DE EEMLAN DER".
Zaterdag 16 Augustus 1913.
BINNEN LAND.
FEUILLETON.
Da Klokken die veiklonken.
N°. 41 Tweede Blad.
I2ne Jaargang.
KOLONIËN.
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
Uitgevers: VALKHOFF Co,
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10.
Afzonderlijke nummor9 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- on
Feestdagen.
Advertentiön gelieve menliefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 15 regelsf 0.50.
Elko rogol meer- 0.10.
Dionstaunbiodingon 25 cents bij vooruitbetaling.
Grooto lottors naar plaatsruimto.
Voor handel en bodrijt bestaan zeer voordocligo bepalingef
tot hot herhaald advertoerön in dit Bind, by nbonnomeni
Eeno circulairo, bovattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Oost-In«liê.
Waar blijft het clandestien opium?
Het antwoord op die vraag is niet ge
makkelijk te geven schrijft het „Bat. Hbld."
daar, naar men ons wee* mede te deelen,
het debiet bij de opium-verkoopplaatsen al
hier niet noemenswaardig daalt.
Op den duur kan dit echter 7.00 niet blij
ven en wordt liet opium-monopolie met een
ernstig gevaar bedreigd.
Een staaltje van de wijze, waarop thans
de sluikhandel gedreveai wordt, is he* vol
gende:
Een handelsgeëmployeerde, die zich eer
gisteren verlaat had en Mtïazcnde thuis den
hond in den pot te vinden, ging in een der
Ghineesche eethuizen op Glodok zijn diner
gebruiken en trof daar, in fluisterend ge
sprek gewikkeld, aan, twee Europeesche ma
trozen en drie Chineezen, Een drietal leege
bierflesschen stond op tafel. Nauwelijks had
eon van heit gezelschap onzen zegsman ge-
zian, of de anderen werden uitgenoodigd
om op te stappen. In twee dos-a-dos verwij
derde het zich. In één dos-üt-dos zaten een
matroos met twee Chineezen, in de andere
■en matroos en een Chinees.
Matrozen en Chineezen zoeken elkanders
gezelschap niet uit wcderzijdsche sympa
tic. liet is zoo goed als zeker dat opium-
luikhandel ze bij elkander brengt.
Ruwe diamant in brieven.
Wij lezen in de Java-Bode:
Men herinnert zich dat geruimen tijd ge
leden kwesties ontstonden over het recht der
douane om beslag te leggen op aangetcekende
brieven, waarin vermoed werd, dat zich aan
invoerrechten onderhevige goederen bevon
den, zooals reeds geslepen en gezette diaman
ten. Ruwe diamant n.1. is onbelast.
Er werd toen, na eenige weifeling, op ge
vonden, dat het postkantoor op de aange
tcekende brieven, welke vermoed werden
dergelijke zaken to bevatten, deze zou ver
zegelen, en ze dan aan den geadresseerde op
de gewone wijze ter hand te stellen, waarna
het echter dezen geadresseerde niet geoor
loofd zou zijn, het ontvangen en ambtshalve
gezegelde sluk te openen, buiten aanwezig
heid van een ambtenaar der recherche, die
dan onmiddellijk werd ontboden. Deze maat
regel werd getroffen, omdat iemand, van
vvien dc recherche verlangde, dat hij een aan-
geteekend stuk, gewoon en ongezegeld van
dc post ontvangen, zou openen, zei dat die
meneer stikken kon. Alleen van postpakket
ten mag dat worden verlangd.
Nu kwam er eenige dagen geleden weer
7.00'n brrof te Soerabaja, vertelt het Soer.
Nieuwsblad. De geadresseerde ontving don
brief met het ambtelijk zegel en weldra was
de recherche-ambtenaar bij hem, waarna zich
hel volgende gesprek ontspon.
U hebt een aangeteckenden brief No
zooveel uit daar en daar ontvangen?"
Precies!"
Dat stuk is door de post gezegeld."
U is uitstekend ingelicht".
Ik ben van dc recherche, u kunt dus nu
in mijn bijzijn dat stuk open maken".
Dat woet ik wel".
Haalt u het stuk dan even."
Ileel graag". (Het aangeteekende gelak
te stuk komt uit de brandkast).
Ziedaar". Laat het zien. De ambte
naar wil het stuk aannemen.
Wat wilt u?"
Het stuk open maken."
Wie geeft u daartoe het rechl^'4
- Maak u het dan open."
Ik denk er niet aan."
Ja, maar u moet toch weten, wat er in zit,
on ik moet dat controleeren."
Ik voor mij heb geen haast. Voorloopig
blijft het stuk ongeopend in mijn safe liggen.
U kunt iederen dag hier komen om te vra
gen, het sluk lo zien, en nagaan of de zegels
nog in orde zijn. Ik weet al wat er in zit,
ruwe diamanten, die ik in de eerste maan
den niet noodig heb. Als ik ze noodig heb,
zal ik. uw chef wel waarschuwen."
(Bergt het stuk in de safe).
Morgen meneer! 't Spijt me zeer, dat u
hier voor niets geweest is, persoonlijk heb
ik natuurlijk niets tegen u. Alleen ben ik
principieel tegen een dergelijk, niet gewet
tigd, feitelijk arrogant optreden der douane.
Tot ziens, over een maand of zes?"
Uit de Pers
De adresbeweging onder de
Vrijzinnigen.
Het Handelsblad schrijft
•Ms de ontwerpers van het door Het Volk
gepubliceerde adres aan het Vrijzinnig Concen
tratie-comité hun zin krijgen, zal de concen
tratie door liberale kiezers in beschuldiging
worden gesteld wegens haar besluit, na «ie wei
gering der sociaal democraten om mee te doen,
het bewind te aanvaarden. Men vraagt de na
men te kennen, opdat de -kiezers weten, wat
zy aan hun afgevaardigden hebben.
Wy zouden willen vragenmet welk recht
beschuldigt men dc algevaardigden der concen
tratie dat zij hun plicht niet hebben gedaan?
Hadden de vrijzinnigen vooraf gedaan alsof
ze bereid zouden worden gevonden tot een
da capo van het Kabinet-Dc Meestér, dan zou
cr reden .wezen voor de thans blijkende onte
vredenheid. Maar dat hebben ze niet gedaan.
Inlegc-ndceJ De drie vryzinnige woordvoerders,
de lieeren Druckcr, Roodhuijzen en De Beau
fort, hebben op 6, 10, 14 en 15 December zoo
duidelijk mogeiyk gezegd dat zij niet op de
verovering van de Regeering uitgingen eu dat
de vrijzinnige concentratie geen verplichting tot
aanvaarding van de Regeering zou gevoelen
wanneer ze geen meerderheid kreeg zonder de
socialisten. Dat is door allo drio de «prekers
uitdrukkelijk aangekondigd en zij hebben daar
bij tevens alle drie verklaard, dat zy zich niet
hadden in te laten met hetgeen er moest ge
beuren indien de vrijzinnige concentratie geen
meerderheid zou krijgen. „Als de verkiezingen
aanloonen, dat de meerderheid van onze natie
niet gediend is van de voortzetting van het
tegenwoordig beleid, zullen wij naar myne
overtuiging reeds een grootcn stap vooruit zijn
gekomen", zei de heer Drucker op 5 December.
Dat er vermoedelijk een toestand van onzeker
heid zou ontstaan, zooals wy dien thans bn-
leven, heeft men dus vooruit kunnen weten
Er is nog iets. Als de berichten juist zijn.
krijgen wij geen zakenkabinet. Maar na wij de
bovengaande herinnering van vroegere ver
klaringen van dc woordvoerders der eonccn-
tratiepartyen gegeven hebben, mogen wij er
wel even aan toevoegen, dat toevallig juist de
mogelijkheid van het optreden van een zaken
kabinet de eenige is, waarop van vryzinnigé
zijde is gezinspeeld, voor het geval er geen
vrijzinnige meerderheid zou 2ijn. Een zaken
kabinet zal dan wellicht zyn de meest ges-hikte
oplossing, zeide de heer Drucker op 14 Decem
ber.
Niemand heeft dus het recht door den tegen
woordigen gang van zaken xioh teleurgesteld
te gevoelen.
Berichten.
Het Ned. Roode Kruis te Belgrado
Aan oen schrijven van dr. I.ingbeek, ibef der
ambulance van het Ncderlandsche Roode Kruis tc
Belgrado, aan het hoofdcomité, is het volgende
ontleend
„Wy zien het leven thans van den crnstigsten
kant on onze arbeid, 111 hoofdzaak een strijd tegen
de ziekte-microben, cischt van ons een onafgebro
ken ploeteren, dag en nacht
Vierhonderd, of daaromtrent, bc'den bezet,
waarvan vele met gewonden, met gecompliceerde
en geïnfecteerde fracturen, die veel zorg ver-
eischendaarby eene snelle mutatie, telkens
nieuwe bezendingen van het front, die arriveeren,
en groepen genezen, of bijna genezen patiénlen,
die huiswaarts gaan, of als nakuur naar een bad
plaats worden gezonden dit alles geeft den ban
den méér dan vol aan een betrekkelijk kleine am
bulance als de onze.
Wij beginnen «ra 6 uur 's ochtends en eindigen
meestal om 10 uur 's avonds, enkele keeren vroe
ger, enkele nachten moet er worden doorgewerkt.
Maar meestal komen we er best door.
Natuurlijk is dit voor een klein personeel ni«'
lang vol te houden, zal de verpleging eenigszinï
Hollandsch" zijn, maar gelukkig spreekt men
reeds van vrede.
Zoolang niet al do medegebrachte bedden (162)
waren geplaatst en in beslag genomen en onze ope
ratiekamer niet in orde wag, hebben wc ons nog
niet beschouwd als de feitelijke directie van dit 18de
reserve-hospitaal, al hadden wc ook alle 400 pa-
tiénten van den dag onzer aankomst ai, nu 14
dagen geleden, onder behandeling. Maar zoodra
dit in orde was, heeft onze ijverige secretaris de
Nederlandsche, Servische en Roode Kruis-vloggen
uitgeliangen.
Nu konden we gasten ontvangen on ons hospi
taal verloonen, d.w.z. zoolang cr geen zieken
transporten aankomen. Want, dan raakt a les
onderst te boven. Met iederen zi uen dan
nog vier dragers binnen «n die heeft men maar
niet zoo dadelyk meer de gangen af rn de deur
uil, vooral als 't familieleden zijn van den patiënt.
Dc wegen, zelfs in de stad, zijn van dien aard, dat
de zieken, die niet loopen kunnen, alleen één voor
één van het station naar de hospitalen moeten
worden gepiekeld Toen ik den inspecteur van
den geneeskundigen dienst, dr. Sondermaycr, de
voordeden byv. van generaal Do Mooy'g rader
brancard wilde demonstreeren, zei liij niets an
ders dan: ,,Hebt u onze wegen gezien? U moet
nog eens in het binnenland gaan kijken, in dc
bergen."
De gewonden zien er al even droevig uit als
overal. Zij worden erst oppervlakkig gesorteerd
en dan gereinigd, geknipt, gelondcusd, friscli afgc-
wasschen in de badkamers en aangekleed, en dan
naar de verbandkamer gebracht, waar de verband-
wiss>eliug plaats heeft. Sommigen hebben al een
weck hun eerste verband aan en als dat geopend
wordt, knoeit liet van snelkruipende vliegen-maden
en wat men ruikt is naar rato. Maar als ze straks
schoon zijn en rustig m hun frisschc bed liggen,
voelen zc zioh als nieuwe mcnschen en de mees-
ten slapen weldra al* in Abraham's .schoot.
Natuurlijk is de taal een beletsel, maar we red
den ons. Enkele woorden zijn spoedig opgepikt-
of uit den Polyglott Kuntzo gehaald en voor het
vertolken hebben zich eenige Servischo dames, die
DuiUch of Fransch spreken, disponibel gesteld
Maar ik wees daarop vroeger reeds in direct
intiem contact komen we n»ct, en dat maakt de
verpleging wel bezwaarlijker, niet alllcen voor de
verplegers en verpleegsters, die in den regel geen
vreemde talen spreken, maar ook voor onszelfs
voor chirurgische gevallen is dit gemis aan een
direct communicatiemiddel een groot© hinderpaal.
Voor zoover wij met deze reserve kunnen oor-
dcclen, zijn de Scrven prettige zieken, licht tevre
den, dankbaar cn gehoorzaam. Al spoedig her-
krygen ze hun zelfvertrouwen, zoeken en vinden
aansluiting en vormen o phun zalen vroolljkc groep
je«, dio elkaar hun Jager-Intoin vertellen. Een der
zusters meende, dot het zulke grootc kinderen wa
ren, doze Serviërs, dat ze onmogelijk mee konden
hebben gedaan aan dc van beide zyden gepubli
ceerde „gruwelen."
Op zaal 12 ligt een lichtgewonde Zigeuner, oen
man, die nooit muziekles heeft gohad, oud-lid van
een Tziganer-orkeït, die zijne viool hanteert met
een meesterschap, om jalocrsch op te zyn. Ilij
bpeelt ook voor ons als er ccn verjaart. -U weet,
dan wordt er gctractoerd en worden er spelletjes
gedaan, die zóó in don smaak vallen, dat het ver
wonderlijk is, hoevclen van ons in Augustus ge
boren zijn Al* men dien zwartkop over zijn in
strument ziet hangen on hoort fantascercn vojks-
wijsje» uit de Puszta zoowel als tingeltangel- of
straatdeuntjes, met groepjes gewonde kameraden
cr om heen, die er van genieten als van een Ak
keren schotel thuis, heb ik spijl, niet het talent
van een Israëlg te bezitten.
Onze Nederlandsche zalen maken weer een goed
figuur, al geven de donkere dekens m. i. niet half
zoo'n frisch inkykje als de witto in Constantinopel,
maar wat vooral de aandacht trekt, ook van dc
autoriteiten, zyn de u bekende veldbedden, die de
firma Pander vroeger voor mij maakte, en die hier
alle zijn opgeslagen. Op het eenige gebrek na. dat
het zeildoek en de touwen soms ysclijk kraken, als
men cr zich in omdraait, wat erg ongeschikt is op
een zaal met vele patiënten, zijn dit ideale, ook
ban levend vuil goed schoon te houden ligplaatsen-
Ik heb myn ledikant al lang omgeruild tegen zoo'n
veldbed.
Het eenige, waarmede wij ernstig sukkelen is do
verwarming van den grootcn sterilisator. Gas is
hier niet en de petroleum is slecht zoodat dc
primus branders ons vaak in den steek laten. Voor
de chirurgen bcteekent dit stop zetten.
Een plaag zijn de vliegen, mitsgaders de rest.
Ais ik veel vliegen bij elkaar zie, denk ik aan de
aohterwaranda, maar bet vlcesch hing in een stuk-
gaas, dan 't keukentje en de eetkamer op Pep-
worth's farm, bij Ladysmith, die de vrienden uit
den Zuid-Afrikaanschen oorlog zich nog moeten
herinneren, waar aan tafel elk bord soep binnen
één minuut geleek op een reincultuur van (geluk
kig gekookte) vliegen. Anders hadden ze ons zeker
allemaal typhus of dysenterie bezorgd. Welnu, ik
denk hier dikwijls aan dat klassieke plekje
Maar de „rest" is veel erger, 's Morgens bij het
opstaan maakt iedereen eerst dc balans van den
nacht op en gaat dan aan het vangen. Springende
en kruipende, alle op je bloed belust, zwarte en
roodo en tusschensoorten, net al» in di politiek,
met dit verschil, dat men ze alle zonder onderscheid
van 't lijl moet trachten te houden, vooral nu ze
de slechts reputatie hebben vaak dragers e zijn
van ons vijandige wezens. Gelukkig bespeuren wc
van cholera nog niets, hoogstens wat cholerine
konil hier on daar voor.
Dc voeding der zieken blijft in handen van de
Servische administratie. Wy geven hun alleen
twoamoal per week iets extra's, bijv. gebraden
vlcesch, kip, wyn, tabak. Ik voor mij gevoel voc.
voor dc totaJc verzorging der zieken, zij 't van een
beperkt getal, maar, waar wij plofecling stonden
voor een viermaal grootor aantal dan waarop wij
hadden gerekend, voelde ik mij. en do thesaurier
zal my daarvoor dank weten, niet gerechtigd, de
onkosten daarvan op my tc nemen.
Onze consul, dc heer Rappaport, helpt on-, wair
hij tkan en diens dochter, dio ik aannam als vast
lid der embulanco, evenals andere Sn sche da
mes, is ons een goede hulp, evenals dc tijdelijke
commissaris, de heer Nikola M. Bclovilcb, en do
inspecteur van dit lionpitanj, ingenieur G. B. Hat-
kovits, Üd van dc Skuptchina, dio zyn vrijen tijd
aan het Roode Kruis geeft en door vrien thans ailei
op rolletjes loopt"
Dc Ztiid-Nicuw Guinea espeditie.
Men schrijft ons
Nu de 8de Zuid-Nicuw-Guinca-cxpedilic
geheel tot het verleden behoort en dc deel
nemers sedert kort weer in de bewoonde
wereld zijn teruggekeerd, is men zoo vrien
delijk geweest van bevoegde zijtic ons hel
volgende overzicht over het verloop cn dc
resultaten van den tocht mede te deelen. Tol
nu toe hadden slechts korte en zeor onvol
ledige medcdeelingen de bladen bereikt.
De expeditie van 1912—1913 i.«> een voort
zetting cn in zekeren zin ook een afsluiting
geweest van dc beide expedities, die in 1907
en in 1909—1910 onder leiding van mr. A. II.
Lorcntz naar het zuidwestelijk deel van
Nieuw-Guinea zijn ondernomen. Er mag mis
schien aan herinnerd worden, dal de eerste
expeditie niet ten doel had hel bereiken van
het bergland, maar het wetenschappelijk on
derzoek van hot gebied, gelegen in de nnhij-
hcid van dc Oostbaai en de daarin uitmon
dende rivieren. Als resultaat heeft die expe
ditie kunnen hoeken een uitvoerige botanisch
cn zoologische collectie uit het laagland, het
heuvelland cn liet lagere bergland lot pl.DL
900 M. Als topografisch resultaat komt daar
nog bij de verkenning van den bovenloop
van de Noordrivier (later Lorontzrivicr ge
noemd), dc ontdekking van een aanlal berg
ketens, het beklimmen van een der lagere
toppen van hol Ilcllwiggeberglc op pl.in.
2300 M. en hel verkregen uitzicht op lid
hoogcrc, Noordelijk gelegen bergland.
Toegerust met de kennis, in 1907 opgedaan
gingen de heeren Lorcntz cn Van Nouhuy»
in 1909 nog eens dc Noordrivier opvaren
thans echter met het doel liet Centrale Ge
bergte met dc daarin gelegen sneeuwtoppen
le bereiken, terwijl het maken van weten
schappelijke verzamelingen pas in dc tweede
plaats in aanmerking kwam. Dc resultaten
van die expeditie liggen bij ieder nog verscli
in hel geheugen. Het hoofddoel werd be
reikt, hel Centrale bergland, hel Oranje
gebergte, werd beklommen en op 8 Novem
ber betraden dc beide deelnemers dc eeuwi
ge sneeuw op ccn sneeuwveld gelegen aan
de Noordzijde van dc Wilhclminatop.
Ook de wctonschappelijkc result aten wa
ren zeer belangrijk Er werd vrien schappe
lijke aanraking verkregen mol dc in de ber
gen wonende Papoea's, die zich in vele op-
VICTOR RAKOSI.
29 Uit het Hongaarsch vertaald door
JENO SE BESTYÊS
en J. A. RA ABE Jr.
XVIII.
Een groote schare van geloovigen was
samengestroomd en vulde de groote ruimte
der majestucuse Domkerk geheel en al. Er
hing dezen morgen oen sfeer van grootc
droefgeestigheid in de hooge gewelven van
het kerkgebouw, een sfeer geheel in over
eenstemming met de doodsgedachten, die de
sombere ernst van den Goeden Vrijdag ont
waken doet in elk voor godsdienstige indruk
ken vatbaar menschenhart.
Ook buiten was het somber; dikke grauwe
wolken bedekten de lucht en beletten de
speelsche zonnestralen, die anders zoo vroo-
lijk naar binnen kunnen vallen dooi* het hoo
ge, gekleurde boogvenster rechts van het or
gel, elke poging om met hun blijden glans het
waas van triestigen weemoed daar binnen tc
verbreken.
Ernstig en plechtig klonken de lijdensge-
zangeo, begeleid door wonderschoon orgel
spel.
Toen alles stil geworden was, traden in 'n
lange rij de theologen binnen, zich scharend
om den preekstoel en niadhtig hieven zij daar
in koor een ouden lijdonspsalm aan, «uit den
Uid toen hun voorvaderen, gevlucht voor de
soldaten van den hertog van Alva in schuren
en op eenzame plaatsen hun God aanbidden
moesten.
Simandy en Puskés wachtten in de con
sistoriekamer.
„Pal, je bent bleek, je licbl koorts, je beeft,"
zei Puskés bezorgd.
„Ik bereid mij voor om voor God te ver
schijnen."
Verschrikt keek Gébor hem aan. Simandy
was bijna bewusteloos. Voorovergebogen lui
sterde hij met gesloten oogen naar het gezang.
Een der ouderlingen gaf hem een teeken,
waarop hij den kansel heklom. De handen
samenvouwend, overzag hij de schare.
Twee duizend paar oogen waren op hem
gericht, gerimpelde oude en blozende, jonge
gezichten zag hij, deze van vrome aandacht,
andere van gewone nieuwsgierigheid getui
gend. Het was hem of de b lilde en-, die zijn oog
ontmoette, hem vol ongediuld aanspoorden:
„Spreek, spreek dan toch, voer ons op de
vleugelen van het gebed tot voor Gods troon!'
De deuren werden gesloten en onder de
schare hcerschte diepe stilte. De zwakke pre
diker breidde de armen uit en sprak met ge
broken stem;
„Ik zie vóór mij 'n donkere schare van ge
loovigen en geheel vreemde gezichten staren
mij aan. Nergens zie ik bekende gelaats
trekken; onbekend is mij uw leven, uw lij
den, uw vreugde, uw verlangen. Ik weet niet
voor welke schuld gij om vergiffenis smeekl;
ik weet niet voor welke wenschen gij .om
vervulling bidt (Maar o, mijne hoorders, ik
kan u naar waarheid zeggen, dat gij cr goed
aan hebt gedaan op dezen herinneringsdag
aan Jezus' lijden en kruisdood uw eigen smar
ten toe te vertrouwen aan mij. een zwakken
vreemdeling, om ze neer te leggen voor den
troon van God. Want ik ben de broeder van
de smart; op mijn hoofd drukt ccn doornen
kroon; mijn hart is van een speer doorboord
Mij heeft de aarde baar warmte ontzegd, de
zon haar glans. Mijn lente werd -tot barren
winter; mijn hart werd koud als ijs, mijn
bloemen zijn verwelkt; mijn spijzen werden
gif. Niets bindt mij meer aan de aarde. Ge
voelloos sta ik hier als landwijzer op een
landweg, maar gelijk deze wijs ook ik u den
weg, den smaden weg naar de bron van
eeuwig leven, naar Hem, die alle schuld ver
geeft: naar God.
Komt allen, gij moeders, die moede u hebt
geschreid over dc doodbaar van uw eenig
kind. Ik wil u troosten, ik wil met u bidden.
Komt allen, gij, gebrokenen van harte!
Komt allen, gij, die alle hoop verloren hebt!
Komt allen, gij, die uw illusies reeds hebt
laten varenl
Buigen wij ons voor Gods Eengeboren Zoon;
bidden wij tot Hem, die ons geleerd heeft met
gelatenheid ons kruis op ons te nemen!"
Verbaasd staarde de gemeente den jongen
man aan, wiens stern nu eens scherp, dan
weer treurig klagend hartverscheurend, weer
klonk door de hooge gewelven van het kerk
gebouw. En de armen, de lijdenden, de onge-
lukkigen meï bleek gezicht en koortsachtig
schitterende oogen, zij hingen aan zijn lip
pen als vonden hun klachten een weerklank
in de woorden van den jeugdigen spreker.
Doodsbleek was hij geworden, maar nog
sprak hij met zachte stem:
„O, ais al de smart der aarde eens werd
veranderd In vreugde, hoe gelukkig zou dan
de wereld *iir
Hier wankelde hij cn kon alleen nog sta
melend uitbrengen: „A-men.
Toen zakte hij ineen, zijn oogen vielen dichl
cn liet forschc lichaam stortte dof bonzend
achterover van de trap.
Die beneden stonden weken ontsteld ach
teruit.
Terstond beklom prof. Bcrensteijn den kan
sel en begon: „Onze Vader, die in den hemel
7.ijt! Uw naam worde geheiligd, Uw konink
rijk komc, Uw wil geschiede
De gemeente 'bad met hem mede en bleef
rustig.
Inlupschen baande Puskés zich een weg
lussclien dc ouderlingen door, knielde bij
Simóndy neer en maakte zijn kleeren bij zijn
hals los.
Hij leeft nog! Help mij hein in dc consis
toriekamer brengen! Een dokter, een dokter!"
I11 de consistoriekamer verschenen weldra
twee doktoren, die men in allerijl ontboden
had.
want Uw is het jconinkrijk cn dc
kracht cn de hecrlijkheifd tot in eeuwigheid!
Amen." klonk het gebed van uit de kerk.
„Misschien zal hij de crisis overleven",
meenden de artsen.
En Góbor met saamgevouwen handen cn
ten hemel geslagen oogen prevelde 11a:
Uw is het koninkrijk, en de kracht, cd
de heerlijkheid
XVIII.
Wel bleef hij in leven, Pali, maar hij was
zeer afgevallen en zijn hooge gesfalte was
gebogen.
Dc wondcrsolioone Hollandsche lente, het
heerlijkste iaargeUide van dat land had jvieds
met weelderige pracht haar intrede gedaan,
loen Pél, leunend op Góbor's arm, weer in dc
Ulrechtsdhc parken en plantsoenen verscheen.
Zwijgend wandelden zij daar rond, slil ge
nietend van het gezang der vogels.
Siméndy had zijn spraakzaamheid geheel
verloren.
Toen hij het ziekenhuis kon verlaten, had
Gébor drie vroolijkc, zonnige kamers ge
humd, welke hij samen met den herstellende
betrok. Zij hadden ook '11 Ideln tuintje, vol
geurende vlier, dat aan den ccnen kant uit
kwam op een stille gracht, welks water lang
zaam voorbij stroomde.
Urenlang kon Simindy hier zitten staren
naar de witte sdhapewoikjee aan den verren
hemelOver het verleden sprak hij nooit,
als had hij het geheel vergeten. "Toen 11a zijn
ziekte voor het eerst- dc herinneringen weer
opkwamen, staarde hij om zich heen als
iemand, die uit een diepe bedwelming ont
waakt. Deze soort van verdooving, deze
apathie duurde zeer lang en eerst gaandeweg
kreeg hij zijn volkomen bewustzijn terug.
Alle professoren hadden hem opgezocht
en 'het curatorium had 'n grootcrc som voor
hem beschikbaar gesteld tot leniging der on
kosten van zijn ziekte. Op het eten hield Gó-
bor ccn oogje, die ook zorgde voor goede,
versterkende wijnen, 7.00 Pali oppassend al*
een zorgzame, trouwe moeder.
Wordt vervolgd*
