Premie voor onze Lezers.
Vrijdag 21 November 1913.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DOKTERcJOQST
12°* Jaargang.
Ii°. 125
Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Amersfoort v. f l.OO.
Idem franco per postt, 1.50.
Per week (met gratis verzokering tegen ongelukken) 0.10.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en
Feestdagen.
Advertentiën gelieve men liefst vóór 11 uur, familio*
advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden.
Bureau: UTRECHTSCHESTRAAT 1.
Intercomm. Telefoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels.. f 0.50.
Elke regel moor0.1©,
Dienstaanbiedingen 25 cents bij vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen
tot het herhaald advertoeren in dit Blad, bij abonnoiuent.
Eene circulaire, bevattende de voorwahrdon, wordt of
aanvraag toegezonden.
Door een overeenkomst met een
bekende firma te Amsterdam,
zijn wij in staat gesteld, onzen
lexers eene fraaie premie tegen
„eer lagen prijs te knnnen aan-
tiiedeu, n.l. zes prachtige repro
duction in orgineele kleuren naar
4>nd.Ho!landsche meesters, voor
den prijs van t Ü.SfO (franco thnis).
Tegen inlevering van onder
stannden Bon kan men na betaling-
van genoemd bedrag, deze repro
duction, in een keurige portefeuil
le vervat, aan ons bureau ver
krijgen.
i»e reproducties, welke een at-
meiing hebben van 40 bij 50 e.tl.,
zijn naar de volgende meesters
A, van Ostade „Haringvrouwtje".
Frans Hals: „De vroolijke drin
ker". <4. W. BreiikeienKam„Ver
trouwelijk gesprek", bï. Jletzu
„Het ontbijt". .1. JJL Molenaar
..Dunte aan 't Klavier", Jou. Ver
meer „Het Melkmeisje".
De Administratie.
De ondergeteekende verzoekt
te mogeu ontvangen, tegen beta,
iiug vim t z.ito ^Franco tkuisj,
Ue premie-uitgave van net.Amerst.
DagbiuU, zes reprouucties in
origineeiekleuren naar Oud-Hoil.
meesters.
Naam: Woonplaats:
Dezen bon in te zenden: Bureau
Amersi. Dagblad, Utr. Str. 1
Amersfoort.
Politiek Overzicht.
Mongol«ë en Tibet tegen
over China.
In Petersburg vertoeft thans eeu Mon-
goolsch gezantschap, dat in de eerste plaats
lat taak heelt aan Rusland den dank te bren
gen van de tegenwoordige bestuurders van
Mongolië voor de verleende hulp en steun,
maar ook het belang van de toekomst op
liet oog heelt, door te streven naar verster
king van de Russisch-Mongoolsche handels
betrekkingen. In verband hiermede staat de
onderteekening, die eenige dagen geleden
heeft plaats gehad van een Russisch-Chi-
neesch verdrag, waardoor de erkenning van
de autonomie van Mongolië verkregen is.
9 De revolutie, waardoor in China de val
van de Mandsjoe-dynastie is teweeggebracht,
is voor de Mongolen en ook voor de Tibeta-
nen eene aanleiding geweest om zich van
China los te maken. De mystieke of feodale
banden, die tusschen hen en het Ghineesche
keizerhuis hadden bestaan, waren door de
revolutie verbroken; zij zijn sedert niet we
der aangeknoopt. De Chineesclie garnizoe
nen van Mongolië en van Tibet, belegerd en
aan hun lot overgelaten, zijn.het eene na
het andere bezweken. Terwijl de naar
Britsch-Indië gevluchte dalai lama toebe
reidselen maakte om naar zijn land terug
te keeren, verklaarde Mongolië zich in De
cember 1911 tot een zelfstandigen slaat en
koos tot hoofd den hutuchtu, den grooten
lama van Oerga.
De Russische diplomatie heeft goede
diensten bewezen om de M-ongoolsche auto
nomie door de Ghineesche republiek te doen
aannemen. In April 1912 legde de minister
van buitenlandsohe zaken Sazonow in de
rijksdoema eene verklaring af, die te kennen
gaf, dat Rusland besloten was de zelfstan
digheid van Mongolië te beschermen. De
regeering van den Gzaar moest, zoo zeide
hij, als bemiddelaar optreden en er naar stre
ven door de Mongolen de Chineesclie suze
reiniteit te doen erkennen, „mits China op
houdt het land te koloniseeren, er troepen te
onderhouden en er bestuurders heen te zen
den." Dit doel heeft Rusland sedert steeds in
het oog gehouden. Toen China zich bij deze
zuiver nominale suzereinileit niet wilde
neerleggen, onderteekende de Petersburgsche
regeering den 21. Oct./3 Nov. 1912 met die van
Oerga een verdrag, dat de Mongoolsche auto
nomie waarborgde en den steun van Rusland
aan Mongolië beloofde om China te beletten
soldaten, kolonisten of ambtenaren op zijn
gebied, te zenden. In ruil daarvoor werden
een aantal voorrechten in Mongolië aan de
Russen toegekend. Dit verdrag iiet de deur
open voor de erkenning van de Chineesche
suzereiniteit, en Gliina is moeten eindigen
met zich te vergenoegen met deze schijnvol-
doening, door het verdrag te onderteekenen,
waarvan wij hierboven hebben gewaagd.
Men kan den werkelijken toestand, die door
dit verdrag is-bekrachtigd^ -beoordeelen uit
het feit, dat, terwijl China geene soldaten
meer in Mongolië mag hebben, Rusland er
sterke consulaalwachten mag onderhouden.
Thains blijft nog de vraag over der bepa
ling van de grens van het door de zorg van
Rusland gedekte Mongolië. Volgens de natuur
zou dit land in het zuiden begrensd worden
door don woestijn Gobi; maar of de Russen
en de Mongolen deze geografische lijn zullen
aannemen, moet nog blijken. Dit is een van
de punten, waarover de Cliineesch-Mon-
goolsch-Russische conferentie zal hebben tc
beslissen, die in Kjachta, aan de Siberische
grens, moet bijeenkomen om de boepassing
van het verdrag van Peking te verzeker en-
Het voorbeeld van Rusland in Mongolië heeft
Engeland bewogen, wait Tibet betreft, een
soortgelijken weg te volgen. Het in 1906 on
derteekende verdrag tusschen Engeland en
China tot regeling van de gevolgen van de
Engclsclie expeditie van 1994 na-ar Lhassa,
erkende de suzereiniteit, niet de souvereini-
tei'L van China over Tibet. Steunende op de-
ton grondslag, overhandigde de Britsche ge
zant te Peking den 17en Augustus 1912 aan
ue regeering van Juansjikai eene nota, waar
in werd verklaard, dat Engeland zich verzet
te tegen de uitzending, die destijds werd aan
gekondigd, van eene Chineesche expeditie in
Tibet, en tegen de gelijkstelling van dit land
met eene provincie van China. Het is niet aan
twijfel onderhevig, dat op dien grondslag,
overeenkomende met dien van het nieuwe
statuut van Mongolië, de Engels oh-Cliinee-
sch-Tibetaansche conferentie, die onlangs in
Simla (Britsch-Indië) is bijeengekomen, de
betrekkingen van Tibet- met de Chineesche
republiek zal regelen. Rusland en Engeland
schijnen hieromtrent geheel eensgezind te
zijn; men is blijkbaar in Petersburg van mee-
nmg, dat de Russische actie in Mongolië aan
Engeland rechten verleende op het Chinee
sche aanhangsel, grenzende aan het Britsch-
lndische rijk.
Te voren hebben de Russen zich verzekerd
van de instemming van een onderen staat,
waarmee zij moesten rekenen: Japan. In Juli
1912 zette eon geheim verdrag de kroon op
eene reeks overeenkomsten, die aan Rusland
in Mongolië dc handen vrij laten ten westen
van eene lijn, ongeveer samenvallende met
den meridiaan van Peking, en die de grens
bepaalt van de streken van Zuid-Mandsjoe-
rije en Binnen-Mongolië, welke aam de in-
vlocdszóne van Japan zijn toegewezen. Niet
lang geleden werd bericht, dat Japan zich
dioor de regeering te Peking concessie heeft
laten verleenen voor een spoorweg, die een
der middelpunten van zijne Mongoolsche
zóne verbindt mot het Japansche net van
Zuid-Mandsjocrije
Op deze wijze is 't lot geregeld van de oude
buiten-aanhangsels van het Homelsche rijk.
Aan den Balkan.
Bij het eiland Rhodes heeft eene ontmoeting
plaats gehad tusschen de Fransche en lta-
liaansche eskaders, die thans vertoeven in het
oostebjke bekken van de Middeilandsche zee.
Toon de vlootdivisie van den hertog der
Abruzzen het anker lichtte om de haven te
verlaten, verscheen op korten afstand liet
Fransche eskader, dat in eene rij achter
elkaar voer. Op een 'Kilometer afstand van
Rliodos verminderden de Fransche schepen
hunne vaart en wisselden de gebruikelijke
saluutschoten met de Italiaansohe divisie, die
de haven verliet.
Daarmee is een grief weggenomen, die
tmen in Italië had, waai* men meende, dat
de Fransche marine geen notitie van de Ita-
iiaaiusche oorlogsschepen wilde nemen. Het
feit, dat saluten gewisseld worden tusschen
twee vloten, die eikaar in zee ontmoeten, be
vat op zich zelf niets bijzonders, want het is
gebruik en zelfs regel in de internationale be
trekkingen. Maar als de Fransche vloot le
ItaLiaansclie vloot voor Rliodos niet had wil
len groeten, dan zou niets gemakkelijker voor
'haar geweest zijn dan voorbij te gaan op een
voldoenden afstand, oin van het saluut vrij
gesteld te zijn. De beleefdheid, die de Fran
sche vloot heeft bewezen, zit hierin, dat zij
heeft gevaren in de buurt van Rliodos, waar
het Italiaanse he eskader zich bevond.
Volgens een bericht van de Politische Kor-
respoudenz uit Konstantinopel, wordt in wel
ingelichte Turksche leringen verzekerd, dat
aanleg en de exploitatie van den van Bag
dad naar Basra te bouwen spoorweg met toe
stemming van Engeland en Frankrijk is over
gelaten aan Duitschland.
Volgens een in Zürich ontvangen bericht uit
Athene, wordt in het Grieksch-Turksche vre
desverdrag de Zwitsersclie bondsraad be
noemd tot scheidsrechter voor de bepaling
van het bedrag der schadevergoeding, die
Turkije heelt te betalen voor het kapen va»
Grieksche handelsvaartuigen voor de oorlogs
verklaring.
Bukarest, 20 Nov. Ilct Regeeringsbla-d
bericht, dat bij het diner, dat den 18en op liet
kasteel Pelesch ter eere van dc Russische mis
sie gegeven werd, de koning van Rumenië
een dronk uitbracht, waarin hij, zich tot de
missie wendende, zeide: Uwe aanwezigheid
verschaft mij te meer voldoening, omdat zij
mij de aangename gelegenheid biedt tot her
nieuwing van de verzekering van de oprech
te genegenheid, die ik voel voor uwen ver
heven souverein, en van dc levendige sym
pathie, die ik wel voor het dappere leger,
waarmee wij verbonden zijn door zoovele aan
ons hart dierbare herineringen.
Konstantinopel, 19 Nov. De bespre
kingen over het Turkscli-Butgaarsche han
delsverdrag zuilen morgen op de Porte be
ginnen,
Konstantinopel, 19 Nov. iDe dagbb
dein zullen morgen den officiccilcji tekst van
het Turkscli-Grieksche vredesverdrag bekend
m alken.
Ccttinje, 20 Nov. Gewapende Albanee-
sohe benden, komende uit den omtrek van
Skutaii, vielen Montenegrijnsche schildwach
ten aan bij Toezi. Na een hevig gevecht wer
den de ALbaneezen met verliezen teruggesla
gen.
Cettinje, 20 Nov. In een aanval van de
Albuneezer op Ue eerposten bij Toezi had
den de Montenegrijnen verscheidene gewon
den.
V a 1 o n a, 2 0 Nov. Luitenant-kolonel de
Veer en majoor Thomson, de Ncderland-
sclie hoofdofficieren, die belast zijn met de
organisatie van de gendarmerie, hebben zich
heden met hun gevolg naar Barat begeven
om den toestand in het binnenland te be-
studeeren. Zij zullen daarna gaan naar El-
bassan, Tirana en Durazzo en vervolgens be
ginnen met hun organisatie-arbeid.
De c-nimissie voor de bepaling van de zuid
grens van Albanië heeft haren Oostenrijikschen
gedelegeerde, den consul-generaal Bilinski,
door den dood verloren. Hij is in Janiha over
leden als slachtoffer van de ontberingen, die
hij geleder, heeft gedurende het maandenlan
ge beleg van Janina door de Grieken.
Het Duilscke lid van de commissie, de con
sul-generaal Wimkleir, die door een dollen
hond is gebeten, heeft ziah naar Napels be
geven, om zidh daar te laten beliandelen in
hot Pasteur-instituut- De commissie heeft dus
twee van hare leden tegelijk verloren.
De Ntue Fnede Presse bericht uit Bukarest,
dat prins Wilhelm zu Wied Sinaia heeft ver
laten, om zich naai- Potsdam te begeven. Tus
schen dc mogendheden wordt thans van ge
dachten gewisseld over die- Albaneesohe troon-
kwestie. Zoodra deze besprekingen geëindigd
zijn, zullen dc mogendheden formeel den
troon van Albanië laan den prins aanbieden.
Het staat vast, dat de prins de candidatuur
zal aannemen.
Duitschland.
B e r 1 ij n, 2 0 N o v. De keizer heeft met heC
oog op eene lichte verkoudheid, waaraan hij
sedert eenige dagen lijdt, afgezien van hei
voorgenomen bezoek aan Militsch bij graa'
Maltzahn.
Berlijn, 20 Nov. Dé heden door deu
bondsraad aangenomen bogrooting van het
rijksleger voor 1914 bevat, voor zooveel het
Pruisische contingent betreft, blijvende uit
gaven tot een bedrag van 764 milüoen mark
Legen 680 miiiiocn in het vorige jaar.
De uitgaven voor eens zijn geraamd op 304
millioen Legen 521 millioen in het vorige jaar
Daarvan zijm voor garnizoensgebouwen 114
millioen bestemd.
B e r 1 ij n, 1 9 N o v. Bij de ontvangst van dt>
hiel* gevestigde vertegenwoordigers van df
Russische pers stond minister-president Ko-
kowtzow stil bij de aelueede Bailkankwesliën,
die Albaneesdie, de Grieksch-T urksche en de
Armenische kwestie, welker beslissing zijne
opvaiung bevestigen, die slount op de over
tuiging, dat over deze kwesilién een Europce-
sdiie oorlog niet kan en niet zal ontstaan.
Kokowtzow zeide: Men heelt ons besciiulüigd
van verraad van de Slavische gedachte; maar
de gebeurtenissen reehtvaaniigden onzen po
blieken koers.
De Russische minister-president Kokowt*
a \v heelt zidh op don avond vóór zijn ver
trek uit Berlij'n zeer optimistisch uitgelaten
over de economische ontwikkeling van Rus<
land. Ook logde hij een algemeen politi'ek op
timisme aan den dag in dc beoordeelimg va'n
den were ldto est and. Aan de laranlü'. Zlg
<4*dt daarover bericlït: Het goede vertrou
wen, dat hem bezielt, steunt iin 'hoofdzaak
hie- op, dal Europa de zware politieke krisis-
sen \an de beide laatste jaren, dank zij de
vredelievendheid en de vredesbchoeflo van
de mogendheden, is te boven gekomen ca
daarmee de zwaarste beproeving heeft door
gestaan zonder dat 'ttot een Europeeschen oor
iog is gekcïiien. Het berust verder op de over
tuiging, dat de eensgezindheid van de mo
gendheden in hun nclbogrrcpcin eigenbelang
in stand zal blijtveui tegenover alle kwee tien,
ook de nog onopgeloste andbielijkc vragen,
die uit don Balkanoorlog zijn voortgekomen-
Een van de gewichtigsteln dezer kweediën, ge
wichtig -voor de geheede reorganisatie vam
Turkije, is die van de bestuurshervorniing in
Armenië. Het schijnt, dat in do gesprekken
tusschen den Russischen minister-president
en den rijkskanselier over het doel van dozen
hervormingsarixud en over de beginselen, die
daarbij moeten voorzitten, gebleken is eene
overeenstemming van meenilngen, die dc ver-
wadding opwekt, dat ook over do wijze van
optreden overeenstemming onder dc mogend
heden zal worden verkregen.
O k de moeiciijke en niet minder gewich
tige kwestie van de Egelsche eilanden zal op
gelost worden, misschien door haar "nog
maals voor du gezantenconferentio te Londen
te brengen, maar dat is voor 't oogenblik nog
niet te bc-oordeelen.
Frankrijk.
P a r ij s, 2 0 N o v. In antwoord op eene
vraag van Jaurès in de Kamer, verklaarde
minister-president Barfchou, dat de troepen,
die gezonden zijn naar het tooneel van de
HeL beste middel om bedrogen te worden
is: zich zelf slimmer te achten dan anderen.
EN ZIJN ZEVEN ZORSEN.
20 DOOB
MARIE DIERS.
Hij staarde plotseling in de toekomst en in
aet leven als in een groote, zwarte ruimte. Dat
Maria daar nog altijd zat, en een beetje ang
stig op zijn antwoord wachtte, wist liij niet
meer. Het einde van dezen gewichtigen, moei
lijken dag was, dat ze zich op hem wierpen
als wolven zijn levende zeven zorgen.
Dien nacht sliep de dokter als een marmot.
Toen hij beneden kwam, was alles nog stil in
huis; de kinderen, ook zij, die reeds lang geen
schoolkinderen meer waren, hadden de va-
cantie in het hoofd en sliepen uit. Slechts één
tje was er op, namelijk zij, van wie hij geloof
de, dat ze nog achter haar gebloemd bed-
sehermipje lag te slapen: Zijn hruinoogige,
kleine Peter. Toen de dokter zijn door de
regen bedorven stroohoed greep, om de stads-
praktijk te gaan doen, gleed de (kleine hand
als vanzelf sprekend in zijn groote. Dat was
in lang niet gebeurd, en hij had het niet ge
mist Heden, geen van 'beiden wist hoe en
waarom, was het verbond tusschen hen ver-
B&euwd.
Dokter Joost ging de huizen binnen, en IV
lerchen wipte buiten op den een of anderen
balk of balanceerde op een tuinmuur of zal
op een drempel als een echt straatkind. Bij
de arme menschen stond Peterchen in hooi;
aanzien, men zag in haar den middelaar tus
schen den dokter en „de menschen". Dikwijls
nam haar vader haar ook mee naar binnen
en liet haar helpen, onverschillig of zo mooie
dingen te zien kreeg of leelijke,
Eberhard Joost zat de schrik toch nog in
de leden. Maar de vaste slaap had hem onge
veer den zelfden dienst gedaan, als dlem varigeai
dag de woeste rit voor een andere kwesrtie.
Dal was immers zijn eeuwig gebrek en tevens
de beste kant van zijn karakter, dat hij slechts
met werkelijke dingen en niet met plannen,
wenschen of zoo iets als wroeging kon om
gaan
Misschien had hij alles verkeerd aangepakt.
Nu ja, wat hielp hel, daarover te kermen en
te kreunen? Mij, behoort het heden en de toe
komst; het verleden is voorbij. Hij zag zijn
Peterchen aan zijn hand naast zich loopen
en 'kon zich plotseling heelcmaal niet meer
voorstellen, dat uit haar niet het hoogste eD
beste zou groeien, dat de aarde voortbrengen
kon. WaarborgenI Och, Peterchen, Peter
chen, reeds je dwaze, dikJke, zwaaiende vlechl
waarborgt mij voor alles.
Heden scheen de zon. Het was een genot
voor de oogen, te zien, hoe alles, wal nog
nat en vochtig was van den regen van den
vorigen dag, zichtbaar opdroogde. De lucht
was tegelijk frisch en warm, men voelde, dat
het midden in den zomer was.
Al zag dokter Joost in een bruine vlecht
reeds een redmiddel, toch was hij niet plotse
ling lichtzinnig geworden. Terwijl hij over
het marktplein liep. brak hij er zich het hoofd
mee, wat hij met zijn meisjes zou beginnen,
zijn meisjes, die van kind bakviseh geworden
waren, terwijl hij oogen en ooren in den zak
gehad had
Drie moeien er dus weg. Waarheen? Hoe
kan ik cLat betalen? En waarom eigenlijk? „De
nieuwe tijd," zegt Matz. „Nu ja maar de
nieuwe tijd is ook niet alwetend. Ja, 't is
noodiig, dat ze gaan, als ze thuis niets hebben
dan een ezelachtigen vader, die zich alle ker
sen voor den neus laat weghalen en later niet
eens weel, dat hij er wat gehad heeft. Maar
als ik nu eens beter oppaste? Ik moest niet
meer alleen naar mijn patiënten rijden, maar
de groote jachtkoets met twee paarden nemen
©n alle dagen die meisjes daar ook in stoppen.
Dan had' ik ze bij me, ze (kregen frissche
luoht en ze zouden mij bij de zieken kunnen
helpen.
Ja, ja. Jam nier is liet Jammer is het wat
Achmed betreft maar het moet! Ik
geloof, dat het gaan zaL Dat zal in menig
opzicht
„Goeden morgen, dokter Joost."
Wie was dat? Midden op de markt? In
een lichte japon? Hij deinsde terug, alsof hij
reeds tegen haar aangeloopen was. Wat was
dat? Droeg de aarde haar ook nog?
„Zie ik er soms uit als een geest? Wat kijkt
U me vreemd aan!"
„Ja U is een geest zei dokter Joost tot
de schilderes. Hij meende het in ernst, en zij
voelde dat. Zij begreep in een enkel, vreeselijk
oogenblik, dat zij in één dag en twee nachten
voor hem van een levende veranderd was in
een doode. En dooden, die men op de mankt
tegenkomt, noemt men geesten.
Ze werd bleek en in haar plotseling ont
slaan gevoel van diepe smart klampte ze zich
vast aan een onzinnige gedachte. „Dokter
Joost, U komt tocli vanmiddag?"
Hij keek haar aan en blikte in haar groene
0'»gen. Oude droomen schitterden hem daaruit
tegemoet. .Juffrouw," zei hij, „ik heb immers
geen tijd." Daarbij speelde een eigenaardig
lachje om zijn mond, dat haar schrik aanjoeg.
„Dan vanavond," ging ze moedig voort
Ilij haalde diep adem en reikte haar de
hand. Ze verbaasde zich over hem, zoo knap
en trolsch en onafhankelijk zag hij er uit; ze
vond, dat ze nog nooit zooveel van hem ge-
•ïouden had als nu.
„Bv heb geen tijd meer .Hildegard," zei hij
vrij en rustig.
Tegen zijn linkerarm stond zijn bruin doch
tertje geleund. Ze zag naar de vreemde op met
die eenigszins schuwe oogen van een wezen,
dat nog niet weet, maar door zijn onbedorven
instinct veel en velerlei vermoedt Dat aankij
ken trok den blik der schilderes naar het kind.
Voor den eersten keer bekeek ze bet meisje,
wier naam ze niet eens kende, en een vreemd
gevoel van afgunst en heimwee doortrilde
haar borst
„Ik had je tijd gestolen, Eberhard sta
melde ze met bevende lippen en noemde hem
daarbij voor den eersten keer bij zijn naam.
„Ja", antwoordde hij. „Of ik had hem je
opgedrongen. Dat is ook eigenlijk hetzelfde, ik
moet je dankbaar zijn. De grootste macht in
het leven vormen toch steeds nog de wonde
ren."
Ze keek hem nog een oogenblik aan en
voelde, hoe haar krachten haar begaven; toen
sprongen haar do tranen uit do oogen, daar,
waar iedereen hert zien kom.
,yDe groote macht en de vreeselijkste
hoorde hij haar fluisteren- Als in toorn trok1
ze haar hand uit de zijne en zonder groeien
ging ze heen. I
„Vader ze schrei41" zei Peterchen.
„Ja zei dokter Joost, die met zijn ger
dachten nog bij haar laatste, do allerlaatste''
woorden was, die ze met elkaar gesproken
hadden. Zij zijn de vrceseiijkste en de lieer-^
lijksto macht. Zij zijn de heerschcnde, de ver
nietigende en voltooiende krachten op aarde.
Ook jij krijgt nog je prachtigen, glorierijken f
dag, jij sterke, trotsche vrouw!"
Dat alles was nu voorbij.
Hij had niet gekund, wat anderen kunnen:
het onnutte mot het nuttige verbinden, tege
lijk zijn moeilijke dagtaak volbrengen on de
enkele ledige oogenblikken in zaligie vrijheid
genieten. Hij had nu eeitmaal niet zooveel ta
lenten als anderen. Maar daartegenover stond,
dat hij misschien sterker was dan menigeen,
die in 't genot van 't spel stuk voor stuk kracht
on eer en gees4 on zijn levertde zJal verspeelt
Hij was nog juist te (rechter tijd van den stoel
opgestaan on had do speel taf ei omgeslooton,
toen hij gemerkt had, dat zijm inzet le hoog
geweest was met betrekking tort d'e winst.
Br (komt een tijd in het leven van ieder eer
lijk man, waarop hij inziet, dat het met een
bijzondere soort van levensvorm, de bitterst
en tegelijk de zoetste op aaüxle, voor akijd
v. or hem gedaan is. Dat is die tijd, waarop
onherroetpelijlk die ouderdom (begint, dlie niet
root zich laat spotten zonder met dien vloek
van belachelijkheid, ver Lies van waardigheid,
afkeer van zidh zelf "te antwoorden.
Wordt vervolgd*
