H*. 31©. Tweede JBlad.
1©" Jaargang:.
Zaterdag 11 Mei 1912.
BINNENLAND.
jrEUILLETON.
Avonturen van
Lady Mollj van Scotland-Yard.
-
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 2 maagden voor Amersfoortf l.OO.
Hen» franco per post- 1.50.
Afxonderlflko nummers0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest-
d-gen.
AdvertentiSnmedodoelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morjens bij <le Uilgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Vul 1—8 roftol» f O.SO.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents by vooruitbetaling.
Groote lettere naar plaatsruimte.
Voor handel on bodryf bestaan zeer voordoolige bopalingen tot
het herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement Eone
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegozondon.
Openlucht-samenkomst van
vrijzinnig godsdienstigen.
Men schrijft ons:
Nogmaals zij in herinnering gebracht, dat
op 16 Mei a.s. Hemelvaartsdag, te Huis ter
Heide, nabij Zeist, een openlucht-samenkomst
van vrijzinnig godsdienstigen zal plaats vin
den, op het bekende landgoed „Zandbergen"
van den lieer Blooker. Voor de eerste maal
wordt zulk een samenkomst van vrijzinnigen
in deze provincie gehouden; in Noord-Hol
land en Gelderland mochten deze gods
dienstoefeningen in de open lucht de belang
stelling van duizenden trekken, reden waar
om men ook in Utrecht het voorbeeld van
andere provincies wcnschtc te volgen. De
Hemelvaartsdag, als algemeene vacantie-dag
in de bloeiende Meimaand, is voor zulk een
samenkomst in de wonder-schoone natuur
rondom Huis ter Heide bij uitstek geschikt;
het hoofdbestuur vertrouwt dan ook, dat alle
vrijzinnigen in grooten getale den 16en Mei
zullen opkomen, om een uur van stichting te
zoeken in de bosschen van het uitgestrekte
landgoed „Zandbergen", waar men dien dag
een vrije wandeling in heeft. Huis ter Heide
is uit alle hoeken der provincie zeer gemak
kelijk te bereiken; van uit Utrecht brengt de
lokaaltrein van de N. C. S. de menschen in
12 minuten tot vlak bij 'het terrein der samen
komst. Men kan sporen naar Huis ter Heide,
één station vóór Zeist, of wel tot de halte
„De Dolder", gelegen aan de spoorbaan van
De Bilt naar Amersfoort. Van beide stations
is het landgoed „Zandbergen" slechts enkele
minuten gaans verwijderd; en waar het ter
rein der samenkomst twee ingangen heeft
(een aan den kant van Iluis ter Heide en
een aan den kant van de Dolder) daar is de
keuze geheel overgelaten aan de bezoekers
Komt men uit de richting Baarn en Amers
foort, dan is het wellicht aanbevolen uit te
stappen aan den Dolder; komt men uit de
richting Utrecht, dan is het misschien beter
Huis ter Heide te kiezen. Bezoekers van
Driebergen, Doorn en verder, doen hel best#
per tram door te gaan tot het station Zeist
der N. C. S. en vandaar per spoor le reizen
tot Huis ter Heide, een rit van 5 minuten.
He' westelijk deel fier provincie, de Vecht
streek, Harmelcn, Woerden, Jutfaas, Vrees
wijk, Houten en Culemborg, is uit den aard
der zaak aangewezen op Utrecht, vanwaar
men met den lokaaltrein naar Zeist, zooals
We reeds zeiden, in 12 minuten op de plaats
van bestemming is. Ziet men niet op tegen
een wandeling van ongeveer 40 minuten, als
het ware dwars door de bosschen, dan kan
men ook van uit Utrecht per electrische tram
(vertrek van het Stationsplein) gaan naar
den Amersfoortschen straatweg en vandaar
wandelen naar Huis ter Heide. Men ziet, de
verbinding met Huis ter Heide is zéér ge
makkelijk; de Ned. Centraal Spoor zal eenige
extra-treinen doen loopen naar en vèn het
terrein (sltation Huis ter Heide), zoodat men
er van verzekerd kan zijn ten allen tijd vlug
vervoerd te worden.
Het landgoed wordt te 12 uur opengesteld
aan beide ingangen, terwijl de samenkomst
aanvangt te half 2; te 4 uur is alles weer
afgeloopen, zoodat de meeste bezoekers tegen
etenstijd weer thuis kunnen zijn. Voor ber
ging van rijwielen wordt gezorgd; wielrij
ders welen, dat tal van mooie fietswegen
naar het terrein leiden, uit schier alle rich
tingen, Hilversum, Baarn, Amersfoort, Zeist,
Driebergen, Utrecht, enz. Zij,, die per spoor
uit Hilversum, Bussum en Weesp komen,
zullen de kortste roóte nemen, wanneer zij
per II. IJ. S. M. gaan tot Baarn en vandaar
mot de N. C. S. naar den Dolder.
De namen der sprekers werden reeds
meermalen gepubliceerd; ten overvloede wil
len wij ze nog eens herhalen: Prof. T. Can-
negietcr (openingswoord); ds. J. van Loenen
Martinet, te Bussum, over ..Godsdienst bij
lief en leed"; J. L. Bosmarhoofd ecner school
te Utrecht, over „Het godsdienstige in de
sclioolvoeding"; dr. J. P. Cannegieter, te
Veendam, over „De roepstem Gods"; dr. J.
Hooykaas, te Amersfoort, over „Aanbidding"
(Ps 103 la); ds. S. K. Bakker, te Zwolle,
over: ,,De Vrijzinnige Christenen en de We
reld" ds. E. J. v. d. Brugh, le Tiel, over
„Getuigenis, hel Koninkrijk Gods is onder
ulioden"; dr. II. L. Oort, van Utrecht (slot
woord).
Op het terrein zullen twee spreekgestoelten
staan, waar gesproken zal worden, dus tel
kenmale op twee plaatsen tegelijk. Deze toe
spraken zullen niet lang duren, ongeveer 15 k
20 minuten»; tusschen deze redevoeringen in
zal gemeenschappelijk worden gezonden, on
der begeleiding van een militair muziekcorps
uit Utrecht. Verder zal een verversch'ngs-
tent aanwezig zijn, terwijl wordt zorg gedra
gen voor de colportage van vrijzinnig-gods
dienstige lectuur. Een en ander wordt na
der uitvoerig vermeld op het programma,
dat men aan de ingangen van het terrein als
toegangsbewijs ontvangt. Het hoofdbestuur
hoopt nu maar. dat deze samenkomst in alle
opzichten zal slagen; door middel van an
nonces en groote aanplakbiljetten tot in de
kleinste dorpjes van Utrecht en het Gooi,
in hotels en aan stations, heeft men gepoogd
een zéér broeden kring te bereiken. Het be
stuur vertrouwt dat alle vrijzinnig-gods
diensten die roepstem zullen beschou
wen als tot zich persoonlijk) gericht
hun medewerking daarom niet zullen
onthouden en op Hemelvaartsdag door
een bezoek aan „Zandbergen" willen too-
nen. dat deze actie gesteund en gedragen
wordt door óllen, die in vrije vroomheid het
idéaal meenen te zien. Alzoo een laatste op
wekking tot *n ieder die is van vrijzinnigen
huize: geef ons den 16en Mei a.s. het bewijs,
dal in u is levende sympathie voor
de zaak, die ons samenbindt, warme be
langstelling voor den geest, dien wij
voorstaan, de geest van liefde en verdraag
zaamheid, sterk door het geloof dat wij
belijden, het geloof, dat geen andere stemme
wil kennen dan die des harten en dié alléén.
Brenge dat gelooi u mét ons tesamen op den
Hemelvaartsdag.
H. M. de Koningin in de hoofdstad.
Begunstigd door fraai weer reed II. M. de
Koningin omstreeks half elf uit om een be
zoek te brengen aan het
Armenhuis
aan de Roeterstraat te Amsterdam. Hoewel
van tevoren van dit bezoek niets bekend was,
had de directeur de heer H. Flaes hedenmor
gen een telefonisch bericht ontvangen waar
in medfegedeeld werd dat II. M. het voorne
men had een niet-officieél bezoek te brengen
aan dit gesticht.
Voor het gebouw was dan ook nietmand
te zien en was van eenige plechtige ontvangst
natuurlijk dan ook geen sprake.
In de vestibule werd II. M. ontvangen door
den burgemeester jhr. mr. dr. A. Röell en
twee wethouders.
Op het kantoor wachtte de directeur de
heer Flaes, dr. de Lange, en de hoofdverpleeg
ster mcj. Adelbert de komst af.
II. M. werd door het geheele gebouw rond
geleid.
H. M. had als Ilaar wensch te kennen ge
geven dat Zij alle verpleegden wilde zien.
of dat alle vcrjlecgden Haar zouden zien.
Allo zalen werden bezocht en II. M. werd
overal hartelijk toegejuicht. Dc ziekenzalen
werden eveneens met een bezoek vereerd en
II. M. sprak alle verpleegden toe. Ook werden
de kleinere afdeelingen bezocht. Het bezoek
duurde ruim een uur. Toen II. M. het ge
bouw verliet, na de directie Haren dank te
hébben betuigd voor het geziene, stelde H. M.
den directeur een bedrag ter hand om dc
verpleegden daarmede een genoeglijken dag
te bezorgen. Van hieruit werd onmiddellijk
naar het Paleis terug gereden. Bij het ver
laten van het gebouw had zich een groote me
nigte voor het gebouw opgesteld, daar de ge-
gallonneerde en fraai uitgedoschte koetsiers
en palfreniers spoedig de aandacht van het
publiek hadden getrokken.
Gisterenmorgen vertoefde liet prinsesje in
gezelschap van freule van de Poll en zuster
Mariing van kwart \*>or tien tot half twaalf
in Artis.
Te 4.10 gistermiddag is II. M. de Koningin
met II. K. H. prinses Juliana naar Het Loo
vertrokken, uitgeleide gedaan door den bur
gemeester der hoofdstad en enkele andere
autoriteiten, n. M. dc Koningin liet op het
perron prinses Juliana naar verschillende
zijden buigingen maken. Bij het vertrek van
den trein boog ook II. M. naar verschillende
zijden ten afscheid.
Men deelt mede, dat de heer B. Janse
Johzn., te Schevenmgen, voornemens is we
gens gezondheidsredenen vóór de a.s. zonier-
zittuig zijn ontslag te nemen als lid der Pro
vinciale Sta'en van Zuid-Holland in het
hoofdkicsdistrict Gravenhage, waarvoor pij
sedert 1902 zitting had.
liet eindexamen bij de Ko
ninklijke Militaire Academie
Zdl aanvangen op 8 Juni a.s.
Te s Gravenhage is overleden op ';3-
jarigen leeftijd de neer F. A. A. Beudl, rijks
ontvanger tiaar ter stede.
De begrafenis heeft plaats a.s. Maandag, te
halt twaajl. op de Algemeene Begraafplaats
te Dordrech'.
Van den Hak op den Tak.
(NVeekpraafcje).
Tc Londen is dc ryke restaurateur William Harris,
bekend or.êer den niet zeer weiluidenden naam van
„worstkoning", overleden. Hij was 69 jaren oud.
Nergens, zoo heette het, kon men heerlyker, lijncr
worst eten dan by Harris, en met dit artikel had
hy dan ook voornamelijk zijn centen verdiend.
Als slagersjongen begonnen, heeft Harris zich snel
opgewe kt. Eerst begon hij met een klein slagers-
wiukeitje, breidde zyn zaken steeds meer uit, vooral
door verstandige nclanie, eu bezat eindelijk te
Londen alleen 40 winkels.
Voor eenige jaren heeft hij den detailhandel ech
ter opgegevenhy legde ach op worstmakerij in 't
groot toe en werd leverancier voor leger en marine.
Een der eigenaardigheden van Harris was, dat
hij zyn drie zoons allen naar zichzelf William noem
de, icrwyl zijn vier dochters allep den naam Eliza
beth dragendoor nummering moest men ze van
elkaar onderscheiden.
Met Kerstmis zond hy aan eiken politie-agent en
brandweerman in de City van Londen een pond
worst.
Harris' worst was dus blykbaar niet „verdacht"
en aan ieder welkom. In zijn restaurant moest men
voor het extra fyne artikel goed betalen, maar voor
eeu délicatesse zijn altoos gastronomen genoeg te
vinden, die op geen dubbeltje of kwartje zien.
Dc correspondent van dc „Corricre di Sicilia" tc
Ncw-York schrijft in een zijner laatste brieven over
de voorname restaurants in die stad en haalt daarin
een sterk staaltje aan van de hoogc hotelpryz-n
de duurte der levensmiddelen aldaar.
,,lk heb hier aldus de correspondent dc
spijskaarten voor mij liggen van eenige der meest
populaire hotels cn restaurants. Daarop vind ik ver
meld runderfilct f 2.86, gebraden schaapsvlccsch
f 2,40, eendebout 2,40, gebraden kip f 2,85, een
portie aardappelen f 0.75. En dat zijn nu bctiek-
kelyk nog maar eenvoudige gerechten. Maar de
fyne proever, die nog iets fyner* wil eischen, kan
nog dieper in zijn beurs tasten Zoo iemand kan
voor ten pastei gerust f .>.50 k f 4,en voor een
patrys f 5 neerleggen.
Overeenkomstig daarmede zyn natuurlijk de prij
zen der hote.kamers. Voor ccn klein kamertje moei
men minstens f 10 betalen en van den anderen
kant wordt men voor dit hooge bedrag op zulk een
eigenaardige wyzc in zijn persoonlijke viijheid be
lemmerd, als men zich nauwelijks kan voorstellen.
In «;ecu geval mag men met den hoed op het
hoofd de koffiekamer van het hotel binnenga.in en
nog erger is het wanneer men zyn hoed op een
toevallig bezetten stoel naast zich neerlegt. Ze.f»
al zal men maar drie minuten in de zaal ve.blyven,
moet men eerst zijn hoed in de garderobe aJgevcn.
Een der rijkste, fijnste en duuiste restaurants te
New-York ging onlangs nog liever failliet, d->t dat
het zijn gasten zou hebben toegestaan in klecdtr-
diacht onder tc doen voor die der kellnei». En
ieder, die het restaurant ilde binnengaan, moes;,
eerst zijn overjas losmaken, opdat de portier nch
kon overtuigen, dat de gast een passend cost au ra
droeg.
Eerst na deze inspectie mocht men het paradijs
binnengaan.
In de meeste hotels en restaurants krygt m«n
dan ook een pracht en praal te zien, waar men
verstomd van staat. Hier en daar ziet men zelf*
een illuminatie onder de marmeren en glazen ta
fels. Door het tafelkleed heen schijnen dan de „ge
kleurde potjes" cn zoodoende wordt de eetlust ook
door prachtig gekleurde lichttchakceringen opge
wekt."
Gelukkig voor ons, die tot de minder bedeelden on
der de stervelingen behoorendat wy die kunst
matige prikkels niet behoeven om een goeden eet
lust te krygen, cn dat eenvoudiger en minder, kost
bare spijzen ons even goed, misschien nog beter sma
ken, dan die fyne gerechten aan de lekkei bekken.
En we zouden er ook geen» lust in hebben om onj
in zoo'n New-Yorkach „jvarodijs" te laten bedil
len. Vrijheid, blyheidEn daarom gaan wc met
het inooie weer liever naar buiten en zingen te
midden van al de luxe, die moeder Natuur nu met
kwistige hand ten toon spreidt, uit volle borst een
Meilied:
Als de bloemen bloeien,
En dc koeien loeien,
Als de boomen groeien,
En de musschen stoeien,
Als de nachtegaal zijn lied,
Hooren doet in 't donk're riet,
En ge, dalend langs den vliet
'b Vroolij'k vischjc dart'len ziet,
Ais de staat'gc ooievaar,
Lepelaar of kleppelaar,
Voedsel zoekt voor 't kind'rcnpaar,
AU dc meiskens blozen
'Lijk heel donk're rozen,
En door een lief gekozen,
Zoetkens minnekozen,
.Als de bonte kind'renry,
Juicht van 't heerlijk lentety,
Fji ge, liggend in de hei,
Luistert naar 't gezoem der by
Als het kuiken piept uit ei
En het veulen in de wei
Huppelt onbezorgd cn bly
Zouden wjj, gij, zy en hij
Dan niet zingen van dc Mei?
Zoo'n wandeling in de vrije natuur ia heel wat
rustiger en veiliger ook dan in de groote stad, waar
men voortdurend op zijn quivivc moet zijn, om niet
in gevaar te komen. In Turkye'a hoofdstad Jieeft
men bovendien nog het gevaar of den last der hon
den.
Koiutantinopel is de stad van dc honden daar
zyn er ongeveer 4050.000, dus op zichzelf een heel©
bevolking. Het sterftecijfer ondei de bonden is daar
dan ook heel grootdagelyks sterven er 60—80.
Doze honden munten uit als buitengewoon verstan
dige, trouwe, onschadelyke vertegenwoordiger* van
hun ras. Ze hebben dc stad in districten verdeeld
en beschouwen één zoo'n gedeelte als hun vader
land. Een hond, die in een bepaald© buurt geboren
is, kan moeilijk besluiten naar een andere buurt te
verhuizen.
De verhuizing zou hem trouwens ook niet ge-
makkelyk vallen, want hij zou in de andere buur
ten een hevigen tegenstand oudervinden. Houden,
die zich naai een ander stadsgedeelte begeven, wor
den door de daar geborenen doodgebeten. Dc gren
zen zyn nauwkeurig bepaald.
Degene, die zich in Kunstantinopel op een on
schuldige manier amuseer cn wil, moet, in één ge
deelte van de stad staande, eeu hond die in een
grenzende buurt staat, eens met een stuk brood
lokken. Het arme dier begint te janken en wan
hopig met den staart tc kwispelen, om zoo den
wreeden weldoener duidelijk te maken, dat hij met
over ue gienzen van zijn Und, mag komen. Legt men
het brood toch op het verboden terrein, dan kykt
de hongerige hond voorzichtig om zich heen, doot
eenige schreden voorwaarts. Maar op dit oogen-
bnk oegint een andere hond te blaffen, een groot
aantal honden sneden toe om de grens tc verde
digen en de indringer vlucht hals over kop weg.
Op elk kruispunt van twee straten staat een hond
op wacht, om, ais cermaals de beruchte Cerberus,
hy elke poging tot inval boos knorrend don in
dringer aan te vallen.
Dc honden hebben in elke buurt een aanvoer
der dc grootste, sterkste en mooiste hond. van het
nvwrtier, die zich de achting wist te vcrscliaffcn
cn met zijn tanden recht uitoefent.
Niettegenstaande hun straatjongcnsmanicrcn zyn
de honueti heel vertrouwbaar en ccrlyk. Uren lang
kunnen ze op den drempel van een comcstiblcswin-
kei zitten, zonder dat 2e iets wegnemen. Er is slechts
een soort honden, dat op roof uitgaat- liet ia ©cn
grappig gezicnt, als ze morgens een arbeider, die
voor zijn ontbijt een brood koopt, op ccn handige
manier bestelen. Ze vatten post voor dc bakkers
winkels en wachten tot «r een koopcr uitkomt.
De man byt in het brood en zwaait, tcrwjjl hij mju
eersten hup kauwt, zorgeloos met zijn ft and. Op
dat oogenblik nadert de hond cn hapt het brood
weg; met open mond kykt de bestolene den dief
na en ondervindt dan behalve de schade ook nog
den spot
Dat een hond en een sat in den regel geen goede
maatjes zyn, heeft een oud spreekwoord ons ge
leerd, ofschoon soins treffende uitzonderingen wor
den aangetroffen. Oniaugs gaf een sclieimutscling
tusschen een Azor en een Mimi aanleiding tot ©en
proces, 't Gebeurde in Londen en het geeft «en
eigenaardigen blik in het icvcn dezer wereldstad.
Een dame, die te winkelen was geweest, kwam
met haar schoothondje, ccn iieinen spits, in een
van de tea-rooms van Lyons, om wat uit tc rusten
van haar tocht. Haar viervoetige metgezel kwam
daar in twist met de knt van het huis en het ge
volg van dien twist waren eenige krabben, die
niet alleen de hond maar ook de dame opliep. D©
laatste bracht een klacht in tegen de firma Lyono
en eischte schadevergoeding, waarby zy er d© aan
dacht op vestigde, dat de wonden zeer goed ge-
vaariyk kouden zijn.
De rechtbank was het met haar eens en ver
oordeelde dc firma tot 100 pond f 1200 scha
devergoeding. Bij de behandeling der zaak was ge
bleken, da: de kat in gezegt-nhe omstandigheden
verkeerde en de rechter wa» van mccniug, dat on
der die omstandigheden dc chef van den tea-room
meer dan ooit verplicht wa* om zorg te dragen voor
de veiligheid der bezoekers, omdat het bewezen was,
dat onder die omstandigheden zelfs het beminne
lijkste poesje niet te vertrouwen is cn wel een» uit
den band springt.
KEUVELAAR.
88 DOOR
IUKONE98E OKCZY.
De heer Mc. Kinley, de bekende Londensche
advocaat, kwam twee of drie maal naar Ford-
wych en had dan langdurige gesprekken met
de baronesse, wier oogleden daarna altijd erg
rood en gezwollen waren. Het personeel vond
het bizonder vreemd, dat Roonah, de Indische
lijfmeid, altijd tegenwoordig was bij dc be
sprekingen tusschen den heer Mc. Kinley, de
baronesse en juffrouw Johanna.
Overigens hield die vrouw zich erg afgezon
derd; zij sprak weinig en scheen van niemand
notitie te nemen, behalve van de meesteres des
huizes en van haar eigen meesteres, terwijl
de uitbarstingen van drift van juffrouw Hen-
riette haar volkomen koud schenen te laten.
Vreemd genoeg, kreeg zij in eens een bizonde-
re voorliefde voor het bezoeken van de kleine
Roomsche kloosterkapel, die ongeveer een
halve mijl van het Kasteel af lag en weldra
vernam men dat Roonah, die tot nog toe tot
den godsdienst der Parsees had behoord, door
den dienstdoenden priester was bekeerd ge
worden lot het Roomscli Katholieke gelool.
Dit alles had plaats in de twee k drie maan
den; juffrouw Johanna was juist twaalf weken
op het kasteel, toen kapitein Jack d'Alboukirk
zijn gewoon periodiek bezoek aan zijn nicht
kwam brengen. Al dadelijk scheen hij zich erg
aangetrokken te gevoelen tot zijn nichtje Jo
hanna en spoedig werd het voor iedereen dui
delijk dat hij op haar verliefd was. Ook was
het zeker dat van af dien tijd de oneenigheden
tusschen de twee zusters talrijker en heviger
werden; men hield het er algemeen voor dat
juffrouw Henriette jaloersch was op Johanna,
terwijl Lady d'Alboukirk, om een onverklaar
bare reden, dezen liefdehandel met een on
gunstig oog aanzag.
Toen had de tragische gebeurtenis plaats.
Op een morgen kwam Johanna, bleek en
ontdaan, en bevende van hoofd tot voeten, de
trappen afhollen, terwijl zij schreiend uitriep:
„Roonah! mijn arme, lieve Roonah! o,
ik dacht het wel ik dacht het wel!"
Kapitein Jack ontmoette haar toevallig on
der aan de trap. Hij overstelpte haar met vra
gen, maar het meisje was niet bij machte iets
te zeggen. Zij wees alleen met de hand naar
dc bovenverdieping. De jonge man werd ang
stig en liep haastig de trap op; hij wierp de
deur van Roonah's kamer open en zag, tot zijn
afgrijzen, het arme schepsel dwars over haar
veldbed liggen, met een zakdoek over neus en
mond en met afgesneden keel.
Dc arme Roonah was klaarblijkelijk dood.
Zonder zijn tegenwoordigheid van geest te
verliezen deed kapitein Jack dc kamer weder
dicht en ging naar beneden om Johanna op
het hart te drukken zich te beheerschen en
zich ten minste goed te houden, totdat dc dok
ter van de plaats gehaald was en men Lady
d'Alboukirk de vrceselijke tijding op behoed
zame wijze had kunnen mededeelen.
De dokter, onverwijld gewaarschuwd, kwam
ongeveer twintig minuten daarna op het kas
teel. Ilij kon alleen de vrees van Johanna cn
van kapitein Jack bevestigen. Roonah was in
derdaad dood en hij dacht dat zij al se
dert uren dood moest zijn geweest.
II.
Het publiek gal' dadelijk blijk van buitenge
wone belangstelling in deze geheimzinnige
gebeurtenis. Op den avond van den dag van
den moord bevatten de avondbladen reeds
sensationcele berichten met het opschrift:
IIET DRAMA OP FORDYVYCII CASTLE.
Geheimzinnige moord van een belang
rijke getuige. Ernstige beschuldigin
gen tegen personen uit hoogc kringen,
en zoo verder.
Naarmate de tijd verstreek, werd het ge
heim meer en meer duister cn ik vermoed,
dat Lady Molly er een voorgevoel van had,
dat de chef vroeg of laat haar hulp cn raad
zou inroepen, want zij zond mij naar de plaats
van den moord om het eerste onderzoek bij
te wonen en drukte mij bizondcr op het hart,
oogen en ooren goed open le houden, zoodat
de geringste kleinigheid, die verband hield met
de misdaad, mij niet kon ontgaan. Zij zelf
bleef in de stad, in afwachting, dat de chef
haar een boodschap sturen zou.
liet onderzoek werd gehouden in de eet
zaal van Fordwych Castle en de mooie ruimte
wa6 propvol met belangstellenden, toen de
lijkschouwer en dc jury hunne plaatsen kwa
men innemen, na het op de eerste verdieping
liggende lijk van dc vermoorde vrouw te heb
ben geschouwd.
liet schouwspel was dramatisch genoeg om
eiken schrijver van novellen tc boeien cn er
kwam een zekere plechtige stilte onder de
menigte toen, juist even voor dc zitting zou
worden geopend, een deur open ging en Lady
d'Alboukirk statig en stijf vergezeld door
haar nicht, juffrouw Henriette, en op den voet
gevolgd door haar neef, den garde-kapitein
Jack, dc zaal binnentrad.
Het gezicht der oude dame was onverschil
lig en hooghartig als gewoonlijk, even nis
dat van haar forsche nicht. Kapitein Jack
daarentegen was zenuwachtig cn had een
hooge kleur. Iedereen merkte op dat hij, bij
het binnenkomen, dadelijk het oog richtte op
een klein, donker figuurtje, dat zwijgend cn
onbewegelijk gezeten was naast de stevige
gestalte van den bekenden advokaat, den heer
Hubert Mc. Kinley. Dat figuurtje was juf
frouw Johanna Duplessis, in een eenvoudige
zwarte japon, en met een bleek, door tranen
bevlekt gezichtje.
Dokter Walker, de geneesheer van de plaats,
was de eerste getuige, die opgeroepen werd.
Zijn getuigenis bewoog zich op zuiver medisch
terrein. Hij verklaarde het lijk te hebben on
derzocht cn tot de overtuiging te zijn geko
men, dat een in chloroform gedrenkte zak
doek tegen de neusgaten van het vermoede
lijk slapende slachtoffer was gehouden, en
dat haar keel daarna met een scherp mes was
doorgesneden; de dood moest bijna onmiddel
lijk zijn ingetreden, omdat men geen spoor
van eenige worsteling had kunnen bespeuren.
In antwoord op een vraag van den lijk
schouwer gaf de dokter als zijn meening te
kennen, dat er voor het volvoeren der afschu
welijke daad geen bizondere krachtsinspan
ning was noodig geweest, omdat het slachtof
fer vermoedelijk reeds in bewusteloozen toe
stand verkeerde. Wel had de moordenaar bi
zondere koelbloedigheid noodig gehad cn
moest het besliste voornemen hem hebben be
zield om dc daad te plegen.
De zakdoek en het mes werden vertoond.
De eerste was een doek van een heldere kleur,
welke met beslistheid werd erkend als tc heb
ben behoord aan de vermoorde vrouw. Het
mes was een uitheerasch, ouderwetsch jacht
mes, dat gehangen had op een wapenrek,
waarmede een hoek der vestibule was ver
sierd. Het was door den rechercheur Elliott
gevonden in het struikgewas op het aangren
zend golf-speelterrein. Er kon geen twijfel
bestaan of de moordenaar het voor zijn wreed
doel had gebruikt, omdat er nog bloedsporen
op le ontdekken waren.
Kapitein Jack was dc volgende getuige, die
opgeroepen werd. Hij had weinig te verkla
ren, omdat hij het lijk niet van dichtbij bad
gezien, wijl hij dadelijk de deur weer dicht
had gedaan, naar zijn nichtje was gegaan om
haar tot bedaren te brengen, en toen zijn
knecht had geroepen om den dokter tc halen.
Eenigen van het bedienend personeel van
Fordwych Castle kwamen toen voor en waren
eenstemmig in hun verklaringen over den
zwijgenden aard der Indische vrouw, waar
door deze geheel afgezonderd bleef van haar
kameraden. De kamenier van juffrouw Hen
riette, Jane Partlett, had evenwel een paar
gewichtige zaken mede te dcclen. Zij scheen
iets vertrouwelijker te zijn geweest met de
vermoorde vrouw dan de anderen cil had
tenminste eens een intiem gesprek met haar
gehad.
Wordt vervotg*.
