1«9.
IO"* Jaargang.
Maandag 18 December 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Por 3 maanden roer Amersfoortf l.OO.
Ida» franco por post- 1.30.
Afzond er lij Ito mipu t n - 0.05.
Deze Crura»:' ver. ijr.» dagelijks bohalve op Zon- en Peest
<1 >o" 1
Advertentiftume-'odeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur
't morgens bij de Uitgovera in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestr&at 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTRNTlfiN:
Van 16 regel» f 0.50.
Blko regel moor - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragou 383 cents bg vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryf bestaan zeer voordooligo bepalingen tot
bet herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement. Bene
ciroulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
A.an hen, die met 1 Januari
a. s. op dit blad inteekenen,
1worden de nummers die ge
durende de maand December
nog zullen verschijnen, kos
teloos toegezonden
Politiek Overzicht.
De Marokfco-overeenkomst
in de Fransche Kamer.
Thans is de I-ransuhc Ivamcr bezig aan
haar Meurnkko-dtfrait. De den 4. November j.l.
gesloten o\ierixleiikam6l, waarin hied resul
taat van <üe latngduirige onderhamdeldngen
over Mairoikko lusscben de Duitsche en Faa-n-
sohe regeeiïngen ie neergelegd, is adxtea'een-
valgens een onderwerp van debat geweest in
den Duilschcai rijksdag on in hel Biri'tsohe
parlement. Nu jis de Frajustlhe Kalmer bozig
haar oordeid er oiver uiilt te siproken. Zij doet
dit uitvoerig on grondig, maar de beiitvnjg-
steliiing in deze debatten is nilci evenredig
aan hunne lengte. Do sponning, waarmee dc
boihadslaigjingen in de beide andere pairle-
menten werden gevolgd, ontbreekt dit riVaal.
Dölt komt omdat ditmaal geene vonrassicai-
<lc onthullingen af spannende momenten
worden verwacht. De boraadslagiingen kun
nen leoirller of langer duren, maar de beslis
sing, die aan hie.t einde van de-ze deba/tten
zuil w-orden genomen, staat reeds vast. Er
wordt niet aan getwijfeld, dot dc ICaxner
een goedkeurend votum over die overeen-
komst zal uitbrengen.
Voordat, het debat begon, heeft de Kamer
etr voor gezorgd, dat liet nttet zou kunne»
afdwalen, door te besluiten de behandeling
van de interpellate en over de buitonliandscihe
politiek der re:geering te verdagen, tótdat
over do oiveirconikiomist zal zijin bestlist niiel all-
leten in de Kanier, maar ook jln den Senaat.
Vierder heeft zij een voorstel verworpen,
met overgraote meerderheid, om de behan
deling van deze overeenkomst te verdagen
tol den tijd waairap de regeetring in staat
zaïl zijn nauwkeurige modcdeeld'igen t»e dOeu
over de oaiderhandc liivgendie zij nlog met
Spanje voert -over Matfoikko. Er is dus -zorg
voior gedragen, dat de Kamer liet met
Duiitschland gestólen verdaag kaai beoottxlee-
lein uitsluitend naar zijne mérites. Zij neemt
ridh. daarvoor den tijd; het delxol, dtait in
de ziltting van Zaterdag niet kon ófknopen,
wordt heden voortgezet en misschien zaïl de
dhg van morgen er ook neg mee gcmoteid!
zijn.
Een maatstaf ter beantwoording van de
vraag hoe de beslissing zad uilvoillen, lievtsrt
ile rede, die eergisltercn werd gehouden dOou-
den voorzatter van de commissie voor do
buitendam dsülve zaken Desdbiaiud. Hij be
toogde, dat liet parlement staat voor de
vraag otf liet de verantwoordelijkheid voor
de verwerping van liet verdrag op zicli kan
nemen. De commissie is van meeiung, dat
dit nliet mogelijk is. Men richt tegen bet
verdrag liet verwijft, <ïat liet in economisch
opzicht aan Frankrijk te veed beperkingen
opletgt.' Maar m<en mag liet verleden mi et ver
gelen. Duii'tschliaaid haul met den s/uilba/n van
Marokko reeds vóór Engelland eon ilvalnd'aLs-
verdraig gesloten, en hel staat scdart 50 ja
ren met Marokko in betrekking, liet eerste
woorddat Rouvkar in 1905 aan vorst Bülovv
liet nicdedeclen, liad betrekking op de eco
nomische gelijkheid in Marokko, en deze ge
lijkheid werd door liet verdrag van AKgeoir
ras bevestigd. Engeland heeft deze gelijk
heid in Egypte elrkendv zonder dat aan zijn
beschavingswerk daorcPoor afbreuk werd ge
daan. Vow Frankrijk treedt do waag van
de (economische ontginning vnin Miafrolkko
terug achter de politieke vraag, ckit geen
mildere staat aich% in Fez mag vestigen. Toe
gegeven moot worden, dof hot of for, dat
Frankrijk in het Congo-gebied inofet bren
gen, zwaar is, maar de gemachtigden vam
ihiitschland verinnigden onder aMe omstan
digheden oen toegang bot de Congo, en uit
dc beraadslagingen in den rijksdag blijkt,
dat deze concessie niet was te vermijden.
Men kan hieruit zien, dat de regoering sterk
staat in dc verdediging van het verdrag. Dc
verwachting, dat het verdrag zal worden aan
genomen, steunt niet op losse gronden. Daarna
echter schijnt het kabinot-Caillaux ernstig ge
vaar te loopen. De Ncue Freie Pressc vermeldt
als het algemeen in Parijs geldende oordeel:
„Het verdrag zal worden toegestaan, maar liet
ministerie, d'at het heeft gesloten, vermoedelijk
koci daarna ten val getbradht worden.
„Men had kunnen mecaien, dat de regeering
ecne zeer dankbare rol zou hebben; zij brengt
aan Frankrijk het protectoraat over verreweg
het grootste cu gewichtigste deel van Marok
kc en staat daarvoor sleehls toe gelijk recht op
economisch gebied en eenige lamdstrooken van
de Congokolonie. Zonder oorlog wordt een
groot rijk voor de poorten van Europa ver
overd en dc volkenrechtelijke erkenning van
deze buitengewone aanwinst wordt binnen wei
nige weken verkregen. Als in de onder
handelingen, die tót dit resultaat leidden, niel
Duitschland de partner was geweest, dat Del-
cassc vroeger op zijde had willen zetten en
dat men ook nu gaarne zou hebben uitgescha
keld, dan zouden zeker de gelukkige minis
Iers zeer geprezen zijn. Maar het was Duitsch
land. Dal niettemin de waarde van de vreed
zame oplossing wordt erkend, bewijst het door
de Kamercommissie uitgebrachte rapport en
zai zeker ook liet eindresultaat bewijzen, liet
gevoel verlang! echter naar uiting, en het
heeft die gevonden en zal baar nog verder
vinden."
Uit Berlijn wordt officieus aan dc Koln. Zlg
bericht: Het debat in de Fransclie Kanier en
inzonderheid de rede van minister de Selves
trekt natuurlijk zeer de aandacht. Men hecht
hier echter minder beteokenis aan détails dan
aan de uit het gdheele verloop voortvloeiende
zekerheid, dal er ongetwijfeld ecne meerder
heid voor de aanneming van het verdrag aan
wezig is. Dal veel van het betoog van minis
ter de Selves op een eenzijdig Fransch stand
punt steunde, verklaart zich uit de omstandig
heid, dat de heer de Selves er op uit was het
gebeurde tijdens de ondcrliandelingon te doen
voorkomen in een voor Frankrijk zoo voor
deel! g mogelijk licht. Wanneer men sommige
onderdeelen van dc 'rode wilde plaatsen onder
eene Duitsclw? bril, dan zou het beeld zich wel
kunnen verschuiven; het is echter niet na te
gaan welk praktisch doel daarmee zou wor
den gediend. Over alles wat hoofdzaak is
hecrscht ook klaarheid, zoodat het nu niet
mcu aankomt op retrospectieve beschouwin
gen, maar veeleer op de praktische resultaten,
die het verdrag, naar wij hopen, ten nutte van
beide natiën zal hebben.
Italië en Turkije.
Benghazi, 15 Dec. In den nacht van
den 14en op den 15cn heeft een troep Bc-
doeïnen eene ItaJiaansche verschansing ten
zuiden van Berka aangevallen. Hij werd met
kracht teruggeslagen. De Italianen leden daar
bij geen enkel verlies.
Koastantinopel, 1G Dec. De Ik-
döan en de Tanin melden, dat de Turken
zich van alle versterkingen om Benghbsi
hebben meester gemankt, daarbij dn Italia
nen noodzakende om op Barka ktrug tc trek
ken. De Turken moesten echter vervolgens
wc ter tftf-uglrekken \ioor het kanonvuur der
oorlogsschepen, na munitie en verscheidene
kanonnen te hebben buitgemaakt.
Tripoli, 16 Dcc. Eene. verkenning, die
uit Homs was vertrokken in westelijke rich
ting. heeft aan de Arabieren ernstige verlie
zen toegebracht. Vier Italianen werden ge
dood en elf gewond.
Rome, 17 Dec. Eene officieusc nota
spreekt het Turksche bericht tegen, dat dc
Italianen eene nederlaag hebben ondergaan
bij Benghazi.
Tripoli, 17 Dcc. Gisteren werd ui»
lloms eunc verkenning naar het zuiden ge
zonden Men ontmoette talrijke troepen Ara
bieren die een levendig verzet boden maar ten
slotte terug gedreven werd on met achterlating
van talrijke dooden. De Italianen hadden drie
dooden en 13 gewonden.
P a r ij s, 17 Dcc. Het Turksche gezant
schap deelt eene nota mede, waarin wordt
gezegd, dal de Italianen verleden Vrijdag eene
moskee hebben gebombardeerd, gelogen ten
noordon van Mieha. Daarbij vielen 9 dooden
en talrijke gewomdeu.
Rome, 17 Dec. In antwoord op eene
communiqué van het Turksche gezantschap,
waarin gesproken wordt van schending der
beginselen van het gemeene recht en van de
menschelijkheid door de vlootoneratiën in
de Roode zee, wordt verzekerd, dat deze
operation ten volle gerechtvaardigd zijn. De
Turken hadden troepen bijeengebracht, voor
eene expeditie in EritreaDe italiaanschc
kruisers bombardeerden de Turksche troe
pen en dreven hen uiteen. Daarbij is geen
enkel beginsel van gemeen recht of van men
schelijkheid geschonden.
Met Ta<ljoera, de ongeveer 2») K.M ten
oosten van Tripoli gelegen havenstad, zijn
de Italianen in het bezit gekomen van de
oostelijke punt van de bij Zanzocr beginnen
de oac-e Zij kunnen nu van drie zijden dc
zuivering der oaee voltooien: van Tripoli,
van Ainzara en van Tadjoera uil, en wei
door concentrische strooptochten. Thans
blijft nog de bezetting van Zanzocr over
Wanneer deze ten uitvoer is gelegd, dan zijn
de vleugekteunpunten voor dc aan beide
zijden van dc stad Tripoli te vormen opera
tiebasis gegeven.
Uit Milaan wordt aan de Frankf, Ztg. be
richt, dal volgens talrijke overeenstemmen
de berichten dc smokkelarij over de Tune
sische gr<*n$ eterker dan ooit wordt gedre
ven. Van 1 tot 7 December zijn 510 met oor-
logematerieel beladen kamcelen over Ben
Gardane in het Turksche kamp gekomen;
ook twee Belgische aeroplatis werden op die
wijze onbelemmerd vervoerd.
Volgens dc Corriere della Sera vertoeven
200 Turksche officieren in Egypte; naar aan
leiding van een Italiaangch protest verklaar
de de Egyptische regeering hen, dat zij hun
niet toestond over dc grens tc gaan.
Alle naar Tripoli ingevoerde goederen,
ook Ita-ir.ansche, zijn onderworpen aan oen
invoerrecht van 11 pet. van dc waarde, be
halve eenigc levenemiddelen en petroleum,
waarvoor 4 pet. moei worden betaald.
Duitschland.
Uit Berlijn wordt aan de Frankf. Ztg. dc-
richt, dal tegenwoordig in den boezem van
de rijksregecriug beraadslagingen plaats heb
ben over eene versterking van de toerustin
gen en het verkrijgen van de financicclc
middelen daarvoor. Deze beraadslagingen
zullen waarschijnlijk spoedig beëindigd wor
den.
Naar verluidt, zal cr eene nieuwe Duitsche
vlootbasis aan dc Noordzee tot stand ge
bracht worden. De Kieler Neuestc Nachricli-
ten bericht, dat dc rijksregecriug plan heeft
in het begin van 1913 een deel van dc Duitsche
oorlogsmarine blijvend naar Einden owr tc
brengen. Op korten afstand van Emden, bui
ten de oorlogshaven, zullen inrichtingen wor
den .gebouwd, benoodigd voor de kazernee
ring van 12,DUO man van verschillende wa
pens.
B c r 1 ij n, 1 G D c c, De Norddeiitschc All-
gomcine Zeitung schrijft: „Men heeft hier
en daar getracht aan het nieuwe pauselijke
motu proprio de betcekenis te geven van
een niel bindende uiting van den kardinaal-
staatsecretaris. Zulk een vertrorbeling van
den feitclijken staat van zaken i6 echter,
gezien dc omstandigheden waaronder de
verklaring is ontstaan, onmogelijk. Daar op
de oflicieelo vraag van den I'ruisisclien ge
zant op even officieele wijze, zoowol mon
deling als schriftelijk, is geantwoord, is dit
de authentieke bevestiging er van, dal de
curie zelf aan het motu proprio ten adn-
zien van Duitschland geen Meekente toe-
kent.
Frankrijk.
P a r ij s, 16 Dcc. De Kamer hervatte
heden de discussie over de Fransch-Duitsche
overeenkomst. Dc afgevaardigde Scmbal ver
klaarde, dat de socialisten vóór het verdrag
zullen 6Uminen, omdat ze er ceu belofte
voor den vrede in zien.
P a r ij s, 1 6 D e c. In het vervolg der be
raadslagingen over het Fransch-Duitsche
verdrag stond Sembet (socialist), na te heb
ben gewaagd van de Engelschc vriendschap
en van den rcalistischen aard daarvan, de
entente bovendien met Duitschland voor.
Spr. .gelooft niet, dat de bepaling der ver
wijzing van geschillen naar het Ilaagsche
gerechtshof voldoende is om de oorzaken
van gesdhil uit eten weg te ruimen.
Deschanel zegt, dat de commissie voor
bullcnlandsche zaken de aansprakelijkheid
voor een verwerping van het verdrag niet
zou kunnen aanvaarden.
Hij wijst aan, hoezeer de toestand was
veranderd sedert de Duitsche Keizer te Tan-
gcr eene rede hield en Radolin zeide: „Wij
slaan niet onze geheele macht achter Ma
rokko
Het verdrag nagaande, zeide hij: Wij kon
den de economische gelijkheid in Marokko
niel verhinderen. Hoofdtaak was echter, dat
te Fez geen andere mogendheid iets te zeg
gen zou hebben dan de staat, -die in Algiers
en in Tunis is.
Hij herinnerde aan de heldhaftige verove
ring van Aligerie en zegt: Wij zullen hel werk
voltooien, waaraan alle opvolgende re
geeringen hebben gearbeid.
Spr. verheugt zich over de bepaling in het
verdrag betreffende het Hof va» 's Graven-
hage. Hij zegt: Frankrijk moet de rechten
Van België in den Congo en van Spanje in
Marokko eerbiedigen. Wij moeten het even
wicht in Afrika handhaven en tegenover
België en Spanje eene groote loyauteit aan
den dag leggen. Wij heblH'ii Spanje 15 jaren
doen winnen en daarmede moet dit land
tegenover ons rekening houden. De entente
met Engeland «en het verbond met Rus! uwl
zijn de beste waarborgen voor den vrede. De
goede verslandhouding onder de mogendhe
den zal met dc jaren krachtiger worden.
Frankrijk moet in Marokko onmiddellijk de
hand aan den ploeg slaan.
Spr. hing een somber tafereel op va» den
toestand van Europa tengevolge van het con
flict tus&chen Italië en Turkije en den na
ijver tusschcn Duitschland en Engeland. De
toestand aan den Balkan bewijst, hoezeer
Duitschland zich inspant voor de economi
sche verovering van de wereld.
Frankrijk heeft geen keus meer .in 't geen
hel wil ondernemen; het moet een vooruit
ziende en krachtige politiek voeren ter ver
dediging van de heilige zaak van den vrede
in veibaud met de eer en de ghoot'lieid van
Frankrijk.
Denys Cocihin meent, dat alls het verdrag
niet wordt goedgekeurd, Duitschland wetdknr
haar Agndr zal gaan. Maar dam zou Enge
land zeker een woord medespreken.
Hij na<l gaarne gezien, dat de Fronschc
regcering aan Duitschland een even kkAkc
taal had laten hooren ah minister Grey.
Onze handelingen rechtvaardigden niet
Duitschland's optreden in Agodir. Wij gingen
naar Fez, tóón cr ernstig gevaar dirciigde.
Itet vcrdinag verandert niets ten opzrijdhite
van Marokko,. Wij betalen Mairokko duur.
dat aan de gehocle wereld zal toieiboNooren.
Wij hebben er nooit aan godtuaht aan
Duitschland zijn plaats onder dc zon te be
twisten. Spreker vreest bet ergste wannodr
Duitschland onze actie aan de Middelland-
schc zee wil verhinderen. Hij zaïl niet stem-
men voor het-verdnaig, en dat vindt zijne re
den in wait de Duitsohc rijkskaniselieir ervan
heeft gezegd.
De beraadslaging werd hierna verdaagd.
Tn de wandelgangen van de Fransche
Kamer werd eergisteren verzekerd, <lat dc
Fransche regecring aan tie overige onder-
teekenaars van de akte van Algeeiras had
voorgesteld het mandaat van de politie-or-
ganisatiën in de Maroikkaansche havenste- j
den, 'dat met 31 December afloopt, met drie
maanden te verlengen. Waarschijnlijk gc-
schiedt dit niet sleehls met <k' bedoeling oin
den Senaat tot in Januari tijd te laten tot i
beslissing over de overeenkomst, maar nok I
omdat dc toestemming van verschillende
staten tot dc l>uitsch-Fransche overeenkomst
nog niet is ontvangen.
Dt regeering van Oostenrijk-IIongarije
heeft hare gezanten in Berlijn en Parijs gc- i
maehitigd aan de daar gezetelde regeeringen
de principieele toestemming van de monar-
chie tot de Duilsch-Fransche Markko-over-
eenkonist mede te doelen met het voorbe
houd, dat de schriftelijke verklaring van de
toestemming tot deze overeenkomst eerst op
een later tijdstip kan geschieden.
Engeland.
Londen, 16 Dec. Het parflement werd
heden gfesloten met oen troonrede, waarin
gezegd woirui, da't dte betrckkiiiugen met die
vi-oemde mogendludou vriemdscliaiixpelijlk blij-
ven. De troonrede zegt verdor: ,,Ik adit
mij gelukkig te kunnen zoggen, dial de
Fransch-DuStscJie* ondcrhuiul«ltn(g*afc betref-
fende Marokko, waarbij mijne regwring
door liarc vcrdrbiQsc'vcrce ikomst eu be-
Roman van RUD. HERZOG.
58 Haar hét Duitteh door
J. L. VAN DER MOER.
o—
Ik kan niets beoondeelen! lik weet niets,
niets! Wat weet ik van haar af? Ik weet h'oe
ze er uit ziot, ja! Ik weet boe ze zingt, zeker!
Maar wat ze denkt, terwiyl ze er zus of zoo uit
ziet, of onderwijl zc dit of dat zingt, dat heb
ik nooit geweten 1 Ze was nliet erg mededeel
zaam. Dit heb ik trouwens nooit verlangd. Ik
heb haar niet gevraagd wat zij dacht, omdat
iik er ndet nieuwsgierig naar was. Ik liad 't al
druk gonoiog met onze Kunst en met er voor
te zorgen, dat we niet te lang in '4 tweede ge
lid zouden blijven staan. Hiervoor heb ik ge-
zorgd, goed gezorgd. I k heb mijn plidit ge
daan, maar zij niet!
Bij deze woorden zag Ridhard Marschall
diep in een arm, eenzaam vrouwenden, dat
men zijn recht op de Jeugd ontstolen had en
dat men met klatergoud had versierd, in
plaats van met het gouden zonlicht. In zijn
vcrbecldiinig zaïg hij haar met Steeds meer ver
moeide oogon uit een venster van een snel
trein blikken op dc voorbij vliegende vrucht
bare korenvelden en op ide dichte, schoone
wouden, wier groene boomtakken soms bijna
langs de portierramen streken, als strekten ij
de armen uit naar die immer voortgejaagde
vrouw. Zijn zoo levenslustige natuur werd diep
geschokt bij de gedachte aan liet jonge men-
sCJienkind-, dat eindelijk ontwaakt iwas uit djen
bedriegelijkcn droom ixil sdliijn-sdioonheid
en dat thans zulk een groot en vurig verlan
gen koesterde naar dingen, waarvan hij en
allen, diie vreugde schepten in het leven, ge
woon waren zoo volop en ongestoord te genie
ten. Zij was ontwaakt, Helga Nuntius was
eindelijk ontwaakt! En zij was heengegaan,
zonder te weten of zij het loopen niet ver
leerd had. Maar waar bleef dan dc vriend om
haar te helpen en te steunen? Waar bleef de
vriend, die zongen moest dat zij een vasten bo
dem onder de voeten zou hebben; dat de weg
haar weren zou door de bebloemde weiden,
door de geurende bosisdhen en langs de rijke,
vruchtbare akkers?^
En het was hem eensklaps of hij weer die
slem hoorde, die hom ovier dag ook reeds her
haaldelijk uit de verte had toegeroepen... Nu
begreep hij ctóe slem, nu begreep hij zijn plicht
als vriend.
Zou jij dan, om harentwille, in je levens
opvatting geen verandering willen brengen?
Vraag maar Herver dadelijk of ik niet voor
mijn begrafenis zou gaan zorgen. Mijn leven
is mijn beroep. Mijn weg moet ik volgen, ik
kan niet halverwege blijven staan.
Zelfs wanneer je ziet, dat z ij fen gronde
gaat?
Anders ga i k ten gronde.
Dan is dc sdheiding onvermijdelijk.
Braun, stem er dan in toe. Je kunt niet je leven
lang 'n dooide meeslepen. Ik wil nu alleen eens
van jou spreken, omdat je de z e laai toch 't
beste verstaat. Wat zou-je er mee winifen, wan
neer je haar wilde dwingen en zij loCh ni 't
toegaf? Als je medewerkster in dc Kunst
heb-je haar al verloren, want samen met je
optreden doet ze nooit meer. Over 't geen
haar gedachten bezig houdt, over liaar ziels
leven, heb jij je nooit bekommerd, zooals je
zelf erkent. In dit opzicht heb je haar dus in
't geheel niet kunnen verliezen. Je zoudl 't
je zelve dus maar noodeloos moeilijk maken
en je kwellen met n phantoom. Geloof me,
Braun, stem toe. Helga liceft, ook voor jou,
't beste gedaan wat ze doen kon, door in
tijds van je weg te gaan.
Wat je zegt is heel verstandig.
Ditmaal is 't verstandige de waarheid.
Alleen ditmaal? Anders niel?
Dat heeft 't huwelijk je geleerd.
O. zoo...?
Braun nam zijn hoed. De hoogmoedige
trek, die hem als leerling van hel Conser
vatorium reeds op hel gezicht lag, vertoonde
zich thans weer duidelijk.
Nee, sprak hij, ik ben niet gewoon an
deren na te loopen. Wie me niet volgen wil,
die moet maar onderweg blijven staan. Ik zal
mijn Kunst en niiju toekomst niet laten ver
nietigen door 'n vrouw, die me kwaadwillig
verlaat, door 'n vrouw die gaat vagabondee-
ren. Ik zal morgen mijn cisch tot echtschei
ding indienen. Je kunt 't haar zeggen, wan
neer je haar ziet. Want jij zult haar wel
zien.
Richard Marschall gaf geen antwoord. Hel
kon lreni niet schelen of die woorden een
uiting waren van* bitterheid of van spotter
nij. Hij hoorde nu nog slechts dat roepen in
dc verte en hij had thans reden om aan die
roepstem gehoor te geven.
Goeie nacht, zei Rraun. Neem me niet
kwalijk, dal ik jc gestoord heb.
Richard trad op hem top en wilde hem dc
hand reiken. Er was een gevoel van diepe
dankbaarheid in hem, waaraan hij uiting
wilde geven. Maar dc zanger had zich reeds
omgewend naar de deur
Vaarwel, zei Richard slechts.
Van uit zijn venster zag hij den vroegeren
kameraad wegrijden.
En toen draaide hij zich om, strekte de
armen wijd uit, en als een jubeltoon klonk
het in hem:
„Ilelga! Vrees nietsl Je vrienden wa
ken!..."
Wal nu het eerst gedaan? Waar haar te
zoeken?
liet bloed steeg hem naar het hoofd, bij dc
gedachte dat zij thans ergens in een vreemde
stad zou ronddwalen, zonder te weten wal
te moeten doen, moe, afgemat, en onbe
schermd! Ja, onbeschermd!
Hij trachtte zijn onrust te bedaren.
„Nee, nee, zij zal den voet wel op ver
trouwden bodem zetten. Frankfort!"
Hij was vijf jaren jonger geworden. Ri
chard Marschall was hij gebleven, Richard
Marschall, die, waarheen bij den blik ook
richtte, toch altijd de zon zag. Hij begon
haastig zijn koffer te kappen; maar ter
wijl bij daarmee druk bezig was, liet hij de
armen plotseling slap langs de zijden vallen.
„En als zc zich nu eens niet naar Frank
fort had begeven? Dan zou ik de reis tever
geefs doen, en waren cr al weer een paar
dagen verloren. Wat kon haar in dien tijd
niet overkomen? En in zulk een gemoedstoe
stand? Nu ze natuurlijk zoo ter neer ge
drukt isWat moet ik doen? Ik moet
toch ecnigc zekerheid zien le krijgen, ik kan
toch maar niet op goed geluk af hier of daar
heen reizen?.. Ha. 'n idee! Aan Johanna
Grubc telegrafecrenl"
En zonder z.ieh verder tc bedenken, liep
bij de deur uit en naar het dichtst bij gele
gen telegraafkantoor.
„Helga Nuntius gisteren nacht van hier
vertrokken. Sein onmiddellijk of zij bij u of
bij Bcttermann is. Marschall.''
Hij wandelde langzaam naar het Tiotel te
rug, om aldus den tijd te bekorten. Op zijn
kamer teruggekeerd, haalde hij het goed dat
hij aanvankelijk, in der haast, alles door el
kaar in zijn koffer gesmeten bad, er weer uit
en begon het opnieuw en thans heel syste
matisch, in tc pakken. Muziek, ondergoed en
andere klecrcn kregen nu, keurig geordend
en netjes gevouwen, hun eigen plaatsje. Dit
bekortte hem het ongeduldig wpchten met
minstens een half uur. Daarna nam hij in
een fauteuil plaats, met de ellebogen op <Ic
knieën en bet hoofd in de handen. Hij wilde
nu niets meer zien, niets meer hooren, alleen
niaar de minuten tellen, terwijl dc electrischt
stroom zijn woorden over bergen, door dalen
en over rivieren joeg, totdat ze tc Frankfort Op
ifii smal strookje papier werden verzameld,
waarna een besteller ze meenam en ze in de
Bleidenstraszc bij Johanna Grube bracht, dit
ze, bleek van schrik, las, en zich daarna naai
dc Bcltcrmanns en vervolgens naar het tele
graafkantoor spoedde.
En andermaal werkte dc clectrische stroon
en joeg het antwoord van het Zuiden naai
het Noorden.
En toen de klok van de St.-Petruskerk haai
tien slagen deed hooren, stond Richard Mar
schall midden in zijn kamer en scheurde
zenuwachtig een blauw papiertje open, waar
op hij deze woorden las:
„Helga niet bij mij. ook niet bij Roller
mann. Tot alle hulp bereid. Ben zeer bezorg
over jullie beiden. Johanna."
Wordt vervolyd.