Vrijdag 1 Augustus 1913. 23 l2"e Jaargang. „DE EEMLANDER". Uitgevers: VALKHOFF Co J3UITEN LAN De tv/eede Balkan-oorlog. FEUILLETON. De Klokken die vsrklonken. 1 iü 1 1 iii ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoort f l.OO. Idem franco per post 1.50. Per week (mot gratis verzekering tegen ongelukkon) - 0.10. Afzonderlijko nummers - 0.05. Dozo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Advertontiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie* advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden. Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels1' 0.50, Elke rogol moor0.10. Dienstaanbiedingen 25 cent* bij vooruitbetaling. Grooto letters naar plaatsruimte. Voor handol en bodrijt bestaan zoor voordoeligo bepalingon tot het herhaald adverteoren in dit Blad, bij abonnement, Eono oirculairo, bovattondo do voorwaarden, wordt op aanvraag toegozonden. Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. Politiek Overzicht De Turken in Adrianopel. Du vredesconferentie in Bukarcst heeft, nog voordal zij niet hare eigenlijke werkzaam heden is begonnen, reeds een succes opge leverd. De verschillende in liukarest bijeen gekomen missiën hebben zich allen vcreenigd mei do schorsing van de vijandelijkheden. Er is een prolokol opgemaakt, waarbij is be paald, dal de wapenen zullen rusten, voor- loopig voor vijf dagen. Dil strijdpunt is dus uit den weg geruimd; wal aan het overleg lusschen de kabinetten niet is mogen geluk ken, is dadelijk in orde gekomen zoodra men rechtstreeks met elkaar van gedachten kon wisselen. Als dezelfde geest blijft heersehen, wanneer de conferentie hare eigenlijke taak ter band gaat nemen, dan mag men van haren arbeid goede verwachtingen koesteren cn is de hoop op ecu spoedig herstel van den vrede gerechtvaardigd. JEéne zaak is van don arbeid der conferen tie uitdrukkelijk uitgezonderd: met de door den Turkschen opmarscli in Thracie heropen de kwestie van Adrianopcl mag zij zich niet bemoeien. Het blijkt meer cn meer, dat het den Turken biltere ernst is, dat zij in Adri t- nopel willen blijven. De sultan zelf heeft in zijne briefwisseling met koning Carol van Rumenië zijn best gedaan om liet beloog te leveren, dat hel bezit van Adrianopel onmis baar is voor de verdediging van lvons'.mti- nopel cn de zeestraten. De troonsopvolger. die zich naar Adrianopcl heeft begeven om iB geestdrift van de troepen aan te vuren, licelt tot een dagbladschrijver gezegd, dat het heroverde Adrianopel voor zijn land dc be lofte van de wedergeboorte is en een pand van den goddclijken bijstand. Den geest, die liet leger bezielt, vindt men uitgedrukt in deze woorden van En ver Bcy, die als een der eersten in Adriamopel is -binnen getrokken: „Europa mod wel vvolen, dal wij Adrianopel nooit zullen ontruimen. Wij zijn hier en wij blijven liier. En wij zullen ons, als dat noodig mocht zijn, J.ot den laa'. sten man toe laten afmaken. Dat is hel be sluit, dal hel gchecle leger heeft genomen." liet is jammer voor Turkije, maar men kan niet verwachten, dat deze woorden grootcn indruk naar buiten zullen maken. Eéne slem is er, die met warme overtuiging voor de Turken opkomt. Dat is die van Pierre Loti, het lid van de Académie fran^aise, die zich met eene dringende vermaning tol het ge weten van Europa wendt om de Turken in Adrianopel te laten blijven. Hij schrijft: „Lang stond ik alleen als aanklager van de vreeselijkc gruweldaden der Balkanvolken en als profeet van de wederzijdsehe uit roeiing van de bondgonoolen, die na liet ter neer vellen van Turkije niets beters zoudei hebben te doen. dan zich als lijkenschendcnde hyena's onderling in stukken te rijten. Zal men heden,, nu de waarheid overal cn af zichtelijker dan ik haar schilderde aan den dag komt, nu men zich bewust wordt van den werkelijken aard van den heerlijken „kruistocht", niet eindelijk aan de arme Tur ken een klein beetje gerechtigheid doen we dervaren? Zij zijn nu weder naar Adriano pel gekomen, niet alleen om hunne oude ge plunderde en half verwoeste h •iligdonunen, de geschonden grafsteden van hunne voor zaten weder in bezit te neme maar vooral om diègenen van hunne broeders, die lot heden nog aan de slachtingen van dc chris tenen zijn ontkomen, te bevrijden en voor ontzettende martelingen cn een zekeren dood te beschermen. Ja, zij willen dil Thracie her overen, dal men hun ten onrechte ontnomen heeft, want het wordt immers zoo goed als uitsluitend door hunne geloois*; lootcn bc- woond en zal zoowel uit ethnografiseh als ui' godsdienstig oogpunt eerst ophouden aan hen te belmoren met den dag, waarop de Bulgaren het laatste dorp verbrand en den laatsten moslem afgemaakt hebben. Zij wil len althans deze kleine strook grond behou den, die geheel Turkseh is, en zelfs dat wil de Europecsche diplomatie hun beletten ten bate van den diepbedroefden Ferdinand, en onder 't schaamleloozo dreigement, dat als zij dat blijven verlangen, Adrianopel hun olil- süolen zal worden. Europa wil hun, naar t schijnt, slechts onder deze voorwaarde het leven schenken, dat zij zich achter de nieuwe smalle grenslijn, die hen verslikt, netjes ge dragen. Maar hoe zullen zij na al het ge beurde, nog vertrouwen kunnen hebben in de beloften van dat Europa, dat hen voortdu rend heeft bedrogen en dat hun nog bij dc uitbarsting van den Balkanoorlog plechtig de onaantastbaarheid van hun bezit waar borgde? Op welk rechtsbeginsel, op welke leugenachtige conclusie wil men Locli de uit levering van ccnc overwegend Turksche cn mohammedaansche provincie in dc handen van bloeddorstige slachtershorden steunen? Na alles wat de wereld thans weet van de daden der Bulgaren, is het locli in strijd met het geringste gevoel van mcnschclijkheid. aan deze lieden eene provincie toe te ver trouwen, bewoond door een vreemd ras. Dat beteckent immers, daarover kan geen mensch meer in twijfel zijn, de veroordeeling van alle Thracie bewonende muzelmannen tot eene stelselmatige, van martelingen van allerlei aard vergezelde uitroeiing. En zou er dan niet zoo iels zijn als een openbaar geweten, dat met het oog op deze ongehoorde ver krachting zich le weer stelt cn in eene ele mentaire opwelling van medelijden en recht vaardigheid de intriges der diplomalen tc niet doet?" Dc slem van Pierre Loti is lot dusver ge weest die van een roepende in den woestijn Dat zal zij helaas wei blijven. P a r ij s, 31 Juli. De Temps bericht uil Belgrado: De Servische verliezen zijn in dc Nolgendc cijfers uil le drukken: gedood 7000, gewond 21,000, gestorven aan cholera 12,000, ziok 12,000 Het moreel van dc troepen is niet temin uitmuntend. Sofia, 30 Juli. De Bulgaren dreven de Grieken terug aan den berg (Malesah. Zij maakten zich meester van Boersperier, waar door de Grieksche legers gescheiden werden, die teruggaan. Parijs, 31 Juli. De Temps bericht uit Saloniki: Het Dulgaarsche leger zocht, na Djoemaja in hrand te hebben gestoken, zijne- lijn van terugtocht naar dc oude grens. Hel Grioksdhc leger heeft dc vervolging gestaakt op hevel van koning Konsbanlijn, om zijn goeden wil te doen kennen in de onderhan delingen te Bukarest. Konstantinopel, 31 Juli. Izzet Paoha bericht, dat in Larach 85 lijken ont dekt zijn van Turken, die verminkt of ver dronken zijn. De zending van den troonopvolger on van don oudsten zoon van den sultan naar Adria- nlopcl is Tili'ct dc eeniige stap, die moet dienen om het bewijs De leveren van de groote waar de, die hel bezit van dc heilige stad heeft voor het Turksche rijk. In dc volgende week zal eene bedevaart naar Adrianopel plaats hebben, waaraan echter slechts gegoede per sonen zullon kuauncn deelnemen, want dc vrachtprijs is op minstens twee Turksche ponden bepaald. Vorder zal eene deputatie van aanzienlijke mohammedanen, christenen en Israëlieten van Adrianopel naar Europa reizen, om ieder in te lichten over de wel daad der bevrijding van Adrinanopel van het Bulgaarschc juk. De voorgenomen zen ding van Osman Nizami Poeha naar de- hoofdsteden van do grootc mogendheden moet eveneens hoofdzakelijk ten doel hebben de be sturende kringen aldaar te overtuigen van de noodzakelijkheid om Adrianopel voor Turkije te behouden. Inmiddels wondt in Konstantinopel mét be kwamen spoed een nieuw zesde legerkorps bijeengebracht, waarvan I) je mal Boy, de mi litaire gouverneur van <le hoofdstad, de be velhebber is. Tussehon Mnkriki'eui cn Son Sle- fano zijn reeds ruim 15,000 man bijeengetrok ken. Diit leger zal tot bescherming vatn de hoofdstad dienen voor het geval van een mo gelijk Russisch of Rumccnsch-Bulgaarsch op treden om het Turksche leger weder terug te. dringen achter de lijn Enos-Midia of, zoo- als ook verluidt, tot bescherming van de hoofdstad tegen het eigen, nu zich in Thracie bevindende leger, als <l3t genoodzaakt mocht zijn, zich weder terug le trekken. Over de einder de grootc mogendheden heerschende stemming wordt uit Londen aan dc Vossische Ztg. bericht, dat do kabinetten meer en meer tot het inzicht komen, da/t ceno eenstemmige bereidwilligheid tot gemeen schappelijke dwangmaatregelen niet aanwe zig is. Men is in dc diplomatieke kringen van meening, dat de mogendheden het bes» iets van Turkije zouden kunnen bereiken, als men in bijzonderheden over de ontruiming van hel gebied rondom Adrianopel onderhan delt, en als men vorder Turkije voor de ont ruiming gunstig stemt, door le beloven, dat miel zal worden aangedrongen op de beta ling van eene o'orlo g.ssc.lia d e vergoeding, en door op andere concession uitzicht te geven Maar tevens zal men den Turken to verslaan geven, dal zij bij een nieuwen Balkanoorlog of bij een Russischen inval nüat kunnen re kenen op eene diplomatieke ondersleuning van de Etiropcesehe mogendheden. Bukarcst, 31 Juli. Men schrijft aan de vertegenwoordigers van Bulgarije het voor nemen toe om heden in dc vergadering van gevolmachtigden eene algeinecnc demobilisa tie van dc legers voor le stellen. Konstantinopel, 30 Juli. Het ministe rie van buitenlandsche zaken spreekt het dagbladberichl legen, dat Turkije zou willen deelnemen aan de conferentie in Bukarcst. A t h e n,e> 31 Juli. Het ministerie van bui tenlandsche zaken deelt eene nota mede, in houdende dat dc wapenstilstand beginit op het middaguur van Mkldcn-Euivpa. Dc Universul schrijft «aar aanleiding van de opening der besprekingen over het herstel van den vrede: „De vervulling van de Ru- me ensche wensehen is buiten kwestie; maar het is bijzonder moodig, dat Rumenië de noo- digen invloed en druk op de voormalige bond- genooten en tegenwoordige oorlogvoerenden uitoefent, opda* in de kwestie der ge bied s- verdeeling geeno overspannen cischcn wor den gesteld. Het is van groote beteekenis, dat Bulgarije door zijne vroegere bondgc- noolcn niet onrechtvaardig behandeld wordt; het kan van de in het eerste gedeelte van don oorlog behaalde voordeden niet be roofd worden; veeleer moet men hel in ver standige grenzen dc mogelijkheid laten, zoo spoedig mogelijk (lc gevolgen van zijne fou ten weder goed te maken." Het blad waarschuwt voor overspannen eischen van een der partijen. Er is nu gele genheid voor alle betrokken staten, zich aan de voogdij van do groot e mogendheden lc onttrokken. Londen, 31 Juli. Reuter verneemt, dat verleden Donderdag in den loop van hunne conferentie de ambassadeurs, akte nemende van de verklaring van Voinowics, dat alle troepen van Montenegro Albanië hadden ont ruimd, zijn overeengekomen aan <lcregee- ringen der groote mogendheden tc vragen de verzekeringen gestand tc doen, die zij her- haalclelijk aan Montenegro hebben gedaan, dat het eene internationale leening zal wor den toegestaan cn dat het zal worden gehol pen bij dc lirrigalicwerken van het Skutari- mccr. Men gelooft, dat dezo leening 30 millioen frames zal bedragen, gelijkelijk verdeeld on der 'de zes mogendheden. Montenegro herinnerde aan dc mogendhe den, dat liet als grensverbelering wensclit dc enclave, bewoond door den slam Clemente met Vraka aan den rechteroever van het Skutari-meer cn ook 'aan den rechteroever van de Bojana. In Monlenegrijnschc kringen wordt gezegd, dat Montenegro op meer be paalde manier deze kwestie van grensverbe- lering zal tc berde brengen bij het sluiten van den vrede te Bukarcst. Uit Berlijn wordt aan dc Ivöln. Zlg. be richt, dat de opvatting onjuist is, dat hel er met de eensgezindheid onder de mogendhe den slecht moet uitzien, omdat de mogend heden geene collectieve mededeeling in Kon stantinopel laten overhandigen, maar den vorm hebben gekozen van eene gelijkluiden de mededeeling, die iedere ambassadeur voor zijn land overhandigt. De mogendheden heb ben van den beginne af niet aan een gezamen- lijken stap gedacht, maar de voorkeur gegeven aan den vorm van eene gelijkluidende cn ge lijktijdig overgegeven mededeeling door ieder van dc groote mogendheden afzonderlijk. Er is echter geen twijfel aan, dal, als eene col lectieve mededeeling was voorgesteld, men 'l daarover ook eens zou zijn geworden. Men kan slechts herhalen, dal dc Porie zich zou vergissen, als zij er mee rekende in dc be weerde onconighcid van dc mogendheden een blijvenden waarborg le vinden voor het herwinnen van Adrianopel. Volgens een bericht van dc Politische Kon respondenz zijn in de Turksche aangelegen heid nog altijd onderhandelingen tusschen de mogendheden loopende over de mid delen cn wegen om Turkije lol de erkenning van het Londenschc verdrag tc brengen. Er ligt een identieke slap van dc mogendheden in de bedoeling. Over dc vraag wat er moet gebeuren als zulk con stap geen resultaat heeft, wordt nog onderhandeld. In diploma tieke kringen verluidt, dal Rusland onder deze omstandigheden de toestemming van dc andere mogendheden zal verlangen tol eene vlooldcmonstratic of een gewapend optreden in Armenië, mogelijk tot. de beide maatrege len gezamenlijk. Dc gedachte nnn Rumenië dc taak toe tc vertrouwen dc Turken terug tc dringen, heeft men laten varen en ook de uit oefening van een financieclcn druk, waar door dc schuldeischers van Turkije meur zou den lijden dan Turkije zelf. Van eene andere zijde wordt daarentegen weder een afzonder lijk optreden van Rusland al ongcwcnscht en daarom onwaarschijnlijk voorgesteld. In Petersburg lieefl dc ergernis over de Turksche actie voor 'l oogcnblik aan sch. rplc verloren onder den invloed van dc geheime besluiten van Peterhof en van de berichten uil Konstantinopel, volgens welke men hoop» niet dc uiterste middelen le moeten aanwen den. Duitschland. B er 1 ij n31 Juli. N oor den krijgsraad in Monbit begon heden hel proces leg..*n Ti- hun c. s., dat hel voorspel is van het Krupp- proces. Beklaagden zijn dc „Zcuglicutnnnls" Titian, Hinst en llogeschleudcr, dc secreta ris van de lioofdintcndancc Pfeiffer, dc oud- vuurwerker, thans secretaris Droesc on de vuurwerker Schmidt. Op voorstel van den ambtenaar van het O. M.# Kricgsgcriclilsrat Welt, en dc verde digers, besluit de rechtbank, dat de debatten openbaar zullen zijn; alleen wanneer gi wich tige belangen van de landsverdediging Ier sprake komon, zal de openbaarheid uslgcf sloten worden. Dc leider van de debatten geeft eene schcfc van de voorgeschiedenis van het proces^ waarbij hij wijst op dc werkzaamheid Val een als getuige gedagvaarde ambtenaar vat Krupp, Brand genaamd, die met dc beklaag den vroeger in verbinding heeft gestaan e» van hen materiaal heeft gekregen, wnardooi aan do firma Krupp de oude monopolie-stel ling zou worden verzekerd, l'il hi t vcrhooi van den beklaagde bleek, dal in gezellige bijeenkomsten Brand aan Til!an heeft ge* Vraagd zoo spoedig mogelijk op de hoogte U worden gebracht, als er levcrauliën voor d< deur stonden. Tilian doelde mede, dat de gemiddelde prij zen cn de ooncurrenticprijs misschien uiteen liepen, maar volstrekt nit l in groote mali of geregeld. Tilian verklaarde, dat zijne ver houding tot Brand van zuiver kameraadschap pclijkcn aard was. Ilij had geen bedenkin gen gehad ^lezc mcdedcelingen te doen, om dat men te maken had mol de firma Krupp Brand heeft voor hem niet vaker betaald al/ omgekeerd hij voor Brand. \ls ecu' cquivaleni voor zijne inedcdoclingen beschouwd Tiliai deze traktatiên niet. Geld heeft hij nie ontvangen. Hij was zich niiel cr van be wust, dat hij de bescliikkingem over toet ge VICTOR RaKOSI. 17 Uit het Hongaarsch vertaaald door JENO SEBESTYÊN CU J. A. K A A R E Jr. 'De trap opgaande bereikte Pal Bgt'ais ka mer. De zieke dronk molk cn onderzocht voortdurend angstvallig de werking van zijn hart „Heb je al aan je vader geschreven?" vroeg Pali zoo onverschillig mogelijk. „Neen, en ik wil ook liever niet schrijven, dat ik ziek benhioe wanhopig waren zij Immers in hel voorjaar al niet!" Toen 'hij den volgenden dag zijn vriend terug zag, lonstelde Pal hevig. Leek "wel of hij tien jaar ouder was geworden. „Waarom heb je mij uit mijn geliefd tehuis laien wegbrengen?" klaagde de zieke met heosdhe stem. „Hier kan ik niet slapen, en wanneer ik al eens even insluimer, word ik gekweld door onrustige droomen. Ik heb een ^gevoel of een zware berg op mijn Dorst drukt... en dan heb ik hot telkens ook zoo vreeselijk benauwd Daar ginds echter zou ik wel beter geworden -zijn." Den derden dag was hij koortsig en op mismoedigen loon zei hij tot Pali: „Jullie praat tevergeefs, ik gevoel wel, dal ik sterven ga. Waarom verbleek je zoo? Kun ie mij nu al de nadering van den dood aan zien? Dit alleen smeek ik jullie (en hier ging zijn stem o\er in gefluister), hel voor het curatorium zoolang mogelijk geheim te hou den en het stipendium van December heele- maal aan mijn vader te sturen." Verward Ihield hij op, en betastte zijd hoofd aan alle kanten. „Wachtio, daar bedonk il: ielsin de allereerste plaats moet het geheim gehouden worden voor mijn vader, het hurt van den armen, ouden man zou breken, cn als dol hij stierf, wouden mijn zusters op straat staan. Wachtweet je geen raad tc geven? Spreek, jé bent toch niet stom geworden? Jullie moei schrijven, dat ik een prijsvraag gewonnen heb, want anders zullen ze het thuis vreemd vinden, wanneer liet gdheele stipendium |ge- sluuurd wordt. G.oed begrepen? Een alge- meene prijsvraag bedoel ik Een wilde wanhoop maakte zich meester van Pal's #hart. 'Ilij drukte zijn landen in zijn samengeper ste lippen tol het bloed er langs liep, maar bracht er eindelijk tb oh zoo kalm moge lijk uil: „Beste, ouwe jongen, je moet je niet zoo druk maken, daardoor zet je je genezing maar weer achteruit. Ik ben niet gekomen, opdat jij tol mij spreken zouclt, maar juist om lot jou te .spreken van iemand, «die iedc- ren dag belangstelling voor je toont Het mismoedig gezicht van den zieke klaarde eensklaps op: „Niet zeggen wie, niets zeggen „Ik zal niets zeggen, waarom zou ik ook, als je het toch al weet?" •Op het bleeke gelaal verscheen een blos van vreugde. ..Je zei daar, icderen dag?" fluisterde hii. „lederen dag. Zij lieefl zelfs ook gevraagd of het mogelijk was, je wat bloemen of vruch ten le sturen „En waarom heeft ze die dan niet gezon den? Waarom niet?" riep hij uit met kla gende stem. „Je weet immers, dal men naar hél zie kenhuis niets zenden mag." „Maar dat is onbarmhartig!" „Ik zal er met den directeur over gaan spreken. Goed?" „Doe dat, God zegenc je er voor, doe dal! Maar spoedig, van daag nog! Nu! Ga dan toch! (Ben je nog al hier?" ^Dadelijk zal ik gaan.maar wees nu ver standig en houd je kalm." „O, ik ben al weer hcelemaal beter, maar ga dan nu looh!" •Ilij had een hoogc kleur en zijn oogen schit terden koortsachtig. Vroolijk wuifde Simandy hem toe, maar nauwelijks had hij de deur achter zich toegetrokken, of de tranen liepen hem langs de wangen. Door de deur heen kon liij booren, hoe Bótai lustig lag te flui ten. Ilij stopte zidh dc vingers in de ooren en snelde ijlings weg, wijl hij voelde, dat zijn hart anders zou breken Voorgelogen had hij hem, voorgelogen! Maar was het niet zijn plicht geweest? Had hij niet hetzelfde gedaan als de professor, die terstond den dood reeds in hem gezien en toch de hoo-p op het leven hem nog voorge spiegeld had, alleen opdat fliij niet zou be merken, hoe de dood met geruischlooze schreden op hem toetrad? Hij schaamde zich er over, het deed hem pijn lol in de ziel, maar ten slotte bracht de o\crtuiging. dal hii er de laatste dagen van zijn vriend door verlicht had, zijn in wendige onrust allengs tot kalmte. Ilij ge voelde er goed aan gedaan te hebben. Maarhet meisje, dal goudblonde, jonge meisje? Had hij haar ook mogen betrekken in dil onbarmhartig spel? Mocht men haar onschuldig hart, haar vroolijk, zonnig, kinderlijk leventje in aan raking brengen met den brandenden harts tocht van dien, met don dood strijdenden, jongen man? Mocht men haar laten vermoeden, dat het leven niet is louter vogclgekweel, meisjes lach, bloemengeur cn zonneglans? Met zware slappen \ervolgde Siméndy zijn weg. Hij had 'n gevoel alsof hij Nelly be- leedigd had. Wat nu te doen? Puskas zat tihuis bij de kachel zich le koes teren. Ilij had juist den brief geëindigd, waar in liij op aanwijzing van Pali aan een vriend tn Nagy-Enved vroeg om toezending van een kistje aarde uit den tuin \on het collegium, als reden opgevende de Ifollandschc tulp te willen kweeken in Ilongaarsche aarde, toen de deur opengeworpen werd door Simóndy, die zonder een woord te spreken, naast hem bij het vuur ging zitten. Allebei voelden zij zicli 'n beetje huiverig. (Nadat ze zoo geruimen lijd zwijgend bij elkaar gezeten hadden, begon Siméncly ten laatste op zachten ioon verslag te doen van zijn bezoek aan hel ziekenhuis: „dat hun vriend hoogstens nog drie weken zou kun nen leven; dat zij zijn dood voor dc zijnen geheim houden moesten, daar de oude. zwakke mijnheer Bótai 'het besterven zou, als hij van den dood vernam van zijn zoon, zijn trots, zijn oogappel, waardoor dan Bar- na*s zusters meteen zoo roed als op straal zouden slaan. Immers, daar haar moeder al overleden was, zou aan de meisjes geen gra- ticjaar van de gemeente ten deel vallen. Maaf hoe liet voor hen verborgen lc houden? Hel gewone wekelijksche schrijven aan zijn va der zou in ieder geval voortgczcl moctct worden." „Dat is waar, dal zal ik dan op mi; nemen", antwoordde P-uskós. „Ik heb mo? Barna in Enycd van den ouden Szaho schoon schrijven geleerd, cn je weet, dal dc leerlin gen van vader Szabó allen ongeveer dezelf de hand schrijven. Ik zal Barna's papieren nemen cn ze copiecren, van punt tot punt... van letter tol letter. Honderdmaal zal ik za naschrijven, honderdmaal zal ik ze natéékc nen, totdat ik ten slotte zijn handschrift ge heel in zijn macht zal hebben; inaak je daar over maar niet bezorgd!" Hel dienstmeisje bracht de thee binnen Zoekend keek Gabor om zich heen; hij had iels klaargemaakt voor de thee, maar he( wilde hem niet tc binnen schieten wat eigent, lijk. Ten laatste gaf liij zich 'n tik legen iicj voorhoofd. Dat is waar ook, hij had aard*' appelen tc braden gelegd in dc gloeiende aseh! Fluks rakelde hij ze nu op, maar ze waren al hcelemaal verbrand. Somber zat Siinandy in het vuur le slarerv 't Was reeds volkomen donker geworden,) maar toch slaken zij de lamp niet aan. Het vlammende haardvuur wierp somtijds een hel-o-ossen gloed in het vertrek; dan wee» kwijnde het en hulde dc kamer in 'n spook- aohlig half-donker. Bij zulk opflikkeren vie len achter hem twee reusachtige schaduwen op den grond gelijk zich de sombere zor/ achter den ruiter bevindt. Wordt vert'o^od

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1913 | | pagina 1