9°. 196. Tweede JBlnd.
lO" jMrgany.
Zaterdag 4 November 1911.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
ERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmodedeolingen enz., gelieve men vóór 11 uur
'8 morgens Dij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Inter«omm. Telephoonnummer 60.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regels
Elke regel meer
f
0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragon 95 cent* bty vooruitbetaling.
Groote lottors naar plaatsruimte.
Voor handel on bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
hot herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Sene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezondon.
G r a f mon u m c n t. De Deiftsohe Ct.
meldt:
Het grafmonument, dat rustte op het graf
van Prinses Wilhelmine, Frederike Louise
Pauline Charlotte van Onanje Nassau, den
22 December 180(5 te Fre.enwaldc bij Berlijn
overleden, wier stoffelijk overschot den 7en
April j.i. naar de rustplaats der Oranjes werd
overgebracht, is thans in de Nieuwe Kerk te
Delft gereed gekomen. Het is geplaatst in het
hoor der kerk, links achter het monument
van Willem den Zwijger, op eenigen afstand
van den muur. Het bestaat uit twee marme
ren platen, waarop weer twee wit-marmeren
zijstukken, waartusschen twee inscriptiepla
ten met gouden letters. Op dit onderstuk rust
een deksel, dat van het midden naar heide
zijden schuin afloopt, terwijl aan de vier hoe
ken nokken zijn geplaatst.
Geheel verweerd, hier en daar gebroken
kwam het in Delft aan. Nu is hel echter ge
heel gerestaureerd.
Wethouders verkiezing te
Rotterdam. De Rotterdamsche Raad
heeft den heer Van der Molen tot wethouder
gekozen. Van de 36 leden die aanwezig wa
ren, brachten ale rcchtschen, namelijk 22,
hun stem op hem u t. Van de overige kreeg
de heer Van Aalten er 10 en de heer Spiek
man 3, terwijl een stem in bh nco was uitge
bracht. De heer Van der Molen verklaarde,
dat hij bij zijn komst te Rotterdam geen
oogenblik heeft gedacht dat voor hem daar
eer zoo ernstige taak zou zijn weggelegd,
terwijl hij gewild had, dat deze hc-m althans
vcor het oogenblik nog ware voorbijgekaan.
Intmschen vond hij geen vrijmoedigheid om
Ie bedanken.
Pensionncering van den
o o m nu i s s a rj i s van politie. In den
Haarlemse-hen Gemeenteraad, was de wen-
schelijkhci'd betoogd, dat aan 't hoofd der po
litic, ondier den burgemeester, geplaatst zou
worden een jeugdiger kracht -dan de tegen
woordige commissaris yan politie. Thans
slelï de heer Van de Kamp aan den Raad het
volgende voor:
De Raad overwegende, dat 't betrekkelijk
gering pensioen, waartoe de tegenwoordige
commissaris gerechtigd is, voor deze een be
letsel zou kunnen zijn, om zdjn eervol ontslag
aan te vragen, alsook overweger.de, dat in
dit bijzondere geval termen bestaan, om maat
regelen te nemen tot opheffing van dit belet
sel besluit:
1 Zich in beginsel bereid te verklaren aan
den heer H. J. F. A. A. M. van Goor, indien
deze voor 1 Maart 1912 op verzoek eervol ont
slag zal zijn verleend uit zijn betrekking van
commissaris van politie, boven 't hem toeko
mende pensioen een zoodanige toelage te ver
kenen, dat in totaal door hem wordt genoten
een bedrag gelijkstaande met 2/3 van zijn
per si oen gron dslag
II. Het sub 1 bepaalde ter kennis te bren
gen van den burgemeester, ten einde daaraan
het door hem nuttig geachte gevolg te geven.
Pensioenfonds en loonrege
ling H. IJ. S. M. Hoewel de nieuwe pen
sioenregeling voor het personeel der H. IJ.
S. M„ waaromtrent tusschen de directie der
Maartscbapp-ij en den Minister van Water
staat ovenonstemming is verkregen, nog niet
bij de wet bekrachtigd is, welike bekrachti
ging ook wel niet voor 1 Januari 1912 vei kre
gen zal worden, heeft de directie besloten,
dia nieuwe regeling met 1 Januari a. s. in te
voeren.
Indien de wettelijke bekrachtiging niet ver
kregen mocht worden, zal de directie het
eventueel door het personeel te veel gestorte
bedrag laten terugbetalen.
De directie van de II. IJ. S. M. heeft mee
gedeeld, dat zij, in verband met over 1911 te
verwachten uitkomsten van hel bedrijf der
Maatschappij en vertrouwende, dat deze ook
in de toekomst niet zullen teleurstellen, beslo
ten heeft tot loonsverhooging over te gaan
In hoofdzaak zijn alleen de traktementen
order de f 2500 verbeterd en wel zoodanig,
dat de maxima verhoogd zijn met een bedrag
gelijkstaande aan de gewoonlijk per jaar toe
gekende verhooging van f 60. De ambtenaren,
die op 1 Januari a.s. een periodiieke verhoo
ging van traktementen ontvangen zouden heb
beu, nu f 5 per maand, krijgen thans een
dubbele verhooging, dus f 10 per maand; zij,
die niet 1 Juli a.s. hun piriodieke verhooging
krijgen, ontvangen met 1 Januari een extra
verhooging van f 5 per maand.
Ambtenaren, die de oude maximum-bezol
diging reeds ontvangen, krijgen thans met 1
Januari het nieuwe maximum, derhalve een
verhooging van f 5 per maand.
Yocr hel beambtenpersoneel is een soort
gelijke regeling gemaakt. Beambten, die op
1 Januari een verhooging van 5 cent per dag
zouden krijgen ontvangen nu 10 cent per dag
meer; zij die op andore tijdstippen hun perio
dieke verhooging zouden krijgen ontvangen
op 1 Januari a.s. een extra verhooging van
5 cent per dag.
De maatregel zal de Maatschappij op 5 a 6
ton per jaar komen te staan. (Vad.j
Als de heer Ter Laan geen
amendement heeft!
Aan het Tweede Kamer-Overzicht van de
Telegraaf ontleenon wij het volgende:
2 November.
's Middags 3 uur 15 min.: groote conster
natie.... I
Er kwam een artikel van de militie-wet
aan de orde, waarop de heer Ter
Laan geen amendement had in-
g e d i e n d,
Reeds had de voorzitter het zinnetje toon
loos gezegd, het zinnetje van deze dagen:
„Het woord is aan den heer Ter Laan. tot
toelichting van zijn amendement". Waarop
de heer Ter Laan van zijn zetel rees, en
zeide: ,.Ik heb op dit artikel geen amende
ment. mijnheer de voorzitter". En met een
blos van schaamte, over dit feit, dook hij weg.
I)e Voorzitter werd boos.
„Ik verzoek u geen grappen te maken",
zei hij. .,we hebben onzen tijd dubbel en
dwars nooddg. Het land is in gevaar. Ik geef
U het woord, tot toelichting van uw amende
ment". Weer stond de heer Ter Laan. .,Ik
bied de Kaaner mijn verontschuldigingen aan",
zei hij, ,-maar ik heb op dit artikel heusch
geen amendement". Toen gingen de voorzit
ter, <de griffier en de commies-griffiers aan 't
onderzoeken. En 't bleek: de lieer Ter Laan
had geHjk. Als een loopend vuurtje versprei
de zich de tijding door 't gebouw De koffie-,
lees- en commissie-kamers liepen leeg. In
woelige drommen kwamen de leden binnen
en zochten hun stukken op, om het artikel te
zien, waarop de heer Ter Laan geen amen
dement luad. Het was een consternatie van
belang. De Kamerboden vertelden 't elkander
fluisterend. De heeren van de griffie kwamen
aangesneld. Juffrouw Hardcnberg, de godin
vau 't buffet, 1 et het glas Fosco, dat ze voor
den heer Van der Voort van Zijp klaar maak
te, van zenuwachtigheid vallen zoo vertel
de men ons later toen ze 'l bericht vernam.
De Rijksveldwachters hielden op de tribune
met moeite 't opgewonden publiek in be-
dwang. Alles, a'lles zocht naar 't artikel
waarop de heer Ter Laan geen amendement
had voorgesteld. Een nieuw blanco-artikel!
Maar onze collega van „Het Volk" hield tot
het laatst toe vol, dal het een vergissing was.
Hij snuffelde in z'n stukken, ,,'t Zal wel er
gens liggen", zei hij, ,,'t amendement".
Langzamerhand keerde de kalmte terug.
Een trouwe s p i n n e m o e d e r.
S. Lfv'frttans schrijft in de Levende Najtuur":
Eik natuurvriend heeft ze wei eens ontmoet, die
snelloopendc bruingrijs geteekende z.g. jachtspinnen,
die geen net maken, maar als ongebonden vrijbui
ters ronddwalen en hun prooi grijpen waar ze die
maar tegenkomen. Vooral aan den waterkant tus
schen 't riet treft men hen veel aan en vroeg in het
jaar, als de kleutnsche, trage mugjes en vliegjes
zich beginnen te vertoonen en de nog slaperige
kevertjes tegen de dorre halmen klauteren, zijn
ook de jachtspinnen al in de weer. Dikwijls had
ik er de wijfjes van gevonden, die met de eieren
in een beursje als een zuiver rond wit balletje aan
het achterlijf gesponnen, bij verstoring van haar
rust haastig met haar dierbaren last een goed
heenkomen zochten en dikwijls had ik me afge
vraagd waarom zou zoo'n spin de eieren toch
medevoeren? Ook andere spinnen hullen hun eieren
netjes in spinnenzijde, maar instee ze mee te sjou
wen. verbergen zc de teere eitjes achter schors en
tusschen dorre bladeren en 's winters kan je op
zulke plaatsen menigmaal heele dotten spinneneieren
vinden. Dat liet inwikkelen in zijde tegen de koude
zou dienen, geloof ik niet, eerder tegen eierpara-
sieten. Een soort jachtspm, die ook op drogere
plaatsen leeft en waarvan ik 25 Juni 1911 een exem
plaar van Bussum mede naar huis nam, zou mij
iets meer laten zien. Ik had de spin, die ook met
een eierzakje sleepte, ingekwartierd bij wat andere
insecten, welke ik in observatie had en daar mijn
bezigheden veel tijd in beslag namen, had ik mijn
spin glad vergeten, wafc ook goeddeels haar eigen
schuld was. Een sabelsprinkhaanlarf in dezelfde
glazen bak ondergebracht, trok door haar potsier-
lieke bewegingen telkens mijn aandacht en kraeg
daardoor ook behoorlijk voedsel, maar de spin bleef
onzichtbaar en moest dus vasten, iets waar spinnen
goed legen kunnen.
Ongeveer 9 Juli in mijn bescheiden „inscctarium"
kijkend, merkte ik op, dot de spin haar eierzakje
kwijt was cn tegelijkertijd trok haar vreemd uiter
lijk mijn aandacht. Haar achterlijf was geheel be
dekt met een grijze laag en bij nauwkeurig toezien
bleek, dat die laag u t niets anders bestond, dan
uit kleine grijze spinnetjes, haar kindertjes. Die
waren uit de eieren gekomen cn hadden bij de
spinnentnama een toevlucht gezocht. De meeste
zaten met den kop uanr het lichaam der oude spiu
gericht, wat mij op de gedachte bracht, dat daar
een of andere voor de jonge diertjes aantrekkelijke
stof zou worden afgescheiden Hiervoor heb ik ech
ter'nog geen bewijzen kunnen vinden. Verscheidene
dagen bleven de jorge spinnetjes op de oude zitten.
Soms wandelden ze ook over haar kopborsstuk of
pooten, wat een grappig gezicht opleverde. Den
14den Juli bevond :k. dat de jongen op eigen beenea
waren gaan wandelen. De oude spin was, als ik
dat zoo kan zeggen, erg vermagerdvooral het
achterlijf was merkbaar ineengeschrompeld. Wel
licht komt dit door haar vrijwillig vasten, want
voedsel, jonge wandelende takken en vliegen, raakte
zc niet aan. De jonge spinnen heb ik bladluizen
aangeboden. Of ze die zullen eten. moet nog blij
ken. Iets vergat ik te vermelden. Toen tk de spin
ving, liet zij haar zakje eieren vallen, maar later
adopteerde ze 't weer, zoodra ze het in 't doosje
bemerkte.
In de „kleine" Brehn», Hollnndsche vertaling door
S. P. Huizing», staat iets dergelijks vermeld van de
zakspin, Pardosa saccata, wat cr op wijst, dat mijn
tTouwe spinncmoeder waarschijnlijk aan deze spin
nauw verwant is. l)e groep waartoe zij behoort,
heet Lycosidne, wolf- of jachtspinnen, en van één
daarvan is het gestoelde cicrneslje, dat vaak aan
grashalmen gehecht gevonden wordt, vrij algemeen
bekend.
Onze spinnen vormen een door de natuurliefheb
bers biolog'sch vrijwel verwaarloosde groep van
dieren. Dit kleine, vluchtige schetsje kan een be
wijs ziju, dat ook bij deze ..griezelige" dieren, aar
dige dingen op te merken zijn.
fan den Hak op den Tak.
Elke verlovingstijd is eigenlijk een proeftijd, waarin
de verliefde jongelieden gelegenheid hebben elkaar
nader te leer en kennen en zich zelf te onderzoeken
of de liefde voor het voorwerp zijner of barer ge
negenheid wel bestendig van duur zal zijn. Blijkt
(ie kennismaking niet geheel en al te voldoen, dan.
kan ieder weer ziji» of baars weegs gaan. Niet
altijd wordt dat zoo beschouwd en begrepen, en in
hel afbreken van een engagement is dan ook vaak
iets onaangenaams gelegen, 't Is daarom goed, dat
men bij het aangaan eener'verloving elkaar te dezen
opzichte verstaat. En ik vind dan ook <ie verlovin
gen op proef, welke in Amerika steeds mode wor
den, niet zoo verkeerd. Daar komen dc laatste jaren
veelvuldig aanklachten voor wegens verbleking van
trouwbelofte en om deze te voorkomen, wil men
cu voornoemde verlovingswijzc invoeren. Harold
Sterling van der Bilt te New-York cu zekere miss
Eleanor Sears, een dokorpriDses, hebben ook een
dergelijke proef-verloving gesloten zij hebben zich
verloofd voor den tijd van 12 maanden. De beide
jongelui willen gedurende dien tijd zooveel mogelijk
bij elkaar zijn, om te zien of ze bij elkaar passen.
Voor het geval het tegendeel blijkt, zullen ze ejkaar
weer verlaten en zoo mogelijk vrienden blij
ven, in het andere geval wuivtt bruiloft gevierd.
Ails de verliefdheid den geliefden nu maar geen
parten speelt en hen met blindheid slaat, want dau
zouden ze ondanks den proeftijd nog bedrogen kun
nen uitkomen. Overigens getuigt die nieuwe mode
weer van den practise ben zin der Amerikanen, even
als het volgendeIn de stad Desmoines, in <lcn
Staat Iowa, heeft het gemeentebestuur een stedelijke
huwelijiksbeurs gesticht, ten behoeve van eenzame
harten. De burgemeester, die het initiatief geno
men heeft, kondigt aan, dat alle klanten van de
beurs, welke, zoo zegt hij, in oen lang en diep ge
voelde behoefte van de moderne beschaving voorziet,
kosteloos raad en hulp kunnen krijgen. De gemeen
tesecretaris is tot directeur benoemd. Atte trouw
lustige dames worden uitgenoodigd' haar naam en
voornaam, adres, portret, leeftijd en bizonderheden
van haar persoon op te geven.
De candidaten worden in drie groepen verdeelds
le groep leeftijd 1825 jaar.
2c groep leeftijd 2535 jaar.
3e groep: leeftijd 35 jaar en hooger
..Eenzame harten" hier en elders weten nu, waar
zij een toevluchtsoord kunnen vinden.
Echteris men getrouwd, dan beeft men daarmee
nog larg niet altoos het geluk gevonden, ook in
Amerika niet. Er is zooveol, dat het leven kan ver
gallen. Daar heb je bijv. de dienstbodcnplaag. Daar
ginds in de Nieuwe Woickl vooral hebben de dierst-
barvn tegenwoordig heel wat te kommandceren. De
dienstboden daar hebben een syndicaat met nog al
strenge bepaiirgen. De huisvrouwen komen er niet
gemakkelijk ran af in de wetten, die haar het
syndicaat voorschrijft. Zoo pegeh het syndicaat de
werkuren. Of die overeenkomen met de werkuren,
die meneer aan zijn beroep moet wijden en mevrouw
aan haar huishoudelijke en maatschappelijke plich
ten. kan het syndicaat niets schelen. Wil mevrouw
een dienstbode houden, dan moet het gezin zich naar
de dienstbode en niet deze zich naar het gezin
schikken. Het. syndicaat bepaalt ook, wanneer het
keukenfornuis uit moet. En de gesyrxKceerde
dienstbare moet niet alleen eischen. dat ze 's Zon
dags vrij heeft, maar daarenboven één middag in
de week voor haar boodschappen en voor het af
leggen van bezoeken, en één middag oni te ontvan
gen. Daarenboven moet mevrouw de verplichting
op zich nemen naar de huisbel te luisteren «Is haar
ondergeschikte sommige gespecificeerde werkzaam
heden verricht
De meesteressen daar zullen werkelijk m vele
gevallen niet tc benijden zijn. Et» geen wonder is t,
dat in de Nieuwe Wereld het hotelleven zoo i» groo-
tcn omvang neemt. Men beeft in oen hotel afcicht
zooveel te zeggen als in zijn eigen huis cn hangt
niet van de geunde der keukenprinses «f. En de
gerechten zijn er misschien lekkerder. Meu smult
or bijv. van gebakken rozen, een geliefde lekkernij
sinds lang in Amerika, welke nu ook haar intrede
in de Duitschc hcukenwereid heeft gedaun. Wil ik u
het recept geven, geachte lezeres? Het zijn rozen-
beignets, oen zoete toespijs, welke een lekkere geur
moet hebben door de vcrschc, gebakken rozetiblè-
ren, die men er voor gebruikt.
Neem. zo<» luidt het recept, geheel verbloeide
rozen, pluk ze uit eikander, wasch de blaadjes goed
at. Maak een beslag van bloem en eieren als voor
appelbeignets, maor waarin de eieren dc grootste
plaats innemen. Doe do rozenblaren in een pan,
bedek ze geheel niet het beslag, roer dit flink om,
tot het een stevige massa vormt. Voor een portie
ran tien tot vijftien personen neme men twee drie
groote rozen Van het aldus verkregen deeg bakt
men in gesmolten boter, of, beter nog, olijfolie, op
dezelfde manier als appel- of ananasbeigncts, het
smakelijke kostje, dat rozenbeignets heel.
Zóó uit de pan opgediend, zijn ze het lekkerst,
dat wil zeggen volgens het Amcrikaansehe keuken
boek, want geproefd heb ik ze niet. Vóór het op
dienen bestr.u.ie men zc met poedersuiker. Huis
moeders, die hun huisgenooten of gasten nu eens
op een bijzonder, niet alledaagsch gerecht willen
vergasten, mogen, uaar ik hoop, in bovenstaande
voldoende aanwijzing vinden. O ja, dit nog: dc
roze «beignets moeien voorat goed smaken, wanneer
men er champagne of desnoods rijnwijn bij drinkt,
't Gerecht zal dan wel wat duurder worden
Van rozen en wijn kom ik op brandewijn. Het
„Gr. D." doet een verhaal, waarin van brandewiju
cn jenever wordt gesproken, en vertelt daarin
zet uw bril op, taalgeleerden van Nederland 1 hoe
het woord „flesschent rekken verklaard moet wor
den
,,Er kwam eens een man bij een drankverkooper,
hem verzoekende .deze Bosch te vullen met bran
dewijn." En de flesch werd gevuld met brandewijn,
zoo uit het vat. Do klant betaalde en babbelde over
de droogte van dezen zomer, stak de flesch vervol
gens in oen binnenzak en zou weggaun. ,,'t Is toch
jenever, wat tl mij in de flesch hebt gedaan?" vroeg
hij met den voet op den drempel. Dc winkelier
moest dc vraag ontkennend beantwoorden, daar hij
stellig wist den man op zijn verzoek brandewijn te
hebben getapt. Dat was dan abuis. De klant haakte
een flesch uit zijn binnenzak, de winkelier nam
haar mee naar hel brandewijnvat en liet haar leeg-
Hokken in het bijna leegc vat. vulde de flesch ver
volgens met jenever en gaf die aan den klant, die
het zoo „in orde" vond.
Een andere klant kwam brandewijn halen. Een
kwartier later was hij terug. Nee. die brandewijn
is zoo flauw, dat „een mug van de beele flesch nog
niet dronken zou worden."
De winkelier proefde en smakte met de tong:
dat was nagenoeg water. Toen pianiste hij den
wijsvinger van zijn linkerhand tegen zijn gefronst
voorhoofd en zeide Ik snap hef
De klant snapte er niets van.
De diankvorkoopcr bracht, hem op de hoogte:
„Nou weet ik. wasrom de menschen spreken van
flesschentrekkeis." En hij vertelde van de» klant,
die een hall nor gehden brandewijn had bretold eu
bier jenever wenschte. Hij begreep, dat cr men
schen zijn d e hun twee binnenzakken niet voor
niemendal hebben. In de een doen ze bijvoorbeeld
een kege flesch en wcnschen die te doen vuüea
met brandewijn. Dan praten ze over droge zomers
en mformeeren of er wel jenever in de flesch ge
komen is. Dan nekken re «en flesch met water
uit den anderen binnenzak enznovoorts enzoovoorts.
Zie je, dat is nog eens wat je noemt flcwchcntrck-
KEUVELAAR.
Roman van R U D. HERZOQ.
24 Naar het Duitach door
J. L. VAN DEK MOER.
o—
Zij klapte aan en trad die kanier van den
heer des huizes (Uturnen. Zij 'drukte hem har
telijk 'de luawd en wenschte hem nogmaals .ge
luk. En vervolgens luisterde zij, innerlijk ver
heugd, maar ziju meening ovor haar optreden
in de .concertzaal:
Ziet u, Juffrouw Nuntius, dk 'behoor vol
strekt mliel tol da.t soort mensehen, die de
Verdienste van 'n kunstenaar afmeten naar
de grootte van de te overwinnen moeilijkhe
den. Ik gebruik 'n tgeheel anderen maatstaf.
Voor mij is de indruk de hoofdzaak. Dat mag
nu misschien 'n beetje oudcrwotsch klinken,
in den grond voelt iedereen wel zoo. Maar ze
durven er niet voor uitkomen en zitten zich
nog liever te vervelen. Ik vermoed dat 't vóór
honderd en meer jaren wel niet anders zal
geweest zijn. Ten slotte komt 't toch maar op
tie persoonlijklteid aan. Iets persoonlijks heb
ben is duizend maal meer waard dan modern
zijn.
Zij zalen met hun viertje, gezellig om de
tafel, Frans en Johanna, Ilelga en Richard.
Een reeds l>cjaarde dienstbode liep stilletjes
af en aan om to bedienen.
Ik had de kamer zoo graag vol gehad,
zei Johanna, maar Frans wilde daar dezen
keer niets ,van weten. En jarige kindje
moet men zijn z.'m geven.
Zij wil altijd maar zorgen, zorgen, ver
klaarde Frans. Hoe meer. hoe liever. 'De ware
Martha, 't Is waarlijk al zoo ver gekomen,
dat 'n ganscbe 'bende leerlingen van 't Con
servatorium beter den weg weten in haar
provisiekast dan in de leerzalen van 't ge
bouw.
iDait klopt, bevestigde Marscha 11. Toen
onlangs 't verhaal gedaan werd van dien
avontuurlijken kerel, die zonder 'n .duit op
zak 'n voelreils van Moskou naar Parijs begon
en bij zijn aankomst, na drie maanden," bleek
dait de dertig pond zwaarder was geworden,
beweerde Neumann met zijn zware basstem:
„Ik 'zou durven aannemen drie jaren lang in
Frankfort te sludecren zonder 'n oent tc be
zitten, op voorwaarde dat Juffrouw Johanna
in dien tusschentijd niet trouwt cn elders
gaal woneh, wat de Hemel verhoede. Twee
jaar zijn er al van om."
Maar dat is toch m ij n schuld niet, ver
dedigde het meisje zich tegen het vroolijk
gelach. Dait komt alleen daar van daan, dat
die goeie jongen geen bdhoeften heeft
Volkomen juist. Als ze hun maag vol
hebben, dan hchben ze geen eten meer noo-
dig. Allemaal van die zonderlinge naturen,
ui tz o nderi n gsn a turen
En mijnheer Richard?
Ik hel» 'n organisch gebrek. Bij mij heeft
't hart altijd lioivger. Neem nu maar gauw
voorzorgsmaatregelen. Juffrouw Johanna.
Ik geloof nie»t dat daarvoor genoeg voor
raad in mijn provisckast is.
Zij knikte hem vriendelijk toe. Hij zweeg,
keek vóór zich cn l>egon in gedachten met zijn
glas te spelen.
Terwijl ide tafel werd afgenomen, ging de
gastheer met Hel ga in 'het nevenvertnek, dat
de zuster tot boudoir diende. Daar stonden
van die ouderwetsch-inticmemahoniehouten
meubels, hingen in vergulde, ovale lijsten al
de lamdifepoiiirotten aan den wand, en in de
overal verspreid staande 'dikbuikige vazen
uit den tijd van Biedermeier, waren heerlijk
riekende bloemen geplaatst.
Willen we 'n oogenblik op de sofa bij 't
raam gaan zitten, tot de tafel opgeruimd is?
Straks zal Marschall wat voor ons spelen. Ik
verheug me daar reeds op.
Zoodra ze op d'e kleine, met lodier overtrok
ken sofa gezeten waren cn zc door hel rooide
venster naar buiten keken, waar alles met een
dichte laag sneeuw bedekt was, kwam hij op
zijn vriend lerug.
Die Marschall is 'n beste jongen. 11c ver
wacht veel van hem, als ie maar eenmaal klaar
is. Yoorloopig l>evalt me evenwel nog 't best
in hem dat echte, vroolijke jeugdleven. Dat
onbezorgde, dolle, lichtzinnige gist veel ster
ker in hem dan Iwj anderen, maar daarom zal
ie ook wel spoediger, en goed, rijp zijn. Ik
zie 't heel duidelijk, maar ik geef toe düt j k
't misschien alleen zie. Hij is van 't ras, dlat
menschen voert brengt met 'n zeer opgeruimd
gemoed en toch mot 'n diep gevoel, menschen
die, zooals men /egt, 'n eeuwige jeugd ge
nieten, voor welke alhs begrijpen gelijk staat
met alles vergeven, omdat hun zelf niets men-
schelijks is vreemd g bleven
En Braun houdt u niet van Braun?
Van hem houden? Nee, dat doe ik niet.
Ik bewonder hem ab kunstenaar. Wat de roem
hem zal brengen is geld, niets dan geld, dat
licm moet in >taat stellen 'n weelderig leven
te leiden, terwijl voor Marschall geluk zal zijn
j weggelegd. Hij zal uit 'n verborgen hoekje de
wereld kunnen uitlachen.
Maar ondöinks alles, is u toch nog de ge
lukkigste mensch.
j Omdat ik van 't geluk niets meer ver
wacht?
i U zoudt 't kunnen, als u maar wilde.
Meent u dat? Ik zal u .eens 'n reisver-
haaltje vertellen, indien 'l u 'tenminste niet
verveelt.
I In de andere kamer hoorden ze het over
moedig gelach vaal Marschall cn de kalme,
i ernstige slem van Johanna. Een houtblok
siste in 'den haard en de sneeuwvlokken
dwarrelden langs het venster. Maar zij kon
dc ooigen niet .afhouden van de in elkander
gezakte gestalde van den man, die naast baar
I zat cn al haar gedachten concentreerden zich
op htm.
j De familie Grubc heeft niets dan koop-
I lioden voortgebracht. 'I>eze beroepskeuze
sprak zoo van zelf als dat de kindertjes
i gedoopt worden. Ik voor mijn persoon gevoel
de zeer veel voor de Kunst En zoo werd ik
dan, om aan mijn neigingen althans eenigs-
zins gehoor .te geven, in mijn vrijen tijd 'n
ijverig (verzamelaar. Vóór 'n paar ja-ren werd
in Dusseldorf 'n groote tentoonstelling gehou
den. Ik reisde er heen en nam mijn intrek
bij 'n bevriend schilder. In de schildcrijen-af-
j deeling was hoofdzakelijk werk van de nieu
were richting, van dc jongeren, ten toon ge-
i steld. 't Was lioog tijd, want de schilderkunst
in Dusseldorf had heusch niet veel meer te
betcckenen. Maar Ide oudvren, die in hun tijd
1 wel iels gepresteerd hadden, maar niet be-
grepen dat de zon niot stil staart), wilden dat
niet erkennen. Ze schreeuwden luide over „de
natuur geweld aandoen" cn over „niets ont
zien", belegden 'n vergadering en besloten
'n Salon in te richten voor werk dat was
afgewezen. Samen met mijn vriend woonde ik
die vergadering bij, en ik zal die samenkomst
nooit vergeten. Daar zaten, in een aparte zaal
van 'n café, ongeveer twintig h dertig oudw
heeren om 'n groote, 'langwerpige ronde tafel.
Witte haren, witte boorden, verontwaardigde
gezichten, o, ik zou ze nog kunnen iteeke-
nen! Dc een ma den ander stond' op om 't
woord te voeren, cn allen protesteerden te
gen de nieuwere Kunst. En dal protesteeren
ontaardde in 'n luid geschreeuw, waarbij de
liefde voor dc Kunst naar den achtergrond!
werd gedrongen en <le broodnijd op den voor
grond trad. Daar zaten twintig, dertig men
schen, die hun tijd luidden gehad en die nu
toch maar niet wiljdem begrijpen, dat hun
toekomst (in 't verleden lag. Zij hadden 'it ge
luk in handen, want zc behoefden or niets
meer van le voavlcren en konden teren op 't
verleden. Maar ze moesten *t oude geluk cn
den ouden roem op 't sjk*1 zetten, om hun
onmacht te verbloemen, lk zag 't beeld zoo
du del ijk vóór me, ik zag -den jammer en
den trooslCloozen levensavond van die grijs
aards, die vroeger ijverig gewerkt en dapper
gestreden hadden, maar die tlians nog slechts
'n zonderling kabaal konden maken, omdat
zc den moed hadden gemist tc rechter tijdi
uit te scheiden.
Vfwdt irrvolgd.