N°. 38
l2Ae Jaargang
Woensdag 13 Augustus 1913.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Dë Klokken dis verklonken.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franco per post - 1.50.
Per week (met grati9 verzekering tegen ongelukkon) - 0.10.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familie-
advertonties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.. f 0.50.
Elke regel meer0.10,
Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbotaling.
Grooto lottors naar plaatsruimte.
Voor liandol en bedrijf bestaan zoor voordoeligo bopalingoo
tot hot herhaald advortooron in dit Blad, bij abonnement
Eono oirculairo, bevattondo de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegozondon.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. DE EEMLAN DER". Uitgevers: VALKHOFF Cd
Bi-ieven uit Noorwegen.
v.
Toeristen in Noorwegen makeu zelden ge
bruik van den trein. Noorwegen te bereizen,
zooals in Zwitserland wel eens gedaan wordt,
waar men 'n spoorabonnement voor 'n paar
weken neemt cn dan het land in alle rich
tingen doorkruist, is hier onmogelijk, omdat
daarvoor het spoorwegnet te weinig uitge
sponnen is. Van Christiania gaan eenige lij
nen in verschillende richtingen, doch slechts
2 daarvan bereiken de Westkust; verdfcr zijn
nog enkele 'havensteden door korte lijntjes
verbonden met plaatsen in het binnenland en
daarmee houdt het op.
Maar de weinige groote lijnen, welke Noor
wegen bezit, behooren zeker lot de merk
waardigste en koenstc van bouw in geheel
Europa.
Wij hebben de westelijke heltt van dc be
roemde Bergenbaan, welke nog slechts sinds
1909 de verbinding vormt tusschen Bergen
en Christiania, bij gedeelten bereden en schit
terender spoorril herinneren wij ons niet.
of het moest zijn de GoLtlhardbaan of de Al-
bulabaan in Zwitserland, maar in vele op
zichten is de Bergenbaan toch nog interes
santer. Deze-lijn toch is voor 200 van hare
492 K.M. aangelegd door woest gebied, waar
geen mensch woont en geen boom groeit. Wel
is deze lijn niet de hoogste van Europa
haar hoogste punt is 1300 M., terwijl de Bren-
nêrpas op 1400 M. ligt maar liicr, tusschen
den GOeii cn 61 en breedtegraad, bereikt men
op deze hoogte bijna de grenzen van de
eeuwige sneeuw. Tientallen jaren is aan deze
lijn gewerkt en mén berekent, dat zij meer
dan 50 millioen Kronen gekost heeft!
Onze eerste spoorril in Noorwegen deden
wij in 'n mooie toeristenwagon met breode
ruiten van Bergen naar Vossevangen, al
door langzaam stijgend en bijna voortdurend
vlak langs de fjorden, welke in al hun boch
ten gevolgd worden. De spoorbaan is als het
ware aangeplakt tegen die steile rotswaaiden
en recht onder zich ziet men in de groene
fjord. Maar telkens en telkens wordt het
prachtige uitzicht afgesneden door het plotse
linge wegduiken van den trein in 'n tunnel.
Wij, Hollanders, vinden op onze reizen de
eerste tunnels meestal heel leuk, het is 'n
vreemde gewaarwording voor ons zoo op
eens uil het volle daglicht in het pikdonker
te zitten en al wat vreemd is, vindt men in
teressant, maar ik kan U verzekeren, dat
die leukheid er gauw af gaat op 'n lijn als
de Bergenbaan, waar men tusschen Bergen
en Christiania door 184 tunnels moot, onge
rekend nog het aar.Lal houten sneeuwkec-
ringen, welke weinig minder onaangenaam
zijn dan de tunnels, daar zij evengoed hel uit
zicht benemen en de rook en smook naar
binnen jagen.
Maar a an die sneeuwkeeringen heeft men
nog geen last tusschen Bergen en Vossevan
gen, d'ic komen eerst verderop talrijker, want
Voss zooals liet gewoonlijk verkort heet
ligt nog maar 57 M. hoog.
Voss heeft z'n vermaardheid te danken aan
z'n gunslige ligging, kruispunt van het vreem
delingenverkeer. Het is een van cle grootste
dorpen en wij maakten er lieve wandelingen
door de bosch rijke omgeving. Even buiten
Voss, in het gehucht Fin, heet het oudste
Noorsche boerenhuis behouden te zijn, dalce-
rond uil de 14e eeuw, maar bij 'n bezoek ziel
het er laat ons zeggen verdaoht-oud
uit en de Noorsche vrouw, die het even ver-
dacht-oude huisgerei en verdere antiquitei
ten toont, weel ook wel, waar toeristen-ex
ploitanten dc mosterd halen.
Tusschen Voss en Stallicim is lot groote
schade van de tusschonliggendc hotels 'n
autodienst georganiseerd, welke in 'n paar
uur den afstand aflegt, waarover wij per
calèche 'n halven dag dieden. Voor wie reeds
ecnigen tijd in Noorwegen gereisd heeft, biedt
dc streek tussolien Voss en Stalheim, hoe
sahoon overigens, weinig nieuws en slechts
als men veel tijd heeft of te veel bagage om
met dc aulo-car te gaan, neme men liier 'n
rijtuig. Vooral lin den hooitijd is het heel ge-
nocgclijk rijden door deze vruchtbare streek.
Men ziel dan de landlieden bezig op hun
schuine met groote siteenon bezaaide berg
weiden. Ilct gemaaide gras wordt op lange,
houten hekken te drogen gehangen en wan
neer zoon hek, gevormd door rechtopslaan-
de stokken, verbonden door dwarslalten met
gras behangen is, gelijkt het 'n dichte groene
heg. Het gras, dat te hoog groeit om het met
paard en wagen naar beneden te halen, laat
men, in pakken gebonden, langs soms kilo
meterlange stalen draden naar lagere wei
den glijden. Soms eindigen d'ic draden, heel
praclisch, op den hooizolder zelf, want het
hooi wordt op zolder bewaard. Het zijn voor
al vrouwen, altijd met witten of zwarten
hoofddoek om, die op het land bezig zijn.
De bekende Ikirdanger kleedlerdraoht zoekt
men echter tevergeefs. Het is nog slecht® liet
vrouwelijk -personeel in de hotels, <lat de
vaak zeer fraaie nationale kleeding draagt
en 's Zondags ziet men men nog wel eens
oude vrouwen of kleine meisjes op z'n Hor-
dangersch uilgedosCht.
Stalheim, 'n hotel met eenige omliggende
huisjes, is gelegen op een van dc sdhoons-te
punten van geheel Noorwegen, met heerlijk-
panorama over het prachtige berglandschap
en beneden, heel in de diepte tusschen steile,
vale rotswanden, het wilde Nerodal.
Hier 'n dag te toeven is 'n jaar leven
waard. En waar men den blik heen wendlt,
waar men Jn nieuw uitzichtspunt zoekt, over
al wordt men aangegrepen door het groot-
sclie cn indrukwekkende naluurschouwspel.
'n Bergpad voert naar de gehuchten
Braekke en Naelen, over de Silveschluclit
heen en buigt langs de hellingen van steile
bergwanden. Dan terugblikkend, waant men
zich in 'n sprookjesland en het oog wordt
nooit verzadigd. Ziet het groote, roode, Noor
sche hotel, hoog als 'n arendsnest gelegen op
den rand van de loodrechte rots, boven den
schuimenden en ruiscbenden Stalhcimsval, cn
aan alle kanten weer omgeven door nog wol
1000 M. hoogerc bergen, oh, nietiger clan het
kleinste insect gevóelt zich hier dc mensch!
In de dui^Jere kloof, aan weerszijden nooit
zwijgende watervallen, met zeer korte zig
zag slingers, telkens wijkend voor'de dicht
opdringende rotsen, daalt de rijweg, zóó steil,
dat niemand in het rijtuig mag blijven zit
ten; hel achterwiel wordt op slof gezet en
de koetsier, naast den wagen loopend, hangt
aan de teugels en laai zich mede voorlslee-
pen.
Het Nerodal ligt donker, wild en onher
bergzaam; als 'n nauwe spleet tusschen dc
massale-ireiizen, ^va ar over de zon in dun zo
mer eerst om 10 uur heenkijken kan en waar
achter zij 's winters maandenlang versoholen
blijft.
Voorbij den Jordalsnut, 'n aan drie zijden
vrijstaande, kegelvormige, aan alle kanten
even steil afloopcnde, witte rotsberg, wordt
het dal wijder; achter vooruitspringende
rotsen hoort men de klokjes der koeien,
magere beestjes, die de luttele grassprietjes
van den stecnigen bodem wegscheren.
Spoedig is men dan te Gudvangcn, 'n hötcl-
gchucht aan de Zuidpunt van de smalle, maar
diepe Ncrofjord. De overgang van het Nero-
dal in de Nerofjord is ternauwernood waar
te nemen door het geleidelijk breeder on kal
mer worden van den bergstroom. De Nero
fjord wordt evenals het dal omsloten door
dezelfde hooge, elkaar dicht naderende rots
wanden, welke zoo steil naar het water af
dalen, dat voor mcnschelijkc woningen, zelfs
voor 'n smallen verkeersweg geen ruimte ge
laten wordt.
De Ncrofjord mondt uit de Aurlandfjord,
welke weer 'n zijfjord is van de Sognefjord.
van liet Z. af de derde groote, ja de grootste,
Immers 180 KM. het land binnendringende
fjord. De Aurlandfjord is niet veel breeder
dan de Nerofjord, de sneeuw bedekte ber
gen aan weerszijden zijn even geweldig,
maar.iels minder steil, zoodat men hier en
daar hoeven togen den berg aan en enkele
dorpen aan den voet der helling of aan den
ingang van 'n zijdal ziet liggen.
Aan de Zuidpunt, ietwat landinwaarts ligt
Flaam of Fiom, zooals 'n Noor het uitspreekt.
Hier boitslen wij op 'n kudde Duitschers, 'n
50-tal lawaaierige, in toeristcosluum gestoken
Frankl'orters, die ter gelegenheid van het 25-
jarig bestaan van hun turnclub gingen pot
verteren in Noorwegen cn, daar zij in 2 groe
pen gesplitst bleken tc zijn, overal de wegen
onveilig maakten. Wij prezen ons geluk
kig, dat wij de bende tegen kwameu en niet
in de zelfde richting reisden, want doordat
er slechts enkele reisrouten zijn en de boot-
verbindingen zelden vaker dan eens per dag
bestaan, kan meu er 9tellig van op aan, dat
men, eenmaal iemand ontmoet hebbende, ze
ker eenige dagen lang hem telkens weer tref
fen zal. Dat kan zeer amusant zijn, indien het
aangenaam reisgezelschap is, maar het wordt
'n straf als men telkens 'n 50-tal losgebroken
Duitschers op z'n boot of in z'n hótel vindt.
Want onuitstaanbaar zijn ze, omdat ze de
mooiste plaatsen innemen, maar van het na
tuurschoon hoegenaamd niet genieten. Wij
zelf merkten het op en van anderen verna
men wij hel ook nog, dat zij vóór alles zich
aan tafel amuscercn; na zich daar te goed ge
daan te hebben, gaan ze in hun hemdsmou
wen slapen in het gras, ansichten schrijven
of kaart spelen en bier drinken; op de boot
wordt het kaartspel voortgezet en zoo nu en
dan vestigt de een de aandacht van de ande
ren er op, dat het toch „wunderschön" is,
wat ze natuurlijk allen beamen.
Tweemaal kruiste onze weg dien van zoo'n
kudde en tweemaal was het of onze schoon
heidsdroom in 'n nachtmerrie overging.
Politiek Overzicht.
Het herstel van den vrede
aan den Balkan.
Koning Carol van ltumenië en zijn eerste
minister Majorescu zijn thans het voorwerp
van veler bewondering en hulde. Van alt»
kanten stroomen hun de betuigingen toe van
dank en erkentelijkheid voor hunne welge
slaagde besnoeiingen ten behoeve van het her
stel van den vrede. Ook anderen oogsten
daarvoor dank. Koning Carol heeft ,deu Duil-
sclicn Keizer dank gebracht voor den invloed,
dien hij bij zijn zwager, Koning Konstantijn,
heeft aangewend, om Griekenland toegeeflij
ker te stemmen. Servië heeft aan de Fran-
sdhe regccring zijne dankbaarheid doen ken
nen
Men ziet hieruit met welk een gevoel van
verlidhting het feit der beëindiging van den
oorlogstoestand is aanvaard. In de eerste
plaats door de oorlogvoerenden zeiven. Ser
vië cn Griekenland smaken liet genot van de
behaalde overwinning. Bulgarije aanvaard!
den vrede in een .gevoel van berusting, om
dat het niet anders kan. Van een der Bul-
gaarschc gedelegeerden, generaal Filsjew,
wordt deze verzuchting vermeld, toen hem
het vredcs-protokol werd voorgelegd: „Dn
nous présente la note, il .faut la payer". In
derdaad voor Bulgarije is betalen de bood
schap; daaraan valt niet te veranderen. Na
tuurlijk sluit dat de lioop niet uit, dat de toe
komst de mogelijkheid aan de hand zal doen
om de verliezen, die men zioh nu noodge
drongen moet getroosten, te herstellen. Daar
naar verwijst de legerorder, die het af
scheidswoord van koning Ferdinand aan zijne
soldaten bevat, nu hij hen, nadat het vredes
verdrag gesloten is, huiswaarts zendt.
Het is eene verwijderde toekomst, waar
naar hier verwezen wordt. Dat de naaste
toekomst verandering van het zoo juist on-
derteekende verdrag zal brengen, is eene il
lusie, die .Bulgarije verstandig zal doen te
laten varen. De Bulgaarsche gevolmachtig
den hebben hun wensali naar eene herzie
ning van het vredesverdrag door de groote
mogendheden willen doen opnemen, zoo niet
in het verdrag zelf, dan toch in een van de
als aanhangsels daaraan toegevoegde proto-
kollcn. Zij hebben zidh moeten vergenoegen
met de vermelding van dezen wenscli in de
notulen. En hel heeft allen schijn, alsof dit
een vrome wenscli zal blijven.
Wel hebben twee van de mogendheden
laten verklaren, dat zij voor Europa het
recht voorbehielden hel vredesverdrag aan
eene herziening te onderwerpen. Oostenrijk
cn Rusland trokken hierin éénc lijnRus
land was er zelfs een oogenblik zeer geërgerd
over, dat Frankrijk hierin niet met zijn
bondgenoot meeging. Maar dc anderen toon
den zich van den beginne af ongezind om
mee te doen aan eene herziening, die zou
meebrengen wijzigingen van ingrijpenden
aard, waarvan hot de vraag zou zijn of dc
onderleokenaars van hot verdrag zioh er bij
zouden neerleggen. Het is dus aan ernstigen
twijfel onderhevig, of het tot zulk eene her
ziening zal komen. De Politique, een offi
cieus orgaan van dc Rumeenschc regccring,
schrijft„Do groote mogendheden kunnen
andere bepalingen maken dan die, welke in
het verdrag zijn opgenomen, als zij hef
onderling eens worden. Wij betwij
felen of dit het geval zal zijn."
Het schijait ook, dat de wensch naar eene
herziening minder wordt bij de beide mo
gendheden, die hom hebben doen kennen
De Wccncr Rciclispost laat het verstandige
woord huoren: „Kein Krawall wegen Ka-
walla" (Geenc standjes wegens Kawallu)j
Rusland heeft ecu streep gehaald door hot
Kawalla-incklent. Onder deze omstandighe
den schijnt de opvatting van de Temps juist,
die schrijft: „liet verdrag \an Bukarest
schijnt geroepen tot een beter lot dan dat,
wat den 31 en Mei jl. in Londen werd onder
teekend. Ilct zal inderdaad lot uitvoering
komon zoodanig als het is ondcrteckcnd, cn
wanneer dc inogcndhoden van gedachten wis
selen over zijn inhoud, dan zal dat niet zijn,
zooals men heeft kunnen vreczcn, om alles
op losse schroeven te stellen door cenc her
ziening, waartegen de behoefte aan rust cn
vrede in geheel Europa protesteert, maar om
nota tc nemen van den nieuwen sluat van
zaken, dien het vestigt."
Aan «Jon Italkan.
Bukarest, 11 Aug. l)e koning heeft een
besluit onderleckcnd, waarbij bevel gegeven
wordt tot demobilisatie, met ingang van ló
Augustus.
Czaar Nicolaas van Rusland seinde aan ko
ning Carol: Ik Ivcrzoek Uwe -Majesteit mijne
hartelijke gelukwens dhen aan te nemen bij
gelegenheid van hot herstel van den vrede
ui de Bulkanlandcn. Deze weldadige uilkomst
is tegelijk een onbetwistbaar succes voor Ru»
menië. Ik koester de beste wenschen voor liet
geluk cn den voorspoed van uw land, geleid
door de voorzienige wijsheid van zijn souve-
rein.
Dc koning antwoordde: Diep getroffen doo»
de sympathieke belangstelling en de min za
nt c geluk wenschen, die Uwe Majesteit wel toi
inij heeft willen richten bij gelegenheid Var
den vredesarbeid, die zoo juist is verricht,
bedank ik u uit den grond van mijn hart voor
uw nieuw cn oneindig kostbaar blijk van
vriendschap. «Moge de vrede duurzaam zijo,
rust cn voorspoed brengen in het Balkan-
schiereiland en zijne volken.
Bukarest, 11 Aug. lieden atvond gat
het gemeentebestuur van Bukarest een feest
maal ter eere van de gedelegeerden van do
vredesconferentie. De burgemeester van Bu
karest (bracht een dronk uit op de soeverei
nen van Rumenië en van dc Balkan land en,
die een rem hebben weten aan ie leggen aau
de opwellingen van hun roem.
Venizelos verklaarde: Dank zij Ru men ie,
zijn wij gekomen tot den vrede, die, daar hij
noch eerzuchtige neigingen, noch ongerech
tigheden huldigt, als een duurzame vrede
inoet worden besdhouwd. Staten in de kin
derjaren zijn gegroeid cn tol de meerderja
righeid gekomen. Wij hebben de belangen
opgemerkt, die wij gemeen hebben. De beste
manier om C araan voldoening te schenken,
is dat wij ons verstaan.
Toutsjew verklaarde namens dc Bulgaar
sche delegatie: Ik zie de toekomst, verkregen
viCTon iuiKosi.
26 Uit het Hongaarach vertaald door
J JE N O SEBESTYÉ.V
en J. A. IC A A 15 JE Jr.
Wie van de Vreemde studenten liet beste
examen aflegde, ontving van het curatorium
een loffelijk diploma en tevens de toesic
ming om in de Domkerk, cte voornaamste
kerk van Utrecht, op Goeden Vrijdag een
preek te houden. Hierop volgde dan met Pa-
sc-hen een diner bij prof. Berenstcijn ter eere
\an den overwinnaar.
Dit alles zou natuurlijk een groote onder
scheiding zijn en Sim&ndy voelde zijn borst
zwellen, bij de gedachte aan de dagen van
triomf, die aanstaande waren.
Hij was 'n beetje huiverig, stond daarom
op en wierp wat hout op het haardvuur.
Daarna ging hij voor het vetnster staan en
keek naar buiten, naar de nevelachtige,
ovaalkleurige lucht.
'Sombecre gedachten kwamen hij hem op.
Hij voelde zich vreeselijk eenzaam, daarbij
was 'hij vermoeid van de ingespannen studie
en ook de koude hinderde hem.
Hij belde om de thee. De oude dienstbode
bracht «tegelijk met de thee een brief boven,
die door iemand van de politie was bezorgd,
Vpltrens haar zeggen.
„Door iemand van de politic?" en nieuws
gierig sneed Pal den brief open.
De commissaris zelf noodigde hem uit, even
op het bureau te willen komen.
Om en bij negen uur besteeg PM de trap
van het politiebureau. In dc wachtkamer za
ten reeds een aantal beambten, die rapport
uit moesten brengen, maar toen hij zijn naam
genoemd had, werd hij terstond toegelaten
tot den commissaris, een krachtigen, ouden
heer van hooge gestalte met een innemend
voorkomen.
Hij bood Pól een stoel aan.
„Zijl gij PM Simandy?"
„Ja, mijnheer.
„Ilongaarsch student, hier uit een beurs
studeerend?"
„Ja, mijnheer."
„Is het u bekend, dal juffrouw Nelly van
Reenen gestorven is?"
„Wat zegt u, gc-siorvcmcn ontsteld
sprong de jonge man op.
„da, drie dagen geleden. Hebt gij er heele-
maal niets van vermoed?"
„Neen, mijnheer, ik had het zelfs niet kun
nen droomen."
„Maar toch schijnt gij er in betrokken te
zijn, want de juffrouw heeft niets anders
achtergelaten dan een brief aan u."
„Een brief aan mij?"
„Ja, aan u, zie maar.
„Gestorven.fluisterde PM en zakte
terug op zijn stoeL
„Mijnheer Van Reenen logeerde met zijn
dochter op het eilandje Leliënland. Drie da
gen geleden verliet zij in den nacht haar
vader en een ingesteld onderzoek bracht
aan het licht, dat zij in 'n bootje uitgevaren
moest zün od de stormachtige Zuiderzee..."
„Gestorven.mompelde PM weer bin
nensmonds.
„Vertwijfeld zond de arme vader booten
uit naar alle richtingen om haar te zoeken.
De boot heeft men dan ook teruggevonden,
ze was ergens op het strand geworpen; het
schijnt echter, flat het meisje er uit gespron
gen is en dnl haar lijk door de sterke eb uit
«ie Zuiderzee meegesleurd is naar de Noord
zee. Mijnheer Van Reenen heeft 'n groote
>m geids uitgeloofd voor den gen?, die hel
lijk vindtHij zelf is vannacht thuis geko
men en heeft zich naar mij gehaast met den
achtergelaten brief, mij ols oud-vriend smee-
kend, dal ik daardoor en door uw bemidde
ling achter de waarheid zou 'trachten te
komen. Ilij zelf wil u niet ontmoeten.
„Wil hij dat nietstotterde PM me
chanisch.
„Hij is heclemnal geknakt, de arme man.
In deze drie dagen is zijn haar en baard
spierwit geworden. Zie, hier is de brief."
„Ja, ja, dal is hel schrift van Nelly.''
Mel flinke letters stond op dc enveloppe
geschreven: Aan Paul Szimandy."
De brief trilde in PM's hand en slap viel
zijn arm neer. Ilij djjrfde hem niet te openen.
Welk geheim zou hij voor hem bevatten?
Hevig klopten zijn slapen cn groote zweet
droppels parelden hem op t voorhoofd.
Eindelijk verbrak hij het couvert en las het
volgende:
„Uit liet Oouten ben je gekomen gelijk de
zon, licht en warmte heb je over mij uitge
goten.
Helaas, jc hebt niet bemerkt, o, waarom
heb je niet bemerkt de kleine bloenl, die
bloeide op je pad...?
O, waarom ben je gekomen in mijn mistig
vaderland, waar ik zoo gelukkig was...,
waarom ben je gekomen in mijn ouderlijk
huis, waar men mij zoo liefhad....?
En nu je toch gekomen bent, waarom heb
je mij niet meegenomen in je krachtige ar
men, aan jc kloppend hart ver, ver weg naar
het Oosten, naar je Uhiuis.O, hoe gaarne
zou ik met je meegegaan zijnzou ik ver
laten hebben het huis, waar eens mijn wiegje
schommeldezou ik hier achtergelaten
hebben mijn trouwen vader, mijn lief, goed
moedertje, om blindelings jou te volgen,
waarheen ook
Mijn oog zou geen traan gelaten hebben,
het zou droog gebleven zijn bij het afscheid,
daar het niets anders zou gezien hebben dan
jou, en jou alleen
Maar je hebt niet gesproken cn nu is alles
voor altoos voorbij....
Vaarwel mijn vroeg verzonken zon, vaar
welIk ga nu zelf heen, en gij allen,
nimmer zult gij uw arme Nelly weerzien. De
zwarte boot wacht mii op dc bruisende zee,
in den duisteren nacht spreken onzichtbare
gestalten tot mij, roepen mij toe, lokken mij
mee.
Vaarwel, vaarwelt
Denk aan mij, als je een bloem plukken
zultDenk aan mij, als je de sterren schit
teren ziet aan den hemel.Denk aan mij,
als je gelukkig zijn zulten als je ongeluk
kig z;ijn zJult, denk er dan aan, dat je kleine
Nelly je wacht, ergens in een onbekend wit
rijk in blinkend wit gewaad.blanke
bloemen in bet haar.je eigen, kleine Nelly,
je bruid
Doodsbleek was de jonge man geworden.
zijn trekken waren schier verstijfd. Lang
bleef hij roerloos zittentoon wend
de 'hij hel lioofcl om cn wisohte zich dc
tranen af... Een smartclijko zucht steeg uit
zijn boezem omhoog, krampachtig hief hij
z'n saamgevouwen handen ten hemel, maar
over zijn lippen kwam geen woord.
"Wat kon hij er aan doen, de ongelukkige
dat het blinde lot hem tot zulk 'n wreed
spel had uitgekozen?
Geruimen tijd stoorde de commissaris henr
niet; eindelijk echter ging hij naar hem toe,
legde hem zijn hand op den schouder en
zei zacht:
„Kom, mijn vriend, geef nu eenige ophel
dering."
PM overhandigde hem den brief en d»
oude heer las dien zeer aandachtig.
„Arm, jong meisje", mompelde hij
„cn gij hebt van dit alfes geen flauw vermoe
den gehad?"
Dof antwoorde PM:
„Mijn gevoelens, mijnheer, zijn ergens anj
ders geplaatst.mijn verloofde wacht mij
thuis.ik ben man en predikant, mijn een*
maal gegeven woord bindt mij dubbel."
„En dat wist zij zeker?"
„Ja, kort geleden heb ik het haar meege
deeld. Maar ook al ware ik vrij geweest,
hoe zou ik, 'n arme vreemdeling, het ge-^
waagd hebben mijn oog te laten yallen op
juffrouw Van Reenen?"
Wordt vtrvofg'd*
