jf°. 90. Tweede Klad.
ÏO" JaargnHg.
Zaterdag 30 September 1911.
BINNENLAND.
Uit den omtrek.
FEUILLETON.
Dg Onvindbare Pimpernel.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiönmededeelingon enz.gelieve men vóór 11 urn
's morgens bij de Uitgevers in te zendon.
Uitgevers: VALKHOFF O.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Vu 1-8 rogols f O.BO.
Elke regel moer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bfl vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bodryf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
De aiViajUck bij die manoewres.
Wij laten hier, ontleend aan de Tel., een
volledig lijstje volgen der verkenningen, door
de verschillende vliegers volbracht, ongere
kend nog een mooie hoogtevlucht van Bak
ker (600 Men diverse vluchten van Lt. La-
bouchérc en de andere, met of zonder pas
sagiers. Immers, het mocht geen meeting
worden, waarbij demonstraties werden ge
geven. Het waren uitsluitend militaire dienst
verrichtingen door de lucht, waarvoor onze
aviateurs zich hadden beschikbaar gesteld:
Vrijdag 22 Sept.:
Labouchère (Zodiiac-tweedekkcr) maakt met
luit. Coblijn, als verkenner, een overland-
vlucht van pl.m. 91 K.M. in 1 uur 16 min.; de
2e luit. der art. van het O.-I. leger Ter Poor
ten (Brouckère-hveedeikker), van Genck (Bel
gië), in één vlucht van 1 uur 30 min. naar
de Petlelaar vliegen; Pakker (Blériot-cendek-
ker) maakt met luit. Visser 'n verkennings
tocht van pl.m. 109 K. M. in 1 uur 33 min:;
Lütge (Blériot) doet alleen een verkennings
tocht en daalt wegens onregelmatig loopen
van zijn motor, veroorzaakt door slechte
benzine, op 4 K.M. van Tiel; 's middags maakt
Van Meel met luit. Van Heijst ,als verkenner-
passagier, een overlandlvlucht over dc Betu
we van 1 uur 16 min. (Wanneer men weet,
dat dienzelfden dag Wijnmalen in 18 min.
van Leiden naar Amsterdam vloog, zal voor
zeker deze dag met gulden letteren in de
geschiedenis der) Nederlandsche luchtvaart
worden geboekstaafd).
Zaterdag 23 Sept.-
Lui'. Ter Poorten (Brouckère-tweedekker),
maakt alleen 'n overlandvluoht van 1 uur 40
min.; landt wegens mist te Ileusden en vliegt
's middags in 20 min. naar het vliegkamp
terug. Deze mooie vliegdag ging verloren,
doordat er geen benzine meer in voorraad
was; cl i donker puntje in dc organisatie;
's middags werd cr vanwege den wapen
stilstand niet meer verkend,
bouchère met z'n Zodiac op, waarin als pas
sagier luit.-generaal Snrders, chef van den
generalen staf, had plaats genomen. Deze
laatste verkenningstocht strekt zich tot Rhc-
nen. verengen en Eist uit.
Maandag 25 Sept.:
In den ochtend stond cr veel wind. Alleen
Bakker en Van Bussel vertrokken, beiden op
monophun-Blériot, de eerste met luit. Visser,
aspirant-milita.ir-vliegcr, de tweede alleen.
an Bussel landde na 'n verkenningstocht
in dc vcsl-Betuwe te hebben gemaakt, we
gens den wind te Culemborg, cn vloog des
middags terug. Bakker maakte een groote
verkenningstocht, waarna hij tc Kapel-Avc-
zaath landde en den commandant der blau
we divisie persoonlijk mod doeling ging doen
van hetgeen zijn passagier cn hij der vijan
delijke troepen gezien hadden. Er werd
braaf op hen, boven den vijand vliegende,
geschoten.
\an Meel (Farman-lweedekker) maakte
weer met de le luit. Van Heijst een groote
vlucht over Tiel. Buren, het verblijf van II M.
de Koningin, te Kerk-Avezaath, etc
In „De Auto" sclirijft mr. W. F. L. Gericke
over „verboden wegen":
Er was een lijd, dat paarden van auto's
schrikten. Het tegenwoordig paardengeslacht
heelt echter misschien omdat de auto's
zooveel minder goraas maken deze heb
belijkheid afgelegd. Een paard dat zich
respecteert, sohrikt thans niet meer. Edoch,
uit dien tijd van verschrikking dateeren nog
tal van besluiten, houdende verbod van we
gen Zoo o.a. dal voor den verbindingsweg
tusschen het station Loenen-Vreeland en het
dorp Vreeland. Die weg nu is op een paar
punten, naar men beweert, officieel een
ietsje te sma'l, doch iik lieb mij er van over
tuigd, dat er op den geheelen weg geen punt
is, waarop niet twee voertuigen elkaar kun
nen passeeren.
Een openstelling van dien weg, waardoor
men een verbinding zoude krijgen tusschen
den Rijksweg van Amsterdam naar Utrecht
en het 'Gooi, zoude ecu weldaad zijn niet al
leen voor de automobilisten, doch ook voor
degenen die aan de hoofdwegen naar het
Gooi wonen, omdat daardoor die wegen zou
den ontlast worden van een groot gedeelte
van het auto-verkeer. Hoe meer wegen voor
de auto's worden opengesteld, hoe meer het
verkeer wordt verdeeld.
Een der schoonste streken, de Loosdrecht-
sche en Tienhovensche plassen, zoude meer
in appreciatie komen.
Het is mij bekend, dat de Nederlandsche
Autoir.obieil Club werk heeft gemaakt om
dien weg opengesteld te krijgen. Het roode
bordje, zij het dan ook absoluut zonder verf
en vervallen (is dit misschien een gunstig
voorteeken?) staat er echter nog.
Ware het daarbij nog mogelijk den weg
tusschen Vreeland cn Loenen langs de Vecht
opengesteld te krijgen, dan zoude het nog
beter zijn.
Indien de Nederlandsche Automob:cl Club
wellicht meent m. i. teii onrechte, dat
hel hier een te veel 'locaal belang geldt en
cr eenige kosten, bijv. om den weg op een
paar punten ietwat te verbreeden, aan ver
bonden zijn, waarom zouden er geen Noord-
Ilollandschc cn l'lrechtsche automobilisten
te vinden zijn, die iets daarvoor wilden af
staan? Ik heb daar el hoop op.
H 4 ig e b r u i k van briefkaar
ten. Als <va« welingelichte zijide vernomen,
kan bel volgende worden medegedeeld:
In den ilaatsiten lijd komen herhaaldelijk
in nieuwsbladen bcnichte.n voor alls zouden
er nieuwe bepalingen omtrent het gebruik
van briefkaarten zijn vastgesteld. Deze be
richten zijn onjuist. De sedert 1907 vóór
briefkaarten geldende bepalingen hebben tot
heden geene wijziging ondergaan. Nog im
mer heeft dus de afzender van eene briel-
kaart het recht voor geschreven of gedrukte
mededeelingen, dus ook voor de vermelding
hetzij geschreven, hetzij .gedrukt, van den
naam en het adres va<n den afzender, te be
schikken over de achterzijde en bovendien
over de linkerzijde ider a «I e s z ij d e.
De rechterhelft van de adreszijde is
uitsluitend bestemd voor het adres en voor
aanwijzingen op den postdienst betrekking
hebbende.
liet is mede geoorloofd het adres over
degeiheele breedte der adres
zij <1 e te s ch r ij v e n.
Kaarten die over de gehoede breedte (dus
ootk over een gedeelte van de rechterhelft)
der adreszijde «pijn voorzien van een gedrukt
hoofd, vermeldende den naam, het adres,
enz. van den afzender, worden tot nadere
beschikking, als briefkaart aangenomen.
Deze kaarten marton echter ovcniigons vol
doen aan de bestaande bepalingen, die op
genomen zijn in den aan de kontoren der
posterijen en bij den boekhandel verkrijgba
ren post-, telegraaf- on telefoongids, uitge
geven bij M, Nij-hof f. te 's Gravenhaige.
School- en Kerknieuw*.
Vrije Universiteit. Naar de ,,Ned."
verneemt, woidt in de knn-gen der Vrije Universi
teit binnenkort de benoeming van drie nieuwe hoog
leeraren verwacht. Een voor de faculteit der lette
ren, een voor die <Jer rechten, en een voor de
theologie. Voor de laatste faculteit wordt algemeeu
dr. S ilevis Smitt, predikant der Geref. Kerk te
Amsterdam, genoemd.
- lOOjarig bestaan Doopsgezinde
Sociëteit. 'Ier gelegenheid van het eeuwfeest
der Aigem. Doopsgezinde Sociëteit had Donderdag
middag tc half drie in de Singel-kerk te Amsterdam
een plechtige samenkomst plaatf. Tot de genoo-
digden behoorden alle doopsgezinde gemeenten, die
afgevaardigden zonden, alle doopsgezinde predikan
ten, doopsgezinde corporaties, doopsgezinde gemeen
ten in Duilschland, H. en W. van Amsterdam, cura
toren <ier Universiteit, de academische senaat, de
theologische faculteit, curatoren van het Remon-
slrantsche en Luthersche seminarium, directeuren
van Teylers stichting, de oudste zonen van vroegere
doopsgezinde hoogleeraren. Zoo was hel kerkge
bouw door een zeer talrijke schare gevuld. Studen
ten van het genoemde seminarium fungeerden als
commissaris van orde.
Professor S. Cramer, kortelings van een ernstige
ziekte hersteld, sprak vervolgens als voorzitter een
gedenkrede uit, waarin hij de samenkomst om de
st chting der Socëteit tc herdenken, kenschetste als
eene daad van piëteit, van dankbaarheid.
Na de rede van prol. Cramer, waarbij hij ook
hulde bracht aan mr. Hendriks, reeds 40 jaar pen
ningmeester der Sociëteit cn herinnerde aan dc
groote verdiensten van wijten den hoogleeraar
S.ctske Hoekstra, sprak eerst mr. Romme, curator
der Amsterdamsche Universiteit.
Prof. Cramer doelde hierna mede, dat II. M. de
Koning n hem benoemd heeft tot ridder van den
Ned. Lc-cuw.
ITof. C. Winkler, rector-magnificus, wenschte
vervolgens de Sociëteit geluk.
Gehikwenschen werden vervolgens nog aange
boden door prof. Woltjer voor dc theologische Uni
versiteit. ds. Wiesinger voor het Evangelisch Luther
sche Seminarium, prof. H. Y. Groenewcgen voor
het Remonstrantsche Seminarium, dr. II. .1. Busc
te IJ 1st voor de Friesche Doopsgezinde Sociëteit.
Na afloop werd een druk bezochte receptie ge
houden.
N a 1. fruittentoonstclling
te Eist. iDeae 4ientoaniste7iing afc giste-
frenm 'kltdttg te één uur door minister Ta Urn
tgeopcml verklaard. De heer C. van Lennep,
voorzitter der afdeeling Eist van de Ned.
Pontologische Vereeniigiing, schetste vooraf
het doel dezer expositie.
Daarna spraken de birngenieesler, baron
Yam Hoeve-lil tot Wester flier, en de Commiis-
saris der Konhiigin in Gelderland, jbr. Van
CVlters.
Minister Tahna achtte het openen dezer
tentoonstelling een groot voorrecht, als
voortzetting van de serie Haarlem en Bos
koop. Hij herinnerde er aan, wait onze tuin
bouw reeds in Berlijn deed zien, wait schit
terend geheel daar was saarogebraoht. Hij
loofde hel ernstige karakter onzer tuinbouw-
exposities, het opvoedend streven ervan en
herinnerde aan de gunstige ligging voor
onzen land- en tuinbouw ten opzichte van
de meer industrieele omliggende rijken, onze
afnemers. Naast de bloemenweelde van
Haarlem en Boskoop volgt hier de s'tiille be
koring van onzen vruchtenrijkdom. l)e mii-
nistor bracht hulde aan den noesten arbeid
van hen die onzen «aam op dit stuk hoog
houden en aan hun streven om ons kunnen
aan het buitenland (bekend te maken. Met
de beste wenschen voor onzen frui'ltbouw'
opende bij de tentoonstelling.
Bij de opening waren o.a. aanwezig de
direoteurcn-gencraal van landbouw en Pos
terijen en Telegrafie, liet bestuur van den
Tunbouwraad, vertogen woordigcrs onzor
spoorwegen en van de Detuwsobe tram.
Te 2 uur 11 bereikte dc Kon. trein het
station Eist. II. .u. de Koningin word ont
vangen door den Commissaris der Koningin
en den burgemeester van Eist. Mede was
aanwezig het bestuur van de vereeniging
Oranje. De dochter van baaxm Van der Keltz
bood II. M. een ruflkor aam.
Na lw>z!cht'<ging van de expositie werd i.n
liet salon thee gesclionken door dc dames
Van Lennep, Fr am eken cn Van Ilöovall tol
Wester f Ver Later ging IJ. M. per aut0 naai
de kweckcrij Werkhoevc van don heer Van
Lennep, om deze te bezichtigen.
tan den Hak op den Tak.
De zomer heeft twee plagen, heeft eens iemand
gezegd logë s en vl egen. Nu, met heide waren
wij dezen zomer bijzonder gezegend, ilet bestendig
mooie en zonnige weer doc>d iedereen naar buiten
of op reis gaan en zoo vielen ous, buitenmenschen,
de loges op het dak als zwermen vliegen. Mn van
de echte vliegen hadden we niet m nder 1... par
don, bezoek. Wat waren deze lastig, ik bedoel dan
die ieze, stekende vliegen, die letterlijk alles „in
bezit" nanten, en overal de sporen hunner bezoeken
achterlieten, 't zij in den vorm van „bulten" en „be
ten" op gelaat en handen, of als zwarte stipjes
groot-c ergernis voor huisvrouwen! op eet
bare cn niet-eetbarc voorwerpen.
En toch zouden we van deze vliegenplaag uiter
mate kunnen profiteeren, tot ons voordeel kunnen
aanwenden, indien wij practischcr waren. Zoo prac-
tisch als een farmer in Pennsylvania, die zich met
succes heeft toegelegd op de vliegenfokkerij.
Een nieuwe lekkernij brengt de inan in den han
del: eitjes van legviiogcn. ephyda's, dat zijn be
woonsters der zouthoudende meren in het verre
Westen cn in Mexico. De farmer fokt de vliegen in
groote kooien van ijzergaas, vhegenparken zou men
ze kunnen noemen, van 2(J meter lang, 13 M. breed
en ruim 3 M. hoogin 't midden daarvan zijn al-
deraardigste, kleine vyvertpes aangelegd, waarin <k-
vliegen beur eieren leggen. Eens per dag worden
die vijvers geledigd, en in ieder er van oogst de
fokker niillioenen eitjes, welke door lichte wrijving
ontdaan worden van een zeer licht schaaltje. Be
hoorlijk toebere d. zijn deze kleine, witte korrel
tjes een smakelijk en voedzaam gerecht, uitne
mend geschikt, naar het heet, om de gehemelten
der lekkerbekken te streelen.
De product,eve kudde bestaat volgens de vliegen-
fokker uit zeer zindelijke beestjes, ongevaarlijk en
aangenaam in den omgang. Dit zijn dus daar nette,
welopgevoede, geciviliseerde vliegen, die de onze
ver vooru t zijn. Intusschen men heeft daar weer
een voedingsmiddel meer. In dezen tijd van
schaarschte zou zooiets ook hier waarschijnlijk aan
vcien welkom zijn. Wat wordt alles duur! Over 't
algemeen is hel leven toch in de laatste jaren veel
duurder geworden men wit, dat ons onderhoud 40
pCt. meer kost dan vóór tien jaar. Dat is veel. Het
is waarschijnlijk onze maag, d e ons op de grootste
kosten jaagt niet dat wij zooveel meer of zooveel
smulliger eten, maar de levensmiddelen zijn zoo ge
weldig gestegen en stijgen nog bijna dagelijks. Het
brood is daarbij nog bet minst omhoog gegaan en
stellig is het in kwaliteit aanzienlijk verbeterd-
De prijzen der leven&nrddelen nu en enkele eeu
wen terug, verschillen enorm. Het vleesch is, in
verhouding tot bet brood, veel duurder geworden i
in dc 13e cn 11e eeuw was het 10 maal minder
waard dan nu. Ken os kostte ongeveer 18 gulden,
soms 11 gulden een schaap tusschen 2 cn 1 gul
den. Eieren kostten in die tijden zelfs 12 maal zoo
weinig als nu.
Andere artikelen echter, welke nu als goedkoop
golden, waren toen duur. De middeleeuwers koch
ten zich n-.et arm aan linnengoederen. In de 11e
eeuw kende men pas de weelde van het daghemd,
een eeuw later veroorloofde ntcn zich dc luxe van
het nachthemd. Beddenlakens lieten nog veel lan
ger op zich wachten. Rijke lieden kleedden zich
's nachts poedelnaakt uit cn sliepen tusschen vec-
ren kussens; arme lieden lagen tusschen twee zak
ken met hooi. In de dorpen sliep men in de 16e
eeuw nog dikwijls op eeu hoop kastanje- ol eiken-
Maren. Aan schoenen gaf men toen ter tijd ook niet
veel uit. Uit zuinigheid liep men nog blootvoets,
en houten schoenen in onxe landen reeds vroeg
de klompen werden zoo goed mogelyk dchtge-
timmerd. Maar toen de leeren schoenen in gebru k
kwamen, betaalde het volk hoogstens eeu gulden
voor het paar; aanzienlijke lieden bcsteeddeu wel
meer, en toen, op het eind van 1700, de geweldige
weelde velen beving, betaalde men zijn schoenen
stellig niet goedkoop ol betaalde men tweemaal
zooveel voor liet poeder van de pruik.
Wat verschil is er ook tusschen de loonen thans
en in vroeger eeuwenZeven eeuwen lang zijn dc
metselaars tevreden geweest met een daggeld vau
4) ets. Bed.endc-salarissen bedroegen hoogstens
f 25 per jaar in 1600, een eeuw vroeger 10 gulden,
liet gewone ongeoefende werkvolk dat nu in
Frankrijk den grooten loonstrijd op touw zette
voor een minimuni-bezoldignig van 5 franc per dag
ontving tot 1800 tusschen 10 en 20 centen.
Wij zullen „den goeien ouden tijd" maar niet
terugwcnschenal blijft er zeker nu nog
heel wat te wenschen over. Zich schikken in
de omstand-gheden is zeker het beste, wat
natuurlijk met zeggen wildat men niet ijvert
voor verbetering. „Het hoofd er op, jongens, cn
wcest vroolijkzoo schijut men er ook in de om
streken van Vorden over te denken, al is het voor
den boerenstand geen voordceligen tijd. 't Was er
deze dagen in de buurtschap Linden, kermis. Een
plaatselijke berichtgever, dezelfde, wiens vorzuch-
t ng over de droogte we laatst weergaven, sprak
zijn medeburgers aldus bemoedigend toe
„Al staat er ook niet zooveel gras in de wei,
Al zijn ook de tijden wal duur,
Al voert cr dc boer nu al lijnkoeken bij.
-En kykt er dc vrouw soms wat zuur,
Al wordt er wat minder ter spaarbank gebracht.
Wat minder in 't „deuskc" bewaard,
Bij kennis dc zorgen op zij maar gezet 1
Viert feest naar Oud-Hollandschcn aard 1
Na zonneschijn regen, zoo was 't dit jaar,
Al kwam dan dc regen ook laat,
Eens komt na de regen ook zonneschijn weer
En strijkt er dc zorg van 't gelaat
Dies wenschen wc onzen landbouwende vrinden
l'lcz erigc kermis in Linden
Een andere man, dc groote Edison, heeft ook
woorden van brmoed ging laten hooren en den men
schen der toekomst een blij. althans gemakkelijk
leven voorspeld. „Dc tijd zal komen" zoo liet hij
zich uit tot een medewerker van dc „Vossischr
Zcitung" te Dresden, „de tijd zal komen, dat geen
rnensch meer met zijn spieren zal behoeven te wer
ken. Eerst dan zal het mcnschcnlevcn de moeite
waard zijn. Machines zullen spierarbeid uitvoeren,
de rnensch zal uitsluitend met zijn hersens werken
Vreest gij ovcr-productie? Die zal er dan ook niet
meer zijn. Ieder rnensch moet goed kunnen leven.
Iedere boer, iedere arbeider moet een goed eigen
huis bezitten met fraaie schilderijen en meubelen.
Waarom ook niet? De d ngen moeten goedkoop te
krijgen zijn. En ziet gij, juist dat kan door de ma
chine bereikt worden." Verder vertelde Edison, dat
zijn nieuwe motor benzine overbodig maakt en zoo
licht is, dat hij alle bestaande motoren overtreft.
„In 20 jaar zult gij geen paarden meer in dc stra
ten zien en voor 30<>0 Mark een pracht'ge automo
biel koopen". Tenslotte zei E. er innig in te gcloo-
ven, den menschenleeftijd tot 200 i 300 jaar le kun
nen verlengen. „Waarom niet?", vroeg hij. „Wij
zullen alle bacteriën weten te dooden".
Lezers en lezeressen zouden wij te vroeg hebben
geleefd, of zouden wij die schoonc toekomst nog
medemaken? KEUVELAAR.
Naar het Engtlach
1 VA*
BARONESSE ORCZY.
£ij kon hem wel is waar niet zien, maar
zij gevoedde zijn beminnelijke tegenwoordig
heid ergens in haar nabijhekli, zij begreep
boe hij verlangde dat zij zou wachten.... In
het duister lette zij zwijgend op hem.... ge
reed om te heipen, ais hij een teeken mocht
geven.... maar evenzoo bereid zich stil te
houden en le wachten op zjjn bevelen.
Alleen toen het hulpeloos Lc-haam van ha
ren doodsvijand goed en wel uit den weg
was geruimd, was ze uit haar schuilhoek le
voorschijn getreden. En nu stond zij daar,
terwijl het volle licht der lamp haar goud-
Wond haar bescheen, met een zacht blosje
op haar wangen, de vlam der liefde tinte
lend in haar oogen.
Zoo zag hij haar toen bij het lokaal weer
binnentrad. Een seconde bleef hij staan bij
de deur, want de vreugde van het weerzien
was machtiger dan hij kon dragen.
er get en was de zielesmart die hij had
uitgestaan, vergeten waren de vernederin
gen en gevaren die nog dreigden, hij dachf
er alk-en aan, dat zij hem liefhad, dat hij
haar aanbad.
In bet volgend oogenblik had hij haar in
zijn armen gesloten. Diepe stilte waarde om
hen heen, alleen afgebroken door het zachte
druppelen van den regen op het gebladerte
der hoornen van den vestingwal, terwijl een
enkele maal bet rumoer van ver verwijderde
pretmakers als een zwakke echo nog tot hen
doordrong.
Plotseling deed het gckrijsch der zee
meeuw, driemaal herhaald zich onder het
venster hooren.
iBiïaikency en Marguerite ontwaakten uit
hun korten droom: de hartstochtelijke min
naar werd weer de man van de daad.
„Het is Thony, al® ik me niet vergisi,"
sprak hij haastig, terwijl hij met nog eenigs-
zins van ontroering bevende vingers de kap
van haren mantel over haar hoofd in orde
bracht.
„Lord Thony?" prevelde zij.
„Ja. met Hastings cn nog een paar ande
ren. Ik heb hun gezegd zich voor ons gereed
te houden van avond, zoodra de rust was
teruggekeerd."
„Waart ge dan zoo zeker te zullen sla
gen Percy?" vroeg zij verwonderd.
„Heel zeker," was het eenvoudig ant
woord.
Toen geleidde hij haar naar het venster en
lilde haar op het kozijn. Het was niet hoog
van den begancn grond, en twee paar ge
willige armen waren buiten gereed om haar
naar beneden te -helpen.
Hij volgde weldra, en kalm begon liet vijf
tal le wandelen naar de poort. De wallen
waren nu eenzaam en verlaten. De feestvie
renden bevonden zich op verren afstand;
enkele voorbijgangers, die valiezen droe
gen, passeerden hen met versnelde schre
den; blijkbaar mankten zij gebruik van het
welkom verlof het gevaarlijk terrein le mo
gen verlaten.
In stilte vervolgde het groepje zijn weg.
Marguerite's handje rustend op den arm
van haren echtgenoot. Zij stieten op eén pi
ket soldaten van wie één riep:
„Kijk, daar heb-je den Engelschman!"
„Wel ja, hij is op weg naar Engeland."
zei de ander druilig.
De poorten van Boulogne waren geopend
zoodra de Angelus begon te luiden cn
het kanon bulderde. iDe algemectie am
nestie was afgekondigd, de schildwachten
hadden het consigne niemand aan tc roepen
en iedereen te laten passeeren.
Niemand wist, dat hel grootsc.hc plan, ter
ulgchcele vernietiging van de Roode Pimper
nel en het Verhond, op niets was uitgelou
pen; dat Collot d'IIcrbois zich naar Parijs
had begeven om, tegen beter weten in, het
Comité der Openbare Veiligheid danig hij
den neus te nemen; dal dc man die het dui
velachtigste wreedste plan ter wereld had
uitgedacht om een vijand af tc maken cn bij
na erin geslaagd was, nu hulpeloos, geboeid
cn gekneveld neerlag in zijn eigen vesting.
En zoo passeerde het kleine groepje: Sir
Perry Blakcney cn Marguerite, Lord Antho
ny iDcwhurst en Mylord Ilarstings ongemo-
lestcerd door de poorten van Boulogne.
(Buiten den kring der vestingwerken ont
moetten zij Mylord Evcringham en Sir Phi
lip Glynde, die den abt Foucquet bij zijn
kerkje hadden opgepikt cn honi veilig ge
loodst uit dc stad, terwijl Francois en Féli-
cité met hun oude moeder aan de zorgen der
andere leden van het Verbond waren loe-
verlrouwd geworden.
„Wij waren in den optocht, in alle soorten
van een prullige plunje gccostumoerd, tot
het laatste oogenblik." zei Lord Thony tot
Marguerite, onderwijl zij zich nu haastten om
dc haven te bereiken. „Wij wisten natuur
lijk niet wat cr stond te gebeurenAl wat
wc le weten kwamen was, dat men ons te
gen dezen tijd zou noodig hebben het uur
waarop het tweegevecht zou plaats hebben
ergens op een der Zuidelijke wallen.... en
we hadden strikte orders altijd ons onder
dc menschcnmassa op te houden. Toen wc
Blakcney de kandelaars zagen opheffen, be
grepen we wat er zou gebeuren en begaven
we ons naar onze onderlinge standplaatsen,
liet ging alles zoo eenvoudig in zijn werk!"
De jonkman vertelde dit alles heel vroo
lijk cn luchtig, maar in den vaardig spot
tonden toon lag toch de geestdrift voor en
dc trots van den soldaat op den roem en hel
stout bestaan van zijn chef.
Tusschen de stadsmuren en dc haven
heerschte heel wat herrie cn bedrijvigheid.
De groote F.ngclsche driemaster zou bij dc
kentering van het getij het anker lichten.
Er waren een massa passagiers die hun heil
zochten in de vlucht naar het land der vrij
heid dat met hel Frankrijk van die dagen op
zeer gespannen voel stond, -liet land, dat
haatte al wat van Franschen oorsprong
was of met Frankrijk iets had uit te staan.
Twee sloepen van dc „Day Dream" lagen
in gereedheid; een voor Sir Percy en zijne
Lady, de andere voor hun getrouwen en
hen die zij meebrachten.
In alle stilte scheepten dc groepen zich in.
•En toen de sloepen van wal staken cn dc
matrozen van Sir Percy's jacht de riemen
aanvatten, begon de grijze abbé Foucquet
zachtkens, ter begeleiding van dc riemsla
gen, een Onze Vader en Wees gegroet te
bidden-
Hij aanvaardde vreugde, geluk en veilig
heid met dezelfde gelijkmoedige wijsbegccr
te als hij zou geluisterd hebben naar een
vonnis, dat hcni naar de guillotine verwees.
Maar het scherpe oor van Marguerite ving
aan het einde van ieder Onze Vader een
zacht gepreveld verzoek op aan ,,lc bon
Dieu", om den Kngclschen bevrijder tc zego
nen cn in Zijne hoede te nemen.
Slechts eenmaal maakte Marguerite een
toespeling op den vcrschrikkelijkcn tijd, die
nu tot het verleden behoorde.
Zij wandelden samen in de kastanjelaan
van hun schoon park te Richmond. Het was
avond. De atmosfeer was bezwangerd met
den rijken bedwelmenden geur van najaars
rozen cn verwelkende reseda. Zij stond stil
in de laan, zij legde een bevende hand op
zijn arm, zij sloeg har met tranen gevulde
oogen op naar zijn gelaat.
„Percy," murmelde zij, „hebt ge 't mij
vergeven?"
„Wat lieve?"
„Dien vcrschrikkelijkcn avond te Boulog
ne.... wat die duivel van ons eischte.... zijn
vreeselijk „Of dit Of...." Hel was alles
mijn werk..... 't was alles mijn schuld."
„O neen, lieve, neen. het is aan mij jc
daarvoor dank te zeggen
„Mij tc bedanken?"
„Och wel ja," zei hij, terwijl zij in de
spoedig toenemende schemering juist nog
zien kon hoe op zijn gezicht plotesling harde
trekken verschenen, hoe zijn oogen gloeiden;
„als die avond tc Boulogne er niet was ge
weest, zou ik nooit geweten hebben wan wel
ke heteekenis, als vrouw, Gij voor mij zijt."
Marguerite legde haar beide handen op
zijn borst zachtkens murmelde zij:
„En nu?...."
Hij 6loot haar in zijn armen, cn zei ern
stig:
„Nu weet ik alles."
EINDE.