t41. Tweede Blad. l©n' Jaargang. eld it Zaterdag 2 Maart 1912. —i KOLONIËN. )0f BINNENLAND. FEUILLETON. VOORHOF DER LIEFDE. kjes ui ••wijl AMERSFOORTSCH DAGBLAD A no N NEME N T S P R IJ S f i.oo. - 1.50. - 0.05. P«r 3 maanden voor Amersfoort Idem franco per post Afzonder]ijke nummers Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. Advertent iënmededeelingen enz.geliove raen vóór 11 uur 's morgens bij de Ulgevern in <e zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—6 regels f ®«50. Elke regel meer - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cent» by vooruitbetaling. Grooto lottors naar plaatsruimte. Voor handel en bodrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot hot herhaald advortoeren in dit Blad, by abonnomont. Eono circulairebevattende do voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. OOST-IN D IE. DsChineezen-opstootJes in Indië. In de Frankfurter Zeitung wordt in een elegram uit Brussel gewaagd van de Chinee- len-opstootjes te Batavia en Soerabaja. Daar- n wordt te kennen gegeven, dat de ver- preide geruchten dienaangaande, volgens :en verklaring van het Agentschap van het iterste Oosten, volkomen valsch worden Jp-fniocmd UGJI Te Nanking, waar tegenwoordig de afge- 8 [vaardigden der verschillende Chincesehe pro- fvinciën bijeen zijn, is men zoo volkomen door ir-ikt reorganiseren van eigen bestuur en 1 «Ifstaatsinrichling in beslag genomen, dat men er volstrekl geen tijd over heeft zich met iChtneezen-kwestie in Indië in te laten. Eenc ■[^uitlating van Sunyatsen of zijnen secreratis, van den beweerden krijgslustigen inhoud is er dan ook nooit gedaan. China stelt zich voor, het Hollandsch-Chineesch consulair- verdrag, gelijk alle overige internationale verdragen, gestand te doen. Een consul te Batavia is benoemd, maar de omwenteling was oorzaak dat deze tot nog toe zijn post niet heeft betrokken. De onlusten staan dan ook geenszins in ver band met dit verdrag. Met betrekking op het bericht aan de Daily Telegraph uit Peking kan warden me degedeeld, «lat bij de Nedcrlandsche regee ring niets bekend is van een ultimatum van China in zake de opstootjes op Java. Dit wordt bevestigd bij de Chineesche legatie met de verzekering: ,,geen enkel desbetref fend gerucht heeft ons bereikt." Men bericht ons uil Den Haag: Te Batavia zijn alle arrestanten door het bestuur vrijgelaten; de laatste vier op Muon- jJ- (2b dezer), nadat daartoe stappen ge daan waren door afgevaardigden der Clii- neesche gemeente, die beloofden, alles in het werk te zullen stellen ter voorkoming van herhaling van de ongeregeldheden. Plan 19 13. Aan de plaatselijke co- miité's ter verwezenlijking van „Plan 1913" is door de Centrale commissie de volgende cir culaire. verzonden: Op grond van hclgcen reeds flians door ons werd vernomen omtrent dc plannen voor in 1913 hier te lande te houden tentoonstel lingen, veroorloven wij ons hol volgende on der de aandacht te brengen: Zooals hekend is, staal bij Plan 1913 op den voorgrond, dei» vreemdeling naar Neder land te trekken, en hein als hij eenmaal in Ne derland is, zoo lang mogelijk in ons land te houden, door hem opmerkzaam te maken .-p tal van belangrijke en mooie zaken in ver schillende doelen van ons land. Wanneer daar toe nu in verschillende plaatsen tentoonstel lingen worden, georganiseerd, ongeveer op hetzelfde gebied, zat liet derhalve aanbeveling verdienen, deze, indien eenigszins mogelijk, vrijwel gelijktijdig te doen plaats vinden Daardoor wordt voor hem, die in deze soort belang stelt, de reden voor een bezoek aan Nederland zooveel te sterker, aangezien hij dan op cene rondreis alles kan zien wat voor hem in het bijzonder van belang is. De Centrale commissie zal het daarom ten zeer ste op prijs stellen, indien plaatselijke comités of verecnigingon ziel» vóór zij lot het doen van publicaties enz. omtrent hunne plannen overgaan eerst tot het Uitvoerend comité der centrale commissie zouden willen wen den, met mcdcdeeling van hetgeen beoogd wordt, en in voorbereiding is. Zoo noodig kan dan door genoemd Uitvoerend comité ge wezen worden op in andere plaatsen beslaan de plannen, en kan liet comité als bemiddelaai optreden* om tegenover het buitenland zooveel mogelijk eenheid te verkrijgen, waar door de waarde van het samenstel der ten toonstellingen zeer zeker zal worden v»r lioogd De Centrale commissie wenseht bovendien nog te wijzen op hel belang en dc wenschc- lijkheid van het bevorderen en organiseeren van bezoeken aan plaatselijke handels- en nij verheids-inrichtingen, en op de mogelijkheid om bijv. door het uitgeven van geïllustreerde albums de aandacht op die nijverheid te ves tigen. Ook hier zal éénheid in uitvoering, wal formaat enz. betreft, zeer zijn aan te bevelen, zoodat ook op dit gebied het Uitvoerend co mité gaarne op de hoogte der plannen zal wor den gehouden om naar aanleiding daar van - waar noodig of gewenschl, voorlich ting en inlichtingen te kunnen verstrekken Dc Centrale commissie vleit zich, dat in dezen ieder zijne gewaardeerde medewerking zal willen vcrlecnen en houdt zich reeds hij voor haal aanbevolen voor de mededelingen, die men - liefst zoo spoedig mogelijk aan tiet Uitvoerend comité zal willen doen. Een .zwarte lijst'\tegen den woeker. In het Februari-nummer van het maandblad „Weg met den Woeker", orgaan van de Nationale Verocniging tot Bestrijding van den Woeker, zijn opgenomen dc volgende mcdedcclingcn van het hoofdbestuur: Op de laatst gehouden bestuursvergadering van het 'hoofdbestuur van de Nationale Vcr- eeniging lot bestrijding van den Woeker werd besloten tot het aanleggen van een zooge naamde „zwarte lijst", d. \v z. van een lijst van die personen, firma's of instellingen, die zich schuldig maken aan woekerprnktijken, en om van lijd tot lijd daaraan bekendheid te geven én in ons maandblad „Weg met den Woeker", én in de pers. Het hoofdbestuur verzoekt daartoe de wel willende medewerküng van alle lezeressen en lezers van het maandblad, door mededee- ling van hun bekende gevallen van woeker, liefst door feiten gestaafd, aan den len secretaris .van het hoofdbestuur. Groot Hcr- toginnelaan 121. Van dc mededeelingen zal een beseheiden gebruik worden gemaakt, tenzij men tevens toestemming wil geven van het medegedeel de een publiek gebruik fe maken. Een buitenkansje. Een landbou wer uit Baarle-Nassau had zijn f 1400 spaarduitjes omgezet in vier pandbrie ven der Zuider-Hypotheekbank. Aangezien hij geen veilige berging had, stopte hij zc, in vie ren gevouwen, in een ouden ijzeren waterke tel, waarbij een slecht passend deksel opge zocht was, onder den vloer dicht bij den schouw. Met Januari wilde hij couponnetjes knippen, doch vond den ketel half vol water, daarin gesijpeld door den telkens geschrob- den vloer en het niet sluitend deksel. In het drabbig nat dreven stukjes pandbrieven; een slijmerige, beschimmelde massa kon hij op- visschen. Het boertje liet zijn schat vier volle uren boven een gloeiend vuur, telkens het kip pengaas, waartusschen hij de pap gekneld hield omdraaiend. Een schroeilucht en af brokkelende randjes waarschuwden hem, dat hij niet naar wensch met zijn effecten om- I sprong; aangezien 't binncngedeclte nog voch- j tig was, besloot hij ze 21 uren in den wannen oven te leggen. Den anderen morgen vertoonde zich een j vastgeperstc, schilfcrachtige, bruingebrande j klit, die de gelukkige bezitter uit elkander i wilde halen, hetgeen niet gelukte. De man I ging met zijn pakje naar dc Zuiderhypotheek- i bank te Breda, alwaar hem meegedeeld werd, i dat hij aan een chemicus, den kapitein- apotheker J. I£. II. van Waegeningh moest verzoeken dc pandbrieven herkenbaar te ma- kenbaar te maken. De bank stond den heer v. W. af 1 brief van f 1000 en 1 van f 100, in portefeuille als proefmateriaaL Dat papier onderging dezelf de behandeling als dc waardevolle effecten, uitgezonderd het rottingsproces. Na vele be werkingen mocht het den apotheker gelukken, door een oplossing van chloralhydraat onder bepaalde temperatuur, 't pakje soepel te krij gen, waarna door formaline-oplossing de ste vigheid verhoogd werd. Thans moest de klit uiteen. Warme baden en fijne mesjes werden daartoe aangewend, waarop de effecten een voor een gelicht wer den met kleverige glasplaten. Nog nat, wer den de brieven ingegoten in een gelatine-op- lossing op dezelfde wijze als droge platen ge goten worden in de fotografie. Na baden in formaline konden deze bij vrij sterke warmte gedroogd worden. De etfecten zijn zoo beslist kenbaar gewor den, dat de Zuidcr Hypotheekbank zonder be zwaar nieuwe pandbrieven er voor inwis selde. School- en Kerknieuws. Vyftig jaar predikant, Gisteren hei - dacht ds. W. N. Coeiicn, sedert 5 October 1S90 predikaat by de Ned. Herv. gemeente te Iiontemsise, zijn 50-jarig ambtsjumleuiu. Hij mag zich in een goede gezondheid verheugen en treedt wekelijks nog voor zijne gemeen ie op. Voor hy te Hontemwe kwam, had hij eerst 13 jaar te Doeveren en daarn» 15 jaar te Leeuwen gestaau. Van den Hak op den Tak. (Weckpraatje). Vis in Transvaal de familie met een jonge spruit vermeerderd is, wordt de volgende uitlegging daar van aan de jonge broertjes en zusjes gegeven „Papa het een ouden Baviaan in die kuornveld doodgeskiei, die een klc.nen Baviaan op den rug had en Papa het jammer gekrij en die kleinen Baviaan mee naar huu» sa am gene em, in een zeep pot vol zeepwater .gezet en een dag lajig gekookt, daarna met een stuk yzeren hoepel heb haar afge krabd en mama het toen den kleinen Baviaan als kind aangeneem." üezc voorstelling hebben dc Afrlkaandcr* waar schijnlijk van de inboorlingen overgenomen, want de Hottentotten gelooven, dat de Bavianen men- Kchen zijn, die echter niet sproken willen, omdat zc dau ook als menschen moeteu werken. Volgen* d« Hottentotten zijn du« de bavianen menschen, pardon, beesten, die zich aardig „van den domme'' kunnen houden. Nu, zulke csempla- len schuilen er onder het menschenras ook wel, getuige b.v. het volgende staaltje: Een Chlneesch inwoner van San Francisco werd onlangs voor den kantonrechter gebracht voor een overtreding der politieverordening en veroordeeld tot tien gulden boete. De kantonrechter deed alle mogelykc moeite om China-man het geval duidelijk te maken,, maar „Cbinkie" veinsde geen woord Ergclsch te -verstaan. „Luster nou eens, John!'' legde de reohtcr hem uit, ,,'t Is tien gulden, zie je? Jij het geld betalen, met gaan naar de gevangenis. Snappic?" „Niet snappie!" luidde voor dc twintigste maal John's antwoord. „Laat mjj dat maar eens opknappen, edelacht bare!'' r ep de dikke Icrsche politieagent, die het proces-verbaal had opgemaakt. ..Ik zal dien heiden eens leeren niet te verstaan". l>c kantonrechter knikte toestemmend, dc agent pakte China-man by diens staart ca brulde hem in 't oor „Zeg, jij met je theehussengezicht, heb je niet geboord, dat je lot 20 gulden boete bent veroordeeld „Wat een gemeene leugen!" antwoordde de „C.hmkie", die er in liep, „'t ts maar fcien gulden!" Tien gulden boete werd ook bij een onzer recht banken, tegen zekeren H. V. te M. geëischt, maar hy vond een goed verdediger in Mr. Lion. De be schuldigde werd door den kastelein uit dc herberg verwijderd, omdat hy dc orde had verstoord. De veldwachter nam den buitcngezette verder onder zijn hoede, wat dezen zoo weinig beviel, dat hij den man der wet een beleedigende uitdrukking naar het hoofd slingerde Daarvoor «tond hij dezer dagen terecht voor de rechtbank. Zijn verdediger, Mr. Lion, hield het volgende poëtische pleidooi: „Beklaagde is eigenlyk iemand, Die kwaad doet aan niemand. Hij had in dit geval wel 'n borreltje te veel gedronken, Maar was toch niet wat men uocmt hcelemaal beschonken. De veldwachter had vroeger by beklaagde tijdens zijn diensturen. Eens wiilen biljarten, doch dit wilde beklaagde met verduren. Toen had dc veldwachter tegen Hendrik by wyze van tarten Gezegd: „Ik zal je bij gelegenheid wel eens lee ren biljarten". andaar, edelachtbare heden, hebben we hier 'n zaak aan den stok, Waarin sprake is van een ouden WTck. Met 't oog hierop heb ik de eer te concludeercn Dat Uwe rechtbank beklaagde met 'n veel lich ter straf zal renvoyeeren." Die H. V. ei: de veldwachter waren elkaar blyk- banr niet zeer vriemWyk gezind. Een heel on vriendelijk welkom werd dezer dagen door oen blad in Dakota U. S. A. toegcroepeu aan een nieuw blad by deszelfs verschijning. De begroeting wa» aldus ,,Wy hebben vernomen, dat een k.nkel met. dr.ioineiige oogen uit de wildernissen van God-wect- waar, in deze stad is aangekomen met een hand pers en een s'.ip van zyn hemd vol met letters en zich voorstelt hier met een eoncmrr eerend blad uit te komen, zoo ergens in de buurt van nieuwe jaar. Wien de Goden willen vernietgen, verbinden zij aan een couranten-onderneming. Zyn huid zal bin nen afiienbaren tijd gevoegd worden bij de andere huiden in onze reeds uitgebreide verzameling." Hier was zeker ook wel jakuisiede métieo, brood nijd, oftewel concurrent.cvrccs in "'t spel. Ja, om T lieve „geidje" wordt er al wat gedaan, moois en leelyks, braafs en slcohts. Niet altoos wordt dat woord „geld" daaiby uitgesproken, o neen, veel mooiere namen en edeler drijfveeren worden daarbij naar voren gebracht. En wat wordt dat „geld" zoo in 't gewone leven ook onder tal van benamingen aangeduid, 't is wel aardig om dat eens na te gaan. Iedere soort menschen noemt het op verschillende manier. De banikier zegt: „myn fondsen." De vorst „myn dotatie." De werkman „myn loon." De soldaat „mijn soldy." Het jonge meisje „mijn bruidsschat." I)e beambte „mijn salaris." Dc schrijver „myn honorarium." De koopman „myn winst." De beursman „mijn commissie." Dc kapitalist „mijn inkomsten.' De rentenier „mijn rente." De erfgenaam „myn legaat." De afgevaardigde „myn indemniteit." De grondeigenaar „myn bezV' Dc bluffer „mijn fortuin." I)e gepensionneerde „mijn pensioen." De keukenmeid „mijn centen." De koningin „myn civiele lijst." De grappenmaker „myn aap." De kwajongen „mijn moppen." De verkwister eindelijk „myn verwachiing", het geld, dat hy nog niet heeft en misschien mmmer krijgen zal. Wie zyn ziel aan het geld, den Mammon, heeft vei kocht, weet zelden iets anders n»ar behooren te Waardeer en. Voor hem geldt slechts de vraaghoe veel kost het; wat u het waard? l'eniiuore Cooper, een bekend schrijver, gaf eens een exemplaar van zijn laatste werk aan een vriend en schreef enkele woorden van toewijding op het voorhandsche titv.blad. „Aan Jonn Blauk met do meeste achting en vriendschap van den adliryver," Een paar maanden daarna t-rof Cooper dit exem- aun op ecu boekenstalletje. Hij kocht bet en zond het nan zyn vriend terug met een nieuwe opdracht „Dit exemplaar, op ren boekenstalletje bemach tigd, wordt weer aan John Blank vereerd met de vernieuwde achting en de herhaalde vriendschap van den schrijver." Of het huwelijksgeschenk, dat vooi een paar weken door den mnt-prrmdent Hoooevelt aan ee" jeugdige bruid, miss Mary Canislc, werd gegeven, in den smaak is gevallen, mag ook worden betwij feld. Miss Mary Carlisle trouwde met een bekenden rechtsgeleerde, den heer Howe, en dit huwetyfc wa* een van de gebeurtenissen der New-Yojksche season. Onder de u.rijkc huwclyksgesehenkeu was er ook een van den heer Roosevelt, en miss Carlisle in blijde verwachting over hetgeen het door den tx- pirsident gezonden pakket wel zou bevatten, opende dit in aanwezigheid van tal van vriendinnen. Toen het pakje gcopciul was, bleek het tot grooteu schr.k van de bruid, die eerst meende een slang te zien, eenrhinocerosstaart te bevatten. Het geschenk was «en van de jachttrofeeën van Roosevelt uit Afrika, en blijkbaar hechtte dc ex- president er groote waarde aan. Maar miss Carlisle bleek zeer teleurgesteld en onder de tentoongestelde huwe.yksgeschenken werd de staart dan ook ge mist. 't Was dan ook zeer zeker een zonderling huw*- lyksgcsehenk aan een jonge dasne. Zoo zijn er meer tt vermelden. Een Lundeosch koopman bepaalde, dat aan zyn schoonzoon het verschil m gewicht tusaehen zyn dochter en haar bruidegom u goud zou worden uitbetaald. Hij dweepte met zwuarlyvige mannen, en dat hy een sohoonzoon naar zijn hart kreeg, woidt wel bewezen door het feit, dat hij bij het huwelijk een bedrag van 4000 pond al* bruidsgift had uit te betalen. Een landeigenaar in Schotland bezat een dochter met het ongewone gewioht van 400 pond. 't Vorigo jaar beloofde hy voor ieder pond, dat zij woog, een pond sterling als huwe'.yksgift uit tc koeren, en dank zy deze bepaling, deed zich weldra een lief hebber op, om dc in dubbelen zin zwaarwichtige bruid naar het altaar te geleiden. Hy vond genade in de oogen der bruid en van den papa, en de jon gelieden trouwden. Ken ryke Londensohe advocaat, wiens dochter cenc vootreffelijke opvoeding had ontvangen, be loofde bij hare verloving dat hy aan haar bruidegom vijftig maal het bedrag zou intkeerei', hetwelk zij in den loop van oen jaar zelve zou verdienen. Hoe wel baar die voorwaarde wol eenigszins zonderling voorkwam, wist zij toch door les geven in t«Ien en muziek zooveel tc verdienen, dat zij op haar huwe lijksdag het niet onaardig sommetje van 5000 poud mee kreeg. Heel orgineel was het idee van een Paryschezi bar bier die besloot,- de htrwclyksgifte af te roeten naar dc vaardigheid van den aanstaande xyucr dochter, testis zijn bediende. Er werd een bepaalde som golds ter zijde gelegd en van dit bedrag werd tel kens als straf een .sommetje] afgenomen wonneer de bediende bij het scheren een klant had gesneden. Dit had ten gevolge, dat de jonge nian hoe langer hoe meer zijn best deed en dan ook aan het einde van het jaar dc naam verdiende van een uiterst kundig barbier en friscur. En met vol vertrouwen kon da» ook dc vader hem niet alleen het weer aangezuiverde bedrag uitbetalen, maar hein ook zijne zaak overdragen. KEUVELAAR. 30 ROMAN DOOR ANNA WAHLENBEK9. Een vraag hield- hem dag en nacht bezig Wat zou liij -doen om zich met haar te ver zoenen, want dal wilde hij uit alle macht. Hij begreep niet hoe hij gewaagd had zoo ruw tegen haar te. zijn. Vergillen is vragen? Nee. Alleen het zinspelen op de woorden, die hij toen gezégd had, zou haar opnieuw belecdigen. Maar wat dan? Hij dacht na en peinsde, maar kon toch niet» anders beden ken dan wat hem 'l eerst was ingevallen, naar binnengaan en plaats nemen in den fa miliekring rondom de groote tafel. Maar daar zat hij dan ook geregeld avond na avond. Ver van haar ging hij zitten, praatte met de "anderen, speelde gezelschapsspelletjes hielp de meisjes bij liaar lessen; maar keek zij naar zijn kant, dan ontmoette zij- voort durend zijn blik Deze trouw had echter geen uitwerking. Haar toon werd geen graad warmer, en even eenzaam bleef hij aan de ontbijttafel. Op een avond, toen hij in de zaal kwam, was ze daar niet; hij hoorde dal ze naar een masseuse was gegaan, die haar moeder mas seerde. Ze wilde lessen nemen om haar moe- der's zieke heup zelf tc kunnen behandelen, en nu trof het zoo vervelend, dat de mas seuse geen anderen tijd had dan deze avonduren. Maar ze wilde zich haasten en vc:i tram nemen, om ten minste bij het avondeten weer thuis te zijn. Ecnigc oogen blikken later verdween Ste- faan ook uit den kring. Hij vond het daar vanavond niet prettig, en even vooi- negen uur nam hij zijn hoed cn ging heen. Hij herinnerde zich een uiting van Ester dat dc weg tusschcn de naaste tramhalte en het huis, vervelend was voor een meisje om al leen te gaan als hel donker was. En toen Elisabeth op een «vond bij een schoolvrien din was en met de tram thuis verwacht werd, had ze Kurt gevraagd haar van de halte te halen. Maar dat dezelfde weg onaan genaam 'kon zijn voor Es-ter, was niemand ingevallen behalve hem. En dit verheugde hem, nu hij met lange schreden naar dc halte liep. Niet mijnheer Harder, noch haar eigen moeder had-dén zoo aan haar gedacht als hij, cn dal zou hij haar nu bewijzen. Van uit den hoek van de straat, waar hij stond tc wachten, zag hij verscheidene trams stilhouden en verder gaan, zonder dal zij uitstapte. Maar eindelijk kwam ze. Zij sprong van de tram, en liep haastig dc straat in, met een vorsrhenden blik naar dc donkere steeg, die zc passceren moest. En toen hij dadelijk daarop haar inhaalde, schrikte ze vóór ze merkte wie het was, toen lachte ze een weinig beschaamd. Zc geneer de zich klaarblijkelijk over haar angst ,,Zoo, ben jij ook uit," zei ze. Nu had hij moeten zeggen, dat het om ha rentwil was. Dat hij haar woorden over den naren weg onthouden had. Maar dat wilde niet goed over zijn lippen. „Ja," zei hij, .,'t is zulk mooi weer." '1 Gesprek liep heel kalm over allerlei on verschillige zaken. Fn toen ze het huis be reikt hadden, dankte zc hem niet voor zijn gezelschap. Voor een toevallige ontmoeting op straat bestond daarvoor ook geen redeij. Maar den volgenden keer loon ze weer van de les kwam, was het slecht weer, en toch stónd hij bij dc halte van de traiu. Hij wist niet of ze hem zag teen ze uitsteeg, maar ze wierp geen blik in dc donkere steeg, cn ook schrikte ze niet toen 'hij zich bij haar voegde. Integendeel, ze ontving hem met een kalm lachje, 't Was bijna of zc hem verwacht had „Ik geloof dat je weer aan het wandelen bent,' merkte ze op. ,,'l Is prettig om er eens uit tc komen,"' verklaarde hij. Hoewel het regent." ,,Ja, ik houd er zoo veel van, op dezen tijd uit te gaan" Zc lachte, maar sprak niet meer over dit onder wern. Gedurende deze wandeling wa<s de conver satie toch ongedwongencr dan den eersten keer, en StWaan begon tc hopen doit hij een eind op weg was tol vergiffenis van zijn zonden. Vandaag zou ze hem tenminste wel beddnkert, dacht hij. Maar toen ze naar bin nen !ging, ikniilktc ze slechts, terwijl ze de zaal betrad. En hij begreep, een dank zou afbeta ling geweest zijn voor zijn schuld, en zulik een afbetaling wilde zc niet erkennen. Dan zou hij mi&schien gemeend heihen, dolt de schuld niet zoo groot was. Maar naarmate de tijd verstreek, werd hij toch hoopvoller in zijn stillen kamp otm ver giffends. Door haar tc zooken, door -altijd bij de htwid tc zijn en «4 de (kleine driensfteu te verr»ch'ten, die in zijn macht stonden, zou hij haar zijn adding (oonen, cn zijn eigen beleedigende woorden loocheuen. En ten- sloitte moest rc immers zijn bedoeling be grijpen. Soms was hel hem ook of dit het geval was, want het -gebeurde soms, dal ze hem aansprak cn hem lachend aankeek. En dc vreugde gloeide in hem. Hij voelde het als een overwinning, en den volgenden dag kwam hij thuj» om te eten, in dc waste hoop dc zaal niet meer leeg te vinden. Toch was dat het geval. Keer op koer werd Iwj teleurgesteld, en hij moest >voort®aan haar verloren vertrouwen ie trachten terug te winnen. Maar hij was niet ternecrgcrsla- gen. Deze strijd had een afwisseling gebracht in zijn kleurloos', eentonig leven, een afwis seling zooals hij ails kind gehad had, toen hij met zijn pleegbroeder trachtte tc wedijveren om de liefde van zijn pleegouders te ver overen. Maar die strijd waö wanhopig ge veest, en dat wa« deze niet. Hij wist. dat hij zou overwinnen, iwroeg of laat Nog een zaak die -hein belang inboezemde had hij in deze dagen. Toen hij iteflkens dc gerepareerde kleine boot bekeek, was de neiging óm hem opgekomen, een nieuw ino-del te maken. Er moesten verbeteringen aange bracht, nieuwe ideeën ontwikkeld worden. Steeds duidelijker werd bet hem, hoe hij het wifcde hebben, en hij zette zich spoedig aan het werk. Niettegenstaande hij züdh te- I geaiwoordüg s avonds, heel goed thuis gc- I voelde in den familiekring, bleef hiji daar niCt lwng, maar ging m.ar zijn kanier teeke- ucn, passen en vijlen. En dikwijls riep hij j ook de uren van den nacht tc hulp. Maar I' eens Hoen hij iets sneed, ging het mes van het hout in zijn wijsvinger, zoodot er een kleine bloedende snee ontstond Hij zoog het op wetten de bloed uit, maar 1 toen het niet wilde ophouden te bk>edcn, wond hij zijn zakdoek om den vinger, om zijn werk niet vuil te maken. Maar dit ver band was te lastig, daarom deed hij er den zakidlook weer af mot d!c bedoeling er een reep af te scheuren, omi zoo een minder dik verbond te krijgen. Juist iren hij dat wilde doen, kreeg hij een ingeving en belde. .Vraag juffrouw Ester of zc niet wat ver bandgaas voor me -heeft", verzocht hij het (binnentredende dienstmeisje. En (boen wik kelde bij opnieuw den zakdoek erom, en wachtte voortdurend luisterend naar schre den in de gang. Wie zou komen, de meid of zij zelf? Nfu weerklonken stappen Dc deur giing o-pen, en werkelijk daar stond Es-ter. Terwijl hij opstond om haar tegemoet te gaan, voelde -hij zich als een school jongen, wiens ondeugende streek op punt staat ont dekt te worden, en daar hij niet gewoon wvw die rol te spelen, kreeg hij een kleur tot aan zijn haar. „Heb je je erg bezeerd?" vroeg ze, en nam zijn verbonden hond. „O nee, niet erg." En hij liet haar den zakdoek afwikkelen, i\ii de kleine wonde ontblooten, kllie mu op gehouden had te bloeden, en d;o nauwelijks te ontdekken was. „Dat." vroeg ze verwonderd. Maar nu was zijn verlegenheid voorbij, en hij was vt oolij-k over de gelukte list. „Ja, dat. Vindt je liet 1c oubctedkencnd?'' ..Bijna, otn er moeite voor te doon." „Ik heb je niet gevraagd je moeite te ge ven. Ik vroeg je «Heen maar om verband gaas." „Nu, als 't je blieft d«n.'' Wordt ver vol yd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1912 | | pagina 1