fSO. Tweede Blad.
1©** Jaargang:.
Zaterdag 10 Februari 1912.
BINNENLAND.
it.
Uit den omtrek.
FEUILLETON.
VOORHOF DER LIEFDE.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
A BONN' EMEN TSI'K IJS:
r m&Hiulen voor Amersfoortf l.OO.
•tem fr.r;-*n post- l.ffO.
lowWHjke nummers - 0.05.
■/e Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- on Feest-
Iflgt n.
rertentiSnmododeolingen enz.gelieve men vóór 11 uur
mor.:e.)H hij .le Uitgevers in te. zenden.
Uitgevers: VALKHOFF 6 C®.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—B regels f 0.50.
Elke regel moer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeron in dit Blad, bij abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
even
bts
t ze
8S
"l!
13.
Bezuiniging in de Staats-
shou tl i n g. De Iiaagsche correspon-
van de Leeuw. Ct. meld:
aar ik verneem zullen de hoofden va»
comptabilite:Lsafdeelingen aan de minis-
departementen binnenkort in confe-
bijcenkomcn ter overweging van de
ig, of wijziging in de structuur der Staats-
•ooting, c. q. vereenvoudiging en meer
formiteU in de verschillende begrootings-
fdstukken en zijn onderdeelen, ook zou
|nen bijdragen lot bezuiniging in onze
Hlshuishouding.
f Candida a t-nolarissen in de ge
in t e-a d ui i n i s t r a t i e. Het hoofdbestuur
den Nederlandschen bond van gemeente-ambte-
rn heeft aan de betrokken gemeentebesturen het
ende geschreven
het laatst van 1911 is door het hoofdbestuur
broederschap van Candidaat-Notarissen in Ne-
and en zijne Koloniën tot Uw college een adres
cht, houdende aanbeveling van de candidaat-
iri&sen voor de vervulling van de betrekkingen
ambtenaar bij de gemeente-administratie,
it bestuur heeft zich daartoe genoopt gevoeld
grond van de omstandigheid, dat genoemde ju-
rissen met spoedig genoeg benoemd worden tot
ambt, waarvoor zy zijn opgeleid en omdat hei
ut, dat de eandid&at-notaris mag geacht wor-
allcszins de bekwaamheid te bezitten om in aan
lang te kunnen komen voor de betrekking van
itenaar bij de gemeente-administratie. Het hoofd-
luur der broederschap van candidaat-notarissen
jnt te meen en, dat een candidaat-notaris niet
leerling-ambtenaar in de gemeente-admii-istra-
dient te treden,- maar voldoende bekwaam s,
tot de hoogere rangen in het corps ambtenaren
het bestuur en de administratie der gemeenten
tpen te worden,
kenbaar maken van zoodanige meening wyst
op. dat dit bestuur zich niet voldoende op de
|tc heeft gesteld van de kennis, welke heden
dage wordt vere scht, om in hoogere rangen bij
[gemeente-administratie naar behooren werkzaam
nnen zijn.
ij willen geenszins ontkennen, dat van de door
didaat-notarissen verkregen bekwaamheden voor
ele betrekkingen in de gemeente-administratie
fijt te trekken is. maar wij voelen ons genoopt
met nadruk op te wijzen, dat zy voor het ver
ben van dc meeste werkzaamheden ter gemeen-
ecretarie in het algemeen de noodige kennis en
aring missen, welke voor een richtige vervulling
het ambt als hoofdzakelijk moet worden ge
deeld hun opleiding heeft z.ch daartoe veel te
zijdig bepaald tot het burgerlijk en fiscaal recht.
)vertuigd als wy zijn, dat Uw College deze mee-
g zeker met ons zal deelen, vleien wij ons, dat
geen gehoor zult geven aan het verzoek van de
ederschap, om van vacatures in de administratie
rer Gemeente mededeeling te doen in het Week-
d voor Privaatrecht, Notarisambt en Registratie
eel minder de candidaat-notarissen, die geen
ïoorlijke opleiding iu de gemeente-adm nistratie
iben genoten, voor de vervulling van een betrek-
g daarbij in aanmerking zult doen komen, maar
trvoor by uitsluiting zult voordragen en benoe-
n hen. die theoretisch en practisch voor zno-
ïige betrekking gevormd zijn.
Minder marinepersoneel. Uit
„Correspondentieblad" van den Bond
n minder marinepersoneel blijkt, dat het
lental van dien ibond in 1011 steeg van
81 tot 2630 en than* 70 omvat van al de
indere schepelingen, die 18 jaar en-ouder
t.
Nederlandsche Zendings
ree n i g i n g. liet orgaan van genoem-
vereeniging van Februari no. 2, deelt
ede, dal de ontvangsten van 16 tot 31 De
cember 1911 hebben bedragen de som van
f 1623.77
Van 1 tol 15 Januari 1912 werd een bedrag
van f 2642.11 ontvangen.
Voor het tekort over 1910 werd ontvan
gen f 1022.05, waaronder van N. N. te Rot
terdam f 1000.
Kr blijft van hel tekort over 1910 nog
f 2439.95 aan te zuiveren.
Op 2 Februari jl. werd in een der zalen
van het Hotel 1'Europe te Utrecht eene ver-
Igadcaipg gehouden van uitsluitend of wier-
officieren van het garnizoen.
liet doel van deze vergadering was mid
delen te beramen ter verkrijging van eene
betere pensioenregeling voor militairen der
landmacht beneden den rang van officier.
Zeer vele onderofficieren waren opgeko
men en van verscheidene, die om dienst
aangelegenheden verhinderd waren, waren
betuigingen van instemming ingekomen.
Ken der oudste onderofficieren had voor
dien avond welwillend de leiding op zich
genomen.
Deze begon met het doel der bijeenkomst
uiteen le zetten, n.l. om met alle mogelijke en
geoorloofde wettige middelen te trachtcn-
verbeteringen- te krijgen in de thans bestaan
de pensioenwet.
Ilij zette in den breede uiteen, dat- er vele
fouten kleven aan de pensioenwet 1902, en
wees er op dat dit meermalen in zoowel
als buiten de Tweede Kamer der Staten-
Generaal was betoogd, laatstelijk nog in het
Voorloopig Verslag op de oorlogs'begrooting
voor 1912.
Vele der onderofficieren, vooral zij die
bijna den pensioenleeftijd hebben bereikt en
dus verlangend uitzien naar de wijziging der
bestaande pensioenwet, waren teleurgesteld
toen bleek, dat in bel eerstdaags in behan
deling komend wetsontwerp militairen be
neden den rang van off'cier daarin niet wor
den genoemd.
Is men onzerzijd overtuigd, dal eene wij
ziging van de pensioenwei voor officieren
zeer noodig is, toch mag niet worden ont
kend, dat ook voor de mindere militairen
herziening van de pensioenwet allernood
zakelijkst is. Immers de bestaande pensioen
wet, gewijzigd in 1902, is van 1877 en de
toen geldende pensioenbedragen worden ook
thans nog gehandhaafd.
Werd reeds in 1877 van regeeringswege
erkend, dat de pensioensbedragen te klein
waren, thans, 35 jaar later, zal een ieder
moeien erkennen, dat zij geheel onvoldoende
zijn en dart de verhoudingen tusschen tegen
woordige traktementen de traktements-
regelingen zijn na 1877 driemaal herz en, en
wel in 1888, 1905 en 1910 en de pensioenen
verbroken zijn.
Geldt in alle takken van algemeen bestuur
dat pensioen zal worden genoten naar ver
houding van het inkomen, en wel als 2 3,
en zal dit, na het aannemen van de voor
gestelde wetswijziging, ook voor de officie
ren het geval zijn. bij de militairen beneden
den officiersrang is de verhouding van pen
sioen lot het traktement op het huidige
oogenblik nog als 1 3.
Bovendien zijn de maatschappelijke om
sla ndigheden na 1877 zeer veel veranderd,
dc prijzen der levensbehoeften zijn aanmer
kelijk gestegen, de meest noodige zijn 30 a
40 hooger in prijs dan eertijds. Belastin
gen werden sedert dien verhoogd, nieuwe
belastingen ingevoerd, zoodat de tegenwoor
dige gepensionneerden thans in veel slechter
conditie vorkeoren dan die in 1877 werden
gepensionnoerd.
l)e leeftijd van 50 jaar, waarop men in
den regel den dienst gaal verlaten, is boven
dien zoodanig, dat het slechts weinigen gc-
1ukt zich daarna een behoorlijk bezoldigde
positie te verwerven, de meesten moeten
zich tevreden stellen met een werkkring, die
veelal maatschappelijk lager is dan die van
onderofficier, cn dan uit den aard der zaak
ook slechter bezoldigd wordt.
Naar aanleiding van deze uiteenzetting
door den leider werd verder van gedachten
gewisseld.
Onmiddellijk bleek toen. dat allen het
eens waren met het gesprokene en dat
vooral de oudere onderofficieren met zorg
het tijdstip tegemoet zi n waarop zij genood
zaakt zullen zijn den dienst met pensioen te
verlaten.
Nadat door verschillende sprekers werd
aangegeven de wijze waarop zij gedacht had
den daif moest worden gehandeld in zake
deze dringende aangelegenheid, besloot men
ten slotte met algemeene stemmen eene
commissie te benoemen, die verschillende
Kamerleden zouden moeten bezoeken, ten
einde zich van hunne medewerking te ver
zekeren, opdat eene betere pensioenregeling
voor de militairen beneden den rang van
officier in het ingediende wetsontwerp als
nog worde opgenomen.
Verder besloot men tot de redactiën van
verschillende couranten hel verzoek te rich
ten hunne medewerking te willen verloenen
door het plaatsen van hoofdartikelen en het
opnemen van alle doeltreffende in le zenden
stukken in deze zoo noodige pensioenver
betering.
Nadat vorengenoemde commissie was
samengesteld sloot dc leider de vergadering,
alien nog eens krachtig opwekkende mede
te werken door het in ruifnen zin bekend
maken van dezen mistoestand.
Tan den Hak op den Tak.
(Weekpraatje).
Ziezoo", zei nfu vriend Jaspers, die van eêo
bezoek bij den tandarts thuiskomende; in den spie
gel zich zelf ging bewonderen en met voldoening
en we.behagen z n fraai gebit en thans weer wel
gevulde konen bekeek ..Ziezoo, zoo'n tandarts is
toch maar een wonderman, die van oud weer nieuw
maken kannietwaar vrouwtje?" En vrouwlief,
die al eei een gelijke metamorphose had ondergaan,
beaamde dit ten volle, er bijvoegende„Zóó knap
waren ze vroeger nog niet." Maar hierin had ze
ongelyk, deed ze althans niet geheel recht weder
varen aan de tandheelkunde in den ouden tyd. Men
leze b.v. eens onderstaande advertentie, welke
naar het Tijdschrift voor Tandheelkunde mededeelt
voorkwam in de 'sGravenhaagsc Woens
dagse Courant van 29 Sept. A° 1790, waaruit
zal blyken, dat al stond -de techniek in die dagen
nog verre achter by die van den tegenwoordigeu
tijd, men toch al wist, waar het heen moest. De
annonce luidde als volgt
N. B. De Dentist Simon Nathan*, zal gedurende
deeze Amsterdamsche Kermis, alle Armen of Werk
lieden Gratis Bedienen van 's morgens 8 tot 10
uuren, woond in de Hoogs'raat by de Zand-Dwars
straat, naast een Bakker boven <ie Galanterie-Win
kel van Tobias Philip, daar de naam Simon Nathans,
geadmitteerd Dentist aan de Deur staat te Amster
dam.
Hij verrigt de volgende Operatiëualles wat Nut
tig, Noodig en Cierlyk aan 's Menschen Tanden kan
gedaan worden, zoowel aan bedaagde Lieden als
Kinderen (zo als genoegzaam bekend is).
1. Zet valsche Tanden in als Natuurlijke, (al had
men niet eenen Tand in 2ijn geheele Mond), zeer
dienstig in 't sprecken, bijten en opvallen des Aan-
gezichts, zonder pyn.
1 2. Maakt de zwartste en morsigste Tanden zoo
wit als ivoor, zonder 't verglaas te hinderen.
3. Zet de kromme Tandjes van Kinderen regl.
en doet dezelve egaal groeijen.
4. Plombeert de holle en vjjlt dc scherpe.
5. Neemt de pynlijke Kiezen, Tanden, Wortel
tjes en onafgebroken slukjes uit, zonder de minste
pyn.
6 Die bang voor 't uitnemen zijn, smeert dezelve
iets aan, dat ze zonder hinder van zelfs uitvallen.
7. Veilt de scherpe en puntige.
8. Separeert de dicht op elkander zittende Tan
den.
9. Bevestigt dc losse en waggelende Tanden van
bejaarde lieden.
10. Rangeerd -le Tandjes der kinderen cn doet
dezelve gemakkelyk groeijen.
Niet waar. dat was lang niert mis!? En wat
verstond Simon Nathans de kunst van reclame-
maken al opperbest, niet minder dan de zaken-
•nenschen van onzen tijd.
,,Nu, zonder reclame gaat het tegenwoordig niet",
zegt men. Ieder past ze toe, zelfs de dienaren dei-
wetenschap en der kunst achten hert niet benedcn
zich van haar gebruik te maken. I.ees eens, welke
reclame er tegenwoordig voor artieten gemaakt
wordt
Eenige Du tschc bladen plaatsten een telegram
uit St Petersburg van den volgenden inhoud ,,De
violist Broni8lnw Hubermann heeft rte Lodz in arrest
gezeten. Gelukkig maar een half uur en niet in
den kerker; het is slechts kamerarrest geweest en
om het nu precies ju'st te zeggen artistenkamer-
arrest- De ovaties van het publiek na afloop van
het concert waren zoo geweldig, dat een in de zaal
aanwezige polilie-inspecteur, voor ongelukken vree-
zende, den kunstenaar beval zich in de artisten-
kamer op te sluiten, om daar een half uur te bly-
ven. Voor de deur van het vertrek werden agenten
geplaatst cn eerst toen de opgewonden menigte he<
cnncertgebouw verlaten had. heeft Hubermann de
vrijheid herkregen."
Dat riekt wel wat al te sterk naar reclame, hè?
Wanneer wy hierop toepassen, wat Johan Mes-
schaert daar juist heeft geschreven in de .Mig.
Musikzcitung, dan is het oordeel niet erg vleiend
„Ware kunst en wetenschap behoort de reclame
aan cacao-fabrikanlcn en s garettenhandelaren over
te laten. De ervaring leert, dat juist de middel-
matigen trachten door reclame naam te maken...
liet oordeel van Messchaert klinkt niet malsch,
hoewel hij gelijk kan hebben. Zeker is hel echter,
dat artisten en verdere beoefenaars der kunst vaak
een moeilijk cu ondankbaar werk hebben. Echte
kunst vindt niet allyd waardeermg bij het pubBek
dilettanten vaak nog meer. Mag men Barbnrosaa,
medewerker van de „Tel.", gelooven, dan komt
het publiek om heel wat anders dan om te genieten,
wel te verstaante genieten van de voorstelling.
Hij schrijft in zijn blad
Bij de meeste dilettanten-voorstellingen doet je
het verstdfldigst uiet jc rug naar het tooneel te
gaan zitten en de zenuwachtige ma's, de ietwat
sceptische pa's, de cynische broers, dc smachtende
verloofden, de nijdige tantes, de jaloersche nichtjes
en de op een mal figuur hopende intieme kennisjes
van de spelers en speelsters, aandachtig gade te
slaan. Dat is interessanter dan het spel op 't too
neel.
Laten we ran het spel de coinedie terug-
keeren tot het werkelijke leven. Lijkt ook dit niet
vaak op spelis byv. het huwelijksleven van velen
niet veeleer een comèdie, dan een samenleven in
ernst en liefde? Een paar staaltjes: Voor het
„Oberlandersgericht" in Münehen werd een proces
gevoerd. Een fotograaf had een rijken mynheer
aangeklaagd, omdat hy weigerde de door zijn echt-
genoote bestelde portretten te betalen. Voor den
rechter bleek, dat de vrouw haar portret had laten
maken met goedvinden van haar gemaaltwee
dozijn kunstkieken moest ze hebben. Maar 24 stuks
bleken onvoldoendezij wilde er nog anderhalf
dozijn by bestellen voor haar huisvrien
den! En hiertegen had haar echtgenoot bezwaar.
Wat hem echter niet baatte. Mevrouw bestelde nog
achttien foto's ra. Toen evenwel dc rekening kwam,
weigerde de rijke echtgenoot te betalen. Vandaar
het proces. De rechter veroordeelde echter den
man tot betaling, daar hij van oordeel was, dat
iemand, die zoo'n luxueuze huishouding ophield.
zijn vrouw geen kunstfoto's mocht weigeren, zelfs
ul waren die bestemd voor haar huisvrienden. Of
door deze uitspraak de zoete eendracht tussschen
do echtgcnooten zal zjju weergekeerd, mag betwrjj-
fcld worden.
Eigenaardige verhoudingen trcfrt men vaak in hoo-
gerij kringen in het huwelyk aan, die bij onthulling
den lachlust eu den spot der wereld opwekken. Er
kwam dezer dagen in Londen een cchtscheidings-
proces in behandeling, waarvan bet pubücceren van
een aantal buwelyks-eigennardigheden liet gevolg
was.
Zoo kwam er tot uitbundig vermaak van dc volle
rechtzaal een boek ter tafel, dat geheel was inge
richt als giootboek met „Debet-" cn „Creditzijde"
de boekhouder was de echtgenoot, die met uiterste
regelmaat en zorgzuldigbeid zijn boekhouding had
bijgehouden.
Alle liefkozingen, aanhalingen, voorkomende,
vriendelijk- en' hartelijkheden stonden daar geschre
ven, aan de creditzijde van de vrouw en aan de
debetzijde stonden onberispelijk genoteerd de Tan
den kant van den man geschonken liefdesblijken.
Zoo sloot een van de weekrekeiuiigen met 176
kussen in het saldo van de echtgenoote, aangezien
zy haar man 273 maal had omhelsd en deze zjjn
vrouw slechts 97 maal had terug gekust. Billykheid»-
halve kon de advokaat van een der partijen er op
wijzen, dat deze rekening Zaterdagmiddag was afge
sloten zoodat de huiselijke Zaterdagavond den
echtgenoot nog alle gelegenheid kon hebben geschon
ken, zjjn nadeelig saldo aan te vullen.
De voorlezing van dit eigenaardige Grootboek, dat
op elke pagina het correcte „S. E. en O." bevatte,
heeft, zooals gezegd, de rechtzaal onbedaarlijk doen
lachen.
Vooral om het komische contrast met dc twee
verbolgen echtgcnooten, die voor den rechter ver
schenen waren, ten einde hun echtscheiding te be
werken.
Hel Grootboek der Liefde vormde een bijna on-
overkomelyk belemmerende getuigenis-
Mocht het altijd zoo zijn, dat gegeven en ontvan
gen kussen noo.t vergeten worden
Een ander geval behandelde de rechtbank te
Nordhampton, waarbij bleek, dat de man met z|jn
vrouw ruilhandel had gedreven.
De 30-jnnge metselaar Leonard Goodwin had In
Aug. van het vorige jaar de wedrennen te Derby
bezocht in gezelschap van zjjn wettige echtgenoote
en daar kennis gemaakt met een zekere Elizabeth
Martin, die met een anderen man naar de beroemde
wedrennen was gaan kijken.
Dc twee mannen sloten vriendschap en spraken
ten slotte af de hen vergezellende sehoonen om
te ru.len. Daarbij verzweeg Goodwin echter dat
zjjn „dame" tevens zyn wettige vrouw was. De
twee leden der zwakke kunne schenen tegen den
ruil niets tc hebben in te brengen, en na zich goed
geamuseerd te hebben, reisden mevrouw Goodwin
met de vreemdeling en haar man met zjjn nieuwe
aanwinst, miss Martin, naar hu s.
Twee maanden later liet Goodwin zich met haar
in het huwelyk verbinden, zonder haar ieta te ver
tellen van zijn eerste huwelijk. Pas onlangs werd
dc bigamist aangegeven en gearresteerd. Voor de
rechtbank verklaarde de man, niet te hebben gewe
ten, dat hy zich aan een strafbare handeling had
schuldig gemaakt.
Hadden wc geen gelijk, toen we zeiden, dat van
het huwelyk vaak een spel wordt gemaakt? In
de rechtzaal te Parijs deed zich een ander tooneel-
tje voor. in-droevig. Een kerel van ceu jaar of twin
tig stond terecht, beschuldigd van een kleinigheid
te hebben gestolen.
Hij ontkende. Wel had hy vroeger gestolen, en
juist hierdoor verdacht men hem. doch aan dezen
diefstal was hij onschuldig eu hy had iemand mee
gebracht, bereid dit te getuigen. Een vrouw.
Deze vrouw werd binnengeroepen. Een oud
menschje, gebogen, moeilijk loopend, droevig.
Of ze er wat van wist? - Ja. jongere jongen* dan
die twintig-jarige hadden den diefstal gepleegd.
Wie dan? -- Het oudje aarzelde, begon te huilen,
beefde. U is ons dc ganscbe waarheid schuldig.
Toen keek ze op. maar even, en ze zei het roet
bevende stem De dief is mjjn zoon
De ander werd vrijgesproken. Arm moedertje 1
KEUVELAAR.
ROMAN DOOR
ANNA WAHLENBKKO.
Ze lachte op haar gewone, vroolijkc taa
ier.
,,Ja, dat is loch ook het gewichtigste."
„En hel doet ca* niets toe, of ze eerlijk
ijn."
,,0, ja zeker," stemde ze toe. „Maar ecr-
jkhcid hangt er zooveel vanaf, hoe men het
pneemt. De arbeiders in de fabriek moe
ien dat ze eerlijk zijn, ofschoon ze nu en
lan wat koper gebruiken. Ze denken zeker,
lat men het brood moet proeven terwijl men
iet bakt. En al is het ook waar, wal de boek-
touder van mijnheer Harder gezegd heeft,
lan weet men toch niet hoe hij het uitre
gent. Misschien zet hij de procenten wel vast
oor Stefaan."
Dat was een idee.
Hij gaf echter geen antwoord, zoodat Hil-
na niet kon denken dat haar woorden ccni-
fen indruk gemaakt hadden. Maar inderdaad
jad zc een plotseling licht geworpen op de
vraag, die zoo zeer zijn gedachten in beslag
nam. Als haar vermoeden ecnigen grond
had, dan was er immers mets, dat de eer
lijkheid van zijn pleegvader verdacht maak
te, behalve dat hij Stefaan in de meening had
gelaten, dat hij genadebrood at, terwijl hij
dat niet behoefde te doen. Misschien be
greep hij niet, dat Stefaan zijn verhouding
tot hem dezen naam gaf, of dat hel hem op
eenige wijze veronlmoedigde. Hilma had
waarschijnlijk gelijk, eerlijkheid is, zooals
men die zc!f opval
Als een nevel die optrok was nu zijn ge
moedstoestand. En ofschoon dc raadsels
waarover hij gepeinsd had nog steeds onop
gelost .waren, kon hij toch niet meer het le
ven cn de menschen zoo 'tragisch opnemen
als een oogenblik 'te voren. Tenminste dat
kon hij niet, zoolang liilma daar zal cn tegen
hem lachte met zulk een beschermende, ver
makelijke uitdrukking op haar gezicht,
alsof hij een domme jongen, was, die zich on-
noodlg een hoop zorgen had gemaakt.
Ze schoof hem opnieuw dc drie boterham
men toe, zoodat de geur hem bereikte.
„Kom, eet nu!" zei ze.
Nog aarzelde hij, maar toen strekte hij de
hand uit naar het brood.
En toen Hilma zag dal ze overwonnen
had, begon ze zijn kleercn en schoenen uil
dc kasl te halen, schonk waschwater voor
hem in, en deed nog veel andere kleine
diensten, die hij best zelf lwd kunnen doen,
maar die toch heel prettig voor hem waren.
Ilij was niet gewoon dat iemand iets voor
hem deed, maar hij vond het niet onaange
naam.
„Wees nu een verstandige jongen, en
haast je met heft Meedeiv, dan haal je nog dc
volgende boot; anders worden pa en ma zoo
ongerust," vermaande lliLma.
En met een knikje verdween ze, om dc ka
mer van mijnheer Harder een schoonmaak
beurt te geven.
Toen Stefaan klaar was, ging hij even naar
haar toe, om haar fatsoenlijk goeden dag
te zeggen. Maar daarna bleef hij nog op den
drempel staan om naar haar te kijken ter
wijl ze bezig was.
Ze zag er zoo frisch en bloeiend uit, ter
wijl zc met krachtige handen de kussens
opschudde, alsof zc wat zc ter hand nam in
orde zou kunnen maken. Eu toen ze ten
slotle de lakens glad islroek, en zc 'nog een
likje nagaf, dacht hij onwillekeurig aan het
gevoel dat hij gehad had, teon zc zooeven
zijn hals had aangeraakt, en hem een paar
troostende, likjes gegeven had.
„Ben je nu nog niet vertrokken?" zei ze,
terwijl ze zich lachend naar hem omwend
de.
„Ik ben op weg," antwoordde hij.
Maar nog bleef hij een oogenblik staan, en
ze lachten legen elkaar, zonder een woord
te zeggen
XI.
Toen de herfst aomtora'k, voleindigde Ste
faan de pralktisohe oefeningen in zijn pleeg-
aider's fabriek, maar slechts om naar een
andere werkplaats te .gaan.
Zijn verzoek om lol de Technische Ilooge-
school toegelaten te worden, was niet be
willigd, want het aan tail sollicitanten was
zooals gewotoln'lijk dubbel zoo groot als de
school kon aannemen, en zijn praktische
oefeningen hadden niet lang genoeg (ge
duwd oan ihem voorrang boven anderen te
geven. Daarom moest 'haj zich verder be
kwamen, en trachten een veelzijdige prak
tische (kennis te verwerven.
De eerste maanden in de werkplaats wa
ren de zwaarste geweest. De lichamelijke
arbeid was hard, vuil en moeilijk. Maar er
ger dan deze was voor hem de omgang met
arbeiders geweest. Ze waren hem antipathiek
door hun onzindelijkheid, de ruwheid van
hun zeden en taal. en hun gebrek aan eer-
lijikihcid wat betreft arbeidstijd en ma
teriaal.
Maas- hoe langer hij tusschen hen ver
keerde, hoe meer hij hun goede zijden leer
de waardeeren, hun openluartiiglheid; hun
hulpvaardigheid en sOlildariteiiL JÜangzoi-
merhand begon 'hij te gewennen aan hun
gebreken, zoodat deze hem niet hinderlijk
meer waren. En tott dit resultaat had dc
ruizie mei vader en zoon Jansen over de kof
fiekan en de procenten voor de uitvinding
niet weinig hijgedragen.
Hij kon niet gelooven dal zdjki pleegva
der eenige onrechtvaardigheid had begaan,
noch tegen hem zelf, noch tegen zijn vader,
en hij zou zich <üep ongelukkig gevoeld
hebben, als de aanklacht bewaarheid was
gewdrde®. Want dn zijn hart had hij nog
behoefte hem le waardeeren en lief te heb
ben, die hem eerts, toten ilij een verlaten
klein kind was, vaderliefde geschonken
had.
Maar een vraag, een onrust, een sdiadiuw
van twijfel waren toch overgebleven, die
hem zijn pleegvader ais mensah en als
werkgever deden critiseeren. Deze deden
hem vergelijkingen maken tusschen de ver
schillende klassen, en hem denken dat het
verschil tusschen beiden niet zoo groot was,
die bestond het meest in de vuilheid van
deal arbeid t-n ongelijkheid van taal. Maar
vaai hem, die zijn lichaam door den arbeid
gestaald had, cn die deze taal haki leer en
verstaan, was de blik gescherpt, zooda't hij
achter den uitenlijken schijn kon zien. En
h(j moest muren laten vallen, ten minste doen
dalen. Er waren tenminste treden tusschen,
cn zulk een overgangstredc was Fritiof. Dc
opvoeding op het gymnasium had hem be
schaafd, zoodat hij zelden Stefaan door zijn
manieren aansloot gaf, en als hij dit een
enkelen keer dieed, dan bezat hij in zijn
goedmoedigheid een middel dat alle erger
nis wegnam.
Een andere trede was Hilma. Zc had' nooit
gelegenheid gehad tot ontwikkeling, en due
bezat ze ook niet. Maar ze had een frissche,
vroolijkc natuur, dat het vulgaire vam t-oon
en woorden temperde. Als er iets was ttait
ze niet begreep, als ze een domheid had. be
gaan, of iemand gehinderd door haar vrij
moedigheid, eten lachte ze dit eenvoudig
wejg, alsof dit niets bcteekende, waarneer
men het leven slechte .van den vroolijken
kant bekeek.
En deze vrijmoedigheid maakte juist in
druk op Stefaan. .Die wekte hem uat zijn
gedrootni, maakte 'dit nietig en belachelijk
en maakte dat hij zich zelf anders weosch-
te. En waar zou hij heengaan aks hij van
eigen gezelschap verlost wilde zijn, dan
naar hen, die hem kameraadschap cn ver
strooiing aanboden?
Zijn bezoc-ken bij den koperslager werden
talrijker. Daarheen kon hij na den arbeid
'gaan, zonder eerst lang toilet te maken, en
daar zat hij in de mooiste kamer aits ecin
geëerde welkome gast, in plaats ran in zijn
eigen thuis stil in een hoekje tc zitten, ter
wijl alle anderen rondom hem spraken over
dingten, waarin hij zelden of noodt deel
had. Bij den koperslager daarentegen was
hij de zon, waarom alles «kaaide. Daar
luisterde men naar hetgeen hij zei, cai lach
te mee om zijn scherts. En daar zat hij'niet
sti] zooals thuis. Daar kon hij liedjes zin
gen, piano spelen, en de onderwerpen van
den daig besjweken.
Wordt vervolgd.
