If*. 161. Tweede Blad. Zaterdag 9 December 1911. KOLONIËN. BINNENLAND. Van dsn Hak op den Tak. FEUILLETON. „Het Levenslied." IO"" Jaargans:. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post1.50. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt dagelyks, behalve op Zon- en Feest dagen. AdvertentlBnmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur 's morgens by de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C». Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer OA. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Vu. 1—8 regel. f O..10. Elke regel meer - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 95 cents by vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimto. Voor handel en bedryf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Eene circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. OOST-I NDI E. Pestgevallen op Java. Rcgeeringstelcgram van 8 December, betreffende pestgevallen op Java van 29 Nov tot en mot 5 Dcc.: Atdeeling Malaug; acht en twintig pestge vallen, drie en twintig dooden. Toeloengagoeng, Madiocn cn Kediri: respectievelijk vijf, twee en één doodclijkc ge vallen. Soorabaja op 28 November: één doodelijk geval. R ij ks verzekeringsbank. Te-l- kenjare in de tweede hééft van December worden vanwege de Rijksverzekeringsbank aan alle werkgevers, dus ook aan die, wel ke bij particuliere maatschappijen zijn aan gesloten, de voor ihet volgende dienstjaar be- noodigde loonlijst-formulieren gezonden. Dit jaar zal daaraan iets bijzomde.rs wor den toegevoegd, mefldt he* Hbld. .\an iedere werkgever (in het gehoed zijn er bijna 10U.000) wordt tevens een boekje gezonden van pl.m. 90 pagina's druk. Dit boekje heeft ten doel de werkgevers er op te wijizen wat kan wonden gedaan om ongelukken te voorkomen, aoodat men in de gelegenheid wordt gesiteld zelf mede te wer ken tot vermindering vain he* getal onge vallen, waarvan noodzakelijk de gunstige in werking op hel te betalen premie-bedrag het gevolg is. Vooraf gaat een beschouwing van de oor zaak en de financieefle gevolgen van de ern stige ongevallen over de drie eerste boek jaren der Bank, met aanwijzingen der mid delen en met waarschuwingen omtrent voor koming van ongevallen. Dan volgen in 33 ondeTdeeien voor iedere groep de oorzaken van plaats gehad hebbenden ongevallen met tal van voorbeelden. De yerdeeHtng is zóó aangebracht, dat ieder werkgever zióli terstond kan bepalen tot de lezing van hetgeen voor zijn eigen be drijf belangrijk is. Katholieke vakorganisa tie. De aartsbisschop van Utrecht en d* bisschoppen van Breda, 's-IIertogenbosch, Roermond en Haarlem plaatsen in de R. 1\. bladen de volgende mededeeling: In den lateren tijd openbaart zich een streyen om, tegen Onze verklaring in, stem ming te maken voo" christelijke vakorgani satie. Om die reden achten Wij het plicht, nog maals en zoo beslist mogelijk tc verklaren, dat hel Ons ernstig en uitdrukkelijk verlan gen is de aan Ons onderhoorige katholieken te vere enig en en vereenigd te houden in katholieke organisa tion, omdat alleen in deze de katholieke beginselen ten volle tot hun recht komen, en samenwerking met andere verecnigingen voor bepaalde wcnschelijk geachte doelein den, in zooverre de katholieke beginselen d»1 |oelalen, daardoop noch onmogelijk gemaakt, iipph bemoeilijk* wordt. Pe uitsondering, voor de Limburgsche mijnwerkers gemaakt, bewijst, dat met alle bejangen rekening wordt gehouden. -Gc6toord6cha(luurljc. 'tWas gisterenmiddag 1 uur. Schafttijd. Aan het Eemskanaal te Groningen werd op de ver schillende schepen het werk gestaakt* de arbeidtere strekten hunne vermoeide licha men uil, aten hun brood en dronken hun koffie en gaven zich over aan een dolce far niente. Niet aldus op de „Europa", kapitein T. Tammcns, welk schip tegenover het hout- stek van den heer Van Mouten vast gemeerd lag. Daar had men ook wel rust, maar de tien arbeiders, die daar bezig waren, be steedden hun schaftuur met het bespreken van een voor hen belangrijke kwestie. En onder het eten van een boterham en het drinken van een kop koffie werden daar op de stellage, die het schip mot den wal ver bond, verschillende meeningen tegenover elkander gesteld, nu eens met vuur bestre den, dan weer met evenveel warmte ver dedigd. Men was het dus niet geheel eens, men wond zich op totdat plotseling van heel onverwachte, heel ongewenschte zijde de afkoeling kwam. De stellage, niet op hel gewicht van zoo veel menechen berekend, dreigde in te stor ten. Had reeds nu en dan een waarschuwend gekraak doen hooren, dat echter in hun opwinding voor de meiischen verloren ging. En toen plotseling gebeurde het, stortte zij in, de werklieden in haar val meesdepend, die in hel vuur van hun geeprek verrast, niet wisten wat hen overkwam. En zoo lagen zij daar, voordat zij tot be zinning kwamen, te spartelen in het Eems kanaal en namen een heel ongewenscht bad. Zij dachten niet meer aan de kwestie, die hen z09even nog bezig hield, maar aan de beste wijze hoe zij nu uit het koude water konden komen. En de een na den ander, wist hier helpend, daar steun zoekend den vas ten wal te bereiken. Zoodat geen ernstiger ongelukken dan tien natte pakken, een en kele gescheurde jas en een hier en daa#ver- loren boterham te betreuren vielen. Meningitis cerebrospinal! s. Te Dinxperlo is een elfjarig zoontje der wed- Geuririk aan meningitis cerebrospinal epi- demica bezweken. School- en Kerknieuws. He Fransch op de Lagere School. In verband met vroegere verhandelin gen omtrent de kwestie van het Frai.ach op de lagere school, in het Orgaan van de „Vcreenigittg van Leeraren in de Handelswetenschappen", had dezer dagen te Amsterdam eene gecombineerde vergadering plaats van de besturen der Vereeniging van leeruren iu de Handelswetenschappen, der af- deelmg Arasterdam van het Nod. Onderwijzers Ge nootschap en der Ned. Vereeniging van Chnst Hand. en Kant. bedienden. De volgende vragen werden behandeld 1. Moet het Fransch als eenig taalvak op de la gere school vervangen worden door een andere taal? 2. Wanneer vraag 1 bevestigend beantwoord wordt, welke taal moet dan wel onderwezen wor den Duitsch of Engelsch? 3. Welke maatregelen moeten genomen worden om het gewenschte doel te bereiken? Hierover had een breedvoerige gedachtenwisse- ling plaats. Men kwam tot de conclusie, dat het Engelsch verreweg de voorkeur verdient. Als gronden wer den in de eerste plaats genoemd, dat de meeste kinderen als ze in de 2e helft van het derde leer jaar der lagere school Fransch beginnen te lee- ren, toch bij he* verlaten der school nog zoo wei- n.g van de taal weten, dat ze voor de praktijk zoo goed als niets er aan hebben. De mannen van de practijk, de leeraren in de handelswetenschap pen en de kantoorbedienden meenden op grond van hunne ondervinding tc kunnen beweren, evenals de vertegenwoordigers van het Onderwijzers-Ge nootschap, dat Engelsch in vele opzichten als han delstaal oneindig veel meer voorkomt dan Fransch, iets, wat ook voor het Duitsch geldt. Men was van oordcel, dat niet alleen vraag 1 eenparig beves tigend beantwoord moest worden, doch dat ook vraag 2 111 dien zin is te beantwoorden, dat aan het Engelsch de voorkeur moet worden gegeven en wel, omdat na 34 jaar onderwijs, een kind van Fransch zóó weinig weet. dat het er slechts een zeer gering nut van kan trekken, terwijl in dien zelfden tijd met Engelsch een veel beter resultaat verkregen wordt. Een der aanwezige oixlerwijsspecialiteiten deel de nog mede, dat voor de z.g. herhalingscursussen, waar de ouders vrij zijn in de keuze van een taal, in de meeste gevallen Eug^ch wordt verlangd. Voor gebrek aan onderwijskrachten behoeft men bij verandering van het huidige systeem voorloo- pig niet te vieezcn. daar het aantal onderwijzen met bevoegdheid tot het geven van onderricht in het Engelsch sterk toeneemt. Omtrent punt 3 kon nog geen beslissing worden genomen, omdat geen der aanwezige besturen dien aangaande een mandaat had. De actie zal echter begin 1912 krachtig ter hand worden genomen. Salaris actie der ondeiwüzers. Van Gedeputeerde Staten van Zuid-Holuad heeft het Hoofdbestuur van het Xederlandech Onderwij zers-genootschap antwoord gekregen op diens aurea, waarin het College van Gcd. Stateu.verzocht wordt, te willen bevorderen, dat m de gemeenten der provincie Zuid-Holland, waar de onderwijzers der openbare lagere scholen niet meer salaris genieten dan het bij ai t. 26 der wet tot regeling van het lager ouderwijs bepaald minimum, tot verhooging van <Lt .alaris worde overgegaan. Ged. Staten geven aai» adressant te kennen, dat in de omstan digheid alleen, dat er in de provincie gemeenten zijn, waar de onderwijzers der openbare lagere scholen, allen of voor een deel, met meer dan het minimum der wet als wedde genieten, geen reden is tc v.nden, om bij dit! gemeenten op verhooging der onderwijzerswedden aan te dringendat er toch alleen aanleiding zou bestaan, om bij een gemeente bestuur op wijziging der g(>cdgekeurde onderwij- zersregeling aan te dringen, wanneer op eene of andere wijze zou zijn gebleken, dat de geldende regeling voor de betrokken gemeente onvoldoende moet worden geacht. Er zijn alzoo geen termen om aan adressants verzoek te voldoen. 'i-Gr« ventage, 7 Dec. Stuurlieden examens. Geslaagd, groote stoomvaart, tweede stuurmanJ. M. van Driest, C. Du Inker. '*-G ra v en h age, 7 Dec. Examens Mid delbaar Onderwijs. Staalsiniichtiiig (K XI). Vier candidaten. Ge- examineerd drie. Toegelaten de heer L. G. van Hooi n, Bloemendaal. Schoonschrijven (N.). Zes candidaten. Toe- gelateu de heeren W. Schcffener, AmsterdamA. Schippers, Rotterdam, en H. A, Schmidt, Roer- mond. Examens Lager Onderwijs. Wiskunde (art. 86). Drie candidaten. Afge wezen 1. Geslaagd <ie heerenJ. Schouten, Zoe- terwoude, en A. L. J. Yetmeeren, Dongen. (Weekpraatje). Te Toledo in Ohio moet een man zijn, gluzeh- wasscher van beroep, die het hart op een ver keerde plaats heeft zitten. Zoo zijn cr meer, hoor ik mij toeroepen. Jawel, maar ik bedoel nu niet in figuurlijken zin. Karei Schnppel zoo heet dt man is een wonderlijk menschelijk samen stel. Zijn hart zit rechts in plaats van linksz'n maag met zoo hoog, dat die z'n hart raakt; zijn lever zit linkf in plaats van rechtsook z'n nie ren hebben een eigenaardige plaats uitgekozen en cigenlijic zitdaar bij hem van binnen alles averechts en in lijnrechten strijd met de natuurwetten. Toch geniet Struppel, die veert g jaar telt, een voortreffelijke gezondheid; hij is spierkrachtig en taai, en werkt ati een normaal mensch. Eerst op zijn 18de jaar werden door een geneesheer zijn afwijkingen geconstateerdhij zelf had er nooit iets van gemerkt. Vaak wordt Strup pel van zijn beroepsbezigheden afgeroepen om teu bate van de wetenschap zich in verschillende kli nieken tc vortoonen, opdat hij dan door de profes soren aan de ^udenten gedemonstreerd kan wor den. Daarenijftvcn zijn cr tal van wetenschappe lijke fotografen, die hem onophoudelijk lastig val len, om foto's met X-stralen ian hem te nemen. Van een wonderlijk mensch komen we op cpn wonderlijk varken. Verbeeld u een boer van St.- Martin zoo vertellen de Vlaarasche bladen had een varken gekocht, dat goudstukken uitwierp. Goudstukken van 20 fr., gouden tientjes, zouden wij zeggen met den bceltcnaar van Napoleon III en het jaartal I860. Boertjes verrassing was groot, dat kunt ge denken, toen hij het eerste goudstuk ui den mest vond. E11 hij hield trouw de wacht bij zijn krulstaart, die voortging met goudstukken te „leggen." Het wonder lekte uit en toen bleek al dadelijk, dat het wonder geen wonder was. Dc vroegere eigenaar van 't varkentje kwam eu zei, dat het geld hem toebehoorde, want dat het beestje op den dag van den verkoop zijn portemonnaie mei 20 fr. en twee bankbriefjes had opgegeten. Het boertje was echter doof aan dat oor en zei Ik heb het vorken gekocht en betaald, en het behoort mij dus toe met al wat er 111 is. Men heeft mannen van zaken geraadpleegd. Er zal gezegeld pap cr volgen en vroolijkc pleidooien zijn op tiL Van een ander zwijntje, minder benijdenswaar dig, vertelt de „Geld." Langzaam, op 'n sukkeldrafje, sjokte een ponny voor den wagen, den Warbeijerweg over, langs den Rijn nabij Kleef. Het beestje werd niet iu stuur gehouden, de teugels hingen slap een kalf keek heel nuchter over de wagenschotten heen, een zeug knorde in een hok op de kar eu een slapende slager snorkte op de bank en 'iel de leidsels bijua aan zijn bibbe- ienöe hand ontglippen. De ponny can zijn eigen lot overgelaten, week een eindje van het goede pad af, strompelde half cn half over den berm van 't dijkjeeu opeens krak het paardje kon zich met meer inhouden en rolderbolderde met wagen, man<, kalf en zwijn den Rijn in. Ponny rilde, slager werd wakker gespoeld en de muk blerde en spartelde naar den wallekant, het knorretje krijschte in zijn hok hulp eu moord. Bruiutje maakt gauw rechtsomkeer cn zwom met alle kracht, die in het pittige beestje zat, naar den oever, waar „Kalf" hem al wachtte, lod der oogend naar het koude waller, waarvan je droop. De wakker geschrokken, thans geheel ontnuch terde slachter die echte Hollandschc op had sloeg met handen en becncn en wist zich nog met bewonderenswaardige behendigheid op het droge te helpen. Maar och, die arme knor! Hij schreeuwde haast zijn keel uit m zijn met water gevuld hok. Hij was '111 haast gepiept toen eenige toegeloopen toe schouwers het vttrkenkot met wagen, paardje en al de steile dijkhelling optrokken. De nu doodnuchtere slager hield dc teugels sterk vast en reed weg. Ponny liep zich warm, knor en kalf rillende van 't frissche bad. Voor „knor" die daar in een hokje opgesloten te water iag, was het vooral een onaangename situatie. Die benauwde positie doet mij denken aan een soortgelijke, waarin een boerenzoon van de Sonsche boeven (N.-Br.) onlangs verkeerde, hoe wél menig ander misschien nog gaarne in zijn plaats had willen zijn. Hoor, boe de stakkerd zich bij den veldwachter Peels te Acht kwam beklagen. In z'n Zondagsch pak kwam bij binnen en hij viel met de deur m huis: l'cels, ik ben tegen mijn wil getrouwd Best mogelijk, zei Peels, 't gebeurt meer, maar daar kan ik toch niks aan doen, dat 's toch mijn schuld niet. Jawel, daar kunt ge wel wat aan doen, els ge maar eens luisteren wilt. 't Is verschrikkelijk, 'k Was Maandagavond bij Dorus Brands wezen buurten. Zc vroegen me of ik geen zin in de dienst bode had. Och jawel, antwoordde ik, maar ik bin nog wat jong. Dat gift uikü, riepen zc, wij zullen je wel trouwe. Het meisje en ik moesten plat in 't midden van den herd gaan zitten, neven mekaar. We deden 't. Toen stoipteu ze 'n groote mand over ons hoofd en daar nog n zak over. Aeh'cr ons begon er iemand uit een ottd boek hard voor te lezen. Opeens weiden we met een emmer koud water verder ingezegend, waarop zc begonnen te zingen „Och. ons Drieske is getrouwd, hij zit in <1« nii^ere." Maar verdimmc, ik wil niet in de misère zitten, Peels! Overal mo'k hcuren da'k getrouwd bin. Wat is dat, vroeg iemand in Son, kunt ge al zoo vroeg van de vrouw of, cn pas getrouwd! Peels, hoe zit 't nou, ik ben toch zeker nog I vrij man dat trouwen onder die mand was toch zeker maar een grapv Ik neem niemand tegen unjn zin, heur, want rechtuit gezeit Peels, ik heb geen idéc voor dat meisje, ik wil beslist niks v#n der weten. Ondcrzuuk «te zaok 'na. Ge mot mar zeggen wat 't kost, ik zal er goed voor beta te.t, j want ik heb er 't land aan. Vader had me eerst naar den vcldwjichtcr van Son gestuurd, maar die zei. da'k bij u moest zien, omdat op Acht de trouw partij had plaot* gehad. Peels zal met zijn politiehond de zaak onder zoeken. Meer „geest" dan in deze Brahantschen boeren zoon zat cr in het boertje zaliger uit Hem (N.-H.). 1 waarvan de „Enkhuizcr" vertelt IIET BOERTJE VAN HEM. Toen in 1794 bij dc verwarde toestanden in ons vaderland* de Engclscheu hier den baas speelden, was het vooral voor dc Noordhollandschc boeren 1 een kwade tijd. Bij het bebouwen van den grond en het binnenhalen van het hooi waren de over- zrcschc buren allesbehalve aangename gaaien. Vooral een boertje tc Hem had het land aan die I bazige „rooirokkcn.' En om dit te toonen, had bij op bet achterbord of achterkrat van zijn wagen een hooischelf laten schilderen, waaromheen een aantal mannen met roode rokken stonden en daar onder het volgende rijmpje laten zetten De wereld is een hooihoop zoo men ziet, Elk plokt (plukt) cr van, maar ik toch niet. Ik wou cr uk wel wat van plokken, Maar tk kan er niet bij van al de roode rokken. Ouder groot gelach wezen de incnschen elkander j op den beschilderden wagen, waarmee het boertje dagelijks rondreed. Maar toen hij er op zekeren dag mee te Hoorn wilde binnenrijden, maakte dc I schout bezwaar legen het opschrift cn nam het acnterkrat in beslag. Dat vond ons boertje nU wel wat erg en een volgenden keer lazen de wan delaars te Hoorn op een nieuw bordjo. dat opzij van den wagen bengelde Ik, Piet van Hem, Raakte ui de klem. Door den schout van Hoorn Heb ik mijn achterkrat verloren. Maar ook dit bordje wcTd door den schout, die j' er zich waarschijnlijk belachelijk gemaakt door achtte, verbeurd verklaard. Nieuwsgierig keken i de Hoornera natuurlijk den volgenden keer nasr den wugen van Piet van Hem uit, verlangend te l| weten wat hij nu weer verzonnen zou hebben. I Maar nu was de achterkant enkel blauw geschil derd cn daarop stonden de woorden 1 Omdat ik toch dc waarheid niet mag schrijven. Heb ik alles maar blauw blauw laten blijven. I Maar „dt waarheid" wist iedereen tóch al, I en om die bekend tc maken, was het den slimmcn j Piet met zijn hekel aan de rooirokkcn juist te doe" P geweest. KEUVELAAR. Roman van RUD. HERZOG. 51 Naar hot DuiUch door J. L. VAN DER MOER. De bekoring; die er van haar persoon uit ging, bezorgde haar in de voorname krin gen even voel sneoes, als hfeto-r Kuinfirt da 't pu bliek. liaoreuth \odgde, en Amerika tarwen- de haar op 'n wijztej zooate «ooit '111 andere kunstenares verwend is. En zoo werd zij de groote Sier,, (de aftorn jgwtierdtó Mevrouw Nuntius. Mfaar in haar eigen huis gdvoeikle ze zidh .vreemd, en bij vreemden gevoelde ze zich thuis. En v«kwiteer mijn Vadler, bij haar kxwtWtooduge bez»ck»n, eens heel be scheiden te kermen gaf dal hij ook nog be stond <A er ef-nsltig aan herinnerde, dfalt ik de zorg vafli móeder todh nüet gdhetetf. en ai omtberejl kon, dan luaid zij 'slcohftv één amt- wolord: ,,Ja, wat wil je dam? Ik ben nu eenmaal <le gevierde Mevrouw Nuntius!" Zie, vroeger heb ik dat zoo niet begrtepen. Daarover ben ik phs in den Kaatsten tijd gaan nadenken, en n u begrijp ik 't maar ól te goed! En wat heeft je Moedor daarin dan zóó misdreven? We»tk verwijt kan omem haar ma ken dat ze zoo Ved heeft over 't hooDd ge zien? Helgai keek hem mi iv-cht in de oogen. Zij heeft Verzuimd zich te verzekeren van de Liefde van haar man e» wan Waar kind, omdat tic Billeen aan zidh zelve en aan haar naam daöht, uitsluitend aan haar eigen welzijn* aan de vervuilung van eigen Nvon- sdhctti. Hierdoor (bekommerde zij zioh niet oen htiar in donzöamiheid opgroeiend! kdnid. En mijn Vader, die langzamerhand men. scbensdhuw en zielsziek werd, besctoouwde ten slotte de htefde voor zijn vrouw ails n sinalad, en omdat zulk een leven Wem om dragen j|k werd, maakte hij er 'n einde aan. II ij vernietigde zijn liefde voor haar dbor 'n döad van gewe&d) ik heb haar ladfdte noodt ondtetrvauden, omdat zij er te laat aan is gaan denken. Aks jij du® 't leven van mijn Moeder ate kunstcoarcs aan mij ten voor beeld vilt stellen, dfan heb je wel 't aller ongelukkigste voorbeeld gekozen, dat er te vinden is. Zullike verrcgaanld zelfzuchtige kunst js ontedel en maakt onedel. Slaat dit sJcxms op mij? Iiij sprak op zeer boogmoed&gen toon, terwijl liij acflrter dte gleizen \ian zijn Borgde* zenuwachtig met de oogou. knipte. Robert ik smeek je notgmaïls, help mol We hebben fortuin genoeg om on® 'it Lunge va dan* ie te kunnen veroorloven. Ik verDamg werkelijk geen overdreven iels. En wtanueor jij meent dia* wij van ons opbrtedlen in Ameri ka niet meer aif kirnnien of «lalt we 't niet kun nen verschuiven, dan wil ik al mijn knarih- ten inspannen, om die rondreis nog te doen. Maar dan moet je me beloven, vaat en stel lig bttdvtett, me dadelijk 110 adloiop nfaar Duilschkund te brengen, om dan eens heelc- niaal voor elkaar te kunnen leven. Neo, jk laat me geen uttimuGuim stellen. Bezin je goled, eer je mijn venztotek al- wijs*. Wan* ik ben met van pkun 't te heir- bnSen. Hij tnaid naar bet naam en trommelde op de rui ten. Dan wendde hij ziidli oon en her nam: Nee. Nu ophouden, nu onze hamen overal met zooveel onderscheiding genoemd worden, dat sou met zelfmoord gelijk staan. Ons huiw-etijk heeft daarmee ook nóels te maken. Je 1k-WI er toch zeker mie* over te klagen dat ik je niet trouw beu? Uit krauw alllééiv beslaat 'n edhtveribin- tenfis ndet. Wij lev-en naasit elüaiair uit ge woonte, om redenen van pnabtisch nut. Och, hemel, wto* is da* kleimziefiig en alrm- /niifc! 't Ia me 0* ik in keuter grijze spinme- v ebben ben imgrspoauien. Ik sriak naar fris1- scJ?te hKiht, ik houd 't niet hanger udtl Stoel ik soms den verliefden jongeling spelen, die voor je rteeWonKelt en je met btoendtmnsjes Dooit? Robert, ik verkies niet dat je op dien toon legen me spreektI Dlat post je niet! Spotternij is hier niet op hoor plaats, daar voor is de zaak, die we bespreken, te ern stig. Hoor-je? Ik verzoek 't je nu nogmaals. Je zjdt toch, hoe ik innerlijk lijd1? Er js 'n leegte in me, 'die jij miotet akuwuiTlten. Is 't knOgelijjk, .dlat jc me zóó kunt zien lijden? Slaat de Kuras* bij jou dan zoo veel hioogcr 'dan de liefde voor je vrouw? Ate dit zoo ip dotti ja, dtiu hebben wij al lang in 'n imKnorede vorhouding tol elkJohr gestaan cn i= '-1 l*o og tijd, dat hi eraan 'n eind wordte gemaakt Ik geloof dat, al® één van ons bedden te drogen is uitgekomen, ik 't wel! ben. Ik hau in jour iet® heel ander® gezien, 'nwe zen, dat zich bewust was vian zijn dto-el. En nu lust 'l mij niet, de gevolgen van de ver gissing maar zonder meer te aanvaarden. Wat we eenmaal hebben op om® genomen, 'dal zullen .we volbrengen, en op de wijze, die ik zal aangeven. Maar dhn kunnen we toch ook onmo gelijk langer samen leven... Je verovert je in raadselen, Helga. Ik zieg d«*, als jij die m«endiig bent ti.'ogx-daan, ons huwelijk geen redht: ven be staan moer hoeft. -- Spreek tioieh niet \xxxi'tdiuate8)id vtani hu welijk en nioig eens hu'welijlkl Dialt ds goed voor vrouwen van ambtenaartjes. Bij ons gaat alles om de Kimsrt. Nee! Bij 111 ij gaat 't nu om 't huwelijk. En nu 1 gesprek eenmaal die wvrtd&mg heeft genomen, gtevotel ik me vmttttnetk kalm. O, vetes asjeblielt niet bang, do* ik 'n doénie ga mlalkeiu Da* zoiu ik m et e&aa kunnen, ad zou ik et lust tote geMoelteai.. Dalarbote heb jij me alle knadhl oMtmomen. Maar hoe 't zij, dlait zou ik tucAont willen doen. Noodt! Zij trad diebter naar litem tte*e en kéék bem vlak in die oogen. Jc bont tofom^esteid, Robert. Ik beluig je rn&jn leed wezen, <!ht ik dbaaivtin dc 001*- zaalk hen. Maar jo ben* gedaikkig in tijd® tot de omldekikrinig gekomen. Wait mij, bötineft, ik bet 't cvaizcor Ix-grepen... tijdwus dlLt oradier- In ukI, waarvan ik 'n gehete* ataidieren iritslalg had verwadbt. Wc behoeven mi niet nicer van opgeven van pfennen te spreken. Jij kun* dc jouwe ongehinderd udtvndresi Van af dit cogdnlbük ben jc vofiktoanen wijr En cinar ik je vromw \oortaan ndet nwcir zijn kan, zul je natuurlijk geen bezwaar molken, mij oven-eens mijn vnijihcdd te laleoL llij koek Otter met die grootste verbaaing aan. Daarna trok hij de schouders op eu z*\ kort-of Onzin! Er zaïl je t-odi nitets -aradeirts oveirblijveni, Robert, 't Woord is etnunlaal gesproken. En ik zog je dat 't o-nariin is! Laat me mu geen barotep doen op je udoLnoecïjJheid en cq» je vcsrheven gc\x>c- lens. Die liebben hier niets mee te maken. Mem loopt maar ndet «ftrdelijk van elkaar weg otn '11 kleine CMu-tenug)hei<l. In ztoc'n ge- j val heeft de vnoiuw zioh te sdhiiikikten naar 't hetero inzicht vwn dm raam. -En wamracer de vrouw niet moer ge- lcoft in du* ilietore ina&cbt \-orn den mum? Wanneer ze heelemoa! niet meer goknoftt dat rc dv vrouw von dien man is Wat daai? Mijn geloof is weg, Robert. Er blijft ons jiicbs anders te d-oon uvor. Ik za-1 tooh zeker nog wel mogen dolen <11 Latera wat in ij goeddunkt? aintwobrdldte hij bruusk cn wiklte luitor voorbijgaan niaar dte deur. Maar zij brad liem stoutmotedic in den weg. - Natuurlijk kun je d«* dcwix aam dit oogcrohUik af. J ij even goed als i k! Hij stomid 0-11*hulst. Zulk eem toon luad hij nog ivotehi dn haar stem gehoord. Be kat je ndet vrij Ik be-n 't al. Je bent mijn vrouw, en ad® zoodanig! heb-je te gtehOoawamcn. Nee, noec zoo ge makkelijk laai ik niet me* me spelen. Pro j beer 't maar eens. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1