Premie voor onze Lezers.
Maandag 10 November 1913.
BUITEN LAN D._
FEUILLETON.
DOKTER JOOST
12"* Jaargang
Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
Politiek Overzicht
Het einde wan het Krupp-
proces.
N°b 115
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort f l.OO*
Idem franco per post 1.50.
Per week (met gratis verzekering tegen ongelukkon) 0.10.
Afzonderlijke nummers 0.05.
Deze Courant vorschynt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelievo men liefst vóór 11 uur, familie-
advertenties en beriohten vóór 2 uur in te zenden.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regel9.. ff 0.5€*
Elke rogol moor0.10,
Dienstaanbiedingen 25 cents bjj vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel on bedrjjf bestaan zeer voordooligo bopalïngou
tot het herhaald advertooron in dit Blad, bij ubonnement.
Eone circulaire, bevattendo do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Door een overeenkomst met een
bekende lirma te Amsterdam,
zijn wij in staat gesteld, onzen
lezers eene traaie premie tegen
zeer lagen prijs te kunnen aan
bieden, 11.1. zes prachtige rcpro-
dnctiën in orgineele kleuren naar
OndsHollandschc meesters, voor
den pri js van 12.00 (Franco thuis).
Tegen inlevering van onder-
staanden Don kan men na betaling
van genoemd bedrag, deze repro-
ductiën, in een keurige portefeuil
le vervat, aan ons bureau ver
krijgen.
De reproducties, welke een af
meting hebben van 40 bij 50 cM.,
zijn naar de volgende meesters
A, van Ostade„Hariiigvrouwtje,\
Frans Hals: „De vroolijkc drin
ker". G. DreukclenUaiii„Ver
trouwelijk gesprek". G. Jletzu
„Met ontbijt". J. SL Jlolenaar
„Dame aan 't Klavier", Joh. Ver
meer'„Het Melkmeisje".
De Administratie.
De ondergeteekende verzoekt
te mogen ontvangen, tegen beta,
ling van t 2.00 (Franco thuis),
de premie-uitgave van het Amerst.
Dagblad, zes reproducties in
origineelekleuren naar O ud-MoII.
meesters.
MaanWoonplaats
Dezen bon in te zenden: Burean
Amerst. Dagblad, IJtr. Str. 1
A iners 1 oor t.
Kroniek van de Week.
Dc Tweede 1 vainer heelt liare openbare
werkzaamheden hervat.
Eigenlijk was hel nog slechts 'n preludium.
Het spel zelf zal deze week beginnen.
'n Snoedrciscliencic zaak was aan do orde, 'n
aanvul lingsbegrooling voor de uitvoering van
do Invcilidilei'lswel tengevolge va,n de ver
makelijke misrekening aangaande (de aan
vragen om ouderdomsrente, in art. 369 toege
kend.
'n Misrekening: men had verwacht, zelfs
.berekend dat er 23,000 aanvragen zouden
inkomen. Er kwamen er 70,0001
Vermakelijk noemden wij de misreke
ning. niet omdat \s ij het zoo vermakelijk vin
den, dal 'n nieuw kabinet, reeds zwaar ge-
neeg heiast met dc bereddering van den de-
solalen boedel van hot vorige kabinet, nog 'n
nieuw deficit van ettelijke niilLioenje-n ontdekt,
maar vermakelijk omdat de wet van den mi
nister Talma, die van Staatspensioen niet we
ten vilde en niettemin door het amendement-
Duys 'n heel klein stukje staatspensioen
(waarvan in de verkiezingsdagen de recht-
sohc propagandisten ijverig gebruik maakten
Ier illustratieve aanprijzing van Talma's so
ciale wetgeving en Ier voorkoming van 's mi
nistens, zij het ook heel wat rijker eagen
„staatspensioen") in de wei opgenomen zag,
in de praktijk 'n heel groot skulk staatspen
sioen blijkt te geven.
Nog slechts één sprong ©ven groot als de
tegenvaller van thans en het staatspen
sioen is er.
En die sprong zal gesprongen moeten wor
den, daar dc- onbillijkheid van de wet nu al
le duidelijk in liet oog valt.
De beperking van de ouderdoms-uitkeering
lot „loonarbeiders"' is reeds in theorie aan
vechtbaar. Hoeveel tc meer in praktijk, wan
neer blijkt, dal hij de uilvoelbng het begrip
Joon arbeider" zóó vervaagt, dat breede groe
pen van personen onder dc wet vallen, die
zelf niet zouden gelooven, dat zij als „loon
arbeider" dc uilkccring erlangen. Tc schrij
nender blijkt daardoor de onbillijkheid dei
beperking en der uitsluiting van do arme be
hoeftige oudjes, wier schuld het toch niet
is, dat de wetsbepaling niet „elastisch" ge
noegd om ook heil Le helpen». Wie zal nu
nog durven tegenhouden de uitbreiding der
uillkeering ook 1iot hen, die het slachtoffer
worden van Ti geheel mislukte theoretische
formule?
Om dc droeve combinatie „oud en arm" uit
dc wereld te helpen, is er slechts een middel
en dat is Staatspensioen.
Bi) staatspensrioneeriing wondt er niet ge
vraagd: zi)t gij „loonarbeider" geweest? Ja?
Dan helpen wij u! Hebt gij niet in loondienst,
maar als keuterboertje, als schoenlappertje,
als veniLcnüJe, Iiórtom als „eigen baasje", zwoe
gend van den vroegen oclftond <tK>t den laten
avond uw brood verdiend, dlan krijgt gij niets,
dan helpen wij u niet, want gij zijjt 'n „baas",
"n „patroon", 'n „kapitalistje" l
'n "Verrassing bracht de afgeloopcn week
bij de verkiezing, ram een lid der Tweede Ka
mer in Amsterdam III, deze lioogburcht van
de sociaal-democratie, dc onneembare veste,
waar, oan Troielstra's eigen woorden» te ge
bruiken, zelfs 'n lantaarnpaal gekozen zo-u
worden, als-ie maar rood was.
Helaas, de heer Oudegoest maakte minder
kans dan de lantaarnpaal en komt in zeer
twijfelachtige herstemming.
De aftakeling der S. D. A. P. valt öok in
Amsterdam te conslaleeren. Werd Troelstra
in Juni, bi) eerste stemming reeds gekozen
mol 1000 stemmen, boven de volstrekte meer
derheid, en kwam ook, toen Troelslra op
teerde voor Leeuwarden, Polak dc doovc,
thans ondergebracht in de Eerste Kamer, er
bij de eerste run met 400 stemmen meer dan
z'n drie tegoneaiijdida1.cn ite zomen behaal
den Oudegeest bleef nu bijna 500 stemmen
beneden de volstrekte meerderheid en kreeg
csr 850 minder don z'n 3 cotncuirrenltcn.
Had Troela tra 4700 stemmen meer dan de
liberaal, Polak nog 2500, die voorsprong van
.Oudegeest is slechts 1300.
Het zijn thans de christelijke parlijeu, die
het lot van Oudegecst in handen hebben; van
hun houding hangt het af, of Oudegeest, de
man van d'e spoorwegstaking in 1903, dn ons
Parlement zal komen. En zoowaar, als de
„christeli ke" leiders hun zin krijgen, dan
komt Oudegeest er.^
De meeste roulitsche bladen, Standaard en
Tijd voorop, geven het consigne om de libe
ralen niet tc helpen het socialistische kasteel
te bemachtigen; slechts de Nederlander, op
geschrikt door den rumor in clir.-lüsl. casa,
verwekt bij het ©mlhoudMigs-ojdivies van de-
zeil zomer, adviseert, steun aan don liberaal.
Een van de roomscho bladen, wij meenon de
Gelderlander, gaf do wijze opmerking ten bes
te, dat het misschien verstandiger zou zijn om
de verkiezing van den liberaal te bevorde
ren, onfdal de vervoering van Amsterdam III
de verstandhouding lussdien liberalen en so
cialisten stellig niet verbeteren zou! „(Christe
lijke" politiek en politiek „christendom"!
De rechtsche kiezers schijnen echter min
der verpolitiekt te zijn dan de leaders. In de
Tijd sprak een inzender z'n verbazing uit,
dat de techtsclie bladen, die aldoor jeremiëer-
den over het veldwinnen van de sociaal-de
mocratie, nu de gelegenheid zich voordoet
om den socialisten 'n gevooligen tiik toe te
brengen, geen vingor uitsteken en „niet doen"
toeroepen aan die kiezers, die, opgevoed in
•die leer, diait het socialisme het nee plus ultra
van alle verdorvenheid is, nu ook ovoreen-
"komstig dc hun. ingeprente leer handelen wil
len.
Zaterdagavond hebben de Amsterdamsche
kiesvereonigmgen vergaderd. De anjüi-nev. ge
hoorzaamde aan De Standaard on beveelt
aan: thuisblijrven, d. w. z. Oudegoest gekozen
laten worden. De chr.-hist. volgde de Neder
lander en steunt den liberaal. De chr.-hist.
stemmen in dislriat III zijn echter zeer
schaaTsch. De r.-lc. kmesvereen. Icon zich niet
vereeniigen mot het advies van het bestuur,
dat „onthouding" aanprees; met groote meer
derheid werd besloten Dot „vrijlating".
De 1900 stemmen, die do uitgevallen reclit-
sche Candida at behaalde, zullen dus niet on
bloc op den liberaal overgaan en indien dó
helft hem ton deel zal rallen, heeft O Ito den
voorsprong van Oudegoest auog niet inge
haald. Hot belooft dus wel 'n vinnigen strijd
te worden en hot hangt er slechts van af,
wie de" moeste thuisblijvers zal mobiliseer en.
Maar „gewerkt" wordit or, van beide zijden.
De Slicklsche Courant, dit weinig illustere,
on nog minder christelijke orgaan van onzen
vroiogeren afgevaardigde, voorspelt, dat ln
Amsterdam III „de rechtsche kiezers don li
beraal wol niet zullen helpen". Want, rede
neert de redactie, als het ging lusschen rechts
en nood, dan zouden de liberalen don recht-
sahen oandddaot ook niet helpen.
Die anbi-rev. lezers moeten wol eens zich
zelf bekennen, dat hot toch 'n zonderlinge
christelijkheid is, waarvan 'n blad, dal de zoo
bij lüilaUek on-chrdsbelij'ke leus van „leer om
loer" predikt, do verkondiger is.
Dat do fooi-slechte liberalen bij, 'n herstem
ming dm socialist niet zouden weren, is be-,
grdjpelijk; daar zijn ze immers foei-slechtc
liberalen voor. Maar dut n zich christelijk
eAnquetteorend blad zoo iets dieet ©n dat nog
wel irit de overweging, dat die slechte libe
ralen hot ook zouden doen, daar moot n
christelijke anli-rewolulionair wel van duize
len. Stel u voor: zich to spiegelen aan zon
daren en djain het „loca* om leer" l-oic 'te (jas
sen; of De keuren in die zanduren, dat zij
zondigen en op dien grond zelf dezelfde zon
de aan 1» bevelen.
Dat is de „christelijke" politiek vam 'n ziek,
verpolitiekt „christendom", gepredikt door
valsche nrofelen.
Wanneer men de beide vonnissen, die in
het Krupp-proces gewezen zijn, met elkaar
vergelijkt, dan krijgt men den indruk, dal de
burgerlijke rechter zachter in zijn oordeel ge
weest is dan de militaire rechter. De krijgs
raad heeft vijf militaire ambtenaren, die aan
den bureauchcf van de firma Ivrupp materiaal
hadden geleverd voor de „Korawalzer" die
hij naar Essen zond, veroordeeld tot Lwee, vier
en zes maanden gevangenisstraf en daar
aan bezwarende subsidiaire straffen verbon
den, ontslag uit den dienst en degradatie.
Het Landgericht heeft ccne mildere opvatting
doen gelden. De Oberstaalsanwalt, die op
grond van wat de langdurige debatten in dit
proces hadden opgeleverd do aanklacht we
gens vei raad van militaire geheimen had laten
vallen, eischte wegens omkooping tegen de
beide beklaagden, Brandt en den directeur
van Krupp Eccius, vijf maanden gevangenis
straf. Dc rechtbank heeft Brandt wegens om
kooping veroordeeld tot vier maanden en heeft
Eccius slechts aan medeplichtigheid aan het
misdrijf van Brandt schuldig verklaard; aan
hem is gcem gevangenisstraf opgelegd, maar
eene boete van 1200 mark.
Maar liet feit is dan toch, dat de rechtbank
tot een^ veroordeeling gekomen is. Die treft
niet alleen de personen aan wie de straf is
opgelegd, maar de firma Krupp en haar in de
eerste plaats. De Oberstaatsanwalt heeft het
onomwonden gezegd: Het is de firma Krupp,
die door de hand van Eccius en den mond
van Brandt zich tot de militaire personen
beeft gewond. En de beteekenis van het eer
gisteren gewezen vonnis zit voornamelijk
hierin, dat het met den eisch van den open
baren aanklager en met het besluit van de
rechtbank om vier directeuren van Krupp niet
als getuigen tc beëedigen wegens verdenking
van deelneming of begunstiging, drie fcileL
uitmaakt, die ecu onverbrekelijk geheel or-
men, eene veroordeeling van de firma Krupp
lu haai geheel.
Dc burgerlijke on de militaire rechter m.b«
ben hiermee hun woord in deze zaak
gesproken. Daarmc^ is echter hol laatste
woord nog niet gezegd. Nu zal er nog
een onderzoek komen van eene parlemeiv
taire commissie, welker* samenstelling in
gevolge het besluit van den rijksdag van
,23 April j.l. binnenkort is tc verwachten.
Die commissie zal, zoo merkt dc Frankf. /tg
op, hebben na te gaan hoe het slaat met do
bevoorrechting van Krupp boven andere le
veranciers* met welke middelen van den n.o-
dernstCD kapitalistische)! belangenstrijd Krupp
zijne alleenheerschappij beschermt, en vooral
hoe de belangen van het rijk en van de rrks
financiën bij deze monopoliestelling /an
Krupp zijn gevaren. Voor dit onderzoek is
door dc rechterlijke vonnissen de weg wij
gemaakt.
Over dc gevolgen, die het gewezen vonnis
zal hebben, laai dc Vossische Ztg. zich er.lun
uil: „De schade, die de firma Krupp van deze
processeu lijdt, zal aanzienlijk zijn. Misschien
wordt dc vraag weder brandend, hoe het i ijk
zich moet verweren tegen de afhankelijkheid
van eene particuliere onderneming. liet ral
niet ontbreken aan voorstellen om de oorlogs-
niaterieel-industrie geheel ol gedeeltelijk aan
den staat te brengen, liet voor en tegen te
onderzoeken, zal dc zaak zijn van de wetge
vende vergaderingen. Dc aanvallen, die men
in het buitenland op grond van hel proces
heelL le berde gebracht, zijn reeds in dc ge
rechtszaal afgewezen. In hoever niettemin 'een
sterk wantrouwen zal hcerschen, niet alleen
wegéns de wijze van zaken doen der firma,
maar ook tegen hare fabrikaten, moet dc toe
komst leeren. Iloc groot het nadeel moge
zijn, dc regeering heeft het niet in de hand,
hel le verhoeden. De rechtspleging slaat in
den dienst van dc algemeene belangen van het
voik, niet van dc bijzondere belangen van den
enkeling.
Dit echter kan met voldoening vastgesteld
worden, dat zij niet tot hunne rekening zijn
gekomen, die een Panama van liet leger- en
marine-bestuur verwachtten. Van geen enkelen
hoogeren ambtenaar of officier is gebleken,
dat hij zijn plicht op strafbare wijze heeft
verzaakt en zich tegen de wet heeft vergre*
pen. Van verraad van militaire geheimen it
ook in het requisitoir geen sprake. Het ge<
val-Krupp is pijnlijk en onaangenaam. lie(
zal voor de regoering eene les zijn. Maar harf
vertegenwoordigers kunnen met een gerusC
geweten voor den rijksdag verschijnen; huniK
handen zijn rein. Zij heeft zelf zonder vcr<
schooning de bestraffing van al hare organen,,
die zich schuldig gemaakt hebben, uitgelokt
En wat men ook moge hebben aan te merkei
op de wijze, waarop de firma Krupp har<
zaken drijft, de regeering heeft dat niet tl
verantwoorden."
Aan den ISalKan.
Athene, 8 Nov. Dc Turkschc gcdclegcer*
den hebben den minister van builenlandsche
zaken kennis gegeven, dat zij dc instruction,
die zij verwachtten, hebben ontvangen. Minis»-
lor Panas bepaalde de zitting tot hervatting
De krakeel© n zouden zoo lanig ©iet duren,
wanneer het ongelijk slechts aan één kant
was.
EN ZIJN ZEVEN ZORSEN.
10 DOOK
MARIE DJERS.
Over dit kleine ding, donkerder dan een
van de andere kinderen, dat nu zes jaar was
en zoo aandoenlijk lief *s morgens met haar
kleine, Ibruine ischooltasoh tusschen al de
patiënten doorsprong, om hem goedendag le
/eggen, voelde hij zich het meest vader. Haar
had hij dagelijks 'in haar groei <en haar ont
wikkeling gadegeslagen. Om haar was hij
's nachts uit zijn Jied gesprongen,, (haar had
hij leeren praten, zij had altijd in zijn spreek
uren bij hem op den vloer gespeeld. Tegen
over* haar had hij nooit (en hij zou al bij de
gedachte daaraan gelachen hebban) het een
of andere vreemde gevoel, of een soort schuw
heid gekend; haar leven was een ©pen boek
v'oor h©m. 'Haar pakte hij eenvoudig, als ze
bij hem kwam, bij het prachtige, roodbruine
haar:
»>Zao, Peter, wat is er dan?" en -Pietea* had
dch nooit een halve seconde bedacht en was
■ïcm met alles, wat ze had, goed of slecht,
dien hals gevallen.
Pelerchen speelde vaak met Marret; deze
wras lwree ijaar oud ei* on gaf 't zusje meestal
haar zin. Maar als Vader verscheen, bestond
M'annet niet meer voor haar. Dan vloog ze
hem in de armen en \an daar klom ze op
zijn schouder, en de andere kinderen ston
den er bij en zagen, hoe 't kleinste alles was
voor vadelr en zij niets.
Dat hoort er nu eenmaal zoo bij, wie kan
daar iets aan veranderen? De vader, en al
is hij nog zoo trouw, heeft toch islechl!s hel
aardsche deel der moeder geërfd: het zorgen
en opkweeken en toezien bij 't opgroeien
Allicht voelt hij ziek Vlus daar 't imeesl vader,
waar hij 't meest gezorgd cn toegezien heeft.
Hij heeft ze immers niet onder het haTt ge
dragen, voordal ize ter wereld kwamen, :niet
het geheimzinnige verbond mei ze gesloten,
dat. onafhankelijk van de feittln, over de toe
vallige omstandigheden zegeviert.
Hij kan niet vliegen, onze d-okter Joost. Ilij
kan slcehts met veel moeite, met moed en
kracht en soms wat zwakheid zijn karretje
voortschuivcn, met de zeven zorgdn er op.
Maria schroef trouw aan haa'r vader en
kwam flink vooruit »Ze bereidde zich op o.en
gymnasium voor lot «de 'studie der philologic
en kostte hem evenveel als een flink© zoon
zou he(bbe,n gekost. Menigmaal werd het hem
angstig te moede, als hij aah geld Idacht. De
huishouding was voortdurend jsleoht gere
geld; veel werd er verknoe.id, omdat het oog
dei* huisvrouw niet wakend over alles 'ging.
Verder bezorgde dq klceding hem heel wat
hoofdbrekens. Elk jaar stuurde de manufac-
turier van Geneucken stoffen; de dokter zocht
dan de dunne en dikke, de bonte en effen
stoffen uk, dikwijls zonde*r er veel om te den-
Ken, wal die of die goed zou staan. Heide, die
steeds tevreden was, Ammey, de wildzang, en
de beide kleinsten waren blij met wat ze .kre
gen. Daarentegen ergerde Rcgna zich bijna
lederen keer, en Inge, de tweede tweeling, die
een zeer goeden smaak en een fijn gevoel voor
kleuren bezat, voelde zich dikwijls erg onge
lukkig in haar nieuw toilet naar Vaders keuze.
Doch geen van beiden wa're op 't idee geko
men, er iets van aan Vader te zeggen. Ze durf
den immers nauwelijks de oogen opslaan in
zijn tegenwoordigheid en ze spraken in aijn
bijzijn slechts 't allernoodigste. Vo.or zijn
vader is toch iedereen bang. Dat is nu eenmaal
niet anders. Maar Peterchcn behoeft dat niet
le zijn.
Met dc kleeren was dat dus steeds op de
zelfde wijze gegaan, alleen met dit verschil,
dal er ieder jaar meer stof noodig was vooT
de japonnetjes en jurken en dat ze telkens
meer geld koslten. 'Doch toen de tweelingen
veertien jaar oud waren, begon ook deze
kwestie haar donkere zijde te loonen. De
beide meisjes badden vroeger zeer veel op
elkaar geleken; nu echter zou dokter Joost niel
meer gezegd hebben, dat Ammèy naar gene
den moest komen, als Inge op een kast had
gezéten. Ammey was niet zoo ha'rd gegroeid,
ze was gezet ert. stevig en had sedert een ziek
te kortgeknipt haai*. Beiden waren rood en
niet mooi, doch als de kleuren en stoffen dei-
jurken eenigszins zorgvuldig gekozen werden,
was er wel wat van ze te maken en konden
ze er zelfs aardig uitzien. Nu eens was Ammey
zoo jongensachtig wil<L dat het huis in ziji)
voegen dreunde, als ze er do.or heen joeg,
raasde en schreeuwde, dan weer was ze zoo
sentimenteel, dat ze in zalige t'ranen badende
in den maneschijn in den tuin wandelde»
Inge was in menig opzicht kalmer en rijper.
Ze maakte geen heidensch lawaai en dweepte
niet. Doch. ze hing aan de dwaze, kleine Am
mey met een teederc en groote liefde en nam
al haar kleine dwaasheden en belachelijkhe
den in bescherming. Bovendien voelde ze een
bewustcn drang tot het scho-one, een drang,
die iets bijzonders was Ivoor haar jeugdigen
leeftijd en die niets te maken had: met zucht
lot opschik cn modedingen, zooals bij Regna
't geval was, doch geheel en al in zekere, on
afhankelijke banen ging. Toen ?e weer eens
met haar rood haar en haar matbleeke ge
laatskleur voo'r een schreeuwend roodc en een
hemelsblauwe slof stond, die bestemd waren
voor haar daagsche en Zondagsche jurken
voor 't volgend jaar, had ze opeens 't zekere
bewustzijn, dat dat no.oit zou gebeuren, dat ze
nimmer meer zulke jurken zou dragen.
Dit weten, dat zoo plotseling zich aan haar
opdrong, greep haar sterk aan. Het was haar,
alsof iets, dat haa'r tot nog toe in boeien had
gehouden, van haar afviel, cn toen ze de stof-
len bij elkaar pakte en de naaikamer uitdroeg,
kreeg ze hartkloppingen en schitterden haar
oogen.
Achter in dc gang kwam ze haar kleinste
zusje legen. „Peterchen, ga eens mee, ik moei
naar Vader. Zie je, dit is het geval met mijl"
En nu vertelde ze aan de achtjarige, wat haar
hart bezwaarde.
Peterchen 'hoo'rde haar met groote, ernstige
oogen aan ©n zeide toen: „We moeten even
wachten. De metselaar Lücke met de zeere
oogen is nog binnen en in de gang zit vrouw
Grolmann met haar zoontje."
Zoo gingen de beide meisjes hand aan hand.
alsof ze gereed waren, om een groot gewich
tig werk te ondernemen, naar de voornaniz.
die als wachtkamer dienst deed. Zware houten
banken stonden er lusschen dc deuren tegen
den muur. Wie hier 's winte'rs moest wachten»
had het een beetje koud. Wie daar niet van
hield, stond op, klopte bescheiden aan, ging
in de spreekkamer zelf stil in een hoekje zit
ten cn keek vo.orloopig toe. Nog niemand in
Geneucken bad ooit gezegd, dat hem dat ge<
neerde; 't waren weliswaar ook slechts do
arme lieden, die daar binnenkwamen,
Ebcrhard Joost had nooit zijn spreekuur
met een bijzonderen nimbus omgeven. Hij was
van nature niet iemand, die er van hield, ge
heimzinnig te doen; hij zou de menschen op
de markt de o'rgancn uit hun lichaam hebben
gehaald, als hem dat overigens praclisdi toe<
geleken had. Peterchen mocht vrij uit- en iiï
loopen. Daarover riep men ook in de hoogeif
kringen weer ach cn wee. Wat dat kind ni(
anders kon zien en hooren! 't Moest toch zoé
doende absoluut ruw worden.
De kleine Peter met de groote, donker f
o.ogen zag er cchte'r niet ruw of verwilde/
uit. Ze had weliswaar geen last van zenuw(
gilde niet, als ze bloed zag, en had heerÜJT
zachte vingertjes-om te helpen bij 't verbink
den. Ja, 't was vreeselijk voor sommige men»
schen het te moeten zeggen: Ze wi$t natuur
lijk meer van het kleine en het grootste van
liet ccht-menschelijke in het leven, dan dik
wijls een met angstvallige zorg opgevoed©
maagd weet, wanneer ze voor het trouwaltaaij
staat.
Wordt vervolgd*
