O" Jaargang. BUITENLAND. FEUILLETON. Os Onvindbare Pimpernel. N* 3S9. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoort f l.OO. Idem franco per post- 1.50. Afzonderlek-1 nim.nors - 0.05. Dez3 Ce'uant rersohyzvt dagelijks, behalve op Zon* en Feest dagen. AdvertentiönmededeoHngen enz., gelieve men vóór 11 uur 's morgens by de Uitgevers in to zendon. Uilgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschesiraat 1. Intercomm. Telephoonnummer CO. Van 1—5 regels f 0.50. Elke regel moer - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling. Qroote lettors naar plaatsruimte. Voor handol en bedryf bestaan zoer voordeolige bepalingen tot het herhaald ad verteoren in dit Blad, by abonnement. Done circulairebevattonde de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Aan hen, die met 1 Juli as. op dit blad inteekenen, worden de nummers die ge durende de maand Juni nog zullen verschijnenkoste loos toegezonden. Kennisgevingen. De Burgemeester vau Amersfoort breugt Ier ken nis van belanghebbenden, dat in de gemeenten Zeg veld, Bunschoten, Odijk en Bunnik gevallen vau tnoud- en klauwzeer zijn voorgekomen. Amersfoort, den 21. Juni 1011. De Burgemeester voornoemd, WUDTIERS. Politiek Overzicht De kroning van George V. Dc dag van lie tien is hel glanspunt van <ie fceslweek, dia Londen thans doormaakt; hel is de dag waarop Koning George V de kroon op bet hoofd wordt gezel, bet uiterlijke tee- ken van de waardigheid, waarin hij den tien Mei 1910 zijn vader is opgevolgd. De plaats, waar deze plechtige handeling wordt ver richt, is de collegiaatkerk van den heiligen Petrus in Westminister, zooals de oïïicieele naam luidt, de Westminster abdij of kortweg ,,de abdij", zooals zij beet in den mond yau ..et volk. Sinls den tijd van Koning Eduard. den be gier (1042—1U66) zijn alle Lngelsche Konin gen hier gekroond, sommigen ook ter aarde u.sleld. l>e eerste, die ui tie abdij de kroon ontving, was de ongelukkige laatste Saksen- oiling Harold, die kort daarna hij Hastings tegen Willem den veroveraar sneuvelde. Wil lem werd daarna zelf dn de abdij gekroond; overwinnaars eai overwonnenen kwamen ■"aartoe in het kerkgebouw bijeen. Maar wan trouwen en haat scheidden de beide natiën. udden in den godsdienst ontstond rumoer; -iele partijen meenden, dat men hen naar innen had gelokt om hen verraderlijk te ver morden, en alles liep naar builen. De Ko- .ling echtter bleef in de kerk, hield den aarts bisschop va6t en liet zich de kroon opzetten. Dok later zijn oproerige tooneelen bij de Ln- gekche kroningen meermalen voorgekomen in de tijden, toen er 6trijd bestond over de troonsopvolging en onaangename verrassin gen van de zijde der pretendenten te vreezen waren. Daarom bestond ook het gebruik, dal een kampioen van den Koning in volle wa penrusting en te paard verscheen in de West- minster Hadl, die nu in het parlement is in gebouwd, driemaal den handschoen op den rond wierp en allen, die den troon wilden clwisten, tot een tweegevecht opriep. Dit is >ij de kroning van George IV, in bet jaar »820, voor de laatste maal geschied; sedert heeft men dit gebruik laten varen, omdat dc laatste Stuart inmiddels gestorven was. Ge heel uitgestorven zijn inlusschen de aanhan gers van het huis Stuart nog heden niet in i ngeland; zij waren het althans nog niet bij het overlijden van Koningin Victoria, want toen werd een plakkaat, dat het recht wn den opvolger van de Koningin betwistte, des nachts aan de deur van het paleis bevestigd Het kroningsrituaal is in het Liber Rega- lis, een in de abdij bewaard wetboek van de 11c eeuw, neergeschreven. De plechtigheid duurt ongeveer vier uren en is tot in de kleinste bijzonderheden vastgesteld. Het eer ste gedeelte is de erkenning van den Koniug. De aartsbisschop van Canterbury gaat in de kerk naar het oosten, zuiden, westen en noor den, en roept, terwijl de Koning, bij zijn stoel slaande, zich naar alle zijden omwendt, vier malen met luider stem: ,,Hceren (Sirs), hier stel ik u George voor, den onbetwisi- baren Koning van dit rijk; wilt gij hem hul diging cu dienst bewijzen?" liet volk, voor zoover hel in de kerk aanwezig is, juicht daarop met luid vreugdebetoon. Hierin her kent men oud-Geimaa:isch recht, de Konings keuze door het volk in de landsgemeeule. In overeenstemming met deze opvatting, vol gens welke het koningschap berustte op een soort verdrag tusschen volk en vorst, moet de Koning hierna den eed aflet gen, niet op de grondwet, want een geschreven grondwet bestaat niet, maar hij zweert „overeenkom stig de statuten van het parlement en de rechten en gebruiken van het land" te zul len regeeren. Op dit deel van het rituaal volgt een joodsch-chrislelijk gedeelte. De aartsbisschop heft het lied „Veni Creator Spiritus!" aan, dan wordt het koor gezongen uit het eerste boek der Koningen „Zadok de priester en Na than de profeet zalfden Salomon'', dat H&ndeJ in 1727 schreef voor de kroning van George 11, en langzaam druppelt uit de overoude gou den ampulla, die de gedaa'nte van een vogel heeft, de olie op hoofd, borst en handen van den Koning. Doze zit daarbij op den hou ten kroningsstooi, die afkomstig is van Eduard I. Onder dezen stoel ligt eene merkwaardige reliquie, de „steen van Scone" of „steen van het noodlot", volgens de legende dezelfde waarop aartsvader Jacob in Bethel sliep. His torisch is, dat deze steen afkomstig is van de Sóhotsche eilanden en dat oud-Keltische hoofden hij hunne kroning daarop plaats na men; groote steeaen hadden in het openbare en godsdienstige leven van de Kelten betee- kenis. Ook bel oud-Briischc heidendom heeft dus zijne plaats in deze uit vele eeuwen samengegroeide ceremonie. Bij dit alles slui ten zich dan nog de middeneeuwsch-feodale elementen aan. Men doet den Koning de spo ren van de christelijke ridder» aan, hetgeen wel is waar slechts symbolisch geschiedt door aanraking van zijne hielen; men gordt liem het rijkszwaard aan, doet hem den mantel oin en voorziet hem van ring en schepter. Be halve het rijkszwaard verschijnen in de han deling nog de zwaarden van de geestelijke en wereldlijke gerechtigheid en ook het mys tieke zwaard Curtayne, dat niet kan kwetsen en daarom de genade symboliseert. Dan zet de aartsbisschop van Canterbury den Koning de gouden kroon op het hoofd. Hierbij barst al het volk in toejuichingen uit en in het zelfde oogenblik zetten alle peers zich de adelskroon op hel hoofd, terwijl de trompet ten fanfares blazen en de groote kanonnen van den Tower gelost worden. Dc zware kroon is naar het oude model vervaardigd, maar, zooals de meeste kroningsinsignes, zelf niet oud, want Oliver Cromwell en zijn par lement hebben de oude stukken laten ver smelten en de grondstoffen verkocht ten bate van de kas. De kroon is zoo zwaar, dat heden- da a gsche koningen haar niet lang kunnen op houden; zij wordt voor dc rest van de cere monie door eene lichtere vervangen. Na de kroning geschiedt liet hornagium, de leen huldiging van de peers. Dat geschiedt niet meer door allen persoonlijk,maar voor de her togen, markiezen, graven, burggraven en ba ronnen, telkens door den volgens den adel brief rangoudsten vertegenwoordiger. Dan wordt de Koningin gekroond, Koning en Koningin onfvaugen te samen de com munie en met de gebed cm, die daarop vol gen, eindigt de indrukwekkende en voor de deelnemers zeer inspannende plechtigheid. liet Engelsohe Koningschap iieeft in den loop der eeuwen groote veranderingen onder gaan, die in de koninklijke macht belangrijke wijzigingen hebben gebracht. Maar in merk waardige tegenstelling daarmee zijn de vor men, die bij de kroning wn de Engelsche ko ningen hi acht worden genomen, op weinige uitzonderingen na gebleven zooals zij waren in de dagen toen Richard Leeuwenhart den Loon heidom. Dc krouiiigsplecht glieid is als een stuk Middeneeuwen, tut een nieuw leven vol kleur en schaterenden glans ontwaakt. Maar het is slechts een ééndagsleven, dat het wordt gegund; morgen is het weder verdwe nen en is :!e nuchtere twintigste eeuw weer werkelijkheid geworden. Duitschland. Brunsbüttelkoog, 21 Juni. Bij de roeiregatta van gisteren beantwoordde de Keizer dc rede van den Hamburgschen burgemeester Burchard met eene lange re de, waarin hij zeidc, dat bij dc ontwikke ling, die het vaderland heeft genomen, Gods hamer noodig is geweest om het stalen blok van de Duitsche kracht te smeden. Het ver heugde hem echter, dat hier bevestigd is, dat ook bij Hamburg en de Duitsche scheep vaart van nut heeft kunnen zijn met de handhaving van den vrede, nadat de schuts muur van het nieuwe rijk, vooral eene Duit sche oorlogsvloot waarvoor men ontzag heeft, achter den handel en de scheepvaart staan. Sedert het Duitsche rijk weder was opgestaan, was de vrede verzekerd, en dat zou met Gods hulp ook verder zoo blijven. Dc eindstemming in het Pruisische hee renhuis over het wetsontwerp tot faculta tieve toelating van dc lijkverbranding heeft de over art. 1 genomen beslissing bekrach tigd; het wetsontwerp is met 90 tegen 84 stemmen aangenomen. De meerderheid is klein, maar toch nog iets grooter dan in het huis van afgevaardigden, waar tegenover 157 voorstemmers 155 tegenstemmers ston den. Het heerenhuis heeft het wetsontwerp aangenomen in den vorm, die er door het hu s van afgevaardigden aan gegeven was; het kan dus aan de koninklijke bekrachti ging onderworpen worden, die met zeker heid is te verwachten. De Köln. Ztg. schrijft naar aanleiding van deze beslissing: „Uit de langdurige debatten in de beide huizen is althans dit gebleken, dat de cre matie tegen- geen christelijk godsdienstig voorschrift en tegen geen dogma indruiseht en dat ook de gevoelige gewetens van hen, die zich liever willen laten begraven, er niet door verontrust behoeven te zijn, dal an dereu aan de verbranding de voorkeur geven." De Vossisclie Ztg. schrijft: „Dc meerder heid is klein, maar voldoende. Ook de wet is niet volkomen, maar voor het begin kan men 't er mee doen. Zij zal mettertijd ver beteringen ondergaan, hoewel niemand er aan denkt de lijkverbranding verplichtend te maken en de teraardebestelling te ver bieden." Dc vereeniging ,yoor lijkverbranding te Bonn heeft op denzelfden avond, waarop de beslissing van het heerenhuis werd geno men, besloten tot het bouwen van een cre matorium; aai> het bestuur is opgedragen zich daarover met het stedelijk bestuur te verstaan. De kosten van den bouw zullen 150,000 mark bedragen; eene dame heeft dc vereeniging liet uitzicht geopend op een le gaat van 50,000 mark. België. Brussel, 21 Juni. De discussie over de ministerieele verklaring gaf heden in de Ka mer aanleiding tot heftige tooneelen. De socialist Hubiu snelde niet gebalde vuist naar de tribune, waar de dhrisleo-uomocraat Daens stond, wien de linkerzijde zijne in het Ylaainsch uitgesproken aanvallen euvel duid de. De boden moesten tiuëcthonbeide treden. Kort daarop gingen een aantal leden van de linkerzijde dreigend af op een rechts ge zeten lid. die door zijne vrienden moest wor den beschermd. Het rumoer noopte den voorzitter de zitting te schorsen. Frankrijk. P a r ij ft, 21 Juni. De president der re publiek en mevrouw Fallières bezochten he den dc reprotectieve tentoonstelling van oud-lloilaiuLche meesters. Het bezoek had een privaat karakter. De Nedoriandsche ge zant ontving de bezoekers. President Fal- ilères bracht warme gelukwenscheu aan de regelaars van deze bewonderenswaardige tentoonstelling. De minister van openbare werken heeft in den ministerraad liet wetsontwerp mede gedeeld, dat strekt tot vaststclliug van het statuut van het bij de spoorwegmaatschap pijen in dienst zijde personeel en om hun ontslag afhankelijk te maken van de beslis sing van een raad van tucht. Het ontwerp keilt aan het personeel het recht van sta king toe en regelt de uitoefening van dit recht. Het bepaalt, dat de staking slechts kan worden verklaard na een referendum, waaraan de beambten zullen moeten deel nemen. De stemming zal geheim zijn. Bij de behandeling van de kegrooling van oorlog in den Senaat heeft de minister van oorlog, generaal Goiran, zich uitgelaten over de kwestie van het opperbevel. Hij ver klaarde, dat men het leger niet in de han den van één man kon leggen. Het is niet mogelijk in Frankrijk dezelfde opvattingen over het commando toe te laten als in Duitschland, omdat de beide landen niet hetzelfde politieke stelsel hebben. De conservatieve en gematigd rcpublikein- sche bladen keuren het betoog van den mi nister af, dat in geval van oorlog de leiding van militaire ondernemingen in handen van den ministerraad moet blijven. De Répu- blique fran?aise schrijft naar aanleiding daarvan: Na de regeerings-anarchie in vre destijd zullen wij dus de strategische anar chie in oorlogstijd leeren kennen. Nooit zou een officier hebben kunnen gelooven, dat een minister van oorlog voor het Fransche parlement zulke meeningen, die tot de ne derlaag moeten leiden, zou verkondigen. Daarentegen meent de radicale Lanternes dat het cenr groot gevaar zou betcekenen, als men de functie van opperbevelhebber aan een generaal toevertrouwde, zelfs als deze een genie was. Als hij overwinnaar was, wat zou dan zijn invloed op de volksmenig te en zijn streven naar de hoogste macht versterkt worden. Engeland. Londen, 21 Ju n i. l)e hertog en de hertogin van Coiuuiught gaven heden, na mens den Koning en de Koningin, een dim-: in hol St. James paleis. De koloniale premiers woonden het diner ook bij. Prins Hendrik der Nederlanden leid de mevrouw Fisher op, de vrouw van den Australischcn premier. De straten waren heden avond gevuld met eene dichte menigte, die de versieringen en verlichtingen, waarvan velen reeds lieden avond waren aangestoken, in oogenschouw nam. Het verkeer per rijtuig was haast on mogelijk langs den weg van de optochten var» morgen en Vrijdag. 2 2 J u n i. De kanonnen in de kouiuklijkc parken en van den Tower losten bij zonsop gang een saluut om aan te kondigen, dat do morgen van den kronuigsdag is aangebroken. Het weder is nu droog en belooft goed te zul len zijn. Omstreeks 4 uur in den morgen loste de batterij an Hydepark 21 schoten. De straten in het midden van de stad zijn reeds vol. De toeschouwers sL'Oomcn toe uit de voorste den. Gedurende den geheclen nacht licerschl er eene groote drukte op de spoorwegsta tions. 50,(100 man troepen stellen zich op langs den wvg, dien de stoel zal nemen, om den omvangrijken ordedienst te verzekeren. Het is droog weer met bedekten hemel. Men verwacht wind en eenige buien, maai frisch weer. Londen, 22 Juni. Om half zeven wer den de groote deuren van de Westminster abdij geopend. Om half negen was de weg geheel afgesloten. Om negen uur was eene aanzienlijke menigte in het kerkgebouw vtr- eenigd, 7000 personen tellende, om de komst van 11.11. M.M. af to wachten. Het gezel schap bevatte omstreeks 40 leden van dc ko ninklijke familie van Engeland, 200 vertegen woordigers van vreemde staten, 220 leden van het corps diplomatique, 1000 peers en peeresses, 900 leden van het parlement met hunne dames, 800 vertegenwoordigers var. het ovcrzecschc rijk Door de .rechterlijke beslissing, waarbij da verkiezing van den onderstaatssecretaris in het Home Office Mas ter man ongeldig is verklaard, omdat het bewijs is gele verd, dal zijn vorkiezóngsagent met eor- huptiemiddelen heeft gewerkt, is bet mandaat voor WesUiam vacant gewor den. Voor de regeering is het onaan genaam, dat een van hare bekwaamste ledien buiten het kabinet zijn zetel in heti parlement op deze wijze heeft verloren, of schoon het gereoliit hein persoonlijk gocaf schuld aan hel gebeurde toekende, italic. R o m c, 2 1 Juni. Bij de behandeling van dc begrooting vau buitonlandsche zaken zekte minister San Giuliano, dat Italië zijne potF liek voortzet van trouw aan zijne bondgenoot schappen on vriendschapsbetrekkingen. De politiek van Italië berust op de on schendbaarheid van het Ottomannsclic rijk cn op de Ltaliaausche belangen aan dc Middel' laudschc Zee. Zij vindt iu de overeenstem' raing met de mogendheden voldoende waart borgen. De minister constateert, dat de rechten, die Italië aan de eapituLatiën ontleent, steeds erkend zijn door Turkije. Er is volstrekt geen verschil tussaben de houding van Oos tenrijk en van Italië betreffende de Alba« Naar het Engclsch 4 VA* BARONESSE ORCZY. Daarop barstten Tinvilte en Merlin gelijk tijdig in vloeken en verwenschingen los. Zij gelastten hun manschappen hen te volgen, verlieten het huis in de Ruc de TAnciennc Comédie, met achterlating der tandelooze hospita, die op de sloep harer woning bij hoog en laag haar vaderlandsliefde betuigde en haar vurige verzekering te kennen gaf deeds de Regeering te zullen dienen van de ('éne en Ondeelbare Republiek. Tinvilte en Merlin evenwel namen het siukje papier mede naar Burger Robespier re, die grijnzend glimlachte toen iiij op zijn beurt het belcedigcnd klein document ver frommelde in de palm van zijn blank gewas- srhen hand. Robespierre vloekte niet. Nimmer ver kwistte hij woorden noch eedenhij stopte hot strookje papier binnen het dubbel dek sel zijner zilveren snuifdoos en zond vervol gens een specialen boodschapper naar Bur ger Chouvelin, rue Gorneille, met verzoek dienzelfden avond na 10 uur tot hem te ko men. kamer no. 16, in het voormalig Paleis dei- TuiVcrieën, waar de lezer beide mannen heeft aangetroffen. Dc klok had half elf geslagen. Qhauvelin eu Robespierre waren tegenover elkander ge zeten in het voormalig boudoir van Ko ningin Marie Antoinette, en tusschen ben op de tafel, juist onder het walmend licht der vetkaars, lag een veelzijdig verfrommeld, zeer vuil reepje papier. Het was door verschillende onreine handen gegaan alvorens de onbevlekte blanke vin gers van Burger Robespierre het glad hadden gestreken en onder de oogen gebracht van den gewezen ambassadeur Chauvelin. De laatste evenwel keek niet naar het pa pier, zelfs niet naar het bieeke, wreede ge laat vóór hem. Hij had zijn oogen gesloten en voor ce.ii oogenblik liet kleine duistere ver trek uit het oog verloren, ook den onniec- doogenden blik van Robespierre, de met slijk bevlekte muren en den vettigen vloer van het boudoir. In een helder plotseling visioen daagden voor hem op de schitterend ver- licb.c zalen van het Ministerie van Buiten- latidsohe Zaken te Londen, met de schoone Marguerite Blakeney, als dc koningin van 'net bal, aan den arm van den Prins van Wa les. Hij vernam het klapperen van vele waaiers, het geruisch van zijden gewaden, en boven ai liet rumoer en geluid der dansmuziek u;: hoorde hij een idioten lach, een gemaakt stemgeluid het kreupelrijmpje herhalen, dat nu neergeschreven stond op het smerig stukje papier, door Robespierre hem voorgelegd: Wij zoeken hem hier, wij zoeken hem daar, De Franschjes zoeken hein.... och zoo raar! Nu in den hemel, dan in de hel, Dien eeuwig onvind'hren Pimpernel!" Hef was maar een oogtfiblikkelijke flik kering. Een van die spoedig weggevaagde voorstellingen van het herinneringsvermogen, wanneer het ons in een ondeelbare seconde "onarlwischoarc beelden voortoovert van het verleden. Chamvini zag in diezelfde g-- conde, tei jl zijn eigen oogen waren geslo ten on Robespierre's blik strak op hem rustte, de eenzame klippen van Galais, llij hoorde dezelfde stem zingen„God save the King!" Hij hoorde het geknetter der geweerschoten, de wanhoopskreten van Marguerite Blake ney, cn andermaal doorwroette hem de folie en bittere knaging eener volslagen vernede ring en nederlaag. DERDE HOOFDSTUK. De e x-a m lb a s s a d e u r Chauvelin. Robespierre had Wam zitten wachten. Hij had geen haast. Een nachtvogel zijnde, met zeer bijzondere eigenaardigheden, was hij volkomen bereid te blijven zitten tot bet dagli i aanbreken, om burger Chauve lin gade te slaan, die zich overgaf aan de pijnlijke Herinneringen van eenigc maanden geleden. Er was niets, dat den in zeegroen gehulde» Onomkoopbare zoozeer aanlokte als het ge zicht van icinand die worstelde met een ho- peloozen toestand en die het net deT intriges nauwer en nauwer om zich ziet toehalen. Zelfs nu, toen hij liet voorhoofd van Chau velin angstig zag rimpelen en diens magere liand zenuv achtig ballen tot een vuist op de tafel, loosde Robespierre een aangenamen zuchthij leunde achterov r in zijn stoel en ze: met minzamen glimlach „Gij zijt het dus mot mij eens, burger, dat de toestand onhoudbaar is geworden?" En daar Chauvelin niet antwoordde, ver volgde - op scherpen toon „Is het niet om dol te worden bij de ge dachte, dat wij dien man nu onder de guil lotine konden hebben, zoo gij verleden jaar niet zulke schromelijke fouten hadl be gaan?" Zijn stem klonk ruw en snijdend als het hakims waarop hij steeds zoo vaardig zin speelde. Maar Chauvelin deed er nog het zwijgen toe. Er viel werkelijk niets tegen iu Ie brengen. „Burger Chauvelin, hoe inoct gij dien man wel haten!" riep Robespierre ten laatste uit. Toen brak Chauvelin het stilzwijgen af, dat hij tot nu toe zichzelf scheen te hebben opgedrongen. „Dat doe ik f" zei hij met niet te loochenen hartstocht. „Waarom stelt ge dan geen poging in het werk om de fouten van het voorgaande jaar tc herstellen?" sprak Robespierre minzaam. „De Republiek heeft buitengewoon geduld met u uun den dug gelegd, burger Chauve lin. Zij hoeft echter daarbij rekening ge- ha u den met uw vele haar bewezen diensten en met uw bekende vaderlandsliefde. Maar gij weet ook," liet Robespierre er veel bc- teekenend op volgen, „dat zij nuttelooze werktuigen niet kan gebruiken." En tc-en Chauvelin weder op zijn somber stilzwijg n scheen vervallen, ging Robespier re met zijn typische onheilspellende vrien delijkheid voort „Drommels! Burger Chauvelin, zoo ik in uw schoenen stond, ik zou geen uur ver liezen met te trachten mijn vernedering tc wreken „H«b ik daar ooit kans toe gehad?" barstte Chauvelin uit met kwalijk verborgen drift. „Wat vermag ik als cenig individu? Sedert de oorloc .verklaard is. kan ik niet naar En-geland oversteken, tenzij het Gou vernement er ©en ofliciecte rede voor uit denkt. Er zijn als heel wat woorden over de kwestie gevallen on heel wat kwaad bloed is cr gezet. En toen dat vervloekte Rootte Pimpernel Verbond aan 't werk ging, toen er oeu twintigtal aanzienlijke ju-ijzen van onder het mes der guillotine zijn weg gehaald, volgde er knarsetanden en nutte loos gevloek; maar iets ernstigs cu bejiaaidi wordt niet gedaan om die verdoemde liu« gclsclic vliegen te vangen, die ons oiu d« ooren gonzen," „Noen, maarl Gij vergeet, burger Cliau» veiin," hernam Robespierre, „dat wij leden van het Openbaar Veiligheids-comité ©f slechter aan toen zijn dan gij. Gij kent de (aal van die mcnsclvcn, wij niet. Gij kent hun zeden en gewoonten, hu» gedachten- gang, hun manier van handelen daarvan weten wij ntets. Gij hebt in Engeland lie den gesproken, die leden zijn van dat -ver vloekte Verbond. Gij kont zelfs den leider. Van dat alles is ons niets bekend." Robespierre boog zich voorover naai- de tafel en vestigde oen onderzoekenden blik op het mager bteek gelaat vóór hem. Als ge mij nu den naam noemdot van de» aanvoerder, zoo ge hem beschreef!, das konden we gemakkelijker te werk gaan, 04/ kunt hein noemen en zult bet ook wel doen, burger Chauvelin." „Ik kan liet niet," antwoordde ChauvcWi gemelijk. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1