen en Vrijdag.
2 2 J u n i. De kanonnen in de kouiuklijkc
parken en van den Tower losten bij zonsop
gang een saluut om aan te kondigen, dat do
morgen van den kronuigsdag is aangebroken.
Het weder is nu droog en belooft goed te zul
len zijn.
Omstreeks 4 uur in den morgen loste de
batterij an Hydepark 21 schoten. De straten in
het midden van de stad zijn reeds vol. De
toeschouwers sL'Oomcn toe uit de voorste
den. Gedurende den geheclen nacht licerschl
er eene groote drukte op de spoorwegsta
tions. 50,(100 man troepen stellen zich op
langs den wvg, dien de stoel zal nemen, om
den omvangrijken ordedienst te verzekeren.
Het is droog weer met bedekten hemel.
Men verwacht wind en eenige buien, maai
frisch weer.
Londen, 22 Juni. Om half zeven wer
den de groote deuren van de Westminster
abdij geopend. Om half negen was de weg
geheel afgesloten. Om negen uur was eene
aanzienlijke menigte in het kerkgebouw vtr-
eenigd, 7000 personen tellende, om de komst
van 11.11. M.M. af to wachten. Het gezel
schap bevatte omstreeks 40 leden van dc ko
ninklijke familie van Engeland, 200 vertegen
woordigers van vreemde staten, 220 leden
van het corps diplomatique, 1000 peers en
peeresses, 900 leden van het parlement met
hunne dames, 800 vertegenwoordigers var.
het ovcrzecschc rijk
Door de .rechterlijke beslissing, waarbij da
verkiezing van den onderstaatssecretaris in
het Home Office Mas ter man ongeldig is
verklaard, omdat het bewijs is gele
verd, dal zijn vorkiezóngsagent met eor-
huptiemiddelen heeft gewerkt, is bet
mandaat voor WesUiam vacant gewor
den. Voor de regeering is het onaan
genaam, dat een van hare bekwaamste
ledien buiten het kabinet zijn zetel in heti
parlement op deze wijze heeft verloren, of
schoon het gereoliit hein persoonlijk gocaf
schuld aan hel gebeurde toekende,
italic.
R o m c, 2 1 Juni. Bij de behandeling van
dc begrooting vau buitonlandsche zaken zekte
minister San Giuliano, dat Italië zijne potF
liek voortzet van trouw aan zijne bondgenoot
schappen on vriendschapsbetrekkingen.
De politiek van Italië berust op de on
schendbaarheid van het Ottomannsclic rijk cn
op de Ltaliaausche belangen aan dc Middel'
laudschc Zee. Zij vindt iu de overeenstem'
raing met de mogendheden voldoende waart
borgen.
De minister constateert, dat de rechten,
die Italië aan de eapituLatiën ontleent, steeds
erkend zijn door Turkije. Er is volstrekt
geen verschil tussaben de houding van Oos
tenrijk en van Italië betreffende de Alba«
Naar het Engclsch
4 VA*
BARONESSE ORCZY.
Daarop barstten Tinvilte en Merlin gelijk
tijdig in vloeken en verwenschingen los. Zij
gelastten hun manschappen hen te volgen,
verlieten het huis in de Ruc de TAnciennc
Comédie, met achterlating der tandelooze
hospita, die op de sloep harer woning bij
hoog en laag haar vaderlandsliefde betuigde
en haar vurige verzekering te kennen gaf
deeds de Regeering te zullen dienen van de
('éne en Ondeelbare Republiek.
Tinvilte en Merlin evenwel namen het
siukje papier mede naar Burger Robespier
re, die grijnzend glimlachte toen iiij op zijn
beurt het belcedigcnd klein document ver
frommelde in de palm van zijn blank gewas-
srhen hand.
Robespierre vloekte niet. Nimmer ver
kwistte hij woorden noch eedenhij stopte
hot strookje papier binnen het dubbel dek
sel zijner zilveren snuifdoos en zond vervol
gens een specialen boodschapper naar Bur
ger Chouvelin, rue Gorneille, met verzoek
dienzelfden avond na 10 uur tot hem te ko
men. kamer no. 16, in het voormalig Paleis
dei- TuiVcrieën, waar de lezer beide mannen
heeft aangetroffen.
Dc klok had half elf geslagen. Qhauvelin
eu Robespierre waren tegenover elkander ge
zeten in het voormalig boudoir van Ko
ningin Marie Antoinette, en tusschen ben op
de tafel, juist onder het walmend licht der
vetkaars, lag een veelzijdig verfrommeld, zeer
vuil reepje papier.
Het was door verschillende onreine handen
gegaan alvorens de onbevlekte blanke vin
gers van Burger Robespierre het glad hadden
gestreken en onder de oogen gebracht van
den gewezen ambassadeur Chauvelin.
De laatste evenwel keek niet naar het pa
pier, zelfs niet naar het bieeke, wreede ge
laat vóór hem. Hij had zijn oogen gesloten
en voor ce.ii oogenblik liet kleine duistere ver
trek uit het oog verloren, ook den onniec-
doogenden blik van Robespierre, de met slijk
bevlekte muren en den vettigen vloer van het
boudoir. In een helder plotseling visioen
daagden voor hem op de schitterend ver-
licb.c zalen van het Ministerie van Buiten-
latidsohe Zaken te Londen, met de schoone
Marguerite Blakeney, als dc koningin van
'net bal, aan den arm van den Prins van Wa
les.
Hij vernam het klapperen van vele waaiers,
het geruisch van zijden gewaden, en boven
ai liet rumoer en geluid der dansmuziek u;:
hoorde hij een idioten lach, een gemaakt
stemgeluid het kreupelrijmpje herhalen, dat
nu neergeschreven stond op het smerig stukje
papier, door Robespierre hem voorgelegd:
Wij zoeken hem hier, wij zoeken hem daar,
De Franschjes zoeken hein.... och zoo raar!
Nu in den hemel, dan in de hel,
Dien eeuwig onvind'hren Pimpernel!"
Hef was maar een oogtfiblikkelijke flik
kering. Een van die spoedig weggevaagde
voorstellingen van het herinneringsvermogen,
wanneer het ons in een ondeelbare seconde
"onarlwischoarc beelden voortoovert van het
verleden. Chamvini zag in diezelfde g--
conde, tei jl zijn eigen oogen waren geslo
ten on Robespierre's blik strak op hem rustte,
de eenzame klippen van Galais, llij hoorde
dezelfde stem zingen„God save the King!"
Hij hoorde het geknetter der geweerschoten,
de wanhoopskreten van Marguerite Blake
ney, cn andermaal doorwroette hem de folie
en bittere knaging eener volslagen vernede
ring en nederlaag.
DERDE HOOFDSTUK.
De e x-a m lb a s s a d e u r Chauvelin.
Robespierre had Wam zitten wachten. Hij
had geen haast. Een nachtvogel zijnde, met
zeer bijzondere eigenaardigheden, was hij
volkomen bereid te blijven zitten tot bet
dagli i aanbreken, om burger Chauve
lin gade te slaan, die zich overgaf aan de
pijnlijke Herinneringen van eenigc maanden
geleden.
Er was niets, dat den in zeegroen gehulde»
Onomkoopbare zoozeer aanlokte als het ge
zicht van icinand die worstelde met een ho-
peloozen toestand en die het net deT intriges
nauwer en nauwer om zich ziet toehalen.
Zelfs nu, toen hij liet voorhoofd van Chau
velin angstig zag rimpelen en diens magere
liand zenuv achtig ballen tot een vuist op
de tafel, loosde Robespierre een aangenamen
zuchthij leunde achterov r in zijn stoel en
ze: met minzamen glimlach
„Gij zijt het dus mot mij eens, burger, dat
de toestand onhoudbaar is geworden?"
En daar Chauvelin niet antwoordde, ver
volgde - op scherpen toon
„Is het niet om dol te worden bij de ge
dachte, dat wij dien man nu onder de guil
lotine konden hebben, zoo gij verleden jaar
niet zulke schromelijke fouten hadl be
gaan?"
Zijn stem klonk ruw en snijdend als het
hakims waarop hij steeds zoo vaardig zin
speelde. Maar Chauvelin deed er nog het
zwijgen toe. Er viel werkelijk niets tegen
iu Ie brengen.
„Burger Chauvelin, hoe inoct gij dien man
wel haten!" riep Robespierre ten laatste
uit.
Toen brak Chauvelin het stilzwijgen af,
dat hij tot nu toe zichzelf scheen te hebben
opgedrongen. „Dat doe ik f" zei hij met
niet te loochenen hartstocht.
„Waarom stelt ge dan geen poging in het
werk om de fouten van het voorgaande jaar
tc herstellen?" sprak Robespierre minzaam.
„De Republiek heeft buitengewoon geduld
met u uun den dug gelegd, burger Chauve
lin. Zij hoeft echter daarbij rekening ge-
ha u den met uw vele haar bewezen diensten
en met uw bekende vaderlandsliefde. Maar
gij weet ook," liet Robespierre er veel bc-
teekenend op volgen, „dat zij nuttelooze
werktuigen niet kan gebruiken."
En tc-en Chauvelin weder op zijn somber
stilzwijg n scheen vervallen, ging Robespier
re met zijn typische onheilspellende vrien
delijkheid voort
„Drommels! Burger Chauvelin, zoo ik
in uw schoenen stond, ik zou geen uur ver
liezen met te trachten mijn vernedering tc
wreken
„H«b ik daar ooit kans toe gehad?"
barstte Chauvelin uit met kwalijk verborgen
drift. „Wat vermag ik als cenig individu?
Sedert de oorloc .verklaard is. kan ik niet
naar En-geland oversteken, tenzij het Gou
vernement er ©en ofliciecte rede voor uit
denkt. Er zijn als heel wat woorden over
de kwestie gevallen on heel wat kwaad
bloed is cr gezet. En toen dat vervloekte
Rootte Pimpernel Verbond aan 't werk ging,
toen er oeu twintigtal aanzienlijke ju-ijzen
van onder het mes der guillotine zijn weg
gehaald, volgde er knarsetanden en nutte
loos gevloek; maar iets ernstigs cu bejiaaidi
wordt niet gedaan om die verdoemde liu«
gclsclic vliegen te vangen, die ons oiu d«
ooren gonzen,"
„Noen, maarl Gij vergeet, burger Cliau»
veiin," hernam Robespierre, „dat wij leden
van het Openbaar Veiligheids-comité ©f
slechter aan toen zijn dan gij. Gij kent de
(aal van die mcnsclvcn, wij niet. Gij kent
hun zeden en gewoonten, hu» gedachten-
gang, hun manier van handelen daarvan
weten wij ntets. Gij hebt in Engeland lie
den gesproken, die leden zijn van dat -ver
vloekte Verbond. Gij kont zelfs den leider.
Van dat alles is ons niets bekend."
Robespierre boog zich voorover naai- de
tafel en vestigde oen onderzoekenden blik
op het mager bteek gelaat vóór hem.
Als ge mij nu den naam noemdot van de»
aanvoerder, zoo ge hem beschreef!, das
konden we gemakkelijker te werk gaan, 04/
kunt hein noemen en zult bet ook wel doen,
burger Chauvelin."
„Ik kan liet niet," antwoordde ChauvcWi
gemelijk.
Wordt vervolgd.