SP. 14®.
10d* Jaargang.
Dinsdag 28 November I9II.
„Het Levenslied."
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
f 1.00.
- 1.50.
- 0.05.
ABONNEMENTSPRIJS:
P«r 3 maanden voor Amersfoort
Idem franco per post
Afzonderltjlfo
D»z* Courant vonM jjnt dagelijks behalve op Zon* en Feest
ètgcu
Advortentiënmededelingen enz., gelieve men vóór 11 uur
's morgen» Dij de Uitgevers in ie zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVHRTBNTlfiN:
Van 1-6 regel. f 0.B0.
Elke regel moor - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvrage» 85 ccnta by voöndtbetlüing.
Groote letton naar plaatsruimte.
Veor handel en bod rijf bestaan zeer voordeeliao bepalingen tot
het herhaald advorteeren in dit Slitd, by abonnement. Böne
oirslilairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
btll I C.1NLAINL).
form
dord
orm
ON.
Politiek Overzicht
Geheime verdragbepalingen
over Marokko.
!|let Marokko-ivraagstuk heeft verschillende
den, die ieder op hunne beurt de aan-
,cht vragen. Op »>et oogenblik beeft de
Ütscb-Fransohe zijde van liet vraagstuk
n voorrang, maar als de goedkeuring van
op 4 November tusschen de r egoe
ngen van Duilschland en Frankrijk ge-
oten overeenkomst is verkregenzal
ene andere zijde, 'die tijdelijk naar aok-
»ren is geschoven, weer op den voor
rond komen. Dan zullen Frankrijk en
pan je zich mot elkaar moeten verstaan
ver hunne positie in Marokko. Te dien aan-
en hebben de laatste dagen eene verrassing
ebracht: liet is namelijk gebleken, dat
rankrijk bier niet alleen met Spanje te ma-
en heeft, maar dat Spanje Engeland achter
ich heeft. liet werd reeds vermoed, dalt
panje eenigen tijd geleden, bij de bezetting
an Larache en El lvsar, niet op eigen ge-
ag alleen handelde. Dat vermoeden is nu
>t zekerheid geworden door de bekendma-
ing van de geheime artikelen, die indertijd
an de Franse h-Engelschc overeenkomst van
April 190-1 zijn toegevoegd.
Door de overeenkomst van 8 April 1904
eeft Engeland aan Frankrijk Marokko over-
elaten tegen concessiën, die de Franschcn
an Engeland hebben toegestaan in Egypte
n elders; het heeft zich in Marokko slechts
andels vrijheid voor dertig jaren bedongen,
ien heeft toen reeds het vermoeden uitge
broken, dal deze overeenkomst nog bepa-
ngen bevatte, die geheim gehouden werden,
•anl men achtte het mei waarschijnlijk, dat
ngeland het noorden van Marokko met Tan-
er en de tegenover Gibraltar gelegen kust
onder eenigc voorwaarden aan de Fran
chen had overgelaten. Het blijkt nu, dat er
verkelijk zulke artikelen z^n, en nu zij be-
end gemaakt zijn verneemt men er uiit, dat
Ie overeenkomst door Engeland ten nadeele
ran Frankrijk en ten voordcele van Spanje
elangrijk is beperkt. In het derde artikel zijn
amelijk de beide regoeringen overeengeko-
len, dat de omtrek an de Spaansche Presi-
lios lo»t aan den bergkam aan den redhter-
ever van de Seboe in de invloedssfeer van
panje zou vallen en aan het gezag van den
ultan zou worden ont'rokken, terwijl Spanje
Ich moest verbinden dit gebied zoomin ge-
eel als gedeeltelijk te vervreemden. Enge-
and heeft er ook voor gezorgd, dat op het
luiten van het verdrag van 8 April 1904 on-
lerhan delingen tusschen Frankrijk en Spanje
ijn gevolgd. Deze anderhandelingen leidden
ok tot de Frnnseh-Spaiansehe geheime over-
enkomst van 3 October 1904, waarin Frank-
ijk den Spanjaarden de hun toegedachte
roordeelen bevestigde. Bij eene nadere ge-
teitne overeenkomst van 1 September 1905
ijn die voordeden bevestigd en nog cenigs-
ins uitgebreid.
Daarmee is het bewijs geleverd, dat Spanje
ïandelde krachtens zijn op een verdrag siteu-
ïend recht, toen bet verleden voorjaar La
rache en El Ksar bezetten, en dait hel tot
lc ontruiming van dit gebied niet kaïn wor
den genoodzaakt. Daartoe zou het alleen kun-
ïen worden bewogen door een nieuw ver-
tlrage, dat het wel nid zal aangaan als het
iaarvan geen voordeel geniet. Het maakt
onder deze omstandigheden oen zonderlin
gen indruk, dat toen in het voorjaar Spanje
aankondigde, dat hel zou overgaan tot de be
zetting van El Ksar en Larache, de toen
malige minister van buitenlandsche zaken
Cruppi daartegen een protest beeft laten hoo-
ren. Het schijnt, dat deze bewindsman toen
geen kennis droeg van het verdrag, dat op
dit punt Frankrijk bindt.
De bewindsman, die de verantwoordelijk
heid draagt voor de verdragbepalingen,
waarvan het groote oubliek nu kennis heeft
gekregen, is Delcassé, die toen minister van
buitenlandsche zaken was en in het tegen
woordige kabinet als minister van marine
zitting heeft. De motieven, waardoor hij zich
daarbij heeft laten leiden, vindt men ver
meld in de Matin in een artikel, waarvoor
de gegevens kennelijk door hem zelf zijn ver
schaft. Met de inleidende woorden: „Als de
heer Delcassé zelf kon spreken, zou hij het
volgende zeggen", wordt daarover dit mede
gedeeld;
„In het jaar 1900 had de hoer Chaonbcr-
iatn het plan opgevat Marokko tussohen En-
geiaiie en Dnusolikunid te verdoelen. Eiigo-
w.nd zou Tanga*, zijn aclhtetikfend en het At
lantische kufcUgeb.cü lot aan Earache voor
zich hebben «opgeëisoht; Du «Lsohliand zou de
wenge AlAantisobe -kust en inzoaiderhckl
Alogiadioft*, üasiaibliauoa en Agad'iu* getkireigen
hebben. Aan Spanje zou het .NEddelLaiidsche
zee-gebied waai Marokko met zijn atdhtorkuul
ten doel gevadlen zijn, Frankrijk zooi van
de Yordtcelinig ukgos-oten gebleven zijn. In
1901 was wei <le heer Chamberlain. met meer
aan de regeeruig, maar wel zijne partij. De
heer Delcassé moest vrcozeu, <bait hel boen-
nuafigo Engelsolie kabinet bij die veirdioolinigs-
g» daiohte vam den heer Oliaimbertlniiin zou
volharden. Frankrijk zou machteloos daar
tegen geweest zijn, omdat het onmogelijk
een oorlog tegelijk niet Engeland, Duilsah-
laind en Spanje zou hebben kunnen voeren.
Toten begon Deloaissé müt Engeland te on-
de-ihauideien. Hij verlangde niet alleen, dat
hngekund afzag van elke inbezitneming van
■een gedoe, .e van Marokko, maar ook zou toe
geven, dat Marokko te eeniger tijd nagenoeg
geheel zou koauen aaai Frankrijk, diait dooi
den heer Chamber laiin viiier ja,ren geleden
geheel was uitgeschakeld. Om hiermee suc
ces tie klimmen hebben, moest eerst een alge
meen overleg met Engeland aille «diemikibaino
mogelijkheden van eene botsing uit den weg
ruimen, en in Marokko zelf motest men En-
gekuid, waarvan men vartiaungde, dat het
voor goed van dit land zou afzien, zekere
waarborgen verschaffen. Daarom ondtertee-
kende Delcassé oen algemeen verdrag over
Egypte, New-l-oundland en Austinatliië, om
voor goed de bron voor mogelijke geschillen
roet Engeland dicht te werpen, en sloot «dlaar-
na die «geheime toveneenkiomst belirieffende Ma-
roküvo. Enigeiland, dat sedert eeuwen het plan
had gehad, zich in Tanger en zijn achter
land te vestigen, bracht oen groot offer dioor
«li. plan o-p te geven. Men kon vain Engeland
niet verkingen, d'at liet dit gebied tkastond
aan Frankrijk overliet. Zoomin En getand als
Italië konden toegeven, dat Tanger eeao
Fransöhe staid werd en de beteokenis van
Gi'haiadlar ophief. Men besloot dus die uiterste
noordpunt van Marokko over te Laten aan een
derden steal, die gctoignafiisoh die onmiddel
lijke buurman, historisch die bozii'ttea* van
oude rechten en poliitfoelk wegens zijne zwiaik-
heid ongevaarlijk was. Dat waren de rede
n-en, die de heer Delcassé bewogen het ge-
he me verdrag met Engeland te ondertee
kenen, dat wel is waar 40,000 K. M2. aan
Spanje over Laat, maar voor Frankrijk 760,000
K. Ma. reserveert".
Een Ik-wijs van den indruk, dnen de be
kendmaking van de tot dusver geheim ge
houden verdragsbepalingen heeft gemaakt,
levert de veranderde houding van de' Tenips,
die to-t dusver met den bi eesten nadruk de
ontruiming van Latnaohie en El Kaan* door
de Spanjaarden heeft geëischü, maar nu
schrijft: Men heeft aam de Spanjaarden een
groot stuk vain de kpst beloofd. Dat kian
men hen Laten beliouden. Maar un liet ach
terland moeten zij oen offer brengen van
hel gebied, dat Frankrijk bol toeft am de
vrijheid vaat zijne verbindingen tusschen Fez
eeneu-zijds en Aigeriê, Taingor en Casablanca
anderzijds te verzekeren. Het blad, drukt de
ho-op uit, dat Engeland de leitckimig op zioli
zal nemén van eene hcrziienlng der overeen
komsten van 1904, die Frankrijk gerechtigd
is o>p de meest vrientd&ahiaipipelijikc wijze en
zender aan Spanje's waardigheid in oenig
opzicht te kort te doen, te verlangen.
Italië en Turkije.
Tripoli, 26 Nov. Ten gevolg© van de
vocrlwaartsche beweging der Italiaansche
strijdmacht, leden de geregelde Turksche
troepen zwar© verliezen.
Konstan li nopel, 2 7 Nov. Enver
Bey, seint, dal de Italianen 200 man verloren
in den loop van den aanval, die sints 14
dagen wordt gedaan op Derna. De Arabieren
maakten zich meester van wapenen en muni
tie.
De actie, die Italië gezegd wordt lc willen
ondernemen voor de Dardanellen, houdt
thans alle door het Londenschc verdrag ge
bonden staten bezig. De Vossiche Ztg. be
richt uit Weenen, dat van Franschc, zijde
wordt verklaard, dal het Londensche ver
drag met betrekking tot de verdragrechten
van de contractanten in alle Europeeschc
kabinetten wordt bestudeerd, en dat ©r een
uitvoerige gedachtenwisseling plaats heeft.
Zeer verstoord is men in Russische krin
gen ovc-r de voogenomen acti© van Italië. De
openbare meening in Rusland is zeer ver
stoord. Men wijst ©r op, dat Turkije eerst
op dc vertoogen van Rusland in Konstanti-
nopel den graandoorvoer doo.r de Darda-
nellen, die verboden is geweest, weder heeft
toegestaan, terwijl nu weer Italië die» tracht
te beletten. Dit zou dus eene onvriendelijke
handeling van Italië tegen Russische levens,
belangen zijn. De belemmerde graanuitvoer
uit Zuid-Rusland zou niet slechts aan de
Russische zakenmenschen groot nadeel be
rokkenen, maar ook ernstige gevolgen kun
nen hebben voor Rusland's binnenlandsche
politiek.
Uit Konslantinopel wordt aan de Frankf.
Ztg. bericht, dat men in de kringen van de
Porie meent te kunnen verzekeren, <Iat Rus
land en Engeland eene scherp tegenover de
Italiaansche staande opvatting van de blok
kade der Dardanellen voorstaan en hiervan
gebruik zullen maken. Volgens de verzeke
ring van de Porte zullen de groote mogend
heden art. 3 van de Londensche conventie van
1871, dal blokkade van de Dardanellen uit
sluit, tot basis van hunne stappen in Rome
maken.
De Ageuzia Stefani brengt uit Tripoli eene
tegenspraak van het bericht uil Konslanti
nopel, dat Italiaansche aeroplanes bommen
hebben laten vallen op het hospitaal van Ain
Sara, onder opmerking, dat in Ain Sara zulk
eene Turksche inrichting niet aanwezig is,
maar er een kamp bestond, waarvan de ten
ten een vorm hadden, aan de door de Tur
ken gebruikte verwant, en dat geen enkel
te eken van onzijdigheid droeg.
L'il Massaua bericht de Agenzia Stefani,
dat de oorlogsschepen Calabria en Puglia uil
Akaba zijn teruggekeerd, waar zij kanon
schoten op verdacht terrein afgaven, maar
de dorpen ontzagen.
De Frankf. Ztg. toekent hierbij aan, dal
dit eene nieuwe formule is voor de vermel
ding van het met het volkenrecht strijdige
bombardement van eene onversterkte stad.
Wat voor de Italiaansche oorlogsschepen
„verdacht terrein" was, was volgens de oüi-
cicele Turksche berichten de onversterkte, Ce-
woonde kustplaats Akaba. Het bombardement
van zulk eene plaats is, zooals bekend is, in
strijd met de bepalingen van de door Italië
erkende Haagsche conventie. De „kanon
schoten", waarvan volgens de Turksche be
richten 150 zijn gelost, hebben o. a. ook in
hel militaire hospitaal schade aangericht.
Duitschland.
Het rapport van dc begrotingscommissie
'van den rijksdag over de Marokko-overeen
komst is thans in het bezit van de leden.
Het is slechts weinige regels groot en be
paald zich er toe de aanneming aan te be
velen van hel besluit der commissie,, om aan
art. 1 van de wet op de protectoralen ccu
tweede alinea toe te voegen van dezen in
houd: ,,Voor hot verkrijgen of voor den af
stand van een protectoraat of van gedeelten
daarvan is een© rijkswet'noodig. Deze bepa
ling is niet van toepassing op gr©nsverbete-
ringen."
Rapporteur van de commissie is dc afge
vaardigde van liet centrum baron von Hert-
lin#-
De bondsraad heeft nieuwe bepalingen uit
gevaardigd tot uitvoering van de belasting
op sigaretten. De belangrijkste van. deze
nieuw© bepalingen is, dat van voor de groot,
te van de eigaretten een maximum-maat is
vastgesteld. Cigaxetten boven deze maal,
zooais de zoogenaamde reuzen- ©n twee
lings-cigaretten, zullen na een overgangstijd,
die eindigt met 31 Maart 1912, hooger belast
Avorden dan tot dusver.
Hannover, 27 Nov. De voorzitter van
de vereeniging van Duitsche dagbladuitge
vers en uitgever van de Hannoversche Cou
rier, dr. Max Jaenecke, is gisterennacht ge
storven.
B e r 1 ij n, 2 7 N o v. Dc oudste van de
Duitsche journalisten, prof. Ludwig I'ietsch,
is heden na een korte ziekte op bijna 87-jari-
gen leeftijd gestorven.
Frankrijk.
P a r ij s 2 7 Nov. De ministerraad heeft
besloten, ten gevolge van de incidenten in
Oudjda generaal Toutéc op non-activiteit te
stellen. De commissaris Destrailleur zal ge
schorst blijven totdat de tegen hem geopende
instructie is gesloten en dcfinitfef over hem
wordt heslist. Ilct Al gerij nsch-Marokkaan-
sche grenscommissariaat zal worden toever
trouwd aan een commissaris, die genomen
wordt builen de consulaire agenten en buiten
het leger. Generaal Drude is benoemd tot be
velhebber van de divisie Oran, generaal Alix
neemt het commando op zich van alle troe
pen aan de grens.
Engeland.
Londen, 27 Nov. In eene druk be
zochte vergadering van het Lagerhuis heeft
■de minister van buitenlandsche zaken Sir
Edward Grey hedenavend een uitvoerig ver
slag gedaan van dc diplomatieke gedachten-
wisseling, die in de laatste maanden tus
schen Engeland en Duitschlaind is gevoerd.
Hij bepaalde zich bijna geheel ton Marokko
en gewaagde niet van Tripoli.
Zijn uitvoerig verhaal begon met 1 Juli,
itoen de Duitsche gezant te Londen kennis
gal van hot zenden van de Panther naar Aga-
dir, ter bescherming van Duitsche ondema-
nen, onder verklaring da', zoodra het in Ma
rokko weer rustig was, liet schip weer zou
vertrekken. Daarna was er een tijdperk van
zwijgen. Engeiand kreeg van L)unschia>nd
geen verklaring van wat zijne voornemens
of wensahen waren, of van wal liet in uen zin
had, wanneer het sprak van een definitieve
oplossing van het Marokkaansche vraagstuk.
Dal was de werkelijk gewichtige kwestie.
Op 12 Juli deelde de Duitsche staatssecre
taris van buitenlandsche zaken den Engel-
schen gezant te Berlijn mede, dat nooit de
gedachte had bestaan van een bespreking
tusschen Duilschland, Frankrijk en Spanje
mot uitsluiting van Engeland. Behalve deze
negatieve kennisgeving kreeg Engeland geen
verdere inlichting van de Duitsche regce-
ring. De uitlegging, welke met die kennisge
ving gepaard ging, maakte het duideiijx, dat
Duilsehland een terugkeer tot den status
quo in Marokko twijfelachtig, zoo niet on
mogelijk vond en dat hot plan had op een
definjiueve oplossing van de Marokkaansche
kwestie tusschen Duitschland, Frankrijk en
Spanje.
Engeland beschouwde den toestand als
ernstig en gewichtig en op 4 Juli werd den
Duiischen gezant ie Londen aangezegd, dat
Engclands houding .te» opzichte van Ma
rokko niet kon wezen alsof het er geen be
lang bij had en dat aangezien bij den verde
ren looip Yan de zaken de Engelseke belan
gen meer reohilsHheeks k/nden betrokken zijn
dan tot nog toe, de Engelschc regeering eene
nieuwe regeling, waartoe men buiten tiaar
om mocht komen, niet zou kunnen erkennen.
Kort daarna verscheen in dc pers het be
richt, dat Duitschland eischcn stelde, waar
van het duidelijk was, dal Frankrijk er met
in kon toestemmen. De minister werd toen
bezorgd over den. verderen loop der onder
handelingen. Den 21 sten Juli wees hij er den
Duiischen gezant op, dat als dc onderhande
lingen met Frankrijk mislukten, Engelund
verplicht zou zijn iets «e doen tot bescher
ming van zijne belangen en om te worden
gekend in de beraadslagingen over de zaak.
De gezant antwoordde, dat hij er zeker
van was, dat Duitschland geen plan had op
het verkrijgen van handelsmonopolies of om
op onredelijke wijze nadeel toe tc brengen
aan Engelscbe belangen.
Daarop antwoordde Grey, dat het feit, dat
Duitschland Agadir bleet bezetten, minst ge
nomen een monopolie van handelskansen in
hield.
De minister verdedigde vervolgens de rede
van Lloyd George, gehouden op 21 Juli. Se
dert Asquith, veertien dagen tevoren, een
korte verklaring had algclegd, was er van
de zijde der regeering niets in liet openbaar
gezegd. De regeering was over den loop van
zaken bezorgd. Zij voelde, dat liet de open
bare meening misleiden zou, als oen minis
ter eene formeele rede meld zonder van do
buitenlamdsche zaken te gewagen. De rede
bevatte geen bedreiging. De gang van hot
betoog was, dat waar Engelschc belangen in
het spel zijn, Engeland WU behandeld moet
worden alsof het niet meetelt. Als ooit de
tijd komt vervolgde Grey dat dit niet
Roman van RUD. HERZOG.
43 Haar hit DuiUeh door
13. L. VAN DER MOER.
Maar, lieve kind, hoe kunt u zoo iets
van me denken? 'Beweert u Mevrouw Braun
te kennen en schrijft u haar dam iets zoo lee-
lijks Ho©? Als ik hier gekomen was om on
aardig tegen 51 te zijn, zou ik dan behoefte
gevoelen om u te kussen? «Nee,ik kom hier
om u te zeggen dat ik u als 'ji begenadigd
ïöenschenkind beschouw. Wat ik op de re
petitie van u gehoord heb, dat was uitmun
tend, en als u die heerlijke, frissche stem
spaart en steeds in staat zult zijn om uw
inrerlijke gevoelens op die wijze uit te druk
ken, dan zult u heel gauw de Prima donna
van Hamburg worden. Kom, wees welge
moed, lieve kleine, onverstandige collega.
Het meisje hief het hoofd op en schouw
de de vrouw, die haar zoo vriendelijk troos
tend toesprak, recht in het gezicht. Zij werd
vuurrood en stamelde:
'U is zoo ongewoon lief en vriendelijk
voor me, Mevrouw, vergeef me, dat 't me
verbaast. Maar ik heb bij 't theater nog nie
mand ontmoet, die me ook maar eenigszins
te gemoet kwam.
-• Kom, kom, da's toch wel wat overdre
ven. Er zijm bij 't tooneel ook wel menschen,
die 't hart op de rechte plaats dragen. Ze
houden zich alleen maar 'n beetje op_ den
achtergrond', maar ze zijn w'el te vinden, als
men ze maar zoeken wil. Heeft u lust 'n
eii'dje met m© op te loopen naar huis? Ik
zou gaarne nog,wal met u praten. Ik heb den
dirigent mijn meening over uw optreden al
gezegd.
Ilct meisje had den hoed reeds opgeno
men, maar bleef, bij deze woorden, er ont
hutst mede in de hand slaan.
Den dirigent? Ik schrik al wanneer
die zijn mond maar opendoet,...
't Was immers mijn plicht? Maar u be
hoeft heusch niet zoo angstig le zijn, kind.
Ik heb hem ronduit mijn meening gezegd,
zoowel over uw persoon als over uw Kunst,
en dc dirigent
De «dirigent
Gaf me volkomen gelijk. Hij zal u zeker
niet uit 't oog verliezen. 'Laat u maar door
niemand bang maken.
Het meisje liet den hoed vallen on wierp
zich onstuimig aan de borst van de schoonc,
gevierde zangeres, die gelukkig zoo zeer
vrouw gebleven was, dat zij het leed van
haar «Zusteren in de Kunst volkomen begrij
pen kon.
En terwijl de jongere het kopje tegen het
hart van de oudere dicht aangedrukt hield,
haalde deze diep adem.
,.Nu heeft hel arme ding toch ook haar
tuin", dacht zij in stiHe.
Zij verlieten het operagebouw. En de jonge
zangeres, gelukkig iemand te hebben aange
troffen, bij wie zij het hart eens uitstorten
kon, vertelde van haar teleurstellingen, van
haar «hoop en van haar angst, dat weer an
dere ontgoochelingen zouden volgen.
Ik ben pas twee jaar bij de opera, Me
vrouw; ik was tot nu toe te Trier, waar de Di
recteur hdor uit Hamburg mij schijnt opge
merkt te bobben. Hemel, wat was dat heer
lijk, toen i'k naar buis kon schrijven, dat ik
'in engagement haidl Want, och, ik kan 't u
wel zeggen, bij ons Lbuis is 't geen vetpot.
Mijn ouders hadden zich groote opofferingen
moeten getroosten voor mijn studie, en u weet
'1 misschien wel: in die kleine plaatsjes den
ken ze altijd dat 't geld iedere zangeres
overvloed toestroomt, zoodra ze maar een
maal op de planken verschijnt. «Mijn garde
robe had ik op afbetaling gekocht. Mijn spaar
duitjes uit Trier bad ik hard noodig, om
mooie toiletten te koopen voor mijn gastrollen
in Hamburg; want in de «groote steden ziet
men er U eerst rvtean aC(lc6 naar, hoie 'n zan
geres gekleed is. Mijfn contract voor drie
jaar gaat bier pas itn, wanneer ik den diri
gent en 't jxwbl'iek voldoe. Nu belwef ik
zeker «i<et to vertellen, dat men liceLemaal
van den dUrigenA afhangt. En, ziet u, 'l is
die angst, die afschuwelijke nugst, die
iemand den «idem beneemt, ads ie al die ha
telijke aanmerkingen en grof lieden van
zoo'n kapelmec&tier moot aanihtooren', on
mamaiioLijkc en vrouwelijke collegia's ook al
aan dialt geschimp beginnen mee te doen.
Och; mevroJuw, 't is nïiel zoo zeer ,oan de
Krinöt, maai* men mooi toch LevenI Alles
maakt me zoo angstig: de gedachte, geen
engagement te zullen krijgen en ads afge
wezen zangeres weer met dat vergeefsch
«n vernederend gesoebat bij die agenten te
moeten aankomen; de in 'l vooruitzicht
zijnde schulden, maar vooral die verschrik
te oogen «ran de ouders thuis, die natuur
lijk 't ware begrip nliet van de zaak heb
hen. Ja, dat is 't ergste ram tailles, ,dli(e goe-
d'ge, verschrikte oogen! Diaarom komt men
er eindelijk toe, dingen" te doen, «fie bede-
maal in strijd zijn met ons katnaktea*, men
durft zijn fierheid niet moer «toonen en
lacht als men geslagen wordt. J«v als er ge
scholden .wolrdltj, dam ,doet anen (alsof «r
maar 'n grapje wordt gemaakt, alsof men
'n sterke man is; en Jat alleen om niet op
straat te worden gezet, oan Zich voor
hroodsgebrek te vrijwaren! .O, üteve, boste
Mevrouw, waf liaalt dc Kunst 'n massa
goeds en waardigs uit 11 nrensch, eer «ie er
i>overiop is. Als ik 't nrêt noodig had, als ik
'i niet zoo hroodnoodig had, aïs ik er niet
eenniaaj mee begonnen wos om myn be
staan te verzekeren en waarom ik dus niet
meer terug kan, ik geef u de var/cheating,
dat ik ,mijn> jeugd! .daai niet zoo zoiu luiten
verknoeien... Maar, wat praat ik toch? 't Is
waar, er zij)ii gelukkig uitzonderingen, dat
heb ik vandaag goleard, lieve Mevrouw, nu
ik ontmoet heb.
„Het is toch eigertaardg," dacht Helga,
„dat wij vrouwen op dat punt aften dezelf
de ondervinding opdoen, de eene wait vroe
ger, de andere wat later; maar te eeniger
tijd komt da«t gevoel toch bij alien. IXil is
het raadskdachtiijge liefde-leven van die
vrouw, döf we zelve nliet recht begrijpen;
maar waarvan de smart onze vreugde is
Dat oogenblik is ook thans voor m ij aange
broken
HOOFDSTUK III.
Richard Marschall was in Hamburg aan
gekomen en afgestapt in het hotel „Dc vier
Jaargetijden" bij liet Alslcrbassin. Na zich
wat verfrischt te hebben, gevoelde hij, on
danks het late uur) behoefte de straat nog
even op te gaan.
„Wat 'n heerlijke onrust'', dacht hij, en
hij trachtte zich van dit gevoel rekenschap
te geven. Was het'de vreugde, dat hij thans
in plastische, kleur- en klankrijke tooneel*
beelden vóór zich zou zien verrijzon dat
gene, wat hij den geesten, die in dc stille
nachtelijke uren fluisterend oni zijn schrijf
tafel hadden gezweefd, worstelend ontnomen
had? Was het dc vreugde van den strijd,
di© iederen man vóór den aanvang.van den
kamp vervult en hem, juist door het onze
kere van den afloop, dubbel veerkrachtig
maakt? Of was het die lucht, die van dc ze©
kwam aanwaaien, dezelfde lucht, die ook
Ilelgu Braun reeds gedurende eenigc weken
inademde?
Hij lacht© als een jongen, die zich zelve op
een bekentenis heeft betrapt. „Het zal dc
lucht wel zijn. Kom, eerlijk duurt het
langstl"
Mij schoof zijn hoed achter op het hoofd,
liet zijn manteljas in den wind fladderen en
begon in dc stilte straat oude studenten-
liedjes tc fluiten. Zij klonken al heel zonder,
ling in deze nuchtere handelsstad. En wan
neer hem iemand tegenkwam, die wat lang
geplakt had in de kroeg, dan bleef dez*
staan en keek den vrooÜjken, nachtelijken
wandelaar met verbazing na.
„Wa's dat voor 'n rgre snijboon?"
Wordt vervolgd.
