IV*. 140. Tweede Blad.
I©"' JnarynnK.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
AMERSFOORTSCH D
ABONNEMENTSPRIJS:
P«r 8 maanden voor Amersfoort
Idem franco per post
Afzonderlijke nummers
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiftnmededoolingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
f l.OO.
- 1.50.
- 0.05.
Uitgevers: VALKHOFF 6 C«.
Utrechtschestraat 1. lnteroomm. Talephoonnummer 09.
PRUS DER ADVERTENTIEN:
Vu 1—6 rw.U f
Hk. r.ff.1 mt - O. lfl
Di.iuUubi^iag.a en unrrigeii 25 cent. bg Toof-uitt>«UUog
Groote letters naar plaatsruimto.
Voor handel on bedryf bestaan zoer voonleelige bepalingen
hot herhaald advorteeren in dit Blad, btf abonnement. Ee
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op auuvra
toegezonden.
Staten-Generaal.
De officierstraktementen.
Bij het afdeeliuigscndenzoek bot wijziging en aan
vulling van het VlIIc Heoldisluk der Staatsbegrooling
voor dit jaar ten behoeve van de verlioog.ng der
officiers traktementen voiwl het denkbeeld van posi-
tieverbetering voor de officieren en dat van trakte-
men la ver hooging in het bij/ouder bij vele leden in
stemming pp de meermalen aangevoerde gronden,
dat de tegenwoordige salarieering in geenen deele
meer geacht kan worden in overeenstemming te zijn
met de kosten, welke de levensstandaard <ler offi
ciers-kringen vordert. Na hetgeen over dit onder
werp ten vorigen jare is aangevoerd, meende men
zich ontslagen te mogen rekenen van deu plicht,
dit nader uiteen te zetten.
Andere leden verklaarden z.bh, evenals zij ten
vorigen jare deden, tegen verhooging der trakte
menten. Zij waren van oordeel, dat er verschei
dene klassen van ambtenaren zijn, wrer salarissen
m veel hooger emate dan di tbij de officieren het
geval is, onvoldoende zijn om billijke verlangens
te bevredigen en wcnschtcn, zoolang dit zoo is, er
niet toe mede tc werkion de begrooting ernstig te
bezwaren ten behoeve der officieren alleen.
Verscheidene leden konden zich niet vereenigen
met het denkbeeld de promotie te bevorderen door
Uitbreiding van het aantal lAroepsofficieren, dienen
de in hooger rangen. Zij meenden, dat verbeter.ng
dier promotie moet gevonden worden door vermin
dering van het aantal beroeps-luitennais. Het is
toch een bekend feit, dat reeds thans van te veel
hoofdofficieren bet voornaamste werk in adminis
tratie beslaat en zij in hun betrekking onvoldoende
gelegenheid vinden zich tot aanvoerder te bekwa
men. Slechts als noodmaatregel van tijdelijken aard
kan een versnelling der promotie langs dezen weg
ooit aanbeveling verdienenin beginsel is zulk een
kunstmatige verbetering der promotieverhoudingeu
altijd verwerpelijk.
Andere leden wensohten te verklaren, dat zij deze
bedenkingen niet dieelden en met 's ministers denk
beeld betreffende uitbreiding van het aantal hoojd-
officiersplaatsen, konden medegaan. Het is naar
hun meenimg wel onvermijdelijk, dat er in vredes
tijd'te veel beroepsofficieren zijn; in hoogere ran
gen kunnen immers onmogelijk reserve-officieren
worden gebruikt.
Verscheidene leden keurden het af, dat, zooals
de minister zich voorstelt, de landweer regehnat g
zal worden voorzien van kapiteins, daartoe uit het
leger getreden. Zij betoogden, dat de landweer
een stuk volksleger in den vollen ziin des woords
haar ikad'er uit zichzelf moet trekken. Voor be
roepsofficieren is daar geen werk.
Andere leden stonden ten aanzien van deze quaes-
t'e aan dc zijde van den minister. Zij brachten
in herinnering, hoe jaren achtereen over de gebrek
kige encadrceriog van de landweer is geklaagd en
verscheidene hunner verheugden er zich over, dat
hierin thans op afdoende wijze zal worden voor
zien.
Sommige leden verklaarden met leedwezen te heb
ben gezien, o-at de voorstellen tot traktementsver-
hooging o. a. in dit opzicht ran die van den minis
ter Cool afwijken, dat voor de verschillende wapens,
de genie ingesloten, geen volkomen gelijkheid zal be
staan. Zij berriepen zich, ter ondersteuning van hun
zienswijze, op de argumenten, ten vorigen jare door
den minister Cool in de vergadering van 16 Decem
ber 1910, ten gunste van gelijkstelling van alle wa
pens aangevoerd. Daarentegen was voor andere
leden, die op dit pant instemden- met de inzichten.,
door den heer Eland' ontwikkeld in de vergadering
van 15 December 1910, dc afzonderlijke regeling,
welke de voorstellen voor de genie inhouden, een
der aantrekkelijkheden daarvan.
Wat de officieren van gezondheid betreft, werd
van verschillende zijden betoogd, dat.de voorgestelde
regeling onvoldoende is.
Ten slotte werd de opmerking gemaakt, dat het
zich laat aanzien, dat dit wetsontwerp in geen ge
val vóór 1 Januari 1912 tot wet wordt verheven.
Uil een comptabel oogpunt zal het dan bezwaar on
dervinden de verhoogde traktementen alsnog voor
1911 uit te keeren. Moet, met het oog hierop, niet
een andere voorziening worden getroffen? werd
gevraagd.
Berichten.
De plattelandspost. Voor zoo
veel het nood-ig wordt geacht, zal in plaat
sen, waar geen postinrichling is gevestigd,
doch een postbode woont, aan het publiek
gelegenheid worden gegeven om postzaken
af te doen ten huize van dien beambte. Deze
zal op werkdagen gedurende ten hoogste
één uur daartoe beschikbaar zijn.
Bakker snachtarbeid, Donder
dag vergaderde het Nationaal Comité voor
afschaffing van nachtarbeid in het bakkers
bedrijf, in Krasnapolsky te Amsterdam.
De voorzitter deed in zijn openingswoord
uitkomen, dat hel, ondanks de vele voorstel
len van enkele Kamerleden en eveneens de
vele verzoeken door het comité aan de
Tweede Kamer gedaan, nog niet is mogen
gelukken, om het ontwerp-bakkerswet in
openbare behandeling te krijgen.
Na breede bespreking, besloot men nog
maals een adres te zenden aan de Tweede
Kamer en afzonderlijk aan ieder Kamerlid
een exemplaar te zenden
Herhaaldelijk zoo wordt daarin o.a. ge
zegd - is reeds door een enkele uwer leden
getracht, dc regeling der werkzaamheden
zoodan'g gewijzigd te krijgen, dat het ont
werp-bakkerswet spoedig aan de orde zou
komen. Het mocht evenwel niet gelukken.
Daar nu bij ons, door dit herhaaldelijk af
stemmen, de vrees ontstaat, dat de bakkers
wet nog meer in gedrang zal komen, drin
gen wij bij uwe Kamer er op aan, dat toch
de behandeling niet uitgesteld wordt, waar
de noodzakelijkheid van afschaffing van den
nachtarbeid door duizenden in ons bedrijf
erkend wordt.
Redenen waarom wij uwe Kamer verzoe
ken. nogmaals op een spoedige behandeling-
der bakkerswet in de regeling der werk
zaamheden aan te dringen".
De kerk teVlissingen. Het
bestuur van hel Genootschap „Architecture
et Amicilia" te Amsterdam heeft hel volgen
de adres gezonden aan den gemeenteraad
van Ylissingen:
dat het kennis genomen heeft van de tee-
kening en het bestek, waarnaar het herbou
wen van den St. Jacobstoren te Vlissingen,
die door brand verwoest werd, zal plaats
vinden;,
dat daarbij gebleken is, hoe niet werd vol
daan aan den eisch, tegenwoordig zoo goed
als voorheen gesteld, dat een bouwwerk de
vormen van den tijd, die liet zag ontstaan,
in dit geval dus die van de 20sle eeuw, moet
vertoonen;
dat hel bestuur voornoemd, nu het voor
nemen beslaat, vermoedelijk wegens de ge
schiedkundige herinnering, aan den toren ver
bonden, hem weder in den vorigen vorm L-
herstellen, toch van meening is, dat die her
stelling slechts dan een bevredigende uitkomst
zal hebben, wanneer de leiding daarvan wor it
toevertrouwd aan iemand, die van het her
stellen van oude bouwwerken een bepaalde
studie heeft gemaakt;
dat de teekening en liet bestek aan het be
stuur voornoemd de overtuiging hebben ge
geven, dat deze stukken niet door een der-
zake kundig architect zijn gemaakt;
redenen waarom het bestuur voornoemd in
het belang van het gedenkteeken alsnog uwen
Raad verzoekt, voor zulk een deskundige lei
ding te willen zorgen.
De Octeldonlcsche Club. De Bos
sche Carnavalsclub, de populairste vereeni-
ging van 's Hertogenbosch, de alom in den
lande bekende Oeteldonksclie Club, vierde
Maandag haar zesde lustrumfeest. Dertig jaar
lang hield deze vereeniging, ondanks de af
wisselende politieke stroomingen, stand, ge
steund door oud en jong, rijk en arm, telken
jare door optochten en gecostumcerde en ge
maskeerde bals het Bossche Carnaval nieuw
leven schenkende en duizenden vreemdelin
gen naar Noord-Brabant's hoofdstad trekken
de. Dertig jaar lang werd haar de gevraagde
officieele steun door den Gemeenteraad ont
zegd, doch tevens officieus geholpen. Weiger
de het gemeentebestuur steeds het aange
vraagde subsidie te verleenen, telkens kwam
het door het belangeloos beschikbaar stellen
van het Stedelijk Muziekkorps, het organisee-
ren van concerten en anderen daadwerkelij
ken steun ter hulp. Evenzoo de burgerij, die
Oeteldonk hetzij openlijk of bedektelijlc steunt
en er voor zorgt dat de kas dier vereeni
ging steeds voldoende gevuld is.
En Maandag bleek die belangstelling weer
overgroot. De fraai versierde Casinozaal was
geheel bezet door de élite en de gegoede bur
gerij der stad.
Oeteldonk's intellect had een program
saamgesteld van politiekgetintc voordrachten
en geestige vertooningen, die bewezen, dat
de jolige geest der oudere generatie steeds
tot de jongere Oeteldonkers overgaat.
Onder de lustige tonen van het Stedelijk
orkest trad prins Ainadero VI de zaal bin
nen, aangekondigd door het geschetter der
klaroenen en omgeven door zijn hofhouding.
Daarachter kwam de Raad van Elf, Oetel-
donks vroede vaderen, onder bescherming
van den trouwen veldwachter Driek Pakaon.
Het Oeteldonks volkslied en het Prinsenlied
van den hofkapelmeester Hannes Krassert
worden door de aanwezige dames en heeren
uit volle borst medegezongen. En na de uit
voering der soirée, waarop de Bossche toe
standen in woord cn beeld humoristisch en
satirisch werden geïllustreerd, schaarden dc
jongeren zich ten dans.
Tot laat in den nacht besprak men (le
grootsche plannen voor den aanstaanden Car
navals-optocht, die in Februari 1912 de lus
trumfeesten zal bekronen.
Hondentrouw. In den loop van de
vorige week nam een familielid van de»
landbouwer R. onder Koewacht diens hond
als cadeau mee naar een dorpje nabij Brug
go, afstand ongeveer 14 uur. Het trouwe
dier verkoos niet te worden weggegeven,
want Woensdagmorgen lag het tot ieders
verbazing in zijn vroeger hok; hij had dien
afstand alleen en loopend afgelegd.
Geweigerde bijdrage. Op een
dorp nabij Venlo bood eene proles-tantsche fa
milie aan, om ten bate van de kas der St. Eli-
sabeth-Vereeniging, tot steun van behoeftige
kraamvrouwen, een muziekavond te organi-
seeren. De geestelijkheid deed echter weten,
dar zij van <lit aanbod geen gebruik wenschte
te maken, daar liet geld, dat op deze wijze
werd bijeengebracht, niet kon worden aan
vaard.
Salaris-actie P. T. T.-perso-
neel Op de door het comité van samenwer
kende organisaties van lager bezoldigd post-
telegraaf- on telefoonpersoneel, aan den Minis-
ter van Waterstaat d.d. 6 October j.L ge-
vraagde audiéntie, tot aanbieding van het pc-
titionuement voor salarisvcrhooging, gelee-
j kend door 7876 personen, is bericht ontvan-
gen, diat de daarvoor aangewezen commissie
d.d. 17 November gelegenheid wordt gegeven
tot aanbieding van het petitionnement.
Van den Hak op den Tak.
De ,,N. Ct." vertelt de volgende grappige geschie
denis van 21 appelbollen. Een der leden van dc
Redactie van zeker Amsterdamseh blad was voor de
zooveels'e maal vqder geworden. Heugelijk feit,
dat ook op het redaclieburcau gevierd moest wor
den Allen toch waren vol belangstelling: De chef
der verslaggeverij, zeH vader vaneen tamelijk kroost,
nep: „Kerel, kerel, wat is dat interessanti" Dc
chcf-buiteniend, d e altijd vreeeelijk werkt met cita
ten, kwam den blijden vader tegemoet met Victor
Hugo's Lorsquc l'enfant parait, le cercle de familie
applaudit A grands cris." („Als 't kindje binnen
komt, juicht heel het huisgezin").
Dc jonge spruit veroorzaakte een aLgeineenc toe
naderingen de vader, daardoor nog meer ver
rukt, zou op appelbollen trakteeren. 24 appelbollen
weiden in een lunchroom besteld; ze moesten be
zorgd worden bij den redacteur van blad voor
binnenland, 't Schijnt, dat de redacteur-papa het
woord „binnenland" niet erg duidelijk sprak ver
staan werd althans „binnenlaat", cn zoo kwam
het. dat de loopjongen met dc goud-gelige appelbol
len heel naar den Binnenkant werd gezonden, al
waar het redactiebuireau aiet te vinden was. Den
naam van het blad was de jongen vergeten en, ten
slotte geen raad meer wetende, bezorgde hij na
lang zoeken de bollen bij de redactie van een ander
blad- Daar vielen de redacteuren als hongerige
wolven op de appelbollen aan. Heel de Redactie
stond om de k-.st geschaard en de zetmachines ston
den een oogonbbk stil, bij gebrek aan kopy.
Maar ondertussdhen wachtte men ginder op dc
bollen, die niet kwamen. Men telefoneerde, onder
zocht en eindelijk bleek de vergissing, toen er van
de 24 appelbollen niets meer was overgebleven. De
collega's, die de appelbollen hadden gekregen, wei
geren tc botalcn. Ze dachten, dat ze afkomstig
waren van een dankbaar inzender, die eindelijk een
ingezonden stuk bad geplaatst gekregen. Kn men
vertelt, dat de „gelukkige" vader met de lunchroom
wil procedeeren, wie de schade moet betalen.
Deze vergissing doet denken aan d c van een
anderen loopjongen. In den Stadsschouwburg zou
„Le roi d'IJs" van Lalo opgevoerd worden. Op een
diamantslijperij, waar men „stapel" was op muziek,
stuurde een diamantbewerker zijn loopjongen, om
twee plaatsen te halen. „Le "roi d'IJs" zou dc
jongen niet goed overbrengen, daarom zei men hem
maar, dat hij om twee plaatsen voor „radijsjes"
moest vragen dan zou men het wel begrijpen. De
jongen gaat. Onderweg herhaalt hij bij zich zelf
telkens het woord „radijsjes" zóó vaak, dat hij op
't laatst het woord heelemaal vergeten is. Maar hij
moest zijn boodschap doen, en aan den schouw
burg gekomen, gaat hij naar het plaatsbureau en
vraagt„Mijnheer, geef u mij twee plaatsen van
vanoch. u weet wel van die knolletje^"
Niet prettig, als men, evenals de loopjongen van
de lunchroom, met zijn waar of zijn boodschap aan
een verkeerd adres komt. Erg ónprettig kan dat
soms zijn. Dit ondervond onlangs een Italiaanschc
telefoonjuffrouw, die, meenende door de telefoon
te spreken met heur minnaar, een der stalknechts
van den Koning, met dezen zelf te doen had. De
Vorst was in de stallen en wilde telefoneer en, maar
ontving niet vlug genoeg antwoord1. „Pronto 1
Pronto 1" riep hij, hetgeen hetzelfde beteekent als
c.nze oproep „Hallo, hallo!" Een vleiende vrouwca-
stou antwoordde hem „Kom. Giusseppe", waarom
verander je je stem, deugniet. Zend me toch een
telefonische gus Dc koning drong op dt ver
binding aar., maar de lieve stem klonk nogmaals
„Jc blijft me plagen? Nu dan, adieu, stouterd!"
Dc Koning gelastte een onderzoek. Toen de tele
foonjuffrouw vernam, diat zij met den Koning had
geflirt, viel zij flauw. En Giuseppe, de sialkncch
viel door de mand, bekennende, dal hij aldus u
de telefoonjuffrouw minnekoosde.
De Koning .anders op het punt van verliefde i
triges zeer streng, nam het gebeurde goed op. E<
koninklijk geschenk hij het aanstaand huwelijk I
daarvan het bewijs zijn. Of dit huwelijk van
zijde van den stalknecht geheel vrijwillig geschied
of ingevolge aandrang van de zijde des Knnin,
rordt niet gemeld, "t Is bekend, dat de Italiaai
«che Vorst dc zedelijkheid aan zijn Hof hoog wei
te houden en met het oog daarop van dc lcd<
zijner Hofhouding verlangt, dat zij getrouwd zijl
Ook de regeeriug van Reus Alterc Linie houdt
van de huwelijken tc bevorderen. Er is door e
jonggezellen- en jonkvrou wenbelasting aangenomt
Alle ongetrouwden, ouder dan ik) jaar, die een i
komen hebben boven 3000 mark, moeten bloi
voor hun trouw-afkoer. Men gaat daar van h*
idee uit, dat het een staatsbelang is. dat er zoove
mogelijk getrouwd wordt Zal de bclasting-nwia
regel helpen? Tegenstanders vreezen, dat
jonggezellen Reuss zullen verlaten, dat wil zegget
van het centrum „des Rijks" gerekend, een kwa
tier verder gaan wonen, nagr boren, beneden, fin'
of rechts. Anderen zijn ran oordcel, dat de jot
gezellen met een beminnelijk glimlachje zoo 1
minnelijk als andera alleen do bruidegom glimlael
naair den belastingambtenaar zullen wandel ei
En al betalende, zullen uitrekenen, hoeveel z« nldi
nog sparen. Ze zullen nog sterker zoo ine*
dc zegslui de voordeelen voelen ran hUn bur
lijken standstaat- En nog ni.nder aan trouwe
denken. Hetgeen niet in het belang is van Rei
akere Linie. Een propaganda voor het huwelijk
dus deze belasting niet. zegt men. Vóór men vijft
jaren verder is, is Reuss aterc Linie zijn naam waa
dig. Dan wonen er alleen besjes. Want getrouw
zal er n-iet meer worden. Rn wittig geboren evet
min. En nog twintig jaar later is in Reuss altei
Linie er ndet één getrouwd man, één jonggezel
jonkvrouw meer, die belasting betaalt.
Zoo straft bet kwaad zich zelf.
Sombere profetie!
Meer dun ons „vrijen Nederlanders!" wor<
onzen oostelijken naburen voorgeschreven, hoc me
behoort te leven*. Nu overal over de duurte de
levensmiddelen wordt geklaagd en niettemin de vei
makelijkheden hand over hand toenemen, gaat mc
in vesdhillende plaatsen dor Rijnprovincie de vei
gunnmg tot feestvieren beperken. Vierden vc
schillende vereenigingen soms 6 tot 8 maal per jaa
een feestdag, niettegenstaande dc hoogc su-ilclijl
belasting, de stad Duiken heeft thans bepaald, eb
elke vereen ging slechts 2 maal per jaar een fe«
mag organiseeren, welk voorbeeld reeds door mcc
dere gemeenten werd gevolgd. Waar vele huisv:
ders van verschillende vereenigingen lid zijn, yo;
derl dit groote kosten, waardoor het levensonde:
houd van het gezm dikwijls onvoldoende wordt.
Dat zoo'n bepaling verkeerd is, zouden wij ni<
willen zeggen. Onze Duitsche i nhuren lueten J
gemoedelijk „gemütl.ch" maar in gemoedelijl
heid. dunkt ons wint het toch van genoemde 1
ling de volgende circulaire, door den wethouder i
onderwijs te Groningen aan dc schoolkinderen ui
gereikt
„Jongens en Meisjes!
Het bestuur van de stad heeft goedgekeurd,
jelui op een stuk land aan den Paterswolderv
moogt spelen, als het hek geopend is. Dat s
land is grooter dan 2 Groote Markten. Ben miw
ruimte dus. Maar er zijn voorwaarden aan verboi
den en wel in de eerste plaats, dat jelui je ord> lij
gedraagt en verder, dat het gras niet noodcloc
worde vernield. Twee dingen, waartoe je genial
ltelijk kunt medewerken. Denkt er om, dat li<
een proef is. Als 't niet goed gaat, dan blijft la
hek gesloten en je moogt niet op het land. Zorj
nu met elkaar, lat het gemeentebestuur over jeli
tevreden is. Misschien wordt er dan een volg
Jaar ra an den anderen kant van dc stad ook een -s
land opengesteld. Wat zou dat.mooi zijn, hè? N
denkt er aan, dat jelui /elf er veel aan kunt doe
om dat gedaan te krijgen. Veel plezier op je nieuw
speelplaats.
De Wethouder van Onderwijs."
KEUVELAAR.
Rom&n van RUD. HERZOG.
35 Naar hit Vuiiich door
J. L. VAN DER MOER.
TWEEDE DEEL.
HOOFDSTUK I.
Richard Marschadl kwam ui* het Centraal
station. Terwijl hij door de Ka/teerstnasze
kiep, verheugde hij zich dn sitüfe over Friartk-
fictrts toen emend en (bloei. Iedietreni keer, wan
neer 'hij dc oude Mairaslfeid1 ibeizodht, idloor-
krudste hij vcTsclifiillende staldfegMdete'.iten, om
kennis le malkeaii mot de mr'-euw On lbs tone wij
ken.
Maar va-mïaag gunde hij zich hiervoor
geen tijd. Het wae> guur Novemberweer, oen
koude nevel versomberde de streden en
werkte dcpnimcerend cup diet men&dhelijik ge
moed. Maar .Riielxird 'Miainsoltoh was hier
tegen (gewapend. Met liaastrigeoi, fïünlken tred
sfl-apte hij daiar heen, ouder Ihet) worWdiuremd
n-euniën va'n een Opgewekte melodie.
Eindelijk! sprak Jdhaninai Grube, toen
rij hem, in dc kamer met dc eikenhouten
temhtitzccring en met de ronde vensters, de
hand reikte.
Bhvdehjh! Je vertoon* jc zóó zeiden te
genwoordig, beste Riohatrfd, dial ik heusoh
niiet meer weet otf 't maiaoden of jaren (gele
den .ils sinds je 't laatst iln Frankfort waa.
Drilt komt door mijn ainibt en. door mijrn
waardli'gjheden, Johanna.. Ik bdb laütfijd volop
weoik.
Je werkt te veel.
To voed? Ooh kom! Je kunt niet geloo-
ve» hoe snel de 'diagen. voor me oimvlieigen.
Müar nu blijif ak dan toch tiol morgen.
Kom hier zitten, op die vensterbank,
daim kunnen we nog eens naar tomaten zilen.
Maar laat me je nu eerts* eens goed bekij
ken. Ik moet todh prio boeren nfe to gaan of
in de trekken vam Mijnheer den IIolikaipel-
m eetster rnog tets v-am Richard Marsdhiaill is
overgebleven.
lilt vrees da t er vain Marsidhallll niog meelr
in is overgebleven dan dtetn IIolklatpelmoetsiter
Kiief is
Des te beter! Want vergeet niet. dat 't
er ntet zoo z<etr op aankomt otf je vorstelijke
Meefeiter met je tevreden is, aüs wel da.t je
ouwe vrienden dit zijn.
-- Nu, kijk dan maar eens igoed wait er op
miijn gezicht te lezen is.
-- In de eerste plaaits dlain tBo oogetai maar.
Di'e kijken neg onbevangen en Wcüder; men
zou kunnen zeggen dal die groote Uitgelaten
heid heeft pkials gemaakt voor... voor... 'n
vroohjken ernst Moer om den mond zie ik
toch nog wel iels van dtien ouwen, omdeugen-
deni trek. En hoe zal 't er nu van luim n en: wel
ulltzdon?
O, daar zijn zet druilt aan 't j adelen.
Walt- beteekent diilt nu weer?
Beste kind, je ziet 'n man vóór je, die
zijn vreugde niet meer verbergen kan. die
zou willen opvliegen om met jou de kamer
rtwd te dansen, en die als 'n dolle zou wiftlen
zingen en lachen: „Morgen reis- ilk naar Ham
burg! Morgen re;s ik naar Hamburg!"
Jk zad1 me gaarne mét je verheugen, als
ik eerst maar welen mag waamocm.
De première van mijn iniiieuwe opera
gaat, mei 'ai pnaehtbezetti ntg
Dam wensch ik je vam harte geluk.
-En wie denk-j'e wol driit de hoofdper
soon er in zaïl zijn?... Nu? -Raad eeps!
Zeg 'i maar, want diie sidhijint todh wel
dc voornaamste vemiasfJing te zijn.
Da* is ook zoo. Enfin, ük za'D t dan maar
z<vggetn: Mevrouw Braun—Nunltl'Jus!
Helga
Jia, Helga!
Zij. veegde een plekje -van de bestaigem Pui
ten schoon en keek naar tooilten. En hij zag
dat kij due per, ademhaailde»
Is diall geen bof'? Zeg, Johanna}, vindlt-je
dart ook nitet?
Zij knikte, zonder hem aan te zien. En
döarnaj knikte zij ntogmaals, terwijl zij nanr
hem keek.
Johainno., er is iets dat je niet zeggen
wiiSt. Jc hebt tets op 't luart! Waarom spreek-
je 't niet uit?
Vertel me liever oens wait bftzorodiars -van
de opera- zelf. Dat is veel beter.
Je weet heel igoed, dait ik diait nu niet
zou kunnien doen. Ik behoor .niu eenmaal
tot dat soort tnensohen, dtöe recht op 't dtoel
af gaan.
Gidloof je werkelijk, Riahard, dait 't goed
voor jo iik, Helgo Nuntius 'Mevrouw Bnaiun
w-eer le zien?
Wié kan dat zeggienIlk (loan alleens maar
zeggen dat ik me buitengewoon verheugd
gevoek
Je hebt liiaar in .geen vijf jaar gezien. Ze
zai zeker 'we* niet dezelfde rijm gebleven*
Voor mij wel!
Hij boog zich tot haar over en ham haai*
hand m de zijnel.
Jolnanuna, er zijn monsefhen die allerlei
liefdes-avontuurtjes hebben en todh maar één
liefde; die zich om geon< vijtf, en om geen vijif-
tüien jaren bekommeaiein, wanineer er maar
éénmaal die (liefde koesteren, dile oil 't overi
ge voter ailijid uitwisdhlt. Ze maig voor mijn
p«iiJt 'gjewordeui zijn walt ze vvtifï, 'n verwonde,
niukkhge pr ima-don na 'n gevierde vrouw vain
de wereld, ol 'n arm, stil mensöhenktnd;
voor mij is en blijft ze Helga Nunfuua, met
wie ók pp den Main gevaren, en Sn den Taai-
mus gewandeld heb. Voor mij blijft ze die
vrouw die ik i'ietfheb.
Hij ging woer recfliitop ziltten, en in zijn
aogm was een glans vam Ikiiinlderlijko vreug
de.
Ik gevoel mc buitemgewtefoth verheugd!
Welnu. Richard, lxdioud die vreugde,
wamt ze sterkt jc in jc Kunst.
Ze hielp mc tot nu tcw mijn weg te be
wandelen. Dat is ail -begonnen in 't jaiar, toon
Heliga op 't Co-nserVaitoPiium kwam cn 4k be-
a'lg was met mijn eerstic apertai, Merlin* In
dtien tijd za* ik soms lH*el'e ïHalcSulien op, als
:|k thuis kwam vaat Fran®, otf alls ilk met mijn
vrcoüjko makkers In de iktnoetg hiald gezeten,
en dam smeet ik heelc_stulkkcn uil de part' -
tuur en componeerde ze opnieuw. En als ik
dam den arbeid staakte, dan wikt ik nie* wie
eigenlijk ai die nteten op H papiör had igo-
braidit.
„Toon Ileliguii Nuntius <Io vrouw van Ro
bert Braam gewcfrden was en-, die Iteolc we-
rcld idioor, geld en roem tilnooigsllte, zat lik als
kTd'tn kapehncovlertjc iai Wünzlnung en dbioht
ik aan niets wsvder.s deun aan de vtteugjde, die
zij er van ondervinden aoau, aü» ik ook voor
uitkwam. Toen lutto ik den mclaruchohcus in
de doos geslojit en uilsïluflitenid genoten (Hoor
mijn werk. Eindelijk kwam de eerste opvoe-
x*3ng vam Mor li ai tic Weimar, en aohtor
den naam van Richard Marsefliiall word
earste tulroe.pinigslceken g*-pla4Utst. Dien zei
den avond hen ik 'n bnief van adit zijjdje
aan Hcligia, geschreven, waarin alk liaiar i
wootuweig met jij cn jou aansprak. Mt
dlilen Uirlileif heb ik veiHbrand en die asdh de-
ik door den wind verstrooien. Zóó dfwaas- ka
'n mens di soms zijn. Een jaar daarna i. toi
ik benoemd was aan 't ZUMlduitsclie Hi
thcaite-r, kreeg ik antwoord. De wind i
mijn brief dus foth wel goed beleid
ben. Ja, zekwr, da* is zoo! Helga- Braam
Nuntius wcnsolite den vnkaudJ uit lianr jeuij
goluk anict zijn beuPemïng. 't Wainon mai
zes woordjes, maar -ük was .er geiltukkSlg nu
ailswf 't minstens zes bladzijden waren. E
sekfert dien tijd wist ik, dat ilk diet andö
meer zou werken dfcm met'n verlveugd liai
S'a-eugde botedkent o^x^Twinnin(g! En t
maakte ik mijn nieuwe open».
Niettegenstaande Ilelgu Nunt'jus
niet meer bij je in aanmerking kaai kom
ALilaams nfiet meer zooa-ls je oonnnaal gelwaj
lïdbt?
Juist. Ik lieb Jnaar ïietf, vooa- mij
En wil-je haar did zeggen?
Maar, Johanna! Hoe kan h dergelijk
g<*todlitc nu bij zoo'n verstandige vrouw, al
jij bent, opkfimen?
Zc i s in elk gevail de vrouw van Rofc
Baaun; dit is niet weg te redeneer en. T
kun je todh rtSet overheen kornm.
Hij .stond op en begon door de ka/mer I
Loopcn. Beiden zwegen.
Wordt vervolgd.
