19°. 106 Donderdag 30 October 1913. B UITEN LANDT FEUILLETON. DOKTER JOOST 12° Jaargang. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoort A f 1.00. Idem franco per post 1.50. Per week (mei gratis verzekering tegen ongelukken) - 0.10. Afzonderlijke nummers - 0.05. Deze Courant verschynt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familio- advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden. Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels.. f 0.50. Elke regel meer0.10V Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handol en bedrijf bostaan zeer voordeelige bepalingen tot het herhaald advorteoren in dit Blad, bij abonnement Eono circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt oj aanvraag toegezonden. Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. EE LAN D E R, Nabetrachting over den Gemeenteraad. Heeft de vrouwenbeweging mi alweer \n overwinning tie boaken? Heeft nu de eerste vrouw hare inilrede gedaan in de Anversfoort- sobo raadzaal? Ja inderdaad, de eerste vrouw heeft zich tusschcn onze vroede vaderen ge waagd, maar wij behoeven in het vervolg nog niet te gaan spreken vain „onze vroede vaderen 'en vroede moederen", want de vrouw, diie zich Dinsdag mot zooveel gemak kelijke vrijmoedigheid door de raadzaal be woog en vriendelijk noigcml nu eens den heer Van Achterbergh, dan weer den heer Van der Wal iets in het oor fluisterde vraag niet wat, onbescheiden lezer terwijl de wethouder Rijkens met deftige schreden en z'n liefste glimlach haar ging opzoeken en met gracieus gebaar 'n briefje vraag nLet naar den inhoud, jaloersche lezeres overhandigde, die vrouw was helaas geen raadslid doch'n stcnografe, d)oor don inannclijken stenograaf ter assdsüenlüe mee gebracht, omdat hij wel had zien aankomen, dat het, wat men noeraf, 'n „lange raad" zou worden. En dat werd het ook, meer dan. 4£ unr hcD- ben de raadsleden het publiek en de versla g- gevers, niet altijd even aangenaam, bezigge houden en had de voorzitter niet zoon lange, knallende zweep gehad, hot zou stellig wel 2 x 4J 9 uur geduurd hebben. 36 punten van de agenda werden vrij vlot afgehandeld. De voorgestelde progressieve heffing van de inkomstenbelasting, van d,e opcenten op het personeel en van de school gelden voor gymnasium en II. B. S. gingen er grif door; slechts van den heer Wolter- beek kwam eenige oppositie, ndet omdat hl] tegen progressie was wie zooi daar nu nog tegen kunnen of durven zijn? maar omdat hij de voorgestelde schaal afkeurde. B. en W. sprongen hem Ie hoog, d. w. z. hij wilde de opklimming van het schoolgeld ge leidelijker doen geschieden; zooals de schaal thans was, waren op de grenzen der klassen zeer onbillijke gevallen denkbaar. De heer \V. heeft gelijk, met wat kleinere sprongen zouden die grensgevallen van minder betee- kenis zijn, maar... het is nu eenmaal de keer zijde van het stelsel, trouwens vain ieder klasse-stelsel, dat hij die juist in 'n hoogere klasse valt door de bank er veel ongunstiger aan toe is dan hij, die net nog in de vorige klasse ondergebracht kan word-en. Daar is nu eenmaal niets Legen te doen en in den regel zorgt zoo n ongeluksvogel wesl, dat hij het volgend jaar overstapt. Met de invoering van het progressieve stel sel heeft Amersfoort weer 'n schrede gedaan in diemocraitlische richting en ditmaal nu eens niet achter alle anderen aan. Behalve het bezwaar dat wij vroeger reeds opperden, bet o. i. niet gemotiveerde ver schil in schoolgeld voor het gymnasium en de 'H. B. S., is er nog iets, dJait ons in de nieuwe regeling niet bevredigt; en dat is het schoolgeld voor leerlingen van buiten. Voor inwoners van Amersfoort begint bet mei f 40 voor de H. B. S. en f 50 voor het gym nasium, voor leerlingen van: buiten bedraagt hel schoolgeld resp. f 125 en f 150. Het is mooi en goed en zelfs plicht o-m de beletse len weg te nemen, die de minder welge stelde ouders zouden weerhouden hun kin deren dóe opleiding te geven, welke liet meest beantwoordt aan den aanlog; maar houdt deze democratische opvatting bij de grenzen der gemeente op? Of hebben buiben Amers foort's palen alleen maar schatrijke menschen, die f 150 sclioolgekl betalen kunnen begaaf- 1 de kindenon? Toen kwam de begrooting aan de orde. Maar eerst was nog, na inwilliging van het verzoek om eervol ontslag van den gemeen te-secretaris, mr. Werkman, die de gemeente te kort scheen gediend te hebben om 'n of ficieel bedankje deelachtig te worden, met algemcenc stemmen tot z'n opvolger benoemd de heer A. R. Veénsrtira, hoofdcommies en waarn. sccr., die door deri burgemeestlor zoo gloedvol werd toegesproken, dat Wij hierin 'n officicele erkenning mogen zien vair des nieuwen secretaris' eminentherd, waarvan de roep reeds rondgegaan was. De algemeene beschouwingen bij de bc- grooling lokten slechts 2 sprekers uit hun tenten; als gewoonlijk de heer Gerritsen, bijna volkomen tevreden en erkentelijk, en de heer Van Aobtenbergh, vuur en vlam spuwend. Maar veel om het lijf hadden de begnbo- tijigsdebalten ook dit jaar weer niet, princi pieel© quaesties werden slechte even terloops aangevoerd, zoo de abattoir-quaeatie, de grondpohtick, dje onderwijzers-salairdeering, het ambukunlisme, waarschuwend knalde 's voorzitters lange zweep, zoodra iemand zich aan dit spek wilde tegoed doen. Om eenige kluifjes werd vinnig gestreden, de voorgestelde adjunct-inspecteurs voor de politie en voor het woningboezïoht werden weinig vriendelijk verwelkomd; ondanks het schitterend pleidooi van don voorzitter, werd de eerste de begrootingsdeur uitgezet, en den anderen wacht 'n zelfde lot, al werd liem, door de gratie van den heer Kroes, nog niet dadelijk het deurgat gewezen. De heer Oosterveen wist gedaan lie» krijgen, dat de ioonquaeslie van degemeentewerk lieden nog eens in studie genomen zou wor den, 'n commissie zal „mei spoed" die zaak behandelen. Het lof van de Kamperbinneiipoorl is be slist, de torentjes zullen vallen; 'n stuk sle- desclioon woïxlt opgeofferd aan de eisehen van het verkeer. "Wij zijn vroeger meermalen in het krijt gestreden voor hot behoud van' dit schilderachtig© stadsdeel, wij blijven ook mi njog de beslissing betreuren, maar het noodlot is niet moer af te won,dien; intus- sdhen feliciteoren wij andere gemeenten, die zich verheugen in 'n meer „heemschut''tierig bestuur. Do hoer Van Achterbergh protesteerde to gen de openlijke» begunstiging wan het sectia- risch en separatistisch drijoron, nu weer zich openbarend] in bet opnieuw voorgestelde subsidie aan de roomsche leeszaal. De heer Van dier Wal verdödligde di)t subsüdüe maar op 'n wijze, wcjke hem de hevige verbolgen heid der roomsche raadsleden op den hails haalde; de hceren Jorisscn en Kroes pro testeerden hartstochtjelijk, zij wanen belee- digd door de „rimram" en de „onzin", zoo als eerstgenoemde de rede van z'n medelid weinig parlementair betitelde, terwijl de heer Kroes hot „te min" vond er op irn te gaan. De boer Van der Wal heeft dus Wel weinig plei- zior gehad wan z'n vriiendeoiddJomsl; het is trouwens uiterst moe ie lijk voor 'n vrijzinnig raadslid om 'n zaak goed te pnajlcn, welke van vrijzinnig standpunt niot tie vordjedigeu is. ■De heer Jorisscn is 'n hypergeMotelig man., die zich ieder oogonblik beleedigd gevoelil óf hij behoort Hot die categorie van personen, die, als zij hun zin niet kunnen krijgen, hun Itoevlucht nemen bot 'n probaat middel, waar mode men goedige zielen onmiddellijk ver murwt, n.l. boudceren, die bcloedigde on schuld uithangen. En zoowaar, bij die rond vraag was de heer Jorisscn alweer belee digd, ditmaal door do opvoering valn Aller zielen, welke hij niot bijwoonde, noch ooat bijgewoond heeft en desalnfoLïemtni bcleedd- gend vond. Maar niot alleen hij zelf, alle niet- aanwezig/e katholieken waren beleedigd en daarom betreurde hij, dat de burgemeester de opvoering niiet verboden had. Uit de woor den van den heer Jorisscn leidden wij af, doft er zelfs pogingen in het werk gesteld waren om den burgiemeester üe bewegen zich even belachelijk te maken als enkekj zijner collega's gedaan hebben. Prettige boodschap voor wie daarmee belast was! Onize burge meester is er echter nilet voor te vinden van zijn recht tot etensuur ommootdaig gebruik te maken en bij vond het zelfs zeer dubieus of Allerzielen beloexügend is. „Dail kunnen alleen wij, katholieken, udilmoken", repli ceert de heer Jomssen. Maar dan dienen toch eerst „wij, katholieken", het stuk tie gaan zien! Van de talrijke roomscben, die de op voering bijwoonden, zoowel hier („er was er slechts één", zegt de heer Jonissen, die er niet geweest is; „er waren cr verscbeidenen, zeggen zij, die ©r wél geweest zijn) als el ders (zelf hoorden wij eenmaal 'n goed ka tholiek, trouw kerkganger, zeggen, dat hij door Allerzielen meer gesticht was dan door menige preek), zijn er in elk geval zeer wei nigen, die zich beïeecEigd gevdeld hebben en dan nog, omdaft zij vooruit wisten^ (hut zij zich beleedigd gevoelen moesben. •Nu gebleken, is, dot de burgemeester van de toepassing van die oensuur aCköerig is, zal naar men ons- meedeelt, de vereeniging „de Vrije Gedachte" geen gevolg gevun aan haar voornemen om den burgemeester te verzoe ken in. het vervolg allo openbare godsdienst oefeningen tie verbieden, omdat... vrijdenkers cn ©hgcloovigen er zoo vaak bedeediigd wor de i>1 Inöussohen heeft de heer Jorisscn 'n goede reclame gemaakt voor die volgend© opvoe ring van Allerzielen, welke wegens het enor me suoces dezen winter hier gegeven zal worden. Aan het slot der vergadering, bij de rond vraag, wend de heer Jorisscn, die de vorige keer nieuwe-spolüng-spoken gezien had, ge- rustgjesbeld door den wethouder van onder- wij^: Qp het monopolie van de firma Do Vries en Te Winkel was d'oor niemand in- bixi.uk gemaakt De interpellant was nu te vreden, en zeide slechts op 'n gerucht afge gaan te zijp. Wij veroorloven ons te vragen of de heer Jorisson dan niet verstandiger ge daan had eerst eons te informeeren naar de al dan niot gegrondheid van hot gerucht. Politiek Overzicht De verttiezingen in Italië. Verleden Zondag waren in Italië de kies gerechtigden opgeroepen naar de stembus lot verkiezing van eene nieuwe Kamer van afge vaardigden. De nieuwe kieswet, die het ka- biuet-üioletti met de vorige Kamer tot stand hteft gebracht, heelt daarmee haar proefstuk afgelegd. Het aantal kiezers is door die wet in reusacliLige male vermeerderd. De nieu we lüeswet kent aan iederen dertig-jarige van het mannelijk geslacht, krachtens zijn leeftijd, het reolit toe mee ie beslissen over hel lot van het lancL Wie zijn militairen dienst heelt volbracht mag zelfs nog jonger hef kiesrecht uitoefenen. Onder de werking van de bepalingen der nieuwe wet is het aan tal kiezers, dat 3.319.000 bedroeg, vermeer derd met 5.353.000 en dus tot 8.672.000 geste gen. liet zijn geene uitgelezen elementen, waar mee het kiezerskorps is versterkt. Zij missen meerendeels de meest elementaire cultuur. Men heeft in de wijze, waarop de verkiezings strijd is gevoerd, den invloed daarvan ge voeld. Niet met argumenten van het ver sland heeft men zich lot de kfezers gewend; er zijn krasser middelen aangewend 0111 hen te bewerken. Iloe hst bij deze eerste proe ven van liet algemeen stemrecht in Italië is toegegaan, kan men zien uit den volgenden noodkreet van de Messagero, die wel over buitensporigheden van de tegenpartijen jam mert, maar zeker wel weel, dat de eigen geest verwanten dezelfdemiddelen aanwendden: „Er gaat geen dag voorbij, zonder duit de knup- pclgarde, waaraan de zaak van de conserva tief-clericalc bende is toevertrouwd, aan hare vroeger© gewelddadigheden nog nieuwe en ergere toevoegt cn in dc plaats van do propaganda van beginselen de brutale over reding door stecnen, knuppels en messen slelt... Gewapende overvallen, struikroovers- arlitige aanvallen op woningen cn voertui gen, onbehoorlijke slraatbetoogingen zijn de wapen, waarnaar de clericaal-conscrvatic- v rotten grijpen met dc wanhopige vast beradenheid, die de zucht naar behoud in geeft". De oppositie beschuldigt de prefecten van partijdigheid in den strijd, hoewel de minister van binnenlandschc zaken in herhaal de officicele aanschrijvingen volledige onpar tijdigheid heeft aanbevolen. Dat hij meerma len zich genoopt heeft gezien, de organen van het gezag in te scherpen, dat zij gewelddadig heden moesten tegengaan, bewijst in ieder geval, dat hat met den zin van de nieuwe kiezers voor orde en recht slecht gesteld is- Dal wordt trouwens bevestigd door de be lichten, die mededeelcn hoe het op den dag van de verkiezing en bij de verkondiging va* den uitslag is toegegaan. „Meer of minder ge» welddadige manifestation werden ongeveer van overal gemeld", hebben wij gisteren on. der de telegrammen bericht. In togenstellinig hiermee vertoont de uit slag van dezen strijd een beeld, dat van het beeld, dat de vroegere Kamer te zien gaf, slechts weinig verschilt. Ilct aantal herstem mingen is kleiner dan werd verwacht. Iu ieder geval zullen zij aan den politieken uit slag van dc verkiezingen niets veranderen» die mot eene kleine versterking van dc so- ciaal-dcmocratie, welikc door de vernietigen de nederlaag van de republikeinen worcK uilgcwischt, de oude meerderheid van de to genwoordigc regeering in liarc bcheerschcn- de stelling laat. Er wordt verwacht, dat na afloop van dc herslem min gen het kabinet Giolilti in de 508 leden tellende Kamer 380 aanhangers zal hebben, dus eene overwegen de meerderheid. Dit resultaat heeft voor hen, die vertrouwd zijn met den toestand in Italië, geene verrassing opgeleverd. Zoo schreef de Vossische Ztg. vóór den verkiezingsdag „De heer Giolilti, de „toovenaar van Mon- tecltorio'', heeft zijne eigen methodes. Ilij is de minister-president van dc zachte hand. Ilij is geen vriend van sterke middelen. Din gen, die willen rijpen, laat hij rijpen, zet achter de coulissen datgene wat hij wil io elkaar, en heeft liet onschatbare instinct, op het juiste oogenblik zich zelf aan het hoofd van dc ondernemingen dor anderen te kun nen plaatsen. Hier is ook het geheim van zijn aan het wonderbare grenzenden invloed op de partijen der Kamer te zoeken. Niets m Italië bestaat voor hem. Toen dc socialisten hem een beetje lastig begonnen te worden, had liij in een ommezien de gclicelc partij in tweedracht cn scheuring gebracht, door haar vertegenwoordiging in het Kabinet aan te biedea. Toen bij de blijmoedige offervaar digheid waarnam, waarmee de stedelijke cn bóeren-arbeiders in Tripoli streden voor het „grootere Italië" en de ontberingen van een koloniale veroveringsstrijdwaarvoor zij vroeger niet het minste voelden, op zich na men, toen hij de groote beteekenis inzag van het interesseer en der lagere klassen voor den De vrouw is voor den man de grootste zegen op aarde en in de meeste gevallen de oorzaak van zijn ongeluk. EN ZIJN ZEVEN ZORSEN. 1 DOOR MARIE DIERS. Het was op een winteravond. De venster luiken van het stadje Geneucken waren in alle straten stevig gesloten, alsof alle levende wezens voor de snerpende koude en den guren wind de wijk genomen hadden naar de war me, helder verlichte woonvertrekken. Maar in het huis, Poortstraat No. 78, had men ver gelen, de luiken te sluiten, en uit de beide verdiepingen wierpen zooveel verlichte ramen een schijnsel op de hard bevroren sneeuw, dat hel scheen, alsof daarbinnen, bij dokter Joost, feestgevierd werd. Dat zou niets bijzonders zijn geweesL Dik wijls, als 'het geheele stadje, behalve een paar café's, in duisternis en stille den vasten slaap van rustige burgers sliep, was het bij <le fa milie Joost licht geweest en hadden allerlei geluiden er op gewezen, dat er nog mensahen op waren. Verscheiden lieden keken met Jaloersche blikken naar dit huis, dat daar zoo zelfstandig en stevig stond, dat zoo zeer ver schilde van alle andere huizen van denzelfde soort: anderen daarentegen deden er voor hun eigen somber, gcdriikl leven menige verster king op, haalden er wat vandaan, dat hun genachten en handelingen mooier en vrijer maakte. He'dcn werd echter in het doktershuis geen feest gevierd. Integendeel, zij, die de ziel van alle feesten, ja van het geheele huiselijke le ven was geweest, wilde aüscheid nemen van huis cn leven. Ook daarbij werd niet geklaagd en gejam merd. Evenveel kracht en helderheid van geest, als Mevrouw Aranemarie Joost steeds in hel leven geloond had, evenveel kracht cn helderheid van geest toonde zij, nu zij den dood^voor oogen zag. Voor veel („gedoé", al ware 't ook het beste en meest gegronde, was de doklersvrouw nooit te vinden geweest. Misschien was het daarom in hel huis zoo licht Men had bijna in alle kamers lampen. Nu eens wilde Moeder dit, dan weer dat hebben, zooals de schriften van de tweelin gen, die eerst met Michaëlis op school waren gekomen, de breikous van de achtjarige Heide of het kasboek van de keukenmeid. Ook duidde ze een vak in haar sahrijftafel aan. waar eindelijk Maria, de oudste, een pakje oude brieven vond. Die liet ze voor haar oogen in de kachel verbranden. Dat waren de eerste minnebrieven van haar jongen, on- stuimigen en zoo onhandigen verloofde ge weest, van denzelfde, die nu met zijn groo- ten, versta ndigen, hulpeloozen doklerskop naast haar stond en een gevoel had, alsoi men zijn hart en leven in duizend stukken ëcneurcte en hij de gunst had verkregen, daar bij te mogen slaan toe kijken. De lange, dikke, blonde vledhten der vrouw lagen haar over de schouders en ze had de handen op de deken. Met een vochtigen glans in de oogen zag ze, hoe haar bruinlokkig kind de brieven verbrandde. Toen was het naar, alsof ze toch één enkelen keer het moest uitschreeuwen van smart. De man naast haar zag de pijnlijke bewe ging, waarmee ze liel hoofd afwendde. Hij had het nooit behoeven te beleven, dat zijn vrouw iets te moeilijk of te zwaar was ge weest Deze aanblik echter snoerde hem de keel bijna dicht, liij sliet een rochelend geluid uil en viel voor het bed op de knieën Doch zij hief haar groote en toch mooie hand op, streek hem daarmee door het haar evenals in gelukkige tijden en was reeds weer zich zelf „Natuurlijk is het een bittere pil," zeide ze. „Dat is nu eenmaal zoo, Eber. Wees niet ai te bedroefd, het zal ook zonder mij wel gaan. Zoo slecht, als 't maar mogelijk is, dat wil ik wel gelooven, maar zooals de zaken nu eenmaal staan, kan er niets aan veranderd worden. Jullie moet eenvoudig zien, hoe jullie ie redt, jullie arme menschenkinderen." „Maria", zei ze vervolgens tot de elfjarige, „iederen dag om dezen tijd kijk even op de klok en prent je den tijd goed in 't geheu gen ga je naar je zusje en zorg je er voor dat ze voor den nacht gewassohen en aan gekleed wordt en haar laatste fleschje krijgt. Dat is je eerste plicht, en de andere zullen ook nog wel komen. Jij zult het ook moeilijk krijgen, Miez. Ja, er is niets aan te doen. Het zal zoo wel goed zijn, anders was het toch met gebeurd. Jullie moet ook dikwijls naar de kerk gaan, kinderen, en ook meermalen ouzen ouden, goeden dominee Moritz bezoe ken, en dan moet je goed luisteren. Jullie zult het mettertijd wel merken, wat hij te geven heeft" Ze verzonk in gepeins; ze wist, dat er nu voor haar aankomende meisjes kritieke tij den zouden aanbreken. Dan schijnt het den jongen geest, die zelfstandig begint te wor den en wat oppervlakkige kennis bezit, of hij al het bestaande kan begrijpen en doorgron den, dan gaat hij niet alleen gering denken over het zichtbare, doch ook over de groote waarheid, die daarachter verborgen is. Zij wist ook vaak geen oplossing voor de dingen, zij kon ook niet de sterren uit. den hemel ha len, maar ze zou zich toch over de kinderen ontfermd hebben, zou samen met ze hebben trachten verder te komen, terwijl Eberhard. Och, ja, de mannen, de mannen! Ze lachte haar oud, zaoht lachje, dal eigen lijk een mengeling van lachen en schreien was. Ze (had den tijd gehad en rijkelijk de gelegenheid, zóó té lachen, als mensch, als vrouw, als moeder: dat lachen, onafscheide lijk verbonden met schreien. „Ga nu, Miez, en zorg voor Peterchen." Dokter Joost stond op en ging op den rand van haar bed zitten. Hij was een lange, ma gere man met breeden sdhedeL Hij had het zelfde gele haar als de boerenjongens op de dorpen. Zijn vader was schrijnwerker ge weest, was vroeg gestorven, en had hem noch geld noch goed, doch, zooals zijn arme moeder dikwijls vertelde, een goeden kop nagelaten. Daarmee had hij ook langzamerhand be reikt, wat hij wilde. Hij was een stuursche, gesloten, eenzijdig ontwikkelde jongen geweest, wien het leven niet veel moois getoond had, totdat hij zijn toekomstige vrouw leerde kennen, die, ook wees, zich reeds vroeg een weg gebaand had en toen aan het hoofd stond van. een inrich ting voor drankzuchtige vrouwen. Ze was groot en blond en haar schoone gestalte ge tuigde van kracht en zielenadel; ze was hel beeld van den zomer, waarvan buiten de velden spraken. Zij had heni dadelijk lief, terwijl hij nog lang wat stijfhoofdig en schuchter naast haar leefde en zich zelf voor praatte, dat hij haar thaatitf. Toen hij getrouwd was, dacht hij dikwijls in stille verbazing over zijtn leven na en over peinsde alles, wat achter hem lag. „Dus dal is het leven?" Hij had er vóór dien tijd zelfs geen flauw begrip van gehad, hoe breed en groot en diep het was, in hoeveel schoons het den mcnscth een blik gunde. Dikwijls pakte hij haar bij de armen cn schudde haar heen en weer. „Je hebt van een dier een menseh gemaakt!" zeide hij dan tot haar, „kunje dat verant woorden?" Ze kregen kinderen, heel kort na elkaar, en 't waren allemaal meisjes. Mevrouw Anne- marie bromde daar dikwijls over, terwijl he/ bij hem niet opkwam, iets anders te wen- schen, dan er geboren was, zoodat zij dan ook al heel gauw bij iedere gelegenheid het brommen vergat. Heden zat hij op haar bed, en kon zijn oogen niet van haar afwenden» zooveel U minder, naarmate hij in zijn binnenste alleo uit het verband voelde gaan, beet de tanden op elkaar, zoodat zo knarsten, en had slechts deze ééne gedachte: „Wat is ze toch een heer lijke vrouw! Wat een schat van een vrouw is ze toch! Er is er geen, die zich met haar kan meten!" Wordt vervolgd'

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1913 | | pagina 1