Vrijdag 1 Augustus 1913.
23 l2"e Jaargang.
„DE EEMLANDER". Uitgevers: VALKHOFF Co
J3UITEN LAN
De tv/eede Balkan-oorlog.
FEUILLETON.
De Klokken die vsrklonken.
1
iü
1
1
iii
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franco per post 1.50.
Per week (mot gratis verzekering tegen ongelukkon) - 0.10.
Afzonderlijko nummers - 0.05.
Dozo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertontiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie*
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels1' 0.50,
Elke rogol moor0.10.
Dienstaanbiedingen 25 cent* bij vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handol en bodrijt bestaan zoor voordoeligo bepalingon
tot het herhaald adverteoren in dit Blad, bij abonnement,
Eono oirculairo, bovattondo do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegozonden.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Politiek Overzicht
De Turken in Adrianopel.
Du vredesconferentie in Bukarcst heeft, nog
voordal zij niet hare eigenlijke werkzaam
heden is begonnen, reeds een succes opge
leverd. De verschillende in liukarest bijeen
gekomen missiën hebben zich allen vcreenigd
mei do schorsing van de vijandelijkheden.
Er is een prolokol opgemaakt, waarbij is be
paald, dal de wapenen zullen rusten, voor-
loopig voor vijf dagen. Dil strijdpunt is dus
uit den weg geruimd; wal aan het overleg
lusschen de kabinetten niet is mogen geluk
ken, is dadelijk in orde gekomen zoodra men
rechtstreeks met elkaar van gedachten kon
wisselen. Als dezelfde geest blijft heersehen,
wanneer de conferentie hare eigenlijke taak
ter band gaat nemen, dan mag men van haren
arbeid goede verwachtingen koesteren cn is
de hoop op ecu spoedig herstel van den
vrede gerechtvaardigd.
JEéne zaak is van don arbeid der conferen
tie uitdrukkelijk uitgezonderd: met de door
den Turkschen opmarscli in Thracie heropen
de kwestie van Adrianopcl mag zij zich niet
bemoeien. Het blijkt meer cn meer, dat het
den Turken biltere ernst is, dat zij in Adri t-
nopel willen blijven. De sultan zelf heeft in
zijne briefwisseling met koning Carol van
Rumenië zijn best gedaan om liet beloog te
leveren, dat hel bezit van Adrianopel onmis
baar is voor de verdediging van lvons'.mti-
nopel cn de zeestraten. De troonsopvolger. die
zich naar Adrianopcl heeft begeven om iB
geestdrift van de troepen aan te vuren, licelt
tot een dagbladschrijver gezegd, dat het
heroverde Adrianopel voor zijn land dc be
lofte van de wedergeboorte is en een pand
van den goddclijken bijstand. Den geest, die
liet leger bezielt, vindt men uitgedrukt in
deze woorden van En ver Bcy, die als een
der eersten in Adriamopel is -binnen
getrokken: „Europa mod wel vvolen, dal
wij Adrianopel nooit zullen ontruimen. Wij
zijn hier en wij blijven liier. En wij zullen
ons, als dat noodig mocht zijn, J.ot den laa'.
sten man toe laten afmaken. Dat is hel be
sluit, dal hel gchecle leger heeft genomen."
liet is jammer voor Turkije, maar men kan
niet verwachten, dat deze woorden grootcn
indruk naar buiten zullen maken. Eéne slem
is er, die met warme overtuiging voor de
Turken opkomt. Dat is die van Pierre Loti,
het lid van de Académie fran^aise, die zich
met eene dringende vermaning tol het ge
weten van Europa wendt om de Turken in
Adrianopel te laten blijven. Hij schrijft:
„Lang stond ik alleen als aanklager van de
vreeselijkc gruweldaden der Balkanvolken
en als profeet van de wederzijdsehe uit
roeiing van de bondgonoolen, die na liet ter
neer vellen van Turkije niets beters zoudei
hebben te doen. dan zich als lijkenschendcnde
hyena's onderling in stukken te rijten. Zal
men heden,, nu de waarheid overal cn af
zichtelijker dan ik haar schilderde aan den
dag komt, nu men zich bewust wordt van
den werkelijken aard van den heerlijken
„kruistocht", niet eindelijk aan de arme Tur
ken een klein beetje gerechtigheid doen we
dervaren? Zij zijn nu weder naar Adriano
pel gekomen, niet alleen om hunne oude ge
plunderde en half verwoeste h •iligdonunen,
de geschonden grafsteden van hunne voor
zaten weder in bezit te neme maar vooral
om diègenen van hunne broeders, die lot
heden nog aan de slachtingen van dc chris
tenen zijn ontkomen, te bevrijden en voor
ontzettende martelingen cn een zekeren dood
te beschermen. Ja, zij willen dil Thracie her
overen, dal men hun ten onrechte ontnomen
heeft, want het wordt immers zoo goed als
uitsluitend door hunne geloois*; lootcn bc-
woond en zal zoowel uit ethnografiseh als ui'
godsdienstig oogpunt eerst ophouden aan
hen te belmoren met den dag, waarop de
Bulgaren het laatste dorp verbrand en den
laatsten moslem afgemaakt hebben. Zij wil
len althans deze kleine strook grond behou
den, die geheel Turkseh is, en zelfs dat wil
de Europecsche diplomatie hun beletten ten
bate van den diepbedroefden Ferdinand, en
onder 't schaamleloozo dreigement, dat als zij
dat blijven verlangen, Adrianopel hun olil-
süolen zal worden. Europa wil hun, naar t
schijnt, slechts onder deze voorwaarde het
leven schenken, dat zij zich achter de nieuwe
smalle grenslijn, die hen verslikt, netjes ge
dragen. Maar hoe zullen zij na al het ge
beurde, nog vertrouwen kunnen hebben in de
beloften van dat Europa, dat hen voortdu
rend heeft bedrogen en dat hun nog bij dc
uitbarsting van den Balkanoorlog plechtig
de onaantastbaarheid van hun bezit waar
borgde? Op welk rechtsbeginsel, op welke
leugenachtige conclusie wil men Locli de uit
levering van ccnc overwegend Turksche cn
mohammedaansche provincie in dc handen
van bloeddorstige slachtershorden steunen?
Na alles wat de wereld thans weet van de
daden der Bulgaren, is het locli in strijd met
het geringste gevoel van mcnschclijkheid.
aan deze lieden eene provincie toe te ver
trouwen, bewoond door een vreemd ras. Dat
beteckent immers, daarover kan geen mensch
meer in twijfel zijn, de veroordeeling van alle
Thracie bewonende muzelmannen tot eene
stelselmatige, van martelingen van allerlei
aard vergezelde uitroeiing. En zou er dan
niet zoo iels zijn als een openbaar geweten,
dat met het oog op deze ongehoorde ver
krachting zich le weer stelt cn in eene ele
mentaire opwelling van medelijden en recht
vaardigheid de intriges der diplomalen tc
niet doet?"
Dc slem van Pierre Loti is lot dusver ge
weest die van een roepende in den woestijn
Dat zal zij helaas wei blijven.
P a r ij s, 31 Juli. De Temps bericht uil
Belgrado: De Servische verliezen zijn in dc
Nolgendc cijfers uil le drukken: gedood 7000,
gewond 21,000, gestorven aan cholera 12,000,
ziok 12,000 Het moreel van dc troepen is niet
temin uitmuntend.
Sofia, 30 Juli. De Bulgaren dreven de
Grieken terug aan den berg (Malesah. Zij
maakten zich meester van Boersperier, waar
door de Grieksche legers gescheiden werden,
die teruggaan.
Parijs, 31 Juli. De Temps bericht uit
Saloniki: Het Dulgaarsche leger zocht, na
Djoemaja in hrand te hebben gestoken, zijne-
lijn van terugtocht naar dc oude grens. Hel
Grioksdhc leger heeft dc vervolging gestaakt
op hevel van koning Konsbanlijn, om zijn
goeden wil te doen kennen in de onderhan
delingen te Bukarest.
Konstantinopel, 31 Juli. Izzet
Paoha bericht, dat in Larach 85 lijken ont
dekt zijn van Turken, die verminkt of ver
dronken zijn.
De zending van den troonopvolger on van
don oudsten zoon van den sultan naar Adria-
nlopcl is Tili'ct dc eeniige stap, die moet dienen
om het bewijs De leveren van de groote waar
de, die hel bezit van dc heilige stad heeft
voor het Turksche rijk. In dc volgende week
zal eene bedevaart naar Adrianopel plaats
hebben, waaraan echter slechts gegoede per
sonen zullon kuauncn deelnemen, want dc
vrachtprijs is op minstens twee Turksche
ponden bepaald. Vorder zal eene deputatie
van aanzienlijke mohammedanen, christenen
en Israëlieten van Adrianopel naar Europa
reizen, om ieder in te lichten over de wel
daad der bevrijding van Adrinanopel van
het Bulgaarschc juk. De voorgenomen zen
ding van Osman Nizami Poeha naar de-
hoofdsteden van do grootc mogendheden moet
eveneens hoofdzakelijk ten doel hebben de be
sturende kringen aldaar te overtuigen van de
noodzakelijkheid om Adrianopel voor Turkije
te behouden.
Inmiddels wondt in Konstantinopel mét be
kwamen spoed een nieuw zesde legerkorps
bijeengebracht, waarvan I) je mal Boy, de mi
litaire gouverneur van <le hoofdstad, de be
velhebber is. Tussehon Mnkriki'eui cn Son Sle-
fano zijn reeds ruim 15,000 man bijeengetrok
ken. Diit leger zal tot bescherming vatn de
hoofdstad dienen voor het geval van een mo
gelijk Russisch of Rumccnsch-Bulgaarsch op
treden om het Turksche leger weder terug
te. dringen achter de lijn Enos-Midia of, zoo-
als ook verluidt, tot bescherming van de
hoofdstad tegen het eigen, nu zich in Thracie
bevindende leger, als <l3t genoodzaakt mocht
zijn, zich weder terug le trekken.
Over de einder de grootc mogendheden
heerschende stemming wordt uit Londen aan
dc Vossische Ztg. bericht, dat do kabinetten
meer en meer tot het inzicht komen, da/t ceno
eenstemmige bereidwilligheid tot gemeen
schappelijke dwangmaatregelen niet aanwe
zig is. Men is in dc diplomatieke kringen
van meening, dat de mogendheden het bes»
iets van Turkije zouden kunnen bereiken, als
men in bijzonderheden over de ontruiming van
hel gebied rondom Adrianopel onderhan
delt, en als men vorder Turkije voor de ont
ruiming gunstig stemt, door le beloven, dat
miel zal worden aangedrongen op de beta
ling van eene o'orlo g.ssc.lia d e vergoeding, en
door op andere concession uitzicht te geven
Maar tevens zal men den Turken to verslaan
geven, dal zij bij een nieuwen Balkanoorlog
of bij een Russischen inval nüat kunnen re
kenen op eene diplomatieke ondersleuning
van de Etiropcesehe mogendheden.
Bukarcst, 31 Juli. Men schrijft aan de
vertegenwoordigers van Bulgarije het voor
nemen toe om heden in dc vergadering van
gevolmachtigden eene algeinecnc demobilisa
tie van dc legers voor le stellen.
Konstantinopel, 30 Juli. Het ministe
rie van buitenlandsche zaken spreekt het
dagbladberichl legen, dat Turkije zou willen
deelnemen aan de conferentie in Bukarcst.
A t h e n,e> 31 Juli. Het ministerie van bui
tenlandsche zaken deelt eene nota mede, in
houdende dat dc wapenstilstand beginit op
het middaguur van Mkldcn-Euivpa.
Dc Universul schrijft «aar aanleiding van
de opening der besprekingen over het herstel
van den vrede: „De vervulling van de Ru-
me ensche wensehen is buiten kwestie; maar
het is bijzonder moodig, dat Rumenië de noo-
digen invloed en druk op de voormalige bond-
genooten en tegenwoordige oorlogvoerenden
uitoefent, opda* in de kwestie der ge bied s-
verdeeling geeno overspannen cischcn wor
den gesteld. Het is van groote beteekenis,
dat Bulgarije door zijne vroegere bondgc-
noolcn niet onrechtvaardig behandeld
wordt; het kan van de in het eerste gedeelte
van don oorlog behaalde voordeden niet be
roofd worden; veeleer moet men hel in ver
standige grenzen dc mogelijkheid laten, zoo
spoedig mogelijk (lc gevolgen van zijne fou
ten weder goed te maken."
Het blad waarschuwt voor overspannen
eischen van een der partijen. Er is nu gele
genheid voor alle betrokken staten, zich aan
de voogdij van do groot e mogendheden lc
onttrokken.
Londen, 31 Juli. Reuter verneemt, dat
verleden Donderdag in den loop van hunne
conferentie de ambassadeurs, akte nemende
van de verklaring van Voinowics, dat alle
troepen van Montenegro Albanië hadden ont
ruimd, zijn overeengekomen aan <lcregee-
ringen der groote mogendheden tc vragen
de verzekeringen gestand tc doen, die zij her-
haalclelijk aan Montenegro hebben gedaan,
dat het eene internationale leening zal wor
den toegestaan cn dat het zal worden gehol
pen bij dc lirrigalicwerken van het Skutari-
mccr.
Men gelooft, dat dezo leening 30 millioen
frames zal bedragen, gelijkelijk verdeeld on
der 'de zes mogendheden.
Montenegro herinnerde aan dc mogendhe
den, dat liet als grensverbelering wensclit dc
enclave, bewoond door den slam Clemente
met Vraka aan den rechteroever van het
Skutari-meer cn ook 'aan den rechteroever
van de Bojana. In Monlenegrijnschc kringen
wordt gezegd, dat Montenegro op meer be
paalde manier deze kwestie van grensverbe-
lering zal tc berde brengen bij het sluiten
van den vrede te Bukarcst.
Uit Berlijn wordt aan dc Ivöln. Zlg. be
richt, dat de opvatting onjuist is, dat hel er
met de eensgezindheid onder de mogendhe
den slecht moet uitzien, omdat de mogend
heden geene collectieve mededeeling in Kon
stantinopel laten overhandigen, maar den
vorm hebben gekozen van eene gelijkluiden
de mededeeling, die iedere ambassadeur voor
zijn land overhandigt. De mogendheden heb
ben van den beginne af niet aan een gezamen-
lijken stap gedacht, maar de voorkeur gegeven
aan den vorm van eene gelijkluidende cn ge
lijktijdig overgegeven mededeeling door ieder
van dc groote mogendheden afzonderlijk. Er
is echter geen twijfel aan, dal, als eene col
lectieve mededeeling was voorgesteld, men
'l daarover ook eens zou zijn geworden. Men
kan slechts herhalen, dal dc Porie zich zou
vergissen, als zij er mee rekende in dc be
weerde onconighcid van dc mogendheden
een blijvenden waarborg le vinden voor het
herwinnen van Adrianopel.
Volgens een bericht van dc Politische Kon
respondenz zijn in de Turksche aangelegen
heid nog altijd onderhandelingen tusschen
de mogendheden loopende over de mid
delen cn wegen om Turkije lol de erkenning
van het Londenschc verdrag tc brengen. Er
ligt een identieke slap van dc mogendheden
in de bedoeling. Over dc vraag wat er moet
gebeuren als zulk con stap geen resultaat
heeft, wordt nog onderhandeld. In diploma
tieke kringen verluidt, dal Rusland onder
deze omstandigheden de toestemming van dc
andere mogendheden zal verlangen tol eene
vlooldcmonstratic of een gewapend optreden
in Armenië, mogelijk tot. de beide maatrege
len gezamenlijk. Dc gedachte nnn Rumenië dc
taak toe tc vertrouwen dc Turken terug tc
dringen, heeft men laten varen en ook de uit
oefening van een financieclcn druk, waar
door dc schuldeischers van Turkije meur zou
den lijden dan Turkije zelf. Van eene andere
zijde wordt daarentegen weder een afzonder
lijk optreden van Rusland al ongcwcnscht en
daarom onwaarschijnlijk voorgesteld.
In Petersburg lieefl dc ergernis over de
Turksche actie voor 'l oogcnblik aan sch. rplc
verloren onder den invloed van dc geheime
besluiten van Peterhof en van de berichten
uil Konstantinopel, volgens welke men hoop»
niet dc uiterste middelen le moeten aanwen
den.
Duitschland.
B er 1 ij n31 Juli. N oor den krijgsraad
in Monbit begon heden hel proces leg..*n Ti-
hun c. s., dat hel voorspel is van het Krupp-
proces. Beklaagden zijn dc „Zcuglicutnnnls"
Titian, Hinst en llogeschleudcr, dc secreta
ris van de lioofdintcndancc Pfeiffer, dc oud-
vuurwerker, thans secretaris Droesc on de
vuurwerker Schmidt.
Op voorstel van den ambtenaar van het
O. M.# Kricgsgcriclilsrat Welt, en dc verde
digers, besluit de rechtbank, dat de debatten
openbaar zullen zijn; alleen wanneer gi wich
tige belangen van de landsverdediging Ier
sprake komon, zal de openbaarheid uslgcf
sloten worden.
Dc leider van de debatten geeft eene schcfc
van de voorgeschiedenis van het proces^
waarbij hij wijst op dc werkzaamheid Val
een als getuige gedagvaarde ambtenaar vat
Krupp, Brand genaamd, die met dc beklaag
den vroeger in verbinding heeft gestaan e»
van hen materiaal heeft gekregen, wnardooi
aan do firma Krupp de oude monopolie-stel
ling zou worden verzekerd, l'il hi t vcrhooi
van den beklaagde bleek, dal in gezellige
bijeenkomsten Brand aan Til!an heeft ge*
Vraagd zoo spoedig mogelijk op de hoogte U
worden gebracht, als er levcrauliën voor d<
deur stonden.
Tilian doelde mede, dat de gemiddelde prij
zen cn de ooncurrenticprijs misschien uiteen
liepen, maar volstrekt nit l in groote mali
of geregeld. Tilian verklaarde, dat zijne ver
houding tot Brand van zuiver kameraadschap
pclijkcn aard was. Ilij had geen bedenkin
gen gehad ^lezc mcdedcelingen te doen, om
dat men te maken had mol de firma Krupp
Brand heeft voor hem niet vaker betaald al/
omgekeerd hij voor Brand. \ls ecu' cquivaleni
voor zijne inedcdoclingen beschouwd Tiliai
deze traktatiên niet. Geld heeft hij nie
ontvangen. Hij was zich niiel cr van be
wust, dat hij de bescliikkingem over toet ge
VICTOR RaKOSI.
17 Uit het Hongaarsch vertaaald door
JENO SEBESTYÊN
CU J. A. K A A R E Jr.
'De trap opgaande bereikte Pal Bgt'ais ka
mer. De zieke dronk molk cn onderzocht
voortdurend angstvallig de werking van zijn
hart
„Heb je al aan je vader geschreven?" vroeg
Pali zoo onverschillig mogelijk.
„Neen, en ik wil ook liever niet schrijven,
dat ik ziek benhioe wanhopig waren zij
Immers in hel voorjaar al niet!"
Toen 'hij den volgenden dag zijn vriend
terug zag, lonstelde Pal hevig. Leek "wel of
hij tien jaar ouder was geworden.
„Waarom heb je mij uit mijn geliefd tehuis
laien wegbrengen?" klaagde de zieke met
heosdhe stem. „Hier kan ik niet slapen,
en wanneer ik al eens even insluimer, word
ik gekweld door onrustige droomen. Ik heb
een ^gevoel of een zware berg op mijn Dorst
drukt... en dan heb ik hot telkens ook zoo
vreeselijk benauwd Daar ginds echter
zou ik wel beter geworden -zijn."
Den derden dag was hij koortsig en op
mismoedigen loon zei hij tot Pali:
„Jullie praat tevergeefs, ik gevoel wel, dal
ik sterven ga. Waarom verbleek je zoo? Kun
ie mij nu al de nadering van den dood aan
zien? Dit alleen smeek ik jullie (en hier ging
zijn stem o\er in gefluister), hel voor het
curatorium zoolang mogelijk geheim te hou
den en het stipendium van December heele-
maal aan mijn vader te sturen."
Verward Ihield hij op, en betastte zijd
hoofd aan alle kanten.
„Wachtio, daar bedonk il: ielsin de
allereerste plaats moet het geheim gehouden
worden voor mijn vader, het hurt van den
armen, ouden man zou breken, cn als dol
hij stierf, wouden mijn zusters op straat staan.
Wachtweet je geen raad tc geven? Spreek,
jé bent toch niet stom geworden? Jullie moei
schrijven, dat ik een prijsvraag gewonnen
heb, want anders zullen ze het thuis vreemd
vinden, wanneer liet gdheele stipendium |ge-
sluuurd wordt. G.oed begrepen? Een alge-
meene prijsvraag bedoel ik
Een wilde wanhoop maakte zich meester
van Pal's #hart.
'Ilij drukte zijn landen in zijn samengeper
ste lippen tol het bloed er langs liep, maar
bracht er eindelijk tb oh zoo kalm moge
lijk uil:
„Beste, ouwe jongen, je moet je niet zoo
druk maken, daardoor zet je je genezing
maar weer achteruit. Ik ben niet gekomen,
opdat jij tol mij spreken zouclt, maar juist
om lot jou te .spreken van iemand, «die iedc-
ren dag belangstelling voor je toont
Het mismoedig gezicht van den zieke
klaarde eensklaps op: „Niet zeggen wie,
niets zeggen
„Ik zal niets zeggen, waarom zou ik ook,
als je het toch al weet?"
•Op het bleeke gelaal verscheen een blos
van vreugde.
..Je zei daar, icderen dag?" fluisterde hii.
„lederen dag. Zij lieefl zelfs ook gevraagd
of het mogelijk was, je wat bloemen of vruch
ten le sturen
„En waarom heeft ze die dan niet gezon
den? Waarom niet?" riep hij uit met kla
gende stem.
„Je weet immers, dal men naar hél zie
kenhuis niets zenden mag."
„Maar dat is onbarmhartig!"
„Ik zal er met den directeur over gaan
spreken. Goed?"
„Doe dat, God zegenc je er voor, doe dal!
Maar spoedig, van daag nog! Nu! Ga dan
toch! (Ben je nog al hier?"
^Dadelijk zal ik gaan.maar wees nu ver
standig en houd je kalm."
„O, ik ben al weer hcelemaal beter, maar
ga dan nu looh!"
•Ilij had een hoogc kleur en zijn oogen schit
terden koortsachtig. Vroolijk wuifde Simandy
hem toe, maar nauwelijks had hij de deur
achter zich toegetrokken, of de tranen liepen
hem langs de wangen. Door de deur heen
kon liij booren, hoe Bótai lustig lag te flui
ten. Ilij stopte zidh dc vingers in de ooren
en snelde ijlings weg, wijl hij voelde, dat zijn
hart anders zou breken
Voorgelogen had hij hem, voorgelogen!
Maar was het niet zijn plicht geweest? Had
hij niet hetzelfde gedaan als de professor, die
terstond den dood reeds in hem gezien en
toch de hoo-p op het leven hem nog voorge
spiegeld had, alleen opdat fliij niet zou be
merken, hoe de dood met geruischlooze
schreden op hem toetrad?
Hij schaamde zich er over, het deed hem
pijn lol in de ziel, maar ten slotte bracht
de o\crtuiging. dal hii er de laatste dagen
van zijn vriend door verlicht had, zijn in
wendige onrust allengs tot kalmte. Ilij ge
voelde er goed aan gedaan te hebben.
Maarhet meisje, dal goudblonde, jonge
meisje? Had hij haar ook mogen betrekken
in dil onbarmhartig spel?
Mocht men haar onschuldig hart, haar
vroolijk, zonnig, kinderlijk leventje in aan
raking brengen met den brandenden harts
tocht van dien, met don dood strijdenden,
jongen man?
Mocht men haar laten vermoeden, dat het
leven niet is louter vogclgekweel, meisjes
lach, bloemengeur cn zonneglans?
Met zware slappen \ervolgde Siméndy zijn
weg. Hij had 'n gevoel alsof hij Nelly be-
leedigd had. Wat nu te doen?
Puskas zat tihuis bij de kachel zich le koes
teren. Ilij had juist den brief geëindigd, waar
in liij op aanwijzing van Pali aan een vriend
tn Nagy-Enved vroeg om toezending van een
kistje aarde uit den tuin \on het collegium,
als reden opgevende de Ifollandschc tulp te
willen kweeken in Ilongaarsche aarde, toen
de deur opengeworpen werd door Simóndy,
die zonder een woord te spreken, naast hem
bij het vuur ging zitten. Allebei voelden zij
zicli 'n beetje huiverig.
(Nadat ze zoo geruimen lijd zwijgend bij
elkaar gezeten hadden, begon Siméncly ten
laatste op zachten ioon verslag te doen van
zijn bezoek aan hel ziekenhuis: „dat hun
vriend hoogstens nog drie weken zou kun
nen leven; dat zij zijn dood voor dc zijnen
geheim houden moesten, daar de oude.
zwakke mijnheer Bótai 'het besterven zou,
als hij van den dood vernam van zijn zoon,
zijn trots, zijn oogappel, waardoor dan Bar-
na*s zusters meteen zoo roed als op straal
zouden slaan. Immers, daar haar moeder al
overleden was, zou aan de meisjes geen gra-
ticjaar van de gemeente ten deel vallen. Maaf
hoe liet voor hen verborgen lc houden? Hel
gewone wekelijksche schrijven aan zijn va
der zou in ieder geval voortgczcl moctct
worden."
„Dat is waar, dal zal ik dan op mi;
nemen", antwoordde P-uskós. „Ik heb mo?
Barna in Enycd van den ouden Szaho schoon
schrijven geleerd, cn je weet, dal dc leerlin
gen van vader Szabó allen ongeveer dezelf
de hand schrijven. Ik zal Barna's papieren
nemen cn ze copiecren, van punt tot punt...
van letter tol letter. Honderdmaal zal ik za
naschrijven, honderdmaal zal ik ze natéékc
nen, totdat ik ten slotte zijn handschrift ge
heel in zijn macht zal hebben; inaak je daar
over maar niet bezorgd!"
Hel dienstmeisje bracht de thee binnen
Zoekend keek Gabor om zich heen; hij had
iels klaargemaakt voor de thee, maar he(
wilde hem niet tc binnen schieten wat eigent,
lijk. Ten laatste gaf liij zich 'n tik legen iicj
voorhoofd. Dat is waar ook, hij had aard*'
appelen tc braden gelegd in dc gloeiende
aseh! Fluks rakelde hij ze nu op, maar ze
waren al hcelemaal verbrand.
Somber zat Siinandy in het vuur le slarerv
't Was reeds volkomen donker geworden,)
maar toch slaken zij de lamp niet aan.
Het vlammende haardvuur wierp somtijds
een hel-o-ossen gloed in het vertrek; dan wee»
kwijnde het en hulde dc kamer in 'n spook-
aohlig half-donker. Bij zulk opflikkeren vie
len achter hem twee reusachtige schaduwen
op den grond gelijk zich de sombere zor/
achter den ruiter bevindt.
Wordt vert'o^od