Tan den Hak op den Tak.
Als de ttnie van Tsahaitjalda er niet was.
zouden we collega Sikemeijer, wiens arbeid
we hier met belangstelling volgen (via Hol
land, ofshoon hij hier vlak bij zit), heerlijk
helpen met allerlei >zaken, dife we voor veld-
gel>ruik hadden meegenomen. Trouwens de
Turkschc Roode Halve Maan heeft ons ook
al gevraagd, du-verse dingen van ons in ge-
bmik te mogon hebben. Maar misschien heb
ben wij deze ten slotte zelf noodig. Onze eecn-
heidskisten (23 stuks) el/k bevattende de noo-
diige zaken voor Meeding en bed voor 5 man.
Worden algemeen ook door oms voor zeer
practisch gehouden. ML zijn ze inog na et oom
pleet van sommige dingen inferieur. Maar
hulde aan de dames van Den Haag en Schie
dam, die ze» in elkaar zetten en aan collega
oland, die ze ontwierp. Ook oollegga Do
Mooy's uitvindingen, speciaal ddens draag-
raam, vonden veel bijval, ook bij de aulori-
tciten van den Croissant Rouge, die, als ik
het goed verstond, die draagraroen hier wil
de laten maken. Onze veldbedden wilden ze
ook Tiamakon, maar ze hadden niot het goe
de (djati) hout er voor, dat de firma Pan
der .gebruikte.
Wij hebben ons hij den Croissant Rouge
*yp hunne vraag bereid verklaard, het le
ger te volgen, indiien het noodig mocht blij
ken. In dat geval maar het .hangt nog in
de lucht, m i., en ik geloof niet, dat er voors
hands veel van komt moeten we ons per
soneel splitsen en ga ik mee naar 't front, dr.
van den Steen van Ommeren hier de directie
overlatende.
Aan een brief van dr. Sikemeier, hoofd del-
ambulance te Tsjorloe, aan het hoofdcomité
Yan hel Nederlandsche Roode Kruis, is het
volgende ontleend
De gezondheidstoestand van de leden onzer
am'bulance laat nagenoeg niets te wenschen
over: angina en een lastige, maar onschuldige
hoest rijn de eenige aandoeningen, waarmede
we voortdurend te kampen hebben. Wel is de
gelaatskleur bij sommigen bleeker geworden
en is het velen aan te zien, dat het lichaams
gewicht aan het afnemen is.
Dit zal echter niemand verwonderen in een
plaats, die zoo algemeen als ongezond bekend
staat, waar de stank der uitwerpselen ons in
de straten tegemoet slaat en waar zooveel be
smettelijke ziekten licerschen.
Het weer is sinds geruimen tijd bepaald
slecht: dagen van aanhoudende stortregens
wisselen af met sneeuw en ijs; noch onze zie
kenhuizen, noch onze woonhuizen zijn hierop
ingerichtzij lekken, zijn koud en zeer voch
tig
Onze voeding moet goed genoemd worden,
dank zij onze conserven, ofschoon velen de
blikken niet meer zoo smaken als in het begin.
Hier in Tsjorloe wordt de keus der levens
middelen. dank zij vooral de aanwezigheid
van de 12000 soldaten, waarover ilk u schreef,
snel kleiner en wordt alles met den dag duur
der. Aardappelen zijn bijna niet meer te koop
alleen prij en kool zijn de eenige aanwezige
groenten; het vlecsch is hard en taal (voor
de ossen is nog slechts gehakt stroo beschik
baar), het brood is hard, zanderig en droog.
Maar wij hebben boter, kaas en groenten, een
weelde, vergeleken bij wat anderen hebben.
Ik moet er dan ook dadelijk bijvoegen, dat
alles met grooten smaak wordt gegeten en
de stemming onveranderlijk goed blijft.
Petroleum moet steeds meer door kaarsen
vervangen wordenop kunstige wijze worden
daarvoor uit stukjes hout en spijkers kande
laars vervaardigd.
De voeding der patiënten is belangrijk _yer-
belcrd, dank zij den meer geregelden aan
voer naar de hospitalen in den laatsten tijd.
Ook molk was tot heden in voldoende mate
aanwezig, dank zij eene schitterende zend ng
gedroogde melk van het Italiaanscht Roode
Kruis (versche melk is haast niet te krijgen).
Voor eenige dagen ontvingen wij de mede-
decling, dat deze voorraad zeer sterk aan het
venninderen was, en men op geene andere
wijze daarin kon voorzien.
Ik ge-loof niet, dat men er zich elders eene
voorstelling van kan maken, wat dat b tee
kent, eene dergelijke opcen-hooping te hebben
van deels uitgeputte, door de ellende van den
oorlog verzwakte en verhongerde patiënten,
deels hoogst ernstige lijders, zonder in de ge
legenheid te zijn hen van bet meest nood
zakelijke voedingsmiddel te voorzien. Het is
voorad het groote aantal typhus-lijders, het
welk ons in dat opzicht zorgen baart.
Onze patiënten, in hoofdzaak eenvoudige
boeren, zijn bijzonder aardig. Men zou het
niet gelooven, maar die daopere Bulgaren ge
dragen zich in vele opzichten als kinderen.
Heeft een patiënt b.v. voor een gebroken been
een grpsverband gekregen, en vertelt hij aan
de anderen, hoe zijn pijn cr door verdwenen
Is. dan willen ze allemaal een gipsverband
hebben, ook, al mankeeren ze niets aan hun
been. Voelt er een verlichting door het steu
nen met een kussen, door een zalfve-rband. n
medicament, of wat ook, hij roept het dade
lijk (blijde door de zaal en een oogenhlik later
tragen alle anderen om hetzelfde.
Een extra kop thee, een bord soep, dat we
fe middags voor hen bereiden, wordt met ge
juich begroet; bij het ronddeelen van de ta
bak, die we voor hen koopen, zijn we, indien
mogelijk, aanwezig, om de verheugde gezich
ten gade te slaan,
krijgen we dat te hoorenl
Voor eenige dagen vertelde een officier, zoo
even uit Tchatalja gekomen, ons, dat de Ne
derlandsche ambulance in het geheele leger
daar bekend was, en dat door de patiënten
tonder uitzondering gevraagd werd daar te
jnogen worden opgenomen als zij uit de iinie
teruggezonden moesten worden.
Voor operatickamer bezigen we een portaal,
fngericht op een der bovenverdiepingen: de
•cheuren in de ramen zijn met papier be
plakt, de vloer kraakt hier en daar, de wind
V/aait door de „gesloten" ramen naar binnen,
en het licht is niet bepaald overmatig;
maar cr wordt hard gewerkt en de resul
taten zijn niets minder good dan in een mo
dern gebouwd ziekenhuis. Tot nu toe werden
ruim zestig operaties verricht.
Weinig begrip hadden de Turken van de,
/telfs meest eenvoudige eischen, <fie gesteld
piotten worden aan een riekenhuis. Het be-
Veidt ons dan ook dagelijks verrassingen; in
pet bijzonder op het gebied der privaten. Leb-
kages en verstoppingen zijn aan de orde van
den dag; op dat gebied verbazen wij ons over
niets meer. Voor eenige dagen droop de ty-
phusontlasting plotseling door een der zalen
in het portaal omlaag. Ternauwernood was
dit euvel hersteld of dc kok meldt mij, dat hij
in een der keukenkasten een fa-ecaalstroom
ontdekt had, die door een raadselachtig gat
naar binnen drong. Tot uwe geruststelling kan
ik hierbij voegen, dat deze gebeurtenissen
noch op onze zieken, noch op ons eenigpn
schadelijken invloed uitoefenen. Onaange
naam is de stank, die daardoor in de inrich
ting heerscht en overal doordringt. Onge
looflijke moeite kost het een reperateur voor
dergelijke defecten te vinden; van dergelijke
gecompliceerde vraagstukken zijn de inwoners
hier al buitengewoon slecht op de hoogte.
Het aantal patiënten, op het oo?enblik on
der onze behandeling, bedraagt 250 en wel:
100 in het voormalige Turksohe hospitaal, 120
in onze afdeeling In de kazerne, 30 in een
der barakken.
Het aantal verwonden is, zooals begrijpe
lijk, aan het afnemen; het aantal interne zie
ken neemt snel toe.
Sinds dagen zien we dagelijks soldaten weg
trekken, meestal met muziek, soms ook zin
gend hunne krijgsliederen. In zulke oogenblik-
ken is geen patiënt in bed te houdenook die
met hooge temperaturen, en dc verminkten
slepen zich naar de ramen, om de troepen
te zien voorbijtrekken.
Uw telegram, meldende dat de melk reeds
afgezonden was, hebben wij 31 Januari ont
vangen. Alle maatregelen zullen genomen
worden tot spoedige overzending naar hier.
Hartelijk dank voor de trouwe zorgen van het
Nederlandsche Roode Kruis.
Vrede door Recht. Het hoofdbe
stuur van don Alg. Ned. Bond „Vrede door
Recht" heeft nu met het oog op de inwijding
van het Vredespaleis en het in 1913 te hou
den congres, dat te 's Gravenhage zal samen
komen, een oproeping gericht aan het Neder
landsche Volk, om tot een waardige ontvangst
van liet congres mede te werken. Het wijst
daarbij op het groote belang dezer interna
tionale congressen, welker doel is om een
goede verstandhouding tusschen dc ver
schillende Staten en eene steeds vollediger
organisatie vaai het internationale rcciht te
bevorderen en op het groote nut van de be
sprekingen der denkbeelden, door de aanhan
gers der vredesbeweging geuit Die beraad
slagingen kunnen doen blijken, voor welke
hervormingen in het volkenrecht de tijden
wellicht rijp zijn, mits daarvoor krachtige
propaganda in alle landen worde gemaakt.
Uitgaande van de gedachte, dat de recht
matige levensbelangen van iederen Staat
langs den weg van het internationale recht
kunnen gewaarborgd worden door mid
del van den gewapenden vrede, adht het
hoofdbestuur voor de eer van deze grootsche
beweging en voor de eer van Nederland
noodzakelijk dat het XXe Wereldcongres voor
den Vrede verzekerd is van de instemming
en van de belangstelling van het Nederland
sche volk.
Daarom doet het thans een beroep op den
geldelijken steun tot waardige ontvangst van
het XXe Wereldcongres voor den Vrede,
't Hoopt niet in de noodzakelijkheid te ko
men het Berner Bureau te verzoeken aan de
herhaaldelijk gedane ui/tnoodiging als niet
gedaan te beschouwen, omdat het Nederland-
sohe volk geen geld beschikbaar stelt.
De door het hoofdbestuur van den Alg.
Ned. Bond „Vrede door Recht", in verband
met het te 's Gravenhage te houden XXe
Wereldcongres voor den Vrede benoemde
finaneieele commissie, bestaat uit: dr. D.
Baart de la Faille, voorzitter en penning
meester; mr. dr. J. A. A. H. de Beaufort,
secretaris; jlir. mr. dr. B. de Jong van Beek
en Donk; mej. mr. J. F. Lyclama en Nye-
holt ;J. M. Manry, mevr. E. van Nispen tot
Sevcnaer-IIckman; mevr. A. S. van Sandick-
van Schilfgaarde.
De Nationale Vrouwenraad voor Ne
derland houdt op Woensdag 16 April a.s.
zijn 14de algemeen e vergadering in hotel de
Witte Brug te 's Gravenhage.
Marchan d-v ereeniging. De
jaarlijksche algemeene ledenvergadering de
zer vereeniging had Zondagavond jk, onder
presidium van den heer P. Hartogs, te Am
sterdam plaats.
Doel dezer vereeniging, opgericht den
30 Juni 1901 ter gelegenheid van de feeste
lijke herdenking van het 30-jarig bestaan van
het Centraal Israël. Weeshuis te Utrecht, en
waarvan de benaming is ontleend aan wij
len den eersten weesvader van dit gesticht,
den heer M. Marchand, is, het eventueel
verleenen van steun op moreel en financieel
gebied aan leden-oud-verpleegden.
Na goedkeuring van de notulen der vorige
jaarvergadering, bracht de heer M. Frank
het Jaarverslag uit. Door den penningmees
ter, den heer H. Gomperte, werd rapport uit
gebracht omtrent Ihet financieel beheer ge
durende 1912 en werd deze, bij monde van
den heer K. Pregers, daarin gedéchargeerd.
De rekening en verantwoording sloot met
een batig saldo ad f 491,65.
Vervolgens had de verkiezing plaats der
twee periodiek aftredende bestuursleden,
welke heeren door de vergadering bij accla
matie werden herbenoemd, terwijl in de va
cature, ontstaan wegens bedanken van den
heer M. Deen, wend voorzien door de be
noeming van den heer J. Voorzanger te Am
sterdam. In de verificatie-commissie voor
1913 namen zitting de heeren Van Aalst, E.
Sjouwerman en N. Mok.
Na vaststelling van het bedrag voor steun
over 1913, ging de vergadering over tot be
handeling van het bestuursvoorstel tot sta
tutenwijziging, hetwelk na eenige discussies
werd aangenomen, benevens na breedvoeri
ge besprekingen hieromtrent, enkele van aan
de agenda toegevoegde voorstellen, door
eenige Utr. leden en den heer J. Voorzanger
ingediend.
Met een woord van dank voor de talrijk©
opkomst der leden, werd de vergadering
door den voorzitter gesloten.
Patrimonium. De algemeene
vergadering van het Partrimoniirmdie ge
woonlijk te Amsterdam wordt gehouden, zal,
naar de Ned. verneemt, dit jaar te Rotter
dam plaats hebben en wel op 81 Maart en 1
AoitL
Een belangrijke kiesrecht-
uitlegging. Het Volk schrijft
Door een der leden onzer Kamerfractie is
aan het ministerie van Blnnenlandschc Zaken
medegedeeld, dat sommige burgemeesters be
zwaar maken formulieren te aanvaarden van
loonkiezers, die het door de kieswet gevor
derde loon verdienen in twee betrekkingen
die ze sinds 1 Januari 1912 tegelijk vervullen.
Aan het ministerie ging men met onze opvat
ting akkoord, dat zij, die in dit geval ver-
keeren, wel degelijk recht hebben als loonkie-
zer op de lijst geplaatst te word:r>, waar
van aan de betrokken gemeente-secretarieën
bericht is gedaan
Wie dus 's morgens in dienst is van een
coöperatie en 's middags looper voor een
krant, in deze beide betrekkingen vanaf 1 Ja
nuari 1912 Is werkzaam geweest en in die
twee samen het door de wet vereischte loon
bereikt, kan loonkiezer worden.
Staking geldt niet als verbreking van dienst
betrekking, ook niet wanneer gedurende de
staking voor een ander is gewerkt, wanneer
men na het beëindigen van het conflict, weer
in de oude betrekking komt.
Wie dus sinds 1 Januari 1912 een betrek
king bad, die bijv. van 1 April tot 30 Juni
door staking werd onderbroken, in welken
tijd men bij een ander in loondienst was, ter
wijl vanaf 1 Juli de eerste betrekking weer
werd vervuld, wordt volgens de opvatting aan
het ministerie geacht in niet meer dan twee
dienstbetrekkingen te zijn werkzaam geweest,
en kan dus loonkiezer! worden.
Kiesrechtvrouwen. Men schrijft
udt Zwolle aan de „Maasbode":
Het voorbeeld der Eirgelscke suffragettes
vindt op dit oogenhlik ook in ons land na
volging al is het nog niet op zulk een verre
gaand ongemanierde wijze als de Londen-
sche kicsrechldames dit doen. De dames
hebben namelijk een groot aantal strookjes
laten drukken waarop staat: „Wijl vrageD
vrouwenkiesrecht". Deze slrookjes zijn van
achteren gegomd en worden door de voor-
Standers van vrouwenkiesrecht overal te
pas en te onpas opgeplakt. Vooral dc trei
nen hebben zij als plaats van actio gekozen.
Niet alleen, dat zij de coupés en ramen
volplakken, maar ook de orgelooze reizi
gers worden er de dupe van d^dait hun
bagage met deze fraaiigheden wordt ver
sierd. Zoo toonde een heer ons zijn fonkel
nieuwe leeren handtasch, waarop in een
onbewaakt oogenfbik een vijiftal papleren
waren geplakt.
Wij, Hollanders, staan echter nogal be
kend om onze kalmte; zoo waren er dan
ook reiziger?), die deze zaak nog al kalm
opnamen en heel gemoedelijk het woordje
.Jklesreoht" wegschrapten, zoodat wij te
lezen kregen: „Wij vragen vrouwen."
Roomsche verkiezingslee-
tuur. Onlangs namen wij uit de N. R. Gt.
een stukje over, een citaat uit De Heili
ge Familie, een roomsdh-katholiek
pro-paganda-blaadje, waarin de liberalen
werden afgeschilderd als een groep, die
godsvruchtige meisjes het land udttrapt
dit was, meenen wij, (het woord en slechte
vrouwen vereert.
Het christelijke blaadje was (blijkbaar met
dat verfoeilijke stukje nog niet tot het hoog
tepunt van zijn propaganda. Een welwillen
de lezer van „De (Heilige Familie" zendt de
N. B. Ct. thans een nummer van 19 Januari,
om te laten zien, dat er nog aft'ijd is baas
boven baas. ^Nette lui", heet een stukje in
dat nummer opgenomen. Hier volgt de in
houd:
„Wat liberaal en anti-clericaal Is en het
land wil - helpen verlossen van „bet onge
dierte ider papen", geeft voor alleen nelheid
en beschaving in pacht te hebben. Veel ka
tholieken, die overigens veel andere meenin
gen zijn toegedaan, zeggen ook: „Maar dit
mo^t men toegeven, netto lui 1"
Nette lui? Het ligt er al aan wat men on
der nette lui verstaat. Men oordeele.
Te Karlsruhe moet een pater Capucijn aan
het station een uur wachten. Dot hij de zoon
van zeer rijke ouders Is en geheel zijn ver
mogen aan liefdewerken heeft weggeschon
ken, is aan zijn armelijke pij niet te merken.
De pater wil van zijn gedwongen opont
houd gebruik maken om de Siiil Bernardus-
kerk even te gaan bezichtigen. Op straat ont
moet hij een paar heeren in jachtcostuum
Den kloosterling ziende, hitsen zij hun hond
op hem aan. Het dier springt den pater in
een oogwenk op den rog-
De ontsteltenis van den niets kwaads ver
moedenden kloosterling laat zich gissen. Hij
wendt zich tot de heeren met de verzeke
ring in vele landen te hebben gereisd, maar
nog nergens zulk een beschaving te hebben
ontmoet,, en bij de politie dan ook zijn aan
klacht te zullen indienen.
Misschien, dat deze nog wel termen vindt
om de „heeren"? voortaan andere nelheid
te doen beoefenen.
„Liefderaoorden" zijn in Frankrijk, waar
het antl-clericalisme thans hoogtij viert, aan
de orde van den dag. De Parijschc rechter
sprak voor eenige woken zekere mevrouw
Bloot vrij, ofschoon ze in koelen bloede de
„vriendin" van haar man had vermoord. Een
advocaat beweerde zelfs: „Haid zij haar man
gedood, men zou er zich bij moeten neer
leggen."
De autobandieten van het vorige jaar zijn
nog niet vergeten, duiken telkens wederom
op. Nu medden daarenboven de bladen van
een rooversbende, die eeD drietal dorpen
door inbraak en aanranding in angstige
spanning houdlt. Een brigade gendarmes, ge
zonden om de veiligheid te herstellen, heeft
tot dusverre nog niets bereikt dan dat <de
bende driester optreedt.
Toch nette lui, die antlHclericalenl Zij
doen de wanbegrippen op zedelijk gebied,
die het christendom gestadig heeft bestreden
weer terugkeeren. Wanneer zij ergens eenige
jaren meester zijn, dan keeren de onmen-
schelijkhcid en ruwheid, en het bederf vod
voor Christus terug', is er geen gerechtig
heid, geen eerbaarheid meer.
Laten wij toch bdd'deD en -werken, opdat
ze in ons lieve vaderland nooit meer, vooral
niet dezen zomer bij dc verkiezingen voor
de Tweede Kamer, gelegenheid krijgen, om
de zeden van het oude heidendom weer te
doen terugkeeren."
De N. R. Ct laat dit stukje voor zich zelf
«preken. Het is natuurliik aangenaam te ont
waren, dat tJDe Heilige Familie" ijverig aan
de verdere beschaving van hare 35,000 abon-
nés blijft werken. Dat dit noodig is, mag men
uit stukjes als het bovenstaande afleiden.
Roomsche dwingeland] ij.
Men meld-I uit Venlo aan de N. R. Ct.:
Als narnr gewoonte wilde de exploitant van
de Scada-hioscoop alhier j.l. Zondag voor
stellingen geven.
Dc deken van Venlo, Mgn. iRauduin, wien
dat ter oor© was gekomen, heeft nu persoon
lijk een schrijven aan de directie van boven
genoemde bioscoop gericht, waarin hij o.m.
zcid'e, dat hij hoopte en vermoedde, dat het
slechts een praatje was, dat allen grond mis-
zouden worden gegeven, maar waarin hij de
directie in elk geval waarschuwde Zondag
niet te spelen, wegens de gevolgen, die het
wel-spelcn zouden meebrengen.
Niet meer of minder d"us dan eene bedrei
ging tegen den exploitant.
Deze echter, zich vrij-man voelende, stoor
de zich aiieit aan deze 'bevelen en zette zijn
plan door, ..niettegenstaande bij nog op an
dere wijze werd' tegengewerkt.
Zoo weigerde de directie van een nieuws
blad, waarmee de ekploitant nog wel een
contract gesloten had voor het opnemen van
advertenties betreffende de bioscoop, de aan
kondigingen van de bioscoop In haar blad
op te nemen.
'Deze dwingelandij heeft echter ntet veel
Invloed gehad.
De voorstellingen gingen door, de zaal was
bijzonder goed bezet met een publiek, waar
toe niet weinig ais goed katholiek bekend
staande personen behoorden.
Voor Staatspensioen te
gen de Invaliditeit»- en de Ta
rief w e t Zooals bekend is, zal op Zondag
23 dezer te Rotterdam, vanwege de S. D.
A: P. en het N. V. V., een betooging gehouden
worden voor Staatspensionneering en tegen
de Invaliditeitswet en de Tariefwet-
De betooging wordt, naar het Volk thans
nader meldt, gehouden in twee zalen, en wel
in het Circus, Stationsplein, en in het Nut.
In het Circus wordt het voorzitterschap
waargenomen door den voorzitter van het N.
V. V., den heer J. Oudegeest. Als sprekers
treden hier op de heeren J. E. W. Duys, mr.
P. J. Troelstra en \V. H. Vliegen.
In het Nut wordt het voorzitterschap waar
genomen door den tweeden voorzitter van het
N. V. V., den heer P. M. Verdorst. Als spre
kers treden op de heeren J. H. Schaper, H.
Spiekman en F. M. Wibaut.
„Slot Loevestein". Te 'sGra/ven-
hage is Donderdag opgericht de Vereeniging
„Slot Loevestein", met het doel het inwen
dige van het Slot zooveel mogelijk in zijn
ouden toestand terug te brengen en te stof-
feeren.
De minister van Oorlog heeft reeds onder
bepaalde voorwaarden vergunning verleend
tot de restauratie en tot openstelling van het
Slot voor het publiek.
Gewetenswroeging over
eene valsche verklaring. Naar men
verneemt is bij den Raad van Scheepvaart te
Amsterdam gisteren een schrijven ontvangen
uit Rotterdam, naar aanleiding van een aan
varingsprocedure, die ln Januari jJ. voor den
Raad van Scheepvaart diende en waarbij een
kapitein zijn brevet voor drie maanden ont
nomen werd.
Een der hoofdgetuigen, onlangs plotseling
op zée overleden, heeft een schrijven achter
gelaten in de hut van den kapitein van het
stoomschip „Batavier III", waarin hij schrijft
voor den Raad van Scheepvaart een onjuiste
verklaring te hebben afgelegd, tengevolge
waarvan bedoelde kapitein voor drie maan
den geschorst werd Uit gewetenswroeging
aldus schrijft bedoelde getuige heeft hij
zich van het leven beroofd.
(Weekpraatje).
"Wat is er nu gemakkelijker, ja, vervelender dan
het baantje van een Leeszaal-bibliothecaris, zou men
zoo oppervlakkig zeggen. Maar ook hier schjjnt <1®
schijn ten zeerste te bedriegen. De dagelijkschc be
slommeringen en kwellingen van zulk een functio
naris moeten als men mag afgaan op een uit het
Engehch vertaald en in het „Boek 1913" voorko
mend versje vele zijnzie hier het treurig re
laas
Daar troont hij voor zijn lessenaar,
Teu allen tijd voor leder klaar.
F.en vraag bereikt hem nu en dan
Als „Geeft U mjj Who's who-s' an
„Mag 'k ue grammaire van Dubois I
„Wie zei ook -weer: FEtat c'est moi?
liet tocht hier erg.... het oude lied
„Is Shakespeare Bacon nu, of niet?
„Vertel eens, weet U wie ik ben?
„Orh, mag ik eventjes uw pen
„Z\in oesters niet het best in Maart?
.Hoeveel is een peseta waard?
„Hoe groot was Adam ongeveer?
„Wat denkt U morgen van het weer?
„Is 't Hof nu hier of op Het Loot
„Hebt U een prullemand of zoo?
„Bent U voor Toft of Roosevelt?
„Hebt U Larousse laatst nog besteld?
„Waar is dat boek, dat hier eerst stond?
„Wie reisde 't eerst d-e wereld rond?
„Mijnheer, waar is de telefoon?
„Zegt men „to lend," of wel „the loan? I
„Is dit nu de catalogus?
„Ik zoek een boek De eerste kus
„Verdient U hier tru wel genoeg?
„En bent U 'smorgens hier al vroeg?
„Graag de vóórlaatste Eigen Haard
„En hebt U nog de Gids van Maart?
„Gebruikt U Brown of Dewy h er?
„Verleent U gratis schrijfpapier?
„Mijnheer één vraag en dat is dit
„Werkt U nu veel als U hier rit?
Zoo'n bibliothecaris blijkt dus een wijs vééïwetend
man te moeten zijn. Juist zoo iemand, die, voor zjjn
lessenaar troonend", in staat ls om een „Salomon's
oordeel" <uit te spreken, zooals in het volgende ge
val vermeld wordt
Vier Hindoes, die samen zaken deden, kochten
eenige balen katoen. Om tc zorgen, dat de ratten
de waar niet zouden beschadigen, schaften zij z ch
te zamen een kat aan. Zij kwamen overeen, dat
ieder van hen eigenaar zou zijn van één poot van de
kat en ieder van hen verslrrde de hem toekomende
poot met bijzondere lintjes en strikjes, om zjjn
eigendomirccht te doen uitkomen.
De kat kreeg bij ccn ongeval een kleine wond aan
een poot-. De eigenaar van dat lichaamsdeel ver
bond -den poot met een lapje in olie gedrenkt. On
gelukkig kroop de kat te dicht bij het vuurhet.
lapje olie raakte in brand en het dier liep in zijn
anost naar de balen katoen, waar hij flewoon was de
ratten te verjagen. De katoen vatte vuur en dU
balen gingen in de vlammen op.
De drie andere deelhebbers in de koopmanoclisp
stelden een eisch tot schadevergoeding in gen
nummer vier, die als eigenaar van den verboi tal
poot h. i. de schade moest betalen. De rechter
onderzocht de zaak en nam de volgende beslis* ngi
„De poot, waarom de geoliede lap was gevor lea
was bezeerdde kat kon dien niet gebruiken l>4
dier hield inderdaad die poot opgelicht en vluchtU
op drie pooten weg. De drie onbeschadigde ponten
brachten dus het vuur naar de balen katoen en dia
alleen hebben de schnld. Het verwonde lichaams
deel kan n:ets verweten worden. De drie deelheb
ber*, die eigenaars waren van de drie pooten waar
mede de kat naar de katoen liep, moeten daarom een
vierde van de waarde betalen aan den deelhebber,
di «eigenaar was van den bezeerden poot."
Dat viel den drie bcereu niet mee. En de held
van het volgende verhaal had ook geen succes,
't "Was een molenaarsknecht in Dantzig, die thans
als een tweede Hugo de Groot van zich doet spra
ken. Het beviel hem niet langer m zijn betrekking
en daar hij zooveel mooie herinneringen aan Brun»-
wijk waar hij vroeger in d enst wno bod be
waard, besloot hij daar weer heen te gaan. Doch
hjj had geen geld genoeg om zoo'n lange reis te
maken. Hij kwam nu op 't denkbeeld zich in ccn
kist als ijlgoed te laten vervoeren. Zoo gedacht,
zoo gedaan. Den avond voor zijn vertrek begaf hjj
zich naar 't station, gaf den vrachtbrief voor de
kist af en droeg den expediteur op. dezen den vol
genden morgen te laten afhalen. Voor ze werd af
gehaald, stapte onze vriend er in en sloot ze van
b'nnen af. Hij had zich „heel gemakkelijk" ingA-
rioht en rich van dekens en levensmiddelen voor
zien. Zoo werd hij op den trein naar Bnmswijk
gezet. Alles ging goed tot Dirschau. waar zijn
„huis" overgeladen moest worden, en waar hij voor-
loopig op bet perron moest wachten. Hi-t toeval
wilde, dat een hondje, dat daar heen en weer liep,
de kist ontdekte, en weldra fl'nk aan het snuffelen
was. Het kan zijn. dat het toen de meegenonvm
worst rook, of d*t het er de lucht van kreeg, dat
zich dna*- een levend wezen bevond i in ieder geval
begon het. dier plotseling te Janken en t-e blaffen.
De aandacht van het personeel was al spoedig ge
trokken. dc colli werd geopend en onze reiziger
moest uitstappen om van dc „kist" naar de „kast"
te verhu:zen.
De omstanders zullen zeker hartelijk gelachen
hebben bij de opening van de k:st, maar onze vriend
lachte waarschijnlijk als een boer. die kiesnjjn beeft.
Daar gebeuren van die dingen, waarbij men niet
weet te moeten lachen of bu;len. Zoo het volgende:
Met groote pracht en praal is te Cincinnati in de
Amer'kaamche Staat Ohio, de mopsbord van mevr.
Jackson begraven. De mops was 20 jaar oud ge
worden en nooit waren hond en meesteres van
elkaar geseheiden geweest. Over de 80.000 K.M.
hebben zij samen op den spoorweg afgelegd, in dc
deftigste hotels hebben zij gelogeerd en de m estcres
behandelde den hond a's haar kind. Zijn lijk werd
in de mooiste kamer van het hu!s geolaatst. Er
werden bloemen gezonden en een lijkwagen bracht
het .stoffelijk overschot" naar Price Hill, door ze3
rouwkoetsen re vol cd. De begrafeniskosten alben
worden op f 360 geschat.
Mal, vindt ge n;et' Misschien kan men zoo iets
ook nog eens ten onzent, in Deventer, bijwonen, jn
welke stad pog'ngen worden aangewend om een
hondenkerkhof op te richten.
Liefde voor dieren is goed, mooi, ede!, maar
zij moet binnen de perken van-het gezond ver"tand
blijven. Meer kan men voelen voor hetgeen een
gebochelde Javaansche bediende. d;e te Samarang
stierf, deed. Die-heeft zijn neef f 30 000 nagelaten,
onder voorwaarde, dat het Jonrnienseh binnen drie
maanden zal trouwen met een inlandsch me'ajc, dat
hetzelfde Ichaamsgebrelc vertoont als ziin oom.
Een gekke voorwaarde, zegt ge. 't Liikt wel zoo,
maar er rit toch iets svmpathieks in. "Wat is hier
de drijfveer van den erf!»ter geweezt? H«eff hij een
gebocheld meisje gelukkig wiPcn maken? Of mis
schien een zoete wraak waartan hij de zoetheid
reed» proefde vóór zijn dood w'llen nemen op
zijn neef. dien hij dit om een of andere reden wel
gunde? Wie zal het zeggenMoge deze erflating
twee menschen te zamen gelukkig maken
Uitingen van menschcnliefde vindt men toch
overal, in woord en daad, in allerlei vorm, zelfs op
een bankb:ljet. Zoo werd aan „De Standaard" d't
versje gezonden, dat men vond op een biljet Tan
vijf en twintig gnldcn
Uw geschiedenis ken ik niet;
Wel deze ééne episode
Menschcnliefde schonk mij u.
Toen ik n eens had van noode,
Voor een werk van merschenmln.
Tc Zend u nu de were'd in.
Hopend, dat gjj moogt belanden
In veel goede, gi'Te banden,
En deez' zelfde ep!sode
Vaak beleeft nog, waar van noode.
En op een ander bankbiljet las men deze dichter
lijke ontboezeming
Nog zijt gjj rein en ongerept,
Maar weldra vies, gekreukt, verlept:
Gij gaat door het hecle land,
Van dag tot dag, van hand tot hand
Uw vlekken zijn niet te vermijden
Maar 'k wenoch u toe dat gij de vl\jt
Beloonen moogt te allen tjid.
En lenigen veel bitter lijden.
7 Dec. '12. XXX
Ja. door geld is veel nood te lenigen. In dit op
zicht mogen de rijke standen zxh zeer zeker bevoor
recht achten, als zij slechts verstaan, dat het „zali
ger is te geven dan te ontvangen", en dat weldoen
gelukkig kan maken. Een Parijsche dame gaf on
langs ook een vrij duur geschenk aan haar wasch-
vtouw: een fraai porseleinen olifant ter waarde van
verscheidene franken. Ge moet weten dat het
tegenwoordig mode is elkaar een olifant ten ge
schenke te geven, soms van vrjj hoogen prijs, omdat
het bezit van zulk een dier geluk heet nan to
brengen. Bedoelde dame gaf echter het bewust©
porseleinen beestje niet -uit vriendclijkhe d of harte
lijkheid. maar omdat ze er bang voor was. „Hoe
zoo", vraagt ge, „het ding was toch dood en kon
toch geen letsel doen?" Dat is zoo, evenwel: vol
gens de allerlaatste mode moet een olifant, wil iij
geluk aanbrengen, zijn snuit in de lucht steken. En
dat deed dat diertje niet, het hield zijn snuit tns-
schen de pooten en moest dus zeker en wis onheil
aanbrengen.
Wij leven in de 20ste eeuw, merkt ge wel? En dat
was in de wereldstad Parijs, in de groote, beschaafde
wereld I Nu wil ik h ermee volstrekt niet zeggen,
dat bijgeloof het kenmerk is van onzen tijd. Wat
alg zoodanig wel mag worden beschouwd, dat iai
spoed, haast, snelheid, getuige wat de „Daily Mail"
mededeelt: Eenigen tijd "doden is door een farmer
in Wcat-Austral'ë, zekeren John Wilcook, een zeer
eigenaardig record gemaakt. Deze is er n.l in ge
slaagd om in den tijd van 25 minuten op het veld
staand koren in brood te veranderen. Hoe hij <lat
zoo vlug klaar gespeeld heeft, blijkt, uit het vol
gende
Om half vier des namiddags was Wilcock*s zoon
bezig met koren te maaien met een der nieuwst©
maa machines, waaruit het graan geheel gereed voor
den molen te voorschijn komt. Dit gedeelte van liet
programma nam een minuut in beslag. Het malen
van ee>n hoeveelheid graan, voldoende voor 4 bmo-
den. duurde 2 minuten, evenals liet ziften vat» het
meel. hetgeen door Wï'cock Sr. gedaan werd.
Moeder Wilcoclc maakte in den tjjd van een pear
minuten het deeg gereed, dat onmiddelljjk in d«n
oven geplaatst werd, en om 3.55 uur waren de eer
ste twee brooden geheel gereed en twee minuten
later ook de andere twee. Vlugger kan het al niefc
en het ral dan ook wel Tang duren, voordat di|
broodbakkers-record verbeterd ral worden.
KBUVELAAR.