K% 001
10d* Jaargang.
Dinsdag 23 April 1912.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Avonturen van
Lady Molly van Scotland-Yard.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
AB OK N EM EK T SP RIJS:
fut S maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
i Afsonderltyke nummers- 0.05.
Pese Courant vergchynt dagelijks, behalve op Zou- en Feest
dagen.
AdvertentiAnmededeelingen enz., gelieve
'«morgens by de Uitgevers in te zenden.
11 1
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRLJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel moor O. ÏO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents by vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel on bedryf bestaan zeer voordoelijze bopalingen tot
het herhaald adverteoren in dit Blad, by abonnomont. Eene
ciroulairobevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort, brengt inge
volge medcdeeeling van den Commissaris der Ko
ningin in de provincie Utrecht, d.d. 19 April 1912,
no. 1849/1366, ter kennis van belanghebbenden, dat
zich in de gemeente Soest een geval van Ailtvuur,
in de gemeente Lopik een geval van kwade droes
beeft voorgedaan.
Amersfoort, 22 April 1912.
De Burgemeester voornoemd,
VTIJTIERS.
Bu-gemee6ter en Wethouders van Amersfoort
brengen ter openbare kennis, "dat bij hun besluit
van heden aan G. Brom alhier, ingevolge art. 8 der
I Hinderwet, onder voorwaarden vergunning is ver
leend tot het oprichten van eene yarkensslagerij. in
het perceel iPuntenburgertaan., no. 35, kadastraal
bekend gemeente Amersfoort, sectie D, no. 2706.
Amersfoort, 18 April 1912.
De Secretaris, De Burgemeester,
J. G. STENFERT KROESE. WUIJTIERS.
Politiek Overzicht
De sluiting van de Dardanellen.
Het antwoord van de Porte op de iden
tieke nota der mogendheden, waarin mede-
deeling werd gevraagd van de voorwaar
den, waaronder Turkije bereid zou zijn
over den vrede met Itai.ë te onderhandelen,
is uitgevallen zooals werd verwacht, liet ant
woord, een stuk van vrij groo.cn omvang,
slaat een terugblik op de kwestie van Tripo-
lilanie. Er wordt gewezen op de verzoeniijke
houding van de Porte en op de tegen alle
recht indruischcnde actie van Italië. Er
wordt nadruk op gelegd, dal de Porte, zon
der aan hare waardigheid tc kort te doen,
geen afstand kan doen van de effectieve en
onbeperkte souveroinitet over Tripoli. Zonder
zelf op de forinulcening van vredesvoorwaar
den in te gaan, motiveert het Turksche ant
woord de besliste afwijzing van de Itaiiaan-
schc vredesvoorwaarden. Zijnerzijds volhardt
Italië bij zijne aanspraak op de souvereiniieit
over de Turksche gewesten in Noord-Afrika.
Bijgevolg lis er aan vrede voorshands niet te
denken.
De Italiaanschc regeering heeft getracht
pressie uit te oefenen op de Porte, door haar
te doen voelen, -dat Italdë een scherp wapen
ter zee bezit. Dat is, volgens de inlichtingen,
die de correspondent van de Neuc Freie
Presse te Rome heeft verkregen, het doel ge
weest van de vlootdemonscrat e voor de Dar
danelles „De demonstratie had ten doel
zoo heeft deze correspondent vernomen
de Turksche regeering, die zich binnen hare
vier muren veilig acht, in te lichten over de
vrijheid van handelen van Italië dn de Egcï-
sche zee en aan de Turksche kusten. Dit
doel werd bereikt. Italië heeft zich met be
trekking tot de Adriatische zee en de Ioni
sche zee eene beperking opgelegd, die beant
woordde aan zijn belang. Maar op het ove
rige gebied zal Italië zich de rechten nieL
laten beperken, die aan iedcren oorlogvoe
rende uiit den aard der zaak toekomen."
Tuirkijc heeft inlusschen,zooals uit het
door den ministerraad vastgestelde antwoord
aan de mogendheden blijkt, door deze
demonstratie zich niet laten bewegen zijn
standpunt prijs te geven. Het heeft de lla
liaansche demonstratie beantwoord met de
sluiting van hel handelsverkeer door de
Dardanelles De schade daarvan komt hoofd
zakelijk neer op den internationalen handel,
in de eerste plaats op de Zwartezeestaten,
die zich den waterweg zien afgesloten voor
den uitvoer van hunne producten, maar ook
voor alle andere stalen, die het graan van
Rusland, Rumendë en Bulgarije koopen of
exporthandel naar die landen drijven.
Dat heelt eene begrijpelijke orgeimi» ver
wekt. De in hunne belangen zwaar gjebrotf-
■feui ihainxlelaars vervullen de lucht met hun
ne klachten, en de regeeringen sluiten daar
voor de ooren niet. In Berlijn geelt men telt
vottbo toe, dal deze toestand erg bedenkelijk
is niet. alleen om de nadeden, die de handel
cu- va.n ondervindt, maar ook wegens de in
ternationale moeilijkheden, die er uit kun
nen voortkomen. Eene deputatie van En-
gelscihe reeders heeft zich naar liet Foreign
Office begeven oun te vragen, dait de Enigieil-
sche regeering haren invloed zou aanwen
den om de zeeëngten zoo spoedig mogelijk
weder geopend te krijgen. Met hetzelfde doel
zijn bij de regeering te Petersburg stoppen
•gedaan.
De heropening van de Dardanellen wordt,
zoo merkt de Temps op, door iedereen ge-
wemsoht. „Maar in oorlogstijd looft mem an
der liet bestuur van het feit. Nu is het een
feit, dat Ilalië er belang bij had Turkije er
gens anders dan in Tripeli aan te vallen,
en hel its ook oen feit, dolb Turkije mat den
Jtaliaanschen aanval voor ooigen genoodzaakt
wals de zeeëngten te sluiten.. Ongetwijfeld
bestaat de conventie van Londen. Maar wel
ke overeenkomst zou een staat kunnen ver
plichten in oorlogstijd zijne hoofdstad bloot
gesteld te laten aan het gevaar vein demi bom
bardement? Men kan 't in de Italianen niet
Haken, dat zij de zeeëngten hebben aange
vallen. Men kan van de Turken met afkeu
ren ze te sluiten. Het. is eene kwestie van
goede trouw. Men is zich ten slotte gaan
verbeelden, dat de Italiaansch-Turksche oor
log een oorlog zonder „breuk" was, waarin
men zich kon schikken. Neen, het zal meer
en meer een oorlog zij.n zooals' alLlie andere
oorlogen, d. w. z. erg hinderlijk voor de
omz ijdigc-.n
,,In de krtsiascm, die met de wapens wor
den beslist, .is itoet onvermijdelijk, dait de
macht ibcenisoht, Cu die (heeimdhaippij, bestuurt
Oiiii»} nu. De mogenidiliediem, die lijden onideir
den foastamd in de iDoindnmeflilm, hokkien,
moeten voorzien wialt nu gebeurt en een oon-
XIiel moeten voorkomen, waarvan, d'o gevol
gen nföet tvvijfieflaiclhtóg wanden. De heer von
Kid er ben hold, vóór de oolriog^venkteJi'inig
cone actio in dien zün gdoppeutd. Men
zal zeker te ©enigen tijd vernemen, waarom
aan zijn voorstel gelen gdvolg js igdgeven.
Maar im het tögetniwooaidiige metót de vHolegere
•onbekwaamheid vam de ,jgroot)e oaimaichti:(g-
heden", die dm vnedebreuk mlidt hébben'
kunnen beletten, zidh niet dtëkJoem met ■wer
kelijk brooz© atngumenten. Men. kam ovemmrini
de Idaliiauieji verbieden aafti te Vallen als de
Turken zldh te verdedigen; klört .is de eenvou
dige «n duideTijke waarlhedid. Wij meenem, dat
het goed wais haar te zeggen."
Italië en Turkije.
Sofia, 2 2 A p r i 1. Volgens berichten uit
Konstanlinopel werden bij hel bombardement
van den 18en de kazerne te Koemhale en de
Sedulbahr vernield. De Turken verloren te
Scdulbahr 15 dooden en 18 gewonden en te
Koemhale een doode cn een gewonde.
Konstanlinopel, 2 2 April. liet
gerucht van eene lauding der Italianen .-p
Lemnos wordt tegengesproken. Alle kabels
in den archipel, behalve die van Mitylcne,
zijn doorgesneden.
K on stantinopcl, 2 2 April. Een
telegram van de Dardanellen bericht, dal
men is begonnen de mijnen op te ruimen, die
zijn gelegd in de geul, welke vrij is geta'en
voor de doorvaart van de handelsschepen
De passage zal binnen drie dagen vrij zijn.
De Italiaanschc vloot moet bij Chios zijn
De beschieting van Yathy, de hoofdstad van
het eiland Samos, die gelijktijdig met die van
de buitenforlen der Dardanellen, is geschied
door eene afdeeling llaliaansche schepen, is
van geringe laktische beteeken is. De vesting
werken van Vathy zijn verouderd en nauwe
lijks in staat meer dan een scliijnverzet tegen
het vuur van scheepskanonnen te bieden..
Ook uit een strategisch oogpunt kan aan
Samos geen groote waarde voor de oorlog
voering worden toegekend. Voor eene latere
actie tegen Smyrna zou het bezit van Chios
van veel meer gewicht zijn. Het kunnen cius
slechts politieke overwegingen zijn, die tot
deze operatie hebben geleid. Een door de la-
lianen ondersteunde opstand zou zonder veel
moeite het definitieve verlies van het eiland
voor Turkije na zich sleepen, zonder dat
Italië zelf groote machlmiddelcn zou behoe
ven aan te wenden. Bij het sluiten van vrede
echter zou het eiland bij zijne vruchtbaarheid
een belangrijken credilpost in de eindreke-
ning ten gunste van de Italianen vormen.
Samos is sedert 1832 een aan de Porte schat
plichtig christelijk vorstendom, onder oen
door den sultan benoemden vorst van Griek-
sche nationaliteit, dat onder bescherming van
Frankrijk, Engeland en Rusland staat.
B e r 1 ij n 2 2 April. Op de bezwaren
van de Mannhedmsche beurs over de bane-
dceling van den Duilschen graanhandel door
de sluiting van de schoepvaart in de Darda
nellen, is het volgende antwoord van staats
secretaris von Kiderlen ontvangen; „Op uw
telegram betreffende de sluiting van de Dar
danellen antwoord ik u, dat Duitschland als
onzijdige staal zich niet kan mengen in den
oorlog tusschc» twee groote staten. De kei
zerlijke regeering zal intusschon er naar stre
ven, tot bescherming van de Duitsche belan
gen de naar mate van de omstandigheden ge
paste stappen te doen".
Dc rechtstoestand wordt beheerscht door
verschillende in den loop van de 19e eeuw
gesloten verdragen. In het Russisch-Turksche
alliantieverdrag van Ilunkjar Skelessi van 8
Juli 1833 kreeg Rusland als contra-prestatie
voor de hulp, die bet den sultan tegen zijn
oproerigen vazal, Mehemed Ali van Egypte,
had verleend, cn voor de bescherming, lie
het den sultan toezeide, het recht met uitslui
ting van alle andere staten oorlogsschepen
door de Dardanellen te mogen zenden. Acht
jaren later kwam echter, Jiadat Frankrijk zich
bij het concert der mogendheden had aan
gesloten, het Londensche verdrag tot stand,
dal deze bevoegdheid ophief. In het eerste
artikel van dit verdrag van 13 Juli 1811 ver
klaarde de sultan als zijn vast besluit, het
als ouden regel van zijn rijk gestelde beginsel,
dat aan vreemde oorlogsschepen de invaart
in den Bosporus en in de Dardanellen moest
worden verboden, in de toekomst te hand
haven en geen vreemde oorlogsschepen In
deze zeeëngten toe te laten, zoolang de Porie
zich in vrede bevindt. Engeland, Frankrijk,
Oostenrijk, Pruisen en Rusland verbonden
zich dit besluit van den sultan te eerbiedigen
en zich aan dit beginsel te houden. De voor
den dienst der gezantschappen van dc vreem
de staten bestemde lichte oorlogsvaartuigen
werden van dit verbod uitgezonderd en zijn
dat nog heden.
Met uitdrukkelijke verwijzing naar hel Lon
densche verdrag werd op hel Parijsche con
gres van 185(3 in eene bijzondere overeen
komst, die van denzelfden dag gedateerd is
als dc algemeente akte van het congres, de
bescherming van de zeeëngten nogmaals
plechtig uitgesproken. Het eerste artikel van
deze overeenkomst van 30 Maart 1850 luidt:
„Z. M. dc sultan eenerzijds verklaart, dat
hij vast besloten is in de toekomst het als
vaste regel van zijn rijk vastgestelde beginsel
te handhaven, krachtens hetwelk het aan de
oorlogsschepen der vreemde staten ten allen
tijde verboden was in de zeeëngten van de
Dardanellen en den Bosporus in te varen,
en dat Z. M., zoolang de Porte zich in vrede
bevindt, geen oorlogsschip in de genoemde
zeeëngten zal toelaten. 11.II. M.M. de Keizer
der Fran&chen, den Keizer van Oostenrijk,
de Koningin van het Yereenigde Koninkrijk,
de Koning van Pruisen, de Keizer aller Rus
sen en de Koning van Sardinië verbinden zich,
deze beslissing van den sultan te eerbiedigen
en zich aan het hoven uitgesproken beginsel
te houden".
In het Londensche verdrag van 13 Maart
1871, waardoor Rusland weder het recht
kreeg eene oorlogsvloot in de Zwarte zee te
houden, werd het beginsel der sluiting van
de zeeëngten op nieuw bekrachtigd. Art. 2
van dit verdrag luidt:
„Het beginsel der sluiting van de zeeëngten
der Dardanellen en van den Bosporus, zoo-
als het door de bijzondere overeenkomst van
30 Maart 1856 is bepaald, wordt gehandhaafd
met de bevoegdheid van den sultan om de ge
noemde zeeëngten in vredestijd voor de oor
logsschepen van de bevriende cn verbonden
stalen te openen, wanneer dc Hooge Porte
dit noodig mocht achten tot uitvoering van
do bepalingen van het Parijsche verdrag van
30 Maart 1850".
Het Berlijnsche verdrag van 13 Juli 1878
zegt in art 03: „Het Parijsche verdrag van
30 Maart 1856, alsmede hel Londensche ver
drag van 13 Maart 1871 worden op alle pun
ten, waarop zij niet door de vorenstaande
bepalingen afgeschaft of gewijzigd zijn, ge
handhaafd". De rechtstoestand betreffende
de zeeëngten is dus dezelfde gebleven.
De Neuc Freie Presse schrijft over het doel,
'waarmee de llaliaansche actie, waarbij de
buitenforten van de Dardanellen zijn bescho
ten, dat als zoodanig een kruistocht wordt
genoemd. In een oorlog, die zes maanden
duurt, kan natuurlijk niet een oefeningstocht
bedoeld zijn. Met dezen kruistocht moest eene.
bepaalde taak vervuld worden. Dat gccnef
troepenlanding op Tunkschen bodem was be
doeld, daartegen spreken het gemis van
transportschepen en dc omstandigheid, dat
30,(JOU man Turksche troepen gereed staan oni
eene landing bij dc Dardanellen af te weren,
hetgeen aan de Italianen ongetwijfeld bekend
was. Voor de vernieling van den telegraaf
kabel van Imbros naar de Dardanellen was
weder niet de uitzending van eene kruisers
divisie noodig en nog minder een artillerie-
duel van verscheidene uren met de kustfor-
ten. Zoo blijft slechts over aan te nemen, dat
men hier, van het politieke doel der demon
stratie afgezien en zuiver militair beschouwd,
te doen had met oen verkenningstocht. Over
ligging, getal en sterkte van de kustkanon
nen zuilen de Italianen door verspieders zoo
goed zijn ingelicht, dat eene vermeerdering
van hunne kennis in deze richting door eene
bezichtiging van boord uit, nog wel van een
grooten afstand, niet was te verwachten.
Wanneer hel echter kon gelukken de Turk
sche forten tc verleiden tot een artilleriege
vecht, dan konden nieuwe ervaringen van
waarde worden verkregen. Uit de tretresul-
taten van de Turken konden de Italianen
over den feitelijken toestand van de kanon
nen, over de uitwerking van hunne schoten
cn hun draagvermogen zich een duidelijk
beeld vormen. Dit was natuurlijk slechts door
een ernstig, op zoo groot mogelijken schiet-
afstand uitgevoerd bombardement te berei
ken. Feitelijk hebben de Italianen een vuur
gevecht van 21 uur met de forten gevoerd,
dat hun in ieder geval voldoende gelegenheid
zal hebben geboden zich van alles wat wetens
waardig was op de hoogte te stellen.
De officiëele mededeeling, dat de Italiaan
schc vloot op de thuisreis is, heeft algemeen
zeer teleurgesteld. De Corrierc della Sera kan
er nog met aan gelooven, dait Italië enkel
plan heeft gehad op eene vlootdemonstratie,
die de Italiaanschc belangen meer schaadt
dan nut doet. Bloote demonstratiën in den
oorlog werken als tooneelvoorstellingen.
Zeer hevig laakt ook de Socolo dc geheele
llaliaansche oorlogvoering, die begonnen is
zonder kennis te dragen van het oorlogsob
ject en zonder in het bezit te zijn van de
middelen om die kennis te bereiken. Alleen
op grond van de beschrijvingen, die het per
soneel van dc Banco di Roma leverde van
Tripoli, zijne bewoners, toestanden en weer
standsvermogen, heeft de regecring het land,
in een oorlog zonder einde gestort. „Nu De-
palen wij ons tot dagblad-artikelen, dreige
menten met groote woorden, viootdemonstra-
tiën, het verzamelen vau handteekeningen en
het zwaaien met vlaggen. Is dit het nieuwe
Italië?"
Duitschland.
li e r 1 ij n 2 2 April. De Rijksdag be
raadslaagde heden over de legerwet en net
wetsvoorstel tot dekking daarvan. De rijks
kanselier verklaarde dat deze wetsvoorstel
len niet waren ingediend met het oog op een
onmiddellijk gevaar. In den Europecschen
toestand zooais die op dit oogenblik is, ligt
voor ons geen reden tot ongerustheid. Toch
zouden wij gewetenloos handelen, wanneer
wij onze krijgstoerustingen niet zouden bren
gen op een peil, dal in overeenstemming is
met onze middelen en krachten (instemming
rechts).
Deze opvatting der naties is gemeengoed rn
•berust niet op oorlogszuchtige neigingen.
Duitschland is tot den oorlog bereid, wan
neer die hem wordt opgedrongen, doch ruzie
zoeken doet het niet.
Juist voor Duitschland, gaat dc rijkskai-
selier voort, is een sterke, weermacht de
beste waarborg voor den vrede. Op dit oogei-
blik is er volstrekt geen reden voor ongerust
heid en daarom betreur ik te meer de
alarmeerende berichten, die misschien uit ver
keerd begrepen vaderlandsliefde zijn uitge
strooid. Geen groote mogendheid wenscht
een conflict met ons. De oorlogen zijn dikwijls
niet door de regeeringen uitgebroken; de vol
keren zijn vaak door lawaaimakende en geest
drijvende personen daartoe gedreven. Het
gevaar bestaat ook heden nog en wee den-
gene wiens wapentuig dan gebrekkig is. Naar
onze weerbaarheid meet men onze waarde
als vriend- en landgenoot af (instemming),
onze beteekenis als eventueel© tegenstander,
alsmede het gewicht van ons woord in in
ternationale vraagstukken. Het zou niet recut
25 DOOR
BARONESSE ORC'ZY.
Toen ilk jatter, endfled uit niiteü wsg&crilgheiid
Lady Molly woog wat haar 't eerst op de
gedöidhte had gehradht, dot La/dy Irene
iwaartseihijdüijik de mo-ondaaancs was, waar
aan "eigenlijk ndematoid otoit in de verste verte
bad gedacht, aoiiwowdde ztij met haar ge-
Wonen glimlach:
„De groote lnoedl Was de gjeüioimzaJnnüge
dame. bij Mathis gróót geweest, dan zouden
de helpsters niet allen ggJroXfen zijp. ge
weest door de buitengewone afmeting voli
den hood. Zij, diic hem gedragen liofd, moest
dus petite zijn geweest, vamldlaiar dat van om-
der den broeden, rabid slechts de Jein zicht
baar was. Ik hcib daarom allleom nfcvar öen
kleine vrouw gezocht. De' amdare dtiberffijven
hCbben, daaraan niet gedadiit lOUrüdM zij. mam-
hieJn ziijm.
Je ziet hoe eenvoudig hert alles/ wals/I"
HOOFDSTUK V.
De Man in den Inverness Cape.
t
ik heb veel merosdhen hodnen, zeggen
menschen, voet ge, dtfle geWegdkl hun kntaint
lezen en daardoor oven wijfs of wijgen zijp
dan iemand amd'etns. dolt' liet volstrekt oii-
woigeliijik k» om binnen dc grenzen -vain dc
iRrytwcthc Eilaoldcn tc „verdwijnem"TerzclX-
d er lijd echter, «rtkenmen deze Vefrtetamdnge
mensohen één groote uiitzordeatLiig oip da©
overigens onfeilbare theorie, jiaimelijik h'et
gevail van. den beer Leonard Mom veil, dfie!,
zoo als ge weet, op zekeren, nniddoig Hotel
Scotia., in Cmoanwell Rofad, vcaflfiet em van:
wdetn mem ndmm'einmeier jets gctzieni o»f get
UoKxrd heeft.
Dit geval was alleinewrsit! bij; die poJjJbie aan
gegeven door de zuster vain, diem hear Mam-
ivelil, Olive, oen SdhOdsdh© vrotuw vam bet
giewoune typdl: lang, mager,mét zabdkiliem-
triig haar en earn dkmeflgeickltJi|ge uüldinuikkiing
óm de bloiuwigrijge oogen.
Ilaar broeder was, naar zij zeide, op een
vrij mislagen namiddag uitgegaan. Ik geloof,
dat het de derde Februari was, juist een jaar
geleden. Ilij had hel voornemen naar een
notaris in de City te gaan wiens adres
hem kortelings door een vriend gegeven
was en dien hij over een persoonlijke aan
gelegenheid wilde spreken.
De heer Marveil had zijn zuster gezegd dat
hij in South Kensington Station den (rein zou
nemen naar Moorgate Streel om vandaar
naar Finsbury Square te wandelen. Zij
wachtte hem op etenstijd thuis.
Daar hij echter vrij ongeregeld leefde en
gaarne zijn avonden in restaurants en café-
chantants doorbracht, had zijn zuster zich
in het minst niet ongerust gemaakt toen hij
niet op den bepaalden tijd terugkwam. Zij
dineerde in de eetzaal en begaf zich even
over tienen naar bed.
Zij en haar broeder hadden twee slaapka
mers en een zitkamer op de tweede verdie
ping van het kleine familie-hotel in Crom
well Road. Bovendien had juffrouw Marveil
een dienstbode bij zich, daar zij dikwijls lij
dende was. Dit meisje, Rosie Campbell, een
knap Schotsch deerntje, sliep op de boven
ste verdieping.
Eerst den volgenden morgen, toen de heer
Leonard niet aan het ontbijt verscheen, be
gon juffrouw Marveil zich ongerust te ma
ken. Volgens haar eigen verhaal, zond zij
Rosie naar zijn kamer om te zien of hij ook
soms ziek was, en kwam het meisje hevig
verschrikt terug met de mededeeling, dat
meneer niet in zijn kamer was en dal zijn bed
dien nacht zelfs niet gebruikt was.
Met de terughoudendheid; den Scholten
eigen, zeide'juffrouw Olive er aanvankelijk
niemand iets van en gaf zij er de politie
eerst twee dagen later kennis van, nadat zij,
zonder eenig resultaat, zelf alle moeite had
gedaan om iiet spoor van haar broeder te
vinden.
Zij had den notaris gesproken, naar wiens
kantoor Leonard Marveil dien middag hel
voornemen had te gaan, maar de heer Slat-
hum, dc notaris in quaestie, had niets ge
zien of gehoord van den vermiste.
Met groote behendigheid had Rosie, de
meid, navraag gedaan in dc stations van
South Kensington en Moorgate Street. Aan
het eerste station herinnerde de klerk van
het kaarljesbureau die den heer Marveil
van aanzien kende zich duidelijk, dat hij
hem een kaartje eerste klasse naar een van
de stations in de City had gegeven, in het
eerste gedeelte van den voormiddag. Maar
in Moorgate Street, dat een zeer druk station
is, herinnerde niemand zich een lam gen,
roodharige Schot, met een Inverness cape
zóó luidde de beschrijving van den ver
miste. Inmiddels was de mist buitengewoon
zwaar geworden in dc City, het verkeer
werd belemmerd en ieder voelde zich te
slecht gehumeurd en moest te veel op zich
zelf acht gCveu om nog op een ander te let
ten.
Dat waren in hoofdzaak dc bijzonderhe
den, welke juffrouw Marveil aan de politie
verstrekte omtrent de geheimzinnige ver
dwijning van haar broedenT*
Aanvankelijk scheen zij zich niet erg on
gerust tc maken; zij had schijnbaar groot ver
trouwen in de geschiktheid van don heer
Marveil om op zich zelf te passen; bovendien
verklaarde zij beslist dat haar broeder geen
geld of iels van. waarde bij zich had toen hij
dien middag uitging.
Doch. toen er dagen verliepen, zonder dat
er eenig spoor van den verdwenen man ge
vonden was, werd de zaak wait ernstiger en
vatten onze detectiven van de Yard het on
derzoek ook strenger aan.
Een beschrijving van den persoon van den
heer Leonard Marveil werd in de groote
Londensche en ook in de provinciale bladen
gegeven.
Jammer genoeg bestond er geen gogd
portret van hem en beschrijvingen geven dik
wijls sleehls een vagen indruk.
Er was maar weinig bekend van den man
behalve zijn verdwijning, welke hem plotse
ling een groote bekendheid had gegeven Hij
en zijn zuster waren een maand tevoren in
het hotel gekomen cn weldra gevolgd door
de dienstbode, Rosie Campbell.
Schotten zijn veel te terughoudend om met
vreemden over zich zelve of over hun zaken
te spreken. Broeder cn zuster spraken trou
wens heel weinig met iemand in het hotel;
zij gebruikten hun maaltijden in hun zitka
mer en werden daarbij bediend door Rosie
Campbell, die dan later met dc bedienden
van het hotel at.
Maar nu, bij de vrecselijke ramp, welke
haar getroffen had, legde zij tegenover den
inspecteur van politie haar terughoudend
heid geheel aX cn gaf zij hem alle mogelijke
inlichtingen omtrent haar broeder.
.Hij was als een zoon voor mij," zeide zij
met kwalijk bedwongen -tranen, „wij hebben
namelijk onze oudere jong verloren en daar
wij geheel onverzorgd achterbleven, liet
onze familie ons aan ons lot over Mijn broer
was veol jonger dan ik cn niettegenstaande
hij wal onbesuisd was en veel hield van een
pretje, was hij buitengewoon goed voor mij
en heeft hij jarenlang in ons beider onder
houd voorzien door te werken voor een
courant. Een maand geleden kwamen wij uit
Glasgow naar Londen, omdat Leonard, op
een goed tractement, bij de redactie van dc
Daily Post was geplaatst."
Dit alles bleek waar te zijn; en ofschoon
na zorgvuldig ingewonnen inlichtingen in
Glasgow hier maar weinig bekend was van
een meneer Leonard Marveil, scheen best bo
ven allen twijfel verheven, dat hij reporter
was geweest van dc Herald en dat hij later,
in antwoord op een advertentie, gesollici
teerd had naar een vaste betrekking hij de
Daily Post, welke hij ook werkelijk verkre
gen had.
De ondernemende directie v?n dit halfstui-
versblad bood met karakteristieke edelmoe
digheid vijftig pond aan dengene onder haar
gcabonncerden, die eenig«' aanwijratig kon
doen, welke zou leiden tot de ontdekking van
de verblijfplaats van den heer Leonard
Marveil.
Maar de dagen verliepen en dc zoo edel
moedig aangeboden vijftig pond werden niet
opgcëischl
Wordt vervolgd.