9°. 196. Tweede JBlnd. lO" jMrgany. Zaterdag 4 November 1911. BINNENLAND. FEUILLETON. „Het Levenslied." ERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post- 1.50. Afzonderlijke nummers0.05. Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. Advertentiënmodedeolingen enz., gelieve men vóór 11 uur '8 morgens Dij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers! VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Inter«omm. Telephoonnummer 60. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—6 regels Elke regel meer f 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvragon 95 cent* bty vooruitbetaling. Groote lottors naar plaatsruimte. Voor handel on bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot hot herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Sene circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezondon. G r a f mon u m c n t. De Deiftsohe Ct. meldt: Het grafmonument, dat rustte op het graf van Prinses Wilhelmine, Frederike Louise Pauline Charlotte van Onanje Nassau, den 22 December 180(5 te Fre.enwaldc bij Berlijn overleden, wier stoffelijk overschot den 7en April j.i. naar de rustplaats der Oranjes werd overgebracht, is thans in de Nieuwe Kerk te Delft gereed gekomen. Het is geplaatst in het hoor der kerk, links achter het monument van Willem den Zwijger, op eenigen afstand van den muur. Het bestaat uit twee marme ren platen, waarop weer twee wit-marmeren zijstukken, waartusschen twee inscriptiepla ten met gouden letters. Op dit onderstuk rust een deksel, dat van het midden naar heide zijden schuin afloopt, terwijl aan de vier hoe ken nokken zijn geplaatst. Geheel verweerd, hier en daar gebroken kwam het in Delft aan. Nu is hel echter ge heel gerestaureerd. Wethouders verkiezing te Rotterdam. De Rotterdamsche Raad heeft den heer Van der Molen tot wethouder gekozen. Van de 36 leden die aanwezig wa ren, brachten ale rcchtschen, namelijk 22, hun stem op hem u t. Van de overige kreeg de heer Van Aalten er 10 en de heer Spiek man 3, terwijl een stem in bh nco was uitge bracht. De heer Van der Molen verklaarde, dat hij bij zijn komst te Rotterdam geen oogenblik heeft gedacht dat voor hem daar eer zoo ernstige taak zou zijn weggelegd, terwijl hij gewild had, dat deze hc-m althans vcor het oogenblik nog ware voorbijgekaan. Intmschen vond hij geen vrijmoedigheid om Ie bedanken. Pensionncering van den o o m nu i s s a rj i s van politie. In den Haarlemse-hen Gemeenteraad, was de wen- schelijkhci'd betoogd, dat aan 't hoofd der po litic, ondier den burgemeester, geplaatst zou worden een jeugdiger kracht -dan de tegen woordige commissaris yan politie. Thans slelï de heer Van de Kamp aan den Raad het volgende voor: De Raad overwegende, dat 't betrekkelijk gering pensioen, waartoe de tegenwoordige commissaris gerechtigd is, voor deze een be letsel zou kunnen zijn, om zdjn eervol ontslag aan te vragen, alsook overweger.de, dat in dit bijzondere geval termen bestaan, om maat regelen te nemen tot opheffing van dit belet sel besluit: 1 Zich in beginsel bereid te verklaren aan den heer H. J. F. A. A. M. van Goor, indien deze voor 1 Maart 1912 op verzoek eervol ont slag zal zijn verleend uit zijn betrekking van commissaris van politie, boven 't hem toeko mende pensioen een zoodanige toelage te ver kenen, dat in totaal door hem wordt genoten een bedrag gelijkstaande met 2/3 van zijn per si oen gron dslag II. Het sub 1 bepaalde ter kennis te bren gen van den burgemeester, ten einde daaraan het door hem nuttig geachte gevolg te geven. Pensioenfonds en loonrege ling H. IJ. S. M. Hoewel de nieuwe pen sioenregeling voor het personeel der H. IJ. S. M„ waaromtrent tusschen de directie der Maartscbapp-ij en den Minister van Water staat ovenonstemming is verkregen, nog niet bij de wet bekrachtigd is, welike bekrachti ging ook wel niet voor 1 Januari 1912 vei kre gen zal worden, heeft de directie besloten, dia nieuwe regeling met 1 Januari a. s. in te voeren. Indien de wettelijke bekrachtiging niet ver kregen mocht worden, zal de directie het eventueel door het personeel te veel gestorte bedrag laten terugbetalen. De directie van de II. IJ. S. M. heeft mee gedeeld, dat zij, in verband met over 1911 te verwachten uitkomsten van hel bedrijf der Maatschappij en vertrouwende, dat deze ook in de toekomst niet zullen teleurstellen, beslo ten heeft tot loonsverhooging over te gaan In hoofdzaak zijn alleen de traktementen order de f 2500 verbeterd en wel zoodanig, dat de maxima verhoogd zijn met een bedrag gelijkstaande aan de gewoonlijk per jaar toe gekende verhooging van f 60. De ambtenaren, die op 1 Januari a.s. een periodiieke verhoo ging van traktementen ontvangen zouden heb beu, nu f 5 per maand, krijgen thans een dubbele verhooging, dus f 10 per maand; zij, die niet 1 Juli a.s. hun piriodieke verhooging krijgen, ontvangen met 1 Januari een extra verhooging van f 5 per maand. Ambtenaren, die de oude maximum-bezol diging reeds ontvangen, krijgen thans met 1 Januari het nieuwe maximum, derhalve een verhooging van f 5 per maand. Yocr hel beambtenpersoneel is een soort gelijke regeling gemaakt. Beambten, die op 1 Januari een verhooging van 5 cent per dag zouden krijgen ontvangen nu 10 cent per dag meer; zij die op andore tijdstippen hun perio dieke verhooging zouden krijgen ontvangen op 1 Januari a.s. een extra verhooging van 5 cent per dag. De maatregel zal de Maatschappij op 5 a 6 ton per jaar komen te staan. (Vad.j Als de heer Ter Laan geen amendement heeft! Aan het Tweede Kamer-Overzicht van de Telegraaf ontleenon wij het volgende: 2 November. 's Middags 3 uur 15 min.: groote conster natie.... I Er kwam een artikel van de militie-wet aan de orde, waarop de heer Ter Laan geen amendement had in- g e d i e n d, Reeds had de voorzitter het zinnetje toon loos gezegd, het zinnetje van deze dagen: „Het woord is aan den heer Ter Laan. tot toelichting van zijn amendement". Waarop de heer Ter Laan van zijn zetel rees, en zeide: ,.Ik heb op dit artikel geen amende ment. mijnheer de voorzitter". En met een blos van schaamte, over dit feit, dook hij weg. I)e Voorzitter werd boos. „Ik verzoek u geen grappen te maken", zei hij. .,we hebben onzen tijd dubbel en dwars nooddg. Het land is in gevaar. Ik geef U het woord, tot toelichting van uw amende ment". Weer stond de heer Ter Laan. .,Ik bied de Kaaner mijn verontschuldigingen aan", zei hij, ,-maar ik heb op dit artikel heusch geen amendement". Toen gingen de voorzit ter, <de griffier en de commies-griffiers aan 't onderzoeken. En 't bleek: de lieer Ter Laan had geHjk. Als een loopend vuurtje versprei de zich de tijding door 't gebouw De koffie-, lees- en commissie-kamers liepen leeg. In woelige drommen kwamen de leden binnen en zochten hun stukken op, om het artikel te zien, waarop de heer Ter Laan geen amen dement luad. Het was een consternatie van belang. De Kamerboden vertelden 't elkander fluisterend. De heeren van de griffie kwamen aangesneld. Juffrouw Hardcnberg, de godin vau 't buffet, 1 et het glas Fosco, dat ze voor den heer Van der Voort van Zijp klaar maak te, van zenuwachtigheid vallen zoo vertel de men ons later toen ze 'l bericht vernam. De Rijksveldwachters hielden op de tribune met moeite 't opgewonden publiek in be- dwang. Alles, a'lles zocht naar 't artikel waarop de heer Ter Laan geen amendement had voorgesteld. Een nieuw blanco-artikel! Maar onze collega van „Het Volk" hield tot het laatst toe vol, dal het een vergissing was. Hij snuffelde in z'n stukken, ,,'t Zal wel er gens liggen", zei hij, ,,'t amendement". Langzamerhand keerde de kalmte terug. Een trouwe s p i n n e m o e d e r. S. Lfv'frttans schrijft in de Levende Najtuur": Eik natuurvriend heeft ze wei eens ontmoet, die snelloopendc bruingrijs geteekende z.g. jachtspinnen, die geen net maken, maar als ongebonden vrijbui ters ronddwalen en hun prooi grijpen waar ze die maar tegenkomen. Vooral aan den waterkant tus schen 't riet treft men hen veel aan en vroeg in het jaar, als de kleutnsche, trage mugjes en vliegjes zich beginnen te vertoonen en de nog slaperige kevertjes tegen de dorre halmen klauteren, zijn ook de jachtspinnen al in de weer. Dikwijls had ik er de wijfjes van gevonden, die met de eieren in een beursje als een zuiver rond wit balletje aan het achterlijf gesponnen, bij verstoring van haar rust haastig met haar dierbaren last een goed heenkomen zochten en dikwijls had ik me afge vraagd waarom zou zoo'n spin de eieren toch medevoeren? Ook andere spinnen hullen hun eieren netjes in spinnenzijde, maar instee ze mee te sjou wen. verbergen zc de teere eitjes achter schors en tusschen dorre bladeren en 's winters kan je op zulke plaatsen menigmaal heele dotten spinneneieren vinden. Dat liet inwikkelen in zijde tegen de koude zou dienen, geloof ik niet, eerder tegen eierpara- sieten. Een soort jachtspm, die ook op drogere plaatsen leeft en waarvan ik 25 Juni 1911 een exem plaar van Bussum mede naar huis nam, zou mij iets meer laten zien. Ik had de spin, die ook met een eierzakje sleepte, ingekwartierd bij wat andere insecten, welke ik in observatie had en daar mijn bezigheden veel tijd in beslag namen, had ik mijn spin glad vergeten, wafc ook goeddeels haar eigen schuld was. Een sabelsprinkhaanlarf in dezelfde glazen bak ondergebracht, trok door haar potsier- lieke bewegingen telkens mijn aandacht en kraeg daardoor ook behoorlijk voedsel, maar de spin bleef onzichtbaar en moest dus vasten, iets waar spinnen goed legen kunnen. Ongeveer 9 Juli in mijn bescheiden „inscctarium" kijkend, merkte ik op, dot de spin haar eierzakje kwijt was cn tegelijkertijd trok haar vreemd uiter lijk mijn aandacht. Haar achterlijf was geheel be dekt met een grijze laag en bij nauwkeurig toezien bleek, dat die laag u t niets anders bestond, dan uit kleine grijze spinnetjes, haar kindertjes. Die waren uit de eieren gekomen cn hadden bij de spinnentnama een toevlucht gezocht. De meeste zaten met den kop uanr het lichaam der oude spiu gericht, wat mij op de gedachte bracht, dat daar een of andere voor de jonge diertjes aantrekkelijke stof zou worden afgescheiden Hiervoor heb ik ech ter'nog geen bewijzen kunnen vinden. Verscheidene dagen bleven de jorge spinnetjes op de oude zitten. Soms wandelden ze ook over haar kopborsstuk of pooten, wat een grappig gezicht opleverde. Den 14den Juli bevond :k. dat de jongen op eigen beenea waren gaan wandelen. De oude spin was, als ik dat zoo kan zeggen, erg vermagerdvooral het achterlijf was merkbaar ineengeschrompeld. Wel licht komt dit door haar vrijwillig vasten, want voedsel, jonge wandelende takken en vliegen, raakte zc niet aan. De jonge spinnen heb ik bladluizen aangeboden. Of ze die zullen eten. moet nog blij ken. Iets vergat ik te vermelden. Toen tk de spin ving, liet zij haar zakje eieren vallen, maar later adopteerde ze 't weer, zoodra ze het in 't doosje bemerkte. In de „kleine" Brehn», Hollnndsche vertaling door S. P. Huizing», staat iets dergelijks vermeld van de zakspin, Pardosa saccata, wat cr op wijst, dat mijn tTouwe spinncmoeder waarschijnlijk aan deze spin nauw verwant is. l)e groep waartoe zij behoort, heet Lycosidne, wolf- of jachtspinnen, en van één daarvan is het gestoelde cicrneslje, dat vaak aan grashalmen gehecht gevonden wordt, vrij algemeen bekend. Onze spinnen vormen een door de natuurliefheb bers biolog'sch vrijwel verwaarloosde groep van dieren. Dit kleine, vluchtige schetsje kan een be wijs ziju, dat ook bij deze ..griezelige" dieren, aar dige dingen op te merken zijn. fan den Hak op den Tak. Elke verlovingstijd is eigenlijk een proeftijd, waarin de verliefde jongelieden gelegenheid hebben elkaar nader te leer en kennen en zich zelf te onderzoeken of de liefde voor het voorwerp zijner of barer ge negenheid wel bestendig van duur zal zijn. Blijkt (ie kennismaking niet geheel en al te voldoen, dan. kan ieder weer ziji» of baars weegs gaan. Niet altijd wordt dat zoo beschouwd en begrepen, en in hel afbreken van een engagement is dan ook vaak iets onaangenaams gelegen, 't Is daarom goed, dat men bij het aangaan eener'verloving elkaar te dezen opzichte verstaat. En ik vind dan ook <ie verlovin gen op proef, welke in Amerika steeds mode wor den, niet zoo verkeerd. Daar komen dc laatste jaren veelvuldig aanklachten voor wegens verbleking van trouwbelofte en om deze te voorkomen, wil men cu voornoemde verlovingswijzc invoeren. Harold Sterling van der Bilt te New-York cu zekere miss Eleanor Sears, een dokorpriDses, hebben ook een dergelijke proef-verloving gesloten zij hebben zich verloofd voor den tijd van 12 maanden. De beide jongelui willen gedurende dien tijd zooveel mogelijk bij elkaar zijn, om te zien of ze bij elkaar passen. Voor het geval het tegendeel blijkt, zullen ze ejkaar weer verlaten en zoo mogelijk vrienden blij ven, in het andere geval wuivtt bruiloft gevierd. Ails de verliefdheid den geliefden nu maar geen parten speelt en hen met blindheid slaat, want dau zouden ze ondanks den proeftijd nog bedrogen kun nen uitkomen. Overigens getuigt die nieuwe mode weer van den practise ben zin der Amerikanen, even als het volgendeIn de stad Desmoines, in <lcn Staat Iowa, heeft het gemeentebestuur een stedelijke huwelijiksbeurs gesticht, ten behoeve van eenzame harten. De burgemeester, die het initiatief geno men heeft, kondigt aan, dat alle klanten van de beurs, welke, zoo zegt hij, in oen lang en diep ge voelde behoefte van de moderne beschaving voorziet, kosteloos raad en hulp kunnen krijgen. De gemeen tesecretaris is tot directeur benoemd. Atte trouw lustige dames worden uitgenoodigd' haar naam en voornaam, adres, portret, leeftijd en bizonderheden van haar persoon op te geven. De candidaten worden in drie groepen verdeelds le groep leeftijd 1825 jaar. 2c groep leeftijd 2535 jaar. 3e groep: leeftijd 35 jaar en hooger ..Eenzame harten" hier en elders weten nu, waar zij een toevluchtsoord kunnen vinden. Echteris men getrouwd, dan beeft men daarmee nog larg niet altoos het geluk gevonden, ook in Amerika niet. Er is zooveol, dat het leven kan ver gallen. Daar heb je bijv. de dienstbodcnplaag. Daar ginds in de Nieuwe Woickl vooral hebben de dierst- barvn tegenwoordig heel wat te kommandceren. De dienstboden daar hebben een syndicaat met nog al strenge bepaiirgen. De huisvrouwen komen er niet gemakkelijk ran af in de wetten, die haar het syndicaat voorschrijft. Zoo pegeh het syndicaat de werkuren. Of die overeenkomen met de werkuren, die meneer aan zijn beroep moet wijden en mevrouw aan haar huishoudelijke en maatschappelijke plich ten. kan het syndicaat niets schelen. Wil mevrouw een dienstbode houden, dan moet het gezin zich naar de dienstbode en niet deze zich naar het gezin schikken. Het. syndicaat bepaalt ook, wanneer het keukenfornuis uit moet. En de gesyrxKceerde dienstbare moet niet alleen eischen. dat ze 's Zon dags vrij heeft, maar daarenboven één middag in de week voor haar boodschappen en voor het af leggen van bezoeken, en één middag oni te ontvan gen. Daarenboven moet mevrouw de verplichting op zich nemen naar de huisbel te luisteren «Is haar ondergeschikte sommige gespecificeerde werkzaam heden verricht De meesteressen daar zullen werkelijk m vele gevallen niet tc benijden zijn. Et» geen wonder is t, dat in de Nieuwe Wereld het hotelleven zoo i» groo- tcn omvang neemt. Men beeft in oen hotel afcicht zooveel te zeggen als in zijn eigen huis cn hangt niet van de geunde der keukenprinses «f. En de gerechten zijn er misschien lekkerder. Meu smult or bijv. van gebakken rozen, een geliefde lekkernij sinds lang in Amerika, welke nu ook haar intrede in de Duitschc hcukenwereid heeft gedaun. Wil ik u het recept geven, geachte lezeres? Het zijn rozen- beignets, oen zoete toespijs, welke een lekkere geur moet hebben door de vcrschc, gebakken rozetiblè- ren, die men er voor gebruikt. Neem. zo<» luidt het recept, geheel verbloeide rozen, pluk ze uit eikander, wasch de blaadjes goed at. Maak een beslag van bloem en eieren als voor appelbeignets, maor waarin de eieren dc grootste plaats innemen. Doe do rozenblaren in een pan, bedek ze geheel niet het beslag, roer dit flink om, tot het een stevige massa vormt. Voor een portie ran tien tot vijftien personen neme men twee drie groote rozen Van het aldus verkregen deeg bakt men in gesmolten boter, of, beter nog, olijfolie, op dezelfde manier als appel- of ananasbeigncts, het smakelijke kostje, dat rozenbeignets heel. Zóó uit de pan opgediend, zijn ze het lekkerst, dat wil zeggen volgens het Amcrikaansehe keuken boek, want geproefd heb ik ze niet. Vóór het op dienen bestr.u.ie men zc met poedersuiker. Huis moeders, die hun huisgenooten of gasten nu eens op een bijzonder, niet alledaagsch gerecht willen vergasten, mogen, uaar ik hoop, in bovenstaande voldoende aanwijzing vinden. O ja, dit nog: dc roze «beignets moeien voorat goed smaken, wanneer men er champagne of desnoods rijnwijn bij drinkt, 't Gerecht zal dan wel wat duurder worden Van rozen en wijn kom ik op brandewijn. Het „Gr. D." doet een verhaal, waarin van brandewiju cn jenever wordt gesproken, en vertelt daarin zet uw bril op, taalgeleerden van Nederland 1 hoe het woord „flesschent rekken verklaard moet wor den ,,Er kwam eens een man bij een drankverkooper, hem verzoekende .deze Bosch te vullen met bran dewijn." En de flesch werd gevuld met brandewijn, zoo uit het vat. Do klant betaalde en babbelde over de droogte van dezen zomer, stak de flesch vervol gens in oen binnenzak en zou weggaun. ,,'t Is toch jenever, wat tl mij in de flesch hebt gedaan?" vroeg hij met den voet op den drempel. Dc winkelier moest dc vraag ontkennend beantwoorden, daar hij stellig wist den man op zijn verzoek brandewijn te hebben getapt. Dat was dan abuis. De klant haakte een flesch uit zijn binnenzak, de winkelier nam haar mee naar hel brandewijnvat en liet haar leeg- Hokken in het bijna leegc vat. vulde de flesch ver volgens met jenever en gaf die aan den klant, die het zoo „in orde" vond. Een andere klant kwam brandewijn halen. Een kwartier later was hij terug. Nee. die brandewijn is zoo flauw, dat „een mug van de beele flesch nog niet dronken zou worden." De winkelier proefde en smakte met de tong: dat was nagenoeg water. Toen pianiste hij den wijsvinger van zijn linkerhand tegen zijn gefronst voorhoofd en zeide Ik snap hef De klant snapte er niets van. De diankvorkoopcr bracht, hem op de hoogte: „Nou weet ik. wasrom de menschen spreken van flesschentrekkeis." En hij vertelde van de» klant, die een hall nor gehden brandewijn had bretold eu bier jenever wenschte. Hij begreep, dat cr men schen zijn d e hun twee binnenzakken niet voor niemendal hebben. In de een doen ze bijvoorbeeld een kege flesch en wcnschen die te doen vuüea met brandewijn. Dan praten ze over droge zomers en mformeeren of er wel jenever in de flesch ge komen is. Dan nekken re «en flesch met water uit den anderen binnenzak enznovoorts enzoovoorts. Zie je, dat is nog eens wat je noemt flcwchcntrck- KEUVELAAR. Roman van R U D. HERZOQ. 24 Naar het Duitach door J. L. VAN DEK MOER. o— Zij klapte aan en trad die kanier van den heer des huizes (Uturnen. Zij 'drukte hem har telijk 'de luawd en wenschte hem nogmaals .ge luk. En vervolgens luisterde zij, innerlijk ver heugd, maar ziju meening ovor haar optreden in de .concertzaal: Ziet u, Juffrouw Nuntius, dk 'behoor vol strekt mliel tol da.t soort mensehen, die de Verdienste van 'n kunstenaar afmeten naar de grootte van de te overwinnen moeilijkhe den. Ik gebruik 'n tgeheel anderen maatstaf. Voor mij is de indruk de hoofdzaak. Dat mag nu misschien 'n beetje oudcrwotsch klinken, in den grond voelt iedereen wel zoo. Maar ze durven er niet voor uitkomen en zitten zich nog liever te vervelen. Ik vermoed dat 't vóór honderd en meer jaren wel niet anders zal geweest zijn. Ten slotte komt 't toch maar op tie persoonlijklteid aan. Iets persoonlijks heb ben is duizend maal meer waard dan modern zijn. Zij zalen met hun viertje, gezellig om de tafel, Frans en Johanna, Ilelga en Richard. Een reeds l>cjaarde dienstbode liep stilletjes af en aan om to bedienen. Ik had de kamer zoo graag vol gehad, zei Johanna, maar Frans wilde daar dezen keer niets ,van weten. En jarige kindje moet men zijn z.'m geven. Zij wil altijd maar zorgen, zorgen, ver klaarde Frans. Hoe meer. hoe liever. 'De ware Martha, 't Is waarlijk al zoo ver gekomen, dat 'n ganscbe 'bende leerlingen van 't Con servatorium beter den weg weten in haar provisiekast dan in de leerzalen van 't ge bouw. iDait klopt, bevestigde Marscha 11. Toen onlangs 't verhaal gedaan werd van dien avontuurlijken kerel, die zonder 'n .duit op zak 'n voelreils van Moskou naar Parijs begon en bij zijn aankomst, na drie maanden," bleek dait de dertig pond zwaarder was geworden, beweerde Neumann met zijn zware basstem: „Ik 'zou durven aannemen drie jaren lang in Frankfort te sludecren zonder 'n oent tc be zitten, op voorwaarde dat Juffrouw Johanna in dien tusschentijd niet trouwt cn elders gaal woneh, wat de Hemel verhoede. Twee jaar zijn er al van om." Maar dat is toch m ij n schuld niet, ver dedigde het meisje zich tegen het vroolijk gelach. Dait komt alleen daar van daan, dat die goeie jongen geen bdhoeften heeft Volkomen juist. Als ze hun maag vol hebben, dan hchben ze geen eten meer noo- dig. Allemaal van die zonderlinge naturen, ui tz o nderi n gsn a turen En mijnheer Richard? Ik hel» 'n organisch gebrek. Bij mij heeft 't hart altijd lioivger. Neem nu maar gauw voorzorgsmaatregelen. Juffrouw Johanna. Ik geloof nie»t dat daarvoor genoeg voor raad in mijn provisckast is. Zij knikte hem vriendelijk toe. Hij zweeg, keek vóór zich cn l>egon in gedachten met zijn glas te spelen. Terwijl ide tafel werd afgenomen, ging de gastheer met Hel ga in 'het nevenvertnek, dat de zuster tot boudoir diende. Daar stonden van die ouderwetsch-inticmemahoniehouten meubels, hingen in vergulde, ovale lijsten al de lamdifepoiiirotten aan den wand, en in de overal verspreid staande 'dikbuikige vazen uit den tijd van Biedermeier, waren heerlijk riekende bloemen geplaatst. Willen we 'n oogenblik op de sofa bij 't raam gaan zitten, tot de tafel opgeruimd is? Straks zal Marschall wat voor ons spelen. Ik verheug me daar reeds op. Zoodra ze op d'e kleine, met lodier overtrok ken sofa gezeten waren cn zc door hel rooide venster naar buiten keken, waar alles met een dichte laag sneeuw bedekt was, kwam hij op zijn vriend lerug. Die Marschall is 'n beste jongen. 11c ver wacht veel van hem, als ie maar eenmaal klaar is. Yoorloopig l>evalt me evenwel nog 't best in hem dat echte, vroolijke jeugdleven. Dat onbezorgde, dolle, lichtzinnige gist veel ster ker in hem dan Iwj anderen, maar daarom zal ie ook wel spoediger, en goed, rijp zijn. Ik zie 't heel duidelijk, maar ik geef toe düt j k 't misschien alleen zie. Hij is van 't ras, dlat menschen voert brengt met 'n zeer opgeruimd gemoed en toch mot 'n diep gevoel, menschen die, zooals men /egt, 'n eeuwige jeugd ge nieten, voor welke alhs begrijpen gelijk staat met alles vergeven, omdat hun zelf niets men- schelijks is vreemd g bleven En Braun houdt u niet van Braun? Van hem houden? Nee, dat doe ik niet. Ik bewonder hem ab kunstenaar. Wat de roem hem zal brengen is geld, niets dan geld, dat licm moet in >taat stellen 'n weelderig leven te leiden, terwijl voor Marschall geluk zal zijn j weggelegd. Hij zal uit 'n verborgen hoekje de wereld kunnen uitlachen. Maar ondöinks alles, is u toch nog de ge lukkigste mensch. j Omdat ik van 't geluk niets meer ver wacht? i U zoudt 't kunnen, als u maar wilde. Meent u dat? Ik zal u .eens 'n reisver- haaltje vertellen, indien 'l u 'tenminste niet verveelt. I In de andere kamer hoorden ze het over moedig gelach vaal Marschall cn de kalme, i ernstige slem van Johanna. Een houtblok siste in 'den haard en de sneeuwvlokken dwarrelden langs het venster. Maar zij kon dc ooigen niet .afhouden van de in elkander gezakte gestalde van den man, die naast baar I zat cn al haar gedachten concentreerden zich op htm. j De familie Grubc heeft niets dan koop- I lioden voortgebracht. 'I>eze beroepskeuze sprak zoo van zelf als dat de kindertjes i gedoopt worden. Ik voor mijn persoon gevoel de zeer veel voor de Kunst En zoo werd ik dan, om aan mijn neigingen althans eenigs- zins gehoor .te geven, in mijn vrijen tijd 'n ijverig (verzamelaar. Vóór 'n paar ja-ren werd in Dusseldorf 'n groote tentoonstelling gehou den. Ik reisde er heen en nam mijn intrek bij 'n bevriend schilder. In de schildcrijen-af- j deeling was hoofdzakelijk werk van de nieu were richting, van dc jongeren, ten toon ge- i steld. 't Was lioog tijd, want de schilderkunst in Dusseldorf had heusch niet veel meer te betcckenen. Maar Ide oudvren, die in hun tijd 1 wel iels gepresteerd hadden, maar niet be- grepen dat de zon niot stil staart), wilden dat niet erkennen. Ze schreeuwden luide over „de natuur geweld aandoen" cn over „niets ont zien", belegden 'n vergadering en besloten 'n Salon in te richten voor werk dat was afgewezen. Samen met mijn vriend woonde ik die vergadering bij, en ik zal die samenkomst nooit vergeten. Daar zaten, in een aparte zaal van 'n café, ongeveer twintig h dertig oudw heeren om 'n groote, 'langwerpige ronde tafel. Witte haren, witte boorden, verontwaardigde gezichten, o, ik zou ze nog kunnen iteeke- nen! Dc een ma den ander stond' op om 't woord te voeren, cn allen protesteerden te gen de nieuwere Kunst. En dal protesteeren ontaardde in 'n luid geschreeuw, waarbij de liefde voor dc Kunst naar den achtergrond! werd gedrongen en <le broodnijd op den voor grond trad. Daar zaten twintig, dertig men schen, die hun tijd luidden gehad en die nu toch maar niet wiljdem begrijpen, dat hun toekomst (in 't verleden lag. Zij hadden 'it ge luk in handen, want zc behoefden or niets meer van le voavlcren en konden teren op 't verleden. Maar ze moesten *t oude geluk cn den ouden roem op 't sjk*1 zetten, om hun onmacht te verbloemen, lk zag 't beeld zoo du del ijk vóór me, ik zag -den jammer en den trooslCloozen levensavond van die grijs aards, die vroeger ijverig gewerkt en dapper gestreden hadden, maar die tlians nog slechts 'n zonderling kabaal konden maken, omdat zc den moed hadden gemist tc rechter tijdi uit te scheiden. Vfwdt irrvolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1