„DE EEMLANDER".
Zaterdag 26 Juli 1913.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
Da Klanken die verklonken,
N°. 23 Tweede
I2°B Jaargang.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO,
Idem franco per post - 1.50.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummers - ©.05.
Dezo Courant verschynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advortentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: U TRE C H TSCH EST R A AT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
- PK IJS DEK ADVEKTENITËN:
Van 15 regels f
Elke rogel meer- 0.1©k
Dienstaanbiedingen 25 cenls by vooruitboL.lmg.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bodryf bostaan zoor voordoeligo bopalinpen
tot hot herhaald advortooron in dit Blad, bij abonnemtLt.
Eeno circuluire, bovattonde de voorwaardon, w^rdt op
aanvraag toegezonden.
De slag bij Ammloovt,
door
JOILAN VAN L1MFERDINGEN.
n.
(Slot.)
De alwijze goudmaker had ongetwijfeld
heel knap in de toekomst gelezen. Maar, ter
wijl hij zoodoende had vooruil-gebladerd in
het geheimzinnige boek des levens, had hij
dc bladzijden van het heden vergeten te be-
rtudeeren. En dat was onverantwoordelijk!
Want daardoor had hij aan Arnaud niet
kunnen vertellen, dat op hetzelfde oogenblik,
toen hij diens handpalm met zijn dikke vin
gertoppen bewerkte, de aanvoerder van dc
boogschutters juist Maria's hand in de zijne
had genomen.
Je zult je dezen aanvoerder Chrispijn
heette hij wel herinneren als de man, die
vóór de.stadsherberg hel eerst over de onge-
luksvoorspellingcn had gesproken. En Maria
je hebt hert natuurlijk al lang geraden
was het meisje, dat door den goudmaker zoo
treffend vergeleken werd met den dageraad,
de lente en de orchidee. Mleen, tijdens het
loonccltic met Chrispijn was zij een droevige
dageraad, een regenachtige lente en een half
verwelkte orchis Eigenlijk had zij nóg meer
van een kruidjc-roer-mij-niet, dat ondanks
i at dringende verzoek toch is aangeraakt.
Chrispijn, de sluwe krijgsman was daarvan
de schuld en nu poogde hij haar te troos
ten.
..Luister mijn kind", sprak hij op een toon,
die met de grootste inspanning van wanklan
ken werd vrij-gehouden, „gij moogl niet te
veel aan uw hevige smart toegeven. Ik heb
u het ware karakter van Arnaud moeten
openbaren. Hij speelt met uw geluk mis
schien zonder het zelf te weten. Maar ware
het anders, zou hij dan niet reeds lang naar
uwen vader zijn gegaan om hem uw hand te
vragen?"
„Ilij heeft beloofd dat deze maand te zul
len doen", snikte het arme kind.
„Gij zult zien, dat hij het telkens zal uit
stellen Werkelijk, gij doet beter niet langer
op hem «te rekenen."
„Maar wat moet ik dan beginnen?"
„Vertrouw op uw vader, hij is zeer wel
varend. niet waar? Bovendien is hij verstan
dig cn hij heeft u lief. En wat mijzelf betreft,
zoo u dat cenigszins tot troost kan zijn: in
mij zult gij immer een vaderlijken vriend
vinden".
Maria snikte al luider en luider, zoodat
Chrispijn het tijd vond om te vertrekken. De
dappere krijgsman was bang voor vrouwe-
tranen; hij was meer aan bloed gewend. Bui
ten gekomen herademde hij.
„Het gaat al, het gaat al", zei hij zacht in
zichzelf, „de ouwe heer zit er heel warmpjes
lu. de lieve dochter begint le wankelen en
wat dien melkmuil van oen Arnaud aangaat,
de wijze goudmaker uit de Hofstad geeft hem
"zeer zeker een antwoord vol duistere punten;
dat doen alle ir.enschen, die zich helder-
i ziend in de toekomst noemen. Dc jonge
kwast kómt terug met het hart vol twijfel,
Maria twijfelt en waar de twijfel van twee
kanton komt is de hveuk onvermijdelijk. Ik
spring in de bros zoodat die zich niet weer
duiten kan en een paar maanden later is de
knappe Chrispijn getrouwd met een rijke erf-
dochterl"
En het scheen wel alsof dc sluwe schurk
gelijk zou krijgen. Arnaud kwam terug uit de
Hofstad en bezocht Maria. Maar om het uit
stel van zijn aanzoek vóór te bereiden was hij
opzettelijk koeler dan anders. Bovendien was
het vanzelf-sprekend, dait de spanning van
den tijd hem gedrukt maakte. Omgekeerd zag
Maria hierin slechts tcckcncn, dat Chrispijn
waarheid gesproken had. Drie dagen later
herhaalde Arnaud zijn bezoek, toen wachtte
hij een weck, vervolgens twee weken, een
maand; daarna keerde hij in 't geheel niet
meer in Maria's woning terug. De breuk was
volkomen, hoewel er tusschen hen nimmer
eeu hard woord was gevallen.
Middelerwijl was Chrispijn in dc bres ge
sprongen, hij had den ouwe heer handig inge
palmd en het scheen wel, alsof Maria alle
karaktervastheid verloren had met haar ecr-
sftc liefdesavontuur.
Zoo ging dc zomer voorbij en het najaar
eveneens. Daarna kwam gedwee volgens de
traditie de winter. Maar het scheen wel als
of deze zijn ijs en sneeuw aan de pool ver
geten had. Het bleef steeds matig zacht weer:
heerlijk weertje voor den groolcn oorlog, zei
den dc menschen.
Arnaud dc Birkenbuigcr liep door de
Amersfoortsche straten als een beulsknecht,
die berouw heeft. Nog steeds geloofde hij ze
ker in de komst van den wereld-oorlog, maar
op de hand van Maria achtte hij alle kans
verkeken. Ilij had zich voorgenomen zich
dood te veehten in den slag bij Amersfoort
En zeker was hij al dadelijk maar ten strijde
getrokken als hij maar geweten had, wie de
aarts-vijand van zijn volk zou worden. Dat
was juist hel fatale van den toestand, dat
niemand wist of het leger van Amersfoort zon
moeten vechten tegen den keizer, tegen de
Britten. tegen dc Franzosen of-tegen alle drie
tegelijk.
Zoo kwam liet "Kerstfeest, "hef feesT van den
vrede bij uitnemendheid, dat in dat jaar met
bijzondcren luister gevierd wend. Waarom
ook niet0 Tiet zou Immers voor zoovelcn het
laatste zijn!
Toen gebeurde het, dat Arnaud op een mor
den voor het eerst hoorde vertellen, dat Ma
ria beloofd had Chrispijn tc trouwen.
Dc Birkenbuigcr was gevaarlijk geworden
Wat, de schoone, teerc Maria zou zich gevgn
aan dienMaar laat ik niet vertellen wat
Arnaud van Chrispijn dacht. Je begrijpt, dat
waren soldalen gedachten en het is beter die
niet in burgers te ontmoeten.
Arnaud liet zijn klepper opzadelen en hij
maakte een razenden rit over de heide. Maar
des avonds keerde hij toch weer naar Amers
foort terug. De menschen. die hem door de
poort zagen binnenrijden, kregen den indruk
alsof hij veranderd was. Rechtop in den za
del reed hij door dc straten naar Maria's
woning. Zijn paard liöt hij builen slaan en
zonder zich te laten aandienen trad hij de
groote kamer binnen. Daar zalen aan den
discli de familieleden en een paar gasten.
Naast Maria zat Chrispijn, want het middag
maal was hun verloving ter eere.
De vader van Maria stond juist te hikken
in een moeielijke passage van zijn speech
want hij had het over den bruidschat toen
plotseling Chrispijn van zijn zitplaats wenfl
opgetild door een paar sterke jonge armen,
die hem zonder complimenten in de ruimte
sleurden. Hevig tumult! De aanvoerder van
de boogschutters brulde om zijn zwaard, dat
hem aanstonds gebracht werd. Maar, óf hij
toen vergeten was, waarvoor hij zijn wapen
had willen gebruiken, óf dat Arnaud's ge
trokken zwaard hem angstig maakte, zeker
is. dat hij zich slechts tot schelden, vloeken
en razen bepaalde. Eindelijk geraakte hij ach
ter adem, waarop Arnaud het woord nam
en hem op rustigen toon beschuldigde van
zóóveel booze dingen, dat Maria, haar ver
standige vader cn alle gasten onthutst zaten
te luisteren. Foei,' foei, wie zou dat gedacht
hebben van dien Chrispijn, die zoo juist nog
als een heilige in hun midden had gezeten.
Eén vrou\y gebrouwd in Oostenrijk, die ver
laten! Daarna weer getrouwd in Spanje, dat
was al bigamio. Maar ook die weer verlaten;
daarna op den veldtocht naar Schotland
O, foei, 't werd &1 erger. Verrader aan land,
volk, eer cn deugd! En dan nog bijna met de
schoone Maria getrouwd!
Arnaud was nimmer zoo welbespraakt ge
weest cn Chrispijn begreep, dat hij zijn kan
sen verspeeld had. Echter poogde hij nog den
aftocht te dekken. Hij bood aan, Maria van
haar trouwbeloften te ontslaan, mits de papa
aan hem de helft van de bruidschat wou ult-
keeren, zijnde een bedrag van vier duizend
kronen.
Toen trad Arnaud op hem toe en gaf hem
met de volle vuist een slag in het aangezicht
zoo krachtig, dat Chrispijn achterover de
straat op tuimelde en juist terecht kwam in
de particuliere familie-mesthoop. Daarna
werd dc voordeur heel rustig gesloten.
Aldus was dan toch de slag bij Amersfoort
gevallen en had die de beslissing gebracht
over het lot niet van drie maar van ineer
dan acht duizend kronen.
AVant dat Arnaud de Birlcenbuiger nog dat
zelfde jaar anet Mariai trouwde, wilt ge stel
lig gaarne gelooven.
Uitvoering art. 375 I nvaliditeits-
wet. Hot „Slbld." no. 330 bevat een Kon. be
sluit van den 19den dezer, tot uitvoering van ar
tikel 375, eerste lid. van de Invaliditeitswet voor
zooveel die bepaling betrekking heeft op renten, als
bedoeld in dc artikelen 369 en 370 dier wet.
Ilierby wordt o.m. bepaald
In liet belang van een richtige indiening en be
handeling van verzoeken om rente, als bedoeld in
de artikelen 369 cn 370 der Invaliditeitswet, wor
den:
a. door den minister van Landbouw, Nijverheid
en Handel in iedere gemeente ééne of moer tus-
schenpersonen aangewezen
b. bij Ken. besluit commissies aangewezen, ieder
voor het by Kom besluit bepaalde district.
De commissies dragen den naam van „Rente
commissies" en bestaan uit 5 leden, van wi© één
bij Kon. besluit als voorzitter wordt aangewezen
Indien niet bij Kon. besluit aan de commissie een
secretaris is toegevoegd, treedt het by Kon. be
sluit aangewezen lid der commissie op als secre
taris.
Aan de lussehenpersonen en aan de leden en de
secretarissen der commissies wordt, naar by Kon-
besluit vast le stellen bepalingen, een vergoeding
toegekend.
Een rente, ingevolge artikel 369, kan worden aan
gevraagd zoo spoedig dc formulieren algemeen vor-
krijgbaar zijn gesteld.
Een rente, ingevolge artikel 370, kan ni<*
der worden aangevraagd dan twee maanden vóór
hel tijdstip, waarop do leeftijd van 70 Jaar zal wor
den bereikt.
Een rente, als bedoeld in dc artikelen 369 en
370 der Invaliditeitswet, wordt aangevraagd dooi
indiening van een ingevuld en ondert eekend for
mulier.
Zoodanige formulieren zijn voor een ieder koste
loos verkrygbaar aan de hoofd-, hulp- en bijkan
toren der posterijen, aan de gemccntc-scoretaricC'n
en waar zulks ovcrigem door den minister van
Landbouw, Nyverheid cn Handel mooht zijn be
paald.
De invulling van het formulier geschiedt bij voor
keur door ©cn tusschcnpersoon maar kan ook ge
schieden door of namen» don aanvrager, zondei
medewerking van een ttissohenpersoon.
Alvorens by den secretaris der commissie te wor
den ingediend, wordt «het ingevulde formulior on
derteckend.
liet ingevulde cn onderteekende formulier wordt,
met de bybehoorende stukken, ingediend bij deit
serctaris der commissie, binnen welker gebied de
aanvrager woont. Woont de aanvrager niet in Ne
derland, dan wordt, indien n»et een tusschenpor-
soon het formulier indient, dit gezonden aan den
secretaris der commissie, die de aanvrager verkiest.
Geschiedt de indiening door een tusschenpersoon,
dan wordt het formulier, onmiddellijk nadat het
ond-erteeken'1 i», met dc bijbehoorendo stukken toe
gezonden aan den secretaris der commissie, bin
nen welker gebied de tusschcnpersoon werkzaam
is.
Dc eecrïtaris der commissi© zendt den aanvra
ger of dien wet lelijk en vertegenwoordiger, zoo
mede den tussenpersoon, door wien het for
mulier werd ingezonden, ©en bewijs va» ontvangst,
uiterlijk op den eersten werkdag na den dag
waarop hij het formulier ontving.
De commissie onderzoekt, of dc opgaven, in ®n
bij het formulier verstrekt, voldoondc zijn tot het
uitbren-gon. van haar advies aan de Rijksverzeke
ringsbank.
Zoo spoedig het onderzoek van dc aanvrage zulks
toelaat, wordt het verzoek om rent© behandeld m
een vergadering der commissie.
Een advies op ©en zoodanig verzoek mag niet
worden vastgesteld, dan wanneer ten minste drie
leden der commissie tegenwoordig zijn- Het mag
niet worden vastgesteld dan met volstreklo meer
derheid van stemmen van de aanwezig© leden-
Zijn 4 leden aanwezig, dan kan het advies worden
vastgesteld door de stem von 2 leden- Bij staking
van stemmen beslist de stem van den voorzitter.
D© secretaris, geen lid zijnde, heeft een -aadge-
vendc stem.
Ieder aanwezig ]id is verplicht een stem uit te
brongen, behoudens wanneer de commissie hem
van die verplichting ontheft, uithoofde van de bo-
trekking, waarin hij tot den aanvrager 6taat.
In het advies wordt vermeld, welk© leden aan
de stemming over het advies hebben deelgenomen
en hoeveel leden vcór het advies hebben gestemd.
De minderheid doet in een afzonderlijk advies
van haar gevoelen blijken. In dat advies word»,
vermeld, von welke leden het afkomstig is.
Door de commissie worden bij haar adviPs zoo
veel mogelijk gevoegd ccn geboorteakte, zoomede
verdere stukken, waaruit de aanspraak op ren'e
en bet bedrag der rente kunnen blijken.
De commissie is verplicht, de inlichtingen in ie
winnen en de punten te onderzoeken welk© haar
hetzij in het algemeen, hetzy voor byzondere
geval!©n door Let bestuur der Rijksverzckcringf
bank zyn aangegeven, alsmede de mcdedcelingen
tc doen, welke haar door dat bestuur worden ge
vraagd.
De lussehenpersonen zijn verplicht, zich t© go
dragen naar de aanwijzingen, hun gegeven dooi
de commissie, binnen wolkcr gebied zij wonen, o!
door den voorzitter of den secretaris dier commis
sie.
Zij 2\jn verplicht de inlichtingen in te winnen
en d© punten tc onderzoeken, welke hun vooi
bijzondere gevallen zijn aangegeven door dc com
missie, binnen welker gebied zij wonen, of dooi
den voorzitter of den secretaris dier eoininis.de. Zjj
zyn mod© verplicht do mededei lingen te doen,
welke hun door di© commissie, dien voorzitter of
dien secretaris worden gevraagd.
Begunstigd door schoon zomerweder vier
de liet Chr. Lett. Verbond zijn 124-jarig be
slaan op Woensdag 23 Juli te Muiderberg,
Wegons ongesteldheid van den Voorzitter,
den beer A. J. lloogenbirk, werd de vergade
ring te half elf door den len secretaris, den
beer dr. A. Brummelkamp, geopend. Een har
telijk welkomstwoord wordt toegeroepen aan
allen, inzonderheid aan don burgemeester van
Muiderberg. De aandacht wordt gevestigd cp
het Mniderslot, dal in dit feestjaar na een
slaap van eenigc eeuwen weer ontwaakt is
in den vorm van weleer, cn herinnerd wordt
aan hel streven van het Verbond, dal niet
wil mededoen aan den „©eredienst van het
genie," dat niet kent den „Übermensch", niet
wil verheerlijken den mcnsch, maar ook door
dc kunst wil verkondigen den loi des Ilee-
ren.
Na liet verzenden van ccn telegram van
hulde aan deu stichter, den heer lloogenbirk,
houdt dc heer G. Beumcr zijne lezing over
„Muiderslot cn Muiderkring". Eenigc histo
rische bijzonderheden omtrent dit klassieke
bouwwerk der Middeleeuwen „door wraak
cu kunst vermaard", gaan vooraf, waarna
spreker wijst op lluijgcns': „Het spook te
Muiden", op Ilooft's: „Gerard van Veizen'op
Andricsscn's: „De Muiderkring". Uitvoeriger
wordt stilgestaan bij verschillende personen
uit den Muiderkring, vooral ook wordt go-
wezen op do plaats, die de vrouwen uit dien
kring innemen in de letterkunde der 17e
ocuw. Mcj. G. M. Dekker draagt, in aanslui
ting daarmede, op verdienstelijke wijze eenigc
gedichten van Maria Tesselschade cn Anna
Roemer Vissclier vo'or. In hel verdere ge
deelte zijner lezing wijst de heer Beniner er
op, hoe het Christendom van Iloofl, den zul-
vers1.cn vertegenwoordiger der Renaissance
in Nederland, niet hel onze kan zijn; hoe hem
het begrip van zondeschuld ontbrak; hoe
zijne berusting in het levensleed niet was dio
van den Christen, maar van den Stoïcijn.
Met het voordragen van een fragment uit
„Dc Nieuwe Kerk" van Ten Kate eindigt de
begaafde spreker zijne boeiende 1 zing, die,
uitgebreid en met historische aantcekcnrngcn
verrijkt, eene plaats zal vinden in het orgaan
„Bloesem en Vrucht". Na dc bezichtiging van
het MuidcrsloL en een gemccasrhappelijkon
maaltijd, waarbij de beer L. Kupérus er zoo
recht de feestelijke stemming wist in tc hou
den en waarbij menig hartelijk, menig pittig
woord ook gesproken werd, eindigde deze
uitstekend geslaagde zomervergadering. Een
100-tal leden en gasten waren tegenwoordig.
VICTOR RAKOSI.
13 Uit liet Hongaarscli vertaaald door
JE.HO SEBESTYÊn
eu J. A. KAABE Jr.
Hij bleef voor zijn vrouw stilstaan.
„Maar toch, liefste, zouden wij hem nog
el iets kunnen geven
„Maar als luj liet aan mij, aan zijn
moeder geweigerd heeft...
„Niet zóó moeten wij diet geven... in het
geheim... hij moet niet merken, dat wij hel
er neergezet hebbenT moet schijneD
alsof het er nog stond van gisteren..."
Verrast keek mevrouw op.
„Wat doet Arthur nu?"
„Hij zit in zijp. leerkamer to lezen".
„Vlug, dan kunnen wij bet nu juist doen".
Mevrouw legde wat koud vleesck op een
bordje, haar man nam het op en zoo gin
gen zij op de expeditie uit. Arthur zat nog
te lezen. Het raam van zijn. slaapkamer
kwam uit op den gang en vlak daarbij sitond
zijn bed met het nachtkastje. Zij 'beefden van
zenuwachtigheid. Papa Van Reenen had
ook zijn laarzen nog uitgetrokken. Het toe
geslagen venster duwden zij zachtjes open. -
en een oogenblik later stond het vleesch op
het nacht-kastje. Toen trokken zij het ven-
kter weer dicht, en met een zucht van ver-
IkhHoit keken zij elkaar a^n- Juist maakte
Arthur een beweging, en de beide ouders
haastten zich stilletjes naar beneden.
Den" volgenden dag ging mijnheer Van
Reenen samen met Simdndy naar zijn zoon
vertelde den lceraar onderweg het ge
heel c geval, met weglating natuurlijk van
de vleestihsmokkelarij.
,jBravo, jongmensch, begrijp je wel, dat
je gedrag geen stijfhoofdigheid, maar trots
is? Onthoud nu, dat iemand, die in zijn
jeugd niet heeft leeren gehoorzamen, later
niet zal kunnen bevelen."
Daarop drukte Simandy stevig de hand
van Arthur, wiens gezicht straalde van blijd
schap. Pali voegde er nog aan toe:
,;Na deze gebeurtenis zal ik met veel ge
noegen het onderwijs voortzetten".
Papa Van Reenen's gezicht zou óók
van blijdschap geglansd hebben, alsals
hij zich niet er over geschaamd had, dat hij
voor zijin zoon vlecsoh had- binnengesmok
keld en als zijh vreugde niet vergald ware
geweest door het feit, dat de bengel alles
tot den laatsten kruimel hadopgegeten
VIII
De thee-avond bij de Van Pieenen's was
vrij vervelend. Mama en Nelly presenteer
den thee met sandwiches, maar de conver
satie wilde wegens de taalmoeilijkheden in
het begin niet recht vlotten. Eindelijk echter
hadden zich verschillende groepjes gevormd.
Bótai speelde schaak met mijnheer Van
Reenen, terwijl Pusikós in een druk gesprek
gewikkcdd was met een gladgeschoren grij
zen mijnheer in wien hij een cacaofabrikant
meende te zien. Gelukkig voor Góbor bleek
hij het gebrek te hebben al even weinig met
de Duttsche taal od de hoogte te zijn aLs deze
zelf, wat onzen vriend aanmoedigde de
ineest fantastische buitensporigheden op dat
gebied te begaan iMJet Simóndy onderhield
tante Fanny zich, en Nelly bij zich nemende
als tolk, begon zij hel inquisitair onderzoek.
Nelly was er van overtuigd, dat de jonge
man bedolven zou raken onder den ver
pletterenden woordenvloed van haar Tante
en dat hij stellig zijn strenge paedagogisolie
denkbeelden van zich werpen zou. Tanle's
hoofdargument, dat zij met voorname koel
heid te berde bracht, was, dat Arthur als
eenige, rijke zoon niet zou behoeven te le
ven van hetgeen hij leerde. Hier bracht Pal
tegen in, dat deze overweging hem totaal
on\erschillig was en dat hij den zoon var
de nederigste waschvrouw even consciën
tieus zou opvoeden als dien van den koning
van Holland; het zou immers zeer immo
reel en oneerlijk van hem zijn, als hij het
gezichtspunt der familie-in dit opzicht maar
terstond tot het zijne ging maken.
Tante Fanny bezat al heel weinig van
zulke sohoone opvattingen, maar ziende, dat
de jo«nge man er toch niet van af te bren
gen was, wilde zij ikem Lroeven door hem toe
te voegen:
/Waarschijnlijk heeft men u in uw jeugd
streng en onvriendelijk 'behandeld, zoodat
uw gemoed daardoor verhard is en gij
er nu een genoegen in vindt, a«nderen sm^H
te kunnen veroorzaken."
Pé.1 keek treurig glimlachend de oude
dame aan: „U hebt gelijk, mevrouw, hel le
ven is hard voor mij geweest Ik was nog
geen vier jaar oud, toen ik mijn ouders
reeds verloor. A'oor mijn oogen slaat nog
het beeld van het lieve goedige gelaat eener
vrouwA. op wier schoot zittend, hot hoofdje
aan liaar horst geleund, ik zoo rustig inslui
merde; maar uit mijn gehoor is geheel ver
dwenen de zoete herinnering aan die vrien
delijke, zachte stem, als zij fluisterde; „mijn
jongen, mijn lieve jongen." Vreemden heb
ben mij opgevoed; wel waren zij niet slecht
voor mij, maar vreemden bleven zij toch.
Ouderlijke zorg omgaf mij niet, wachtte mij
niet op, om mij bekommerde zich niemand."
iNclly, die wet groote aandacht toeluister
de, vertolkte op zachten toon.
„Daarom is u een mcnschenhater gewor
den," antwoordde tante Fanny.
„O, volstrekt niet, mevrouw. Waarom zou
ik dat geworden zijn? Ook vreemde men
schen kan ik er dankbaar voor wezen, dat
zij mij opgevoed hebben. Liefde alleen heb
ik niet gevonden, maar van honger heeft
men mij look itiüt laten omkomen. En hier
voor ben ik den menschen dankbaar".
„U wilt predikant worden, niet waar?"
„Ja, mevrouw."
„Arlliur heeft me verteld, dat u uit het
zelfde land komt als mijnheer 'Bótai Uit
het Turkenland, als ik 't wel heb..."
„Weineen, tante,, uit 'Hongarije", lachte
Nelly.
,>Maar dat ligt immers zoo wat bij het
Turkenland?"
„Ja zeker, mevrouw, eeuwenlang hebben
onze voorvaderen onafgebroken tegen de
Turken gestreden en zoo de westelijke chris
tenheid beschermd."
Het scheen, dat tante Fanny daar weinig
belang in stelde, tenminste zij onderbrak
hem:
,,Hoe ziet uw vaderland er eigenlijk uit?
Is het er koud of warns, bergachtig of vlak?
het ook dicb bii de
„In mijn va-dcrland, mevrouw, vindt men
alles, wat het oog bekoort. Het heeft hetncl-
hooge bergruggen met eeuwige sneeuw be
dekt, stille, paradijsachtige valleien met ge
heimzinnige meerljes", reusachtige wouden,
waarin vcrwcerende ruïnen herinneren aan
den ouden, romanlischcn riddertijd. Het heeft
vlakten van honderden bij honderden mijlen,
breede stroomen en kristallen beken. Da
grond brengt voort het beste graan en den
hecrlijksten wijn der wereld en uit zijn diep<
ten delft men goud, zilver en zoutO. me-
vrouw, het is zulk een mooi land; als u hef
ééns gezien hadt, zoudl u het nooi't kunnen
vergeten
Nelly hield op met vertalen cn luisterde mei
gespannen-aandacht naar Pal, die, zijn schit
terende oogen gericht op het jonge meisje,
haar vol vuur toesprak. Tante Fanny scheen
zeer vermoeid te zij,n, nu cn dan tenminste
was het of zij zat tc dommelen. Pél echter
vervolgde:
„En hel volk, dat het bewoont, is evenzeer
wees als ik. Geen broeders en zusters, geen
vader, geen moeder, geen verwanten heeft
liet in heel Europa. Zijn taal is onderscheiden
van alle andere talen, zijn liederen, zijn mu*
ziek verschillen van die van alle anderen na»
ties. Zwaarmoedig is höt omdat het zooveel
geleden, trotsch en ongebonden omdat hot
zooveel gestreden heeft. Met zijn bloed en
tranen heeft het gedrenkt den bodem, dien
het zijn vaderland noehnt, geen wonder dus,
dat deze hem zoo lief, zoo dierbaaHisEn
mij, die niemand in de heelc wereld heeft, is
honderdmaal méér dierbaar deze groote
wees; mijn kleine natie, mijn eigen geliefd
geboorteland
Wordt iwiöW'
