t41. Tweede Blad.
l©n' Jaargang.
eld
it
Zaterdag 2 Maart 1912.
—i KOLONIËN.
)0f
BINNENLAND.
FEUILLETON.
VOORHOF DER LIEFDE.
kjes ui
••wijl
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
A no N NEME N T S P R IJ S
f i.oo.
- 1.50.
- 0.05.
P«r 3 maanden voor Amersfoort
Idem franco per post
Afzonder]ijke nummers
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertent iënmededeelingen enz.geliove raen vóór 11 uur
's morgens bij de Ulgevern in <e zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regels f ®«50.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cent» by vooruitbetaling.
Grooto lottors naar plaatsruimte.
Voor handel en bodrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
hot herhaald advortoeren in dit Blad, by abonnomont. Eono
circulairebevattende do voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
OOST-IN D IE.
DsChineezen-opstootJes in Indië.
In de Frankfurter Zeitung wordt in een
elegram uit Brussel gewaagd van de Chinee-
len-opstootjes te Batavia en Soerabaja. Daar-
n wordt te kennen gegeven, dat de ver-
preide geruchten dienaangaande, volgens
:en verklaring van het Agentschap van het
iterste Oosten, volkomen valsch worden
Jp-fniocmd
UGJI Te Nanking, waar tegenwoordig de afge-
8 [vaardigden der verschillende Chincesehe pro-
fvinciën bijeen zijn, is men zoo volkomen door
ir-ikt reorganiseren van eigen bestuur en
1 «Ifstaatsinrichling in beslag genomen, dat men
er volstrekl geen tijd over heeft zich met
iChtneezen-kwestie in Indië in te laten. Eenc
■[^uitlating van Sunyatsen of zijnen secreratis,
van den beweerden krijgslustigen inhoud is
er dan ook nooit gedaan. China stelt zich
voor, het Hollandsch-Chineesch consulair-
verdrag, gelijk alle overige internationale
verdragen, gestand te doen.
Een consul te Batavia is benoemd, maar
de omwenteling was oorzaak dat deze tot
nog toe zijn post niet heeft betrokken. De
onlusten staan dan ook geenszins in ver
band met dit verdrag.
Met betrekking op het bericht aan de
Daily Telegraph uit Peking kan warden me
degedeeld, «lat bij de Nedcrlandsche regee
ring niets bekend is van een ultimatum van
China in zake de opstootjes op Java. Dit
wordt bevestigd bij de Chineesche legatie
met de verzekering: ,,geen enkel desbetref
fend gerucht heeft ons bereikt."
Men bericht ons uil Den Haag:
Te Batavia zijn alle arrestanten door het
bestuur vrijgelaten; de laatste vier op Muon-
jJ- (2b dezer), nadat daartoe stappen ge
daan waren door afgevaardigden der Clii-
neesche gemeente, die beloofden, alles in
het werk te zullen stellen ter voorkoming
van herhaling van de ongeregeldheden.
Plan 19 13. Aan de plaatselijke co-
miité's ter verwezenlijking van „Plan 1913" is
door de Centrale commissie de volgende cir
culaire. verzonden:
Op grond van hclgcen reeds flians door
ons werd vernomen omtrent dc plannen voor
in 1913 hier te lande te houden tentoonstel
lingen, veroorloven wij ons hol volgende on
der de aandacht te brengen:
Zooals hekend is, staal bij Plan 1913 op
den voorgrond, dei» vreemdeling naar Neder
land te trekken, en hein als hij eenmaal in Ne
derland is, zoo lang mogelijk in ons land te
houden, door hem opmerkzaam te maken .-p
tal van belangrijke en mooie zaken in ver
schillende doelen van ons land. Wanneer daar
toe nu in verschillende plaatsen tentoonstel
lingen worden, georganiseerd, ongeveer op
hetzelfde gebied, zat liet derhalve aanbeveling
verdienen, deze, indien eenigszins mogelijk,
vrijwel gelijktijdig te doen plaats vinden
Daardoor wordt voor hem, die in deze
soort belang stelt, de reden voor een bezoek
aan Nederland zooveel te sterker, aangezien
hij dan op cene rondreis alles kan zien wat
voor hem in het bijzonder van belang is. De
Centrale commissie zal het daarom ten zeer
ste op prijs stellen, indien plaatselijke comités
of verecnigingon ziel» vóór zij lot het doen
van publicaties enz. omtrent hunne plannen
overgaan eerst tot het Uitvoerend comité
der centrale commissie zouden willen wen
den, met mcdcdeeling van hetgeen beoogd
wordt, en in voorbereiding is. Zoo noodig
kan dan door genoemd Uitvoerend comité ge
wezen worden op in andere plaatsen beslaan
de plannen, en kan liet comité als bemiddelaai
optreden* om tegenover het buitenland
zooveel mogelijk eenheid te verkrijgen, waar
door de waarde van het samenstel der ten
toonstellingen zeer zeker zal worden v»r
lioogd
De Centrale commissie wenseht bovendien
nog te wijzen op hel belang en dc wenschc-
lijkheid van het bevorderen en organiseeren
van bezoeken aan plaatselijke handels- en nij
verheids-inrichtingen, en op de mogelijkheid
om bijv. door het uitgeven van geïllustreerde
albums de aandacht op die nijverheid te ves
tigen.
Ook hier zal éénheid in uitvoering, wal
formaat enz. betreft, zeer zijn aan te bevelen,
zoodat ook op dit gebied het Uitvoerend co
mité gaarne op de hoogte der plannen zal wor
den gehouden om naar aanleiding daar
van - waar noodig of gewenschl, voorlich
ting en inlichtingen te kunnen verstrekken
Dc Centrale commissie vleit zich, dat in dezen
ieder zijne gewaardeerde medewerking zal
willen vcrlecnen en houdt zich reeds hij voor
haal aanbevolen voor de mededelingen, die
men - liefst zoo spoedig mogelijk aan tiet
Uitvoerend comité zal willen doen.
Een .zwarte lijst'\tegen den
woeker. In het Februari-nummer van het
maandblad „Weg met den Woeker", orgaan
van de Nationale Verocniging tot Bestrijding
van den Woeker, zijn opgenomen dc volgende
mcdedcclingcn van het hoofdbestuur:
Op de laatst gehouden bestuursvergadering
van het 'hoofdbestuur van de Nationale Vcr-
eeniging lot bestrijding van den Woeker werd
besloten tot het aanleggen van een zooge
naamde „zwarte lijst", d. \v z. van een lijst
van die personen, firma's of instellingen, die
zich schuldig maken aan woekerprnktijken,
en om van lijd tot lijd daaraan bekendheid
te geven én in ons maandblad „Weg met
den Woeker", én in de pers.
Het hoofdbestuur verzoekt daartoe de wel
willende medewerküng van alle lezeressen en
lezers van het maandblad, door mededee-
ling van hun bekende gevallen van woeker,
liefst door feiten gestaafd, aan den len
secretaris .van het hoofdbestuur. Groot Hcr-
toginnelaan 121.
Van dc mededeelingen zal een beseheiden
gebruik worden gemaakt, tenzij men tevens
toestemming wil geven van het medegedeel
de een publiek gebruik fe maken.
Een buitenkansje. Een landbou
wer uit Baarle-Nassau had zijn f 1400
spaarduitjes omgezet in vier pandbrie
ven der Zuider-Hypotheekbank. Aangezien hij
geen veilige berging had, stopte hij zc, in vie
ren gevouwen, in een ouden ijzeren waterke
tel, waarbij een slecht passend deksel opge
zocht was, onder den vloer dicht bij den
schouw. Met Januari wilde hij couponnetjes
knippen, doch vond den ketel half vol water,
daarin gesijpeld door den telkens geschrob-
den vloer en het niet sluitend deksel. In het
drabbig nat dreven stukjes pandbrieven; een
slijmerige, beschimmelde massa kon hij op-
visschen. Het boertje liet zijn schat vier volle
uren boven een gloeiend vuur, telkens het kip
pengaas, waartusschen hij de pap gekneld
hield omdraaiend. Een schroeilucht en af
brokkelende randjes waarschuwden hem, dat
hij niet naar wensch met zijn effecten om-
I sprong; aangezien 't binncngedeclte nog voch-
j tig was, besloot hij ze 21 uren in den wannen
oven te leggen.
Den anderen morgen vertoonde zich een
j vastgeperstc, schilfcrachtige, bruingebrande
j klit, die de gelukkige bezitter uit elkander
i wilde halen, hetgeen niet gelukte. De man
I ging met zijn pakje naar dc Zuiderhypotheek-
i bank te Breda, alwaar hem meegedeeld werd,
i dat hij aan een chemicus, den kapitein-
apotheker J. I£. II. van Waegeningh moest
verzoeken dc pandbrieven herkenbaar te ma-
kenbaar te maken.
De bank stond den heer v. W. af 1 brief
van f 1000 en 1 van f 100, in portefeuille als
proefmateriaaL Dat papier onderging dezelf
de behandeling als dc waardevolle effecten,
uitgezonderd het rottingsproces. Na vele be
werkingen mocht het den apotheker gelukken,
door een oplossing van chloralhydraat onder
bepaalde temperatuur, 't pakje soepel te krij
gen, waarna door formaline-oplossing de ste
vigheid verhoogd werd.
Thans moest de klit uiteen. Warme baden
en fijne mesjes werden daartoe aangewend,
waarop de effecten een voor een gelicht wer
den met kleverige glasplaten. Nog nat, wer
den de brieven ingegoten in een gelatine-op-
lossing op dezelfde wijze als droge platen ge
goten worden in de fotografie. Na baden in
formaline konden deze bij vrij sterke warmte
gedroogd worden.
De etfecten zijn zoo beslist kenbaar gewor
den, dat de Zuidcr Hypotheekbank zonder be
zwaar nieuwe pandbrieven er voor inwis
selde.
School- en Kerknieuws.
Vyftig jaar predikant, Gisteren hei -
dacht ds. W. N. Coeiicn, sedert 5 October 1S90
predikaat by de Ned. Herv. gemeente te Iiontemsise,
zijn 50-jarig ambtsjumleuiu. Hij mag zich in een
goede gezondheid verheugen en treedt wekelijks
nog voor zijne gemeen ie op. Voor hy te Hontemwe
kwam, had hij eerst 13 jaar te Doeveren en daarn»
15 jaar te Leeuwen gestaau.
Van den Hak op den Tak.
(Weckpraatje).
Vis in Transvaal de familie met een jonge spruit
vermeerderd is, wordt de volgende uitlegging daar
van aan de jonge broertjes en zusjes gegeven
„Papa het een ouden Baviaan in die kuornveld
doodgeskiei, die een klc.nen Baviaan op den rug
had en Papa het jammer gekrij en die kleinen
Baviaan mee naar huu» sa am gene em, in een zeep
pot vol zeepwater .gezet en een dag lajig gekookt,
daarna met een stuk yzeren hoepel heb haar afge
krabd en mama het toen den kleinen Baviaan als
kind aangeneem."
üezc voorstelling hebben dc Afrlkaandcr* waar
schijnlijk van de inboorlingen overgenomen, want
de Hottentotten gelooven, dat de Bavianen men-
Kchen zijn, die echter niet sproken willen, omdat
zc dau ook als menschen moeteu werken.
Volgen* d« Hottentotten zijn du« de bavianen
menschen, pardon, beesten, die zich aardig „van
den domme'' kunnen houden. Nu, zulke csempla-
len schuilen er onder het menschenras ook wel,
getuige b.v. het volgende staaltje:
Een Chlneesch inwoner van San Francisco werd
onlangs voor den kantonrechter gebracht voor een
overtreding der politieverordening en veroordeeld
tot tien gulden boete. De kantonrechter deed alle
mogelykc moeite om China-man het geval duidelijk
te maken,, maar „Cbinkie" veinsde geen woord
Ergclsch te -verstaan.
„Luster nou eens, John!'' legde de reohtcr hem
uit, ,,'t Is tien gulden, zie je? Jij het geld betalen,
met gaan naar de gevangenis. Snappic?"
„Niet snappie!" luidde voor dc twintigste maal
John's antwoord.
„Laat mjj dat maar eens opknappen, edelacht
bare!'' r ep de dikke Icrsche politieagent, die het
proces-verbaal had opgemaakt. ..Ik zal dien heiden
eens leeren niet te verstaan".
l>c kantonrechter knikte toestemmend, dc agent
pakte China-man by diens staart ca brulde hem
in 't oor „Zeg, jij met je theehussengezicht, heb
je niet geboord, dat je lot 20 gulden boete bent
veroordeeld
„Wat een gemeene leugen!" antwoordde de
„C.hmkie", die er in liep, „'t ts maar fcien gulden!"
Tien gulden boete werd ook bij een onzer recht
banken, tegen zekeren H. V. te M. geëischt, maar
hy vond een goed verdediger in Mr. Lion. De be
schuldigde werd door den kastelein uit dc herberg
verwijderd, omdat hy dc orde had verstoord. De
veldwachter nam den buitcngezette verder onder
zijn hoede, wat dezen zoo weinig beviel, dat hij
den man der wet een beleedigende uitdrukking naar
het hoofd slingerde Daarvoor «tond hij dezer dagen
terecht voor de rechtbank.
Zijn verdediger, Mr. Lion, hield het volgende
poëtische pleidooi:
„Beklaagde is eigenlyk iemand,
Die kwaad doet aan niemand.
Hij had in dit geval wel 'n borreltje te veel
gedronken,
Maar was toch niet wat men uocmt hcelemaal
beschonken.
De veldwachter had vroeger by beklaagde tijdens
zijn diensturen.
Eens wiilen biljarten, doch dit wilde beklaagde
met verduren.
Toen had dc veldwachter tegen Hendrik by wyze
van tarten
Gezegd: „Ik zal je bij gelegenheid wel eens lee
ren biljarten".
andaar, edelachtbare heden, hebben we hier
'n zaak aan den stok,
Waarin sprake is van een ouden WTck.
Met 't oog hierop heb ik de eer te concludeercn
Dat Uwe rechtbank beklaagde met 'n veel lich
ter straf zal renvoyeeren."
Die H. V. ei: de veldwachter waren elkaar blyk-
banr niet zeer vriemWyk gezind. Een heel on
vriendelijk welkom werd dezer dagen door oen
blad in Dakota U. S. A. toegcroepeu aan een nieuw
blad by deszelfs verschijning. De begroeting wa»
aldus
,,Wy hebben vernomen, dat een k.nkel met.
dr.ioineiige oogen uit de wildernissen van God-wect-
waar, in deze stad is aangekomen met een hand
pers en een s'.ip van zyn hemd vol met letters en
zich voorstelt hier met een eoncmrr eerend blad uit
te komen, zoo ergens in de buurt van nieuwe jaar.
Wien de Goden willen vernietgen, verbinden zij
aan een couranten-onderneming. Zyn huid zal bin
nen afiienbaren tijd gevoegd worden bij de andere
huiden in onze reeds uitgebreide verzameling."
Hier was zeker ook wel jakuisiede métieo, brood
nijd, oftewel concurrent.cvrccs in "'t spel. Ja, om
T lieve „geidje" wordt er al wat gedaan, moois
en leelyks, braafs en slcohts. Niet altoos wordt
dat woord „geld" daaiby uitgesproken, o neen,
veel mooiere namen en edeler drijfveeren worden
daarbij naar voren gebracht. En wat wordt dat
„geld" zoo in 't gewone leven ook onder tal van
benamingen aangeduid, 't is wel aardig om dat
eens na te gaan. Iedere soort menschen noemt het
op verschillende manier.
De banikier zegt: „myn fondsen."
De vorst „myn dotatie."
De werkman „myn loon."
De soldaat „mijn soldy."
Het jonge meisje „mijn bruidsschat."
I)e beambte „mijn salaris."
Dc schrijver „myn honorarium."
De koopman „myn winst."
De beursman „mijn commissie."
Dc kapitalist „mijn inkomsten.'
De rentenier „mijn rente."
De erfgenaam „myn legaat."
De afgevaardigde „myn indemniteit."
De grondeigenaar „myn bezV'
Dc bluffer „mijn fortuin."
I)e gepensionneerde „mijn pensioen."
De keukenmeid „mijn centen."
De koningin „myn civiele lijst."
De grappenmaker „myn aap."
De kwajongen „mijn moppen."
De verkwister eindelijk „myn verwachiing", het
geld, dat hy nog niet heeft en misschien mmmer
krijgen zal.
Wie zyn ziel aan het geld, den Mammon, heeft
vei kocht, weet zelden iets anders n»ar behooren te
Waardeer en. Voor hem geldt slechts de vraaghoe
veel kost het; wat u het waard?
l'eniiuore Cooper, een bekend schrijver, gaf eens
een exemplaar van zijn laatste werk aan een vriend
en schreef enkele woorden van toewijding op het
voorhandsche titv.blad. „Aan Jonn Blauk met do
meeste achting en vriendschap van den adliryver,"
Een paar maanden daarna t-rof Cooper dit exem-
aun op ecu boekenstalletje. Hij kocht bet en zond
het nan zyn vriend terug met een nieuwe opdracht
„Dit exemplaar, op ren boekenstalletje bemach
tigd, wordt weer aan John Blank vereerd met de
vernieuwde achting en de herhaalde vriendschap
van den schrijver."
Of het huwelijksgeschenk, dat vooi een paar
weken door den mnt-prrmdent Hoooevelt aan ee"
jeugdige bruid, miss Mary Canislc, werd gegeven,
in den smaak is gevallen, mag ook worden betwij
feld.
Miss Mary Carlisle trouwde met een bekenden
rechtsgeleerde, den heer Howe, en dit huwetyfc wa*
een van de gebeurtenissen der New-Yojksche season.
Onder de u.rijkc huwclyksgesehenkeu was er ook
een van den heer Roosevelt, en miss Carlisle in
blijde verwachting over hetgeen het door den tx-
pirsident gezonden pakket wel zou bevatten, opende
dit in aanwezigheid van tal van vriendinnen. Toen
het pakje gcopciul was, bleek het tot grooteu schr.k
van de bruid, die eerst meende een slang te zien,
eenrhinocerosstaart te bevatten.
Het geschenk was «en van de jachttrofeeën van
Roosevelt uit Afrika, en blijkbaar hechtte dc ex-
president er groote waarde aan. Maar miss Carlisle
bleek zeer teleurgesteld en onder de tentoongestelde
huwe.yksgeschenken werd de staart dan ook ge
mist.
't Was dan ook zeer zeker een zonderling huw*-
lyksgcsehenk aan een jonge dasne. Zoo zijn er meer
tt vermelden.
Een Lundeosch koopman bepaalde, dat aan zyn
schoonzoon het verschil m gewicht tusaehen zyn
dochter en haar bruidegom u goud zou worden
uitbetaald. Hij dweepte met zwuarlyvige mannen,
en dat hy een sohoonzoon naar zijn hart kreeg, woidt
wel bewezen door het feit, dat hij bij het huwelijk
een bedrag van 4000 pond al* bruidsgift had uit te
betalen.
Een landeigenaar in Schotland bezat een dochter
met het ongewone gewioht van 400 pond. 't Vorigo
jaar beloofde hy voor ieder pond, dat zij woog, een
pond sterling als huwe'.yksgift uit tc koeren, en
dank zy deze bepaling, deed zich weldra een lief
hebber op, om dc in dubbelen zin zwaarwichtige
bruid naar het altaar te geleiden. Hy vond genade
in de oogen der bruid en van den papa, en de jon
gelieden trouwden.
Ken ryke Londensohe advocaat, wiens dochter
cenc vootreffelijke opvoeding had ontvangen, be
loofde bij hare verloving dat hy aan haar bruidegom
vijftig maal het bedrag zou intkeerei', hetwelk zij
in den loop van oen jaar zelve zou verdienen. Hoe
wel baar die voorwaarde wol eenigszins zonderling
voorkwam, wist zij toch door les geven in t«Ien en
muziek zooveel tc verdienen, dat zij op haar huwe
lijksdag het niet onaardig sommetje van 5000 poud
mee kreeg.
Heel orgineel was het idee van een Paryschezi bar
bier die besloot,- de htrwclyksgifte af te roeten naar
dc vaardigheid van den aanstaande xyucr dochter,
testis zijn bediende. Er werd een bepaalde som
golds ter zijde gelegd en van dit bedrag werd tel
kens als straf een .sommetje] afgenomen wonneer
de bediende bij het scheren een klant had gesneden.
Dit had ten gevolge, dat de jonge nian hoe langer
hoe meer zijn best deed en dan ook aan het einde
van het jaar dc naam verdiende van een uiterst
kundig barbier en friscur. En met vol vertrouwen
kon da» ook dc vader hem niet alleen het weer
aangezuiverde bedrag uitbetalen, maar hein ook
zijne zaak overdragen.
KEUVELAAR.
30 ROMAN DOOR
ANNA WAHLENBEK9.
Een vraag hield- hem dag en nacht bezig
Wat zou liij -doen om zich met haar te ver
zoenen, want dal wilde hij uit alle macht.
Hij begreep niet hoe hij gewaagd had zoo
ruw tegen haar te. zijn. Vergillen is vragen?
Nee. Alleen het zinspelen op de woorden,
die hij toen gezégd had, zou haar opnieuw
belecdigen. Maar wat dan? Hij dacht na en
peinsde, maar kon toch niet» anders beden
ken dan wat hem 'l eerst was ingevallen,
naar binnengaan en plaats nemen in den fa
miliekring rondom de groote tafel. Maar
daar zat hij dan ook geregeld avond na
avond.
Ver van haar ging hij zitten, praatte met
de "anderen, speelde gezelschapsspelletjes
hielp de meisjes bij liaar lessen; maar keek
zij naar zijn kant, dan ontmoette zij- voort
durend zijn blik Deze trouw had echter
geen uitwerking. Haar toon werd geen
graad warmer, en even eenzaam bleef hij aan
de ontbijttafel.
Op een avond, toen hij in de zaal kwam,
was ze daar niet; hij hoorde dal ze naar een
masseuse was gegaan, die haar moeder mas
seerde. Ze wilde lessen nemen om haar moe-
der's zieke heup zelf tc kunnen behandelen,
en nu trof het zoo vervelend, dat de mas
seuse geen anderen tijd had dan deze
avonduren. Maar ze wilde zich haasten en
vc:i tram nemen, om ten minste bij het
avondeten weer thuis te zijn.
Ecnigc oogen blikken later verdween Ste-
faan ook uit den kring. Hij vond het daar
vanavond niet prettig, en even vooi- negen
uur nam hij zijn hoed cn ging heen. Hij
herinnerde zich een uiting van Ester dat dc
weg tusschcn de naaste tramhalte en het
huis, vervelend was voor een meisje om al
leen te gaan als hel donker was. En toen
Elisabeth op een «vond bij een schoolvrien
din was en met de tram thuis verwacht
werd, had ze Kurt gevraagd haar van de
halte te halen. Maar dat dezelfde weg onaan
genaam 'kon zijn voor Es-ter, was niemand
ingevallen behalve hem. En dit verheugde
hem, nu hij met lange schreden naar dc
halte liep. Niet mijnheer Harder, noch haar
eigen moeder had-dén zoo aan haar gedacht
als hij, cn dal zou hij haar nu bewijzen.
Van uit den hoek van de straat, waar hij
stond tc wachten, zag hij verscheidene
trams stilhouden en verder gaan, zonder dal
zij uitstapte. Maar eindelijk kwam ze. Zij
sprong van de tram, en liep haastig dc
straat in, met een vorsrhenden blik naar dc
donkere steeg, die zc passceren moest. En
toen hij dadelijk daarop haar inhaalde,
schrikte ze vóór ze merkte wie het was, toen
lachte ze een weinig beschaamd. Zc geneer
de zich klaarblijkelijk over haar angst
,,Zoo, ben jij ook uit," zei ze.
Nu had hij moeten zeggen, dat het om ha
rentwil was. Dat hij haar woorden over
den naren weg onthouden had. Maar dat
wilde niet goed over zijn lippen.
„Ja," zei hij, .,'t is zulk mooi weer."
'1 Gesprek liep heel kalm over allerlei on
verschillige zaken. Fn toen ze het huis be
reikt hadden, dankte zc hem niet voor zijn
gezelschap. Voor een toevallige ontmoeting
op straat bestond daarvoor ook geen redeij.
Maar den volgenden keer loon ze weer
van de les kwam, was het slecht weer, en
toch stónd hij bij dc halte van de traiu. Hij
wist niet of ze hem zag teen ze uitsteeg, maar
ze wierp geen blik in dc donkere steeg, cn
ook schrikte ze niet toen 'hij zich bij haar
voegde. Integendeel, ze ontving hem met een
kalm lachje, 't Was bijna of zc hem verwacht
had
„Ik geloof dat je weer aan het wandelen
bent,' merkte ze op.
,,'l Is prettig om er eens uit tc komen,"'
verklaarde hij.
Hoewel het regent."
,,Ja, ik houd er zoo veel van, op dezen tijd
uit te gaan"
Zc lachte, maar sprak niet meer over dit
onder wern.
Gedurende deze wandeling wa<s de conver
satie toch ongedwongencr dan den eersten
keer, en StWaan begon tc hopen doit hij een
eind op weg was tol vergiffenis van zijn
zonden. Vandaag zou ze hem tenminste wel
beddnkert, dacht hij. Maar toen ze naar bin
nen !ging, ikniilktc ze slechts, terwijl ze de zaal
betrad. En hij begreep, een dank zou afbeta
ling geweest zijn voor zijn schuld, en zulik
een afbetaling wilde zc niet erkennen. Dan
zou hij mi&schien gemeend heihen, dolt de
schuld niet zoo groot was.
Maar naarmate de tijd verstreek, werd hij
toch hoopvoller in zijn stillen kamp otm ver
giffends. Door haar tc zooken, door -altijd bij
de htwid tc zijn en «4 de (kleine driensfteu te
verr»ch'ten, die in zijn macht stonden, zou
hij haar zijn adding (oonen, cn zijn eigen
beleedigende woorden loocheuen. En ten-
sloitte moest rc immers zijn bedoeling be
grijpen.
Soms was hel hem ook of dit het geval
was, want het -gebeurde soms, dal ze hem
aansprak cn hem lachend aankeek. En dc
vreugde gloeide in hem. Hij voelde het als
een overwinning, en den volgenden dag
kwam hij thuj» om te eten, in dc waste hoop
dc zaal niet meer leeg te vinden.
Toch was dat het geval. Keer op koer werd
Iwj teleurgesteld, en hij moest >voort®aan
haar verloren vertrouwen ie trachten terug
te winnen. Maar hij was niet ternecrgcrsla-
gen. Deze strijd had een afwisseling gebracht
in zijn kleurloos', eentonig leven, een afwis
seling zooals hij ails kind gehad had, toen hij
met zijn pleegbroeder trachtte tc wedijveren
om de liefde van zijn pleegouders te ver
overen. Maar die strijd waö wanhopig ge
veest, en dat wa« deze niet. Hij wist. dat hij
zou overwinnen, iwroeg of laat
Nog een zaak die -hein belang inboezemde
had hij in deze dagen. Toen hij iteflkens dc
gerepareerde kleine boot bekeek, was de
neiging óm hem opgekomen, een nieuw ino-del
te maken. Er moesten verbeteringen aange
bracht, nieuwe ideeën ontwikkeld worden.
Steeds duidelijker werd bet hem, hoe hij
het wifcde hebben, en hij zette zich spoedig
aan het werk. Niettegenstaande hij züdh te-
I geaiwoordüg s avonds, heel goed thuis gc-
I voelde in den familiekring, bleef hiji daar
niCt lwng, maar ging m.ar zijn kanier teeke-
ucn, passen en vijlen. En dikwijls riep hij
j ook de uren van den nacht tc hulp. Maar
I' eens Hoen hij iets sneed, ging het mes van
het hout in zijn wijsvinger, zoodot er een
kleine bloedende snee ontstond
Hij zoog het op wetten de bloed uit, maar
1 toen het niet wilde ophouden te bk>edcn,
wond hij zijn zakdoek om den vinger, om
zijn werk niet vuil te maken. Maar dit ver
band was te lastig, daarom deed hij er den
zakidlook weer af mot d!c bedoeling er een
reep af te scheuren, omi zoo een minder dik
verbond te krijgen. Juist iren hij dat wilde
doen, kreeg hij een ingeving en belde.
.Vraag juffrouw Ester of zc niet wat ver
bandgaas voor me -heeft", verzocht hij het
(binnentredende dienstmeisje. En (boen wik
kelde bij opnieuw den zakdoek erom, en
wachtte voortdurend luisterend naar schre
den in de gang. Wie zou komen, de meid of
zij zelf? Nfu weerklonken stappen Dc deur
giing o-pen, en werkelijk daar stond Es-ter.
Terwijl hij opstond om haar tegemoet te
gaan, voelde -hij zich als een school jongen,
wiens ondeugende streek op punt staat ont
dekt te worden, en daar hij niet gewoon wvw
die rol te spelen, kreeg hij een kleur tot aan
zijn haar.
„Heb je je erg bezeerd?" vroeg ze, en nam
zijn verbonden hond.
„O nee, niet erg."
En hij liet haar den zakdoek afwikkelen,
i\ii de kleine wonde ontblooten, kllie mu op
gehouden had te bloeden, en d;o nauwelijks
te ontdekken was.
„Dat." vroeg ze verwonderd.
Maar nu was zijn verlegenheid voorbij, en
hij was vt oolij-k over de gelukte list.
„Ja, dat. Vindt je liet 1c oubctedkencnd?''
..Bijna, otn er moeite voor te doon."
„Ik heb je niet gevraagd je moeite te ge
ven. Ik vroeg je «Heen maar om verband
gaas."
„Nu, als 't je blieft d«n.''
Wordt ver vol yd.