Tan den Hak op den Tak. Als de ttnie van Tsahaitjalda er niet was. zouden we collega Sikemeijer, wiens arbeid we hier met belangstelling volgen (via Hol land, ofshoon hij hier vlak bij zit), heerlijk helpen met allerlei >zaken, dife we voor veld- gel>ruik hadden meegenomen. Trouwens de Turkschc Roode Halve Maan heeft ons ook al gevraagd, du-verse dingen van ons in ge- bmik te mogon hebben. Maar misschien heb ben wij deze ten slotte zelf noodig. Onze eecn- heidskisten (23 stuks) el/k bevattende de noo- diige zaken voor Meeding en bed voor 5 man. Worden algemeen ook door oms voor zeer practisch gehouden. ML zijn ze inog na et oom pleet van sommige dingen inferieur. Maar hulde aan de dames van Den Haag en Schie dam, die ze» in elkaar zetten en aan collega oland, die ze ontwierp. Ook oollegga Do Mooy's uitvindingen, speciaal ddens draag- raam, vonden veel bijval, ook bij de aulori- tciten van den Croissant Rouge, die, als ik het goed verstond, die draagraroen hier wil de laten maken. Onze veldbedden wilden ze ook Tiamakon, maar ze hadden niot het goe de (djati) hout er voor, dat de firma Pan der .gebruikte. Wij hebben ons hij den Croissant Rouge *yp hunne vraag bereid verklaard, het le ger te volgen, indiien het noodig mocht blij ken. In dat geval maar het .hangt nog in de lucht, m i., en ik geloof niet, dat er voors hands veel van komt moeten we ons per soneel splitsen en ga ik mee naar 't front, dr. van den Steen van Ommeren hier de directie overlatende. Aan een brief van dr. Sikemeier, hoofd del- ambulance te Tsjorloe, aan het hoofdcomité Yan hel Nederlandsche Roode Kruis, is het volgende ontleend De gezondheidstoestand van de leden onzer am'bulance laat nagenoeg niets te wenschen over: angina en een lastige, maar onschuldige hoest rijn de eenige aandoeningen, waarmede we voortdurend te kampen hebben. Wel is de gelaatskleur bij sommigen bleeker geworden en is het velen aan te zien, dat het lichaams gewicht aan het afnemen is. Dit zal echter niemand verwonderen in een plaats, die zoo algemeen als ongezond bekend staat, waar de stank der uitwerpselen ons in de straten tegemoet slaat en waar zooveel be smettelijke ziekten licerschen. Het weer is sinds geruimen tijd bepaald slecht: dagen van aanhoudende stortregens wisselen af met sneeuw en ijs; noch onze zie kenhuizen, noch onze woonhuizen zijn hierop ingerichtzij lekken, zijn koud en zeer voch tig Onze voeding moet goed genoemd worden, dank zij onze conserven, ofschoon velen de blikken niet meer zoo smaken als in het begin. Hier in Tsjorloe wordt de keus der levens middelen. dank zij vooral de aanwezigheid van de 12000 soldaten, waarover ilk u schreef, snel kleiner en wordt alles met den dag duur der. Aardappelen zijn bijna niet meer te koop alleen prij en kool zijn de eenige aanwezige groenten; het vlecsch is hard en taal (voor de ossen is nog slechts gehakt stroo beschik baar), het brood is hard, zanderig en droog. Maar wij hebben boter, kaas en groenten, een weelde, vergeleken bij wat anderen hebben. Ik moet er dan ook dadelijk bijvoegen, dat alles met grooten smaak wordt gegeten en de stemming onveranderlijk goed blijft. Petroleum moet steeds meer door kaarsen vervangen wordenop kunstige wijze worden daarvoor uit stukjes hout en spijkers kande laars vervaardigd. De voeding der patiënten is belangrijk _yer- belcrd, dank zij den meer geregelden aan voer naar de hospitalen in den laatsten tijd. Ook molk was tot heden in voldoende mate aanwezig, dank zij eene schitterende zend ng gedroogde melk van het Italiaanscht Roode Kruis (versche melk is haast niet te krijgen). Voor eenige dagen ontvingen wij de mede- decling, dat deze voorraad zeer sterk aan het venninderen was, en men op geene andere wijze daarin kon voorzien. Ik ge-loof niet, dat men er zich elders eene voorstelling van kan maken, wat dat b tee kent, eene dergelijke opcen-hooping te hebben van deels uitgeputte, door de ellende van den oorlog verzwakte en verhongerde patiënten, deels hoogst ernstige lijders, zonder in de ge legenheid te zijn hen van bet meest nood zakelijke voedingsmiddel te voorzien. Het is voorad het groote aantal typhus-lijders, het welk ons in dat opzicht zorgen baart. Onze patiënten, in hoofdzaak eenvoudige boeren, zijn bijzonder aardig. Men zou het niet gelooven, maar die daopere Bulgaren ge dragen zich in vele opzichten als kinderen. Heeft een patiënt b.v. voor een gebroken been een grpsverband gekregen, en vertelt hij aan de anderen, hoe zijn pijn cr door verdwenen Is. dan willen ze allemaal een gipsverband hebben, ook, al mankeeren ze niets aan hun been. Voelt er een verlichting door het steu nen met een kussen, door een zalfve-rband. n medicament, of wat ook, hij roept het dade lijk (blijde door de zaal en een oogenhlik later tragen alle anderen om hetzelfde. Een extra kop thee, een bord soep, dat we fe middags voor hen bereiden, wordt met ge juich begroet; bij het ronddeelen van de ta bak, die we voor hen koopen, zijn we, indien mogelijk, aanwezig, om de verheugde gezich ten gade te slaan, krijgen we dat te hoorenl Voor eenige dagen vertelde een officier, zoo even uit Tchatalja gekomen, ons, dat de Ne derlandsche ambulance in het geheele leger daar bekend was, en dat door de patiënten tonder uitzondering gevraagd werd daar te jnogen worden opgenomen als zij uit de iinie teruggezonden moesten worden. Voor operatickamer bezigen we een portaal, fngericht op een der bovenverdiepingen: de •cheuren in de ramen zijn met papier be plakt, de vloer kraakt hier en daar, de wind V/aait door de „gesloten" ramen naar binnen, en het licht is niet bepaald overmatig; maar cr wordt hard gewerkt en de resul taten zijn niets minder good dan in een mo dern gebouwd ziekenhuis. Tot nu toe werden ruim zestig operaties verricht. Weinig begrip hadden de Turken van de, /telfs meest eenvoudige eischen, <fie gesteld piotten worden aan een riekenhuis. Het be- Veidt ons dan ook dagelijks verrassingen; in pet bijzonder op het gebied der privaten. Leb- kages en verstoppingen zijn aan de orde van den dag; op dat gebied verbazen wij ons over niets meer. Voor eenige dagen droop de ty- phusontlasting plotseling door een der zalen in het portaal omlaag. Ternauwernood was dit euvel hersteld of dc kok meldt mij, dat hij in een der keukenkasten een fa-ecaalstroom ontdekt had, die door een raadselachtig gat naar binnen drong. Tot uwe geruststelling kan ik hierbij voegen, dat deze gebeurtenissen noch op onze zieken, noch op ons eenigpn schadelijken invloed uitoefenen. Onaange naam is de stank, die daardoor in de inrich ting heerscht en overal doordringt. Onge looflijke moeite kost het een reperateur voor dergelijke defecten te vinden; van dergelijke gecompliceerde vraagstukken zijn de inwoners hier al buitengewoon slecht op de hoogte. Het aantal patiënten, op het oo?enblik on der onze behandeling, bedraagt 250 en wel: 100 in het voormalige Turksohe hospitaal, 120 in onze afdeeling In de kazerne, 30 in een der barakken. Het aantal verwonden is, zooals begrijpe lijk, aan het afnemen; het aantal interne zie ken neemt snel toe. Sinds dagen zien we dagelijks soldaten weg trekken, meestal met muziek, soms ook zin gend hunne krijgsliederen. In zulke oogenblik- ken is geen patiënt in bed te houdenook die met hooge temperaturen, en dc verminkten slepen zich naar de ramen, om de troepen te zien voorbijtrekken. Uw telegram, meldende dat de melk reeds afgezonden was, hebben wij 31 Januari ont vangen. Alle maatregelen zullen genomen worden tot spoedige overzending naar hier. Hartelijk dank voor de trouwe zorgen van het Nederlandsche Roode Kruis. Vrede door Recht. Het hoofdbe stuur van don Alg. Ned. Bond „Vrede door Recht" heeft nu met het oog op de inwijding van het Vredespaleis en het in 1913 te hou den congres, dat te 's Gravenhage zal samen komen, een oproeping gericht aan het Neder landsche Volk, om tot een waardige ontvangst van liet congres mede te werken. Het wijst daarbij op het groote belang dezer interna tionale congressen, welker doel is om een goede verstandhouding tusschen dc ver schillende Staten en eene steeds vollediger organisatie vaai het internationale rcciht te bevorderen en op het groote nut van de be sprekingen der denkbeelden, door de aanhan gers der vredesbeweging geuit Die beraad slagingen kunnen doen blijken, voor welke hervormingen in het volkenrecht de tijden wellicht rijp zijn, mits daarvoor krachtige propaganda in alle landen worde gemaakt. Uitgaande van de gedachte, dat de recht matige levensbelangen van iederen Staat langs den weg van het internationale recht kunnen gewaarborgd worden door mid del van den gewapenden vrede, adht het hoofdbestuur voor de eer van deze grootsche beweging en voor de eer van Nederland noodzakelijk dat het XXe Wereldcongres voor den Vrede verzekerd is van de instemming en van de belangstelling van het Nederland sche volk. Daarom doet het thans een beroep op den geldelijken steun tot waardige ontvangst van het XXe Wereldcongres voor den Vrede, 't Hoopt niet in de noodzakelijkheid te ko men het Berner Bureau te verzoeken aan de herhaaldelijk gedane ui/tnoodiging als niet gedaan te beschouwen, omdat het Nederland- sohe volk geen geld beschikbaar stelt. De door het hoofdbestuur van den Alg. Ned. Bond „Vrede door Recht", in verband met het te 's Gravenhage te houden XXe Wereldcongres voor den Vrede benoemde finaneieele commissie, bestaat uit: dr. D. Baart de la Faille, voorzitter en penning meester; mr. dr. J. A. A. H. de Beaufort, secretaris; jlir. mr. dr. B. de Jong van Beek en Donk; mej. mr. J. F. Lyclama en Nye- holt ;J. M. Manry, mevr. E. van Nispen tot Sevcnaer-IIckman; mevr. A. S. van Sandick- van Schilfgaarde. De Nationale Vrouwenraad voor Ne derland houdt op Woensdag 16 April a.s. zijn 14de algemeen e vergadering in hotel de Witte Brug te 's Gravenhage. Marchan d-v ereeniging. De jaarlijksche algemeene ledenvergadering de zer vereeniging had Zondagavond jk, onder presidium van den heer P. Hartogs, te Am sterdam plaats. Doel dezer vereeniging, opgericht den 30 Juni 1901 ter gelegenheid van de feeste lijke herdenking van het 30-jarig bestaan van het Centraal Israël. Weeshuis te Utrecht, en waarvan de benaming is ontleend aan wij len den eersten weesvader van dit gesticht, den heer M. Marchand, is, het eventueel verleenen van steun op moreel en financieel gebied aan leden-oud-verpleegden. Na goedkeuring van de notulen der vorige jaarvergadering, bracht de heer M. Frank het Jaarverslag uit. Door den penningmees ter, den heer H. Gomperte, werd rapport uit gebracht omtrent Ihet financieel beheer ge durende 1912 en werd deze, bij monde van den heer K. Pregers, daarin gedéchargeerd. De rekening en verantwoording sloot met een batig saldo ad f 491,65. Vervolgens had de verkiezing plaats der twee periodiek aftredende bestuursleden, welke heeren door de vergadering bij accla matie werden herbenoemd, terwijl in de va cature, ontstaan wegens bedanken van den heer M. Deen, wend voorzien door de be noeming van den heer J. Voorzanger te Am sterdam. In de verificatie-commissie voor 1913 namen zitting de heeren Van Aalst, E. Sjouwerman en N. Mok. Na vaststelling van het bedrag voor steun over 1913, ging de vergadering over tot be handeling van het bestuursvoorstel tot sta tutenwijziging, hetwelk na eenige discussies werd aangenomen, benevens na breedvoeri ge besprekingen hieromtrent, enkele van aan de agenda toegevoegde voorstellen, door eenige Utr. leden en den heer J. Voorzanger ingediend. Met een woord van dank voor de talrijk© opkomst der leden, werd de vergadering door den voorzitter gesloten. Patrimonium. De algemeene vergadering van het Partrimoniirmdie ge woonlijk te Amsterdam wordt gehouden, zal, naar de Ned. verneemt, dit jaar te Rotter dam plaats hebben en wel op 81 Maart en 1 AoitL Een belangrijke kiesrecht- uitlegging. Het Volk schrijft Door een der leden onzer Kamerfractie is aan het ministerie van Blnnenlandschc Zaken medegedeeld, dat sommige burgemeesters be zwaar maken formulieren te aanvaarden van loonkiezers, die het door de kieswet gevor derde loon verdienen in twee betrekkingen die ze sinds 1 Januari 1912 tegelijk vervullen. Aan het ministerie ging men met onze opvat ting akkoord, dat zij, die in dit geval ver- keeren, wel degelijk recht hebben als loonkie- zer op de lijst geplaatst te word:r>, waar van aan de betrokken gemeente-secretarieën bericht is gedaan Wie dus 's morgens in dienst is van een coöperatie en 's middags looper voor een krant, in deze beide betrekkingen vanaf 1 Ja nuari 1912 Is werkzaam geweest en in die twee samen het door de wet vereischte loon bereikt, kan loonkiezer worden. Staking geldt niet als verbreking van dienst betrekking, ook niet wanneer gedurende de staking voor een ander is gewerkt, wanneer men na het beëindigen van het conflict, weer in de oude betrekking komt. Wie dus sinds 1 Januari 1912 een betrek king bad, die bijv. van 1 April tot 30 Juni door staking werd onderbroken, in welken tijd men bij een ander in loondienst was, ter wijl vanaf 1 Juli de eerste betrekking weer werd vervuld, wordt volgens de opvatting aan het ministerie geacht in niet meer dan twee dienstbetrekkingen te zijn werkzaam geweest, en kan dus loonkiezer! worden. Kiesrechtvrouwen. Men schrijft udt Zwolle aan de „Maasbode": Het voorbeeld der Eirgelscke suffragettes vindt op dit oogenhlik ook in ons land na volging al is het nog niet op zulk een verre gaand ongemanierde wijze als de Londen- sche kicsrechldames dit doen. De dames hebben namelijk een groot aantal strookjes laten drukken waarop staat: „Wijl vrageD vrouwenkiesrecht". Deze slrookjes zijn van achteren gegomd en worden door de voor- Standers van vrouwenkiesrecht overal te pas en te onpas opgeplakt. Vooral dc trei nen hebben zij als plaats van actio gekozen. Niet alleen, dat zij de coupés en ramen volplakken, maar ook de orgelooze reizi gers worden er de dupe van d^dait hun bagage met deze fraaiigheden wordt ver sierd. Zoo toonde een heer ons zijn fonkel nieuwe leeren handtasch, waarop in een onbewaakt oogenfbik een vijiftal papleren waren geplakt. Wij, Hollanders, staan echter nogal be kend om onze kalmte; zoo waren er dan ook reiziger?), die deze zaak nog al kalm opnamen en heel gemoedelijk het woordje .Jklesreoht" wegschrapten, zoodat wij te lezen kregen: „Wij vragen vrouwen." Roomsche verkiezingslee- tuur. Onlangs namen wij uit de N. R. Gt. een stukje over, een citaat uit De Heili ge Familie, een roomsdh-katholiek pro-paganda-blaadje, waarin de liberalen werden afgeschilderd als een groep, die godsvruchtige meisjes het land udttrapt dit was, meenen wij, (het woord en slechte vrouwen vereert. Het christelijke blaadje was (blijkbaar met dat verfoeilijke stukje nog niet tot het hoog tepunt van zijn propaganda. Een welwillen de lezer van „De (Heilige Familie" zendt de N. B. Ct. thans een nummer van 19 Januari, om te laten zien, dat er nog aft'ijd is baas boven baas. ^Nette lui", heet een stukje in dat nummer opgenomen. Hier volgt de in houd: „Wat liberaal en anti-clericaal Is en het land wil - helpen verlossen van „bet onge dierte ider papen", geeft voor alleen nelheid en beschaving in pacht te hebben. Veel ka tholieken, die overigens veel andere meenin gen zijn toegedaan, zeggen ook: „Maar dit mo^t men toegeven, netto lui 1" Nette lui? Het ligt er al aan wat men on der nette lui verstaat. Men oordeele. Te Karlsruhe moet een pater Capucijn aan het station een uur wachten. Dot hij de zoon van zeer rijke ouders Is en geheel zijn ver mogen aan liefdewerken heeft weggeschon ken, is aan zijn armelijke pij niet te merken. De pater wil van zijn gedwongen opont houd gebruik maken om de Siiil Bernardus- kerk even te gaan bezichtigen. Op straat ont moet hij een paar heeren in jachtcostuum Den kloosterling ziende, hitsen zij hun hond op hem aan. Het dier springt den pater in een oogwenk op den rog- De ontsteltenis van den niets kwaads ver moedenden kloosterling laat zich gissen. Hij wendt zich tot de heeren met de verzeke ring in vele landen te hebben gereisd, maar nog nergens zulk een beschaving te hebben ontmoet,, en bij de politie dan ook zijn aan klacht te zullen indienen. Misschien, dat deze nog wel termen vindt om de „heeren"? voortaan andere nelheid te doen beoefenen. „Liefderaoorden" zijn in Frankrijk, waar het antl-clericalisme thans hoogtij viert, aan de orde van den dag. De Parijschc rechter sprak voor eenige woken zekere mevrouw Bloot vrij, ofschoon ze in koelen bloede de „vriendin" van haar man had vermoord. Een advocaat beweerde zelfs: „Haid zij haar man gedood, men zou er zich bij moeten neer leggen." De autobandieten van het vorige jaar zijn nog niet vergeten, duiken telkens wederom op. Nu medden daarenboven de bladen van een rooversbende, die eeD drietal dorpen door inbraak en aanranding in angstige spanning houdlt. Een brigade gendarmes, ge zonden om de veiligheid te herstellen, heeft tot dusverre nog niets bereikt dan dat <de bende driester optreedt. Toch nette lui, die antlHclericalenl Zij doen de wanbegrippen op zedelijk gebied, die het christendom gestadig heeft bestreden weer terugkeeren. Wanneer zij ergens eenige jaren meester zijn, dan keeren de onmen- schelijkhcid en ruwheid, en het bederf vod voor Christus terug', is er geen gerechtig heid, geen eerbaarheid meer. Laten wij toch bdd'deD en -werken, opdat ze in ons lieve vaderland nooit meer, vooral niet dezen zomer bij dc verkiezingen voor de Tweede Kamer, gelegenheid krijgen, om de zeden van het oude heidendom weer te doen terugkeeren." De N. R. Ct laat dit stukje voor zich zelf «preken. Het is natuurliik aangenaam te ont waren, dat tJDe Heilige Familie" ijverig aan de verdere beschaving van hare 35,000 abon- nés blijft werken. Dat dit noodig is, mag men uit stukjes als het bovenstaande afleiden. Roomsche dwingeland] ij. Men meld-I uit Venlo aan de N. R. Ct.: Als narnr gewoonte wilde de exploitant van de Scada-hioscoop alhier j.l. Zondag voor stellingen geven. Dc deken van Venlo, Mgn. iRauduin, wien dat ter oor© was gekomen, heeft nu persoon lijk een schrijven aan de directie van boven genoemde bioscoop gericht, waarin hij o.m. zcid'e, dat hij hoopte en vermoedde, dat het slechts een praatje was, dat allen grond mis- zouden worden gegeven, maar waarin hij de directie in elk geval waarschuwde Zondag niet te spelen, wegens de gevolgen, die het wel-spelcn zouden meebrengen. Niet meer of minder d"us dan eene bedrei ging tegen den exploitant. Deze echter, zich vrij-man voelende, stoor de zich aiieit aan deze 'bevelen en zette zijn plan door, ..niettegenstaande bij nog op an dere wijze werd' tegengewerkt. Zoo weigerde de directie van een nieuws blad, waarmee de ekploitant nog wel een contract gesloten had voor het opnemen van advertenties betreffende de bioscoop, de aan kondigingen van de bioscoop In haar blad op te nemen. 'Deze dwingelandij heeft echter ntet veel Invloed gehad. De voorstellingen gingen door, de zaal was bijzonder goed bezet met een publiek, waar toe niet weinig ais goed katholiek bekend staande personen behoorden. Voor Staatspensioen te gen de Invaliditeit»- en de Ta rief w e t Zooals bekend is, zal op Zondag 23 dezer te Rotterdam, vanwege de S. D. A: P. en het N. V. V., een betooging gehouden worden voor Staatspensionneering en tegen de Invaliditeitswet en de Tariefwet- De betooging wordt, naar het Volk thans nader meldt, gehouden in twee zalen, en wel in het Circus, Stationsplein, en in het Nut. In het Circus wordt het voorzitterschap waargenomen door den voorzitter van het N. V. V., den heer J. Oudegeest. Als sprekers treden hier op de heeren J. E. W. Duys, mr. P. J. Troelstra en \V. H. Vliegen. In het Nut wordt het voorzitterschap waar genomen door den tweeden voorzitter van het N. V. V., den heer P. M. Verdorst. Als spre kers treden op de heeren J. H. Schaper, H. Spiekman en F. M. Wibaut. „Slot Loevestein". Te 'sGra/ven- hage is Donderdag opgericht de Vereeniging „Slot Loevestein", met het doel het inwen dige van het Slot zooveel mogelijk in zijn ouden toestand terug te brengen en te stof- feeren. De minister van Oorlog heeft reeds onder bepaalde voorwaarden vergunning verleend tot de restauratie en tot openstelling van het Slot voor het publiek. Gewetenswroeging over eene valsche verklaring. Naar men verneemt is bij den Raad van Scheepvaart te Amsterdam gisteren een schrijven ontvangen uit Rotterdam, naar aanleiding van een aan varingsprocedure, die ln Januari jJ. voor den Raad van Scheepvaart diende en waarbij een kapitein zijn brevet voor drie maanden ont nomen werd. Een der hoofdgetuigen, onlangs plotseling op zée overleden, heeft een schrijven achter gelaten in de hut van den kapitein van het stoomschip „Batavier III", waarin hij schrijft voor den Raad van Scheepvaart een onjuiste verklaring te hebben afgelegd, tengevolge waarvan bedoelde kapitein voor drie maan den geschorst werd Uit gewetenswroeging aldus schrijft bedoelde getuige heeft hij zich van het leven beroofd. (Weekpraatje). "Wat is er nu gemakkelijker, ja, vervelender dan het baantje van een Leeszaal-bibliothecaris, zou men zoo oppervlakkig zeggen. Maar ook hier schjjnt <1® schijn ten zeerste te bedriegen. De dagelijkschc be slommeringen en kwellingen van zulk een functio naris moeten als men mag afgaan op een uit het Engehch vertaald en in het „Boek 1913" voorko mend versje vele zijnzie hier het treurig re laas Daar troont hij voor zijn lessenaar, Teu allen tijd voor leder klaar. F.en vraag bereikt hem nu en dan Als „Geeft U mjj Who's who-s' an „Mag 'k ue grammaire van Dubois I „Wie zei ook -weer: FEtat c'est moi? liet tocht hier erg.... het oude lied „Is Shakespeare Bacon nu, of niet? „Vertel eens, weet U wie ik ben? „Orh, mag ik eventjes uw pen „Z\in oesters niet het best in Maart? .Hoeveel is een peseta waard? „Hoe groot was Adam ongeveer? „Wat denkt U morgen van het weer? „Is 't Hof nu hier of op Het Loot „Hebt U een prullemand of zoo? „Bent U voor Toft of Roosevelt? „Hebt U Larousse laatst nog besteld? „Waar is dat boek, dat hier eerst stond? „Wie reisde 't eerst d-e wereld rond? „Mijnheer, waar is de telefoon? „Zegt men „to lend," of wel „the loan? I „Is dit nu de catalogus? „Ik zoek een boek De eerste kus „Verdient U hier tru wel genoeg? „En bent U 'smorgens hier al vroeg? „Graag de vóórlaatste Eigen Haard „En hebt U nog de Gids van Maart? „Gebruikt U Brown of Dewy h er? „Verleent U gratis schrijfpapier? „Mijnheer één vraag en dat is dit „Werkt U nu veel als U hier rit? Zoo'n bibliothecaris blijkt dus een wijs vééïwetend man te moeten zijn. Juist zoo iemand, die, voor zjjn lessenaar troonend", in staat ls om een „Salomon's oordeel" <uit te spreken, zooals in het volgende ge val vermeld wordt Vier Hindoes, die samen zaken deden, kochten eenige balen katoen. Om tc zorgen, dat de ratten de waar niet zouden beschadigen, schaften zij z ch te zamen een kat aan. Zij kwamen overeen, dat ieder van hen eigenaar zou zijn van één poot van de kat en ieder van hen verslrrde de hem toekomende poot met bijzondere lintjes en strikjes, om zjjn eigendomirccht te doen uitkomen. De kat kreeg bij ccn ongeval een kleine wond aan een poot-. De eigenaar van dat lichaamsdeel ver bond -den poot met een lapje in olie gedrenkt. On gelukkig kroop de kat te dicht bij het vuurhet. lapje olie raakte in brand en het dier liep in zijn anost naar de balen katoen, waar hij flewoon was de ratten te verjagen. De katoen vatte vuur en dU balen gingen in de vlammen op. De drie andere deelhebbers in de koopmanoclisp stelden een eisch tot schadevergoeding in gen nummer vier, die als eigenaar van den verboi tal poot h. i. de schade moest betalen. De rechter onderzocht de zaak en nam de volgende beslis* ngi „De poot, waarom de geoliede lap was gevor lea was bezeerdde kat kon dien niet gebruiken l>4 dier hield inderdaad die poot opgelicht en vluchtU op drie pooten weg. De drie onbeschadigde ponten brachten dus het vuur naar de balen katoen en dia alleen hebben de schnld. Het verwonde lichaams deel kan n:ets verweten worden. De drie deelheb ber*, die eigenaars waren van de drie pooten waar mede de kat naar de katoen liep, moeten daarom een vierde van de waarde betalen aan den deelhebber, di «eigenaar was van den bezeerden poot." Dat viel den drie bcereu niet mee. En de held van het volgende verhaal had ook geen succes, 't "Was een molenaarsknecht in Dantzig, die thans als een tweede Hugo de Groot van zich doet spra ken. Het beviel hem niet langer m zijn betrekking en daar hij zooveel mooie herinneringen aan Brun»- wijk waar hij vroeger in d enst wno bod be waard, besloot hij daar weer heen te gaan. Doch hjj had geen geld genoeg om zoo'n lange reis te maken. Hij kwam nu op 't denkbeeld zich in ccn kist als ijlgoed te laten vervoeren. Zoo gedacht, zoo gedaan. Den avond voor zijn vertrek begaf hjj zich naar 't station, gaf den vrachtbrief voor de kist af en droeg den expediteur op. dezen den vol genden morgen te laten afhalen. Voor ze werd af gehaald, stapte onze vriend er in en sloot ze van b'nnen af. Hij had zich „heel gemakkelijk" ingA- rioht en rich van dekens en levensmiddelen voor zien. Zoo werd hij op den trein naar Bnmswijk gezet. Alles ging goed tot Dirschau. waar zijn „huis" overgeladen moest worden, en waar hij voor- loopig op bet perron moest wachten. Hi-t toeval wilde, dat een hondje, dat daar heen en weer liep, de kist ontdekte, en weldra fl'nk aan het snuffelen was. Het kan zijn. dat het toen de meegenonvm worst rook, of d*t het er de lucht van kreeg, dat zich dna*- een levend wezen bevond i in ieder geval begon het. dier plotseling te Janken en t-e blaffen. De aandacht van het personeel was al spoedig ge trokken. dc colli werd geopend en onze reiziger moest uitstappen om van dc „kist" naar de „kast" te verhu:zen. De omstanders zullen zeker hartelijk gelachen hebben bij de opening van de k:st, maar onze vriend lachte waarschijnlijk als een boer. die kiesnjjn beeft. Daar gebeuren van die dingen, waarbij men niet weet te moeten lachen of bu;len. Zoo het volgende: Met groote pracht en praal is te Cincinnati in de Amer'kaamche Staat Ohio, de mopsbord van mevr. Jackson begraven. De mops was 20 jaar oud ge worden en nooit waren hond en meesteres van elkaar geseheiden geweest. Over de 80.000 K.M. hebben zij samen op den spoorweg afgelegd, in dc deftigste hotels hebben zij gelogeerd en de m estcres behandelde den hond a's haar kind. Zijn lijk werd in de mooiste kamer van het hu!s geolaatst. Er werden bloemen gezonden en een lijkwagen bracht het .stoffelijk overschot" naar Price Hill, door ze3 rouwkoetsen re vol cd. De begrafeniskosten alben worden op f 360 geschat. Mal, vindt ge n;et' Misschien kan men zoo iets ook nog eens ten onzent, in Deventer, bijwonen, jn welke stad pog'ngen worden aangewend om een hondenkerkhof op te richten. Liefde voor dieren is goed, mooi, ede!, maar zij moet binnen de perken van-het gezond ver"tand blijven. Meer kan men voelen voor hetgeen een gebochelde Javaansche bediende. d;e te Samarang stierf, deed. Die-heeft zijn neef f 30 000 nagelaten, onder voorwaarde, dat het Jonrnienseh binnen drie maanden zal trouwen met een inlandsch me'ajc, dat hetzelfde Ichaamsgebrelc vertoont als ziin oom. Een gekke voorwaarde, zegt ge. 't Liikt wel zoo, maar er rit toch iets svmpathieks in. "Wat is hier de drijfveer van den erf!»ter geweezt? H«eff hij een gebocheld meisje gelukkig wiPcn maken? Of mis schien een zoete wraak waartan hij de zoetheid reed» proefde vóór zijn dood w'llen nemen op zijn neef. dien hij dit om een of andere reden wel gunde? Wie zal het zeggenMoge deze erflating twee menschen te zamen gelukkig maken Uitingen van menschcnliefde vindt men toch overal, in woord en daad, in allerlei vorm, zelfs op een bankb:ljet. Zoo werd aan „De Standaard" d't versje gezonden, dat men vond op een biljet Tan vijf en twintig gnldcn Uw geschiedenis ken ik niet; Wel deze ééne episode Menschcnliefde schonk mij u. Toen ik n eens had van noode, Voor een werk van merschenmln. Tc Zend u nu de were'd in. Hopend, dat gjj moogt belanden In veel goede, gi'Te banden, En deez' zelfde ep!sode Vaak beleeft nog, waar van noode. En op een ander bankbiljet las men deze dichter lijke ontboezeming Nog zijt gjj rein en ongerept, Maar weldra vies, gekreukt, verlept: Gij gaat door het hecle land, Van dag tot dag, van hand tot hand Uw vlekken zijn niet te vermijden Maar 'k wenoch u toe dat gij de vl\jt Beloonen moogt te allen tjid. En lenigen veel bitter lijden. 7 Dec. '12. XXX Ja. door geld is veel nood te lenigen. In dit op zicht mogen de rijke standen zxh zeer zeker bevoor recht achten, als zij slechts verstaan, dat het „zali ger is te geven dan te ontvangen", en dat weldoen gelukkig kan maken. Een Parijsche dame gaf on langs ook een vrij duur geschenk aan haar wasch- vtouw: een fraai porseleinen olifant ter waarde van verscheidene franken. Ge moet weten dat het tegenwoordig mode is elkaar een olifant ten ge schenke te geven, soms van vrjj hoogen prijs, omdat het bezit van zulk een dier geluk heet nan to brengen. Bedoelde dame gaf echter het bewust© porseleinen beestje niet -uit vriendclijkhe d of harte lijkheid. maar omdat ze er bang voor was. „Hoe zoo", vraagt ge, „het ding was toch dood en kon toch geen letsel doen?" Dat is zoo, evenwel: vol gens de allerlaatste mode moet een olifant, wil iij geluk aanbrengen, zijn snuit in de lucht steken. En dat deed dat diertje niet, het hield zijn snuit tns- schen de pooten en moest dus zeker en wis onheil aanbrengen. Wij leven in de 20ste eeuw, merkt ge wel? En dat was in de wereldstad Parijs, in de groote, beschaafde wereld I Nu wil ik h ermee volstrekt niet zeggen, dat bijgeloof het kenmerk is van onzen tijd. Wat alg zoodanig wel mag worden beschouwd, dat iai spoed, haast, snelheid, getuige wat de „Daily Mail" mededeelt: Eenigen tijd "doden is door een farmer in Wcat-Austral'ë, zekeren John Wilcook, een zeer eigenaardig record gemaakt. Deze is er n.l in ge slaagd om in den tijd van 25 minuten op het veld staand koren in brood te veranderen. Hoe hij <lat zoo vlug klaar gespeeld heeft, blijkt, uit het vol gende Om half vier des namiddags was Wilcock*s zoon bezig met koren te maaien met een der nieuwst© maa machines, waaruit het graan geheel gereed voor den molen te voorschijn komt. Dit gedeelte van liet programma nam een minuut in beslag. Het malen van ee>n hoeveelheid graan, voldoende voor 4 bmo- den. duurde 2 minuten, evenals liet ziften vat» het meel. hetgeen door Wï'cock Sr. gedaan werd. Moeder Wilcoclc maakte in den tjjd van een pear minuten het deeg gereed, dat onmiddelljjk in d«n oven geplaatst werd, en om 3.55 uur waren de eer ste twee brooden geheel gereed en twee minuten later ook de andere twee. Vlugger kan het al niefc en het ral dan ook wel Tang duren, voordat di| broodbakkers-record verbeterd ral worden. KBUVELAAR.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1913 | | pagina 6