DE E EM LAN DER". Donderdag 4 December 1913. BUITENLAND. FEUILLETON. DOKTER JOOST 19°. 136 12"" Jaargang Hoofdredacteur: Mr. D.J. VAN SCHAARDENBURG. ■J» Uitgevers: VALKHOFF Co. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoort v. f l.OO» Idem franco per post1.50. Per week (met gratis verzekering tegen ongelukken) 0.10. Afzonderlijke nummers 0.05. Deze Courant verschynt dageljjks, behalve op Zon- en Feestdagen. Advertentiön gelieve men liefst vóór 11 uur, familie- advertenties en berichten vóór 2 uur in te zenden. Bureau: UTRECHTSCH ESTRAAT 1. Intercomm. Telefoonnummer 66. PRIJS DER AD VERTENTIËN: Van 15 regels0.50* Elke rogel meer0.10, Dienstaanbiedingen 25 cents by vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedryt bestaan zeer voordeelige bepalingen tot bet herhaald adverteoren in dit Blad, by abonnement. Eene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. DuitschlancL Ber 1 ij n, 3 Dec. In den rijksdag zijn 'heden Ge vergaaering ran de trumnes sterk bezet. Aan de orde zijn de interpellation over de gebeurtenissen in Zabern. Roeser (vrijzinnige volkspartij) zegt, dat de geheele zaak is ontstaan door ue machteloos heid van de burgerlijke overheid, ten gevolge van hare afhankelijkheid van Berlijn. De voorvallen in Zabern zijn het leger van een beschaaiden staat onwaardig. (.Zeer juist baks;, zij zijn ontslaan door eene milllaire heerschappij van wiilekeurd. an de regi me nrioruer, die verbiedt het woord „Yvackes" ie gebruiken, heelt luitenant von borstner ken nis genomen, zooals blijkt uit zijne haudtec- kening. in Zabern wonen een groot aantal gepensionneerde militairen, die allen in de juste verstandhouding met de inheemsche be volking leven. Dal zou niet het geval zijn, als Zabern eene anti-militaristische stad was. Spr. schildert, herhaaldelijk door kreten van ver ontwaardiging afgebroken, het gebeurd? te Zabern. Hij gaat voort: De militaire autori teiten konden 't niet van zich verkrijgen lui tenant von Forslner in Zabern van de straat te houden. De gearresteerden, die in den kel der van de kazerne opgesloten w aren, moch ten niet eens aan eene natuurlijke behoefte voldaan. (Kreten van Foei! Ongehoord! Groote onrust. De voorzitter doet zijn best om de rust te bewaren). Alle protesten waren nutteloos. Het is dringend noodig een eind maken aan het verontrusten van de bevol king. Poirotes (sociaal-democraat) zegt: Wanneer lurtenant von Forstncr beleedigd was, dan had hij eene klacht moeten indienen bij den burgerlijken rechter. Zijn geheele roem be staat hierin, dat hij een lammen schoenmaker in Dettweiler buiten gevecht heeft gesteld. (Gelach). De kalmte van de bevolking was be- wonderenswaard, vooral omdat er bloed heeft gevloeid. Wanneer het miLitaire element niet hoogverraad heeft gepleegd, dan is er althans vervolgingswaanzin aanwezig. De minister van oorlog heeft zich met zijne vergoelijken de rede medeschuldig gemaakt. (Bravo! links; groote onrust). De minister van oorlog ver kondigt tweeërlei recht in het leger: zachte bestraffing tegenover den luitenant en scherpe behandeling van de rekruten, wien zelfs schending vam den vaandeleod wordt verwe ten. Het optreden van luitenant von Forstncr is de laatste druppel van een overvloeiend glas, de vonk in het kruitvat. De korpscom- maiidarct von Deimling is de ergste vertegen woordiger van de soldateske, die het volk onder de militaire knoet wal brengen. Wan neer de rijkskanselier den keizer verklaart, dat hij de verantwoordelijkheid voor zulke dingen niet kan dragen, zal hij de geluk wen- schen van de groote meerderheid van het Duitsche volk verwerven. Nadat nog de door de Elzassische leden in gediende interpellatie is toegelicht, neamt de rijkskanselier het woord tot beantwoording van de interpellation. Hij zeide over de loc dracht der zaak: Luitenant von Fonstner gaf in het instruc tie-uur aan de recruton aanwijzingen hoe zij zich moesten gedragen als zij werden aange vallen. Het beloven van eene premie was na tuurlijk eene onbehoorlijkheid. De luitenant noemde bij deze gelegenheid deagene, die zich aan een recruut mocht hebben vergrepen, een „Wackes". Verder gebruikte von Forstncr, wat den dienst bij het vreemdenlegioen be treft, eene betreurenswaardige en onbehoor lijke uitdrukking. Dat von Forstncr de Fran- sche vlag zou hebben beschimpt, is volgens de uitkomsten van het onderzoek onjuist. Toen dit weersproken werd, is het onderzoek her vat. Het spreekt van zelf, dat beleedigingen van een leger, waarmee wij veertig jaren ge leden de wapenen op eervolle wijze hebben gekruist, in het Duitsche leger niet kunnen worden geduld. (Bravo). Het gebeurde in het instructie-uur is door de betrokken personen in het publick ge bracht. Tengevolge van deze met de militaire discipline volstrekt onvereenigbare handeling zien de schuldigen hunne straf tegemoet f Groote onrust). Intussohcn moot ik betwisten, dat de Elzassers niet beleedigd zijn. Het betrof hier een woord, dat in de troepenaf- deelingen niet mag worden gebruikt. Do rijkskanselier scheste daarop de ver dere gebeurtenissen in Zabern, met name de beleedigingen, die von Forstncr werden aan gedaan op straat in Zabern, hetgeen ten ge volge had, dal het slotplein werd schoonge veegd. Al was dit ook wettelijk niet geboden, het gebeurde om ergere dingen te verhoeden, liet leger kan eene belccdiging van officie ren niet dulden. (Rumoer. Bijval). Bij de ar- restatiën zijn ook onsehuldigen getroffen. Deze arrestatiën zijn zonder twijfel onwettig, maar zij geschiedden omdat de burgerlijke overheid te kort schoot in hare taak en aan de officie ren geene bescherming verleende. Do burger lijke a/utoriteiten betwisten dit. Eene beoor deeling van beider standpunt is nog niet mogelijk; de rechter zal daarin moeten b 'slis sen. Maar ook in dit ernstige en betreurens waardige geval moet niet worden vergeten, dat het leger het recht en den plicht heeft zich tegen directe aanvallen te beschermen. (Bravo rechts. Geroep bij de sociaal-democra ten: Het volk ook!) Ten sterkste moet ik er echter tegen protesteeren, dat de afgevaar digde Peirotes van de officieren in Zabern gesproken heeft als hoogverraders. (Geroep links: Het zijn slechts hoogverraders! Groot rumoer.) Berlijn, 13 Dec. Tot beantwoording van de interpellatie over het gebeurde in Zabern zeide de rijkskanselier nog: Wij betreuren de gebeurtenissen in Zabern als uitdrukking van een diepgaand verschil lusschen het burger lijke en het militaire gezag. Er moeten in Za bern weder normale toestanden intreden. Daartoe behoort eene voortdurende aanra king tusschen de burgerlijke en militaire auto- rileilen en eene goede, vriendschappelijke verhouding lusschen de bevolking en de mi litairen, zooals tot dusver bestond. Het lands bestuur en het militaire bestuur zijn werk zaam aan dit doel; maar het is volstrekt noo dig en ik hoop ernstig, dat de bevolking dil streven zal bevorderen, ondanks de tegen woordige opgewondenheid. Ik heb verleden Maandag gezegd, dat hel gezag van de openbare macht evenzeer be schermd moet worden als het gezag van de wet. Daarbij blijf ik. (Bijval rechts. Gesis bij de sociaal-democraten). De minister van oorlog zegt: Voor zoover de gebeurtenissen van 6 tot II November in aanmerking komen, heb ik mij onlangs reeds uitgesproken, ik voeg daaraan niets toe. Mijne toenmalige toezeggingen hadden echter gecD betrekking op de houding van de militaire autoriteit tegenover lawaaierige oproer kraaiers en ophitsende persorganen; (Verschrikkelijk lawaai in een groot deel van het huis. De minister tracht vruchteloos verder te 'spreken. Eerst na cenige minuten gelukt het den voorzitter de rust te herstellen. Daarna herhaalt de minister de hierboven vermelde woorden, waarop het rumoer op uieuw losbreekt. De voorzitter roept eeu aan tal sociaal-democraten tot de orde). (Het hoofdpunt voor het geheele spektakel in Zabern is, dat men te doen heeft met eene klaarblijkelijke poging om door eene pers campagne de tucht te ondermijnen. (Her nieuwd lawaai.) Wat de bescherming van de volksrechten betreft, ben ik van dezelfde mee mng als gij. Tot de levensvoorwaarden van het leger be- hooren gezag, tucht en eergevoel. Wanneer het leger bij den politiedienst moet optreden, dan zijn hardheden onvermijdelijk. (Rumoer. Geroep: Ongehoord!) Hierop volgde eene 'bespreking van de in terpellation, die morgen zal worden voortge zet. De vrijzinnigen hebben een votum van wantrouwen tegen den rijkskanselier voorge steld, wegens de wijze waarop de interpella tie door hem is behandeld. Dit voorstel werd door hel gelieele huis, met uitzondering van de reohterzijde, ondersteund. In het debat zeide Fahrenbach (centrum): Wij houden elk «gezag hoog, ook dal van het leger. Maar wat heden hier werd voorgedra gen, ging toch werkelijk to ver. Daar is geen vergoelijken meer mogelijk. (Stormachtig: Zeer juist!) Hebben wij iets gehoord over het geen tegenover de reahtsschennis in Zabern zal gebeuren? Het leger is onderworpen aan dezelfde wetten als de burgerlijke bevolking. (Levendig: Volkomen waarl Stormachtige in stemming). Wij hopen, dat de toon van den minister van oorlog niet dc klankbodem van zijn laat ste gesprek met den 3<eizer is. (Levendige bij val. Vele afgevaardigden applaudisseeren). De schuldigen moeten vewijderd worden. Zulk een wig mag niet in -het volk gedreven worden. (Levendige bijvaL Herhaald brave en handgeklap). Kolonel von Reutter heeft de eerste com pagnie van zijn regiment no. 99, die verleden Vrijdagavond de patrouilles heeft geleverd, welke zich zoo duchtig legen de burgers van Zabern heeft geweerd, op de binnenplaats van de kazerne laten aantreden en haar ge luk gewenscht met hare „schneidige" hou ding. Daarentegen is de kolonel hoogst verbol gen op den burgemeester van Dettweiler, die de arrestanten, welke luitenant von Forstner hem was gaan brengen, heeft laten loopen, na hunne namen te hebben opgesalirevcn. De ko lonel is den burgemeester zelf zijne ontevre denheid komen zeggen. Zabern, dat nu plotseling in aller mond is, is eene kleine stad van 10,000 inwoners, ge legen aan de helling van de Vogeezen, over welke van daar uit de Zabcrnsohe passen naar Frankrijk voeren. Kardinaal de Rbhan, de man van ue halssnoer-geschiedenis, dien Lodewijk XVI van het altaar gevankelijk liet weg voeren, had hier zijn slot, dat nu dienst doet als kazerne. In den kelder van dil slot, waar in den nacht van Vrijdag op Zaterdag de dertig onschuldige burgers werden opge sloten, heeft in den tijd van kardinaal de Rohan Cagliostro zijne goudmakerskunslen uitgeoefend. In Metz heeft een geval plaats gehad, dat eenigszins herinnert aan het in Zabern ge beurde. In den nacht op Zondag kwam eene militaire patrouille een echtpaar tegen, waar van de met haren echtgenoot gearmd loopen- de vrouw eenige malen luid lachte. Nu is lachen iets wat in Elzas-Lolharingen patrouil- leerende soldaten moeielijk in burgers schij nen te kunnen verdragen. In Zabern zijn daarvoor velen gearresteerd en ook de pa trouille in Metz nam liet echtpaar geva ïgeu. Er liep een vrij talrijk publiek te hoop, dat zijne ergernis te (kennen gaL Een toevallig voorbijkomende commissaris van politie slaag de er in het publiek rustig te houden en de patrouille te bewegen het echtpaar te laten loopen. Maar een jonge man, die de patrouil le liad gesartl, werd d-oor de politie mee genomen. België. Brussel, 3 Dec. De Kamer heeft met algemcene stenmien art 1 van het ontwerp der schoolwet, waarin de leerplicht is op genomen, aangenomen. Frankrijk. P a r ij s, 3 Dec. President Poincaré had heden voormiddag om elf uur eene conferen tie met den voorzitter van den Senaat Dubost, die tot het middaguur duurde. Vroeg in den namiddag zal hij Deschanel, den voorzitten Yan dc Kamer, ontvangen. Italië. Rome. 3 Dec. In de Kamer riep bij de behandeling van eene interpellatie over een gevecht, dat den 15en November heeft plaats gehad tusschen de politie en een volkshoop, de republikein Gaudenzi: Weg met Savoyel De onder-staatssecretaris van binnenlandsche zaken Faletieni protesteerde met kracht en riep: Leve de koning 1 De geheele Kamer, be halve de uiterste linkerzijde, riep onder levendig gejuich, waaraan ook de tribunes deelnamen, herhaalde malen: Leve de ko ning! De toejuichingen werden onderbroken door interruptiën van de uiterste linkerzijde. PortugaL Lissabon, 3 Dec. De Senaat heeft met 21 tegen 20 stemmen een voorstel verworpen van den minister van koloniën om Andrade Sequeyra te benoemen tot gouverneur van Portugeesch Guinea. Bulgarije. De Agence Bingare bericht, dat de op eenige buitenlandsche beurzen loopende ge ruchten over onlusten in Bulgarije eiken grond missen. Er heerscht steeds de vol maaktste rust in de hoofdstad en in hel ge heele land. waar de verkiezingscampagne in alle kalmte wordt gevoerd. Turkije. Konstantinopel, 3 Dec. Officieel wordt het gerucht tegengesproken, dat het optreden van het kabinet voor de deur zou staan. Konstantinopel, 3 Dcc. Volgens en« inlichting uit zekere bron is een iradé uit gevaardigd, waarbij generaal Linion von Sanders benoemd is tot hoofd van de mili taire inspectie van commandant van het eerste legerkorps. Griekenland. Athene, 3 Dec. Dc Kamer besteedde het grootste gedeelte van hare zitting aan da kwestie van Epirus. De afgevaardigden vie len de besluiten van dc mogendheden aan om een groot deel van Epirus aan Albanië op te offeren. Eeu afgevaardigde van Korfoer sprak met heftigen spot tegen dc politiek en de handelwijze van Italië. Minister-president Yenizelos verzocht den spreker minder hef tige woorden te gebruiken tegenover Italië, waarop de spreker antwoordde, dat zijnd woorden de eenstemmige gevoelens van do lielleensche natie vertolken. Marokko. Mogador, 3 Dec. bi Mcnébfhl Rëbbi,een broeder van Li lliba, die trachtte versterkin- gen en groote kameel-konvooien aan te bren gen, is verslagen door stammen, die trouw zijn aan het Fransche gezag. Zijne harka Js ontbonden. Er is hem verboden het gebied van Febnu te betreden. Mex co N e w-Y o r k, 3 D e e. ben telegram uit Jua* rez bericht, dat uit Chihuahua eene vredes* commissie is aangekomen in het hoofdkwar tier van generaal Villa. Zij brengt de voor waarden over, waarop zeven generaals van de federalisten verklaard hebben, dat zij wen- schen zich over te geven. Daarmee schijnt do ruggegraat van de macht van lluerlu in het noorden gebroken te zijn. Washington, 3 Dec. Het slaatsdcpar- tement verneemt, dat Huerta niet langer in staat is de bondstroopen te betalen. Dit be* richt beteekent, dat eene krisis van de Mexi« caansche regecring spoedig is te vcrwach. ten. Columbië. De regecring van Columbia heeft de over eenkomst bekend gemaakt, die in Washing ton door den gezant van Columbia is geslo ten, door den ministerraad is aangenomen en aan het congres van Columbia ter goed keuring is voorgelegd. De overeenkomst houdt het volgende in: 1. De regeenng van de Vercenigde Staten zal aan de diplomatieke vertegenwoordigers in Washington eene verklaring afleggen, waarin wordt erkend, dat Columbia aan spraak heeft op voldoening voor dc rechts- schenms, die door eene vroegere regeering van de Vcreenigde Staten (in de Panama- kvveslie) is begaan. 2. Bij de opening van het Panamakanaal zullen de Noord-Amerika a nsche schepen de vlag van Columbia hijschcn. 3. Aan de Columbiaansche oorlogs- en han delsschepen wordil voor alle tijden de vrije vaart op het kanaal toegestaan. 4. De grens van Columbia wordt uitge breid tot a.an de onzijdige kanaalzónc. 5. De Vercenigde Staten betalen aan Co lumbia eene schadevergoeding van 20 mil- lioen dollars. 6. De rechtsaanspraken op den Panama spoorweg worden onderworpen aan een in ternationaal scheidsgerecht. De menschen van karakter zijn het gewe ten van de maatschappij. EN ZIJN ZEVEN ZORGEN. 30 DOOB MARIE DIERS. ■Dokter Joost kon het ook niet uitstaan, dat Hans Usedom al zijn vrijen tijd in zijn huis sleet. Hij nam hem weliswaar zijn al te vrij moedig optreden niet kwaLijk. Bij dezen slun gel zag men tenminste altijd dadelijk, wat hij in 't schild voerde. Een verstokten mooidoe- ner en komediant zou hij heel gauw het huis uitgebonjourd hebben. Hij wees echter ook „rooden Hans" de deur. „Twee keer in de week is genoeg," zei hij. Het was den jongen man, of hij het in Keu len hoorde donderen. „Twee keer sta melde hij. „Ja en dan alle andere dagen?" Het leek hem zulk een ongehoorde en on- mensohelijke wreedheid van dokter Joost, dat hij dacht, dat deze van zelf tot andere ge dachten moest komen en het vreeselijke ver bod intrekken. „Drie keer," begon hij te schacheren. „Nu goed dan," zei de "dokter met een on geduld ig lachje. Hans Usedom kreeg moed. „Vier keer vroeg hij zacht, met guitige oogen. Maar deze ooj?en maakten slechts indruk op vrouwen Och God ja ook niet op alle vrouwen! Wat wilde hij toch ook eigenlijk bij den dokter, waar hij iedereen, behalve de onbeduidende Regna, onverschillig was? Ja, dat mocht de hemel weten, wat hij daar wilde. Het was, of hij er met tooveymachl heengetrokken werd. De stoelen, de tafels, de leefwijze, de dokter zelf, de meisjes alles had hem behekst. Hij werd verteerd door een wreed verlangen, als hij daar niet zijn mocht Het bleef evenwel bij drie keer. Wat deed hij nu de overige vier vier vier dagen van de week, in de vier keer vier uren ongeveer, die hij nu vrij had? Hij ging naar een café. Dat moest men niet kwalijk nemen. In de kroeg hoorde hij allerlei „mop pige" anecdotes van zijn voorganger, daarvan kreeg hij plotseling overgenocg. Nu slenterde hij naar de familie Motte. De vervelende kan tonrechter wist ook niets dan kroegverhalen te vertellen, dat was, om je de cholera op 't lijf te halen. Mevrouw Motte zat dan op haar stoel, draaide met de oogen, vertelde dwee- pend van Adolf", van de schitterende loop baan, clie hij voor zich zag, en van de goede partij", die hij zou doen Eens beproefde Iiij het bij de familie Leucht; maar daar liep hij na een kwartier al weer weg. Van dien tijd af zei hij in een gesprek, als anderen zouden zeggen: Dat mag drommel halen! nooit meer iets anders dan: Dat mag Klara halen (Daarmee was hij dus ook niet geholpen. Vervolgens bemoeide hij zich met de doch ters van handelslieden, boekbinders en onder wijzers. Vroeger had hij zooiets prettig gevon den, nu vond hij het miserabel, om dood van te gaan. Altijd moest hij aan de kleine, on deugende meisjes uit de Poortstraat denken, zonder toch precies te weten, aan wie van haar eigenlijk, en wat hij daaraan had. Toen hij alles, wat hij maar verzinnen kon, beproefd had, ora de zestien uren, gedurende welke hij verbannen was, me? te vullen, kwam hij op het denkbeeld, den dikken, goedharli- gen Emil Runge uit de „Moorenapotheok" af te halen en met hem heel ernstig en solide op den wal te gaan wandelen. Van daar uit kon men namelijk het doktershuis en den tuin zien, en hij zou zich gegeneerd hebben, daar alleen te loopen. Dat bleek ook nog het beste te zijn. De arme Mijnheer Runge kwam op deze wijze tot regelmatige wandelingen in weer en wind, en begeleid door een dokter, zonder volslagen de noodzakelijkheid van die tochten in te zien, terwijl hij toch niet in staat was, zich te verzetten tegen de heersch- zucht van „rooden Hans". Toch kan men niet vier dagen in de we«ek uren lang op den wal gaan wandelen. Er blij ven nog altijd eenige uren over, die men een zaam op zijn kamer moet doorbrengen met rooken en zich-zelf-voor-den-gek-houden. Maar in de diepe, doodsche stilte van deze uren was de wilde roode Hans voor den eer sten keer in zijn leven met zich zelf alleen. Hij vermoedde niet, dat hier een zeker iemand voor de eerste maal toebereidselen maakte tol het houwen van zijn huis en alle lappen en losse stukjes, die hij tot nu toe dwaas en speelziek naar alle kanten geworpen had, stil en met op elkaar geknepen lippen bijeen- zamelde, om ze mee in te metselen. Ontmoette de jonge dokter zijn collega, dan spande hij alle krachten in, om een armzalig. wanhopig gezicht te trekken, waarop de doodsstrijd reeds zichtbaar was, om hem er toe te bewegen, zijn wreed spel niet verder te spelen, maar dit monster schonk niet de minste aandacht aan de vreeselijke teekenen van verwoesting. Het constateerde slechts mei inwendig genoegen, dat dezen jongen man eigenlijk alle hoedanigheden, die een dokter dient te 'bezitten, ontbraken, dat hij, die altijd den dwazen jongen uithing, in den grond echter een genie was, als men tenminste onder genialiteit de gave verstond, zich dadelijk en zonder aarzelen aan te passen aan de eischen van het oogenblik. Op zekeren ^-ag werden de hartsaangelegen heden van Ammey blootgelegd. Het was intusschen zomer geworden. Dokter Hans was hij de familie Joost nog altijd de kwajongen van het huis, edhter met beperkte redhten. Het noodlottige „driemaal" werd niet meer zoo onverbiddelijk streng gehand haafd; meer dan zijn gelaat, waarin diepe smartrimpels gegroefd waren, had bier de Lijd, venbonden met een stille sluwheid van Hans, uitgewerkt, welke krachten langzamer hand oorzaak werden, dat het verbod onder gewichtigere dingen bedekt werd. Hij had weliswaar niet alüjd een goed geweten en be proefde, voorzichtig te zijn, om des dokters aandacht niet al te veel te trekken. Ook Inge, die nu voor de kunstnijverheid werkte, op drachten kreeg en alleen nog maar voor haar schilderlessen het geld van haar vader noo dig had, maakte 'hij bij haar bezoeken gewel dig het hof. Zij hield niet van hem. Zij zag in hem een van die mannen, voor wie ook de meest geliefde vrouw eigenlijk alechts een aardig stuk speelgoed is. Ze zei het nooit bekende het nauwelijks zich zelf, dat het haai afkeer van hem was, die haar zelfs haar be zoeken deed bekorten. Maar een meisje, dat zulk een haat in haai hart voelt, lijdt er in stilte onder. Doch, dil was slechts als het zachte zweven va^. een vogel over een donkeren woudvijver^ Niemand in huis zag het, de zusters niet, de lawaaiige roode Hans niet, de dokter niet Et zou ook niemand Lijd gehad hebben, hier der toeschouwer to spelen, want met een vrcese» lijk aplomb verscheen <de eerste officiëelé liefdesgeschiedenis van dit huis op het too*, heel en eischte wel degelijk aller aandacht. Ammey was nu negentien jaar, had rood- ku/t haar, en was kinderachtiger dan ooit. Za, wenkte alle dagen op bet bureau van d«s advokaat Bender in de Kleine Martinssteeg. maar zij oogstte daar weinig lof. De advo* kaat was een oud, beschaafd man, die zeer correct optrad tegen iedereen en veel vair' haar door de vingers zag ter wille van haai vader. Er heerschte dan ook in zij-n kantoort jaar in jaar uit een voorname stilte, en hij hatf volop personeel, zoodat men wel zoo'n klein' lichtzinnig, roodlokkig julferlje een plaatsje kon geven. Wordt vervolgd

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1913 | | pagina 1