DE EEMLANDER".
Zaterdag 2 Augustus 1913.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Os Klokken die verklonken.
IT. 29 Tweede Blad.
12°Jaargang.
KOLONIËN.
Hoofdredacteur: Mr, D.J. VAN SCHAARDENBURQ.
.•5»
Uitgevers: VALKHOFF Co.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort
Idem franco per post
etc
f l.OO.
- 1.50.
Per week (met gratis verzokoring tegen ongelukken) - O.IO.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Deze Courant versohynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liofst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regols f 0.50.
Elko rogol moor0.10,
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling.
Grooto lottors naar plaatsruimte.
Voor handel on bedryf bestaan zeor voordoolige bopalingen
tot hot herhaald advertooron in dit Blad, bij nbonnomont.
Eeno circulaire, bovattonde do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegozondon.
Kroniek
door
F. SMIT KLEINE.
Prof. Josof Kocks. Een antwoord aan
Prol. Kocks. De roodc vaan op liet
ttadhuis le Zaandam. C. K. Elout.
Evange.isohc Kerken ia dc Valleien der
\Yai<lenzen. Voltaire cn de Onver
draagzaamheid.
Tot do verpletterendste polemici togen de
ultraimoni&aanscho jxdtLick wi hot Centrum in
Üudtsclilarxl, behoort een Nederlander uit ©n.-
zc schoons provmute Limburg, Wel is waar,
is liij sinds lang do grenzen overgetrokken,
wellicht .genatiuralileerd in Pruisen en aan de
Unliivorsiieil te Bonn als hoogleeraar in dc
medicijnen werkzaam; dat neemt niet weg
dat Inj in Limburg wend geboren, tot zijn
studentenjaren or verbleef en ofschoon bet
Nederlandsch als schrijftaal verleerd hob-
bouid de moodersprake als leestaal nog
machtig is. Vandaar dat Z.li.Gcl. mij. in het
Duilsch schrijft en ik hem in hel Ncderlaiidscb
antwoord.
Nu heeft prof. Kocks onlangs een betoog
geleverd tegen het laatste werk S l o f f,
Kraft, G e i s t u n d Energie, van den
welbekenden wijsgeer Wilhelm Osbwald.
Daarin onderzocht hij niet alleen of hot werk
van prof. Oslwald aan de resultaten van. het
wetenschappelijk monisme voldoet, maar ging
hij na of hetgoon Oslwald heeft bestemd voor
de kleane luyden, die zich de weelde van het
vrije onderzoek door hol denken kunnen ver
oorloven, wel door deze wordt aanvaard.
Zijne slotsom is: „Beste collega Ostwald, houd
maar op mat natuurwetenschappelijke stof
fen populair te behandelen, warjt het geeft
niets, lusschen u cn uw publiek, dal gij denkt
te bereiken, beslaat geen verbinding. Uwe po
pulaire voordrachten boreikon uwe gew&nsch-
le hooixiwrs met. Zij kunnen u niet hooren,
want cr worden dikke watten in hun ooren
gestopt, zoodra zij een luisterende houding
aannemen en hun ooren zouden spitsen als
honden of hazen."
Want zegt prof. Kocks verder zij die
de ooren der luistcrgragc menigte dicht stop
pen, zijn de Magisters der Onheilige Dom*
beid, dewelke altijd <an eeuwig gereed staan
het gezond verstand te smoren, waar het zich
vertoont in met drogredenen (anders ge
zegd: driemaal vcrwenscht gewauwel) liet
kromme reoht tc praten. Ontwikkeling, ver-
i'iciitin.g, verheldering allemaal groole, zin
ledige woorden meent Prof. Kocks, zoodra
de bodems, waarop hunne zaden gestrooid
worden, wi'et de bevruchtende kiemen dragen
van h'dt Driemaal Ilcilig Gezond Vorstand
Ileft is ooik hierbij en helaas! hierbij aller
eerst dat de kleine compagnie denkers, die
op zeker oogcnblik de aandacht voor hun
denk-urbeid vraagt, als een draaiende dcr-
wisch in een zeer vicieus-en cirkel rondwen
telt Wat kunmo bezonkenheid belangloos ten
hate hunner modemenschen komt aanbieden,
wat zij zeiven als heildronk tegen de vele
mistroostige kwalen en ongemakken den dor
stagen vóórzelten het wordt nog vóór de
smachtende lippen hebben geproefd als ven'ijD
afgeweerd.
In dien. gedachl'ongang schreef ik dit ant
woord aan mijn. hooggeleerden Bonnschep
vriend:
Beate Professor I
Zeer bedankt voor uw artikel in de „N e u e
Weltanschauung". Uwe woorden zijn
sarcastisch, edoch voortreffelijk. Niettemin
hebt gij 1000-maal gelijk dat de strijd tegen
dc Universecle Domheid van donquiicliloHtteriic
getuigt. Nauwelijks heelt men iels in
kleinen krihg bereikt, of do rotsblokken van
een Himalaya van waan-zin verpletteren, de
luttele korlcn zaads. De waan-zin komt steeds
van de ultra's dei* partijen. Hierin zijn allen
gelijk: zwart of rood, blauw of geeL Of welke
regenboog zich ook verder aan den socialen
horizon moge verlooncu. Het is een wet
der geschiedenis, die nooit overtreding heelf
geduld, cn derhalve een tirannieke geschied-
bepaling is: Na de Terreur schittert dc Tiara
het felst.
Zoo dreigt dan oen nieuw clericaal gevaar
tn de socialistische triomfen. Juist die triom
fen over de geheel© liinie van Rijks-, Provin
cie- cn Gemeentebestuur maken de zwakhoof
den der par tij prat, en brengen dc terroris
ten, gelijk de volles vertegenwoordiger Duys cn
met hém zijne heftige partijgenooten, nog
vóór zij hét kapilool hebben betreden, tol zulk
een graad van overspanning, dat zij reeds dc
roode vaan zien. hijschen op dc gebouwen van
Gemeente, Provincie of Rijk. Dit is voorbarig
en zoolang wij niet onder de Fransobe bedoe
ling van een socialistische Republiek zijn ge
komen, geeft dergelijk schel revolutiiegeschet-
ter aanleiding bot rcactionnairc maatregelen en
maakt in kallooze kringen dc algemeene angst
voor hel „Roode Spook" plaats voor een ver
zot tegen hen die stoornis bedreven of be
oogen tegen de Heilige Orde, zonder welke
Staat, Stad noch Gezin regeerbaar is, onder
welk régime ook.
Zoo leidt de romantische overdrijving van
hel demagogisch socialisme tot allerlei staat
kundige en maatschappelijke uitersten, dil»
vroeger of later naar een theocratisch bewind
voteren van denzelfden dwang als dail der
rood e-vaai>l i rannen.
Het scharlaken papisme stoot duizenden
met mij even sterk af als het koolzwarte. Wij
willen niet geregeerd worden door fanatici
Ons, afstammelingen dor Geuzen, voegt do
matiging van het gezond verslond binnen- cd
buitenkamers. Ons radicalisme gaat gepaard
met dc ikïua onzer 16e eeuwscbe edelen, nac
dat zij het smeekschrift aan Margarelha van
Parma hadden aangeboden: Fidles au Roi
jusques porter la besace."
Dat brengt eensdeels ons sociaal-arislocra-
tisme meê, dat anderdeels niet beducht is ccn
gepast woord van lof of blaam le doen hooren
aan het Hoofd van Slaat.
Zoo heb ik mij in deze dagen onzer Kabi
netscrisis meermalen afgevraagd: „Hoe zou
de Koningin zich nu voelen? Welke twee
strijd zou er, na den uitslag der verkiezingen,
in haar hart zijft omgegaan? IIoc zou zij dc
toekomst hebben aanschouwd? Nog minder
voor Haarzclvc dan voor haar dochtertje?
Eni toon ik nu de radicale houding van dc Ko
ningin zag; het vlug aanpakken der zaken,
het nicl-wcifelen in hetgeen Haar te doen
stond; de beraadslaging met dc waardig
heidsbekleders on de partijmannen, de kabi-
neIs-opdracht aan dr. Bos; cn mij andermaal
indacht in Hare positie als Hoofd van Staal,
als Vrouw cn als Moeder toen
Toen bracht bracht de hoef ijzer-correspon
dent van liet Algemeen Handels
blad al mijne gedachten onder woorden,
toen hij deze om hunne billijkheid zoo waar
deer ende volzinnen schreef:
„Er mag wei eens ©enige aandacht wor
den gevestigd op dc bewonderenswaardi
ge beslistheid en klaarheid, waarmcé, in
dc tegenwoordige politieke crisis, dc Ko
ningin. dc parlemenltair-coinsLitulioneelc
lijn onmiddellijk heeft gevonden cn ge
volgd. Het spoedig roepen van den heer
Troelstra op het Loo, de vrij snelle op
dracht aan den heer Bos lot formatie
van een Kabinet uit de gelieelc linker
zijde, dus met aanvaarding van de mo
gelijke consequentie voor d'a Kroon, van
ccnigc socialistische Ministers dat ge
tuigt van een vastheid iin de parlemoiilüir-
oonslitutioiueclc lijn* die algemeen wuar-
dieering verdient.
„liet lijkt alles heel gemakkelijk cn van
zelf sprekend, maar wanneer men eens
denkt aan het malle advies van den Mi
nister van. Staal dr. Kuypcr een minis-
fccnie-Trotelstra on aan het óók niet
geheel logische waarheen dc socialisten
hebben gedreven een Goncen'traitic-ka-
bi.net dan treft dc stelligheid waarmee
xle logische lijn door dc Kroon is gevolgd,
des te meer.
„Doch vooral wegens dc rustige zeker
heid, waarmeè, zonder ©enige aarzeling,
aanstonds elke consequentie is aanvaard.
Ilel Ncdcrlandsche volk zal dit erkennen
en waardeeren."
Ik heb de geheele schriftuur van den in on
ze pers om zijne klassieke stijilkonthcid ge
noemden heer Elout den gcletterdleii poli
ticus en schilderaar van zoovele „rake" par
lementaire portretten mokten verkorten,
maar genoog aangehaald om hare voortref
felijke bedoeling tc doen kennen.
Tegenover de felle kritiek, waaraan de Ko
ningin ten onzent, in dc liooge ©n lagere volks
kringen blootstaat; tegenover de schampere
opmerkingen die men in sommige persorga
nen over haar optreden in het openbaar, ja
zelfs over <le inrichting van haren hofstoet
zich veroorlooft, dikwijls met de loffelijke be
doeling H. M. te wijzen op cenige voor den
volkswil gewenschte dingen; vooral terrenover
den geest van onverschilligheid, om niét le
zeggen van oneerbiedigheid, waardoor Zij,
Hoofd van het Staatsgezag, zich meermalen
ziet omringd tegenover dut alles voegt den
rechtvaardigen penvoerder een woord van
lof, gelijk nu door den heer Elout werd ge
sproken.
In de nauwelijks vervlogen dagen hebben
wij zooveel van Protestantenbonden cn het
zich scharen onder het Protestantsehc vaan
del gehoord, dat oen verslag over de Evan
gelische kerken in de Valleien der Waldenzcn
van pas doomt. De Rapporteur is nie
mand minder dan de zeer bekende schrijver
NL A. Perk, laatstelijk Waalsch predikant te
Amsterdam cn, wat misschien in kerkjelijken
zin méér zegt, langer dan twaalf jaren achter-
oen, voorzitter wande ALg. Synode der Ncdcr
landsche Hervormde kerk.
Perk is n'ïöt alleen een sympathiek man, hij
is eon geletterd reisbeschrijver, die over het
geen hij in do wereld zag en bewonderde, le
vendige schetsen schreef. Zijn algemeen be
kende 'Luxembuirgschc reisverhalen rijm mo
dellen in het genre. Eigenlijk heeft Perk
Luxemburg, toen oavzc Willem 111 nog Groot
hertog was, aan de Nederlanders on tdekt, zoo
als Emile Seipgens liet Hertogdom Limburg
door zijne Limburgs olie novellen aan dc Ne
derlanders der andere provinciën bekend
maakte cn Ilurrclbrinck (Mr. Lamberts), die
litteraire laak met goed gevolg heeft voortge
zet. Als rapporteur over de Waldenzcn heeft
Perk de bijzondere verdiensten, dat hij zij»
verslag steeds zóó weet in te kleeden, dat dc
historische belangrijkheid wordt verhoogd
door hitter air vormschoon.
De geschiedenis der Waldenzcn is een mar
telaars-historie en Perk zelf heeft haar in zijn
geschrift van 1889: „Der Waldenzcn glorie
rijke Terugkeer in huinine Valleien, na twee
eeuwen herdacht", met de aandoenlijke waar
heid van bet nuchtere feit voor de herinne
ring verlevendigd. Hier te E laan wij niet tc
zeggen, dal er in de Valleien 17 gemeenten,
en 7 in Zuid-Amerika zijn, en dat dc gewich
tigste handelinge der laatste Synode, in 1912
te Torre Pel li cc (La Tour) dc hoofdplaats der
Valleien gehouden, is <lc verecniging yam dc
beide afdeelingcn der Kerk. De besturen dier
buide afdeelingcn worden ondier de namen
van La Table cn Comité d'Evangé-
lisation aangeduid. Zij hebben de 15 oor
spronkelijke kerken der valleien van Piómont,
de kerken van. Turijn en Pignerol bediend en
de 7 gemeenten in Uruguay cn dc Argentijn-
sche Republiek, tc zamen 21,000 leden sterk.
Daarbij komen nu 12 a 13,000 leden van het
Comité, dat 90 zendingsgemeenten, meest io
Italië omvat en 52 predikante» heeft en een
nog grooter aantal Evangelisten en Colpor
teurs.
Ten slotte zij vermeld dat wie Turijn dezen
zomer of winter bezoekt in de S t r a d a del
Re de Waldenzischo Kerk kan binnentreden
en er een gebed opzenden tot glorie van do
godsdienstige verdraagzaamheid, waaraan de
Waldenzcn hun terugkeer in de Valleien heb
ben te danken en waarvan Voltaire de in
onze dagen tc weinig bestudeerde donker,
wiens toléranfcic weldaden aan zijin medemen-
schen bewees piet wat al te veelq botnbomie
schreef:
„Lieve vrienden, op dit oogcnblik (1767) be
staat er nog maar een handjevol inonnil^n
en een hoopje protestanten, even bekrompen
en barbaarsah als die monniken, die nog o ni-
verdraagzaam zijn."
Fanatisme is dat zeker niet. Het zou eer
idealisme mogen heeüen.
China.
Over de gebeurtenissen in Sjanghai in dc
laatste dagen heeft dc Times van haren cor
respondent een belangwekkend bericht ont
vangen. Daaruit blijkt, dat de bewoners in
den nadh-t van Zaterdag op Zondag voor het
eerst sedert vijf dagen eenc niet door kanon
gebulder onderbroken nadhtrust hadden ge
noten. Door de ondervinding van Vrijdag
avond was den opstandelingen voor 't oogcn
blik dc lust tot verdere aanvallen ontgaan.
Vooral hel vuur van de oorlogsschepen was
Vrijdag bijzonder krachtig geweest. Dc ad«
mlraal had het geheele schietveld in afdeelin
gcn verdeeld, en dc kanonniers hadden hun
ne afstanden juist geschat, zoodat zij hunne
afdeelingcn geheel konden bestrijken. Zon-
dci* dc schepen der vloot zou overigens het
arsenaal in handen van de opstandelingen
gevallen zijn.
Dc aanhoudende terugtocht van de opstan
delingen gedurende de drie laatste dagen der
vorige week naar Tsjappei, ten noorden van
het vreemde settlement, had overigens Sjan
ghai in dc onaangename mogelijkheid ge
bracht, lusschen twee vuren tc geraken. On
der deze omstandigheden heeft het consu
laire korps den gemeenteraad gemachtigd,
Sjanghai en Tsjappei onzijdig te verklaren cn
ook in Tsjappei dc politiemacht op zich tc
nemen. In overeenstemming hiermee bega
ven zich Zondagmorgen kolonel Bruce, het
hoofd wan de politie, cn kolonel Barnes, do
bevelhebber van liet korps vrijwilligers van
Sjanghai, met eenc afdecling vrijwilligers
naar liet hoofdkwartier van Tsjentsjimci. De
generaal was in Wocsocng. Er waren intus-
schcn een dozijn officieren met 300 soldaten
en zes veldstukken teruggebleven, die na ccn
paar minuten vol spanning ontwapend wer
den. De onzijdigvcrklaring maakt ook Socn*
ja Is en's verder verblijf in Sjanghai onniogc»
tijk. Waar hij zich nu bevindt, is onbekend.
Zaterdag werden BriLsehc, Japansche, Ita<.
liaanschc en FranSche matrozen geland, om
dc grenzen van het buitenlandsrlic settic*
ment af 1e patrouilleoren. Dc forten van Woe*
soeng, die Vrijdag nog verklaard hadden
trouw te zijn aan dc rcgccring, zijn inmid
dels, ten gevolge van dc door afgezanten van
dc Koeominghangp&rtij op de jongere offi
cieren uilgcoefcndcn druk, naar dc opstan
delingen overgegaan. Dc generaal cn zijn
staf hebben de vlucht genomen. Dc officieren
verklaren, dal zij slechts als zij worden aan
gevallen, naar de wapenen zullen grijpen.
Daar echter twee transportschepen met ver
sterkingen voor de rcgeeringstrocpen onder
dekking van vier kruisers uit Tsjifoe in aan
tocht zijn, wordt een strijd met de opstande
lingen als onvermijdelijk beschouwd Inmid
dels werd dc oogcnblikkelijkc stilte ten dcclo
ook gebruikt voor besprekingen over vredes
onderhandelingen; daarvoor ontbraken ech
ter dc noodigc volmachten. Voor zoover ove
rigens geen vreemde invloeden in het .spel
komen, schijnt de overwinning van dc noor
delijken zeker, omdat noch dc handelaars,
noch de plattelandsbevolking van den opstand
iels willen welen.
Indische journalistiek.
De correspondent te Batavia van hel
Hbld. seint, dat dc lieer F. !L K. Zaalberg
op lieden is afgetreden als hoofdredacteur
van het „Bat. Nicuwsbl."
Het blad teekent hierbij aan, dat de heer
Zaalberg bedankt wegens gezondheidsrede
nen.
VICTOR RAKOSf.
18 Uit het Hongaarsch vertaaald door
J E XSEBESTYÉX
en J. A. RAABE Jr.
Buiten klonk in de verte het dof getoeter
van de horens der in de grachten naderende
schepen.
Simandy stond op. liet was hein nu duide
lijk geworden wal liem le doen stond. Hij
moesit naar mijnbeer Van Reenen gaan om
zijn vergiffenis cn zijn medewerking in te
roepen.
Mijnheer Van Reenen bevond zioli in de
magazijnen, waar men bezig was de juist
aangekomen balen Java-koffie op te stape
len. Een hulpvaardige bediende bracht Pél
door bet labyrinth van zakken en kisten
naar den patroon. Plotseling bevond hij zich
in een reusachtige, electrisch verlichte ruim
te, waar een groot aantal arbeiders druk
aan het werk waihft. Drijfriemen snorden,
takels dreunden.
Mijnheer Van Reenen, op een platform zit
tend, zag met verbazing zijn jongen vriend
hier binnen komen.
Op 'n wenk van (hem plaatste men voor
Siméndy een stoel, en, zich naar hem toebui
gend, vroeg hij ongerust:
^Is er iets gebeurd?"
,Ja mijnheer, maar stoor Ik u niet?"
jneen, volstrekt nie-te ik heb niets te
doen. 'I Is echter noodzakelijk, dat het volk
mij hier ziet. Maar u maakt mij ongerust
door uw bleek gezicihl. Is er iels met Bótai?"
Simandy knikte treurig.
„Is hij er al erg slecht aan toe?"
„Ach mijnheer, het einde nadert-"
/Heeft een van u misschien mijn hulp
noodig?"
„Ja mijnheer."
„Wees ftiaar gerust, u kunt vast op mij
rekenen."
Siméndy kec-k besluiteloos naar het goedige,
deelnemende gezicht van den ouden heer.
En toen verhaalde hij langzaam, met gebro
ken stem, van Bótai's liefde, van zijn hopc-
looze liefde voor Nelly, ten slotte bekennend,
hoe hij van die gevoelens partij getrokken
had, om de laatste dagen voor den armen
kerel zoo veel mogelijk le verlichten.
„Kunt u mij vergeven, mijnheer?" zoo
besloot hij zijn bekentenis, „dc rol, door
uw dochter le vervullen is die van een engel
en mijn armen vriend zal daardoor hier op
aarde nog ecnig geluk ten deel vallen. In
naam der menschlievendheid smeek ik u tc
doen, datgene waarmee ik hem vertroost
heb!"
Niet zwoegende borst hief de krachtige
jonge man zijn krampachtig gevouwen han
den smeekend omhoog.
Nelly's vader liep eenigc malen het plat
form op en neer om wat tot bedaren te ko
men en zijn. ontroering te verbergen. Ten
slotte bleef bij voor Siimartdy staan, zeggende:
,,'t Is goed".
(Meer zeide hij niet; zijn aandacht was al
weer op de werklieden gericht. Maar in de
daarop volgende dagen moest Pél vaak den
ken aan de lichtzinnigheid waarmee, thuis*
in zijn vaderland, zoo menigmaal beloften
gedaan werden, die evenwel maar heel vaak
onvervuld bleven. Deze eerlijke Hollander
had eenvoudig gezegd: ,,'t Is goed!" wat
voor hem echter even verplichtend was, alsof
hij het met een heiligen eed had bezworen.
Eiken morgen werden er nu eenige losse
rozen naar het ziekenhuis gebracht, die hel
holle vertrek, waar het spooksel der vergan
kelijkheid voortging met zijn onverbiddelijk
werk in ccn feeenrijk herschiepen. Eén keer
wei den er een paar perziken bezorgd, in een
waarvan met een speld de naam ,/Nelly" ge
prikt was, en nu prikte de zieke in de an
dere den naam „.Barna". Daarbij ladhle hij
gelukkig en bij' had wel op willen staan en
in dc kamer rondspringen. De perziken be
waarde hij aakter zijn hoofdkussen. Telkens
cn telkens nam hij ze in de hand, met bran
dende oogen starend op de beide namen cn
dan was t als fluisterden ze hem een zoet
geheim toeMaar Hoen hij na cenige da
gen ze op een morgen weer bekeek, schrok
hijDe perziken hegonnenle rollen. Eerst
verging die met den naam /Barna", daarna
die met /Nelly". Lang staarde dc arme ke
rel strak voor zich uit, er over peinzend hoe
de vergankelijkheid ook deze beide namen
had opgeslokt, en bitter weende hij
Siméndy en (Puskés wisselden elkander
geregeld af,en brachten zoo uren door in het
ziekenhuis. Bovendien gaf Pél ook dagelijks
nog les aan Arthur. Nooit echter kwam hij in
den familiekring; trouwens, behalve zijn
leerling ontmoette hij er ook niemand. Één
maal slcohts trof hij Nelly aan in de gang
en U was hem onmogelijk haar toen zwij
gend voorbij le gaan. Staan blijvend sprak
hü toj^ haar;
„O, juffrouw Van Reenen, moge God u voor
uw goedheid zegenen l"
Daarop wilde hij doorloopen, maar Nelly
vroeg:
,yGelóóft u, dat Hij mij zegenon zal?"
En met haar wonder-diepe oogen keek zo
hem ernstig aan.
„Zeker, geloof ik dat, juffrouw. Ik zal voor
u bidden. Ziet u, ik heb bijna niemand voor
wien ik bidden kan, maar nu zal ik bidden
om uw geluk."
„Om mijn geluk?" vroeg Nelly lang
zaam, in diep nadenken. Dit was al niet meer
de stem van het jonge meisje in haar korte
rokken, maar van de vrouw, die gespannen
toeluistert of cr bij het woord „geluk" niet
con echo opstijgt uit haar hart.
Plotseling voer haar eon huivering door
de leden.
Simandy keek om cn maakte er haar at
tent op, dat cr ccn raam open stond; mis
schien werd daardoor tocht veroorzaakt.
Het jonge meisje knikte en zeide toen:
„Eigenlijk wachtte ik u hier op, omdat ik
u iels le zeggen heb. Overmorgen, den vijf
den December, is liet St. Nicolaas. Weet u,
dat is het Hollandsclie feest bij uitnemend
heid. Gewoonlijk verrassen wij Hollanders
elkaar niet met Kerstmis, maar op St. Nico
laas met cadeautjes. En kijk eens welk een
aardig beursje ik voor mijnheer Bótai ge
maakt heb. Denkt u, dat ik er hem een ge
noegen mee zal doen?"
„O, u zuil er hem overgelukkig mee maken."
,/Dan zal ik het op den morgen van den
vijfden naar het ziekenhuis zenden."
Simandy keek hel lieve meisje geroerd aan,
maar kon geen woord uitbrengen. Met een
.diepe buiging £ing hij hoon.
De morgen van den vijfden December brak
aan, helder cn koud. Wagens met gecoslin
meerde studenten, vooropgegaan door mu
ziekkorpsen, trokken door de straten cn
overal verdrong zich een dichte menigte»
Zoo vierde de stad feest ter herinnering aan
den bisschop Nicolaas, die vele ecuwen geg
leden voor menigeen door zijn grootc wel
dadigheid tot zegen was geweest. In al dat
feestgewoel bekle een ziekenhuis-bediende
bi] Simandy aan.
„Of mijnheer direct komen wou want dat
No. 35 op sterven lag".
Buiten adem snelde Siméndy naar Puskés
cn ziah 'n weg banend door de vreugde*'
dronken menigte, vlogen, ze samen naar 'hek
ziekenhuis.
Hel was al le laat. Ook de predikant, ge
roepen om den stervende het Heilig Avond<
maal toe te dienen, was te laat gekomen,!
Deze stond aan het hoofdeinde van het doods-;
bed en in stilte bad hij tot den oruiohtbaren
God voor* den onbekenden doode. De beida
vrienden plaatsten zidh naast hem en badeöj
zachtjes mede. Hun lippen bewogen zich niet^
maar hun biddende geest volgde in machtigó
vlildht den doode tot voor den troon van*
God. Hun blik rustte op het wasblecke g©«
laat van hun gestorven vriend, waarover
een waas van diepen vrede lag verspreid/
De rusteloos©, hartstochtelijk liefhebbende
geest had hem" verlaten cn was heengegaan
naar het nieuw en eeuwig vaderland, dat dé
verbeelding te vergeefs zoekt, maar dat liet,
geloof vindt. En nu is dat gelaat zoo heerlijk^
kalm. liet aardsche lichaam mot zijn aan 'i
verderf onderworpen leden, het gaat teru^
tot het slof, waaruit het is genomen...
Wordt vtrvplj/jL 1
